Ποιές είναι οι καλλονές του ουρανού;

[kkokkolis]

Η ανατολή της Σελήνης διέκοψε μια υπέροχη παρατηρησιακή συνεδρία νωρίτερα απ' όσο θα ήθελα. Έχοντας αποκτήσει πια σχετική δεξιότητα στην χρήση του Dobsonian με απασχολούσε μόνο ποιά αντικείμενα βαθέως άξιζε να επιδείξω στον ανηψιό μου, στον οποίο σπανίως δίδεται η ευκαιρία να τα δει. Τα κριτήρια επιλογής ήταν αμιγώς αισθητικά: δεν χρειαζόταν να είναι δύσκολα, σπάνια, σημαντικά, οριακά. Αρκεί να ήταν όμορφα, εντυπωσιακά, ει δυνατόν συναρπαστικά. Είδαμε λοιπόν με τα Skymaster 15x70 και το Skywatcher 8'' όσα τέτοια αντικείμενα προλάβαμε, τον Αλτήρα, το Δακτυλίδι, την Λιμνοθάλασσα, την Πεταλούδα, το Τριφύλλι, την Ρουφήχτρα, τον Albireo, την Ανδρομέδα, τον Αετό, τις Αγριόπαπιες, το διπλό του Περσέα, τα σφαιρωτά του Ηρακλέους και του Τοξότη.

Το ένα ομορφότερο από το άλλο. Μα ποιό είναι το ωραιότερο απ' όλα; Ποιό θα νικούσε στα ουράνια καλλιστεία; Σε ποιά καλλονή του ουράνου βένθους θα δίνατε το μήλο, αξιολογώντας αποκλειστικά την εξωτερική της εμφάνιση μέσω της ζωντανής παρατήρησης και μην αφήνοντας τον εαυτό σας να παρασυρθεί από ρετουσαρισμένες κολακευτικές φωτογραφίες;

Ποιά είναι η Αφροδίτη, η Δάφνη, η Βεατρίκη, η Φρύνη, η Ωραία Ελένη σας;

[gregohks]

Κυριως με εντυπωσιαζουν ανοικτα σμηνη με χαμηλο magn,να διακρινονται δηλαδη καλυτερα.Γεμιζει το ματι σου οπως και να το κανουμε.Απο τα λιγα που εχω παρατηρησει,"σοκ" μου ειχαν προκαλεσει lagoon και omega καθως και το 1ο αστρο που ειδα μεσω τηλεσκοπιου,τον Αρκτουρο.Δεν μπορω να διαλεξω κατι,οι εμπειριες μου ειναι περιορισμενες

[efxar1sto]

And the Oscar goes to... M42

[50mm]

Παντα με γοητευει το διπλο σμηνος του Περσεα.

[michael497]

Μετραει και το νοτιο ημισφαιριο?

[kkokkolis]

Μετρά, αλλά όχι από φωτογραφίες είπαμε!

[koukanto]

Οι Επτα αδελφες Μ45 το Μπλε ανηκτο σμηνος κοινος Πλειαδες

Στεροπη,Μεροπη,Ηλεκτρα(τι ονομα!!!)Μαια,Ταυγετη,Καιλενο,Αλκυονη(επισης)

Τα παιδια του Ατλαντα και της Πλειονης

 

Νομιζω οτι κατα τις 3-3 1/2 το πρωι ειναι ενα απο τα εξαισια θεαματα με 82 ο και 36 η 40 Προσοφθαλμιο ειναι φανταστικο γνωμη μου

 

Φιλικα

[vtsamis]

ET - O εξωγήινος, NGC 457 στην Κασσιόπη (ET Phone home!)

 

http://en.wikipedia.org/wiki/NGC_457

 

 

 

 

.

[Τάσος Βράτολης]

ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ Γαλαξίας NGC 253 στον Γλύπτη!!!

Μακράν ο αγαπημένος μου, μοιάζει με φάλαινα και πιάνει όλο το πεδίο σχεδόν!

