Heal

Διαβάζοντας τις ανακοινώσεις των φίλων γύρω από το θέμα αυτό φοβάμαι πως η συζήτηση εξετράπη από το αρχικό ερώτημα αν δηλαδη: Είναι δυνατόν το σύμπαν να είναι επιπεδο και σαν αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος να διαστέλεται επ άπειρον. Το θέμα αυτό έχει λυθεί θεωρητικά λίγο καιρό μετά τη δημοσιεύση της ΓΘΣ (παρατηρησιακά αν και συγκλίνουν οι απόψεις ότι το σύμπαν θα διαστέλλετα επ' άπειρον παραμένει ανοιχτό ερώτημα ακόμα). Το σύμπαν όχι απλά μπορεί να είναι επίπεδο και να διαστέλλεται επ' άπειρον, αλλά εφόσον είναι επίπεδο θα διαστέλλεται επ' άπειρον οπωσδήποτε, με ολοένα όμως επιβραδυνόμενο ρυθμό και όταν φτάσει να έχει περάσει άπειρος χρόνος θα πάψει να διαστέλλεται αλλά ήδη θα έχει άπειρες διαστάσεις. Αναφορικά με το κλειστο ή ανοιχτό σύμπαν έχω την εντύπωση πως έχει γίνει σύγχυση δύο διαφορετικών εννοιών. Το σύμπαν είναι κλειστό θερμοδυναμικά σύστημα. Αυτό προκύπτει κατευθείαν από τον ορισμό του σύμπαντος, όντας το "όλον" δεν υπάρχει κάτι με το οποίο μπορεί να αλληλεπιδράσει ώστε να είναι ανοιχτό θερμοδυναμικά σύστημα. Η άλλη έννοια με την οποία χρησιμοποιείται ο όρος κλειστός έχει να κάνει με την καμπυλότητα ενός χώρου. Αν είναι θετικά καμπυλωμένος (δηλαδή από σημείο εκτός ευθείας δεν διέρχεται καμιά παράλλη, το ανάλογο σε δύο διαστάσεις μιας σφαιρικής επιφάνειας) ονομάζεται κλειστό, το αρνητικά καμπυλωμένο (από σημείο εκτός ευθείας άγονται άπειρες παράλληλες, πχ η επιφάνεια μιας σέλλας) ονομάζεται ανοιχτό. Το αν τώρα θα είναι θετικά, αρνητικά καμπυλωμένο ή επίπεδο είναι άμεση συνάρτηση της πυκνότητας του όπως έχει ήδη ειπωθεί. Τέλος θέτοντας το ερώτημα του μηδενισμού της πυκνότητας μόνο μετά από άπειρο χρόνο ίσως μηδενιστεί, αλλά δεν ξέρω πολλά πράγματα για αυτό το θέμα οπότε θα προτιμήσω να μη πω περισσότερα. Φίλε Κωνσταντίνε αυτά τα ερωτήματα θα τα δεις με αναλυτικές απαντήσεις και τεκμηριωμένες με εξισώσεις στη σελίδα 359 του βιβλίου του Βαγιονάκη "Σωματιδιακή Φυσική και Κοσμολογία", σίγουρα θα υπάρχει στη βιβλιοθήκη της σχολής σου.

Σας ενημερώνουμε ότι την Τετάρτη 28 Απριλίου και ώρα 12 θα πραγματοποιηθεί Ημερίδα στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών με θέμα "Αστροφωτογραφία - Μικροφωτογραφία", το πρόγραμμα της Εκδήλωσης είναι το ακόλουθο: 12.15 Χαιρετισμοί: Πρόεδρος Τμήματος Φυσικής, Γ. Καραχάλιος Εκπρόσωπος Φοιτητών, Α. Καραβασίλης Πρόεδρος Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας Αθηνών, Ιακ. Στελλας Πρόεδρος Αστρονομικής Εταιρείας Πάτρας, Β. Ζαφειρόπουλος 12.40 «Μάκρο- μικροφωτογράφιση», Γ. Τσιμτσίμης, Φυσικός- Ερασιτέχνης Φωτογράφος 13.30 «Ψηφιακή Φωτογράφιση», Ι. Μπελιάς, Γραμματέας Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας (Αθηνών) 14.00 Διάλειμμα- Ηλιακή Παρατήρηση 14.20 «Φωτογράφιση με Webcamera», Ι. Μπελιάς 14.50 «Φωτογράφιση Εκλείψεων- Μαραθώνιος Messier», Κ. Ν. Γουργουλιάτος, Γραμματέας Αστρονομικής Εταιρείας Πάτρας 15.30 «Απολογισμός Ημερίδας» 15.45 «Λήξη- Χορήγηση Πιστοποιητικών Παρακολούθησης» Θα χαρούμε ιδιαίτερα να σας δούμε. Κώστας Γουργουλιάτος

