Είχα τον 14/82 και μάλιστα δύο φορές, τον παλαιό, χωρίς πλήρωση με αέριο, και τον νεότερο. Ο πρώτος ήταν και ο πρώτος μου ευρυγώνιος >68 μοιρών. Εγώ δεν είμαι ψυχαναγκαστικός με τις λεπτομέρειες της εικόνας, αρκεί να μην έχει μεγάλα σφάλματα. Θυμάμαι πως τα το field stop ήταν καθαρό, αλλά όταν πλησίαζαν εκεί τα άστρα αλλοιώνονταν ελαφρά και όταν περνούσαν από εκεί το φως δημιουργούσε φάσμα (τα φωτεινότερα αντικείμενα). Αυτό δεν με ενοχλούσε, καθώς δεν κάθομαι να παρατηρώ στα άκρα, μπορείς πάντα να έχεις το αντικείμενο στο κεντρικό 50-60% του πεδίου και το υπόλοιπο πέφτει στην περιφεριακή όραση (την όραση περιβάλλοντος). Η κεντρική όραση είναι 30 μοίρες (με επίκεντρο 2-4 μοίρες μόνο) και η περιφερειακή 130 οριζοντίως και 165 κατακορύφως. Άρα μόνο +/- 15 μοίρες από το κέντρο βλέπεις λεπτομέρειες, όταν κοιτάς προς το κέντρο και το υπόλοιπο πεδίο είναι φόντο. Το μεγαλύτερο φόντο έχει πλεονεκτήματα και βοηθά την παρακολούθηση, αλλά δεν υπάρχει λόγος να στραβίζεις όταν τα πράγματα στο κέντρο είναι καλύτερα, ακόμη και στους ακριβότερους φακούς (καθώς, ακόμη και ένας επίπεδος φακός θα δείχνει τα σφάλματα του κατόπτρου του Νευτωνίου).
Τελικά με οδήγησε στο να αγοράσω τους 6.7 και 4.7mm, αλλά τον ίδιο τον πούλησα λόγω υπερκάλυψης από φακούς με μεγαλύτερο eye relief.