Δροσος Γεωργιος

Chang'e 5: Επιστρέφει στη Γη με τα δείγματα από τη Σελήνη το κινεζικό σκάφος. Η κινεζική διαστημική κάψουλα που φέρνει πίσω στη Γη τα πρώτα δείγματα σεληνιακού εδάφους εδώ και πάνω από τέσσερις δεκαετίες άρχισε την Κυριακή το τριήμερο ταξίδι επιστροφής της στη Γη. Όπως αναφέρει το Phys.org, το σεληνιακό σκάφος της αποστολής Chang'e 5, που ήταν σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι εδώ και περίπου μια εβδομάδα, πυροδότησε τους τέσσερις κινητήρες του για περίπου 22 λεπτά ώστε να βγει εκτός τροχιάς, σύμφωνα με ανάρτηση της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας στα social media. Η σεληνάκατος είχε προσεληνωθεί νωρίτερα μέσα στον μήνα κοντά σε έναν σχηματισμό που είναι γνωστός ως Mons Rumker. Εκεί συνέλεξε περίπου δύο κιλά δειγμάτων. Η κάψουλα επιστροφής αναμένεται να προσγειωθεί στη βόρεια Κίνα, στην περιοχή της Εσώτερης Μογγολίας, αφού αποχωριστεί από το υπόλοιπο σκάφος και πραγματοποιήσει κάθοδο με αλεξίπτωτα. Το υλικό που περιέχει θα είναι το πρώτο που φτάνει στη Γη από τη σοβιετική αποστολή Luna 24 το 1976. Τα δείγματα βράχων και άλλου υλικού συγκεντρώθηκαν μετά από τρυπανισμό στην επιφάνεια. Η Κίνα έχει έτοιμα εργαστήρια για την ανάλυσή τους προκειμένου να διαπιστωθεί η ηλικία και η σύνθεσή τους, και αναμένεται να μοιραστεί στοιχεία και με άλλες χώρες, όπως είχε γίνει και με τα δείγματα που είχαν φέρει οι αποστολές των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα περιλαμβάνει μια σειρά φιλόδοξων αποστολών. Επίσης, η Λαϊκή Δημοκρατία σκοπεύει να έχει σε λειτουργία έναν διαστημικό σταθμό από το 2022. Σημειώνεται πως προ ολίγων ημερών έφτασε επιτυχώς στη Γη η κάψουλα του ιαπωνικού διαστημοπλοίου Hayabusa2 με τα δείγματα από τον αστεροειδή Ryugu, ενώ η NASA ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα τα πρώτα 18 μέλη του προγράμματος «Άρτεμις», για την επόμενη επανδρωμένη αποστολή των ΗΠΑ στη Σελήνη. https://www.naftemporiki.gr/story/1669565/change-5-epistrefei-sti-gi-me-ta-deigmata-apo-ti-selini-to-kineziko-skafos

Βράβευση για το Πολυτεχνείο Κρήτης στον Διεθνή Διαγωνισμό 2020 IEEE ComSoc Student Competition. Η Ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης κέρδισε την δεύτερη θέση στον ετήσιο διεθνή διαγωνισμό της IEEE Communications Society (ComSoc) με τίτλο 2020 IEEE ComSoc “Communications Technology Changing the Word” Student Competition. Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός υψηλού κύρους διεξάγεται από το 2013, με συμμετοχή πανεπιστημιακών ομάδων απ’ όλο τον κόσμο, με ειδίκευση στις Τηλεπικοινωνίες. Η ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης αποτελούταν από τον υποψήφιο διδάκτορα Γεώργιο Βουγιούκα (επικεφαλής), τον μεταπτυχιακό φοιτητή Εμμανουήλ Ανδριανάκη και τον προπτυχιακό φοιτητή Νικόλαο Νταντιδάκη της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ). Επιβλέπων της εργασίας ήταν ο Καθηγητής Σχολής ΗΜΜΥ Άγγελος Μπλέτσας. Η εργασία είχε τίτλο «Recycling Radio Waves for the Wide Adoption of Precision Agriculture». Η εργασία περιγράφει τρόπους ανακύκλωσης των τηλεπικοινωνιακών σημάτων που εκπέμπονται στο περιβάλλον, με στόχο την σχεδίαση και υλοποίηση έξυπνων, υπερ-χαμηλού κόστους, ασύρματων αισθητήρων ευρείας χρήσης στην γεωργική παραγωγή. Στον φετινό διαγωνισμό συμμετείχαν 54 ομάδες από Πανεπιστήμια όπως Shanghai Jiao Tong University (Κίνα), Drexel University (ΗΠΑ), Indian Institute of Technology Dehli (Ινδία), Indian Institute of Technology Kharagpur (Ινδία), Aalborg University (Δανία), National Cheng Kung University (Ταϊβάν), Johannes Kepler University (Αυστρία), Beihang University (Κίνα), Tampere University (Φινλανδία), University of Padova (Ιταλία), Universitat Politècnica de Catalunya (Ισπανία). Η διαδικασία κρίσης έγινε σε 2 γύρους από επιτροπή 55 ειδικών, οι οποίοι καλύπτουν όλες τις θεματικές περιοχές των Τηλεπικοινωνιών της IEEE Communications Society. Στον πρώτο γύρο οι εργασίες βαθμολογήθηκαν με βάση 5 κριτήρια: κοινωνική απήχηση/σημασία, τεχνικό περιεχόμενο, πρακτική εφαρμογή, πρωτοτυπία και ποιότητα παρουσίασης. Στον δεύτερο γύρο, τα μέλη της επιτροπής ψήφισαν 2 εκ των 14 καλύτερων που προέκυψαν από τον πρώτο γύρο. Η ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης ισοψήφισε στην δεύτερη θέση με την ομάδα του Beihang University (Κίνα). Σημειώνεται επίσης ότι στο περυσινό διαγωνισμό νικητές ήταν ομάδες από το MIT (ΗΠΑ), το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου (Κίνα), το Πανεπιστήμιο Rutgers (ΗΠΑ) και το Technion (Ισραήλ). Στην φωτογραφία τα μέλη της ομάδας: Γεώργιος Βουγιούκας, Εμμ. Ανδριανάκης, Ν. Νταντιδάκης https://www.naftemporiki.gr/story/1668649/brabeusi-gia-to-polutexneio-kritis-ston-diethni-diagonismo-2020-ieee-comsoc-student-competition

Έβερεστ : Επιστήμονες εγκατέστησαν μετεωρολογικό σταθμό στο ψηλότερο σημείο του κόσμου. Το 2019, μια ομάδα από τολμηρούς επιστήμονες και Σέρπα (οδηγοί και αχθοφόροι του Νεπάλ), συνεργάστηκαν στην αποκαλούμενη «ζώνη του θανάτου» και εγκατέστησαν μετεωρολογικό σταθμό στο ψηλότερο σημείο στον κόσμο, σκαρφαλώνοντας στα 8.430 μέτρα στο Έβερεστ. Ωστόσο, παραλίγο να μην ολοκληρωθεί ποτέ το εγχείρημα. Σύμφωνα με τον Guardian, έχοντας κολλήσει πίσω από ένα γκρουπ ορειβατών που κατευθύνονταν στην κορυφή του Έβερεστ, η ομάδα εκστρατείας των National Geographic και Rolex κρύωναν υπερβολικά όταν έφτασαν στην τοποθεσία όπου έπρεπε να εγκατασταθεί ο σταθμός. Ανατροπή των δεδομένων «Περπατάγαμε μπρος-πίσω, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα κρυοπαγήματα καθώς οι θερμοκρασίες των ανέμων κυμαίνονταν κοντά στους -30 βαθμούς με αποτέλεσμα οι μπαταρίες που λειτουργούσαν τα τρυπάνια να παγώσουν» δήλωσε ο Τομ Μάθιους από το Πανεπιστήμιο του Λόφμπορο. Ευτυχώς, το μέλος της ομάδας των Σέρπα, Φου Τάσι, είχε αρκετή θερμότητα στο σώμα του και μπόρεσε να ζεστάνει τις μπαταρίες, δίνοντας μας έτσι τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν το τρυπάνι και να εγκαταστήσουν τον μετεωρολογικό σταθμό. Εκτός από την ασφάλεια που παρέχει στους ορειβάτες, τα δεδομένα από τον μετεωρολογικό σταθμό επιτρέπουν στους επιστήμονες, όχι μόνο να παρακολουθούν απευθείας τη ροή των ανέμων, αλλά και το πώς αλλάζει το κλίμα των Ιμαλαΐων. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι προκαταρκτικές μετρήσεις που δημοσιεύθηκαν στο Δελτίο της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρείας έχουν ήδη ανατρέψει τα δεδομένα, υποδεικνύοντας ότι παρά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην κορυφή του Έβερεστ, εντούτοις είναι δυνατό οι πάγοι να λιώσουν. https://www.tovima.gr/2020/12/13/science/everest-epistimones-egkatestisan-meteorologiko-stathmo-sto-psilotero-simeio-tou-kosmou/

Προσομοίωση σωματιδιακής φυσικής με κβαντικούς υπολογιστές. Όταν βαρέα ιόντα με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός συγκρούονται σε έναν επιταχυντή σωματιδίων, παράγουν ένα σχεδόν τέλειο ρευστό μέσα στο οποίο κολυμπούν διάφορα στοιχειώδη σωματίδια. Για γίνει ακριβής προσομοίωση έστω και μιας ‘μικροσκοπικής σταγόνας’ αυτού του θερμού και πυκνού υποατομικού προϊόντος σε έναν κλασικό υπολογιστή, θα χρειαζόταν ένα χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από την ηλικία του σύμπαντος. Μια ομάδα θεωρητικών, πειραματικών φυσικών και επιστημόνων υπολογιστών διερεύνησε το πως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο πρόβλημα με την βοήθεια ενός ισχυρού και αναδυόμενου εργαλείου: των κβαντικών υπολογιστών. Σήμερα, οι φυσικοί χρησιμοποιούν κλασικούς υπολογιστές υψηλής ισχύος, συνδεδεμένους μεταξύ τους, για να δημιουργήσουν προσομοιώσεις των υποατομικών αλληλεπιδράσεων. Όμως το πλεονέκτημα των κβαντικών υπολογιστών όσον αφορά ορισμένους τύπους πολύπλοκων υπολογισμών είναι ασυναγώνιστο. Και τέτοιοι υπολογισμοί χρειάζονται για να αναλυθούν τα αποτελέσματα πειραμάτων π.χ. συγκρούσεων βαρέων ιόντων με υψηλές ενέργειες. Χρησιμοποιώντας τις κβαντικές διαδικασίες που κάνουν τον κβαντικό υπολογιστή να λειτουργεί, προσομοιώνονται οι κβαντικές διαδικασίες που συμβαίνουν στις συγκρούσεις πυρήνων με σχετικιστικές ταχύτητες. Ελπίζουμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τους κβαντικούς υπολογιστές για να λύσουμε δύσκολα εκκρεμή προβλήματα φυσικής. Οι σημερινοί κβαντικοί υπολογιστές διανύουν ακόμα την παιδική τους ηλικία και δεν διαθέτουν την περιπλοκότητα και αξιοπιστία των κλασικών υπολογιστών. Αλλά οι Mulligan, Yao και Ringer θέλουν να είναι έτοιμοι όταν ωριμάσει η τεχνολογία τους. Έτσι, πραγματοποίησαν πρόσφατα μια έρευνα με τίτλο «Quantum simulation of open quantum systems in heavy-ion collisions» στην οποία εξέτασαν το πως θα μπορούσαν να επηρεαστούν οι ιδιότητες ενός βαρέος σωματιδίου καθώς διασχίζει το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων . Το πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων είναι η πιο θερμή και πυκνή κατάσταση της γνωστής ύλης και παράγεται κατά τη διάρκεια συγκρούσεων βαρέων ιόντων, σε επιταχυντές όπως ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN ή ο επιταχυντής στο Brookhaven National Laboratory. Οι Mulligan et al πραγματοποίησαν την προσομοίωσή τους τόσο σε έναν πραγματικό κβαντικό υπολογιστή που κατασκευάστηκε από την IBM όσο και σε έναν κλασικό υπολογιστή που διαμορφώθηκε έτσι ώστε να μιμείται έναν κβαντικό υπολογιστή. Μετά από αρκετούς μήνες δοκιμών και βελτιώσεων του κώδικά τους, κατάφεραν να αποδείξουν ότι αυτά τα είδη υπολογισμών είναι πλέον εφικτά στους σημερινούς κβαντικούς υπολογιστές. Είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε από τώρα την εξερεύνηση αυτών των τεχνικών, δήλωσε ο Ringer. Ενδεχομένως, η κοινότητα της σωματιδιακής φυσικής θα μπορούσε επιδράσει στην διαμόρφωση της εξέλιξης των κβαντικών υπολογιστών, προτείνοντας ενδιαφέροντα προβλήματα τα οποία θα μπορούν να λυθούν από την επόμενη γενιά μηχανών. https://physicsgg.me/2020/12/11/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b5/

