Δροσος Γεωργιος

Τρόμος: Ο Αρκτικός Ωκεανός έχει αργήσει να παγώσει περισσότερο από ποτέ. Για πρώτη φορά από όταν άρχισαν να καταγράφονται σχετικά στοιχεία, το κυριότερο στρώμα πάγου που καλύπτει τον Αρκτικό Ωκεανό στη Σιβηρία δεν έχει αρχίσει ακόμη να δημιουργείται στα τέλη Οκτωβρίου. Η καθυστέρηση της ετήσιας ψύξης της Θάλασσας Λάπτεφ έχει προκληθεί από την εξωφρενικά παρατεταμένη ζέστη στη βόρεια Ρωσία και την είσοδο νερών από τον Ατλαντικό. Οι εξελίξεις αυτές, σύμφωνα με κλιματολόγους, ενδέχεται να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ολόκληρη την πολική περιοχή. Οι θερμοκρασίες του ωκεανού στην περιοχή πρόσφατα σκαρφάλωσαν στους 5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τον μέσο όρο, έπειτα από έναν καύσωνα-ρεκόρ και την ασυνήθιστη πρόωρη υποχώρηση των πάγων του περσινού χειμώνα. Η παγιδευμένη ζέστη χρειάζεται πολύ χρόνο για να διασκορπιστεί στην ατμόσφαιρα, ακόμη και αυτή την εποχή του χρόνου κατά την οποία ο ήλιος φωτίζει την περιοχή για λίγο περισσότερο από μία με δύο ώρες την ημέρα. Γραφήματα του εύρους των πάγων στη θάλασσα Λάπτεφ, τα οποία συνήθως δείχνουν μια υγιή εποχιακή μεταβολή, φέτος εμφανίζονται επίπεδα. Ως αποτέλεσμα, ο αρκτικός κύκλος κυκλώνεται από ανοιχτή θάλασσα σε επίπεδα-ρεκόρ.(Φωτ.) «Η απουσία πάγου μέχρι στιγμής φέτος το φθινόπωρο είναι πρωτόγνωρη για τη σιβηρική αρκτική περιοχή», δήλωσε ο Ζάχαρι Λάμπε, ένας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, μιλώντας στον Guardian. Όπως λέει, η εξέλιξη συνάδει με τα αναμενόμενα αποτελέσματα της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. «Το 2020 είναι άλλη μία χρονιά που συνάδει με τις ραγδαίες αλλαγές στον αρκτικό κύκλο. Χωρίς συστηματική μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, η πιθανότητα να έχουμε το πρώτο μας «καλοκαίρι χωρίς πάγους» θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα», προειδοποίησε. Ο φετινός καύσωνας της Σιβηρίας έγινε τουλάχιστον 600 φορές πιο πιθανός εξαιτίας των βιομηχανικών και αγροτικών εκπομπών, σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα. Οι θερμότερες θερμοκρασίες του αέρα δεν είναι ο μόνος παράγοντας που επιβραδύνει τη δημιουργία πάγου. Η κλιματική αλλαγή ωθεί τα θερμότερα θαλάσσια ρεύματα του Ατλαντικού προς τον αρκτικό, σπώντας την φυσιολογική στρωματοποίηση μεταξύ των θερμότερων βαθύτερων νερών και της ψυχρής επιφάνειας. Αυτό επίσης δυσκολεύει τη δημιουργία πάγου. «Αυτό συνεχίζει μια σειρά από πολύ χαμηλά εύρη. Τα τελευταία 14 χρόνια, από το 2007 έως το 2020, είναι τα 14 χρόνια με το χαμηλότερο εύρος από όταν ξεκίνησε η δορυφορική καταγραφή το 1979», δήλωσε στον Guardian ο Γουόλτ Μάιερ, έμπειρος ερευνητής του αμερικανικού Κέντρου Δεδομένων για το Χιόνι και τους Πάγους. Όπως εξηγεί, μεγάλο μέρος των παλαιότερων πάγων του αρκτικού κύκλου πλέον εξαφανίζεται, αφήνοντας πίσω του μόνο τον λεπτότερο, εποχιακό πάγο. Συνολικά, η μέση πυκνότητα είναι η μισή σε σχέση με εκείνη της δεκαετίας του 1980. Η καθοδική τάση είναι πιθανό να συνεχίσει μέχρι ο αρκτικός κύκλος να δει το πρώτο του καλοκαίρι χωρίς καθόλου πάγους, σύμφωνα με τον Μάιερ. Τα στοιχεία και τα μοντέλα δείχνουν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή μεταξύ του 2030 και του 2050. «Το ζήτημα είναι το πότε και όχι το αν θα συμβεί», πρόσθεσε. Αλυσιδωτές αντιδράσεις Οι επιστήμονες ανησυχούν ότι η καθυστέρηση της ψύξης θα μπορούσε να μεγεθύνει παράγοντες που θα επιταχύνουν τη μείωση του παγοκαλύμματος. Είναι ήδη ευρέως γνωστό ότι ένα μικρότερο φύλλο πάγου συνεπάγεται και μικρότερη λευκή περιοχή που αντανακλά τη θερμότητα του ήλιου πίσω στο διάστημα. Όμως αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος που ο αρκτικός κύκλος θερμαίνεται σε υπερδιπλάσια ταχύτητα σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη. Η Θάλασσα Λάπτεφ είναι γνωστή ως τόπος γέννησης του πάγου, ο οποίος σχηματίζεται στην ακτογραμμή της στις αρχές του χειμώνα, και έπειτα κινείται προς τα δυτικά, μεταφέροντας θρεπτικά συστατικά σε όλο τον αρκτικό κύκλο, πριν αρχίσει να υποχωρεί την άνοιξη στον πορθμό Φραμ μεταξύ Γροιλανδίας και Σβάλμπαρντ. Αν ο πάγος αργήσει να σχηματιστεί στη Θάλασσα Λάπτεφ, θα γίνει λεπτότερος, επομένως και πιο πιθανό να λιώσει πριν καν φτάσει στον πορθμό Φραμ. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει τα θρεπτικά συστατικά που φτάνουν στο πλαγκτόν του αρκτικού κύκλου, πράγμα που με τη σειρά του θα μειώσει την ικανότητα της περιοχής να απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Μια πιο ανοιχτή θάλασσα συνεπάγεται και πιο ταραγμένα νερά στα ανώτερα στρώματα του Αρκτικού Ωκεανού, που θα ανεβάζει περισσότερα θερμά νερά από τα βάθη στην επιφάνεια. Ο Δρ. Στέφαν Χέντρικς, επιστήμονας με ειδίκευση στη φυσική του θαλάσσιου πάγου στο Ινστιτούτο Άλφρεντ Βέγκενερ, δήλωσε ότι οι τάσεις των θαλάσσιων πάγων είναι δυσοίωνες, αλλά όχι αναπάντεχες: «Είναι περισσότερο εκνευριστικό παρά σοκαριστικό. Είναι κάτι που προβλέπαμε εδώ και πολύ καιρό, όμως έχουν υπάρξει ελάχιστες ουσιαστικές αντιδράσεις εκ μέρους των νομοθετών». https://www.in.gr/2020/10/22/tech/tromos-o-arktikos-okeanos-exei-argisei-na-pagosei-perissotero-apo-pote/

Νέα τεχνική ηλεκτρονικού μικροσκοπίου φέρνει επανάσταση στη μελέτη πρωτεϊνών και άλλων βιομορίων. Το πρώτο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που σπάει το φράγμα της ατομικής ανάλυσης φέρνει επανάσταση στην μελέτη των πρωτεϊνών και άλλων βιομορίων, υπόσχεται διεθνής ομάδα ερευνητών που παρουσιάζει το επίτευγμα στο Nature. Κανένα συμβατικό μικροσκόπιο δεν μπορεί να διακρίνει άτομα, δεδομένου ότι η διάμετρός τους είναι πολύ μικρότερη από το μήκος κύματος του ορατού φωτός. Μέχρι σήμερα, η κύρια τεχνική για την χαρτογράφηση μεμονωμένων ατόμων μέσα σε μόρια είναι η κρυσταλλογραφία ακτίνων Χ, η οποία αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1950 και μεταξύ άλλων επέτρεψε τον προσδιορισμό της δομής του DNA. Στη μέθοδο αυτή, μια δέσμη ακτίνων Χ διαπερνά το δείγμα και πέφτει σε μια οθόνη πίσω του, σχηματίζοντας ένα αποτύπωμα που επιτρέπει τον υπολογισμό της θέσης των ατόμων. Το πρόβλημα είναι ότι η τεχνική της κρυσταλλογραφίας λειτουργεί μόνο για μόρια που μπορούν να σχηματίσουν κρυστάλλους. Επιπλέον, δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε συνδυασμούς πρωτεϊνών ή σε πολύ μεγάλα μόρια. Στις περιπτώσεις αυτές, η μόνη διαθέσιμη λύση είναι η κρυο-ηλεκτρονική μικροσκοπία (cryo-EM), στην οποία το δείγμα καταψύχεται και βομβαρδίζεται από ηλεκτρόνια. Η εκτροπή των ηλεκτρονίων λόγω αλληλεπίδρασης με το δείγμα δίνει μια εικόνα της δομής του, σε χαμηλότερη όμως ανάλυση σε σχέση με την κρυσταλλογραφία. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Ερευνητές στη Γερμανία και τη Βρετανία αναφέρουν ότι αύξησαν την ανάλυση της τεχνικής στα 1,25 angstrom (0,125 νανόμετρα ή δισεκατομμυριοστά του μέτρου) ώστε να γίνουν ορατά ακόμα και μεμονωμένα άτομα. Η διάμετρος των ατόμων κυμαίνεται από 0,3 έως 3,0 angstrom. Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του Science, https://www.sciencemag.org/news/2020/10/cryo-electron-microscopy-breaks-atomic-resolution-barrier-last η θεαματική αύξηση της ανάλυσης κατέστη εφικτή χάρη σε βελτιώσεις της δέσμης ηλεκτρονίων του μικροσκοπίου, των ανιχνευτών αλλά και του λογισμικού που χρησιμοποιείται για την απεικόνιση του στόχου. Η εξέλιξη αναμένεται τώρα να επιταχύνει την αντικατάσταση της κρυσταλλογραφίας από την τεχνολογία cryo-EM στη δομική βιολογία. Προς το παρόν, η τεχνική είναι αποτελεσματική μόνο σε σχετικά άκαμπτες πρωτεΐνες. Ωστόσο οι ερευνητές εργάζονται για την εφαρμογή της σε λιγότερο άκαμπτες πρωτεΐνες αλλά και σε σύμπλοκα πρωτεϊνών που ήταν αδύνατο να χαρτογραφηθούν ολόκληρα μέχρι σήμερα. Οι δύο μελέτες για το τελευταίο επίτευγμα είναι διαθέσιμες εδώ και εδώ https://www.nature.com/articles/s41586-020-2833-4 https://www.nature.com/articles/s41586-020-2829-0 https://physicsgg.blogspot.com/2020/10/blog-post_65.html

Το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-16 επέστρεψε στην Γη. Τα μέλη του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς Soyuz MS-16, το οποίο ξεκλειδώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020 στις 02:32 ώρα Μόσχας από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επέστρεψαν με ασφάλεια στη Γη στις 05:54:12 ώρα Μόσχας. Όλες οι λειτουργίες κατά την κατάβαση από τροχιά χαμηλής γης και προσγείωση πραγματοποιήθηκαν σε κανονική λειτουργία. Η κατάσταση της υγείας των κοσμοναύτων της Roscosmos Anatoly Ivanishin, Ivan Wagner και του αστροναύτη της NASA Christopher Cassidy είναι καλή. Σήμερα, η Anatoly Ivanishin και ο Ivan Wagner θα παραδοθούν με ειδικό σκάφος στο αεροδρόμιο Chkalovsky (περιοχή της Μόσχας). Για αρκετές εβδομάδες, θα βρίσκονται στο συγκρότημα για προπονητική εκπαίδευση και αποκατάσταση μετά την πτήση των κοσμοναύτων (αστροναύτες) στο Star City. Οι γιατροί θα παρακολουθούν την υγεία των ρωσικών μελών του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-16. Dmitry Rogozin, Γενικός Διευθυντής της Κρατικής Εταιρείας Roscosmos: «Στις 05.54 ώρα της Μόσχας, το κατηφορικό όχημα του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-16 προσγειώθηκε στην κανονική λειτουργία. Συγχαρητήρια στο πλήρωμα για την επιστροφή τους στη Γη και στα μέλη της κρατικής επιτροπής για δοκιμές πτήσης επανδρωμένων συγκροτημάτων - για την επιτυχή ολοκλήρωση μιας άλλης επανδρωμένης αποστολής! " Η έναρξη της 63ης μακροπρόθεσμης αποστολής πραγματοποιήθηκε στις 9 Απριλίου 2020 από τον ιστότοπο αριθ. 31 του κοσμοδρόμου Baikonur. Το Soyuz MS-16 έγινε το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος που πήγε σε τροχιά στο όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με πλήρωμα στο πλοίο. Η διάρκεια της πτήσης των Anatoly Ivanishin, Ivan Wagner και Christopher Cassidy ήταν σχεδόν 196 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της εργασίας του πληρώματος, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες πειράματα από διάφορους τομείς της επιστήμης σύμφωνα με το ρωσικό επιστημονικό πρόγραμμα (ιατρική, διαστημική βιολογία, βιοτεχνολογία, φυσικοχημικές διεργασίες κ.λπ.). Η ολοκληρωμένη πτήση έγινε η τρίτη στην καριέρα του κοσμοναύτη Roscosmos Anatoly Ivanishin. Το πρώτο του έργο σε τροχιά χαμηλής γης ως μηχανικός πτήσης του διαστημικού σκάφους Soyuz TMA-22 και μηχανικός πτήσης της 29ης / 30ης κύριας αποστολής στο ISS διήρκεσε 165 ημέρες το 2011-2012. Μετά από αυτήν την πτήση, ο Anatoly Ivanishin απονεμήθηκε τον τίτλο ήρωας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η δεύτερη πτήση διάρκειας 115 ημερών πραγματοποιήθηκε το 2016 ως διοικητής του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-01, μηχανικός πτήσης ISS-48 και διοικητής ISS-49. Τώρα η συνολική διάρκεια της παραμονής του Anatoly Ivanishin σε τροχιά υπερβαίνει τις 476 ημέρες. Για τον Ivan Wagner, τον νεότερο κοσμοναύτη που επισκέφτηκε το ISS, η πτήση του ως μηχανικός πτήσης του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-16 και η αποστολή ISS-63 ήταν το ντεμπούτο του. Ο δρόμος για την πραγματοποίηση του ονείρου του τον πήρε σχεδόν 10 χρόνια: στις 12 Οκτωβρίου 2010, με απόφαση της Κεντρικής Διατμηματικής Επιτροπής, του συστήθηκε να εισαχθεί στο σώμα κοσμοναύτων Energia (17ο σετ), στις 15 Νοεμβρίου άρχισε να εκπαιδεύεται ως υποψήφιος για δοκιμασμένες κοσμοναύτες για η βάση του FSBI "NII CTC που πήρε το όνομά του από το Yu.A. Gagarin ", και στις 3 Αυγούστου 2012 έλαβε την πιστοποίηση" test cosmonaut ". Από τον Φεβρουάριο του 2020, μαζί με την Anatoly Ivanishin και τον Christopher Cassidy, άρχισε να εκπαιδεύεται στο κύριο πλήρωμα του ISS-63. Παρά το πολυάσχολο πρόγραμμα εργασίας του, ο κοσμοναύτης Ιβάν Βάγκνερ βρήκε χρόνο να δημοσιεύσει μοναδικές εικόνες στις σελίδες του σε κοινωνικά δίκτυα και βίντεο σχετικά με τη ζωή σε τροχιά κοντά στη γη ως μέρος του έργου Ivan Wagner Journal, χάρη στο οποίο χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν πλησιάσει λίγο περισσότερο στο διάστημα ... Θα θυμούνται επίσης πολυάριθμα βίντεο χαιρετισμούς στο πλήρωμα τις διακοπές και τα εβδομαδιαία διαστημικά μυστήρια ανάγκασαν πολλούς να ανοίξουν ξανά τον άτλαντα του κόσμου και βοήθησαν να μάθουν περισσότερα για τον ασυνήθιστο πλανήτη μας. Το πλήρωμα της 64ης μακροχρόνιας αποστολής, που αποτελείται από τους κοσμοναύτες Roscosmos Sergei Ryzhikov, Sergei Kud-Sverchkov και τον αστροναύτη της NASA Kathleen Rubins, συνεχίζει να εργάζεται επί του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η αποστολή SpaceX Crew-1 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει τον Νοέμβριο με τους αστροναύτες Michael Hopkins, Victor Glover, Shannon Walker και Soichi Noguchi να ενώνουν το τρέχον πλήρωμα. https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_10-22.html

