giannis60

Φίλε μου δεν βλέπω τίποτα. Μήπως ρωτάς για μία τρύπα που έχει πίσω ακριβώς από τον ρυθμιστή; Σε αυτή υπάρχει και μία βίδα που όταν την σφίξεις δεν κουνά ο εστιαστής πάνω κάτω και χρησιμεύει για να κλειδώνει η εστίαση. Μήπως έχεις χάσει την βίδα; Καλύτερα βγάλε μία φωτογραφία του δικού σου εστιαστή και ανέβασε την.

Κι αν ρε Γιώργο πάει κάτι στραβά και πέσει πάνω τους και τους χαλάσει; Δεν θα είναι φριχτό; Πώς είναι τόσο σίγουροι ότι μια τέτοια προσέγγιση δεν εγκυμονεί κινδύνους να χαλάσει κάτι το οποίο (από αυτούς άλλωστε το μάθαμε) είναι τόσο εύθραυστο και σχετικά βραχύβιο; Δεν είναι οι δακτύλιοι του Κρόνου κάτι σαν δορυφόρος για να αντέχει κουτουλιές. Αν υπάρχει και κάποιο «καθησυχαστικό» άρθρο, ανέβασε το κι αυτό.

Ναι, όταν ο στόχος είναι ψηλά τότε τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα. Όμως όπως είπε κι ο Dickinson, η ερασιτεχνική αστρονομία, εκτός του πνεύματος γυμνάζει και το σώμα. Όσο κι αν σου φαντάζει αδιανόητο, για όλους μας όταν σκεπτόμαστε παρατήρηση, τότε, και το κουβάλημα, και το γονάτισμα στο χώμα, και η άβολη θέση του αυχένα όταν βλέπουμε ψηλά είναι κάτι το αυτονόητο και δεδομένο παρά το γεγονός ότι για αρκετούς από εμάς η ηλικία μας πιάνει από τα 50 και βάλε. Αν για κάτι τέτοιο δεν είσαι διατεθειμένος, κακώς ψάχνεις στα είδη των ερευνητών για να απαλλαγείς. Αυτό το οποίο σου χρειάζεται είναι κάποιο goto το οποίο θα σε απαλλάξει από την διαδικασία της σκόπευση εντελώς.

Φίλε μου νομίζω ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή και πως δεν το βλέπεις.

Ωραίος. Εν τέλη τα κατάφερες κι από την στεριά.

