Αστεροειδείς.

[Δροσος Γεωργιος]

Δίπλα από τη Γη θα περάσει ένας αστεροειδής.

Στις 18 Σεπτεμβρίου στις 22:20 UTC σε απόσταση 235000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης θα περάσει ένας αστεροειδής, το μέγεθος του οποίου είναι από 1 έως 3 μέτρα.

Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από το αμερικανικό αστεροσκοπείο Μάουντ Λέμμον, στη συνέχεια την ανακάλυψη επιβεβαίωσαν Αυστραλοί αστρονόμοι από το παρατηρητήριο του Σάιντινγκ Σπρινγκ. Το διαστημικό αντικείμενο ονόμασαν 2013 RZ53.

Το ασυνήθιστο σε αυτό το φαινόμενο είναι ότι ο αστεροειδής κινείται με πολύ χαμήλη για τέτοια αντικείμενα ταχύτητα. Οπότε, ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι το αντικείμενο που ανακαλύφθηκε αποτελεί απλά ένα θραύσμα διαστημικών σκουπιδιών.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_17/242982587/

 

Ο μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ: μυστήριο από τα βάθη της λίμνης.

Κοντά στο Τσελιάμπινσκ ξεκίνησαν οι εργασίες για την ανέλκυση του πιο μεγάλου τμήματος του μετεωρίτη, ο οποίος αφού πέταξε πάνω από τα κεφάλια των κατοίκων στις 15 Φεβρουαρίου 2013, προσγειώθηκε στην λίμνη Τσεμπαρκούλ.

Το μέγεθος του μετεωρίτη, ο οποίος αναπαύεται στο νερό, είναι από 03 έως 1 μέτρο και βάρους 600 κιλών.

Είναι τμήμα ενός μεγαλύτερου ουράνιου σώματος, το οποίο εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και προκάλεσε έκρηξη, η οποία ήταν ορατή σε πολλές περιοχές της Ρωσίας και του Καζαχστάν.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_13/242355411/

[Δροσος Γεωργιος]

Από τη λίμνη Τσεμπαρκούλ ανέσυραν το πρώτο κομμάτι του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ.

Τα μέλη της αποστολής στη λίμνη Τσεμπαρκούλ κατάφεραν να ανασύρουν από βάθος 13 μέτρων το πρώτο κομμάτι του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, που έχει γίνει θρυλικός.

Η πέτρα καφετί χρώματος με ίχνη τήξης παραλίγο να κοστίσει τη ζωή σε ένα δύτη. Πάνω του έπεσε τοίχος και ο δύτης απειλείτο να μείνει κάτω από τα χαλάσματά του.

Η επιχείρηση ανάσυρσης του φημισμένου σε όλο τον κόσμο μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_25/244106416/

[Δροσος Γεωργιος]

Αστεροειδής στο μέγεθος του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ πέρασε κοντά στη Γη.

Ένα ουράνιο σώμα με μέγεθος περίπου όσο και ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ καταγράφηκε τη νύχτα προς Κυριακή κοντά στη Γη.

Το ουράνιο σώμα πέρασε σε απόσταση περίπου 11000 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη μας και, σύμφωνα με έρευνες, ήταν αστεροειδής. Τον κατέγραψαν με τη βοήθεια του ειδικού ρομποτικού συστήματος «Μάστερ», που δημιουργήθηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΝΑΣΑ το μέγεθος του μετεωρίτη, που διαλύθηκε πάνω από το Τσελιάμπινσκ (Ουράλια, Ρωσία), έφτανε τα 17 μέτρα, ενώ η μάζα του τους 10000 τόνους.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_29/244720013/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ περιβάλλεται από σκοτάδι.

Η αναζήτηση του μετεωρίτη που έπεσε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ παρατείνεται. Για αρκετές ημέρες, οι δύτες δεν μπορούν να βρουν τίποτα. Οι ειδικοί αναγκάστηκαν να επεκτείνουν την αναζήτηση.

Οι δύτες ήδη κατόρθωσαν να ανασύρουν μερικά θραύσματα του. Το μεγαλύτερο έχει βάρος περίπου 5 κιλά. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι στο βυθό βρίσκονται άλλα μερικά θραύσματα.

Τις τελευταίες ημέρες οι δύτες αναγκάστηκαν να κατεβούν σε βάθος μεγαλύτερο του αρχικά εικαζόμενου. Ωστόσο όλες οι εργασίες πραγματοποιούνται κανονικά χωρίς προβλήματα, δηλώνει ο επικεφαλής της ομάδας δυτών Νικολάι Μούρζιν:

- Σήμερα οι εργασίες εκτελούνται σε βάθος 16-18 μέτρων. Έχουμε ειδικούς μηχανισμούς, με τη βοήθεια των οποίων εργαζόμαστε σε στρώματα λάσπης πολλών μέτρων πάχους. Το έργο θα διαρκέσει 28 ημέρες.

Στις έρευνες λαμβάνει μέρος και ο επικεφαλής της περιοχής Τσεμπαρκούλ Αντρέι Ορλόφ. Ο ίδιος κατέβηκε προσωπικά στο βυθό της λίμνης, αλλά δεν είδε τίποτα εκεί, δήλωσε ο Αντρέι Ορλόφ:

- Εκεί δεν φαίνεται τίποτα και είναι τρομακτική η κατάσταση. Κατέβηκα σε βάθος 10 μέτρων. Όμως σε βάθος 18 μέτρων, όπου διεξάγονται οι εργασίες, δεν με άφησαν να προχωρήσω. Χωρίς ειδική εκπαίδευση δεν επιτρέπεται να κατεβαίνεις σε τέτοιο βάθος, στο οποίο οι δύτες εργάζονται ψιλαφιστά σε απόλυτο σκοτάδι.

Εδώ και μερικές ημέρες οι δύτες δεν βρίσκουν ούτε ένα νέο θραύσμα του μετεωρίτη. Οι σκεπτικιστές άρχισαν να λένε ότι οι έρευνες δεν διεξάγονται στο μέρος, όπου έπεσε το ουράνιο σώμα. Ωστόσο ο Αντρέι Ορλόφ είναι πεπεισμένος ότι το μέρος της αναζήτησης έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια:

- Οι ειδικοί από τις έρευνές τους εξακρίβωσαν ότι ακριβώς σ΄αυτό το μέρος παρατηρείται μαγνητική ανωμαλία. Συνολικά έχουν καταγραφεί 4 σημεία εκδήλωσης ανωμαλίας. Είναι αδύνατο να πει κανείς αν υπάρχουν εκεί μετεωρίτες ή όχι. Όμως στο παρελθόν εδώ τέτοιου είδους ανωμαλίες δεν υπήρχαν.

Στη Τσεμπαρκούλ λειτουργούν μερικές εκθέσεις, αφιερωμένες στη πτώση του μετεωρίτη. Μια από αυτές έχει διοργανωθεί στο Εθνογραφικό Μουσείο της πόλης. Σ΄αυτήν παρουσιάζονται φωτογραφίες της λίμνης πριν και μετά τη πτώση του μετεωρίτη και ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνεται και ένα θραύσμα μετεωρίτη, το οποίο έφεραν στο Μουσείο οι ντόπιοι κάτοικοι, που το βρήκαν στο δάσος.

Ο μετεωρίτης έχει προσελκύσει την προσοχή όχι μόνο των Ρώσων και ξένων επιστημόνων, αλλά και τουριστών από διάφορες χώρες. Μέσα σε μια ημέρα η μικρή και ελάχιστα γνωστή πόλη Τσεμπαρκούλ έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Σχεδιάζουμε να αναπτύξουμε περαιτέρω την τουριστική βιομηχανία και ίσως ακόμα και να κάνουμε την πόλη μας πρωτεύουσα των ρωσικών μετεωριτών, λέει ο Αντρέι Ορλόφ:

- Μας έχουν επισκεφθεί Τσέχοι, Αμερικανοί, Ιάπωνες, Κινέζοι, Γάλλοι. Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Και ας είναι μια αρκετά στενή ομάδα ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για το διάστημα και τις διαστημικές ιστορίες. Αρχίζοντας από τις 15 Φεβρουαρίου τέτοιοι άνθρωποι έγιναν συχνοί επισκέπτες της πόλης μας και σήμερα δημιουργούμε όλες τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξη του τουρισμού.

Στην πόλη πωλούνται διαστημικά σουβενίρ μεγάλης ποικιλίας. Εκτός των κάθε λογής ημερολογίων και των φυλλαδίων προσφέρονται, π.χ., μικρά φιαλίδια με υγρό, το οποίο δήθεν περιέχει μυρωδιά του ουράνιου σώματος. Φυσικά, είναι αδύνατο να νιώσεις το μυστηριώδες άρωμα. Τα αγγεία είναι κλειστά ερμητικά. Και ακριβώς στο μέρος της πτώσης του εξωγήινου σώματος η Διοίκηση της περιοχής Τσεμπαρκούλ τοποθέτησε αναμνηστική σημαδούρα. Το καλοκαίρι αυτό το μνημείο το επισκέπτονται οργανωμένες εκδρομές. Όμως την άνοιξη, το φθινόπωρο και το χειμώνα να δουν με τα μάτια τους το μέρος της πτώσης του πετρελαίου μπορούν μόνο οι πιο παράτολμοι και ατρόμητοι, διότι αυτό βρίσκεται σε απόσταση εκατόν μέτρων από τις ακτές της λίμνης Τσεμπαρκούλ. Εξάλλου και στη λίμνη δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς, πρέπει να περάσει με αυτοκίνητο μερικά χιλιόμετρα σε τοπίο χωρίς δρόμους και μετά να διασχίσει περπατητός πυκνά δάση με θάμνους.

http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244955127/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι αστρονόμοι της Βαϊκάλης έχουν «πιάσει» έναν επικίνδυνο αστεροειδή.

Έναν άγνωστο στην επιστήμη αστεροειδή κατέγραψε το τηλεσκόπιο του Κρατικού Πενεπιστημίου του Ιρκούτσκ. Το ουράνιο σώμα, που ως προς το μέγεθός του μοιάζει με το μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, πέρασε επικίνδυνα κοντά στη Γη, σε απόσταση 11.300 χιλιομέτρων - κάτω από τις τροχιές των γεωστατικών δορυφόρων!

Το βάρος του διαστημικού επισκέπτη ανέρχεται σε 10.000 περίπου τόνους, και το μέγεθός του - σε 15 περίπου μέτρα. Στο φακό του αυτοματοποιημένου τηλεσκοπίου Master-II οι αστρονόμοι τον «έπιασαν» μέσα σε εννέα μόλις ώρες πριν περάσει πολύ κοντά στην περιοχή μεταξύ της Ινδίας και της Ινδονησίας.

Με ταχύτητα 16 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο ο αστεροειδής, ευτυχώς, δεν άγγιξε τον πλανήτη μας. Οι αστρονόμοι της Ρωσίας αποδείχτηκαν οι μόνοι μάρτυρες της «ουράνιας επίθεσης», - είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο επιστήμονας-αστρονόμος Σεργκέι Γιάζεφ.

- Η βασική τιμή ανακάλυψης θα πρέπει να απονεμηθεί στους συναδέλφους μας από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Με την πρωτοβουλία τους ακριβώς δημιουργήθηκε δίκτυο αυτοματοποιημένων τηλεσκοπίων Master, το οποίο εκτείνεται σε όλη τη χώρα. Ένα τέτοιο τηλεσκόπιο εγκαταστάθηκε κοντά στο Ιρκούτσκ, το οποίο φωτογράφιζε κανονικά το διαστημικό χώρο. Ξαφνικά, στο οπτικό του πεδίο εμφανίστηκε ένα μικρό αστέρι που κινόταν στον ουρανό. Μέσα σε 45 λεπτά βγάλθηκαν 20 εικόνες αυτού του ουράνιου σώματος.

Για την ανακάλυψη αυτή ανέφεραν αμέσως στο Διεθνές Κέντρο Ερεύνησης των Μικρών Πλανητών. Ο αστεροειδής πήρε το νούμερο MASD91. Οι ειδικοί κατάφεραν να μετρήσουν το μέγεθός του - από την απόσταση και τη φωτεινότητα του, - εξήγησε ο επιστήμονας.

- Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι γίνεται λόγος για ένα μικρό αστεροειδή - λίγο μικρότερο από το σώμα, που έπεσε φέτος το Φεβρουάριο έξω από το Τσελιάμπινσκ. Γλίστρησε δίπλα στη Γη και κατευθύνθηκε στο διαπλανητικό χώρο. Δεν έχουμε στοιχεία αν καταγράφτηκε ή όχι από άλλα τηλεσκόπια. Απ’ ότι φαίνεται, μόνο το τηλεσκόπιο μας εντόπισε αυτό το ουράνιο σώμα. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι δεν είναι αρκετά για τη Γη συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι ειδικοί που εργάζονται με τηλεσκόπια Master, είχαν προτείνει από καιρό την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων με μεγαλύτερα τηλεσκόπια με σκοπό την έγκαιρη ανίχνευση επικίνδυνων σωμάτων.