Ο «Αστέρας των Χριστουγέννων» και η Σύνοδος Δία-Κρόνου. Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με την αστρονομική ερμηνεία – επιστημονική προσέγγιση του «αστέρα των Χριστουγέννων». Λέγοντας στο εξής «αστέρας των Χριστουγέννων» θα εννοούμε όποιο αστρονομικό φαινόμενο ή ουράνιο σώμα, θα μπορούσε να είχε παρατηρηθεί κατά την εποχή της γέννησης του Ιησού. Η όλη αναζήτηση αποτελεί στην ουσία μια εξαιρετική αφορμή για να συζητήσουμε ορισμένα ενδιαφέροντα θέματα παρατηρησιακής Αστρονομίας. Θα αναφερθούμε επίσης σε ένα επίκαιρο αστρονομικό φαινόμενο το οποίο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη: στην εντυπωσιακή σύνοδο των πλανητών Δία και Κρόνου που θα κορυφωθεί στον χειμερινό ουρανό, στις 21 Δεκεμβρίου 2020, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Ένα ουράνιο φαινόμενο, το οποίο μπορεί πολύ εύκολα να παρατηρηθεί και δια γυμνού οφθαλμού, ακόμα και από έναν αρχάριο παρατηρητή. «Ο Aστέρας των Χριστουγέννων» Για να εξετάσουμε τις πιθανές αστρονομικές ερμηνείες του ουράνιου αντικειμένου που ονομάζουμε «αστέρα της Βηθλεέμ» ή «άστρο των Χριστουγέννων», πρέπει αρχικά να προσδιορίσουμε το χρόνο παρατήρησής του και στην συνέχεια να μελετήσουμε τις υπάρχουσες πηγές που αφορούν την περιγραφή του. Το πρώτο ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί αφορά την χρονολογία γέννησης του Ιησού. Η δημιουργία ημερολογίου με αφετηρία τη γέννηση του Ιησού προτάθηκε για πρώτη φορά το 532 μ.Χ, όταν ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανέθεσε στον εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο τον μικρό αυτό το έργο. Η έως τότε χρονολόγηση ξεκινούσε από την κτίση της Ρώμης. Ο Διονύσιος ο μικρός όρισε ως έτος Γέννησης το 1μ.Χ, το οποίο αντιστοίχισε στο έτος 754 από κτίσεως Ρώμης. Υπήρξαν όμως και ιστορικά και μαθηματικά λάθη στους υπολογισμούς του. Αξίζει να αναφέρουμε την παράληψη του έτους μηδέν στο νέο ημερολόγιο, αφού σε εκείνη την εποχή ήταν άγνωστη η χρήση των αλγεβρικών αριθμών. Σήμερα, ιστορικοί και θεολόγοι ερευνητές τοποθετούν τη Γέννηση του Ιησού στο εύρος χρονολογιών μεταξύ του 7 π.Χ. και του 3 π.Χ. Όσον αφορά η ημερομηνία εορτασμού των Χριστουγέννων, της 25ης Δεκεμβρίου, δεν προέκυψε από μαθηματικούς υπολογισμούς. Αποτέλεσε αρχικά απόφαση του πάπα Ιουλίου ο οποίος θέλησε να αντικαταστήσει, με τα Χριστούγεννα, την σημαντικότερη ειδωλολατρική γιορτή του Μίθρα, κατά την οποία γιορτάζονταν η «γέννηση του αήττητου ήλιου» και η διάβασή του Ηλίου από το χειμερινό ηλιοστάσιο. Γραπτές αναφορές για τον «αστέρα» της Βηθλεέμ συναντάμε στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, καθώς και σε κάποια από τα λεγόμενα «απόκρυφα» ευαγγέλια, τα οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποδέχεται ως αξιόπιστα. Θεωρούμε επομένως ως τις πλέον αξιόπιστες πηγές, τις αναφορές του ευαγγελιστή Ματθαίου (κεφ. Β εδαφ. 1-12). Οι μάγοι που παρατήρησαν τον «αστέρα» ήταν αστρονόμοι της εποχής, επομένως πολύ κάλοι γνώστες των ουράνιων φαινομένων, γι’ αυτό και τους συμβουλεύθηκε ο βασιλιάς Ηρώδης, όταν έφτασαν στα Ιεροσόλυμα. Παράλληλα, φαίνεται να υπήρξαν αποκρυφολόγοι, αστρολόγοι, ιερείς της Ζωροαστρικής θρησκείας και το πιθανότερο Πέρσες στην καταγωγή. Καθώς οι γραφές περιγράφουν τον «αστέρα», του προσδίδουν δύο βασικά χαρακτηριστικά: τη «κίνηση» (ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς) και τη «στάση» πάνω στην ουράνια σφαίρα (ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον). Οπότε το αστρονομικό αντικείμενο που αναζητούμε θα πρέπει να ικανοποιεί τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Ας αναζητήσουμε λοιπόν όλες τις πιθανές ερμηνείες του ξεκινώντας από τις λιγότερο πιθανές και καταλήγοντας σε αυτές με τις ισχυρότερες πιθανότητες. Οι διάττοντες αστέρες (ή πεφταστέρια) αποτελούν συνήθη αστρονομικά φαινόμενα. Ο χρόνος ζωής τους δεν υπερβαίνει τα μερικά δευτερόλεπτα, γεγονός το οποίο δεν έρχεται σε συμφωνία με την αναφορά των γραφών ότι το φαινόμενο ήταν ορατό από τους μάγους στη διάρκεια του ταξιδιού τους προς την Ιουδαία. Επιπλέον, η πτώση ενός διάττοντα δεν πληροί τα παρατηρησιακά δεδομένα της «κίνησης» και της «στάσης», που αναφέραμε νωρίτερα. Η εκδοχή της βολίδας επίσης εμφανίζεται ανίσχυρη διότι, παρότι μπορεί να αποτελεί φαινόμενο εξαιρετικής λαμπρότητας, καθώς θρυμματίζεται κατά την είσοδό της στην ατμόσφαιρα, ο χρόνος ζωής της δεν υπερβαίνει τις μερικές δεκάδες δευτερολέπτων. Ο κομήτης έχει αποτελέσει πολύ ισχυρό υποψήφιο για τον «αστέρα των Χριστουγέννων», διότι μπορεί να παρατηρηθεί για αρκετούς μήνες στον ουρανό, κινείται σχετικά με τους απλανείς αστέρες, αλλάζει θέση ως προς τον ήλιο, παρουσιάζει στάσεις όπως οι πλανήτες και η λαμπρότητά του μπορεί να τον κάνει ορατό ακόμα και την ημέρα. Γνωρίζουμε για παρατήρηση κομήτη στις χώρες της Μεσοποταμίας το 17 π.Χ και για τον κομήτη του Halley το 12 π.Χ. Οι συγκεκριμένες χρονολογίες απέχουν αρκετά από την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Υπάρχει και καταγραφή σε κινεζικό κείμενο για την διέλευση κομήτη το 5 π.Χ. Ισχυρό αντεπιχείρημα στην υπόθεση του κομήτη, αποτελεί το γεγονός ότι οι κομήτες ανέκαθεν θεωρούνταν προάγγελοι πολέμων, λοιμών και φυσικών καταστροφών, επομένως δύσκολα θα συνδυάζονταν με την γέννηση ενός βασιλιά. Οι αστρονόμοι στην αρχαιότητα είχαν παρατηρήσει αστέρες οι οποίοι εμφανίζονταν ξαφνικά στον ουρανό με μεγάλη λαμπρότητα, η οποία στην συνέχεια μειώνονταν, ώσπου μετά κάποιο χρονικό διάστημα οι αστέρες αυτοί να μην είναι πια ορατοί. Τους ονόμαζαν «νέους» αστέρες. Ο Ίππαρχος είχε παρατηρήσει «νέο» αστέρα στον αστερισμό του Σκορπιού το 134 π.Χ., παρατήρηση η οποία στάθηκε αφορμή να συντάξει τον πρώτο κατάλογο αστέρων. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι λεγόμενοι «νέοι» αστέρες είναι καινοφανείς (nova) ή υπερκαινοφανείς (supernova). Πρόκειται για αστέρες μεγάλης μάζας στα τελευταία στάδια εξέλιξής τους, όπου οι θερμοπυρηνικές εκρήξεις που συντελούνται στο εσωτερικό τους καταλήγουν να εκτινάσσουν μεγάλο μέρος του υλικού τους στο διάστημα. Παρατήρηση nova ή supernova αστέρα κοντά στο έτος μηδέν δεν υπήρξε, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται μια τέτοια παρατήρηση από τους μάγους. Μια τέτοια παρατήρηση όμως δεν έρχεται σε συμφωνία με τις μαρτυρίες των γραφών, αφού πρόκειται για απλανείς αστέρες και δεν παρουσιάζουν στάσεις στον ουρανό. Ας ερευνήσουμε και την εκδοχή των πλανητών: Από την αρχαιότητα οι αστρονόμοι γνώριζαν με ακρίβεια τις κινήσεις των γνωστών με γυμνό μάτι πλανητών: Ερμή, Αφροδίτης, Άρη, Δία και Κρόνου. Είχαν παρατηρήσει πως οι πλανήτες κινούνται σε τόξα πάνω στην ουράνια σφαίρα, άλλοτε από την δύση προς την ανατολή και άλλοτε από την ανατολή προς τη δύση (ορθή και ανάδρομη κίνηση). Τα σημεία που άλλαζε η κίνησή τους από ορθή σε ανάδρομη τα ονόμαζαν στηριγμούς ή στάσεις (σήμερα), διότι για κάποιο διάστημα φαίνεται να σταματά η φαινόμενη κίνησή τους στον ουρανό. Να αναφέρουμε ότι ο όρος στηριγμός απαντάται πολύ συχνά και στον περίφημο Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Οι πλανήτες βρίσκονται επίσης σε σύνοδο σχετικά συχνά. Δηλαδή παρατηρούνται σε κοντινές θέσεις σε μια περιορισμένη περιοχή της ουράνιας σφαίρας. Με βάση λοιπόν τις φαινόμενες κινήσεις των πλανητών στον ουρανό, διαπιστώνουμε ότι ικανοποιούν τα κριτήρια της «κίνησης» και της «στάσης». Ο Johannes Kepler, αστρονόμος του 17ουαι. μ.Χ, ασχολήθηκε με την ερμηνεία του «αστέρα» των Χριστουγέννων, υπολογίζοντας ότι πραγματοποιήθηκε τριπλή σύνοδος των πλανητών Δία και Κρόνου το 7 – 6 π.Χ στον αστερισμό των Ιχθύων. Ο έλληνας αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης υπολογίζει την θέση των πλανητών στον ουρανό της Βηθλεέμ την εποχή της γέννησης του Ιησού και διαπιστώνει ότι το 7 π.Χ οι Δίας και Κρόνος βρέθηκαν σε σύνοδο τρεις φορές, στον αστερισμό των Ιχθύων. Το επόμενο έτος, το 6 π.Χ τους πλησίασε και ο Άρης, σχηματίζοντας οι τρεις τους ένα ισοσκελές τρίγωνο. Ο δε Κρόνος βρίσκεται σε στάση το 5 π.Χ. Αναφορά της τριπλής συνόδου Δία – Κρόνου έχει βρεθεί σε βαβυλωνιακό κείμενο και προέρχεται από την αστρολογική σχολή της Σιππάρ. Το φαινόμενο της τριπλής συνόδου θα γοήτευσε σίγουρα κάθε αστρονόμο και έμπειρο παρατηρητή της εποχής. Βέβαια, οι σύνοδοι πλανητών δεν αποτελούν πολύ σπάνια φαινόμενα στον ουρανό. Στην εποχή που αναφερόμαστε και λίγα χρόνια αργότερα από την παραπάνω εντυπωσιακή σύνοδο, στα έτη 3 π.Χ. και 2 π.Χ ακολουθούν σύνοδοι στις οποίες συμμετέχουν οι πλανήτες Ερμής, Κρόνος, Αφροδίτη και ο Δίας στον αστερισμό του Λέοντα. Αν κοιτάξετε απόψε κιόλας προς το νοτιοδυτικό ορίζοντα, μετά την δύση του Ηλίου, θα παρατηρήσετε τους πλανήτες Δία και Κρόνο να βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση μεταξύ τους, καθώς προβάλλονται στην ουράνια σφαίρα. Ο λαμπερότερος είναι ο Δίας και ο λιγότερο λαμπερός ο Κρόνος. Από τον Σεπτέμβρη τους παρατηρούμε να πλησιάζουν μεταξύ του και ήδη φαίνονται σε απόσταση μικρότερη των 2 μοιρών. Κάθε βραδιά θα τους παρατηρούμε να πλησιάζουν όλο και περισσότερο, μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου όπου θα έχουν επιτύχει την μέγιστη προσέγγιση τους, στις 0,1 μοίρες. Στις εικόνες (4) και (5) μπορείτε να συγκρίνετε τις θέσεις των πλανητών στον ουρανό στις 13/12 καθώς θα πλησιάζουν και στις 21/12 που θα έχουν πλησιάσει στο μέγιστο.(Φωτ.) Πρόκειται για μια πολύ εντυπωσιακή και σχετικά σπάνια, σύνοδο Δία και Κρόνου, καθώς τέτοιας σπανιότητας φαινόμενο έχει να συμβεί τα τελευταία 397 χρόνια. Γιατί όμως συμβαίνουν οι σύνοδοι πλανητών και Σελήνης στον ουρανό; Η Γη, η Σελήνη και οι υπόλοιποι πλανήτες κινούνται γύρω από τον Ήλιο σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το οποίο ονομάζουμε εκλειπτική. Για το λόγο αυτό φαίνονται κάποιες φορές να «συναντιούνται» στον ουρανό. Η Γη μας, ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε ένα έτος. Οι πιο απομακρυσμένοι πλανήτες χρειάζονται αρκετά μεγαλύτερο χρόνο, με τον Δία να ολοκληρώνει σε περίπου 12 έτη μια περιφορά και τον Κρόνο σχεδόν 30 έτη. Γίνεται επομένως περισσότερο σπάνιες οι μεταξύ τους «συναντήσεις». Οι δύο γίγαντες πλανήτες ευθυγραμμίζονται κατά την περιφορά τους γύρω από τον ήλιο και έρχονται σε σύνοδο κάθε 20 χρόνια. Οι επόμενες λοιπόν σύνοδοι Δία- Κρόνου θα πραγματοποιηθούν το 2040 και 2060. Ιδιαιτερότητα της συνόδου που θα συμβεί στις 21 Δεκέμβρη αποτελεί η μέγιστη προσέγγιση των δύο πλανητών, καθώς θα παρατηρούνται σε απόσταση σχεδόν 0,1ο στον ουρανο. Τόσο εντυπωσιακή σύνοδος Δία – Κρόνου έχει να συμβεί από το 1623. Να αναφέρουμε επίσης την σύνοδο Δία- Κρόνου που είχε παρατηρήσει ο Γιοχάνες Κέπλερ το 1604 μ.Χ. στην οποία συμμετείχε και ο πλανήτης Άρης. Το ίδιο έτος ο μεγάλος αστρονόμος παρατήρησε και μελέτησε έναν «νέο αστέρα», δηλαδή έναν supernova, στον αστερισμό του Οφιούχου: τον supernova του Κέπλερ, όπως τον ονομάζουμε σήμερα. Ο παραπάνω συνδυασμός παρατηρήσεων τον ενίσχυσε στην δική του έρευνα για την ερμηνεία του «αστέρα των Χριστουγέννων». Χειμερινό Ηλιοστάσιο Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στις 21 Δεκεμβρίου θα βιώσουμε την μεγαλύτερη νύχτα του έτους – το χειμερινό ηλιοστάσιο – οπότε και την μικρότερη ημέρα. Στην συνέχεια η ημέρα θα αρχίσει να μεγαλώνει έναντι της νύχτας, μέχρι να φτάσουμε στην εαρινή ισημερία (στις 20 Μαρτίου) όπου η διάρκεια της ημέρας θα έχει εξισωθεί με την διάρκεια της νύχτας. Την βραδιά του χειμερινού ηλιοστασίου και της συνόδου Δία – Κρόνου, οι αστρονόμοι του Κέντρου Επισκεπτών Θησείου θα πραγματοποιήσουμε διαδικτυακή παρατήρηση του ουρανού από το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη στον λόφο της Πνύκας. Θα μιλήσουμε εκτενέστερα για την αστρονομική ερμηνεία του «αστέρα των Χριστουγέννων», τις συνόδους πλανητών, αλλά και τον εντυπωσιακό χειμερινό ουρανό. Οι λεπτομέρειες, για όποιον επιθυμεί να παρακολουθήσει τη βραδιά, θα ανα­κοι­νω­θούν στην σελίδα των Κέντρων Επισκεπτών του ΕΑΑ: https://www.facebook.com/visitorcenters https://physicsgg.me/2020/12/12/%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%83%cf%8d/