Βασικά όταν ο Maxwell διατύπωνε τον Η/Μ δεν υπήρχε καν η έννοια του πυρήνα. Πάντως όσον αφορά την κίνηση είναι πολύ απλοϊκό να φανταζόμαστε φορτισμένα μπαλάκια που επιταχύνονται και εκπέμπουν ακτινοβολία. Ο πυρήνας μπορεί να περιγραφεί μόνο κβαντομηχανικά, και θεωρούμε πως τα σωματίδια βρίσκονται σε ένα πηγάδι δυναμικού, στο οποίο υφίστανται κάποιες ενεργειακές στάθμες. Η έννοια της επιτάχυνσης δεν υφίσταται όπως την γνωρίζουμε από την κλασική φυσική και αν θέλουμε να ασχοληθούμε με την εκπομπή της ακτινοβολίας πρέπει να την εξηγήσουμε όπως περίπου στις ενεργειακές στάθμες του Υδρογόνου, όπου μετάπτωση από την μια κβαντική κατάσταση στην άλλη συνεπάγεται εκπομπή ενέργειας με την μορφή φωτονίων.

Η παραπάνω συζήτηση όπως εξελίσσεται, μου φαίνεται αποδεικνύει ότι εκτός από την εξ αίματος συγγένεια (στο βαθμό που υφίσταται) με τους αρχαίους Έλληνες υπάρχει και μια πολύ έντονη πνευματική συγγένεια. Από την ερώτηση για το όνομα του Γαλαξία μας, περάσαμε σε μια συζήτηση φιλοσοφικού χαρακτήρα για το εάν οι μύθοι έχουν κάποια αξία για την αστρονομία. Δεν θα ήθελα τα παραπάνω να εκληφθούν ως αποδοκιμασία σε καμία περίπτωση. Πάντως το αν έχει αξία για κάποιον να αφιερώσει έστω και ελάχιστο κόπο για να ασχοληθεί με τη μυθολογία, είναι το ίδιο με το να λέει κανείς πως ένα ποίημα είναι ίχνη μελανιού πάνω σε χαρτί. Αυτό δε σημαίνει πως είναι κατακριτέος όποιος δεν ενδιαφέρεται για τη ποίηση, αλλά καλό θα ήταν να έχει την ωριμότητα να καταλάβει πως τα μέτρα και τα σταθμά για το τί αξίζει ή όχι έχουν να κάνουν με την αισθητική του καθενός. Προσωπικά πιστεύω πως μέσα από την μυθολογία μπορούμε να εξερευνήσουμε το εμβρυακό στάδιο της αστρονομικής σκέψης. Κυρίως όμως χαρίζει μια ομορφιά και γοητεία στον αστρόφιλο. Αν και δε θέλω να ανακινήσω το θέμα για το οποίο ήδη έχουν ειπωθεί πολλά (ερασιτέχνης αστρονόμος) μιας και αναφέρθηκε σε μία προηγούμενη δημοσίευση, θα ήθελα να τονίσω πως ο λόγος που αδυνατούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο είναι η απροθυμία μερικών να δεχτούν ότι δεν επιθυμούν όλοι να κοιτάζουν τον ουρανό με τον ίδιο τρόπο. Ενδεχομένως ο όρος "ερασιτέχνης αστρονόμος" για μια μερίδα ανθρώπων να σημαίνει κάτι συγκεκριμένο (τηλεσκόπια, συστηματικές παρατηρήσεις κλπ) και ίσως να έχουν ένα δίκιο που ενοχλούνται όταν κάποιος που έχει διαβάσει πέντε βιβλία αστρονομίας και έχει δει δυο φορές με τηλεσκόπιο αυτοαποκαλείται "ερασιτέχνης αστρονόμος". Αυτός ο άνθρωπος όμως δεν το κάνει αυτό από αλαζονία ή κακοπροαίρετα, αλλά από άγνοια και καλό θα ήταν να το κατάλαβαιναν αυτό οι περισσότεροι που του επιτίθενται. Θα ήθελα να επισημάνω στον φίλο Messier51 ότι από παντού μπορεί κανείς να αποκομίσει κέρδος, αρκεί να ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του. Όσο για το: "na min menete se pragmata pou exoun pethanei. den mporw na pistepsw gia paradeigma oti esi exeis anakgi na biabaseis oute mia selida apo ena tetoio biblio pou graftike to '60 gia na gineis kaliteros", οποιαδήποτε γνώση δεν πεθαίνει απλά συμπληρώνεται.

