gbirsianis

Πολύ ωραίο παράδειγμα για το πως η αστρονομία μπορεί να επηρρεάσει την πολιτική και τη διπλωματία. Δυστυχώς σήμερα πολλοί ηγέτες καταφεύγουν στην αστρολογία για να τους βοηθήσει να λάβουν αποφάσεις.

Η Θεωρία της Σχετικότητας, με την οποία ως γνωστόν συμφωνούν πλήθος πειραματικών δεδομένων, επιβάλλει την άρρηκτη ενότητα μεταξύ χώρου και χρόνου. Συνεπώς στην καμπύλωση του χώρου συμμετέχει και η καμπύλωση του χρόνου. Έτσι αυτή η τόσο αφηρημένη αλλά και τόσο υπαρκτή έννοια αποκτά σχήμα και άρα περισσότερες της μιας διαστάσεις. Το ερώτημα εδώ είναι ότι ρέει προς μία ΜΟΝΟ κατεύθυνση, δηλαδή προς το μέλλον, ή έχει τη δυνατότητα να σχηματίζει διακλαδώσεις (βρόγχους) οι οποίες οδηγούν προς τα πίσω και επανασυνδέονται με την κύρια ροή του χρόνου σε κάποιο σημείο του παρελθόντος ?? Προς το παρόν δεν νομίζω να υπάρχει απάντηση στο ερώτημα αυτό. Φιλικά Γιώργος.

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα. Με τη συζήτηση, τους προβληματισμούς και βέβαια με την ανάλυση των δεδομένων της πολύ ενδιαφέρουσας φωτογραφίας μας ταξιδέψατε ακολουθώντας τις τροχιές των περιπλανόμενων στο Ηλιακό Σύστημα βράχων. Σας ευχαριστούμε!!! Φιλικά Γιώργος.

Βαγγέλη θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την ανακάλυψή σου. Οι αστεροειδείς είναι ένα κόμματι της αστρονομίας που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών φίλων της και το δικό μου φυσικά. Είμαι διαθέσιμος να προσφέρω οποιαδήποτε βοήθεια νομίζεις ότι μπορώ. Τον εξοπλισμό μου ίσως να τον θυμάσαι από το καλοκαίρι. Φιλικά Γιώργος

Σχετική με το χρόνο συζήτηση, η οποία προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα τι είναι ο χρόνος, υπάρχει εδώ http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=3266&highlight=%F7%F1%FC%ED%EF%F2 Επίσης εκτεταμένες αναφορές στο πρόβλημα του χρόνου υπάρχουν σε πλήθος τίτλων ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας. Τολμώντας να προτείνω κάτι θα ανέφερα ως πολύ σημαντικό το έργο του Stephen Hawking και συγκεκριμένα "Το Σύμπαν σε ένα καρυδότσουφλο" και "Χρονικό του Χρόνου". Φιλικά Γιώργος

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία. Ευχαριστούμε πολύ!! Φιλικά Γιώργος

Στις 2 Οκτωβρίου ανακαλύφθηκε νέος κομήτης, ο οποίος πήρε την ονομασία C/2006 T1. Την ανακάλυψη έκανε ο γνωστός κυνηγός κομητών David H. Levy. Πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή της ανακάλυψης από τον ίδιο τον ερευνητή υπάρχει εδώ : http://skytonight.com/news/home/4306207.html

Πραγματικά υπέροχη φωτογραφία. Ασύλληπτη λεπτομέρεια!!!! Ευχαριστούμε.