Το πλεονέκτημα τέτοιου δικτύου συνίσταται στο ότι αυτά τα ρομποτικά συστήματα επιτρέπουν την παρακολούθηση του διαστημικού χώρου. Τα ειδικά προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών επιτρέπουν τον εντοπισμό και την ταξινόμηση όλων των νέων αντικειμένων που αποτυπώνονται από τα τηλεσκόπια.

Ο αστεροειδής MASD91 αποδείχτηκε «σβέλτος» – μετακινόταν στην εικόνα πιο γρήγορα από ό,τι τα παλαιότερα γνωστά παρόμοια αντικείμενα, γεγονός που μαρτυρεί την επικίνδυνα κοντινή προσέγγισή του στη Γη.

http://greek.ruvr.ru/2013_10_03/245214961/

 

Την επίλυση του μυστηρίου του μετεωρίτη εμποδίζει η ίδια η φύση.

Οι δύτες, που αναζητούν στο βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μετεωρίτη που έπεσε εκεί, και πάλι φάνηκαν τυχεροί. Το τελευταίο 24ωρο οι ειδικοί ανάσυραν από το νερό δυο μικρά θραύσματα του ουράνιου σώματος και βρήκαν στο βυθό άλλο ένα μεγάλο κομμάτι.

Οι εργασίες ανάσυρσης του μετεωρίτη θα ολοκληρωθούν σήμερα 4 Οκτωβρίου, όμως από σήμερα ήδη για τους επιστήμονες υπάρχει δουλειά, λέει η Γραμματέας Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Ραδιενεργού και Οικολογικής Ασφάλειας της πόλης του Τσελιάμπινσκ Μαρίνα Αλεξάντροβα:

- Από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ ανασύρθηκαν 8 κομμάτια. Δεν είναι και τόσο μεγάλα, όσο νομίζαμε, όμως υπάρχουν. Και οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι 4 από αυτά έχουν μια σειρά χαρακτηριστικών γνωρισμάτων σωμάτων διαστημικής προέλευσης, δηλαδή λίθινου μετεωρίτη.

Σήμερα οι δύτες σχεδόν χωρίς διάλειμα και αργίες προχωρούν στο σκοτάδι και μέσα σε στρώμα λάσπης προς την μυστηριώδη πέτρα, η οποία έχει ανακαλυφθεί. Αναγκάστηκαν να εμβαθύνουν την αναζήτηση – από τα 14 μέτρα που υπολόγιζαν αρχικά οι ειδικοί κατέβηκαν ήδη στα 18 μέτρα από την επιφάνεια.

Ούτε ο καιρός δεν ευνοεί τις αναζητήσεις, στη θέση των πρωινών βροχών έρχεται ο δυνατός άνεμος και μπορεί να δει κανείς μικρές καταιγίδες ακόμα και κατά τη διάρκεια των μικρής διάρκειας ηλιόλουστων ωρών. Η φύση λες και θέλει να εμποδίσει την εξεύρεση του μετεωρίτη, είναι πεπεισμένοι οι ντόπιοι κάτοικοι.

Αυτές τις μέρες η θερμοκρασία του νερού εκεί ανέρχεται σε 10 περίπου βαθμούς πάνω από το μηδέν. Στη ξηρά κάνει πολύ πιο κρύο: όχι περισσότερο από τρεις βαθμούς, - είπε στη συνέχεια ο ειδικός.

- Όταν οι δύτες ανεβαινουν στην επιφάνεια, κατεβάζουν τα χέρια τους και πάλι στο νερό, διότι η θερμοκρασία εκεί είναι πιο υψηλή και όταν κατεβαίνεις στο κάτω μέρος της λίμνης είναι ακόμα υψηλότερη.

Κατά την αναζήτηση του μεγάλου θραύσματος του μετεωρίτη στο βυθό της λίμνης προσφέρουν βοήθεια στους δύτες πολλές συσκευές ακριβείας, επιστήμονες από διάφορες χώρες, καθώς επίσης και μέντιουμ. Ένας από αυτούς ήρθε από την Ινδία. Δεν μπόρεσε να μας βοηθήσει, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, - είπε ο τεχνικός διευθυντής της αποστολής.

- Πήγε μαζί μας στη λίμνη, επιθεώρησε τον τόπο πτώσης του μετεωρίτη και μελέτησε την τροχιά πτήσης του. Τότε ακριβώς βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα προβλήματα του προσδιορισμού της θέσης που βρίσκεται το θραύσμα. Ρωτήσαμε τον Ινδό αν αισθάνεται ή όχι την ενέργεια του μετεωρίτη, αλλά αυτός δεν αισθανόταν τίποτα. Όμως αντί για αυτό, θεράπευσε ένα ερευνητή μας από το κρυολόγημα. Ήταν πραγματικά καταπληκτικό θέαμα. Μετά από τη θεραπεία του ο ξαπλωμένος άρρωστος πήδηξε προς τα πάνω και ένιωσε απολύτως υγιής.

Τη 15η Φεβρουαρίου, που εξερράγη πάνω από την πόλη τους το ουράνιο σώμα, δεν θα τη ξεχάσουν ποτέ, μας είπε η Λιουντμίλα:

- Απροσδόκητα είδα μια λάμψη. Νόμισα ότι άρχισε πόλεμος. Το σύννεφο γινόταν όλο και πιο μεγάλο και φοβήθηκα πολύ. Αργότερα από το ραδιόφωνο ανακοίνωσαν ότι εξερράγη αεροπλάνο πάνω από το Τσελιάμπινσκ και μόνο μετά έμαθα ότι έπεσε μετεωρίτης.

Για το μαθητή της 8ης τάξης του δημοτικού Μαξίμ η πτώση του μετεωρίτη στην οικία λίμνη ήταν η μεγαλύτερη περιπέτεια στην προς το παρόν μικρή του ζωή:

- Ήμασταν στο μάθημα της γυμναστικής, όταν ξαφνικά στον ουρανό εμφανίστηκε μια έντονη λάμψη. Μετά ακολούθησε έκρηξη. Στην αρχή όλοι νόμισαν ότι έπεσε αεροσκάφος ή πύραυλος, όμως μετά ο δάσκαλος μας εξήγησε ότι έπεσε μετεωρίτης. Φοβηθήκαμε πολύ. Και στο επόμενο μάθημα – της πληροφοριακής, στο Διαδίκτυο άρχισαν όλοι να διαβάζουν όλα τα σχετιζόμενα με τους μετεωρίτες.

Το αγόρι παραδέχτηκε ότι εκείνη την ημέρα με δυσκολία περίμενε το τέλος των μαθημάτων, για να τρέξει μαζί με τους φίλους του στη λίμνη, όπου έπεσε ο μετεωρίτης. Φυσικά, θραύσματα του ουράνιου ξένου τα παιδιά δεν βρήκαν. Ενώ ο ντόπιος ποιητής Αλεξάντρ φάνηκε περισσότερο τυχερός:

- Τη στιγμή της πτήσης του μετεωρίτη είχα πλησιάσει το παράθυρο. Ένα θραύσμα έσπασε τον σωλήνα πάνω από το σπίτι μου και πέρασε πέφτοντας ακριβώς μέσα από το ανοικτό παραθυράκι. Σήμερα είναι στο σπίτι μου. Δεν θα τον δώσω σε κανένα.

Όπως πιστεύουν πολλοί ειδικοί, το κομμάτι του μετεωρίτη που βρίσκεται στο βυθό της λίμνης, μπορεί να έχει βάρος μερικές εκατοντάδες κιλά. Και υπόσχονται να τον ανασύρουν μέχρι τις 4 Οκτωβρίου.

http://greek.ruvr.ru/2013_10_02/245099750/

[Δροσος Γεωργιος]

Θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας;

Με αφορμή τον μετεωρίτη που έπεσε στα Ουράλια, με αποτέλεσμα –ευτυχώς- μόνον εκατοντάδες τραυματίες, οι επιστήμονες καταθέτουν τις απόψεις τους για το πώς μπορεί η ανθρωπότητα να προστατευθεί από τέτοια φαινόμενα ή και να καταστρέψει τέτοια απειλητικά σώματα.

Οι αστρονόμοι έχουν καταφέρει πλέον ως ένα βαθμό να παρακολουθούν τα επικίνδυνα αντικείμενα που θα μπορούσαν μελλοντικά να φτάσουν σε μας από το διάστημα. Ωστόσο, η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη εφεύρει τον τρόπο να καταστρέφει τους επισκέπτες εξ ουρανού, πριν αυτοί εισβάλουν στη γήινη ατμόσφαιρα. Την άποψη αυτή εξέφρασε σε συνέντευξή του στη RBTH ο υποδιευθυντής του Κρατικού Ινστιτούτου Αστρονομίας «Π. Στένμπεργκ», του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας, Σεργκέι Λαμζίν.

RBTH: Πόσο σοβαρή απειλή συνιστούν οι μετεωρίτες και αστεροειδείς για τη ζωή πάνω στη Γη; Μπορεί να γίνει λόγος για σενάρια Αποκάλυψης, ή αυτή η απειλή έχει διογκωθεί σε κάποιο βαθμό από τα ΜΜΕ;

Σεργκέι Λαμζίν: Κάθε χρόνο εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα δεκάδες χιλιάδες τόνοι μετεωριτών, αλλά ως επί το πλείστον καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι συγκεκριμένοι μετεωρίτες όμως έχουν μικροσκοπικό μέγεθος. Τα σώματα που έχουν μάζα μεγαλύτερη του ενός κιλού είναι ικανά να φτάσουν ως την επιφάνεια της Γης, έχοντας πιθανόν διασπαστεί σε κομμάτια.

Όσο πιο μεγάλος είναι ο μετεωρίτης, τόσο μεγαλύτερη είναι η κινητική του ενέργεια, και τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει. Αν ο μετεωρίτης «Τουνγκούσκι» είχε «καθυστερήσει» μερικές ώρες, τότε θα έπεφτε κάπου κοντά στην Αγία Πετρούπολη και πιθανόν θα είχε προκαλέσει μεγάλες καταστροφές.

Αν πέσει στη Γη ένα ουράνιο σώμα πολύ μεγάλου μεγέθους -ενός χιλιομέτρου και περισσότερο- τότε θα πρόκειται για καταστροφή πλανητικής κλίμακας. Υπάρχει μια υπόθεση που συζητείται ευρέως, ότι δηλαδή η πτώση μετεωρίτη στην περιοχή του Κόλπου του Μεξικού πριν από εκατομμύρια χρόνια, ήταν αυτή που προκάλεσε τον μαζικό αφανισμό των δεινοσαύρων.

ΕΡ: Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι σε μερικές περιοχές της Γης είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα πτώσης μετεωρίτη ή αστεροειδή, απ’ ότι στις υπόλοιπες; Υπάρχει στη Γη κάποιο ασφαλές μέρος, ή θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα να πέσει κάτι από τον ουρανό στο κεφάλι μας;

ΑΠ: Η πιθανότητα να πέσει στο κεφάλι σας μετεωρίτης, είναι μηδαμινή. Σε ολόκληρη την ιστορία υπήρξε μόνο μία περίπτωση που μετεωρίτης έπεσε πάνω σε κατοικία. Διαπέρασε τη σκεπή του σπιτιού και χτύπησε τη γυναίκα που βρισκόταν μέσα σε αυτό. Αυτή όμως δεν έπαθε σχεδόν τίποτα, καθώς ο μετεωρίτης είχε χάσει ήδη όλη την ενέργειά του, σπάζοντας τη στέγη. Οι πιθανότητες να υποστείς αυτοκινητιστικό δυστύχημα είναι ασύγκριτα υψηλότερες.

Οι αστρονόμοι έχουν ήδη ανακαλύψει όλους τους αστεροειδείς μεγέθους εκατοντάδων χιλιομέτρων, που βρίσκονται κοντά στη Γη.

Και πιθανόν, μπορούμε να πούμε πλέον ότι έχει ανακαλυφθεί ένας σημαντικός αριθμός από τους αστεροειδείς με μέγεθος μεγαλύτερο των 10 χιλιομέτρων.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, τα προσεχή 100 με 200 χρόνια ούτε ένας από αυτούς δεν θα διασταυρωθεί με την τροχιά της Γης. Δεν απειλούμαστε με κάποια Αποκάλυψη. Αναφερόμαστε όμως σε εκείνους τους αστεροειδείς που παρατηρούμε κοντά στη Γη, και οι οποίοι κινούνται σε συγκριτικά περιορισμένες τροχιές. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι υπάρχουν κάποιοι κομήτες, μεγέθους για παράδειγμα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων, οι οποίοι κινούνται σε πολύ διευρυμένες τροχιές. Αυτοί, απλώς δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη και μπορούν να διασταυρωθούν με την τροχιά του πλανήτη μας.

Όσον αφορά δε, το πού μπορεί να πέσει ένα ουράνιο σώμα, θα πρέπει να πούμε ότι θραύσματα μετεωριτών ανακαλύπτονται σε όλες τις ηπείρους. Ιδιαίτερα πολλά, στην Ανταρκτική. Όχι όμως επειδή εκεί πέφτουν συχνότερα, αλλά διότι στον λευκό πάγο είναι ευκολότερο να δεις τα σκούρα θραύσματα.

