kkokkolis

Ωραίο δείγμα Άρη. Είναι υπόθαλάσσιο; Έχεις Μολδαβίτη; Έχω μια γεωλογική συλλογή, αλλά δεν έχω ακόμη μετεωρίτη. Μήπως γνωρίζεις που θα μπορούσα να βρω, κατά προτίμηση σιδηρούχο>50%; Συγνώμη για το εκτός θέματος (αν και η Γη πλανήτης είναι).

Ακόμη και αν καλύφθηκες άκου και αυτό: Υπάρχουν αναφορές από δυσαρεστημένους με τον Baader Hyperion MkIII οι οποίοι περίμεναν (στις ΗΠΑ) 6-10 μήνες σε κατάλογους αναμονής. Κάποιοι παραπονούνται για έντονες ανακλάσεις που δεν είναι έντονο πρόβλημα με τον MkII. Μπορεί να συμβαίνει σε ορισμένα τεμάχια, δεν γνωρίζω, έλεγξέ το. Και ο Celestron 24-8 δεν είναι κακός αλλά έχει στενότερο πεδίο, 40-60 μοίρες αντί 44-68. Ο Skywatcher 21-7 ακόμη μικρότερο, κάτι σαν 30-50. Στην αρχή μου άρεσε, μετά όμως τους Hyperions και τους Naglers με πιάνει κλειστοφοβία. Αυτά.

Όχι, είναι παραλλαγή των Plossl. Έχουν 4 στοιχεία αλλά διατεταγμένα σε 2 ομάδες των 2, σχεδόν συμμετρικά και όχι 1+3 στους ορθοσκοπικούς. Είναι όμως από τους καλύτερους από ότι λένε, δεν έχω καμμία προσωπική γνώμη. Έχουν όμως και μια Vintage αξία και καλή θέση στα reviews. Αυτός ο 6mm σίγουρα είναι πολύ πιο ζόρικος από τον ορθοσκοπικό BGO 6mm. Τον δικό μου Plossl 6mm σχεδόν δεν μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω. Δες και εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=12044&highlight=%E4%DD%ED%F4%F1%EF

Κάτι τέτοιο θες δηλαδή; Και η καρυδιά με ερυθρό βασιλικό λίκνο ωραία είναι.

Δηλαδή αν είχες αυτή της σειρούλα από XW's με 2 XO για τους πλανήτες, μέσα σε ένα ωραίο κουτί από Bird's Eye Cut Briarwood (ρείκι κόντρα), ή από τιτάνιο, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί, ξαπλωμένα πάνω σε υπέροχο μαύρο σατινέ ύφασμα, θα δυσανασχετούσες;

Glen Afton Caravan Park, Sophie, Kian and Chloe, Σκωτία, 2010 Ακρυλικό σε καμβά. Παιδική ζωγραφιά, κατόπιν της θέασης ενός Documentary για τον V.V. Gogh.

