Ifikratis

Τελικά αγόρασα τον Baader Ortho 12.5mm, πειθώμενος για την ικανότητά του στην πλανητική παρατήρηση, καθώς αυτή με ενδιαφέρει. Το eye relief του απ' ότι βλέπω είναι ικανοποιητικό για πλανητική.. Σας ευχαριστώ πολύ όλους !

Σας ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες !!! Κώστα, πηγαίνω όπως το λες για ~130x. Κοίταξα όλες τις προτάσεις σας, διάβασα και μερικά reviews για τον Baader Ortho και λένε τα καλύτερα. Θέλω να πάρω μόνο 1 προσοφθάλμιο και αποκλειστικά για πλανητική χρήση και φεγγάρι, δηλαδή δεν επιδιώκω πεδίο αλλά contrast και ποιότητα ειδώλου. Και επειδή θα πάρω μόνο ένα, λέω τελικά να περιμένω να μαζέψω το ποσό και να πάρω τον Baader Ortho 12.5mm. Είναι μια ευκαιρία να δω και πέρα από ploss, γιατί μέχρι τώρα είχα μόνο ploss (τους Meade 4000). Ελπίζω να αξίζει την διαφορά στην τιμή. Σας ευχαριστώ και πάλι !

Καλησπέρα! Αν και συνήθως απασχολώ την αστροφωτογραφική κοινότητα, έχω ένα ερώτημα για τους οπτικούς παρατηρητές.. Έχοντας πουλήσει εδώ και καιρό όλο τον οπτικό εξοπλισμό (προσοφθάλμια, διαγώνιο) θέλω έναν προσοφθάλμιο για παρατήρηση των πλανητών και του Φεγγαριού. Παρείγγειλα το εξής 2ιντσο διαγώνιο: http://www.teleskop-express.de/shop/product_info.php/info/p85_2--Star-Diagonal---91----Compression-Ring---2--Barrel.html Και τώρα σειρά έχει ο προσοφθάλμιος. Σε σχέση με ανακλαστικότητες και χρωματικές εκτροπές υπάρχουν πολύ καλύτερες ποιότητες, αλλά επειδή δεν ενδιαφέρομαι για deepsky οπτική παρατήρηση από Αθήνα, πιστεύω ότι η απώλεια σε ανακλαστικότητα από τον ανορθωτή ή το προσοφθάλμιο μικρή επίδραση θα έχουν στην εικόνα ενός πλανήτη ή του Φεγγαριού. Έτσι θα ήθελα να ρωτήσω αν ο παρακάτω προσοφθάλμιος έχει καμμιά πολύ κακή φήμη προκειμένου να μην παραείναι χαμηλή η ποιότητα : http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=1732 Για παράδειγμα, θα έχει ενοχλητική χρωματική εκτροπή; Ή θα είναι στα πλαίσια του αποδεκτού; Όπως καταλαβαίνετε δεν ενδιαφέρομαι για την top ποιότητα αλλά για μια μέση λύση, προκειμένου να έχω την δυνατότητα να δω κανέναν κρατήρα ή να δείξω σε φίλους, χωρίς όμως να πάσχει υπερβολικά από χρώματικά σφάλματα. Νομίζω θα είναι μια χαρά, απλά θα ήθελα και την γνώμη των πιο έμπειρων στο θέμα. Από την άλλη, μήπως αξίζει καλύτερα αυτός; http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=1042 Διαβάζω ότι είναι ειδικευμένος για πλανήτες. Θα ήθελα την γνώμη σας για το αν διαφορά ποιότητας αξίζει την διαφορά τιμής.