Η μπογιά που υπόσχεται να δροσίσει το σπίτι σας (και τον πλανήτη) Πώς γίνεται μια επιφάνεια που εκτίθεται στον ήλιο να παραμένει ψυχρότερη από το περιβάλλον της; Κι όμως γίνεται, χάρη σε ένα καινοτόμο χρώμα επίχρισης, το οποίο υπόσχεται να μειώσει την κατανάλωση ενέργειας για κλιματισμό, και να μετριάσει έτσι την κλιματική αλλαγή. Όλα τα σημερινά χρώματα για τοίχους περιέχουν ως κύριο συστατικό το διοξείδιο του τιτανίου, μια κάτασπρη ουσία που χρησιμοποιείται επίσης στα αντηλιακά. Χάρη στο TiO2, οι σημερινές μπογιές ανακλούν έως και το 90% της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολία, βοηθώντας έτσι να παραμείνουν τα κτίρια δροσερά. Υπάρχουν όμως μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, όπως δείχνει η μελέτη του Πανεπιστημίου Περντιού στην Ιντιάνα. Οι ερευνητές αναφέρουν στην επιθεώρηση Cell Reports Physical Science ότι ανέπτυξαν ένα επίχρισμα που περιέχει ανθρακικό ασβέστιο και ανακλά το 95,5% της εισερχόμενης ακτινοβολίας, ακόμα και στο υπεριώδες τμήμα του φάσματος. Ως αποτέλεσμα, μια επιφάνεια βαμμένη με το νέο χρώμα παραμένει έως και 1,7 βαθμούς Κελσίου πιο ψυχρή από το περιβάλλον ακόμα και όταν εκτίθεται απευθείας στον ήλιο, έδειξαν τα πειράματα. Από την ταράτσα στο Σύμπαν Η διαφορά θερμοκρασίας σε σχέση με το περιβάλλον είναι ακόμα υψηλότερη τη νύχτα, έως και 10 βαθμούς Κελσίου, χάρη στην ικανότητα της βαφής να εκπέμπει την υπέρυθρη (θερμική ακτινοβολία) προς τον ουρανό. Με άλλα λόγια, η εκπεμπόμενη θερμότητα δεν παγιδεύεται στην ατμόσφαιρα αλλά χάνεται στο Διάστημα. «Στην πραγματικότητα δεν μεταφέρουμε τη θερμότητα από την επιφάνεια στην ατμόσφαιρα. Την εκπέμπουμε όλη στο Σύμπαν» λέει ο Ζάνγκιου Λι, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Χρειάστηκαν έξι χρόνια πειραματισμών μέχρι να φτάσει το χρώμα σε αυτά τα επίπεδα αποτελεσματικότητας. Οι ερευνητές δοκίμασαν πάνω από 100 συνδυασμούς συστατικών πριν καταλήξουν στο ανθρακικό ασβέστιο, την κάτασπρη ουσία από την οποία αποτελούνται ορισμένα πετρώματα όπως η κιμωλία, καθώς και τα όστρακα των μαλακίων. H μπογιά περιέχει σωματίδια ανθρακικού ασβεστίου σε διάφορα μεγέθη, έτσι ώστε να ανακλά όσο γίνεται περισσότερα μήκη κύματος. Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, το νέο χρώμα μπορεί θεωρητικά να παραχθεί με χαμηλότερο κόστος από ό,τι άλλες ανακλαστικές βαφές και θα μείωνε τις απαιτήσεις κλιματισμού ενός μονώροφου σπιτιού κατά περίπου ένα δολάριο την ημέρα σε τιμές ΗΠΑ. Η εξοικονόμηση αυτή θα ωφελούσε όχι μόνο τους ενοίκους αλλά και το περιβάλλον, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της ενέργειας που χρησιμοποιείται σήμερα για κλιματισμό προέρχεται από ορυκτά καύσιμα που επιδεινώνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα ότι η επιφάνεια της Γης θα γινόταν λιγότερο θερμή αν το νέο χρώμα εφαρμοζόταν σε μεγάλες επιφάνειες όπως οι δρόμοι και οι στέγες. Μένει βέβαια να διαπιστωθεί αν το νέο ανακλαστικό χρώμα είναι αρκετά ανθεκτικό για χρήση σε εξωτερικούς χώρους. Οι ερευνητές είναι πάντως αισιόδοξοι και έχουν ήδη καταθέσει αίτηση για διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Στην φωτογραφία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν θερμική κάμερα για να συγκρίνουν τη νέα βαφή με μια συμβατική.

Visitors from Darker Worlds: O Βέρνερ Χέρτζογκ παρουσιάζει ντοκιμαντέρ για τους μετεωρίτες. To τρέιλερ του νέου ντοκιμαντέρ του Βέρνερ Χέρτζογκ «Fireball: Visitors from Darker Worlds» μόλις κυκλοφόρησε. Η ταινία, η οποία θα είναι διαθέσιμη στο Apple TV + στις 13 Νοεμβρίου, διερευνά τη βαθιά επίδραση που έχουν τα ουράνια σώματα, οι διάττοντες αστέρες και οι μετεωρίτες στην ανθρώπινη φαντασία «Κάθε πέτρα που καταφθάνει από σκοτεινότερους κόσμους έχει τη δική της ιστορία, και οι μεγαλύτερες από αυτές έχουν αλλάξει ολόκληρα τοπία» αφηγείται ο Χέρτζογκ στο τρέιλερ. «Δεν γνωρίζουμε τι έρχεται στο μέλλον για εμάς, αλλά αμέτρητοι αριθμοί αυτών των ταξιδευτών από μακριά είναι ακόμη καθ’ οδόν». Στο ντοκιμαντέρ «Fireball: Visitors from Darker Worlds» ο Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός συνεργάζεται και πάλι με τον Βρετανό ηφαιστειολόγο, Κλάιβ Οπενχάιμερ, ο οποίος στο παρελθόν συνεργάστηκε με τον Βέρνερ Χέρτζογκ στα «Encounters at the End of the World» και «Into the Inferno». Ο Κλάιβ Οπενχάιμερ συμμετέχοντας σε συζήτηση στο Deadline series είπε ότι η ιδέα για το ντοκιμαντέρ γεννήθηκε όταν επισκέφθηκε ένα εργαστήριο στη Νότια Κορέα, στο οποίο εκτίθενται μετεωρίτες. «Μου ήρθε στο μυαλό ο Μαύρος Λίθος που είναι τοποθετημένος στο Ιερό Τέμενoς» είπε ο Οπενχάιμερ και το σκέφτηκα ως ένα θέμα που θα ακολουθούσε κατά κάποιο τρόπο, ένα θέμα γεωεπιστήμης που συνδυάζει πολιτιστικά στοιχεία και τη φύση και τις επιστήμες αυτών των φαινομένων… Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του σεβασμού που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και με την πάροδο του χρόνου τηρούν για τα ουράνια φαινόμενα: κομήτες, μετεωρίτες » ανέφερε. https://www.in.gr/2020/10/21/tech/visitors-darker-worlds-o-verner-xertzogk-parousiazei-ntokimanter-gia-tous-meteorites/

H EE προωθεί κανόνες για την τεχνητή νοημοσύνη. Προτάσεις για το βέλτιστο νομοθετικό πλαίσιο που θα διέπει την τεχνητή νοημοσύνη (AI) ενέκρινε την Τρίτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με στόχο να ενισχυθούν η καινοτομία αλλά και τα δεοντολογικά πρότυπα ώστε να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη στην τεχνολογία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωσή του, συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων θεσμικών οργάνων που διατυπώνουν συστάσεις για τους κανόνες που θα διέπουν την τεχνητή νοημοσύνη και θα περιλαμβάνουν θέματα δεοντολογίας, αστικής ευθύνης και δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας. Οι συστάσεις αυτές έχουν στόχο να προλειάνουν το έδαφος ώστε η ΕΕ να καταστεί παγκόσμιος ηγέτης στην ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Δεοντολογικό πλαίσιο Η νομοθετική πρωτοβουλία του Ιμπάν Γκαρσία ντελ Μπλάνκο (Σοσιαλιστές, Ισπανία) καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή -η οποία αναμένεται να δημοσιεύσει την πρότασή της στις αρχές του 2021- να παρουσιάσει ένα νομοθετικό πλαίσιο με δεοντολογικές αρχές και νομικές υποχρεώσεις που θα πρέπει να τηρούνται κατά την ανάπτυξη, την υλοποίηση και τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, ρομποτικής και συναφών τεχνολογιών στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του λογισμικού, των αλγορίθμων και των δεδομένων. Η νομοθετική πρωτοβουλία εγκρίθηκε με 559 ψήφους υπέρ, 44 κατά και 88 αποχές. Kατευθυντήρια αρχή ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας Οι κατευθυντήριες αρχές της μελλοντικής νομοθεσίας πρέπει να είναι: ο ανθρωποκεντρικός και ανθρωπογενής χαρακτήρας της τεχνητής νοημοσύνης, η ασφάλεια, η διαφάνεια και η λογοδοσία, οι δικλείδες ασφαλείας έναντι της μεροληψίας και των διακρίσεων, το δικαίωμα επανόρθωσης, η κοινωνική και η περιβαλλοντική ευθύνη, ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής και η προστασία των δεδομένων. Ειδικότερα, ως προς τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης «υψηλού κινδύνου», όπως για παράδειγμα αυτές που διαθέτουν ικανότητες αυτοδιδασκαλίας, αυτές πρέπει να σχεδιάζονται με τρόπο που να εξασφαλίζει τη δυνατότητα παρέμβασης από τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή. Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται κάποια λειτουργία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή παραβίαση των δεοντολογικών αρχών και να προκαλέσει κινδύνους, οι ικανότητες αυτοδιδασκαλίας θα πρέπει να απενεργοποιούνται και να αποκαθίσταται ο πλήρης έλεγχος από τον άνθρωπο. Ευθύνη για την πρόκληση ζημίας Μάλιστα, προβλέπεται ότι οι διαχειριστές συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης υψηλού κινδύνου θα καθίστανται υπεύθυνοι για κάθε ζημία που προκαλείται, σύμφωνα με τη νομοθετική πρωτοβουλία του Αξελ Βος (ΕΛΚ, Γερμανία) η οποία ζητεί τη θέσπιση ενός πλαισίου αστικής ευθύνης. Οι κανόνες πρέπει να καλύπτουν κάθε φυσική ή ψηφιακή δραστηριότητα τεχνητής νοημοσύνης που προκαλεί ζημία ή βλάβη στη ζωή, την υγεία, τη σωματική ακεραιότητα ή την περιουσία, ή προκαλεί σημαντική ηθική βλάβη που οδηγεί σε «επαληθεύσιμη οικονομική ζημία». Οι τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης υψηλού κινδύνου δεν είναι ακόμη διαδεδομένες, ωστόσο οι ευρωβουλευτές υποστηρίζουν ότι οι χειριστές σχετικών συστημάτων πρέπει να διαθέτουν ασφάλιση ανάλογη με εκείνη που προβλέπεται για τα μηχανοκίνητα οχήματα. Η νομοθετική πρωτοβουλία εγκρίθηκε με 626 ψήφους υπέρ, 25 ψήφους κατά και 40 αποχές. Δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας Προκειμένου η ΕΕ να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης, η έκθεση του Στεφάν Σεζουρνέ (Renew Europe, Γαλλία) καθιστά σαφές ότι απαιτείται ένα αποτελεσματικό σύστημα για τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, καθώς και δικλείδες ασφαλείας για την προστασία καινοτόμων προγραμματιστών μέσω του συστήματος διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της ΕΕ. Ωστόσο, οι απαιτήσεις αυτές δεν πρέπει να αποβούν εις βάρος των συμφερόντων των ανθρώπων-δημιουργών, ούτε και των δεοντολογικών αρχών της ΕΕ. Οι ευρωβουλευτές υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των ανθρώπινων δημιουργιών που υποβοηθούνται από την τεχνητή νοημοσύνη και των δημιουργιών που παράγονται αυτόνομα από την τεχνητή νοημοσύνη. Διευκρινίζουν ότι τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης δεν θα πρέπει να έχουν νομική προσωπικότητα, συνεπώς τα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας θα ανήκουν αποκλειστικά σε ανθρώπους. Το κείμενο εξετάζει περαιτέρω θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, συλλογής δεδομένων, εμπορικού απορρήτου, χρήσης αλγορίθμων και παραποιημένων εικόνων και βίντεο (Deepfakes). https://www.in.gr/2020/10/21/tech/h-ee-proothei-kanones-gia-tin-texniti-noimosyni/

Καταμετρώντας όλα τα δέντρα του κόσμου. Πόσα δέντρα θα φανταζόσασταν ότι φύονται στη δυτική Σαχάρα; Η απάντηση μπορεί να σας εκπλήξει: τουλάχιστον 1,8 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με μελέτη που ανέλυσε δορυφορικές εικόνες με αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης. Σύντομα, εκτιμούν οι ερευνητές, η νέα τεχνολογία ίσως επιτρέψει την καταμέτρηση όλων των δέντρων της Γης, μια εξέλιξη που θα βελτίωνε τα μοντέλα του παγκόσμιου κλίματος, την κατανόηση των δασικών οικοσυστημάτων, αλλά και τη διαχείριση εκτάσεων σε μεγάλη κλίμακα. Μέχρι σήμερα, η καλύτερη εκτίμηση που έχει δημοσιευτεί για το θέμα έκανε λόγο για περίπου τρία τρισεκατομμύρια δέντρα σε όλο τον πλανήτη. Όμως η εκτίμηση αυτή βασίστηκε σε περιορισμένες δειγματοληψίες και στατιστικές μεθόδους, και σύμφωνα με τη νέα μελέτη ο συνολικός αριθμός δέντρων είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερος. Η μελέτη κάλυψε έκταση 1,3 εκατ. τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Δυτική Αφρική (Πηγή: Martin Brandt) Το βασικό εμπόδιο στην καταμέτρηση δέντρων από το Διάστημα είναι η σχετικά μικρή ανάλυση των δορυφορικών εικόνων, στις οποίες κάθε εικονοστοιχείο (pixel) αντιστοιχεί σε έκταση τουλάχιστον 100 τετραγωνικών μέτρων. Σε τέτοιες εικόνες, το μόνο που μπορεί κανείς να μετρήσει με ακρίβεια είναι το ποσοστό δασοκάλυψης. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια μια νέα γενιά εμπορικών δορυφόρων έχει αυξήσει σημαντικά την ανάλυση, και η αμερικανική κυβέρνηση έχει χαλαρώσει τους περιορισμούς όσον αφορά τη δημοσίευση εικόνων υψηλής ακριβείας. Αυτόματη καταμέτρηση Στη νέα μελέτη, η οποία παρουσιάζεται στο Nature, διεθνής ερευνητική ομάδα εξετάζει 11.000 εικόνες από δορυφόρους της NASA, με ανάλυση 0,5 μέτρων ανά εικονοστοιχείο, προκειμένου να καταμετρήσει μεμονωμένα δέντρα και θάμνους με κομοστέγη (φύλλωμα) διαμέτρου 2 μέτρων και άνω. Ήταν ένα γιγάντιο έργο, το οποίο δεν θα ήταν εφικτό να ολοκληρωθεί χωρίς τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Σε πρώτη φάση, η ερευνητική ομάδα εκπαίδευσε έναν αλγόριθμο μηχανικής μάθησης τροφοδοτώντας τον με χιλιάδες δορυφορικές εικόνες στις οποίες τα περιγράμματα μεμονωμένων δέντρων είχε σημειωθεί με το χέρι. Αφότου έμαθε να αναγνωρίζει δέντρα, ο αλγόριθμος τροφοδοτήθηκε με δορυφορικές εικόνες της δυτικής Σαχάρας και της περιοχής Σαχέλ της Δυτικής Αφρικής. Μπόρεσε έτσι να προσδιορίσει όχι μόνο το πλήθος, αλλά και τη θέση και το μέγεθος των δέντρων σε μια έκταση 1,3 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. «Μας εξέπληξε το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά είδη δέντρων στην έρημο Σαχάρα, δεδομένου ότι, μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι πίστευαν ότι δεν υπάρχουν καθόλου δέντρα» λέει ο Μάρτιν Μπραντ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και επικεφαλής της μελέτης. Η καταμέτρηση 1,8 δισεκατομμυρίων δέντρων «θα ήταν αδύνατη χωρίς αυτή την τεχνολογία. Πιστεύω μάλιστα ότι η εξέλιξη αυτή σημαίνει την αρχή μιας νέας εποχής για την επιστήμη» καμαρώνει ο καθηγητής. Όπως επισημαίνει, τα δέντρα που φύονται μεμονωμένα, έξω από δάση, δεν περιλαμβάνονται στα σημερινά μοντέλα του παγκόσμιου κλίματος, κάτι που περιορίζει την ακρίβειά τους. Στο μέλλον, η βελτίωση των δορυφορικών εικόνων και των αλγορίθμων μηχανικής μάθησης θα μπορούσε να επιτρέψει όχι μόνο την καταμέτρηση όλων των δέντρων του κόσμου αλλά και τον προσδιορισμό του είδους στο οποίο ανήκει το καθένα. Όπως φαίνεται, ο πλανήτης μόλις έγινε λίγο πιο πράσινος. https://www.in.gr/2020/10/21/tech/katametrontas-ola-ta-dentra-tou-kosmou/