Όχι δεν πρέπει να παίζει ρόλο η ηλικία. Ή μάλλον αν παίζει, το «λογικό» είναι να παίζει κατ’ αντίστροφη έννοια. Δηλαδή γερνάμε και δεν βλέπουμε τόσο καλά, άρα θέλουμε πιο φωτεινό φακό. Το πιθανότερο είναι να παίζει η φωτορύπανση. Σου εύχομαι πάντως, αν έρθεις στην Ελλάδα και πάς στο χωριό σου, ο ουρανός του να έχει κάτι από το παλιό μεγαλείο του. Διότι άλλο ο ουρανός του τόπου, που μαζί με κάποια άλλα γνωρίσαμε και τ’ αστέρια, κι άλλο ένας καθαρός ουρανός με τα ίδια αστέρια αλλά άλλο τόπο. Βλέπεις τα τελευταία κυρίως χρόνια εδώ πέρα, έχουμε επιδοθεί στην φωτορύπανση με το φανατισμό του νεοφώτιστου. Πάς στην Σίφνο πχ που μέχρι πριν τρία χρόνια είχες ένα ουρανό με όλο του το μεγαλείο, και τώρα φώτα στις κολόνες ακόμη και στα πιο έρημα σημεία. Κι όταν μιλάμε για φώτα μιλάμε για φώτα. Σαν πυροφάνια. Στο θέμα τώρα. Κι εγώ ευχαριστιέμαι το 25mm προσοφθάλμιο αλλά με το ED80 που είναι F7,5. Ακόμα κι από το Σούνιο ο καλοκαιρινός γαλαξίας με αυτό το φακό είναι υπέροχος. Θα ήταν μάλιστα μόνιμα τοποθετημένος επάνω του αν δεν είχα και έναν HYPERION 21mm ο οποίος μου δίνει το ίδιο οπτικό πεδίο με πιο σκοτεινό φόντο και μεγαλύτερα κάποια αντικείμενα. Με το Νευτώνειο όμως που είναι F5, (2,25 φορές πιο φωτεινό) στην περιοχή του Σουνίου το 25mm προσοφθάλμιο παροπλίζεται εντελώς και το HYPERION 21mm παίζει ελάχιστες φορές. (εννοείτε χωρίς φίλτρο. Γιατί με φίλτρο στενής δέσμης τα χρησιμοποιώ και τα δύο με το Νευτώνειο, και θα χρησιμοποιούσα και μεγαλύτερης εστιακής προσοφθάλμια αν είχα.) Αυτή η θέαση που θα μου μείνει αξέχαστη με το 25mm προσοφθάλμιο και το Νευτώνειο, είναι το νεφέλωμα του Ωρίωνα που φαινόταν «εκτυφλωτικά» φωτεινό και πράσινο !!!! Αλλά όχι στο Σούνιο. Στον Χελμό. Στα 2300 μέτρα δίπλα στο τηλεσκόπιο Αρίσταρχος. Εκεί είναι να πάει κάποιος με F5 ή πιο «γρήγορα» τηλεσκόπια και να είναι προετοιμασμένος για να δει με χαμηλή μεγέθυνση αντικείμενα που δεν γίνεται να τα δει από αλλού. Τον Μ101, το πλανητικό έλικας (χωρίς φίλτρο υπέροχο) σπείρες στον Γαλαξία του Τριγώνου, το γείτονα νάνο γαλαξία του Barnard, που ο άτιμος ανακάλυψε με ένα 6ιντσο!!! Το γαλαξία των πυροτεχνημάτων και ένα σωρό τέτοια αντικείμενα που υπάρχουν και που πιο παλιά θεωρούνταν εύκολα.

Για σου ρε Κώστα. Δεν κατάλαβα ότι ήσουν εσύ! Λοιπόν είναι καλύτερα να ξεκινήσεις τέτοιες φωτογραφίες με την δύση του φεγγαριού παρά με την ανατολή, διότι μπορείς και βλέπεις την πορεία του στον ουρανό και σου δίνεται η δυνατότητα να μεταφέρεις το τρίποδο και να βελτιώσεις την θέση σου. Αντίθετα με την ανατολή δεν ξέρεις που ακριβώς θα βγει και θέλει ιδιαίτερη προετοιμασία. Έχεις πμ.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις και τον χρόνο που διαθέσατε. Φίλε Μάμμη Κωνσταντίνε (Τρεις Κωνσταντίνοι στην συζήτηση!) ναι η προετοιμασία είναι ίσως το πιο σημαντικό. Ντίνο πολύ κατατοπιστικό το video. Το κάνει το πράγμα και το αισθάνεσαι οικείο. Τώρα το θέμα με την βελτίωση του εαυτού μου με το συγκεκριμένο δεν είναι τόσο απλό. Διότι αν ενδώσω και το καθαρίσω, αυτό κάθε άλλο παρά βελτίωση στην «εγκράτεια» θα μαρτυρά. Αν πάλι το αφήσω έτσι, μία φωνούλα θα με βασανίζει και θα μου λέει: «Μην μου καμώνεσαι κυρ μαστρογιαννάκη τον εγκρατή και λογικό, διότι εσύ που ζεις τον εαυτόν σου και από μέσα και από έξω, ξέρεις πολύ καλά, ότι ο λόγος που δεν το καθαρίζεις, δεν είναι για να δείξεις κάποια πυγμή απέναντι στην ψύχωση που σε έχει πιάσει με τον εξοπλισμό σου, αλλά γιατί αφήνεις και σε κυριεύουν οι πιο μύχιες φοβίες σου. Πείρες αυτό το «DON’T TOUCH IT!» του φίλου σου του Βαγγέλη του κόλλησες και ένα «ανοίγεις το κουτί της Πανδώρας» (DON’T TOUCH IT! ανοίγεις το κουτί της Πανδώρας) και σαν μα μην φτάνει αυτό, το παίζεις τώρα εγκρατής και λογικός». Ότι και να κάνω την έχω βάψει. Αχ κι εγώ σας το έλεγα και δεν πιστεύεται. «Μην ακούτε αυτούς που κοκορεύονται ότι την τάδε φορά, σε εκείνο το βουνό, εκείνη την κατασκότεινη νύχτα, έπαιξαν και έφεραν το τηλεσκόπιο στα όρια του. Διότι δεν παίζονται τα όρια των τηλεσκοπίων από τους ανθρώπους, αλλά τα όρια των ανθρώπων από τα τηλεσκόπια. Μας παίζουν, μας εμπαίζουν και μερικές φορές μας περιπαίζουν κιόλας». Βέβαια το παραπάνω το έλεγα (διότι έτσι νόμιζα) όσο αφορά την παρατήρηση και τίποτα άλλο. Όμως αυτό είναι η μύτη από το παγόβουνο. Αφού όσο περνά ο καιρός, φαίνεται ότι σχέση ανθρώπου τηλεσκοπίου, πλην της αστρικής, εκτείνεται και σε άλλες σφαίρες. Ως εκ τούτου τον Κοκκώλη κάποιοι από εμάς δύσκολα θα τον αποφύγουν. Χωρίς πλάκα τώρα, έχει δίκιο ο Θανάσης… το θέμα έχει ενδιαφέρον πέραν του τεχνικού μέρους. Τρεις κόκκοι σκόνης!

