planetman

Μπράβο σου. Αυτό που ήταν σαν να κόβεται στα δύο από μία οριζόντια κυματοειδή σκοτεινή περιοχή είναι το Μ8.

Σχετικά με το 20άρι, μούφα μου φαίνεται η δουλειά.

Χρησιμοποιώ το Km player αλλά στους υπότιτλους δείχνει στην αρχή κάθε πρότασης και την ώρα των υποτίτλων. Γιατί; Εσάς το κάνει; Είναι προβληματικά τα αρχεία ή είναι κάποια ρύθμιση;

Πραγματικά είμαι ακόμη σοκαρισμένος από αυτή τη βραδιά. Μετά από αυτό σκέφτομαι σοβαρά για ένα μεγαλύτερο τηλεσκόπιο. Τελικά όμως δεν μου είπε κάποιος αυτό που είπα περί χρώματος στο τριφύλλι. Θα τα πούμε στην Αναύρα. Έχουμε ήδη βγάλει τα εισιτήρια...

Ό,τι συμπεράσματα βγάζει ο καθένας από τις φωτογραφίες. Δεν θέλω να πω παραπάνω πράγματα.

Το τηλεσκόπιο το έχω δώσει εδώ και αρκετό καιρό.

Είπαμε με το φίλο μου το Δημήτρη το διήμερο αυτό να ψάχναμε για πιο σκοτεινό ουρανό και όσο πιο ψηλά γινόταν. Μετά από ένα mini tour λοιπόν στην κεντρική Κρήτη καταλήξαμε να στήσουμε λίγο πιο κάτω από το αστεροσκοπείο του Σκίνακα στα 1480 μέτρα. Η Σελήνη θα έδυε σήμερα γύρω στις 1:20 οπότε φτάσαμε στο πεδίο κατά τις 23:30 και ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τον εξοπλισμό μας. Παρ’ όλο το εκτυφλωτικό φως της Σελήνης η οποία ήταν στο 1ο τέταρτο, φαινόταν ήδη ο γαλαξίας και το πεδίο απόψε φαινόταν ήδη αρκετά καλό. Είχαμε ετοιμάσει σήμερα μερικές προκλήσεις επειδή θα ερχόμασταν σε πολύ καλό ουρανό αλλά ακόμη η Σελήνη ήταν ψηλά, oπότε για να μην σπαταλήσω το χρόνο μου τζάμπα ξεκίνησα συνεχίζοντας από το NSOG στον Οφιούχο κάποια σφαιρωτά που είχα αφήσει στη μέση. NGC 6325 λοιπόν στα 10,2 mag και ένα ωραίο αχνό συννεφάκι εμφανίζεται. Πάμε στο NGC 6342 στα 9,5 mag, δυσκολότερο απ’ ό,τι περιμένεις. NGC 6356 στα 8,2 mag αρκετά φωτεινό, πάμε στο NGC 6355 στα 8,6 mag, χαμός γίνεται στον Οφιούχο με τα σφαιρωτά. Επόμενο είναι το NGC 6366 στα 9,5 mag το οποίο φαίνεται να είναι πολύ κοντά σε ένα αστέρι 4 mag περίπου. Το σφαιρωτό αυτό είναι πολύ μεγάλο και χαλαρό οπότε έβαλα μικρή μεγέθυνση, μετά από λίγο λοιπόν εμφανίζεται μια αδιάλυτη θολούρα εκεί που έπρεπε να είναι, δεν καταλαβαίνεις αν είναι γαλαξίας ή σφαιρωτό. Σε λίγο χρόνο στο προσοφθάλμιό μου βρίσκεται ο γαλαξίας NGC 6384 στα 10,4 mag και φαίνεται δυσκολότερα απ’ ό, τι περίμενα. Επόμενο το σφαιρωτό NGC 6401 επίσης στον Οφιούχο. Η Uranometria το δίνει 7,4 mag ενώ σε άλλο κατάλογο το έχω δει στα 9,5 mag. Δεν ξέρω τι συμβαίνει εδώ. Η Σελήνη έχει ήδη δύσει, κοιτάω τον ουρανό και τι να δω; Ο γαλαξίας φαίνεται τόσο έντονα όσο δεν τον έχω δει ποτέ, σαν σε φωτογραφίες! Ο ουρανός είναι απίστευτος τώρα, σκοτείνιασε για τα καλά! Ωραία, πάμε σε ένα σφαιρωτό που με έχει σημαδέψει, το NGC 6426 στον Οφιούχο στα 10,9 mag. Το σφαιρωτό αυτό θυμάμαι τον 1ο χρόνο που το έψαχνα δεν το έβλεπα με