 

Από σφαιρωτά τα αγαπημένα μου είναι το Μ15 και το Μ2!! Είναι μίνι εκδόσεις με πολύ σφιχτό πυρήνα, του απόλυτου βασιλιά των σφαιρωτών (για μένα) από το Νότιο ημισφαίριο ορατό ΜΟΝΟ, που έχω δει μόνο από φωτογραφίες και όχι ζωντανά αλλά ας το δω και ας λιποθυμήσω....47 Tucanae!!!!

http://seds.org/messier/xtra/ngc/n0104.html

 

Από νεφελώματα/supernova remnants...μακράν το Veil και το Μ42 ψηφίζω hands down!! Τα πιο εντυπωσιακά ever...

 

Το στέμμα θα έδινα χωρίς σκέψη στο Veil !! Η εικόνα που έχω πάρει με το OIII είναι για μια ζωή...τυχαίνει να το έχω δει και από 20" (geonik) οπότε...ότι και να πω είναι λίγο!!

[Bi2L]

Οι Καλλονές είναι μάλλον πολλές... θα συμφωνήσω με όλα τα παραπάνω και θα προσθέσω αυτά που δείχνω κι εγώ σε αρκετό κόσμο τον οποίο δεν τον νοιάζουν τα αμυδρά ίσα που φαίνονται αντικείμενα αλλά αυτά που φαίνονται πιο όμορφα, πιο φωτεινά και πιο εύκολα... και αυτά είναι ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας, τον Ανοιχτό σμήνος της Φάτνης Μ44, το Ω-Nebula Μ17, To σμήνος του Ηρακλη Μ13, το Σμήνος του Πτολεμαίου Μ7, το Σμήνος της Πεταλούδας Μ6, Whirpool Galaxy M51, Bode's & Cigar Galaxy M81 M82, Brocchis Cluster, Διας, Κρόνος, Την Σελήνη όταν είναι Μηνίσκος και οι σκιές κάνουν απίστευτα παιχνίδια, και σε καλύτερο ουρανό τα... Vail Nebula, Γαλαξίας Τριγώνου Μ33, Pinwheel Galaxy M101, Helix Nebula και άλλα πολλά

 

Τωρα σε πιο θα έδινα το Μήλο... δεν ξέρω είναι λιγάκι δύσκολο αλλά μάλλον θα ο έδινα στον Milkyway όπως λάμπει τους Καλοκαιρινούς μήνες και ιδιαίτερα την στιγμή που ο Κύκνος είναι στο Ζενιθ και δημιουργεί μια αψίδα απ'τη μια άκρη του Ουρανού στην άλλη.

[Karellen]

Τωρα σε πιο θα έδινα το Μήλο... δεν ξέρω είναι λιγάκι δύσκολο αλλά μάλλον θα ο έδινα στον Milkyway όπως λάμπει τους Καλοκαιρινούς μήνες και ιδιαίτερα την στιγμή που ο Κύκνος είναι στο Ζενιθ και δημιουργεί μια αψίδα απ'τη μια άκρη του Ουρανού στην άλλη.

[sevax]

Αχ βρε Βαγγελη με προλαβες

Να συμπληρωσω οτι τον Ε.Τ. λενε και κουκουβαγια

 

Το αγαπημενο μου

 

Εδω σαν εξωγήινος

 

Εδω σαν κουκουβαγια

[michael497]

Μετρά, αλλά όχι από φωτογραφίες είπαμε!

 

Χεχε ενταξει κανω και καμια παρατηρηση που και που! Εγω θα πω το M42.

[3c273]

..... Kemble's Cascade.

[kkokkolis]

..... Kemble's Cascade.

 

Αυτό δεν το έχω παρατηρήσει ακόμη. Το έχεις δει με το πορτοκαλάκι;

[3c273]

Το έχεις δει με το πορτοκαλάκι;

Ναι, και είναι πολύ εντυπωσιακό καθώς κατεβαίνεις άστρο άστρο μέχρι να φτάσεις στο σμήνος ngc1502.Επίσης όμορφο θέαμα με κυάλια στην προέκταση της ευθείας που συνδέει το β με το ε της Κασσιόπης.