Παγκόσμια πρωτιά: Ελληνική νίκη στη μάχη κατά της ημικρανίας. Για πρώτη φορά παγκοσμίως τοποθετήθηκε σε ασθενή στη χώρα μας «έξυπνη» μικροσυσκευή για τη θεραπεία της ημικρανικής ινιοαυχενικής κεφαλαλγίας από ειδικούς του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Αυτό ανέφερε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και πρόεδρος της International Neuromodulation Society (Διεθνής Εταιρεία Νευροτροποποίησης) στον Τομέα Νοτιοανατολικής Ευρώπης κ. Δαμιανός Σακάς. Ο κ. Σακάς παρουσίασε την «ευφυή» αυτή μικροσυσκευή που περιέχει αισθητήρες κίνησης του σώματος και ολοκληρωμένα «έξυπνα» κυκλώματα τερματίζοντας τον χρόνιο αφόρητο πόνο. Η συσκευή η οποία έχει έγκριση από την Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) ενώ διαθέτει και CE Mark στην Ευρώπη έχει μέχρι στιγμής τοποθετηθεί σε οκτώ ασθενείς στη χώρα μας από την ομάδα του Ευαγγελισμού με πολύ καλά αποτελέσματα (σημειώνεται ότι το κόστος της διαδικασίας καλύπτεται πλήρως από τον ΕΟΠΥΥ). Οπως σημείωσε ο καθηγητής, η νέα μικροσυσκευή νευροτροποποίησης αποτελεί ένα τεχνολογικό άλμα μετά από μια μακρά περίοδο στασιμότητας στην εξέλιξη των συγκεκριμένων τεχνολογιών που διήρκεσε περίπου δύο δεκαετίες. Η κύρια καινοτομία που τη διαφοροποιεί από ήδη υπάρχουσες συσκευές, είναι ότι διαθέτει αισθητήρες κίνησης και ταχύτητας και μετρητή επιτάχυνσης του σώματος σε συνδυασμό με τεχνολογία ανάλογη με αυτή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων (Gaming και Smart Phone Technologies). Με χρήση προηγμένων αισθητήρων, η συσκευή λαμβάνει σήματα από το σώμα του ασθενούς και τα αναλύει με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται τις διάφορες θέσεις του – αν βρίσκεται σε στατική κατάσταση ή αν κινείται. Στη συνέχεια, επεξεργάζεται τις πληροφορίες με συστήματα «τεχνητής νοημοσύνης» (τεχνητά ολοκληρωμένα νευρωνικά κυκλώματα – artificial integrated neuronal networks) και προσαρμόζει την παρεχόμενη ηλεκτρική διέγερση και την επακόλουθη τροποποίηση του νευρικού συστήματος, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε ασθενούς, «παρακάμπτοντας» τον εγκέφαλό του. Ο κ. Σακάς εξήγησε ότι στις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, η ηλεκτρική διέγερση είναι συνεχής και σταθερή χωρίς να διαφοροποιείται κατά την κίνηση. Έτσι επέρχεται συχνά εθισμός του ασθενούς και η αποτελεσματικότητα της διέγερσης μειώνεται κάτω από το θεραπευτικό επίπεδο. Με τη νέα συσκευή μεταβαλλόμενης και προσαρμοζόμενης ηλεκτρικής διέγερσης επιτυγχάνεται πολύ καλύτερος έλεγχος του πόνου, ιδίως εκείνων των μορφών πόνου που επιδεινώνονται κατά την κίνηση του σώματος. Οι συσκευές χαρακτηρίζονται ως «έξυπνα προσαρμοζόμενα μικροσυστήματα» (smart adaptive microsystems) και έχουν μόλις αρχίσει να τοποθετούνται, σε λίγους ασθενείς διεθνώς, σε χώρες οι οποίες διαθέτουν επιστημονικές ομάδες με αναγνωρισμένη εμπειρία και υποδομή σε θεραπείες υψηλής τεχνογνωσίας. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο καθηγητής «χάρη στην τεχνολογική πρόοδο και την επιστημονική κατάρτιση μπορούμε πλέον να υποστηρίζουμε ότι η πλάστιγγα στον αιώνιο πόλεμο ανάμεσα στον άνθρωπο και τον πόνο έχει γείρει υπέρ μας! Εξελίξεις σαν αυτές που σας παρουσιάζουμε σήμερα δίνουν την ευκαιρία σε εκατομμύρια συνανθρώπους μας να έχουν λόγους να αισιοδοξούν για το μέλλον. Σε τελική ανάλυση και η δική μας δουλειά δεν στοχεύει σε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό: να απαλείψουμε, ει δυνατόν, τον πόνο από τη ζωή». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου παρουσιάστηκαν και τρεις περιπτώσεις ασθενών που έπασχαν από χρόνιο έντονο, αφόρητο κατά την κίνηση πόνο ο οποίος δεν μπορούσε να ελεγχθεί με φάρμακα και θεραπεύθηκαν πλήρως με εμφύτευση του έξυπνου προηγμένου «βηματοδότη» επί της κεφαλής ή επί του νωτιαίου μυελού. Η πρώτη ασθενής ήταν μια 78χρονη γυναίκα που έπασχε κατά τα τελευταία πέντε έτη από χρόνια ημικρανική ινιοαυχενική κεφαλαλγία η οποία γινόταν ιδιαίτερα επώδυνη κατά την προσπάθεια κίνησης, και καθιστούσε αφόρητη την κίνηση του αυχένα και της κεφαλής. Με βάση τα όσα έχουν μέχρι στιγμής ανακοινωθεί στη διεθνή βιβλιογραφία, η περίπτωση αυτή αποτελεί την πρώτη παγκοσμίως θεραπεία αυχενογενούς ημικρανικού τύπου κεφαλαλγίας η οποία επιδεινωνόταν από την κίνηση της ασθενούς και θεραπεύθηκε με ηλεκτρονική διέγερση του νευρικού συστήματος, που ρυθμίζεται από τεχνολογία αισθητήρων κίνησης του αυχένα και της κεφαλής. «Η επιτυχής πρώτη θεραπεία παγκοσμίως ασθενούς με ινιοαυχενική κεφαλαλγία ημικρανικού τύπου, δημιουργεί ελπίδες και ανοίγει προοπτικές για εφαρμογή της μεθόδου και σε άλλες μορφές χρόνιων αφόρητων φαρμακοανθεκτικών πόνων της κεφαλής και του προσώπου» υπογράμμισε ο κ. Σακάς. Η δεύτερη ασθενής, 61 ετών, έπασχε από πολύ έντονο πόνο, μη ελεγχόμενο με φάρμακα, στην οσφυϊκή χώρα και κυρίως στα κάτω άκρα, επί 16 έτη, και είχε υποβληθεί σε δύο αναποτελεσματικές επεμβάσεις σπονδυλοδεσίας. Η τρίτη ασθενής, 74 ετών, έπασχε επίσης από χρόνιο φαρμακοανθεκτικό πόνο κυρίως στην οσφυϊκή χώρα και στα δύο κάτω άκρα, επί 10 έτη, και είχε επίσης υποβληθεί σε ανεπιτυχή σπονδυλοδεσία. Και στις δύο περιπτώσεις, ο πόνος γινόταν αφόρητος κατά την προσπάθεια των ασθενών να κινηθούν, γεγονός που πρακτικά είχε καταργήσει την κινητικότητα τους. Οι δύο αυτές περιπτώσεις χρόνιας φαρμακοανθεκτικής οσφυοϊσχιαλγίας είναι οι πρώτες ασθενείς που θεραπεύθηκαν στη χώρα μας με χρήση της νέας προηγμένης τεχνολογίας νευροτροποποίησης – μετά από χρόνια ταλαιπωρίας οι γυναίκες αυτές ανέκτησαν την κινητικότητά τους και έχουν πια μια φυσιολογική καθημερινότητα απαλλαγμένη από τον πόνο. Ολοι οι ασθενείς στους οποίους τοποθετείται ο «έξυπνος» βηματοδότης περνούν αρχικώς από μια δοκιμαστική περίοδο προκειμένου να αποδειχθεί αν είναι υποψήφιοι για τη συγκεκριμένη προσέγγιση, περιέγραψε ο κ. Σακάς. «Πριν από την εμφύτευση, κάνουμε ένα τεστ, τοποθετώντας ένα ηλεκτρόδιο και μία εξωτερική συσκευή, την οποία ο ασθενής δοκιμάζει για περίοδο ως τριών εβδομάδων – κατά μέσο όρο 10 ημερών. Αν με τη συσκευή ο πόνος μειώνεται σημαντικά και μόλις την αφαιρέσουμε επανέρχεται, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο ασθενής είναι υποψήφιος για υποβολή στη νέα μέθοδο». Ο καθηγητής προσέθεσε ότι σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις ασθενών (κάτω του 1%) εμφανίζονται κάποιες παρενέργειες, όπως το να μη γίνει καλά ανεκτή η μικροσυσκευή από το δέρμα. Τα προηγμένα χαρακτηριστικά και πλεονεκτήματα της νέας τεχνολογίας είναι τα εξής: Καταγράφει σε συνεχή, άμεσο χρόνο, δεδομένα από την καθημερινή δραστηριότητα του ασθενούς, τις θέσεις που λαμβάνει το σώμα του στη διάρκεια της ημέρας, το επίπεδο ηλεκτρικής διέγερσης που χορηγείται ανά πάσα στιγμή, και παράγει συνολική εικόνα των δεδομένων που είναι διαθέσιμη στον γιατρό όταν εξετάζει τον ασθενή σε μεταγενέστερο χρόνο, γεγονός που επιτρέπει καλύτερη κατανόηση της πορείας του ασθενούς και βελτιστοποίηση της θεραπείας του. Λόγω της πολύ στοχευμένης διέγερσης, η συσκευή απαιτεί μικρότερη κατανάλωση ρεύματος, και έχει καλύτερη απόδοση της μπαταρίας η οποία μπορεί να φορτισθεί πλήρως σε μία ώρα. Επιτρέπει διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας οπουδήποτε στο σώμα, διότι διαθέτει αυξημένη μαγνητική θωράκιση. Ο προγραμματισμός της συσκευής είναι εύκολος με χρήση ενός τάμπλετ. Ο προγραμματιστής μπορεί να διαμορφώσει αναφορές δραστηριότητας του ασθενούς και ελέγχου του πόνου, από τα δεδομένα που καταγράφει από τη μικροσυσκευή. Όλη αυτή η «πανέξυπνη» τεχνολογία κρύβεται σε μια μικροσυσκευή με όγκο και βάρος μικρότερα κατά 55% σε σχέση με τα μέχρι σήμερα διαθέσιμα συστήματα. Είναι ο μικρότερος πλήρως εμφυτευόμενος διέγερτης κεντρικού νευρικού συστήματος που έχει κατασκευασθεί, επίτευγμα που σημαίνει λιγότερη ταλαιπωρία για τον ασθενή. Αλλες ενδείξεις εφαρμογής της νέας πρωτοποριακής τεχνολογίας περιλαμβάνουν το σύνδρομο αποτυχημένης οσφυϊκής επέμβασης, τον πόνο μετά από πεταλεκτομή, περιπτώσεις με ιστορικό πολλαπλών επεμβάσεων στη σπονδυλική στήλη, την επισκληρίδιο ίνωση (πόνος μετεγχειρητικής ουλής), την περιφερική καυσαλγία, την αραχνοειδίτιδα και το σύνδρομο σύνθετου περιοχικού πόνου. https://www.tovima.gr/2020/10/21/science/pagkosmia-protia-elliniki-niki-sti-maxi-kata-tis-imikranias/

50ή επέτειος από την έναρξη του αυτόματου σεληνιακού σταθμού "Zond-8" Στις 20 Οκτωβρίου 1970 από το κοσμοδρόμιο Baikonur, ένα βαρύ όχημα εκτόξευσης "Proton-K" κυκλοφόρησε με ένα διαστημικό σκάφος (KK) 7K-L1 No. 14 προς τη Σελήνη. Η επιτυχημένη πτήση του διαστημικού σκάφους, μετά την εκτόξευση, η οποία έλαβε το όνομα "Zond-8", ολοκλήρωσε το εγχώριο πρόγραμμα αυτόματων δοκιμών ενός επανδρωμένου flyby ενός φυσικού δορυφόρου της Γης. Το αυτόματο πλοίο 7K-L1 δημιουργήθηκε από ειδικούς του OKB-1 (σήμερα το RSC Energia πήρε το όνομά του από τον SP Korolev) βάσει του διθέσιου διαστημικού σκάφους Soyuz 7K-OK σύμφωνα με το διάταγμα της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου 1965 σχετικά με την έναρξη της εκπαίδευσης για επανδρωμένο flyby of the moon ως μέρος της εφαρμογής του εθνικού σεληνιακού προγράμματος. Το πρόγραμμα για επανδρωμένο flyby της Σελήνης που χρησιμοποιεί τον πύραυλο Proton-K / 7K-L1 και το διαστημικό σύμπλεγμα προέβλεπε τον πειραματικό έλεγχο όλων των συνιστωσών του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένης της δοκιμής του βαλλιστικού σχήματος και της τεχνολογίας ελέγχου πτήσης στη διαδρομή Earth-Moon-Earth, δοκιμή των συστημάτων επί του σκάφους και των διαστημικών συγκροτημάτων υπό βαθύς χώρος, συστήματα ραδιοεπικοινωνιών μεγάλης εμβέλειας σε απόσταση έως και 400 χιλιάδων χιλιομέτρων, μέσα έκτακτης ανάγκης διάσωσης του πληρώματος και ελεγχόμενη κατάβαση του διαστημικού σκάφους με υπερφόρτωση όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα με δεύτερη ταχύτητα του διαστήματος. Στις πτήσεις, πραγματοποιήθηκε επίσης μελέτη σχετικά με την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας σε ζωντανούς οργανισμούς εκτός της προστασίας του μαγνητικού πεδίου της Γης. Για αυτό, οι χελώνες, οι σπόροι φυτών και άλλα βιολογικά αντικείμενα χρησιμοποιήθηκαν ως "επιβάτες" του οχήματος κατάβασης. Η μεταφορά του διαστημικού σκάφους από τροχιά χαμηλής γης στη σεληνιακή τροχιά διασφαλίστηκε με την επανειλημμένη ενεργοποίηση του ανώτερου σταδίου D που αναπτύχθηκε και παρήχθη από την OKB-1. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτών των πτήσεων που υποβλήθηκε στο πρώτο στάδιο των δοκιμών σχεδιασμού πτήσης ως μέρος του τεσσάρων σταδίων "Proton-K". Η περαιτέρω ανάπτυξη του Block D ήταν η οικογένεια προϊόντων DM, τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη για την εκτόξευση διαστημικού σκάφους σε γεωστατικές, ελλειπτικές τροχιές ή τροχιές αναχώρησης. Στις 24 Οκτωβρίου 1970, το Zond-8 πέρασε κοντά στη Σελήνη σε ελάχιστη απόσταση περίπου 1.120 χλμ. Και πραγματοποίησε δύο συνεδρίες φωτογραφίας της Σελήνης και της Γης. Με την επιστροφή του στις 27 Οκτωβρίου, το πλοίο μπήκε στην ατμόσφαιρα για πρώτη φορά μέσω του Βόρειου Πόλου και κατέρρευσε με επιτυχία στον Ινδικό Ωκεανό, από όπου ανατράφηκε και εκκενώθηκε από το ωκεανογραφικό σκάφος "Taman" της υπηρεσίας αναζήτησης και διάσωσης του Ναυτικού της ΕΣΣΔ. Συνολικά, κατά την περίοδο 1967-1970, ξεκίνησαν 12 τυπικά συγκροτήματα Proton-K / 7K-L1. https://www.energia.ru/ru/news/news-2020/news_10-20.html

Το σκάφος OSIRIS-REx κατάφερε να αγγίξει τον αστεροειδή Bennu για να συλλέξει δείγμα από την επιφάνειά του. Ένα ρομποτικό σκάφος της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το OSIRIS-REx, κατάφερε για πρώτη φορά να αγγίξει για λίγο έναν αστεροειδή, τον Μπενού, σε απόσταση 321 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας, και να συλλέξει ένα πρώτο δείγμα από την επιφάνεια του, το οποίο θα επιστραφεί στη Γη για μελέτη το Σεπτέμβριο του 2023. Αν οι επιστήμονες της NASA βεβαιωθούν ότι αυτή η πρώτη απόπειρα υπήρξε όντως επιτυχής και συνέλλεξε επαρκή ποσότητα δείγματος, τότε θα δώσουν εντολή στο σκάφος να αρχίσει το ταξίδι επιστροφής του στη Γη τον Μάρτιο του 2021. Αλλιώς θα επιχειρήσουν νέα απόπειρα συλλογής δείγματος τον Ιανουάριο σε διαφορετικό σημείο του αστεροειδούς. Θα χρειαστεί περίπου μια εβδομάδα για να εκτιμηθεί εξ αποστάσεως -κυρίως μέσω της ανάλυσης των φωτογραφιών που θα στείλει το σκάφος- πόσο πολύ δείγμα συλλέχθηκε. Στόχος είναι η συλλογή τουλάχιστον 60 γραμμαρίων και το ιδανικό θα ήταν ένα δείγμα βάρους ενός κιλού. Το σκάφος, που εδώ και καιρό ακολουθούσε κατά πόδας τον αστεροειδή, τον πλησίασε πολύ αργά, ώσπου προσεδαφίστηκε για λίγο σε αυτόν (η επαφή κράτησε μόνο μερικά δευτερόλεπτα), μέσα σε ένα μικρό κρατήρα στο βόρειο ημισφαίριο του Μπενού. Αμέσως εξέτεινε ένα ρομποτικό απορροφητικό βραχίονα μήκους 3,5 μέτρων για τη συλλογή του δείγματος από σκόνη και πέτρες. Για «απίστευτο κατόρθωμα» έκανε λόγο ο επικεφαλής της επιστημονικής διεύθυνσης της NASA Thomas Zurbuchen. Υπενθυμίζεται ότι εδώ και καιρό η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA) έχει καταφέρει κάτι ανάλογο σε αστεροειδή, όντας πρωτοπόρος σε αυτό το διαστημικό πεδίο. Το OSIRIS-Rex, μεγέθους μικρού λεωφορείου, το οποίο κατασκευάσθηκε από την αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία Lockheed Martin, είχε εκτοξευθεί το 2016, φθάνοντας στον Μπενού – ένα αστεροειδή με διάμετρο περίπου 500 μέτρων- το Δεκέμβριο του 2018, όπου τέθηκε σε τροχιά γύρω του. Όταν επιστρέψει στη Γη το 2023, θα στείλει με τη βοήθεια ενός αλεξιπτώτου μια κάψουλα με το πολύτιμο δείγμα να πέσει στην έρημο της πολιτείας Γιούτα. https://physicsgg.me/2020/10/21/%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-osiris-rex-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%86%ce%b5%cf%81%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%83/

