kkokkolis

Άσμα ασμάτων, Μαουτχάζουζεν, Ιάκωβος Καμπανέλλης Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου με το καθημερνό της φόρεμα κι ένα χτενάκι στα μαλλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία. Κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες, μην είδατε την αγάπη μου; Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι, δεν είχε πιά το φόρεμά της ούτε χτενάκι στα μαλλιά. Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, η χαϊδεμένη από τη μάνα της και τ’ αδελφού της τα φιλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία. Κοπέλες του Μαουτχάουζεν, κοπέλες του Μπέλσεν, μην είδατε την αγάπη μου; Την είδαμε στην παγερή πλατεία μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι, με κίτρινο άστρο στην καρδιά. Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, η χαϊδεμένη από τη μάνα της και τ’ αδελφού της τα φιλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία. Όσο ο Ιορδάνης ηδονίζεται τ' άστρα τ' ουρανού, ας μην ξεχνούμε τ' άστρα των ανθρώπων.

Η Αυλή των Θαυμάτων, Ιάκωβος Καμπανέλλης, 1957 Αθάνατος! Το έργο αρχίζει ένα σούρουπο στις αρχές του καλοκαιριού. Η ΜΑΡΙΑ κάθεται σ ένα πεζούλι δεξιά και ένα τραπεζομάντιλο. Η ΒΟΥΛΑ έχει στηρίξει στην ξύλινη σκάλα ένα καθρέφτη και κόβει μονάχη τα μαλλιά της. Στο παράθυρο του σπιτιού του ΙΟΡΔΑΝΗ ο γιος του ο ΓΙΑΝΝΗΣ διαβάζει ένα βιβλίο. Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ μ ένα μπόγο στρωσίδια στον ώμο έρχεται απ' το βάθος κι ανεβαίνει στην ταράτσα… ΒΟΥΛΑ: Γιάννη… ΓΙΑΝΝΗΣ: Ε; ΒΟΥΛΑ: Ο μπαμπάς σου ανεβαίνει στο αστεροσκοπείο… ΜΑΡΙΑ: Ώρα του είναι, ο ήλιος έγειρε. (Ο ΓΙΑΝΝΗΣ δε μιλά. Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ απλώνει στην ταράτσα τα στρωσίδια του. Η ΒΟΥΛΑ πλησιάζει τη ΜΑΡΙΑ). ΒΟΥΛΑ: Δε μου λες, μήπως άφησα τίποτα τσουλούφια στο λαιμό; ΜΑΡΙΑ: Γύρνα να δω… ΒΟΥΛΑ: Πάρε και το ψαλίδι κι ό,τι είναι κόβε το. (Της δίνει το ψαλίδι και κοντοκαθίζει πλάτη προς στη ΜΑΡΙΑ). ΜΑΡΙΑ: Γιατί τα κόψης μόνη σου; ΒΟΥΛΑ: Αν είχα λεφτά θα πήγαινα στο κομμωτήριο… αλλά πού λεφτά; ΜΑΡΙΑ: Μα σεις την περασμένη βδομάδα είχατε ένα μάτσο… ΒΟΥΛΑ: Είχαμε βλέπεις, τώρα δεν έχουμε φράγκο. ΜΑΡΙΑ: Είστε τρελοί κι οι δυο σας… Να το ξέρεις! ΒΟΥΛΑ: Εγώ φταίω;… του άντρα μου τα χέρια είναι τρύπια και δεν του στέκει δεκάρα. ΜΑΡΙΑ: Ναι, γιατί πας πίσω εσύ… Δεν είδα ποτέ άμα σε τραβολογά για γλέντια να του πεις όχι… ΒΟΥΛΑ: Γιατί να του πω όχι… Νέοι είμαστε, να μη χαρούμε