Αναζητώντας καινούριους ουρανούς

[planetman]

Παρασκευοσάββατο 6 και 7 Αυγούστου κανονίσαμε με το Δημήτρη να μείνουμε στο χωριό μου στο οροπέδιο Λασιθίου με σκοπό να στήσουμε στο οροπεδιάκι του Λιμνάκαρου το οποίο βρίσκεται νότια του οροπεδίου του Λασιθίου, μακριά από οποιοδήποτε φως σε υψόμετρο 1150 μέτρα περίπου. Είχαμε φτιάξει κάποιο πρόγραμμα και είχα εκτυπώσει και την πρόσφατη παρουσίαση του Καπετανάκη, οπότε οι στόχοι μου είναι μία μίξη από αυτό το διήμερο. Να πω πως το οροπεδιάκι αυτό είναι 300 μέτρα περίπου πιο ψηλά από το πασίγνωστο οροπέδιο Λασιθίου προς τα νότια με αποτέλεσμα να είναι απομονωμένο σημείο χωρίς καθόλου φώτα από πουθενά. Από νότια μόνο μας έκοβε η κορυφή Σπαθί (2100κάτι μέτρα) γύρω στις 20 μοίρες πεδίο, αλλά κατά τα άλλα ήταν απίστευτο μέρος.

 

1η βραδιά: Η βραδιά σήμερα ήταν ζεστή, με ψιλονοτιαδάκι να φυσάει και οι θερμοκρασίες να είναι υψηλές για το υψόμετρο. Ξεκινάμε με τον NGC 6700 στη λύρα, πολύ φωτεινός ανάμεσα σε πολύ φωτεινά αστέρια. Πάμε σε 2 γαλαξίες, τους UGC 11281 και 11278 οι οποίοι βρίσκονται περίπου μισή μοίρα από τον Βέγα και ενώ είναι στα 14v mag ο καθένας, είναι αρκετά δύσκολοι. Έχω παρατηρήσει γενικώς πως ο κατάλογος UGC είναι δύσκολος σχετικά με αυτό που περιμένει κανείς από το μέγεθος. Επόμενος στόχος είναι το πλανητικό PNG 64.9+15.5 ή Minkowski 1-64 στα 13.3v mag και 28” επίσης στη Λύρα. Εύκολο, είναι κολλητά με ένα αμυδρό αστέρι και φαίνεται σαν λίγο μακρόστενο, σαν να λείπει κάτι από τη μία μεριά, (“μισερό” βλέπω στις σημειώσεις μου). Πάμε στο πλανητικό PNG 61.0+8.0 ή Kohoutek 3-27 πάλι στη Λύρα στα 14.3v mag και 16”, αρκετά ζόρικο. Το σφαιρωτό NGC 6749 στον Αετό στα 12.4v mag έρχεται στο προσοφθάλμιο και στα 90x φαίνεται μια ξεκάθαρη θαμπάδα ακριβώς στο κέντρο ενός τριγώνου αστεριών. Το συγκεκριμένο σφαιρωτό θυμάμαι με είχε ζορίσει στο παρελθόν, θαρρώ με το 8ιντσο δεν είχα καταφέρει να το δω. Ωραίος στόχος, δοκιμάστε το. Palomar 10 εθεάθη δύσκολα στα 13.2v mag και με τα φωτεινότερα αστέρια στα 18mag είναι πραγματικά πρόκληση. Το Palomar 11 φάνηκε εύκολα στα 9.8v mag.

