Καλά, προχθές ήταν η πιο απρόσμενη βραδιά. Όταν φτάσαμε, ο ουρανός φαινόταν βρώμικος. Διαφωνούσαμε για το αν είναι σύννεφα ή σκόνη. Για καμμία ωρίτσα χαζολογούσαμε και μετά ξαφνικά κοιτάζω πάνω και παθαίνω πλάκα. Κατάμαυρος ουρανός με άπειρα αστέρια. Τα περισσότερα που έχω δει. Ήταν απίστευτο. Θα επικεντρωθώ στους πιο δύσκολους στόχους. 1ο στόχος ήταν το quasar 3C 273 στα 12,8 mag όπως είπε κι ο Δημήτρης. Είχα τις σημειώσεις του Μπαλάση, λέει χαρακτηριστικά πως βρίσκεται σε απόσταση 1,2 δις ετών φωτός και πως μόνο με τη φωτογραφία του Hubble και ειδική επεξεργασία φάνηκε η γαλαξιακή δομή του. Είναι καθαρά αστρικό. Με παίδεψε πολλή ώρα γιατί ο Μπαλάσης είχε ένα σκιτσάκι το οποίο όπως αποδείχθηκε ήταν mirrored και με μπέρδεψε. Προφανώς το είχε δει μέσω διαγωνίου. Φάνηκε σαν ένα αστέρι 12.8mag. Ένα από τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα που μπορεί κάποιος να δει με ερασιτεχνικό εξοπλισμό! Εντωμεταξύ είχα βραχυκυκλώσει και δεν ήξερα που να κοιτάξω, όταν έχω καλές συνθήκες αγχώνομαι απίστευτα. Ο Δημήτρης μου είχε αναφέρει το Seyfert's Sextet, 6 γαλαξίες, ο πιο φωτεινός στα 13,5 mag και ο πιο αμυδρός στα 15,9mag. Το σετάκι αυτό μοιάζει με το stephan's quintet. Είναι σε απόσταση 190 εκατομμυρίων ετών φωτός (Δημήτρη, δεν ξέρω που βρίσκεις τις πηγές σου αλλά εγώ αυτό βλέπω στο ίντερνετ). Ο μόνος λόγος που το δοκίμασα ήταν λόγω εξαιρετικών συνθηκών. Ξεκινάω λοιπόν αστροάλματα και σε 2 λεπτά ήμουν στο πεδίο και το σετάκι φάνηκε!!! Εκστασιάζομαι, όντως φαινόταν αμυδρά σαν κομματάκια, απίστευτο!!! Είχα σκεφτεί την εξής πατέντα. Έβαλα μπροστά στους φακούς των κυαλιών 10x50 ένα 2ιντσο φίλτρο orion ultrablock και ένα 2ιντσο φίλτρο OIII. Κατευθύνθηκα προς το νεφέλωμα της βόρειας Αμερικής, φαινόταν ολόκληρο μέσα στο πεδίο, καταπληκτικό, το ΟΙΙΙ σαφώς πιο σκοτεινό, προτιμώ το ultrablock το οποίο είναι τύπου UHC. Νεφέλωμα δαντέλας επίσης κομματάκια από αυτό το υπόλειμμα supernova. Μια βόλτα στον τοξότη με τα κυάλια σου αποκαλύπτει ένα σωρό ανοιχτά σμήνη, σφαιρωτά, σκοτεινά νεφελώματα. Δεν τα είχα ξαναχρησιμοποιήσει έτσι και όντως είναι άλλη εμπειρία. Επιστροφή στο τηλεσκόπιο και μετά από μερικούς εύκολους στόχους όπως cat's eye nebula, the box nebula, butterfly nebula (εδώ δεν κατάφερα να δω κάτι συγκεκριμένο, ο Μπαλάσης λέει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο αντικείμενο), είχε περάσει η ώρα και ο Πήγασος είχε ανέβει αρκετά ψηλά. Τρίβω το πηγούνι μου, είχαμε κάνει την ίδια σκέψη με τον Δημήτρη, έναν στόχο που πέρυσι μου είχε ξεφύγει, ποιο άλλο; Το stephan's quintet! Μέσα σε 1 λεπτό ο ngc 7331 ήταν μέσα στο πεδίο, απίστευτος!!! 1η φορά που διακρίνω σχήμα, πέρυσι τον έβλεπα πολύ πιο αμυδρά, φταίει ότι έχουμε εκπαδευτεί ή ότι ο ουρανός σήμερα είναι άψογος; Μμμμμμ, βλέπω και έναν συνοδό πάνω δεξιά, είναι ο NGC 7335 στα 13,4mag! Πετάγεται ο Δημήτρης "Βλέπω άλλον ένα πιο πάνω δεξιά και άλλον έναν κάτω!" Τον πάνω τον είδα κι εγώ (14,4mag!!! μετά που το είδα στην Uranometria δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, μήπως είναι ιδέα μου; ) Ο κάτω είναι ένας MGC (δεν θυμάμαι τώρα ποιος στα 15.4mag!!!) Είναι δυνατόν Δημήτρη να τον είδες;;;;; Αυτό πρέπει να το επιβεβαιώσουμε κάποια άλλη στιγμή ξανά. Αριστερά λοιπόν γύρω στη μισή μοίρα φάνηκε σχετικά εύκολα το stephan's quintet με το 8ιντσο. Στα 300 εκατομμύρια έτη φωτός αυτό το groupάκι είναι ένα πολύ όμορφο και εξωτικό αντικείμενο. Σήμερα 2 πολύ δύσκολοι στόχοι είχαν κατακτηθεί. Σιγά σιγά ξεπροβάλει η Σελήνη πίσω από το βουνό. Απίστευτο θέαμα με τα κυάλια, φαίνονται ξεκάθαρα οι θάλασσες στο σκοτεινό μέρος της και αρχίζουμε σιγά σιγά να μαζεύουμε. Σήμερα είχα δει πολύ λίγους στόχους λόγω του βραχυκυκλώματος που παθαίνω όταν έχω τέτοιο ουρανό (πως νιώθεις όταν είσαι δίπλα σε μια πολύ όμορφη γυναίκα; ) Περιμένω και τις δικές σας εμπειρίες.....