Δροσος Γεωργιος

Μια σταθερά της φύσης μπορεί να διαφέρει στις διάφορες περιοχές του Σύμπαντος. Δεδομένα από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή που προέρχονται από την ανάλυση του φωτός από απόμακρα κβάζαρ, δείχνουν ότι μία από τις σταθερές της φύσης (η σταθερά άλφα) φαίνεται να είναι διαφορετική σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν έτσι τη θεωρία ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι ένας χώρος στο Σύμπαν που είναι ακριβώς αυτός που πρέπει να είναι για να παρουσιαστεί η ζωή, κάτι που αναιρεί την Αρχή της Ισοδυναμίας του Αϊνστάιν, η οποία αναφέρει ότι οι νόμοι της φυσικής είναι οι ίδιοι παντού. «Η ανακάλυψη αυτή ήταν μια πραγματική έκπληξη για όλους», λέει ο John Webb του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ. Η αλλαγή στη σταθερά φαίνεται να έχει έναν προσανατολισμό, δημιουργώντας μία «προτιμητέα κατεύθυνση", ή άξονα, σε ολόκληρο το σύμπαν, μια ιδέα που απορρίφθηκε περισσότερα από 100 χρόνια πριν με τη δημιουργία της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν. «Μετά τη μέτρηση της σταθεράς άλφα σε περίπου 300 μακρινούς γαλαξίες, προέκυψε κάτι αναπάντεχο: αυτός ο μαγικός αριθμός, που μας δίνει την ένταση της δύναμης του ηλεκτρομαγνητισμού, δεν είναι ίδια παντού όπως είναι εδώ στη Γη, και φαίνεται να διαφοροποιείται συνεχώς κατά μήκος ενός προτιμητέου άξονα μέσα στο Σύμπαν», εξηγεί ο Webb. «Οι επιπτώσεις του συμπεράσματος αυτού για το πως αντιλαμβανόμαστε σήμερα τον Κόσμο είναι βαθιές. Αν οι νόμοι της φυσικής αποδειχθούν απλώς «τοπικοί νόμοι», θα έχουμε τις εξής συνέπειες: το παρατηρήσιμο κομμάτι του σύμπαντος να ευνοεί την ύπαρξη της ζωής και των ανθρώπινων όντων, ενώ σε άλλα τμήματα σε πολύ πιο απομακρυσμένες περιοχές μπορεί να ισχύουν πολύ διαφορετικοί νόμοι που να εμποδίζουν το σχηματισμό της ζωής, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε». "Εάν τα αποτελέσματα μας είναι σωστά, σαφώς χρειαζόμαστε νέες φυσικές θεωρίες για να τα περιγράψουμε ικανοποιητικά." Τα συμπεράσματα των ερευνητών βασίστηκαν τόσο στις νέες μετρήσεις που λήφθηκαν με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, όσο και στις προηγούμενες μετρήσεις τους με το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο στη Γη, το Παρατηρητήριο Keck στη Χαβάη. Ο πυρήνας της ανακάλυψης τους είναι η σταθερά της λεπτής υφής ή λεπτοδομής, που είναι γνωστή και ως άλφα. Ο αριθμός αυτός καθορίζει την ισχύ των αλληλεπιδράσεων μεταξύ φωτός και ύλης. Πριν από μια δεκαετία ο Webb με τη βοήθεια παρατηρήσεων με το τηλεσκόπιο Keck, ανέλυσε το φως από μακρινούς αρχαίους γαλαξίες, που ονομάζονται κβάζαρ. Τα δεδομένα υποδείκνυαν ότι, όταν εκπέμφθηκε πριν 12 δισεκατομμύρια χρόνια το φως των κβάζαρ, η τιμή της άλφα ήταν πολύ ελαφρώς μικρότερη από ό,τι φαίνεται στα εργαστήρια στη Γη σήμερα. Τελευταία, ο Julian King, επίσης του πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, ανέλυσε τα δεδομένα από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στη Χιλή, που όμως προέρχονται από μια διαφορετική περιοχή του ουρανού. Από τα δεδομένα του VLT προκύπτει ότι η τιμή της άλφα αλλού στο Σύμπαν είναι ελάχιστα μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Η διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι περίπου ένα εκατομμυριοστό της τιμής που έχει η άλφα στην τοπική περιοχή μας, και αυτή υποδεικνύει ότι η άλφα κυμαίνεται στο χώρο και όχι στον χρόνο. "Πίστευα ότι θα βρούμε τα ίδια που βρήκε και το Keck," λέει ο King. "Αυτό όμως ήταν για μας ένα πραγματικό σοκ." Ο King αναφέρει ότι μετά τον συνδυασμό των δύο αυτών μετρήσεων, το νέο αποτέλεσμα τους "κατακεραύνωσε": «Τα τηλεσκόπια Keck και το VLT είναι σε διαφορετικά ημισφαίρια. Κοιτάζουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις μέσα στο Σύμπαν Κοιτάζοντας προς το βορρά με το Keck βλέπουμε, κατά μέσο όρο, ένα μικρότερο άλφα σε μακρινούς γαλαξίες, αλλά όταν ψάχνουμε νότια με το VLT βλέπουμε μια μεγαλύτερη τιμή της άλφα». «Η τιμή της άλφα διαφέρει μόνο κατά ένα μικροσκοπικό ποσό – περίπου ένα μέρος προς 100.000 – στο μεγαλύτερο μέρος του παρατηρήσιμου Σύμπαντος, αλλά είναι πιθανό ότι θα μπορούσαν να συμβαίνουν πολύ μεγαλύτερες διαφορές μετά την άκρη του παρατηρήσιμου ορίζοντα μας». Το μέλος της ερευνητικής ομάδας Michael Murphy, του Πανεπιστημίου Swinburne, λέει ότι η ανακάλυψη θα αναγκάσει τους επιστήμονες να επανεξετάσουν το τι ξέρουν για τους νόμους της Φύσης. "Η σταθερά λεπτής υφής, καθώς και άλλες θεμελιώδεις σταθερές, κατέχουν μια απολύτως κεντρική θέση στις θεωρίες της φυσικής. Αν όντως ποικίλλουν, θα χρειαστούμε μια καλύτερη, βαθύτερη θεωρία”, πιστεύει ο Murphy. Ενώ μια «μεταβαλλόμενη σταθερά" θα αλλάξει την κατανόηση που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας, ο Murphy σημειώνει: «Οι ασυνήθιστοι ισχυρισμοί απαιτούν και εξαιρετικές αποδείξεις Αυτό που βρήκαμε είναι εξαιρετικό, δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό.. "Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της σύγχρονης επιστήμης – είναι οι νόμοι της φυσικής ίδιοι παντού στο Σύμπαν και σε’ όλη την ιστορία του; είμαστε αποφασισμένοι να απαντήσουμε σε αυτό το φλέγον ζήτημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο". Η ομάδα αφού ανέλυσε περίπου 300 μετρήσεις της άλφα που έγιναν με το φως που προέρχεται από διάφορα σημεία στον ουρανό, είδαν πως η διακύμανση της τιμής δεν είναι τυχαία, αλλά δομημένη, σαν ένας ραβδόμορφος μαγνήτης. Το Σύμπαν φαίνεται να έχει ένα μεγάλο άλφα στη μια πλευρά και ένα μικρότερο άλφα στην άλλη. Αυτή η ευθυγράμμιση σαν "δίπολο" ταιριάζει σχεδόν με μία μυστηριώδη κίνηση των γαλαξιών, που ονομάστηκε σκοτεινό ρεύμα, που πάνε προς την άκρη του Σύμπαντος. Αυτή η ευθυγράμμιση δεν ταιριάζει, ωστόσο, με την κατεύθυνση ενός άλλου ανεξήγητου δίπολου, την επονομαζόμενη και «άξονας του κακού, που υπάρχει στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Η Γη βρίσκεται κάπου στη μέση των ακραίων τιμών για την άλφα. Αν αυτό είναι σωστό, τότε το αποτέλεσμα θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η άλφα φαίνεται να έχει την σωστή (συντονισμένη) τιμή που επιτρέπει η χημεία – και, επομένως, η βιολογία. Η αύξηση της άλφα κατά 4%, για παράδειγμα, τα αστέρια δεν θα ήταν σε θέση να παράγουν τον άνθρακα, καθιστώντας έτσι αδύνατη την βιοχημεία μας. Αν δε η ερμηνεία του φωτός από τα κβάζαρ είναι σωστή, τότε πρόκειται για "ένα τεράστιο ντηλ", συμφωνεί ο Craig Hogan, επικεφαλής του Κέντρου Σωματιδιακής Αστροφυσικής στο Fermilab. Αλλά όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Cowie, αυτός υποψιάζεται ότι υπάρχει ένα λάθος κάπου στην ανάλυση των αστροφυσικών. "Νομίζω ότι το αποτέλεσμα δεν είναι πραγματικό», λέει. Ο Michael Murphy του Πανεπιστημίου Swinburne στην Αυστραλία, κι ένας από τους ερευνητές, τονίζει ότι συσσωρεύονται τα αποδεικτικά στοιχεία για την αλλαγή της σταθεράς. "Εμείς απλά αναφέρουμε ό,τι βρίσκουμε, και κανείς δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει αυτά τα αποτελέσματα που είναι η προσπάθεια μιας δεκαετίας," δήλωσε ο Murphy. «Οι θεμελιώδεις σταθερές αν είναι σταθερές είναι μια υπόθεση. Είμαστε εδώ για να εξετάζουμε τη φυσική κι όχι να κάνουμε υποθέσεις." http://blog.physics4u.gr/?p=3430

Το διαστημικό λεωφορείο Endeavour έτοιμο για εκτόξευση στις 16 Μαΐου. Στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν τη Δευτέρα στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy στη Φλόριδα, οι ειδικοί της NASA ανακοίνωσαν τη νέα ημερομηνία και ώρα της εκτόξευσης του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 16 Mαΐου, στις 15:56 ώρα Ελλάδος (12:56 GMT). Την περασμένη Παρασκευή, οι ειδικοί της NASA είχαν συμφωνήσει στην επιμήκυνση της διάρκειας της αποστολής STS-134 στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από 14 ημέρες σε 16 ημέρες. Ωστόσο, οι μηχανικοί στο Διαστημικό Κέντρο Kennedy συνεχίζουν τις εργασίες επιδιόρθωσης στο υδραυλικό σύστημα του διαστημικού λεωφορείο, στο οποίο παρουσιάστηκε πρόβλημα στις 29 Απριλίου, λίγες ώρες πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευσή του. Παρόλο που ο λόγος για τον οποίο παρουσιάστηκε πρόβλημα δεν έχει διαπιστωθεί με ακρίβεια, οι τεχνικοί προχώρησαν σε αντικατάσταση των ηλεκτρονικών συστημάτων που μπορεί να συνέβαλλαν. Συγκεκριμένα, ένα κιβώτιο διακοπτών αντικαταστάθηκε, ενώ σειρά από δοκιμασίες πραγματοποιούνται σε εννέα συστήματα του Endeavour που τροφοδοτούνται από το νέο κιβώτιο. Δοκιμάζοντας τη λειτουργία των ηλεκτρονικών συστημάτων Το διαστημικό λεωφορείο διαθέτει τρεις συνολικά μονάδες που παρέχουν την απαραίτητη ισχύ για ελιγμούς κατά τη διάρκεια της απογείωσης και προσγείωσης. Προκειμένου η ροή καυσίμου προς τις μονάδες ισχύος να παραμένει αδιάκοπη στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στο διάστημα, έχουν προστεθεί ειδικά συστήματα θέρμανσης. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της NASA, όλες οι μονάδες ισχύος, όσο και τα συστήματα θέρμανσης θα πρέπει να βρίσκονται σε λειτουργία κατά την απογείωση. Ωστόσο, κατά την πρώτη απόπειρα απογείωσης του Endeavour, ένα από τα συστήματα θέρμανσης παρουσίασε προβλήματα λειτουργίας. Οι μηχανικοί εντόπισαν το κιβώτιο διακοπτών με το οποίο ήταν συνδεδεμένο και το αντικατέστησαν. Παράλληλα, το χρονοδιάγραμμα της αποστολής STS-134 μελετήθηκε με λεπτομέρεια και νέοι υπολογισμοί έδειξαν ότι όλοι οι στόχοι της μπορούν να επιτευχθούν ακόμα και εάν αποχωρήσουν από το Διαστημικό Σταθμό τρεις αστροναύτες.(Ειναι 6 τώρα.) Το αρχικό πρόγραμμα προβλέπει ότι ο Ιταλός αστροναύτης Paolo Nespoli και δύο συνεργάτες του θα επιστρέψουν στη Γη στις 23 Μαΐου με ένα διαστημόπλοιο Soyuz, ενώ το διαστημικό λεωφορείο Endeavour θα είναι προσδεμένο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το ρωσικό «Σογιούζ» εκτοξεύεται από το κοσμοδρόμιο Κούρου τον Οκτώβριο. Η πρώτη εκτόξευση ρωσικού πυραύλου «Σογιούζ» από το κοσμοδρόμιο Κούρου (Γαλλική Γουιάνα) προγραμματίστηκε για τον ερχόμενο Οκτώβριο. Η σχετική είδηση ανακοινώθηκε από το γαλλικό αεροδιαστημικό όμιλο Arianespace. Το «Σογιούζ» θα μεταφέρει σε τροχιά δύο δορυφόρους της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, οι οποίοι θα καταστούν μέρος του δημιουργούμενου πανευρωπαϊκού πλοηγικού συστήματος «Galileo». Το πρόγραμμα εκτόξευσης «Σογιούζ» από το Κούρου πραγματοποιείται στη βάση διακυβερνητικής συμφωνίας μεταξύ της Ρωσίας και της Γαλλίας, που υπογράφτηκε το Νοέμβριο του 2003. Η συμφωνία μετά Ρωσίας και Γαλλίας προβλέπει σε πρώτη φάση την πραγματοποίηση 4 εκτοξεύσεων σε περίοδο ενός έτους. Το γαλλικό κοσμοδρόμιο προσφέρει τη δυνατότητα τοποθέτησης στον Soyuz φορτίου 3 τόνων έναντι των 1,7 που είναι το μέγιστο της δυνατότητας του ρωσικού κοσμοδρομίου στο Baikonur του Καζακστάν. «Βάρκες» θα εξερευνήσουν τον Τιτάνα.Θα ταξιδεύουν στις λίμνες μεθανίου του δορυφόρου για να τις μελετήσουν. Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση μελετά η NASA αφού οι επιτελείς της σκέπτονται να εξερευνήσουν για πρώτη φορά ένα άλλο κόσμο όχι από αέρος ή από ξηράς αλλά με πλωτά μέσα. Μελετούν το ενδεχόμενο να στείλουν κάποια πλοιάρια στις λίμνες μεθανίου και υδρογονανθράκων που εντοπίστηκαν στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Ο Τιτάνας είναι το μοναδικό σώμα στο ηλιακό μας σύστημα στο οποίο έχει εντοπιστεί υγρό στοιχείο ενώ η ατμόσφαιρά του διαθέτει μια σειρά από οργανικές ύλες - συνδυασμός που θεωρητικώς μπορεί να παράξει ζωή. Η NASA σκοπεύει να στείλει μια αποστολή εξερεύνησης στο Τιτάνα το 2016 και στο πλαίσιο αυτό δέχτηκε διάφορες προτάσεις. Από αυτές τα στελέχη της NASA ξεχώρισαν τελικά τρεις μια εκ των οποίων είναι η TiME (Titan Mare Explorer) η οποία προτείνει την μεταφορά με ένα σκάφος μιας ειδικά σχεδιασμένης "βάρκας" η οποία θα πέσει με αλεξίπτωτο σε κάποια από τις λίμνες του Τιτάνα. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό η "βάρκα" αυτή θα έχει σφαιρικό σχήμα και θα κινείται επί τρεις μήνες στην λίμνη. Θα συλλέγει δείγματα και θα κάνει αναλύσεις και μετρήσεις τόσο στο περιεχόμενο της λίμνης όσο και στο ευρύτερο περιβάλλον της (ανέμους, υγρασία, θερμοκρασία, βροχές κ.α). Η NASA χορήγησε από τρία εκατομμύρια δολάρια σε κάθε μια από τις τρεις ερευνητικές ομάδες για να αναπτύξουν και να ολοκληρώσουν την πρότασή τους. Οι ερευνητικές ομάδες θα παραδώσουν την τελική μορφή της πρότασης τους το 2012 όταν και η NASA θα λάβει την απόφαση για το ποια απ' αυτές θα υλοποιηθεί αν και, σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν, η πρόταση για την εξερεύνηση των λιμνών είναι ήδη το φαβορί. Παράλληλα Ιάπωνες επιστήμονες σε μελέτη τους αναφέρουν ότι η ατμόσφαιρα του Τιτάνα και ειδικά η έντονη παρουσία αζώτου σε αυτή διαμορφώθηκαν την περίοδο που ο δορυφόρος βομβαρδιζόταν από πτώσεις αστεροειδών και μετεωριτών πριν από τέσσερα δις έτη. Στο Τιτάνα υπήρχε εκείνη την εποχή πολλή αμμωνία με τους βομβαρδισμούς να προκαλούν χημικές αντιδράσεις που οδήγησαν στην δημιουργία της σημερινής ατμόσφαιρας του δορυφόρου.