 

Πάμε να δούμε μερικούς γαλαξίες από τον κατάλογο flat galaxies. Μαγικός κατάλογος, οι περισσότεροι γαλαξίες είναι εξαιρετικά αμυδροί και η δυσκολία είναι να διακρίνεις την κατεύθυνση του γαλαξία που κάποια στιγμή σου δίνει το κλικ. UGC 11435 λοιπόν στον Δράκοντα στα 14.2v mag, μετά από λίγη προσπάθεια φάνηκε ξεκάθαρα η γραμμή. Επόμενος ο UGC 11455 στα 14.3v mag, αρκετά ζόρικος αλλά μόλις παίρνεις τη φλασιά και βλέπεις μια γραμμή, είναι πραγματικά μαγεία. Οι γαλαξίες αυτοί είναι εξαιρετικά μακρόστενοι. Από τον ίδιο κατάλογο πάμε στον MCG-1-53-12 οποίος είναι στα 14.7v mag και 14.5sb, κάτι το οποίο τον κάνει πολύ δύσκολο, αλλά φάνηκε, σχήμα και πάλι! Επόμενος γαλαξίας είναι ο MCG+6-41-21 τον οποίο τον έκλεψα από τον Καπετανάκη. Στα 14.7v mag και όντας μέσα σε πεδίο με 3 πολύ φωτεινά αστέρια 7-8 mag, ήταν πολύ δύσκολη περίπτωση. Μετά από πολλή προσπάθεια κατάφερα να ανακαλύψω την ακριβή θέση του, έκανα σκίτσο για να τον επιβεβαιώσω. Αναρωτιέμαι, Καπετανάκη, πώς κατάφερες και τον είδες με το 8ιντσο;

 

Κατάλογος Abell και πάμε στο πλανητικό Abell 57 ή PNG 58.6+6.1 στα 14.7v mag και 37”, αρκετά δύσκολο αλλά φάνηκε. Επόμενο το hickson 95 στον Πήγασο, μοναδικό μέλος που περιλαμβάνει η Uranometria είναι ο NGC 7609 στα 14.1v mag. Κατάφερα και είδα και τους 4 αν και τα 2 μέλη, τον a και τον d τους είδα σαν έναν μακρόστενο. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του γαλαξιάκια, να δοκιμάσει αυτόν τον κατάλογο. Πάμε πάλι στον flat UGC 11893 με μέγεθος 15.4v mag και 14.7sb. Παρόλα τα μεγάλα μεγέθη του, εθεάθη και μάλιστα φάνηκε το σχήμα του, η κατεύθυνσή του. Μαγεία να βλέπεις μία μακρόστενη γραμμή τέτοιας αμυδρότητας! Δίπλα του ο ελλειπτικός UGC 11892 στα 13.7v mag φάνηκε εύκολα, στην πραγματικότητα φάνηκε 1ος από τους 2.

 

2η βραδιά: Απόψε είχε τρελή υγρασία, τη νιώθαμε με το που βγήκαμε από το αμάξι στο πετσί μας. 1ος στόχος το πλανητικό PNG 0.1+17.2 ή Henize 2-180 στον Οφιούχο στα 13.7v mag και 12” φάνηκε εύκολα, επιβεβαίωση με ΟΙΙΙ. Το σφαιρωτό NGC 6325 στα 10.2v mag επίσης εύκολο αλλά χαμηλά. Έχει σειρά το εντυπωσιακότατο πλανητικό NGC 6905 ή blue flash στο δελφίνι που στα 11.1v mag και 72” βγάζει μάτι με λεπτομέρειες και σχήμα ορατό. Πάμε στο PNG 43.5-13.4 ή Abell 67. Για το συγκεκριμένο πλανητικό η Uranometria δεν γράφει v mag, ο κατάλογος των abell γράφει 13.6v mag και 67”. Παρόλο το μέγεθός του, φάνηκε αρκετά δύσκολα από το 16άρι. Ο Δημήτρης δεν μπορούσε να το δει από το 12άρι, περίεργο. Το PNG 60.0-4.3 ή Abell 68 βρίσκεται περίπου 1 μοίρα από το γνωστό σε όλους μας M27. Με 15.2v mag και 38” φαινόταν σαν μία πρόκληση. Μετά από αρκετή προσπάθεια, φάνηκε, ζόρικο. Επίσης NGC 7076 ή Abell 75 στα 13.2v mag και 56”, φάνηκε εύκολα. Το PNG 97.5+3.1 ή Abell 77 βρίσκεται εντός μίας μοίρας από το νεφέλωμα IC1396 στον Κηφέα. Η Uranometria δεν έχει v μέγεθος, ο κατάλογός μου λέει πως είναι 14mag και 67”, φάνηκε κι αυτό. Η υγρασία φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, καλό αυτό.