Η Κοσμική Βροχή των Διδυμίδων. Καιρού επιτρέποντος αύριο βράδυ (τις πρώτες ώρες της 13-14 Δεκεμβρίου) θα έχουμε την έξαρση της καλύτερης βροχής διαττόντων του έτους. Γνωστή με την ονομασία «Διδυμίδες» (Geminids) η κοσμική αυτή βροχή παρατηρείται το πρώτο 15νθήμερο του Δεκεμβρίου και εμφανίζει 120 περίπου διάττοντες κάθε ώρα, ενώ είναι επίσης και πλούσια στην εμφάνιση ιδιαίτερα θεαματικών «βολίδων». Η «βροχή» αυτή ονομάζεται έτσι επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνονται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού των Διδύμων. Αν και συνήθως οι βροχές διαττόντων οφείλονται στα σωματίδια που αφήνουν πίσω τους διάφοροι κομήτες στην περίπτωση των Διδυμίδων οφείλονται στον αστεροειδή «3200 Φαέθων». Η ανακάλυψή του αστεροειδή αυτού, που έχει μέγεθος 5 περίπου χιλιομέτρων, έγινε από τον δορυφόρο IRAS της ΝASA to 1983 και θεωρείται σήμερα ότι αποκόπηκε από τον μεγάλο αστεροειδή Παλλάς (με διάμετρο πάνω από 500 χιλιόμετρα) ο οποίος ήταν ο δεύτερος αστεροειδής που ανακαλύφθηκε στις 28 Μαρτίου 1802. Ο Φαέθων, όπως και ορισμένα άλλα αντικείμενα, εμφανίζει μικτά χαρακτηριστικά αστεροειδή και κομήτη, αλλά φαίνεται ότι δεν αφήνει πίσω του αρκετά "διαστημικά σκουπίδια" για να δικαιολογήσουν την πλούσια εμφάνιση των Διδυμίδων. Στην περίπτωση παρόμοιων βροχών διαττόντων αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Γη μας καθώς περιφέρεται στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο με μια ταχύτητα 110.000 χιλιομέτρων την ώρα, πέφτει ακάθεκτη πάνω στα σύννεφα των διαστημικών σκουπιδιών τα οποία χτυπάνε τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας σε ύψος 100 περίπου χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή ιονίζει τα γύρω στρώματα της ατμόσφαιρας σχηματίζοντας έτσι μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα βλέπουμε από τη Γη και την ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο ή «πεφταστέρι». Κάθε ημέρα που περνάει πάνω από 100 τόνοι λεπτής διαστημικής σκόνης πέφτει πάνω στην επιφάνεια της Γης χωρίς καν να το καταλάβουμε. Η ονοματολογία πάντως που χρησιμοποιούμε για τα μικρά αυτά αντικείμενα εξαρτάται από την ακριβή θέση τους στο διάστημα. Τα διάφορα μικρά τεμάχια, με διάμετρο σωματιδίου σκόνης και μέχρι μερικά μέτρα, που περιφέρονται στο διαπλανητικό διάστημα, ονομάζονται μετεωροειδή. 'Όταν αυτά τα αντικείμενα εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης, σχηματίζουν, λόγω της τριβής τους, μια λαμπερή ουρά. 'Όσα από αυτά εξαερώνονται, ονομάζονται μετέωρα, ενώ τα μεγαλύτερα απ' αυτά, που καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια της Γης, σχηματίζοντας μικρούς ή μεγάλους κρατήρες, ονομάζονται μετεωρίτες. Όταν οι μετεωρίτες εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα οι ταχύτητές τους κυμαίνονται από 36.000 έως και 250.000 χιλιόμετρα την ώρα. Στη συνέχεια επιβραδύνονται και η ταχύτητά τους μειώνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα την ώρα, για να καταλήξουν στην επιφάνεια της Γης με ένα χαρακτηριστικό σάλπισμα. Εντούτοις, τα πολύ μεγάλα κομμάτια επιβραδύνονται ελάχιστα και γι' αυτό δημιουργούν κρατήρες. Τα πετρώδη μετεωροειδή, με διάμετρο μερικών δεκάδων μέτρων, εκρήγνηνται στη διάρκεια της πτώσης τους μέσα στη γήινη ατμόσφαιρα πριν φτάσουν στην επιφάνεια της Γης, αν και η ενέργεια που εκλύεται είναι ίση με την έκρηξη πέντε ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα. Μία παρόμοια έκρηξη παρατηρήθηκε πάνω από τον Καναδά στις αρχές του 2000 όπου ένας μετεωρίτης διαλύθηκε αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης το οποίο ήταν ορατό επί αρκετές ώρες. Τα κομμάτια, όμως, των σιδηρούχων μετεωριτών, πολλές φορές φτάνουν μέχρι τη Γη. Η πρώτη καταγραμμένη πτώση μετεωρίτη στην Ευρώπη περιλαμβάνεται σ’ ένα μεσαιωνικό χειρόγραφο το οποίο αναφέρεται στην «Πέτρα των Κεραυνών» που έπεσε στην πόλη Εναισχάϊμ της Αλσατίας στις 7 Νοεμβρίου 1492. Ο Λιθομετεωρίτης που διεσώθη από την πτώση είχε βάρος 140 κιλών από τα οποία σήμερα σώζονται μόνο 55. Στις 12 Φεβρουαρίου 1947 μία πτώση ενός σιδηρού μετεωρίτη, με διάμετρο δέκα μέτρων, στην ανατολική Σιβηρία, έσπειρε μια περιοχή δύο περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων με κομμάτια, που συνολικά ζύγιζαν 150 περίπου τόνους, ενώ το μεγαλύτερο που βρέθηκε είχε βάρος 1,741 κιλών. Και μόλις πριν από 7 χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2013, ένας αστεροειδής βαρύτερος κι απ’ τον πύργο του Άιφελ, εισήλθε στην γήινη ατμόσφαιρα. Πιο φωτεινή κι απ’ τον Ήλιο, η πύρινη αυτή βολίδα διέσχισε τον ουρανό πάνω από την ρωσική πόλη Τσελιαμπίνσκ στη Σιβηρία. Σχεδόν αμέσως μετά, εξερράγη στην ατμόσφαιρα, απελευθερώνοντας την ενέργεια μιας ατομικής βόμβας. Ευτυχώς, όμως, η γήινη ατμόσφαιρα μάς προστατεύει από τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια που μας βομβαρδίζουν. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/blog-post_48.html

Συνεργασία μεταξύ IBMP και δύο διαστημικών επιστημονικών περιοδικών. Ο Δρ Igor Ashurbeyli, Επικεφαλής του Έθνους, συναντήθηκε με τον Oleg Orlov, Διευθυντή του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (IBMP). Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, συζήτησαν τη συνεργασία μεταξύ της IBMP και δύο διαστημικών επιστημονικών περιοδικών: το διεθνές διαστημικό περιοδικό του Asgardia ROOM και τη ρωσική περιοδική αεροδιαστημική σφαίρα («VKS»). Φέτος, ο Oleg Orlov, μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Doctor of Medical Science, ο οποίος είναι επικεφαλής του κορυφαίου ινστιτούτου στον κόσμο που ερευνά τον αντίκτυπο του διαστήματος στην ανθρώπινη φυσιολογία, έγινε συγγραφέας και μέλος του συντακτικού συμβουλίου του ρωσικού περιοδικού Aerospace Sphere. Εκτός από τη λίστα HAC, το περιοδικό είναι αναγνωρισμένο από τη ρωσική επιστημονική κοινότητα και συνιστάται για υποψήφιες εκδόσεις PhD. Περιλαμβάνει άρθρα σχετικά με επιστημονικές ανακαλύψεις και υποθέσεις που σχετίζονται με την εξερεύνηση του διαστήματος. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Oleg Orlov μίλησε για τα βασικά έργα της IBMP και τα σχέδια για τη δημιουργία τεχνητής βαρύτητας και θωράκισης της διαστημικής ακτινοβολίας, καθώς και τη λήψη άλλων προληπτικών μέτρων για την προστασία της ανθρώπινης υγείας κατά τη διάρκεια παρατεταμένων διαμονών στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων των πτήσεων μεγάλων αποστάσεων. Ειδικότερα, μια φυγόκεντρος βραχίονα που μπορεί να μειώσει σημαντικά κάθε αρνητική επίδραση μηδενικής βαρύτητας στο σώμα σχεδιάστηκε από το ινστιτούτο τη δεκαετία του 1980, ακόμη και πριν ο διαστημικός σταθμός MIR τεθεί σε τροχιά. Η επιτυχία της επιστημονικής έρευνας σε αυτούς τους τομείς είναι ζωτικής σημασίας για το Space Nation. Τα μικροπροστατευτικά και διαστημικά συστήματα προστασίας από την ακτινοβολία είναι οι βασικές προϋποθέσεις για τη γέννηση στο διάστημα, η οποία είναι η κύρια επιστημονική και ιδεολογική αποστολή της Asgardia για το επόμενο τέταρτο ενός αιώνα. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα της Ρωσίας, ο Igor Ashurbeyli κάλεσε τον Oleg Orlov να συμμετάσχει στο συντακτικό συμβούλιο του διεθνούς περιοδικού ROOM, The Space Journal of Asgardia. Ο επικεφαλής της IBMP έγινε ο πρώτος εκπρόσωπος της ρωσικής επιστημονικής κοινότητας που εντάχθηκε στο συντακτικό συμβούλιο περιοδικών Asgardian, το οποίο περιλαμβάνει κορυφαίους εμπειρογνώμονες στον χώρο του διαστήματος επιστήμης και τεχνολογίας. Το ROOM είναι ένα πλήρως ανεξάρτητο διεπιστημονικό περιοδικό που καλύπτει όλες τις πτυχές της εξερεύνησης του διαστήματος. Αυτό το υψηλό προφίλ περιοδικό προσφέρει στους αναγνώστες του μια ποικιλία από ιστορίες που γράφτηκαν από συνεισφέροντες που σχετίζονται άμεσα με την επιστήμη, την αιχμή της έρευνας, τη διαστημική νομοθεσία και τις επιχειρήσεις. Τώρα, όλοι οι κάτοικοι της Asgardian λαμβάνουν δωρεάν ηλεκτρονική συνδρομή στο ROOM, The Space Journal of Asgardia. Ο επικεφαλής του έθνους και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων συμφώνησαν να προωθήσουν το έργο των επιστημόνων της IBMP τόσο στο ρωσικό περιοδικό όσο και στο διεθνές. Η συνάντηση σηματοδότησε την αρχή μιας στενής συνεργασίας. Οι Asgardians και οι άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη διαστημική βιολογία και την ιατρική μοιράζονται ένα κοινό όραμα: το μέλλον της ανθρωπότητας είναι στο διάστημα! Η Asgardia εκτιμά πολύ τις προσπάθειες που καταβάλλει το ινστιτούτο για να πραγματοποιήσει αυτό το μέλλον και προσβλέπει στην υποστήριξη αυτών. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας κορυφαίος επιστήμονας της IBMP και ο Ρώσος γιατρός του διαστήματος, ο Ιατρός της Ιατρικής Επιστήμης Mark Belakovsky, ο οποίος εργάζεται για 40 χρόνια για να βοηθήσει την ανθρωπότητα να εξερευνήσει ακραία περιβάλλοντα εντός και εκτός του πλανήτη μας, ήταν μεταξύ των τριών πρώτων νικητών του Διαστήματος Nation Award «Για επιτεύγματα στην εξερεύνηση του διαστήματος». https://asgardia.space/news/Head-of-the-Space-Nation-and-Director-of-the-Institute-of-Biomedical-Problems-Make-Arrangements-for-Collaboration

Το Starship της SpaceX πετυχαίνει ρεκόρ ύψους πτήσης – Αποτυγχάνει ωστόσο στην προσεδάφιση. Η SpaceX κατάφερε να επιτύχει το υψηλότερο μέχρι τώρα ύψος πτήσης του σκάφους Starship, το οποίο φιλοδοξεί μελλοντικά να αποτελέσει το κύριο μέσο μεταφοράς ανθρώπων στον πλανήτη Άρη. Αν και το σκάφος απέτυχε στην φάση της ασφαλούς προσεδάφισης, κατόρθωσε να επιτύχει το μεγαλύτερο έως σήμερα ύψος πτήσης. Πιο αναλυτικά, στις 16:40 (Κεντρική Ώρα Ηνωμένων Πολιτειών), το Starship απογειώθηκε από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας στην Μπόκα Τσίκα του Τέξας. Έφτασε σε ύψος 12.5 χιλιομέτρων και στην συνέχεια ξεκίνησε την διαδικασία επιστροφής και προσεδάφισης. Ωστόσο, η επιστροφή έγινε με μεγαλύτερη ταχύτητα από την απαιτούμενη και τελικά το σκάφος προσέκρουσε στο έδαφος και καταστράφηκε. Ο συνολικός χρόνος του Starship στον αέρα ήταν 6 λεπτά και 42 δευτερόλεπτα. Επρόκειτο για το όγδοο πρωτότυπο Starship με τον κωδικό κλήσης SN8, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί ένα ελαφρύ άλμα 150 μέτρων στην πέμπτη δοκιμή σκάφους τον περασμένο Αύγουστο και μία έκτη δοκιμή τον Σεπτέμβριο μόνο με μία μηχανή ενεργή. Είχε προηγηθεί το SN7 το οποίο δεν πέταξε, αντίθετα ανατινάχθηκε εσκεμμένα σαν μέρος των δοκιμών πίεσης του σκάφους. Ο ίδιος ο Elon Musk, ιδρυτής της SpaceX, εκτιμούσε ότι το SN8 είχε μόλις 30% πιθανότητες να επιτύχει στην συγκεκριμένη δοκιμή, δηλαδή εξοπλισμένο με τρεις μηχανές να επιστρέψει με ασφάλεια στο έδαφος. Το Starship παρυσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό τον Σεπτέμβριο του 2019, στην ενδέκατη επέτειο την πρώτης εκτόξευσης πυραύλου της SpaceX. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό κατασκεύασμα ήψους 50 μέτρων και βάρους 1400 τόνων, με πλήρες φορτίο καυσίμου. Στην τελική του έκδοση το Starship θα διαθέτει έξι κινητήρες και επιταχυντή δευτέρου σταδίου (τον Super Heavy, που ακόμη βρίσκεται υπό ανάπτυξη) που θα βρίσκεται ακριβώς επάνω από τον μεγαλύτερο επιταχυντή πρώτου σταδίου. Θα μπορεί στην τελική του μορφή να μεταφέρει 100 τόνους φορτίου και επιβάτες με προορισμό το Διάστημα. Όπως και όλα τα σκάφη της SpaceX έτσι και το Starship έχει σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, χαμηλώνοντας έτσι το συνολικό κόστος των μελλοντικών διαστημικών αποστολών. https://www.naftemporiki.gr/story/1668049/to-starship-tis-spacex-petuxainei-rekor-upsous-ptisis--apotugxanei-ostoso-stin-prosedafisi

Αστρικά ρεκόρ. Ποια είναι τα άστρα με την μικρότερη και την μεγαλύτερη μάζα που γνωρίζουμε; Τα πιο μικροσκοπικά, τα πιο ψυχρά, αλλά και τα πιο πολυάριθμα άστρα του Σύμπαντος είναι οι κόκκινοι νάνοι. Τα άστρα αυτά καταναλώνουν τόσο αργά τα πυρηνικά τους καύσιμα, ώστε μπορεί να «ζουν» ακόμη και για εκατοντάδες δισ. χρόνια. Μέχρι στιγμής, πάντως, το άστρο με την μικρότερη μάζα που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα βρίσκεται μόλις 40 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό του Λαγωού. Με επιφανειακή θερμοκρασία μόλις 2.000 °C, με φωτεινότητα 8.000 φορές μικρότερη από αυτήν του Ήλιου και με ακτίνα 11 φορές μικρότερη, ο μικροσκοπικός αυτός κόκκινος νάνος είναι το μικρότερο άστρο της Κύριας Ακολουθίας που έχουμε ανακαλύψει, δηλαδή το μικρότερο άστρο που μπορεί να παράγει ενέργεια, συντήκοντας το υδρογόνο του πυρήνα του σε ήλιο. Υπάρχουν, όμως, και κάποια άστρα που έχουν μάζα δεκάδες φορές μεγαλύτερη. Τα άστρα αυτά «καταβροχθίζουν» με αστραπιαία ταχύτητα τα πυρηνικά τους καύσιμα, γι’ αυτό άλλωστε και η ζωή τους δεν διαρκεί περισσότερο από λίγα εκατ. χρόνια. Αυτό συμβαίνει διότι, όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα ενός άστρου, όταν αυτό γεννιέται, τόσο μεγαλύτερη είναι η βαρυτική δύναμη που ασκείται προς τον πυρήνα του, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία του να είναι πολύ υψηλότερη και κατά συνέπεια ο ρυθμός με τον οποίο εκτελούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στο εσωτερικό του να είναι ραγδαίος. Επομένως, τα άστρα με την μεγαλύτερη μάζα καταναλώνουν ταχύτατα τα πυρηνικά τους «καύσιμα» και «πεθαίνουν» νέα, ολοκληρώνοντας την ζωή τους σε βίαιες εκρήξεις σουπερνόβα. Τα άστρα, όμως, με την μεγαλύτερη διάμετρο δεν έχουν πάντα και την μεγαλύτερη μάζα. Για παράδειγμα, το άστρο VY Μεγάλου Κυνός, σχεδόν 4.000 έτη φωτός μακριά, είναι ένας κόκκινος υπεργίγαντας με ακτίνα 1.420 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου, έχει δηλαδή τόσο μεγάλες διαστάσεις, που στο εσωτερικό του θα χωρούσαν σχεδόν 3 δισ. άστρα σαν τον Ήλιο! Την ίδια στιγμή, όμως, η μάζα του δεν υπερβαίνει τις 9-25 ηλιακές μάζες. Από την άλλη, το άστρο του Γαλαξία μας με την μεγαλύτερη μάζα που έχουμε εντοπίσει μέχρι σήμερα, βρίσκεται περίπου 8.000 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Κασσιόπης. Με μάζα 152 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου, με επιφανειακή θερμοκρασία που υπερβαίνει τους 45.000 °C, και λάμποντας με την φωτεινότητα 660.000 άστρων σαν τον Ήλιο, το άστρο αυτό έχει ακτίνα «μόλις» 16 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. Μέχρι στιγμής, πάντως, ένα από τα άστρα μεγαλύτερης μάζας που έχουμε ανακαλύψει στο Σύμπαν βρίσκεται στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου (ΜΝΜ), έναν γειτονικό μας μικρό και ακανόνιστο γαλαξία, και συγκεκριμένα στο αστρικό σμήνος R136, που ανήκει στο Νεφέλωμα Ταραντούλα. Με διάμετρο 900 έτη φωτός, το νεφέλωμα αυτό είναι η μεγαλύτερη και πιο ενεργή περιοχή αστρογένεσης που έχει εντοπιστεί στο ΜΝΜ, αλλά και από τις πιο ενεργές που έχουμε ανακαλύψει στην Τοπική Ομάδα των γαλαξιών. Το νεαρό αυτό σμήνος υπολογίζεται ότι έχει ηλικία μικρότερη των 2 εκατ. ετών, ενώ περιλαμβάνει και πολλά άστρα, αρκετά από τα οποία συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα και θερμότερα που είναι δυνατό να υπάρξουν στο Σύμπαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το άστρο με την κωδική ονομασία R136a1, που είναι ίσως το άστρο με τη μεγαλύτερη μάζα και φωτεινότητα που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Πραγματικά, με μάζα 215 φορές μεγαλύτερη απ’ αυτήν του Ήλιου και λάμποντας με την φωτεινότητα σχεδόν 6 εκατ. άστρων σαν τον Ήλιο, το άστρο αυτό έχει τόσο μεγάλη μάζα, που η ίδια του η ύπαρξη αποτελεί πρόκληση για τις γνώσεις μας που αφορούν στην γένεση και την εξέλιξη των άστρων. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/blog-post_10.html