1) Αν κατάλαβα καλά, η κάμερα ήταν στην κάτω πλευρά του συστήματος (''κοίταγε τον ουρανό''). Εφόσον οπτικά ήταν στον άξονα της απόκλισης, θα έπρεπε να δεις τον Σείριο αν κινούσες το τηλεσκόπιο μόνο κατ' απόκλιση. Μια πιθανή αιτία να μη τον βρήκες, θα μπορούσε να είναι ότι το πεδίο είναι αρκετά μικρό και μια μικρή γωνία (όχι τελείως κάθετα στην κυρίως κάμερα) μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα ο Σείριος να περάσει έξω από το πεδίο της οδηγητικής. 2) Έχω την εντύπωση ότι στον oag27 αλλάζει η γωνία και όχι η απόσταση του πρίσματος. Αλλά μπορεί να κάνω λάθος (το έχω ρυθμίσει μια φορά και δε το χω ξαναπειράξει έκτοτε). Αν αλλάζει η απόσταση του πρίσματος, και δεν αλλάζει η γωνία τότε γράψε άκυρο στο προηγούμενο που είπα. Απλά προσπάθησε να μην είναι πολύ μέσα το πρίσμα ώστε να παίρνει αστέρες με λιγότερη παραμόρφωση. 3) Για το πεδίο της οδηγητικής δε σε νοιάζει το μέγεθος της τρύπας. Απλά βάλε στο CCDCalc την ίδια εστιακή με της κυρίως κάμερας, και επέλεξε ως κάμερα την guider. (αριθμός, μέγεθος pixels). Θα σου βγάλει ένα πεδίο το οποίο θα είναι περίπου σωστό. Στη συνέχεια μπορείς να το διορθώσεις όταν συγκρίνεις τα αστρικά πεδία που περιμένεις να βλέπεις. Οι συντεταγμένες που βρήκες όταν ο Σείριος είναι στο κέντρου imager και guider αφορούν την συγκεκριμένη γωνία που είχες περιστρέψει το ρυθμιστικό του oag (με το εύρος των 100 μοιρών). Γι αυτό αν θέλεις να βρίσκεις αστέρι με το οδηγητικό πρόγραμμα υπάρχουν δύο λύσεις: 1) δεν ξαναπειράζεις την βίδα των 100 μοιρών περιστροφής και περιστρέφεις το όλο σύστημα guider-oag-imager στην γωνία που θέλεις. 2) Δεν περιστρέφεις καθόλου το σύστημα (η κυρίως κάμερα θα κοιτάει πάντα στον ίδιο προσανατολισμό), και φτιάχνεις έναν δείκτη περιστροφής για τις 100 μοίρες του oag.

Τα βήματα είναι τα εξής: 1) Επιλέγεις View / Field of View Indicators 2) Επιλέγεις (στην τύχη δεν έχει σημασία), ένα τηλεσκόπιο και έναν detector 3) Στο Tab 'My FOVIs' σου βγάζει κάποια η κάποιες επιλογές 4) Σβήστες και κράτα μόνο μία 5) Πάτα Edit 6) Στο detector description γράψε ένα όνομα του setup . πχ εγώ έχω γράψει 'LX90 ( 38 x 29 )' 7) Στο Element1 επέλεξε Rectangle και βάλε στα Size X και Y τα arcmin του πεδίου σου. Πχ εγώ έχω πεδίο 38.3 x 28.8 arcmin και έχω X: 38.3 Υ: 28.8. 8 ) Το offset X, Y άστο κενό.Εδώ μπορείς να μετακινήσεις το πεδίο αν υπάρχει κάποια ασυμμετρία. 9) Στα Pixels Χ, Υ συμπληρώνεις τα pixel σε κάθε διάσταση. πχ. X : 2504, Y :3326 αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Για τον guider(oag) 10) επιλέγεις Element2 11) Επιλέγεις Rectangle 12) Ξανά στα Size X και Y εισάγεις τα arcmin του πεδίου σου. (μπορείς να τα βρεις και από το CCDCalc αν έχεις βάλει την ίδια εστιακή με του imager). 13) Στο offset X, Y βάζεις την απόσταση imager-guider. Εδώ μπορείς να βάλεις στο Y την τιμή που βρήκες με τα βήματα που περιέγραψα στο προηγούμενο post. Πρακτικά όταν δεις το αστρικό σου πεδίο συγκρίνοντας τις εικόνες του guider με τα αστέρια που βλέπεις, μπορείς να κάνεις μικροαλλαγές στο Offset X, Y για να τοποθετήσεις το πλαίσιο ακριβώς εκεί που πρέπει. Εγώ για παράδειγμα έχω X: 5 Υ: 31. 14) Στα Pixels Χ, Υ συμπληρώνεις τα pixel σε κάθε διάσταση. πχ. X : 510, Y :490 αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Θα σου συνιστούσα να σφίξεις καλά την βίδα που ελέγχει την περιστροφή του guider και να μην την ξαναπειράξεις. Με αυτόν τον τρόπο η σχετκή θέση guider/imager ως προς τις αποστάσεις και την γωνία θα είναι σταθερή και έτσι θα ξέρεις σε κάθε περιστροφή του συστήματος που ''βλέπει'' ο guider. Εάν κάθε φορά πειράζεις την γωνία του oag χρησιμοποιώντας δηλαδή την περιστροφή (~100 μοιρών) που δίνει ο oag27 δεν θα είσαι σίγουρος που ''βλέπει'', σύμφωνα με το πρόγραμμα και ίσως χρειαστέι να επαναλάβεις την διαδικασία για να βρεις πάλι την σωστή απεικόνηση στο πρόγραμμα. Εάν εγώ δεν βρίσκω αστέρι συνήθως λίγη μετατόπιση του πεδίου ή περιστροφή του όλου συστήματος imager/oag μου δίνει κάποιο αστέρι. Ισχύει βέβαια ότι η περίοδος που διανύουμε, μακριά από το γαλαξιακό επίπεδο μας δίνει μικρότερη πυκνότητα αστέρων για guiding.

