Γιάννη Είναι πράγματι πολύ δύσκολο ερώτημα παρ' όλα αυτά όμως θα προσπαθήσω να κάνω μια αρχή και δεν φιλοδοξώ τίποτα περισσότερο, για την ώρα. Τα δεδομένα του ερωτήματος είναι δύο. Η βιολογική υπόσταση του ανθρώπου και η πραγματικότητα. Το υποκείμενο και το αντικείμενο. Ο φορέας της γνώσης και το γνωστικό αντικείμενο. Κανονικά το ζήτημα της αντικειμενικής υπόστασης αυτών των δεδομένων είναι ένα θέμα, που μάλλον προηγείται του ερωτήματος που έθεσες. Ας είναι. Αν δεχθούμε την αντικειμενικότητά τους θα πρέπει,έχω τη γνώμη, να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση που υπάρχει μεταξύ τους. Ας σκεφτούμε το εξής: Πως θα μπορούσε το υποκείμενο ως φορέας παραστάσεων ,εννοιών και γνώσης να πραγματωθεί ή καλύτερα, να αποκτήσει εντελέχεια που θα 'λεγε κι ο Αριστοτέλης, χωρίς το αντικείμενο της γνώσης; Πως θα μπορούσε το αντικείμενο της γνώσης να "απαιτήσει" ύπαρξη χωρίς την πλατφόρμα που λέγεται υποκείμενο; Πως μπορεί να υπάρχει κάτι χωρίς να γίνει αντικείμενο κάποιας συνείδησης; Προσωπικά διαπιστώνω μια αλληλεπίδραση χωρίς προηγούμενο. Έχουμε έναν φορέα γνώσης,το υποκείμενο, "κατασκευασμένο" στην "πραγματικότητα" και μια "πραγματικότητα" "κατασκευασμένη" στη συνείδηση , στο υποκείμενο. Ένα "θολό" πρώτο συμπέρασα θα μπορούσε να είναι το εξής: Δεν πρέπει να ελπίζουμε σε μια ικανοποιητική περιγραφή της πραγματικότητας γιατί η ίδια η περιγραφή είναι αιχμάλωτη της συνείδησης, ή αλλιώς γίνεται με όρους υποκειμένου. Μιλώντας για την πραγματικότητα μιλάμε για μας και μιλώντας για μας, μιλάμε για την πραγματικότητα. Ίσως τελικά διαφαίνεται μια ολιστική προοπτική αλλά δεν είχα αυτήν την πρόθεση. Φιλικά kanal