 

Πάμε στο Hickson 88 στον Υδροχόο, από τα πιο φωτεινά του καταλόγου. Το γκρουπ αποτελείται από τους NGC 6978 13.3v mag, NGC 6977 13.2v mag, NGC 6976 14v mag και τέλος τον πιο δύσκολο NGC6975 στα 14.9v mag ο οποίος ήταν ο μόνος που με δυσκόλεψε λιγάκι. Το επόμενο είναι το Hickson 93 που αποτελείται από 5 γαλαξίες. NGC 7550 12.2v mag, NGC 7549 13v mag, NGC 7547 13.7v mag, NGC 7553 14.7v mag και τέλος ο δυσκολότερος NGC 7558 14.9v mag. Εθεάθησαν όλοι! Πάμε στο Hickson 94 πάλι στον Πήγασο, είδα τα 3 μέλη από τα 7, η Uranometria περιλαμβάνει μόνο τα 2, NGC 7578A και B.

 

Πάμε πάλι στους flat galaxies, UGC 11994 λοιπόν στα 14v mag φαίνεται σαν μία αμυδρή γραμμή με φόντο τον ελαφρώς πιο σκοτεινό ουρανό. Τα ίδια με τον UGC 12281 στα 14.2v mag! Πρέπει να τον δοκιμάσετε αυτόν τον κατάλογο. Επίσης UGC 12430 στα 14.2v mag, επίσης εμφανίζεται αμυδρά μια γραμμή. Το επόμενο είναι το πλανητικό NGC 7139 στον Κηφέα το οποίο στα 13.3v mag και 77”, είναι ένα εμφανές όμορφο πλανητικό. Πάμε σε ένα σετάκι 2 πλανητικών, PNG 103.2+0.6 ή Minkowski 2-51 στα 13.5v mag και 94”, φάνηκε εύκολα και το 2ο είναι το PNG 103.7+0.4 ή Minkowski 2-52 στα 15.3v mag και 20”, ζόρικο αλλά με βοήθησε αναλυτικός χάρτης. Ενδιαφέρον σετάκι, βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη της μίας μοίρας μεταξύ τους. Ένα πολύ ωραίο πλανητικό ακολουθεί, το NGC 7094 στα 13.4v mag και 94”, πολύ κοντά στο σφαιρωτό Μ15. Φάνηκε εσωτερική δομή. Πολύ καλό!

 

Η ώρα πήγε 4.30 περίπου και η Σελήνη βγήκε, έκανα ένα μικρό tour, ngc 891 ο οποίος είναι εντυπωσιακός από το 16άρι, φαίνεται όλη η δομή του, η σκοτεινή γραμμή στη μέση με ευθεία όραση. Μ33 και σπείρες όπως τις φωτογραφίες, μία HII περιοχή να φωνάζει ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ. Επίσης να πω πως δοκίμασα και κάποια νεφελώματα εκμπομπής όπως το vdb 131 και 132 που είχε αναφέρει και ο Καπετανάκης αλλά δυστυχώς νιώθω πως δεν είναι τα αντικείμενά μου, σε κάποια που είναι προφανή για άλλους, εγώ δεν είμαι σίγουρος για το τι βλέπω εκεί.