Καλησπέρα Κώστα, Έχω τον ίδιο oag. Δεν κρίνω απαραίτητο να μεταβάλλεις συχνά την κλίση του πρίσματος. Η καλύτερη θέση του είναι όταν η είσοδός του είναι παράλληλη στον οπτικό άξονα. Για την εύρεση οδηγητικού αστέρα, εάν δεν βρίσκεις ούτε με κούνημα στις 4 διευθύνσεις ούτε με μεγαλύτερο χρόνο έκθεσης αλλά και ούτε με περιστροφή, τότε η μόνη λύση είναι ίσως ένας συνδυασμός όλων αυτών. Δηλαδή θα πρότεινα να βρεις το πεδίο του oag για την οδηγητική σου κάμερα, σε σχέση με το πεδίο της κυρίως κάμερας και να τα παραστήσεις σε ένα πρόγραμμα πλανηταρίου (πχ. TheSky). Για να βρεις την απόσταση κέντρου guider - κέντρου imager ccd ,τα βήματα είναι τα εξής: Β1) Τοποθετούμε άξονα guider+oag σε γωνία κάθετη στο επίπεδο αζιμουθίου της βάσης. Β2) Βάζουμε στο κέντρο του imager ένα σχετικά φωτεινό αστέρι (πχ. mag 2) Β3) Καταγράφουμε τις συντεταγμένες από το χειριστήριο της βάσης ή το πρόγραμμα πλανηταρίου (Η/Υ). Β4) Μετακινούμε χρησιμοποιώντας τα χειριστήρια του τηλεσκοπίου, και ταχύτητες μερικών arcmin/sec (όχι γρήγορες) το τηλεσκόπιο κατά την dec μόνο διεύθυνση προς το μέρος όπου ''κοιτάει'' ο guider στον ουρανό. Αν αυτό γίνει λάθως (δεν δούμε αστέρι στον guider μετά από αρκετή ώρα) πρέπει να επανακεντράρουμε το αστέρι στον imager και να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση dec. Β5) Μόλις δούμε το ίδιο αστέρι στο πεδίο του guider το βάζουμε χρησιμοποιώντας πάλι μόνο το dec στο κέντρο του πεδίου του guider. Εάν δεν βρίσκεται ακριβώς στο μέσο σημαίνει ότι υπάρχει μια γωνία στροφής μεταξύ dec άξονα και oag-guider. B6) Περιστρέφουμε με πολύ προσεκτικές κινήσεις τον oag ώστε ο αστέρας να βρεθεί στο κέντρο του πεδίου του guider. Τώρα βρισκόμαστε στην κάθετη θέση (0 μοίρες γωνίας μεταξύ oag-μεσημβρινού). B7) Καταγράφουμε ξανά τις συντεταγμένες από το χειριστήριο της βάσης ή το πρόγραμμα πλανηταρίου (Η/Υ). Β8 ) Θα πρέπει να παρατηρούμε μια ελάχιστη αν υπάρχει μεταβολή στην ορθή αναφορά του τηλεσκοπίου (RA), και μια μεταβολή μερικών arcmin στην απόκλιση (Dec). Β9) Αφαιρούμε τις αποκλίσεις και αυτή είναι η διαφορά σε arcmin μεταξύ κέντρου imager-guider, την οποία μπορούμε τώρα να εισάγουμε στο πρόγραμμα πλανηταρίου. Β10) Η γωνία στροφής θα είναι 0 μοίρες (Position Angle, PA). Στη συνέχεια πρέπει να φτιάξεις έναν δείκτη περιστροφής για να μπορείς να περιστρέφεις το όλο σύστημα στη σωστή γωνία που θα βλέπεις ότι στο πρόγραμμα υπάρχει αστέρας κατάλληλος για guiding. Αυτό προυποθέτει προσεκτικές μετρήσεις. Για να μετρήσω εγώ το πεδίο του guider έβαλα προσεγγιστικές διαστάσεις (πχ, 8x10 arcmin) σε μια απόσταση από το κέντρο του κυρίως αισθητήρα και στη συνέχεια συγκρίνοντας τους αστέρες που έβλεπα με το TheSky ρύθμισα τις σωστές διαστάσεις και τον προσανατολισμό του guider. Ελπίζω να βοήθησα..καλή επιτυχία!