Κατι ακόμα απο το πανεμορφο Γαλαξία μας. Εκπληκτικό πορτρέτο του νεφελώματος Messier 8 όπου γεννιούνται νέα άστρα. Μοιάζει με κοσμικό πίνακα ζωγραφικής, στην πραγματικότητα είναι το νεφέλωμα Messier 8 που είναι γνωστό ως "Νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας". Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση πέντε χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Τοξότη και είναι ορατό ακόμη με γυμνό μάτι υπό καλές συνθήκες ορατότητας. Πρόκειται για ένα πιο τα εντυπωσιακά και μεγάλα εργοστάσια παραγωγής νέων άστρων στην διαστημική γειτονιά μας. Η εικόνα αποτελεί σύνθεση από πολλές φωτογραφίες που κατέγραψε το τηλεσκόπιο Gemini στην Χιλή στο πλαίσιο έρευνας που πραγματοποίησε ομάδα αστρονόμων από την Αργεντινή. Το νεφέλωμα που έχει μέγεθος περίπου 100 ετών φωτός αποτελείται ένα τεράστιο νέφος ιονισμένου υδρογόνου, σκόνης και κοσμικής ύλης ενώ λούζεται στην κυριολεξία από το φως ενός γιγάντιου μπλε αστέρα.

Κατι μοναδικο και πανέμορφο. Όλο το Σύμπαν σε μια φωτογραφία! Υπήρξε το όνειρο ζωής για τον ερασιτέχνη αστρονόμο Nick Risinger από το Seattle των ΗΠΑ να μπορέσει να βάλει «όλο το Σύμπαν» σε μια και μόνο φωτογραφία. Και τα κατάφερε ύστερα από σχεδόν ένα χρόνο δουλειάς και αφού διέσχισε με το τηλεσκόπιό του τις νοτιοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και τη Νότιο Αφρική, κατάφερε να αποτυπώσει όλο το νυκτερινό ουρανό σε μια και μόνο φωτογραφία. Η διαδραστική αυτή φωτογραφία απαρτίζεται από 37.000 φωτογραφίες που τράβηξε ο Risinger κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής του και χρειάστηκαν, όπως εξήγησε, αρκετοί μήνες για να μπορέσει να τακτοποιήσει όλο αυτό το πάζλ σε μια φωτογραφία. Την εικόνα μπορείτε να τη δείτε εδώ. http://media.skysurvey.org/openzoom.html

Μικρές ειδήσεις. Αναβολή εκτόξευσης. Tελειωμό δεν έχουν οι αναβολές στην εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour αναβλήθηκε και πάλι, για μετά από τις 16 Μαΐου, χωρίς όμως να ορισθεί συγκεκριμένη ημερομηνία ανακοίνωσε η NASA. Να σημειωθεί ότι το ταξίδι αναβάλλεται για τρίτη κατά σειρά φορά. Η τροχιά του ΔΔΣ ανυψώθηκε κατά ένα χιλιόμετρο. Το ρωσικό Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων σήμερα διόρθωσε την τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ), προκειμένου να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την προσεδάφιση στην προκαθορισμένη περιοχή του διαστημοπλοίου «Σογιούζ» με τριμελές πλήρωμα. Ο ελιγμός πραγματοποιήθηκε αυτόματα με τη βοήθεια των δύο κινητήρων του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημοπλοίου «Γιόχαν Κέπλερ» /ATV-2/. Η προσεδάφιση του «Σογιούζ» προγραμματίζεται για τις 24 Μαϊου. Τροποποιηση Soyuz. Η αμερικανική εταιρεία "Space Adventures", η μόνη που, μέχρι σήμερα, προσφέρει τουριστικές τροχιακές διαστημικές πτήσεις, έχει προσφερθεί να εξοπλίσει το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz- TMA, με επιπλέον χώρο για 8ήμερες εμπορικές πτήσεις, γύρω από το φεγγάρι, όπως ανακοίνωσαν στελέχη της. Η εταιρεία ανακοίνωσε, στις 28 Απριλίου, ότι προτίθεται να προσφέρει τουριστικά ταξίδια στο φεγγάρι τροχιά, μια τιμή περίπου $ 150 εκατ. ευρώ, ανά κάθισμα. "Μετά από διαβούλευση με την Corporation Energia (εταιρεία που σχεδίασε το Soyuz TMA), συμφωνήθηκαν οι τροποποιήσεις για τη διαμόρφωσή του. Το πιο σημαντικό είναι η προσθήκη μιας δεύτερης μονάδας κατοίκησης στο συγκρότημα Soyuz TMA", δήλωσε η Space Adventures.

Υγρά φωτόνια... α λα Grec!Μια εργασία του Δημήτρη Αγγελάκη που θέτει τα θεμέλια για την εποχή των «φωτονικών ημιαγωγών» Την πολύχρονη... φαγούρα των φυσικών με τα φωτόνια σίγουρα την ξεκίνησε ο Αϊνστάιν, όταν επαναπροσδιόρισε τη φύση τους στη Θεωρία της Σχετικότητας. Στη συνέχεια έγιναν το λατρεμένο τους θέμα, στην προσπάθειά τους να κατανοήσουν τη «διχασμένη προσωπικότητα» των κβάντων. Και έπειτα, αφότου ανακάλυψαν το λέιζερ, το 1960, έστησαν ολόκληρο κλάδο της φυσικής ειδικά για τη μελέτη των φωτονίων, τη φωτονική. Εκτοτε, η πρόοδος στον χειρισμό αυτών των «σωματιδίων του φωτός» υπήρξε αλματώδης, με τουλάχιστον τρεις έλληνες ερευνητές - τους καθηγητές Γιάννη Ιωαννόπουλο, Ελευθέριο Οικονόμου και Κώστα Σουκούλη - να πρωτοστατούν στις εξελίξεις. Ομως η όποια τιθάσευση των φωτονίων γινόταν πάντα υπό τους «δικούς τους όρους», καθ' ότι αυτά τα σωματίδια που ακροβατούν μεταξύ ύλης και ενέργειας έχουν δύο ιδιοτροπίες: δεν παγιδεύονται εύκολα και δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους! Αρα η πιθανότητα να τα χειριστούμε με την ευκολία του ηλεκτρικού ρεύματος, ώστε να δομήσουμε με αυτά κβαντικούς υπολογιστές, παρέμενε ουτοπία. Ως πρόσφατα δηλαδή, οπότε ένας έλληνας φυσικός νέας εσοδείας συνέβαλε αποφασιστικά στην «αιχμαλώτιση των φωτονίων». Φωτοηλεκτρονικά ειδύλλια... Αν τα φωτόνια είναι από μόνα τους άπιαστα, δεν συμβαίνει το ίδιο όταν δημιουργηθούν μέσα σε φωτονικούς κρυστάλλους - που μοιάζουν με διάτρητο ελβετικό τυρί φτιαγμένο από οξείδια του πυριτίου. Οπως έδειξαν τις δεκαετίες του '80 και του '90 οι τρεις προαναφερθέντες Ελληνες και οι Eli Yablonovitch και John Sajeev στις ΗΠΑ, η δόμηση «φωτονικών ημιαγωγών» από φωτονικούς κρυστάλλους είναι εφικτή. Κατά αντιστοιχία με τους γνωστούς ημιαγωγούς, όπου τα ηλεκτρόνια μπορούν να ρέουν (αγωγός) ή να παραμένουν καρφωμένα στη θέση τους (μονωτής), και τα φωτόνια στους φωτονικούς κρυστάλλους μπορούν να διαρρεύσουν ή να παγιδευτούν, ανάλογα με τη γεωμετρία των κρυστάλλων και τη συχνότητά τους. Παράλληλα, και ανεξάρτητα με την έρευνα στα φωτόνια υλικά, η μελέτη της αλληλεπίδρασης ατόμων - φωτονίων στο πλαίσιο της κβαντικής οπτικής έφθανε στο απόγειό της την τελευταία δεκαετία. Απίστευτα πειράματα, όπως εκείνο όπου ένα και μοναδικό φωτόνιο παγιδευόταν σε μια αέναη παλινδρόμηση ανάμεσα σε δύο μικροσκοπικούς καθρέφτες και αλληλεπιδρούσε ισχυρά με ένα και μοναδικό άτομο στο μέσο της διαδρομής, πραγματοποιήθηκαν. Το «ειδύλλιο» ατόμου - φωτονίου, γνωστό στην κβαντική οπτική ως πολαριτόνιο ή dressed state (άτομο «ντυμένο» με φωτόνιο) οδήγησε σε τεράστιες ανακαλύψεις σε πλήθος πεδίων, από τον έλεγχο των θεμελίων της Κβαντικής Θεωρίας ως την πραγματοποίηση κβαντικών πυλών και κβαντικής κρυπτογραφίας. Αυτό που παρέμενε ανοιχτό ήταν ο συνδυασμός των παραπάνω ανακαλύψεων και η εφαρμογή τους στην εξήγηση φαινομένων σε φαινομενικά ασύνδετες περιοχές της φυσικής, όπως οι υπεραγωγοί, τα υγρά ηλεκτρονίων και οι φωτονικοί κβαντικοί υπολογιστές. Στροφόρμια, φορτιόνια και υγρά φωτόνια Το ημερολόγιο έδειχνε 1963 όταν ο αμερικανός φυσικός Joaquin Luttinger πρότεινε ένα θεωρητικό μοντέλο για το πώς αλληλεπιδρούν τα ηλεκτρόνια ενός μονοδιάστατου αγωγού (όπως είναι οι νανοσωλήνες άνθρακα) σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, τα ηλεκτρόνια θα έπαυαν να είναι διακριτά και θα κινούνταν ως υγρό («υγρό του Λούτινγκερ» - Luttinger liquid). Για μια ερμηνεία τού πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί μια τέτοια συμπεριφορά, ο φυσικός Duncan Haldane - το 1981 - προέβλεψε ότι το μαγνητικό μέρος του ηλεκτρονίου («στροφόρμιο» - spinon) και το ηλεκτρικό («φορτιόνιο» - chargon) διαχωρίζονται και κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες. Η σύλληψη αυτή ήταν το λιγότερο προκλητική, καθώς η στροφορμή και το φορτίο του ηλεκτρονίου θεωρούνταν χαρακτηριστικά αναπόσπαστα συνδεδεμένα με αυτό. Οι ανά τον κόσμο φυσικοί προσπάθησαν πολλαπλά στα επόμενα χρόνια να επαληθεύσουν πειραματικά τα της εν λόγω θεωρίας για τα ηλεκτρόνια, χωρίς ουσιαστική επιτυχία: η μέτρηση της φασματικής συνάρτησης A(q,ω), που εμπεριέχει τις σχέσεις ενέργειας-ορμής των διεγέρσεων, επιτεύχθηκε μόνο εν μέρει και μία φορά, το 2005 (O. M. Auslaender et al., Science 308,). Βλέπετε, η παρατήρηση των κβαντικών φαινομένων σε στενά αλληλεπιδρώντα συστήματα στοιχειωδών σωματιδίων δυσχεραίνεται από τους τεχνικούς περιορισμούς που παρουσιάζει η αναδιάταξη της ύλης σε μικροκλίμακα. Αντίθετα, στον άυλο κόσμο των φωτονίων, μια εργασία που δημοσιεύθηκε το 2007, υπό τον τίτλο «Photon blockade induced Mott transitions and XY spin models in coupled cavity arrays» [Phys. Rev. A (Rap. Com.) vol. 76, 031805] έφερε μεγάλη πρόοδο στη μεθοδολογία παρατήρησης. Ηταν η εργασία του Δημήτρη Αγγελάκη, τότε μεταδιδακτορικού ερευνητή στο Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που έδειχνε το πώς οι συνδυασμοί διεγερμένων ατόμων και φωτονίων «αιχμαλωτισμένων σε κλουβιά» μπορούσαν να γίνουν ελεγχόμενες και μετρήσιμες οντότητες, παίζοντας τον ρόλο των ηλεκτρονίων στην πραγματική ύλη. Παρατηρώντας το τι συνέβαινε στα φωτόνια όταν «χτυπιούνταν απελπισμένα» συνωστιζόμενα μέσα σε αυτές τις φωτοπαγίδες, ο δρ Αγγελάκης, νυν λέκτορας του Πολυτεχνείου Κρήτης και επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, θυμήθηκε τη δύναμη της «παραβολής»: Αν μπορούσε να προσομοιώσει το «υγρό ηλεκτρονίων» με ένα «υγρό φωτονίων», θα έφθανε ίσως στην ποθητή εξήγηση της συμπεριφοράς των ηλεκτρονίων. Η διάταξη της επιτυχίας. Η ομάδα του, αυτή τη φορά απαρτιζόμενη από τον ίδιο και τρεις ερευνητές στη Σιγκαπούρη, σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει το οπτικό ανάλογο ενός μονοδιάστατου νανοσωλήνα, χρησιμοποιώντας μια οπτική ίνα φωτονικού κρυστάλλου. Η συγκεκριμένη διάταξη είχε ήδη προταθεί το 2008 από μια ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (C. Chang et al., Crystallization of strongly interacting photons in a nonlinear optical fiber, Nat. Phys.), αλλά η ομάδα του Αγγελάκη την επεξέτεινε: Γέμισαν τον σωλήνα με δύο αέρια ατόμων και σημάδεψαν την είσοδό του με δύο ακτίνες λέιζερ. Στη συνέχεια ρύθμισαν τα λέιζερ έτσι ώστε να επιβραδύνουν τους εκπεμπόμενους παλμούς φωτονίων, με αποτέλεσμα να τα αποθηκεύσουν μέσα στον σωλήνα σαν «στάσιμα βαγόνια διεγερμένης φωτο-ύλης». Λόγω του συνωστισμού τους με τα προϋπάρχοντα άτομα αερίου στον σωλήνα, τα παγιδευμένα φωτόνια υποχρεώθηκαν να αλληλεπιδράσουν όπως ακριβώς προέβλεπε για τα ηλεκτρόνια η θεωρία του Luttinger και να φθάσουν στη φάση διαχωρισμού των στροφορμίων από τα φορτιόνια. Οταν, στη συνέχεια, απελευθερώνονταν στην έξοδο του σωλήνα, η ομάδα του δρος Αγγελάκη μπόρεσε να δείξει ότι τα χαρακτηριστικά της φασματικής συνάρτησης του περιβόητου διαχωρισμού θα μπορούσαν να μετρηθούν με πρωτόγνωρη ακρίβεια, χρησιμοποιώντας υπάρχουσα οπτική τεχνολογία. Η δυνατότητα επίτευξης πειραματικής διάταξης που επαληθεύει τη θεωρία του Luttinger για «υγρό ηλεκτρονίων» ήταν επόμενο να χαιρετισθεί με ενθουσιασμό από την επιστημονική κοινότητα. Η εργασία τους, υπό τον τίτλο «Optical Physics: A liquid of photons», δημοσιεύθηκε μετ' επαίνων στο περιοδικό Physical Review Letters και έγινε κύριο άρθρο στο Physics και στο Nature της 20ής Απριλίου 2011. Η αγαλλίαση όμως δεν προερχόταν μόνο από τη συμβολή στη μελέτη των ηλεκτρονίων αλλά και από τις προοπτικές που διάνοιγε ο χειρισμός του «υγρού φωτονίων»: Η οπτική διάταξη του Δημήτρη Αγγελάκη κατέδειξε ότι τα φωτόνια συμπεριφέρονταν ακριβώς όπως τα ηλεκτρόνια σε κρυστάλλους μονωτικού υλικού (Mott Ιnsulator State). Δηλαδή, η διάταξη αυτή λειτουργεί ως φυσικός κβαντικός καταχωρητής, όπου το κάθε φωτόνιο στο κάθε κλουβί αντιστοιχεί στην ύπαρξη μιας κβαντικής μονάδας πληροφορίας (qubit). Είναι το δεύτερο βήμα μας προς την κατασκευή «κβαντικών λογικών πυλών», έπειτα από εκείνο που παρουσίασε εργασία του ίδιου ερευνητή και του δρος A. Kay, το 2008 (βλ. «Weaving light-matter qubits into a one way quantum computer», New J. Phys. 10, 023012). Οπως συνάγεται, τα θεμέλια για μια εποχή «φωτονικών ημιαγωγών» έχουν πλέον τεθεί. Οι πολυπόθητοι κβαντικοί υπολογιστές, με την ασύλληπτα μεγαλύτερη ισχύ και ταχύτητα επεξεργασίας δεδομένων, γίνονται επιτέλους εφικτή πραγματικότητα. Και η υπερηφάνεια μας είναι ότι, από αυτό το καθημαγμένο εκπαιδευτικό σύστημα αυτής της στερημένης από όνειρα χώρας, συνεχίζουν να βγαίνουν επιστήμονες που «αλλάζουν τον κόσμο». Συνεχώς και επίμονα, σε πείσμα κάθε Κασσάνδρας! Ποιός είναι ο Δ. Αγγελάκης 1993-1997: Πτυχίο και μεταπτυχιακό Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. 1998-2002: Διδακτορικό στο Imperial College του Λονδίνου. Η διδακτορική του διατριβή στις αλληλεπιδράσεις ατόμων - φωτονίων τού χάρισε τον Οκτώβριο 2002 το 1ο Βραβείο της Ενωσης Φυσικών του Ηνωμένου Βασιλείου. 2002-2007: Ερευνητής στο Κέντρο Κβαντικής Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ. 2007-σήμερα: Λέκτορας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στα Χανιά, και επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης. Γράφημα που αναπαριστά τη «διάταξη Αγγελάκη»: Από αριστερά, εισέρχονται στη διάτρητη οπτική ίνα φωτόνια, που συναντούν αέριο δύο διαφορετικών ατόμων. Από το «στρίμωγμα» προκύπτει διαχωρισμός της στροφορμής και του φορτίου, όπως ακριβώς έλεγε η θεωρία για τα «υγρά ηλεκτρόνια»