Το όνομα αυτό του το είχαν δώσει οι αρχαίοι διότι τους θύμιζε ο γαλαξίας ένα γαλακτώδη δρόμο στον ουρανό. Το Milky Way μάλιστα είναι η αγγλική μετάφραση αυτού του ονόματος. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο δρόμος αυτός προήλθε από το γάλα της Ήρας. Ο Δίας θέλοντας να γίνει ο Ηρακλής ισχυρός προσπάθησε με δόλο να πείσει την Ήρα να τον θηλάσει. Η Ήρα τον θήλασε στην αρχή, όταν όμως στην πορεία κατάλαβε ποιο ήταν το παιδί το πέταξε από κοντά της και παράλληλα χύθηκε λίγο γάλα από το στήθος της, το γάλα αυτό σχημάτισε τον "γαλαξία".

Φοβάμαι πως μάλλον έχουμε εκτραπεί λιγάκι. Το χάος (από την άποψη της θεωρίας του χάους τουλάχιστον, γιατί από φιλοσοφική άποψη δε γνωρίζω/δεν απαντώ) είναι αρκετά αυστηρά θεμελιωμένο. Αν προσπαθήσουμε να τον μεταφέρουμε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα σύστημα είναι χαοτικό τότε για δύο αρχικές καταστάσεις που διαφέρουν ελάχιστα τότε μετά από την εξέλιξη του συστήματος θα απέχουν πολύ (το ελάχιστα εκφράζεται με την τιμή κάποιου ορίου, το αν απέχουν πολύ ή όχι με τον αν οι λογάριθμοι κάποιων ποσοτήτων είναι θετικές ή αρνητικές). Τώρα για μαύρη τρύπα σε πρώτη φάση έχουμε εμφάνιση χάους λόγω τύρβης, δηλαδή καθώς έλκει αέρια, πριν αυτά φτάσουν στο ορίζοντα της λόγω των πολλών βαθμών ελευθερίας που έχουν (γενικά στη κίνηση ενός ρευστού εύκολα εμφανίζεται χάος) εμφανίζουν χαοτική συμπεριφορά. Το άλλο σημείο που είναι σίγουρα μπλεγμένο και ξέρουμε ελάχιστα είναι η ανωμαλία (το κεντρικό σημείο της μαύρης τρύπας), εκεί απειρίζεται η στρέβλωση του χωρόχρονου και παύει να ισχύει η ΓΘΣ οπότε επικαλούμαστε την (αρκετά ασαφή) κβαντική βαρύτητα, Η κύρια άποψη είναι ότι ο χώρος σε τέτοιες καταστάσεις (αποστάσεις μικρότερες του μήκους πλάνκ) παύει να είναι συνεχής και η ανωμαλία βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση. Σύμφωνα με τέτοιες θεωρίες εκτελεί τυχαίες ταλαντώσεις. Ένα βιβλίο που θα σου λύσει όλες αυτές τις απορίες είναι το μαύρες τρύπες και στρεβλώσεις του χρόνου του Κιπ Θορν. Σε αυτό κάποιο κεφάλαιο μάλιστα πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα.

Φίλε Κωνσταντίνε, δεν μενω Πειραιά αλλά Πάτρα. Πάντως πολύ θα ήθελα να γνωρίσω μέλη του Astrovox (ήδη ξέρω μερικά) αν κατηφοριστε ποτέ προς Πάτρα, είστε ευπρόσδεκτοι στον Ωρίωνα.