Επιστήμονες χρησιμοποιώντας το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Υπερύθρου της NASA Spitzer φωτογράφησαν ένα καφέ νάνο με μάζα περίπου 50 φορές τη μάζα του Δία. Το αντικείμενο αυτό βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο το οποίο ανήκει στην κατηγορία του Ήλιου μας και φιλοξενεί και ένα πλανήτη. Είναι η πρώτη φορά μέχρι σήμερα που επιστήμονες παρατηρούν ένα σύστημα σαν και αυτό. Ο υπόψη καφέ νάνος, με την κωδική ονομασία HD 3651 B, βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων, σε απόσταση 36 ε.φ. και είναι τύπου Τ, δηλαδή ανήκει στην κατηγορία των πιο ψυχρών καφέ νάνων. Το άστρο του συστήματος έχει μάζα λίγο μικρότερη από τη μάζα του Ήλιου, ενώ πλανήτης είναι ελαφρώς μεγαλύτερος από τον Κρόνο. Η ανακάλυψη έγινε με τη μέτρηση της έντονα ελλειπτικής τροχιάς του πλανήτη. Η ομάδα των αστρονόμων που έκανε την ανακάλυψη υπέθεσε την ύπαρξη κάποιου άγνωστου αντικειμένου καθώς απέδωσε την έντονη ελλειπτικότητα της τροχιάς του πλανήτη στη βαρυτική επίδραση του υποτιθέμενου αντικειμένου. Η υπόθεση επιβεβαιώθηκε με τη βοήθεια του Spitzer, οι παρατηρήσεις του οποίου αποκάλυψαν τον καφέ νάνο. Η τροχιά του πλανήτη είναι παρόμοια με αυτή του Ερμή αλλά του καφέ νάνου είναι 10 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Πλούτωνα. Οι καφέ νάνοι είναι αμυδρά, μικρά άστρα όχι όμως με αρκετή μάζα ώστε μπορεί να προκληθεί θερμοπυρηνική σύντηξη των ατόμων του υδρογόνου. Καθώς η ηλικία των αντικειμένων αυτών αυξάνεται η θερμοκρασία τους πλησιάζει όλο και περισσότερο τη θερμοκρασία των πλανητών. Η ομάδα που έκανε την ανακάλυψη έχει ήδη στο ενεργητικό της την ανακάλυψη ενός ακόμη μικρότερου καφέ νάνου με μάζα μόλις 20 φορές τη μάζα του Δία. Ονομάζεται HN Peg B και βρίσκεται σε απόσταση 60 ε.φ. στον αστερισμό του Πήγασου και είναι ο νεότερος γνωστός καφέ νάνος τύπου Τ. NASA JPL-Caltech K. Luhman, Penn State B. Patten, Harvard-Smithsonian

Σήμερα ολοκληρώνεται η ηλιακή εβδομάδα. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στο άστρο της ημέρας που φιλοξενείται εδώ : www.solarweek.org Από 2 μέχρι και 6 Οκτωβρίου μία ημέρα αφιερωμένη και σε ένα θέμα σχετικό με τον Ήλιο. Επιστήμονες απαντούν on line σε ερωτήματα των επισκεπτών ενώ ενδιαφέροντα άρθρα και εντυπωσιακές φωτογραφίες εμπλουτίζουν τις γνώσεις και πυροδοτούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Ευχαριστούμε τον Ιωάννη Χουϊνάβα από το Αστεροσκοπείο Λάρισας για την ενημέρωση σχετικά με τον παραπάνω δικτυακό τόπο. Φιλικά Γιώργος

Πολύ μεγάλη τύχη!!!!! Υπέροχο δώρο ακόμη και αν είναι το μόνο.

Ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση. Το θεωρούμε τιμή μας και θα είναι μεγάλη χαρά για εμάς να τα πούμε από κοντά. Φιλικά Γιώργος

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Φιλικά Γιώργος

Όμως το γεγονός ότι αυτοί οι πλανήτες βρίσκονται τόσο κοντά στο άστρο τους δεν μειώνει τις πιθανότητες να υπάρχουν βραχώδεις πλανήτες ακόμη πιο κοντά?

Όπως αναφέρεται στο άρθρο περιφέρεται γύρω από το άστρο του κάθε 4,5 ημέρες, ενώ η διάβασή του (transit) διαρκεί 2 ώρες. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω γιατί όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος είναι αέριοι γίγαντες και βρίσκονται τόσο κοντά στο άστρο ενώ στο δικό μας σύστημα οι πιο κοντινοί στο άστρο πλανήτες είναι συμπαγείς και βραχώδεις με τους αέριους γίγαντες να βρίσκονται πιο μακριά?? Ποια είναι η διαφορά?? Ευχαριστώ Γιώργος

Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη φιλοξενούμενη του ISS συμμετείχε και σε επιστημονικά πειράματα κυρίως στον τομέα της βιολογίας και της φυσιολογίας της πτήσης και διαμονής στο διάστημα. Ωραίος συνδυασμός αναψυχής και προσφοράς στην επιστήμη.