Πάγος νερού ανακαλύφθηκε σε φρέσκους κρατήρες του Άρη. Σε δορυφορικές εικόνες «πριν και μετά» από το βόρειο ημισφαίριο του Άρη, ερευνητές της NASA εντόπισαν φρέσκους κρατήρες πρόσκρουσης, στον πυθμένα των οποίων διακρίνεται πάγος νερού να λάμπει στην ασθενική λιακάδα. Η ύπαρξη νερού στο ρηχό υπέδαφος ήταν μη αναμενόμενη σε αυτό το «εύκρατο» γεωγραφικό πλάτος, ειδικά στις αρχές του καλοκαιριού. Η τελευταία εικόνα που δημοσιοποίησε η NASA μεταδόθηκε από τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη (MRO) τον Ιούνιο του 2010. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την κάμερα HiRISE (Επιστημονικό Πείραμα Απεικόνισης Υψηλής Ανάλυσης) και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, ώστε να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα διαφορετικά υλικά και οι υφές τους. Ο πυθμένας του κρατήρα, διαμέτρου περίπου έξι μέτρων, είναι καλυμμένος με ένα λαμπερό υλικό (εμφανίζεται γαλάζιο στη φωτογραφία) που δεν μπορεί παρά να είναι πάγος. Πιθανότατα δεν είναι ξηρός πάγος, δηλαδή στερεό διοξείδιο του άνθρακα, αλλά παγωμένο νερό ανακατεμένο με άμμο. Ο κρατήρας εκτιμάται ότι σχηματίστηκε από την πτώση μετεωρίτη κάποια στιγμή από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τον Ιανουάριο του 2010. Ανάλογες παρατηρήσεις από πέντε διαφορετικούς, μικρούς κρατήρες είχαν δημοσιοποιηθεί το 2009. Σε εκείνη την περίπτωση, οι εικόνες «πριν και μετά» (κάτω) έδειξαν ότι το λαμπερό υλικό στους κρατήρες εξαφανίστηκε σε διάστημα τριών περίπου γήινων μηνών. Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο πάγος εξαχνώθηκε, δηλαδή μετατράπηκε από στερεό απευθείας σε αέριο, λόγω της χαμηλής πίεσης και θερμοκρασίας. «Ο πάγος αυτός είναι κατάλοιπο ενός πιο υγρού κλίματος από το παρελθόν, ίσως μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια πριν» είχε εκτιμήσει τότε ο Σέιν Μπερν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας στο Τούσον. Στην φωτογραφία ο πάγος εικονίζεται γαλάζιος σε αυτή την ψευδοχρωματική φωτογραφία. Ο κρατήρας έχει διάμετρο περίπου 6 μέτρα.

Υπαινιγμοί και από δεύτερο πείραμα για εποχικό σήμα της σκοτεινής ύλης. Νέα γεγονότα δικαιώνουν όσους τόσα χρόνια τώρα υποστήριζαν πως στα πειράματά τους (συγκεκριμένα στο DAMA) όχι μόνο έχει βρεθεί η σκοτεινή ύλη, αλλά και ότι το σήμα της ποικίλλει ανάλογα με τις εποχές. Έτσι, ένα δεύτερο πείραμα, που ονομάζεται CoGeNT, αναφέρει παρόμοια ευρήματα, αν και τα δύο αποτελέσματα είναι σε σύγκρουση με τις παρατηρήσεις δύο άλλων ομάδων. Χάρτης παρουσιάζει την κατανομή της σκοτεινής ύλης που δημιούργησε έναν βαρυτικό φακό, όπως παρατηρήθηκε με το τηλεσκόπιο Hubble κατά τη διάρκεια της μελέτης COSMOS Κανείς βεβαίως δεν ξέρει τι είναι ακριβώς η σκοτεινή ύλη – οι αστρονόμοι εντοπίζουν απλώς την βαρυτική έλξη της πάνω στην κανονική ύλη, η οποία φαίνεται να υπερτερεί της συνηθισμένης με ένα συντελεστή πέντε προς ένα. Όμως, πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι είναι κατασκευασμένη από κάποια θεωρητικά σωματίδια, τα λεγόμενα WIMPs, που αλληλεπιδρούν μόνο ασθενώς με την κανονική ύλη. Από το 1998, οι ερευνητές που τρέχουν το πείραμα DAMA βαθιά μέσα στο βουνό Gran Sasso της Ιταλίας υποστηρίζουν ότι έχουν βρει αποδείξεις για τα WIMPs. Το DAMA χρησιμοποιεί μια σειρά από ανιχνευτές ιωδιούχου νατρίου για να εντοπίσει σπάνιες στιγμές, όταν δηλαδή τα WIMPs αλληλεπιδρούν με άτομα στους ανιχνευτές, παράγοντας κάποιες λάμψεις φωτός. Ο αριθμός των αναλαμπών εξασθενίζει και αυξάνει ανάλογα με τις εποχές. Τα μέλη της ομάδας DAMA υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι αυτό συμβαίνει επειδή η ταχύτητα της Γης, σε σχέση με την περιβάλλουσα θάλασσα της σκοτεινής ύλης, μεταβάλλεται καθώς ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Λένε λοιπόν ότι οι παρατηρήσεις τους θα μπορούσαν να εξηγηθούν αν τα σωματίδια των WIMP είχαν μάζα μερικά GeV. Ωστόσο, δύο άλλα πειράματα δεν έχουν βρει κανένα σημάδι από την σκοτεινή ύλη με τους ανιχνευτές τους. Το ένα, που ονομάζεται XENON100, χρησιμοποιεί 100 χιλιόγραμμα από υγρό ξένον βαθιά κάτω από το βουνό Gran Sasso, και το άλλα, που ονομάζεται CDMS ΙΙ, χρησιμοποιεί υψηλής καθαρότητας κρυστάλλους γερμανίου και πυριτίου και στεγάζεται σε ένα βαθύ ορυχείο στο Σουδάν της Μινεσότας. Και τα δύο πειράματα είναι τόσο ευαίσθητα που θα πρέπει να έχουν δει τη σκοτεινή ύλη, αν το αποτέλεσμα του DAMA οφείλεται στα WIMPs. “Η κατάσταση έχει δημιουργήσει εντάσεις," λέει ο Dan Hooper, ένας θεωρητικός στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Τώρα ένα άλλο πείραμα σκοτεινή ύλη, που ονομάζεται CoGeNT έχει βρει μια εποχιακή διακύμανση των αποτελεσμάτων της, αναφέρει ο επικεφαλής της ομάδας Juan Collar, ο οποίος παρουσίασε μια ανάλυση από παρατηρήσεις 442 ημερών, κατά την συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Φυσικών στην Καλιφόρνια, «Προσπαθήσαμε όπως όλοι οι άλλοι να διαψεύσουμε τα αποτελέσματα του DAMA, αλλά αυτό που συνέβη ήταν λίγο διαφορετικό," δήλωσε ο ίδιος. Ο ανιχνευτής CoGeNT είναι μικρός σε σύγκριση με πολλά άλλα πειράματα σκοτεινής ύλης. Αποτελείται από ένα κρύσταλλο γερμανίου 440 γραμμάρια. Ακόμα, η σκοτεινή ύλη είναι τόσο άφθονη που αναμενόταν να περάσουν ανάμεσα από τον ανιχνευτή CoGeNT 100 εκατομμύρια σωματίδια κάθε δευτερόλεπτο. Περίπου μία φορά την ημέρα, ένα από αυτά θα αλληλεπιδρούσε με έναν πυρήνα γερμανίου, οπότε ο πυρήνας θα κινείτο εντός του κρυστάλλου, οπότε θα αποσπούσε ηλεκτρόνια από τα γειτονικά άτομα. Ένα εξωτερικό ηλεκτρικό πεδίο θα προσανατόλιζε τα ηλεκτρόνια προς ένα ηλεκτρόδιο για να παραγάγει ένα μικροσκοπικό ηλεκτρικό σήμα. Προηγουμένως, η ομάδα του CoGeNT ανέφερε μια υπερβολή ανιχνευμένων γεγονότων όταν έτρεξε το πείραμα στο ορυχείο Σουδάν για 56 ημέρες. Τα μέλη της ομάδας δήλωσαν ότι αυτή η αύξηση θα μπορούσε να οφείλεται σε κάποιο είδος θορύβου που οι φυσικοί δεν κατανοούν, ή ενδεχομένως σε WIMPs μάζας 7 GeV. «Όπλο που καπνίζει»; Το πείραμα λειτουργούσε συνεχώς μέχρι που έγινε μια πυρκαγιά στο ορυχείο Σουδάν, και στις 17 Μαρτίου σταμάτησε. Αυτό έκανε τον επικεφαλής Collar του πειράματος CoGeNT και τους συνεργάτες του να αναζητήσουν μια εποχιακή διακύμανση στις 442 ημέρες που κράτησαν οι παρατηρήσεις και που είχαν ήδη συγκεντρωθεί αρκετές μετρήσεις. «Ελπίζω ότι αυτό δεν είναι τα οριστικά στοιχεία που έχουμε λάβει", λέει ο Collar, ο οποίος δεν έχει ακόμη επιστρέψει στο ορυχείο ώστε να ελέγξει για τυχόν ζημιές. Η ομάδα CoGeNT στο ορυχείο του Σουδάν διαπίστωσε λοιπόν ότι αλλάζει το σήμα τους ανάλογα με τις εποχές, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στο πείραμα DAMA. Και οι υπολογισμοί τους είναι συνεπείς με ένα σωματίδιο σκοτεινής ύλης με μικρή μάζα, όπως αυτό που ανέφερε και το πείραμα DAMA στο Gran Sasso της Ιταλίας . «Η ετήσια διαφοροποίηση σημαίνει ότι εδώ υπάρχει ένα “όπλο που καπνίζει” για τη σκοτεινή ύλη", λέει ο θεωρητικός Jonathan Feng στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνιας, ο οποίος μάλιστα δεν είναι μέλος της ομάδας CoGeNT. "Αυτή είναι η πρώτη απόδειξη ότι φάνηκε κάτι, εκτός από το DAMA". Παράξενο WIMP Όμως, η φυσικός Laura Baudis στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, πιστεύει ότι το πείραμα XENON100 ακόμα δεν έχει δει ενδείξεις της σκοτεινής ύλης, και δεν είναι βέβαιη για αυτά τα αποτελέσματα: "Χρειάζομαι χρόνο για να σκεφτούμε σχετικά με αυτά." Ο Jonathan Feng του Irvine υποδεικνύει ότι η διαφορά ανάμεσα σε όλα τα πειραματικά αποτελέσματα, μπορεί απλά να οφείλεται στην παραδοχή ότι τα WIMPs αλληλεπιδρούν με τον ίδιο τρόπο με τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Εάν όμως αυτό δεν συμβαίνει στην πράξη, τότε αυτή η διαφοροποίηση θα μπορούσε να εξηγήσει τις διαφορές στα σήματα στους ανιχνευτές από ξένον και γερμάνιο, που το καθένα έχει διαφορετική αναλογία πρωτονίων και νετρονίων. "Αυτά τα πειράματα μπορεί να φαίνονται ασυνεπή, αλλά μια μικρή θεωρητική αλλαγή μπορεί να ευθυγραμμίσει και τα δύο αποτελέσματα.", δήλωσε. Τέλος, και οι δύο ομάδες, CoGeNT και XENON100, σχεδιάζουν να διευρύνουν τα πειράματά τους. Ήδη έχει δοθεί έγκριση για την κατασκευή του πειράματος XENON1T πάλι στο ορυχείο Gran Sasso της Ιταλίας, το οποίο θα χρησιμοποιεί 1 τόνο υγρού ξένον. Ενώ, η ομάδα CoGeNT στην Αμερική σχεδιάζει να αντικαταστήσει τον απλό κρύσταλλο γερμανίου με τέσσερα ξεχωριστούς κρυστάλλους, που το καθένα θα ζυγίζει 1 κιλό, και σκοπεύει να θα αρχίσει φέτος τα νέα πειράματα της. http://blog.physics4u.gr/?p=3411

Για πρώτη φορά ορατή με γυμνό μάτι η κβαντική διεμπλοκή. Φυσικοί στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης έχουν επινοήσει ένα νέο είδος κβαντικού πειράματι αόμενα που είδαμε ποτέ. Ο Nicolas Gisin στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης διαπίστωσε ότι Ιταλοί φυσικοί είχαν κάνει στο παρελθόν ένα ενδιαφέρον πράγμα με πεπλεγμένα φωτόνια. Αντί της διεμπλοκής όπως κάνουν οι πειραματιστές συνήθως, η ιταλική ομάδα είχε κάνει διεμπλοκή σε ένα ζευγάρι φωτονίων και στη συνέχεια ενίσχυσε σε ένα από αυτά, για να δημιουργήσει ένα χείμαρρο φωτονίων που περιείχε αμέτρητα φωτόνια, που όλα ν χωρίζονται από ολόκληρο το σύμπαν. Ο Αϊνστάιν το χαρακτήρισε «στοιχειωμένη δράση από απόσταση». Και πράγματι είναι από τα πιο περίεργα φαιν συνδέονταν με το άλλο μεμονωμένο φωτόνιο από το αρχικό ζεύγος. Δηλαδή, υπήρχε ένα μεμονωμένο «μικροσκοπικό» φωτόνιο, και ένας χείμαρρος από «μακροσκοπικά» φωτόνια, όλα συνδεδεμένα σε κβαντικό επίπεδο.ος χρησιμοποιώντας ανθρώπους ως ανιχνευτές φωτονίων, και με τον τρόπο αυτό έχουν κάνει για πρώτη φορά. το κβαντικό φαινόμενο της διεμπλοκής ορατό με γυμνό μάτι.Για εκείνους που χρειάζονται μια εξήγηση, η διεμπλοκή είναι εκείνο το παράξενο κβαντικό φαινόμενο που συνδέει δύο σωματίδια σε απόσταση, ώστε κάθε τυχόν μέτρηση που διεξάγεται στο ένα σωματίδιο, αμέσως αλλάζει την ιδιότητα του άλλου – ακόμη κα Ο Gisin συνειδητοποίησε ότι, ενώ με γυμνό μάτι δεν μπορεί να δει κανείς ένα φωτόνιο, μπορεί σίγουρα να δει χιλιάδες φωτόνια. Έτσι χρησιμοποίησε μια διάταξη παρόμοια με τους Ιταλούς, αλλά αντί να βάλει ένα ανιχνευτή φωτονίων μπροστά από τον χείμαρρο των φωτονίων έβαλε τον εαυτό του και τους συνάδελφους του. Η δέσμη των φωτονίων που παράγονται από τον ενισχυτή θα εμφανιζόταν σε μία από τις δύο θέσεις στον σκοτεινό χώρο τους, ανάλογα με την κατάσταση πόλωσης που έδιναν στο μικροσκοπικά μοναδικό φωτόνιο τους. Κι έτσι, το ανθρώπινο μάτι αντικατέστησε τους ανιχνευτές φωτονίων για πρώτη φορά. Μπορεί η ιστορία να μοιάζει ως εξής: κάποιοι επιστήμονες κάθονται σε ένα σκοτεινό δωμάτιο κοιτάζοντας να αναβοσβήνουν τα φώτα, αλλά στην ουσία αποτελεί την πρώτη κβαντική διεμπλοκή που έχει παρατηρηθεί άμεσα με γυμνό μάτι. Η ελβετική ομάδα δηλαδή σύνδεσε ένα μικρο-φαινόμενο (την κβαντική διεμπλοκή) με ένα μακρο-φαινόμενο, την ανίχνευση του από ένα "ανθρώπινο ανιχνευτή".

