planetman

Μπράβο Θέμη! Απλά να διορθώσω πως το intergalactic wanderer είναι το ngc 2419 και όχι το 2119

Τη σελήνη θα τη βλέπεις καλά. Τους πλανήτες θα τους βλέπεις μέχρι 120-140x μεγέθυνση όταν με το 8ιντσο θα πηγαίνεις μέχρι 200x συνήθως λόγω ατμόσφαιρας, σπάνια παραπάνω.

Κι εμένα μου κλείνει το μάτι με νόημα για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο. Πάντως νομίζω πως θα είναι πολύ καλό για μικρές μεγεθύνσεις και μεγάλους απλωμένους στόχους. Για παράδειγμα με φίλτρα θα μπορέσεις να δεις μεγάλα νεφελώματα (είναι και f/4 το άτιμο) τα οποία δεν μπορείς να τα δεις με άλλα τηλεσκόπια. Άσε που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και σαν γωνιακό ερευνητή σε ένα μεγάλο dob. Εγώ θα προτιμούσα αυτό αντί τα κυάλια...

Θέλω να κάνω 2 ερωτήσεις: 1) Στον 6.3mag ουρανό που πάω και φωτογραφίζω έχω προσέξει πως με ISO800 μπορώ να κάνω ακόμη και 20 λεπτά έκθεση χωρίς να πνιγεί το θέμα μου στη φωτορύπανση. Πρακτικά όμως κάνω το πολύ μέχρι 8-10 λεπτά επειδή αν κάνω μεγαλύτερες τότε δεν θα έχω χρόνο να πάρω πολλές, άσε και πολλές θα βγουν κουνημένες οπότε θα πετάξω πολλές και θα μείνουν πολύ λίγες για να επεξεργαστώ. Σκεφτόμουν αν χρησιμοποιούσα ISO1600 και έκθεση π.χ. 6λεπτά που ουσιαστικά θα έχω πληροφορία σαν 12 λεπτά στα ISO800, θα ήταν καλύτερα συνολικά; Δηλαδή θα ήταν καλύτερα με ISO1600 και περισσότερες εκθέσεις ή ISO800 και λιγότερες εκθέσεις; Το ξέρω πως σε ISO1600 ο θόρυβος είναι πολύ περισσότερος αλλά αν συμπεριλάβουμε και darks σε ISO1600 το αποτέλεσμα που θα είναι καλύτερο; 2) Πώς μπορώ να καταλάβω ποιός είναι ο μέγιστος χρόνος πέρα από τον οποίο πνίγεται το θέμα από συγκεκριμένο ουρανό; Π.χ. με 3λεπτες εκθέσεις από το σπίτι μου στα levels στο photoshop το ιστόγραμμα βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το κέντρο. Πού πρέπει να είναι ώστε να έχω τον maximum αξιοποιήσιμο χρόνο;

Μακάρι να μπορούσαμε να έρθουμε και στις 2 ή και στις 3 συναντήσεις αλλά το θέμα εκτός από οικονομικό είναι και ότι εγώ δουλεύω σε τουριστικό γραφείο που το καλοκαίρι έχει πολλαπλάσια κίνηση από τον χειμώνα κι έτσι το να πάρει κανείς άδεια τότε είναι πολυτέλεια. Μακάρι να μπορέσω να πάρω έστω τη μία φορά..

Εγώ αυτό που είδα ήταν μια θολούρα η οποία ήταν ακριβώς εκεί που έλεγε ο χάρτης. Κουνούσα τον σωλήνα και κουνούσε και η θολούρα. Η διαύγεια ήταν άψογη εκείνη την βραδιά. Αν δηλαδή μου έλεγες πως ήταν γαλαξίας θα το πίστευα. Δεν διέκρινα πως ήταν σφαιρωτό αλλά σίγουρα φαινόταν. Εντωμεταξύ φέτος θα κανονίσουμε να έρθουμε ο κόσμος να χαλάσει. Απλά πείτε μας πού θα είναι καλύτερα να έρθουμε, στην πανελλήνια συνάντηση ή σε κάποιο 2ήμερο στον Πάρνωνα;

Το έκανα ως εξής: 1) Άνοιγμα όλων των αρχείων και calibrate all ώστε να παιχτούν τα darks και flats 2) Στρετσάρισμα ένα ένα τα αρχεία και σώσιμο με auto stretch enabled. 3) Combine μετά τα αρχεία αλλά χωρίς να τα έχει ανοιχτά το πρόγραμμα.

Πρέπει να είναι bug του προγράμματος. Το έκανα με διαφορετικό τρόπο τελικά...