Στις πόλεις όπου υπάρχουν οργανωμένες και δραστήριες αστρονομικές ομάδες θα μπορούσαν να εκδηλωθούν κάποιες κινήσεις για να επιτευχθεί αυτό. Αν συμβεί έστω και μία φορά πιστεύω θα μπορούσε να γίνει θεσμός, καθιερώνοντας μια ώρα μιας συγκεκριμένης ημέρας χωρίς φώτα. Όπως είναι π.χ. η 22 Σεπτεμβρίου η μέρα χωρίς αυτοκίνητο.

Το video είναι πραγματικά πολύ ωραίο και πολύ κατατοπιστικό. Το δεύτερο μέρος του μήπως είναι πραγματικό??

Σίγουρα δεν πειράζει. Εξάλλου και άλλοι την έχουμε "πατήσει" Φιλικά Γιώργος

Ομάδα αστρονόμων μελετώντας δύο από τα βαθύτερα πεδία του σύμπαντος που λήφθηκαν από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψαν ένα πραγματικό χρυσωρυχείο γαλαξιών το οποίο περιλαμβάνει περισσότερους από 500 γαλαξίες που δημιουργήθηκαν σε λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο χρόνια από τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι γαλαξίες αυτοί σχηματίστηκαν όταν ο Κόσμος είχε ηλικία λιγότερο από το 7% της σημερινής (13,7 δισεκατομμύρια χρόνια). Αυτό το τμήμα του ουρανού αντιπροσωπεύει την πλέον εκτεταμένη συλλογή γαλαξιών του πρώιμου Σύμπαντος, δηλώνουν οι επιστήμονες. Η ανακάλυψη είναι επιστημονικά ανεκτίμητη για την κατανόηση της προέλευσης των γαλαξιών, λαμβάνοντας υπόψη ότι μόλις μια δεκαετία πριν ο σχηματισμός των πρώιμων γαλαξιών ήταν ένα εντελώς ανεξερεύνητο πεδίο. Οι αστρονόμοι ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν ξαναδεί γαλαξίες τόσο παλαιούς ως προς το χρονικό σημείο που εμείς ζούμε και τόσο νέους από τη στιγμή της Δημιουργίας του Σύμπαντος. Συνεπώς η ανακάλυψη 500 τέτοιων γαλαξιών από το Hubble αποτελεί για τους κοσμολόγους αναμφισβήτητα ένα σημαντικότατο άλμα προς τα εμπρός. Οι γαλαξίες αυτοί είναι κατά πολύ μικρότεροι από τους σημερινούς γιγάντιους γαλαξίες, ενώ παρουσιάζουν, ως προς το χρώμα, εντονότερη απόχρωση του μπλε, γεγονός που οφείλεται στη γέννηση νέων άστρων. Στις φωτογραφίες εμφανίζονται κόκκινοι εξαιτίας της τεράστιας απόστασής τους από τη Γη. Το μπλε φως των νέων αυτών άστρων κάνει να φτάσει μέχρι τη Γη 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνιου ταξιδιού το μπλε φως έχει μετατοπιστεί προς το ερυθρό μέρος του φάσματος εξαιτίας της διαστολής του Σύμπαντος. Τα στοιχεία της μελέτης επίσης δείχνουν ότι αυτοί