planetman

Καλορίζικο Σωτήρη και ευχαριστούμε και για την πρόσκληση αλλά εμείς από Κρήτη δύσκολο.

Παρασκευοσάββατο 6 και 7 Αυγούστου κανονίσαμε με το Δημήτρη να μείνουμε στο χωριό μου στο οροπέδιο Λασιθίου με σκοπό να στήσουμε στο οροπεδιάκι του Λιμνάκαρου το οποίο βρίσκεται νότια του οροπεδίου του Λασιθίου, μακριά από οποιοδήποτε φως σε υψόμετρο 1150 μέτρα περίπου. Είχαμε φτιάξει κάποιο πρόγραμμα και είχα εκτυπώσει και την πρόσφατη παρουσίαση του Καπετανάκη, οπότε οι στόχοι μου είναι μία μίξη από αυτό το διήμερο. Να πω πως το οροπεδιάκι αυτό είναι 300 μέτρα περίπου πιο ψηλά από το πασίγνωστο οροπέδιο Λασιθίου προς τα νότια με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένο σημείο χωρίς καθόλου φώτα από πουθενά. Από νότια μόνο μας έκοβε η κορυφή Σπαθί (2100κάτι μέτρα) γύρω στις 20 μοίρες πεδίο, αλλά κατά τα άλλα ήταν απίστευτο μέρος. 1η βραδιά: Η βραδιά σήμερα ήταν ζεστή, με ψιλονοτιαδάκι να φυσάει και οι θερμοκρασίες να είναι υψηλές για το υψόμετρο. Ξεκινάμε με τον NGC 6700 στη λύρα, πολύ φωτεινός ανάμεσα σε πολύ φωτεινά αστέρια. Πάμε σε 2 γαλαξίες, τους UGC 11281 και 11278 οι οποίοι βρίσκονται περίπου μισή μοίρα από τον Βέγα και ενώ είναι στα 14v mag ο καθένας, είναι αρκετά δύσκολοι. Έχω παρατηρήσει γενικώς πως ο κατάλογος UGC είναι δύσκολος σχετικά με αυτό που περιμένει κανείς από το μέγεθος. Επόμενος στόχος είναι το πλανητικό PNG 64.9+15.5 ή Minkowski 1-64 στα 13.3v mag και 28” επίσης στη Λύρα. Εύκολο, είναι κολλητά με ένα αμυδρό αστέρι και φαίνεται σαν λίγο μακρόστενο, σαν να λείπει κάτι από τη μία μεριά, (“μισερό” βλέπω στις σημειώσεις μου). Πάμε στο πλανητικό PNG 61.0+8.0 ή Kohoutek 3-27 πάλι στη Λύρα στα 14.3v mag και 16”, αρκετά ζόρικο. Το σφαιρωτό NGC 6749 στον Αετό στα 12.4v mag έρχεται στο προσοφθάλμιο και στα 90x φαίνεται μια ξεκάθαρη θαμπάδα ακριβώς στο κέντρο ενός τριγώνου αστεριών. Το συγκεκριμένο σφαιρωτό θυμάμαι με είχε ζορίσει στο παρελθόν, θαρρώ με το 8ιντσο δεν είχα καταφέρει να το δω. Ωραίος στόχος, δοκιμάστε το. Palomar 10 εθεάθη δύσκολα στα 13.2v mag και με τα φωτεινότερα αστέρια στα 18mag είναι πραγματικά πρόκληση. Το Palomar 11 φάνηκε εύκολα στα 9.8v mag. Πάμε να δούμε μερικούς γαλαξίες από τον κατάλογο flat galaxies. Μαγικός κατάλογος, οι περισσότεροι γαλαξίες είναι εξαιρετικά αμυδροί και η δυσκολία είναι να διακρίνεις την κατεύθυνση του γαλαξία που κάποια στιγμή σου δίνει το κλικ. UGC 11435 λοιπόν στον Δράκοντα στα 14.2v mag, μετά από λίγη προσπάθεια φάνηκε ξεκάθαρα η γραμμή. Επόμενος ο UGC 11455 στα 14.3v mag, αρκετά ζόρικος αλλά μόλις παίρνεις τη φλασιά και βλέπεις μια γραμμή, είναι πραγματικά μαγεία. Οι γαλαξίες αυτοί είναι εξαιρετικά μακρόστενοι. Από τον ίδιο κατάλογο πάμε στον MCG-1-53-12 οποίος είναι στα 14.7v mag και 14.5sb, κάτι το οποίο τον κάνει πολύ δύσκολο, αλλά φάνηκε, σχήμα και πάλι! Επόμενος γαλαξίας είναι ο MCG+6-41-21 τον οποίο τον έκλεψα από τον Καπετανάκη. Στα 14.7v mag και όντας μέσα σε πεδίο με 3 πολύ φωτεινά αστέρια 7-8 mag, ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση. Μετά από πολλή προσπάθεια κατάφερα να ανακαλύψω την ακριβή θέση του, έκανα σκίτσο για να τον επιβεβαιώσω. Αναρωτιέμαι, Καπετανάκη, πώς κατάφερες και τον είδες με το 8ιντσο; Κατάλογος Abell και πάμε στο πλανητικό Abell 57 ή PNG 58.6+6.1 στα 14.7v mag και 37”, αρκετά δύσκολο αλλά φάνηκε. Επόμενο το hickson 95 στον Πήγασο, μοναδικό μέλος που περιλαμβάνει η Uranometria είναι ο NGC 7609 στα 14.1v mag. Κατάφερα και είδα και τους 4 αν και τα 2 μέλη, τον a και τον d τους είδα σαν έναν μακρόστενο. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του γαλαξιάκια, να δοκιμάσει αυτόν τον κατάλογο. Πάμε πάλι στον flat UGC 11893 με μέγεθος 15.4v mag και 14.7sb. Παρόλα τα μεγάλα μεγέθη του, εθεάθη και μάλιστα φάνηκε το σχήμα του, η κατεύθυνσή του. Μαγεία να βλέπεις μία μακρόστενη γραμμή τέτοιας αμυδρότητας! Δίπλα του ο ελλειπτικός UGC 11892 στα 13.7v mag φάνηκε εύκολα, στην πραγματικότητα φάνηκε 1ος από τους 2. 