ΕΡ: Ποιοί είναι οι αποτελεσματικότεροι τρόποι να παρακολουθηθεί η πορεία που κινούνται οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς. Ακόμη, υφίστανται σήμερα τρόποι αναχαίτισής τους ή αλλαγής της πορείας τους;

ΑΠ: Οι αστρονόμοι παρατηρούν τμήματα του ουρανού. Κι’ αν δουν ότι ένα αντικείμενο κινείται προς τα εμάς, αρχίζουν να το παρακολουθούν και να υπολογίζουν την τροχιά του. Όμως, όσο πιο μικρό είναι ένα ουράνιο σώμα, τόσο πιο δύσκολο είναι να ανακαλυφθεί. Εξάλλου, όσο πιο μικρό είναι, τόσο μικρότερη είναι και η ζημιά που θα προκαλέσει. Όσο πιο γρήγορα ανακαλύψουμε το δυνητικά επικίνδυνο σώμα, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε στη διάθεσή μας για να προετοιμαστούμε και να προειδοποιήσουμε τον πληθυσμό.

Αυτό απαιτεί επενδύσεις στις αστρονομικές έρευνες.

Πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο από αυτοματοποιημένα μικρά τηλεσκόπια με πολύ ευρύ πεδίο παρατήρησης, τα οποία θα μπορούν να ελέγχουν διαρκώς τον ουρανό. Ανάλογα δίκτυα δημιουργούνται ήδη, για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Και το κόστος τους, δεν είναι μεγάλο.

Υπάρχει ωστόσο και ένα άλλο πρόβλημα. Πώς θα καταστραφούν αυτά τα αντικείμενα;

Είναι αφελές να υποτεθεί ότι θα ανατινάξουμε μια ατομική βόμβα δίπλα από τον αστεροειδή και θα λύσουμε το πρόβλημα.

Τα σώματα αυτά, σε αντίθεση με τους πυραύλους μας, κινούνται με ταχύτητα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και διαθέτουν τερατώδεις διαστάσεις, χιλιάδων, ή και εκατοντάδων χιλιάδων τόνων.

Προωθούνται και κάποιες πρωτοποριακές ιδέες, όπως για παράδειγμα αυτή του διαστημικού μπιλιάρδου. Να σταλεί δηλαδή προς τον επικίνδυνο αστεροειδή κάποιο μικρό σώμα το οποίο, προσκρούοντας πάνω στο μεγαλύτερο, θα του αλλάξει λίγο την τροχιά. Προς το παρόν όμως όλα αυτά είναι απλά και μόνο ιδέες.

http://rbth.gr/international/2013/02/22/tha_pesei_o_oyrano_sto_kefali_ma_20271.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ρώσοι αστρονόμοι εντόπισαν γιγάντιο μετεωρίτη κοντά στη Γη.

Εναν γιγάντιο αστεροειδή που βρίσκεται κοντά στη Γη και που το μέγεθός του είναι το 1/5 του θρυλικού μετεωρίτη που εικάζεται πως σκότωσε τους δεινόσαυρους, ανακάλυψε ρωσικό παρατηρητήριο στο Νέο Μεξικό την περασμένη Τετάρτη.

Ο αστεροειδής, που ονομάστηκε «2013 TB80», παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από το κινητό παρατηρητήριο ISON-NM και η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε από Αμερικανούς και Ιάπωνες αστρονόμους, όπως ανέφερε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση σε διαδικτυακή της δήλωση.

Ο «2013 TB80», που θεωρείται ότι είναι ο 704ος μεγαλύτερος που βρίσκεται σε κοντινή στη Γη τροχιά, δεν ελλοχεύει τον κίνδυνο να συντριβεί με τον πλανήτη μας, δήλωσε ο Λεονίντ Ελένιν, επικεφαλής του παρατηρητηρίου που έκανε την ανακάλυψη, στο RIA Novosti.

Ως πλησίον της Γης ουράνια σώματα ορίζονται αυτά που βρίσκονται στην ίδια απόσταση από τον Ήλιο με αυτήν της Γης, που σημαίνει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.

Η NASA εκτιμά ότι σήμερα γνωρίζουμε το 93% των αστεροειδών με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου που βρίσκονται κοντά στη Γη, από τους οποίους κανένας δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη στο εγγύς μέλλον.

Ο αστεροειδής που ανακαλύφθηκε την Τετάρτη είναι από 6 έως 18 φορές μεγαλύτερος από εκείνον που πιστεύεται ότι συνετρίβη το 1908 κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα της Ρωσίας, σύγκρουση που θεωρείται η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί στην ιστορία. Ωστόσο, η εκτίμηση για το μέγεθος του «2013 TB80» ενδέχεται να αλλάξει δραματικά, μετά τις μελέτες των αστρονόμων για τη σύνθεσή του.

http://rbth.gr/news/2013/10/12/rosoi_astronomoi_entopisan_gigantio_meteoriti_konta_sti_gi_25653.html

 

Πότε θα μπορούσε να καταστραφεί η Γη;

Υπάρχει μια συγκεκριμένη πρόβλεψη για το τέλος του κόσμου, η οποία βασανίζει το μυαλό των αστρονόμων για περίπου πάνω από μισό αιώνα. Επιστήμονες της NASA παρακολουθούν έναν αστεροειδή, που ονομάζεται 1950 DA, ο οποίος βρίσκεται σήμερα σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη στις 16 Μαρτίου, 2880.

Σύμφωνα με το joytv.gr, εκτιμάται ότι αν ο αστεροειδής συγκρούονταν με τη Γη, αυτό θα γινόταν με μία δύναμη περίπου 44.800 μεγατόνων. Παρά το γεγονός ότι η πιθανότητα μιας σύγκρουσης αποτελεί μόνο 0,3%, ο κίνδυνος είναι 50% μεγαλύτερος σε σχέση με όλους τους άλλους αστεροειδείς.

Ο 1950 DA ανακαλύφθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1950 και παρατηρήθηκε για 17 ημέρες ενώ στη συνέχεια έσβησε για μισό αιώνα. Στη συνέχεια, ανακαλύφθηκε ένα αντικείμενο στις 31 Δεκεμβρίου 2000, το οποίο αναγνωρίστηκε ως ο εξαφανισμένος 1950 DA. Ωστόσο, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ενώ παράλληλα μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τους επικίνδυνους αστεροειδείς που θα μπορούσαν να στοχεύσουν τη Γη, οι οποίοι φτάνουν τους 1400

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B3%CE%B7

[trex]

Περισσότερα για τον Αστεροειδή 1950 DA

 

Αναμένεται Αρμαγεδών το 2.880‏

Υπάρχει περίπτωση σε 867 χρόνια από σήμερα η Γη να καταστραφεί; Μάλλον απίθανο, αν κι είναι ένα σενάριο που δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς, σύμφωνα

Επιστήμονες της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος προβλέπουν ότι στις 16 Μαρτίου του 2880 ένας τεράστιος αστεροειδής ονόματι 1950 DA ενδέχεται να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, και συγκεκριμένα κάπου στον Ατλαντικό, προκαλώντας ένα τεράστιο τσουνάμι που θα πνίξει όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ.

 

Ο αστεροειδής έχει διάμετρο ενός χιλιομέτρου και ταξιδεύει με ταχύτητα 15 χλμ./δευτερόλεπτο προς τον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων, ο αστεροειδής θα προσκρούσει στον πλανήτη μας με ταχύτητα 60.800 χλμ/ώρα και παρόλο που η πιθανότητα που δίνουν για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μόλις 0,3%, το ποσοστό αυτό είναι 50% υψηλότερο από κάθε άλλον από τους 1.400 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς.

 

Ο εν λόγω αστεροειδής εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 23 Φεβρουαρίου 1950, παρέμεινε ορατός για 17 ημέρες και στη συνέχεια εξαφανίστηκε για το υπόλοιπο μισό του περασμένου αιώνα, μέχρι που στις 31 Δεκεμβρίου 2000 έκανε και πάλι την εμφάνιση του βάζοντας σε εγρήγορση τους αστρονόμους. Από τα στοιχεία που περισυλλέχθηκαν τότε, σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες παρατηρήσεις των ραντάρ από το παρατηρητήριο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο τον Μάρτιο του 2001, προέκυψε ότι η τροχιά του 1950 DA είναι τέτοια που θα τον φέρει στις 16 Μαρτίου του 2880 «πολύ κοντά» στη Γη - πόσο ακριβώς, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια.

 

Σύμφωνα με τη ΝΑSΑ οι πιθανότητες να προσκρούσει στη Γη είναι μία στις 300, δηλαδή κατά 50% υψηλότερος συγκριτικά με τον κίνδυνο πρόσκρουσης οποιουδήποτε άλλου διαστημικού αντικειμένου. Ωστόσο, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδρομή ενός αστεροειδούς στο αχανές διάστημα είναι πολλοί κι αστάθμητοι και περιλαμβάνουν τον ρυθμό περιστροφής του, την ανακλαστικότητά του, τη σύνθεση, τη μάζα του, τις βαρυτικές επιδράσεις με άλλα σώματα κλπ.

 

Αν πέσει στη Γη, η πτώση του θα λάβει χώρα στον Ατλαντικό, κοντά στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και η ισχύς της πρόσκρουσης θα ισοδυναμούσε με περίπου 44.800 μεγατόνους δυναμίτη ΤΝΤ ! Αυτό σημαίνει μεν πως ο υπόλοιπος πλανήτης θα σωθεί (ή τουλάχιστον οι περιοχές που θα είναι πολύ μακριά από τη σημείο της πτώσης), αλλά πολλές αμερικανικές μεγαλουπόλεις θα καταστραφούν μαζί με τους κατοίκους τους, αφού η πτώση μπορεί να δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κύμα ύψους 174 μέτρων, ένα φονικό τσουνάμι που μπορεί να «καταπιεί» πόλεις όπως η Νέα Υόρκη κι η Βοστόνη.

 

Δεδομένου ότι πολλά στοιχεία δεν είναι ακόμα γνωστά για τον 1950 DA, οι επιστήμονες συνιστούν ψυχραιμία, αφού όπως υποστηρίζουν, ο αστεροειδής ενδέχεται να αλλάξει τροχιά, ενώ ακόμα κι αν τελικώς ακολουθήσει μια πορεία πρόσκρουσης, τότε η τεχνολογία σε 800 χρόνια θα έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που πιθανότατα η εκτροπή του θα είναι... παιχνιδάκι. Γιαυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας η επόμενη παρατήρηση του όταν ξαναθεαθεί το 2032. Τότε, οι επιστήμονες θα μπορούν να πουν με μεγαλύτερη σιγουριά αν ο Γαλάζιος Πλανήτης διατρέχει σοβαρό κίνδυνο αφανισμού ή όχι.

 

Περισσότεροι από 10.000 κομήτες και αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε «σχετικά κοντινή» απόσταση 45 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, ωστόσο μόνο 1.000-1.500 από αυτούς είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να προκαλέσουν καταστροφές σε περίπτωση πρόσκρουσης.

 

http://www.gazzetta.gr/plus/article/551121/anamenetai-armagedon-2880

[trex]

Ανέσυραν μεγάλο θραύσμα από το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ

Ο μαύρος βράχος βάρους 570 κιλών ανασύρθηκε από βάθος 12 μέτρων στη λίμνη του Τσεμπαρκούλ

 

Μόσχα

Ένας μαύρος βράχος βάρους 570 κιλών, ο οποίος ανασύρθηκε την Τετάρτη από μια παγωμένη λίμνη της κεντρικής Ρωσίας, είναι το μεγαλύτερο γνωστό θραύσμα από το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ, του αστεροειδή που τραυμάτισε γύρω στα 1.500 άτομα όταν εξερράγη πάνω από το Τσελιαμπίνσκ τον Φεβρουάριο.

 

Ανάσυρση από βάθος 12 μέτρων

 

Έπειτα από μήνες προετοιμασίας, ο μετεωρίτης ανασύρθηκε από τη λίμνη του Τσεμπαρκούλ σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση από τη ρωσική τηλεόραση. Δύτες ανέβασαν τον βράχο από βάθος 12 μέτρων και τον κάλυψαν με ειδικό προστατευτικό υλικό όταν ακόμα βρισκόταν σε νερό.

 

Δυστυχώς ο μετεωρίτης έσπασε σε τρία κομμάτια όταν προσπάθησαν να τον ανεβάσουν σε μια πλάστιγγα, η οποία έσπασε κι αυτή όταν η ένδειξη έφτασε τα 570 κιλά.

 

«Η προκαταρκτική εξέταση [...] δείχνει ότι είναι πράγματι κομμάτι του μετεώρου του Τσελιαμπίνσκ» δήλωσε στο πρακτορείο Interfax ο Σεργκέι Ζαμόζντρα, επίκουρος καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τσελιαμπίνσκ.

 

Στο ίδιο συμπέρασμα έφτασε, εξετάζοντας τα τηλεοπτικά πλάνα, η δρ Κάρολιν Σμιθ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου. Όπως ανέφερε στο BBC, ο μετεωρίτης φέρει έναν χαρακτηριστικό «φλοιό τήξης», καλύπτεται δηλαδή από ένα σκούρο, υαλώδες υλικό που σχηματίζεται καθώς ο βράχος θερμαίνεται και λιώνει κατά την μετεωρική κάθοδο στην ατμόσφαιρα.