Περισσότερα για αυτο το καταπληκτικό πειραμα!!! Το σκάφος Gravity Probe B δικαιώνει και πάλι τον Αϊνστάιν. Μετά από 96 χρόνια η επαναστατική θεωρία του Αϊνστάιν, που δεν μπορούσε να εξεταστεί με ακρίβεια τόσα χρόνια λόγω έλλειψης επαρκούς τεχνολογίας, επιβεβαιώθηκε πλήρως. Ο χωροχρόνος γύρω από μεγάλα ουράνια σώματα όχι μόνο καμπυλώνεται λόγω της παρουσίας τους αλλά διαστρεβλώνεται και συστρέφεται καθώς τα σώματα περιστρέφονται, σύμφωνα με τις εξαετείς μετρήσεις του σκάφους της NASA, Gravity Probe B (GP-B). Καμπύλωση του χωροχρόνου Κατά τον Francis Everitt, φυσικό του πανεπιστημίου Στάνφορντ και επικεφαλής των ερευνητών της αποστολής, που ξεκίνησε το 2004- ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «ο Αϊνστάιν ζει»- τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος καμπυλώνονται από τη βαρύτητα: η Γη παραμορφώνει ελαφρώς το χωροχρόνο γύρω της, «παρασέρνοντάς» τον μαζί της καθώς περιστρέφεται. Η σύλληψη της ιδέας για την αποστολή Gravity Probe B έγινε κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1959. «Ολοκληρώσαμε αυτό το σημαντικότατο πείραμα, δοκιμάζοντας το ‘Σύμπαν’ του Αϊνστάιν- και ο Αϊνστάιν επέζησε» αναφέρει ο Francis Everitt. Το σκάφος εκτοξεύτηκε για να ελέγξει δύο βασικά στοιχεία της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας: το γεωδαιτικό φαινόμενο (την έκταση της παραμόρφωσης που προκαλεί η μάζα της Γης στο γύρω διάστημα) και το αποκαλούμενο «frame dragging» : το πόσο «παρασέρνει» ή «συστρέφει» ο πλανήτης μας τον γύρω χωροχρόνο κατά την περιστροφή του. Για αυτό το σκοπό χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα γυροσκόπια, τα οποία όντως κατέγραψαν μεταβολές στην περιστροφή τους, λόγω της επίδρασης της βαρύτητας. Σε διαφορετική περίπτωση (αν δεν ίσχυε η θεωρία του Αϊνστάιν) τα γυροσκόπια θα είχαν μείνει αδρανή. Φωτογραφία-Σχεδιο. 1. Οι άξονες περιστροφής των γυροσκοπίων ήταν ευθυγραμμισμένες με ένα αστέρι-οδηγό, και στη συνέχεια παρακολουθούνται για τυχόν μεταβολές στην γωνία περιστροφής τους, οι οποίες προκαλούνται από τα αποτελέσματα της γενικής σχετικότητας 2. Ο στροβιλισμός του του πλασίου αναφοράς του χωρόχρονου λόγω περιστροφής της Γης αναμενόταν να αναγκάσει την στροφή των αξόνων περιστροφής των εξαιρετικά λείων σφαιρών του γυροσκοπίου, κατά μόλις 0,039 δευτερόλεπτο του τόξου ανά έτος 3. Για το γεωδαιτικό φαινόμενο, το διαστημικό σκάφος αναμενόταν να δει ένα μεγαλύτερο σήμα – να στραφεί ο άξονας περιστροφής των γυροσκοπίων κατά μία γωνία 6,6 δευτερόλεπτο του τόξου σε ένα χρόνο. 4. Τα γυροσκόπια του Gravity Probe B, βρίσκονταν μέσα σε ένα ειδικό δοχείο κενού που σχεδιάστηκε έτσι για να τα απομονώσουμε έναντι όλων των άλλων δυνάμεων. 5. Η ΝΑΣΑ εκτόξευσε το GP-B στις 20 Απριλίου 2004, αλλά άρχισε την χρηματοδότηση της ιδέας της αποστολής το 1963, πολύ πριν ο Neil Armstrong πατήσει στο φεγγάρι «Το Gravity Probe-B (GP-B), αν και απλό σαν αρχή, είναι από τεχνολογικής πλευράς ένα εξαιρετικά περίπλοκο πείραμα» είπε ο Rex Geveden, πρώην διευθυντής του προγράμματος. «Η ιδέα εμφανίστηκε τρεις με τέσσερις δεκαετίες πριν αναπτυχθεί η απαραίτητη τεχνολογία. Δεκατρείς νέες τεχνολογίες αναπτύχθηκαν για το GP-B». Κάποιες από τις καινοτομίες που προήλθαν από το πρόγραμμα οδήγησαν σε βελτιώσεις στην τεχνολογία GPS, ενώ μία άλλη αποστολή της NASA, η Cobe, βασίστηκε πάνω στο GP-B. Επίσης, περίπου εκατό φοιτητές απέκτησαν τα PhD τους εργαζόμενοι σε κάποιον τομέα του προγράμματος, κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών που χρειάστηκαν για το σχεδιασμό και την διεκπεραίωση της αποστολής. Τα γυροσκόπια του δορυφόρου Gravity Probe B έχουν ελέγξει δύο φαινόμενα που προβλέφτηκαν από τη θεωρία του Αϊνστάιν. Αν υπήρχε κάποια απόκλιση από τους νόμους της Γενικής Σχετικότητας το γεγονός αυτό θα είχε εκτεταμένες επιπτώσεις στην κατανόηση που έχουμε για τη δομή του Σύμπαντος. Το πρώτο πείραμα ήταν και το πιο δύσκολο ενώ το δεύτερο (το γεωδαιτικό φαινόμενο) ήταν σχετικά το πιο εύκολο. ■Ο στροβιλισμός του πλασίου αναφοράς του χωρόχρονου λόγω περιστροφής της Γης (frame dragging) – Ένα περιστρεφόμενο ογκώδες σώμα (σαν τη Γη) στροβιλίζει το χώρο και το χρόνο γύρω της. Ένα γυροσκόπιο που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη δέχεται μια εξαιρετικά μικρή δύναμη, ακριβώς λόγω αυτού του στροβιλισμού, που τείνει να του προκαλέσει μια κλίση από το επίπεδο της τροχιάς του, εξαιτίας του γεγονότος ότι η Γη το παρασύρει μαζί της. Η δύναμη αυτή ονομάζεται βαρυτομαγνητική (gravitomagnetism) και ήταν το πρώτο πείραμα, που έγινε στο σκάφος GP-B. Ήταν ικανό να αισθανθεί αυτή την επίδραση του στροβιλισμού του χωρόχρονου με μια ακρίβεια 1%. Η Γενική Σχετικότητα προβλέπει ότι ο στροβιλισμός του χωροχρόνου γύρω από τη Γη είναι 0.039 δευτερόλεπτα ή 0.000011 μοίρες. ■Γεωδαιτικό φαινόμενο – Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο χώρος και ο χρόνος όταν βρίσκονται κοντά σε ένα ογκώδες σώμα είναι στρεβλωμένοι. Σε ένα γυροσκόπιο, που βρίσκεται σε τροχιά κοντά στη Γη, αυτή η διαστρέβλωση (λόγω μάζας της Γης) το οδηγεί σε μια κλίση του άξονα περιστροφής του γυροσκοπίου στο επίπεδο της τροχιάς. Αυτό το φαινόμενο προβλέπεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας να είναι 150 φορές μεγαλύτερη από το σύρσιμο πλαισίων. Το γεωδαιτικό φαινόμενο μετρήθηκε για πρώτη φορά το 1988 και προβλέπει ότι η γήινη μάζα αφήνει ένα κοίλωμα στον χωροχρόνο, που θα πρέπει να προκαλεί μια κλίση σε κάθε γυροσκόπιο κατά 0.0018 μοίρες, ή 6.606 δευτερόλεπτα, κατά τη διάρκεια ενός έτους. Το διαστημικό σκάφος GP-B μέτρησε αυτήν την επίδραση με ακρίβεια 1 προς 10.000. Μάθετε περισσότερα για το πείραμα: http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1369.html http://einstein.stanford.edu/

Ο Ομπάμα πετάει στους ιδιώτες το μπαλάκι για την κατασκευή των διαστημικών λεωφορείων στις ΗΠΑ.(Σημαντικό Λάθος κατα την γνώμη μου.) Κάθησαν για πρώτη φορά όλοι μαζί γύρω από το τραπέζι της NASA για να περιγράψουν πώς ετοιμάζουν τη νέα, ιδιωτική πορεία προς το διάστημα που επιθυμεί ο πρόεδρος Ομπάμα. Οι τέσσερις ιδιωτικές αμερικανικές εταιρείες που επενδύουν ίδιους πόρους για να κατασκευάσουν διαστημόπλοια παρουσίασαν τις λεπτομέρειες των ισάριθμων σχεδίων τους. Η NASA τις βοηθάει με μια περιορισμένη χρηματοδότηση και την περασμένη εβδομάδα εγκρίθηκε το δεύτερο τμήμα της (269,3 εκατομμύρια δολάρια). Ο στόχος είναι η κατασκευή ενός επανδρωμένου διαστημοπλοίου που θα είναι έτοιμο το 2015 για να επιτρέψει την πρόσβαση στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Διότι από τον Ιούλιο τα διαστημικά λεωφορεία δεν θα πετούν πλέον. Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης (92,3 εκατομμύρια)πήγε στην Boeing για το πρόγραμμα της διαστημικής κάψουλας Cst-100, που μπορεί να φιλοξενήσει επτά αστροναύτες. Εχει κωνική μορφή και ζυγίζει 13 τόνους. Μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί για τουλάχιστον δέκα αποστολές. Η Boeing απασχολεί ήδη για το πρόγραμμα αυτό 200 ανθρώπους, που θα γίνουν τώρα 250. Τα πρώτα τεστ σε τροχιά της κάψουλας Cst-100 χωρίς αστροναύτες προβλέπεται να πραγματοποιηθούν το 2014. Ο Μαρκ Σιράντζελο της Sierra Nevada Corporation, η οποία εργάζεται για την κατασκευή ενός επταθέσιου μίνι διαστημικού λεωφορείου που βαφτίστηκε Dream Chaser (Κυνηγός Ονείρων), διαβεβαίωσε επίσης ότι η εταιρεία του θα ανταποκριθεί στους στόχους που έχει θέσει η NASA. «Το διαστημόπλοιό μας έχει ήδη δοκιμαστεί εδώ και 12 χρόνια», υπογράμμισε ο Σιράντζελο, «επειδή προέρχεται από το πρωτότυπο X-38 που η NASA μελετούσε ως σωστική λέμβο του διαστημικού σταθμού». Στη Sierra Nevada Co. δόθηκαν 80 εκατομμύρια, τα οποία προστέθηκαν στα 20 που είχε πάρει πέρυσι. Χάρη στη χρηματοδότηση των 22 εκατομμυρίων, διαλύθηκε κάπως το μυστήριο γύρω από τη New Shepard, την κωνικής μορφής κάψουλα που κατασκευάστηκε από την Blue Origin που ίδρυσε οΤζεφ Μπέζος του Amazon. Καθώς όφειλε να παρουσιάσει τα σχέδια, έγινε γνωστό πως η ιδέα είναι να κατασκευαστεί ένα διαστημόπλοιο κάθετης απογείωσης και προσγείωσης. «Ομως στην πρώτη φάση θα καταφύγουμε για την απογείωση σε έναν πύραυλο Atlas-5», διευκρίνισε ο Ρομπ Μάγιερσον, υπεύθυνος της Blue Origin. Οι πιο προχωρημένοι φαίνεται πως είναι οι άνθρωποι της Space X, που κατασκευάζουν τηνκάψουλα Dragon. «Με τη νέα χρηματοδότηση των 75 εκατομμυρίων λογαριάζουμε να επιταχύνουμε ακόμη περισσότερο», υπογράμμισε ο Γκάρετ Ράισμαν, πρώην αστροναύτης της NASA και τώρα τεχνικός στην εταιρεία αυτή της Καλιφόρνιας που ίδρυσε ο Ιλον Μασκ, ο οποίος πλούτισε από το σύστημα ηλεκτρονικών πληρωμών PayPal. H Dragon πραγματοποίησε ήδη με επιτυχία την πρώτη μη επανδρωμένη πτήση τον περασμένο Δεκέμβριο με έναν πύραυλο Falcon 9, που κατασκευάζεται κι αυτός από τη Space X. Στη δεξιά φωτογραφία η κάψουλα Dragon της Space X και στην αριστερή η κάψουλα Cst-100 της Βoeing. Μια σούπερ-Γη στον Καρκίνο Εξωπλανήτης με μοναδικά χαρακτηριστικά ανακαλύφθηκε σε άστρο του αστερισμου. Είναι βραχώδης και πυκνός σαν μολύβι, περιφέρεται ταχύτατα γύρω από το άστρο του, η επιφάνειά του «ψήνεται» στους 2.700 βαθμούς Κελσίου και αποτελεί αυτή τη στιγμή ό,τι πιο «καυτό» έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα στο πλαίσιο της μελέτης των πλανητών και της εξέλιξής τους. Aυτό όχι εξ αιτίας της υψηλής θερμοκρασίας του αλλά επειδή ο εξωπλανήτης που αντοπίστηκε στο άστρο 55 του αστερισμού του Καρκίνου είναι μια «υπερ-Γη» _ οι αστρονόμοι θεωρούν δηλαδή ότι συγκεντρώνει αρκετά στοιχεία παρόμοια με τον πλανήτη μας ώστε να μπορεί, αν συντρέχουν και άλλες κατάλληλες συνθήκες, να φιλοξενήσει κάποια μορφή ζωής. Πυκνός και καυτός Ο 55 Καρκίνου ε (55 Cancri e ή σε συντομογραφία Cnc e) όπως ονομάστηκε έχει διάμετρο 20.921 χιλιομέτρων. Είναι δηλαδή κατά 60% μεγαλύτερος από της Γη, αλλά έχει οκταπλάσια μάζα και διπλάσια πυκνότητα από αυτήν. «Είναι ο πυκνότερος στερεός πλανήτης που έχει ανακαλυφθεί ως σήμερα οπουδήποτε, εντός και εκτός του ηλιακού μας συστήματος» δήλωσε ο Τζέιμι Μάθιους, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας του Καναδά και μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. Αυτό σημαίνει ότι αν ζούσατε εκεί θα ζυγίζατε τρεις φορές περισσότερο ενώ προτού καλά καλά αρχίσετε να συλλαβίζετε τις πρώτες λέξεις και να κάνετε τα πρώτα βήματά σας θα ήσαστε ήδη 486 χρονών. «Την ημέρα ο ήλιος θα φαινόταν 60 φορές μεγαλύτερος και 3.600 φορές λαμπρότερος και θα κανονίζατε τα ραντεβού σας με το ρολόι και όχι με το ημερολόγιο» εξήγησε ο κ. Μάθιους. Οι υπερ-Γαίες είναι έως και δέκα φορές μεγαλύτερες από τον πλανήτη μας και προσελκύουν το έντονο ενδιαφέρον των ερευνητών επειδή τα δεδομένα τους δείχνουν ότι θα μπορούσαν να έχουν στερεή μάζα ή να καλύπτονται από υγρούς ωκεανούς. Αυτό σημαίνει ότι αν αυτά τα χαρακτηριστικά συνοδεύονται και από άλλες ικανές συνθήκες _ όπως π.χ. η κατάλληλη θερμοκρασία ή ατμόσφαιρα _ θα μπορούσαν να αποτελούν την κατοικία κάποιας εξωγήινης μορφής ζωής. Το τέλειο εργαστήριο Η υψηλή θερμοκρασία του 55 Cnc e τον καθιστά βεβαίως μη κατοικήσιμο για οποιαδήποτε μορφή ζωής, δεν τον κάνει όμως λιγότερο ενδιαφέροντα. Οι ερευνητές ανυπομονούν να μελετήσουν περισσότερο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Το γεγονός ότι το άστρο του _ το 55 Καρκίνου _ είναι, όπως ο Ηλιος μας, ένας κίτρινος γίγαντας ορατός από τη Γη ακόμη και με γυμνό μάτι διευκολύνει ιδιαίτερα τις έρευνες. «Η φωτεινότητα του άστρου καθιστά δυνατά πολλά είδη ευαίσθητων μετρήσεων, οπότε ο 55 Cnc e αποτελεί το τέλειο εργαστήριο για να εξετάσουμε θεωρίες σχετικά με τον σχηματισμό των πλανητών, την εξέλιξη και την επιβίωση» δήλωσε ο Τζος Γουίν του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Είναι υπέροχο να μπορεί κανείς να δείχνει ένα άστρο με γυμνό μάτι και να ξέρει τη μάζα και την ακτίνα ενός από τους πλανήτες του, ειδικά κάποιου τόσο ξεχωριστού όσο αυτός εδώ». Το άστρο του 55 Cnc e θα είναι ορατό με γυμνό μάτι από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου για τους επόμενους δυο μήνες. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του πιθανού περιβάλλοντος του εξωπλανήτη 55 Καρκίνου ε ή 55 Cancri e.