Αυτό είναι http://www.planitario.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=355

Κάνω combine σε ανοιχτές εικόνες και μου το κάνει αυτό. Έχω διαβάσει πως μπορώ να κάνω combine χωρίς να έχω ανοίξει τις εικόνες για να μην έχω αυτό το πρόβλημα, το θέμα όμως είναι πως πρώτα πρέπει να κάνω calibrate τις εικόνες με darks και flats αλλά αποθηκεύονται αστρετσάριστες και το τελικό αποτέλεσμα είναι πάλι αστρετσάριστο, κάνω κάτι λάθος; Δουλεύω με jpeg και όχι raw. Δεν ξέρω αν είμαι και κατανοητός...

To Palomar 4 όντως φάνηκε εύκολα με το 12ιντσο, δυστυχώς δεν το δοκίμασα με το 8ιντσο διότι ήταν απασχολημένο πάνω στην ισημερινή, μάζευε φωτόνια και τα έδινε στη φωτογραφική μηχανή, μπορεί και να φαινόταν και με 8 ίντσες. Η διαύγεια ήταν άριστη αλλά το seeing κακό.

Ρε παιδιά, μου βγάζει αυτό το μήνυμα όταν κάνω combine images εικόνες οι οποίες είναι ανοιχτές ενώ έχω άπλετη μνήμη ελεύθερη ακόμη. Υπάρχει κάποια ρύθμιση;

Εγώ ούτε καν αυτά δεν έχω...

Βασίλη, τελικά από το excel που έδωσε ο Δημήτρης βλέπω πως το πλανητικό είναι το PK 217+14.1 = PN G217.1+14.7 = abell 24. Πολύ μπέρδεμα αυτοί οι κατάλογοι. Στην φώτο βλέπουμε το εν λόγω πλανητικό αλλά και τον γαλαξία MGC+0-20-6

Καταρχήν ευχαριστούμε... Παναγιώτη, κι εμάς ο καιρός μας έχει παίξει άγριο παιχνίδι φέτος αλλά ο μόνος λόγος που καταφέρνουμε και κάνουμε παρατηρήσεις είναι επειδή είναι η 1η προτεραιότητά μας. Αφήνουμε γκόμενες, σκυλιά, γατιά και υποχρεώσεις πίσω όταν έχουμε καλές προβλέψεις οπότε καταλαβαίνεις, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και πιθανοτήτων σε αυτή τη ζωή. Όσο για το Σείριο, δεν ξέρω πριν νυχτώσει αν βοηθάει επειδή ο Σείριος Β θα φαίνεται τότε; Άσε που και τα κάτοπτρα δεν έχουν κρυώσει στην αρχή. Βασίλη, το έχω δει το θέμα σχετικά με τον Σείριο αλλά ο συγγραφέας του τρίπτυχου γράφει πως αφού τον είδε με ένα μεγάλο τηλεσκόπιο, μετά τον έχει δει μερικές φορές με 10ιντσο και καλό seeing. Σχετικά με τα PK πλανητικά, έχουν ελαφρώς διαφορετικά ονόματα στις καταλήξεις στα νούμερά τους, εγώ π.χ. βλέπω η Uranometria που τα ονομάζει PNG τα έχει αλλιώς σε σχέση με τα PK, αυτό που λες πρέπει να είναι. Ο κατάλογος MGC στην Uranometria πάλι πρέπει να είναι ο PGC του Torres. Τί να πω; Δημήτρη, δεν σημαίνει ότι επειδή βλέπεις το Pal4 από το δικό σου τότε θα το δούμε κι εμείς, μπορεί μόνο εσύ να καταφέρνεις να το δεις. Δεν είναι μόνο θέμα τηλεσκοπίου και ουρανού αλλά και ματιού και εμπειρίας. Τάκη, πιστεύω σε κάλυψαν ο Δημήτρης και ο Ηλίας. Εγώ έχω ένα pdf αρχείο με όλα τα abell πλανητικά και χάρτες εύρεσής τους αλλά δεν θυμάμαι πού το είχα βρει. Είναι 30MB.

