Δροσος Γεωργιος

Επιστήμονες ανακάλυψαν σωματίδιο - «φάντασμα» από μαύρη τρύπα στον Νότιο Πόλο. Οι επιστήμονες κατάφεραν να ανιχνεύσουν στη Γη την παρουσία ενός νετρίνου πολύ υψηλής ενέργειας, ενός σωματιδίου-φαντάσματος, το οποίο δημιουργήθηκε κατά την καταστροφή ενός άστρου από την κολοσσιαία βαρύτητα μια μαύρης τρύπας με μάζα όσο 30 εκατομμύρια ήλιοι. Το συμβάν, σε απόσταση 700 εκατομμυρίων ετών, λίγο πριν εμφανιστούν τα πρώτα ζώα στον πλανήτη μας, δημιούργησε ένα είδος γιγάντιου κοσμικού επιταχυντή σωματιδίων, εξαπολύοντας νετρίνα που πρόσφατα έφθασαν και διαπέρασαν τη Γη. Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην προέλευση των κοσμικών ακτίνων υπερυψηλής ενέργειας, δηλαδή εκείνων των σωματιδίων στο σύμπαν που έχουν την μεγαλύτερη ενέργεια. Στη Γη τα υποατομικά σωματίδια νετρίνα παράγονται μόνο σε ισχυρούς επιταχυντές. Στο σύμπαν τα νετρίνα και οι πηγές προέλευσης τους θεωρούνται από τα δυσκολότερα πράγματα να ανιχνευθούν, γι’ αυτό η ανακάλυψη θεωρείται σημαντική. Οι ερευνητές από δεκάδες ερευνητικούς φορείς πολλών χωρών έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας Nature Astronomy και όπως αναμεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Όπως δήλωσε ο Σιόερτ βαν Βέλτσεν του ολλανδικού Πανεπιστημίου του Λέιντεν, «η προέλευση των κοσμικών νετρίνων υψηλής ενέργειας είναι άγνωστη, πρωτίστως επειδή είναι άκρως δύσκολο να εντοπισθούν. Είναι μόλις η δεύτερη φορά που ανιχνεύθηκε η πηγή ενός τέτοιου νετρίνου υψηλής ενέργειας». Τόσο η προηγούμενη όσο και η νέα ανίχνευση έγινε από το αμερικανικό Παρατηρητήριο Νετρίνων IceCube στο Νότιο Πόλο, το οποίο βρίσκεται στο σταθμό Αμούντσεν-Σκοτ των ΗΠΑ στην Ανταρκτική. Το 2017 ο εν λόγω παγωμένος ανιχνευτής εντόπισε ένα νετρίνο, η πηγή του οποίου προσδιορίστηκε το 2018 ότι ήταν ένας ενεργός γαλαξίας (blazer). Η πρωτοτυπία αυτή τη φορά έγκειται στο ότι είναι το πρώτο ανιχνεύσιμο νετρίνο από ένα κατακλυσμικό συμβάν, συγκεκριμένα την καταστροφή ενός καταδικασμένου άστρου που πλησίασε πολύ μια μαύρη τρύπα. Αυτά τα γεγονότα, για τα οποία οι αστροφυσικοί δεν ξέρουν πολλά πράγματα, μπορούν να λειτουργήσουν ως πανίσχυροι φυσικοί επιταχυντές σωματιδίων. Το νετρίνο υπερυψηλής ενέργειας, που έγινε αντιληπτό από το IceCube, «προσέκρουσε στον πάγο της Ανταρκτικής με την αξιοσημείωτη ενέργεια άνω των 100 τεραηλεκτρονιοβόλτ. Συγκριτικά, είναι τουλάχιστον δεκαπλάσια ενέργεια από αυτή που μπορεί να επιτευχθεί στον πιο ισχυρό επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο, στο CERN», δήλωσε η καθηγήτρια του γερμανικού Πανεπιστημίου του Μπόχουμ, Άννα Φρανκόβιακ. Παρά την τόσο μεγάλη ενέργειά τους, τα κοσμικά νετρίνα, που ταξιδεύουν σε ευθεία γραμμή στο σύμπαν, είναι τόσο ελαφριά που διαπερνούν απαρατήρητα τα πάντα, ακόμη και ολόκληρους πλανήτες ή άστρα, γι’ αυτό έχουν ονομαστεί σωματίδια-φαντάσματα. Η «σύλληψη» ακόμη κι ενός μόνο τέτοιου φευγαλέου σωματιδίου συνιστά επίτευγμα. Την ανίχνευση του νετρίνου από το IceCube ακολούθησαν αστρονομικές παρατηρήσεις με πολλά όργανα σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, από τα ραδιοκύματα έως τις ακτίνες-Χ, εωσότου εντοπισθεί η πηγή προέλευσης του. Η νέα ανακάλυψη, όπως ανέφερε ο καθηγητής αστρονομίας, Μάρεκ Κοβάλσκι, του Πανεπιστημίου Χούμπολτ του Βερολίνου, αναδεικνύει για μια άλλη φορά τη σημασία της αστρονομίας πολλαπλών μέσων (multi-messenger astronomy), η οποία δεν βασίζεται πια μόνο στα φωτόνια αλλά και σε άλλα μέσα, όπως τα νετρίνα και τα βαρυτικά κύματα, για να μελετήσει τα φαινόμενα στο σύμπαν. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/965288_epistimones-anakalypsan-somatidio-fantasma-apo-mayri-trypa-ston-notio-polo

To σκάφος ανεφοδιασμού Northrop Grumman Cygnus ξεκινά στην 15η αποστολή εφοδιασμού στο Διαστημικό Σταθμό Ένα διαστημικό σκάφος ανεφοδιασμού Northrop Grumman Cygnus βρίσκεται καθ 'οδόν προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με περίπου 8.000 λίβρες επιστημονικών ερευνών και φορτίου μετά την εκτόξευσή του στις 12:36 μ.μ. EST το Σάββατο από την εγκατάσταση πτήσης Wallops της NASA στη Βιρτζίνια. Περίπου τρεις ώρες μετά την εκτόξευση, οι ηλιακές συστοιχίες του διαστημικού σκάφους αναπτύχθηκαν με επιτυχία για να συλλέξουν το φως του ήλιου για να τροφοδοτήσουν τον Cygnus στο ταξίδι του στο διαστημικό σταθμό. Η NASA Television, η εφαρμογή NASA και ο ιστότοπος του πρακτορείου θα παρέχουν ζωντανή κάλυψη της προσέγγισης και της άφιξης του διαστημικού σκάφους από τις 3 π.μ. Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου. Η Cygnus έχει προγραμματιστεί να φτάσει στο διαστημικό σταθμό γύρω στις 4:40 π.μ. Ο αστροναύτης της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης της Αεροδιαστημικής (JAXA) Soichi Noguchi θα χρησιμοποιήσει το ρομποτικό Canadarm2 του διαστημικού σταθμού για να συλλάβει τον Cygnus κατά την άφιξή του, ενώ ο αστροναύτης της NASA Michael Hopkins παρακολουθεί την τηλεμετρία κατά τη διάρκεια ραντεβού, σύλληψης και εγκατάστασης στο λιμάνι της μονάδας Unity. Η 15η πτήση φορτίου της Northrop Grumman προς το διαστημικό σταθμό είναι η τέταρτη βάσει της σύμβασης Commercial Resupply Services 2 με τη NASA. Το Cygnus ξεκίνησε με έναν πύραυλο Antares 230+ από το Pad 0A της περιοχής Mid-Atlantic Regional Spaceport στο Wallops. Η πτήση ανεφοδιασμού θα υποστηρίξει δεκάδες νέες και υπάρχουσες έρευνες. Στις επιστημονικές έρευνες που η Cygnus παραδίδει στο διαστημικό σταθμό είναι: Χρησιμοποιώντας σκουλήκια για να μάθετε για την απώλεια μυών Τα μικροσκοπικά σκουλήκια θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε την αιτία της εξασθένησης των μυών που οι αστροναύτες μπορούν να βιώσουν στη μικροβαρύτητα. Χάρη σε μια νέα συσκευή για τη μέτρηση της μυϊκής δύναμης των μικροσκοπικών σκουληκιών C. elegans, οι ερευνητές με τη μελέτη Micro-16 μπορούν να ελέγξουν εάν η μειωμένη έκφραση των μυϊκών πρωτεϊνών σχετίζεται με αυτήν τη μειωμένη δύναμη. Τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος μπορεί να παρέχουν καλύτερη κατανόηση των δεσμών μεταξύ της γονιδιακής έκφρασης και της μυϊκής δύναμης, να υποστηρίξουν την ανάπτυξη αντιμέτρων για τη διατήρηση της υγείας των μελών του πληρώματος και να υποστηρίξουν νέες θεραπείες για την καταπολέμηση των επιπτώσεων της απώλειας μυών που σχετίζεται με την ηλικία στη Γη. Ονειρεύομαι το διάστημα Το πείραμα Dreams της ESA (European Agency Agency) θα ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στον ύπνο των αστροναυτών. Η έρευνα χρησιμεύει ως τεχνολογική επίδειξη του Dry-EEG Headband στη μικροβαρύτητα, ενώ παρακολουθεί επίσης την ποιότητα ύπνου αστροναύτη κατά τη διάρκεια μιας αποστολής πτήσης μεγάλης διάρκειας. Τα πρωτογενή δεδομένα θα είναι διαθέσιμα στους επιστήμονες για την ανάλυσή τους, ενώ το πλήρωμα μπορεί επίσης να εισαγάγει άμεσα σχόλια σχετικά με τον ύπνο τους με μια εφαρμογή tablet. Ο ύπνος είναι κεντρικός για την ανθρώπινη υγεία, οπότε η καλύτερη κατανόηση του ύπνου στο διάστημα παρέχει μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση της ανθρώπινης υγείας στη μικροβαρύτητα. Αναβάθμιση υποστήριξης ζωής Το Σύστημα Περιβαλλοντικού Ελέγχου και Υποστήριξης Ζωής (ECLSS) είναι ένα σύστημα υλικού αναγέννησης ζωής που παρέχει καθαρό αέρα και νερό στο πλήρωμα του διαστημικού σταθμού. Το σύστημα θα λάβει αναβάθμιση χάρη στο Εξερεύνηση ECLSS: Brine Processor System. Αυτή η έρευνα καταδεικνύει την τεχνολογία για την ανάκτηση πρόσθετου νερού από τη διάταξη επεξεργασίας ούρων χρησιμοποιώντας μια διαδικασία απόσταξης μεμβράνης. Οι αποστολές εξερεύνησης μεγάλης διάρκειας απαιτούν ανάκτηση νερού περίπου 98% και αυτή η τεχνολογική επίδειξη στην επεξεργασία άλμης θα βοηθήσει στην επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτό το σύστημα επεξεργασίας αλατόνερου σχεδιάζει να καλύψει το κενό για τη ροή απορριμμάτων ούρων του διαστημικού σταθμού. Έλεγχος της κατασκευής τεχνητών αμφιβληστροειδών σε μικροβαρύτητα Εκατομμύρια άνθρωποι στη Γη πάσχουν από εκφυλιστικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς. Τεχνητοί αμφιβληστροειδείς ή αμφιβληστροειδή εμφυτεύματα μπορεί να παρέχουν έναν τρόπο αποκατάστασης της ουσιαστικής όρασης για όσους πάσχουν. Το 2018, η εκκίνηση LambdaVision έστειλε το πρώτο της πείραμα στο διαστημικό σταθμό για να προσδιορίσει εάν η διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία τεχνητών εμφυτευμάτων αμφιβληστροειδούς σχηματίζοντας ένα λεπτό φιλμ ένα στρώμα τη φορά μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα στη μικροβαρύτητα. Το δεύτερο πείραμα της LambdaVision αξιολογεί ένα σύστημα παραγωγής χρησιμοποιώντας μια πρωτεΐνη που ενεργοποιείται με το φως και αντικαθιστά τη λειτουργία των κατεστραμμένων κυττάρων στο μάτι. Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν το LambdaVision να ανακαλύψει εάν η μικροβαρύτητα θα μπορούσε να βελτιστοποιήσει την παραγωγή αυτών των αμφιβληστροειδών και να βοηθήσει τους ανθρώπους πίσω στη Γη. Προετοιμασία για τη Σελήνη Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός χρησιμεύει ως χώρος δοκιμών για τεχνολογίες που σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη. Η έρευνα του A-HoSS θέτει σε δοκιμασία εργαλεία για την αποστολή Artemis II. Χτισμένο ως το κύριο σύστημα ανίχνευσης ακτινοβολίας για το διαστημικό σκάφος Orion, ο Υβριδικός Ηλεκτρονικός Αξιολογητής Ακτινοβολίας (HERA) τροποποιήθηκε για λειτουργία στον διαστημικό σταθμό. Με την επαλήθευση ότι το HERA μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σφάλμα για 30 ημέρες, επικυρώνει το σύστημα για τις πληρωμένες αποστολές Artemis. Υπολογισμός υψηλής απόδοσης στο διαστημικό σταθμό Απαιτείται βελτιωμένη υπολογιστική υψηλή απόδοση για διαστημικές αποστολές καθώς οι άνθρωποι προετοιμάζονται για επιπλέον εξερεύνηση σε όλο το ηλιακό σύστημα. Επί του παρόντος, οι δυνατότητες υπολογιστών στο διάστημα μειώνονται σε σύγκριση με τις δυνατότητες στο έδαφος, επειδή δίνουν προτεραιότητα στην αξιοπιστία έναντι της απόδοσης, δημιουργώντας προκλήσεις κατά τη μετάδοση δεδομένων από και προς το διάστημα. Ξεκίνησε το 2017, η μελέτη υπολογιστών Spaceborne πραγματοποίησε ένα εμπορικό σύστημα υπολογιστών εκτός από το ράφι υψηλής απόδοσης στο διάστημα, πραγματοποιώντας με επιτυχία περισσότερους από 1 τρισεκατομμύριο υπολογισμούς (ή ένα teraflop) ανά δευτερόλεπτο για 207 ημέρες χωρίς να απαιτείται επαναφορά. Ξεκινώντας τώρα με την αποστολή CRS-15 της Northrop Grumman, το Spaceborne Computer-2 διερευνά πώς τα εμπορικά συστήματα υπολογιστών εκτός χώρου μπορούν να προωθήσουν την εξερεύνηση του διαστήματος με αξιόπιστη επεξεργασία δεδομένων πολύ πιο γρήγορα στο διάστημα, επιταχύνοντας τον χρόνο των επιστημόνων στην πρόσβαση στα δεδομένα και την ανάλυση από μήνες σε λεπτά . Αυτά είναι μόνο ένα υποσύνολο των εκατοντάδων ερευνών που διεξάγονται επί του παρόντος στο εργαστήριο σε τροχιά στους τομείς της βιολογίας και της βιοτεχνολογίας, των φυσικών επιστημών και της επιστήμης της γης και του διαστήματος. Οι εξελίξεις σε αυτούς τους τομείς θα βοηθήσουν να διατηρήσουν τους αστροναύτες υγιείς κατά τη διάρκεια διαστημικών ταξιδιών μεγάλης διάρκειας και να δείξουν τεχνολογίες για μελλοντικές ανθρώπινες και ρομποτικές αποστολές εξερεύνησης στο πλαίσιο της εξερευνητικής προσέγγισης της NASA σελήνη και Άρη, συμπεριλαμβανομένων των σεληνιακών αποστολών μέσω του προγράμματος Artemis της NASA Ο επικεφαλής διευθυντής πτήσης της NASA για την αποστολή είναι ο Adi Boulos. «Είμαι ταπεινός να γίνω Διευθυντής Πτήσης Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για την αποστολή Northrup Grumman CRS-15», δήλωσε ο Μπουλός. «Αυτό το διαστημικό σκάφος έχει την τιμή να ονομάζεται S.S. Katherine Johnson. Ως μαύρη γυναίκα, η Κάθριν Τζόνσον κατέστρεψε τα εμπόδια φυλών και φύλων για να ζήσει τα όνειρά της και να γίνει βασικό μέρος του νέου διαστημικού προγράμματος αυτής της χώρας. Πριν από πενήντα εννέα χρόνια σήμερα, ο αστροναύτης Τζον Γκλεν έγινε ο πρώτος Αμερικανός σε τροχιά γύρω από τη Γη αφού ζήτησε προσωπικά από την Κάθριν Τζόνσον να επαληθεύσει τους υπολογισμούς της τροχιακής τροχιάς των αποστολών του Ερμή. Η Κάθριν Τζόνσον ήταν ένα πλεονέκτημα για το διαστημικό μας πρόγραμμα και έχω την τιμή να εργαστώ για μια αποστολή που επεκτείνει την κληρονομιά της ακόμη περισσότερο. " Το διαστημικό σκάφος Cygnus θα παραμείνει στο διαστημικό σταθμό μέχρι τον Μάιο προτού απορρίψει αρκετές χιλιάδες κιλά σκουπίδια μέσω της καταστροφικής επανεισόδου του στην ατμόσφαιρα της Γης. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-science-cargo-launches-on-15th-northrop-grumman-resupply-mission-to-space-station

Ακουστικές δοκιμές "Luna-25" Στην RSC Energia, πραγματοποιήθηκαν ακουστικές δοκιμές του εκφορτωτή του αυτόματου διαπλανητικού σταθμού Luna-25, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του έργου Luna-Glob, για τη μελέτη και την πρακτική χρήση του φυσικού δορυφόρου της Γης και του περιφερειακού χώρου. Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν με εντολή του NPO Lavochkin, του προγραμματιστή του διαστημικού σκάφους (SC). Σε έναν ειδικό ακουστικό θάλαμο, η συσκευή εκτέθηκε σε ηχητικά κύματα σε ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων. Ένα παρόμοιο φαινόμενο κύματος θα δράσει στο διαστημικό σκάφος κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης του οχήματος εκτόξευσης. - Οι δοκιμές αντοχής συνίστανται στην ακουστική φόρτωση του οχήματος, δηλαδή υπόκειται στο επίπεδο του ήχου στο οποίο θα εκτεθεί κατά την εκτόξευση στην τροχιά της Γης. Ο ακουστικός θάλαμος σας επιτρέπει να επιτύχετε ηχητικό επίπεδο 160 ντεσιμπέλ. Ήμασταν οι πρώτοι στη χώρα μας που διεξήγαγαν τέτοιες ακουστικές δοκιμές, εστιάζοντας στη διεθνή πρακτική », δήλωσε ο Mikhail Semyonov, επικεφαλής του κέντρου πειραματικών δοκιμών προϊόντων πλήρους μεγέθους και των εξαρτημάτων τους. Μέσα από τρύπες στην οροφή του θαλάμου, σε σχήμα ακουστικών κέρατων, ο ήχος παράγει κύματα δόνησης που επηρεάζουν το διαστημικό σκάφος που είναι εγκατεστημένο μέσα στον θάλαμο. Από τους αισθητήρες που βρίσκονται στην επιφάνεια του "Luna-25" υπάρχουν πολλά καλώδια για σταθμούς ελέγχου, οι οποίοι καταγράφουν την ισχύ της επίδρασης των ηχητικών δονήσεων στη συσκευή και τις συνέπειές τους. Στο διπλανό δωμάτιο, οι μηχανικοί παρακολουθούν στενά τον τρόπο με τον οποίο οι δομές του διαπλανητικού σταθμού λαμβάνουν την ηχητική έκρηξη. Ο ακουστικός θάλαμος εγκαθίσταται σε ξεχωριστή βάση, διαχωρίζοντάς τον έτσι από το υπόλοιπο κτίριο, και το πάχος των τοιχωμάτων του είναι μισό μέτρο ειδικού σκυροδέματος, το οποίο καθιστά δυνατή τη δοκιμή διαφορετικών ακουστικών φασμάτων χωρίς να επηρεάζεται ο γύρω χώρος. Οι διαστάσεις του θαλάμου επιτρέπουν τη δοκιμή διαφόρων τύπων διαστημικής τεχνολογίας. Πρακτικά όλα τα προϊόντα RSC Energia δοκιμάζονται εδώ με ήχο. Μετά από μια σειρά δοκιμών, οι μηχανικοί του Lavochkin Research and Production Association πραγματοποίησαν πλήρη οπτική επιθεώρηση του διαπλανητικού οχήματος Το Luna-25 ξεπέρασε με επιτυχία αυτά τα φορτία. Το διαστημικό σκάφος Luna-25, που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του έργου Luna-Glob του NPO Lavochkina JSC, είναι ένας μικρός σταθμός επίδειξης για τη δοκιμή βασικών τεχνολογιών μαλακής προσγείωσης στην κυκλική περιοχή και διεξάγει μελέτες επαφών του Νότιου Πόλου της Σελήνης. Η εφαρμογή της διαστημικής αποστολής Luna-Globe (διαστημικό σκάφος Luna-25) είναι ένα σημαντικό βήμα στην εξερεύνηση του διαστήματος, θα μας επιτρέψει να ανέβουμε σε ένα ποιοτικά νέο επίπεδο σεληνιακής έρευνας και να κοιτάξουμε από διαφορετική γωνία στις προοπτικές για την ανάπτυξη των πλανητών του ηλιακού συστήματος, την κατανόηση των μηχανισμών της πλανητικής προέλευσης, την εμφάνιση του νερού και, συνεπώς, τη ζωή στη Γη. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2021 από το κοσμοδρόμιο Vostochny. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_02-20_1.html