Κάποιες μαύρες τρύπες μπορεί να είναι πιο παλιές από το Big Bang αν το Σύμπαν κάνει κύκλους. Αν το Σύμπαν διαστέλλεται και συστέλλεται σε κύκλους Μεγάλων Εκρήξεων και Μεγάλων Συνθλίψεων, κάποιες μαύρες τρύπες μπορούν να επιβιώσουν από το παλιό σύμπαν που συστέλλεται και να εμφανιστούν στον επόμενο κύκλο της διαστολής, σύμφωνα με νέα ανάλυση. Οι μαύρες τρύπες είναι περιοχές του διαστήματος όπου η βαρύτητα είναι τόσο ισχυρή που τίποτε δεν μπορεί να διαφύγει, ακόμα ούτε και το φως. Παραδοσιακά, οι μαύρες τρύπες προκύπτουν από την βαρυτική κατάρρευση ενός πολύ μεγάλου άστρου, μετά την υπερκαινοφανή του έκρηξη. Όμως υπάρχει και μια άλλη κατηγορία αντικειμένων που ονομάζονται αρχέγονες μαύρες τρύπες, που οι κοσμολόγοι θεωρούν ότι δημιουργούνται με διαφορετικό τρόπο. Αυτά είναι κυρίως κατάλοιπα από το εξαιρετικά πυκνό και θερμό υλικό που υπήρχε στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος. Κάποια τμήματα του ήταν τόσο πυκνά ώστε μπόρεσαν να σχηματίσουν μαύρες τρύπες. Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα πρέπει σήμερα να υπάρχουν παντού καθώς το σύμπαν διαστέλλεται. Επίσης, μια βασική διαφορά αυτών των αρχέγονων μαύρων οπών με αυτές που προκύπτουν όταν τα άστρα πεθαίνουν, είναι ότι αυτές είναι πολύ μικρότερες. Αν και κανένας μέχρι τώρα δεν έχει δει αρχέγονη μαύρη τρύπα, οι γνώσεις μας γι αυτές είναι καθαρά θεωρητικές, και στηρίζονται στις διαδικασίες που επικρατούσαν αμέσως μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Τα τελευταία χρόνια οι κοσμολόγοι άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά για διαδικασίες που συνέβησαν πριν το Big Bang. Μια ιδέα που αρχίζει να κυκλοφορεί μεταξύ των κοσμολόγων είναι ότι το σύμπαν μπορεί τελικά να αρχίσει να συστέλλεται (σε πολλά δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα) και τελικά θα καταρρεύσει, αρχίζοντας με ένα νέο Big Bang. Σε αυτό το σενάριο το Σύμπαν κάνει συνεχώς τέτοιους κύκλους από Big Bang και Big Crunch. Πρόσφατα, ο Bernard Carr στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, καθώς και ο Alan Coley από Πανεπιστήμιο Dalhousie του Καναδά, αναρωτούνται τι μπορεί να συμβεί σε ένα τέτοιο σύμπαν κατά τις στιγμές λίγο πριν από μια Big Crunch (Μεγάλη Σύνθλιψη). Με κάποιους υπολογισμούς, μια Μεγάλη Σύνθλιψη δημιουργεί μια ιδιομορφία που πρέπει να αναγκάσει τα πάντα μέσα στο σύμπαν να συγχωνευθούν. Αλλά οι Carr και Coley πιστεύουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μαύρες τρύπες μιας ορισμένης μάζας θα μπορούσε να αποφύγουν αυτή την μοίρα και να επιβιώσουν της Σύνθλιψης ως ξεχωριστές οντότητες. Το εύρος των μαζών για το οποίο είναι αυτό δυνατό, ξεκινάει από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χιλιόγραμμα έως περίπου τη μάζα του Ήλιου μας. Ωστόσο, αυτό οδηγεί σε ένα πρόβλημα. Οι Coley και Carr λένε ότι, εφόσον οι μάζες των αρχέγονων και προ της σύνθλιψης μαύρων οπών είναι παρόμοιας τάξης, θα είναι πολύ δύσκολο να τις ξεχωρίσουμε. Βεβαίως κανείς δεν έχει δει ακόμη μια αρχέγονη μαύρη τρύπα, αν και έχουν γίνει υπολογισμοί για το ποιές θα πρέπει να είναι οι αποκαλυπτικές υπογραφές που παράγουν. Οι μικρές μαύρες τρύπες θα έπρεπε να εξατμίζονται και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ τελικά εξαφανίζονται μέσα σε μια βίαιη έκρηξη ακτίνων γάμμα. Η ελπίδα των κοσμολόγων είναι ότι κάποια παρατηρητήρια, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi Ακτίνων Γάμμα θα δει τέτοια γεγονότα. Πράγματι, ορισμένοι κοσμολόγοι λένε πως μπορούν να εξηγήσουν έτσι τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα που βλέπουμε από καιρό σε καιρό στον ουρανό. Αυτά όλα σημαίνουν ότι μπορεί να υπάρχουν αντικείμενα στο Σύμπαν που να υπήρχαν και πριν από το Big Bang. Και αν μπορούμε να βρούμε κάποιο τρόπο για να διακρίνουμε αυτά από τις αρχέγονες μαύρες τρύπες, μπορεί ακόμα να είμαστε σε θέση να παρατηρήσουμε αυτά τα αρχαιότερα αντικείμενα.

O γαλαξίας της Ανδρομέδας σε διαφορετικά μήκη κύματος. Εικόνες του γαλαξία της Ανδρομέδας σε διαφορετικά μήκη κύματος προσέφερε ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων της ΕSA. Το ανθρώπινο μάτι είναι ευαίσθητο στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολίας που εκπέμπει ο γαλαξίας στα περισσότερα μήκη κύματος, σε καθένα από τα οποία αποκαλύπτεται και μία διαφορετική πτυχή του. Το ορατό φως το οποίο καταγράφεται από τα επίγεια τηλεσκόπια προσφέρει πληροφορίες για αστέρες που λάμπουν στο γαλαξία της Ανδρομέδας. Ωστόσο, καλύπτει μονάχα ένα μικρό μέρος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμπουν. Το μεγαλύτερο μέρος δεν είναι ορατό από το ανθρώπινο μάτι και καταγράφεται μονάχα από διαστημικά τηλεσκόπια σε τροχιά γύρω από τη Γη. Στο ένα άκρο του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, το διαστημόπλοιο Planck ανιχνεύει φωτόνια στην περιοχή των μικροκυμάτων που προδίδουν την παρουσία σωματιδίων σκόνης με θερμοκρασία μερικούς βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Σωματίδια σκόνης μεγαλύτερης θερμοκρασίας ανιχνεύονται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel στην περιοχή του υπέρυθρου και δείχνουν περιοχές γένεσης νέων αστέρων στο εσωτερικό από τις σπείρες του γαλαξία της Ανδρομέδας. Το τηλεσκόπιο XMM-Newton ανιχνεύει ακτινοβολία με μήκος κύματος μικρότερο από το ορατό φως, στην περιοχή του υπεριώδους και των ακτίνων Χ που προέρχεται από ηλικιωμένα αστέρια προς το τέλος της ζωής τους ή κρουστικά κύματα που διαδίδονται στο διάστημα μετά την έκρηξή τους. Στο κέντρο του γαλαξία της Ανδρομέδας, το XMM-Newton έχει εντοπίσει πληθώρα μεταβλητών αστέρων, κάποιοι από τους οποίους μετά από βίαιη έκρηξη έχουν μεταβληθεί σε υπερκαινοφανείς. Και το φως που εκπέμπουν αστέρες με πολύ μεγάλη μάζα εκτείνεται μέχρι το υπεριώδες. Συνήθως καταναλώνουν γρήγορα τα πυρηνικά τους καύσιμα και ολοκληρώνουν τον κύκλο της ζωής τους με μία υπερκαινοφανή έκρηξη μέσα σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη γένησή τους. Το υπεριώδες φως συνήθως απορροφάται από τη μεσοαστρική σκόνη και επανεκπέμπεται ως υπέρθρο, και συνεπώς οι περιοχές του γαλαξία της Ανδρομέδας όπου ανιχνεύεται υπεριώδης ακτινοβολία είναι απαλλαγμένες από σκόνη. Συνδυάζοντας όλες αυτές τις παρατηρήσεις, και αποκαλύπτοντας τα διαφορετικά πρόσωπα του γαλαξία της Ανδρομέδας, οι αστρονόμοι μπορούν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη των άστρων στη διάρκεια της μακραίωνης ζωής τους. http://www.esa.int/esaCP/SEMXA8Z57NG_Greece_0.html

Φυσικοί παγίδεψαν αντιύλη για 1000 δευτερόλεπτα. Φυσικοί ανακοίνωσαν την επίτευξη ενός σημαντικού ορόσημου στη Σωματιδιακή Φυσική – τον περιορισμό σωματιδίων αντιύλης για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα δημιούργησαν πυρήνες αντιυδρογόνου για περίπου 1.000 δευτερόλεπτα ή για 16,6 λεπτά. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν λιγότερο από 172 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Σε εκείνη την έρευνα, οι φυσικοί μπόρεσαν να απομονώσουν 38 αντι-άτομα. Από τότε, οι ερευνητές αναρωτιόνταν για πόσο χρόνο ένα τέτοιο αντι-άτομο θα μπορούσε να διατηρηθεί, προτού να αποσταθεροποιεί και τελικά να καταστραφεί. Τα πρώτα άτομα αντιυδρογόνου παγιδεύτηκαν το 2010 στον επιταχυντή LHC στη Γενεύη, και συγκεκριμένα στην συσκευή ALPHA (Antihydrogen Laser Physics Apparatus). Και το νέο επίτευγμα έγινε πριν από λίγες ημέρες στον ίδιο χώρο, οπότε φτιάχτηκαν 309 αντι-άτομα για περισσότερο από 16 λεπτά. Είναι μια χρονική αύξηση τέσσερις τάξεις μεγέθους, λένε οι ερευνητές του ALPHA. Με τον αυξημένο χρόνο της αποθήκευσης της αντιύλης, θα είναι πιο εύκολο για τους φυσικούς να μελετήσουν τις ενδιαφέρουσες πτυχές των αλληλεπιδράσεων μεταξύ της κανονικής βαρυονικής ύλης και της αντιύλης. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα προβλήματα είναι εάν ενεργεί η βαρύτητα πάνω στην αντιύλη με τον ίδιο τρόπο που ενεργεί και στην κανονική ύλη. Με απλά λόγια, οι φυσικοί προσπαθούν να καθορίσουν εάν το αντιυδρογόνο, αφού αφεθεί ελεύθερο, θα πέσει στο έδαφος, ή θα ‘πετάξει’ ψηλά. "Τα άτομα που φτιάχνονται από ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο είναι ασταθή, συνήθως επιβιώνουν λιγότερο από ένα μικροδευτερόλεπτο. Το αντιυδρογόνο, όμως, είναι κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από αντισωματίδια, και πιστεύουμε ότι έτσι είναι σταθερό. Αυτός δε ο αυξημένος χρόνος μας κάνει να μελετήσουμε με ακρίβεια τη συμμετρία ύλης-αντιύλης”, λένε οι ερευνητές. "Ένα κρίσιμο ζήτημα για τις μελλοντικές μελέτες είναι: πόσο καιρό μπορεί να παγιδευτούν αντι-άτομα;", αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικό που δημοσιεύτηκε η μελέτη τους, Technology Review. "Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι τα περισσότερα από τα παγιδευμένα αντι-άτομα φθάνουν στην βασική κατάσταση”, προσθέτουν. Η έρευνα έγινε από μια πολυεθνική ομάδα επιστημόνων από τον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ελβετία, τη Σουηδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και την Ιαπωνία.

Νέο ρεκόρ ταχύτητας στη μεταφορά δεδομένων. Eσπασαν το παγκόσμιο ρεκόρ μεταδίδοντας 100 Terabit δεδομένων/δευτερόλεπτο μέσω μίας οπτικής ίνας Δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες ανακοίνωσαν ότι έσπασαν το παγκόσμιο ρεκόρ μεταδίδοντας 100 Terabit δεδομένων ανά δευτερόλεπτο μέσω μίας οπτικής ίνας. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαζόταν μόνο ένα δευτερόλεπτο για να κατέβει ένα βίντεο HD συνολικής διάρκειας τριών μηνών. Οι ταχύτητες αυτές βρίσκονται πολύ πέρα από τις σημερινές ανάγκες, σχολιάζει το περιοδικό New Scientist. Όπως αναφέρει ο Τιμ Στρονγκ της αμερικανικής εταιρείας Telegeography Research, η συνολική χωρητικότητα των οπτικών ινών που συνδέουν τη Νέα Υόρκη με την Ουάσινγκτον είναι σήμερα μόλις μερικά Terabit/sec. Οι πάροχοι, όμως, καλά θα κάνουν να προετοιμάζονται, δεδομένου ότι «η διαδικτυακή κίνηση αυξάνεται κατά περίπου 50% ανά έτος εδώ και μερικά χρόνια», όπως επισημαίνει ο ίδιος. Τα νέα ρεκόρ ανακοινώθηκαν στο Συνέδριο Επικοινωνιών Οπτικών Ινών που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα στο Λος Άντζελες. H oμάδα του Ντάγιου Κιαν, ερευνητή της ιαπωνικής NEC, ανέφερε ότι πέτυχε ρυθμούς διαμεταγωγής έως και 101,7 Terabit/sec σε οπτική ίνα μήκους 165 χιλιομέτρων. Προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η χωρητικότητα των οπτικών ινών στα σημερινά δίκτυα, οι παλμοί λέιζερ που ταξιδεύουν μέσα τους εκπέμπονται σε πολλά μήκη κύματος και σε πολλές διαφορετικές πολικότητες ταυτόχρονα. Για να αυξήσει περαιτέρω την ταχύτητα, η ομάδα του Ντάγιου Κιαν ένωσε τους παλμούς 370 επιμέρους λέιζερ που λειτουργούσαν το καθένα σε διαφορετικό μήκος κύματος. Οι επιμέρους αυτοί παλμοί ενώθηκαν σε έναν τελικό παλμό που κινήθηκε στην οπτική ίνα και έφτασε στον δέκτη στην άλλη άκρη. Διαφορετική ήταν η τεχνική που χρησιμοποίησε ο Γιουν Σακαγκούτσι του ιαπωνικού Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Αντί να χρησιμοποιήσει μια συμβατική οπτική ίνα με έναν πυρήνα, ο Σακαγκούκι ανέπτυξε μια πειραματική ίνα με επτά πυρήνες. Κάθε πυρήνας επέτρεψε ταχύτητα 15,6 Terabit/sec, οπότε ο συνολικός ρυθμός διαμεταγωγής εκτινάχθηκε στα 109 Terabit/sec. Το πρόβλημα και με τις δύο νέες τεχνικές θα ήταν η αποτελεσματική ενίσχυση του σήματος σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπλέον, οι ίνες πολλαπλών πυρήνων που απαιτεί η δεύτερη τεχνική είναι δύσκολο να κατασκευαστούν. Αυτό σημαίνει ότι οι νέες προσεγγίσεις είναι απίθανο να εφαρμοστούν άμεσα από τους παρόχους διαδικτυακών συνδέσεων, θα μπορούσαν όμως πρώτα να αξιοποιηθούν στα κέντρα δεδομένων εταιρειών όπως η Google.