Meteor, Douglas Max Utter, 2003 Μεικτά μέσα

Σαν πυροβολαρχία του Ναπολέοντος. Καλά ρε σεις, τι κουβαλήσατε μαζί σας; Ένα 80-100 διοπτρικό έφθανε για να... μην δείτε τον κομήτη.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα της Μακεδονίας κορυφώθηκε πριν 65 εκατομμύρια έτη. Έκτοτε είναι ανενεργή, σε αντίθεση με το σύγχρονο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου (Νίσυρος, Θήρα, Μήλος, Μέθανα) που είναι ενεργό και βρίσκουμε ηφαιστειακά πετρώματα στην επιφάνεια. Φυσικά μπορεί να υπάρχουν πλουτωνίτες στην επιφάνεια. Τα συγκεκριμένα των φωτογραφιών παρουσιάζουν είτε διάβρωση είτε σχάση και ρήξη, μπορεί να είναι προιόντα απόθεσης αν βρέθηκαν σε μια λεκάνη απορροής ή να υπέστησαν μηχανικές δυνάμεις, ακόμη και από τον άνθρωπο. Όμως σε ορισμένα από αυτά οι ερυθρές αποχρώσεις σιδήρου νομίζω είναι ορατές. Ίσως πρόκειται για σιδηρομετεωρίτη ή λιθοσιδηρομετεωρίτη και όχι χονδρίτη ή αχονδρίτη. Η πτώση μετεωριτών συνδέεται με υψηλές θερμοκρασίες ικανές να λιώσουν πετρώματα και να δημιουργήσουν τεκτίτες και μολδαβίτες (πετρώματα που επαναψύχονται γρήγορα, πρωτού κρυσταλλωθούν) που ομοιάζουν του Μηλίου οψιδιανού. Υπάρχουν όμως σημεία πρόσκρουσης; Αν δεν υπάρχουν και η βολίδα έσκασε στο αέρα (πολύ συχνό με τους μικρότερους μετεωρίτες, κάτω των 50 μέτρων) τα θραύσματα πρέπει να έχουν διασκορπιστεί σε μεγάλη ακτίνα. Η διάκριση των μετεωριτών στο εργαστήριο είναι πολύ εύκολη. Για να αξιοποιηθούν ερευνητικά όμως πρέπει να φυλάσσονται έτσι ώστε να μην μολυνθούν από γήινα ατμοσφαιρικά στοιχεία όπως είναι ο μόλυβδος (προιόν μετατροπής του ουρανίου με την αναλογία των οποίων γίνεται η χρονολόγηση και δείχνει περίπου 4.5 δις έτη για τους μετεωρίτες και λιγότερα από 450 εκατομμύρια για γήινα πετρώματα εκτός ηπειρωτικών ασπίδων, στην περίπτωση της Ελλάδας αρκετά νεότερα μάλιστα (του Καινοζωικού). Έχουμε και γεωλόγο στο Astrovox, τον Mars80. Θα χαρώ να ακούσω μια γνώμη.

Η σελήνη ήταν πολύ κοντά στον Ηνίοχο χθες τα μεσάνυκτα και πολύ γεμάτη. Αν και έκανε ένα όμορφο ζευγαράκι με τον Δία έλουζε τον ουρανό με το φως της. Αλλά σημασία έχει που περάσατε όμορφα.

Le Petit Prince, Antoine de Saint-Exupéry, 1943 Σχέδιο του συγγραφέα

Φυγή στην Αίγυπτο, Adam Elsheimer, 1609 Η μελέτη του απεικονιζόμενου ουρανού έδωσε την ακριβή ημερομηνία της σύνθεσης: 16 Ιουνίου 1609. Πιθανολογείται πως ο Elsheimer είχε πρόσβαση σε τηλεσκόπιο: η αναπαράσταση των αστέρων είναι εξαιρετικά ρεαλιστική σε πρωτόγνωρο βαθμό και στον Γαλαξία σημειώνονται μεμονωμένοι αστέρες.

Pluie d'Etoiles, Mont Blanc, 2009

Διάβασε εδώ: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=7308 Το πόρισμα αυτής της δοκιμής αλλά και άλλων του εξωτερικού οδήγησε τους περισσότερους στον Baader Hyperion Zoom. Βέβαια κοστίζει σχεδόν τα διπλά, αλλά είναι μάλλον καλύτερος, αρχής γενομένης από το πεδίο. Μπορείς να βρεις και μεταχειρισμένο επίσης. Κατά τ' άλλα η δική μου γνώμη είναι πως ένας καλός zoom δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ειδικά για αρχή.