Η NASA αποκάλυψε τους αστροναύτες της «Artemis Team» για την επιστροφή στη Σελήνη. Τους 18 αστροναύτες από τους οποίους θα προέλθουν η «πρώτη γυναίκα και ο επόμενος άνδρας» που θα πάνε στη Σελήνη παρουσίασε η NASA. «Επιστρέφουμε στη Σελήνη στο πλαίσιο του προγράμματος “Άρτεμις” για να μάθουμε να ζούμε και να εργαζόμαστε σε έναν άλλο κόσμο προς όφελος της ανθρωπότητας. Επιλέξαμε μια αρχική ομάδα αστροναυτών της NASA- την Artemis Team- για να βοηθήσουμε να ανοίξει ο δρόμος για τις επόμενες σεληνιακές αποστολές, μεταξύ των οποίων η αποστολή της πρώτης γυναίκας και του επόμενου άνδρα που θα βαδίσουν στην επιφάνεια της Σελήνης το 2024» γράφει στην ιστοσελίδα της η αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Από τα 18 μέλη της ομάδας, τα μισά είναι γυναίκες. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, προέβη σε σχετική παρουσίαση την Τετάρτη, στο τέλος της τελικής του συνάντησης ως προέδρου του National Space Council. Η ανακοίνωση έγινε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, κάτω από έναν από τους τρεις πυραύλους Saturn V που έχουν απομείνει από το πρόγραμμα «Απόλλων» των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Όπως αναφέρει το Phys.org, ο Πενς τόνισε πως ο τελευταίος από τους 12 άνδρες που περπάτησαν στη Σελήνη, ο Τζιν Σέρναν του «Απόλλων 17», δεν ήθελε τίποτα παραπάνω από το να διαγραφεί το «τελευταίος» από τον τίτλο του. Τα τελευταία βήματα στη Σελήνη έγιναν από τον Σέρναν στις 14 Δεκεμβρίου του 1972. «Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του υποστηρίζοντας πως η Αμερική πρέπει να επιστρέψει στη Σελήνη, και θα τιμήσουμε τη μνήμη του Τζιν Σέρναν» είπε ο Πενς, ενώπιον ενός μικρού πλήθους, που τηρούσε αποστάσεις λόγω κορωνοϊού. Πέντε αστροναύτες -Άκαμπα, Ντόμινικ, Μακλέιν, Μέιρ, Γουότκινς, οι μόνοι που ήταν στην τελετή- εμφανίστηκαν επί σκηνής, φορώντας μάσκες και χαιρετώντας το κοινό. Ο επικεφαλής της NASA, Τζιμ Μπράιντενσταϊν, τόνισε πως στην ομάδα θα εισέλθουν και άλλοι. Συνολικά η NASA έχει 47 ενεργούς αστροναύτες. «Είναι πραγματικά εκπληκτικό να σκέφτεσαι πως ο επόμενος άνδρας και η πρώτη γυναίκα στη Σελήνη είναι ανάμεσα στα ονόματα που μόλις διαβάσαμε, και μπορεί να βρίσκονται στην αίθουσα αυτή τη στιγμή» είπε ο Πενς, σύμφωνα με το Space.com, προσθέτοντας πως «σας δίνω τους ήρωες του μέλλοντος που θα μας πάνε πίσω στη Σελήνη και παραπέρα». Το πρόγραμμα σχεδιάζει να αρχίσει τις ρομποτικές αποστολές το 2021, ακολουθώντας με την εκτόξευση του πληρώματος του Artemis II σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη το 2023. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αναμένει να επιλέξει τα μέλη του πληρώματος αυτού από το 2021, και το πλήρωμα του Artemis III, που προορίζεται να προσεληνωθεί, αργότερα. Και οι δύο αποστολές θα εκτοξευτούν με τέσσερα άτομα, και δύο θα γίνουν οι επόμενοι που θα βαδίσουν στη Σελήνη, με το Artemis III. Τα μισά από τα μέλη της Artemis Team έχουν ήδη πετάξει στο διάστημα. Η ομάδα περιλαμβάνει άτομα από πέντε τάξεις αστροναυτών, μεταξύ του 1996 και του 2017. Τα μέλη είναι τα εξής: -Τζο Άκαμπα, 53 ετών (βετεράνος της NASA, με 306 ημέρες στο διάστημα) -Κέιλα Μπάρον, 33 ετών (αξιωματικός στα υποβρύχια του αμερικανικού ναυτικού, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα). -Ράτζα Χαρί, 43 ετών (πιλότος δοκιμών στην αμερικανική πολεμική αεροπορία, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα) -Μάθιου Ντόμινικ, 39 ετών (πιλότος δοκιμών, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα) -Βίκτορ Γκλόβερ, 44 ετών (αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού, είναι ήδη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) -Γούντι Χόμπεργκ, 35 ετών (μηχανικός, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα) -Τζόνι Κιμ, 36 ετών (αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού, πρώην SEAL και γιατρός, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα) -Κριστίνα Κοχ, 41 ετών (μηχανικός, με 328 ημέρες στο διάστημα κατά την πρώτη αποστολή της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου συμμετείχε στον πρώτο διαστημικό περίπατο που έγινε μόνο από γυναίκες) -Κιελ Λίντγκρεν, 47 ετών (χειρουργός πτήσης, με 142 ημέρες στην πρώτη του αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) -Νικόλ Μαν, 43 ετών (πιλότος δοκιμών στο Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ και μηχανολόγος μηχανικός, είναι στην ομάδα δοκιμών επανδρωμένων πτήσεων για το διαστημόπλοιο CST-100 Starliner της Boeing, που θα εκτοξευτεί το 2021) -Αν Μακλέιν, 41 ετών (αντισυνταγματάρχης στον στρατό των ΗΠΑ και μηχανικός, με 204 ημέρες στην πρώτη της αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) -Τζέσικα Μέιρ, 43 ετών (διδακτορικό στη θαλάσσια βιολογία, με 205 ημέρες στην πρώτη της αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου συμμετείχε στον πρώτο διαστημικό περίπατο μόνο από γυναίκες) -Τζάσμιν Μογκμπέλι, 37 ετών (πιλότος δοκιμών ελικοπτέρων στο Σώμα Πεζοναυτών και αεροναυπηγός, δεν έχει πετάξει στο διάστημα) -Κέιτ Ρούμπινς, 42 ετών (μικροβιολόγος με 115 ημέρες στην πρώτη της αποστολή και 57 ημέρες στη δεύτερη αποστολή της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ήταν η 60ή γυναίκα στην ιστορία που πέταξε στο διάστημα) -Φρανκ Ρούμπιο, 44 ετών (πιλότος ελικοπτέρων στον αμερικανικό στρατό και χειρουργός πτήσης, δεν έχει πετάξει στο διάστημα) -Σκοτ Τινγκλ, 55 ετών (αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού και μηχανολόγος μηχανικός, με 168 ημέρες στην πρώτη του αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) -Τζέσικα Γουότκινς, 32 ετών (διδακτορικό γεωλογίας, έχει εργαστεί σε αποστολές οχημάτων της NASA στον Άρη, δεν έχει πετάξει ακόμα στο διάστημα) -Στέφανι Γουΐλσον, 54 ετών (μηχανικός, με 43 ημέρες σε τρεις αποστολές του διαστημικού λεωφορείου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) Τα μέλη της ομάδας αρχικά θα δουλέψουν με τους συνεργάτες της NASA από τον ιδιωτικό τομέα, μα το ότι είναι στην ομάδα δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πετάξουν στη Σελήνη. Κάποια από τα μέλη θα είναι σε κύρια ή εφεδρικά πληρώματα και μπορέι να βαδίσουν στο Φεγγάρι, ενώ άλλα ίσως εργαστούν στον διαστημικό σταθμό Gateway. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/nasa-artemis-team.html

Chang’e 5: Επόμενος προορισμός, η Γη. Μετά την ύψωση της κινεζικής σημαίας στην επιφάνεια της Σελήνης, χάρη στο εξερευνητικό όχημα συλλογής δειγμάτων εδάφους «Τσανγκέ-5», η κινεζική αποστολή συνεχίζεται με επιτυχία, καθώς φορτωμένο με δείγματα πετρωμάτων και σκόνης, αναμένεται να αρχίσει αύριο το ταξίδι της επιστροφής με προορισμό τη Γη. Η κινεζική κρατική τηλεόραση ανέφερε την περασμένη εβδομάδα με υπερηφάνεια ότι η Κίνα πραγματοποίησε «αυτόνομη επίδειξη» της σημαίας της πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Την προσσελήνωση του «Τσανγκέ-5» είχε καταγράψει η αμερικανική NASA χάρη στο όχημα τροχιάς γύρω από τη Σελήνη LROC. Η αμερικανική υπηρεσία ανέφερε ότι το κινεζικό διαστημόπλοιο βάρους 4 τόνων προσσεληνώθηκε στην περιοχή του «Ωκεανού των Καταιγίδων» (Oceanus Procellarum) του δορυφόρου της Γης. Τα δείγματα που αναμένεται να φέρει πίσω στη Γη το κινεζικό διαστημόπλοιο προκαλούν το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, καθώς προέρχονται από γεωλογικά «νεότερη» περίοδο της Σελήνης. Ο «Ωκεανός των Καταιγίδων» εικάζεται ότι παρέμεινε ηφαιστειακά ενεργός πολύ αργότερα από ό,τι άλλες περιοχές του δορυφόρου μας. Η προσγείωση του «Τσανγκέ-5» στην έρημο της εσωτερικής Μογγολίας αναμένεται να πραγματοποιηθεί γύρω στις 17 Δεκεμβρίου.Με την τρίτη αποστολή της στη Σελήνη, η Κίνα αποδεικνύει ότι οι διαστημικές της φιλοδοξίες παραμένουν στην πρώτη γραμμή των κρατικών επιδιώξεων, με το ρομποτικό διαστημόπλοιο που κατευθύνεται προς τον Αρη, την κατασκευή επαναχρησιμοποιούμενου διαστημικού αεροσκάφους και τον σχεδιασμό επανδρωμένης αποστολής στη Σελήνη.Παρότι το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα χαρακτηρίζεται από ειδικούς «μία γενιά πίσω» από εκείνα των ΗΠΑ και της Ρωσίας, το άκρως απόρρητο και ελεγχόμενο από τις ένοπλες δυνάμεις σχέδιο αναπτύσσεται με ταχύτατο ρυθμό. «Η επόμενη δεκαετία θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τη διαστημική εξερεύνηση, καθώς οι αποστολές θα ξεπεράσουν το στάδιο της τροχιάς γύρω από τη Γη για να επεκταθούν σε αυτό που ονομάζουμε μακρινό Διάστημα», λέει η αστροβιολόγος του Πανεπιστημίου του Οκλαντ, Καθλίν Κάμπελ. Το 2003, η Κίνα έγινε η τρίτη χώρα στην Ιστορία, η οποία πραγματοποίησε επανδρωμένη αποστολή. Το πρώτο προσωρινό κινεζικό διαστημικό εργαστήριο τέθηκε σε τροχιά το 2011 και το δεύτερο το 2016, με το Πεκίνο να έχει ανακοινώσει σχέδια για δημιουργία μόνιμου κινεζικού διαστημικού σταθμού το 2022. https://physicsgg.me/2020/12/10/change-5-%ce%b5%cf%80%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%bf%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b7-%ce%b3%ce%b7/