 

Να πω πως δοκίμασα για 1η φορά το φωτοχιτώνιο που έφτιαξα και δεν είχα κανένα πρόβλημα, ένιωθα το τηλεσκόπιο πιο ασφαλές καθώς δε φοβόμουν μην πέσει πάνω στον καθρέπτη οτιδήποτε από τα πολλά πράγματα που κρατούσα ή που είχα στις τσέπες μου, απλά χρειάστηκε να το ζυγίσω λόγω του βάρους του φωτοχιτωνίου από την πατέντα που έχει , την 2η μέρα που το έφτιαξα ήταν μια χαρά ζυγισμένο πάλι. Ωραία πατέντα των Κινέζων.

 

 

ΥΓ: Το επόμενο ΣΚ προσφέρεται κι αυτό για παρατήρηση. Ξαμοληθείτε στα βουνά. Περιμένω τις παρατηρήσεις σας.

[alepohori]

Αναρωτιέμαι, Καπετανάκη, πώς κατάφερες και τον είδες με το 8ιντσο;

Τι να σου πω φίλε Μάνο.. Ότι ακόμα και με το που σήκωνα το κεφάλι από το προσοφθάλμιο και κοιτούσα τον σκοτεινό ουρανό, χαλούσε η όρασή μου; Τόσα και τόσα αντικείμενα έχω δει οριακά χωρίς να έχω ξεκολλήσει από το προσοθφάλμιο για τουλάχιστον μισή ώρα.

 

Μπράβο για τις παρατηρήσεις σας!

[Μανούσος]

Προς αναζήτηση νέων σκοτεινών ουρανών ανά την Κρήτη, και μετά από αρκετή έρευνα με το googl earth εντοπίσαμε ένα σημείο στο Λασίθι πολλά υποσχόμενο. Το πρόγραμμα ήταν σαφές (λέμε τώρα). Αναχώρηση από Ηράκλειο προς Λασίθι και ψάξιμο μέχρι να βρούμε σημείο. Μας πήρε λίγο το βράδυ μέχρι να βρούμε ένα ιδανικό σημείο αλλά τελικά μετά από πολλά χλμ κατασταλάξαμε στο Λιμνάκαρο, μια περιοχή πάνω από το οροπέδιο Λασιθίου. Στήνουμε γρήγορα γιατί είχε περάσει και η ώρα, σβήνουμε τα φώτα και παρατηρούμε ότι η φωτορύπανση είναι πολύ μακριά σε 2 σημεία ανατολικά και δυτικά όπου ήταν ο Α.Νικόλαος και το Ηράκλειο αντίστοιχα. Ωραία λέμε, άξιζαν τα χλμ που καναμε.

 

Το πρόγραμμα είχε στηθεί για την πρώτη νύχτα και περιείχε σχεδόν όλων των ειδών αντικείμενα. Θα ξεκινούσα από τον Τοξότη και θα ανέβαινα μιας και οι Νότιοι αστερισμοί "κινούνται" ταχύτερα. Πρώτοι στόχοι λοιπόν, τα νεφελώματα ανάκλασης VdB118 και VdB119. Τα αντικείμενα αυτά είναι από τον κατάλογο του Van den Berg ο οποίος περιέχει 158 νεφελώματα ανάκλασης. Η δυσκολία με τα νεφελώματα αυτά είναι ότι επειδή είναι ανάκλασης βρίσκονται κοντά ή "πάνω" σε φωτεινά αστέρια οπότε και ανακλούν ένα μέρος του φωτός τους, οπότε είναι δύσκολο να διακριθούν. Τα νεφελώματα ήταν σχετικά χαμηλά στον Τοξότη αλλά η διαύγεια της βραδιάς επέτρεψε να φανούν χωρίς δυσκολία. Και τα δύο ήταν σχετικά μικρά σε μέγεθος ενώ τα αστέρια τους που ανακλούν το φως ήταν πίσω από αυτά. Μέσα στο ίδιο πεδίο φάνηκε και το επίσης ανάκλασης IC 1284 κάπως πιο αραιό και αχνό σε σχέση με τα άλλα δύο. Από αυτό το σημείο και μετά κατάλαβα ότι η βραδιά είχε καλές συνθήκες για να δοκιμάσουμε μερικές προκλήσεις.

