kkokkolis

Orion/Carina Nebulae, HST- Dan Lea, 2007

Orion in December, Charles Burchfield, 1959

Ο τυφλός Ωρίων αναζητά τον Ανατέλλοντα Ήλιο, Nicholas Poussin, 1594-1665 Ελαιογραφία

Landscape in Awe of Universe (Orion), Chris Cook Ακρυλικό σε μαιϊσονίτη

Σου κάνει; http://www.astromart.com/classifieds/details.asp?classified_id=711986 Λέει CONUS only αλλά ίσως τον πείσεις (αντιμετάθεση: πιέσεις).

Πλανητικό, Μιχαήλ Πλαξίν, 1920 Ελαιογραφία σε καμβά Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Συλλογή Κωστάκη

Ο Ουρανός μας καλεί, 1959 Αφίσα Ταινίας Έγχρωμη λιθογραφία, Εθνική Ρωσική Βιβλιοθήκη Αστειεύεσαι; Κατ' αρχάς με είχε φάει η μοναξιά εδώ μέσα. Και έπειτα είναι bullseye on topic.

Ζητούνται... 1. Baader OIII 1.25" ΒΡΕΘΗΚΕ 2. Televue Nagler 17mm T4 3. Pentax XW 10mm 4. Pentax XW 7mm 5. Televue Radian 10mm (εναλλακτικό) 6. Televue Radian 6mm (εναλλακτικό) Εννοείται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση των οπτικών στοιχείων. Ευχαριστώ. Με το Astromart δεν έχω τύχη παιδιά. Φταίει που μαθαίνουν για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα; Φταίει που δεν γνωρίζουν τι εστί kkokkolis; Φταίει που είμαι ανάστερος; Ποιό καλό παιδί θα μου δώσει κανένα (5) αστεράκι(α); Ή κανένα Pentax;

Ορίστε δύο μόνο από τις πολλές συζητήσεις. http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php/Cat/0/Number/4039567/page/0/view/collapsed/sb/5/o/all/fpart/1/vc/1 http://www.cloudynights.com/ubbthreads/showflat.php?Cat=&Board=Eyepieces&Number=4177673&Forum=,,f75,,&Words=ball&Searchpage=2&Limit=25&Main=4177594&Search=true&where=bodysub&Name=&daterange=1&newerval=&newertype=w&olderval=1&oldertype=w&bodyprev=#Post4177673

Στις Cloudy Nights γίνεται χαμός με αυτήν την κατασκευή. Τα ονομάζουν Couture Ball EPs. Όταν λέω πως με τον φακό του Victorinox μπορείς να κάνεις παρατήρηση μην γελάτε. Δοκιμάστε και μόνοι σας. Όσοι δεν έχετε αγοράστε έναν. Κοστίζει φθηνότερα από ένα Plossl της TV και είναι αφάνταστα χρησιμότερος.

Framing= Πλαισίωση (Πρόταση).

Η αλήθεια είναι όμως πως ορισμένοι άνθρωποι με ορισμένους φακούς νιώθουν κλειστοφοβία. Υπάρχει πάντοτε και ο ανθρώπινος παράγων. Έχω έναν Kellner 12.5 που με κάνει να αισθάνομαι πως είμαι κλειδωμένος στο πατάρι και κοιτάζω από μία τρυπούλα και δεν είμαι καθόλου φοβικό άτομο (τον χρησιμοποιώ σαν καπάκι διαγωνίου ωστόσο, γι' αυτήν την δουλειά είναι εξαιρετικός). Επίσης το μεγάλο πεδίο χαρίζει σε ανοικτά αστρικά σμήνη, ενώ σε πλανήτες είναι αδιάφορο. Τέλος, τα κοντά αχρωματικά με ένα zoom γίνονται παιδική χαρά. Στο ST80 χρησιμοποιώ είτε τον Agena 20 (20x) είτε τον Hyperion Zoom (16.666-50x). Δεν είναι τυχαίο που οι διόπτρες προσφέρονται συνήθως με zoom, μιλάμε μάλιστα για πανάκριβους zoom 2x-3x, ορισμένοι εκ των οποίων μετατρέπονται για χρήση σε τηλεσκόπια. Άλλο ένα πλεονέκτημα του Hyperion είναι η συμβατότητα με διόπτρες εξάλλου.