Virial συγχρονιστήκαμε..

Roryt, σωστά το κάνεις. Δεν ισχύει ότι τις μετρήσεις τις κάνουμε χωρίς φίλτρο. Η σωστή απάντηση είναι, τις κάνουμε με το φίλτρο που ενδιαφερόμαστε να χρησιμοποιήσουμε. Έτσι, αν θες να είσαι ακριβής θα πρέπει να κάνεις υπολογισμό του subexposure για κάθε φίλτρο ξεχωριστά, γιατί εξαρτάται : 1) από το εύρος του φίλτρου 2) από την φασματική περιοχή του φίλτρου 3) από την φασματική απόκριση του εκάστοτε αισθητήρα στην κάθε φασματική περιοχή. Βέβαια αυτό αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς. Εγώ από την στιγμή που βρω τον σωστό χρόνο έκθεσης για το Ha για παράδειγμα, βρίσκω τον χρόνο έκθεσης των άλλων narrowband φίλτρων ώστε αυτές να είναι σε κοντινές τιμές ADU. Βέβαια αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό γιατί έτσι είναι σαν να απαιτείς ο ουρανός να εκπέμπει τα ίδια ποσά σε κάθε φασματική περιοχή, κάτι που δεν ισχύει..(είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι πειράζουν(με) πολύ τα χρώματα στην τελική επεξεργασία). Ο ακριβής υπολογισμός έκθεσης για κάθε φίλτρο δεν είναι απλή υπόθεση γενικότερα.. Hgg, πρέπει να γίνουν οι μετρήσεις μετά το calibration, ώστε να αφαιραιθούν τα σφάλματα που εισάγει το οπτικό και ηλεκτρονικό σύστημα (τηλεσκόπιο, ccd κλπ)

Άγγελε δες το παρακάτω link http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13544 Είναι ουσιαστικά μια ξεκάθαρη σειρά βημάτων που είχα γράψει αποκωδικοποιώντας το paper που ανέφερα προηγουμένως, για να υπολογίσεις τον βέλτιστο χρόνο έκθεσης με βάση την φωτεινότητα του ουρανού του καθενός. Ο συγγραφέας καταλήγει ότι είναι προτιμότερο να παίρνουμε 2N+1 εκθέσεις του μισού χρόνου από αυτόν που βγαίνει τελικά απ' ότι Ν εκθέσεις στον χρόνo t(orn). Αυτό γιατί φαίνεται να είναι η χρυσή τομή μεταξύ επικολούμενων frames, πληροφορίας και SNR. Στο τρίτο post, έχω και μια γραφική από τον Steve Canistra, που δείχνει ότι ελάχιστα βελτιώνεται το SNR αν υπερβεις αυτή την τιμή χρόνου έκθεσης.

Γιώργο γιατί το Ηα εξαιρείται; Δεν το πιασα.. Γενικά αυτό το ερώτημα είναι απαντημένο, και έχει να κάνει με τους θορύβους. Ορίστε το ανάλογο paper http://www.hiddenloft.com/notes/SubExposures.pdf Για παράδειγμα ο θόρυβος υποβάθρου στην περίπτωση της πολύ μικρής έκθεσης είναι πολύ σημαντικός, γι αυτό προτιμούνται μεγαλύτερες εκθέσεις. Αλλά γενικότερα, όπως έχω γράψει και σε ένα θέμα για τον υπολογισμό του χρόνου έκθεσης, αυτά τα πράγματα καλό είναι να τα υπολογίζουμε μαθηματικώς και όχι ''με το μάτι'', γιατί και ''μπακάλικο'' είναι, και υπεισέρχονται παράγοντες που δεν μπορείς να καταλάβεις με το μάτι και μόνο.. Το θέμα SNR είναι καθαρά αριθμητικό και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται..(γνώμη μου).