 

Ο επόμενος στόχος βρίσκεται πάλι στον Τοξότη και είναι μαντέψτε: ένας γαλαξίας. Είναι ο επονομαζόμενος NGC 6835 μόλις 12,5 mag. Ήθελα να τον δω για το λόγο ότι ήθελα να δω γαλαξία στον Τοξότη μιας και η περιοχή αυτή έχει παντελώς έλλειψη από γαλαξίες. Ο εντοπισμός του έγινε σχετικά εύκολα χρησιμοποιώντας τον 3ο τόμο του Torres ο οποίος δείχνει μέχρι 13 mag αστέρια. Ο χάρτης με την πρώτη ματιά φαίνεται μπουκωμένος σε κάποια σημεία αλλά αν τον συνηθίσεις είναι απίστευτη η ευκολία στο να βρίσκεις στόχους. Ειδικά σε περιοχές που έχουν πολλά αστέρια. Ο γαλαξίας αυτός ήταν αρκετά φωτεινός και το σχήμα του ήταν σε κόψη. Πολύ ωραίος και χαρακτηριστικός του είδους του. Σειρά έχει το πλανητικό NGC 6567 στον Τοξότη στα 11 mag. Η περιοχή του νεφελώματος γεμάτη αστέρες, πάνω στο δίσκο του γαλαξία. Εδώ και πάλι ο 3ος τόμος του Torres έδωσε ρέστα. Εντοπίστηκε πολύ γρήγορα. Το αστρικό του μέγεθος το κάνει να είναι εντοπίσημό μόνο με εναλλαγές ΟΙΙΙ μπροστά από το προσοφθάλμιο.

 

Συνεχίζοντας βλέπω και έχω σημειώσει στο πρόγραμμά μου το σφαιρωτό Μ54 στον Τοξότη μόλις 7,6mag. Αυτό το αντικείμενο μου είχε ξεφύγει τόσο καιρό κυνηγώντας τα αμυδρά και τις προκλήσεις το είχα αφήσει στην άκρη. Το εντοπίζω και κοιτάζω βιαστικά. Πολύ όμορφο θέαμα. Φωτεινό με πολύ πυκνό πυρήνα που δεν διαχωρίζονταν με τίποτα. Ο διαχωρισμός στα άκρα του ήταν χαρακτηριστικός. Το επόμενο σφαιρωτό στη λίστα είναι από τον κατάλογο των Palomars και είναι το Palomar 9 με μόλις 8,4 mag. Είναι το ευκολότερο από τα υπόλοιπα Palomars. Ο εντοπισμός του κι αυτός εύκολος. Αρκεί να βρείτε τα αστέρια ν1 ν2 του Τοξότη και να εστιάσετε στο ν2. Είναι ακριβώς δίπλα στο αστέρι. Φάνηκε σαν ένα φωτεινό νέφος με 2-3 αστέρια να εμφανίζονται στο κέντρο του. Άλλο ένα Palomar μπήκε στο αρχείο καταγραφής. Η ώρα είχε περάσει και ο Τοξότης είχε περάσει πλέον στη δύση του.

 