«Κυνηγώντας εξωγήινους»: Πώς το Perseverance αναζητεί ίχνη αρειανής ζωής στον Κόκκινο Πλανήτη. Το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο όχημα που έχει στείλει ποτέ η NASA σε άλλο κόσμο προσεδαφίστηκε επιτυχώς στον Άρη την Πέμπτη, μετά από ταξίδι 203 ημερών και 472 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η επιβεβαίωση της ασφαλούς προσεδάφισής του προκάλεσε πανηγυρισμούς στη NASA και την επιστημονική κοινότητα εν γένει, και το Perseverance πρόκειται να αρχίσει σύντομα την ιστορική του αποστολή. Το Perseverance έχει μέγεθος περίπου ενός αυτοκινήτου και βάρος 1.026 κιλών. Πρόκειται για έναν ρομποτικό γεωλόγο και αστροβιολόγο, και θα περάσει μερικές εβδομάδες δοκιμών πριν αρχίσει τη διετή εξερεύνηση του Κρατήρα Τζέζερο. Αν και θα εξετάσει τον βράχο και τα ιζήματα της αρχαίας κοίτης λίμνης και του δέλτα ποταμού για να αποκτήσει στοιχεία για τη γεωλογία και το αρχαίο κλίμα της περιοχής, θεμελιώδες μέρος της αποστολής του είναι αστροβιολογικού χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας την αναζήτηση ιχνών αρχαίας μικροβιακής ζωής. Σε αυτό το πλαίσιο, το πρόγραμμα Mars Sample Return, που σχεδιάζεται από τη NASA και την ESA (ΕΟΔ) θα επιτρέψει σε επιστήμονες στη Γη να μελετήσουν δείγματα που θα συλλεγούν από το Perseverance, με σκοπό τον εντοπισμό πιθανών ιχνών ζωής, χρησιμοποιώντας όργανα που είναι πολύ μεγάλα και πολύπλοκα για να αποσταλούν στον Κόκκινο Πλανήτη. Με πλάτος περίπου 45 χλμ, ο Κρατήρας Τζέζερο βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Isidis Planitia, μιας γιγαντιαίας λεκάνης βόρεια του ισημερινού του Άρη. Επιστήμονες έχουν διαπιστώσει πως πριν από 3,5 δισ. χρόνια ο κρατήρας είχε το δικό του δέλτα ποταμού και ήταν γεμάτος νερό. Το όχημα θα προβεί σε κατηγοριοποιήσεις ως προς τη γεωλογία και το αρχαίο κλίμα του πλανήτη και θα συλλέξει και αποθηκεύσει αρειανούς βράχους και ρεγόλιθο, ανοίγοντας τον δρόμο για επανδρωμένη εξερεύνηση του Άρη. Επακόλουθες αποστολές, σε συνεργασία με την ESA, θα στείλουν διαστημόπλοια στον Άρη για να περισυλλεγούν τα δείγματα που έχει συγκεντρώσει το Perserverance, ώστε να μεταφερθούν πίσω στη Γη για περαιτέρω μελέτη. «Όπως είχε πει ο Καρλ Σέιγκαν, αν δούμε έναν σκαντζόχοιρο να κοιτά στην κάμερα, θα ξέρουμε ότι υπάρχει σύγχρονη και σίγουρα αρχαία ζωή στον Άρη, αλλά με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες μας, κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ απίθανο» είπε ο Γκέντρι Λη, επικεφαλής μηχανικός του Planetary Science Directorate στο JPL της NASA. Οι επιστήμονες της αποστολής θεωρούν ότι ο Κρατήρας Τζέζερο, όπου προσεδαφίστηκε το Perseverance, θα μπορούσε να φιλοξενεί ίχνη εξωγήινης ζωής. Γνωρίζουν πως πριν από 3,5 δισ. χρόνια εκεί βρισκόταν μια μεγάλη λίμνη, με δέλτα ποταμού, και θεωρούν πως, αν και το νερό έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό, κάπου μέσα στον κρατήρα ή στο χείλος του ίσως περιμένουν «biosignatures» (βιο-υπογραφές- στοιχεία πως κάποτε εκεί υπήρξε ζωή). «Πιστεύουμε ότι τα καλύτερα σημεία για την αναζήτσηη βιουπογραφών θα ήταν στον πυθμένα ή σε ιζήματα της ακτογραμμής, που θα περιελάμβαναν ανθρακικά ορυκτά, τα οποία είναι ιδιαίτερα καλά στη διατήρηση συγκεκριμένων ειδών απολιθωμένης ζωής στη Γη» είπε ο Κεν Γουίλιφορντ, αναπληρωτής project scientist της αποστολής στο JPL. «Μα όσο αναζητούμε ίχνη αρχαίων μικροβίων σε έναν αρχαίο ξένο κόσμο, είναι σημαντικό να διατηρούμε ανοιχτό μυαλό». Το «κυνήγι» των βιοϋπογραφών θα περιλαμβάνει τις κάμερες του οχήματος, ειδικά τη Mastcam-Z, στο «κατάρτι» του, που μπορεί να εστιάσει για την εξέταση επιστημονικά ενδιαφερόντων στόχων. Η επιστημονική ομάδα της αποστολής μπορεί να βάλει επίσης το όργανο SuperCam, επίσης στο κατάρτι, να χτυπήσει με λέιζερ έναν στόχο, δημιουργώντας ένα μικρό νέφος πλάσματος που μπορεί να αναλυθεί για να εξακριβωθεί η χημική σύνθεσή του. Αν τα δεδομένα αυτά είναι αρκετά ενδιαφέροντα, τότε το ρόβερ μπορεί να κοιτάξει από πιο κοντά με τον ρομποτικό του βραχίονα. Για αυτό το Perseverance θα βασιστεί σε όργανα στον πυργίσκο στην άκρη του βραχίονα. Το PIXL (Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry) έχει μια μικρή μα ισχυρή συσκευή ακτίνων Χ για την αναζήτηση πιθανών χημικών ιχνών αρχαίας ζωής. Το SHERLOC (Scanning Habitable Environments with Raman & Luminescence for Organics & Chemicals) έχει το δικό του λέιζερ και μπορεί να εντοπίζει συγκεντρώσεις οργανικών μορίων και ορυκτά που μπορεί να έχουν σχηματιστεί σε υδάτινα περιβάλλοντα. Μαζί τα δύο αυτά όργανα θα παρέχουν χάρτες υψηλής ανάλυσης με στοιχεία, ορυκτά και μόρια σε αρειανούς βράχους και ιζήματα, επιτρέποντας σε αστροβιολόγους να αξιολογήσουν τη σύνθεσή τους και να διακρίνουν τους πιο ενδιαφέροντες πυρήνες για συλλογή. Οι επιστήμονες ελπίζουν επίσης να βρουν χαρακτηριστικά στην επιφάνεια που δεν θα μπορούσαν να αποδίδονται σε κάτι άλλο από αρχαία μικροβιακή ζωή. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι στρωματόλιθος: Στη Γη οι στρωματόλιθοι είναι βραχώδεις σωροί/ υψώματα που είχαν σχηματιστεί από μικροβιακή ζωή σε αρχαίες ακτές και σε άλλα περιβάλλοντα με άφθονη ενέργεια για μεταβολισμό και νερό. Κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο να αποδοθεί σε γεωλογικές διαδικασίες. Όσον αφορά στο σύστημα λήψης δειγμάτων που διαθέτει το Perseverance, είναι ένας από τους πιο πολύπλοκους μηχανισμούς που έχουν αποσταλεί ποτέ στο διάστημα. Με αυτό το όχημα θα συλλέξει τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα, θα τα βάλει σε σωλήνες και αργότερα θα τα εναποθέσει για να περισυλλεγούν από μελλοντικές αποστολές και να σταλούν πίσω στη Γη για ανάλυση. «Έχουμε ισχυρά στοιχεία πως ο Κρατήρας Τζέζερο κάποτε είχε τα συστατικά της ζωής. Ακόμα και αν καταλήξουμε μετά την ανάλυση των δειγμάτων που θα επιστραφούν πως η λίμνη ήταν ακατοίκητη, θα έχουμε μάθει κάτι σημαντικό για το πού φτάνει η ζωή στο σύμπαν» είπε ο Γουΐλιφορντ. «Είτε ο Άρης ήταν κάποτε ζωντανός πλανήτης είτε όχι, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε πώς μπορούν να σχηματιστούν και να εξελιχθούν βραχώδεις πλανήτες σαν τον δικό μας. Γιατί ο δικός μας πλανήτης παρέμεινε φιλόξενος, ενώ ο Άρης γινόταν μια αφιλόξενη έρημος;». https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/perseverance.html

Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη της ισοτοπικής συμμετρίας. Το 1932, και πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι από την δημοσίευση του James Chadwick με την ανακοίνωση της ανακάλυψης του νετρονίου, o Werner Heisenberg δημοσίευσε το διάσημο άρθρο του για τις πυρηνικές δυνάμεις (Über den Bau der Atomkerne. I). Παρότι τα πρωτόνια φέρουν ηλεκτρικό φορτίο, ενώ τα νετρόνια είναι ουδέτερα, ο Heisenberg αφήνοντας κατά μέρος τις επιπτώσεις αυτής της διαφοράς, θεώρησε νετρόνιο και πρωτόνιο ως διαφορετικές καταστάσεις του ίδιου σωματιδίου, του νουκλεονίου. Η διαφορά μάζας μεταξύ πρωτονίων και νετρονίων είναι ελάχιστη και όπως είναι γνωστό σήμερα οι ενεργειακές στάθμες των πυρήνων συνήθως δεν αλλάζουν σημαντικά όταν μερικά πρωτόνια εναλλαχθούν με νετρόνια και αντιστρόφως. Οι πυρήνες αυτοί ονομάζονται κατοπτρικοί -ο αριθμός πρωτονίων του ενός ισούται με τον αριθμό των νετρονίων του άλλου- όπως για παράδειγμα οι 3H και 3He, που όντως έχουν παραπλήσιες ενέργειες σύνδεσης. Η μικρή διαφορά αποδίδεται στην ηλεκτρική απωστική δύναμη μεταξύ των πρωτονίων. Αυτή τη συμμετρία εναλλαγής πρωτονίων-νετρονίων γενίκευσε ο Heisenberg. Έχοντας στο μυαλό του το σπιν των ηλεκτρονίων, απέδωσε στο νουκλεόνιο έναν νέο κβαντικό αριθμό, το ισοσπίν (ή ισοτοπικό σπιν) που συμβολίζεται με Ι. Πρόκειται για ένα φυσικό μέγεθος που δεν έχει καμία σχέση με τον οικείο μας χωροχρόνο. Όπως το σπιν, έτσι και το ισοσπίν ορίζεται ως ένα διάνυσμα, όμως όχι στον συνήθη χώρο, αλλά σε έναν άλλο αφηρημένο χώρο. Σε αυτόν τον τρισδιάστατο αφηρημένο χώρο τo πρωτόνιο και το νετρόνιο θεωρούνται ως δυο καταστάσεις του ίδιου σωματιδίου, του νουκλεονίου που έχει ισοσπιν Ι=1/2. Οι καταστάσεις που αντιστοιχούν στις δυο τιμές της τρίτης συνιστώσας είναι αυτές του πρωτονίου με Ιz=+1/2 και του νετρονίου με Ιz=-1/2. Όπως κάνουμε και στην περίπτωση του σπιν του ηλεκτρονίου, μπορούμε να αποφύγουμε να μιλάμε για δυο διαφορετικά σωματίδια αν υποθέσουμε ότι η θεωρία είναι αναλλοίωτη σε στροφές στο νέο αυτό χώρο. Μια στροφή κατά 180ο γύρω από από τον άξονα x του ισοτοπικού χώρου μετασχηματίζει π.χ. ένα πρωτόνιο σε νετρόνιο. Έχουμε εδώ την αρχετυπική ιδέα μιας εσωτερικής συμμετρίας. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα πρόκειται για μια προσεγγιστική συμμετρία γιατί αγνοούμε τα φαινόμενα που οφείλονται στο φορτίο του πρωτονίου. Eίναι όμως μια καλή προσέγγιση όσον αφορά τις πυρηνικές δυνάμεις. Για πρώτη φορά στη φυσική εφαρμόστηκαν μετασχηματισμοί ενός συστήματος συντεταγμένων διαφορετικού από εκείνο του οικείου μας χωροχρόνου. Η ανεξαρτησία λοιπόν των πυρηνικών δυνάμεων από το ηλεκτρικό φορτίο αντιστοιχεί στο αναλλοίωτό τους ως προς τις στροφές στον χώρο του ισοσπiν. Όμως, τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα παραβιάζουν την συμμετρία του ισοσπίν. Το γεγονός ότι η σχετική διαφορά της μάζας μεταξύ πρωτονίων και νετρονίων είναι μόνο 0,0013, αποδεικνύει ότι το σπάσιμο της συμμετρίας ισοσπίν, που οφείλεται στην ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση, είναι πολύ μικρή. Παρά το γεγονός ότι η ισχυρή αλληλεπίδραση θεωρείται αναλλοίωτη στην εναλλαγή πρωτονίου-νετρονίου, σε πρόσφατη έρευνα παρατηρήθηκε σπάσιμο της ισοτοπικής συμμετρίας στο ζεύγος κατοπτρικών πυρήνων 73Sr και 73Br. Όμως, η απόλυτη κλίμακα αυτής της παραβίασης φαίνεται να είναι πολύ μικρή και συγκρίσιμη με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Μεγαλύτερη παραβίαση αναφέρεται στην τελευταία δημοσίευση της Wimmer et al. Η πειραματική μελέτη των κατοπτρικών πυρήνων ^{70}Se_{34}^{36} και ^{70}Kr_{36}^{34}, έδειξε ότι έχουν αρκετά διαφορετικό σχήμα, ένα συμπέρασμα που αψηφά την συμμετρία ισοσπίν. Σε έναν επιταχυντή ιόντων παρήχθησαν δέσμες πυρήνων με τον ίδιο μαζικό αριθμό: Κρυπτόν (36 πρωτόνια και 34 νετρόνια), Βρώμιο (35 και 35) και Σελήνιο (34 και 36). Προσπίπτοντας οι δέσμες αυτές σε έναν λεπτό στόχο χρυσού, παρήγαγαν ακτίνες γάμα με τις συχνότητες συγκεκριμένων πυρηνικών μεταβάσεων στους εν λόγω πυρήνες. Μετρώντας την ένταση των ακτίνων γάμα σε κάθε συχνότητα, οι ερευνητές εξήγαγαν τις πιθανότητες μετάβασης που σχετίζονται άμεσα με τις πυρηνικές κυματοσυναρτήσεις. Οι μετρήσεις έδειξαν μια απρόσμενα μεγάλη παραβίαση της συμμετρίας ισοσπίν: οι πιθανότητες των μεταβάσεων στους κατοπτρικούς πυρήνες κρυπτόν και σελήνιο αποκλίνουν σημαντικά από τις θεωρητικές προβλέψεις. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτές οι διαφορές αποδεικνύουν τα διαφορετικά σχήματα των πυρήνων: το σελήνιο είναι πιθανότατα πεπλατυσμένο – όπως η φακή – ενώ το κρυπτόν είναι περισσότερο παραμορφωμένο και πιθανότατα επιμηκυμένο – όπως η μπάλα του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Στην φωτογραφια τα πιθανά σχήματα των κατοπτρικών πυρήνων Κρυπτό, με 36 πρωτόνια και 34 νετρόνια (αριστερά) και Σελήνιο, με 34 πρωτόνια και 36 νετρόνια (δεξιά). https://physicsgg.me/2021/02/20/%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%83%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%cf%81%ce%ad%cf%86%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%83%ce%bf/

Τζορντάνο Μπρούνo: Ένας μάρτυρας της επιστήμης. Σαν σήμερα, το 1600, καίγεται στην πυρά ο «αιρετικός» Τζορντάνο Μπρούνo, ένας φιλόσοφος, κοσμολόγος και αποκρυφιστής που αρνείται να αποκηρύξει τη δική του θρησκεία, την επιστήμη και τη φιλοσοφία. Το επικίνδυνο – για την Καθολική Εκκλησία και τον ίδιο- έργο του, συνδυάζει αστρονομικές ιδέες για ένα άπειρο και ομοιογενές σύμπαν, πανθεϊστικά πιστεύω, καθώς και την τέχνη της απομνημόνευσης. Γεννιέται στη Νόλα της Ιταλίας, το 1548, και σε ηλικία μόλις 11 ετών μετακομίζει για σπουδές στη Νάπολι, όπου εντάσσεται στο Τάγμα των Δομινικανών, και το 1572 γίνεται ιερέας. Παράλληλα, αναπτύσσει ένα μοναδικό και ιδιαίτερα πολύπλοκο μνημονικό σύστημα, το οποίο βασίζεται στην οργάνωση της γνώσης, και καλείται να το παρουσιάσει ενώπιον του Πάπα, ο οποίος τον τιμά για την εξέχουσα ικανότητά του. Ωστόσο, ο Τζορντάνο Μπρούνο έχει μια κακή συνήθεια: σκέφτεται ελεύθερα. Η κοσμολογική του αντίληψη ξεπερνά, όχι μόνο το δόγμα της Εκκλησίας, αλλά και το ριζοσπαστικό μοντέλο του Κοπέρνικου, καθώς αρνείται τον ηλιοκεντρισμό και αντιλαμβάνεται τον Ήλιο ως ένα μόνο από τα άπειρα κινούμενα ουράνια σώματα. Είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που κοιτάει τα αστέρια και τα βλέπει ως ήλιους. Επιρροές του είναι η αραβική αστρονομία, ο νεοπλατωνισμός και ο ερμητισμός της Αναγέννησης, ενώ διαβάζει με μεγάλο πάθος για τη φιλοσοφία τα έργα του Θωμά Ακινάτη, του Ερμή του Τρισμέγιστου, του νεοπλατωνιστή Μαρσίλιο Φιτσίνο, του Νικόλαου της Κιούζα και του Αβερρόη, με τον οποίο ταυτίζεται στην ιδέα για ένα «παγκόσμιο μυαλό». Κάπως έτσι, ο Μπρούνο αρχίζει να αμφισβητεί το θεολογικό δόγμα, και αναπτύσσει ένα πανθεϊστικό υλοζωιστικό σύστημα το οποίο, ναι μεν αποδέχεται τη ύπαρξη του θεού, αλλά αντιβαίνει απόλυτα στις χριστιανικές τριαδικές πεποιθήσεις. Όπως θα ομολογήσει αργότερα, κάνει μια μάλλον «άτακτη» μοναστική ζωή: δύο φορές αφαιρεί τα αγαλματίδια Αγίων, αφήνοντας μόνο το σταυρό, ενώ διδάσκει αμφιλεγόμενες θεολογικές ερμηνείες στους μαθητές του. Κατηγορείται πως υπερασπίζεται την αίρεση του αρειανισμού και κρύβει κάτω από το στρώμα του απαγορευμένα κείμενα του Έρασμου. Βλέποντας τη «θεϊκή νέμεση» να πλησιάζει, ο Μπρούνο εγκαταλείπει τη Νάπολι και ξεκινά τις περιπλανήσεις του, που θα τον φέρουν στις σπουδαιότερες πόλεις της Ευρώπης. Πηγαίνει στη Γενεύη, όπου θα αφοριστεί, θα απογοητευτεί με το δογματισμό των καλβινιστών και θα φύγει για τη Γαλλία. Στη Λυών, στην Τουλούζ, όπου γίνεται λέκτορας φιλοσοφίας, και μετά στο Παρίσι, όπου δίνει διαλέξεις και αποκτά μεγάλη φήμη, λόγω του αξιοθαύμαστου ταλέντου του στην απομνημόνευση. Αποκτά την εύνοια του βασιλιά Ερρίκου ΙΙΙ και άλλων ισχυρών Γάλλων, και γράφει ασταμάτητα. Ο Ερρίκος ΙΙΙ στέλνει τον Τζορντάνο Μπρούνο στην Αγγλία, όπου αποτυγχάνει να γίνει καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και αρχίζει να προκαλεί την κοινή γνώμη με τις αμφιλεγόμενες ιδέες του και τον έντονα σαρκαστικό του τρόπο. Δέχεται επίθεση από τον εξοργισμένο όχλο και εγκαταλείπει το Λονδίνο, αυτή τη φορά για τη Γερμανία. Στο Βίτενμπεργκ, δίνει διαλέξεις πάνω στον Αριστοτέλη, αλλά όταν τα ιδεολογικά ρεύματα της Γερμανίας θα μετατοπιστούν, αναγκάζεται να φύγει για την Πράγα. Εκεί, θα αφοριστεί από τους Λουθηρανούς και το 1591 θα βρεθεί στη Φρανκφούρτη, όπου τον βρίσκει ο Ιταλός πατρίκιος Τζοβάνι Μοτσένιγκο και του ζητάει να τον ακολουθήσει στη Βενετία και να του μεταδώσει την τέχνη της απομνημόνευσης. Ο Μπρούνο δέχεται, παραδίδει για δύο μήνες μαθήματα κατ’ οίκον στο Μοτσένιγκο, αλλά στη συνέχεια ανακοινώνει στο μαθητή του πως πρέπει να τον εγκαταλείψει. Η ιστορία θέλει το Μοτσένιγκο να στρέφεται κατά του Μπρούνο, σαν άλλος Ιούδας, καταγγέλλοντας το δάσκαλό του στην Ιερά Εξέταση της Βενετίας, που τον συλλαμβάνει στις 22 Μαΐου 1592. Τον βαραίνουν οι κατηγορίες της βλασφημίας, της αίρεσης και της ηθικής παρεκτροπής, λόγω των πεποιθήσεών του για τη μορφή του σύμπαντος, και κυρίως για τις πανθεϊστικές αντιλήψεις του. Ο Τζορντάνο Μπρούνο αρνείται να αποκηρύξει τα πιστεύω του και για τα επόμενα 7 χρόνια βασανίζεται στις φυλακές της Ρώμης. Στις αρχές του 1600, ο Πάπας αποφασίζει να τον καταδικάσει σε θάνατο στην πυρά και το δικαστήριο ανακοινώνει την ποινή στον Μπρούνο, που βρίσκεται πεσμένος στα γόνατα. Ο πρώτος μάρτυρας της επιστήμης θα σηκωθεί και θα απαντήσει: «Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ό,τι τη δέχομαι εγώ». Ο Τζορντάνο Μπρούνο θανατώθηκε δια της πυράς στις 17 Φεβρουαρίου του 1600. https://physicsgg.me/2020/02/17/%cf%84%ce%b6%ce%bf%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%bf-%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bdo-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80/