Ακαδημαϊκώς σωστά όλα αυτά Geonik, αλλά δεν έχουν πλήρη εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο. Εκεί (εδώ δηλαδή) ο κανόνας είναι η αμφισβήτηση και έχω ακούσει πάμπολλους σοβαρούς φυσικομαθηματικούς (μέσης εκπαίδευσης κυρίως) να αμφισβητούν την δική μου επιστήμη χωρίς κανένα σοβαρό επιχείρημα, ώστε να περιμένω (και να μην βρίσκω) ανοχή όταν αμφισβητούνται οι δικές τους επιστήμες. Όπως και να έχει ήταν μια ευκαιρία να παραθέσετε ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες πηγές. Νομίζω πρέπει να ενθαρρύνονται αυτές οι συζητήσεις (τι σόι forum είμαστε; ) αλλά παράλληλα να ενθαρρυνθεί μια προσπάθεια αύξησης της ακρίβειας και της αξιοπιστίας των ρημάτων χωρίς να απαιτούμε να έχει κάποιος PhD στην αστροφυσική ή ανάλογες ανεπίσημες γνώσεις για να του επιτραπεί να μιλήσει.

Το διοξείδιο του άνθρακα είναι μόριο της ζωής, αφού περιέχει τα δύο κύρια άτομα όλων των οργανικών μορίων. Και είτε είναι προιόν καταβολισμού (οπότε δείγμα ύπαρξης ζωής) είτε μπορεί να ευνοήσει την δημιουργία της με σχηματισμό οργανικών αλύσσων, αν είναι άλλης προέλευσης. Κυκλοφορεί ένα ενδιαφέρον βιβλίο ''Το Ζωντανό Σύμπαν''. Με όλα αυτά που λέμε μου άνοιξε η όρεξη: http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22829

Χα. Το Ζεν του Nexstar επεκτείνεται; Πορτοκαλί αίμα στις φλέβες των Vixen!

Έχω διαβάσει πως στα ανοικτά σμήνη τοποθετείς τα πιο φωτεινά αστέρια πρώτα, πχ τα 6 των Πλειάδων, μετά με λιγότερη πίεση αυτά που είναι 2-3 μεγέθη παρακάτω και τέλος, όταν το σμήνος έχει πολλά μέλη, τσιμπάς ελαφρά και τυχαία την εντύπωση των υπολοίπων. Στα σφαιρωτά κάνεις κάτι ανάλογο με τα τυχαία τσιμπίματα και συμπληρώνεις με το πλάι του μολυβιού σαν νέφος με σφαιρικό σχήμα και gradient. Έπειτα χρησιμοποιείς βαμβάκι για ομαλοποίηση του gradient.

Καλά, δεν είπα να μας ψεκάσουμε κιόλας! Ούτε ο χαρακτηρισμός ''τσουκνίδα'' είναι ηθικός. Είναι καθαρά βιολογικός. Οι ορχιδέες κατά είδη παρουσιάζουν υψηλή εξειδίκευση και χαμηλή προσαρμοστικότητα, όπως οι ελέφαντες ή τα γιγάντια πάντα από το ζωικό βασίλειο. Εμείς αντιθέτως χαμηλή εξειδίκευση και υψηλή προσαρμοστικότητα. Και η εξάπλωσή μας στην γη και πιθανώς και αλλού, εις βάρος των ευαίσθητων εξειδικευμένων συστημάτων μπορεί να αναλογισθεί ως ευτροφισμός. Όπως τα φύκια εξαπλώνονται στο δέλτα του ποταμού κλέβοντας το οξυγόνο από τα ψάρια και το πλαγκτόν και τα ζιζάνια καταπνίγουν τα σπάνια άνθη στον κήπο. Τώρα μην ξεχνούμε πως η ανθρωπότητα αποτελείται από ανθρώπους, οι συντριπτικά περισσότεροι εκ των οποίων (τουλάχιστον σε εύρος δύο σταθερών αποκλίσεων) ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το δικό τους συμφέρον, άντε και των τέκνων τους και αυτό όχι πάντα. Με σάπια ξύλα δεν φτιάχνεις παγόδα. Και αυτό είναι βιολογικό. Η λεοπάρδαλη μόνη, οι γίββωνες 2-2, οι λύκοι 10-10, τα φλαμένκο 100-100, οι άνθρωποι 1-1, κάπως χαλαρότερα 2-2 ή 5-5 (ζεύγος-οικογένεια) και ακόμη χαλαρότερα σε μεγαλύτερες ομάδες (κοινότητα, φυλή, κράτος). Οι δεσμοί εκεί είναι χαλαροί και ευκαιριακοί, επιβάλλονται δε από το κράτος και την βία, τον νόμο και την αστυνομία και όχι από αγαπητικά αισθήματα. Φυσικά θα προτιμούσα να έχεις εσύ δίκιο Terring.