Νέα θεωρία για την προέλευση της Σκοτεινής Ύλης. Η νέα θεωρία των φυσικών Michael J. Baker, Joachim Kopp, και Andrew J. Long δημοσιεύθηκε στο Physical Review Letters https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.125.151102 και περιγράφει το πως οι διαστελλόμενες φυσαλίδες εξαιτίας της μετατροπής φάσης στο αρχέγονο σύμπαν μπορεί να είναι το κλειδί για την κατανόηση της σκοτεινής ύλης. Ο προτεινόμενος μηχανισμός λαμβάνει χώρα σε μια κοσμολογική μετατροπή φάσης. Τέτοιες μετατροπές φάσης συνέβησαν στις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης και παρομοιάζονται με τις φυσαλίδες αερίου που σχηματίζονται στο εσωτερικό του νερού κατά την διάρκεια του βρασμού. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη μόνο σωματίδια σκοτεινής ύλης με μάζες μεγαλύτερες από κάποιο όριο επιβιώνουν σ’ αυτές τις φυσαλίδες γιατί παύουν να βρίσκονται σε ισορροπία, ενώ τα σωματίδια χαμηλότερης μάζας που απομένουν έξω από αυτές εξαϋλώνονται γρήγορα στο θερμικό λουτρό. Οι φυσαλίδες διαστέλλονται και συγχωνεύονται έως ότου η μετατροπή φάσης επικρατήσει σε ολόκληρο το σύμπαν. Από την όλη διαδικασία επιβιώνουν μόνο τα σωματίδια που εισήλθαν στις φυσαλίδες και συνιστούν την σκοτεινή ύλη που «παρατηρείται» σήμερα στο σύμπαν. Αν και πολλά πειράματα ψάχνουν για σωματίδια σκοτεινής ύλης, συνήθως ψάχνουν τα επονομαζόμενα WIMPs(=Weakly Interacting Massive Particles), κανένα μέχρι σήμερα δεν είχε επιτυχία, κάτι που παρακινεί τους θεωρητικούς να σκέφτονται τολμηρά, πέρα από τα καθιερωμένα. Το ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της νέας ιδέας των ερευνητών Baker, Kopp και Long είναι ότι δουλεύει για σωματίδια σκοτεινής ύλης τα οποία έχουν πολύ μεγαλύτερη μάζα από τους περισσότερους μέχρι σήμερα υποψήφιους, όπως π.χ. τα WIMPs, που αναζητούσαν (και αναζητούν) τα πειράματα. Προτρέπουν έτσι τους πειραματικούς φυσικούς να αναζητήσουν σωματίδια σκοτεινής ύλης με πολύ μεγαλύτερες μάζες. To υπόγειο εργαστήριο φυσικής στο Stawell της Αυστραλίας που βρίσκεται υπό κατασκευή, ένα χιλιόμετρο κάτω από το έδαφος σε ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο χρυσού, προορίζεται και για την αναζήτηση σκοτεινής ύλης. Δεδομένου ότι η παραπάνω θεωρητική εργασία υλοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, επίσης στην Αυστραλία, είναι σίγουρο πως θα δοκιμάσει την ανίχνευση πιθανών σωματιδίων σκοτεινής ύλης με μεγαλύτερο εύρος μαζών. https://physicsgg.me/2020/10/20/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5/

Το πρώτο μικροδευτερόλεπτο. Στα έγκατα της Γης, οι ερευνητές του αμερικανικού εργαστηρίου σωματιδιακής φυσικής του Μπρουκχέβεν της Νέας Υόρκης, πριν από μερικά χρόνια πέτυχαν να δημιουργήσουν στιγμιαία την θερμοκρασία που επικρατούσε στη διάρκεια των πρώτων μικροδευτερολέπτων της γέννησης του Σύμπαντος. Η μελέτη των δεδομένων του πειράματος μάς αποκάλυψε ότι κάτι λείπει από τα μοντέλα που έχουμε διαμορφώσει για την εξέλιξη του Σύμπαντος και για τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους και ότι κάτι πολύ σημαντικό μας διαφεύγει στην προσπάθειά μας να συμπληρώσουμε τα κενά που έχουμε. Το πείραμα που έγινε τότε αφορούσε την μελέτη της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, μιας από τις τέσσερις θεμελιώδεις αλληλεπιδράσεις της φύσης, στις οποίες περιλαμβάνονται επίσης η βαρύτητα, η ηλεκτρομαγνητική δύναμη και η ασθενής πυρηνική δύναμη. Η θερμοκρασία που επετεύχθη ήταν δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την θερμοκρασία που επικρατεί στο εσωτερικό των θερμότερων άστρων στο Σύμπαν. Στην θερμοκρασία αυτή οι ατομικοί πυρήνες διασπώνται σε τέτοιο μεγάλο βαθμό ώστε να δημιουργείται μια «σούπα» των πιο βασικών υποατομικών σωματιδίων που ονομάζεται «πλάσμα κουάρκ-γλοιονίων». Η συμπεριφορά της «σούπας» αυτής μας αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε η ισχυρή πυρηνική δύναμη στην αρχέγονη εκείνη εποχή πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν το Σύμπαν γεννήθηκε με μια «Μεγάλη Έκρηξη». Φυσικά με τον όρο «Μεγάλη Έκρηξη» μην φανταστείτε κάτι σαν την έκρηξη ενός δυνατού βαρελότου! Η «Μεγάλη Έκρηξη» των κοσμολόγων δεν έχει καμιά σχέση με τις εκρήξεις που γνωρίζει ο καθένας από μας, είτε είναι βαρελότα είτε βόμβες υδρογόνου. Με τον όρο αυτό οι σύγχρονοι επιστήμονες εννοούν μια «απείρως» γρήγορη και απότομη διαστολή του Σύμπαντος από ένα μέγεθος «απείρως» μικρό και κάτω από συνθήκες θερμότητας τεραστίων διαστάσεων. Η γέννηση δηλαδή και η μετέπειτα εξέλιξη του Σύμπαντος είναι κατά κάποιον τρόπο το «ξεδίπλωμα» του χρόνου και του χώρου από μια κατάσταση «άπειρης» πυκνότητας και θερμότητας, σε έναν χώρο ο οποίος δημιουργείται καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται. Δεν πρέπει να ξεχνάτε επίσης ότι όταν μιλάμε σήμερα για τις απόψεις των σύγχρονων φυσικών σχετικά με τη δομή της ύλης και την γέννηση του Σύμπαντος αναφερόμαστε σε μοντέλα που περιέχουν απλουστευμένες μαθηματικές περιγραφές της δομής αυτής και ως εκ τούτου δεν αποτελούν μια τέλεια απεικόνισή του αλλά μια χονδροειδή περιγραφή του. Παρ’ όλα αυτά τα σύγχρονα αυτά μοντέλα έχουν την ικανότητα να προβλέπουν ορισμένες ιδιότητες της ύλης και του Σύμπαντος που μπορούν να επαληθευτούν ή όχι από τις αστρονομικές παρατηρήσεις και τα πειράματά μας. Γιατί, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, οι δυνατότητες που έχουν οι τεράστιοι σύγχρονοι ατομικοί επιταχυντές των πυρηνικών φυσικών και η ευκρίνεια με την οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε με τα τηλεσκόπιά μας γεγονότα στο Σύμπαν που απέχουν μεταξύ τους δισεκατομμύρια έτη φωτός, μάς έχουν δώσει τα εφόδια εκείνα με τα οποία μπορούμε να μελετήσουμε και να διευρύνουμε ακόμη πιο πολύ τις γνώσεις μας για και τις λεπτομέρειες των πρώτων στιγμών που ακολούθησαν την «εμφάνιση» του Σύμπαντος. https://physicsgg.blogspot.com/2020/10/blog-post_66.html

Ταξίδι στο διάστημα για το 2ο Λύκειο Ξάνθης – Το πείραμά τους είναι έτοιμο για τη στρατόσφαιρα. Μια πρωτόγνωρη εμπειρία διαστημικής εξερεύνησης ζουν εδώ και λίγους μήνες μαθητές και εκπαιδευτικοί από το 2ο Λύκειο Ξάνθης, μετά την βράβευσή τους στο 18ο πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε πέρυσι τον Ιανουάριο η Ένωση Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ) με τίτλο «διαστημικές αποστολές». Οι πέντε μαθητές της Β΄και Γ’ λυκείου (Άννα Κανατά, Γιώργος Κοσμίδης, Αναστάσης Παυλίδης, Θανάσης Προύντζος, Δημήτρης Μάνος) που συμμετείχαν στο διαγωνισμό με τη σύμπραξη δυο καθηγητών τους (Θωμάς Αλεξόπουλος, Φυσικός και Αναστασία Πεχτελίδου, Βιολόγος) και την υποστήριξη του διευθυντή του σχολείου (Γιώργος Αργυρόπουλος, Φυσικός), δε μπορούσαν να φανταστούν ότι, λίγους μήνες αργότερα, όχι μόνο θα κέρδιζαν το πρώτο βραβείο αλλά το πείραμα που παρουσίασαν και οργάνωσαν θα ταξίδευε στο διάστημα. Είναι ίσως η πρώτη φορά που δίνεται η δυνατότητα σε ένα δημόσιο ελληνικό σχολείο να συνεργαστεί με την κορυφαία αμερικανική διαστημική εταιρεία, υλοποιώντας ένα καινοτόμο πείραμα που θα ταξιδεύσει στη στρατόσφαιρα της Γης μέσα σε πύραυλο. Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που το 2ο λύκειο Ξάνθης πετυχαίνει μια σημαντική διάκριση, καθώς πρόκειται για μια δραστήρια σχολική μονάδα της Θράκης, με συμμετοχή κάθε χρόνο σε πλειάδα εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δράσεων μέσα από τα οποία οι μαθητές με την υποστήριξη των καθηγητών τους αποκομίζουν πλούσιες εμπειρίες και γνώσεις σε όλους τους τομείς σπουδών. Τόσο ο καθηγητής Θωμάς Αλεξόπουλος όσο και ο λυκειάχης Γιώργος Αργυρόπουλος μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ δεν κρύβουν τη χαρά και την ικανοποίησή τους για τη σημαντική αυτή διάκριση των μαθητών και του σχολείου. «Αν για μας τους εκπαιδευτικούς είναι κάτι πρωτόγνωρο», τονίζει με έμφαση ο κ. Αλεξόπουλος, «φανταστείτε πόσο πρωτόγνωρο είναι για παιδιά. Δε συνομιλείς κάθε μέρα με μια διαστημική εταιρεία, εν προκειμένου την BLUE ORIGIN, προγραμματίζοντας για μήνες πως θα ταξιδέψει ένα πείραμα στο διάστημα. Αυτό όμως κάνουμε από την ημέρα που η εργασία των παιδιών βραβεύτηκε. Είμαστε σε μια μαγική αλλά ταυτόχρονα δύσκολη προπαρασκευαστική διαδικασία να ετοιμάσουμε το πείραμα που θα μπει μέσα στον πύραυλο, θα κατευθυνθεί στη στρατόσφαιρα και θα επιστρέψει με ασφάλεια πίσω στη Γη». «Προγράμματα όπως της ΕΕΦ», συμπληρώνει ο κ. Αργυρόπουλος, «προωθούν τον μετασχηματισμό της γνώσης σε καινοτομία μέσα από την υποστήριξη ερευνητικών δράσεων σε σχολεία. Απώτερος σκοπός τους είναι η ενημέρωση και εξοικείωση των μαθητών, των εκπαιδευτικών αλλά και της τοπικής κοινωνίας με σύγχρονες επιστημονικές τεχνικές, μέσα από βιωματικά εργαστήρια κατασκευών καθώς και η παραγωγή επαναχρησιμοποιούμενου ανοικτού εκπαιδευτικού περιεχομένου στην επιστήμη και την τεχνολογία». Το project του διαγωνισμού της ΕΕΦ Σύμφωνα με το project του πανελλήνιου διαγωνισμού που προκήρυξε η ΕΕΦ και υλοποιήθηκε με την υποστήριξη της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, του Οργανισμού Ανοιχτών Τεχνολογιών (ΕΕΛΛΑΚ) και της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας Space EU, μαθητές από ολόκληρη την Ελλάδα κλήθηκαν να υποβάλλουν τις προτάσεις και τα σχέδια τους για μία πειραματική διάταξη που θα ταξίδευε στη στρατόσφαιρα. Η πειραματική διάταξη έπρεπε να έχει συγκεκριμένες διαστάσεις και προδιαγραφές υποστηρίζοντας την πραγματοποίηση ενός καινοτόμου πειράματος που θα βοηθήσει την υλοποίηση διαστημικών ταξιδιών σε άλλους πλανήτες. Η πειραματική διάταξη του 2ου λυκείου Ξάνθης είναι αυτή που βραβεύθηκε και επιλέχθηκε να τοποθετηθεί σε ειδική κάψουλα μαζί με άλλες πειραματικές διατάξεις από άλλες χώρες σε πύραυλο της αμερικανικής διαστημικής εταιρείας BLUE ORIGIN. Ο πύραυλος NEW SHEPARD θα οδηγήσει την κάψουλα με τα πειράματα στη στρατόσφαιρα. Εκεί, θα μείνει για σύντομο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια θα επιστρέψει στη γη. Μαζί με το 2ο λύκειο Ξάνθης, διακρίθηκαν με εξαιρετικές συμμετοχές το 9ο Γυμνάσιο Βόλου και το 1ο Γυμνάσιο Ξάνθης καταλαμβάνοντας τη δεύτερη και την τρίτη θέση του διαγωνισμού. Μετά τη βράβευσή τους στο διαγωνισμό τα παιδιά και οι καθηγητές σύστησαν μια ομάδα εργασίας με την ονομασία TiS (Thrace in Space) και ξεκίνησαν να δουλεύουν μεθοδικά πάνω στην υλοποίηση του πειράματος. Η ομάδα επιδοτήθηκε από την ΕΕΦ με το ποσό των 2.000 ευρώ προκειμένου να αγοραστούν όλα τα απαραίτητα υλικά, τα χημικά και ο εξοπλισμός ώστε να ολοκληρωθεί το πείραμα. Όπως εξηγεί ο κ. Αλεξόπουλος «η όλη προσπάθεια αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας. Πρόκειται για μία μοναδική δράση που βασίζεται στη μεταφορά της γνώσης και της ερευνητικής πρακτικής από τη διαστημική έρευνα και τεχνολογία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Καθημερινά, μαζί με τη συνάδελφο και τα παιδιά αφιερώνουμε χρόνο για να προετοιμάσουμε το πείραμα. Έχουμε ταχτική επικοινωνία μέσω skype με τα επιστημονικά στελέχη της διαστημικής εταιρείας στο Τέξας των ΗΠΑ ώστε να προετοιμάσουμε το πείραμα προκειμένου να μπει στον πύραυλο και να ταξιδέψει στη στρατόσφαιρα. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία, καθώς οι όροι και οι προϋποθέσεις που υπάρχουν είναι πολύ αυστηροί και δύσκολοι. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή είχαμε ετοιμότητα κι ένα ολοκληρωμένο σχεδιασμό που τολμώ να πω ότι εξέπληξε τα στελέχη της διαστημικής εταιρείας. Να σημειώσουμε ότι σε όλη αυτή την προσπάθεια έχουμε τη βοήθεια του εργαστήριο Μοριακής Γενετικής & Φαρμακογονιδιωματικής – Τοξικογονιδιωματικής του ΔΠΘ και την ομάδα αυτοκίνησης του ΔΠΘ DRT Democritus Racing Team. Τι αφορά το πείραμα Το πείραμα των παιδιών αφορά τη νιτρική αναγωγάση (NR) και πως αυτή αντιδρά σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Η νιτρική αναγωγάση είναι ένα ένζυμο με τεράστια σημασία, τόσο για το περιβάλλον, όσο και για τον άνθρωπο, καθώς το άζωτο είναι από τα βασικά χημικά στοιχεία της ζωής. Αποτελεί την πρώτη ύλη για την παραγωγή πρωτεϊνών και νουκλεϊκών οξέων, χημικών ενώσεων πάνω στις οποίες στηρίζεται η δημιουργία και η εξέλιξη της ζωής. Η πειραματική διάταξη που θα κατασκευάσουν τα παιδιά θα μπει σε μια μικροκάψουλα κατασκευασμένη από ανθρακονήματα. Η διάταξη θα περιλαμβάνει, επίσης- μεταξύ άλλων- κάποια χημικά και ορισμένους αισθητήρες. Μαζί με άλλες πειραματικές διατάξεις διαφόρων εταιρειών θα εκτοξευθεί στη στρατόσφαιρα με τον πύραυλο NEW SHEPARD της εταιρείας BLUE ORIGIN όπου και θα μείνει για κάποιο σύντομο χρονικό διάστημα σε συνθήκες μικροβαρύτητας, για να επιστρέψει τελικά πίσω στην επιφάνεια της Γης. Στόχος αποτελεί στο ερώτημα πως θα αντιδράσει η νιτρική αναγωγάση (NR) σε αυτές τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες πάνω από την επιφάνεια της γης όπου η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι πολύ αραιότερη και ταυτόχρονα επικρατούν οι συνθήκες μικροβαρύτητας. Με την επιστροφή της κάψουλας στη Γη, η ομάδα TiS θα λάβει πίσω την πειραματική διάταξη προκείμενου να κάνει τις απαραίτητες μετρήσεις και να εξάγει τα συμπεράσματα του πειράματος. Η μικροκάψουλα με την πειραματική διάταξη των μαθητών θα μεταφερθεί από και προς το Τέξας με μέριμνα και ευθύνη της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Μοναδική εμπειρία για ένα σχολείο Ο κ. Αλεξόπουλος επισημαίνει πως όλη αυτή η προετοιμασία του πειράματος είναι «μια δύσκολη δουλειά για ένα σχολείο. Είναι όμως μια εξαιρετική προσπάθεια και μοναδική εμπειρία μέσα από την οποία μαθητές, εκπαιδευτικοί και ολόκληρη η σχολική μονάδα αποκτάμε μια πανεπιστημιακή τεχνογνωσία που είναι πολύτιμη για το μέλλον. Αρχικά, η εκτόξευση του πυραύλου ήταν προγραμματισμένη για το Δεκέμβριο του 2020, αλλά λόγω του κορονοϊού και των ειδικών συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί η εταιρεία την έχει αναβάλει για το πρώτο τρίμηνο του επόμενου χρόνου». «Πάντως εκείνο που πρέπει να υπογραμμίσουμε», συνεχίζει ο κ. Αλεξόπουλος, «είναι ότι όλος αυτός ο σχεδιασμός για την παρουσίαση της ιδέας και τη συμμετοχή στο διαγωνισμό έγινε πέρυσι εν μέσω πανδημίας. Ωστόσο, η εξ αποστάσεως ομαδική δουλειά ήταν αυτή που βοήθησε όλους μας σε μεγάλο βαθμό να προσπεράσουμε τα εμπόδια της επικοινωνίας τον καιρό της καραντίνας της COVID-19. Η κινητοποίηση των παιδιών μας έδωσε κίνητρο να γίνουμε δημιουργικοί και να αντλήσουμε δύναμη στην πρωτόγνωρη κατάσταση που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε. Από την πλευρά μας, ως εκπαιδευτικοί, θέλουμε από καρδιάς να ευχαριστήσουμε τους μαθητές μας για την ειλικρινή προσοχή, επιμέλεια καθώς και την αφοσίωση που έδειξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της πρότασης, παρόλο το φόρτο εργασίας που υπήρξε. Με μία μεγάλη δαπάνη προσωπικού χρόνου πετύχαμε όλοι μαζί μία μεγάλη νίκη!». https://www.in.gr/2020/10/11/tech/taksidi-sto-diastima-gia-2o-lykeio-ksanthis-peirama-tous-einai-etoimo-gia-ti-stratosfaira/

