Ethos

[alepohori]

Το δίδυμο συμπτωμάτων που συνηθίζουμε να λέμε εδώ φωταψίες-μυοψίες είναι για τους άγγλους "floaters and flashes".

Ένας από τους λόγους που παλεύω πάνω από 1.5-2 ώρες να επιβεβαιώσω θέαση αμυδρού γαλαξία είναι ακριβώς αυτές οι αναλαμπές-φωταψίες που εμφανίζονται σε τυχαία σημεία και στιγμιαία. Πολλές φορές θυμίζουν γαλαξία edge-on και οι διαφορές των φωταψιών αυτών με τις αναλαμπές που οφείλονται στην θέαση του γαλαξία, είναι: 1) Οι αναλαμπές του γαλαξία είναι πάντα στο ίδιο σημείο και 2) έχουν πάντα λίγο μεγαλύτερη διάρκεια. Πιστέψτε με, οι φωταψίες αυτές είναι ο "κακός δαίμονας", με παιδεύουν και με κρατάνε με τις ώρες μέχρι την τελική επιβεβαίωση, όχι τόσο για να βεβαιωθώ ότι οι φωταψίες είναι του γαλαξία, αλλά για να βεβαιωθώ ότι οι φωταψίες δεν είναι floaters!!!

 

Κοίτα εδώ τα βασικά και δες αν τίποτε από αυτά ομοιάζει με αυτό που βλέπεις. Μετά το ψάχνουμε περισσότερο.

http://en.wikipedia.org/wiki/Optical_illusion

Μάλλον δεν έγινα αντιληπτός. Αυτά είναι οφθαλμαπάτες που λαμβάνουν χώρα μπροστά στην λαμπρότατη οθόνη του υπολογιστή μας. Αυτά που περιγράφω είναι φαινόμενα σε απόλυτο σκότος, φαίνονται οριακά, διαρκούν ελάχιστο χρόνο (μικρότερο από την αναλαμπή γαλαξία), κυνηγώντας επίσης οριακούς στόχους. Δεν είμαι ειδικός, αλλά αναρωτιέμαι τι σχέση μπορεί να έχουν τα μεν και τα δε.

[kkokkolis]

Στο κάτω μέρος της σελίδας υπάρχουν δεκάδες διασυνδέσεις. Μερικά από τα φαινόμενα αυτά συμβαίνουν στο σκότος και προέρχονται από τα ραβδία, τον οπτικό φλοιό και τα συνειρμικά πεδία.

Στο απόλυτο σκοτάδι όταν δεις κάποιο φως, έστω αμυδρό, τα κύτταρα σε εκείνο το σημείο του αμφιβληστροειδή που ερεθίστηκε παραμένουν ενεργοποιημένα για αρκετή ώρα προβάλλοντας το ίδιο φως με ασαφές σχήμα σε σκοτεινό υπόβαθρο. Μια παραλλαγή του μετεικάσματος.

Όταν παρατηρείς στα όρια του τηλεσκοπίου σου παρατηρείς και στα όρια του οφθαλμού.

[alepohori]

Μάλιστα.. Πάντως είναι φορές που σκοπίμως δε κοιτάζω τον χάρτη μου για να δω την ακριβή θέση του αντικειμένου ως προς τα παρακείμενα άστρα, ώστε να επιβεβαιώσω εκ των υστέρων την ορθότητα της θέσης. Πριν όμως κοιτάξω τον χάρτη, έχουν προηγηθεί αρκετές αναλαμπές του αντικειμένου, ώστε η θέαση να μην επιδέχεται προσωπικής αμφισβήτησης.

[Μάχη]

Αυτό είναι ένα θέμα που με απασχολεί και μένα - και μερικές φορές είχα ανησυχήσει κιόλας για τα μάτια μου... Καθώς δεν το είχα συζητήσει ποτέ, χαίρομαι που το επιβεβαιώνουν και άλλοι παρατηρητές. Είχα κι εγώ καταλήξει το ότι το μάτι σ'αυτές τις περιπτώσεις διεγείρεται από αμυδρές πηγές φωτός και παράγει αυτά τα τυχαία "φλας". Η απορία μου είναι όμως η εξής: οι πηγές που λογικά διεγείρουν το μάτι θα είναι άστρα του πεδίου, τα οποία συνήθως είναι και τα πιο λαμπρά αντικείμενα του πεδίου στις περισσότερες περιπτώσεις. Ποτέ όμως δεν έχω δει "φλας" σαν άστρο, πιο πολύ παρομοιάζουν με γαλαξίες. Δηλ. το μετείκασμα (αν είναι κάτι τέτοιο), αλλάζει μορφή, και δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη διεργασία. Πιο λογικό θα ήταν να έβλεπα "αστράκια"!