Βασικά ο όρος υπερσυμμετρία χρησιμοποιείται από τη φυσική σε θεωρίες στοιχειωδών σωματιδίων που υπακούουν κάποιους μετασχηματισμούς οι οποίοι περιγράφονται με τη θεωρία ομάδων. Η ερμηνεία των πολλαπλών αστρικών συστημάτων μπορεί να εξηγηθεί με τη χρήση των νόμων της μηχανικής. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποια άλλη "περίεργη" δύναμη που τα αναγκάζει να κινούνται έτσι παρά μόνο η βαρύτητα.

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των δυνάμεων που συγκρατούν το μικρόκοσμο και της βαρύτητας που είναι υπεύθυνη για τον κόσμο των αστεριών και των γαλαξιών. Οι δυνάμεις μεταξύ των ατόμων μπορεί να είναι ελκτικές είτε απωστικές. Αντίθετα η βαρύτητα είναι πάντα ελκτική. Βέβαια και στα αστέρια μπορούμε να έχουμε ανάλογα κάποιες πολύπλοκες δομές όπως λόγου χάρη τα διπλά και πολλαπλά άστρα τα οποία σε πρώτη προσέγγιση μπορούμε να τα φανταστούμε σαν μόρια. Εδώ όμως εμφανίζεται ένα ακόμα πρόβλημα που μας εμποδίζει να θεωρήσουμε ευθεία αναλογία μεταξύ μικρόκοσμου και σύμπαντος. Στον μικρόκοσμο όλα τα άτομα κάποιου στοιχείου είναι μεταξύ τους ίδια και έτσι αν για παράδειγμα βρεθεί κοντά ένα άτομο οξυγόνου και δύο υδρογόνου με κατάλληλες ενέργειες και προσανατολισμό ταχυτήτων θα δώσουν νερό. Να βρεθούν όμως αστέρια που να έχουν ανάλογα χαρακτηριστικά για να δημιουργήσουν πολλαπλά συστήματα τα αντίστοιχα "αστρικά μόρια" είναι απίστευτα πιο δύσκολο. Συνοψίζοντας λοιπόν εκτός από την φύση των δυνάμεων που εμποδίζει, η εξαιρετικά μεγάλη ποικιλία αστεριών σε σχέση με τα άτομα μας απομακρύνει από την αναλογική σκέψη για "χημικό δεσμό" και "μόρια".

Και εγώ θα συμφωνίσω πως είναι προτιμότερο να "χάσεις" λίγο χρόνο παραπάνω για να μάθεις τον ουρανό και να μπορείς να δουλέψεις χωρίς goto και λοιπά εξαρτήματα. Στον ουρανό της πόλης θα σου δείχνουν απλά ένα άδειο οπτικό πεδίο και αν έχεις την όρεξη να κάνεις εξορμήσεις πιστεύω πως θα βρεις όρεξη για να μπορέσεις να μάθεις τον ουρανό. Δεν θα αναφερθώ στη γοητεία που κρύβεται όταν κινείσαι από το ένα αστέρι στο άλλο για να βρεις το πολυπόθητο νεφέλωμα... Τουλάχιστον εγώ έτσι ξεκίνησα την επαφή μου με τον ουρανό και νοιώθω πως έχω αποκτήσει ένα μεγάλο κεφάλαιο γνώσεων που δεν θα το είχα αν είχα ενα τηλεσκόπιο που με πήγαινε από το ένα αντικείμενο στο άλλο. Ίσως φανεί λίγο υπερβολικό αλλά μου μοιάζει σαν να ξεφυλλίζω άλμπουμ φωτογραφιών. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής αφού έμαθα με το χειροκίνητο δούλεψα και λίγο με ένα goto το οποίο μου έλυσε τα χέρια κυριώς όταν ήθελα να δείξω σε άλλους μερικά αντικείμενα. Ανεπιφύλακτα πάντως για αρχή θα πρότεινα τηλεσκόπιο καλά οπτικά και αξιοπρεπές άνοιγμα καθώς και μπόλικη υπομονή.