Οι ΗΠΑ επενδύουν στον αντιδραστήρα του Μπιλ Γκέιτς Με στόχο να αυξήσει την ασφάλεια και να μειώσει το κόστος της πυρηνικής ενέργειας, η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα χρηματοδοτήσει την κατασκευή νέων, ριζικά ανασχεδιασμένων αντιδραστήρων, ένας από τους οποίους προωθείται από εταιρεία του Μπιλ Γκέιτς. Όπως αναφέρει το περιοδικό Science, το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας ενέκρινε σε πρώτη φάση δύο σχέδια πυρηνικών αντιδραστήρων, στα οποία θα επενδύσει από 400 εκατ. μέχρι 4 δισ. δολάρια την επόμενη επταετία. Τα ομοσπονδιακά κονδύλια θα καλύψουν το ήμισυ του κόστους κατασκευής, ενώ το υπόλοιπο θα καλυφθεί από τις εταιρείες που υπέβαλαν τις προτάσεις. Σε αντίθεση με τους σημερινούς πυρηνικούς αντιδραστήρες, οι οποίοι ψύχονται με νερό, οι δύο νέοι αντιδραστήρες χρησιμοποιούν είτε υγρό νάτριο είτε αέριο ήλιο υπό πίεση. Ασφαλέστερα, φθηνότερα Η πρώτη από τις δύο προτάσεις που εγκρίθηκαν αφορά τον αντιδραστήρα Natrium, τον οποίο αναπτύσσουν η GE Hitachi και η TerraPower Inc., εταιρεία με ιδρυτή και βασικό επενδυτή τον Μπιλ Γκέιτς. Ένα βασικό πλεονέκτημα του σχεδίου είναι ότι το λιωμένο νάτριο έχει πολύ υψηλότερο σημείο βρασμού από ό,τι το νερό, και έτσι το σύστημα δεν χρειάζεται να λειτουργεί υπό πίεση. Θεωρητικά, αυτό εξαλείφει τον κίνδυνο έκρηξης, απλοποιεί το σύστημα και μειώνει δραστικά το κόστος. Μέσα στον σχεδιαζόμενο αντιδραστήρα, το υγρό νάτριο απορροφά τη θερμότητα που παράγεται από την πυρηνική αντίδραση και τη μεταφέρει σε μια δεξαμενή τηγμένου άλατος. Η παραγόμενη ενέργεια μπορεί είτε να διοχετεύεται άμεσα σε σύστημα που παράγει ατμό και κινεί τελικά τις ηλεκτρογεννήτριες, είτε να παραμένει αποθηκευμένη στη δεξαμενή άλατος μέχρι να χρειαστεί στο δίκτυο ηλεκτροδότησης. Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με τους σημερινούς αντιδραστήρες, ο Natrium θα μπορεί να αυξομειώνει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, και να λειτουργεί έτσι συμπληρωματικά με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, των οποίων η παραγωγή παρουσιάζει διακυμάνσεις. Εντελώς διαφορετική προσέγγιση ακολουθεί η δεύτερη πρόταση που εγκρίθηκε, το σχέδιο Xe-100 της αμερικανικής X-Energy. Σε αυτή την περίπτωση, ως ψυκτικό μέσο δεν χρησιμοποιείται νερό ή νάτριο αλλά αέριο ήλιο σε θερμοκρασία 750 βαθμών Κελσίου. Επιπλέον, ο Xe-100 δεν θα χρησιμοποιεί συμβατικά πυρηνικά καύσιμα σε σχήμα ράβδων, οι οποίες μπορούν να λιώσουν σε περίπτωση ατυχήματος, όπως συνέβη στο Τσερνόμπιλ και τη Φουκουσίμα. Αντίθετα, θα χρησιμοποιεί χιλιάδες κεραμικά σφαιρίδια που περιέχουν ουράνιο. Τα σφαιρίδια εκτιμάται ότι είναι αδύνατο να λιώσουν σε περίπτωση ατυχήματος, και θα απορρίπτονται αυτόματα από τη βάση του αντιδραστήρα στο τέλος της διάρκειας ζωής τους. Και τα δύο σχέδια προωθούνται ως απλούστερα, φθηνότερα και ασφαλέστερα από τα σημερινά, παρουσιάζουν όμως και δυνητικά προβλήματα. Τα σημερινά πυρηνικά καύσιμα περιέχουν σχάσιμο ουράνιο-235 σε ποσοστό μόλις 3,5%, κυρίως για να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος χρήσης τους σε πυρηνικά όπλα. Οι δύο νέοι αντιδραστήρες θα απαιτούσαν καύσιμα σε βαθμό εμπλουτισμού 20%, τα οποία σήμερα δεν παράγονται στις ΗΠΑ. Σύμφωνα πάντως με τις δύο εταιρείες, η παραγωγή τους δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη ή επικίνδυνη. Εκτός από τις προτάσεις των TerraPower και X-Energy, το υπουργείο Ενέργειας αναμένεται να εγκρίνει φέτος χρηματοδότηση για ακόμα δύο έως πέντε αντιδραστήρες νέας τεχνολογίας. Όμως το κατά πόσον οι νέες τεχνολογίες θα χρησιμοποιηθούν ευρέως στην πράξη θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις της επόμενης αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά και από τις διακυμάνσεις του κόστους των ανταγωνιστικών μορφών ενέργειας. https://www.in.gr/2020/10/19/tech/oi-ipa-ependyoun-ston-antidrastira-tou-mpil-gkeits/

Κ.Κριμιζή. Παρακολουθησα την συζητηση σας με τον τον εκπροσωπο του Ιδρυματος Ευγενίδου και θα ηθελα να σας θεσω καποια ερωτηματα και η δικη σας γνωση καθως και η μακροχρονη θητεια σας στην ΝΑΣΑ θα μπορουσε αποφασιστικα να τα απαντήσει! Κατά την διαρκεια της συζητησης αναφερθηκατε στο ταξιδι προς τον Αρη και η συζητηση περιστραφηκε στο μακρυ διαστημα πτησης σχεδον 8 μηνων διαστημα σχεδον απαγορευτικό για μια επιτυχημενη προσπαθεια του ανθρωπινου πολιτισμου για πετυχημενη αποικιση του Αρη. Όμως κ. Κριμιζη η δικια μου απορεια είναι γιατι δεν εγινε καμια αναφορα στην προσπαθεια να φτιαχθουν ταχυτερα διαστημοπλεια ετσι ώστε η χρονικη περιοδος πτησης να είναι συμβατη με τις ανθρωπινες προδιαγραφές και δυνατότητες! Γραφοντας στο αστρονομικο site / σχεδον 13 χρονια και αναπτυσσωντας πανω από διακοσια θεματα στις Αστρο-ειδήσεις /forum/viewforum.php?f=47 διαβαζα ένα θεμα στην Διαστημική Εξερεύνηση που αποτελει και την κορωνιδα των δημοσιευσεων μου στο site για τους κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης-(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket. Οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος). Σε σχετικο αρθρο βρηκα ακομα το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου. 1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων. 2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων. 3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων. 4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν. 5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων. 6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 46% αναλογα την ωση. Στον πινακα αυτόν υπολογισα τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος. Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*) Ελαχιστη Μεγιστη 1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ) 2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000 (256,43ημ=9,92ημ) 3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000* (398,11ημ=15,39ημ) 4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000* (967,83ημ=37,42ημ) 5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ) 2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ) 3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ) 7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ) 4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ) 8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ) 7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ) Δεν γνωριζω κ.Κριμιζη αν η ΝΑΣΑ εχει προχωρησει σε ερευνες για τους νεους κινητηρες ή η δυστοκία της μετα το τελος των Διαστημικων Λεωφορειων να μπορεσει να δημιουργησει φορεα εκτοξευσης για τροχια χαμηλου υψους με αποτελεσμα 9 χρονια να στηρίζεται στα Soyuz και μολις τωρα να καταφερει να στειλει με Ιδιωτικη Εταιρεια αστροναυτες στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο εχουν σταματησει τετοιες ερευνες.Η δικη σας γνωση για τα συμβαινοντα στην ΝΑΣΑ θα ηταν πολυτιμη γιατι πιστευω ότι η μεν δεκαετια του 20 θα είναι η Δεκαετια της Σεληνης ενώ η δεκαετία του 30 θα είναι η δεκαετία του Αρη. Μεχρι τοτε με την αναπτυξη των νεων κινητηρων θα είναι πιο ευκολη η προσβαση στο Αρη και θα μπορει πραγματι να συμβει με απολυτη επιτυχια. Αναμενω τις γνωσεις σας και τις πληροφορίες σας για το θεμα Ευχαριστω. Κυριε Κριμιζη Συγνωμη δεν σας συστηθηκα. Δροσος Γεωργιος-Προισταμενος στο Γενικο Λογιστηριο του Κρατους. Οικονομολογος-Εραστης της Διαστημικης Εξερευνησης. Κ. Δρόσο, Διάβασα το εμαιλ σας και κοίταξα και την ιστοσελίδα σας. Όπως είπαμε στο τηλέφωνο, η ΝΑΣΑ έχει εξετάσει και συνεχίζει να εξετάζει όλα τα συστήματα προώθησης στο διάστημα. Αυτό που είπα στη συζήτηση στο Ευγενίδιο για το ταξίδι στον Άρη ισχύει, με την εξαίρεση πυρηνικού κινητήρα που έχει αποκλεισθεί προς το παρόν για πολιτικούς/περιβαλλοντολογικούς λόγους. Αν θέλετε να κοιτάξετε την βιβλιογραφία, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://science.nasa.gov/search?search_api_views_text=Propulsion. Εγώ δεν ειδικεύομαι στο θέμα και δεν έχω το χρόνο να το συζητήσω επειδή έχω πολλές ερωτήσεις για οτιδήποτε διαστημικό και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Παρακαλώ να μην επιδιώξετε συζήτηση επί του θέματος διότι δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθώ. Ευχαριστώ Σ. Κριμιζής Πληροφορίες και στοιχεία επικοινωνίας Επόπτης Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας Σωρανού Εφεσίου 4, 115 27 Αθήνα Τηλ. 210 6597 123 [/b]

Η Space X του Έλον Μασκ σχεδιάζει για το 2024 την πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Ηδιαστημική εταιρεία Space X έχει θέσει ως εφικτό στόχο την εκτόξευση της πρώτης μη επανδρωμένης αποστολής στον Άρη το 2024, όπως δήλωσε ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλός της, Έλον Μασκ. Μιλώντας στο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας του Άρη, ο φιλόδοξος Μασκ ανέφερε: «Νομίζω πως έχουμε καλές πιθανότητες να προφτάσουμε το δεύτερο παράθυρο μετάβασης στον Άρη». Αυτό το «παράθυρο» εμφανίζεται κάθε 26 μήνες, όταν οι τροχιές της Γης και του «κόκκινου πλανήτη» πλησιάζουν, οπότε το διαπλανητικό ταξίδι γίνεται πιο σύντομο. Φέτος το καλοκαίρι, οι ΗΠΑ, η Κίνα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εκμεταλλεύθηκαν αυτήν τη συγκυρία για να στείλουν διαστημικά σκάφη στον γειτονικό πλανήτη. Το επόμενο «παράθυρο» ανοίγει το 2022, ενώ το μεθεπόμενο το 2024 και είναι αυτό που θέλει να αξιοποιήσει η Space X. Η σχεδιαζόμενη αποστολή θα γίνει με τον υπό κατασκευή μεγάλο επαναχρησιμοποιούμενο πύραυλο Starship, ύψους 120 μέτρων και διαμέτρου εννέα μέτρων, ο οποίος θα διαθέτει και μεγάλη διαστημική άκατο. Το ίδιο διαστημικό όχημα σχεδιάζεται για αποστολές στη Σελήνη από το 2022, καθώς και για ταξίδια γύρω από τη Γη. Ο Μασκ έχει δηλώσει ότι οι άνθρωποι πρέπει να αποκτήσουν μόνιμη παρουσία στον Άρη ως δικλίδα ασφαλείας στην περίπτωση που η Γη γίνει ακατοίκητη, π.χ. λόγω πυρηνικού πολέμου ή πτώσης αστεροειδούς. Όμως, η Space X δεν προτίθεται να αναλάβει η ίδια την κατασκευή μίας αρειανής βάσης, απλώς θα περιοριστεί στον ρόλο της ως μεταφορικής εταιρείας για ανθρώπους και εμπορεύματα από και προς τον γειτονικό πλανήτη. Εάν το χρονοδιάγραμμα όντως τηρηθεί (ο Μασκ φημίζεται για τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις του), τότε η πρώτη εκτόξευση της Space X για τον Άρη το 2024 θα γίνει το ίδιο έτος που οι αστροναύτες της NASA θα πάνε ξανά στη Σελήνη στο πλαίσιο του νέου προγράμματος «Άρτεμις», διαδόχου του προγράμματος«Απόλλων». Η Space X σκοπεύει, επίσης, να κάνει ταξίδια για διαστημικούς τουρίστες με το Starship γύρω από τη Σελήνη, ξεκινώντας από το 2023, σύμφωνα με το Space.com. Ακόμη, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία έχει επιλέξει τη Space X ως μία από τις τρεις εταιρείες που θα αναπτύξουν σεληνιακές ακάτους για το πρόγραμμα «Άρτεμις». https://www.tanea.gr/2020/10/17/science-technology/i-space-x-tou-elon-mask-sxediazei-gia-to-2024-tin-proti-mi-epandromeni-apostoli-ston-ari/

Η NASA επιλέγει διαισθητικά μηχανήματα για να προσγειώσει το ωφέλιμο φορτίο μέτρησης νερού στη Σελήνη. Η NASA έχει απονείμει Intuitive Machines του Χιούστον περίπου 47 εκατομμύρια δολάρια για να παραδώσει ένα τρυπάνι σε συνδυασμό με ένα φασματόμετρο μάζας στη Σελήνη έως τον Δεκέμβριο του 2022 στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του εμπορικού σεληνιακού ωφέλιμου φορτίου. Η παράδοση του πειράματος εξόρυξης πάγου Polar Resources γνωστή ως PRIME-1 θα βοηθήσει τη NASA να αναζητήσει πάγο στο Νότιο Πόλο της Σελήνης και, για πρώτη φορά, να συλλέξει πάγο από κάτω από την επιφάνεια. «Συνεχίζουμε να επιλέγουμε γρήγορα τους προμηθευτές από την ομάδα των προμηθευτών CLPS για να προσγειώσουμε ωφέλιμα φορτία στην επιφάνεια του σεληνιακού, το οποίο αποτελεί παράδειγμα της δουλειάς μας για να ενσωματώσουμε την ευφυΐα της εμπορικής βιομηχανίας στις προσπάθειές μας στο Φεγγάρι», δήλωσε ο Αναπληρωτής Διαχειριστής Επιστημών της NASA Thomas Zurbuchen. "Οι πληροφορίες που θα κερδίσουμε από το PRIME-1 και άλλα επιστημονικά όργανα και τεχνολογικές επιδείξεις που στέλνουμε στην σεληνιακή επιφάνεια θα ενημερώσουν τις αποστολές μας Artemis με αστροναύτες και θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε μια βιώσιμη σεληνιακή παρουσία." Το PRIME-1 θα προσγειωθεί στη Σελήνη και θα τρυπήσει έως και 3 πόδια (περίπου 1 μέτρο) κάτω από την επιφάνεια. Θα μετρήσει με ένα φασματόμετρο μάζας πόσο πάγο στο δείγμα χάνεται στην εξάχνωση καθώς ο πάγος μετατρέπεται από ένα στερεό σε ατμό στο κενό του σεληνιακού περιβάλλοντος. Οι εκδόσεις του τρυπανιού PRIME-1 και του Mass Spectrometer Observing Lunar Operations, ή MSolo, θα πετάξουν επίσης στο VIPER, ένα κινητό ρομπότ που θα ψάξει επίσης για πάγο στο σεληνιακό Νότιο Πόλο το 2023. Η NASA θα προσγειώσει την πρώτη γυναίκα και τον επόμενο άνδρα τον Νότιο Πόλο της Σελήνης τον επόμενο χρόνο. «Το PRIME-1 θα μας δώσει τεράστια εικόνα για τους πόρους στη Σελήνη και πώς να τους εξαγάγουμε», δήλωσε ο Jim Reuter, αναπληρωτής διαχειριστής της Διεύθυνσης Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA (STMD) στην Washington. "Η αποστολή αυτού του ωφέλιμου φορτίου στη Σελήνη είναι ένα καταπληκτικό παράδειγμα των επιστημονικών και τεχνολογικών μας κοινοτήτων που έρχονται μαζί με τους εμπορικούς μας εταίρους για να αναπτύξουν πρωτοποριακές τεχνολογίες για την επίτευξη ενός φάσματος στόχων στην σεληνιακή επιφάνεια." Το πρόγραμμα Game Changing Development του STMD χρηματοδοτεί το PRIME-1. Η Honeybee Robotics της Πασαντένα της Καλιφόρνια, αναπτύσσει το τρυπάνι εξόρυξης πάγου. Το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA στη Φλόριντα, σε συνεργασία με το INFICON των Συρακουσών της Νέας Υόρκης, αναπτύσσει το φασματόμετρο μάζας. Τα δεδομένα από το PRIME-1 θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν τους επιτόπιους πόρους στη Σελήνη. Το PRIME-1 συμβάλλει στην αναζήτηση της NASA για νερό στους πόλους της Σελήνης, υποστηρίζοντας τα σχέδια του οργανισμού να δημιουργήσει μια βιώσιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Η έγκαιρη χρήση του τρυπανιού και του MSolo του PRIME-1 συμβάλλει στην αύξηση της πιθανότητας αξιόπιστης λειτουργίας αυτών των ωφέλιμων φορτίων στην πλατφόρμα κινητής τηλεφωνίας του VIPER τον επόμενο χρόνο. Μέσω της πρωτοβουλίας CLPS, η NASA αξιοποιεί τους εμπορικούς της εταίρους για να προσγειώσει γρήγορα επιστημονικά όργανα και τεχνολογικές επιδείξεις στη Σελήνη με τις πρώτες πτήσεις που θα ξεκινήσουν τον επόμενο χρόνο. Ένα βασικό μέρος του προγράμματος Artemis της NASA, οι πτήσεις CLPS θα υποστηρίξουν μια σειρά από ρομποτικές σεληνιακές δραστηριότητες πριν από την ανθρώπινη επιστροφή στη Σελήνη καθώς και καθ 'όλη τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-selects-intuitive-machines-to-land-water-measuring-payload-on-the-moon/