Montana / 1973 : Big Dipper, Loading Mercury with a Pitchfork, Richard Brautigan, 1976 This is the biggest Big Dipper that I've ever seen.

Tranquillity Sea, Walter Caric, 2009 Ελαιογραφία σε καμβά, Δίπτυχο

Constellation 222, Walter Caric, 2009

Constellation b, Walter Caric, 2009

Constellation f, Walter Caric, 2009

Constellation, Walter Caric, 2009 Μελάνη και μολύβι σε χαρτί

Την Κυριακή 4/11/10 παρατήρησα έναν εξαιρετικά θεαματικό διάττοντα, από Διδύμους προς Προκύωνα, περίπου 1 ώρα μετά τα μεσάνυκτα. Άλλον ένα ανέφερε ο υιός 5 λεπτά πριν, αλλά εγώ παρατηρούσα το Τραπέζιο.

Δούλος σας κόμησσα! Βερενίκη, Bernardo Strozzi, 1640, El Paso Museum of Art Gaius Valerius Catullus, Ποίημα 66, Coma Berenices, 84-54πχ Από Καλλιμάχου του Κυρηναίου, 310-240πχ Omnia qui magni dispexit lumina mundi, qui stellarum ortus comperit atque obitus, flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur, ut cedant certis sidera temporibus, ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans dulcis amor gyro devocet aerio, idem me ille Conon caelesti in lumine vidit e Bereniceo vertice caesariem fulgentem clare, quam cunctis illa deorum levia protendens bracchia pollicita est, qua rex tempestate novo auctus hymenaeo vastatum finis iuerat Assyrios, dulcia nocturnae portans vestigia rixae quam de virgineis gesserat exuviis. estne novis nuptis odio Venus, atque parentum frustrantur falsis gaudia lacrimulis ubertim thalami quas intra limina fundunt? non, ita me divi vera gemunt, iuerint. id mea me multis docuit regina querelis invisente novo proelia torva viro. at tu non orbum luxti deserta cubile, sed fratris cari flebile discidium? quam penitus maestas exedit cura medullas! ut tibi tunc toto pectore sollicitae sensibus ereptis mens excidit! at te ego certe cognoram a parva virgine magnanimam. anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es coniugium, quod non fortior ausit alis? sed tum maesta virum mittens quae verba locuta es! Iuppiter, ut tristi lumina saepe manu ! quis te mutavit tantus deus? an quod amantes non longe a caro corpore abesse volunt? atque ibi me cunctis pro dulci coniuge divis non sine taurino sanguine pollicita es, si reditum tetulisset. is haud in tempore longo captam Asiam Aegypti finibus addiderat. quis ego pro factis caelesti reddita coetu pristina vota novo munere dissolvo. invita, o regina, tuo de vertice cessi, invita: adiuro teque tuumque caput: digna ferat quod si quis inaniter adiurarit: sed qui se ferro postulet esse parem? ille quoque eversus mons est quem maximum in oris progenies Thiae clara supervehitur, cum Medi peperere novum mare, cumque inventus per medium classi barbara navit Athon. quid facient crines, cum ferro talia cedant? Iuppiter, ut Chalybon omne genus pereat, et qui principio sub terra quaerere venas institit ac ferri fingere duritiem! abiunctae paulo ante comae mea fata sorores lugebant, cum se Memnonis Aethiopis unigena impellens nutantibus aera pennis obtulit Arsinoes † elocridicos ales equus, isque per aetherias me tollens avolat umbras et Veneris casto conlocat in gremio. ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat, Graia Canopiis incola litoribus, †hi dii ven ibi vario ne solum in lumine caeli ex Ariadneis aurea temporibus fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus devotae flavi verticis exuviae, uvidulam a fletu cedentem ad temple deum me sidus in antiquis diva novum posuit: Virginis et saevi contingens namque Leonis lumina, Callisto iuncta Lycaoniae, vertor in occasum, tardum dux ante Booten, qui vix sero alto mergitur Oceano. sed quamquam me nocte premunt vestigia divum, lux autem canae Tethyi