 

Ενας από τους δέκα μεγαλύτερους μετεωρίτες που έχουν βρεθεί

 

Ο βράχος που ανασύρθηκε από τη λίμνη εκτιμάται είναι ένας από τους δέκα μεγαλύτερους μετεωρίτες που έχουν βρεθεί ποτέ.

 

Είναι όμως ένα πολύ μικρό τμήμα του αστεροειδή, ο οποίος εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 20 μέτρα και βάρος 10.000 τόνους.

 

Σύμφωνα με τα ρωσικά μέσα, ένα δεύτερο, ελαφρώς μικρότερο θραύσμα επρόκειτο να ανασυρθεί αργότερα από τη λίμνη.

 

Η μελέτη άλλων, μικρότερων θραυσμάτων που βρέθηκαν στην περιοχή του Τσελιαμπίνσκ έδειξε ότι το εισερχόμενο αντικείμενο ήταν ένας χονδρίτης, δηλαδή αστεροειδής που αποτελείται κυρίως από πετρώματα.

Αρκετό μέταλλο στα θραύσματα

Σε ορισμένα θραύσματα, όμως, υπήρχε και αρκετό μέταλλο. Στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, η δρ Μαρία Γκρίσεβιτς του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι ανέφερε ότι ο αστεροειδής πρέπει να είχε υποστεί αλλεπάλληλες συγκρούσεις με άλλους αστεροειδείς στα δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής του.

 

Η μελέτη της Γκρίσεβιτς δείχνει ότι τα θραύσματα του μετεώρου διαφέρουν πολύ μεταξύ τους όσον αφορά τόσο την εμφάνιση όσο και τη σύσταση.

 

Οι αναλύσεις δείχνουν ότι ο αστεροειδής είχε δεχθεί πολλές προσκρούσεις από μεταλλικούς αστεροειδείς. Το μέταλλο αυτό έλιωσε στη διάρκεια προσκρούσεων και κάλυψε τον αστεροειδή με ένα σκούρο στρώμα.

 

Η σκούρα επιφάνεια του αστεροειδή εκτιμάται ότι ανακλούσε μόνο το 5% του ηλιακού φωτός, συγκριτικά με 40% στην περίπτωση της Γης.

 

Τέτοιου είδους κατάμαυροι αστεροειδείς είναι πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστούν σε σχέση με τους πιο ανοιχτόχρωμους, επισήμανε η δρ Γκρίσεβιτς.

 

Ο αστεροειδής του Τσελιαμπίνσκ ήρθε όμως από την κατεύθυνση του Ήλιου -ακόμα κι αν ήταν άσπρος θα είχε παραμείνει κρυμμένος στην εκτυφλωτική λάμψη μέχρι να εισέλθει στην ατμόσφαιρα.

 

http://www.axortagos.gr/anesiran-megalo-thrafsma-apo-to-meteoro-tou-tseliampinsk.html

[Δροσος Γεωργιος]

Συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας για απειλές από το διάστημα;

Την πιθανότητα συνεργασίας των δύο υπερδυνάμεων στη δημιουργία ενός κοινού πυρηνικού αμυντικού συστήματος απέναντι σε απειλές από το διάστημα όπως οι αστεροειδείς αναφέρει σε δημοσίευμά του το ρωσικό Ria Novosti.

Μάλιστα όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά οι Αμερικανοί επιστήμονες θέλουν να συνεργαστούν με τους Ρώσους συναδέλφους τους για την ανάπτυξη ενός πυρηνικού αμυντικού συστήματος.

«Τα τελευταία χρόνια οι υπερασπιστές της χρήσης πυρηνικών όπλων για την αντιμετώπιση απειλών από το διάστημα κερδίζουν συνεχώς έδαφος», αναφέρει το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα CPI (Center for Public Integrity) σε έγγραφο που έδωσε στη δημοσιότητα.

«Η NASA δαπανά εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια κάθε χρόνο σε μελέτες χρήσης πυρηνικών όπλων και τα αμερικανικά ιδρύματα πυρηνικών όπλων θέλουν ιδιαίτερα να συνεργαστούν με αντίστοιχα ρωσικά» αναφέρει το CPI.

http://www.publicintegrity.org/2013/10/16/13547/new-use-nuclear-weapons-hunting-rogue-asteroids

«Επιπρόσθετα οι κατασκευαστές όπλων και στις δύο χώρες, βλέπουν την απειλή των αστεροειδών ως την αιτία για την κατασκευή πολύ μεγάλων πυρηνικών εκρηκτικών η αξία των οποίων βαίνει συνεχώς μειούμενη σε ότι αφορά τη χρησιμοποίησή τους στη Γη», αναφέρεται ακόμη στο δημοσίευμα του CPI.

Σε μια συμφωνία 47 σελίδων η οποία υπογράφηκε μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στη Βιέννη τον Σεπτέμβριο αναφέρονται πολλά πεδία συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στον τομέα πυρηνικής ενέργειας και συνεργασίας για την ασφάλεια. Ένα μεταγενέστερο δελτίο Τύπου του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας πρόσθεσε «την άμυνα κατά αστεροειδών» στα πεδία της συνεργασίας αυτής ανέφερε το CPI.

Στο ίδιο έγγραφο προστίθεται πως η NASA έχει δαπανήσει 878.000 $ τα τελευταία 2 χρόνια για μελέτες με υποθετικά σενάρια εκτροπής από την πορεία τους ή εξουδετέρωσης αστεροειδών οι οποίοι έχουν τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.

Πάντως το CPI σημειώνει πως η δημιουργία ενός τέτοιου αμυντικού συστήματος ισως έρθει αντιμέτωπο με συμφωνίες που έχουν υπογραφεί, όπως η συμφωνία του 1967 η οποία απαγορεύει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στο διάστημα και έχει υπογραφεί από 129 χώρες.

Εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας όταν ρωτήθηκε σχετικά ανέφερε μόνο πως «προς το παρόν προχωρούμε στην εφαρμογή της συμφωνίας ως προτεραιότητα και θα εξετάσουμε πιθανά προγράμματα που απορρέουν από αυτή σύντομα».

Βίντεο.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

Γιγάντιος αστεροειδής βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη το 2032!

Αστεροειδή διαμέτρου 400 μέτρων που κατευθύνεται προς τη Γη ανακάλυψαν ουκρανοί αστρονόμοι σε εικόνες που ελήφθησαν στο Αστεροσκοπείο της Κριμαίας. Ο αστεροειδής – ένας μικρός πλανήτης - ονομάστηκε 2013 TV135 και θεωρείται πως θα συγκρουσθεί με την Γη το 2032.

Την ανακάλυψη του ουράνιου σώματος επιβεβαίωσαν το ρωσικό αστεροσκοπείο «Ka-Dar» και το ρομποτικό σύστημα τηλεσκοπίων «Master» της Μπουριατίας, καθώς και οι αστρονόμοι από την Ιταλία, τη Βρετανία και την Ισπανία. Ο πλανήτης κατατάχθηκε στην κατηγορία των “πιθανά επικινδύνων”. Αυτή τη στιγμή, η απόσταση μεταξύ της τροχιάς του και την τροχιά της Γης είναι 1.700.000 χιλιόμετρα.

Βάση των υπολογισμών, ο αστεροειδής έχει πιθανότητες 1 στις 63.000 να συγκρουστεί με τη Γη, στις 26 Αυγούστου 2032.

Οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να αξιολογήσουν καλύτερα τον κίνδυνο πρόσκρουσης καθώς και την ακριβή θέση το 2028, όπως δηλώνει στο RIA Novosti o Τιμούρ Κριάτσκο, από το Αστροφυσικό Παρατηρητήριο της Κριμαίας.

«Εδώ υπάρχει ένα σούπερ πρότζεκτ για την διαστημική μας βιομηχανία» έγραψε στο twitter του ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν, υπεύθνος για την διαστημική αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Αξίζει να σημειωθεί πως στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου ένας αστεροειδής διαμέτρου 17 μέτρων πέρασε σε απόσταση περίπου 11 εκατ. χλμ από την επιφάνεια της Γης. Η παρατήρησή του κατέστη δυνατή μέσω του ειδικού ρομποτικού συστήματος «Master», το οποίο δημιουργήθηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας.

http://rbth.gr/news/2013/10/17/gigantio_asteroeidi_brisketai_se_troxia_sygkroysi_me_ti_gi_to_2032_25787.html

[Δροσος Γεωργιος]

NASA: Ο κίνδυνος σύγκρουσης με τον αστεροειδή 2013 TV135 διαπιστώθηκε να είναι τετραπλάσιος.

Ο κίνδυνος να συγκρουστεί ο αστεροειδής 2013 TV135 με τη Γη το 2032 είναι τετραπλάσιος απ’ ότι θεωρούταν προηγουμένως.

Σύμφωνα με τις τελευταίες παρατηρήσεις, η πιθανότητα της σύγκρουσης υπολογίζεται ως 1 προς 14000. Η προηγούμενη εκτίμηση ήταν 1 προς 63000. Σχετικά στοιχεία παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα της NASA αφιερωμένης στους αστεροειδείς.

Όμως παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος της σύγκρουσης παραμένει να είναι πολύ χαμηλός, η πιθανότητα ότι ο αστεροειδής μεγέθους 400 μέτρων θα παρακάμψει επιτυχώς τη Γη έχει μειωθεί κατά μερικά χιλιοστά του ενός τοις εκατό, από 99,998% σε 99,992%.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_20/247192327/

 

Η Roscosmοs ετοιμάζεται για την αντιμετώπιση αστεροειδών.

Η ρωσική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την ανάληψη μιας νέας αποστολής: Αυτής της αντιμετώπισης αστεροειδών.

Η ανακοίνωση ήρθε δια χειλέων του ίδιου του διευθυντή της Roscosmos του Oleg Ostapenko ο οποίος διευκρίνισε πως ήδη έχουν πραγματοποιηθεί συναντήσεις με ειδικούς της ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών για να συζητήσουν το πρόγραμμα αντιμετώπισης των αστεροειδών και «είναι ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα» είπε ο Ostapenko.(Ο νέος Διοικητής της Roscosmos.)

Η ανίχνευση και η αντιμετώπιση αστεροειδών είναι μια πολύπλοκη δουλειά, είπε ο διευθυντής της Roscosmos ο οποίος πρόσθεσε πως ίσως χρειαστεί και τη συνεργασία από των ρωσικών διαστημικών δυνάμεων.

«Το θέμα μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο δυνατοτήτων της χώρας μας» είπε ακόμη ο Ostapenko.

Η ανακοίνωση της Roscosmos έρχεται λίγες ημέρες μετά από την αποκάλυψη ενός αστεροειδή διαμέτρου 410 μέτρων ο οποίος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Ρώσων αλλά και Ιαπώνων ειδικών μπορεί να συγκρουστεί με τη Γη το 2032. Οι αρχικές εκτιμήσεις των επιστημόνων μιλούν ότι ο 2013 TV135 είχε μια στις 63.000 πιθανότητες να κτυπήσει τη Γη στις 26 Αυγούστου του 2032 αν και οι ίδιοι εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να προβλέψουν την τροχιά του με ακρίβεια τοπ 2028.

Στον TV135 έχει δοθεί η βαθμονόμηση 1 από 10 στη σχετική κλίμακα του Τορίνο, αναφορικά με την καταστροφή που ενδέχεται να φέρει εάν συγκρουστεί με τον πλανήτη μας.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-roscosm%CE%BFs-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD

 

 

Στο διάστημα τον άλλο μήνα το πρώτο «όπλο» της Γης κατά των αστεροειδών.

Η γη θα αποκτήσει σύντομα το πρώτο σύστημα προειδοποίησης για αστεροειδείς που πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στον πλανήτη μας. Μέχρι τώρα, αυτοί οι αστεροειδείς είναι κρυμμένοι από τα τηλεσκόπια επειδή βρίσκονται κοντά στον ήλιο.

Έτσι, δεν μπόρεσαν οι ειδικοί να προβλέψουν την πορεία του αστεροειδούς, βάρους 11.000 τόνων, που χτύπησε τη Ρωσία τον περασμένο Φεβρουάριο, προκαλώντας τεράστιες ζημιές και εκατοντάδες τραυματισμούς.

Αυτοί οι αστεροειδείς βρίσκονται σε τροχιά ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο για αυτό και τα τηλεσκόπια τυφλώνονται από την ηλιακή ακτινοβολία.

Οι αστεροειδείς όμως, θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τη Γη, καθώς η τροχιά τους μπορεί να διασταυρωθεί με αυτή του πλανήτη μας.

Τον επόμενο μήνα, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία θα στείλει στο διάστημα τη Γαία, ένα τηλεσκόπιο που θα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 150 εκατ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης και θα κατασκοπεύει τους αστεροειδείς.

Η Γαία θα «σαρώσει» το διάστημα ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο για να «ξετρυπώσει» τους χιλιάδες αστεροειδείς που κρύβονται εκεί.

«Η Γαία θα μετρήσει όλους τους αστεροειδείς ανάμεσα σε εμάς και τον Ηλιο, οι οποίοι είναι οι πιο επικίνδυνοι γιατί δεν μπορούμε να τους δούμε», λέει στους «Sunday Times» ο Γκέρι Γκίλμορ, καθηγητής πειραματικής φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, κι ένας από τους επικεφαλής επιστήμονες στο πρόγραμμα.

