Ένας δορυφόρος που βρίσκεται σε τρόχια γύρω από την Γη και κινείται με πολύ υψηλή ταχύτητα προκειμένου να διατηρήσει (σχετικό) αυτήν την τροχιά. Πάραυτα, λόγω βαρυτικής έλξης της Γης, η τροχιά του δορυφόρου μεταβάλεται, "χάνοντας" ύψος, δηλαδή μειώνεται η ταχύτητά του. Κατά κάποιον τρόπο "φρενάρει". Αυτός είναι ο λόγος που οι δορυφόροι, τα διαστημικά τηλεσκόπια και λοιπά διαστημόπλια... έχουν καύσιμα για τον έλεγχό τους (attitude control). Όλα τα παραπάνω είναι γενικές έννοιες οι οποίες γίνονται πολυπλοκότερες αν αναλογιστούμε και το επιχειρισιακό ύψος. Π.χ. διαφορές ανάμεσα σε LEO (χαμηλή περιγήινη τροχιά) και GEO (γεωσύγχρονη τροχιά). Όσον αφορά την επανείσοδο, η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας είναι αρκετά πυκνή και σε συνδυασμό με τις υψηλές ταχύτητες των διαστημοπλοίων παρατηρούμε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες λόγω τριβής, τέτοιες που μπορεί να προκαλέσουν και την ολική καταστροφή του οχήματος. Οι δορυφόροι είναι διαστημόπλοια χωρίς χαρακτηριστικά οχημάτων επανεισόδου και για αυτό καίγονται κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα. Διαστημόπλοια που χαρακτηρίζονται ως οχήματα επανεισόδου, φέρουν ειδικό σχεδιασμό με "ασπίδες" θερμότητας ώστε να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο και να περάσουν την διαδικασία αυτή ως μέρος του φακέλου πτήσης τους. Τα πρώτα τέτοια οχήματα επανεισόδου ήταν τα πρώτα "υπεραντωτικά σώματα" της NASA κατά την δεκαετία του 50 και αρχές του 60. Μετέπειτα το πρόγραμμα Απόλλων διέθετε μια θερμική ασπίδα στο κάτω μέρος, όπως θα έχεις δει σε βίντεο και φωτογραφίες, του οχήματος διακυβέρνησης. Μεταγενέστερα, σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει τις μαύρες επιφάνειες στην "κοιλιά" του τροχιακού σκάφους του Space Shuttle. Το θέμα είναι μεγάλο και ωραίο... και χωράει πολύ συζήτηση. Ελπίζω να βοήθησα. Βασίλης