[Μάχη]

Κάτι σχετικό που βρήκα από το S & T, σε ένα άρθρο για την παρατήρηση αμυδρών στόχων:

 

http://www.skyandtelescope.com/observing/objects/deepsky/3304001.html?page=5&c=y

 

Αναφέρει ότι "...In dim light, the retina compares signals from adjacent areas. A faint source covering only a small area — such as a small galaxy in the eyepiece — may be completely invisible at the conscious level. But it is being recorded in the retina, as evidenced by the fact that a larger galaxy with the same low surface brightness is visible easily. In effect, when rod cells see a doubtful trace of light they ask other rods nearby if they're seeing it too. If the answer is yes, the signal is passed on up the optic nerve to the brain. If it's no, the signal is disregarded. "

[kkokkolis]

Οι πηγές φωτός μπορεί να προέρχονται από το περιβάλλον και όχι από το προσοφθάλμιο, όπως στην περίπτωση κάποιας μακρινής πηγής φωτός (μια λάμπα, διάχυτο φως από μακρινή πόλη κλπ). Επίσης τα ραβδία μπορεί να διεγερθούν από μηχανικά ερεθίσματα, αν τρίψεις τα μάτια σου ή ακουμπήσει ο βολβός στην περιφέρεια του φακού κατά την παρατήρηση. Στην περίπτωση αυτή νομίζεις πως βλέπεις κάτι στην αντίθετη πλευρά. Αν δηλαδή πιέσεις την προσωτιαία πλευρά βλέπεις το φως να προέρχεται από την παραρίνια πλευρά. Μην ξεχνάτε πως στο σκότος λειτουργεί κυρίως η πλευρική όραση η οποία είναι προσβάσιμη σε μηχανική πίεση, η οποία από τον σκληρό μεταφέρεται στον αμφιβληστροειδή.

Σχετικά με την σημειακότητα των εικασμάτων, πράγματι αλλάζουν σχήμα αλλά και χρώμα (όταν η πηγή φωτός είναι αρκετά ισχυρή ώστε να βλέπεις χρώμα, το μετείκασμα είναι το συμπληρωματικό χρώμα, σαν αρνητικό φωτογραφίας δηλαδή).

Η διέγερση ενός ραβδίου προβάλλεται από τον εγκέφαλο σαν να προέρχεται και από τα γειτονικά του, καθώς οι νευράξονες συνενώνονται σταδιακά κατά την πορεία τους δια μέσου της οπτικής οδού ώστε να αντιπροσωπευτούν στον ινιακό λοβό. Σχετίζεται με την διακριτική ικανότητα του οπτικού οργάνου. Η όρασή μας είναι ψηφιακή, όπου ένα pixel= ένα κωνίο ή ραβδίο, αλλά η πληροφορία υποδιπλασιάζεται στην πορεία προς όφελος της ταχύτητας αντίληψης. Ο ρόλος της περιφερικής όρασης είναι η αντίληψη επερχόμενου κινδύνου (τα μάτια του λαγού) ενώ της κεντρικής η σαφής χωροθέτηση, αποστασιομέτρηση και μελέτη λεπτομερειών (τα μάτια της κουκουβάγιας).

Ο άνθρωπος και οι πίθηκοι, προέρχονται από νυκτόβια πρωτεύοντα μη σαρκοφάγα όντα, τα οποία διατήρησαν την καλή περιφερική όραση για να προφυλάσσονται από αρπακτικά, αλλά ανέπτυξαν παράλληλα την τρισδιάστατη όραση, σε ένα αρχικό εξελικτικό στάδιο ως εντομοφάγα (σύλληψη ιπτάμενου εντόμου προϋποθέτει ταχύτατη αντίληψη της θέσης του και της κίνησής του στον χώρο) και σε μεταγενέστερο στάδιο ως δενδρόβια (η αντίληψη του χώρου βοήθησε στον υπολογισμό της αποστάσεως του ενός κλαδιού από το άλλο, κατά την γρήγορη κίνηση -όπως κάνουν οι γίββωνες- ή την αργή -όπως κάνουν οι ουρακοτάγκοι-).

Όταν οι μεγάλοι αφρικανικοί πίθηκοι κατέβηκαν από τα δέντρα, τα εργαλεία της δενδρόβιας φάσης (ανεπτυγμένη παρεγκεφαλίδα για αίσθηση ισορροπίας, μακριά δάκτυλα και αντίθεση αντίχειρα για σύλληψη κλαδιού, στερεοσκοπική όραση κλπ) προοδευτικά οδήγησαν στην όρθια βάδιση, την παμφαγία, τον πολιτισμό και την ανάπτυξη οπτικού εξοπλισμού!

2 πειράματα:

1. Κοιτάξτε το φεγγάρι μέσα από το τηλεσκόπιο χωρίς φίλτρο. Μετά στοχεύστε άλλο σημείο του ουρανού και δείτε μέσα από τον φακό. Θα δείτε το αρνητικό του φεγγαριού, το οποίο μοιάζει να κινείται και ασαφοποιείται σταδιακά. Κρατά αρκετή ώρα.

2. Την νύκτα, αφού ξαπλώσετε για μισή ώρα στο σκοτάδι, αν δεν σας πάρει ο ύπνος, ανάψτε την λάμπα και κοιτάξτε το φως για 1 δευτερόλεπτο. Κλείστε την αμέσως, κλείστε και τα μάτια σας και προσηλωθείτε στις πολύχρωμες (ιώδεις, πράσινες, γαλάζιες) που θα χορεύουν προβαλλόμενες προς τα βλέφαρά σας, που αλλάζουν συνεχώς θέση, χρώμα και σχήμα, διατηρώντας όμως ένα γενικό περίγραμμα των φωτεινών αντικειμένων που είδατε.

Με κάθε επιφύλαξη, ανακαλώ εκ του γνωστικού αποθέματος και δεν είμαι καθ' ύλην αρμόδιος, τα πειράματα ωστόσο τα έχω κάνει άπειρες φορές, άλλοτε εκουσίως και άλλοτε ακουσίως.