Το κόστος του προγράμματος ξεπερνά τα 945 εκατομμύρια ευρώ. Οταν η Γαία τεθεί σε λειτουργία, θα μπορεί να λαμβάνει τρισδιάστατες φωτογραφίες από περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο αστέρια, βοηθώντας έτσι τους αστρονόμους να προσδιορίσουν για πρώτη φορά με ακρίβεια τη θέση του πλανήτη μας στον γαλαξία.

Με τον τρόπο αυτό, λένε οι επιστήμονες που θα επεξεργάζονται τα δεδομένα της Γαίας, θα έχουν επίσης, τη δυνατότητα να μελετούν με περισσότερη λεπτομέρεια τα αστέρια και να υπολογίζουν την απόσταση που τα χωρίζει από το ηλιακό μας σύστημα.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5048627/sto-diasthma-ton-allo-mhna-to-prwto-oplo-ths-ghs-kata-twn-asteroeidwn/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο μετεωρίτης του Τσελιαμπίνσκ περνά στην ιστορία.

Στην φωτογραφία δημοσιογράφοι παρακολουθούν το νέο έκθεμα του τοπικού μουσείου Τσελιαμπίνσκ. Πρόκειται για το μεγάλο κομμάτι του μετεωρίτη που ανελκύστηκε προ ημερών από το βυθό της λίμνης Τσεμπακούλ.Τον Φεβρουάριο του 2013 ο μετεωρίτης εξερράγη σκορπώντας πύρινες μπάλες σε μια τεράστια περιοχή πάνω από την κεντρική Ρωσία, ενώ στο πέρασμά του έσπασαν παράθυρα, καταστράφηκαν κτίρια και τραυματίστηκαν, πάνω από 1.000 άτομα.

http://rbth.gr/photo_of_the_day/2013/10/18/o_meteoriti_toy_tseliampinsk_perna_stin_istoria_25825.html

[trex]

«Ψήφισμα» ασφαλείας για τη... Γη

Ο ΟΗΕ δημιουργεί πρόγραμμα προστασίας του πλανήτη από αστεροειδείς

 

Νέα Υόρκη

Η υπηρεσία Διαστημικών Υποθέσεων του ΟΗΕ αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα προστασίας της Γης από αστεροειδείς. Σύμφωνα με το πλάνο που εκπονήθηκε, θα δημιουργηθεί ένας μηχανισμός ανταλλαγής πληροφοριών o οποίος θα ονομαστεί «Διεθνές Δίκτυο Ειδοποίησης Αστεροειδών». Οι χώρες που θα συμμετέχουν σε αυτό το δίκτυο θα προσφέρουν ό,τι πληροφορίες και δεδομένα διαθέτουν σχετικά με αστεροειδείς που μπορεί να αποτελέσουν απειλή για τη Γη. Το δίκτυο θα συντονίζει επίσης επιστήμονες από όλο τον κόσμο με στόχο την ανάπτυξη μεθόδων αντιμετώπισης επικίνδυνων για τον πλανήτη μας αστεροειδών.

 

Η απειλή

 

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο αστεροειδείς οι οποίοι, αν πέσουν στη Γη, είναι ικανοί να καταστρέψουν μια μητρόπολη σαν τη Νέα Υόρκη. Ο ΟΗΕ αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί πιο έντονα σε αυτόν τον τομέα μετά την πτώση των θραυσμάτων ενός μετεωρίτη στη Ρωσία τον περασμένο Φεβρουάριο με αποτέλεσμα τον τραυματισμό περίπου χιλίων ατόμων.

 

Η πρώτη αντίδραση στην ανακοίνωση του ΟΗΕ ήρθε από τον βετεράνο αστροναύτη Τομ Τζόουνς που πρότεινε τη δημιουργία ενός στόλου ρομποτικών σκαφών τα οποία θα πέφτουν ως καμικάζι πάνω σε απειλητικούς αστεροειδείς για να τους βγάζουν από την τροχιά τους και να τους απομακρύνουν έτσι από τη Γη.

 

Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες ιδέες για την αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Μια εξ αυτών είναι η κατασκευή διαστημικών σκαφών τα οποία θα χρησιμοποιούν τη βαρύτητα για να αλλάξουν την πορεία των επικίνδυνων σωμάτων.

 

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κάνει λόγο για μηχανισμό ο οποίος θα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη και θα μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε ακτίνες λέιζερ. Ο μηχανισμός αυτός, σύμφωνα με τους εμπνευστές του, δεν θα διαλύει σε μικρότερα κομμάτια τους αστεροειδείς αλλά κυριολεκτικά θα τους εξαϋλώνει.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=538027

[Δροσος Γεωργιος]

Τα ανησυχητικά μαθήματα από το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ.

Εξερράγη στην ατμόσφαιρα με την ισχύ 40 πυρηνικών βομβών σαν της Χιροσίμα. Η λάμψη της έκρηξης, δεκάδες φορές πιο έντονη από τη λάμψη του Ήλιου, προκάλεσε εγκαύματα σε ανθρώπους που βρίσκονταν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά.

Περιστατικά σαν την πτώση του μετεώρου του Τσελιαμπίνσκ φέτος το Φεβρουάριο ίσως συμβαίνουν έως και δέκα φορές πιο συχνά από ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, προειδοποιεί μια από τις τρεις μελέτες για το θέμα που δημοσιεύονται ταυτόχρονα στο Science και το Nature.

Σύμφωνα με προηγούμενες εκτιμήσεις, οι οποίες βασίζονταν σε τηλεσκοπικές παρατηρήσεις των γνωστών αστεροειδών, οι διαστημικοί βράχοι στο μέγεθος του μετεώρου του Τσελιαμπίνσκ στη Ρωσία, ο οποίος εκτιμάται ότι είχε διάμετρο σχεδόν 20 μέτρα, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα μια φορά στα 150 χρόνια.

Σύμφωνα όμως με την πρώτη από τις μελέτες που δημοσιεύονται στο Nature, τέτοιες προσκρούσεις είναι πιθανό να συμβαίνουν πολύ συχνότερα, περίπου μία φορά στα 30 χρόνια.

Η διαφορά είναι ότι μέχρι σήμερα οι επιστήμονες επικεντρώνονταν στους αστεροειδείς διαμέτρου άνω των 100 μέτρων, οι οποίοι θα προκαλούσαν καταστροφές σε επίπεδο πλανήτη ή ηπείρου. Η νέα μελέτη, αντίθετα, αναγνωρίζει ότι υπάρχει κίνδυνος ακόμα και από διαστημικούς βράχους που έχουν διάμετρο λίγα μέτρα, όπως συνέβη στο Τσελιαμπίνσκ.

Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από το παγκόσμιο δίκτυο σταθμών του Οργανισμού για τη Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης των Πυρηνικών Δοκιμών, οι οποίοι είναι σχεδιασμένοι να καταγράφουν πυρηνικές εκρήξεις, μπορούν όμως να ανιχνεύουν οποιαδήποτε μεγάλη έκρηξη στην ατμόσφαιρα.

Η ανάλυση έδειξε ότι τα τελευταία 20 χρόνια έχουν εισέλθει στην ατμόσφαιρα περίπου 60 αστεροειδείς με διάμετρο μέχρι 20 μέτρα. Οι περισσότεροι όμως δεν έγιναν αντιληπτοί επειδή έπεσαν στον ωκεανό ή σε απομακρυσμένες περιοχές, αντίθετα με ό,τι συνέβη στο Τσελιαμπίνσκ.

Η ίδια μελέτη στο Νature εκτιμά επίσης την ισχύ της έκρηξης στους 500 κιλοτόνους TNT, περίπου 40 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη βόμβα της Χιροσίμα. Η έκρηξη ήταν μάλιστα 30 φορές λαμπρότερη από τον Ήλιο.

Οι διαστημικοί βράχοι ονομάζονται αστεροειδείς όσο βρίσκονται στο Διάστημα. Γίνονται «μετέωρα» αν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα και «μετεωρίτες» αν φτάσουν μέχρι την επιφάνεια.

Με αφορμή τη δημοσίευση της μελέτης στο Nature, το πρακτορείο Associated Press αποκαλύπτει ότι μετά το ανησυχητικό συμβάν στη Ρωσία οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν άσκηση ετοιμότητας για ενδεχόμενη πρόσκρουση αστεροειδή στην ανατολική ακτή.

Η άσκηση προέβλεπε αρχικά πρόσκρουση κοντά στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον, από την οποία θα σκοτώνονταν 78.000 άνθρωποι. Στην πορεία όμως το σενάριο άλλαξε και ο αστεροειδής κατέληξε στον ωκεανό, προκαλώντας θανάσιμο τσουνάμι ύψους 15 μέτρων.

Η NASA υλοποιεί σήμερα πρόγραμμα για τον εντοπισμό όλων των αστεροειδών άνω των 100 μέτρων που θα μπορούσαν δυνητικά να βρεθούν σε πορεία σύγκρουσης. Τώρα, όμως, οι υπεύθυνοι του προγράμματος επανεξετάζουν τα κριτήρια μεγέθους για τους επικίνδυνους διαστημικούς βράχους, δήλωσε στο AP ο Λίντλεϊ Τζόνσον, επικεφαλής του Προγράμματος Κοντινών στη Γη Αντικειμένων (NEO).

Νέα στοιχεία για την έκρηξη στο Τσελιαμπίνσκ.

Η δεύτερη μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature εξετάζει τροχιακά δεδομένα και εικόνες του μετεώρου στο Τσελιαμπίνσκ προκειμένου να προσδιοριστεί η προέλευσή του. Η ανάλυση δείχνει ότι ο βράχος πιθανότατα είχε αποσπαστεί από τον κοντινό αστεροειδή 86039, ο οποίος έχει διάμετρο 2 χιλιομέτρων.

Μια τρίτη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Science Express, παραθέτει νέα στοιχεία για τον αστεροειδή, την έκρηξη και τις επιπτώσεις του μετεώρου στο Τσελιαμπίνσκ.

Τις εβδομάδες μετά την έκρηξη οι ερευνητές επισκέφθηκαν 50 χωριά γύρω από το Τσελιαμπίνσκ και εξέτασαν εικόνες από κάμερες ασφαλείας για να υπολογίσουν την τροχιά του εισερχόμενου βράχου.

Το πρώτο ωστικό κύμα από τη διάλυση του βράχου στον αέρα σχηματίστηκε σε ύψος 90 χιλιομέτρων και ήταν αρκετά ισχυρό ώστε να ρίξει κόσμο στο έδαφος. Περίπου 1.600 άτομα τραυματίστηκαν, οι περισσότεροι από σπασμένα τζάμια.

Η λάμψη και η θερμότητα έφτασαν το μέγιστο όταν ο αστεροειδής διαλύθηκε σε κομμάτια σε ύψος 30 χιλιομέτρων και ενώ κινούνταν με ταχύτητα 18,6 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Εβδομήντα άνθρωποι υπέστησαν παροδική τύφλωση λόγω της λάμψης και αρκετές δεκάδες υπέστησαν εγκαύματα που έκαναν το δέρμα να ξεφλουδίζει.

Η αρχική μάζα του βράχου ήταν 13 με 14 χιλιάδες τόνοι, σχεδόν διπλάσια σε σχέση με προηγούμενες εκτιμήσεις.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231272367

 

Αστρονόμοι ανακάλυψαν ταυτόχρονα τρεις μεγάλους αστεροειδής γύρω από τη Γη.

Αστρονόμοι στα τέλη Οκτωβρίου ανακάλυψαν ταυτόχρονα τρεις αστεροειδείς, οι οποίοι πλησιάζουν τη Γη – δύο εξ αυτών βρέθηκαν στη δεύτερη και τρίτη θέση μεταξύ των μεγαλύτερων ουράνιων σωμάτων γύρω από τη Γη, και οι επιστήμονες της NASA έχουν εκπλαγεί με το γεγονός ότι μέχρι σήμερα είχαν παραμείνει χωρίς να εντοπιστούν.

Τον αστεροειδή 2013 UQ4, το μήκος του οποίου είναι ίσο με 19 χιλιόμετρα, το αμερικανικό πρόγραμμα αναζήτησης αστεροειδών Catalina τον εντόπισε στις 23 Οκτωβρίου. Την τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου το Сatalina εντόπισε τον αστεροειδή 2013 US10, ο οποίος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστρονόμων είναι επίσης μεγάλος, με διάμετρο περίπου 20 χιλιομέτρων.

Τον τρίτο αστεροειδή, 2013 UP8, τον εντόπισαν οι ειδικοί του προγράμματος Pan-STARRS στις 25 Οκτωβρίου: είναι ένα μικρό, σε σύγκριση με τους άλλους δύο, ουράνιο σώμα (με διάμετρο 2 χιλιομέτρων) ο οποίος κατατάχθηκε στην κατηγορία των επικίνδυνων.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_11_06/249185319/

[trex]

Aστεροειδής με έξι «ουρές»!