Ρομπότ χωρίς ηλεκτρονικά, κινείται με πεπιεσμένο αέρα. Μηχανικοί στο University of California San Diego δημιούργησαν ένα τετράποδο μαλακό ρομπότ που δεν χρειάζεται ηλεκτρονικά για να λειτουργεί: Αντ’αυτού, χρειάζεται μόνο μια συνεχή πηγή πεπιεσμένου αέρα για όλες τις λειτουργίες του, μεταξύ των οποίων τα συστήματα κίνησης και ελέγχου του. Της ομάδας ηγήθηκε ο Μάικλ Τ. Τόλεϊ, καθηγητής στο Jacobs School of Engineering του UC San Diego, και τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας παρουσιάζονται στο Science Robotics. «Αυτή η δουλειά αντιπροσωπεύει ένα θεμελιώδες μα σημαντικό βήμα προς τα πλήρως αυτόνομα, άνευ ηλεκτρονικών ρομπότ που περπατούν» είπε ο Ντίλαν Ντρότμαν, διδακτορικός στην ερευνητική ομάδα του Τόλεϊ και πρώτος συντάκτης του εν λόγω επιστημονικού άρθρου. Μεταξύ των εφαρμογών περιλαμβάνονται χαμηλού κόστους ρομπότ για ψυχαγωγία, όπως παιχνίδια, και ρομπότ που μπορούν να λειτουργούν σε περιβάλλοντα όπου τα ηλεκτρονικά αδυνατούν να λειτουργούν- πχ μηχανές MRI ή ορυχεία. Τα μαλακά ρομπότ παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον επειδή προσαρμόζονται εύκολα στο περιβάλλον τους και λειτουργούν με ασφάλεια κοντά στους ανθρώπους. Τα πιο πολλά ρομπότ λειτουργούν με πεπιεσμένο αέρα και ελέγχονται από ηλεκτρονικά κυκλώματα. Ωστόσο η συγκεκριμένη προσέγγιση απαιτεί πολύπλοκα εξαρτήματα όπως πίνακες κυκλωμάτων, βαλβίδες και αντλίες- συχνά εκτός του σώματος του ρομπότ. Τα εξαρτήματα αυτά, που αποτελούν τον «εγκέφαλο» και το νευρικό σύστημα του ρομπότ, είναι κατά κανόνα ογκώδη και ακριβά. Αντιθέτως, το ρομπότ του UC San Diego ελέγχεται από ένα ελαφρύ, χαμηλού κόστους σύστημα πνευματικών κυκλωμάτων αέρος, αποτελούμενο από σωλήνες και μαλακές βαλβίδες, στο ίδιο το ρομπότ. Το ρομπότ μπορεί να περπατά κατόπιν εντολών ή αντιδρώντας σε σήματα που αντιλαμβάνεται από το περιβάλλον. «Με την προσέγγισή μας, θα μπορούσες να φτιάξεις έναν πολύ πολύπλοκο ρομποτικό εγκέφαλο» είπε ο Τόλεϊ, senior author της έρευνας. «Εδώ εστιάσαμε στο να φτιάξεις το απλούστερο αεροκίνητο νευρικό σύστημα που χρειάζεται για τον έλεγχο το βαδίσματος». Η υπολογιστική ισχύς του ρομπότ μιμείται σε γενικές γραμμές τα αντανακλαστικά θηλαστικών που λειτουργούν χάρη σε νευρικές αντιδράσεις από τη σπονδυλική στήλη αντί για τον εγκέφαλο. Οι ερευνητές εμπνεύστηκαν από νευρωνικά κυκλώματα που εντοπίζονται σε ζώα (central pattern generators) και αποτελούνται από πολύ απλά στοιχεία που μπορούν να παράγουν ρυθμικά μοτίβα για τον έλεγχο κινήσεων όπως το περπάτημα και το τρέξιμο. Για να μιμηθούν τη λειτουργία τους, μηχανικοί δημιούργησαν ένα σύστημα βαλβίδων που λειτουργούν ως ταλαντωτές, ελέγχοντας τη σειρά με την οποία ο πεπιεσμένος αέρας εισέρχεται σε αεροκίνητους μύες στα τέσσερα άκρα του ρομπότ. Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα πρωτοποριακό στοιχείο που συντονίζει το βάδισμα του ρομπότ, καθυστερώντας την εισαγωγή αέρα στα πόδια του. Το βάδισμα του ρομπότ είχε ως έμπνευση ένα είδος χελώνας. Επίσης, το ρομπότ είναι εξοπλισμένο με ειδικούς μηχανικούς αισθητήρες- μικρές μαλακές φυσαλίδες γεμάτες με υγρό στα άκρα κεραιών που προεξέχουν από το σώμα του ρομπότ. Όταν οι φυσαλίδες πιέζονται, το υγρό ανοίγει μια βαλβίδα στο ρομπότ που το κάνει να κινηθεί προς την αντίθετη πορεία. https://physicsgg.me/2021/02/19/%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%cf%8c%cf%84-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5/

Είναι δυνατή η ανίχνευση μαύρων τρυπών που έχουν «μαλλιά»; Σύμφωνα με μια νέα δημοσίευση, οι σχεδόν ακραίες περιπτώσεις μαύρων τρυπών που παραβιάζουν το θεώρημα “no-hair” (όπως είχε προτείνει ο Στέφανος Αρετάκης), θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από τα παρατηρητήρια βαρυτικών κυμάτων. Εκτός από το όνομά τους οι μαύρες τρύπες οφείλουν στον John Wheeler και το ρητό που λέει: ότι «οι μαύρες τρύπες δεν έχουν τρίχες!», (για την ακρίβεια η εικασία no-hair διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τους John Wheeler και Remo Ruffini to 1971 στο Physics Today). Αυτό που ήθελε να πει o Wheeler με το ότι «δεν έχουν τρίχες ή μαλλιά» ήταν ότι οι μαύρες τρύπες δεν έχουν κάποια παρατηρήσιμα χαρακτηριστικά, όπως εξογκώματα, ανομοιομορφίες κ.λπ. Όταν μια μαύρη τρύπα σχηματίζεται από την κατάρρευση ενός άστρου, ο ορίζοντας των γεγονότων της καταλήγει σε ένα τέλειο σφαιρικό σχήμα χωρίς κανένα χαρακτηριστικό. Οι μαύρες τρύπες χαρακτηρίζονται από την μάζα, την ιδιο-στροφορμή και το ηλεκτρικό φορτίο τους. Εάν αυτές οι τιμές είναι ίδιες για οποιεσδήποτε δύο μαύρες τρύπες, είναι αδύνατο να τις ξεχωρίσουμε μεταξύ τους. Αυτό εννοούν όταν λένε πως οι μαύρες τρύπες δεν έχουν μαλλιά (ή τρίχες). «Στην κλασική γενική σχετικότητα, θα ήταν εντελώς ταυτόσημες», λέει ο Paul Chesler, θεωρητικός φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «Δεν μπορείς να βρεις καμία διαφορά.» Όμως, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται αν το «θεώρημα χωρίς τρίχες» είναι αυστηρά αληθές. Το 2012, o Στέφανος Αρετάκης – τότε στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και τώρα στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο – πρότεινε ότι ορισμένες μαύρες τρύπες ενδέχεται να έχουν αστάθειες (βλέπε και ‘Ευστάθεια και αστάθεια των ακραίων μελανών οπών‘) στους ορίζοντες των γεγονότων τους. Αυτές οι αστάθειες θα είχαν ως αποτέλεσμα σε ορισμένες περιοχές του ορίζοντα μια ισχυρότερη βαρυτική έλξη σε σχέση με άλλες. Αυτό θα έκανε τις θεωρούμενες ως εντελώς ταυτόσημες μαύρες τρύπες, να διαφέρουν μεταξύ τους. Ωστόσο, οι εξισώσεις του έδειξαν ότι αυτό ήταν δυνατό μόνο για τις λεγόμενες ακραίες (extremal) μαύρες τρύπες – αυτές που έχουν την μέγιστη δυνατή τιμή είτε μάζας, ιδιοπεριστροφής είτε φορτίου. Και από όσο γνωρίζουμε, «αυτές οι μαύρες τρύπες δεν μπορούν να υπάρχουν στη φύση», σύμφωνα με τον Chesler. Τι γίνεται όμως αν υπήρχε μια σχεδόν extremal μαύρη τρύπα, μια μαύρη τρύπα που πλησίαζε μεν αυτές τις ακραίες τιμές, αλλά δεν τις έφτανε; Μια τέτοια μαύρη τρύπα είναι δυνατόν να υπάρξει, τουλάχιστον θεωρητικά. Θα μπορούσε όμως να διαθέτει ανιχνεύσιμες παραβιάσεις του θεωρήματος no-hair; Μια εργασία που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα δείχνει ότι θα μπορούσε. Επιπλέον, αυτά «τα μαλλιά» θα μπορούσαν να ανιχνευθούν από ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων. «Ο Αρετάκης βασικά υπέδειξε ότι υπήρχαν κάποιες πληροφορίες που είχαν μείνει στον ορίζοντα», λέει ο Gaurav Khanna, φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης και στο Πανεπιστήμιο του Rhode Island. «Η δημοσίευσή μας αποκαλύπτει την δυνατότητα μέτρησης αυτών των ‘μαλλιών’.» Συγκεκριμένα, προτείνεται ότι τα υπολείμματα διαταραχών είτε κατά τον σχηματισμό της μαύρης τρύπας είτε μεταγενέστερων διαταραχών, π.χ. από την ύλη που πέφτει στην μαύρη τρύπα, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν βαρυτικές αστάθειες στον (ή κοντά στον) ορίζοντα των γεγονότων μιας σχεδόν ακραίας μαύρης τρύπας. «Περιμένουμε ότι το βαρυτικό σήμα που θα δούμε θα είναι πολύ διαφορετικό σε σχέση με το σήμα που οφείλεται σε συνηθισμένες μαύρες τρύπες», σύμφωνα με τον Khanna. Αν οι μαύρες τρύπες έχουν τρίχες – διατηρώντας έτσι κάποιες πληροφορίες για το παρελθόν τους – αυτό θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο περίφημο παράδοξο της πληροφορίας για τις μαύρες τρύπες που διατύπωσε ο Stephen Hawking, δηλώνει η Lia Medeiros, αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον. Αυτό το παράδοξο είναι το απόσταγμα της θεμελιώδους σύγκρουσης μεταξύ της γενικής σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής, τους δύο μεγάλους πυλώνες της φυσικής του 20ου αιώνα. «Εάν παραβιάσετε μία από τις παραδοχές [του παράδοξου της πληροφορίας], ίσως να μπορείτε να λύσετε το ίδιο το παράδοξο», δήλωσε η Medeiros. «Μία από τις παραδοχές είναι το no hair θεώρημα.» Οι συνέπειες αυτού θα μπορούσαν να είναι μεγάλες. «Εάν μπορούμε να αποδείξουμε ότι ο πραγματικός χωροχρόνος της μαύρης τρύπας έξω από τη μαύρη τρύπα είναι διαφορετικός από αυτό που περιμένουμε, τότε νομίζω πως αυτό θα έχει πραγματικά τεράστιες επιπτώσεις στη γενική σχετικότητα», δήλωσε η Medeiros, που συμμετέχει στην δημοσίευση των Δημήτριος Ψάλτης και λοιποί του περασμένου Οκτωβρίου, στην οποία εξετάζεται αν η παρατηρούμενη γεωμετρία των μαύρων οπών είναι σύμφωνη με τις προβλέψεις. Ίσως η πιο συναρπαστική πτυχή αυτής της τελευταίας εργασίας, είναι ότι υποδεικνύει έναν τρόπο για να συνδέσουμε τις παρατηρήσεις των μαύρων οπών με τη θεμελιώδη φυσική. Η ανίχνευση τριχών σε μαύρες τρύπες – ίσως τα πιο ακραία αστροφυσικά εργαστήρια στο σύμπαν – θα μπορούσε να μας επιτρέψει να διερευνήσουμε ιδέες όπως η θεωρία χορδών και η κβαντική βαρύτητα με έναν τρόπο που ήταν αδύνατος μέχρι σήμερα. «Ένα από τα μεγάλα ζητήματα [με] την θεωρία χορδών και την κβαντική βαρύτητα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να επιβεβαιώσουμε πειραματικά τις προβλέψεις τους», δήλωσε η Medeiros. «Έτσι, αν διαθέταμε κάτι που μπορεί να ελεγχθεί από απόσταση, αυτό θα ήταν καταπληκτικό.» Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες. Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχουν σχεδόν-ακραίες μαύρες τρύπες. (Οι τυπικές προσομοιώσεις συνήθως παράγουν μαύρες τρύπες που απέχουν 30% από το να είναι ακραίες). Και αν ακόμα υπάρχουν, δεν είναι ξεκάθαρο ότι οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων θα ήταν αρκετά ευαίσθητοι για να εντοπίσουν αυτές τις αστάθειες από τα μαλλιά. Επιπλέον, τα μαλλιά αναμένεται να είναι εξαιρετικά βραχύβια, διαρκούν μόνο κλάσματα του δευτερολέπτου. Αλλά η δημοσιευμένη εργασία, τουλάχιστον θεωρητικά, φαίνεται σωστή. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος στην επιστημονική κοινότητα που αμφιβάλλει», λέει ο Chesler. «Δεν είναι εικασία. Μάλλον φαίνεται πως οι εξισώσεις του Αϊνστάιν είναι τόσο περίπλοκες που ανακαλύπτουμε νέες ιδιότητές τους σε ετήσια βάση. » Το επόμενο βήμα θα ήταν να δούμε τι είδους σήματα και με ποιά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους θα πρέπει να αναζητούμε στους ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων που λειτουργούν σήμερα ή στο μέλλον (π.χ. LISA). Ενώ οι πιθανότητες μιας τέτοιας ανίχνευσης είναι μικρές, μια τέτοια ανακάλυψη όχι μόνο θα αμφισβητούσε την θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, αλλά θα αποδείκνυε την ύπαρξη σχεδόν- ακραίων μαύρων τρυπών. Σύμφωνα με τον Khanna, «πέρα από τις δραματικές επιπτώσεις που θα είχε στην έρευνά μας, θα θέλαμε πολύ να μάθουμε αν η φύση επιτρέπει την ύπαρξη ενός τέτοιου θηρίου». https://physicsgg.me/2021/02/17/%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%ae-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%81%cf%85%cf%80%cf%8e/

Yποβρύχια «κυνηγόσκυλα» Μετρήσεις ραδιενέργειας με αυτόνομα ρομπότ στον πυθμένα της θάλασσας. Το ερευνητικό πρόγραμμα, στο οποίο έχει δοθεί το πανκ ροκ ακρωνύμιο RAMONES (Radioactivity Monitoring Ocean Ecosystems), θα διαρκέσει 4 χρόνια. Εντοπίζοντας και παρακολουθώντας τις εκλύσεις ραδονίου, μπορεί να γίνει καταγραφή των σεισμικών ρηγμάτων που είναι ενεργά…. Αυτόνομα υποβρύχια ρομπότ θα αναζητούν σαν κυνηγόσκυλα εκλύσεις ραδονίου στον πυθμένα που συνδέονται με την ενεργοποίηση σεισμικών ρηγμάτων. Επίκεντρο των ερευνών θα είναι το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο, βορειοανατολικά της Σαντορίνης, και υδροθερμικό πεδίο της Μήλου. Το πρωτοποριακό ερευνητικό πρόγραμμα για τις μετρήσεις ραδιενέργειας σε θαλάσσιο περιβάλλον ξεκινάει φέτος από μια επιστημονική ομάδα από έξι χώρες, με επικεφαλής επιστήμονες από τα τμήματα Φυσικής και Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ερευνητικό πρόγραμμα, στο οποίο έχει δοθεί το… πανκ ροκ ακρωνύμιο RAMONES (Radioactivity Monitoring in Ocean Ecosystems, παρακολούθηση της ραδιενέργειας σε θαλάσσια οικοσυστήματα), θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια και χρηματοδοτείται από το κοινοτικό πρόγραμμα «Horizon» με 3,9 εκατ. ευρώ. «Υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην επιστήμη για τις μακρόχρονες και αυτόνομες μετρήσεις ραδιενέργειας σε θαλάσσιο περιβάλλον. Φιλοδοξία μας είναι να καλύψουμε το κενό αυτό, επενδύοντας σε νέες τεχνολογίες», λέει ο Θεόδωρος Μερτζιμέκης, αναπλ. καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συντονιστής του προγράμματος. «Εκλύσεις ραδιενέργειας στο θαλάσσιο περιβάλλον μπορούν να γίνονται από διάφορες αιτίες. Για παράδειγμα, από κάποιο ατύχημα, όπως αυτό της Φουκουσίμα, από εργασίες εξόρυξης υδρογονανθράκων, που απελευθερώνουν φυσικά ραδιενεργά στοιχεία που είναι δεσμευμένα βαθιά στον μανδύα της Γης, ακόμα και από εγκληματικές ενέργειες, όπως η παράνομη απόρριψη ραδιενεργών στη θάλασσα». Στη χώρα μας, όμως, υπάρχει μια πιο συνηθισμένη αιτία. «Το βασικότερο με το οποίο και θα ασχοληθούμε είναι η υποθαλάσσια σεισμική δραστηριότητα. Γνωρίζουμε ότι στα σεισμικά ρήγματα γίνεται έκλυση φυσικού ραδονίου, που είναι ραδιενεργό ισότοπο (το οποίο γενικά σε μικρές δόσεις υπάρχει γύρω μας). Εντοπίζοντας λοιπόν τις εκλύσεις και παρακολουθώντας τες, μπορούμε να δούμε ποια ρήγματα είναι ενεργά. Αυτό σήμερα γίνεται με ειδικές σεισμικές μελέτες, οι οποίες όμως κοστίζουν πολύ και έχουν κάποιες επισφάλειες», εξηγεί ο κ. Μερτζιμέκης. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που αυτό θα μελετηθεί. «Θα χρησιμοποιηθούν αυτόνομα υποβρύχια ρομπότ, με τεχνολογία που θα αναπτυχθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό. Τα ρομπότ θα αποφασίζουν μόνα τους πού θα πάνε, σαν κυνηγόσκυλα που αναζητούν ακτινοβολία. Μέσω αυτών –αλλά και σταθερών μετρητών– θα καλυφθούν μεγάλες υποβρύχιες εκτάσεις». Στο Αιγαίο (γιατί θα μελετηθεί αντίστοιχα και η εκβολή ποταμών στη Γαλλία), η έρευνα θα εστιαστεί σε δύο σημεία, το Κολούμπο και τη Μήλο. «Το Κολούμπο γνωρίζουμε ότι είναι ένα ενεργό ηφαίστειο, με έντονη υδροθερμική δραστηριότητα», εξηγεί η Εύη Νομικού, αναπλ. καθηγήτρια στο τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος. «Το πεδίο αυτό βρίσκεται δίπλα σε πολύ ενεργά σεισμικά ρήγματα, όπως της Αμοργού. Αντίστοιχα, στη νότια Μήλο υπάρχει ένα υδροθερμικό πεδίο που ξεκινάει από πολύ μικρά βάθη, μόλις 1,5 μέτρου, και επίσης βρίσκεται κοντά σε ένα ενεργό τεκτονικά περιβάλλον. Στόχος μας θα είναι να καταγράψουμε τις εκλύσεις ραδονίου και να τις συσχετίσουμε με τη δυναμικότητα των υποθαλάσσιων ρηγμάτων και ηφαιστείων. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι οι εκλύσεις ραδονίου γίνονται πιο έντονες αρκετές ημέρες πριν από τη σεισμική δραστηριότητα». Εναρξη το 2022 Η ερευνητική ομάδα αποτελείται, εκτός μέλη των δύο τμημάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών, από επιστήμονες του ΕΜΠ, πανεπιστημίων της Πορτογαλίας, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ συμμετέχουν και δύο ιδιωτικές εταιρείες (όπως γίνεται στα Horizon) από Ισπανία και Γερμανία. Οι πρώτες μετρήσεις θα ξεκινήσουν το 2022 από τη Μήλο και θα συνεχιστούν στο Κολούμπο μετά τρία χρόνια. «Το πρόγραμμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί θα χρησιμοποιήσει πρωτοποριακή τεχνολογία και θα καλύψει ένα κενό στην επιστημονική γνώση. Επιπλέον, χάρη στο Horizon, η γνώση αυτή θα διαμοιράζεται στο κοινό», καταλήγει ο κ. Μερτζιμέκης. https://physicsgg.me/2021/02/20/y%cf%80%ce%bf%ce%b2%cf%81%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%83%ce%ba%cf%85%ce%bb%ce%b1/