Στην παρατήρηση πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματος έχουμε την ακόλουθη τεχνική. Το απομακρυσμένο ηλιακό σύστημα έχει μια δεδομένη ακτινική ταχύτητα ως προς τον παρατηρητή και παρατηρούμε μια συνολική μετατόπιση doppler των φασματικών του γραμμών επιπλέον όμως το φως που λαμβάνουμε εξ ανακλάσεως στους πλανήτες αν και είναι εξαιρετικά ασθενές, μπορεί να προκαλέσει μια σειρά φασματικών γραμμών οι οποίες είναι μετατοπισμένες λόγω doppler διότι η ταχύτητα του πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά είναι διαφορετική από την συνολική του απομακρυσμένου ηλιακού συστήματος. Είναι φανερό ότι αυτή η γραμμή θα ταλαντώνεται περί την κεντρική φασματική γραμμή που προέρχεται από το αστέρι. Η ταλάντωση της θα μας δώσει άμεσα την περίοδο περιφοράς του πλανήτη. Δεν ξεχωρίζουμε λοιπόν στην παρατήρηση των ετερόφωτων σωμάτων το φάσματα τους από αυτό της πηγής που τα φωτίζει, αλλά βλέπουμε μερικές μετατοπισμένες γραμμές στο συνολικό φάσμα και από την μετατόπισή τους ταυτοποιούμε τα διάφορα χαρακτηριστικά του ετερόφωτου σώματος (κατά κύριο λόγο την σχετική του ακτινική ταχύτητα και την περίοδο περιστροφής του).

Μια πολυ ενδιαφέρουσα ανάλυση για το ουράνιο τόξο που απαντάει ακριβώς στο ερώτημα αυτό έχει στο http://www.physics4u.gr/faq/rainbowshape.html

Οι εφαρμογές του φαινόμενου doppler είναι πάρα πολλές. Κατ' αρχήν μπορεί να εφαρμοστεί και σε πολύ αμυδρά αστέρια, όπου αν το φως τους αφού ληφθεί από τηλεσκόπιο και αναλυθεί φασματικά θα διακρίνουμε κάποιες γραμμές στο φάσμα οι οποίες μπορούν να ταυτοποιηθούν (δίνοντας τα στοιχεία που περιέχει το ουράνιο σώμα). Αν το ουράνιο σώμα απομακρύνεται ή πλησιάζει παρατηρούμε μετατόπιση των φασματικών γραμμών προς το ερυθρό και το ιώδες αντίστοιχα. Η μετατόπιση αυτή είναι ανάλογη του μέτρου της ακτινικής ταχύτητας, δηλαδή της ταχύτητας στη διεύθυνση του παρατηρητή, εγκάρσιες ταχύτητες δεν μπορούμε να μετρήσουμε με αυτόν τον τρόπο. Επίσης υπάρχει η περίπτωση να παρατηρήσουμε κάποια εύρυνση των φασματικών γραμμών αυτή οφείλεται στην τυρβώδη κίνηση των αερίων στρωμάτων του αστεριού. Από τις πιο γνωστές εφαρμογές του φαινομένου doppler έγινε από τον Hubble που προσδιόρισε την ταχύτητα απομάκρυνσης των γαλαξιών και κατέληξε στο συμπέρασμα της διαστολής του σύμπαντος.

Αυτό που είναι γεγονός είναι ότι το φεγγάρι κατά την ανατολή του και τη δύση του φαίνεται πολύ μεγαλύτερο, και ίσως κάτι τέτοιο να παρατήρησες Κωνσταντίνε. Στην εξήγηση αυτού του θέματος χωράει πολλή συζήτηση. Η διάθλαση δεν μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο μιας και οι μεταβολές λόγω διάθλασης υφίστανται μόνο πολύ κοντά στον ορίζοντα, είναι μικρότερες και δρουν παραμορφωτικά παρά μεγεθυντικά. Μια άλλη εκδοχή που παίζει αρκετά είναι το γεγονός ότι το φεγγάρι φαίνεται μεγαλύτερο επειδή όταν είναι κοντά στον ορίζονται φαίνεται μεγαλύτερο μιας και το συγκρίνουμε με δένδρα σπίτια κλπ. Το πρόβλημα είναι οτι το φεγγάρι μπορεί να φανεί μεγαλύτερο πάνω από τον θαλασσινό ορίζοντα όπου δεν έχεις με τι να το συγκρίνεις. Την πιο ικανοποιητική εξήγηση την έχω ακούσει από την παρουσίαση που είχαν κάνει τα μέλη της Αστρονομικής Εταιρείας Ρόδου στο συνέδριο της Κέρκυρας, όπου με λίγα λόγια είχαν αναφέρει ότι κοιτώντας κάτι ευθεία μπροστά σου φαίνεται μεγαλύτερο σε αντίθεση με το αν κοιτάς κάτι που βρίσκεται από πάνω σου οπότε θα φαίνεται μικρότερο και αυτό ισχύει γενικά (όχι μόνο για το φεγγάρι αλλά και οι αστερισμοί φαίνονται πιο εκτεταμένοι κοντά στον ορίζοντα). Φυσικά δεν αλλάζει μέγεθος απλά πρόκειται για το υποκειμενικό αίσθημα του πόσο μεγάλο είναι κάτι. Ένας λογικό τεστ αυτής της εξήγησης θα ήταν η παρατήρηση του ουρανού από κάποιον που θα ήταν ξαπλωμένος, οπότε θα έπρεπε να βλέπει τους σχηματισμούς πιο εκτεταμένους.