Ποιος θα κατασκευάσει το πρώτο διαστημόπλοιο που θα φέρει στη Γη δείγματα από τον Άρη. Η Airbus επελέγη από τον ΕΟΔ (Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος) ως ο βασικός συμβασιούχος για την κατασκευή του Earth Return Orbiter (ERO) του Mars Sample Return- το πρώτο διαστημόπλοιο που θα φέρει πίσω στη Γη δείγματα από τον Άρη. Το Mars Sample Return (MSR) είναι ένα κοινό εγχείρημα της NASA και του ΕΟΔ, και το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του Άρη. Το ERO και το Sample Fetch Rover (SFR) είναι τα δύο κύρια ευρωπαϊκά στοιχεία του MSR και πρόκειται να σχεδιαστούν και να κατασκευαστούν από την Airbus. Η τρίτη ευρωπαϊκή συμβολή στο πρόγραμμα MSR είναι ο βραχίονας STA (Sample Transfer Arm) που θα μεταφέρει τα δείγματα από το SFR στο Mars Ascent Vehicle (MAV). Η συνολική αξία του συμβολαίου για το ERO είναι 491 εκατ. ευρώ. Στο πλαίσιο της πενταετούς αποστολής, το διαστημόπλοιο θα πάει στον Άρη, θα λειτουργήσει ως αναμεταδότης για τις αποστολές στην επιφάνεια, θα συναντήσει τα δείγματα που θα τεθούν σε τροχιά και θα τα φέρει με ασφάλεια πίσω στη Γη. Πριν την εκτόξευση από την επιφάνεια του Άρη, τα δείγματα θα έχουν τοποθετηθεί σε ειδικά δοχεία και θα έχουν συλλεγεί από το SFR. Για το ERO, η Airbus θα χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία της πάνω στις αυτόνομες συναντήσεις και προσδέσεις, που έχει προκύψει από το επιτυχημένο ΑΤV (Automated Transfer Vehicle) και πρόσφατες εξελίξεις από το JUICE, την πρώτη ευρωπαϊκή αποστολή στον Δία. «Φέρνουμε την πλήρη ισχύ της εμπειρίας που αποκτήσαμε από τα Rosetta, Mars Express, Venus Express, Gaia, ATV, BepiColombo και JUICE για να διασφαλίσουμε ότι αυτή η αποστολή θα επιτύχει. Η επιστροφή δειγμάτων πίσω στη Γη από τον Άρη θα είναι ένα ασυνήθιστο κατόρθωμα, φέρνοντας τη διαπλανητική επιστήμη σε ένα νέο επίπεδο» είπε ο ο Ζαν Μαρκ Νασρ, επικεφαλής των Airbus Space Systems. Το 6 τόνων και 6 μέτρων διαστημόπλοιο προορίζεται να εκτοξευτεί με πύραυλο Ariane 6 το 2026 και θα είναι εξοπλισμένο με ηλιακούς συλλέκτες 144 τετραγωνικών μέτρων, με άνοιγμα άνω των 40 μέτρων – μεταξύ των μεγαλύτερων που έχουν φτιαχτεί ποτέ- και αναμένεται να χρειαστεί έναν χρόνο για να φτάσει στον Άρη. Θα χρησιμοποιεί ένα υβριδικό σύστημα προώθησης, που θα συνδυάζει ηλεκτρική και χημική προώθηση. Όταν φτάσει εκεί, θα παρέχει υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών στις αποστολές NASA Perserverance Rover και Sample Retriecal Lander (SRL), δύο σημαντικούς πυλώνες του εγχειρήματος MSR. Στο δεύτερο σκέλος της αποστολής του, το ERO θα πρέπει να εντοπίσει, να συναντήσει και να πιάσει ένα αντικείμενο μεγέθους μπάλας μπάσκετ: Το OS (Orbiting Sample) όπου θα βρίσκονται τα φιαλίδια με τα δείγματα- κάτι που θα πρέπει να γίνει σε απόσταση 50 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το κέντρο ελέγχου στη Γη. Όταν το πιάσει, το OS θα σφραγιστεί σε ένα ειδικό σύστημα απομόνωσης και θα τοποθετηθεί στο EEV (Earth Entry Vehicle), που στην ουσία θα είναι ένα τρίτο σύστημα απομόνωσης, για να διασφαλιστεί πως τα δείγματα θα φτάσουν ακέραια στην επιφάνεια της Γης. Το ERO θα χρειαστεί άλλον έναν χρόνο για να γυρίσει πίσω στον πλανήτη μας, όπου θα βάλει το EEV σε μια πορεία με προορισμό ένα προκαθορισμένο σημείο προσεδάφισης, πριν το ίδιο εισέλθει σε σταθερή τροχιά γύρω από τον ήλιο. Μετά την προσεδάφιση, τα δείγματα θα μεταφερθούν σε ειδικές εγκαταστάσεις και θα τεθούν σε καραντίνα, προκειμένου να ακολουθήσει εκτενής μελέτη τους. Το πρόγραμμα Mars Sample Return αποτελείται από τρεις ξεχωριστές αποστολές, που, από κοινού, θα φέρουν σε πέρας τον στόχο της επιστροφής στη Γη δειγμάτων από τον Άρη πριν τα τέλη του 2031. Το όχημα Perserverance (Mars 2020) της NASA εκτοξεύτηκε τον Ιούλιο του 2020 για να προσεδαφιστεί στον Άρη τον Φεβρουάριο του 2021, όπου θα συλλέξει δείγματα και θα τα βάλει σε ειδικά δοχεία, τα οποία θα αφήσει σε σημεία για να περισυλλεγούν από την αποστολή SRL και το ευρωπαϊκό Sample Fetch Rover. H αποστολή SRL, της οποίας ηγείται η NASA, θα εκτοξευτεί το 2026. Το ERO του ΕΟΔ θα εκτοξευτεί επίσης το 2026. https://physicsgg.blogspot.com/2020/10/blog-post_48.html

Το διαστημικό σκάφος OSIRIS-REx προσγειώνεται στον αστεροειδή Bennu. Tην ερχόμενη Τρίτη το μη επανδρωμένο σκάφος OSIRIS-REx θα επιχειρήσει ένα ιστορικό κατόρθωμα για την NASA: θα συλλέξει δείγμα, μάζας 60 γραμμαρίων, από την επιφάνεια του αστεροειδούς Bennu. H επιχείρηση θα μεταδοθεί live από to κανάλι της ΝΑSA ΕΔΩ: www.nasa.gov/nasalive (Οι λεπτομέρειες για τις ώρες μετάδοσης ΕΔΩ: https://www.nasa.gov/press-release/nasa-to-broadcast-osiris-rex-asteroid-sample-collection-activities). Αν όλα πάνε καλά, το σκάφος θα αναχωρήσει από τον αστεροειδή το Μάρτιο του 2021 και το δείγμα θα επιστρέψει στη Γη μέσα σε μια κάψουλα τον Σεπτέμβριο του 2023. Η μελέτη του δείγματος αφενός θα βοηθήσει τους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για τις πρώτες μέρες του ηλιακού μας συστήματος και αφετέρου θα δώσει πληροφορίες, χρήσιμες σε όσους ενδιαφέρονται κάποια μέρα να εξορύξουν μέταλλα στο διάστημα. Το σκάφος OSIRIS-REx της NASA εκτοξεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2016 από τη Γη και μετά από ταξίδι περίπου δύο δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων, στο τέλος του 2018 έφτασε στον μικρό αστεροειδή Bennu και άρχισε να τον εξερευνά από απόσταση. Την επόμενη εβδομάδα θα κάνει το μεγάλο βήμα επιχειρώντας την συλλογή δείγματος από την επιφάνειά του. Δείτε το σχετικό βίντεο της NASA: … και το αντίστοιχο του Scientific American: (Υπενθυμίζεται ότι το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος Hayabusa 2 κατάφερε το 2019 να συλλέξει δείγμα από την επιφάνεια του αστεροειδούς Ryugu. Το Hayabusa 2 προς τις αρχές Δεκεμβρίου 2020 θα φτάσει στη Γη και θα αφήσει στην ατμόσφαιρα μια μικρή κάψουλα που θα περιέχει τα δείγματα, η οποία αναμένεται να πέσει με αλεξίπτωτο στην Αυστραλία). https://physicsgg.me/2020/10/16/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-osiris-rex-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9/ Κοινοποιήστε:

Η αποκάλυψη ενός σκοτεινού μυστικού του Γαλαξία μας. Στις 5 Οκτωβρίου του 2020 ο Reinhard Genzel και η Andrea Ghez τιμήθηκαν με το ήμισυ του βραβείου Νόμπελ Φυσικής “για την ανακάλυψη ενός υπερμεγέθους συμπαγούς αντικειμένου στο κέντρο του γαλαξία μας». Οι Genzel και Ghez έδειξαν ότι, αν και δεν μπορούμε να δούμε μια μαύρη τρύπα, είναι δυνατόν να αντιληφθούμε την ύπαρξή της και να προσδιορίσουμε τις ιδιότητές της παρατηρώντας πως η τερατώδης βαρύτητά της καθορίζει τις τροχιές των άστρων που κινούνται γύρω της. Ο Reinhard Genzel και η Andrea Ghez διευθύνουν ερευνητικές ομάδες φυσικών οι οποίοι ερευνούν το κέντρο του Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας έχει σχήμα πεπλατυσμένου δίσκου με διάμετρο 100000 ετών φωτός και αποτελείται από αέρια, σκόνη και μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα – ένα από αυτά τα άστρα είναι ο Ήλιος μας.Από το δικό μας οπτικό πεδίο στη Γη, τεράστια διαστρικά νέφη και σκόνη κρύβουν το μεγαλύτερο μέρος του ορατού φωτός που προέρχεται από το κέντρο του Γαλαξία μας. Τα υπέρυθρα τηλεσκόπια και η ραδιοαστρονομία επέτρεψαν τους αστρονόμους να δουν μέσα από τον δίσκο του γαλαξία τα άστρα που βρίσκονται στο κέντρο του. Παρατηρώντας τις τροχιές αυτών των άστρων οι Genzel και Ghez έχουν έχουν βρει πολύ ισχυρές αποδείξεις ότι στο κέντρο του Γαλαξία μας υπάρχει ένα αόρατο αντικείμενο με τεράστια μάζα. Η μόνη δυνατή ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για μαύρη τρύπα. Εστίαση στο κέντρο Για περισσότερα από πενήντα χρόνια, οι φυσικοί υποπτεύονταν ότι στο κέντρο του γαλαξία μας μπορεί να υπάρχει μια μαύρη τρύπα. Αφότου τα κβάζαρ ανακαλύφθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι φυσικοί υποστήριξαν ότι τεράστιες μαύρες τρύπες μπορεί να βρίσκονται μέσα στους περισσότερους μεγάλους γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας γαλαξία. Όμως κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, προς το παρόν, πως σχηματίστηκαν οι γαλαξίες και οι τεράστιες μαύρες τρύπες τους, με μάζες από μερικά εκατομμύρια έως πολλά δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες. Πριν από εκατό χρόνια ο Αμερικανός αστρονόμος Harlow Shapley ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το κέντρο του Γαλαξία, προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη Α*. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1960, κατέστη σαφές ότι η ραδιοπηγή Τοξότης A * καταλαμβάνει το κέντρο του Γαλαξία, γύρω από το οποίο περιφέρονται όλα τα άστρα του Γαλαξία μας. Φτάσαμε στην δεκαετία του 1990 η εξέλιξη της τεχνολογίας και τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια επέτρεψαν την πιο συστηματική μελέτη του Τοξότη Α*. Έτσι, ο Reinhard Genzel και η Andrea Ghez ξεκίνησαν ερευνητικά προγράμματα για να δουν μέσα από τα διαστρικά νέφη την καρδιά του Γαλαξία μας, ανέπτυξαν νέες τεχνικές και βελτίωσαν τις ήδη υπάρχουσες, εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις για λεπτομερέστερη διερεύνηση της καρδιάς του Γαλαξία μας. Ο Γερμανός αστρονόμος Reinhard Genzel και η ομάδα του αρχικά χρησιμοποίησαν το NTT, το Νέας Τεχνολογίας Τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο βουνό La Silla στη Χιλή. Τελικά συνέχισαν τις παρατηρήσεις στο VLT, το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο στο όρος Paranal (επίσης στη Χιλή). Με τέσσερα γιγαντιαία τηλεσκόπια, δύο φορές το μέγεθος του NT, το VLT έχει τους μεγαλύτερους μονολιθικούς καθρέφτες στον κόσμο, ο καθένας με διάμετρο μεγαλύτερη από 8 μέτρα. Στις ΗΠΑ, η Andrea Ghez και η ερευνητική της ομάδα χρησιμοποιούν το Παρατηρητήριο Keck, που βρίσκεται στη Χαβάη, στο όρος Mauna Kea. Οι καθρέφτες του τηλεσκοπίου έχουν διάμετρο περίπου 10 μέτρα και είναι σήμερα μεταξύ των μεγαλύτερων στον κόσμο. Κάθε καθρέφτης είναι σαν μια κηρήθρα, που αποτελείται από 36 εξαγωνικά τμήματα που μπορούν να ελέγχονται χωριστά, έτσι ώστε να εστιάζουν καλύτερα το φως των άστρων. Τα άστρα δείχνουν τον δρόμο Όμως στα μεγάλα τηλεσκόπια υπάρχουν όρια στην διακριτική τους ικανότητα, κι ένας λόγος γιαυτό είναι επειδή ζούμε στον πυθμένα μιας ατμοσφαιρικής «θάλασσας» με βάθος 100 χιλιόμετρα. Μεγάλες φυσαλίδες αέρα πάνω από το τηλεσκόπιο οι οποίες είναι πιο θερμές ή ψυχρότερες από το περιβάλλον τους ενεργούν σαν φακοί που διασκεδάζουν τις ακτίνες φωτός που εισέρχονται στον καθρέπτη του τηλεσκοπίου. Αυτός είναι ο λόγος που τα άστρα τρεμοφέγγουν και οι εικόνες τους είναι θολές. Η έλευση της προσαρμοστικής οπτικής ήταν κρίσιμη στην βελτίωση των παρατηρήσεων. Τα τηλεσκόπια εξοπλίστηκαν με έναν λεπτό επιπλέον καθρέφτη που αντισταθμίζει την διαταραχή εξαιτίας του αέρα και διορθώνει την παραμορφωμένη εικόνα. Για σχεδόν τριάντα χρόνια, ο Reinhard Genzel και η Andrea Ghez παρακολουθούσαν τα άστρα τους στο μακρινό «αστρονομικό μπάχαλο» που επικρατεί στο κέντρο του γαλαξία μας. Συνεχίζουν να αναπτύσσουν και να βελτιώνουν την τεχνολογία, με πιο ευαίσθητους ψηφιακούς αισθητήρες φωτός και καλύτερα προσαρμοστικά οπτικά, ώστε η ανάλυση εικόνας να βελτιωθεί περισσότερο από χίλιες φορές. Τώρα είναι σε θέση να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις θέσεις των άστρων, παρακολουθώντας τα από νύχτα σε νύχτα. Οι ερευνητές παρακολουθούν περίπου τριάντα άστρα, τα πιο φωτεινά στο κέντρο του Γαλαξία μας. Τα άστρα κινούνται γρήγορα μέσα σε μια ακτίνα ενός μήνα φωτός από το κέντρο, εκτελώντας έναν δραστήριο χορό σαν ένα σμήνος μελισσών. Τα άστρα που βρίσκονται έξω από αυτή την περιοχή ακολουθούν τις ελλειπτικές τους τροχιές με πιο ομαλό τρόπο. Ένα άστρο, που ονομάζεται S2 ή S-O2, ολοκληρώνει μια τροχιά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία σε λιγότερο από 16 χρόνια. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσουν οι αστρονόμοι να χαρτογραφήσουν ολόκληρη την τροχιά του. Συγκριτικά, ο Ήλιος μας, χρειάζεται περισσότερα από 200 εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη περιφορά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία. Ας σημειωθεί ότι οι δεινόσαυροι εμφανίστηκαν στη Γη πριν από 230 εκατομμύρια χρόνια. Tα άστρα κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Οι τροχιές των άστρων είναι οι πιο πειστικές ενδείξεις ότι μια τεράστια μαύρη τρύπα κρύβεται στον Τοξότη Α*. Αυτή η μαύρη τρύπα έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια ηλιακές μάζες Η αλληλουχία θεωρίας και παρατηρήσεων Η συμφωνία μεταξύ των μετρήσεων των δύο ομάδων ήταν εξαιρετική και οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας πρέπει να είναι ισοδύναμη με περίπου 4 εκατομμύρια ηλιακές μάζες που καταλαμβάνει μια περιοχή όσο μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος. Σύντομα θα κοιτάξουμε απευθείας στην άβυσσο του Τοξότη A *. Όπως ακριβώς έγινε μόλις πριν από ένα χρόνο από το δίκτυο τηλεσκοπίων Event Horizon που απεικόνισε το περιβάλλον της επίσης τεράστιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία Messier 87 (M87), – σε απόσταση 55 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. H μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας είναι μικρότερη – έχει μέγεθος όσο το ηλιακό μας σύστημα. Ο μαύρος πυρήνας του M87 είναι γιγαντιαίος, πάνω από χίλιες φορές βαρύτερος από αυτόν του Τοξότη Α Οι συγκρούσεις των μαύρων τρυπών που προκάλεσαν τα βαρυτικά κύματα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα είχαν πάρα πολύ μικρότερες μάζες. Όπως οι μαύρες τρύπες, έτσι και τα βαρυτικά κύματα πριν ανιχνευθούν από το LIGO το 2015 (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, 2017) υπήρχαν μόνο ως θεωρητικοί υπολογισμοί της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτό που δεν ξέρουμε Ο Roger Penrose έδειξε ότι οι μαύρες τρύπες είναι άμεση συνέπεια της γενικής θεωρίας της σχετικότητας αλλά, στην απείρως ισχυρή βαρύτητα της μοναδικότητας (singularity), αυτή η θεωρία παύει να ισχύει. Η θεωρητική φυσική εδώ και πάρα πολλά χρόνια αγωνίζεται να διατυπώσει μια νέα θεωρία, την κβαντική βαρύτητα, η οποία συνδέει τους δύο πυλώνες της φυσικής, την θεωρία της σχετικότητας και την κβαντική μηχανική, οι οποίες συναντώνται στο ακραίο εσωτερικό των μαύρων οπών. Ταυτόχρονα, οι παρατηρήσεις πλησιάζουν όλο και πιο κοντά τις μαύρες τρύπες. Η πρωτοποριακή έρευνα του Reinhard Genzel και της Andrea Ghez άνοιξε το δρόμο για νέους ελέγχους της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και των αλλόκοτων προβλέψεών της. Πιθανότατα, αυτές οι μετρήσεις θα είναι επίσης σε θέση να αναδείξουν ενδείξεις για νέες θεωρητικές ιδέες. Το σύμπαν έχει πολλά μυστικά και εκπλήξεις που πρέπει να ανακαλυφθούν, αφού η επιστήμη της Φυσικής μας απέδειξε ότι η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τρελή ανθρώπινη φαντασία. https://physicsgg.me/2020/10/16/%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%84/