[Τάσος Βράτολης]

Και τέτοιες αλυσίδες Κώστα (cascades) υπάρχουν πολλές!!! Πολύ εντυπωσιακές...και οι Πλειάδες έχουν μια μέσα τους...

[3c273]

Αμαν βρε Τάσο με τις εκπλήξεις σου. Πολλές κιόλας.

 

Υ.Γ. Τάσο, σε θυμήθηκα στα Γρεβενά όταν παρατηρήσαμε με τον Χρήστο με το 8ιντσο και τον MarkIII Hyperion zoom το νεφέλωμα NGC206. Καταπληκτκό να βλέπεις μια μεγάλη περιοχή αστρογέννησης σε άλλο γαλαξία.

[kkokkolis]

Είμαι έτοιμος να το δω στην επόμενη παρατήρηση, ευχαριστώ.

[ioannisb]

καλημέρα,

 

Εμένα ένα από τα αγαπημένα μου είναι το Μ97 Owl Nebula (NGC 3587) και ό γαλαξίας M108 στο ίδιο πεδίο στην μεγάλη άρκτο!!!! (x50, x42). Είναι ένας στόχος πού παραμελούν πολλοί αστρονόμοι. Πάντα όμως με συναρπάζει!!! Το νεφέλωμα μέσα στα σωθικά του μας επιφυλάσσει μια έκπληξη, πρόκληση. Ένα αστέρι 16 μεγέθους που φέρνει τα οπτικά μας στα όρια τους!!! (εδώ σε θέλω μάστορα!!!).

 

ΜΗΝ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΡΚΟΥΔΑ!!! Κρύβει πολλούς θησαυρούς!!

[Μανούσος]

Θα έδινα το στέμμα στον Μ51. Για μένα το ομορφότερο αντικείμενο του Β. Ημισφαιρίου. Άσχετα αν βλέπεις σπείρες ή όχι είναι ο ορισμός του γαλαξία που ο κάθε ερασιτέχνης κοιτάζει προσπαθώντας να διακρίνει τη μεγαλοπρέπεια του.

[kkokkolis]

Σχετικά με τον Μ51 και άλλα παρόμοια αντικείμενα η ομρφιά τους εξαρτάται και από την παράμετρο της διαμέτρου. Με 12ρι τον έχω δει μεγαλοπρεπέστατο. Με το 8ρι μου οι σπείρες αχνές, με το 6ρι έχω δει μόνο τους πυρήνες, όπως και με το 8ρι από λιγότερο σκοτεινό ουρανό. Εάν έχεις το κατάλληλο όργανο είναι πράγματι ένα συγκλονιστικό αντικείμενο.

[KonstantinosM]

Markarian's Chain.

Υπέροχη παρέα από 18 γαλαξίες όλοι με μια ματιά. Μόνο να σκεφτείς πόσα δισεκατομμύρια αστέρια συμμετέχουν για να δεις αυτή την εικόνα...

Η μεγάλη ανατριχίλα!

 

[fullalbumimg]13303[/fullalbumimg] [fullalbumimg]13302[/fullalbumimg]

[wereniki]

Σε πολλές σκέψεις μ’ έχει βάλει το ερώτημα του Κωνσταντίνου...

Αληθινά δυσκολεύομαι να διαλέξω και να σειροθετήσω!

Ούσα κάτω από τον ουράνιο θόλο με το βλέμμα στραμμένο ψηλά, νιώθω πως ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ απλά και εξίσου όμορφα!

Δεν υπάρχει συγκριτικός βαθμός, υπάρχει ο βαθμός της δύναμης να βλέπω μεταμορφωμένο τον κόσμο προς την κατεύθυνση του καλύτερου...

Είναι μια άγνοια – έγνοια, που δεν αγγίζουμε, αλλά μπορεί αυτοστιγμεί να γεννήσει Φως.

«Έτσι και νυχτώσει, αρχινά η δική μου δεύτερη μέρα», η πρώτη θέλει Θάλασσα η δεύτερη ουρανό.

Όλα όσα βλέπω, δεν έχουν χάσει κάτι από την πρωταρχική ομορφιά και...μαγεία τους, όσες φορές κι αν χάνομαι στην εικόνα τους...