Φιλε Κωνσταντίνε, Και εγώ επισκέφτηκα το πλανητάριο πριν από λίγο καιρό και δεν συμφωνώ με αυτό που διαπίστωσες. Δεν είπαν κάτι λανθασμένο η ξεπερασμένο. Επειδή τυχαίνει να είμαστε και συνάδελφοι έχουμε ένα υπόβαθρο περισσότερων γνώσεων γύρω από τα αστρικά φαινόμενα και ίσως να αναφέρεσαι στο ότι δεν μπαίνει σε ιδιαίτερο βάθος η παρουσίαση. Αν και έχει δίκιο σε αυτό, εντούτοις μην ξεχνάς πως οι παρουσιάσεις που κάνουν απευθύνονται σε ένα ιδιαίτερα ευρύ κοινό και πρέπει να βρίσκονται σε τέτοιο επίπεδο ώστε να είναι προσιτές ακόμη και από ένα μαθητή γυμνασίου. Λογικό ειναί λοιπόν να μην εμβαθύνουν σε θεωρίες και έννοιες που δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές όσο καλή θέληση και να έχει ακροατής και ομιλιτής.

Όχι δεν μιλάμε για το ίδιο, ήταν Ελληνικό και το εξέδιδε κάποιος Τασσόπουλος νομίζω που έβγαζε και ένα περιοδικό Αστροναυτική. Ευχαριστώ πολύ πάντως

Την περίοδο 1995-2000 ήμουν συνδρομητής σε ένα αστρονομικό περιοδικό, το Night Sky, πολύ καλό για τα ελληνικά δεδομένα. Πολύ πιθανόν να έχει πέσει στα χέρια και άλλων μελών του forum. Το θέμα είναι πως έκτοτε το έχω χάσει παντελώς, ούτε έχει τύχει να το δω στα περίπτερα, πιθανόν να έχει κλείσει κιόλας, γιατί στα τελευταία τεύχη του ο συντάκτης έλεγε πως αντιμετωπίζουν προβλήματα. Μήπως κανείς από σας ξέρει αν υπάρχει ακόμα ή κάτι σχετικό με αυτό το περιοδικό; Πρέπει να ομολογήσω πως με βοήθησε πολύ στα πρώτα μου βήματα στην αστρονομία και είναι κάτι που λείπει από τη σημερινή αστρονομική κοινότητα. Φιλικά Κώστας Γουργουλιάτος

Δυστχυχώς το chat δεν αγκαλιάστηκε με τον ενθουσιασμού που περιμέναμε στην αρχή (όπως άλλωστε είχε γίνει και στην προηγούμενη απόπειρα να δημιουργήσουμε κανάλι αστρονομίας). Μάλλον ήταν κάτι το αναμενόμενο, μιας και για έναν ερασιτέχνη αστρονόμο είναι πολύ πιο ευχάριστο να περνάει τα βράδια του παρέα με τα αστέρια παρά μπροστά σε μια οθόνη. Επιπλέον στο θέμα της επίλυσης αποριών, έχω την αίσθηση πως το forum είναι πολύ καλύτερος τρόπος (αποδεικνύεται από το πλήθος των δημισιεύσεων άλλωστε), μιας και όποιος θέλει να ρωτήσει κάτι δε χρειάζεται να σπαταλήσει αρκετό χρόνο στο chat, μια απλή δημοσίευση στο forum αρκεί. Παρόλα αυτά μιας και αρκετοί από μας περνάμε κάποιο χρόνο συνδεδεμένοι στο internet νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα εφόσον μπαίνουμε στο irc να μπαίνουμε και στο κανάλι για επικοινωνία.