Για πρώτη φορά εντοπίζεται τέτοιο αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα

 

Αθήνα

Αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη ένα αστεροειδή στο ηλιακό μας σύστημα ο οποίος εμφανίζει έξι «ουρές», παρόμοιες με εκείνες που παρατηρούμε στους κομήτες. Το σώμα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο από το παρατηρητήριο Pan-STARRS στη Χαβάη, στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Αρη και και Δία.

Βράχος έκπληξη

 

Το αντικείμενο εξέπληξε τους επιστήμονες γιατί δεν εμφανιζόταν στο τηλεσκόπιο ως μία λευκή κουκκίδα, όπως φαίνονται συνήθως οι αστεροειδείς. Δύο εικόνες που ελήφθησαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble τον Σεπτέμβριο ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικές, καθώς έδειξαν έναν αστεροειδή διαφορετικό από όσους ξέραμε μέχρι σήμερα.

 

Ο διαστημικός βράχος, στον οποίο δόθηκε η ονομασία P/2013 P5, έχει διάμετρο 425 μέτρα και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: «Εκτοξεύει» ύλη προς έξι κατευθύνσεις. Οι φωτογραφίες από το Hubble λήφθηκαν με διαφορά 13 ημερών, στις 10 και 23 Σεπτεμβρίου. Στις δύο εικόνες αυτοί οι «πίδακες» ύλης έχουν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

 

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πίεση ακτινοβολίας ώθησε κάποια στιγμή τον P/2013 P5 να αρχίσει να περιστρέφεται εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα η μικρή του βαρύτητα να μην μπορεί πια να τον διατηρήσει συμπαγή. Με άλλα λόγια, οι πρωτόγνωρες για αστεροειδή «ουρές» αποτελούν ύλη του σώματος που εκτοξεύεται στο διάστημα κατά τη φρενήρη περιστροφή του.

 

«Στην αστρονομία, όταν βρεις το πρώτο, καταλήγεις τελικά να ανακαλύψεις πολλά περισσότερα» δηλώνει σε σχετική ανακοίνωση της NASA o Ντέιβιντ Χιούιτ, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες. «Για εμάς πρόκειται για ένα καταπληκτικό αντικείμενο και σίγουρα το πρώτο μεταξύ πολλών που θα βρεθούν στο μέλλον» προσθέτει ο Χιούιτ.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=538484

[Δροσος Γεωργιος]

Αστεροειδής ή κομήτης ;

Αστρονόμοι παρατήρησαν για πρώτη ένα αστεροειδή στο ηλιακό μας σύστημα ο οποίος εμφανίζει έξι «ουρές», παρόμοιες με εκείνες που παρατηρούμε στους κομήτες.

Το σώμα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο από το παρατηρητήριο Pan-STARRS στη Χαβάη, στη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Αρη και και Δία.

Μια ερμηνεία του φαινομένου είναι: ο ρυθμός περιστροφής του αστεροειδούς αυξήθηκε σε τέτοιο σημείο, ώστε να δημιουργούνται πίδακες ύλης κατά μήκος του ισημερινού του, ενώ η πίεση από το ηλιακό φως διαμορφώνει τις τεράστιες ουρές. Ολόκληρη η δομή περιστρέφεται σαν ρόδα.

Το αντικείμενο εξέπληξε τους επιστήμονες γιατί δεν εμφανιζόταν στο τηλεσκόπιο ως μία λευκή κουκκίδα, όπως φαίνονται συνήθως οι αστεροειδείς.

Δύο εικόνες που ελήφθησαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble τον Σεπτέμβριο ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικές, καθώς έδειξαν έναν αστεροειδή διαφορετικό από όσους ξέραμε μέχρι σήμερα.

Ο διαστημικός βράχος, στον οποίο δόθηκε η ονομασία P/2013 P5, έχει διάμετρο 425 μέτρα και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: «Εκτοξεύει» ύλη προς έξι κατευθύνσεις.

Οι φωτογραφίες από το Hubble λήφθηκαν με διαφορά 13 ημερών, στις 10 και 23 Σεπτεμβρίου. Στις δύο εικόνες αυτοί οι «πίδακες» ύλης έχουν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πίεση ακτινοβολίας ώθησε κάποια στιγμή τον P/2013 P5 να αρχίσει να περιστρέφεται εκτός ελέγχου, με αποτέλεσμα η μικρή του βαρύτητα να μην μπορεί πια να τον διατηρήσει συμπαγή.

Με άλλα λόγια, οι πρωτόγνωρες για αστεροειδή «ουρές» αποτελούν ύλη του σώματος που εκτοξεύεται στο διάστημα κατά τη φρενήρη περιστροφή του.

«Στην αστρονομία, όταν βρεις το πρώτο, καταλήγεις τελικά να ανακαλύψεις πολλά περισσότερα» δηλώνει σε σχετική ανακοίνωση της NASA o Ντέιβιντ Χιούιτ, ερευνητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες.

«Για εμάς πρόκειται για ένα καταπληκτικό αντικείμενο και σίγουρα το πρώτο μεταξύ πολλών που θα βρεθούν στο μέλλον» προσθέτει ο Χιούιτ.

Οι δυο φωτογραφίες λήφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble με διαφορά 13 ημερών, στις 10 και 23 Σεπτεμβρίου. Στις δύο εικόνες αυτές οι πίδακες ύλης έχουν εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

http://physicsgg.me/2013/11/08/%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

 

Η Ρωσία θα στείλει σκάφος στον αστεροειδή.

Η Ρωσία έχει κατασκευάσει ένα φτηνό διαστημικό σκάφος για τη μελέτη των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών. Εφευρέτες του είναι νεαροί επιστήμονες.

Το σκάφος ονομάστηκε «Ανάπα» - από το όνομα της πόλης, όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά.

Το σκάφος, βάρους 400 κιλών, θα εκτοξευτεί μαζί με έναν τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο, ο οποίος είναι και το βασικό φορτίο του πυραύλου – φορέα. Εξαιτίας αυτής της ταυτόχρονης εκτόξευσης έχει μειωθεί δραματικά το κόστος της αποστολής. Μετά την αποκόλληση του τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου στην τροχιά «του», το σκάφος θα αποκολληθεί από τον προωθητικό μέρος του πυραύλου και θα ξεκινήσει το δικό του, ανεξάρτητο ταξίδι. Σύμφωνα με το σχεδιασμό το σκάφος θα εξετάσει ένα ή δύο αστεροειδείς, οι οποίοι δυνητικά στο μέλλον, μπορούν να συγκρουστούν με τη Γη.

Αφού πλησιάσει το στόχο του, το σκάφος θα επιβραδύνει την πορεία του, ώστε να μπορέσει να «συλλάβει» την πολύ αδύναμη βαρύτητα του αστεροειδούς, και θα αρχίσει αργά να περιστρέφεται γύρω του.

Ο ελιγμός αυτός θα του επιτρέψει να καθορίσει τις παραμέτρους του ουρανίου σώματος και να διακριβώσει τη μάζα και την τροχιά του. Αντίστοιχα, θα προσδιοριστεί καλύτερα και το επίπεδο επικινδυνότητας του ουρανίου σώματος για τη Γη. Η εκτροπή του σώματος ή η καταστροφή του δεν είναι μέσα στην αποστολή του σκάφους, εξήγησε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ, μιλώντας στη «Φωνή της Ρωσίας».

Είναι καθαρά επιστημονικό – ερευνητικό σκάφος, το οποίο θα πρέπει να προσεγγίσει ένα μικρό ουράνιο σώμα, να το μελετήσει, να διακριβώσει την τροχιά του, τη χημική του σύνθεση. Μεταξύ των συσκευών που θα μεταφέρει υπάρχουν φασματόμετρα, αναλυτές χημικών συνθέσεων, φωτογραφικές μηχανές και βιντεοκάμερες, για να εξετάσει το σώμα σε κάθε δυνατή λεπτομέρεια και να στείλει φωτογραφίες στη Γη.

Το σκάφος θα πραγματοποιήσει όλους τους ελιγμούς με τη βοήθεια ηλεκτρικού κινητήρα, ο οποίος δεν έχει τοποθετηθεί ξανά σε ρωσικά διαπλανητικά σκάφη. Θα είναι ένα κινητήρας πλάσματος – από εκείνους που άλλοτε χρησιμοποιούνταν ως κινητήρες για να διορθωθεί η τροχιά του σκάφους. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι δεν θέλουν πολλά καύσιμα για να λειτουργήσουν. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να λειτουργούν επί μακρόν, έτσι όμως μπορούν να κινούν το σκάφος με μεγαλύτερη ταχύτητα από τους χημικούς κινητήρες.

Ποια θα είναι, όμως, η πορεία, της «Ανάπα»; Αρχικά, επιλέχθηκε ο αστεροειδής Απόφυς, ο οποίος θα μπορούσε να συγκρουστεί με τη Γη το 2029 με πιθανότητες 1 προς 37.

Ωστόσο, αργότερα οι αστρονόμοι μείωσαν δραματικά τις πιθανότητες αυτού του κατακλυσμού. Παρόλα αυτά ο Απόφυς μπορεί να είναι ο τελικός στόχος του σκάφους. Αρχικά, κατά πάσα πιθανότητα, θα μελετήσει τον επικίνδυνο μήκους 400 μέτρων αστεροειδή, ο οποίος ανακαλύφθηκε φέτος.

Το σκάφος «Ανάπα» θα είναι το πρώτο που θα μελετήσει αστεροειδείς από κοντινή απόσταση. Αναφορικά με το πόσο ρεαλιστικές είναι οι προθεσμίες της αποστολής, ο επικεφαλής του προγράμματος Αλεξάντρ Σαχάνοφ, είπε μιλώντας στη «Φωνή της Ρωσίας».

Όλα εξαρτώνται από το πόσο γρήγορα θα ενταχθεί στο Ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα. Και από το πόσο γρήγορα θα μπορέσουμε να λάβουμε χρηματοδότηση για τα στάδια της πειραματικής – σχεδιαστικής εργασίας. Αν η χρηματοδότηση του προγράμματος εγκριθεί, τότε η υλοποίησή του θα γίνει σε πέντε περίπου χρόνια.

Σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις, για την «Ανάπα» χρειάζονται 2 δισεκατομμύρια ρούβλια.

http://greek.ruvr.ru/2013_11_07/249287734/

 

Οι επιστήμονες έχουν προσδιορίσει το βάρος και την ταχύτητα του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ.

Δημοσιεύθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα της εξέτασης του μετεωρίτη, που έπεσε στα περίχωρα του Τσελιάμπινσκ. Η διεθνής ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την ανώτερη επιστημονικό λειτουργό του Ινστιτούτου Δυναμικής Γεωσφαιρών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Όλγα Ποπόβα, αφού εξέτασαν θραύσματα του μετεωρίτη, εξακρίβωσαν μοναδικά στοιχεία.

Ο μετεωρίτης μάζας περίπου 11 τόνων εισήλθε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας με ταχύτητα 19 χλμ/δευτερόλεπτο και διασπάστηκε σε πλήθος τμημάτων, η ταχύτητα των οποίων κατά την προσέγγιση της Γης αυξήθηκε στα 30 χλμ./δευτερόλεπτο.

Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης ότι πολλά θραύσματα του κοσμικού σώματος κάηκαν στην ατμόσφαιρα και δεν έφτασαν στη Γη. Το μεγαλύτερο θραύσμα βάρους 650 κιλών ανελκύστηκε τον Οκτώβριο από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ.

http://greek.ruvr.ru/2013_11_07/249346493/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο κομήτης ISON πλησιάζει τον Ηλιο και ήδη είναι ορατός ακόμα και με κιάλια.

Ο λεγόμενος «κομήτης του αιώνα» ISON πλησιάζει γοργά, με ταχύτητα 377 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, τον πυρήνα του ηλιακού μας συστήματος, τον Ηλιο, και ήδη είναι τόσο φωτεινός που είναι ορατός ακόμα και με κιάλια ή με ένα μικρό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο. Μέχρι τον Δεκέμβριο, θα μπορεί να τον δει κανείς ακόμα και με γυμνά μάτια. Hδη στο διαδίκτυο κυκλοφορούν οι πρώτες εικόνες του κομήτη από ερασιτέχνες αστρονόμους, ενώ και η NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφία του στον νυχτερινό ουρανό της 8ης Νοεμβρίου.

Αυτή τη στιγμή, ο παγωμένος κομήτης (που η κωδική ονομασία του είναι C/2012 S1 ISON) διασχίζει τον αστερισμό της Παρθένου.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters και το Space.com, θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο από τον καυτό Ήλιο στις 28 Νοεμβρίου, σε απόσταση περίπου 1,2 εκατ. χιλιομέτρων από αυτόν, και όλα τα τηλεσκόπια, διαστημικά και επίγεια, επαγγελματικά και ερασιτεχνικά, θα είναι στραμμένα πάνω του για να δουν αν θα επιβιώσει από τη στενή επαφή του με το άστρο μας, οπότε η θερμοκρασία του κομήτη αναμένεται να ανέβει στους 2.760 βαθμούς Κελσίου.