Για την αναμενομενη εκτόξευση!!! Για αύριο είναι προγραμματισμένη η εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour που θα ταξιδέψει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και ανάμεσα στα άλλα που θα μεταφέρει μαζί του είναι και ένα νέο όργανο παρατήρησης του Σύμπαντος. Το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο (AMS) θα συνδεθεί στο εξωτερικό μέρος του Σταθμού και θα αναζητήσει ίχνη κοσμικής ακτινοβολίας που αντιστοιχούν στη σκοτεινή ύλη. Μέχρι στιγμής, τα όργανα παρατήρησης του Σύμπαντος επιτρέπουν την ανίχνευση φωτός. Η κίνηση των ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, η οποία θα έδινε πληροφορίες για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, είναι προς το παρόν ανεξερεύνητη χώρα. Επιπλέον η παρατήρηση της κίνησης αυτής δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από επίγειους σταθμούς, καθώς η ατμόσφαιρα της Γης μας προστατεύει απότην κοσμική ακτινοβολία. Η σκοτεινή ύλη ωστόσο πιστεύεται πως αντιστοιχεί σε τεράστιο ποσοστό της ύλης του Σύμπαντος, αφού τα άστρα, οι πλανήτες, τα αέρια, η διαστημική σκόνη και τα άλλα παρατηρήσιμα φαινόμενα αντιστοιχούν μόλις στο 10% της ύλης του Σύμπαντος. Το AMS συναρμολογήθηκε στο CERN και στην κατασκευή του συνεργάστηκαν 600 κορυφαίοι επιστήμονες (μεταξύ αυτών και νομπελίστες) διαφόρων ερευνητικών οργανισμών, φορέων και πανεπιστημίων από 16 χώρες. Είναι από 100 έως 1.000 φορές πιο ευαίσθητο από αντίστοιχα επίγεια όργανα ανίχνευσης σωματιδίων. Το κόστος κατασκευής του ανήλθε στα 2 δις δολάρια. Περισσότερα εδω: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=14373&postdays=0&postorder=asc&start=0 Το Hubble είδε τον θάνατο του Ήλιου Εικόνες από το νεφέλωμα «Μάτι της Γάτας» αποκαλύπτουν τι θα συμβεί στο ηλιακό μας σύστημα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα εντυπωσιακή φωτογραφία που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble από το νεφέλωμα NGC 6543 που είναι πιο γνωστό με τον όνομα « Μάτι της Γάτας». Πρόκειται για ένα πλανητικό νεφέλωμα που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή το κεντρικό άστρο του που έχει καταρρεύσει ανήκε στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο μας. Έτσι οι επιστήμονες μπορούν μελετώντας το τι συμβαίνει εκεί να δούνε τι θα συμβεί όταν σε περίπου 5 δισ. έτη θα καταρρεύσει ο Ήλιος και θα καταστραφεί μαζί του και το ηλιακό μας σύστημα. Το «Μάτι της Γάτας» βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού του Δράκου, σε απόσταση 3.000 ετών φωτός από τη Γη. Αποτελείται από εκπληκτικά περίπλοκες δομές, ομόκεντρους δακτυλίους από αέρια, πίδακες από αέρια υψηλής ταχύτητας, και ασυνήθιστους κόμβους από αέρια που προκλήθηκαν από κύματα κλονισμού. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι οι δακτύλιοι είναι προϊόν του "επιθανάτιου ρόγχου" του άστρου και η μελέτη τους μπορεί να αποκαλύψει πολλά σημαντικά κοσμικά φαινόμενα. Η μορφή που έχει λάβει το νεφέλωμα πιθανολογείται ότι είναι πολύ πρόσφατη και όχι μεγαλύτερη των χιλίων ετών. Απομεινάρι της κατάρρευσης του άστρου είναι πλέον ένας λευκός νάνος, ένα αστέρι θερμοκρασίας 80.000 βαθμών Κελσίου που λάμπει 10.000 φορές περισσότερο από τον Ήλιο μας. Ακόμα και σήμερα το άστρο αυτό έχει μάζα πενταπλάσια του Ήλιου μας και εκτοξεύει υλικά με ρυθμό 20 τρισεκατομμυρίων τόνων το δευτερόλεπτο και με ταχύτητα 1.900 χιλιόμετρων το δευτερόλεπτο. Μικρες ειδήσεις. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές», το οποίο στη διάρκεια τεσσάρων 24-ώρων πετούσε σαν τροχιακό εργαστήριο, ουσιαστικά κάηκε ολοσχερώς στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Τα εναπομείναντα τεμάχια βυθίστηκαν σε βάθος 4 χλμ. στο νότιο τμήμα του Ειρηνικού ωκεανού, μακριά από τις ναυσιπλοΐκές διαδρομές. Το «Προγκρές» αποσυνδέθηκε από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 22 Απριλίου, αφού προηγουμένως φόρτωσαν σ΄αυτό τα απόβλητα που είχαν συσσωρευτεί στο σταθμό και τον εξοπλισμό, του οποίου είχε λήξει η περίοδος ζωής. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η καταστροφή των διαστημικών αποβλήτων με τη βοήθεια «φορτηγών» δεν βλάπτει την οικολογία της Γης. Κατά την είσοδό τους στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας το μεγαλύτερο μέρος των φορτωμένων στο «Προγκρές» αποβλήτων καίγεται μαζί με το διαστημόπλοιο. Ένα νέο διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρές εκτοξευτηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ προς το ΔΔΣ. Το δεύτερο αυτού του έτους ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές» εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ. Η σύνδεση του με το ΔΔΣ προγραμματίζεται για τις 29 Απριλίου. Το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει για το πλήρωμα του σταθμού πάνω από διόμιση τόνους φορτία – τρόφιμα, νερό, καύσιμα, εξοπλισμό και δώρα από τους οικείους. Εκτός των συνηθισμένων φορτίων, το διαστημόπλοιο θα μεταφέρει στο σταθμό νέα ομάδα «διαστημικών ταξιδιωτών» - πειραματικές μύγες δροσόφιλες και σπόρους ντομάτας και σιταριού για τον τροχιακό κήπο, μεταδίδει το ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ. Το ρωσικό μεταγωγικό διαστημόπλοιο «Προγκρές» συνδέθηκε επιτυχώς με το Διεθνή Διαστημικο Σταθμό (ΔΔΣ) ανακοίνωσε το Κέντρο Διεύθυνσης Πτήσεων στα περίχωρα της Μόσχας.Τώρα στο ΔΔΣ εργάζεται ένα διεθνές εξαμελές πλήρωμα. Στο κοσμοδρόμιο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα, όπου έχει κατασκευαστεί εγκατάσταση εκτόξευσης ρωσικών πυραύλων-φορέων Σογιούζ αρχίζει η γενική πρόβα της εκτόξευσης με σκοπό τον έλεγχο όλων των συστημάτων και όλων των πριν την εκτόξευση εγχειρημάτων. . Η πρώτη εκτόξευση του πυραύλου-φορέα στο πλαίσιο του ρωσο-ευρωπαϊκού σχεδίου «Σογιούζ-Κουρού» προβλέπεται να γίνει φέτος το φθινόπωρο. Προβλέπεται ότι θα πραγματοποιούνται 2-4 εκτοξεύσεις το χρόνο. Το γεγονός ότι το κοσμοδρόμιο αυτό βρίσκεται πολύ κοντά στον ισημερινό, επιτρέπει την αύξηση του ωφέλιμου βάρους των ρωσικών Σογιούζ από 1700 κιλά κατά την εκτόξευση του πυραύλου από το Μαϊκονούρ ως 3 τόνους- από το Κουρού.

Μήπως βρήκε ο επιταχυντής LHC ένα σημάδι για το μποζόνιο Χιγκς; Φωτιά πήραν όλα τα blogs της φυσικής για ένα πιθανό σημάδι του μποζονίου Higgs – ή ίσως για ένα εντελώς απροσδόκητο σωματίδιο – σε δεδομένα από τον επιταχυντή LHC στη Γενεύη. Όμως, ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει περάσει από τη διαδικασία εξέτασης του πειράματος και θα μπορούσε εύκολα να αποδειχθεί λάθος, λένε οι φυσικοί. Ο επιταχυντής LHC χτίστηκε κατά κύριο λόγο με την ελπίδα να βρει τα πρώτα παρατηρητικά στοιχεία του σωματιδίου Χιγκς, το οποίο θεωρείται ότι δίνει μάζα στα άλλα σωματίδια. Το σωματίδιο Χιγκς είναι το τελευταίο ανεξερεύνητο σωματίδιο στο καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής, το οποίο επί τρεις δεκαετίες τώρα εξηγεί το πως τα σωματίδια και οι δυνάμεις αλληλεπιδρούν. Οι τελευταίες φήμες για πιθανή ανίχνευση του προέρχονται από ένα ανώνυμο σχόλιο, πάνω σε μια περίληψη μιας εργασίας, στο blog του Peter Woit, πριν μια εβδομάδα. Η περίληψη αναφέρεται σε μια εργασία τεσσάρων φυσικών που ασχολούνται με τον ανιχνευτή ATLAS του LHC, αν και η πλήρης εργασία δεν έχει δημοσιευτεί ακόμη δημοσίως, παρά μόνο η περίληψη. Οι συγγραφείς της περίληψης λένε ότι τα στοιχεία του ATLAS δείχνουν περισσότερα ζεύγη φωτονίων από όσα αναμένονταν με μια ενέργεια των 115 GeV. Ο αριθμός αυτός είναι άκρως ενδιαφέρον γιατί πολλοί φυσικοί πιστεύουν ότι το μποζόνιο Higgs πιθανό να έχει μάζα περίπου 115 GeV – τουλάχιστον εάν η υπερσυμμετρία, μια δημοφιλής θεωρία που ολοκληρώνει κάποιες από εκκρεμότητες του καθιερωμένου μοντέλου, είναι ορθή. Το σωματίδιο Χιγκς θα πρέπει περιστασιακά να διασπάται σε ένα ζεύγος φωτονίων, τα οποία θα παράγουν ένα σήμα (συντονισμό), 30 φορές μικρότερο από αυτό που αναφέρεται στην περίληψη, αν βεβαίως το Higgs έχει τις ιδιότητες που προβλέπεται από το καθιερωμένο μοντέλο. Δηλαδή θα πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρό για να το δούμε. Άλλοι όμως φυσικοί έχουν δώσει κάποιες άλλες εξηγήσεις για το σήμα. Ωστόσο, θα μπορούσε να είναι η φήμη σωστή μόνο αν το Higgs συμπεριφέρεται διαφορετικά από το αναμενόμενο. Μερικοί φυσικοί έχουν φανταστεί πολλούς τρόπους για να επεκτείνουν το Καθιερωμένο Μοντέλο, που θα μεταβάλουν τις ιδιότητες του Χιγκς. Κάποιες νέες ιδέες συμφωνούν με το σήμα που αναφέρεται στην περίληψη. Ή ίσως το σήμα θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα απροσδόκητο νέο σωματίδιο παρά στο Higgs. Αλλά ίσως η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι το σήμα είναι λάθος. Οι συγκρούσεις των σωματιδίων είναι ‘ακατάστατες’ και θέλουν πολύ προσεκτική ανάλυση για την εξήγηση τους. Ένα λάθος κάπου στην πορεία των υπολογισμών θα μπορούσε να κάνει ένα σήμα να φαίνεται ότι δεν είναι πραγματικά εκεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός αυτός είναι σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο. Προφανώς η δημοσίευση δεν έχει εγκριθεί ακόμα από τους εκατοντάδες επιστήμονες του ATLAS.

Μαύρες τρύπες: οι πρωταγωνιστές στη δημιουργία των πρώτων άστρων και γαλαξιών στο σύμπαν. Σύμφωνα με τον Γάλλο αστροφυσικό David Elbaz, οι μαύρες τρύπες είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στη δημιουργία των πρώτων άστρων και των γαλαξιών, λίγο μετά το Big Bang. Τι προκάλεσε την δημιουργία των γαλαξιών; Ποιό ήρθε πρώτο, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που καταβροχθίζουν μανιωδώς την ύλη ή οι τεράστιοι γαλαξίες όπου διαμένουν; Ένα ολοκαίνουργιο σενάριο προέκυψε από πρόσφατες παρατηρήσεις μιας μαύρης τρύπας (ένα κβάζαρ) που δεν έχει όμως ‘σπίτι’ δηλαδή γαλαξία να την φιλοξενήσει: έτσι η μαύρη τρύπα μπορεί να είναι ο "οικοδόμος" των γαλαξιών που την φιλοξενεί. Γεγονός που μπορεί να αντιπροσωπεύει την λύση ενός μακροχρόνιου προβλήματος, την κατανόηση του γιατί η μάζα των μαύρων οπών είναι μεγαλύτερη σε γαλαξίες που περιέχουν περισσότερα αστέρια, λέει ο επικεφαλής της έρευνας David Elbaz. “Η μελέτη μας δείχνει ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να προκαλέσουν το σχηματισμό των άστρων, κι έτσι κτίζουν τον δικό τους γαλαξία που τις φιλοξενεί”. Ο David Elbaz υποστηρίζει πως τα αστέρια πιθανότατα δεν σχηματίζονται με αυτόν τον τρόπο στην γειτονική μας περιοχή, όπου βρίσκονται παλιοί γαλαξίες και σχεδόν κανένα κβάζαρ. Όμως αυτός ο τρόπος θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο στον σχηματισμό των γαλαξιών στις απαρχές του χρόνου, πριν περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν γεννήθηκαν οι περισσότεροι γαλαξίες και τα κβάζαρ ήταν πολύ πιο συνηθισμένα εκείνη την εποχή. Ας δούμε όμως τα έξι βήματα σχηματισμού των γαλαξιών σε αυτή την θεωρία: 1.Ένα τεράστιο νέφος ομοιογενών αερίων Όλα αρχίζουν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, με ένα πυκνό και θερμό νέφος που αρχίζει να καταρρέει εξαιτίας της βαρύτητας. 2.Το πρώτο φως του κόσμου. Σαν αποτέλεσμα της βαρύτητας, η ύλη συμπιέζεται όλο και περισσότερο γύρω από την τεράστια κεντρική δίνη, όπου γεννιέται μια μελανή οπή. Καθώς πλησιάζει την άβυσσο, η ύλη θερμαίνεται και αρχίζει να ακτινοβολεί. Είναι οι πρώτες λάμψεις σε ένα σύμπαν που μέχρι τότε ήταν τελείως σκοτεινό. 3.Ένα τέρας προ των πυλών. Σε διάστημα εκατομμυρίων ετών, η ύλη που αιχμαλωτίστηκε σε αυτή την κοσμική χοάνη αύξησε τη μάζα της μελανής οπής, μέχρι που έφτασε το ένα εκατομμύριο ηλιακές μάζες. H βιαιότητα της πτώσης δημιουργεί γύρω της ένα έντονο μαγνητικό πεδίο. Πίδακες ύλης εκσφενδονίζονται με εκπληκτικές ταχύτητες από τους πόλους. 4. Δημιουργός αστέρων. H συνεχής επαύξηση ύλης κάνει τους πίδακες αερίων όλο και εντονότερους. Πιο μακριά, οι πίδακες συγκρούονται με νέφη αερίων προκαλώντας βίαια ωστικά κύματα που παράγουν αστάθειες, καθώς διαπερνούν το νέφος. Είναι οι «σπόροι» των πρώτων αστεριών. 5. Φωτεινός χορός. Συναντώντας διάφορα αέρια νέφη, οι πίδακες αερίων έχουν προκαλέσει μια σχεδόν εκρηκτική δημιουργία αστέρων. Αρχίζει ένας χαοτικός αστρικός χορός, κάτω απ’ τη διακριτική βαρυτική επίδραση της μελανής οπής. 6. H γέννηση ενός γαλαξία. Εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα, n μαύρη τρύπα έχει αποκτήσει ένα πλήθος χιλιάδων εκατομμυρίων αστέρων που περιφέρονται γύρω της χάρη στην πανταχού παρούσα βαρύτητα. Οι πίδακες αερίων έχουν κλείσει κι ένας σπειροειδής γαλαξίας στρέφεται επιβλητικά μπροστά στα μάτια μας.

Νέφη σκοτεινής ύλης επισημαίνονται σε ένα αρχαίο γαλαξιακό σμήνος Μια ομάδα αστρονόμων θεωρεί ότι μπορεί να έχει καθορίσει τη θέση μεγάλων ποσοτήτων νεφών από σκοτεινή ύλη μέσα στο Abell 1689, ένα εξαιρετικά μεγάλο σμήνος γαλαξιών. Ο σχηματισμός αυτός έχει μια βαρυτική έλξη της οποίας η ένταση δεν μπορεί να εξηγηθεί από την υπάρχουσα, ορατή ύλη. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές λένε ότι μεγάλα νέφη από σκοτεινή ύλη μπορεί, επίσης, να υπάρχουν και μέσα στην τεράστια γαλαξιακή δομή. Αυτό το είδος της κρυφής ύλης αλληλεπιδρά με την κανονική ή βαρυονική ύλη αποκλειστικά και μόνο μέσω της βαρυτικής δύναμης. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η ιδέα της σκοτεινής ύλης, αναπτύχθηκε έτσι ώστε οι αστροφυσικοί να μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι γαλαξίες και τα σμήνη τους έχουν μια πολύ πιο έντονη βαρυτική έλξη από όσο δικαιολογεί θεωρητικά η μάζα που περιέχουν. Βεβαίως καμιά ερευνητική ομάδα δεν ήταν ποτέ σε θέση να βρει αποδείξεις ότι η σκοτεινή ύλη υπάρχει πραγματικά. Στη νέα αυτή μελέτη, αστρονόμοι από το Ινστιτούτο Διαστημικών Τηλεσκοπίων (STScI), στη Βαλτιμόρη, με επικεφαλής τον αστρονόμο Dan Coe, υποστηρίζουν ότι κατάφεραν να εντοπίσουν τις περιοχές τους σμήνους Abell 1689, όπου βρίσκονται τεράστια νέφη σκοτεινής ύλης. Αυτό το σμήνος είναι τεράστιο, περιέχοντας κυριολεκτικά τρισεκατομμύρια αστέρια, και πάνω από 1.000 γαλαξίες. Ένα τέτοιο τεράστιο μέγεθος και τόση μάζα παίζει τον ρόλο ενός τεράστιου βαρυτικού φακού στο διάστημα, οπότε έδωσε στον Coe και την ομάδα του την ευκαιρία να μελετήσουν το πώς κάμπτεται το φως που έρχεται προς τη Γη από μια πηγή πίσω από το σμήνος. Η βαρύτητα έχει την τάση να αλλάζει και να στρεβλώνει την κατεύθυνση των ακτίνων του φωτός με τον ίδιο τρόπο που μια δεξαμενή με νερό αλλάζει την κατεύθυνση διάδοσης των ακτίνων που ταξιδεύουν μέσα από αυτήν. Μελετώντας λοιπόν τις λεπτές αποχρώσεις των εν λόγω στρεβλώσεων, οι ειδικοί μπορεί να αποκτήσουν μια καλύτερη αντίληψη για τη φύση και την κατανομή των δυνάμεων που δρουν για να αλλάξουν την πορεία της δέσμης του φωτός. Η χαρτογράφηση της θέσης των νεφών της σκοτεινής ύλης – στο κέντρο του σμήνους Abell1689 – είναι όντως ένα τεράστιο επίτευγμα, αλλά σημαίνει πολύ λίγα πράγματα αν η σκοτεινή αυτή ουσία δεν αποδειχθεί ότι υπάρχει. Ενώ η παρουσία της θα λύσει πολλά αστρονομικά μυστήρια, οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν τα σωματίδια που την αποτελούν. "Είναι πολύ φευγαλέα. Οι αστρονόμοι ελπίζουν να ανακαλυφθούν τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης μέσα στην επόμενη δεκαετία”, λέει η διευθύντρια των Παρατηρητηρίων του Ινστιτούτου Carnegie (OCI) Wendy Freedman. Η Freedman εξηγεί ότι η ανακάλυψη αυτών των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, θα απέρριπτε κάποιες θεωρίες τις οποίες ορισμένοι φυσικοί πρότειναν για το τι είδους σωματίδια σχηματίζουν την σκοτεινή ύλη. Όμως, κάθε χρόνο στενεύει το φάσμα των σωματιδίων από τα οποία θα μπορούσε θεωρητικά η σκοτεινή ύλη να φτιαχτεί, ενώ οι επιστήμονες θεωρούν ότι ακόμα δεν υπάρχουν ενδείξεις περί της φύσεως της σκοτεινής ύλης. Βεβαίως, η μη ανακάλυψη της κρυφής αυτής ουσίας θα έχει σημαντικές επιπτώσεις για την αστρονομία και την αστροφυσική, και φυσικά θα έστελνε τους επιστήμονες στο σημείο μηδέν για την εξήγηση του Σύμπαντος. #-o