οι νάνοι γαλαξίες παρήγαγαν άστρα με πολύ γρήγορους ρυθμούς, περίπου δέκα φορές γρηγορότερα από το ρυθμό γέννησης των άστρων στους σημερινούς κοντινούς μας γαλαξίες. Οι αστρονόμοι αναρωτιούνται αν τα υπέρθερμα άστρα στους προαιώνιους αυτούς γαλαξίες παρείχαν αρκετή ακτινοβολία ώστε να αναθερμανθεί το ψυχρό υδρογόνο που υπήρχε στο μεσογαλαξιακό χώρο στο πρωτόγονο Σύμπαν. Εξηγούν όμως ότι το να βλέπεις όλους αυτούς τους γαλαξίες αποτελεί ισχυρή απόδειξη ότι υπήρχαν αρκετοί γαλαξίες την εποχή εκείνη, μιλάμε πάντα για ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, οι οποίοι θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν την αναθέρμανση του Σύμπαντος. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί μια περίοδο θεμελιωδών μεταβολών στην εξέλιξη του Σύμπαντος και οι εικόνες του Hubble δείχνουν τους γαλαξίες αυτούς που προκάλεσαν αυτές τις μεταβολές. Για τα δεδομένα και τα μέτρα της πολύ σύντομης ανθρώπινης ζωής τα κοσμικά γεγονότα συμβαίνουν εξαιρετικά αργά. Για παράδειγμα η εξέλιξη των άστρων και των γαλαξιών διαρκεί εκατοντάδες ή και χιλιάδες εκατομμύρια έτη. Έτσι οι αστρονόμοι σπάνια έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις δραματικές αλλαγές που οδηγούν στο πέρασμα του Σύμπαντος από τη μια κατάσταση στην άλλη. Ένα τέτοιο κοσμικό γεγονός είναι και η αναθέρμανσή του. Η αναθέρμανση προκλήθηκε από το υπεριώδες αστρικό φως των γαλαξιών αυτών το οποίο μεταμόρφωσε το αέριο που υπήρχε στο μεσογαλαξιακό χώρο από μια ψυχρή και σκοτεινή σούπα υδρογόνου σε ζεστό και διάφανο πλάσμα μέσα σε διάστημα μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών. Με τη βοήθεια του Hubble οι αστρονόμοι αρχίζουν τώρα να βλέπουν και να κατανοούν τα είδη των γαλαξιών που επέφεραν την αναθέρμανση αυτή. Ευελπιστούν δε ότι η επόμενη αναβάθμισή του με την WFC3 (Wide Field Planetary Camera 3) θα τους βοηθήσει να δούνε ακόμη βαθύτερα στο Σύμπαν, ενώ ακόμη πιο μακρινά και εξωτικά αντικείμενα θα ανακαλυφθούν μετά το 2013 οπότε προγραμματίζεται η εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου νέας γενιάς James Webb. ΠΗΓΗ : NASA - Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στις 17-8-06 στην Πράγα. Πρόκειται να δημοσιευθεί στο τεύχος του Astrophysical Journal στις 20 Νοεμβρίου 2006.