Καλημέρα. Το ερώτημά μου είναι αρκετά απλό και περιμένω τις απαντήσεις με ενδιαφέρον. Αν η οικονομική παράμετρος δεν αποτελεί εμπόδιο και πρέπει κάποιος που έχει εμπειρία να επιλέξει ορισμένα προσοφθάλμια, θα ήταν καλό να τα επιλέξει μεμονωμένα ή να κατευθυνθεί σε περισσότερα από 2 μέλη κάποιας σειράς; Ας πούμε για την πλανητική, εφ’ όσον κάποιος θέλει 3 προσοφθάλμια, έστω, είναι προτιμότερο να κατευθυνθεί στα θεωρούμενα καλύτερα προσοφθάλμια από διάφορες σειρές, λόγου χάριν (και κάπως αυθαιρέτως) να πάρει έναν Baader Genuine Ortho 6mm, έναν Televue Radian 8mm και έναν Televue Nagler T6 9mm αν αυτά θεωρήσει ιδανικά και αυτά μπορεί να πάρει, ή να πάρει 3 Radian ή 3 BGO’s ή 3 Naglers; Και για DSO’s με την ίδια λογική να πάρει 3-4 φακούς που έχουν την καλύτερη δυνατή απόδοση αλλά ανήκουν σε διαφορετικές σειρές ή να μείνει σε μια βασική όποια σειρά (πχ Nagler T4 ή Τ6, Vixen LVWs, Baader Hyperions ή όποια του αρέσει). Μερικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε προσέγγισης μπορώ να σκεφτώ ή τα έχω ζήσει και ο ίδιος, ήθελα να ακούσω όμως και την γνώμη σας. Θα πω πρώτα τα προϊόντα της δικής μου σκέψης (ή επιθυμίας) και εμπειρίας και μετά περιμένω εσάς εφ’ όσον μου διαφεύγει κάτι αξιοσημείωτο. Κατ’ αρχάς υπέρ της ελεύθερης επιλογής ανεξαρτήτως σε ποια σειρά ανήκει ο κάθε φακός είναι το ότι μπορείς να διαλέξεις τα καλύτερα μοντέλα από κάθε σειρά και να αποφύγεις εκείνα που έχουν μέτριες κριτικές. Επίσης να διαλέξεις το ακριβές εστιακό μήκος που θέλεις, καθώς ορισμένες σειρές είναι ολιγομελείς (οι William Optics UWA ή οι Explore Scientific 100 πχ) και ίσως δεν καλύπτουν κάθε ανάγκη. Επίσης μπορεί να επιθυμείς διαφορετικά χαρακτηριστικά για κάθε εστιακό μήκος, όπως λιγότερα στοιχεία σε μικρά μήκη και μεγαλύτερο πεδίο σε μεγάλα μήκη. Επίσης κάποιες φορές μπορεί να υπάρχει θέμα διαθεσιμότητας, δηλαδή να παίρνεις ό,τι βρίσκεις, ειδικά από την αγορά μεταχειρισμένων, αλλά εκεί είναι απόλυτα λογικό, το ερώτημά μου είναι όταν δεν υπάρχει αυτός ο περιορισμός τι θα ήταν καλύτερο να κάνεις. Υπάρχουν και μειονεκτήματα φυσικά όπως η ανάγκη να ζυγίζεις διαφορετικά το τηλεσκόπιο ή να εστιάζεις πολύ διαφορετικά σε κάποιες περιπτώσεις. Από την άλλη μια συλλογή από μία ή έστω δύο σειρές δίνει ένα αίσθημα πληρότητας (ακόμη και αν έχει κανείς μόνο 2-4 από μία σειρά και όχι όλα). Τα προσοφθάλμια μοιάζουν σε σχήμα και πολλές φορές (όχι πάντα όμως) σε όγκο- βάρος με προφανή πλεονεκτήματα ως προς την αποθήκευση και χρήση, για παράδειγμα να μην χρειάζεται αλλαγή του ζυγίσματος σε ένα Dobsonian. Μερικές φορές είναι ομοεστιακά ή παρομοιοεστιακά και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αλλαγή στην εστίαση. Έχουν παρόμοιο πεδίο αν όχι ακριβώς ίδιο και συχνά η ανακουφιστική απόσταση οφθαλμού ή η διάμετρος του φακού άλλοτε είναι ίδια (ιδανικό για μένα) και άλλοτε ακολουθεί κάποια αριθμητική πρόοδο με την οποία μπορείς να προσαρμοστείς ευκολότερα (Plossls, Orthos, Erfles). Σε μια σειρά όταν αλλάζεις φακό στον εστιαστή ιδανικά αλλάζουν μόνο η μεγέθυνση και το πραγματικό πεδίο (είπαμε, υπάρχουν παρεκκλίσεις από αυτόν τον κανόνα). Φυσικά υπάρχει και ο συνδυασμός των δύο φιλοσοφιών. Δηλαδή 2-3-4 προσοφθάλμια από μία σειρά σαν σκελετός και γέμισμα των κενών με άλλα προσοφθάλμια κατ’ επιλογήν. Η δική μου (ίσως συναισθηματική) λογική προκρίνει την μία σειρά, έστω και αν χρειαστεί να γεμίσεις κάποια κενά. Εκτός αν υπάρχει μια σειρά που να μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα και να καλύπτει μεγάλο εύρος εστιακών μηκών. Αλλά εγώ μόνο έναν άνθρωπο γνωρίζω στην χώρα μας που προμηθεύτηκε σχεδόν ολόκληρη την σειρά των Ethos. Ακόμη και εκεί όμως δεν χρειάζονται και κάνα δυό Orthos πότε πότε;