restituit, (pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo: namque ego non ullo vera timore tegam, nec si me infestis discerpent sidera dictis, condita quin veri pectoris evoluam) non his tam laetor rebus quam me afore semper afore me a dominae vertice discrucior, quicum ego, dum virgo quondam fuit, omnibus expers unguentis, una milia multa bibi. nunc vos optato quom iunxit lumine taeda, non prius unanimis corpora coniugibus tradite nudantes reiecta veste papillas, quam iucunda mihi munera libet onyx, vester onyx, casto colitis quae iura cubili. sed quae se impuro dedit adulterio, illius ah mala dona levis bibat irrita pulvis: namque ego ab indignis praemia nulla peto. sed magis, o nuptae, semper concordia vestras, semper amor sedes incolat adsiduus. tu vero, regina, tuens cum sidera divam placabis festis luminibus Venerem, unguinis expertem non siris esse tuam me, sed potius largis adfice muneribus. sidera cur retinent? utinam coma regia fiam proximus Hydrochoi fulgeret Oarion. Καλλιμάχου Βερενίκης Κόμη Μετάφραση: ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ Εκείνος που των ουρανών τ' αμέτρητα είδε φώτα και ξέρει πότε δ' ανατείλουν και θα δύσουν, πώς σκοτεινιάζει η φλογερή λάμψη του γρήγορου ήλιου, πώς χάνονται οι αστερισμοί και βγαίνουν άλλοι, πώς η Σελήνη πάει κρυφά προς το βουνό της Λάτμου όταν η αγάπη από τα ύψη την καλεί στη γη, αυτός, ο Κόνων, μ είδε στον αιθέρα, μες στη νύχτα, πλεξούδα απ' τα ξανθά μαλλιά της Βερενίκης, να λάμπω! Σ' όλους τους θεούς εκείνη μ' είχε τάξει τείνοντας ικετευτικά τα ωραία της χέρια, τότε που ο άντρας της απ' τον υμέναιο ξαναμμένος. έφευγε προς των Ασσυρίων τη γη, να την κουρσέψει. Και τότε σ' όλους τους θεούς, για χάρη του αδελφού σου, μ' έκανες τάμα με πολλές θυσίες ταύρων. για νά 'ρθει πίσω γρήγορα, και την Ασία να υποτάξει- κ' ήρθε κι αυξήθηκαν οι χώρες της Αιγύπτου. όλα έγιναν! Και στο ναό των δεών εγώ δοσμένη. καινούργιο χάρισμα, το τάξιμο εκπληρώνω. Χωρίς να θέλω απ' τα μαλλιά σου, ρήγισσα, έχω φύγει, χωρίς να θέλω· στο κεφάλι σου όρκο παίρνω, (αχ, να πεθάνει όποιος σ' εκείνο ψεύτικο όρκο κάνει), στο μέταλλο όμως ποιος μπορεί ν' αντισταθεί; Οι άλλες πλεξούδες οι αδερφές μου έκλαιγαν και μ' αναζητούσαν, όταν του Αιθίοπα Μέμνονα το αδέρφι, με φτερούγες που πάλλονταν ωθώντας τον αέρα, ήρθε μετέωρο, τ' άλογο της Αρσινόης! Με παίρνει και μεσ απ' του αιθέρα τις σκιές πετώντας ψηλά με φέρνει και στης θεάς τα γόνατα αλαφρά μ' αφήνει. Ναι, η Αφροδίτη του Ζεφυρίου άκρου τ' άλογο είχε στείλει (που έχει στ' ακροθαλάσσι του Κανώπου το ναό της) για να μην είναι στου ουρανού του ορθού τα μύρια φώτα μόνο τ' ολόχρυσο στεφάνι της Αριάδνης, αλλά κ' εγώ πάνω απ' τα ύψη αυτά να λαμπυρίζω, δώρο ιερό απ' το ξανθό σου το κεφάλι Υγρή απ' τη δρόσο στα παλάτια των θεών ως μπαίνω, αστέρι καινούργιο με τ' αρχαία μαζί με βάζει τ' άστρα, και της Παρθένας και του Λιόντα γ άγριου γειτονεύω τώρα τα φώτα, με της Καλλιστώς κοντά τ' αστέρια, και προς τη δύση στρέφομαι οδηγός του οκνού Βοώτη που αργά πολύ βυθίζεται στον Ωκεανό. Μα κι αν τη νύχτα ανάερα πόδια των θεών μ' αγγίζουν, κι αν το πρωί η λευκή Τηθύς με ξαναπαίρνει. (Ραμνούσια κόρη, όσα δα πώ χωρίς θυμό ας τ' ακούσεις, δεν δα την κρύψω την αλήθεια εγώ από φόβο. όχι, και τ' άλλα τ' άστρα ολόγυρα μου ας ψιθυρίζουν για να μην πώ όσα σκέπτομαι και θέλω), δε χαίρομαι τόσο γι' αυτό όσο πικρή είν' η θλίψη που είμαι μακριά από το κεφάλι της κυράς μου. Μα όταν εσύ, βασίλισσα, κοιτάζοντας τ' αστέρια λατρεία στην Αφροδίτη θα προσφέρεις με λαμπάδες και με σπονδές μυρωδικών για με που ήμουν δική σου. χωρίς φειδώ τα δώρα σου νά ναι παρακαλώ. Τι θέλω εγώ στους ουρανούς; Μαλλί της Βερενίκης πάλι ας γίνω, και ο Ωριων ας πάει να λάμπει πλάι στον Υδροχόο. Bereniki.pdf