Νεφέλωμα Μάτι της Γάτας Νεφέλωμα Μάτι της Γάτας ή αλλιώς NGC 6543 είναι πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Δράκων. https://www.pronews.gr/epistimes/964585_vinteo-poio-einai-mati-tis-gatas-kai-pio-nefeloma

35 χρόνια του σταθμού "Mir" Στις 20 Φεβρουαρίου 1986, κυκλοφόρησε ένα όχημα εκτόξευσης Proton-K με τη βασική μονάδα του τροχιακού ερευνητικού σταθμού Mir επανδρωμένο από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Αυτό το λανσάρισμα σηματοδότησε την έναρξη της κατασκευής και της μακροπρόθεσμης λειτουργίας σε κοντινή γη του πρώτου μόνιμα κατοικημένου συγκροτήματος τροχιακών πολλαπλών μονάδων (OS) στον κόσμο, που αντιπροσωπεύει την τρίτη γενιά εγχώριων μακροχρόνιων τροχιακών σταθμών (DOS). Η ανάπτυξη του νέου σταθμού ξεκίνησε το 1976 με την κυκλοφορία του NPO Energia (τώρα RSC Energia με το όνομα SP Korolev) της τεχνικής πρότασης για τη δημιουργία ενός βελτιωμένου DOS No. 7 με βάση το σχεδιασμό και τα ενσωματωμένα συστήματα του ήδη πετώντας Salyut σταθμοί σειράς. Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου ήταν η χρήση ενός διαμετακομιστικού διαμερίσματος με έναν αξονικό και τέσσερις πλευρικούς κόμβους σύνδεσης στη μονάδα βάσης, που παρείχαν τη δυνατότητα σύνδεσης πρόσθετων μονάδων. Από το 1979, η βιομηχανική συνεργασία από περισσότερες από 280 επιχειρήσεις και οργανισμούς στο συγκρότημα DOS No. 7 διευθύνεται από την NPO Energia υπό την ηγεσία του Γενικού Σχεδιαστή Ακαδημαϊκού V.P. Glushko, και στη συνέχεια Yu.P. Semenov. Η ευθύνη για την ανάπτυξη και κατασκευή της βασικής μονάδας, των μονάδων μετασκευής και των ενσωματωμένων συστημάτων σέρβις τους ανατέθηκε στο Salyut Design Bureau και στο V.I. Ο Khrunichev, στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με τα σύγχρονα GKNPT. M.V. Χρούνιτσεφ. Στη συνέχεια, ένα κυβερνητικό διάταγμα της 2ας Ιανουαρίου 1985 καθόρισε τελικά τη δημιουργία ενός μόνιμα λειτουργικού σταθμού αρθρωτού τύπου για την επίλυση αμυντικών, επιστημονικών και εθνικών οικονομικών προβλημάτων κατά τη διαδικασία της κοινής λειτουργίας με μονάδες στόχου και του επαναχρησιμοποιήσιμου διαστημικού συστήματος Buran. Έτσι, η έναρξη της μονάδας βάσης τον Φεβρουάριο σε τροχιά κοντά στη γη σηματοδότησε την αρχή του προγράμματος σταδιακής ανάπτυξης και επανεξοπλισμού του σταθμού με μονάδες στόχου με την παράδοση πληρώματος και φορτίου από οχήματα μεταφοράς Soyuz και Progress. Κατά την επόμενη δεκαετία, έξι ακόμη μονάδες αγκυροβόλησαν στη βασική μονάδα: Kvant, Kvant-2, Kristall, Spektr, Priroda και το 316GK docking bay για αμερικανικά λεωφορεία που φτάνουν στο σταθμό. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη μετάβαση από το επανδρωμένο όχημα μεταφοράς Soyuz T στο εκσυγχρονισμένο Soyuz TM, το όχημα μεταφοράς Progress αντικαταστάθηκε από το εκσυγχρονισμένο Progress M και τον Φεβρουάριο του 2000 εισήχθη στο συγκρότημα μια νέα τροποποίηση Progress. -1 "με αυξημένη τροφοδοσία παραδομένου καυσίμου. Το διαστημικό σκάφος πολλαπλών χρήσεων Mir με συνολική μάζα άνω των 130 τόνων για δεκαπέντε χρόνια παρέμεινε ένα μοναδικό διαστημικό εργαστήριο για τη διεξαγωγή θεμελιωδών και εφαρμοσμένων επιστημονικών πειραμάτων, μια σειρά πτήσεων για έλεγχο και δοκιμή βασικών τεχνολογιών για τη χρήση μελλοντικών επανδρωμένων σταθμών και συγκροτημάτων. Από το 1987, έχουν πραγματοποιηθεί διεθνή ερευνητικά προγράμματα στο διαστημικό σκάφος Mir με τη συμμετοχή κοσμοναυτών / αστροναυτών από τη Γαλλία, τη Συρία, το Αφγανιστάν, τη Βουλγαρία, την Ιαπωνία, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία, το Καζακστάν, την Αυστρία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τις χώρες - εκπρόσωποι η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Και την περίοδο 1995-1998, πραγματοποιήθηκε κοινή εργασία Ρωσικής-Αμερικής στο σταθμό Mir στο πλαίσιο των προγραμμάτων Mir-Shuttle και Mir-NASA. Οι αρχές της δημιουργίας διαμορφωμένων διαστημικών αντικειμένων και η μοναδική εμπειρία μακροχρόνιας λειτουργίας του τροχιακού σταθμού Mir σε συνδυασμό με μεθόδους διατήρησης της λειτουργικότητάς του και διασφάλισης της απαραίτητης αξιοπιστίας και ασφάλειας χρησιμοποιήθηκαν πλήρως στην υλοποίηση του σύγχρονου έργου του Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_02-20.html

Υπάρχει ο «πλανήτης Χ»; Κι αν υπάρχει, γιατί κανείς δεν τον έχει δει; Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στα εξωτερικά άκρα του ηλιακού μας συστήματος. Ένα αντικείμενο, έως και δέκα φορές μεγαλύτερο από τη μάζα της Γης, τραβάει άλλα αντικείμενα προς αυτό. Είναι πλανήτης ή κάτι άλλο; Ο Πέρσιβαλ Λόουελ, ταξιδιωτικός συγγραφέας και επιχειρηματίας του 19ου αιώνα είχε διαβάσει ένα βιβλίο για τον Άρη και έτσι αποφάσισε να γίνει αστρονόμος. Τις επόμενες δεκαετίες, έκανε αρκετούς παράξενους ισχυρισμούς. Πρώτον, ήταν πεπεισμένος για την ύπαρξη Αρειανών, και πίστευε ότι τους είχε βρει. Άλλοι είχαν εντοπίσει παράξενες γραμμές που διασχίζουν τον πλανήτη, και ο Λόουελ πρότεινε ότι αυτά ήταν κανάλια, χτισμένα ως η τελευταία προσπάθεια ενός πολιτισμού να βρει νερό από τα πολικά παγοκρύσταλλα. Ξόδεψε την περιουσία του για να χτίσει ένα ολόκληρο παρατηρητήριο γι’ αυτό και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μια οπτική ψευδαίσθηση, που δημιουργήθηκε από τα βουνά και τους κρατήρες στον Άρη. Ο Λόουελ πίστευε επίσης ότι ο πλανήτης Αφροδίτη είχε ακτίνες. Αν και οι βοηθοί του προσπάθησαν να τις βρουν, φαινόταν ότι μόνο αυτός μπορούσε να δει αυτήν την απροσδόκητη λεπτομέρεια. Αλλά πάνω απ 'όλα, ο Λόουελ ήταν αποφασισμένος να βρει τον ένατο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα - έναν υποθετικό «πλανήτη Χ», ο οποίος εκείνη την εποχή θεωρήθηκε υπεύθυνος για τις τροχιές των πιο μακρινών γνωστών πλανητών από τον Ήλιο, τους, όπως ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Αν και δεν κατάφερε να δει ποτέ αυτό το φανταστικό μεγαθήριο, αφιέρωσε όλη του τη ζωή σε αυτό. Κι όμως η αναζήτηση συνεχίζεται και σήμερα, το 2021. Ένα λανθασμένο μονοπάτι Μόλις 14 χρόνια αργότερα, στις 18 Φεβρουαρίου 1930, ένας νεαρός αστρονόμος κοίταξε δύο φωτογραφίες ενός αστεριού, όταν παρατήρησε ένα στίγμα. Ήταν ένας μικρός κόσμος. Βρήκε τον Πλούτωνα, πιστεύοντας ότι βρήκε τον αόριστο «πλανήτη X». Σύντομα οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι αυτό δεν μπορούσε να είναι αυτό που αναζητούσε ο Λόουελ, δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να τραβήξει τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό από τις θέσεις τους. Ο Πλούτωνας απλώς έτυχε να βρίσκεται στην περιοχή. Το τελευταίο χτύπημα για τον «πλανήτη X» ήρθε το 1989, όταν το διαστημικό σκάφος Voyager 2 έπεσε από τον Ποσειδώνα και αποκάλυψε ότι είναι κλασματικά ελαφρύτερος από ό,τι είχε αρχικά σκεφτεί κανείς. Έχοντας αυτό κατά νου, τελικά ένας επιστήμονας της Nasa υπολόγισε ότι οι τροχιές των εξωτερικών πλανητών είχαν νόημα καθ 'όλη τη διάρκεια. Ο Λόουελ είχε υποκινήσει μια αναζήτηση που δεν είχε ποτέ χρειαστεί. Κάπως έτσι, η αποστολή Voyager οδήγησε σε μια άλλη σημαντική ανακάλυψη - την ύπαρξη της ζώνης Kuiper. Αυτό το κοσμικό «ντόνατ» κατεψυγμένων αντικειμένων, που εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και είναι ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά του ηλιακού συστήματος. Σύντομα οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν ότι ο Πλούτωνας ήταν απίθανο να είναι το μόνο μεγάλο αντικείμενο στα εξωτερικά άκρα του ηλιακού συστήματος και άρχισαν να αναρωτιούνται αν υπήρχε ένας πλανήτης στην πραγματικότητα. Στη συνέχεια, βρήκαν τον "Sedna" (περίπου το 40% του μεγέθους του Πλούτωνα), τον "Quaoar" (περίπου το μισό μέγεθος του Πλούτωνα) και τον "Eris" (σχεδόν το ίδιο μέγεθος με τον Πλούτωνα). Έγινε σαφές ότι οι αστρονόμοι χρειάζονταν έναν νέο ορισμό. Ίχνος-φάντασμα Ταυτόχρονα, η ανακάλυψη αυτών των αντικειμένων αποκάλυψε ένα σημαντικό νέο προβάδισμα στην αναζήτηση ενός κρυφού πλανήτη. Αποδεικνύεται ότι ο Sedna δεν κινείται με τον τρόπο που περίμεναν όλοι, εντοπίζοντας ελλειπτικούς δακτυλίους γύρω από τον Ήλιο, μέσα από τη ζώνη του Kuiper. Αντ 'αυτού, αυτός ο νάνος πλανήτης ακολούθησε ένα παράξενο και απροσδόκητο μονοπάτι, καθώς αιωρείται στο κέντρο του ηλιακού μας. Η τροχιά της είναι τέτοια που χρειάζονται 11.000 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Τότε οι αστρονόμοι είχαν την ιδέα ότι ο Sedna δεν ήταν το μοναδικό αντικείμενο που δεν ήταν στη θέση του. Συμμετείχαν άλλοι έξι πλανήτες και όλοι τους κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση. Υπάρχουν επίσης άλλες ενδείξεις, όπως το γεγονός ότι κάθε ένας έχει κλίση στον άξονά του προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση. «Σκεφτήκαμε ότι αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον - πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;», λέει ο Batygin. «Ήταν αρκετά αξιοσημείωτο, διότι μια τέτοια ομαδοποίηση, εάν αφεθεί μόνη της για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, θα διασπαζόταν, λόγω της αλληλεπίδρασης με τη βαρύτητα των πλανητών». Έτσι πρότειναν ότι ο «πλανήτης Χ» είχε αφήσει το ίχνος του στις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος, παραμορφώνοντας τις τροχιές των αντικειμένων γύρω από αυτό με τη βαρυτική του έλξη. Αρκετά χρόνια μετά και ο αριθμός των αντικειμένων που ταιριάζουν με το έκκεντρο τροχιακό μοτίβο και την κλίση συνεχίζει να αυξάνεται. «Έχουμε τώρα περίπου 19 συνολικά», λέει ο Batygin. Μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική θεωρία Ωστόσο, υπάρχει ένα σχεδόν εξαιρετικά περίεργο σενάριο στο οποίο ο πλανήτης δεν θα βρεθεί ποτέ με αυτόν τον τρόπο, καθώς μπορεί να μην είναι καν πλανήτης τελικά, αλλά μια μαύρη τρύπα. «Όλα τα στοιχεία για την ύπαρξη ενός αντικειμένου είναι βαρυτικά», λέει ο James Unwin, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, ο οποίος πρότεινε για πρώτη φορά την ιδέα, μαζί με τον Jakub Scholtz, έναν μεταδιδακτορικό ερευνητή από το Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Ενώ είμαστε πιο εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι οι πλανήτες ασκούν μια ισχυρή βαρυτική έλξη, «υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορούν να το δημιουργήσουν, τα οποία είναι πιο εξωτικά», λέει ο Unwin. Καθώς οι μαύρες τρύπες είναι από τα πιο πυκνά αντικείμενα στο Σύμπαν, ο Unwin εξηγεί ότι είναι απολύτως πιθανό να στρεβλώνουν τις τροχιές μακρινών αντικειμένων στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Οι μαύρες τρύπες με τις οποίες είμαστε πιο εξοικειωμένοι τείνουν να περιλαμβάνουν τις «αστρικές» μαύρες τρύπες, οι οποίες έχουν μάζα που είναι τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερη από του Ήλιου, και τις «υπερμεγέθεις» μαύρες τρύπες, που είναι εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερες από τη μάζα του Ήλιου. Ενώ οι πρώτες γεννιούνται από πεθαμένα αστέρια που καταρρέουν από μόνα τους, οι δεύτερες είναι πιο μυστηριώδεις - πιθανώς ξεκινούν ως κολοσσιαία αστέρια που αφού εκραγούν, συσσωρεύονται σταδιακά όλο και περισσότερο σε μια μάζα καταβροχθίζοντας τα πάντα στο περιβάλλον τους, συμπεριλαμβανομένων άλλων μαύρων τρυπών. Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες είναι διαφορετικές. Δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ, αλλά πιστεύεται ότι προέρχονται από την ομίχλη θερμής ενέργειας και ύλης που σχηματίστηκε στο πρώτο δευτερόλεπτο του Big Bang. Σε αυτό το περιβάλλον, ορισμένα μέρη του Σύμπαντος μπορεί να έχουν γίνει τόσο πυκνά και συμπιεσμένα. https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_17.html

Το αρχαιότερο DNA στον κόσμο Μία διεθνής ομάδα επιστημόνων -μεταξύ των οποίων ένας ελληνικής καταγωγής ερευνητής της διασποράς- απομόνωσε και «διάβασε» το DNA από απομεινάρια δύο μαμούθ ηλικίας ενός έως 1,2 εκατομμυρίου ετών, που βρέθηκαν στη βορειοανατολική Σιβηρία. Πρόκειται για το αρχαιότερο DNA στον κόσμο, το οποίο, μεταξύ άλλων, ρίχνει φως στην εξέλιξη των πρώτων μαμούθ που είχαν εξαπλωθεί στη Βόρεια Αμερική. Το προηγούμενο ρεκόρ ανάκτησης DNA ήταν από ένα άλογο που είχε ζήσει προ 560.000 έως 780.000 ετών. Οι 22 ερευνητές από εννέα χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή Εξελικτικής Φενετικής Λόβε Ντάλεν του Κέντρου Παλαιογενετικής του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», ανέλυσαν τα γονιδιώματα τριών αρχαίων μαμούθ, χρησιμοποιώντας γενετικό υλικό που βρέθηκε στα δόντια τους, τα οποία ήταν θαμμένα επί 0,7 έως 1,2 εκατομμύρια χρόνια στο μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας. Στη μελέτη συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής ερευνητής Γεώργιος Ξενικουδάκης του Ινστιτούτου Βιοχημείας και Βιολογίας του γερμανικού Πανεπιστημίου του Πότσνταμ. Είναι η πρώτη φορά που εξάγεται και αλληλουχίζεται DNA από τόσο αρχαία δείγματα, κάτι καθόλου εύκολο, καθώς ελάχιστες ποσότητες γενετικού υλικού είχαν απομείνει και το DNA είχε διασπαστεί πια σε πολύ μικρά τμήματα μετά από τόσο καιρό. «Αυτό το DNA είναι απίστευτα παλαιό. Τα δείγματα είναι χίλιες φορές παλαιότερα από τα απομεινάρια των Βίκινγκς, είναι παλαιότερα ακόμη και από την εμφάνιση των ανθρώπων και των Νεάντερταλ», δήλωσε ο Ντάλεν. Η χρονολόγηση των δειγμάτων έγινε τόσο με βάση γεωλογικά δεδομένα όσο και με τη μέθοδο του μοριακού ρολογιού. Από τα τρία δείγματα, το νεότερο με την ονομασία Τσουκότσια είχε ηλικία περίπου 700.000 ετών και τα άλλα δύο άνω του ενός εκατομμυρίου ετών. Το αρχαιότερο -περίπου 1,2 εκατ. ετών- ανήκε σε ένα άγνωστο έως τώρα είδος μαμούθ, που ονομάστηκε Κρέστοβκα (από την περιοχή όπου βρέθηκε) και το οποίο εκτιμάται ότι αποκόπηκε από τα άλλα σιβηρικά μαμούθ πριν τουλάχιστον δύο εκατομμύρια χρόνια. «Αυτό αποτέλεσε απόλυτη έκπληξη για εμάς. Όλες οι προηγούμενες μελέτες έδειχναν ότι υπήρχε μόνο ένας τύπος μαμούθ στη Σιβηρία εκείνη την εποχή, το λεγόμενο μαμούθ της στέπας. Όμως, οι αναλύσεις μας δείχνουν ότι υπήρχαν δύο διαφορετικοί τύποι από γενετική άποψη, που πιθανώς, χωρίς να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, αποτελούσαν δύο διαφορετικά είδη», ανέφερε ο ερευνητής Τομ βαν ντερ Βαλκ. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτά τα νεοανακαλυφθέντα μαμούθ Κρέστοβκα είναι που αποίκισαν τη Βόρεια Αμερική πριν τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο χρόνια. Το λεγόμενο κολομβιανό μαμούθ, που ζούσε στη Β. Αμερική κατά την τελευταία εποχή των πάγων, αποτελούσε υβρίδιο ανάμεσα στο Κρέστοβκα και στο τριχωτό μαμούθ και εμφανίστηκε πριν περίπου 420.000 χρόνια. Το δεύτερο αρχαίο μαμούθ, ηλικίας τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου ετών, από το οποίο απομονώθηκε DNA, ονομάστηκε Αντίτσα και φαίνεται να υπήρξε πρόγονος του τριχωτού μαμούθ. «Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα, πλέον, είναι πόσο πίσω στο παρελθόν μπορούμε να πάμε. Δεν έχουμε φθάσει ακόμη το όριο. Μία βάσιμη εκτίμηση είναι ότι μπορούμε να απομονώσουμε DNA ηλικίας δύο εκατομμυρίων ετών, ίσως και έως 2,6 εκατ. ετών», σημείωσε ο καθηγητής Μοριακής Αρχαιολογίας Άντερς Γκέδερστρεμ του σουηδικού Κέντρου Παλαιογενετικής. Άλλα βίντεο και φωτογραφίες υπάρχουν στη διεύθυνση: https://stockholmuniversity.box.com/s/8sgjusq3sb87e5k4qbb8ocwoqqr4d94o Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https//dx.doi.org/10.1038/s41586-021-03224-9 https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/dna.html