Η NASA, οι ΗΠΑ, ο ευρωπαϊκός δορυφόρος συνεργατών επιστρέφει τις μετρήσεις της πρώτης στάθμης της θάλασσας. Το Sentinel-6 Michael Freilich, ένας κοινός δορυφόρος ΗΠΑ-Ευρώπης που κατασκευάστηκε για τη μέτρηση του παγκόσμιου ύψους της θάλασσας, έστειλε τις πρώτες μετρήσεις της στάθμης της θάλασσας. Τα δεδομένα παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το ύψος της θάλασσας, το ύψος των κυμάτων και την ταχύτητα του ανέμου από το νότιο άκρο της Αφρικής. "Είμαστε ενθουσιασμένοι που ο Sentinel-6 Michael Freilich ξεκίνησε το κρίσιμο έργο του μελετώντας τη στάθμη της θάλασσας και μας βοηθά να κατανοήσουμε τις πολλές πτυχές του παγκόσμιου ωκεανού του πλανήτη μας", δήλωσε ο Thomas Zurbuchen, αναπληρωτής διαχειριστής της NASA για την επιστήμη στα κεντρικά γραφεία του πρακτορείου στην Ουάσινγκτον. "Ξέρω ότι ο Μάικ θα ήταν ενθουσιασμένος που ο δορυφόρος με το όνομά του έχει αρχίσει να λειτουργεί, αλλά επίσης ανυπομονούσε να μελετήσει τα δεδομένα από αυτήν τη σημαντική αποστολή, όπως όλοι είμαστε." Από την επιτυχή εκτόξευση της 21ης ​​Νοεμβρίου από τη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Vandenberg στην Καλιφόρνια, με έναν πύραυλο Space-X Falcon 9, μηχανικοί και επιστήμονες έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες ενεργοποιώντας και ελέγχοντας τον δορυφόρο και τα όργανα του, διασφαλίζοντας ότι όλα λειτουργούν όπως πρέπει. "Τα Χριστούγεννα ήρθαν στις αρχές του τρέχοντος έτους", δήλωσε ο Josh Willis, επιστήμονας έργου στο εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. "Και έξω από το κουτί, τα δεδομένα φαίνονται φανταστικά." Το Sentinel-6 Michael Freilich θα συνεχίσει μια προσπάθεια δεκαετιών για τη μέτρηση του παγκόσμιου ύψους των ωκεανών από το διάστημα, το οποίο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Από τότε, ο ρυθμός αύξησης της στάθμης της θάλασσας διπλασιάστηκε με τρέχοντα ρυθμό 0,16 ίντσες (4 χιλιοστά) ετησίως. Η άνοδος προκαλείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ένα συνδυασμό λειωμένων υδάτων από χερσαίους παγετώνες και παγοκύστες και από το γεγονός ότι το θαλασσινό νερό επεκτείνεται καθώς θερμαίνεται. "Τα δεδομένα από το Sentinel-6 Michael Freilich θα μας βοηθήσουν να αξιολογήσουμε πώς αλλάζει η Γη", δήλωσε η Karen St. Germain, διευθυντής του τμήματος Επιστήμης της Γης της NASA. "Όταν συνδυάζουμε τα δεδομένα από όργανα όπως το υψόμετρο στο Sentinel-6 Michael Freilich με δεδομένα από άλλους δορυφόρους όπως το GRACE-FO και το IceSat-2, μπορούμε να πούμε πόση αύξηση της στάθμης της θάλασσας οφείλεται στο λιώσιμο του πάγου και πόσο είναι λόγω της επέκτασης καθώς οι ωκεανοί ζεσταίνουν. Η κατανόηση αυτών των υποκείμενων φυσικών μηχανισμών είναι αυτό που επιτρέπει στη NASA να βελτιώσει τις προβλέψεις της μελλοντικής αύξησης της στάθμης της θάλασσας. " Η αρχική τροχιά του Sentinel-6 Michael Freilich ήταν 11,4 μίλια (18,4 χιλιόμετρα) χαμηλότερα από την τελική επιχειρησιακή τροχιά του 830 μιλίων (1.336 χιλιόμετρα) πάνω από τη Γη. Οι μηχανικοί σχεδιάζουν να μετακινήσουν τον δορυφόρο στην επιχειρησιακή του τροχιά μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, όπου θα ακολουθήσει τον δορυφόρο Jason-3 για 30 δευτερόλεπτα. Κατά τη διάρκεια αυτής της παράλληλης πτήσης, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί θα περάσουν τους επόμενους έξι έως 12 μήνες διαβαθμίζοντας τα δεδομένα που συλλέγουν και οι δύο δορυφόροι για να διασφαλιστεί η συνέχεια των μετρήσεων μεταξύ των δύο. Μόλις εξασφαλιστεί η ποιότητα των δεδομένων, το Sentinel-6 Michael Freilich θα γίνει ο κύριος δορυφόρος της στάθμης της θάλασσας. Τα πρώτα διαθέσιμα στο κοινό δεδομένα για τη στάθμη της θάλασσας θα είναι διαθέσιμα σε περίπου έξι μήνες, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι διαθέσιμα εντός ενός έτους. "Τώρα προετοιμάζουμε τα λειτουργικά συστήματα που υποστηρίζουν την επεξεργασία των δεδομένων των οργάνων από την EUMETSAT και τους συνεργαζόμενους οργανισμούς, καθώς συμβάλλουν όλοι σε αυτήν την περίπλοκη διαδικασία", δήλωσε ο Manfred Lugert, διευθυντής προγράμματος για το Sentinel-6 / Jason-CS ( Αποστολή συνέχειας υπηρεσίας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων (EUMETSAT). «Αυτό θα μας κρατήσει απασχολημένους για τους επόμενους μήνες, καθώς η ανεξάρτητη επιστημονική επικύρωση και ο συντονισμός πρέπει να αναληφθούν πολύ προσεκτικά.» Ο Lugert αναμένει ότι τα πρώτα επιχειρησιακά προϊόντα από την αποστολή θα είναι διαθέσιμα σε όσους τα χρειάζονται έως τα μέσα του 2021. Εκτός από τη μέτρηση της στάθμης της θάλασσας, το Sentinel-6 Michael Freilich παρακολουθεί την ατμοσφαιρική θερμοκρασία και υγρασία, τα οποία θα βοηθήσουν στη βελτίωση των προβλέψεων καιρού και τυφώνα. Μηχανικοί και επιστήμονες ενεργοποίησαν αυτό το όργανο στις 27 Νοεμβρίου και τα αρχικά δεδομένα. Περισσότερα για την αποστολή Το Sentinel-6 Michael Freilich πήρε το όνομά του προς τιμήν του πρώην διευθυντή του τμήματος Επιστήμης της Γης της NASA, ο οποίος ήταν ηγέτης στην προώθηση των παρατηρήσεων των ωκεανών από το διάστημα. Ο Φρίλιχ πέθανε στις 5 Αυγούστου 2020. «Νομίζω ότι θα ήταν περήφανος», είπε ο Γουίλις. "Όπως ο ίδιος ο Mike, περιμένουμε υπέροχα πράγματα από τον δορυφόρο που φέρει το όνομά του και μέχρι στιγμής φαίνεται καλό." Το διαστημικό σκάφος είναι ένας από τους δύο πανομοιότυπους δορυφόρους που θα επεκτείνουν ένα ρεκόρ σχεδόν 30 ετών στη στάθμη της θάλασσας που συλλέγεται από μια συνεχιζόμενη συνεργασία αμερικανικών και ευρωπαϊκών δορυφόρων για μια ακόμη δεκαετία. Αυτό το ρεκόρ ξεκίνησε το 1992 με το δορυφόρο TOPEX / Poseidon και συνεχίστηκε με τον Jason-1 (2001), το OSTM / Jason-2 (2008) και τον Jason-3, ο οποίος παρακολουθεί τους ωκεανούς της Γης από το 2016. Sentinel-6 Michael Freilich θα δώσει το μπαστούνι στο δίδυμο του, Sentinel-6B, το 2025. Και τα δύο διαστημικά σκάφη αποτελούν μέρος της αποστολής Sentinel-6 / Jason-CS, η οποία θα συλλέγει ακριβείς μετρήσεις του ύψους της επιφάνειας της θάλασσας για περισσότερο από το 90% των ωκεανών του κόσμου. Οι δορυφόροι θα παρακολουθούν επίσης την ατμοσφαιρική θερμοκρασία και υγρασία, καθώς και το ύψος κύματος και την ταχύτητα του ανέμου, τα οποία θα παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες για την επιχειρησιακή ωκεανογραφία, τη θαλάσσια μετεωρολογία και τις κλιματικές μελέτες. Η ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), η EUMETSAT, η NASA και η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανού και Ατμόσφαιρας (NOAA) αναπτύσσουν από κοινού την αποστολή Sentinel-6 / Jason-CS, με χρηματοδοτική υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και υποστήριξη από το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Μελετών της Γαλλίας (CNES). Η αποστολή είναι μέρος του Copernicus, του προγράμματος παρακολούθησης της Γης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι συνεισφορές της NASA στην αποστολή Sentinel-6 / Jason-CS είναι τρία επιστημονικά όργανα για καθέναν από τους δύο δορυφόρους: το Advanced Microwave Radiometer για το Κλίμα, το Παγκόσμιο Δορυφορικό Σύστημα Πλοήγησης - Radio Occultation και το Laser Retroreflector Array. Η NASA συνέβαλε επίσης σε υπηρεσίες εκτόξευσης, επίγεια συστήματα που υποστηρίζουν τη λειτουργία των επιστημονικών οργάνων της NASA, τους επεξεργαστές επιστημονικών δεδομένων για δύο από αυτά τα όργανα και την υποστήριξη για τα μέλη της διεθνούς επιστημονικής ομάδας τοπογραφίας Ocean Surface. Το εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια στο Pasadena διαχειρίζεται τη συμβολή του οργανισμού στην αποστολή. Στην φωτογραφία τα δεδομένα σε αυτό το γραφικό είναι οι πρώτες μετρήσεις ύψους της επιφάνειας της θάλασσας από τον δορυφόρο Sentinel-6 Michael Freilich (S6MF), ο οποίος ξεκίνησε στις 21 Νοεμβρίου 2020. Δείχνουν τον ωκεανό από το νότιο άκρο της Αφρικής, με κόκκινα χρώματα που δείχνουν υψηλότερο επίπεδο θάλασσας σε σχέση με τις μπλε περιοχές, οι οποίες είναι χαμηλότερες. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-us-european-partner-satellite-returns-first-sea-level-measurements

Το «Αστρόπλοιο» του Έλον Μασκ εκτοξεύεται και εκρήγνυται κατά την προσγείωση. Το SpaceX Starship SN8 εξερράγη ενώ προσπαθούσε να προσγειωθεί μετά την δοκιμαστική εκτόξευσή του. Παρά το καταστροφικό τέλος της δοκιμής των 7περίπου λεπτών ο επιχειρηματίας της SpaceX Elon Musk ήταν ενθουσιασμένος, γράφοντας στο Twitter: «Άρη, ερχόμαστε!!» Μελλοντικά, το Starship θα εκτοξεύεται τοποθετημένο στην κορυφή ενός μεγάλου πυραύλου ύψους 70 μέτρων. Σε πρώτη φάση, το σύστημα προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για την εκτόξευση φορτίων της τάξης των 100 τόνων. https://physicsgg.me/2020/12/10/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%cf%8c%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%ba-%ce%b5/

Τζεφ Μπέζος: Η Blue Origin θα πάει την πρώτη γυναίκα στη Σελήνη. Η Blue Origin του Τζεφ Μπέζος θα πάει την πρώτη γυναίκα στην επιφάνεια της Σελήνης, δήλωσε την Παρασκευή ο δισεκατομμυριούχος, επικεφαλής της Amazon, καθώς η NASA σύντομα αναμένεται να αποφασίσει ποιες θα είναι οι, κατασκευασμένες από ιδιωτικές εταιρείες, σεληνάκατοι που θα επιλεγούν για να στείλουν αστροναύτες στη Σελήνη ως το 2024. «Αυτή (ΒΕ-7 είναι η μηχανή που θα πάει την πρώτη γυναίκα στην επιφάνεια της Σελήνης» είπε ο Μπέζος σε ανάρτησή του στο Instagram με βίντεο δοκιμής του κινητήρα αυτή την εβδομάδα στο NASA Marshall Space Flight Center στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Όπως αναφέρει το Reuters, ο κινητήρας ΒΕ-7, τον οποίο η Blue Origin αναπτύσσει εδώ και χρόνια, έχει συσσωρεύσει 1.245 δευτερόλεπτα δοκιμαστικής λειτουργίας και θα είναι στην «καρδιά» του National Team Human Landing System της εταιρείας. Η Blue Origin ηγείται μιας «εθνικής ομάδας» ως ο prime contractor για την κατασκευή της σεληνακάτου Blue Moon. Στην ομάδα αυτή συμμετέχουν επίσης οι Lockheed Martin, Northrop Grumman και Draper. H εταιρεία του Τζεφ Μπέζος «κυνηγάει» επικερδή συμβόλαια με την κυβέρνηση των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, ανταγωνιζόμενη εταιρείες όπως η SpaceX του επίσης δισεκατομμυριούχου Έλον Μασκ και η Dynetics της Leidos Holdings Inc για να κερδίσει συμβόλαιο για το επόμενο όχημα/ σεληνάκατο επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη, που θα χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά αστροναυτών στο φεγγάρι την επόμενη δεκαετία. Τον Απρίλιο η NASA έδωσε συμβόλαιο ανάπτυξης σεληνακάτου στην ομάδα της Blue Origin, αξίας 579 εκατ. δολαρίων, καθώς και σε άλλες δύο εταιρείες: Τη SpaceΧ, που έλαβε 135 εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη του Starship, και στη Dynetics, που έλαβε 253 εκατ. δολάρια. Η NASA προορίζεται να επιλέξει δύο από τις τρεις εταιρείες στις αρχές του Μαρτίου του 2021 για τη συνέχιση της κατασκευής των πρωτοτύπων για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη, αρχίζοντας από το 2024, δήλωσε εκπρόσωπος της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/blue-origin.html

Επιστρέφει από την Σελήνη το κινεζικό διαστημικό σκάφος Chang’e 5 Είναι η πρώτη απόπειρα της Κίνας να μεταφέρει στη Γη δείγματα από την επιφάνεια της Σελήνης. Το ρομποτικό σκάφος, που προσσεληνώθηκε την Τρίτη, απογειώθηκε ξανά σήμερα στις 23.10 (ώρα Πεκίνου, 17.10 ώρα Ελλάδας). Το κινεζικό διαστημικό σκάφος Chang’e 5 απογειώθηκε σήμερα από την επιφάνεια της Σελήνης για να επιστρέψει στη Γη, όπως δείχνουν οι εικόνες που μεταδόθηκαν από τη δημόσια κινεζική τηλεόραση CCTV. Η άκατος που μεταφέρει τα δείγματα ενεργοποίησε έναν κινητήρα ισχύος 3.000 τόνων για να τεθεί σε τροχιά, μετά από πτήση έξι λεπτών. Εάν δεν υπάρξει κάποιο πρόβλημα κατά την επιστροφή στη Γη, η Κίνα θα γίνει η τρίτη χώρα, μετά τις ΗΠΑ και την πρώην ΕΣΣΔ, που αποκτά σεληνιακό υλικό. Η τελευταία τέτοια επιτυχημένη αποστολή έγινε στο 1976 από την ΕΣΣΔ, με το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Luna 24. Η αποστολή του Chang’e 5 σηματοδοτεί ένα νέο στάδιο στο κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα, το οποίο κατέγραψε μια μεγάλη επιτυχία το 2019, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά διαστημικό σκάφος προσσεληνώθηκε στη «σκοτεινή» πλευρά της Σελήνης. https://physicsgg.me/2020/12/03/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b6%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4/