Κυριακή απόγευμα και φτάνουμε στο γνωστό στέκι παρατήρησης των Κρητικών. Είχαμε κανονίσει αυτή τη βραδιά 3 ημέρες πριν βλέποντας πως θα μας κάνει καλό καιρό και η Σελήνη ανατέλλει στις 23:30 περίπου, οπότε έχουμε 3 ώρες σήμερα, το κρύο φαίνεται τσουχτερό οπότε δεν θα αντέχαμε και παραπάνω. Η διαύγεια φαίνεται πολύ καλή σήμερα και ο Σείριος είναι σταθερός όσο ποτέ. Είχα βάλει σαν 1ο στόχο το Palomar 2 στον Ηνίοχο, με 13m ήταν ένας στόχος σχετικά δύσκολος. Ξεκινάμε λοιπόν και σε λιγάκι φτάνουμε στο πεδίο, εδώ ομολογώ πως ο Δημήτρης με το 12ιντσο το επιβεβαίωσε πρώτος. Στο δικό του φαινόταν σαν μια λάμψη δίπλα σε ένα φωτεινό αστέρι, στο δικό μου 8ιντσο ήταν αρκετά πιο αμυδρό αλλά ακόμη φαινόταν η σφαιρωτή δομή του. Ο δρόμος για τον εξωτικό κατάλογο των Palomar είχε ανοίξει! Άλλη μία πρόκληση που είχα σημειώσει ήταν το πλανητικό PK217.1+14.7, ανήκει στον κατάλογο του Abell με 13,9m και 265" φαινόμενη διάμετρο φαινόταν όντως πρόκληση. Φτάνουμε με συνοπτικές διαδικασίες στο πεδίο, δοκιμές με μικρή μεγέθυνση και UHC, OIII, δεν φαινόταν με τίποτα, άφαντο το πλανητικό. Το ίδιο και ο Δημήτρης με το 12ιντσο, άστο σκέφτομαι. Δίπλα στο αντικείμενο αυτό παρατηρώ στην Uranometria πως υπάρχει ένας γαλαξίας ο MGC+0-20-6 ο οποίος δεν ήξερα καν τί μεγέθους είναι. Λέω ας δοκιμάσω, πάω ακριβώς στο πεδίο και στα 170x βλέπω μια αμυδρή λάμψη, τον είχα δει αλλά δεν ήξερα πόσα mag είναι! Συνεχίζουμε με το NSOG και τον αστερισμό του Lynx. Στο ζενίθ και δύσκολη η στόχευση, 1ος στόχος εδώ ο γαλαξίας ngc 2415 στα 12,4mag φάνηκε δίπλα σε ένα αστέρι, στρογγυλός. Προχωράμε στο γνωστό πλέον ngc 2419 στα 10,4mag ή intergalactic wanderer ένα από τα πιο απομακρυνσμένα σφαιρωτά του γαλαξία μας. Συνεχίζουμε με το πολύ όμορφο σετάκι στις φωτογραφίες ngc 2444-45 ο καθένας στα 13.2mag, εδώ φάνηκαν 2 ξεχωριστές άμορφες θαμπάδες. Προχωράμε στο επίσης πρόκληση τεράστιο πλανητικό PK164.8+31.1 στα 12,1mag. Εύρεση πεδίου και εθεάθη με μικρή μεγέθυνση και καλύτερα με UHC, με OIII ήταν πολύ σκοτεινή η εικόνα και το πλανητικό επίσης. Στο προσοφθάλμιο βρέθηκαν αμέσως μετά οι ngc 2474-75 13,1 και 13,3mag αντίστοιχα, ένα ωραίο σετάκι γαλαξιών που φάνηκαν σαν 8άρι σημειώνω χαρακτηριστικά... Εδώ κάνουμε ένα διαλειμματάκι. Είχα διαβάσει στο τρίπτυχο του Burnham πως ο συγγραφέας είχε δει τον Σείριο Β με 10ιντσο και καλό seeing. Μιας και σήμερα κι εμάς ήταν υποδειγματικό, είπα να δοκιμάσω. Πάμε λοιπόν στον Σείριο με 340x και κάτω δεξιά σε αρκετή απόσταση βλέπω ένα αστέρι, προφανώς και δεν είναι ο Σείριος Β, βάζω λοιπόν τον Σείριο λίγο εκτός πεδίου απ' όλες τις πλευρές μπας και διακρίνω τον Β αλλά μάταια, άφαντος ο συνοδός. Εδώ να σημειώσω πως σε αυτή την παρατήρηση χρησιμοποίησα το αριστερό μάτι ώστε να μην χάσει την προσαρμογή του το δεξί που χρησιμοποιώ κανονικά. Είπαμε με τον Δημήτρη να ξαναπροσπαθήσουμε το Palomar 4 στα 14,2mag γιατί την προηγούμενη φορά μας είχε προβληματίσει. Φτάνουμε λοιπόν στο πεδίο και δοκιμές με όλες τις μεγεθύνσεις αλλά στο σημείο