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι την Τρίτη 27 Ιανουρίου 2004 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση και Εκλογές στον Ωρίωνα. Το νεοκλεγέν ΔΣ συνήλθε σε σώμα και αποφάσισε ότι: Πρόεδρος θα είναι ο κ. Β. Ζαφειρόπουλος, Αντιπρόεδρος ο κ. Π. Βασιλόπουλος, Γραμματέας ο κ. Κ.Ν. Γουργουλιάτος, Ταμίας ο κ. Γ. Λυμπερόπουλος και Μέλος ο κ. Κ. Χαραλαμπόπουλος.

Τη συγκεκριμένη πληροφορία τη βρήκα σε ένα βιβλίο του Χρ. Γουδη "Ηλιακό Σύστημα" Φαντάζομαι πως στο internet θα υπάρχουν σύνδεσμοι με ανάλογες πληροφορίες.

Φαντάζομαι πως εννοείς η γωνία που σχηματίζει το επίπεδο της τροχιάς του Άρη με αυτό της Γης. Αν αναφέρεσαι εκεί είναι 1,85 μοίρες.

Μπορείς να βάλεις στον server aetos.irc.gr ή nini.irc.gr ή afros.irc.gr όλοι αυτοί καταλήγουν στα ίδια κανάλια και ανάλογα με την περιοχή που είσαι βολεύει κάποιοι από αυτούς όσον αφορά την ταχύτητα.

Από ότι είδα στο mirc έχει ήδη γίνει registered το κανάλι #astrovox εκεί μπορούμε να συναντιόμαστε σε πρώτη φάση και στη συνέχεια βλέπουμε τι παραπάνω μπορούμε να κάνουμε.

Αυτή ακριβως η προσπάθεια είχε γίνει και πριν από τρία χρόνια. Τότε πάλι με άξονα το Astrovox (όταν υπήρχε μόνο η mailing list και λίγο πριν δημιουργηθεί το forum, αν δεν κάνω λάθος) είχαμε κάνει register στο irc ένα κανάλι με όνομα #greekastronomy το οποίο ιδίως στην αρχή είχε αρκετό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή μετά από κάποιο διάστημα ατόνησε και φοβάμαι μήπως έχει και τώρα την ίδια τύχη. Πάντως κάτι τέτοιο είναι μια από τις ευκολότερες και πιο άμεσες λύσεις. Στην τελική ανάλυση δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε δοκιμάζοντας το πάλι, γιατί ποιος ξέρει, ίσως τώρα να είναι αλλιώς τα πράγματα.

Φανταζομαι πως εννοείς την μέθοδο της διαστατικής ανάλυσης όπου με κατάλληλο συνδυασμό των θεμελιωδών σταθερών βγάζεις μια ποσότητα που να εκφράζει χρόνο μηκός μαζα κτλ. Αν πράγματι κάνεις τον κατάλληλο σύνδεση προκειμένου να καταλήξεις σε μονάδες χρόνου βγάζεις το αποτέλεσμα c^(-5/2)G^(1/2)h^(1/2) όπου το σύμβολο ^(χ/ψ) είναι ο εκθέτης στον οποίο υψώνεται το αντίστοιχο μεγεθος. Αυτός ο χρόνος είναι της τάξεως των 5χ10^(-44) sec, δηλαδή ένα ελάχιστα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου και όχι φυσικά η ηλικία του σύμπαντος. Ουσιαστικά πρόκειται για τον χρόνο που απαιτείται για να διανύσει το φως το λεγόμενο μήκος του Πλανκ δηλαδή την απόσταση όπου η βαρύτητα ενοποιείται με τις άλλες τρεις αλληλεπιδράσεις. Επιπλέον είναι το μέγιστο βάθος που μπορούμε να διεισδύσουμε θεωρητικά στην ιστορία του σύμπαντος μιας και μέχρι σήμερα δεν έχουμε κάποια θεωρία που να ενοποιεί ικανοποιητικά τις τέσσερις αλληλεπιδράσεις.