Πρόσφατες παρατηρήσεις των διαστημικών τηλεσκοπίων ακτίνων Χ XMM-Newton (ESA) και Chandra (NASA) αποκάλυψαν στοιχεία τα οποία ταυτοποιούν τα υπολείμματα μιας από τις αρχαιότερες αστρικές εκρήξεις που έχουν καταγραφεί από τον άνθρωπο. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι τα υπολείμματα του υπερκαινοφανούς με την κωδική ονομασία RCW 86 που παρατηρήθηκαν από το XMM-Newton και Chandra είναι πολύ νεώτερα από ότι πιστευόταν μέχρι σήμερα, ενώ ο σχηματισμός των υλικών του φαίνεται να συμπίπτει με την έκρηξη υπερκαινοφανούς που παρατηρήθηκε από Κινέζους το 186 π.Χ. O Jacco Vink από το πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης της Ολλανδίας και επικεφαλής της ομάδας των επιστημόνων που διεξάγει την έρευνα λέει ότι υπήρχαν ήδη προηγούμενες θεωρίες ότι το RCW 86 είναι τα απομεινάρια της έκρηξης υπερκαινοφανούς που παρατηρήθηκε το 185 π.Χ. αλλά τα νέα δεδομένα ενίσχυσαν σημαντικά τη θεωρία αυτή. Όταν ένα άστρο πολύ μεγάλης μάζας εξαντλήσει όλα του τα καύσιμα καταρρέει κάτω από το ίδιο του το βάρος. Τότε εκρήγνυται με μία εντυπωσιακή έκρηξη υπερκαινοφανούς η οποία λάμπει σε ολόκληρο το γαλαξία. Η σφοδρή έκρηξη εκσφενδονίζει τα εξωτερικά στρώματα του άστρου στο διάστημα παράγοντας έτσι ισχυρότατα κρουστικά κύματα. Ότι απομένει από το άστρο καθώς και τα υλικά που συναντά το κρουστικό κύμα θερμαίνονται σε θερμοκρασίες που ανέρχονται σε εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου και σε αυτή την κατάσταση εκπέμπουν ακτίνες Χ για χιλιάδες χρόνια. Ο Vink και οι συνεργάτες του μελέτησαν τα δεδομένα των παρατηρήσεων του RCW 86 για να υπολογίσουν πότε συνέβη η έκρηξη του “μητρικού” άστρου. Μελετώντας ένα τμήμα των υπολειμμάτων της έκρηξης υπολόγισαν πόσο γρήγορα κινείται το κέλυφος των ιονισμένων αερίων. Συνδύασαν αυτή την ταχύτητα διαστολής με το μέγεθος των υπολειμμάτων καθώς και τον τρόπο διαστολής για να υπολογίσουν την ηλικία του RCW 86, η οποία σύμφωνα με τον Aya Bamba του Ινστιτούτου Φυσικών και Χημικών Ερευνών της Ιαπωνίας ανέρχεται σε 2000 χρόνια, ενώ προηγούμενα οι αστρονόμοι την υπολόγιζαν σε 10000 χρόνια. Η νεώτερη ηλικία που υπολογίστηκε για το RCW 86 το συνδέει με το αστρονομικό γεγονός που παρατηρήθηκε σχεδόν 2000 χρόνια πριν. Το 185 π.Χ. Κινέζοι αστρονόμοι κατέγραψαν την εμφάνιση ενός υπέρλαμπρου νέου άστρου. Μελετώντας το καλύτερα παρατήρησαν ότι το νέο αυτό άστρο που έβλεπαν λαμπίριζε όπως κάθε συνηθισμένο άστρο και φαινόταν ακίνητο στο ουρανό, έτσι απέκλεισαν το ενδεχόμενο να είναι κομήτης. Επίσης οι παρατηρητές σημείωσαν ότι η λαμπρότητα του νέου άστρο μειώθηκε ώσπου εξαφανίστηκε σε διάστημα οκτώ μηνών, γεγονός που συμφωνεί με τις σύγχρονες παρατηρήσεις υπερκαινοφανών. Το RCW 86 είχε και παλαιότερα προταθεί ως τα απομεινάρια της έκρηξης του 185 π.Χ., πρόταση η οποία βασίστηκε σε ιστορικά μόνο δεδομένα σχετικά με τη θέση του αντικειμένου. Όμως μη επιβεβαιωμένα στοιχεία σχετικά με την ηλικία δημιούργησαν σημαντικές αμφιβολίες ως προς την ορθότητα της υπόθεσης. “Πριν από αυτή την εργασία είχα αρκετές αμφιβολίες για τη συσχέτιση αυτή, όμως η έρευνά μας δείχνει ότι η ηλικία του RCW 86 ταιριάζει με τη παλαιότερη έκρηξη υπερκαινοφανούς που είναι γνωστή και ιστορικά καταγεγραμμένη” δηλώνει ο Vink και συνεχίζει αναφέροντας ότι οι αστρονόμοι συνηθίζουν να χρησιμοποιούν αποτελέσματα ερευνών ή παρατηρήσεων που έγιναν πριν από 5 ή 10 χρόνια, στην προκειμένη περίπτωση όμως είναι σημαντικό το ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία που προέρχονται πριν από 2000 χρόνια. ΠΗΓΗ : NASA, The Astrophysical Journal Letters (τεύχος 1-9-06)

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του κ. Ιωάννη Δαγκλή για το Solar-B φιλοξενείται στο ΓΕΩτρόπιο του Σαββάτου (23-9-06).

Πολύ καλό κι ευχαριστούμε πολύ. Με την πρώτη ευκαιρία θα τον παρατηρήσω. Γιώργος