Για πρώτη φορά η NASA ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες να φέρουν χώμα από τη Σελήνη. Τέσσερις εταιρείες -δύο αμερικανικές, μία ευρωπαϊκή και μία ιαπωνική- επιλέχθηκαν από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) για να συλλέξουν δείγματα σεληνιακών πετρωμάτων και σκόνης από την επιφάνεια του φεγγαριού το αργότερο έως το 2023, δηλαδή έναν χρόνο πριν την προγραμματισμένη επιστροφή των Αμερικανών αστροναυτών στη Σελήνη με το νέο πρόγραμμα «Άρτεμις». Είναι η πρώτη φορά που μία ιδιωτική εταιρεία θα συλλέξει δείγματα από άλλο ουράνιο σώμα πέραν της Γης και επίσης η πρώτη φορά στην ιστορία που θα γίνει μεταβίβαση ιδιοκτησίας ενός εξωγήινου αντικειμένου από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα. Οι τέσσερις εταιρείες είναι οι αμερικανικές Lunar Outpost και Masten Space Systems, η iSpace Europe (με έδρα το Λουξεμβούργο) και η iSpace Japan (με έδρα το Τόκιο). Όλες σχεδιάζουν να στείλουν στο φεγγάρι τον δικό τους εξοπλισμό για τη συλλογή των δειγμάτων. Η αεροδιαστημική Lunar Outpost, με έδρα το Ντένβερ, η οποία ιδρύθηκε το 2017, σκοπεύει να πάει το 2023 στο φεγγάρι με το σκάφος Blue Moon της εταιρείας Blue Origin του Τζεφ Μπέζος της Amazon. Η συμφωνία που η εταιρεία έκλεισε με τη NASA για τη συλλογή του σεληνιακού δείγματος προβλέπει ότι θα εισπράξει μόνο ένα δολάριο. Η Masten προγραμματίζει να πάει στη Σελήνη το 2022 με το δικό της σκάφος Masten XL-1 και συμφώνησε να εισπράξει 15.000 δολάρια, ενώ οι iSpace Europe και iSpace Japan θα ταξιδέψουν το 2023 με το ιαπωνικό σκάφος Hakuto-R και το συμβόλαιό τους με τη NASA προβλέπει αμοιβή 5.000 δολαρίων για την κάθε μία. Συνεπώς, η NASA θα πληρώσει συνολικά 25.001 δολάρια και μάλιστα σε τρεις δόσεις (η Lunar Post θα εισπράξει διαδοχικά τρεις επιταγές των 0,1 σεντς, 0,1 σεντς και 0,80 σεντς!). Είναι προφανές ότι οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονται τόσο για το ύψος του συμβολαίου όσο να αποκτήσουν την τεχνογνωσία, να ανοίξουν μελλοντικές «δουλειές» με τη NASA και να κερδίσουν το prestige της πρωτιάς, όσον αφορά τη συλλογή δειγμάτων από ιδιώτες στο φεγγάρι. Κάθε εταιρεία υποχρεούται να συλλέξει μόνο ένα μικρό δείγμα ρηγόλιθου (σκόνης, χώματος και επιφανειακών πετρωμάτων) βάρους 50 έως 500 γραμμαρίων και στη συνέχεια θα παραχωρήσουν άμεσα -όσο ακόμη τα δείγματα βρίσκονται στη Σελήνη- την ιδιοκτησία των δειγμάτων στη NASA. Η τελευταία είχε πάρει στα χέρια της σεληνιακά δείγματα συνολικού βάρους 342 κιλών μέσω των ιστορικών αποστολών «Απόλλων» από το 1969 έως το 1972. Σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες για το διάστημα από το 1967, τα κράτη μπορούν να συλλέξουν σεληνιακά δείγματα αλλά όχι να διεκδικήσουν την ιδιοκτησία κάποιας περιοχής στη Σελήνη. Η απόκτηση δειγμάτων του εδάφους από ιδιωτικές εταιρείες αναμένεται να αναδείξει νομικά ζητήματα ιδιοκτησίας, που θα πρέπει να επιλυθούν. Την ίδια στιγμή, το ρομποτικό κινεζικό σκάφος Chang'e 5 ολοκλήρωσε τη συλλογή δειγμάτων από τη Σελήνη και βρίσκεται στον δρόμο της επιστροφής του στη Γη. Επίσης, μετά από έξι χρόνια αποστολής, το ιαπωνικό σκάφος Hayabusa2, που συνέλλεξε δείγματα από τον αστεροειδή Ριούγκου και τα μεταφέρει στη Γη, ετοιμάζεται να ρίξει την Κυριακή, 6 Νοεμβρίου, την κάψουλα με το πολύτιμο φορτίο του σε μία έρημη περιοχή της Αυστραλίας, από ύψος περίπου 220.000 χιλιομέτρων, σύμφωνα με την Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA). Ένα αλεξίπτωτο θα ανοίξει σε ύψος δέκα χιλιομέτρων από τη Γη και ελπίζεται ότι το δείγμα θα φθάσει σώο και ασφαλές. Το Hayabusa2, αφού ρίξει την κάψουλα, θα συνεχίσει το ταξίδι του, κατευθυνόμενο σε έναν άλλο μακρινό αστεροειδή, τον 1998ΚΥ26, μία αποστολή που θα διαρκέσει τουλάχιστον μία δεκαετία. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/nasa_4.html

Προσσεληνώθηκε το κινεζικό σκάφος Chang’e-5 που θα φέρει δείγματα στη Γη. Ακριβώς μία εβδομάδα μετά την εκτόξευσή της από την Κίνα, η ρομποτική σεληνάκατος της αποστολής Chang’e-5 προσεδαφίστηκε στο φεγγάρι με στόχο να φέρει δείγματα σκόνης και πετρωμάτων πίσω στη Γη.Όπως μεταδίδουν κρατικά κινεζικά μέσα, η σεληνάκατος αποσπάστηκε από το μητρικό σκάφος που περιμένει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και χρειάστηκε 15 λεπτά για να κατέβει στην επιφάνεια και να προσσεληνωθεί στις 17.15 ώρα Ελλάδας την Τρίτη. Η αποστολή θα εξερευνήσει την περιοχή του Mons Rümker, ενός ανενεργού ηφαιστείου που βρίσκεται στο ανεξερεύνητο βόρειο τμήμα του Oceanus Procellarum («Ωκεανός των Καταιγίδων») -μια αχανή πεδιάδα στερεοποιημένης λάβας που διακρίνεται από τη Γη ως μεγάλη σκούρα κηλίδα. Η σεληνάκατος θα χρησιμοποιήσει τρυπάνι για να φτάσει σε βάθος δύο μέτρων κάτω από την ερημική επιφάνεια και να συλλέξει περίπου 2 κιλά υλικού. Τμήμα της σεληνακάτου όπου θα έχουν αποθηκευτεί τα πολύτιμα δείγματα θα επιστρέψει σε σεληνιακή τροχιά και θα επανασυνδεθεί με το κύριο σκάφος. Το Chang’e-5 θα πάρει τότε το δρόμο της επιστροφής και θα απελευθερώσει το κάνιστρο με τα δείγματα, το οποίο θα πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημη της Εσωτερικής Μογγολίας κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο. Η επιχείρηση συλλογής δειγμάτων θα πρέπει να ολοκληρωθεί στη διάρκεια της ίδιας σεληνιακής ημέρας, η οποία διαρκεί περίπου 14 γήινα 24ωρα, πριν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα της σεληνακάτου επηρεαστούν από την παγωνιά της σεληνιακής νύχτας. Μια από τις πιο κρίσιμες φάσεις της αποστολής θα είναι η επανασύνδεση της σεληνακάτου με το μητρικό σκάφος που θα περιμένει σε σεληνιακή τροχιά –ουσιαστικά θα είναι μια πρόβα για την επιστροφή της επανδρωμένης αποστολής στη Σελήνη που σχεδιάζει να εκτοξεύσει η Κίνα την επόμενη δεκαετία. Μέτρο χρονολόγησης Εφόσον αποδειχθεί επιτυχής, η Chang’e-5 θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμα νέα στοιχεία για το πότε η Σελήνη έπαψε να είναι γεωλογικά ενεργή. Τα δείγματα που συνέλεξαν τις δεκαετίες του 1960 και 1970 οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, συνολικής μάζας περίπου 400 κιλών, δείχνουν ότι η ηφαιστειακή δραστηριότητα κόπασε στο φεγγάρι πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Τα πετρώματα της περιοχής του Mons Rümker εκτιμάται ότι είναι σχετικά νέα, περίπου 1,2 δισεκατομμυρίων ετών, και θα μπορούσαν να προσφέρουν στοιχεία για τυχόν νεότερη γεωλογική δραστηριότητα. Ο Ωκεανός των Καταιγίδων έχει δεχθεί επισκέψεις και από τις αμερικανικές αποστολές Apollo Επιπλέον, τα ευρήματα του Chang’e-5 θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμα για τη χρονολόγηση άλλων σωμάτων του Ηλιακού Συστήματος. Η χρονολόγηση βασίζεται σήμερα στην καταμέτρηση των κρατήρων:΅όσο παλαιότερος είναι ένας γεωλογικός σχηματισμός, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η πυκνότητα των κρατήρων. Για να προσδιοριστεί η απόλυτη ηλικία ενός σχηματισμού, η πυκνότητα των κρατήρων συνδυάζεται με την απόλυτη χρονολόγηση δειγμάτων από τη Σελήνη, τα οποία όμως δεν καλύπτουν ένα μεγάλο διάστημα, από τα 850 έως τα 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Το Chang’e-5 θα μπορούσε να κλείσει αυτό το κενό και να επιτρέψει τη χρονολόγηση δεκάδων άλλων γεωλογικών σχηματισμών στο Ηλιακό Σύστημα. Η προσσελήνωση της Τρίτης έρχεται ένα χρόνο μετά την προηγούμενη κινεζική αποστολή, Chang’e-4, η οποία ήταν η πρώτη που προσεδαφίστηκε στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού. https://www.in.gr/2020/12/01/b-science/episthmes/prosselinothike-kineziki-apostoli-change-5-pou-tha-ferei-deigmata-sti-gi/

Πρόοδος στην έρευνα της NASA για την επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι. Η Hewlett Packard Enterprise ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η NASA σημείωσε νέα πρόοδο στην έρευνά της για την υποστήριξη της επόμενης ανθρώπινης προσελήνωσης χάρη στην πραγματοποίηση σύνθετων προσομοιώσεων στον υπερυπολογιστή Aitken της NASA, ο οποίος τροφοδοτείται από την HPE. Η νέα έρευνα, η οποία περιλαμβάνει την κατανόηση του ενισχυτικού διαχωρισμού και του περιβάλλοντος εκτόξευσης στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy κατά την απογείωση, θα βοηθήσει τους μηχανικούς της NASA να προετοιμαστούν για μια ασφαλή και επιτυχημένη διαστημική πτήση ως μέρος της αποστολής Artemis της NASA που πρόκειται να ξεκινήσει το 2024. Η HPE ανακοίνωσε επίσης ότι επέκτεινε τον υπερυπολογιστή Aitken της NASA με συστήματα HPE Apollo που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για compute-intensive ανάγκες μοντελοποίησης και προσομοίωσης. Η επέκταση της υπολογιστικής ισχύος, η οποία θα τεθεί σε λειτουργία τον Ιανουάριο του 2021, υποστηρίζει τη συνεχιζόμενη έρευνα της NASA που σχετίζεται με την υπολογιστική ρευστοδυναμική (computational fluid dynamics - CFD) και η οποία είναι κρίσιμη για την κατανόηση των αεροδυναμικών γεγονότων. «Στην HPE, μας εμπνέει το γεγονός ότι οι δικές μας τεχνολογίες υπολογιστών υψηλής απόδοσης αξιοποιούνται για την πρόοδο της επιστημονικής έρευνας. Οι ερευνητές και οι μηχανικοί στο Κέντρο Έρευνας Ames της NASA συνεχίζουν να πρωτοπορούν στην ανάπτυξη της διαστημικής πτήσης», δήλωσε ο Bill Mannel, αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής HPC στην HPE. «Έχουμε την τιμή να συνεχίζουμε τη συνεργασία με τη NASA και να συμμετέχουμε, έτσι, σε μια ιστορική στιγμή, επεκτείνοντας περαιτέρω τον υπερυπολογιστή Aitken με συστήματα HPE Apollo, ώστε να επιταχύνουμε το time-to-insight και να προσεληνώσουμε με ασφάλεια την πρώτη γυναίκα και τον επόμενο άνδρα στη Σελήνη». Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την πρόοδο της έρευνας της NASA και να παρακολουθήσετε προσομοιώσεις, επισκεφθείτε τη διεύθυνση https://www.nas.nasa.gov/SC20/home.html. Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις λύσεις υπερυπολογιστών της HPE, επισκεφθείτε τη διεύθυνση: https://www.hpe.com/us/en/compute/hpc/supercomputing.html. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/nasa.html

Τώρα σεληνιακά πετρώματα, το 2030 ανθρώπινη αποικία.Οι στόχοι της φιλόδοξης διαστημικής ρομποτικής αποστολής της Κίνας. Mια ιστορική κινεζική αποστολή εκτοξεύθηκε τη Δευτέρα προς τη Σελήνη, η oποία, εφόσoν στεφθεί με επιτυχία, θα αναδείξει την Κίνα στο πρώτο κράτος παγκοσμίως που θα μεταφέρει στη Γη σεληνιακά πετρώματα, έπειτα από περισσότερο από 40 χρόνια. Η ρομποτική αποστολή Chang’e-5, που πήρε το όνομα της κινεζικής θεάς της Σελήνης, είναι το τελευταίο εγχείρημα του εξαιρετικά φιλόδοξου κινεζικού διαστημικού προγράμματος. Μεταξύ άλλων, το Πεκίνο ευελπιστεί να ανοικοδομήσει ερευνητικό σταθμό στον φυσικό μας δορυφόρο και, σε δεύτερο χρόνο, μέχρι το 2030, να εγκαταστήσει εκεί ανθρώπινη αποικία. Η εκτόξευση από το διαστημικό κέντρο Ουέντσανγκ, στο νησί Χαϊνάν της νότιας Κίνας, μεταδόθηκε ζωντανά από τα κινεζικά ΜΜΕ, γεγονός που μαρτυρεί την αυξανόμενη αυτοπεποίθηση της κινεζικής κυβέρνησης στο διαστημικό της πρόγραμμα. Αν η αποστολή στεφθεί με επιτυχία, η Κίνα θα αναδειχθεί στο τρίτο μόλις κράτος παγκοσμίως που θα έχει μεταφέρει σεληνιακά δείγματα στη Γη. Η NASA το πέτυχε με τις προσσεληνώσεις του προγράμματος Apollo, όπως έκανε και η Σοβιετική Ενωση με τα ρομποτικά σεληνιακά οχήματα του προγράμματος Luna. Αμφότερα, συνέβαλαν σημαντικά στην κατανόηση της εξέλιξης του ηλιακού συστήματος. Παρά την ενίσχυση των γνώσεών μας, όμως, πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Τα τελευταία 20 χρόνια εκδηλώνεται έντονο ενδιαφέρον για επιστροφή στη Σελήνη, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη παγωμένου ύδατος στους κρατήρες των πόλων της. Η NASA έχει ήδη προγραμματίσει την αποστολή στο φεγγάρι επανδρωμένων αποστολών στο πλαίσιο του προγράμματος Αrtemis. Ταυτόχρονα, ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε συνεργασία μαζί της, έχουν δρομολογήσει την αποστολή ρομποτικών οχημάτων, κάτι που ανεπιτυχώς αποπειράθηκαν η Ινδία και το Ισραήλ. Η Κίνα, παρότι μπήκε στον αγώνα κατάκτησης του Διαστήματος πολύ αργότερα από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση, έχει καταγράψει τεράστια πρόοδο την τελευταία δεκαετία. Εκτός από τις αποστολές στη Σελήνη, Κινέζοι αστροναύτες συνδέθηκαν σε τροχιά με το κινεζικό διαστημικό εργαστήριο Tiangong-2 τρεις φορές, ενώ η αποστολή Τianwen-1 άνοιξε τον δρόμο για τον Αρη, όπου θα αποπειραθεί να προσεδαφιστεί την ερχόμενη χρονιά. Η αποστολή Chang’e-5, όμως, έχει εξέχουσα σημασία. Η συλλογή πετρωμάτων από το σημείο προσεδάφισης, το όρος Ρίμκερ, στον Ωκεανό των Καταιγίδων, θα δώσει στους επιστήμονες στοιχεία για τη νεότερη ιστορία του φυσικού μας δορυφόρου. Οι περιοχές που ερευνήθηκαν από τα προγράμματα Apollo και Luna είχαν ηλικία τριών δισεκατομμυρίων ετών, ενώ το όρος Ρίμκερ μόλις 1,2 δισεκατομμυρίου. Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η επιτυχής ολοκλήρωση της κινεζικής αποστολής θα τους επιτρέψει να ανακαλύψουν τις διαφορές της σύνθεσης των διαφορετικών τοποθεσιών της Σελήνης. Επίσης, τα σεληνιακά δείγματα που θα συλλεχθούν ίσως εξηγήσουν γιατί μέρος του φεγγαριού παρέμενε τηγμένο τρία δισεκατομμύρια χρόνια από τη δημιουργία του. Οι ερευνητές, εξάλλου, θέλουν να διαπιστώσουν εάν τα πετρώματα του όρους Ρίμκερ περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις θορίου. Αν ο ανώτερος χιτώνας της Σελήνης, στη συγκεκριμένη τοποθεσία, είναι πλούσιος στο ραδιενεργό στοιχείο, που κατά τη διάσπασή του γεννάει θερμότητα, πιθανώς αυτό να πυροδότησε τις ηφαιστειακές διαδικασίες που πλημμύρισαν την επιφάνεια με λάβα. Η ψύξη της δημιουργούσε τη βασαλτική πεδιάδα που υπάρχει εκεί. Αν, πάλι, οι συγκεντρώσεις θορίου δεν είναι υψηλές, τότε οι επιστήμονες θα πρέπει να επανεξετάσουν τη διαδικασία δημιουργίας των νεαρών ηφαιστειακών πετρωμάτων. Οπως και να έχει, οι ειδικοί εκτιμούν ότι, παρά τον πλούτο των στοιχείων που συγκέντρωσαν οι παλαιότερες αποστολές στη Σελήνη, παραμένουν αναγκαίες οι στοχευμένες έρευνες, όπως αυτή που θα εκπονήσει το Chang’e-5. https://physicsgg.me/2020/11/30/%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%b5%cf%84%cf%81%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf-2030-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9/

