Όταν δεν βάζω φωτοχιτώνιο, εκτός από τον ουρανό, βλέπω και τον εαυτό μου! Ο Κώστας κατακτά το φεγγάρι, ο Κώστας κολυμπάει ανάμεσα στις Πλειάδες, ο Κώστας κυρίαρχος του σύμπαντος. Αν και χρήσιμο ως εργαλείο ματαιοδοξίας, δυσχεραίνει την παρατήρηση, σε συνδυασμό με το φως που σκεδάζει τα χείλη του δευτερεύοντος και εισβάλει στον εστιαστή, προερχόμενο από την πλάτη του κατόπτρου. Φαινόμενο έντονο σε φωτομολυσμένο περιβάλλον. Η εμπειρία αυτή προέρχεται από μικρούλι νευτώνιο, αλλά εδώ δεν μετρά το μέγεθος, μόνο η ιδιότητα του δευτερεύοντος να ανακλά αδιακρίτως το προσπίπτον φως. Ωστόσο τα μεγάλα τηλεσκόπια έχουν μια στεφάνη γύρω από το σύστημα του δευτερεύοντος με τον εστιαστή, οπότε οι εικόνα του εαυτού θα αποκλείεται, κάποιο φως όμως θα συλλαμβάνεται και, εφ'όσον υπάρχει σκοτοψία, θα γίνεται αντιληπτό μειώνοντας την αντίθεση. Κατά τ'άλλα ο χειρισμός από τις ράβδους του σκελετού ενός νευτωνίου είναι ακριβέστερος και έντονα ψυχαγωγικός, οπότε μακάρι να μην χρειαζόταν το φωτοχιτώνιο.