2η βραδιά: Απόψε είχε τρελή υγρασία, τη νιώθαμε με το που βγήκαμε από το αμάξι στο πετσί μας. 1ος στόχος το πλανητικό PNG 0.1+17.2 ή Henize 2-180 στον Οφιούχο στα 13.7v mag και 12” φάνηκε εύκολα, επιβεβαίωση με ΟΙΙΙ. Το σφαιρωτό NGC 6325 στα 10.2v mag επίσης εύκολο αλλά χαμηλά. Έχει σειρά το εντυπωσιακότατο πλανητικό NGC 6905 ή blue flash στο δελφίνι που στα 11.1v mag και 72” βγάζει μάτι με λεπτομέρειες και σχήμα ορατό. Πάμε στο PNG 43.5-13.4 ή Abell 67. Για το συγκεκριμένο πλανητικό η Uranometria δεν γράφει v mag, ο κατάλογος των abell γράφει 13.6v mag και 67”. Παρόλο το μέγεθός του, φάνηκε αρκετά δύσκολα από το 16άρι. Ο Δημήτρης δεν μπορούσε να το δει από το 12άρι, περίεργο. Το PNG 60.0-4.3 ή Abell 68 βρίσκεται περίπου 1 μοίρα από το γνωστό σε όλους μας M27. Με 15.2v mag και 38” φαινόταν σαν μία πρόκληση. Μετά από αρκετή προσπάθεια, φάνηκε, ζόρικο. Επίσης NGC 7076 ή Abell 75 στα 13.2v mag και 56”, φάνηκε εύκολα. Το PNG 97.5+3.1 ή Abell 77 βρίσκεται εντός μίας μοίρας από το νεφέλωμα IC1396 στον Κηφέα. Η Uranometria δεν έχει v μέγεθος, ο κατάλογός μου λέει πως είναι 14mag και 67”, φάνηκε κι αυτό. Η υγρασία φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, καλό αυτό. Πάμε στο Hickson 88 στον Υδροχόο, από τα πιο φωτεινά του καταλόγου. Το γκρουπ αποτελείται από τους NGC 6978 13.3v mag, NGC 6977 13.2v mag, NGC 6976 14v mag και τέλος τον πιο δύσκολο NGC6975 στα 14.9v mag ο οποίος ήταν ο μόνος που με δυσκόλεψε λιγάκι. Το επόμενο είναι το Hickson 93 που αποτελείται από 5 γαλαξίες. NGC 7550 12.2v mag, NGC 7549 13v mag, NGC 7547 13.7v mag, NGC 7553 14.7v mag και τέλος ο δυσκολότερος NGC 7558 14.9v mag. Εθεάθησαν όλοι! Πάμε στο Hickson 94 πάλι στον Πήγασο, είδα τα 3 μέλη από τα 7, η Uranometria περιλαμβάνει μόνο τα 2, NGC 7578A και B. Πάμε πάλι στους flat galaxies, UGC 11994 λοιπόν στα 14v mag φαίνεται σαν μία αμυδρή γραμμή με φόντο τον ελαφρώς πιο σκοτεινό ουρανό. Τα ίδια με τον UGC 12281 στα 14.2v mag! Πρέπει να τον δοκιμάσετε αυτόν τον κατάλογο. Επίσης UGC 12430 στα 14.2v mag, επίσης εμφανίζεται αμυδρά μια γραμμή. Το επόμενο είναι το πλανητικό NGC 7139 στον Κηφέα το οποίο στα 13.3v mag και 77”, είναι ένα εμφανές όμορφο πλανητικό. Πάμε σε ένα σετάκι 2 πλανητικών, PNG 103.2+0.6 ή Minkowski 2-51 στα 13.5v mag και 94”, φάνηκε εύκολα και το 2ο είναι το PNG 103.7+0.4 ή Minkowski 2-52 στα 15.3v mag και 20”, ζόρικο αλλά με βοήθησε αναλυτικός χάρτης. Ενδιαφέρον σετάκι, βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη της μίας μοίρας μεταξύ τους. Ένα πολύ ωραίο πλανητικό ακολουθεί, το NGC 7094 στα 13.4v mag και 94”, πολύ κοντά στο σφαιρωτό Μ15. Φάνηκε εσωτερική δομή. Πολύ καλό! Η ώρα πήγε 4.30 περίπου και η Σελήνη βγήκε, έκανα ένα μικρό tour, ngc 891 ο οποίος είναι εντυπωσιακός από το 16άρι, φαίνεται όλη η δομή του, η σκοτεινή γραμμή στη μέση με ευθεία όραση. Μ33 και σπείρες όπως τις φωτογραφίες, μία HII περιοχή να φωνάζει ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ. Επίσης να πω πως δοκίμασα και κάποια νεφελώματα εκμπομπής όπως το vdb 131 και 132 που είχε αναφέρει και ο Καπετανάκης αλλά δυστυχώς νιώθω πως δεν είναι τα αντικείμενά μου, σε κάποια που είναι προφανή για άλλους, εγώ δεν είμαι σίγουρος για το τι βλέπω εκεί. Να πω πως δοκίμασα για 1η φορά το φωτοχιτώνιο που έφτιαξα και δεν είχα κανένα πρόβλημα, ένιωθα το τηλεσκόπιο πιο ασφαλές καθώς δε φοβόμουν μην πέσει πάνω στον καθρέπτη οτιδήποτε από τα πολλά πράγματα που κρατούσα ή που είχα στις τσέπες μου, απλά χρειάστηκε να το ζυγίσω λόγω του βάρους του φωτοχιτωνίου από την πατέντα που έχει , την 2η μέρα που το έφτιαξα ήταν μια χαρά ζυγισμένο πάλι. Ωραία πατέντα των Κινέζων. ΥΓ: Το επόμενο ΣΚ προσφέρεται κι αυτό για παρατήρηση. Ξαμοληθείτε στα βουνά. Περιμένω τις παρατηρήσεις σας.