Chang’e 5 : Εκτοξεύθηκε προς τη Σελήνη η ιστορική ρομποτική αποστολή της Κίνας Έχουν περάσει 44 χρόνια από τότε που η ανθρωπότητα έφερε δείγματα από το φεγγάρι. Η τελευταία φορά ήταν το 1976 από τη σοβιετική αποστολή Luna 24 (170 γραμμάρια), ενώ είχαν προηγηθεί οι Αμερικανοί με τις αποστολές «Απόλλων» της NASA. Τώρα, η Κίνα μόλις εκτόξευσε το ρομποτικό σκάφος Chang’e 5 με στόχο να φέρει στη Γη ξανά σεληνιακά δείγματα και να γίνει έτσι η τρίτη χώρα που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο μετά τη Ρωσία/ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Η εκτόξευση με τον μεγαλύτερο κινεζικό πύραυλο Long March 5 έγινε το βράδυ της Δευτέρας (λίγο πριν τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας) από το διαστημικό κέντρο Γουεντσάνγκ στην επαρχία Χαϊνάν, όπως ανακοίνωσε η κινεζική διαστημική υπηρεσία (CNSA). Αν όλα πάνε καλά, το βάρους 8.200 κιλών σκάφος θα φέρει τα δείγματα στη Γη στα μέσα Δεκεμβρίου. To Chang’e προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη στις 28 Νοεμβρίου και μετά θα στείλει στο φεγγάρι δύο διαστημοσυσκευές, μία στατική για να συλλέξει τα δείγματα και μία για να τα ανεβάσει στο σκάφος. Η λήψη των δειγμάτων θα γίνει από μια περιοχή στην τεράστια ηφαιστειακή πεδιάδα Oceanus Procellarum (Ωκεανός των Καταιγίδων), η οποία εν μέρει είχε εξερευνηθεί από προηγούμενες αποστολές. Θα επιδιωχθεί η συλλογή δείγματος βάρους δύο κιλών από βάθος έως δύο μέτρων με τη βοήθεια ειδικού τρυπανιού. Η εργασία αυτή θα διαρκέσει το πολύ μία σεληνιακή μέρα, δεδομένου ότι η διαστημοσυσκευή θα τροφοδοτείται με ηλιακή ενέργεια και δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, όταν πέσει η νύχτα στη Σελήνη. Το σημείο λήψης των δειγμάτων, με την ονομασία Mons Rumker, εκτιμάται ότι έχει πετρώματα ηλικίας «μόνο» 1,2 δισεκατομμυρίων ετών. Τα βάρους συνολικά 382 κιλών σεληνιακά δείγματα που είχαν φέρει οι αποστολές «Απόλλων» της NASA μεταξύ 1969-1972 ήtαν πολύ παλαιότερα. Μετά τη συλλογή των δειγμάτων, αυτά θα εναποτεθούν στο όχημα ανόδου που θα τα μεταφέρει στο Chang’e 5, το οποίο θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το δορυφόρο της Γης. Το σεληνιακό υλικό θα μπει σε μια κάψουλα επιστροφής και θα σταλεί στη Γη, όπου αναμένεται να φθάσει στις 16 ή 17 Δεκεμβρίου, κάπου στην Εσωτερική Μογγολία. Πρόκειται για την πρώτη – ιδιαίτερα απαιτητική και πολύπλοκη- κινεζική προσπάθεια μεταφοράς σεληνιακού δείγματος στη Γη και την πιο φιλόδοξη των ρομποτικών αποστολών Chang’e (είναι το κινεζικό όνομα της αρχαίας θεάς του φεγγαριού), οι οποίες ξεκίνησαν το 2007. Η πιο διάσημη έως τώρα ήταν η Chang’e 4 που τον Ιανουάριο του 2019 προσεληνώθηκε στη «σκοτεινή» πλευρά του φεγγαριού – μία παγκόσμια πρωτιά. Φέτος τον Ιούλιο η Κίνα εκτόξευσε μια άλλη ρομποτική αποστολή με προορισμό τον ‘Αρη, ενώ σχεδιάζει ένα μόνιμο επανδρωμένο τροχιακό σεληνιακό σταθμό γύρω στο 2022. Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, έχουν θέσει ως στόχο να στείλουν ξανά αστροναύτες στη Σελήνη το 2024 με το νέο πρόγραμμα «’Αρτεμις». Εάν η αποστολή αυτή στεφθεί με επιτυχία, η Κίνα θα γίνει η τρίτη χώρα που παίρνει σεληνιακά δείγματα, μετά τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ πριν από δεκαετίες. Από τότε που το σοβιετικό Luna 2 συνετρίβη στη Σελήνη το 1959- το πρώτο ανθρώπινης κατασκευής αντικείμενο που έφτασε σε άλλο ουράνιο σώμα- λίγες χώρες έχουν πραγματοποιήσει αποστολές στη Σελήνη. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Απόλλων», που κατάφερε να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη, οι ΗΠΑ έστειλαν 12 αστροναύτες σε έξι αποστολές από το 1969 ως το 1972, φέρνονταν πίσω 382 κιλά βράχων και σεληνιακού εδάφους. Η ΕΣΣΔ πραγματοποίησε τρεις επιτυχές ρομποτικές αποστολές λήψης δειγμάτων τη δεκαετία του 1970. Η τελευταία, Luna 24, μάζεψε 170 γραμμάρια δειγμάτων το 1976 από τη Mare Crisium (Θάλασσα των Κρίσεων). Η αποστολή Chang'e-5 μπορεί να βοηθήσει να απαντηθούν ερωτήματα σχετικά με το για πόσο παρέμεινε ενεργή ηφαιστειακά η Σελήνη στο εσωτερικό της και πότε εξαφανίστηκε το μαγνητικό της πεδίο- βασικότατο για την προστασία οποιασδήποτε μορφής ζωής από την ηλιακή ακτινοβολία. Η Κίνα έκανε την πρώτη της προσελήνωση το 2013. Τον Ιανουάριο του 2019 το σκάφος Chang'e-4 προσεληνώθηκε στην αθέατη πλευρά- την πρώτη φορά που έγινε κάτι τέτοιο. Σημειώνεται πως μέσα στην επόμενη δεκαετία η Κίνα σχεδιάζει να στήσει μια ρομποτική βάση για τη διεξαγωγή μη επανδρωμένων εξερευνητικών δραστηριοτήτων στην περιοχή του νοτίου πόλου. Επίσης, σχεδιάζει να πάρει δείγματα από τον Άρη ως το 2030. https://physicsgg.me/2020/11/24/change-5-%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%be%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81/

Η «υδάτινη» Σελήνη εφαλτήριο για την εξερεύνηση του Αρη. Σημαντικές ανακαλύψεις υποδεικνύουν ότι στον φυσικό δορυφόρο μας υπάρχει νερό σε αφθονία, γεγονός νευραλγικό ώστε να αποτελέσει εφαλτήριο για την εξερεύνηση του Αρη Αν οι επιστήμονες διέθεταν εδώ και μια δεκαετία πληθώρα ενδείξεων σχετικά με το ότι υπάρχει νερό στη Σελήνη, δύο σημαντικές ανακαλύψεις ήρθαν όχι απλώς να επαληθεύσουν τις προηγούμενες παρατηρήσεις αλλά και να υποδείξουν ότι οι μέχρι πρότινος εκτιμήσεις των ερευνητών για την ποσότητα νερού η οποία φιλοξενείται στην επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου μας είναι μάλλον μετριοπαθείς. Κι αυτό επειδή αφενός βρέθηκε για πρώτη φορά μοριακό νερό στην επιφάνεια της Σελήνης και μάλιστα σε επιφάνειες που «βλέπει» ο Ηλιος για τις οποίες δεν είχε αποδειχθεί η ύπαρξη νερού, αφετέρου διαπιστώθηκε ότι δισεκατομμύρια μικρές πτυχές του εδάφους βρίσκονται μόνιμα υπό σκιά και έχουν τις κατάλληλες συνθήκες για τη διατήρηση νερού σε μορφή πάγου. Οι ανακαλύψεις αυτές, οι λεπτομέρειες των οποίων δημοσιεύτηκαν σε δύο ξεχωριστά άρθρα στο πιο πρόσφατο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «Nature Astronomy», αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι έρχονται τέσσερα χρόνια πριν από την τελική φάση της προγραμματισμένης διαστημικής αποστολής «Αρτεμις», η οποία φιλοδοξεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε η Σελήνη να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την εξερεύνηση του Αρη. Οι ανακαλύψεις αυτές, οι λεπτομέρειες των οποίων δημοσιεύτηκαν σε δύο ξεχωριστά άρθρα στο πιο πρόσφατο τεύχος της επιστημονικής επιθεώρησης «Nature Astronomy», αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, δεδομένου ότι έρχονται τέσσερα χρόνια πριν από την τελική φάση της προγραμματισμένης διαστημικής αποστολής «Αρτεμις», η οποία φιλοδοξεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε η Σελήνη να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την εξερεύνηση του Αρη. Νερό υπό το φως του Ηλίου Ηδη από την προηγούμενη δεκαετία είχε καταγραφεί η ύπαρξη νερού σε μορφή πάγου στους πόλους της Σελήνης. Τι καινούργιο ανακαλύφθηκε λοιπόν; Σε αντίθεση με τους πόλους, όπου επικρατεί μόνιμα σκοτάδι και ως εκ τούτου οι θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά χαμηλές, ευνοώντας τη διατήρηση του νερού σε μορφή πάγου, μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις για την ύπαρξη νερού σε επιφάνειες της Σελήνης οι οποίες εκτίθενται στο ηλιακό φως. Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν μεν καταγράψει την ύπαρξη υδρογόνου και οξυγόνου σε τέτοιου είδους περιοχές, όμως οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν εάν τα στοιχεία αυτά βρίσκονται σε μορφή υδροξυλικών ομάδων, οι οποίες περιέχουν ένα άτομο υδρογόνου κι ένα οξυγόνου, ή σε μορφή νερού, τα μόρια του οποίου αποτελούνται από δύο άτομα υδρογόνου κι ένα άτομο οξυγόνου. Αλλάζοντας μήκος κύματος Για να κάνουν αυτόν τον διαχωρισμό οι ερευνητές χρειάστηκε να πραγματοποιήσουν φασματοσκοπικές μετρήσεις σε διαφορετικό μήκος κύματος από τις προηγούμενες φορές χρησιμοποιώντας κατάλληλα τηλεσκόπια. «Πριν από την πρόσφατη ανακάλυψη, όλες οι ενδείξεις για ύπαρξη νερού σε περιοχές της Σελήνης οι οποίες εκτίθενται στο φως προέρχονταν από μετρήσεις οι οποίες είχαν γίνει στα τρία μικρόμετρα» σημειώνει στο ΒΗΜΑ-Science η πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης και ερευνήτρια του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ της NASA Κέσεϊ Χόνιμπαλ. «Ωστόσο, σε αυτό το μήκος κύματος δεν είναι δυνατό να ξεχωρίσει κανείς αν το φασματοσκοπικό αποτύπωμα οφείλεται στην ύπαρξη νερού (Η2Ο), υδροξυλικών ομάδων (ΟΗ), ή και των δύο. Συγκεκριμένα, μέχρι πρότινος ήμασταν σίγουροι για την ύπαρξη υδροξυλικών ομάδων, δεν γνωρίζαμε όμως αν μέρος του αποτυπώματος οφειλόταν στο νερό. Πραγματοποιώντας τις παρατηρήσεις μας στα έξι μικρόμετρα, όπου το αποτύπωμα μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ύπαρξη δύο ατόμων υδρογόνου (που είναι χαρακτηριστικό του νερού), μπορούμε πλέον να πούμε με βεβαιότητα ότι στις επιφάνειες αυτές υπάρχει νερό». Η Σαχάρα έχει 100 φορές περισσότερο νερό… Οι παρατηρήσεις αυτές, οι οποίες επικεντρώθηκαν στην περιοχή όπου βρίσκεται ο κρατήρας Clavius στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης, πραγματοποιήθηκαν από το παρατηρητήριο SOFIA, ένα αεροσκάφος εξοπλισμένο με τηλεσκόπιο το οποίο κινείται στη στρατόσφαιρα, κάτι το οποίο επιτρέπει στους επιστήμονες να πραγματοποιούν παρατηρήσεις «απαλλαγμένοι» από τις παρεμβολές τις ατμόσφαιρας. Πάντως, όσον αφορά την ποσότητα του νερού που εντοπίστηκε, η ερευνήτρια σημειώνει ότι «η έρημος Σαχάρα έχει 100 φορές περισσότερο νερό από αυτό που βρίσκεται στην περιοχή του κρατήρα Clavius». Το εύρημα ωστόσο είναι παραπάνω από αρκετό για να δώσει το έναυσμα για περαιτέρω παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο SOFIA σε περισσότερες περιοχές της Σελήνης και σε διαφορετικές φάσης της Σελήνης. Οπως επισημαίνει η αστρονόμος οι παρατηρήσεις αυτές θα επιτρέψουν στην επιστημονική κοινότητα να κατανοήσει με ποιον τρόπο συμπεριφέρεται το νερό στις περιοχές της Σελήνης οι οποίες είναι εκτεθειμένες στο ηλιακό φως. Δισεκατομμύρια «θήκες» πάγου Δεν είναι όμως μόνο αυτό το εύρημα που μονοπώλησε την πρόσφατη επιστημονική επικαιρότητα: ερευνητές ανακάλυψαν ότι στο έδαφος της Σελήνης υπάρχουν αμέτρητες πτυχές του εδάφους οι οποίες παραμένουν συνεχώς υπό σκιά, γεγονός το οποίο δημιουργεί συνθήκες κατάλληλες ως προς τη θερμοκρασία, για τη διατήρηση του νερού σε μορφή πάγου. Προηγούμενες έρευνες είχαν ως αντικείμενο μελέτης τέτοιες «ψυχρές παγίδες», όπως αποκαλούνται, όμως αυτές επικεντρώνονταν σε μεγάλες επιφάνειες, μερικές από τις οποίες βρίσκονται μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους της Σελήνης. Με πρόσφατη δημοσίευσή τους όμως επιστήμονες υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δισεκατομμύρια τέτοιες «μίνι ψυχρές παγίδες» διάσπαρτες στην επιφάνεια της Σελήνης. «Μέσω της έρευνάς μας βρήκαμε ότι η έκταση της περιοχής όπου μπορεί να υπάρχει πάγος είναι μεγαλύτερη από αυτή που εκτιμάτο μέχρι πρόσφατα» σημειώνει ο πρώτος συγγραφέας της εν λόγω δημοσίευσης και ερευνητής στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Πολ Χέιν, συμπληρώνοντας ότι «σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, η συνολική επιφάνεια των περιοχών οι οποίες είναι μόνιμα σκιασμένες κι όπου επικρατούν συνθήκες που μπορούν να συντηρήσουν πάγο είναι περίπου 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για περιοχές των οποίων η διάμετρος δεν ξεπερνά το ένα μέτρο». Οπως επισημαίνει ο δρ Χέιν, οι «δεκάδες δισεκατομμύρια» ψυχρές αυτές παγίδες αποτελούν μια δυνητική δεξαμενή νερού διαφορετική από εκείνη που ανακαλύφθηκε στην περιοχή του κρατήρα Clavius. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να μελετήσουν τα στοιχεία τα οποία θα προκύψουν από αποστολή της NASA στους πόλους της Σελήνης το 2022, η οποία για πρώτη φορά θα φωτογραφίσει τις ψυχρές παγίδες και θα μετρήσει τη θερμοκρασία τους, ενώ άλλα όργανα θα διερευνήσουν εάν υπάρχει πάγος σε αυτές τις μικρές περιοχές και σε ποια ποσότητα. H σπουδαιότητα των ανακαλύψεων Η σημασία των ανακαλύψεων αυτών είναι πολύ μεγάλη, αφού έρχονται να συμπληρώσουν τις γνώσεις των επιστημόνων για τα αποθέματα νερού στη Σελήνη. Μπορεί κάποιος να κατανοήσει καλύτερα τη σπουδαιότητα των ευρημάτων εάν τα δει υπό το πρίσμα της αποστολής «Αρτεμις», η οποία αναμένεται να κορυφωθεί το 2024, όταν «η πρώτη γυναίκα και ο επόμενος άνδρας» θα πατήσουν στη Σελήνη. Απώτερος στόχος της αποστολής αυτής είναι να επιστρατεύσει η επιστημονική κοινότητα τις τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών ώστε να πραγματοποιήσει επιτόπιες έρευνες στο φεγγάρι που θα επιτρέψουν την εις βάθος κατανόηση μιας πληθώρας γεωλογικών χαρακτηριστικών. Ενδιάμεσος στόχος της αποστολής είναι να διερευνηθεί η δυνατότητα δημιουργίας εγκαταστάσεων ικανών να φιλοξενήσουν ανθρώπους στη Σελήνη οι οποίες, μεταξύ άλλων, θα χρησιμοποιηθούν ως βάση για την εξερεύνηση του πλανήτη Αρη. Ως εκ τούτου, η ύπαρξη αποθεμάτων νερού στη Σελήνη είναι κομβικής σημασίας, αφού αυτά μπορούν να αποτελέσουν το «ελιξίριο της ζωής» ώστε να υποστηριχθούν οι αποστολές όχι μόνο με, ενδεχομένως, πόσιμο νερό αλλά και ως πηγή οξυγόνου ή ως καύσιμο για τα διαστημικά σκάφη. https://physicsgg.blogspot.com/2020/11/blog-post_49.html