Τα εξωγήινα λιβάδια είναι μαύρα! Τα εξωγήινα λιβάδια ίσως δεν είναι πράσινα, υποδεικνύουν οι υπολογισμοί Βρετανών ερευνητών. Στους εξωπλανήτες που βρίσκονται σε συστήματα με δύο άστρα, τα φυτά δεν αποκλείεται να είναι γκρι ή και μαύρα, ώστε να απορροφούν φως σε πολλά μήκη κύματος. Τα γήινα φυτά φαίνονται πράσινα επειδή ανακλούν τα πράσινα μήκη κύματος και απορροφούν μόνο την γαλάζια και κόκκινη ακτινοβολία που χρειάζονται για τη φωτοσύνθεση. Τα μήκη κύματος που απορροφά η χλωροφύλλη υπαγορεύονται από το χρώμα του ίδιου του Ήλιου -τα άστρα μπορεί να φαίνονται από κόκκινα έως γαλάζια, ανάλογα με το πόσο θερμά είναι. Απορρόφηση ακτινοβολίας σε πολλά μήκη κύματος Σε συστήματα που περιλαμβάνουν δύο άστρα τα φυτά θα είχαν συμφέρον να απορροφούν ακτινοβολία σε περισσότερα μήκη κύματος, ώστε να αξιοποιούν καλύτερα την ενέργεια των μητρικών τους άστρων. Η ανάμειξη ουσιών σαν την χλωροφύλλη, οι οποίες απορροφούν σε διαφορετικά μήκη κύματος η καθεμία, θα έκανε αυτά τα εξωγήινα φυτά να φαίνονται σκούρα στα ανθρώπινα μάτια, από γκρι έως και κατάμαυρα. «Αν ένας πλανήτης βρισκόταν σε ένα σύστημα με δύο ή περισσότερα άστρα, θα υπήρχαν δυνητικά πολλές διαθέσιμες πηγές ενέργειας για να τροφοδοτούν τη φωτοσύνθεση [...] Ανάλογα με το χρώμα της αστρικής ακτινοβολίας, τα φυτά θα μπορούσαν να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά» αναφέρει ο Τζακ Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς, υπεύθυνος της μελέτης στο Πανεπιστήμιο St. Andrews. Ο ερευνητής παρουσίασε τα συμπεράσματά του την Τρίτη στο συνέδριο της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Ένωσης. Καφέ νάνοι, μαύρο γρασίδι O Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς προσομοίωσε την κίνηση πλανητών σαν τη Γη σε δυαδικά συστήματα που περιλάμβαναν άστρα σαν τον Ήλιο και κόκκινους νάνους. Οι κόκκινοι νάνοι είναι το πλέον συνηθισμένο είδος άστρου στον Γαλαξία μας. Πρόκειται για μικρά, ασθενικά άστρα που εκπέμπουν αμυδρό κοκκινωπό φως, και συχνά απαντώνται σε δυαδικά συστήματα μαζί με άστρα σαν τον Ήλιο. Μάλιστα το 50% των καφέ νάνων και το 25% των άστρων σαν τον Ήλιο εκτιμάται ότι είναι μέλη δυαδικών συστημάτων. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι πλανήτες σαν την Γη μπορεί να κινούνται σε σταθερές και φιλόξενες τροχιές σε τέτοιου είδους δυαδικά συστήματα. Ειδικά όσον αφορά τα σχετικά σκοτεινά συστήματα με κόκκινους νάνους, ο Ο'Μάλεϊ-Τζέιμς εκτιμά ότι τα φυτά θα είναι σκούρα, ώστε να απορροφούν όσο περισσότερο φως μπορούν. «μπορεί να φαίνονται μαύρα στα δικά μας μάτια, απορροφώντας σε όλο το εύρος του ορατού φάσματος. Δεν αποκλείεται επίσης να μπορούν να χρησιμοποιούν την υπέρυθρη και υπεριώδη ακτινοβολία στη φωτοσύνθεση» τα φυτά αυτά εικάζει ο ερευνητής. Μικρές ειδήσεις. Συνεχίζονται στη Ρωσία οι προετοιμασίες για δοκιμές επανδρωμένου διαστημοπλοίου νέας γενιας. Έγινε γνωστό ότι θα πραγματοποιηθούν έξι δοκιμαστικές πτήσεις, οι πρώτες δύο από τις οποίες θα γίνουν χωρίς κοσμοναύτες. Όλες οι δοκιμές θα μοιάζουν στο μέγιστο βαθμό με τις συνηθισμένες διαστημικές πτήσεις. Το νέο διαστημόπλοιο θα χρησιμοποιείται ως μεταφορικό μέσο για την εξυπηρέτηση του διαστημικού Σταθμού. Το βασικό μοντέλο του διαστημοπλοίου προορίζεται για την μεταφορά στο Διάστημα και την επιστροφή στη Γη εξαμελούς πληρώματος σε καθεστώς αυτόνομης πτήσης ως 5 ημερονύχτια. Το 2015 προβλέπεται να πραγματοποιηθεί η μη επανδρωμένη εκτόξευση του νέου διαστημοπλοίου, και το 2018 –η εκτόξευσή του με πλήρωμα. Η Ινδία εκτόξευσε στο Διάστημα έναν κοινό με τη Ρωσία δορυφόρο. Ο κοινός ρωσοινδικός δορυφόρος YutSat θα μεταδίδει στη Γη πληροφορίες οι οποίες θα κάνουν δυνατή την κατανόηση της επίδρασης των διακυμάνσεων της ηλιακής δραστηριότητας στα πάνω στρώματα της γηινης ατμόσφαιρας. Η ρωσική πλευρά σ΄αυτό το σχέδιο εκπροσωπείται από φοιτητές του Μοσχοβίτικου Κρατικού Πανεπιστημίου οι οποίοι κατασκεύασαν για τον δορυφόρο τον μετρητή των ακτίνων Χ και Γ SOLRAD. Η ανάλυση των πληροφοριών θα γίνεται από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου ΄Αντχρα στη νότια Ινδία.

Εντοπίστηκε η αιτία της μεγάλης ηλιακής έκρηξης του περασμένου Φεβρουαρίου. Η αιτία της ισχυρής ηλιακής έκρηξης που σημειώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο «απαθανατίστηκε» σε βίντεο από τους δορυφόρους της NASA και παρουσιάστηκε στο Εθνικό Συνέδριο Αστρονομίας στη Βρετανία. Ο «ένοχος» ήταν πέντε ηλιακές κηλίδες οι οποίες έδρασαν συντονισμένα για να παραγάγουν τη μεγαλύτερη ηλιακή έκρηξη που έχουμε δει εδώ και περίπου μια πενταετία. Οι εικόνες, οι οποίες δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory _ SDO) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας δείχνουν καθαρά για πρώτη φορά πώς γεννιούνται και πώς εξελίσσονται οι ηλιακές κηλίδες υπό την επίδραση των δυνάμεων της μεταφοράς θερμότητας και του ισχυρού μαγνητικού πεδίου του άστρου. Τεράστιες ποσότητες ενέργειας Στην ουσία οι κηλίδες μπορούν να περιγραφούν σαν κέντρα μαγνητικής δραστηριότητας στην επιφάνεια του ]Ηλιου. Η συγκέντρωση και η αλληλεπίδραση των μαγνητικών πεδίων που προκαλεί η δραστηριότητά τους απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας με τη μορφή θερμότητας και φωτός σε αυτό που οι αστροφυσικοί ονομάζουν ηλιακές εκρήξεις ή εκλάμψεις. Η μεγάλη ηλιακή έκρηξη που σημειώθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο συνοδεύτηκε από περίπου 40 μικρότερες εκλάμψεις κατά την ίδια περίοδο. Στο βίντεο απεικονίζεται η δραστηριότητα των κηλίδων σε ένα χρονικό διάστημα περίπου δυο εβδομάδων ή μισής περιστροφής του Ηλιου. Οι πέντε κηλίδες αρχίζουν να σχηματίζονται και στη συνέχεια να κινούνται σε έναν περιστρεφόμενο χορό. Η καθεμιά τους ξεπερνά κατά πολύ σε μέγεθος τη Γη και απελευθερώνει ενέργεια αντίστοιχη με αυτή εκατομμυρίων πυρηνικών κεφαλών. Εκρηκτική περιστροφή «Οι περιστρεφόμενες κηλίδες αποτελούν έναν αποτελεσματικό τρόπο έκλυσης ενέργειας στο μαγνητικό πεδίο της ατμόσφαιρας του Ηλιου» δήλωσε μιλώντας στο BBC ο Ντάνιελ Μπράουν, αστρονόμος του Πανεπιστημίου του Κεντρικού Λανκασάιρ ο οποίος παρουσίασε τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών στο συνέδριο. «Καθώς είχαμε πέντε κηλίδες που περιστρέφονταν ταυτόχρονα η ενέργεια που εκλύθηκε ήταν αρκετή για να προκαλέσει τη μεγαλύτερη έκλαμψη που έχουμε δει εδώ και περίπου πέντε χρόνια». Οι ηλιακές εκρήξεις έχουν ως αποτέλεσμα τις λεγόμενες γεωμαγνητικές καταιγίδες οι οποίες προκαλούνται από τα φορτισμένα σωματίδια που στέλνουν στο μαγνητικό πεδίο της Γης. Τα φαινόμενα αυτά μπορούν να επηρεάσουν τους δορυφόρους, τους αστροναύτες που βρίσκονται σε τροχιά και τους επιβάτες σε πτήσεις αεροσκαφών κοντά στους πόλους του πλανήτη ενώ, στις χειρότερες περιπτώσεις, ενδέχεται να προκαλέσουν υπερφόρτωση σε μετασχηματιστές υψηλής τάσης οδηγώντας σε μπλακ-άουτ. Παρά τους αντίθετους φόβους που είχαν εκφραστεί, το κύμα των σωματιδίων από την εφετινή μεγάλη έκρηξη βρήκε τη Γη «υπό γωνία», περιορίζοντας τις συνέπειες στα μεγάλα γεωγραφικά πλάτη.

Ο ανθρωπος φυσει ορέγεται του ειδέναι.(Αριστοτέλης) Απο τους πρώτους χρόνους ύπαρξης ο homo sapiens ξέρουμε οτι εφευγε απο την Αφρική για να αποικίση τελικά ολο τον πλανήτη.Οι προγονοί μας μολις μια πολη-κρατος ειχε την δυνατότητα δημιουργούσε αποικία.Ετσι οι αποικίες των Ελλήνων εφεραν την ανθιση του Ελληνικού πολιτισμού σε ολη την Ευρώπη και την Μεσόγειο. Που είμαστε τώρα;Σε ενα κατακυριευμένο πλανήτη απο 7 περίπου δισ. ανθρώπους. Ετσι εδω ανοίγονται δυο δρόμοι(ταυτοχρονοι και παράλληλοι). Αντιμετώπιση των οικολογικών,πολιτικών και οικονομικών προβλημάτων του πλανητη και ταυτόχρονα αποίκιση εν αρχή του Ηλιακου Συστήματος(Σελήνη,Αρης κ.λ.π) και μετά αλμα στον Γαλαξία.Εχω γράψει σχετικά πολλα κομματια στην =Διαστημική Εξερεύνηση=που αρθρογραφώ συνεχώς. Ετσι η θεση 5 ουσιαστικά ενοποιειται με την 6 θέση (Για αποικισμούς σε άλλους πλανήτες.) Θα πάμε στην Σελήνη που θα την αποικίσουμε(θεση 6)αλλα και θα στήσουμε τα πιο αποδοτικά τηλεσκόπια και τα πιο εξελιγμένα διαστημικά οργανα παρατηρησης(θεση 5) λογω τους κλίματος της Σελήνης κ.λ.π. Θα παμε στον Αρη και εκει θα εχουμε μαζί μας οτι πιο συγχρονο και εξελιγμένο επιστημονικό οργανο παρατήρησης και ελεγχου θα εχουμε κατασκευάσει μεχρι τότε αλλά θα μείνουμε και θα κάνουμε Γεωπλασία για να τον κάνουμε οσο μπορούμε πιο κατοικησιμο. Ετσι πιστεύω και οσα γραφώ και σημερα στην =Διαστημικη Εξερευνηση=για την κατασκευή πυρηνικού κινητήρα για διαστημόπλοια που μπορεί να γίνει διεθνές σχέδιο αυτο τον δρόμο μας δείχνει.