Η συνέχεια του μενού έχει σκοτεινά νεφελώματα στον Αετό. Η περιοχή βρίθει από τέτοιου είδους αντικείμενα που αξίζει κανείς να τα παρατηρήσει. Κάποια από αυτά είναι και τα B127, B130 και B129. Και τα 3 έχουν opacity 5 που σημαίνει ότι έχουν υψηλό βαθμό αδιαφάνειας. Και τα 3 νεφελώματα φάνηκαν στο ίδιο πεδίο να κρύβουν τα αστέρια του γαλαξία μας να ενώνονται και να σχηματίζουν ένα Π. Το ένα πόδι ήταν πιο κοντό και παχύ όπου αντιστοιχεί στο Β129 ενώ τα άλλα 2 σχημάτιζαν το γράμμα κάπως πιο ομοιόμορφα. Πολύ όμορφοι στόχοι. Επόμενος στόχος το B133 με opacity 6. Χαρακτηριστικό του νεφελώματος το έντονο οβάλ σχήμα του και ένα φωτεινό αστέρι να είναι δίπλα του. Προτείνεται ανεπιφύλακτα και αυτό. Το τελευταίο σκοτεινό του προγράμματος, το Β134 το οποίο ήταν κάπως πιο δυσδιάκριτο από τα προηγούμενα το οποίο φάνηκε με πλάγια όραση αφού είχα εστιάσει το μάτι μου σε φωτεινή περιοχή του γαλαξία.

 

Ξεκινάμε λοιπόν με το Abell 53 στον Αετό με 15,5v-mag φαινόμενο μέγεθος. Εδώ είχα προετοιμαστεί. Είχα εκτυπώσει μια σελίδα Α4 με τη φωτογραφία από DSS ώστε να μπορώ να ταυτοποιήσω ακριβώς το πεδίο. Ήθελα να ήμουν σίγουρος για το αν μπορώ να το δω ή όχι. Στην αρχή προσπαθώ να το δω χρησιμοποιώντας μεγάλη μεγέθυνση χωρίς αποτέλεσμα. Ο Μάνος το είχε δει σε προηγούμενες εξορμήσεις και μου πρότεινε να δοκιμάσω με χαμηλή μεγέθυνση. Λογικό λέω αφού πρόκειται για μεγάλο αντικείμενο περίπου 30'' αν θυμάμαι καλά. Οπότε θέλουμε exit pupil. Σαν να φαίνεται κάτι αλλά δεν είμαι σίγουρος γι'αυτό. Πηγαίνω στο 16" να επιβεβαιώσω αν όντως αυτό που είδα ήταν στο σημείο αυτό και όχι κάτι άλλο της φαντασίας μου. Πηγαίνω στο 16", εντοπίσω το πεδίο και κοιτάζω. Βλέπω ότι όντως ήταν εκεί στο σημείο που το είχα δει από το δικό μου. Ξαναπηγαίνω στο 12" βλέπω και όντως φαινόταν εξαιρετικά αμυδρά ένα ίχνος να εμφανίζεται στο 50% του χρόνου που το κοιτούσα ενώ κοντά του ένα αστέρι περίπου 13 mag ήταν ο οδηγός μου με βάση τη φωτογραφία.

 

Το γεγονός με συνεπήρε. Είχα ξεπεράσει κατά πολύ το θεωρητικό όριο του τηλεσκοπίου που είναι τα 15 mag. Η βραδιά προχωρούσε και οι πρόκληση να δω όσο γίνεται πιο αμυδρά αντκείμενα γινόταν εμμονή. Η βραδιά συνεχίζεται με ρυθμό έντονο. Είχα απορρωφηθεί εντελώς και δεν μιλούσα καν στο Μάνο. Στο πρόγραμμα είχα σημειώσει το Jones 1 που ήθελα να το ξαναδω αλλά πηγαίνοντας στο πεδίο του χάρτη βλέπω ένα ενδιαφέρον ζεύγος γαλαξιών να είναι πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο. Πρόκειται για του UGC 12665 και UGC 12667 αγνώστου mag και οι δύο. Φάνηκαν σχετικά εύκολα και με τον έναν να ακουμπάει τον άλλο. Είχε πάει 3:20 και η Σελήνη είχε ήδη ανατείλει. Είχα έναν τελευταίο στόχο για απόψε που έπρεπε να τον δω πριν το φως της "Κυρίας" όπως την αποκαλεί ο Μανος θα έκανε ξεκινούσε την πασσαρέλα της. Ο τελευταίος στόχος της 1ης βραδιάς ήταν ένα πλανητικό που μου είχε ξεφύγει το NGC 7354 12,2mag στον Κηφέα. Το log μου γράφει: "Μικρό στρογγυλό, με ομοιόμορφη λαμπρότητα. Κοντά του 2 αμυδρά αστέρια." Τελειώνοντας τους στόχους ένιωσα μια αίσθηση ικανοποίησης που είχα καταφέρει να τους δω όλους και ακόμη περισσότερο να δω και άλλους χωρίς καν να τους μελετήσω από πριν.