Η αντιστροφή των πόλων της Γης πριν 42.000 χρόνια πυροδότησε οικολογικές αλλαγές. Πριν περίπου 42.000 χρόνια οι μαγνητικοί πόλοι του πλανήτη μας αναποδογύρισαν (ο βόρειος έγινε νότιος και αντίστροφα), γεγονός που -σε συνδυασμό με μια ταυτόχρονη πτώση της δραστηριότητας του Ήλιου- είχε ως συνέπεια να προκληθούν σοβαρές περιβαλλοντικές και κλιματικές αλλαγές, καταστροφικά επεισόδια για διάφορα είδη μεγάλων ζώων, ενώ είναι πιθανό ότι οδήγησε και στο τέλος των Νεάντερταλ. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας διεθνούς επιστημονικής μελέτης, η οποία αναμένεται να προκαλέσει επιστημονική διαμάχη, καθώς εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις εξελικτικές επιπτώσεις από τις κατά καιρούς γεωμαγνητικές αναστροφές. Οι 33 ερευνητές από διάφορες χώρες, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», βάσισαν τις εκτιμήσεις τους σε μια νέα πιο ακριβή μέθοδο υπολογισμού του ραδιενεργού άνθρακα στην ατμόσφαιρα, μέσω ανάλυσης της ποσότητας ραδιενεργού άνθρακα-14 στους διαδοχικούς δακτυλίους των μεγαλύτερων νεοζηλανδικών δέντρων «καουρί» ηλικίας άνω των 42.000 ετών. Η μεταβολή του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, όπως αποτυπώνεται στα δέντρα, σχετίζεται με την αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας που φτάνει στη Γη, άρα αποκαλύπτει κατά πόσο λειτουργούσε σωστά η γεωμαγνητική ασπίδα του πλανήτη μας. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες συσχέτισαν αυτά τα στοιχεία με άλλα δεδομένα από όλη τη Γη (λίμνες, πυρήνες πάγου κ.α.), που δείχνουν ότι την ίδια περίοδο είχε συμβεί μια σειρά σημαντικών αλλαγών στο περιβάλλον. «Πριν τη νέα μελέτη, ξέραμε ότι πολλά πράγματα συνέβαιναν στον κόσμο πριν 42.000 χρόνια, αλλά δεν γνωρίζαμε ακριβώς πώς. Για πρώτη φορά, καταφέραμε να χρονολογήσουμε με ακρίβεια τι συνέβη, όταν για τελευταία φορά τα μαγνητικά πεδία της Γης αντιστράφηκαν», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Κρις Τέρνεϊ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η σφαίρα του γήινου μαγνητικού πεδίου -που παράγεται από την κίνηση του καυτού λιωμένου σιδήρου στον πυρήνα της Γης- λειτουργεί ως προστατευτική ασπίδα έναντι της κοσμικής ακτινοβολίας (σωματίδια υψηλής ενέργειας από το διάστημα), αλλά είναι επιρρεπές σε χαοτικές μεταβολές που, μεταξύ άλλων, ωθούν τους μαγνητικούς πόλους να μετακινούνται. Όταν οι μαγνητικοί πολλοί αλλάζουν αμοιβαία θέση -κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν- η προστασία του γήινου μαγνητικού πεδίου εξασθενεί δραματικά. Στο γεωλογικό «αρχείο» του πλανήτη μας υπάρχουν πολλά ίχνη από τις περιοδικές αντιστροφές των μαγνητικών πόλων κάθε περίπου 200.000 έως 300.000 χρόνια. Κάθε αναστροφή γίνεται σταδιακά και μπορεί να διαρκέσει εκατοντάδες έως χιλιάδες χρόνια. Η πιο πρόσφατη αναστροφή των πόλων διάρκειας το πολύ 1.000 ετών -η λεγόμενη «Laschamps»- έγινε πριν 41.000 έως 42.000 χρόνια, αλλά δεν είχε καταστεί έως τώρα δυνατό να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για το πόσο είχε επηρεάσει το περιβάλλον της Γης. Η νέα έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όταν, κατά την εξέλιξη της γεωμαγνητικής αντιστροφής, το γήινο μαγνητικό πεδίο είχε εξασθενήσει σημαντικά, πέφτοντας μόνο στο 6% του σημερινού επιπέδου του, είχαν πυροδοτηθεί σημαντικές αλλαγές στη συγκέντρωση και κυκλοφορία του ατμοσφαιρικού όζοντος. Αυτό, με τη σειρά του, προκάλεσε μια αλυσίδα κλιματικών και περιβαλλοντικών αλλαγών (αύξηση υπεριώδους ακτινοβολίας, ακραίες καιρικές συνθήκες, πολύ συχνοί κεραυνοί, επέκταση πάγων και ξηρασίας, «πολικό» σέλας πάνω από τον Ισημερινό κ.α.), που είχαν επιπτώσεις στα οικοσυστήματα και στα έμβια όντα, όπως η εξαφάνιση μεγάλων θηλαστικών. Οι ερευνητές θεωρούν πιθανό ότι ακόμη και η άνθηση της τέχνης των σπηλαίων εκείνη την εποχή οφείλεται στο ότι οι πρόγονοι μας Homo sapiens κατέφυγαν σε αυτά για να προστατευθούν από τις δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες. Αυτές πιθανώς οδήγησαν και σε εντεινόμενο ανταγωνισμό με τα «ξαδέρφια» μας, τους Νεάντερταλ, με τελικό αποτέλεσμα την εξαφάνιση των τελευταίων μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια. Άλλοι πάντως επιστήμονες, όπως ο παγετωνολόγος δρ Άντερς Σβένσον του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί ότι πράγματι συνέβησαν δραματικές αλλαγές στο κλίμα και στο περιβάλλον πριν 42.000 χρόνια, καθώς δεν βλέπουν τόσο πειστικά στοιχεία στο «αρχείο» της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας, χωρίς όμως να αποκλείουν την πιθανότητα. Από την άλλη, ο παλαιοανθρωπολόγος Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου δήλωσε ότι είναι εύλογη η συσχέτιση της εξασθένησης του γεωμαγνητικού πεδίου με μια μεγαλύτερη χρήση των σπηλαίων, αλλά όχι με τις σπηλαιογραφίες, οι οποίες είναι πολύ παλαιότερες σε μέρη του κόσμου όπως η Ινδονησία. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αρχαιολόγος Τόμας Χάιαμ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος δήλωσε ότι «το συμπέρασμα (σ.σ. της νέας μελέτης) είναι παρατραβηγμένο». Οι επιστήμονες δεν μπορούν να προβλέψουν πότε θα αναστραφούν ξανά οι πόλοι. Κατά τα τελευταία 170 χρόνια της σύγχρονης εποχής, ο βόρειος μαγνητικός πόλος έχει επιταχύνει την κίνηση του με ρυθμό ενός χιλιομέτρου ετησίως και το μαγνητικό πεδίο της Γης έχει εξασθενήσει κατά περίπου 9%. Οι επιστήμονες θεωρούν πιθανό ότι αυτό υποδηλώνει πως βρίσκεται σε αργή εξέλιξη μια νέα αναστροφή των μαγνητικών πόλων. Εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο στην εποχή μας θα προκαλούσε σχεδόν σίγουρα μεγάλα προβλήματα στις σύγχρονες ηλεκτρονικές και δορυφορικές τεχνολογίες, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την καθημερινή ζωή. https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/42000.html

Γιατί η NASA ελπίζει να βρει ενδείξεις ζωής στον κρατήρα Τζέζερο. Λίγες ημέρες μετά την έναρξη του νέου αρειανού έτους στις 7 Φεβρουαρίου, ένα νέο πυρηνοκίνητο ρομπότ της NASA προσεδαφίστηκε την Πέμπτη στον κόκκινο πλανήτη με πρωτεύουσα αποστολή την αναζήτηση ενδείξεων αρχαίας ζωής. Η έρευνα θα ξεκινήσει από τη λεκάνη του κρατήρα Τζέζερο λίγο βόρεια του αρειανού ισημερινού -δορυφορικές παρατηρήσεις προηγούμενων αποστολών έχουν δείξει ότι η ερημική σήμερα λεκάνη ήταν κάποτε γεμάτη νερό. Στη Γη, όπου υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή. Το ίδιο δεν αποκλείεται να ισχύει για τον Άρη. Χαμένος παράδεισος Προηγούμενες αποστολές της NASA έχουν δείξει, σχεδόν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ο κόκκινος πλανήτης δεν ήταν πάντα η παγωμένη έρημος που βλέπουμε σήμερα. Πριν από περίπου 4,1 εκατομμύρια χρόνια, ηφαιστειακές εκρήξεις γέμισαν την ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο λειτούργησε ως αέριο του θερμοκηπίου και κράτησε την ατμόσφαιρα αρκετά ζεστή ώστε να επιτρέπει την παρουσία υγρού νερού στην επιφάνεια. Στρογγυλεμένα βότσαλα, στρώματα ιζημάτων και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο παρουσία νερού δείχνουν ότι ο Άρης καλυπτόταν κάποτε από μεγάλες θάλασσες, ή ακόμα και από έναν ωκεανό που καταλάμβανε γύρω στο ένα τρίτο του πλανήτη στο βόρειο ημισφαίριο. Ο Άρης ήταν θερμός και υγρός όταν οι πρώτες μορφές ζωής εμφανίστηκαν στη Γη πριν από τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Και ό,τι συνέβαινε τότε στον δικό μας πλανήτη δεν αποκλείεται να συνέβαινε και στον Άρη. Ακόμα και σήμερα, ορατοί όγκοι νερού υπάρχουν στον βόρειο πόλο του πλανήτη υπό μορφή πάγου. Πάγος νερού πιστεύεται επίσης ότι κρύβεται στο υπέδαφος και ίσως περιστασιακά υγροποιείται και αναβλύζει στην επιφάνεια, όμως μαρτυρούν φρέσκα ρυάκια που εντοπίζονται από δορυφόρους. Τα δέλτα του Τζέζερο Οι πρώτες αποστολές που αναζήτησαν σημεία ζωής στον Άρη ήταν τα δίδυμα σκάφη Viking της δεκαετίας του 1970. Τώρα είναι η σειρά του Perseverance, ενός εξάτροχου ρομπότ που προσεδαφίστηκε μέσα στη λεκάνη του Τζέζερο (παίρνει το όνομα μιας λίμνης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη) ενός κρατήρα του βόρειου ημισφαιρίου με διάμετρο 50 χιλιόμετρα. Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο κρατήρας πλημμύρισε και μετατράπηκε σε λίμνη από το νερό δύο ποταμών που χύνονταν στο βόρειο και το δυτικό χείλος της λεκάνης. Τα ποτάμια απέθεσαν ιζήματα και σχημάτισαν ένα εκτεταμένο δέλτα σε σχήμα βεντάλιας, όμοιο με τις εκβολές των γήινων ποταμών. Τα ιζήματα του κρατήρα έχουν πάχος έως και ένα χιλιόμετρο, ένδειξη ότι η ροή νερού μπορεί να συνεχιζόταν για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. Επιπλέον, δορυφορικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι γύρω από τον κρατήρα υπάρχουν αποθέσεις ανθρακικών αλάτων, οι οποίες σχηματίζονται στη Γη μόνο όπου ρέει νερό. «Πιστεύουμε ότι τα καλύτερα σημεία για την αναζήτηση βιοϋπογραφών είναι η λεκάνη του Τζέζερο ή τα ιζήματα της ακτής που φέρουν μια κρούστα ανθρακικών αλάτων, μέσα στα οποία διατηρούνται ορισμένα απολιθώματα στη Γη» λέει ο Κεν Ουίλιφορντ του JPL. Στην καλύτερη περίπτωση, το Perseverance θα ανιχνεύσει οργανικές ενώσεις που ενδεχομένως μετέφεραν στον κρατήρα τα εξαφανισμένα πια ποτάμια, ή θα φωτογραφίσει απολιθώματα εξαφανισμένων μικροοργανισμών. Στρωματόλιθοι Ένας είδος σχηματισμού που θα αναζητήσουν οι αστροβιολόγοι της αποστολής είναι οι λεγόμενοι στρωματόλιθοι, μια από τις πρώτες μορφές ζωής που εμφανίστηκαν στη Γη. Πρόκειται για στρογυλλεμένους «βράχους» που σχηματίζονται στρώμα προς στρώμα από φωτοσυνθετικά κυανοβακτήρια. Ο Ουίλιφορντ τόνισε πάντως ότι παρόμοιοι σχηματισμοί μπορούν να δημιουργηθούν και από άσχετες, γεωλογικές διαδικασίες. Ακόμα κι αν το Perseverence ανακαλύψει πιθανές ενδείξεις ζωής, η σημασία των ευρημάτων θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με μπαράζ εργαστηριακών αναλύσεων, τις οποίες δεν μπορεί να φέρει εις πέρας το ρομπότ. Για τον λόγο αυτό ο ρομποτικός γεωλόγος θα τοποθετήσει τα πλέον υποσχόμενα δείγματα σε αποστειρωμένους σωλήνες, τους οποίους απλά θα αφήσει στην επιφάνεια. Τα δείγματα θα συλλεχθούν από ευρω-αμερικανική αποστολή που προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2029 με αποστολή να παραλάβει τους σωλήνες και να τους φέρει στη Γη. «Έχουμε πλέον ισχυρές ενδείξεις ότι ο κρατήρας Τζέζερο διέθετε κάποτε τα συστατικά της ζωής. Ακόμα κι αν τα δείγματα που θα μεταφερθούν στη Γη δείξουν ότι η λίμνη ήταν ακατοίκητη, θα έχουμε μάθει κάτι σημαντικό για τη ζωή στο Σύμπαν» επισημαίνει ο Ουίλιφορντ. «Είτε ο Άρης ήταν κάποτε ζωντανός ή όχι, έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσουμε πώς οι βραχώδεις πλανήτες σαν τον δικό μας σχηματίζονται και εξελίσσονται. Γιατί ο δικός μας πλανήτης παρέμεινε φιλόξενος ενώ ο Άρης μετατράπηκε σε ερημότοπο;» λέει ο ερευνητής. Ας ελπίσουμε ότι τους επόμενους μήνες τα ερωτήματα θα απαντηθούν. Στην φωτογραφια τo δέλτρα ενός αποξηραμένου πια ποταμού διακρίνεται σε αυτή την ψευδοχρωματική εικόνα του κρατήρα Τζέζερο η πιθανή διαδρομή που θα ακολουθήσει το Perseverance στη λεκάνη του Τζέζερο. Βότσιαλα που φωτογράφισε στον Άρη το προηγούμενο ρομπότ Curiosity. Πρέπει να λειάνθηκαν από τρεχούμενο νερό https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_17.html https://www.in.gr/2021/02/18/b-science/episthmes/giati-nasa-elpizei-na-vrei-endeikseis-zois-ston-kratira-tzezero/

Προσεδαφίστηκε το Perseverance στον Άρη. Στις 10:55 ώρα Ελλάδας, το ρομποτικό διαστημόπλοιο προσεδαφίστηκε στον Άρη. Αμέσως οι επιστήμονες της NASA ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και πανηγυρισμούς. Λίγα δευτερόλεπτά μετά, έλαβαν το πρώτο σήμα ότι η προσεδάφιση ήταν επιτυχής. Επτά λεπτά, τα οποία έκοψαν την ανάσα σε όλον τον πλανήτη μας, καθώς το Perseverance τρύπησε την ατμόσφαιρα του «κόκκινου πλανήτη», μέχρι που προσεδαφίστηκε με επιτυχία στον κρατήρα Jezero και συνέχισε την εξαιρετικά σημαντική του αποστολή. Αυτή η αποστολή αναμένεται να αποτελέσει ένα καθοριστικό βήμα για την προετοιμασία ενόψει της επανδρωμένης αποστολής που προγραμματίζει η NASA για τα επόμενα χρόνια. https://physicsgg.me/2021/02/18/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-perseverance-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Europa Clipper: Το 2024 η εκτόξευση της αποστολής της NASA στην Ευρώπη, φεγγάρι του Δία. Τον Οκτώβριο του 2024 πρόκειται να εκτοξευτεί η αποστολή Europa Clipper της NASA, με προορισμό το παγωμένο φεγγάρι του Δία, την Ευρώπη- που θεωρείται ένας από τους κόσμους της «γειτονιάς» μας που θα μπορούσε να φιλοξενεί εξωγήινη ζωή. Κάτω από την παγωμένη επιφάνεια της Ευρώπης κρύβεται ένας ωκεανός- οπότε θεωρείται ως ένας από τους πλέον υποσχόμενους στόχους στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του BBC, λεπτομέρειες για την αποστολή αποκάλυψε ο επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος, Ρόμπερτ Παπαλάρντο, που εδρεύει στο JPL στην Καλιφόρνια, στο πλαίσιο virtual συνάντησης του Opag (Outer Planets Assessment Group) της NASA. «Πλέον έχουμε σαφήνεια ως προς την πορεία του οχήματος εκτόξευσης και την ημερομηνία εκτόξευσης» είπε σχετικά. Το Europa Clipper αναμένεται να φτάσει στον προορισμό του τον Απρίλιο του 2030. Κανονικά προοριζόταν να εκτοξευτεί με τον πύραυλο SLS (Space Launch System) της NASA, ωστόσο, όπως έχει αναφερθεί, πλέον δεν εξετάζεται αυτό το ενδεχόμενο και αντ'αυτού θα εκτοξευτεί με πύραυλο ιδιωτικής εταιρείας. Το ενδιαφέρον για την Ευρώπη ενισχύθηκε τη δεκαετία του 1990, όταν το διαστημόπλοιο Galileo της NASA έδωσε στοιχεία πως η Ευρώπη φιλοξενούσε έναν ωκεανό νερού με υγρή μορφή κάτω από το εξώτερο κέλυφός της. Το φεγγάρι του Δία πιθανότατα έχει έναν βραχώδη πυρήνα, που περιτριγυρίζεται από περίπου 80 χλμ νερού σε υγρή μορφή, που καλύπτονται με τη σειρά τους από ένα κέλυφος πάγου πάχους περίπου 20 χλμ. Η Ευρώπη έχει μέγεθος αντίστοιχο αυτού της Σελήνης, ωστόσο θεωρείται πως περιέχει περίπου το διπλάσιο νερό από όλους τους ωκεανούς της Γης, είπε σχετικά ο Παπαλάρντο. Σχολιάζοντας τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής εκεί, είπε πως «στον πυθμένα των ωκεανών της Γης υπάρχουν μέρη όπου αλληλεπιδρούν βράχος και νερό, όπου το νερό διεισδύει, έρχεται σε επαφή με θερμό βράχο και αναδύεται φορτισμένο με χημικά θρεπτικά συστατικά». Όταν αυτά συναντιούνται με άλλα χημικά (οξειδωτικά), αντιδρούν. Οι αντιδράσεις αυτές, είπε ο Παπαλάρντο, θα μπορούσαν να τροφοδοτούν ζωή στον πυθμένα του ωκεανού της Ευρώπης, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει φως που να επιτρέπει φωτοσύνθεση. Το σκάφος θα είναι σε θέση να αναλύσει χημικά σε παγωμένο νερό που έχει διαρρεύσει στην επιφάνεια, ενώ ενδέχεται να μπορέσει να πάρει και δείγματα από πίδακες που φαίνονται να εκτοξεύονται στο διάστημα από σημεία της επιφάνειας της Ευρώπης. https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/europa-clipper-2024-nasa.html

Συνδεση Progress MS-16 Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 17 Φεβρουαρίου 2021 στις 09:26:47 ώρα Μόσχας, το φορτηγό όχημα μεταφοράς Progress MS-16, το οποίο ξεκίνησε από το κοσμοδρόμιο Baikonur στις 15 Φεβρουαρίου, ήταν ελλιμενισμένο. Οι επιχειρήσεις αγκυροβόλησης πραγματοποιήθηκαν από το πλήρωμα ISS υπό την καθοδήγηση ειδικών από την Ομάδα Ελέγχου Επιχειρήσεων. Το διαστημικό "φορτηγό" παρέδωσε φορτία με συνολική μάζα άνω των 2,5 τόνων στο ISS, απαραίτητο για τη διατήρηση της πτήσης του σε επανδρωμένο τρόπο και την εφαρμογή του προγράμματος επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας επί του πλοίου. Μεταξύ αυτών: 600 κιλά καυσίμου ανεφοδιασμού, 420 λίτρα πόσιμου νερού του συστήματος Rodnik και 40,5 κιλά συμπιεσμένων αερίων με επιπλέον αποθέματα αζώτου, καθώς και περίπου 1.400 κιλά διαφόρων εξοπλισμών και υλικών, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού πόρων του οχήματος συστήματα ελέγχου και υποστήριξης ζωής, κιτ επισκευής και αποκατάστασης, συσκευασία για διαστημικά πειράματα σύμφωνα με το ρωσικό πρόγραμμα, ιατρικός έλεγχος και είδη υγιεινής και υγιεινής, είδη ένδυσης και τρόφιμα. Στο πλαίσιο του ρωσικού προγράμματος επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας, το πλοίο περιέχει εξοπλισμό για τα ακόλουθα επιστημονικά πειράματα: Τα πακέτα "Neurolab" έχουν σχεδιαστεί για μια σειρά πειραμάτων "Pilot-T" για τη μελέτη της επίδρασης των παραγόντων διαστημικής πτήσης στην ποιότητα της επαγγελματικής δραστηριότητας των κοσμοναύτων - 3,3 κιλά. τα υλικά του πειράματος "Aseptic" θα καταστήσουν δυνατή την ανάπτυξη μέσων διασφάλισης της στειρότητας κατά την εκτέλεση βιο-πειραμάτων - 1,2 kg · η συσκευή "Photobioreactor" θα χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της πιθανότητας λήψης τροφής και οξυγόνου από φύκια - 5,1 κιλά. ο εξοπλισμός "Cascade" θα χρησιμεύσει ως εργαστήριο για την ανάπτυξη αποτελεσματικών μεθόδων βιοτεχνολογικής παραγωγής κυτταρικών καλλιεργειών υπό συνθήκες μικροβαρύτητας - 5,9 kg · Οι ανιχνευτές "Βιοαποικοδόμηση" θα παρέχουν παρακολούθηση της σύνθεσης των μικροοργανισμών στην ατμόσφαιρα του σταθμού για να μελετήσουν την επίδρασή τους στα δομικά υλικά στο χώρο - 0,2 kg. Αφού ολοκληρώσει τους απαραίτητους ελέγχους της στεγανότητας της άρθρωσης, ο διοικητής ISS-64, ο κοσμοναύτης Roscosmos Sergei Ryzhikov και ο μηχανικός πτήσης ISS-64, ο κοσμοναύτης Roscosmos Sergei Kud-Sverchkov θα ανοίξει τις πόρτες μεταφοράς και θα πραγματοποιήσει τις τελικές επιχειρήσεις για την αποσυναρμολόγηση του μηχανισμού ελλιμενισμού , μεταφορά του συστήματος τροφοδοσίας Progress σε φορτηγό πλοίου συνδυασμένης ισχύος και διατήρησης. Εκτός από τους Ryzhikov και Kud-Sverchkov, οι αστροναύτες της NASA Kathleen Rubins, Michael Hopkins, Victor Glover, Shannon Walker και ένας εκπρόσωπος της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης της Αεροδιαστημικής Soichi Noguchi συμμετέχουν επί του παρόντος στο ISS. Το Progress 77 έχει προγραμματιστεί να παραμείνει αγκυροβολημένο στο διαστημικό σταθμό μέχρι αργότερα φέτος. Αντί να αποσυνδέεται από την Pirs, το Progress θα παραμείνει συνδεδεμένη και θα αποσυνδέσει τον Pirs από τη γήινη πλευρά του ρωσικού τμήματος του σταθμού, όπου έχει περάσει σχεδόν 20 χρόνια στην υπηρεσία του ως λιμένα σύνδεσης και αεροπορικό κλείδωμα. Το Progress στη συνέχεια θα πυροδοτήσει τους κινητήρες της για να ξεκινήσει μια καταστροφική είσοδο στην ατμόσφαιρα της Γης τόσο για το διαστημικό σκάφος όσο και για το διαμέρισμα σύνδεσης. Η αναχώρηση του Pirs από το διαστημικό σταθμό έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί λίγες μόνο ημέρες μετά την εκτόξευση του εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων «Nauka» με έναν πύραυλο Proton από το Baikonur. Η πολυλειτουργική θύρα σύνδεσης και η ερευνητική εγκατάσταση θα αγκυροβολούν αυτόματα στη θύρα που αδειάστηκε από την Pirs. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_02-17.html https://www.nasa.gov/press-release/nasa-updates-coverage-of-international-space-station-cargo-ship-docking/