Αστεροειδής γύρω από τον Άρη έχει παρόμοια χημική σύνθεση με τη Σελήνη. Αστρονόμοι στη Βόρεια Ιρλανδία, με επικεφαλής έναν Έλληνα, ανακάλυψαν ένα αστεροειδή γύρω από τον Άρη, τον οποίο περιέγραψαν ως πιθανό «χαμένο εδώ και καιρό δίδυμο αδελφό» της Σελήνης. Θεωρούν ότι ο εν λόγω αστεροειδής «1998 VF31» μπορεί να αποκόπηκε από το φεγγάρι της Γης και αργότερα να παγιδεύτηκε από το βαρυτικό πεδίο του Άρη. Δεν αποκλείεται πάντως ο αστεροειδής να αποσχίστηκε από τον ίδιο τον «κόκκινο» πλανήτη στο μακρινό παρελθόν. Ο αστεροειδής (101429) 1998 VF31, ανήκει στην ομάδα των Τρώων αστεροειδών που κινούνται στην ίδια τροχιά με τον Άρη. Τι είναι οι «Τρώες αστεροειδείς»; Φανταστείτε τον Ήλιο και έναν πλανήτη (στην περίπτωσή μας ο Άρης) ως τα δυο σημεία ενός ισοπλεύρου τριγώνου. Το άλλο σημείο αυτού του τριγώνου είναι γνωστό ως σημείο Lagrange. O Γάλλος μαθηματικός Josheph Louis de Lagrange, το 1772 απέδειξε ότι σε ένα σύστημα σωμάτων υπάρχουν σημεία όπου οι βαρυτικές και οι φυγόκεντρες δυνάμεις που ασκούνται μέσα στο σύστημα εξουδετερώνονται αμοιβαία. Στην περίπτωση ενός πλανήτη που περιφέρεται γύρω από ένα άστρο πολύ μεγαλύτερης μάζας υπάρχουν στην τροχιά του δυο σημεία Lagrange στα οποία αν τοποθετηθούν κάποια σώματα θα περιφέρονται ευσταθώς. Για παράδειγμα, στο σχήμα που ακολουθεί βλέπουμε τα σημεία Lagrange του συστήματος Γης και Ήλιου. Στα σημεία L4 και L5 η ισορροπία είναι ευσταθής, ενώ στα άλλα τρία ασταθής.Ο Ήλιος και οι άλλοι πλανήτες δημιουργούν επίσης σημεία Lagrange στα οποία έχουν παρατηρηθεί αστεροειδείς. Xαρακτηριστικό παράδειγμα είναι, οι Τρώες αστεροειδείς στην ίδια τροχιά με τον πλανήτη Δία, οι οποίοι … καταδιώκονται από τους αστεροειδείς Έλληνες! Οι ερευνητές του Αστεροσκοπείου και του Πλανηταρίου Άρμαγκ, με επικεφαλής τον αστρονόμο δρ Απόστολο Χρήστου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Icarus», σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», βρήκαν ότι ο συγκεκριμένος αστεροειδής έχει πολύ όμοια χημική σύνθεση με τη Σελήνη. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε επειδή κάποτε αποτελούσε κομμάτι της Γης, είτε για άλλο λόγο, όπως η μακρόχρονη έκθεσή του στην ηλιακή ακτινοβολία [Composition and origin of L5 Trojan asteroids of Mars: Insights from spectroscopy]. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0019103520303602 «Το πρώιμο ηλιακό σύστημα ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που βλέπουμε σήμερα. Το διάστημα ανάμεσα στους νεοσχηματισμένους πλανήτες ήταν γεμάτο συντρίμμια και οι συγκρούσεις ήταν συχνές. Μεγάλοι αστεροειδείς συνεχώς έπλητταν τη Σελήνη και τους πλανήτες», δήλωσε ο Χρήστου. Το απομεινάρι μιας τέτοιας σύγκρουσης μπορεί να εκτινάχθηκε από τη Σελήνη και να κατέληξε στη γειτονιά του Άρη, όπου παγιδεύτηκε. «Ενώ αυτό το σενάριο είναι πιθανό, μπορεί επίσης ο αστεροειδής να προήλθε από τον ίδιο τον Άρη», ανέφερε ο Έλληνας επιστήμονας της διασποράς, ο οποίος είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993), με διδακτορικό στην αστρονομία από το Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου (1998). Από το 2001 εργάζεται ως αστρονόμος στο Αστεροσκοπείο Άρμαγκ του Μπέλφαστ. https://physicsgg.me/2020/11/05/%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%8c/

Ανακάλυψη νέου ορυκτού σε σεληνιακό μετεωρίτη. Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο ορυκτό στον μετεωρίτη Oued Awlitis 001, το οποίο έχει λάβει το όνομα donwilhelmsite (CaAl4Si2O11). Τα ευρήματα της ομάδας, που δημιουργήθηκε γύρω από τον Γιοργκ Φριτς του Zentrum für Rieskrater und Impaktforschung Nördlingen στη Γερμανία και στην οποία συμμετείχαν επιστήμονες από το Γερμανικό Ερευνητικό Κέντρο Γεωεπιστημών GFZ στο Πότσνταμ, το Museum für Naturkunde Berlin, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης, το Ινστιτούτο Φυσικής της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Όσλο, το University of Manchester και το Deutsches Zentrum für Luft und Raumfahrt Berlin, δημοσιεύτηκαν στο «American Mineralogist». Πέρα από τα 382 κιλά σεληνιακών βράχων και εδάφους που έχουν συλλεγεί από τις αποστολές των προγραμμάτων «Απόλλων» και «Luna», οι σεληνιακοί μετεωρίτες παρέχουν χρήσιμα στοιχεία για τον σχηματισμό της Σελήνης. Εκτινάσσονται από το σεληνιακό έδαφος λόγω προσκρούσεων, και καταλήγουν στη Γη. Κάποιοι από αυτούς τους μετεωρίτες βιώνουν ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις. Οι ακραίες συνθήκες συχνά οδηγούν στην τήξη μικροσκοπικών περιοχών μέσα στους μετεωρίτες. Οι περιοχές αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές, καθώς παραπέμπουν σε πιέσεις και θερμοκρασίες που συναντώνται στον μανδύα της Γης. Ως εκ τούτου, φιλοξενούν ορυκτά που, υπό κανονικές συνθήκες, είναι απρόσιτα στην επιφάνεια της Γης. Το νέο ορυκτό με το παράξενο όνομα αποτελείται κυρίως από άτομα ασβεστίου, αλουμινίου, πυριτίου και οξυγόνου. Ανακαλύφθηκε στις ζώνες τήξης του σεληνιακού μετεωρίτη Oued Awlitis 001 που βρέθηκε το 2014 στη δυτική Σαχάρα. Από πλευράς σύνθεσης ο μετεωρίτης θυμίζει τους βράχους από τους οποίους αποτελούνται οι ήπειροι της Γης. Το νέο ορυκτό σχηματίζεται σε βάθος 460- 700 χιλιομέτρων, και αποτελεί σημαντικό παράγοντα μεταφοράς ιζημάτων διαμέσου της μεταβατικής ζώνης που χωρίζει το ανώτερο από το χαμηλότερο τμήμα του μανδύα της Γης. Το νέο ορυκτό ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του σεληνιακού γεωλόγου Ντον Βίλχελμς, Αμερικανού επιστήμονα που συμμετείχε στην επιλογή του χώρου προσεδάφισης και την ανάλυση δεδομένων από τις αποστολές «Απόλλων». https://www.naftemporiki.gr/story/1654394/anakalupsi-neou-oruktou-se-seliniako-meteoriti

Το Έβερεστ ψήλωσε κατά σχεδόν ένα μέτρο. Το ψηλότερο βουνό του κόσμου ψήλωσε κατά σχεδόν ένα μέτρο. Το όρος Έβερεστ έχει πλέον ύψος 8.848,86 μέτρων, σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση της Κίνας και του Νεπάλ. Αυτό σημαίνει ότι είναι σχεδόν 86 εκατοστά ψηλότερο από όσο είχε υπολογιστεί μέχρι σήμερα. Το ύψος του Έβερεστ μετρήθηκε για πρώτη φορά από μια βρετανική ομάδα το 1856, η οποία το είχε προσδιορίσει στα 8.842 μέτρα. Το 1954, η Ινδία το υπολόγισε στα 8.848 μέτρα. Η τελευταία φορά που η Κίνα μέτρησε τη κορυφή των Ιμαλαΐων ήταν το 2005 και περιλάμβανε μόνο το ύψος του βουνού. Μέχρι σήμερα, το Νεπάλ συνυπολόγιζε το ύψος του χιονιού στην απόκρημνη κορυφή, στην οποία χωράνε να σταθούν μόλις έξι ορειβάτες, ενώ η Κίνα, υπολόγιζε το ύψος μέχρι την κορυφή των βράχων. Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο, η Κίνα και το Νεπάλ συνεργάστηκαν για να μετρήσουν το νέο ύψος του.Τέσσερις τοπογράφοι εκπαιδεύτηκαν για δύο χρόνια με στόχο να μετρήσουν το πραγματικό ύψος του Έβερεστ, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό τεχνικών. «Πριν από αυτό, δεν είχαμε προχωρήσει σε μετρήσεις μόνοι μας» δήλωσε στο BBC ο Νταμοντάρ Ντάκαλ, εκπρόσωπος του τμήματος έρευνας του Νεπάλ, συμπληρώνοντας ότι από τη στιγμή που κατάφεραν και δημιούργησαν μία ομάδα τεχνικών, μπορούσαν να το κάνουν μόνοι τους. Ορισμένοι γεωλόγοι εκτιμούν ότι ένας μεγάλος σεισμός το 2015 ενδέχεται να επηρέασε το ύψος του Έβερεστ. Ο σεισμός μεγέθους 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, σκότωσε σχεδόν 9.000 ανθρώπους στο Νεπάλ, ενώ τουλάχιστον 18 ορειβάτες σκοτώθηκαν. Κάποιοι, μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο σεισμός αυτός ίσως προκάλεσε συρρίκνωση του χιονιού του Έβερεστ. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι κάποιες άλλες κορυφές των Ιμαλαΐων όπως το Langtang Himal, στα βόρεια του Κατμαντού και κοντά στο επίκεντρο, είχαν μειωθεί σε ύψος κατά περίπου ένα μέτρο μετά τον σεισμό. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το Όρος Έβερεστ, όπως και άλλες κορυφές των Ιμαλαΐων, μπορεί στην πραγματικότητα να έχει ψηλώσει με την πάροδο του χρόνου, εξαιτίας της μετατόπισης των τεκτονικών πλακών. Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι οι μεγάλοι σεισμοί μπορούν να οδηγήσουν στην αναστροφή αυτής της διαδικασίας. «Ο σεισμός του 2015 είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο μετρήσαμε ξανά το βουνό», δήλωσε στο BBC ο Ντάκαλ. https://physicsgg.blogspot.com/2020/12/blog-post_67.html

Εκτοξεύθηκε ο νέος ευρωπαϊκός δορυφόρος Sentinel-6 για τη χαρτογράφηση των ωκεανών. Ο νέος ευρωπαϊκός δορυφόρος Copernicus Sentinel-6 "Michael Freilich" μοιάζει με ιπτάμενο...σπιτάκι σκύλου, αλλά πρόκειται για έναν από τους πιο εξελιγμένους δορυφόρους παρατήρησης της Γης. Εκτοξεύθηκε με επιτυχία το Σάββατο από την Καλιφόρνια με ένα αμερικανικό πύραυλο SpaceX Falcon 9. Ο δορυφόρος, ο οποίος αποτελεί τμήμα τού προγράμματος Παρατήρησης της Γης Copernicus της ΕΕ, διαθέτει ένα υψoμετρικό ραντάρ με το οποίο μπορεί να χαρτογραφεί την τοπογραφία της επιφάνειας της θάλασσας. Θα παρέχει έτσι πολύτιμα δεδομένα για την επιστήμη του κλίματος και για τη χάραξη πολιτικών σχετικά με την κλιματική αλλαγή, μεταξύ άλλων συμβάλλοντας στην προστασία εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σε ευάλωτες παράκτιες περιοχές. Επίσης ο δορυφόρος θα παρέχει πληροφορίες σχεδόν σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τις θαλάσσιες και τις καιρικές προβλέψεις. Ο Sentinel-6 θα κινείται σε ύψος 1.300 χιλιομέτρων από τη Γη και θα «σαρώνει» έως και το 95% των ωκεανών κάθε δέκα ημέρες. Λαμβάνοντας συνεχείς μετρήσεις της επιφάνειας της θάλασσας και του ύψους των κυμάτων, καθώς και της ταχύτητας του ανέμου, θα παρέχει επίσης πληροφορίες ασφάλειας για τις θαλάσσιες συγκοινωνίες και μεταφορές. Ο νέος δορυφόρος θα λειτουργεί παράλληλα με τους άλλους δορυφόρους Sentinel στο πλαίσιο του Προγράμματος Copernicus. Πρόκειται για μια συνεργασία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της EUMETSAT, της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των ΗΠΑ και της Γαλλικής Διαστημικής Υπηρεσίας (CNES). O δορυφόρος ονομάζεται «Michael Freilich», προς τιμή του ωκεανογράφου και επιστήμονα της NASA καθηγητή Michael Freilich, ο οποίος αποβίωσε φέτος. Σε πέντε χρόνια θα ακολουθήσει η εκτόξευση του δίδυμου δορυφόρου Copernicus Sentinel-6B. https://physicsgg.blogspot.com/2020/11/sentinel-6.html