Ο ISON, που ανακαλύφθηκε πέρυσι το Σεπτέμβριο από δύο ερασιτέχνες ρώσους αστρονόμους, μπορεί να προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα στη Γη, αν δεν διαλυθεί από την προσέγγισή του στον Ήλιο. Προς το παρόν, οι εκτιμήσεις των αστρονόμων διίστανται για το τι πρόκειται να συμβεί, καθώς πρόκειται για ένα κομήτη, ο οποίος μάλλον προέρχεται από το μακρινό Νέφος του Oορτ (που φιλοξενεί ένα τεράστιο αριθμό κομητών πολύ πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα) και -σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων- κάνει την πρώτη «επίσκεψή» του στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος.

Οταν εντοπίστηκε ο ISON, χαρακτηρίστηκε «κομήτης του αιώνα», επειδή, παρά την πολύ μεγάλη απόστασή του από τη Γη, καθώς βρισκόταν πέρα από τον Δία, ήταν κιόλας εντυπωσιακά φωτεινός, πράγμα που «υποσχόταν» ένα θεαματικό πέρασμα από τη γειτονιά της Γης. Η πιθανότητα του «σόου» υπάρχει ακόμα, αρκεί να το επιτρέψει ο Ήλιος!

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5053266/o-komhths-ison-plhsiazei-ton-hlio-kai-hdh-einai-oratos-akoma-kai-me-kialia/

[Δροσος Γεωργιος]

Μεγάλος, μυστηριώδης αστεροειδής «θα επέπλεε στο νερό»

Ερευνητές στην Καλιφόρνια πασχίζουν να εξηγήσουν την ανακάλυψη ενός σχετικά μεγάλου σώματος που κρύβεται στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και έχει πυκνότητα μικρότερη από του νερού. Ο διαστημικός βράχος 2002 UX25 θα επέπλεε αν έπεφτε σε μια αρκετά μεγάλη μπανιέρα, ας πούμε μια μπανιέρα από το Λονδίνο έως τη Φρανκφούρτη.

Το 2002 UX25 βρίσκεται στη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, μια περιοχή του Ηλιακού Συστήματος που εκτείνεται πέρα από τις τροχιές του πλανητών, 30 με 50 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο σε σχέση με τη Γη.

Τα σώματα αυτής της περιοχής αποτελούνται από βράχους και πάγους διαφόρων ειδών (μεθανίου, αμμωνίας, νερού) και συνήθως δεν ονομάζονται αστεροειδείς αλλά «σώματα της ζώνης του Κάιπερ» ή KBO. Οι μεγαλύτεροι κάτοικοι της ζώνης είναι οι πλανήτες νάνοι Πλούτωνας, Χαουμέα και Μακεμάκε.

Τα KBO πιστεύεται ότι έχουν αλλάξει ελάχιστα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια, οπότε η μελέτη τους θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση της Γης και των υπόλοιπων πλανητών.

H πυκνότητα του 2002 UX25 είναι 0,82 γραμμάτια ανά κυβικό εκατοστό, συγκριτικά με 1,00 g/cm3 στο νερό, δείχνει η νέα μελέτη του Τεχνολογικού Ινστιτούτο της Καλιφόρνια, η οποία πρόκειται να δημοσιευτεί στο Astrοphysical Journal, αλλά είναι ήδη διαθέσιμη στην υπηρεσία προδημοσίευσης ArXIV.

http://arxiv.org/abs/1311.0553

Η προφανής εξήγηση είναι ότι το μυστηριώδες σώμα αποτελείται κυρίως από πάγους νερού και άλλων πτητικών ουσιών όπως η αμμωνία και το μεθάνιο. Αυτό θα ήταν αναμενόμενο για ένα μικρότερο σώμα της Ζώνης του Κάιπερ, όχι όμως για ένα σώμα του οποίου η διάμετρος εκτιμάται στα 650 χιλιόμετρα.

Όλα τα σώματα του Ηλιακού Συστήματος δημιουργήθηκαν από τη συσσωμάτωση κόκκων σκόνης. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι οι πυκνότητες των μεγάλων και των μικρών σωμάτων θα έπρεπε να συνδέονται.

Αυτό όμως δεν δείχνει να ισχύει. Όπως εξηγεί το Nature.com,

http://www.nature.com/news/astronomers-surprised-by-large-space-rock-less-dense-than-water-1.14135

τα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ με διάμετρο κάτω από 350 χλμ έχουν όλα μικρότερη πυκνότητα από το νερό, ενώ τα σώματα άνω των 800 χλμ είναι πυκνότερα από το νερό, πιθανώς επειδή συμπιέστηκαν από το ισχυρότερο βαρυτικό πεδίο τους.

Το 2002 UX25 έχει ενδιάμεσο μέγεθος και θα περίμενε κανείς να έχει και ενδιάμεση πυκνότητα, περιέργως όμως είναι λιγότερο πυκνό.

Οι τελευταίες παρατηρήσεις είναι μη αναμενόμενες, υπάρχει ωστόσο μια θεωρία που ίσως τις εξηγεί. Το 2005, ο Άντριου Γιούντιν του Πανεπιστημίου του Κολοράντο πρότεινε την ιδέα ότι τα μεγάλα σώματα της ζώνης του Κάιπερ σχηματίστηκαν πρώτα.

http://iopscience.iop.org/0004-637X/620/1/459/

Οι συνεχείς συγκρούσεις ανάμεσά τους απέσπασαν τους ελαφρούς πάγους από τα εξωτερικά τους στρώματα και τους εκτίναξαν στο Διάστημα, όπου τελικά συσσωματώθηκαν και δημιούργησαν τα μικρά, παγωμένα σώματα της ζώνης.

Αυτό, όμως, παραμένει μια απλή υπόθεση. Περισσότερα στοιχεία θα υπάρξουν όταν οι αστρονόμοι καταφέρουν να μετρήσουν τις πυκνότητες κι άλλων τέτοιων μακρινών αντικειμένων.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231273442

 

Ο μετεωρίτης αποδείχθηκε φωτεινότερος από τον ήλιο.

Μόλις το 1% του ονομαζόμενου “μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ”, έπεσε στη Γη. Συνήθως, φτάνει το 10%. Κι' όμως, ο μετεωρίτης με την τεράστια ενέργεια έκρηξης, που εκινείτο με 19 χλμ. το δευτερόλεπτο, είχε μέγεθος 18-20 μέτρα, και μάζα γύρω στους 11 τόνους.

Οι επιστήμονες που ερευνούν τον αστεροειδή, ο οποίος διέσχισε τον ουρανό της περιφέρειας Τσελιάμπινσκ στις 15 Φεβρουαρίου, έγραψαν τρία άρθρα στα σημαντικότατα επιστημονικά περιοδικά Nature και Science. Η Όλγκα Ποπόβα, ένα από τα πιο έμπειρα μέλη του Ινστιτούτου Δυναμικής της Γεώσφαιρας, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, ήταν η συντάκτρια ενός από αυτά. Στο άρθρο παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα των ερευνών 59 επιστημόνων από εννέα χώρες. Για αυτά μίλησε στη συνέντευξή της η κ. Ποπόβα.

 

Gazeta.ru: Τι νέο μάθατε για τον συγκεκριμένο μετεωρίτη;

Όλγκα Ποπόβα: Εκτιμήσαμε την ενέργεια του αντικειμένου αυτού, βασιζόμενοι σε μια μεγάλη σειρά δεδομένων. Για τις παρατηρήσεις υπερηχητικής ταχύτητας χρησιμοποιήσαμε τον σταθμό μας, καθώς και τους σταθμούς που βρίσκονται κοντά στον τόπο του συμβάντος. Οι μετρήσεις μας κατέδειξαν ότι η ενέργεια της έκρηξης ήταν 500 κιλότονοι. Επίσης, αξιολογήσαμε την ενέργεια από την ακτινοβολία που κατέγραψαν αμερικανικοί στρατιωτικοί δορυφόροι. Αυτοί οι γεωστατικοί δορυφόροι (ονομάζονται έτσι επειδή κινούνται με ταχύτητα ίση με την περιστροφή της Γης και έτσι βρίσκονται διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης) χρησιμοποιούνται για την παρατήρηση των εκτοξεύσεων πυραύλων και των δοκιμών τους. Οι συγκεκριμένοι δορυφόροι, πέρα από τη βασική τους αποστολή, καταγράφουν και τις λάμψεις στην ατμόσφαιρα από την είσοδο μετεωριτών. Βάσει των πληροφοριών τους, εκτιμήσαμε την κινητική ενέργεια του ουράνιου σώματος στους 590 κιλότονους.

Μια ακόμη εκτίμησή μας για την αρχική κινητική ενέργεια, βασίζεται στη μέτρηση του εμβαδού των ζημιών στα υαλοστάσια στη Γη. Όλες αυτές οι μέθοδοι δεν είναι ακριβείς, αλλά είναι ανεξάρτητες, κάτι που είναι σημαντικό.

 

ΕΡ: Επισκεφθήκατε 50 οικισμούς. Τι ψάχνατε ακριβώς;

ΑΠ: Ήταν μια μικρή αποστολή του Ινστιτούτου μας και του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Αναζητήσαμε στοιχεία, όσο το συμβάν ήταν ακόμη πρόσφατο. Συγκεντρώναμε μαρτυρίες από τον κόσμο που είδε το γεγονός, είδαμε κι' εμείς οι ίδιοι τα σπασμένα τζάμια, κ.λ.π.. Διαπιστώθηκε ότι η περιοχή των ζημιών καταλαμβάνει μια απόσταση 90 χλμ. από το σημείο της πτώσης και αυτή έχει το σχήμα πεταλούδας.

 

ΕΡ: Στο άρθρο αναφέρεται ότι από την έκρηξη υπέστη ζημιές ακόμη και ένα άγαλμα του Πούσκιν.

ΑΠ: Ναι, στην πόλη Εμανζελίνσκ από το ωστικό κύμα ράγισε το άγαλμα του Πούσκιν.

 

ΕΡ: Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του αστεροειδή;

ΑΠ: Από τα εκατοντάδες βίντεο επιλέξαμε κάπου δέκα, μετρήσαμε κάποια αστρονομικά δεδομένα και τη διάμετρο του ουράνιου σώματος, γεγονός που μας επέτρεψε να προσδιορίσουμε την τροχιά, τη γωνία κλίσης και την ταχύτητα. Η ταχύτητα ήταν ίση με 19 χλμ. το δευτερόλεπτο. Το μέγεθος ήταν 18-20 μέτρα, η μάζα γύρω στους 11 τόνους.

 

ΕΡ: Τι τύπος μετεωρίτη ήταν;

ΑΠ: Συνηθισμένος χονδρίτης, τύπου LL. Οι περισσότερες πτώσεις είναι μετεωρίτες-χονδρίτες. Αυτοί, χωρίζονται σε τρεις τύπους όσον αφορά την περιεκτικότητα σε σίδηρο. Αυτός του Τσελιάμπινσκ ανήκει στους χονδρίτες με τη μικρότερη ποσότητα σιδήρου. Αυτό δεν εμποδίζει στο να ανιχνεύεται από ανιχνευτές μετάλλων, να έλκεται από μαγνήτες και να σκουριάζει.

 

ΕΡ: Υπάρχει κάτι σχετικά με αυτόν το μετεωρίτη που παρέμεινε ασαφές για τους επιστήμονες;

ΑΠ: Όλες οι βασικές πτυχές απεδείχθησαν σε κάποιο βαθμό κατανοητές. Θεωρείται πως μέχρι τη Γη φτάνει περίπου το 10% της μάζας του σώματος που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Στην περίπτωση αυτή, έφτασε λιγότερο από το 1%. Γι’ αυτό, έως τώρα δεν γνωρίζουμε τα είδη της καταστροφής που υφίστανται τα σώματα κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα.

 

Ο «ήχος» του μετεωρίτη

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ απεδείχθη «ηχηρός». Οι αυτόπτες μάρτυρες άκουσαν ηλεκτροφωνικούς ήχους, έτσι ονομάζεται το περίεργο κροτάλισμα που ακούγεται μερικές φορές στη διάρκεια της πτήσης μετεωριτών. Ανάλογοι ήχοι δεν μπορεί να προέρχονται από το ίδιο το διαστημικό σώμα. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τους προκαλούν τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που προκύπτουν κατά την πτήση του μετεωρίτη.

 

Η σύνθεσή του

Η χημική ανάλυση έδειξε ότι στον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ έμειναν ίχνη από οργανικές ενώσεις που περιέχουν θειάφι και οξυγόνο.

 

Η φωτεινότητά του

Ο μετεωρίτης άρχισε να λάμπει σε απόσταση 97,1 χλμ., όταν εισήλθε στην ατμόσφαιρα. Την υψηλότερη φωτεινότητα είχε στα 29,7 χλμ., όταν σύμφωνα με τις μετρήσεις έλαμψε περίπου 30 φορές περισσότερο από τον ήλιο.

http://rbth.gr/tecnology/2013/11/14/o_meteoritis_26453.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε στη Σαχάρα μετεωρίτης από τον Αρη, ηλικίας 4,4 δισ. ετών.

Ένας βράχος που ανακαλύφθηκε από Βεδουίνους στην έρημο Σαχάρα, στη βορειοδυτική Αφρική, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο αρχαιότερος μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη, καθώς μια σειρά από τεστ εκτιμούν την ηλικία του σε 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί περίπου 100 αρειανοί μετεωρίτες στη Γη, αλλά σχεδόν όλοι είναι κατά πολύ νεότεροι, καθώς έχουν ηλικία 150 έως 600 εκατ. ετών.