που έπρεπε να είναι δεν βλέπουμε κάτι, ακόμη και στο 12ιντσο δεν είχαμε καμμία ένδειξη, αποτυχημένη προσπάθεια λοιπόν για το Palomar 4 και πάλι. Συνεχίζουμε με τον Lynx και πάμε στον ngc 2500 στα 11,6 mag. Ο γαλαξίας αυτός αποδείχθηκε δυσκολότερος απ' ό,τι περίμενα, έχει πολύ μικρή επιφανειακή λαμπρότητα. Στις φωτογραφίες φαίνεται πως είναι σε κάτοψη! Επόμενος γαλαξίας ο ngc 2537 στα 11,7mag γνωστός και σαν bear paw galaxy, στον συγκεκριμένο διέκρινες αραιώσεις και πυκνώσεις μέσα του! Στο προσοφθάλμιο βρέθηκε γρήγορα και ο ngc 2541 στα 11,8mag, o γαλαξίας αυτός με επιφανειακή λαμπρότητα 15,1m ήταν πολύ δύσκολος για να διακριθεί. Ο ngc 2549 στα 11,2mag είναι ένας γαλαξίας σε κόψη φωτεινός. Πάμε λοιπόν στον ngc 2552 στα 12,1mag αλλά αρκετά δύσκολος, μεγάλος και αμυδρός. Πάμε τώρα στο highlight της βραδιάς, στον ngc 2683 στα 9,8mag, σχεδόν σε κόψη σαν σχήμα φακού. Επόμενος είναι ο ngc 2770 στα 12,2 mag, μακρόστενος, μεγάλος και αμυδρός, είδα ακριβώς το σχήμα του, πολύ κοντά στον χάρτη είναι ο ngc 2770b στα 14,2mag άφαντος όμως... Ο ngc 2793 στα 13,1mag ήταν στο προσοφθάλμιο μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, μέσα σε ένα τρίγωνο αστέρων το ένα από το οποίο είναι διπλό. Είδα ακριβώς τη θέση του παρόλο που είναι αμυδρός με χαμηλή επιφανειακή λαμπρότητα. Ο ngc 2712 ήταν ο επόμενος στα 12,1mag, μου φάνηκε μακρόστενος παρόλο που βλέπω τώρα στον DSS πως δεν είναι και τόσο, με μπέρδεψε το σχήμα του. Όλο γαλαξίες είναι αυτός ο Lynx; Συνεχίζουμε με τον ngc 2776 στα 11,6mag και φαίνεται δίπλα σε ένα αστέρι. O ngc 2782 επίσης στα 11.6mag είναι ο επόμενος, δεν έχω κάτι να πω κι εδώ. Πάμε στον ngc 2798 στα 12,3mag, φαίνεται εύκολα αλλά άφαντος ο σύντροφός του ngc 2799... Είχε πάει 12 παρά και ο ουρανός γκρίζαρε, τί έγινε ρε παιδιά; Η Σελήνη δεν φαινόταν ακόμη αλλά προφανώς ήταν πίσω από το βουνό. Να δούμε Κρόνο; Ο Κρόνος απίστευτος και από τις λίγες φορές που δεν μας έφτασαν ούτε οι 12 ίντσες για πλανητική παρατήρηση. Είναι λίγες αυτές οι βραδιές που οι συνθήκες είναι τόσο καλές που ξέρεις πως το τηλεσκόπιό σου είναι λίγο. Στα 400x λοιπόν ο Κρόνος στο 12ιντσο ένα εκπληκτικό θέμα. Χώρισμα cassini εύκολα ορατό και από τις 2 μεριές, ο μαύρος ουρανός ανάμεσα στα δαχτυλίδια επίσης, 2 πορτοκαλί 3διάστατες λωρίδες πάνω στον πλανήτη και είδαμε και 4 αστέρια κοντά του. Προφανώς είναι δορυφόροι του. Εντύπωση μου έκανε ένας από αυτούς, πολύ δύσκολος και πολύ κοντά σε απόσταση αναπνοής κάτω από τα δαχτυλίδια. Έκανα σκιτσάκι εδώ για να δω ποιοι δορυφόροι ήταν, σημείωσα και ακριβή ώρα. Πέρασαν τα μεσάνυχτα αφού τον χαζεύαμε για κανένα 20λεπτο και μάζεμα και φόρτωμα εξοπλισμού. Μια νύχτα από τις λίγες και το seeing από τα καλύτερα που έχουμε δει. ΥΓ 1: Ο MGC+0-20-6 που λέγαμε είδα στην Uranometria πως είναι 13.7mag! ΥΓ 2: Οι δορυφόροι του Κρόνου ήταν οι Τιτάνας, Ρέα, Ιαπετός και ο δύσκολος δίπλα στα δαχτυλίδια που είπα ήταν τελικά η Διόνη. Περιμένουμε και τις δικές σας περιπέτειες..... ngc 2500 ngc 2444-45