Το σπινιάρισμα του τέρατος. Σχετικά με την ιδιοπεριστροφή (σπιν) των μαύρων τρυπών και της τεράστιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας. H τερατώδης μαύρη τρύπα, Τοξότης Α* (ή Sgr Α*) που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας περιγράφεται πλήρως, όπως όλες οι μαύρες τρύπες, από τρεις μόνο παραμέτρους: την μάζα, το ηλεκτρικό φορτίο και την ιδιοστροφορμή της. Η μάζα της έχει προσδιοριστεί με σχετική ακρίβεια και ισούται με 4.1000.000 (=4,1 εκατομμύρια) ηλιακές μάζες. Αν λάβουμε υπόψιν ότι η μάζα του ήλιου μας είναι 2.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 kg (ή 2∙1030kg), καταλαβαίνουμε ότι ο χαρακτηρισμός της ως τέρας είναι μάλλον επιεικής. Για το ηλεκτρικό φορτίο και την ιδιοστροφορμή της δεν υπάρχουν ακόμα συγκεκριμένες αποδεκτές τιμές. Οι αστρονόμοι Giacomo Fragione και Avi Loeb στην πρόσφατη δημοσίευσή τους με τίτλο «An upper limit on the spin of SgrA∗ based on stellar orbits in its vicinity» διερεύνησαν την ιδιοπεριστροφορμή της μελετώντας τις τροχιές άστρων που βρίσκονται κοντά στο γαλαξιακό κέντρο. Η ιδιοστροφορμή (σπιν) μιας μαύρης τρύπας υπολογίζεται από την εξίσωση: S=\frac{GM_{BH}^2}{c} \chi όπου G η σταθερά της παγκόσμιας έλξης, M_{BH} η μάζα της μαύρης τρύπας και c η ταχύτητα του φωτός στο κενό. Η παράμετρος \chi παίρνει τιμές από 0 έως 1 και η τιμή \chi=0 σημαίνει ότι η μαύρη τρύπα δεν περιστρέφεται, ενώ η τιμή \chi=1 αντιστοιχεί στην μέγιστη δυνατή περιστροφή της. Οι Fragione και Loeb υπολόγισαν ότι \chi \lesssim 0,1 . Επομένως η ιδιοστροφορμή της μαύρης τρύπας στο κέντρο του Γαλαξία μας θα είναι μικρότερη ή ίση από 1,5∙1054 kg∙m2∙s–1. Aνοίγοντας ένα σχολικό βιβλίο συγκρίνουμε με γνωστές ιδιοστροφορμές άλλων αντικειμένων: Περιστροφή της Γης 5,8 x 1033 kg m2/s Τροχός αυτοκινήτου (u=90km/h) 102 kg m2/s Δίσκος πικ-απ (33 στροφές ανά min) 6 x 10-3 kg m2/s Τροχιακή κίνηση ηλεκτρονίου 1,05 x 10-35 kg m2/s Σπιν ηλεκτρονίου 0,53 x 10-34 kg m2/s Τι σημαίνει όμως ιδιοπεριστροφή μιας μαύρης τρύπας; Οι συνέπειες της περιστροφής μιας μαύρης τρύπας ήταν άγνωστες ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Οι φυσικές της ιδιότητες εμπεριέχονται στα μαθηματικά της λύσης Kerr. O Brandon Carter, μαθητής του Dennis Sciama στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, ανακάλυψε ότι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδιότητες της περιστρεφόμενης μαύρης τρύπας ήταν ο στροβιλισμός που δημιουργεί η τρύπα στο γύρω χώρο της. H περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα συμπαρασύρει το χώρο που βρίσκεται γύρω της (την χοανοειδή επιφάνεια) και τον αναγκάζει να περιστραφεί – σαν κυκλώνας – με ταχύτητα που είναι ανάλογη του μήκους των βελών στο διάγραμμα. Μακριά από το κέντρο ενός κυκλώνα ο αέρας περιστρέφεται αργά. Αντίστοιχα μακριά από τον ορίζοντα μιας τρύπας ο χώρος περιστρέφεται αργά. Κοντά στο κέντρο του κυκλώνα ο αέρας περιστρέφεται γρήγορα, ομοίως κοντά στον ορίζοντα της τρύπας ο χώρος περιστρέφεται γρήγορα. Ακριβώς στην επιφάνεια του ορίζοντα ο χώρος «εγκλειδώνεται» πάνω του: Περιστρέφεται με την ίδια ακριβώς ταχύτητα που περιστρέφεται ο άξονας. Αυτή η περιδίνηση του χώρου επηρεάζει αναπόφευκτα τις κινήσεις των σωμάτων που πέφτουν μέσα στην τρύπα. Το σχήμα δείχνει τις τροχιές δυο τέτοιων σωματιδίων, όπως καταγράφονται στο σύστημα αναφοράς ενός στατικού εξωτερικού παρατηρητή – δηλαδή, στο σύστημα ενός παρατηρητή που δεν διασχίζει τον ορίζοντα και δεν πέφτει μέσα στην τρύπα. Το πρώτο σωματίδιο πέφτει ομαλά μέσα στην τρύπα. Αν η τρύπα δεν περιστρεφόταν, στην αρχή το σωματίδιο θα κινούνταν ακτινικά προς τα μέσα, επιταχυνόμενο συνεχώς, όπως και η επιφάνεια ενός καταρρέοντος άστρου. Στη συνέχεια όμως, σύμφωνα με τον στατικό εξωτερικό παρατηρητή, το σωματίδιο θα επιβραδυνόταν και η κίνησή του θα «πάγωνε» ακριβώς πάνω στον ορίζοντα. Η περιστροφή της τρύπας τροποποιεί τα πράγματα ως εξής: υποχρεώνει τον χώρο να στροβιλίζεται, με αποτέλεσμα το σωματίδιο, καθώς πλησιάζει τον ορίζοντα, να παρασύρεται σε περιστροφή γύρω από την τρύπα και να ακολουθεί πιστά την κίνηση του ορίζοντα. Επομένως το σωματίδιο «παγώνει» πάνω στον περιστρεφόμενο ορίζοντα γεγονότων, και σύμφωνα με τον στατικό εξωτερικό παρατηρητή, περιφέρεται διαρκώς μαζί με τον ορίζοντα στην ίδια κατεύθυνση που περιστρέφεται η τρύπα. Παρότι οι εξωτερικοί παρατηρητές βλέπουν τα σωματίδια του παραπάνω σχήματος να «παγώνουν» πάνω στον περιστρεφόμενο ορίζοντα και να μένουν εκεί για πάντα, το ίδιο το σωματίδιο αντιλαμβάνεται κάτι τελείως διαφορετικό. Καθώς πλησιάζει τον ορίζοντα, η βαρυτική διαστολή του χρόνου αναγκάζει τον χρόνο του να ρέει όλο και πιο αργά, συγκριτικά με τον χρόνο του στατικού, εξωτερικού συστήματος αναφοράς. Όταν για το εξωτερικό σύστημα θα έχει περάσει άπειρος χρόνος, το σωματίδιο θα θεωρεί ότι έχει περάσει μόνο ένα πεπερασμένο, πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Μέσα σ’ αυτό το πεπερασμένο χρονικό διάστημα, το σωματίδιο θα έχει φτάσει στον ορίζοντα της τρύπας και, στις αμέσως επόμενες στιγμές του δικού του χρόνου, θα βουτήξει κάτω από τον ορίζοντα, προς το κέντρο της. Το δεύτερο σωματίδιο του παραπάνω σχήματος πέφτει προς την τρύπα ακολουθώντας σπειροειδή τροχιά που ελίσσεται με φορά αντίθετη από εκείνη της περιστροφής της τρύπας. Όμως, καθώς το σωματίδιο πλησιάζει στον ορίζοντα, ο στροβιλισμός του χώρου το παρασύρει και αντιστρέφει τη φορά της περιστροφικής του κίνησης. Όπως το πρώτο σωματίδιο, αναγκάζεται κι αυτό να ακολουθήσει «κατά βήμα», σύμφωνα με τους εξωτερικούς παρατηρητές, την περιστροφή του ορίζοντα. Η περιστροφή μιας μαύρης τρύπας γύρω από τον εαυτό της, εκτός από το ότι προκαλεί στροβιλισμό του περιβάλλοντος χώρου, παραμορφώνει και τον ορίζοντα της τρύπας – με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που η περιστροφή της Γης παραμορφώνει την επιφάνειά της. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις εξωθούν τον ισημερινό της Γης, καθιστώντας την ισημερινή ακτίνα της μεγαλύτερη από την πολική κατά 22 χιλιόμετρα. Ομοίως, οι φυγόκεντρες δυνάμεις εξογκώνουν τον ορίζοντα της μαύρης τρύπας στον ισημερινό. Αν η μαύρη τρύπα περιστρεφόταν εξαιρετικά γρήγορα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις θα διέλυαν τον ορίζοντά της, κατά τον ίδιο περίπου τρόπο που υποχρεώνουν το νερό ενός περιστρεφόμενου κουβά γύρω από τον κατακόρυφο άξονά του να χυθεί έξω από αυτόν. Υπάρχει λοιπόν κάποια μέγιστη ταχύτητα περιστροφής, την οποία αν υπερβεί μια τρύπα θα διαλυθεί – θυμηθείτε την τιμή της παραμέτρου \chi=1 που αναφέρθηκε πιο πάνω. Για μια μαύρη τρύπα μάζας ίσης με αυτή του Ήλιου, η μέγιστη ταχύτητα περιστροφής ισούται με 1 στροφή ανά 0,000062 δευτερόλεπτα≈16000 στροφές ανά δευτερόλεπτο. Εφόσον η περίμετρος της συγκεκριμένης μαύρης τρύπας είναι περίπου 18,5 χιλιόμετρα, αυτός ο ρυθμός αντιστοιχεί σε γραμμική ταχύτητα (στην περίμετρό της) ίση με 299.792 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτα, όση η ταχύτητα του φωτός (όχι συμπτωματικά!). Για την τερατώδη μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία, μάζας 4,1 εκατομμύρια ηλιακές μάζες, η μέγιστη ταχύτητα περιστροφής θα είναι 0,004 στροφές ανά δευτερόλεπτο. Θα κλείσουμε το θέμα με μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: το 1969 ο Roger Penrose (Νομπέλ Φυσικής 2020) πραγματοποίησε μια εξαιρετική ανακάλυψη (Gravitational collapse: the role of general relativity). Βρήκε ότι μια περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα αποθηκεύει περιστροφική κινητική ενέργεια στο στροβιλισμό του χώρου γύρω της. Επειδή ο στροβιλισμός του χώρου πραγματοποιείται έξω από τον ορίζοντα της τρύπας, η περιστροφική του ενέργεια διατίθεται προς κατανάλωση! Η ανακάλυψη του Penrose ήταν εξαιρετική, επειδή (όπως έδειξε αργότερα ο Δημήτρης Χριστοδούλου – Reversible and Irreversible transformations in Black-Hole Physics) η περιστροφική ενέργεια της τρύπας ήταν τεράστια. Αν η μαύρη τρύπα περιστρέφεται με την μέγιστη δυνατή ταχύτητα, ο συντελεστής αποθήκευσης και απελευθέρωσης ενέργειας θα είναι 48 φορές μεγαλύτερος από τον συντελεστή απόδοσης της πλήρους πυρηνικής καύσης του Ήλιου. Στην φωτογραφία οι τροχιές των άστρων S κοντά στο κέντρο του Γαλαξία μας. https://physicsgg.me/2020/10/18/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82/

247 ζεπτοδευτερόλεπτα το νέο ρεκόρ στο πιο σύντομο χρονικό διάστημα που έχει μετρηθεί. Την πιο σύντομη -μέχρι στιγμής- διάρκεια του χρόνου κατάφεραν να μετρήσουν επιστήμονες από τη Γερμανία, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στη μέτρηση των μικρών χρονικών διαστημάτων. Πρόκειται ειδικότερα, για τον χρόνο που χρειάζεται ένα σωματίδιο του φωτός (σ.σ. φωτόνιο) για να διασχίσει ένα μόριο υδρογόνου. Δηλαδή, περίπου 247 zeptoseconds. Αυτό πλέον, είναι και το μικρότερο χρονικό διάστημα, το οποίο έχει μετρηθεί μέχρι σήμερα στην παγκόσμια επιστημονική ιστορία. Ένα zeptosecond ισούται με το ένα τρισεκατομμυριοστό του ενός δισεκατομμυριοστού του ενός δευτερολέπτου ή αλλιώς 10−21 sec) δευτερόλεπτα ή πιο απλά, ο αριθμός 0 ακολουθούμενος μετά την υποδιαστολή από 20 μηδενικά και το 1. Για πρώτη φορά, το 2016 οι επιστήμονες είχαν εισέλθει στην απειροελάχιστα μικρή χρονική επικράτεια των zeptoseconds, ενώ μερικά χρόνια νωρίτερα, το 1999, είχε δοθεί το βραβείο Νόμπελ για τη μέτρηση χρονικών διαστημάτων της τάξης των femtoseconds, δηλαδή εκατομμυριοστών του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου 10−15 δευτερόλεπτα) με τη βοήθεια βραχέων παλμών λέιζερ. Για να δημιουργηθούν και να διασπαστούν οι χημικοί δεσμοί ανάμεσα στα άτομα, χρειάζονται κάποια femtoseconds, αλλά για να ταξιδέψει το φως διαμέσου ενός μορίου υδρογόνου, ο χρόνος είναι πολύ μικρότερος, μόνο μερικά zeptoseconds. Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γκαίτε στη Φρανκφούρτη και του επιταχυντή σωματιδίων DESY στο Αμβούργο, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Ράινχαρντ Ντέρνερ, μέτρησαν -με τη βοήθεια ακτίνων Χ και του υπερυψηλής ακριβείας μικροσκοπίου COLTRIMS- μια διαδικασία, η οποία είναι κατά αρκετές τάξεις μεγέθους πιο σύντομης διάρκειας σε σχέση με τα femtoseconds. Η σχετική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό Science: «Zeptosecond birth time delay in molecular photoionization» https://physicsgg.me/2020/10/18/247-%ce%b6%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b5%cf%81%cf%8c%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%b1/