Ο γυαλιστερός και μαυριδερός μετεωρίτης, με την επίσημη ονομασία NWA 7533 και με το παρατσούκλι «Μαύρη Ομορφιά», θα πρέπει να σχηματίσθηκε, όταν ο «κόκκινος πλανήτης» βρισκόταν ακόμα στα «σπάργανα» και είχε ηλικία μόλις 100 εκατ. ετών, σε μια περίοδο μεγάλης ηφαιστειακής δραστηριότητας και γεωλογικών αναταραχών.

Η εκτίμηση της ηλικίας του έγινε με την τεχνική της χρονολόγησης των κρυστάλλων ζιρκονίου στο εσωτερικό του.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μουνίρ Χουμαγιάν του Τμήματος Γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Space.com, ανακοίνωσαν πως ο μετεωρίτης σχεδόν σίγουρα προέρχεται από τα νότια υψίπεδα του Άρη, μια περιοχή του νοτίου ημισφαιρίου γεμάτη κρατήρες πρόσκρουσης από πτώση αστεροειδών και κομητών. Από τέτοιες προσκρούσεις, κομμάτια του Άρη εκτινάζονται στο διάστημα και κάποιο από αυτό μπορεί να καταλήξει στον δικό μας πλανήτη.

Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63922316

[Δροσος Γεωργιος]

Διαστημόπλοια-καμικάζι εναντίον επικίνδυνων αστεροειδών μελετά ο ΟΗΕ.

Ακόμη και διαστημόπλοια-καμικάζι σκέφτεται να χρησιμοποιήσει ο ΟΗΕ στο πλαίσιο του μεγάλου σχεδίου που εκπονεί για την προστασία της Γης από κάποιον επικίνδυνο αστεροειδή.

Ενας στόλος από διαστημόπλοια «μιας χρήσεως», που θα είναι σε ετοιμότητα για να εκτοξευθούν εναντίον κάποιου επικίνδυνου αστεροειδούς, θα μπορούσαν να αλλάξουν μέσω της έκρηξης που θα δημιουργούσε η πρόσκρουση την τροχιά του ουράνιου σώματος με αποτέλεσμα αυτό να μην πέσει στη Γη.

Το σενάριο της διάλυσης κάποιου αστεροειδούς με πυρηνική βόμβα δεν φαίνεται να κερδίζει έδαφος, καθώς κρίνεται επικίνδυνο. Ο ΟΗΕ αποφάσισε να δημιουργήσει πριν από μερικές ημέρες ένα παγκόσμιο δίκτυο ενημέρωσης για τους επικίνδυνους αστεροειδείς το οποίο θα τροφοδοτείται συνεχώς με δεδομένα από όλες τις χώρες. Σκοπός του δικτύου, που ενδέχεται να λειτουργήσει μέχρι το τέλος του έτους, είναι η έγκαιρη προειδοποίηση για κάποιον επικίνδυνο αστεροειδή ώστε να υπάρχει χρόνος αντίδρασης. Η συζήτηση για την οργάνωση του δικτύου αφορά και τους τρόπους αντίδρασης και πολλοί ειδικοί, όπως ο πρώην αστροναύτης της NASA Τομ Τζόουνς, προκρίνουν την ιδέα των διαστημοπλοίων-καμικάζι.

Αστρονόμοι λένε ότι στο ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο αστεροειδείς ικανοί να καταστρέψουν μια περιοχή μεγάλη η Νέα Υόρκη. Μεγαλύτερη ανησυχία υπάρχει για όσους έχουν διάμετρο από 100 μέχρι 1.000 μέτρα. Από το 1995 μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί περίπου 10.000 αστεροειδείς που ακολουθούν τροχιά ικανή να τους φέρει πολύ κοντά στη Γη. Από αυτούς το 9% έχει, όπως πιστεύεται, διάμετρο μεγαλύτερο από 1.000 μέτρα. Αστεροειδείς με διάμετρο μέχρι 20 μέτρα, όπως εκείνος που προσέκρουσε στο Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας, πέφτουν στη Γη περίπου κάθε 100 χρόνια.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5056756/diasthmoploia-kamikazi-enantion-epikindynwn-asteroeidwn-meleta-o-ohe/

 

Η NASA προκήρυξε διαγωνισμό για τον καλύτερο κυνηγό αστεροειδών.

Η NASA μαζί με την αμερικανική εταιρεία Planetary Resources ετοιμάζεται να προκηρύξει διαγωνισμό για τον καλύτερο κυνηγό αστεροειδών.

Το νόημα του διαγωνισμού είναι να προτείνουν στη NASA του κατάλληλους αλγορίθμους αναζήτησης των περιπλανώμενων ουρανίων σωμάτων, δυνητικά επικίνδυνων – ή ωφέλιμων – για τον πλανήτη μας. Η αναζήτηση αστεροειδών θα γίνεται με τη βοήθεια της ειδικής πλατφόρμας Asteroid Zoo, και στο βαθμό που οι λαμπρές διάνοιες θα προτείνουν αλγορίθμους, η NASA θα του ελέγχει πρακτικά.

Ο διαγωνισμός θα ξεκινήσει στις αρχές της επόμενης χρονιάς.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_11_23/252176989/

 

Πτώση μετεωρίτη στην Ουκρανία κάνει τη νύχτα μέρα.

Πτώσεις μετεωριτών καταγράφονται όλο και πιο συχνά σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Αυτή τη φορά και χάρη στις κάμερες που είναι τοποθετημένες στα αυτοκίνητα των ανατολικών χωρών (όχι από χόμπι αλλά γιατί το απαιτούν οι ασφαλιστικές εταιρείες) άλλη μια πτώση καταγράφηκε στην Ουκρανία. Η πτώση έγινε στις 21 Νοεμβρίου στις 03:50 το πρωί στην περιοχή Mount Castel κάνοντας τη νύχτα ημέρα για ελάχιστα δευτερόλεπτα.

Βίντεο.

http://www.youtube.com/watch?v=JIq7qyuAP3s

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

Επιστήμονες εντόπισαν νερό στο μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ.

Οι ειδικοί από το Ινστιτούτο Γεωλογίας του Ουραλικού Παραρτήματος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών εντόπισαν σκουριά μέσα σε θραύσμα του μετεωρίτη, που έπεσε στην περιοχή Τσελιάμπινσκ στις 15 Φεβρουαρίου του 2013.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι κάποτε μέσα στην πέτρα βρισκόταν νερό, το οποίο ακριβώς προκάλεσε τη διάβρωση.

«Τα θραύσματα του μετεωρίτη βρέθηκαν μερικές μέρες μετά τη πτώση του και για αυτό τον λόγο δεν μπορούσε να σχηματιστεί η σκουριά από τα γήινα ύδατα. Αυτό μπορούσε να κάνει μόνο το εξωγήινο νερό» - λένε οι επιστήμονες.

Οι επιστήμονες είχαν ήδη συναντήσει μετεωρίτες μέσα στους οποίους βρίσκονταν κρύσταλλα νερού, ενώ η ύπαρξη μέσα στην πέτρα νερού σε υγρή κατάσταση είναι το σπανιότερο φαινόμενο.

Το γεγονός αυτό δίνει μια άλλη ελπίδα για την ανακάλυψη της εξωγήινης ζωής.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_11_27/253189758/

[trex]

Σχετικά με την πτώση του μετεωρίτη στο Ιόνιο

Τη «νύχτα μέρα» έκανε φωτεινό αντικείμενο που εμφανίστηκε στον ουρανό και -σύμφωνα με μαρτυρίες- αποτελεί τμήμα μετεωρίτη, προκαλώντας μικρή αναστάτωση το βράδυ της Τετάρτης.

 

Το έντονο φαινόμενο έγινε αντιληπτό από κατοίκους διαφόρων περιοχών ανά την επικράτεια, όπως Αττική, Θεσσαλονίκη, Bέροια, Καρδίτσα, Πάτρα, Ζάκυνθο και Κεφαλονιά. Ο μετεωρίτης μάλλον έπεσε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ζακύνθου και Κεφαλονιάς (μάλλον εξερράγη πριν φτάσει στην επιφάνεια στης θάλασσας).

 

Σύμφωνα με εκτίμηση του διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο (ΕΔΩ), βάσει των περιγραφών από την πτώση, ο μετεωρίτης είχε το μέγεθος λάχανου και βάρος το πολύ δύο κιλά είχε ο μετεωρίτης που έπεσε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ζακύνθου και Κεφαλονιάς, όπως εκτίμησε ο διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύσης Σιμόπουλος, βασιζόμενος στις περιγραφές από την πτώση.

 

Ο Διονύσης Σιμόπουλος ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστικός ως προς τη συχνότητα που ένας μετεωρίτης μπορεί να αποδειχθεί απειλητικός για τη ζωή των ανθρώπων. Δήλωσε μάλιστα πως ο ίδιος «περισσότερο φοβάται τη δολοφονία, παρά τους μετεωρίτες» και κατόπιν εξήγησε τη θέση του αυτή, μιλώντας με αριθμούς για τις πιθανότητες:

«Αν σας ερχόταν ένα τέτοιο αντικείμενο στο κεφάλι θα σας σκότωνε, αλλά η πιθανότητα να σκοτωθείτε από ένα τέτοιο αντικείμενο είναι μία στις 250.000, ενώ η πιθανότητα να σας δολοφονήσει κάποιος είναι μία στις 9.000».

 

Ο διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου είπε ακόμη ότι το ενδεχόμενο να απειλήσει μετεωρίτης κατοικημένη περιοχή είναι σπάνιο, καθώς τα 2/3 της επιφάνειας της Γης καλύπτονται από θάλασσες και ωκεανούς.

Αναφερόμενος στην πτώση μετεωρίτη στη Ρωσία τον περασμένο Φλεβάρη, εξήγησε ότι οι ζημιές που προκλήθηκαν αφορούσαν κυρίως θραύση τζαμιών λόγω της έκρηξης που προκλήθηκε σε κατοικημένη περιοχή και επανέλαβε ότι η πιθανότητα «να πέσουν μεγάλα κομμάτια στη Γη είναι πάρα πολύ μικρή».

 

Σχετικά με τον κομήτη ISON

 

«Στο μέγεθος της Αφροδίτης ο κομήτης ISON αν “επιβιώσει” μετά το πέρασμα από τον ήλιο»

Τέλος, ο κ. Σιμόπουλος απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο το χθεσινοβραδινό συμβάν να σχετίζεται με το πέρασμα του κομήτη ISON από τον ήλιο.

Το πολυαναμένομενο πέρασμα αναμένεται απόψε, και σύμφωνα με τον αστρονόμο, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, λόγω της μεγάλης θερμοκρασίας του ήλιου, να διαλυθεί.

Σε περίπτωση που ο κομήτης δεν καταστραφεί, «στην καλύτερη περίπτωση στις αρχές Δεκέμβρη θα έχει το μέγεθος της Αφροδίτης». Η πορεία του ISON θα συνεχιστεί και στις 26 Δεκεμβρίου θα βρεθεί σε απόσταση περίπου 40 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη.

 

http://physicsgg.me/2013/11/28/%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ πετούσε ως τη Γη 1.200.000 και πάνω χρόνια.

Ο Μετεωρίτης που εξερράγη πάνω από το Τσελιάμπινσκ στις 15 Φεβρουαρίου ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου αστεροειδή, που μπορεί να περιστρέφεται ακόμα μέσα στο ηλιακό σύστημα, - θεωρεί ο ερευνητής του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι Μικαέλ Γκράνβικ.

Ο Γκράνβικ κατάφερε επίσης να εξακριβώσει την προέλευση του ουρανίου σώματος. Όπως αποδείχθηκε, γενέτειρα του μετεωρίτη είναι, προφανώς, η οικογένεια της Φλώρας, που βρίσκεται στο εσωτερικό άκρο της κύριας ζώνης αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία.

Οι εργαστηριακές δοκιμές έδειξαν ότι η ηλικία του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ είναι περίπου 1εκατομμύριο 200 χιλιάδες χρόνια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ακριβώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο αστεροειδής θα μπορούσε να πετάξει στην υπολογισμένη τροχιά από την Φλώρα μέχρι τα Ουράλια.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_05/254574780/

[Δροσος Γεωργιος]

Ρώσοι αστρονόμοι ανακάλυψαν νέο αστεροειδή.

Ρώσοι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει ένα νέο αστεροειδή, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Κατάφεραν να κάνουν αυτή την ανακάλυψη με τη βοήθεια του αυτοματοποιημένου τηλεσκοπίου Master Tunka-Baikal, το οποίο είναι τοποθετημένο στο αστροφυσικό χώρο του Πανεπιστημίου της πόλης Ιρκούτσκ.

Το νέο ουράνιο σώμα κατατάχθηκε στα συνήθη αντικείμενα της κύριας ζώνη των αστεροειδών. Το διαστημικό σώμα έχει διάμετρο περίπου 600 μέτρα. Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, είναι Mars-Crosser, δηλαδή διασχίζει την τροχιά του Άρη. Τώρα βρίσκεται στον ουρανό κοντά στο σύμπλεγμα αστέρων Πλειάδες.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_10/255210499/