Δε το είχα σκεφτεί καν να κάνω παρουσίαση σε ΠΕΕΑ ουράνια πλοήγηση! Χμμμ..
Λοιπόν. Ας δούμε κάποια αξιώματα/αρχές του cel. nav.
1. Σε κάθε ουράνιο αντικείμενο αντιστοιχεί ένα σημείο πάνω στη Γη στο οποίο προβάλλεται. Βρίσκεται δηλαδή στο ζενίθ. Το σημείο αυτό λέγεται GP Geographic Position.
2. Όταν, βρισκόμενοι στο GP ενός αστέρα, μετακινηθούμε 1 ναυτικό μίλι (ΝΜ), τότε το ύψος του αστέρα θα μειωθεί 1 arcmin.
3. Αντίστροφα, όταν από το GP ενός αστέρα μετακινηθούμε τόσο ώστε το ύψος του αστέρα μειωθεί κατά 1 arcmin, τότε θα έχουμε μετακινηθεί 1 NM. Αυτός είναι και ο ορισμός του NM.
4. Το γεωγραφικό πλάτος (γπ) του GP ισοδυναμεί με το declination του αστέρα. Το γμηκος του GP ισοδυναμεί με το Greenwich Hour Angle του αστέρα (GHA)
5. Ο εξάντας μέτρα τη γωνιακή απόσταση του αντικειμένου από τον ορίζοντα, δηλαδή το ύψος του (Ho). Η πραγματικά χρήσιμη γωνία όμως είναι η 90 - Ho. Δηλαδή η ζενιθιακή απόσταση (Zd). Δηλαδή η γωνιακή απόσταση από το GP. Δηλαδή η απόσταση από το GP σε ΝΜ.
6. Όταν ξέρουμε το GP ( GHA και dec) και το Zd, τότε ξέρουμε τον Κύκλο Θέσεως, δηλαδή κύκλο με κέντρο το GP και ακτίνα την ισοδύναμη απόσταση σε ΝΜ του Zd.
7. Όταν ξέρουμε 2 ή 3 Κύκλους Θέσεως, τότε ξέρουμε και το στίγμα μας ως το σημείο τομής τους.
"Μα 2 κύκλοι τέμνονται σε 2 σημεία, όχι σε 1.'
Ναι, όταν οι κύκλοι σχεδιάζονται σε μη μερκατορική προβολή. Σε μερκατορικη προβολή και σε χάρτη πολύ μικρότερων διαστάσεων, τότε οι κύκλοι είναι τόσο τεράστιοι που τα τμήματα που μας ενδιαφέρουν θεωρούνται ευθείες. Και τότε δε μιλάμε για Κύκλους Θέσεως αλλά για Γραμμές Θέσεως (LOP). Τότε το στίγμα μας βρίσκεται στο βαρύκεντρο του τριγώνου που ορίζουν τα 3 LOPs (περίπου).
Νομίζω ότι αυτά αρκούν για αρχή, τουλάχιστον για τις αρχές και τη λογική της ουράνιας πλοήγησης! Τα υπόλοιπα εν καιρώ! Ελπίζω να τα βρήκατε έστω και λίγο ενδιαφέροντα!