μια στάλα; (Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ κατεβαίνει απ το ταρατσάκι και πηγαίνει στο βάθος). ΜΑΡΙΑ: Πρέπει να βάζατε κάτι στην άκρη… ΒΟΥΛΑ: Ό,τι θέλεις λες. Αν είχαμε κάτι ταχτικό, τότε ναι… Μ αυτός μια βδομάδα δουλεύει και δυο κάθεται…! ΜΑΡΙΑ: Κι είναι ανάγκη να τα τρώτε μαζεμένα και να πεινάτε ύστερα; ΒΟΥΛΑ: Άμα κακοπερνάς δυο βδομάδες ύστερα θες να ξεσκάσεις, φυσικό είναι. ΜΑΡΙΑ: Παρ το ψαλίδι, σου τα συμμάζεψα. ΒΟΥΛΑ: Σ ευχαριστώ, κούκλα μου, θες να σου κόψω και τα δικά σου; ΜΑΡΙΑ: Δεν μου χρειάζεται… (Απ το δωμάτιό της βγαίνει η ΑΝΝΕΤΩ, εξήντα χρονώ. Ξεσκονίζει μ ένα σκουπάκι μια πάνινη βαλίτσα και τραγουδά) ΑΝΝΕΤΩ: Ραμόνα, θυμήσου τώρα τα παλιά Ραμόνα, θυμήσου πάλι τα παλιά Ραμόνα… Ραμόνα θυμήσου πάλι τα παλιά Ραμόνα, θυμήσου παλιά… ΜΑΡΙΑ: Πήγε στην Τράπεζα χτες κι έστειλε όλα της τα λεφτά στην Αγγλία… Ξεπαραδιάστηκε πάλι η τρελόγρια… ΒΟΥΛΑ: Και πως θα πάει στην Πάρο…; Με τι λεφτά…; ΜΑΡΙΑ: Κάποιονε θα βαλε στο χέρι… ή θα σήκωσε πάλι τις συντάξεις όλου του χρόνου… ΒΟΥΛΑ: (Στην ΑΝΝΕΤΩ). Ώστε μας φεύγεις αύριο; ΑΝΝΕΤΩ: Θα φύγω να μη σας ενοχλώ… ΒΟΥΛΑ: Έλα τώρα μη σε παίρνει το παράπονο… ΑΝΝΕΤΩ: Αφού μια έρημη γριά γυναίκα εγώ, με το ένα πόδι στο λάκκο, σας ενοχλώ όλους εδώ μέσα, φεύγω, για να βρείτε την ησυχία σας. ΒΟΥΛΑ: Ε καημένη, κι εσύ πια… Όλοι εδώ μέσα ζούμε… θα τύχει και μια παρεξήγηση. ΑΝΝΕΤΩ: Μια παρεξήγηση καλή και άγια. Μα σεις αιωνίως και τυμπανίως μου κοπανάτε ότι σας ανακατεύω τα σκώτια. Ναι ή όχι; ΜΑΡΙΑ: Αν είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω εσύ πάλι το δεσες κόμπο; ΑΝΝΕΤΩ: Εμείς στην Αγγλία αυτά δεν τα χουμε! Φεύγω κι εγώ, πάω να κάτσω στην Πάρο ένα χρονάκι να ξανασάνω και γω και σεις… Κι α δε με ξαναδείτε, συχωρέστε με, κι ο Θεός να σας συχωράει… (Ψευτοκλαίει). ΒΟΥΛΑ: (Τρέχει κοντά της). Έλα, έλα τώρα, άσε τις κλάψες. Αφού το ξέρεις πόσο σε αγαπάμε! ΑΝΝΕΤΩ: Σάματι εγώ δε σας αγαπώ…; ΜΑΡΙΑ: Μπορούμε μείς να ζήσουμε χωρίς εσένα; ΑΝΝΕΤΩ: Και μήπως μπορώ εγώ…; ΜΑΡΙΑ: (πάει κι αυτή κοντά στην ΑΝΝΕΤΩ)… Έλα κάτσε δω να, παραπονιάρα… Δώσε μου να σου ξεσκονίσω εγώ τη βαλίτσα σου. ΑΝΝΕΤΩ: Άσε, μη λερώνεις τα χεράκια σου. Την ξεσκόνισα, μάτια μου… ΒΟΥΛΑ: Θα σου ετοιμάσουμε εμείς τα πράγματά σου… Εσύ κάτσε να ξεκουραστείς… ΑΝΝΕΤΩ: (Ξεχνά τελείως την κλάψα)… Καλά, ας καπνίσω ένα τσιγαράκι. Όμως τα πράματά μου θα τα βολέψω μοναχή μου… Μ αρέσει να φτιάχνω ταξιδιάρικη βαλίτσα… τρελαίνομαι… ΒΟΥΛΑ: Πάρε και το μαξιλαράκι