Ο ESA αναζητά υποψήφιους αστροναύτες με κάποια αναπηρία. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), γνωστοποίησε ότι ξεκινά τη διαδικασία για την ανεύρεση νέων αστροναυτών και, μεταξύ αυτών, για πρώτη φορά αναζητεί υποψήφιους με κάποια αναπηρία. Η ESA θα δεχτεί αιτήσεις από τον Μάρτιο έως τον Μάιο από υποψήφιους για 4-6 θέσεις αστροναυτών και, σε αυτό το πλαίσιο, επιθυμεί η διαδικασία να είναι όσο ανοικτή γίνεται, ώστε να συμπεριλάβει και ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Μάλιστα ζήτησε από τη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή να τη συμβουλεύσει κατά τη διαδικασία επιλογής. «Για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν ψάχνουμε ένα διαστημικό τουρίστα που συμβαίνει να έχει επίσης κάποια αναπηρία. Το συγκεκριμένο άτομο θα κάνει μια κανονική διαστημική αποστολή, συμμετέχοντας σε όλες τις επιστημονικές και άλλες διαδικασίες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό», ανέφερε ο δρ Ντέιβιντ Πάρκερ, διευθυντής του προγράμματος ρομποτικών και επανδρωμένων πτήσεων της ESA, σύμφωνα με το BBC. Η ESA ενθαρρύνει ανθρώπους με αναπηρία στα κάτω άκρα ή με περιορισμένη ανάπτυξη να υποβάλουν αίτηση. Στόχος της είναι οι “παραστροναύτες” να γίνουν πραγματικότητα κάποια στιγμή στο μέλλον, έστω κι αν αυτό πάρει κάποιο χρόνο. Παράλληλα, η ESA επιθυμεί να αυξήσει τον αριθμό των γυναικών στις τάξεις της. Μόνο μία γυναίκα -η Σαμάνθα Κριστοφορέτι- υπηρετεί σήμερα ως Ευρωπαία αστροναύτης. Οι υποψήφιοι/ες πρέπει να διαθέτουν τουλάχιστον μεταπτυχιακό τίτλο (μάστερ) στις φυσικές επιστήμες, ιατρική, μηχανική, μαθηματικά ή επιστήμη των υπολογιστών ή να έχουν εμπειρία πιλότου. Πρέπει να μιλάνε καλά αγγλικά και να γνωρίζουν μια δεύτερη γλώσσα. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/963776_o-esa-anazita-ypopsifioys-astronaytes-me-kapoia-anapiria

Νέοι κόσμοι σε έναν «ποταμό» νεαρών άστρων. Χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις από το TESS της NASA, διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε μια τριάδα θερμών κόσμων, μεγαλύτερων από τη Γη, σε τροχιά γύρω από μια πολύ νεότερη έκδοση του Ήλιου, ονόματι TOI 451. To σύστημα αυτό βρίσκεται στο πρόσφατα ανακαλυφθέν ρεύμα Ιχθύος- Ηριδανού, μια συλλογή άστρων ηλικίας κάτω του 3% αυτής του Ηλιακού Συστήματος. Οι πλανήτες εντοπίστηκαν σε εικόνες του TESS που είχαν καταγραφεί μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου του 2018. Μελέτες που ακολούθησαν περιελάμβαναν παρατηρήσεις του 2019 και του 2020 μέσω του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer, καθώς και επίγειων εγκαταστάσεων. Υπέρυθρα δεδομένα αρχείου από τον δορυφόρο NEOWISE της NASA υποδεικνύουν ότι το σύστημα διατηρεί έναν ψυχρό δίσκο σκόνης και βραχωδών υπολειμμάτων. Άλλες παρατηρήσεις δείχνουν ότι το ΤΟΙ 451 πιθανότατα έχει δύο μακρινούς αστρικούς συντρόφους, που κινούνται ο ένας γύρω από τον άλλον, πέρα από τους πλανήτες. «Το σύστημα αυτό καλύπτει πολλές από τις απαιτήσεις των αστρονόμων» είπε η Ελίζαμπεθ Νιούτον, επίκουρη καθηγήτρια Φυσικής και Αστρονομίας στο Dartmouth College, που ηγήθηκε της έρευνας. «Είναι μόλις 120 εκατ. ετών και μόλις 400 έτη φωτός μακριά, επιτρέποντας λεπτομερή παρατήρηση αυτού του νεαρού πλανητικού συστήματος. Και επειδή υπάρχουν τρεις πλανήτες διπλάσιου-τετραπλάσιου μεγέθους αυτού της Γης, αποτελούν ιδιαίτερα πολλά υποσχόμενους στόχους για τη δοκιμή θεωριών σχετικά με την εξέλιξη ατμοσφαιρών πλανητών». Τα ευρήματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο The Astronomical Journal. https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_31.html

NASA: Σε 2 ημέρες η προσεδάφιση του «Perseverance» στον Πλανήτη Άρη. Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021, το ρομποτικό όχημα της NASA θα προσεδαφιστεί στον πλανήτη Άρη. Έτσι θα ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της εξαιρετικά σύνθετης και πολυδάπανης επιχείρησης «Perseverance». Το συνολικό κόστος έχει προϋπολογιστεί στα 4,4 δισ. δολάρια και ήδη έχουν ξοδευτεί περίπου τα μισά. Η αποστολή του διαστημικού οχήματος Perseverance είναι ο εντοπισμός και η συλλογή τυχόν δειγμάτων έμβιας παρουσίας στον Κόκκινο Πλανήτη και συγκεκριμένα στον κρατήρα Jezero, ένα σημείο όπου θεωρείται ότι στο απώτερο παρελθόν υπήρχε νερό. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του εγχειρήματος, το ρόβερ θα λάβει δείγματα, θα τα συσκευάσει μέσα σε 43 ειδικές θήκες (σε σχήμα πούρου) και θα τα τοποθετήσει στην επιφάνεια του Άρη. Κατόπιν, άλλες αποστολές της NASA, θα επιχειρήσουν να μεταφέρουν τα δείγματα στη Γη σε επόμενες φάσεις, η ολοκλήρωση των οποίων θα γίνει έως το 2031. Παρόλ' αυτά, ενώ το χρονόμετρο μετρά αντίστροφα έως τα κρίσιμα 7 τελευταία λεπτά της αποστολής, κάποιοι επιστήμονες εκφράζουν φόβους για τη μεταφορά διαστημικών μικροβίων από τον Άρη στη Γη. Και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί τους αμφισβητούν τη χρησιμότητα και τη μεθοδολογία ολόκληρης της αποστολής στον Άρη. Το rover Perseverance ταξιδεύει από τον περασμένο Ιούλιο στο διάστημα, καλά προστατευμένο μέσα σε μια πυρίμαχη εξωτερική κάψουλα, ώστε να αντέξει στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες του Άρη. Η αγωνία για το εάν όλα θα πάνε καλά, εάν δηλαδή όλα τα μηχανήματα στο ακρώτατο όριο της διαστημικής τεχνολογίας θα καταφέρουν να συνεργαστούν μεταξύ τους χωρίς προβλήματα και βλάβες, κορυφώνεται. Εξίσου όμως κλιμακώνεται και η ένταση στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας. Οι αστροβιολόγοι δεν υποτιμούν καθόλου τον κίνδυνο μόλυνσης εξαιτίας αυτών ακριβώς των, κατά τα άλλα πολύτιμων, δειγμάτων από τον Άρη. Συστήνουν, μάλιστα, κατά την εισαγωγή των υλικών από το διάστημα στη Γη, να υπάρξει κάποιου είδους «καραντίνα», προτού ανοιχθούν και μελετηθούν στα γήινα εργαστήρια. Ωστόσο, πέραν των μολυσματικών σωματιδίων που μπορεί να ταξιδέψουν από τον Άρη στη Γη, τουλάχιστον ένας κοσμολόγος επικρίνει με σφοδρότητα την πολιτική της NASA, ειδικά για την αποστολή Perseverance. Ο Φραν Μπένεγκαλ, επίτιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο, θεωρεί ότι η NASA ξοδεύει άσκοπα κάποια τεράστια ποσά, μόνο και μόνο για να συλλέξει δείγματα από ένα συγκεκριμένο σημείο του Άρη. Κατά την άποψη του κ. Μπένεγκαλ, πολύ πιο αποδοτική θα ήταν μια άλλη προσέγγιση. Με πολλαπλά αλλά μικρότερα rover, τα οποία θα «χτένιζαν» μεγαλύτερη έκταση στην επιφάνεια του πλανήτη αναζητώντας ενδείξεις ζωής. Ο ίδιος καθηγητής, πάντως, επισημαίνει ότι «μου φαίνεται απίστευτο το ότι αγνοούμε την Αφροδίτη, έναν πλανήτη-αδελφό με τη Γη και έχουμε επικεντρώσει στον Άρη. Από την Αφροδίτη θα μπορούσαμε να μάθουμε πολλά, πχ για την υπερθέρμανση της Γης. Και, εκτός αυτού, το κολοσσιαίο κόστος της αποστολής στον Άρη, φοβάμαι πως θα επηρεάσει άλλα προγράμματα της NASA, όπως την εξερεύνηση πλανητών που μελετώ εγώ, όπως το Ουρανό και τον Ποσειδώνα, τους οποίους είχε προσεγγίσει το Voyager το 1986 και το 1989». https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/963675_nasa-se-2-imeres-i-prosedafisi-toy-perseverance-ston-planiti-ari-foto

Παράξενα πλάσματα ανακαλύφθηκαν τυχαία κάτω από τους θαλάσσιους πάγους της Ανταρκτικής. Βαθιά κάτω από τις παγονησίδες της Ανταρκτικής υπάρχει περισσότερη ζωή από ό,τι ανέμεναν οι επιστήμονες, οι οποίοι ανακάλυψαν τυχαία την ύπαρξη περίεργων και άγνωστων έως τώρα στατικών ζώων, παρόμοιων με τους σπόγγους, να βρίσκονται προσκολλημένα στα βράχια του βυθού. Η ανακάλυψη έγινε στη διάρκεια μιας εξερεύνησης, όταν -για άλλο λόγο- οι επιστήμονες τρύπησαν τους πάγους σε βάθος 900 μέτρων στη νοτιοανατολική Θάλασσα Γουέντελ. Σε απόλυτο σκοτάδι και σε θερμοκρασίες μείον 2,2 βαθμών Κελσίου, πολύ λίγα ζώα έχουν ποτέ βρεθεί. Οι ερευνητές από τέσσερις χώρες (Βρετανία, Αυστραλία. Ν.Ζηλανδία, ΗΠΑ) έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Frontiers in Marine Science". Ο επικεφαλής επιστήμων δρ Χάου Γκρίφιθς της Βρετανικής Ανταρκτικής Αποστολής δήλωσε ότι «η ανακάλυψη είναι ένα από αυτά τα τυχαία περιστατικά που ωθούν τις ιδέες μας σε διαφορετική κατεύθυνση και μας δείχνουν ότι η θαλάσσια ζωή στην Ανταρκτική είναι απίστευτα ιδιαίτερη και εντυπωσιακά προσαρμοσμένη σε ένα παγωμένο κόσμο». «Η ανακάλυψη μας εγείρει πολλά περισσότερα ερωτήματα από όσα απαντά, όπως πώς βρέθηκαν εκεί κάτω. Τι τρώνε, πόσο καιρό βρίσκονται εκεί και πόσο συχνή είναι η ύπαρξη τους στο βυθό. Είναι άραγε τα ίδια είδη που βλέπουμε έξω από τις παγονησίδες ή ένα νέο είδος; Και τι θα συμβεί σε αυτές τις κοινότητες αν η παγονησίδα καταρρεύσει;», πρόσθεσε. Οι επιπλέοντες πάγοι πέριξ της Ανταρκτικής αποτελούν το μεγαλύτερο ανεξερεύνητο οικοσύστημα στο Νότιο Ωκεανό. Καλύπτουν μια έκταση άνω του ενάμισι εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων, όμως μόνο μια περιοχή όσο ένα γήπεδο του τένις έχει μελετηθεί μέχρι σήμερα μέσω οκτώ παγοτρήσεων που έχουν γίνεi. Προηγούμενες μελέτες είχαν βρει κάτω από τις ανταρκτικές παγονησίδες μερικά μικρά ψάρια, σκουλήκια, μέδουσες και κριλ. Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες έχουν μόνο βιντεοσκοπήσει τα παράξενα πλάσματα που ανακάλυψαν και δεν έχουν ακόμη τα κατάλληλα μέσα για να συλλέξουν δείγματα των οργανισμών αυτών, κάτι καθόλου εύκολο σε τέτοιο βάθος στη συγκεκριμένη περιοχή. «Για να απαντήσουμε τα ερωτήματα μας, πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να φθάσουμε κοντά σε αυτά τα ζώα και στο περιβάλλον τους, που βρίσκεται κάτω από 900 μέτρα πάγου, 260 χιλιόμετρα μακριά από τα πλοία όπου βρίσκονται τα εργαστήρια μας. Αυτό σημαίνει ότι, ως πολικοί επιστήμονες, θα πρέπει να βρούμε νέους και καινοτόμους τρόπους», δήλωσε ο Γκρίφιθς. https://physicsgg.blogspot.com/2021/02/blog-post_46.html