Υπομονή...

Αν υπάρχει νόμος που επιτρέπει να βιάζεις και να σκοτώνεις την μητέρα σου την Γη, άνθρωπος θα τον έφτιαξε και για εμένα δεν μετράει.

Είναι υπέροχο. Γνωρίζεις ποιός είναι ο αρχιτέκτονας; Βρήκα μόνο πως είναι δωρεά κυριών Γκόλλαντα και Κουζούπη. Η Καρδίτσα είναι η πιο όμορφη πόλη της Ελλάδας. Το μόνο μέρος που οι οδηγοί δίνουν προτεραιότητα στον πεζό (συνέχεια, όχι κατά το δοκούν). Πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, αέρας, ευγένεια. Μια πόλη με καρδιά. Μήπως την έφτιαξαν εξωγήινοι; Πως βρέθηκε τέτοια πόλη στην Ελλάδα; ΥΓ: Ποιά 200; Θα το τερματίσουμε είπαμε. Θα διαλύσουμε τα κοντέρ. Θα το μηδενίσουμε. Θα το στείλει ο Αντρέας συνεργείο!

χαχαχαχα πεθανα στα γελια Κοκκόλης πότε θα πάμε παρατήρηση? Πολύ το θέλω. Πρέπει να το οργανώσουμε όμως και να ψήσω τον Στρατάρχη. Επίσης να τελειώσει μια αλυσίδα συνεδρίων, εκπαιδεύσεων, μεταφράσεων που με έχει τσακίσει. Χριστούγεννα ή αμέσως μετά.

Ναι, κάνει και ο 21-7, μάλιστα με αυτόν πρωτοδοκίμασα την διαδικασία. Απλώς έχει στενότερο πεδίο και δυσκολεύεσαι να βρεις τον αστέρα. Αν όμως έχεις ευθυγραμμίσει πολύ καλά το RDF δεν υπάρχει πρόβλημα.