Τελος η ιστορία!!! Στο σήμερα πάλι. Η NASA επενδύει σε ιδιώτες για τους διαδόχους των διαστημικών λεωφορείων. Τέσσερις αμερικανικές εταιρείες θα μοιραστούν τα 270 εκατομμύρια δολάρια που προσφέρει η NASA για τα προκαταρκτικά στάδια της ανάπτυξης νέων επανδρωμένων σκαφών -τα διαστημόπλοια που θα μεταφέρουν πληρώματα σε χαμηλή γήινη τροχιά μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων. Η αμερικανική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να αναθέσει στον ιδιωτικό τομέα τις μεταφορές φορτίων και αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ώστε να μπορεί να αφιερώσει τους πόρους της στη διαπλανητική εξερεύνηση. Το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων θα τερματιστεί έπειτα από 30 χρόνια με τις τελευταίες αποστολές του Endeavour τον Απρίλιο και του Atlantis τον Ιούνιο. Μέχρι να δημιουργηθούν τα ιδιωτικά σκάφη για τις αποστολές στον ISS, οι μεταφορές πληρωμάτων θα ανατεθούν αποκλειστικά στα ρωσικά Soyuz, με κάθε Αμερικανό αστροναύτη να πληρώνει εισιτήριο 63 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα νέα συμβόλαια Το μεγαλύτερο από τα τέσσερα συμβόλαια της NASA εξασφάλισε ο γίγαντας της αεροδιαστημικής βιομηχανίας Boeing, η οποία θα πάρει 92,3 εκατ. δολάρια για την επόμενη διετία. Η πρότασή της είναι μια εξαθέσια κάψουλα που θα επιστρέφει στη Γη πέφτοντας με αλεξίπτωτο. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποσό, 80 εκατ. δολάρια, θα διατεθεί στη Sierra Nevada Corporation, η οποία αναπτύσσει το σκάφος Dream Chaser που ακολουθεί τη σχεδιαστική λογική του διαστημικού λεωφορείου. Τρίτη, με 75 εκατ. δολάρια, ήρθε η SpaceX (Space Exploration Technology), μια εταιρεία που δημιούργησε ο ιδρυτής του PayPal Έλον Μασκ. Το Dragon της SpaceX έγινε πέρυσι κάψουλα ιδιωτικής εταιρείας που ταξιδεύει σε τροχιά μετ΄επιστροφής. Το τέταρτο συμβόλαιο, ύψους 22 εκατ. δολαρίων, κέρδισε η Blue Origin, μια εταιρεία του ιδρυτή της Amazon.com Τζεφ Μπέζος. Υπήρξαν πάντως και οι χαμένοι του διαγωνισμού της NASA. Συμβόλαια δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν η United Space Alliance, η οποία ήθελε να αγοράσει και να χρησιμοποιήσει τα διαστημικά λεωφορεία, η Alliant Techsystems που ήθελε να φτιάξει έναν πυραυλοφορέα βασισμένο στους προωθητικούς πυραύλους των διαστημικών λεωφορείων, καθώς και η Orbital Science Corp., μια εταιρεία που έχει ήδη συμβόλαιο με τη NASA για την εκτόξευση φορτίων. Ανακοινώθηκαν οι τελικοί προορισμοί των διαστημικών λεωφορείων. Ακριβώς 30 χρόνια μετά την πρώτη πτήση διαστημικού λεωφορείου, η NASA ανακοίνωσε ότι ο γερασμένος στόλος της θα αποσυρθεί σε τέσσερα μουσεία της Φλόριντα, της Ουάσινγκτον, του Λος Άντζελες και της Νέα Υόρκης. Η απόφαση, πάντως, εξόργισε το Χιούστον, όπου βρίσκεται το Κέντρο Ελέγχου, καθώς και το Οχάιο, πατρίδα των αδελφών Ράιτ. Έπειτα από μήνες αναμονής, και ενώ το μέλλον του αμερικανικού επανδρωμένου προγράμματος παραμένει ασαφές, η NASA ανακοίνωσε τους τελικούς προορισμούς των σκαφών της σε ένα γλυκόπικρο κλίμα το απόγευμα της Τρίτης. Το Atlantis, το οποίο θα εκτοξευτεί τον Ιούνιο για την τελευταία αποστολή διαστημικού λεωφορείου, θα παραμείνει στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και θα γίνει έκθεμα στο κέντρο επισκεπτών του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, λίγα χιλιόμετρα από τις εξέδρες εκτόξευσης. Το Endeavour, το οποίο αναχωρεί για την τελευταία του αποστολή στα τέλη Απριλίου, θα μεταφερθεί στο Κέντρο Επιστημών της Καλιφόρνια που βρίσκεται στο Λος Άντζελες, περίπου 100 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο όπου συναρμολογήθηκε το σκάφος. Νέο σπίτι για το Discovery θα γίνει, όπως αναμενόταν, το παράρτημα του μουσείου του Ινστιτούτου Smithsonian που βρίσκεται στην Ουάσινγκτον. Ως αντάλλαγμα για το Discovery, που είναι και το παλαιότερο διαστημικό λεωφορείο, το Smithsonian θα δώσει πίσω το Enterprise, ένα πρωτότυπο του σκάφους που δεν πέταξε ποτέ. Το Enterprise θα μετακομίσει στο Μουσείο Θαλάσσης, Αέρος και Διαστήματος του Μανχάταν, το οποίο στεγάζεται στο παροπλισμένο αεροπλανοφόρο Intrepid. Δυσαρεστημένοι έμειναν όμως οι υπεύθυνοι του Διαστημικού Κέντρου Johnson του Τέξας, όπου βρίσκεται το Κέντρο Ελέγχου -το μουσείο του θα πάρει μόνο τα καθίσματα από ένα διαστημικό λεωφορείο. «Δεν υπάρχει άλλη πόλη στην ιστορία της ανθρώπινης διαστημικής πτήσης που να αξίζει περισσότερο ένα διαστημικό λεωφορείο» διαμαρτυρήθηκε η δήμαρχος του Χιούστον Ανίς Πάρκερ. Ακόμα πιο οργισμένες ήταν οι αντιδράσεις στο Οχάιο, πατρίδα των πρωτοπόρων αδελφών Ράιτ: Ο γερουσιαστής Σάροντ Μπράουν της πολιτείας ζήτησε τη διενέργεια ομοσπονδιακής έρευνας για την απόφαση της NASA. «Ο αγώνας δεν έχει τελειώσει» δήλωσε ο γερουσιαστής. Η κατασκευή πυρηνικού κινητήρα για διαστημόπλοια μπορεί να γίνει διεθνές σχέδιο. Ο διευθυντής της Ροσκόσμος Ανατόλι Περμίνοφ και ο διευθυντής της ΝΑΣΑ Τσάρλζ Μπόλντεν θα συζητήσουν στη διάρκεια της συνάντησής τους στη Μόσχα τις δυνατότητες συνεργασίας στην υλοποίηση του σχεδίου πυρηνικής ενεργειακής εγκατάστασης για διαστημόπλοια. Η κατασκευή τέτοιας εγκατάστασης για μελλοντικές διαστημικές συσκευές προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 2019. Ο Ανατόλι Περμίνοφ υπογράμμισε ότι το σχέδιο πυρηνικής ενεργειακής εγκατάστασης μπορεί να γίνει διεθνές. «Δεν εναντιονόμαστε στην προσχώρηση και άλλων χωρών στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου»,- σημείωσε ο Ανατόλι Περμίνοφ. Ένα διαπλανητικό διαστημικό σκάφος, το οποίο θα πραγματοποιήσει πτήση προς τον Άρη θα δημιουργηθεί, όχι νωρίτερα από το 2025, και θα πραγματοποιήσει την παρθενική πτήση του στον κόκκινο πλανήτη, μόνο μετά το 2035, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Roscosmos, Anatoly Perminov. "Η πιθανότητα πτήσης, στον Άρη, θα πρέπει να συνδυαστεί με την κατασκευή ενός διαστημόπλοιου που θα εχει νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας, η οποία θα καταστήσει δυνατή την επίτευξη του ταξιδιού, μέσα σ' ένα μήνα", είπε ο Perminov στην Άνω Βουλή της Ρωσίας, και προβλέπεται να ολοκληρωθε το 2019 και θα κοστίσει 7,2 δισεκατομμύρια ρούβλια (256 εκατ. δολάρια). Απαντώντας σε ερωτήσεις γερουσιαστών, της Ομοσπονδίας του Συμβουλίου, ο επικεφαλής της Roscosmos, χαρακτήρισε "παραλογισμό" να γίνουν πτήσεις, προς τον Άρη, με τα υφιστάμενα διαστημόπλοια και πρόσθεσε ότι η μελλοντική πτήση θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο σε διεθνές επίπεδο. Επίσης Ύστερα από 3 χρόνια από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, που κατασκευάζεται στην περιοχή του Αμούρ (ρωσική ΄Απω Ανατολή) προβλέπεται να εκτοξευτεί το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Ρους. Πολύ σύντομα θα τελειώσει η κατασκευή του εκτοξευτικού συγκροτήματος στο Κουρού της γαλλικής Γουιάνας για τον ρωσικό πύραυλο-φορέα Soyuz-ST. Ο πύραυλος Soyuz-ST, που είναι τροπoποιημένο μοντέλο του Soyuz-2, κατασκευάστηκε ειδικά για τις διαστημικές πτήσεις από το κοσμοδρόμιο Κουρού. Ο Soyuz-ST είναι εκσυγχρονισμένος πύραυλος με βάση τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων εταίρων για την ασφάλεια, το σύστημα τηλεμετρήσεων και τις συνθήκες λειτουργίας. Η Ρώσια χρειάζεται να αποκτήσει σήμερα πιο ευκίνητο και μεγαλύτερης χωρητικότητας επανδρωμένο διαστημόπλιο. Το διαστημόπλοιο Ρους θα προορίζεται για πτήσεις σε γήινη και περισελήνια τροχιά. Το πλήρωμά του θα αποτελείται από έξι μέλη έναντι των τριών που πετούν σήμερα με τα Soyuz. Το πλήρωμα θα μπορεί να πάρει μαζί του στο Διάστημα υλικά τουλάχιστον 500 κιλών. Για την εκτόξευση του νέου διαστημοπλοίου θα απαιτηθεί και νέος πύραυλος-φορέας,- είπε στο ΡΣ "Η Φωνή της Ρωσίας" ο σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Λίσοφ. -«Επειδή κατασκευάζεται νέος πύραυλος, ταυτόχρονα τίθεται και το πρόβλημα της κατασκευής νέου συγκροτήματος εκτόξευσης. Η κατασκευή του στο Μπαϊκονούρ, στο έδαφος του Καζακστάν δεν είναι σκόπιμη και για αυτό τον λόγο χρειάστηκε να διαλεχτεί αντίστοιχη περιοχή στο έδαφος της Ρωσίας, μάλιστα έτσι ώστε το διαστημόπλοιο αυτό θα μπορούσε να κάνει πτήσεις στη τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Τελικά διαλέχτηκε η Άπω Ανατολή. Η κατασκευή του κοσμοδρομίου «Βοστότσνι» στην περιοχή του Αμούρ θα αρχίσει φέτος το καλοκαίρι. Ανάμεσα στις εγκαταστάσεις που προβλέπεται να κατασκευαστούν, είναι δύο εκτοξευτήρες, ειδικό Κέντρο εκπαίδευσης και ιατρικών εξετάσεων των κοσμοναυτών, καθώς επίσης και τα εργοστάσια υδρογόνου και οξυγόνου. Σύμφωνα με τους προκαταρτικούς υπολογισμούς, μετά το 2020 ή Ρωσία από το «Βοστότσνι» θα κάνει το 45% των εκτοξεύσεων διαστημικών συσκευών. Στο κοσμοδρόμιο δε του Πλεσέτσκ (περιοχή Αρχάγγελσκ) θα αναλογεί το 44% των εκτοξεύσεων. Εξάλλου, από το Πλεσέτσκ το 2013 θα εκτοξευτεί για πρώτη φορά ο πύραυλος-φορέας Angara ο οποίος θα αντικαταστήσει τον πύραυλο Proton, όπου χρησιμοποιείται δηλητηριώδες καύσιμο. Οι Ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν νέο οικολογικά καθαρό καύσιμο, με το οποίο θα πετά ο πύραυλος Angara. Όσον αφορά δε το Μπαϊκονούρ που βρίσκεται στο Καζακστάν, η Ρωσία σχεδιάζει να πραγματοποιει απ’ αυτό το κοσμοδρόμιο μόνο το 11% των εκτοξεύσεων»,- παρατήρησε ο σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής» Ιγκόρ Λίσοφ.

Το μικρότερο τρανζίστορ.Ανοίγει τον δρόμο για υπολογιστές με πανίσχυρη μνήμη και κβαντικούς επεξεργαστές. Ενα βήμα πιο κοντά στους κβαντικούς υπολογιστές θεωρείται ότι μας φέρνει ένα τρανζίστορ που κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ παρουσίασαν τη μικρότερη συσκευή του είδους που έχει αναπτυχθεί ως σήμερα, η οποία τροφοδοτείται από ένα μόνο ηλεκτρόνιο. Με ένα ηλεκτρόνιο Όπως αναφέρεται στη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Nanotechnology» το τρανζίστορ έχει ως κεντρικό στοιχείο μια «νησίδα» διαμέτρου μόλις 1,5 νανομέτρων η οποία μπορεί να λειτουργήσει με την πρόσθεση ενός μόνο ή δυο ηλεκτρονίων. Τα μοναδικά του χαρακτηριστικά το καθιστούν κατάλληλο για μια σειρά από εφαρμογές, από την κατασκευή ηλεκτρονικών υπολογιστών με πανίσχυρη μνήμη ως την ανάπτυξη κβαντικών επεξεργαστών. Παράλληλα, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της έρευνας Τζέρεμι Λέβι, καθηγητής Φυσικής και Αστρονομίας στη Σχολή Τεχνών και Επιστημών Πιτ, η μικροσκοπική νησίδα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «τεχνητό άτομο» για τη δημιουργία μιας νέας τάξης τεχνητών ηλεκτρονικών υλικών _ όπως για παράδειγμα ενός νέου τύπου «εξωτικών» υπεραγωγών με ιδιότητες που δεν συναντάμε στα φυσικά υλικά. Σχεδιάζοντας στη νανοκλίμακα Ο κ. Λέβι και οι συνεργάτες του ονόμασαν το νέο τρανζίστορ SketchSET ή «Sketch-based Single Electron Transistor» εξαιτίας της τεχνικής που χρησιμοποίησαν για την κατασκευή του, την οποία εμπνεύστηκαν από το Etch A Sketch, το γνωστό παιχνίδι σχεδίασης σε οθόνη. Χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο ατομικής δύναμης ο κ. Λέβι μπορεί να δημιουργήσει ηλεκτρονικές συσκευές όπως οι αγωγοί και τα τρανζίστορ σε διαστάσεις νανομέτρων στη διεπιφάνεια ενός κρυστάλλου τιτανιούχου στροντίου και μιας στρώσης αλουμινούχου λανθανίου πάχους 1,2 νανομέτρων. Στη συνέχεια οι συσκευές μπορούν να «σβηστούν» και η διεπιφάνεια να ξαναχρησιμοποιηθεί. Με βάση τα οξείδια Η νησίδα του SketchSET, το οποίο είναι το πρώτο τρανζίστορ ενός ηλεκτρονίου που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου από υλικά με βάση τα οξείδια, μπορεί να «στεγάσει» ως και δυο ηλεκτρόνια. Ο αριθμός των ηλεκτρονίων που περιέχει _ ο οποίος μπορεί να είναι από μηδέν ως δυο _ αλλάζει τις ιδιότητες αγωγιμότητάς του. Όπως εξήγησε ο κ. Λέβι, το τρανζίστορ είναι εξαιρετικά ευαίσθητο στα ηλεκτρικά φορτία ενώ τα βασισμένα σε οξείδια υλικά του προσδίδουν σιδηροηλεκτρικές ιδιότητες. Αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εναλλαγή του αριθμού των ηλεκτρονίων της νησίδας επιτρέποντας την ανάπτυξη ισχυρότατων στοιχείων μνήμης και ενδεχομένως τη λειτουργία του τρανζίστορ ως αισθητήρα φορτίων και δύναμης στη νανοκλίμακα.

Υπόγειο τηλεσκόπιο θα δει τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη. Ένα τηλεσκόπιο που θα εγκατασταθεί σε βάθος 800 μέτρων θα προσπαθήσει να δει την αρχή της γέννησης του Σύμπαντος αλλά και να αποκαλύψει νέα στοιχεία για κοσμικά αντικείμενα και φαινόμενα για τα οποία έχουμε λίγες γνώσεις όπως για παράδειγμα, οι μαύρες τρύπες και τα άστρα νετρονίου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το τηλεσκόπιο είναι μάλιστα πιθανό να μας δώσει στοιχεία για το τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη από την οποία δημιουργήθηκε το Σύμπαν. Το τηλεσκόπιο έχει σχεδιαστεί να ανιχνεύει τα βαρυτικά κύματα, ένα κοσμικό φαινόμενο που αναφέρει στις θεωρίες του ο Αβέρτος Αϊνστάιν και για αυτό τον λόγο αποφασίστηκε το τηλεσκόπιο να ονομαστεί "Τηλεσκόπιο Αϊνστάιν". Τα βαρυτικά κύματα Τα βαρυτικά κύματα θεωρείται ότι είναι ένα είδος "απόηχου" μέσα στο διάστημα, κάτι ανάλογο με τα κυματάκια που δημιουργούνται όταν ρίχνει κάποιος μια πέτρα στο νερό. Ο εντοπισμός και μελέτη τους αναμένεται να βοηθήσει σημαντικά τους επιστήμονες στην ανακάλυψη νέων στοιχείων για το Σύμπαν αλλά και στην χαρτογράφηση του Διαστήματος. «Μελετώντας τα βαρυτικά κύματα υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο να δούμε το Σύμπαν με ένα εντελώς νέο τρόπο. Τα κύματα αυτά είναι εξαιρετικά ασθενή όταν φτάνουν τελικά στον πλανήτη μας αλλά με ένα πολύ ευαίσθητο όργανο θα μπορέσουμε να τα εντοπίσουμε και να βρούμε άμεσες αποδείξεις και στοιχεία για τις μαύρες τρύπες αλλά και να μάθουμε περισσότερα για την διαστολή του Σύμπαντος. Αν μάλιστα σταθούμε πραγματικά πολύ τυχεροί θα εντοπίσουμε και κάποια σήματα που θα προέρχονται από μια εποχή πριν την εκδήλωση της Μεγάλης Έκρηξης. Έτσι θα μάθουμε τι υπήρχε πριν την έκρηξη και πριν την δημιουργία του δικού μας σύμπαντος και θα λάβουμε απαντήσεις για το αν τελικά υπάρχει ένας αέναος κύκλος μεγάλων εκρήξεων και δημιουργίας συμπάντων» δήλωσε στην Daily Telegraph o B.S. Sathyaprakash, καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ και εκ των επικεφαλής της κατασκευής του τηλεσκοπίου. Τον κεντρικό οργανωτικό ρόλο στην κατασκευή του τηλεσκοπίου έχει αναλάβει το Ευρωπαικό Παρατηρητήριο Βαρύτητας. Το τηλεσκόπιο Το "Αϊνστάιν" θα είναι ένα όργανο σχεδιασμένο στην ίδια λογική με εκείνη του επιταχυντή στο CERN. Η όλη εγκατάσταση θα βρίσκεται στο εσωτερικό ενός δικτύου από τούνελ συνολικού μήκους 20 χιλιομέτρων και σε βάθος 800 μέτρων. Αυτό θα γίνει ώστε να εμποδίζεται κάθε πιθανή παρεμβολή από δονήσεις που λαμβάνουν χώρα στο έδαφος. Το κόστος του τηλεσκοπίου δεν έχει καθοριστεί αλλά υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το ένα δις ευρώ. Για την τοποθεσία του υπάρχουν 14 υποψήφια σημεία (εγκαταλελειμμένα ορυχεία ως επί το πλείστων) σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και αυτή την στιγμή πραγματοποιούνται έλεγχοι κυρίως για την σεισμική δραστηριότητα που υπάρχει σε αυτά τα σημεία ώστε και η εγκατάσταση να είναι ασφαλής αλλά και να μην υπάρχει παρεμβολή από σήματα που προέρχονται από το εσωτερικό της Γης.