Ο Ηλίας Ψυρούκης δεν μπήκε τυχαία στην λίστα του National Geographic και του Forbes. Όχι, δεν φεύγουν όλα τα «μυαλά» εκτός Ελλάδος. Ναι, θα μπορούσαν να είχαν περισσότερα χρήματα και ευκαιρίες, αλλά μένουν εδώ και επιμένουν να βελτιώσουν, από το μετερίζι τους, το επίπεδο και την κατάσταση στην χώρα. Ένα από αυτά τα μυαλά βρίσκεται μες στο κεφάλι του 25χρονου Ηλία Ψυρούκη. Πρόσφατα, το όνομά του βρέθηκε ανάμεσα σε άλλα 23 νέων επιστημόνων, της λίστας του National Geographic, ως «νέος εξερευνητής του κόσμου», ενώ έχει συμπεριληφθεί και στην λίστα του Forbes 30Under30 Greece 2021. Εξαιρετική τιμή για τον ίδιο, αλλά και για την χώρα μας. Φυσικά, και για τους καθηγητές του, αλλά και όσους στάθηκαν στο πλευρό του όλα αυτά τα χρόνια. Σπουδάζοντας στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ, ίδρυσε (το 2017) τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό SPIN – Space Innovation με τον συμφοιτητή του, Ηλία Θεοδωρίδη. Ο οργανισμός εστιάζει στην ανάπτυξη τεχνολογιών του διαστήματος και την ανταλλαγή σχετικών γνώσεων. Η SPIN αναπτύσσει εκπαιδευτικά προγράμματα όχι μόνο για την ενίσχυση και τη διεύρυνση των δεξιοτήτων και γνώσεων των νέων, αλλά και για την έρευνα και την ανάπτυξη νέων διαστημικών τεχνολογιών. Η SPIN, επίσης, διοργανώνει τον πανελλήνιο διαγωνισμό διαστημικής CanSat in Greece για τον οποίο 500 μαθητές και φοιτητές έχουν κατασκευάσει τους δικούς τους εκπαιδευτικούς δορυφόρους στην Ελλάδα. Ο Ηλίας Ψυρούκης και προς τιμήν του, για να δεχθεί να μιλήσει στο in.gr, εξασφάλισε ότι θα ασχοληθούμε με την φετινή ομάδα νικητών της Cansat (από την πρότυπη Ευαγγελική Σχολή της Νέας Σμύρνης) και με τον υπεύθυνο καθηγητή της. Του το υποσχεθήκαμε επειδή στα αλήθεια αξίζει και, σύντομα, θα διαβάσετε το ρεπορτάζ μας για τους μαθητές και την δράση τους. Προς το παρόν, απολαύστε τις απαντήσεις ενός αβόλευτου νου, ενός ανθρώπου που δεν συγκεντρώνει κανένα από τα κλισέ του nerd ή του «άριστου μαθητή-φοιτητή». Ενός ανθρώπου που το όνομά του θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολλές, πολλές φορές ακόμα στο μέλλον. Ηλία, τι σημαίνει ακριβώς η καινοτομία στον τομέα του διαστήματος; Η καινοτομία είναι η καινοτομία. Στον τομέα του διαστήματος μπορείς να καινοτομήσεις είτε στο business κομμάτι, όπως ο Elon Musk που με πολύ γρήγορους ρυθμούς προσπαθεί να επιτύχει κάποιους στόχους σαν τον πηγαιμό στον Άρη, είτε στο κομμάτι που αφορά σε τεχνολογίες που μεταφέρονται εδώ στη γη σαν το πυρέξ ή τη δημιουργία κρυστάλλου στη Σελήνη ή το διάστημα, είτε στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Καινοτομία στο εκπαιδευτικό κομμάτι παρατηρούμε όταν προσπαθείς να βοηθήσεις μέσω μιας συστηματικής εκπαίδευσης ανθρώπους να δημιουργήσουν τεχνολογίες που να αφορούν στο διάστημα, είτε παίρνοντας μια τεχνολογία από το διάστημα και μεταφέροντας την στη γη, είτε με κάποιο πείραμα σχετικό με την εξερεύνηση του διαστήματος. Αναφέρονται όλοι στην GenGeo. Αισθάνεσαι μέρος αυτής της γενιάς; Πόσο πράσινα και βιώσιμα ζεις εσύ στην καθημερινή σου ζωή ή τουλάχιστον προσπαθείς να ζεις; Η αλήθεια είναι ότι δεν αποτελώ και τον πιο πράσινο και βιώσιμο άνθρωπο. Προσπαθώ το τελευταίο χρονικό διάστημα να μειώσω την κατανάλωση του κρέατος και τη χρήση πλαστικών. Δυστυχώς, λόγω της πανδημίας χρησιμοποιώ πολύ περισσότερο το αυτοκίνητό μου απ’ ότι συνήθως. Παρόλα αυτά, προσπαθώ και προσπαθούμε εν γένει στον οργανισμό να μπούμε σε μια τροχιά που πλέον δεν θα χρησιμοποιούμε αντικείμενα μιας χρήσης και θα περιορίσουμε τις σπατάλες του παρελθόντος. Γενικότερα, είμαι μέρος αυτής της γενιάς και το αισθάνθηκα πάρα πολύ όταν κάναμε το Skype meeting με τα παιδιά από το National Geographic, είμαστε μια πολύ diverse γενιά και ο καθένας από το δικό του πόστο προσπαθεί να εξελίξει αυτό που συμβαίνει στη γη. Για φαντάσου να είχες γίνει αρχαιολόγος, όπως διάβασα κάπου…Τι έλεγες άραγε πως θα γίνεις όταν μεγαλώσεις ως παιδί και πως οδηγήθηκες σε αυτό που κάνεις σήμερα; Έχω αλλάξει πολλές γνώμες, ήθελα να γίνω αγρότης, γεωπόνος, κτηνοτρόφος και εν τέλει αρχαιολόγος. Τρέφω μια πολύ μεγάλη αγάπη για την κλασική παιδεία και μου άρεσαν πολύ τα αρχαία στο σχολείο. Ήμουν καλός και στα θετικά και στα φιλολογικά μαθήματα παρά την δυσλεξία μου. Η άποψή μου είναι ότι τα πράγματα δεν απέχουν τόσο πολύ μεταξύ τους στην πραγματικότητα. Ακόμα δηλαδή κι αν αποφασίσω τώρα να ασχοληθώ με την αρχαιολογία, μπορώ να το κάνω μέσω του κομματιού της τεχνολογίας. Τα cutscanners που χρησιμοποιούνται για να σκανάρουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να δουν εάν υπάρχει κάποιος όγκος είναι τεχνολογία που δημιουργήθηκε για το διάστημα και χρησιμοποιείται επίσης για την χρονολόγηση αρχαίων αντικειμένων ή ακόμα και για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Το πώς οδηγήθηκα σε αυτό που κάνω σήμερα συνέβη ως εξής: πηγαίνοντας στη Μυτιλήνη είδα μια εφημερίδα που αναφερόταν στον καθηγητή Γιώργο Κοντέλλη του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης και έλεγε ότι μια ομάδα ατόμων έφτιαχνε μικρούς δορυφόρους για έναν διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Όλο αυτό μου τράβηξε το ενδιαφέρον και με οδήγησε στο να αλλάξω λύκειο και να μην πάω εκεί όπου θα πήγαινα. Αυτός ο άνθρωπος άλλαξε τη ζωή πολλών παιδιών, αφού τα εμπιστεύτηκε χωρίς ταμπού και περιορισμούς. Το πιο κλασικό παράδειγμα είναι όταν μας έδωσε το κλειδί του εργαστηρίου και είχαμε πρόσβαση σε αυτό όποτε θέλαμε. Το αποτέλεσμα του διαγωνισμό ήταν η δεύτερη θέση την οποία κατακτήσαμε το 2012 και έδειξε το πού μπορούν να φτάσουν οι μαθητές εάν τους εμπιστευθεί κάποιος. Είχαμε μια ομάδα που δεν ενδιέφερε κανέναν εάν κάποιος είναι καλός μαθητής ή όχι, εάν θα σπουδάσει μουσικός ή επιστήμονας κλπ. Ήμασταν παιδιά που μας βοήθησε αυτός ο καθηγητής να κάνουμε κάτι που αγαπούσαμε όλοι μαζί, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Πώς είναι να είσαι ένας άριστος μαθητής στη Μυτιλήνη; Εάν γυρνούσα τον χρόνο πίσω δεν θα ξανά ήμουν άριστος γιατί θεωρώ ότι το σχολείο δημιουργεί τις συνθήκες για να μισήσεις τα μαθήματα και δεν επικροτεί τη δημιουργικότητα. Υπήρχαν πολλές δυσκολίες στη Μυτιλήνη αλλά νομίζω ότι η ανάγκη της μικρής κοινωνίας να αναδειχθεί την έκανε να στηρίζει οτιδήποτε καινούριο. Μέσω της Μυτιλήνης έχω συμμετάσχει σε δύο διαγωνισμούς ρομποτικής, έχουμε επισκεφτεί τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και έχω ανεβάσει ένα δικό μου θεατρικό στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης με τη συνενοχή τριών σχολείων. Η τοπική κοινωνία, με λίγα λόγια, προσπαθεί και στηρίζει αυτό που αρχίζει να φαίνεται πιο ωραίο και αυτό είναι και το πλεονέκτημα σε σχέση με την Αθήνα που χάνεσαι κάπως. Φυσικά σε όλο αυτό υπάρχει και μια δυσανασχέτηση από άλλους ανθρώπους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επιτυχία που σημειώσαμε με τα παιδιά δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήμασταν άριστοι στο σχολείο. Έχει να κάνει με το ότι βρήκαμε τους σωστούς ανθρώπους να μας στηρίξουν και ότι όταν τρώγαμε πόρτα, εμείς την σπάγαμε ή περνούσαμε από το πλάι. Η αριστεία ως έννοια θεωρείται για την ελληνική κοινωνία αμφιλεγόμενη. Κάποιοι πιστεύουν σε αυτήν και την υποστηρίζουν ενώ άλλοι πιστεύουν ότι καλλιεργεί τις ανισότητες και οδηγεί και σε κοινωνίες με τους λιγότερο καλούς… Θα ήθελα την άποψη σου πάνω σε αυτό το θέμα. Έχουμε μια ηλίθια αντίληψη για την αριστεία. Αριστεία δεν είναι το να είναι κάποιος καλός μαθητής, αριστεία είναι κάποιος να κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που κάνει χωρίς τυπολατρείες. Είχαμε για παράδειγμα ένα παιδί που ζωγράφιζε μάνγκα πάρα πολύ καλά, αλλά δεν ήταν και ο καλύτερος μαθητής στο σχολείο. Αυτό το παιδί τώρα κάνει καριέρα στον σχεδιασμό καρτούν και μάνγκα και είναι κάτι που το κάνει εξαιρετικά. Είναι από τα άτομα που θα τον έλεγαν μέτριο μαθητή αλλά αν όχι ήδη, σε μερικά χρόνια θα θεωρείται άριστος επειδή κάνει εξαιρετικά αυτό που αγαπάει. Η αριστεία έχει να κάνει με τη δουλειά. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ένα παιδί που γράφει πέντε στα μαθηματικά, εάν το βάλεις να φτιάξει ένα ρομπότ, μπορεί να το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Αντίστοιχα, ένα παιδί που είναι άριστος μαθητής μπορεί να έχει βάλει τον καθηγητή του να φτιάξει το ρομπότ και να τον χειροκροτούν όλοι λες και είναι διάνοια. Άριστος είναι κι ένας άνθρωπος που μπορεί να πουλήσει ένα κουτί καραμέλες με εξαιρετικό τρόπο σε ένα περίπτερο και να κάνει τρελό τζίρο. Προφανώς και η αριστεία είναι σημαντική, αλλά πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν καθορίζεται από τα τυπικά προσόντα μόνο. Πώς είναι μια τυπική σου μέρα τα τελευταία χρόνια ως φοιτητής; Η αλήθεια είναι ότι δεν θα με χαρακτήριζες ως έναν συνεπή φοιτητή. Γενικά δεν έχω πολύ καλές σχέσεις με το ελληνικό πανεπιστήμιο και θα μπορούσα για ώρες να αναλύω τα αρνητικά του. Πλέον, έχω απομακρυνθεί αρκετά από το Πολυτεχνείο στο οποίο σπουδάζω και δεν είναι κάτι που αυτή την στιγμή βρίσκεται στις πρώτες προτεραιότητες μου. Αυτή τη στιγμή, έχω έναν περίεργο τρόπο που λειτουργώ κάθε μέρα. Μπορεί μια μέρα να μην έχω όρεξη να κάνω τίποτα και να θέλω να επεξεργαστώ μια πληροφορία που έχω λάβει προκειμένου να μεταφραστεί σε σχέδιο στην συνέχεια. Θέλω να πω ότι μπορεί να επιλέξω μια Τετάρτη να μην εργαστώ και να μην σηκωθώ το πρωί να κάνω έρευνα, να απαντήσω στα μέιλ ή να γράψω το business plan και να αποφασίσω ότι χρειάζομαι ξεκούραση ή να ανάγκη για περπάτημα και την Κυριακή να δουλεύω για δώδεκα με δεκατέσσερις ώρες. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργώ εγώ. Πες μας δύο λόγια για την SPIN… Μακάρι να μπορούσα να σου συστήσω όλα τα παιδιά στην SPIN ένα προς ένα, άλλα είναι κάπως δύσκολο αυτήν τη στιγμή επειδή είμαστε σε μια φάση αναδιοργάνωσης, καθώς έρχονται καινούργια μέλη στον οργανισμό με πολύ μεγάλη εμπειρία προκειμένου να πετύχουμε τους καινούριους μας στόχους. Προφανώς αξίζει να αναφέρω τον Ηλία Θεοδωρίδη με τον οποίο δουλεύουμε μαζί από το λύκειο και είναι υπεύθυνος τεχνολογίας στην SPIN. Σε αυτόν οφείλεται ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η εκτόξευση του πρώτου ελληνικού πυραύλου υψηλής ισχύος. Πολύ σημαντικά είναι ακόμα τρία μέλη που έχουμε στην ομάδα της πυραυλικής, η Μαρία Στρατηγού, ο Θέμης Παπαμελετίου και ο Άρης Θυμιανός. Και οι τρεις είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ομάδας και χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να είχαμε φτάσει να μιλάμε για τον δεύτερο πύραυλο που είμαστε έτοιμοι να εκτοξεύσουμε. Πώς έγινε όλο αυτό με τον National Geographic; Σε πρότειναν; Πώς αισθάνθηκες όταν έμαθες για την διάκριση σου; Με πρότεινε ο Βαγγέλης ο Κραβαρίτης από το British Council στην Ελλάδα, καθώς είχαμε μια επαφή νωρίτερα για κάποια άλλα πράγματα. Όταν με ρώτησε εάν θα ήθελα να με προτείνει, η χαρά μου ήταν τεράσια καθώς ένας οργανισμός που δεν είχα συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, αναγνώρισε τη δουλειά μου. Μετά από αυτό έπρεπε να συμπληρώσω μια φόρμα και να περάσω από μια συνέντευξη. Είναι πολύ τιμητικό αυτό που αισθάνθηκα την στιγμή που μου ανακοινώθηκε η διάκριση και είναι η υποχρέωση μου να μεταφέρω αυτό το βραβείο και στους υπόλοιπους και σε όλη τη νέα γενιά της χώρας που ασχολείται με τον τομέα του διαστήματος. Στόχος είναι μέσα από όλο αυτό να αντιληφθεί ο κόσμος ότι υπάρχει μια πολύ δυνατή κοινότητα εκεί έξω που κάτι κάνει. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι ο National Geographic θα στηρίξει οικονομικά τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διαστημικής CanSat in Greece με στόχο να διπλασιάσουμε τις μαθητικές ομάδες που συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Ελπίζουμε ότι θα είμαστε ανοιχτά ώστε να καταφέρουν οι μαθητές να κατασκευάσουν τους δικούς τους μικρούς δορυφόρους σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού και να κάνουμε μια μεγάλη εκδήλωση που θα την ευχαριστηθούμε όλοι. Τι είναι το CanSat in Greece ακριβώς; Το CanSat in Greece είναι ένας Πανελλήνιος Διαγωνισμός Διαστημικής στον οποίο μαθητές και φοιτητές κατασκευάζουν μικρούς δορυφόρους σε μέγεθος κουτιού αναψυκτικού, οι οποίοι εκτοξεύονται με δικό μας πύραυλο σε υψόμετρο ενός χιλιομέτρου, αποδεσμεύονται από την πύραυλο και προσγειώνεται με ασφάλεια με τη χρήση αλεξιπτώτου, εκτελώντας μια πιθανή διαστημική αποστολή που έχει επιλέξει η ομάδα. Τη μαθητική κατηγορία υποστηρίζει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος και είμαστε ο μόνος ιδιωτικός φορέας στην Ευρώπη που διοργανώνει εθνικό διαγωνισμό. Έτσι λοιπόν, η πρώτη μαθητική ομάδα προκρίνεται στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό. Αντίθετα η φοιτητική ομάδα είναι η πρώτη συστηματική προσπάθεια στην Ελλάδα που δίνει βήμα σε φοιτητές να κατασκευάσουν την πρώτη τους διαστημική τεχνολογία. Μπορεί να περιλαμβάνει το οτιδήποτε, από τρισδιάστατη χαρτογράφηση του εδάφους, μέχρι το να τρυπήσουν το έδαφος για να κάνουν κάποιες μετρήσεις, ή το να ανοίξει ένας μικρός δορυφόρος, να βγάλει ρόδες και να κινηθεί στην επιφάνεια ενός «άλλου» πλανήτη. Έχουν περάσει από τον διαγωνισμό περισσότεροι από 400 μαθητές και φοιτητές από όλη την Ελλάδα και μάλιστα δύο φοιτητικές ομάδες δημιουργήθηκαν με αφορμή αυτόν τον διαγωνισμό και συνεχίζουν ακόμα να φέρνουν κι άλλες διακρίσεις από το εξωτερικό. Θα ήθελες κάποτε να πας στο διάστημα; Προφανώς και θα ήθελα. Ποιος δεν θα ήθελε; Θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω σε αποικία στο διάστημα, καθώς θεωρώ πως θα ήταν μια επιβράβευση για όσους ασχολούμαστε με το διάστημα. Βλέπεις ταινίες επιστημονικής φαντασίας; Ναι τα κλασικά. Μου αρέσουν οι ταινίες που έχουν έναν ρεαλισμό και λιγότερο δράμα σε ό, τι αφορά τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Σε μια συνέντευξή σου δήλωσες ότι «είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε στην κρίση και τώρα περνάμε μια πανδημία». Αυτές οι συνθήκες πώς λειτουργούν στην επιστημονική σου δραστηριότητα; Αυτό που είχα δηλώσει είναι μια αλήθεια και αυτή είναι η πραγματικότητα. Μεγαλώσαμε ακούγοντας ανθρώπους να μας λένε «μην ονειρεύεστε και πάρα πολύ». Όμως, όπου υπάρχουν προβλήματα, υπάρχουν και λύσεις και ευκαιρίες οπότε αυτό σου δίνει ένα κίνητρο. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που έχουμε αναφορικά με την οικονομική κρίση ήταν όταν κατασκευάζαμε κατά τα σχολικά χρόνια έναν μικρό δορυφόρο και αναζητούσαμε χρήματα και ένας άνεργος μας είχε πάρει τηλέφωνο και μας είχε πει ότι θα ήθελε να μας δωρίσει πενήντα ευρώ. Το παράδειγμα αυτό μας δείχνει το πώς μπορεί κάποιος να στηρίξει ακόμα κι αν βρίσκεται στην δυσκολότερη κατάσταση. Αυτό που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι ναι μεν εμείς δεν ασχολούμαστε άμεσα με την επίλυση των ανθρωπίνων προβλημάτων, αλλά η δημιουργία αυτού που στοχεύουμε να κατασκευάσουμε θα οδηγήσει στην επίλυση της ανεργίας μέσω των νέων θέσεων εργασίας που θα προκύψουν. Ο καθένας, δηλαδή, μέσα από τον τομέα στον οποίο εργάζεται μπορεί να δώσει λύσεις σε τέτοιου είδους προβλήματα. Γενικότερα, καμία από τις τρεις κρίσεις στις οποίες αναφέρθηκα δεν κατάφερε να μας περιορίσει. Η πανδημία μας έκανε καλό από μια άποψη γιατί μπορέσαμε να πάρουμε ένα διάλειμμα ύστερα από πέντε συνεχόμενα χρόνια δουλειάς και οργάνωσης. Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις από την Ελλάδα; Σε βλέπεις κάπου στην Ευρώπη ή την Αμερική; Έχεις λάβει την υποστήριξη που θεωρείς ότι αξίζει ένας νέος επιστήμονας από το ελληνικό κράτος; Αρχικά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου επιστήμονα, ίσως το εξερευνητής ταιριάζει καλύτερα. Μου αρέσει να αντιμετωπίζω προκλήσεις, να λύνω προβλήματα και να βοηθάω τους ανθρώπους που θέλουν να πετύχουν κάτι ουσιώδες για τον πλανήτη. Η αλήθεια είναι πως το βραβείο αυτό με πέτυχε ένα βήμα έξω από την Ελλάδα καθώς είχα κάνει κάποιες αιτήσεις για να φύγω για σπουδές στην Ολλανδία. Γενικά, θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη του κόσμου οπότε δεν με προβληματίζει το πού θα κάνω τι. Είδα μια ευκαιρία στην Ελλάδα και έτσι αποφάσισα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια ενασχόλησης με το διάστημα εδώ γιατί αντικειμενικά ακόμα και σε κάποια άλλη χώρα, όπως τη Βουλγαρία, αν πήγαινα, η αντιμετώπιση θα ήταν πολύ καλύτερη και οι ηλίθιες δυσκολίες οι οποίες τείθενται από την ελληνική πραγματικότητα, εκεί δεν θα υπήρχαν. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν περισσότερο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτό που θεωρώ ότι οφείλει να κάνει η πολιτεία είναι να ακούν καλύτερα και να μην θέτουν εμπόδια. Ούτε ζητάμε να μας ανοίξουν τον δρόμο, ούτε να μας δώσουν χρήματα, αυτό που ζητάμε είναι να μην μας αλλάζουν τα δεδομένα κάθε τρεις μέρες και να μην υπάρχει αυτό το συντεχνιακό του τύπου «τι ήρθε αυτό το πιτσιρίκι να μας πει;». Βρήκαμε ανθρώπους παντού στην ελληνική πολιτεία που μας στήριξαν και μας στηρίζουν ακόμη, αλλά βρήκαμε επίσης και ανθρώπους των οποίων η συμπεριφορά μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και κακοποιητική απέναντι σε έναν εικοσάχρονο που κάνει τα πρώτα του βήματα. Νομίζω αυτό είναι ένα σύνδρομο που κληρονομήθηκε από τις προηγούμενες γενιές και αυτοί που βρίσκονται τώρα σε θέσεις που λαμβάνουν αποφάσεις, τράβηξαν παρόμοια πράγματα κατά τα νεανικά τους χρόνια και γι’ αυτό τα βγάζουν πάνω στη νέα γενιά και δεν την εμπιστεύονται όσο πρέπει. Θα ήθελα να δω επιτέλους νέους ανθρώπους μέχρι τα τριάντα να σχεδιάζουν το πλάνο του ελληνικού κράτους για το διάστημα για την επόμενη εικοσαετία. Θεωρώ πως έτσι πρέπει να γίνει και όχι με ανθρώπους που ήδη είναι στον χώρο και ήδη έχουν κάνει τα δικά τους λάθη. Υπάρχει μια αντίληψη στην χώρα ότι θα αξιοποιούμε δορυφορικά δεδομένα για να βλέπουμε πού υπάρχει πυρκαγιά ή πού πλημμύρισε. Υπάρχει όμως και μια νέα γενιά αυτήν την στιγμή που φωνάζει ότι θα δημιουργήσει διαστημικές τεχνολογίες και διαστημική εξερεύνηση που αφορά στο ίδιο το διάστημα και σε διαστημοσυσκευές που φεύγουν έξω. Είμαστε δεκατέσσερις οργανισμοί στην Ελλάδα που ασχολούμαστε με αυτό και μας λένε να ασχοληθούμε με κάτι πιο απλό. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Εάν δεν είναι σε θέση να μας βοηθήσουν, καλύτερα ας μην βάζουν εμπόδια και να σιωπάσουν. Τι θυσίασες για να φτάσεις μέχρι εδώ; Ή μήπως όλα σου βγήκαν φυσικά και ένιωσες ότι πραγματικά δεν στερήθηκες τίποτα; Ενδεχομένως, θυσίασα την πορεία μου στο πανεπιστήμιο και το να έχω πάρει το πτυχίο μου. Θυσίασα πολλές και καλές δουλειές σε Ευρώπη και Αμερική με πολλά χρήματα. Ακόμη, θυσίασα και ένα μέρος της ψυχικής μου υγείας χωρίς κανέναν απολύτως λόγο να συμβεί. Αυτά τα εμπόδια που προανάφερα, είχαν σίγουρα την επίδρασή τους. Το γιατί έμεινα εδώ και δεν έφυγα είναι γιατί ίσως πιστεύω ότι μπορούμε να δημιουργούμε αυτές τις συνθήκες που θέλουμε εμείς, δηλαδή το Open Innovation Hub, που θα αποτελέσει ένα πρότυπο για όλον τον κόσμο και θα αλλάξει σίγουρα όλη την βιομηχανία της χώρας. Είμαι πολύ βέβαιος ότι υπάρχουν τα νούμερα που στηρίζουν ότι πρέπει να δημιουργήσουμε κάτι τέτοιο και που δείχνουν ότι εάν το κάνουμε, η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει σαν ένας υπολογίσιμος «παίκτης» στον τομέα του διαστήματος. Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι πέρα από το γεγονός ότι πληρώθηκα για ένα εξάμηνο μέσω μιας συνεργασίας που είχαμε με την Vodafone, δεν έχουμε άλλες απολαβές γι’ αυτά που κάνουμε και αυτό δείχνει το πόσο πεπεισμένοι είμαστε ότι αυτό που κάνουμε θα πετύχει. Τι είναι που σε μαγεύει τόσο πολύ στο διάστημα και οραματίζεσαι να το εντάξεις στην εκπαιδευτική κουλτούρα της χώρας; Είναι τόσο σημαντικό να μαθαίνουμε στο σχολείο περισσότερα γι’ αυτά που συμβαίνουν αυτήν την στιγμή στο διάστημα; Εδώ κολλάει το αγαπημένο quote του Ηλία Θεοδωρίδη από τον Benjamin Franklin που λέει «πες μου και θα ξεχάσω, δίδαξέ με και θα θυμάμαι, ενέπλεξέ με σε κάτι και θα μάθω». Το διάστημα είναι ένα παρά πολύ καλό τροχοπέδη γιατί μπορεί να εμπεριέχει όλες τις επιστήμες χωρίς περιορισμούς. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο Κινέζος που αγόρασε όλες τις θέσεις σε μια εκτόξευση του Elon Musk και απαίτησε οι δέκα πρώτες θέσεις να καλυφθούν από καλλιτέχνες για να αντλήσουν έμπνευση βλέποντας το διάστημα και να μπορέσουν να δημιουργήσουν έργα. Κάτι άλλο που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι πρέπει να περάσουμε σε μια Project Place εκπαίδευση, δηλαδή, εάν θέλω να μάθω μαθηματικά, μου είναι πολύ πιο εύκολο να μάθω μαθηματικά επειδή θέλω να γράψω έναν κώδικα ή ένα πρόγραμμα, από το να μελετάω κάτι που δεν ξέρω εάν θα με ωφελήσει εν τέλει. Γι’ αυτό, προσπαθούμε να εντάξουμε τα εκπαιδευτικά προγράμματα όπως το CanSat in Greece στην παιδεία. Μάλιστα το CanSat in Greece είναι ένα εξαιρετικά απαιτητικό πρόγραμμα καθώς διαρκεί έξι μήνες και οι ομάδες των μαθητών και φοιτητών καλούνται να μάθουν εκτός από προγραμματισμό και μηχανολογία, μάρκετινγκ, fundraising, κ.ά. Προσπαθούμε να εμφυσήσουμε την λογική ότι είναι απαραίτητο να υπάρχει μια ομάδα που θα τα περιέχει όλα. Το πιο πιθανό είναι ένας μηχανικός να μην είναι καλός στο μάρκετινγκ. Αντίθετα, ένας καλός marketer, να μην είναι καλός μηχανικός. Αυτοί οι δυο όμως πρέπει να μάθουν να δουλεύουν μαζί για να κερδίσουν αμφότεροι. Κάτι που με μαγεύει στο διάστημα είναι ότι μπορείς να μελετήσεις την εξέλιξη ενός ιού (π.χ. E. coli) στο διάστημα και να δεις πώς μπορεί να μετεξελιχθεί στη γη ώστε να είσαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις μια τέτοια μετάλλαξη του ιού. Τέτοια πειράματα γίνονται σε συχνή βάση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και παρότι δεν το καταλαβαίνει το ευρύ κοινό, το διάστημα είναι πολύ περισσότερο η καθημερινή μας ζωή και οι δορυφόροι που χρησιμοποιούμε για GPS στο κινητό μας, παρά οτιδήποτε άλλο. Τα υπόλοιπα είναι ένα μέρος το οποίο εμπνέει τους νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την επιστήμη. Αυτό καταγράφηκε και στις ΗΠΑ στην Πρώτη Εποχή του Διαστήματος (First Space Age) με την προσεδάφισή μας στο φεγγάρι, όταν πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι ξεκίνησαν να ασχολούνται με τις επιστήμες πολύ πιο εντατικά. Αυτό το domino effect που έχει το διάστημα σε όλη την κοινωνία είναι και αυτό που με μαγεύει. Είναι κάτι τόσο μακρινό και τόσο κοντινό ταυτόχρονα που συνήθως δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Πώς αισθάνεσαι με τον τίτλο ερευνητής του κόσμου; Τον έχεις εξερευνήσει; Έχεις κάνει ταξίδια; Είμαι από τους πολύ τυχερούς άνθρωπος που έχω κάνει κάποια ταξίδια. Ίσως όχι όσα θα ήθελα, αλλά θα τα κάνω σίγουρα στο μέλλον. Η αγαπημένη μου πόλη είναι η Ρώμη στην οποία έχω πάει δύο φορές και την λατρεύω. Η κουλτούρα και οι άνθρωποι είναι πολύ κοντά μας. Το ταξίδι όμως που μου άλλαξε τη ζωή ήταν αυτό στην Ινδία. Εκεί τις δύο πρώτες μέρες είχα σοκαριστεί από αυτό που έβλεπα γιατί μπορεί να λέμε ότι εμείς αντιμετωπίζουμε δυσκολίες καθημερινά, αλλά εκεί συνάντησα παιδιά που εμπορεύονται κοπριές για να ζήσουν ή πλένουν τα πιάτα του σπιτιού τους σε υδρορροές πλουσίων σπιτιών. Καθαρό νερό δεν υπάρχει ούτε στα πιο πολυτελή ξενοδοχεία. Παρόλα αυτά, η Ινδία είναι μια από τις χώρες που πάνε πολύ καλά στο διάστημα, έχουν λαμπρό μέλλον σε αυτό και αναπτύσσονται οικονομικά. Παρά την φτώχεια και πείνα στην Ινδία, οι άνθρωποι είναι υπέροχοι, από τους πιο όμορφους λαούς που έχω γνωρίσει. Ένα αντίστοιχο ταξίδι ήταν στον Αμαζόνιο, στη Γαλλική Γουιάνα που πήγαμε να δούμε την εκτόξευση του HellasSat-4, του τέταρτου ελληνικού δορυφόρου και περάσαμε από μια πανέμορφη περιοχή του Αμαζονίου που απλώς θαύμαζες τη φύση. Γνώρισες, αλήθεια, τους υπόλοιπους 23 εξερευνητές του κόσμου του National Geographic; Πώς σου φάνηκαν; Τους υπόλοιπους 23 ερευνητές τους έχω γνωρίσει, κάναμε μια τηλεδιάσκεψη όλοι μαζί και ενδεχομένως κάποια στιγμή να προκύψουν και συνεργασίες μαζί τους. Είναι εξαιρετικοί, είναι άνθρωποι που είτε ζουν σε καλές και βοηθητικές από την κοινωνία συνθήκες (π.χ. Νέα Ζηλανδία ή Αμερική), είτε άνθρωποι που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Όλοι τους αγαπούν αυτό που κάνουν. Υπάρχουν τόσο υπέροχα πλάσματα 17,18,19 χρόνων που παλεύουν ενάντια στα πάντα για κάτι καλύτερο, είτε αυτό αφορά στο διάστημα είτε στο να μπορούν οι γυναίκες να ζήσουν ελεύθερα. Θεωρώ και τα δύο αυτά εξίσου σημαντικά. Ο Ηλίας σε 10 χρόνια από σήμερα… μπορείς να τον φανταστείς; Έχεις θέσει στόχους; Γενικά δεν κάνω πλάνα για τον εαυτό μου. Είμαι ανθρώπους που κάνει αυτό που αγαπάει και αυτό που πιστεύει ότι θα έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην κοινωνία γιατί αυτό με συγκινεί προσωπικά σαν άνθρωπο. Το πλάνο αυτής της στιγμής και της επόμενης πενταετίας είναι η δημιουργία του Open Innovation Hub, δηλαδή ενός εργαστηρίου που θα βοηθάει τους νέους ανθρώπους να δημιουργήσουν πρωτότυπες τεχνολογίες και να τις τεστάρουν πριν μπουν στην αγορά. Όλα αυτά θα συμβαίνουν πάντα με focus στο διάστημα, πιστεύοντας ότι το διάστημα είναι ένας χώρος που τελικά θα καταλήξει να ωφελεί σημαντικά όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας. Εάν θα έθετα έναν στόχο για τα επόμενα δέκα χρόνια, αυτός θα ήταν να έχουμε πολλούς ανθρώπους να δουλεύουν μαζί μας για να πετύχουμε στον τομέα του διαστήματος και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για διαστημική εξερεύνηση. Μοιράσου μαζί μας μια μαγική στιγμή κατά την διάρκεια της δουλειάς σου ή και της μελέτης σου. Έχω δυο στιγμιότυπα στο μυαλό μου που θα μου μείνουν αξέχαστα. Το πρώτο είναι μόλις είχε τελειώσει η πρώτη χρονιά του CanSat in Greece και ο Δρ. Νίκος Σέργης που ήταν εκεί με είχε πλησιάσει και με είχε ρωτήσει γιατί έκλαιγαν κάποια κορίτσια που κάθονταν λίγο πιο κει. «Μήπως έχασαν και κλαίνε;» μου είχε πει. Τα κορίτσια αυτά ήταν εθελόντριες και έκλαιγαν επειδή τελείωσε κάτι τόσο όμορφο. Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή και αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα από όλο αυτό έχουν δημιουργηθεί φιλίες και έχει κτισθεί μια οικογένεια. Το δεύτερο στιγμιότυπο είναι όταν σε μια δοκιμή για τις μηχανές των πυραύλων στερεού καυσίμου έγινε μια έκρηξη, η οποία ήταν πάρα πολύ επικίνδυνη και ήταν η πρώτη φορά που φοβηθήκαμε πολύ γι’ αυτά που κάνουμε. Ευτυχώς, δεν υπήρξε κανένα ατύχημα γιατί τηρούσαμε όλα τα μέτρα ασφαλείας, αλλά η τότε έκρηξη θα μας κάνει ακόμα πιο προσεκτικούς σε ό, τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Γενικά, θα ήθελα να κλείσω και με αυτό: έχουμε αποτύχει άπειρες φορές σε πάρα πολλά πράγματα που έχουμε επιχειρήσει να κάνουμε, έχουμε απογοητεύσει κόσμο και αυτό μας κάνει να είμαστε αυτοί που είμαστε. Έχουμε βρεθεί πολλές φορές στα όρια του να παρατήσουμε αυτό που κάνουμε, αλλά παρόλα αυτά με την κλασική ατάκα του Γιώργου του Κοντέλλη, του καθηγητή μας, «όλα καλά θα πάνε» και με πολλά ξενύχτια, μπορούμε και συνεχίζουμε! https://www.in.gr/2021/02/16/b-science/synenteykseis/o-ilias-psyroukis-den-mpike-tyxaia-stin-lista-tou-national-geographic-kai-tou-forbes/