Εξωγήινη χωματερή: Κίνδυνος από την αυξανόμενη… κίνηση στο διάστημα. Ακούγεται απίστευτο, κι όμως είναι αληθινό: Δορυφόροι και σκουπίδια σε τροχιά γύρω από τη γη, εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για το μέλλον της ανθρωπότητας Ήδη από το 1978, ο επιστήμονας της NASA, Ντόναλντ Κέσλερ προειδοποιούσε για μια πιθανώς καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση που θα μπορούσε να λάβει χώρα στο… διάστημα. Η θεωρία, που είναι πλέον γνωστή ως «Σύνδρομο Κέσλερ» υπέθετε ότι το διάστημα πάνω από τη γη θα μπορούσε να γεμίσει κάποια στιγμή τόσο πολύ με αντικείμενα, να μολυνθεί σε τέτοιο βαθμό από δορυφόρους και τα υπολείμματα διαστημικών εξερευνήσεων του παρελθόντος, ώστε οι μελλοντικές προσπάθειες για διαστημικά ταξίδια να γίνουν ακόμη πιο δύσκολες – αν όχι αδύνατες. Την περασμένη εβδομάδα, ο CEO της Rocket Lab, μιας Start–up εκτοξεύσεων, ανέφερε ότι η εταιρεία ήδη αρχίζει να βιώνει τις επιπτώσεις της αυξανόμενης… κίνησης στο διάστημα. Ο Πίτερ Μπεκ της Rocket Lav τονίζει ότι ο αριθμός των αντικειμένων που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο διάστημα – ένας αριθμός που αυξάνεται ραγδαία εν μέρει εξαιτίας του δορυφόρου-«αστερισμού» της SpaceX, Starlink – δυσχεραίνει την εύρεση καθαρών μονοπατιών για τους πυραύλους που επιχειρούν να εκτοξεύσουν νέους δορυφόρους. «Αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις για τις εκτοξεύσεις», δήλωσε μιλώντας στο CNN Business. Οι πύραυλοι «είναι αναγκασμένοι να προσπαθήσουν να βρουν το δρόμο τους ανάμεσα σε αυτούς τους αστερισμούς». Μέρος του προβλήματος είναι το γεγονός ότι το διάστημα εξακολουθεί να μην… υπόκειται σε ρυθμίσεις. Η τελευταία διεθνής συμφωνία με ευρεία αποδοχή δεν έχει επικαιροποιηθεί εδώ και πέντε δεκαετίες, με αποτέλεσμα η βιομηχανία διαστημικών μεταφορών να έχει αφεθεί να ελέγχει τον εαυτό της. Η Rocket Lab έχει ξεκινήσει προσπάθειες για δημιουργία ελαφριών πυραύλων, ικανών να μεταφέρουν ομάδες μικρών δορυφόρων στο διάστημα, σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση. Από το 2018, η Rocket Lab έχει εκτοξεύσει 12 επιτυχείς αποστολές και συνολικά 55 δορυφόρους στο διάστημα για μια ποικιλία ερευνητικών και εμπορικών στόχων. Ο Μπεκ εξηγεί ότι τα ζητήματα… κίνησης σε τροχιά επιδεινώθηκαν σημαντικά στη διάρκεια των 12 τελευταίων μηνών, όταν η SpaceX δημιούργησε τον «αστερισμό» Starlink, μεγεθύνοντάς τον με 700 ακόμη δορυφόρους internet. Ήδη είναι μακράν ο μεγαλύτερος αστερισμός δορυφόρων, ενώ η εταιρεία σχεδιάζει να τον μεγεθύνει και άλλο, φτάνοντας συνολικά τους 12.000 με 40.000 δορυφόρους. Πρόκειται για πενταπλάσιο αριθμό σε σχέση με όσους δορυφόρους έχει στείλει ο άνθρωπος στο διάστημα από την αρχή των διαστημικών ταξιδιών στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Δεν είναι ξεκάθαρο αν η κίνηση των ίδιων των δορυφόρων της ήταν αυτό που προκάλεσε δυσκολίες και στην ίδια την SpaceX, η οποία αρνήθηκε να σχολιάσει το ζήτημα στο CNN. . Η προειδοποίηση του Κέσλερ ανέφερε ότι αν η κίνηση γίνει υπερβολικά πυκνή, ακόμη και μία μόνο σύγκρουση μεταξύ δύο αντικειμένων θα ήταν ικανή να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που ουσιαστικά θα μετέτρεπε το διάστημα γύρω από τη γη σε εξωγήινη χωματερή. Ένα κομμάτι υπολειμμάτων θα μπορούσε να προσκρούσει σε έναν δορυφόρο και η ισχύς θα μπορούσε να δημιουργήσει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες καινούργια κομμάτια. Αυτά με τη σειρά τους θα χτυπούσαν άλλα αντικείμενα σε τροχιά, μέχρι που η τροχιά που βρίσκεται πιο κοντά στη γη θα κατέληγε κορεσμένη από έναν αυξανόμενο αριθμό ανεξέλεγκτων βλημάτων. Και οποιοδήποτε από αυτά θα μπορούσε να χτυπήσει έναν δορυφόρο, έναν πύραυλο σε εκτόξευση ή ακόμη και έναν διαστημικό σταθμό που κατοικείται από ανθρώπους. Το Σύνδρομο Κέσλερ έχει εμπνεύσει ήδη τουλάχιστον μία διάσημη ταινία. Το ερώτημα είναι αν θα παραμείνει προϊόν μυθοπλασίας. Ορισμένοι ειδικοί προειδοποιούν ότι οι περιοχές κατώτερης τροχιάς γύρω από τη γη έχουν ήδη φτάσει σε κρίσιμα επίπεδα κίνησης. Ο Μορίμπα Τζαχ, καθηγητής αστροδυναμικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν και κορυφαίος ειδικός στην κίνηση στο διάστημα, τονίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος της τροχιάς γύρω από τη γη σε ύψος κάτω των 750 μιλίων, τρέπεται σε ζώνη κινδύνου. Ο Τζαχ δημιούργησε μια βάση δεδομένων για να βοηθήσει στην επιτήρηση πιθανών συγκρούσεων στο διάστημα, και έναν διαδικτυακό πίνακα που χρησιμοποιεί τελείες για να δείξει πόσα αντικείμενα αναμένεται να περάσουν σε απόσταση έξι μιλίων το ένα από το άλλο κάθε 20 λεπτά. Στη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς, οι τελείες έγιναν τόσο πυκνές που είναι αδύνατο να τις μετρήσει κανείς. Ο Τζαχ ελπίζει ότι περισσότεροι χειριστές δορυφόρων και εταιρείες πυραύλων, συμπεριλαμβανομένης της SpaceX και του Rocket Lab θα μοιράζονται την τοποθεσία των δορυφόρων και των πυραύλων τους σε πραγματικό χρόνο, προκειμένου οι προβλέψεις του να είναι πιο ακριβείς. Καμία από τις δύο εταιρείες δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμής. Αν και δεν έχει συμβεί καμία σύγκρουση φέτος, προειδοποιεί ο Τζαχ, πλέον θα μπορούσε να είναι απλώς θέμα χρόνου. Ακόμη και αν η SpaceX, που δηλώνει αποφασισμένη να κρατήσει τους δορυφόρους της σε λιγότερο συνωστισμένα σημεία του διαστήματος και τους έχει εξοπλίσει με συστήματα αποφυγής συγκρούσεων, καταφέρει να κρατήσει καθαρό τον χώρο της στο διάστημα, πολλές ακόμη εταιρείες περιμένουν να οικοδομήσουν τους δικούς τους τεράστιους αστερισμούς. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από αμέτρητα σκουπίδια που αυτή τη στιγμή τριγυρνούν στο διάστημα. Ανάμεσά τους αχρηστευμένα μέρη πυραύλων, «νεκροί» δορυφόροι και σκουπίδια από προηγούμενες συγκρούσεις και αντι-δορυφορικά τεστ. Αυτά τα σκουπίδια είναι πρακτικά αδύνατον να καθαριστούν σε μεγάλη έκταση. Και θα πάρει χρόνια – αν όχι αιώνες – μέχρι να πέσουν εκτός τροχιάς από μόνα τους. Οι πιθανότητες να αποφύγουμε την καταστροφή μειώνονται όλο και περισσότερο με κάθε νέα εκτόξευση πυραύλου, προσθέτει ο Τζαχ. Παραμένει αισιόδοξος ότι μπορούμε να αποφύγουμε το Σύνδρομο Κέσλερ, ακόμη και με το πλήθος δορυφόρων σε τροχιά – φτάνει οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στο διάστημα να συμμορφωθούν σε ορισμένους κανόνες και καλές πρακτικές. «Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η απάντηση είναι ότι δεν θα το αποφύγουμε», τονίζει. Ο Μπεκ τονίζει ότι, αν και η αύξηση των δορυφόρων έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη δουλειά του, εγχειρήματα όπως αυτό της SpaceX έχουν πολλά πλεονεκτήματα, αφού υπόσχονται να κάνουν το internet προσβάσιμο σε δισεκατομμύρια ακόμη ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Όπως ανησυχεί εξαιτίας της απερισκεψίας που δείχνουν πολλές από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο διάστημα. «Είναι ένας αγώνας δρόμου σε τροχιά, και δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για το περιβάλλον που αφήνουμε πίσω μας», τονίζει. «Όποιος οδηγεί πλέον όχημα εκτόξευσης είναι υποχρεωμένος να έχει πλήρη συνείδηση των ευθυνών του». Αστυνομία διαστήματος. Μέχρι στιγμής ο αμερικανικός στρατός αποτελεί την de–facto παγκόσμια… τροχαία του διαστήματος, αφού διαχειρίζεται εκτεταμένες βάσεις δεδομένων για τους ενεργούς δορυφόρους αλλά και τα διαστημικά σκουπίδια. Όμως δεν θέλει να συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά. Η NASA και αξιωματούχοι του στρατού ασκούν πιέσεις στην αμερικανική κυβέρνηση να μεταβιβάσει αυτά τα καθήκοντα στην Υπηρεσία Εμπορίου, η οποία θα μπορούσε να εργαστεί για να καθιερώσει ένα πιο συνεκτικό σύστημα επιτήρησης και διαχείρισης στο πλαίσιο μιας διεθνούς συνεργασίας. Ο επικεφαλής της NASA, Τζιμ Μπρίντενσταϊν πίεσε τους γερουσιαστές σε ακρόαση της περασμένης εβδομάδας να χρηματοδοτήσουν αυτή την προσπάθεια, επισημαίνοντας ότι ακόμη και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός έχει αναγκαστεί να αποφύγει σκουπίδια σε τροχιά τρεις φορές στη διάρκεια της φετινής χρονιάς – αριθμός που δεν έχει προηγούμενο. «Προσφέρουμε σε όλο τον πλανήτη ενημέρωση για την κατάσταση στο διάστημα και διαχείριση της διαστημικής κυκλοφορίας δωρεάν», τόνισε στη διάρκεια της ακρόασης. «Πρέπει να πάρουμε αυτά τα στοιχεία, να τα συνδυάσουμε με διεθνή και εμπορικά στοιχεία και να δημιουργήσουμε μια ενιαία απεικόνιση του διαστήματος, την οποία θα μπορούμε να μοιραστούμε με τον πλανήτη. Και – παρεμπιπτόντως – ο πλανήτης πρέπει να μας στηρίξει σε αυτή την προσπάθεια». Ο Μπεκ ανησυχεί και για το γεγονός ότι ο παγκόσμιος έλεγχος του πλανήτη έχει μείνει πίσω σε σχέση με την τρέχουσα τεχνολογία. Η συμφωνία για το διάστημα, η οποία έχει συναφθεί το 1967, πραγματοποιήθηκε σε μια εποχή όταν μόνο δύο κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο ταξίδευαν στο διάστημα. Τώρα που όλο και περισσότερες χώρες και εταιρείες δραστηριοποιούνται εκεί, οι ελεγκτές είναι αντιμέτωποι με ένα αδιέξοδο: Δεν θέλουν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον χωρίς νόμους, όμως ούτε και να επιβάλουν νέους κανόνες, από φόβο ότι άλλες χώρες θα καταφέρουν να τις ξεπεράσουν στην κυριαρχία του διαστήματος. Πρόσφατες προσπάθειες επικαιροποίησης των κανόνων για τη διεθνή σκηνή έχουν αποτύχει πλήρως. «Είμαστε υπέρ του εκδημοκρατισμού του διαστήματος», υποστηρίζει ο Μπεκ. «Όμως αυτό πρέπει να γίνει με έναν τρόπο που θα δείχνει υπευθυνότητα απέναντι στην επόμενη γενιά». https://physicsgg.blogspot.com/2020/10/blog-post_9.html

Με 14,1 εκατομμύρια δολάρια χρηματοδοτεί η NASA τη Nokia για να στήσει δίκτυο κινητής τηλεφωνίας στο... φεγγάρι. Με 14,1 εκατομμύρια δολάρια θα χρηματοδοτήσει η NASA την εταιρεία Nokia για να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνιών κινητής τηλεφωνίας τέταρτης γενιάς (4G) στη Σελήνη. Το σχέδιο εντάσσεται στο ευρύτερο πρόγραμμα Tipping Point της NASA για τη χρηματοδότηση νέων διαστημικών τεχνολογιών που θα διευκολύνουν τη ζωή και την εργασία στο φεγγάρι. Η NASA έχει ως στόχο να στείλει ξανά αστροναύτες στη Σελήνη το 2024 και να δημιουργήσει μία αρχική σεληνιακή βάση έως το 2028. Γι' αυτό, ανακοίνωσε νέα συμβόλαια ύψους 370 εκατομμυρίων δολαρίων σε 14 εταιρείες, κάθε μία από τις οποίες θα αναλάβει να φτιάξει τις αναγκαίες συσκευές και υποδομές για τη σεληνιακή επιφάνεια (διαμονή, ενέργεια, επικοινωνίες, μεταφορές κ.ά.). Η Nokia Β. Αμερικής -θυγατρική της φινλανδικής Nokia- ανέλαβε το κομμάτι των επικοινωνιών για τη δημιουργία ενός δικτύου κινητών επικοινωνιών που θα επιτρέπει την επικοινωνία ανάμεσα στις σεληνιακές ακάτους, στα σεληνιακά ρόβερ, στις σεληνιακές κατοικίες που θα χτιστούν και στους αστροναύτες. Το δίκτυο θα επεκταθεί στη συνέχεια στα διαστημικά σκάφη γύρω από το φεγγάρι. «Με τη χρηματοδότηση της NASA, η Nokia θα μελετήσει πώς η γήινη τεχνολογία μπορεί να τροποποιηθεί για το σεληνιακό περιβάλλον, έτσι ώστε να υποστηρίξει αξιόπιστες και γρήγορες επικοινωνίες», δήλωσε ο Τζιμ Ρόιτερ της Διεύθυνσης Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/925205_me-141-ekatommyria-dolaria-hrimatodotei-i-nasa-ti-nokia-gia-na-stisei

Artemis Accords: Στις 8 οι χώρες που υπέγραψαν το σύμφωνο της NASA για τη Σελήνη. Έπειτα από πρωτοβουλία της NASA, οκτώ χώρες υπέγραψαν, το νέο πλαίσιο το οποίο θα διέπει τις μελλοντικές αποστολές αστροναυτών στη Σελήνη και το οποίο ονομάστηκε «Συμφωνίες Άρτεμις». Οι οκτώ χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία, Καναδάς, Ιταλία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) δεσμεύονται για ειρηνικές δραστηριότητες στο φεγγάρι. Τι προβλέπουν οι συμφωνίες Τόσο τα συνυπογράφοντα κράτη, όσο και οι ιδιωτικές διαστημικές εταιρείες τους, θα αποκαλύπτουν ανοικτά τα σχέδια τους για μελλοντικές αποστολές στο δορυφόρο της Γης και, όταν κάνουν εξορύξεις, θα συμμορφώνονται με τη διεθνή Συνθήκη για το Εξωατμοσφαιρικό Διάστημα (Outer Space Treaty) του 1967. Επίσης θα αλληλοβοηθιούνται στη Σελήνη αν παραστεί επείγουσα ανάγκη, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να ελαχιστοποιήσουν τα διαστημικά «σκουπίδια», ενώ θα φροντίσουν για τη διαλειτουργικότητα των μηχανών και συσκευών που θα μεταφερθούν στη Σελήνη (ώστε όλοι να μπορούν να χρησιμοποιούν τα πάντα χωρίς αποκλεισμούς). ​Ακόμη θα καταγράφουν όλα τα αντικείμενα που θα εγκαθιστούν στην επιφάνεια της Σελήνης, καθώς επίσης θα δημοσιοποιούν όλα τα νέα επιστημονικά δεδομένα από τις έρευνες στο φεγγάρι και θα σεβαστούν τη διαστημική «κληρονομιά», όπως τις τοποθεσίες προσελήνωσης των αποστολών «Απόλλων». «Είμαστε μια ανθρώπινη φυλή και συνεργαζόμαστε. Οι Συμφωνίες μας βοηθούν να εργαστούμε όλοι προς κοινό όφελος», δήλωσε ο Σαράχ Αλ Αμλίρι, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου των Εμιράτων. ​Οι Συμφωνίες Άρτεμις θα ακολουθηθούν από διμερείς διακρατικές συμφωνίες που θα υπογράψει κάθε χώρα με τις ΗΠΑ και, μεταξύ άλλων, θα προσδιορίζουν τη συμβολή κάθε μίας στο διαστημικό πρόγραμμα «Άρτεμις» Ο επικεφαλής της NASA Τζιμ Μπριντενστάιν ανέφερε ότι και άλλες χώρες αναμένεται να υπογράψουν τις Συμφωνίες φέτος και εξέφρασε την ελπίδα ότι τελικά θα το κάνουν όλες. ​«Ως NASA πάντα προσπαθούμε να είμαστε πολύ διαφανείς για τα σχέδια και τις πολιτικές μας και θεωρούμε ότι είναι καλό για όλες τις χώρες να είναι διαφανείς για τα σχέδια τους», ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου. Το χρονοδιάγραμμα H NASA σχεδιάζει να στείλει ξανά αστροναύτες στο φεγγάρι το 2024 και, αργότερα, να δημιουργήσει σεληνιακή βάση. Επίσης θα δημιουργήσει ένα διαστημικό σταθμό (Gateway) σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η NASA δεν προσέγγισε την ανταγωνίστρια Κίνα (που έχει ήδη δύο ρομποτικές αποστολές στη Σελήνη) για να υπογράψει τις Συμφωνίες Άρτεμις, επειδή η νομοθεσία των ΗΠΑ απαγορεύει τέτοιες διαπραγματεύσεις με την Κίνα. Η Ρωσία, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας της Roscosmos Ντμίτρι Ρογκόζιν, είναι απίθανο να συμμετάσχει στο υπό δημιουργία σεληνιακό τροχιακό σταθμό Gateway. Είναι επίσης άγνωστο αν θα υπογράψει τις Συμφωνίες Άρτεμις. https://www.youtube.com/watch?v=zwIMGS-ilwc https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/924528_nasa-aytoi-einai-oi-epomenoi-astronaytes-stin-selini-hronodiagramma-vinteo