τίποτα, όμως το είχα άλλη μια φορά δει από το άλλο μέρος που πηγαίναμε με καλές συνθήκες. Το σημαδεύω λοιπόν και όντως σήμερα φαίνεται σαν μια αδιάλυτη θολούρα στα 66x. Είναι δυσκολότερο απ’ ό,τι περιμένει κανείς. Ο ουρανός φαίνεται πολύ καλός απόψε! Το επόμενο σφαιρωτό είναι το NGC 6517 στα 10,1 mag και εδώ βαρέθηκα τα σφαιρωτά. Ένα πλανητικό έρχεται στο προσοφθάλμιο σχεδόν μόνο του μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το NGC 6572 στα 8,1 mag και 15” δίσκο, αυτό βγάζει μάτι με έντονο πράσινο χρώμα, πάρα πολύ φωτεινό! Σήμερα από τον ερευνητή έβλεπα τόσα πολλά και καθαρά αστέρια όσο ποτέ, οι συνθήκες ήταν άψογες. Ο ουρανός σήμερα πρέπει να είναι απίστευτος, γύρω στα 7-7,5 mag, οπότε εδώ θέλω με αφορμή ένα παλιότερο πολύ ενδιαφέρον θέμα http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1259&start=0 να κάνω το τεστ με το αμυδρότερο αστέρι που μπορώ να δω γύρω από το Μ57. Συμφωνήσαμε με το Δημήτρη λοιπόν να κάνουμε αυτό το τεστ και με τα 2 τηλεσκόπια. Βρίσκω λοιπόν την καταχωνιασμένη τσαλακωμένη εκτύπωση του Μ57 και τα αριθμημένα αστέρια γύρω του, βάζω 340x στο 8ιντσο και ξεκινάω να αναγνωρίζω το πεδίο. Ξεκινάω με το 13 mag αστέρι κοντά και πάνω από το πλανητικό, προσπαθώ να πάω πιο βαθειά, αρχίζει και φαίνεται το 14,7 mag αστέρι κάτω δεξιά, συνεχίζω, συνεχίζω, εμφανίστηκε και το 15,3 mag αστέρι ακριβώς δίπλα κάτω αριστερά του. Εδώ αρχίζω και παίρνω φλασιές από ένα άλλο αστέρι πιο κοντά στο πλανητικό και απέναντι από το 13 mag. Κοιτάζω το χάρτη και βλέπω πως αυτό το αστέρι είναι 15,7 mag! Είναι δυνατόν; 15,7 mag αστέρι με το 8ιντσο; Μετά από κανένα τέταρτο λοιπόν παρέδωσα τα όπλα. Έρχεται ο Δημήτρης στο δικό μου και πάω εγώ να κάνω το ίδιο τεστ στο 12ιντσο. Βάζω σχεδόν ίδια μεγέθυνση και βρίσκω το M57, ουάου! Φωτεινό και μεγάλο όσο ποτέ! Όλα τα έβλεπα πιο φωτεινά εδώ, χαλαρά εδώ βλέπω όλα τα αστέρια που έβλεπα με το δικό μου με δυσκολία. Ώπα, εδώ παίρνω μια φλασιά από ένα αστέρι αναπάντεχο, είναι το κεντρικό; Παίρνω αναπνοές και προσπαθώ να εστιάσω την προσοχή μου στο κέντρο του πλανητικού με πλάγια όραση και όντως, το κεντρικό αστέρι εμφανίζεται και εξαφανίζεται! Φωνάζω του Δημήτρη, βλέπω το κεντρικό! Μετά από αυτό βέβαια ο Δημήτρης με έδιωξε γιατί ήθελε να δει κι αυτός και σε λίγο ακούω ναι το βλέπω! εντωμεταξύ με πρόχειρη γρήγορη μέτρηση που έκανα εδώ είδα αστέρι 16,1 mag αν και νομίζω πως σίγουρα πήγαινε παραπάνω. Είχα εκστασιαστεί με το αποτέλεσμα, ήξερα ότι δεν επρόκειτο ποτέ να βλέπαμε το κεντρικό του δαχτυλιδιού με αυτά τα τηλεσκόπια, τώρα όμως κατάλαβα πως τόσο καιρό ο ουρανός που πηγαίναμε αποδείχθηκε ανεπαρκής όπως βεβαίως και το 8ιντσο, θέλω ίντσες! Εδώ λοιπόν λέω να δοκιμάσω την τύχη μου με ένα δύσκολο πλανητικό του καταλόγου Abell, το Abell 39 ή