Νεφελώματα, σμήνη, γαλαξίες, πλανήτες, ήλιοι, όλα ξανακαινουριώνουν κάθε φορά που η χωμάτινη όρασή μου ακουμπάει πάνω τους, λες και κάθε φορά αποκαλύπτω μια πρωτόγνωρη αίσθηση θαύματος!

Κάθε εικόνα μεταγλωττίζεται σε πλήθος συναισθηματικών ισόποσων, φορτίζοντας συναισθηματικά τα αντικείμενα σαν εικονιστικούς δορυφόρους της ψυχής μου.

Είναι κάποια, που απλά το χέρι θα δώσει αυθόρμητα εντολή και το τηλεσκόπιο θα στραφεί πάνω τους:

Κάθε φορά, ο καθαρόαιμος Βέγας μου θυμίζει κρύσταλλο swarovski, καθάριο συναίσθημα, δάκρυ «που διαθλά τις αθλιότητες» και ό,τι μένει λάμπει σαν μονόπετρο.

Όταν ψάχνω τις Πλειάδες, οι σκέψεις και οι λέξεις μου παίρνουν κάτι από το κυανό της πλατωνικής αθανασίας και νομίζω πως χωρία του Πλάτωνα κολυμπούν ανάμεσα στ’ αστέρια τους.

Στο Μ42 νιώθω, πως έχω τη δύναμη να συγκρατήσω τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μου, χωρίς να ξεγλιστρήσουν μέσα απ’ τα δάχτυλά μου.

Στα ανοιχτά σμήνη του Περσέα βιώνω μια ιδιάζουσα αίσθηση ελευθερίας κι ένα ψιθύρισμα, πως όλα θα πάνε καλά.

Στο μεγάλο σμήνος του Ηρακλή, θέλω ν’ απομονώσω τα γράμματα των ονείρων και να φτιάξω ένα προσωπικό μου αλφάβητο.

Στην Ανδρομέδα αναπαύομαι και αναρωτιέμαι, αν υπάρχει κάπου η χώρα της αθωότητας, αν οι σοφίες και οι κοσμοθεωρίες μας αντέχουν εκεί, που ο αιθέρας είναι πιο αραιός.

Εκεί, στο Μ31 κοντά στη γειτονιά μας, θυμάμαι: «ο πέπλος της νυχτός, ο περιαργυρούμενος και διατμιζόμενος από το φέγγος της σελήνης...» ή «τα άστρα που το έν μετά το άλλο, πίπτοντα, φευγαλέα, σβήνονται εις τον άνω βυθόν των ακαταλύπτων πραγμάτων».

Στον Κρόνο δακρύζω σκεπτόμενη «τα λόγια που θα ‘θελα, αλλά δεν...»

Στον Whirlpool Galaxy, στο Μ51, αισθάνομαι να γίνονται όλα για πρώτη φορά και για πάντα!!!

Εκεί σαν να βρίσκεται το νήμα, που με συνδέει με ό,τι πιο αληθές υπάρχει, η κλωστή που με κρατάει πάνω από την άβυσσο.

Ανάμεσα στις σπείρες προσπαθώ να βρω την ιδιωτική μου οδό, που «κόβει» μέσα απ’ το χρόνο.

Κάθε φορά, με τα μάτια στραμμένα στο νυχτερινό ουρανό θρέφω την αθεράπευτη ανάγκη του ανθρώπου «ν’ ανακαλύψει, να γνωρίσει, να μυηθεί σε ό,τι τον υπερβαίνει» και λέω:

«πρόσω ήρεμα», «προς το μη θολούμενον, το άτρεπτον, το γυμνόν, το φαίνον, το αυτώ καταληπτόν, το αναλλοίωτον...»

 

•Ολόκληρο το μήλο δεν το παίρνει καμιά καλλονή! Το κόβω κομματάκια και το μοιράζω σε πολλές

•Θέλω πολύ να δω το NGC 5139 του Κενταύρου!

[astrovox]

Χωρίς πολλή σκέψη, το veil με ΟΙΙΙ και μεγαλούτσικο τηλεσκόπιο.