Άγγελε σ’ ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση. Θα προετοιμαστώ ψυχολογικά και μάλλον θα το επιχειρήσω. Θέλω να αποφύγω εντελώς την εξαγωγή του μέσα στοιχείου του φακού. Όσο για τις δακτυλιές, νομίζω ότι αυτοί οι τρεις κόκκοι σκόνης (είναι σαν ίνες από βαμβάκι!) θα φύγουν με απλό φύσημα. Άντε στην χειρότερη περίπτωση να τους «ψαρέψω» με μία στεγνή μπατονέτα.

Καθάρισα το φακό του μικρού μου κι αγαπημένου μου ED80. Και τι βλέπω; Ανάμεσα στον εξωτερικό και εσωτερικό φακό παγιδευμένους τρεις κόκκους σκόνης ! Ξέρω βέβαια ότι αν τους καθαρίσω δεν πρόκειται να δω καμία απολύτως διαφορά. Όμως αυτό με βάζει σε άγνωστα νερά και βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα. Διότι αν αποσυναρμολογήσω τον φακό και μετά τον καθαρίσω και τον ξανά συναρμολογήσω, φοβάμαι μήπως τον απευθυγαμμίσω. Από την άλλη πάλι αν τους αφήσω αυτό θα είναι για το υπόλοιπο της ζωής μου άσκηση στην εγκράτεια! Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως κάποιος έχει εμπειρία επί του θέματος και με βοηθήσει με την συμβουλή του.

Φίλε μου δεν χρειάζεται βάρκα. Αυτό που χρειάζεται είναι η κατάλληλη εποχή. Η παρακάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη από τον δρόμο Αθηνών Σουνίου. Μόνο που δεν ήταν Νοέμβριος αλλά Ιούνιος.

Πολύ καλή δουλειά.