PK 47+42.1 στα 13 mag και 170” δίσκο στον Ηρακλή το οποίο είναι από τα πιο σφαιρικά του γαλαξία μας απ’ ό,τι έχω διαβάσει, είναι σαν φούσκα. Το είχα προσπαθήσει 3 φορές από τις Γωνιές αλλά είχα αποτύχει και τις 3 παρόλο που το είχα δει σχετικά εύκολα με το 12ιντσο από εκεί με μόνο μία προσπάθεια. Το πεδίο το είχα μάθει απ’ έξω, το βρίσκω λοιπόν και βάζω τον panoptic 27mm ώστε να έχω όσο περισσότερο φως γίνεται. Δεν βλέπω όμως τίποτα, βάζω UHC αλλά πάλι τίποτα. Βάζω OIII και μετά από λίγη ώρα καταφέρνω να πάρω ένα στίγμα του επιτέλους! Πολύ οριακά αλλά φάνηκε. Βγάζω μετά το φίλτρο και φάνηκε και χωρίς φίλτρο πλέον γνωρίζοντας ακριβώς τη θέση του αλλά πολύ οριακά. Θέλω ίντσες! Επόμενος στόχος είναι το πλανητικό NGC 6567 στα 11 mag και δίσκο 12”. Το πλανητικό αυτό βρίσκεται σε πολύ πυκνό σημείο του τοξότη και είναι πολύ δύσκολο στον εντοπισμό. Στο πεδίο ακόμη και του 7mm έβλεπες χαμό από αστέρια. Με πέρασμα του ΟΙΙΙ λοιπόν ευρέθη, κρυμμένο πολύ καλά από τα περίεργα μάτια των αστρονόμων. Σειρά έχει τo Palomar 6 στα 11,6 mag το οποίο κατακτιέται σχετικά εύκολα, βρίσκεται σε πυκνή περιοχή του Οφιούχου όμως και είναι δυσκολότερο απ ό,τι περιμένει κανείς. Το Palomar 7 με 10.3 mag ή αλλιώς IC 1276 βρίσκεται κι αυτό σχετικά εύκολα αλλά επίσης αμυδρό, μεγάλο χαλαρό. Άλλος ένας δύσκολος στόχος κατακτιέται, το πλανητικό Abell 55 ή PK 33-5.1 στα 13,2 mag και 62” δίσκο βρίσκεται σχεδόν ανάμεσα σε 2 αστέρια, αρκετά αμυδρό, φαίνεται καλύτερα με ΟΙΙΙ. Εδώ είπα να κάνω μια απόπειρα για το hickson 78 στον Δράκοντα. Αποτελείται από 4 γαλαξίες με φωτεινότερο τον UGC 10057 στα 14,4 mag και αμυδρότερο στα 17,6 mag. Κατάφερα με προσπάθεια να δω τους 2 πιο φωτεινούς στα 14,4 mag και στα 14,6 mag δηλαδή. Εντυπωσιακά αποτελέσματα σήμερα! Εδώ κουράζομαι ξεκινάω ένα tour με highlights στον τοξότη, κύκνο κτλ. με τον panoptic 27mm. Οι εικόνες σήμερα είναι καταπληκτικές, βλέπεις ένα σωρό σκοτεινά στον τοξότη ακόμη και με τον ερευνητή, πάω Μ22, Μ8, Μ16, Μ17, και Μ20. Νεφέλωμα τριφυλλιού λοιπόν και εδώ συμβαίνει κάτι αναπάντεχο το οποίο θέλω να το μοιραστώ μαζί σας και θέλω να μου πείτε αν έχω παραισθήσεις. Στο νεφέλωμα του τριφυλλιού βλέπω χρώμα! Βλέπω ροζ το τριφύλλι και μπλε το νεφέλωμα δίπλα του, τα χρώματα δηλαδή που φαίνονται και στις φωτογραφίες. Είναι δυνατόν; Έχω παραισθήσεις; Το έχετε δοκιμάσει; Θέλω να μου πείτε αν είναι δυνατόν. Βλέπω χρώμα! Ο ουρανός αρχίζει και γκριζάρει σιγά σιγά, κοιτάω το ρολόι 5 παρά τέταρτο, το 1ο φως του Ήλιου αρχίζει και κάνει αισθητή την παρουσία του όπως και το κρύο αρκετή ώρα ήδη οπότε αρχίζουμε και μαζεύουμε γοητευμένοι από τον ουρανό και τη βραδιά γενικότερα. Σήμερα ένιωσα πως το τηλεσκόπιό μου δεν είναι αρκετό, ο ουρανός το τερμάτισε. Θέλω ίντσες! Dobsonάδες Σελήνη