Ωραίο κείμενο και ορθό βιοεξελικτικά. Αλλά θα παρομοίαζα τον άνθρωπο περισσότερο ως τσουκνίδα και λιγότερο ως ορχιδέα.

Και σε αυτό έχεις δίκαιο. Μα πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι θα πρέπει να κάνουμε, κατόπιν να συνεργαστούμε ώστε να το στοχεύσουμε, έπειτα να βρούμε πως θα το κάνουμε και τέλος να αποδειχθούμε ικανοί να το ολοκληρώσουμε. Κοίτα τι έπαθα, και μόνο λέγοντάς τα αυτά έγινα πιο απαισιόδοξος. Πάντως η συζήτηση δεν είναι off topic καθώς εξ αρχής τέθηκε θέμα εκτός καθεαυτού ουρανού και αστρονομίας.

Πως θα σχεδιάσεις το Νεφέλωμα με μαρκαδόρο όμως; Αλήθεια, πόσο διαδεδομένη είναι στην Ελλάδα η σχεδίαση των παρατηρήσεων; Πόσοι από εσάς καταγράφετε έτσι τις παρατηρήσεις σας; Εγώ όχι μέχρι στιγμής πάντως. Αλλά αυτή η φόρμα με εμπνέει είναι η αλήθεια.

L'Etoile Polaire, Alphonse Mucha, 1860-1939

Je t' offrirai la Lune, Sylvie Lemelin