Αυτό δεν ξέρω πως γίνεται, διότι όπως είπες το προσοφθάλμιο δεν είναι φίλτρο. Έτσι λοιπόν διάβασε παρακάτω την δική μου εμπειρία. Ξεκίνησα το 2001 με ένα μικρό νευτώνειο. 114διάμετρο και 900 χιλιοστά εστιακή. Παράλληλα εκείνη την εποχή επικρατούσε η αντίληψη, ότι τα νεφελοειδή αντικείμενα πρέπει να φαίνονται με μικρή μεγέθυνση, ούτως ώστε να μη φθείρει η μεγέθυνση το αμυδρό φως τους και γι’ αυτό η ελάχιστη αποδεκτή διάμετρος για παρατήρηση βαθύ ουρανού είναι 150mm.(σχεδόν διπλάσιο εμβαδόν από το δικό μου). Παράλληλα έμεινα με τα δύο προσοφθάλμια που δόθηκαν μαζί με το τηλεσκόπιο και το μόνο που αγόρασα ήταν ένας καλός 2X Barlow διότι και πάλι εκείνη την εποχή έλεγαν, τα προσοφθάλμια δεν είναι λογικό να κοστίζουν τόσο τα % παραπάνω από την αξία του τηλεσκοπίου. Κι εγώ τούς πίστευα. Σε αναμονή λοιπόν ενός μεγαλύτερου τηλεσκοπίου, δεν αγόρασα άλλα προσοφθάλμια αλλά έμεινα με τα 2 που μου έδωσαν και το μόνο που αγόρασα ήταν ένας καλός 2X Barlow, για να παρατηρώ την σελήνη και τους πλανήτες με μεγαλύτερη μεγέθυνση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα επί τις ουσίας να μην αποκτήσω εμπειρία στην τέχνη της θέασης του βαθύ ουρανού, παρά μόνο την «Γεωγραφική τους θέση», διότι αναζητούσα και έβλεπα τα αντικείμενα μόνο με ένα προσοφθάλμιο των 20mm εστιακής που μου έδωσαν (45Χ) μαζί με το τηλεσκόπιο. Διότι με το 10mm προσοφθάλμιο ή το 20+τον2X Barlow έπαιρνα την ίδια μεγέθυνση, (90Χ) η οποία ήταν υπερβολική και με εξαίρεση το νεφέλωμα του Ωρίωνα και το Μ17 τα υπόλοιπα ξεθώριαζαν ή εντελώς εξατμίζονταν στα σκοτάδια. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι με ένα 8ιντσο θα βλέπω ένα γαλαξία όχι 2 αλλά τέσσερις σχεδόν φορές φωτεινότερο. Το 2004 το αγόρασα και γεμάτος χαρά πάω κοντά στο Σούνιο. Το στήνω βάζω ένα 25mm προσοφθάλμιο το οποίο δεινή 40Χ, σημαδεύω το τρίο στον Λέοντα και κατακεραυνοβολήθηκα! Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν οι πυρήνες των Μ65 και Μ66. Διότι ναι μεν στις 40Χ το καινούριο τηλεσκόπιο δείχνει 4 φορές φωτεινότερα τους γαλαξίες απ’ ότι το παλιό στις 45Χ, αλλά κάνει και κάτι άλλο. Μαζί με τους γαλαξίες δείχνει και 4φορές πιο φωτεινό το φόντο του ουρανού. (Αυτό κανένας τους δεν το είχε πει). Γεμάτος απόγνωση κι έχοντας την αίσθηση ότι, ή κάτι μου διαφεύγει, ή ότι την πάτησα σα βλάκας με την καινούργια μου αγορά σημαδεύω τον Μ51 έτσι όπως ήταν το