Γιάννη, το astronomy now του Μαΐου είχε ένα review για το skywatcher maksutov newtonian 190 astrograph και έγραφε πάρα πολύ καλά λόγια. Λέει πως έχει άστρα μπίλιες σε ολόκληρο το πεδίο και πως τα οπτικά του είναι άριστα. Λέει χαρακτηριστικά πως είναι σαν να έχεις ένα 7ιντσο αποχρωματικό με το ένα κλάσμα της τιμής του. Το θέμα είναι πως η ελάχιστη στήριξη που απαιτεί πιστεύω πως είναι η eq6 pro. Το έχεις υπ'όψιν σου;

Ωραίος Τάκη, πάντα επιλεγμένοι στόχοι!

konpan, ακριβώς έτσι το έχω σκοπό. Βασίλη, το άλλο ed80 έφαγε σουτ.

Τελικά παρήγγειλα το κλασικό skywatcher ed80 από Γερμανία. Βαρέθηκα να ψάχνω...

Νομίζω πλέον πως πρέπει να αλλάξει και όνομα αυτός ο αστερισμός!

Μπράβο Θέμη!

Συγχαρητήρια Βασίλη για την ωραία περιγραφή. Αυτή η "επέλαση" σε έχει σημαδέψει βλέπω. Εγώ θέλω να σε ρωτήσω, διαφορά μετά την επαλουμίνωση είδες;

Ό, τι και να πω Δημήτρη είναι λίγο. Έχεις μάτι CCD, συγχαρητήρια για τη θέαση τόσο δύσκολων στόχων ακόμη και για μεγαλύτερα τηλεσκόπια. ΥΓ: Κάνε το καλό και γίνε δωρητής ματιών...