Για καθαρό εξοπλισμό μιλάνε παιδιά. Τα αντίβαρα δε μετράνε.

Επειδή ψάχνομαι γενικά να εξοπλιστώ με κάποιους φακούς για την DSLR μηχανή μου, με ενδιαφέρει να έχουν καλή απόδοση και σε αστροφωτογραφία. Σε όλο το διαδίκτυο δεν βρήκα κάποια σελίδα που να έχει μαζεμένη πληροφορία για φακούς και απόδοση συγκεκριμένα στην αστροφωτογραφία. Για παράδειγμα, μία δοκιμή που είχα κάνει με τον canon τον σταθερό τον 50 f/1.8 στα f/4 στον αστερισμό του Ωρίωνα είναι αυτή που παραθέτω. Θέλετε εδώ να μοιραστούμε τέτοιες πληροφορίες και να ανεβάσουμε φωτογραφίες με οποιονδήποτε φακό έχουμε κάνει δοκιμή σε piggyback μήπως βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα; Για παράδειγμα σκέφτομαι να αγοράσω τον samyang 14mm f/2.8 στον οποίο ρυθμίζεις το διάφραγμα και την εστίαση χειροκίνητα πάνω από τον φακό. Ο συγκεκριμένος λένε πως έχει εξαιρετική οξύτητα αλλά έχει έντονη καμπυλότητα και δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει κακά ή καλά αστέρια. ΥΓ: Το σαββατοκύριακο αυτό πιστεύω να καταφέρω να δοκιμάσω τον sigma 70-300mm f/4-5.6 apo να δούμε τί λέει.

Μην βιάζεστε να κάνετε αυτές τις τροποποιήσεις. Όταν φτάσεις στο επίπεδο να βγάζεις ωραίες φωτογραφίες μέσα από τηλεσκόπιο με ακούνητα άστρα και αρκετή πληροφορία και αυτό που θα σε εκνευρίζει είναι ενώ έχεις έκθεση 5 ώρες και το νεφέλωμα να μη φαίνεται, τότε μόνο θα έχεις λόγο να κάνεις κάτι τέτοιο.

Ενδιαφέρεται κανείς μόνο για τον σωλήνα (μαζί με δαχτυλίδια και dovetail) στα 90€;

Βινιετάρει έντονα δηλαδή; Πρακτικά δε δουλευει σωστά έτσι δεν είναι; Επειδή τον φακό τον συγκεκριμένο τον χαλβαδιάζω αρκετό καιρό, γι'αυτό ρωτάω.