τηλεσκόπιο με το 25άρι προσοφθάλμιο. Η εικόνα ήταν η ίδια που έβλεπα με το παλιό ΜΕΣΑ από την πόλη της Σαρωνίδας. Μόνο τον πυρήνα του Μ5,1 και στο όριο της αντίληψης τον πυρήνα του NGC5195 δίπλα του. Σε αυτόν άλλαξα προσοφθάλμιο και έβαλα ένα 15mm. Με αυτό αυξήθηκε η μεγέθυνση από 40 στις 66Χ πράγμα που συμένει ότι το εμβαδόν των γαλαξιών στο προσοφθάλμιο αυξήθηκε κατά 2,72 φορές, και ενώ το λογικό είναι η εικόνα να χειροτερεύσει συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η εικόνα αναπάντεχα έφτιαξε! Με ενοχλούσε όμως ακόμα ότι το φως του φόντου ήταν ακόμα φωτεινό σε σχέση με αυτό που είχα συνηθίσει. Έβαλα το 25mm+Barlow. Τώρα τα πράγματα όχι απλώς φτιάξανε αλλά έγιναν καλύτερα. Διότι στις 80Χ οι γαλαξίες φαινόντουσαν τόσο φωτεινοί όσο και στο παλιό στις 45Χ. Όμως φαινόντουσαν 4 σχεδόν φορές μεγαλύτεροι! Έβαλα μετά και το 10mm και είδα τις σπείρες του Μ51. Τώρα το πώς γίνεται αυτό, αφού πλέων αισθητά υποβαθμίζεται η φωτεινότητα του γαλαξία, εν τούτοις εγώ βλέπω περισσότερες λεπτομέρειες (σπείρες) δεν το ξέρω. Υποθέσεις και ικεσίες κάνω. Διότι εξήγηση δεν θα πρέπει να βρίσκεται μόνο στις διαμέτρους των τηλεσκοπίων και στο γεγονός ότι η πυκνότητα του φωτός μεταβάλλεται στο τετράγωνο της μεγέθυνσης, αλλά κυρίως στο μέσο που καταγράφονται και εν συνεχεία αποθηκεύονται τα παραγόμενα είδωλα. Δηλαδή στην φυσιολογία του ματιού και του εγκεφάλου μας. Και εδώ προσωπικά μόνο κάποιες εξηγήσεις οι οποίες μου φαντάζουν λογικές μπορώ να δώσω, διότι το πράγμα δεν το κατέχω καθόλου κι έχω κι εγώ μεγάλες απορίες. Όμως από την άλλη δεν γίνεται να αμφισβητήσω και την πραγματικότητα η οποία λέει ότι με 8ιντσο τηλεσκόπιο πχ, σε αυτόν τον γαλαξία, αν θα δεις σπείρες, με κέντρο τις 100Χ θα τις δεις. Μέχρι εδώ λοιπόν είμαι! ΥΓ. Ότι κι αν λένε κι έχετε διαβάσει, όταν κοιτάτε ένα γαλαξία, κι όχι μόνο, μη διστάζετε να αυξήσετε την μεγέθυνση. Ακόμα κι αν αυτό εκείνη τη στιγμή φαντάζει παράλογο και χάσιμο χρόνου. Είναι απίστευτο το τι εκπλήξεις κρύβονται. Ο Herschel όταν παρατηρούσε κάτι το έβλεπε με όλα τα προσοφθάλμια που είχε. Ακόμα κι αν οι μεγεθύνσεις που κάποια του έδιναν, ξεπερνούσαν κατά πολύ το όριο της διακριτικής ικανότητας των κατόπτρων του. ΥΓ 2 Όσο έγραφα τα παραπάνω απάντησε ο Κοκκόλης. Εν τέλει το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Σε αυτές τις περιπτώσεις τεράστια διαφορά κάνει το υψόμετρο.