Ζωή στον Άρη. Τον περασμένο Ιούλιο, 44 χρόνια μετά την τελευταία προσεδάφιση των διαστημοσυσκευών «Viking 1 και 2», που πρώτες προσπάθησαν να ανακαλύψουν ίχνη ζωής στον Άρηρη, μια νέα διαστημοσυσκευή με την ονομασία «Perseverance Rover» ξεκίνησε για ένα ταξίδι εκατομμυρίων χιλιομέτρων με προορισμό τον Κόκκινο Πλανήτη. Σε μερικές ημέρες, και συγκεκριμένα στις 18 Φεβρουαρίου, η διαστημοσυσκευή θα φθάσει στην αρειανή επιφάνεια με κύριο στόχο την ανακάλυψη κάποιου είδους αρχέγονης μικροβιακής ζωής στην περιοχή του κρατήρα Jezero. Κι όμως, η NASA είχε ανακοινώσει ήδη από το 1996 ότι διέθετε ενδείξεις μικροβιακών απολιθωμάτων σε ένα πέτρωμα που είχε προέλευση τον Aρη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Πριν από 16 εκατομμύρια χρόνια, ένας τεράστιος αστεροειδής συγκρούστηκε με ορμή πάνω στην επιφάνεια του Aρη. Η έκρηξη που συνόδευσε τη σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή ώστε εκτόξευσε με δύναμη στο Διάστημα αρκετά μικρά και μεγάλα κομμάτια του αρειανού εδάφους. Eνα από τα κομμάτια αυτά (ατόφιο τμήμα του Kόκκινου Πλανήτη από τον καιρό της γέννησής του πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια), που δεν ήταν μεγαλύτερο από μια μπάλα και το βάρος του δεν υπερέβαινε τα περίπου δύο κιλά, εκτοξεύτηκε μαζί με τα άλλα κομμάτια στο Διάστημα. Όλα αυτά τα χρόνια η πέτρα από τον Άρη ταξίδευε μαζί με εκατομμύρια άλλα μετεωροειδή στο Διάστημα ανάμεσα στους πλανήτες. Η τύχη και οι βαρυτικές δυνάμεις που επιδρούσαν επάνω της έφεραν τη μικρή πέτρα στη γειτονιά της Γης. Η γήινη βαρύτητα αποδείχθηκε τελικά αρκετά δυνατή, ώστε ύστερα από χρόνια η πέτρα ξεκίνησε για ένα νέο ταξίδι με προορισμό την επιφάνεια του γαλαζοπράσινου πλανήτη μας. Ο ερχομός της χαιρετίστηκε με μια λαμπερή φωτιά που έβγαζε η θερμότητα την οποία προκαλούσε η συμπίεση και η τριβή της με τη γήινη ατμόσφαιρα. Κι όμως, καθώς έπεφτε προς την Ανταρκτική, με ταχύτητα δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα, κανένα ανθρώπινο μάτι δεν αναρωτήθηκε για το τι μπορεί να ήταν το φανταχτερό εκείνο πυροτέχνημα. Οι άνθρωποι της εποχής χρησιμοποιούσαν ακόμη τα εργαλεία της Λίθινης Εποχής και μετακινούνταν σε νομαδικές ομάδες από μέρος σε μέρος, ενώ όλα όσα έβλεπαν να πέφτουν από τον ουρανό, είτε ήταν κεραυνοί είτε μετέωρα, τα θεωρούσαν σταλμένα από πανίσχυρους και μνησίκακους θεούς. • Συνωστισμός στον Κόκκινο Πλανήτη Πέρασαν 13.000 χρόνια, όταν στις 27 Δεκεμβρίου 1984 μια ομάδα επιστημόνων της ΝΑSA βρισκόταν στην Ανταρκτική ψάχνοντας για μετεωρίτες πάνω στους παγετώνες της παγωμένης ηπείρου. Την ημέρα εκείνη, η μικρή πέτρα από τον Άρη είχε χάσει το κάλυμμα του πάγου που την κάλυπτε όλα αυτά τα χρόνια και έτσι μπόρεσε να την πάρει το μάτι ενός από τα μέλη της ερευνητικής ομάδας, που την πρόσθεσε στα άλλα ευρήματά της. Κι έτσι η μικρή πέτρα από τον Άρη ξεκίνησε ένα τελευταίο ταξίδι για να καταλήξει στα εργαστήρια του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον στο Χιούστον του Τέξας. Εκεί της έδωσαν κι ένα καινούργιο όνομα: η πέτρα από τον Άρη βαφτίστηκε ALH 84001. Η μικρή ALH 84001 ήταν ένα από τα πιo παράξενα πετρώματα που φιλοξενούνταν στα εργαστήρια της NASA. Επί χρόνια οι διάφοροι επιστήμονες ασχολήθηκαν με τον υπολογισμό της σύνθεσης και της προέλευσής της. Αργά αλλά σταθερά τα διάφορα κομμάτια του αινίγματος σχετικά με τη σύνθεση και την προέλευση της μικρής πέτρας βρήκαν τη λύση τους, αν και τα αποτελέσματα ήταν δύσκολο να γίνουν άμεσα αποδεκτά. Οι μελέτες εντάθηκαν, μέχρις ότου τον Αύγουστο του 1996 μια ομάδα εννέα ερευνητών της NASA ανακοίνωσε ένα συγκλονιστικό γεγονός: Η μικρή πέτρα από τον Άρη φαίνεται να περιλαμβάνει ορισμένες οργανικές ενώσεις οι οποίες δημιουργούνται συνήθως από ζώντες μονοκύτταρους οργανισμούς, ενώ δίπλα ακριβώς στις χημικές ενώσεις φωτογραφήθηκαν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και ορισμένα χαρακτηριστικά με τη μορφή μικροσκοπικών κυλίνδρων που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν πολύ με απολιθωμένα αρχέγονα βακτηρίδια. Η χρονολόγηση των ενώσεων αυτών απέδειξε ότι έχουν ηλικία από 3,6 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν και γνωρίζαμε εξαρχής ότι ο μετεωρίτης αυτός προερχόταν από τον Άρη (λόγω του ότι η σύσταση των υλικών του είναι παρόμοια με τη σύσταση των πετρωμάτων του Κόκκινου Πλανήτη), μέχρι το 1993 δεν είχαμε τα όργανα που έδωσαν την ευκαιρία στην ερευνητική ομάδα της NASA να μελετήσει τόσο εξονυχιστικά τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν το 1996. Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι οι αρχικοί ερευνητές υποστήριξαν εκ νέου το 2010 την αρχική εκτίμησή τους, αν και γενικά δεν υπάρχει επιστημονική επιβεβαίωση της ανακοίνωσης και από άλλους ερευνητές. Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδείξει κάποιος την ύπαρξη ζωής πριν από 3,6 δισεκατομμύρια χρόνια όχι μόνο στον Άρη, αλλά ακόμη και πάνω στη Γη. Παρ’ όλα αυτά, η ανακοίνωση εκείνη του 1996 είναι ένας ακόμη λόγος που αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα του «Perseverance Rover». https://physicsgg.me/2021/02/16/%ce%b6%cf%89%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Διαστημικό σκάφος Progress MS-16 στο δρόμο προς το ISS Σύμφωνα με το πρόγραμμα πτήσεων προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, σήμερα, 15 Φεβρουαρίου 2021, στις 07:45:05 ώρα Μόσχας, πραγματοποιήθηκε επιτυχής εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με φορτίο μεταφοράς από τον εκτοξευτή αριθ. . 6 του ιστότοπου No. 31 του κοσμοδρόμου Baikonur με το διαστημικό σκάφος Progress MS-16. Σύμφωνα με τις πληροφορίες τηλεμετρίας που ελήφθησαν, μετά από 8 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα, καταγράφηκε ο κανονικός διαχωρισμός του πλοίου από το τρίτο στάδιο του μεταφορέα, αποκαλύφθηκαν οι ηλιακές μπαταρίες και οι κεραίες. Το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a ξεκίνησε με επιτυχία ένα ρωσικό διαστημικό σκάφος στην τροχιά του στόχου. Ειδικοί της κύριας επιχειρησιακής ομάδας για τον έλεγχο πτήσης του ρωσικού τμήματος του διεθνούς διαστημικού σταθμού στην πόλη Korolev άρχισαν να ελέγχουν την πτήση του. Παράμετροι τροχιάς του φορτηγού οχήματος Progress MS-16: Περίοδος κυκλοφορίας - 88,55 λεπτά. τροχιακή κλίση - 51,67 μοίρες. ελάχιστο ύψος τροχιάς - 193,06 χλμ. το μέγιστο ύψος τροχιάς είναι 241,16 km. Η πτήση του φορτηγού οχήματος Progress MS-16 προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με ένα διήμερο πρόγραμμα, η σύνδεση με τη μονάδα Pirs του ρωσικού τμήματος έχει προγραμματιστεί για τις 17 Φεβρουαρίου 2021 στις 09:20 ώρα Μόσχας. Το Docking προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί αυτόματα υπό τον έλεγχο ειδικών από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολών (μέρος της Κρατικής Εταιρείας Roscosmos) και τα μέλη του πληρώματος της Ρωσίας στην αποστολή ISS-64 - κοσμοναύτες Roscosmos Sergei Ryzhikov και Sergei Kud-Sverchkov. Το νέο "διαστημικό φορτηγό" μεταφέρει 600 κιλά καυσίμου ανεφοδιασμού, 420 λίτρα πόσιμου νερού από το σύστημα Rodnik και 40,5 κιλά συμπιεσμένων αερίων με επιπλέον αποθέματα αζώτου, καθώς και περίπου 1.400 κιλά διαφόρων εξοπλισμών και υλικών, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού πόρων ενσωματωμένα συστήματα ελέγχου και υποστήριξη ζωής, συσκευασία για διαστημικά πειράματα, ιατρικοί έλεγχοι και υγειονομικοί έλεγχοι, ρούχα, τυποποιημένα δελτία και φρέσκο ​​φαγητό για τα μέλη του πληρώματος. Το διαμέρισμα φορτίου περιέχει επίσης ένα κιτ επισκευής, που αποτελείται από ένα σύνολο ενισχυτικών επενδύσεων με κολλητικό δεσμό, σχεδιασμένο να σφραγίζει προσωρινά τα ανιχνευόμενα ελαττώματα στο περίβλημα του θαλάμου μετάβασης της μονάδας σέρβις Zvezda. Στο πλαίσιο της εφαρμογής του ρωσικού προγράμματος επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας, το πλοίο περιέχει εξοπλισμό για τα ακόλουθα επιστημονικά πειράματα: Τα πακέτα "Neurolab" προορίζονται για τη διεξαγωγή μιας σειράς ιατρικών πειραμάτων "Pilot-T" για τη μελέτη της επίδρασης των μακροπρόθεσμων παραγόντων διαστημικής πτήσης στην ποιότητα της επαγγελματικής δραστηριότητας των κοσμοναύτων. τα υλικά του πειράματος "Aseptic" θα καταστήσουν δυνατή την ανάπτυξη μέσων διασφάλισης της στειρότητας κατά τη διεξαγωγή βιο-πειραμάτων κατά τη διαστημική πτήση · η συσκευή "Photobioreactor" θα χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη της πιθανότητας λήψης τροφής και οξυγόνου από φύκια σε μικροβαρύτητα. ο εξοπλισμός "Cascade" θα χρησιμεύσει ως εργαστήριο για την ανάπτυξη αποτελεσματικών μεθόδων βιοτεχνολογικής παραγωγής κυτταροκαλλιεργειών σε συνθήκες μικροβαρύτητας · Οι ανιχνευτές βιοαποικοδόμησης θα παρακολουθούν τη σύνθεση μικροοργανισμών στην ατμόσφαιρα ISS για να μελετήσουν την επίδρασή τους στα δομικά υλικά στο διάστημα. Προς το παρόν, το πλήρωμα της 64ης μακροχρόνιας αποστολής, που αποτελείται από τους κοσμοναύτες Roscosmos Sergei Ryzhikov, Sergei Kud-Sverchkov, αστροναύτες της NASA Kathleen Rubins, Michael Hopkins, Victor Glover, Shannon Walker και JAXA αστροναύτης Soichi Noguchi, εργάζεται επί του σκάφους Διεθνής Διαστημικός Σταθμός. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_02-15.html