 

Οι στόχοι της επόμενης βραδιάς ήταν λιγότεροι αλλά αρκετά "προκλητικοί". Η επόμενη βραδιά για μένα τελειωσε δυστυχώς νωρίς. Η υγρασία και το κρύο μου προκάλεσαν αργότερα ένα φοβερό πονοκέφαλο που δεν μπορούσα καν να κοιτάξω από τον ερευνητή. Αξίζει όμως να αναφέρω 3 στόχους που πρόλαβα να δω. Πρώτος και καλύτερος ήταν το εξαιρετικά δύσκολο Palomar 10 13,2mag στο βέλος. Θυμάμαι ότι το είχα ξαναεπιχειρήσει παλαιότερα χωρίς επιτυχία. Θυμάμαι το Μάνο και το είχε δει δύσκολα την προηγούμενη, αλλά θυμάμαι ότι φαινόταν σχετικά εύκολα από το 16άρι οπότε λέω να το δοκιμάσω με το 12άρι. Εντοπίζω κι εδώ το πεδίο με συνοπτικες διαδικασίες. Τελικά μετά από επαναλλαμβανόμενες προσπάθειες και με πλάγια όραση σαφώς, έβλεπα κάτι να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται δίπλα σε ένα πολύ αμυδρό αστέρι. Το αμυδρό αυτό αστέρι ήταν ο οδηγός μου και η επιβεβαίωση ότι εντόπισα κάτι το οποίο εμφανιζόταν κατά διαστήματα. Άλλη μια επιτυχία για το μικρό και ταπεινό 12".

 

Σειρά έχει το επίσης δύσκολο πλανητικό PK0+17.1 14,4mag με 12'' μέγεθος στον Οφιούχο. Φανηκε αμυδρά με μικρό σχήμα και ελαφρά μακρόστενο. Εδώ μου έκανε εντύπωση ότι βάζοντας ΟΙΙΙ δεν βοήθησε καθόλου. Απλά το εξαφάνισε από το πεδίο. Στο 16αρι μου είχε πει ο Μάνος ότι το ΟΙΙΙ βοήθησε πολύ. Τι να πω ίσως σε τόσο αμυδρούς στόχους για το 12", το φίλτρο μερικές φορές να μην βοηθάει. Τελευταίος στόχος τη βραδιάς για μένα ήταν το νεφέλωμα εκπομπής Sh2-71 στον Αετό. Πολύ ωραίος στόχος. Μικρό, ελαφρά μακρόστενο με κάποιες φωτεινές περιοχές εσωτερικά του. Φαινόταν ένα μέρος της εσωτερικής του δομής. Πραγματικά αξίζει να το προσπαθήσετε.

 

Αυτά κι από μένα...

Ραντεβού το επόμενο ΣΚ με νέες περιπέτειες.

[blackholesun]

Φιλε Μανο εκτος οτι διαθετεις το (καταλληλο τηλεσκοπιο) διαθετεις επισης και τον καταλληλο ουρανο, μπραβο φιλε γιατι βυθιζεσαι κανονικοτατα και αυτο φαινετε στον γραπτο σου λογο.

[ourania]

Παιδιά μπράβο σας διαβάζω και ζηλεύω τις παρατηρήσεις σας πολλές φορές κατά καιρούς .

Να είστε καλά και να έχετε καθαρούς ουρανούς, χαιρετισμούς από Πειραιά.