Φίλε Μάκη έχεις πμ.

Δεν είμαι ιδικός, αλλά νομίζω ότι από θέμα ασφάλειας, το μόνο που θα πρέπει να προσέξεις είναι να μην παίζει μόνο του με το τηλεσκόπιο διότι κατά λάθος κι από κακή τύχη μπορεί να δει τον ήλιο. Από εκεί και πέρα δήξε του κάτι που του εξάπτει την φαντασία. Το φεγγάρι πχ. Όμως πρέπει να σιγουρευτείς ότι όντος αυτό που του έδειξες το βλέπει. Έτσι λοιπόν νομίζω ότι πρώτα θα πρέπει να του δήξεις μέσα από τον ερευνητή κάτι επίγειο και γνώριμο. «Μαμά γιατί τα δείχνει ανάποδα;» Πάμε καλά λοιπόν. Προχώρα λοιπόν και με το τηλεσκόπιο με την σελήνη.

Εμμέσως πλην σαφώς ο Θανάσης (HOMO) σου πρότεινε ένα ποιοτικό 10mm προσοφθάλμιο. Πράγματι με αυτό θα κάνεις τις πιο ξεκούραστες οπτικά παρατηρήσεις διότι η κόρη εξόδου με αυτό στο τηλεσκόπιο σου είναι 2mm. Και 2mm είναι η κόρη των ματιών μας στο σύνηθες φως της ημέρας. Ταιριάζει πάρα πολύ με την φυσιολογία μας. Εγώ συμφωνώ μαζί σου όσο αφορά τον Barlow, διότι 10mm έχεις, κι αν αγοράσεις κι άλλο, θα δεις βελτίωση (μεγαλύτερο οπτικό πεδίο πχ) κι όχι κάτι νέο και διαφορετικό όπως πχ μεγέθυνση. Από τα παραπάνω βγαίνει ότι η καλύτερη θέαση, κυρίως των αντικειμένων του βαθέως ουρανού είναι 0,5 Χ διάμετρο τηλεσκοπίου. Έχεις 150mm λοιπόν χιλιοστά κατόπτρου επί 0,5 = 75Χ. Τόση θα σου δόση το 10mm προσοφθάλμιο. Τι γίνεται όμως με τις άλλες μεγεθύνσεις; Στον εντοπισμό γαλαξιών σφαιρωτών σμηνών κλπ κατεβαίνουμε κι άλλο για να έχουμε μεγαλύτερο οπτικό πεδίο και να τα εντοπίζουμε πιο εύκολα. Ένας λόγος μεγέθυνσης διαμέτρου που δουλεύει στα περισσότερα αντικείμενα του βαθέως ουρανού, είναι 0,4 Χ διάμετρο. Αυτό βγάζει 60Χ στο τηλεσκόπιο σου, που μπορείς να το έχεις ή με ένα 12,5mm προσοφθάλμιο ή με 25mm +Barlow. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κι οι μεσαίες μεγεθύνσεις. Αυτές που είναι 0,5> Χ διάμετρο έως 1 Χ διάμετρο. Οι μεγάλες από 1Χ μέχρι το αποδεκτό όριο φτάνει 2 Χ διάμετρο. 300Χ για το τηλεσκόπιο σου. Αυτές τις ιλιγγιώδεις μεγέθυνσης, τις χρησιμοποιούμε εκτός από τους πλανήτες και την Σελήνη και σε πάρα πολλά πλανητικά νεφελώματα. Στους περισσότερους γαλαξίες όμως η καλύτερες μεγέθυνσης θέασης είναι οι μεσαίες. Ξεκινούν από 0,5 X διάμετρο (το 10mm) για να φτάσουμε γύρο 0,83 Χ (το 6mm) και σπανίως να ανέβουμε στο 1Χδιάμετρο. (10mm +Barlow). Βεβαία οι γαλαξίες είναι «μυστήριο τραίνο». Υπάρχουν γαλαξίες που εγώ τους λέω τύπου Μ101 που ακόμα κι η μικρή μεγέθυνση 0,4 Χ διάμετρο είναι μεγάλη για να τους ευχαριστηθείς. Χρειάζεται να κατεβείς κι άλλο. Να βάλεις το 25mm προσοφθάλμιο. Όμως για να το κάνεις αυτό και να τον δεις, θα πρέπει να βρεθείς σε κατασκότεινο από φωτορύπανση ουρανό. Μα κατασκότεινο. Διότι αυτή η χαμηλή μεγέθυνση υπερφορτίζει το φόντο του ουρανού και πάλι δεν φαίνεται ο γαλαξίας. Από 1 Χ διάμετρο και πάνω ξεκινούν οι μεγάλες μεγεθύνσεις. Τέλος στον βαθύ ουρανό και κυρίως στους γαλαξίες, τα προσοφθάλμια δεν τα χρησιμοποιούμε τόσο για να μεγεθύνουμε τα αντικείμενα, όσο για να να τα φωτίσουμε καλύτερα στο μάτι μας. Σαν φωτογράφοι. Ελπίζω να βοήθησα.