να σαι μαλακά… ( Η ΑΝΝΕΤΩ κάθεται κι ανάβει τσιγάρο. Κάθονται και οι άλλες δύο). ΑΝΝΕΤΩ: (Στη ΜΑΡΙΑ, πειραχτικά). Δε μου λες εσύ, πάλι την Πηνελόπη μας παρασταίνεις; ΜΑΡΙΑ: Ούτε την ξέρω αυτή την Πηνελόπη που μου λες… ΑΝΝΕΤΩ: (Γελάει). Τότε τι το ράβεις και το ξηλώνεις αυτό το τραπεζομάντιλο δυο χρόνια τώρα…; ΜΑΡΙΑ: Με συγχωρεί η χάρη σου, ούτε χρόνος δεν είναι που το άρχισα. ΒΟΥΛΑ: Και μήπως δε θα 'πρεπε να χε τελειώσει; ΑΝΝΕΤΩ: εγώ στη θέση σου θα πήγαινα κι ένα σεργιάνι να με δει κάνα μάτι, να πάρω τον αέρα μου! ΜΑΡΙΑ: Ναι, πως…! ΑΝΝΕΤΩ: Τι θα πει ναι πως; Επειδή ο άντρας σου είναι θερμαστής, εσύ πρέπει να περνάς με το κέντημα; Κι εγώ σου λέω πως αυτό το ομορφόπαιδο περνάει μια χαρά σ όποιο λιμάνι αράζουνε… ΒΟΥΛΑ: Τ ακούς; ΜΑΡΙΑ: Μόνη μου που να βγω… που να πάω; ΑΝΝΕΤΩ: Μα επειδή είσαι μονάχη σου πρέπει να βγαίνεις. ΜΑΡΙΑ: Μωρέ τι σας νοιάζει εσάς; ΑΝΝΕΤΩ: Μια φορά το κέντημα δεν είναι άντρας στο κρεβάτι σου. Γυναίκες είμαστε και μεις και ξέρουμε από μοναξιά… ΜΑΡΙΑ: Τι ξέρετε δηλαδή… Τι θέτε να πείτε…; ΑΝΝΕΤΩ: Δε χρειάζεται δα και φιλοσοφία. ΒΟΥΛΑ: Τώρα σε μάθαμε πια. ΑΝΝΕΤΩ: Ξέρουμε τι θα πει άμα το ρίχνεις σα λυσσασμένη στο κέντημα. ΜΑΡΙΑ: Καλά, πάψτε τώρα. ΒΟΥΛΑ: Σ έπιασε πάλι, σ έπιασε…; ΜΑΡΙΑ: Σωπάτε ντε, σας ακούνε κι οι άντρες… (Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ ανεβαίνει πάλι στο ταρατσάκι κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί κι ένα σαχανάκι μεζέδες). ΑΝΝΕΤΩ:Καλή ρομάντζα, κυρ-Ιορδάνη… ΙΟΡΔΑΝΗΣ: Κοπιάστε… ΜΑΡΙΑ: Και δε μου λες, κυρα-Αννέτω… ΑΝΝΕΤΩ: Σκόνη που είχε αυτή η διαολο-βαλίτσα…Εμείς στην Αγγλία δεν είχαμε καθόλου σκόνη… ΜΑΡΙΑ: Και δε μου λες, που ευκολύθηκες λεφτά για το ταξίδι…; (Ο ΙΟΡΔΑΝΗΣ κατεβαίνει απ το ταρατσάκι και πηγαίνει στο βάθος). ΑΝΝΕΤΩ: Σήκωσα τέσσερεις συντάξεις, δανείστηκα και κάτι λίγα, θα συμπληρώσω κι από τα νοίκια. ΒΟΥΛΑ: Ποια νοίκια; ΑΝΝΕΤΩ: … Του δωματίου, ματάκια μου. ΜΑΡΙΑ: Ποιου δωματίου; ΑΝΝΕΤΩ: Αυτουνού εδώ να σε χαρώ… έχω και κανένα άλλο; ΜΑΡΙΑ: (Στη ΒΟΥΛΑ). Τι σου 'λεγα; Δεν σου 'λεγα ότι αυτή θα κάνει στο τέλος του κεφαλιού της χωρίς να ρωτήσει κανέναν…; Να τα. ΒΟΥΛΑ: (Άγρια). Εμ δεν θα κάνει…! ΑΝΝΕΤΩ: (Τινάζεται ξαναμμένη). Θα κάνω και θα παρακάνω… Δικό μου είναι το δωμάτιο και το επινοικιάζω, ό,τι θέλω το κάνω… Το δικό μου δωμάτιο δώνω, δε δώνω το δικό σας… Ορίστε μας! ΜΑΡΙΑ: Είσαι αναίστητη… Εδώ είμαστε σα μια οικογένεια και πας τώρα να μας κουβαλήσεις μια ξένη εδώ μέσα…

Άλλο η παρατήρηση και άλλο η αντίληψη Αλέξη. Έχεις διαβάσει το ''Κρυμμένο Γράμμα'' του Πόε; Nihil sapientiae odiosius acumine nimio.

Kepler's Suns and Planets, Jason Rowe, Kepler Mission, 2011 APOD 29/03/11 Ίσως δεν πρόκειται για ''καλή τέχνη'' ακριβώς, αλλά η ομορφιά αυτής της εικόνας με τους 1235 υποψηφίους πλανήτες σε διάβαση εμπρός από το άστρο τους με μαγεύει. Η εικόνα είναι υπό κλίμακα, με τον Ήλιο και την Γη μας απομονωμένους επάνω δεξιά.

Βάλε μια φωτογραφία δείχνοντας που κουνιέται. Αν υπάρχει πρόβλημα μεταξύ βάσης και ερευνητή μπορείς να σφηνώσεις ένα τραπουλόχαρτο ή χαρτονάκι. Ο ερευνητής του Bresser 70/700 είναι εντελώς άχρηστος. Έχει field stop που τον κάνει ελάχιστα φωτεινό, τεράστιο αστιγματισμό, μόνο ένα πλαστικό φακό με έντονο ψευδόχρωμα. Όταν είδα από μέσα του μόνο ναυτία δεν έπαθα. Καλύτερα ένας ερευνητής κόκκινης κουκίδας αν κυρίως θέλεις να βλέπεις πλανήτες, οι οποίοι είναι και η ειδικότητά του.

Start low and go slow. Χρυσός κανόνας της θεραπευτικής. Έτσι πολεμώ τον πυρετό της διαμέτρου. ΥΓ: οι 4 παλλακίδες μου κόστισαν ακριβώς τα μισά χρήματα από το Nexstar. Ή όσο κάνει ο σωλήνας (OTA) C6.

Ποτέ! Το Nexstar είναι η σουλτανί καντίν. Τα υπόλοιπα απλές παλλακίδες.

EΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ, staurakis, 2011

Τέλειο το SW Dobsonian 8'' Παναγιώτη. Το χρωματάκι είναι λίγο χλωμό, αλλά αυτό διορθώνεται! Σε ευχαριστώ.

Night sky for a sleepyhead, Primal Colors, David C. Hettel, 2011

Σερενάτα του Σεληνόφωτος, Hans Zatzka, 1859 - 1945 Ελαιογραφία σε καμβά

Καλλονή στο Φεγγαρόφωτο, Hans Zatzka, 1859 - 1945 Ελαιογραφία σε καμβά

Στον Νυκτερινό Ουρανό, Hans Zatzka, 1859 - 1945 Ελαιογραφία σε καμβά

Νηιρίδες, Hans Zatzka, 1859 - 1945 Ελαιογραφία σε καμβά

Νύκτες Αραβικές, Hans Zatzka, 1859 - 1945 Ελαιογραφία σε καμβά

Kongming Lantern, Jimmy Quek Prabhakara, 2007 Ακρυλικό σε καμβά

Night Sky, Carol Aust, 2008

Moonrise, Carman Bliss, 1931 At the end of the road through the wood I see the great moon rise. The fields are flooded with shine, And my soul with surmise. What if that mystic orb With her shadowy beams, Should be the revealer at last Of my darkest dreams ! What if this tender fire In my heart's deep hold Should be wiser than all the lore Of the sages of old !

Φρονώ πως οι Ρώσοι είναι πρακτικότερος λαός από τους περισσότερους άλλους και όχι μόνο γι' αυτή την απόφαση την οποία χαιρετίζω (δείτε και τα επιτεύγματα στην κούρσα του διαστήματος ή την πάλαι ποτέ κούρσα των εξοπλισμών και τα μέσα με τα οποία επιτεύχθησαν). Εύχομαι να ακολουθήσουμε και εμείς κάποτε.

Είναι σμήνος, εκτός από τον Λαμπαδία που τυχαία ευθυγραμμίζεται. Μάλιστα η Φάτνη ανήκε αρχικά στο ίδιο μητρικό σμήνος με τις Υάδες και πλέον έχουν διαχωριστεί.