Εγώ πάλι θεωρώ πολύ επιτυχημένο τον παραπάνω συνδυασμό για το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο. Έχω κι εγώ το 8ιντσο με 1000mm εστιακή απόσταση άρα και το δικό μου F5. Με το 25mm προσοφθάλμιο οι γαλαξίες δεν φαίνονται σχεδόν καθόλου διότι παίρνεις πολύ φωτεινό φόντο. Με την προσθήκη 2X Barlow στο 25mm τα πράγματα αλλάζουν. Το φόντο του ουρανού σκοτεινιάζει 4 φορές περισσότερο και οι γαλαξίες γράφονται πολύ καλά. Επίσης οι 60Χ που θα πάρεις αρχίζει και γίνεται ικανοποιητική μεγέθυνση και για αναζήτηση πλανητικών νεφελωμάτων. Διότι ναι μεν μικρότερη μεγέθυνση θα σου δώσει μεγαλύτερο οπτικό πεδίο, αλλά ενώ το πλανητικό θα είναι μέσα στο προσοφθάλμιο δεν θα το βλέπεις διότι θα το μπερδεύεις με άστρο. Έτσι εγώ για πάνω από δέκα χρόνια ως προσοφθάλμιο αναζήτησης είχα τον συνδυασμό 25mm+2X Barlow. Αφού εντόπιζα τον γαλαξία και τον έβλεπα για λήγω με αυτή την μεγέθυνση, έβαζα το 10mm, χωρίς Barlow, στην συνέχεια 8mm και τέλος το 6mm. Στα πλανητικά τώρα. Αφού περνώ την παραπάνω σειρά συνεχίζω ως εξής: Mετά από την θέαση με το 6mm, βάζω τον Barlow+ το10mm, Barlow+ 8mm, Barlow+ 6mm. Άρα με την προσθήκη και ένα 8mm προσοφθάλμιο το σετ γίνεται πλήρης. Σιγά – σιγά όμως. Αυτό που έχει σημασία είναι ο Barlow να είναι όσο γίνεται ο καλύτερος που μπορείς να αγοράσεις. Από το 2002 που τον αγόρασα μέχρι σήμερα δεν έχω κάνει ούτε μία παρατήρηση που να μην τον έχω χρησιμοποιήσει. Να προτιμήσεις από αυτούς που το κάτω μέρος τους ξεβιδώνει. Βολεύει πάρα πολύ στο καθάρισμα διότι οι Barlow πιάνουν σκόνη κι από μέσα. Αυτός της Televue είναι τέτοιος και όλοι λένε ότι είναι πάρα πολύ καλός.

Για παρατήρηση.

Πήγα. Είχε σχετικά κάλο καιρό. Όμως φυσούσε πολύ. Επειδή όμως εκεί είναι κάπως κλειστή περιοχή, ο αέρας έρχεται σπιλιαδοτός. Φυσά σταματά. Ενδέχεται να πάω και σήμερα. Προς το παρόν τα δελτία καιρού δίνουν συννεφιά για τις ώρες από 6 το απόγευμα μέχρι τις 12 με 1 το βράδυ. Αν είναι έτσι δεν θα πάω. Ελπίζω αύριο.

Θα δουλεύω!

Ελπίζω να σας κάνει καλό καιρό. Εγώ πάντως θα πάω σήμερα 24-10-2014. Θα είμαι εκεί γύρω στις 7 που δύει ο Ήλιος. Σε περίπτωση που δεν πάω θα αναρτήσω μήνυμα

Πολύ ωραία και κατατοπιστικά αυτά που έγραψες Θοδωρή. Δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο μεγάλο είναι το παρατηρήσημο σύμπαν. (το θεωρητικό) Την παραπάνω ορολογία την έχω ακούσει και με την φράση «ορίζοντας γεγονότων» . θεωρούσα λοιπόν λογικό να μην είναι μεγαλύτερος από την ηλικία του. Δηλαδή 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Απ’ ότι φαίνεται κι εδώ έκανα λάθος. Επομένως αυτοί οι 20πλάσιοι γαλαξίες που βρίσκονται; Σίγουρα μέσα στο παρατηρήσημο σύμπαν. Το ερώτημα μου είναι το εξής. Οι κοστολόγοι στα μοντέλα τους έχουν λάβει υπόψη; Ή όχι; Αφού σύμφωνα με τα παραπάνω, αυτοί αν και υπήρχαν στο ορατό σύμπαν, ανακαλύφθηκαν τώρα.