Οι αγγλοσάξονες το ονομάζουν "Κυψέλη" μάλλον επειδή η ονομασία "Φάτνη" είναι στα Λατινικά: "Praesepe" και μοιάζει ξένη και άγνωστη σε όσους δεν έχουν κάποια λόγια παιδεία. Βέβαια, όταν παρατηρείς το Μ44 δια γυμνών οφθαλμών, μια θολούρα ανάμεσα στον Βόρειο και τον Νότιο Ασελλό (Ονίσκο), έχοντας υπ' όψιν τον Ελληνικό μύθο με τον Διόνυσο και τον Σειληνό να μάχονται τους Τιτάνες επί αυτών των πώλων όνων -κατά τον Ερατοσθένη- η Φάτνη από την οποία τρέφονται αναπαρίσταται και ως εκ τούτου αποκτά νόημα. Όταν όμως το παρατηρείς με κυάλια ή τηλεσκόπιο όπως στην πραγματικότητα κάνουμε εμείς, τότε βλέπεις ένα σμάρι μέλισσες και η Κυψέλη γίνεται μια εύλογη ονομασία. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε και τις δύο ονομασίες. Ο λεκτικός πλούτος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Υπ' όψιν πως σήμερα Oniscus Asellus (η Ελληνική και η Λατινική ονομασία σε Λινναία περιγραφή) ονομάζεται το αρθρόποδο που μοιάζει με μπαλίτσα και παίζαμε παιδιά μαζί του. Οι Κρητικοί το λένε Καβ(ου)ρομαμούνα, δηλαδή Καβούρι- Έντομο. Ά, οι Asellus Borealis και Australis βρίσκονται, μαζί με την φάτνη τους, πάνω στον ουράνιο κάβουρα, τον Καρκίνο. Τυχαίο;

Και το ES82 14 είναι καλό, τουλάχιστον όσο ο Nagler 7mm T1 που έχω και ο Nagler 13mm T6 του Μάνου (supernovus) που είδα το Σάββατο. Τον δε 30mm τον συγκρίνουν με τον Nagler 31mm T5 και τον William Optics 28mm UWA. Ακόμη και έτσι να μην είναι -και γιατί να μην είναι αφού ικανοποιεί τον Μανούσο σε f/4.5;- σίγουρα ανήκουν στην ανώτερη κατηγορία ποιότητας, αν όχι στην ανώτατη. Έχουν ωστόσο στενό προσοφθάλμιο φακό και σχετικά περιορισμένο eye relief (οι μικρότεροι τουλάχιστον), ανάλογο των Nagler Τ5 και T6, κάτι που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Από την άλλη, αν σκεφτείς πως οι 14, 11, 6.7 και 4.7 κοστίζουν λιγότερο από τους Hyperions οι οποίοι θεωρούνταν από πολλούς οι καλύτεροι σε αυτήν την κατηγορία τιμής, με τους ES να διαθέτουν καλύτερα υλικά κατασκευής (περισσότερο και καλύτερο μέταλλο), ισάξιες επιστρώσεις, μεγαλύτερο πεδίο (82 έναντι 68 μοιρών) καθώς και την αδιάβροχη σχεδίαση, ενώ μειονεκτούν μόνο ως προς το eye relief ουσιαστικά, ποιός μπορεί να πει πως δεν αξίζουν τα χρήματά τους;

Ελήφθη! Άψογη η συσκευασία και η κατάσταση του φίλτρου. Ευχαριστώ.

Solar position within Monet's Houses of Parliament Jacob Baker* and John E Thornes Proceedings of the Royal Society Mathematical, Physical and Engineering Sciences, 2006 Division of Environmental Health and Risk Management, School of Geography, Earth and Environmental Sciences University of Birmingham, Edgbaston, Birmingham B15 2TT, UK Author for correspondence (j.baker@bham.ac.uk) Abstract Paintings from Monet's Houses of Parliament London series have been analysed for the quantitative information they contain, by comparing the depicted position of the Sun with Solar geometry calculations. The positions of roofline features of the Houses of Parliament were measured to provide an internal scale for the determination of azimuthal and elevation angles of the Solar depictions. Despite some distortion of the painted motif, the internal scales were found to be approximately linear. The Solar positions were used to derive the dates and times of the depicted scenes. The results provide new information for assessing these paintings and are consistent with the known period Monet was in London, suggesting that they contain elements of accurate observation and may potentially be considered as a proxy indicator for the Victorian smogs and atmospheric states they depict. The four dates Monet reports observing the Sun over Parliament in 14 and 16 February and 9 and 24 March 1900, are all represented in the series. The analysis also enables Monet's vantage point from St Thomas' Hospital to be determined for the first time. Κατεβάστε το πλήρες άρθρο σε μορφή pdf 3775.full.pdf