Αστεροειδείς.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ απειλεί με νέα καταστροφή.

Ο μετεωρίτης, που περισσότερο από δύο μήνες πριν έπεσε στα Νότια Ουράλια έξω από το Τσελιάμπινσκ, μπορεί να στερήσει από τους κατοίκους της περιοχής το νερό.

Εάν ανασυρθεί το θραύσμα του μετεωρίτη βάρους μισού τόνου από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ, μπορεί να σημειωθεί μια τοπική φυσική καταστροφή. Το θέμα είναι ότι η λίμνη αυτή είναι η μόνη πηγή πόσιμου νερού για τους κατοίκους της ομώνυμης πόλης. Τώρα οι τοπικές Αρχές και οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους για το πώς να γίνει αυτό χωρίς να πληγεί ταυτοχρόνως και το σύστημα ύδρευσης της πόλης.

Ο βυθός στο σημείο της πτώσης του ουράνιου θραύσματος είναι καλυμμένος από στρώμα λάσπης πολλών μέτρων και σ’ αυτό έχει κυριολεκτικά κολλήσει ο μετεωρίτης. Η τεχνική που αντλεί το ιζηματογενές έδαφος δεν θα βοηθήσει. Εάν αναδευθεί το νερό, αυτό σημαίνει πως η χώρα θα μείνει χωρίς πόσιμο νερό.

Οι ειδικοί έχουν προτείνει δύο πιθανές τεχνολογικές διαδικασίες.

Είναι δυνατό να ανοιχθούν στο θραύσμα μικρές τρύπες, να τοποθετηθούν γάντζοι και προσεκτικά να ανασυρθεί ο μετεωρίτης με συρματόσχοινα.

Να όμως που ένας επιστήμονας από την Τσεχία πρότεινε στα Ουράλια μια μοναδική τεχνολογία υποβρύχιας αλίευσης του μετεωρίτη. Το ριζοσπαστικό και ασφαλή αυτό τρόπο επινόησε ο Γκιούντερ Κλιέτσκα, ένας Τσέχος γεωφυσικός, βιολόγος και αστροβιολόγος. Εργάστηκε για 14 χρόνια στην Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία NASA, συμμετείχε στην εκτόξευση

της ακάτου εξερεύνησης του Άρη Curiosity και τώρα πρότεινε έναν τρόπο ανέλκυσης του μετεωρίτη.

Για το σκοπό αυτό θεωρεί ο επιστήμονας πρέπει να τον παγώσουν, για την ακρίβεια όλη τη λάσπη γύρω από το μετεωρίτη. Αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει, καθώς τώρα η θερμοκρασία στον πυθμένα της λίμνης είναι μόλις 3 βαθμοί Κελσίου, λέει ο Τσέχος γεωφυσικός Γκιούντερ Κλιέτσκα:

Η αρχή εδώ έχει ως εξής. Πάνω από τον μετεωρίτη υπάρχουν 10 μέτρα νερού. Συν άλλα τρία μέτρα λάσπης, στην οποία έχει κυριολεκτικά βυθιστεί, όταν έπεσε στο βυθό. Πρωτίστως πάνω από τον μετεωρίτη είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί το στρώμα της ιλύς, ώστε να τοποθετηθεί σε αυτόν ένας αισθητήρας.

Ο αισθητήρας είναι απαραίτητος για να υπολογιστεί το βάρος και το μέγεθος του «ξένου» επισκέπτη από το Διάστημα. Εν συνεχεία στον μετεωρίτη θα πλησιάσουν σωλήνες, οι οποίοι θα τροφοδοτούν με υγρό άζωτο. Ο χώρος γύρω τους παγώνει και σχηματίζει έτσι ένα είδος τεράστιου τούβλου από λάσπη. Μπορεί να ανελκυστεί χωρίς βλάβη για το αστικό σύστημα ύδρευσης υποστηρίζει ο Γκιούντερ Κλιέτσκα:

Στον πυθμένα πρέπει να τοποθετηθεί μια φουσκωτή βάρκα, στην οποία μπορεί να ακουμπήσει ο μετεωρίτης. Απομένει να διοχετευτεί αέρας υπό πίεση στο φουσκωτό, ώστε να σηκώσει το μετεωρίτη στην επιφάνεια.

Έτσι λοιπόν η εκσκαφή της λάσπης και κατ’ αυτόν τον τρόπο ο διασκορπισμός της σε ολόκληρη τη λίμνη μολύνοντας ολόκληρο το σύστημα διανομής νερού δεν θα χρειαστεί. Ο Τσέχος επιστήμονας είναι βέβαιος ότι ο μετεωρίτης θα μπορούσε να μεταφέρει στη Γη οργανισμούς από το Διάστημα. Και δεν χρειάζεται να τους διοχετεύσουμε στο σύστημα ύδρευσης της πόλης.

Οι Ρώσοι επιστήμονες ήδη με ακρίβεια έχουν προσδιορίσει τον τόπο, που τώρα βρίσκεται ο μετεωρίτης. Με τη βοήθεια μαγνητομέτρου έχουν καταρτίσει τον μαγνητικό χάρτη της λίμνης και εντόπισαν ανώμαλες ενδείξεις στα 50 μέτρα από το άνοιγμα του πάγου στην επιφάνεια της λίμνης, που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του ξένου επισκέπτη. Οι εργασίες για την ανέλκυση του μετεωρίτη σχεδιάζεται να αρχίσει τις αμέσως επόμενες ημέρες.

http://greek.ruvr.ru/2013_04_29/112035069/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο πιο επικίνδυνος αστεροειδής απέκτησε όνομα.

Ο αστεροειδής 1999 RQ36, προς τον οποίο το 2016 θα

κατευθυνθεί το διαστημόπλοιο OSIRIS-Rex για να συλλέξει δείγματα και να τα φέρει πίσω στη Γη, μετά το διαγωνισμό

που διεξηχθει μεταξύ μαθητών, απέκτησε ένα νέο όνομα – το Benu, προς τιμήν της αρχαίας

αιγυπτιακής θεότητας-ερωδιό, προσωποποίηση της ψυχής του Όσιρις, αναφέρεται στη

σελίδα του προγράμματος.

Ο αστεροειδής (101955) 1999 RQ36 μεγέθους 500 μέτρων, τον οποίο ανακάλυψαν οι

επιστήμονες απασχολημένοι στο πρόγραμμα LINEAR του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της

Μασαχουσέτης, το 2182 θα προσεγγίσει τη Γη. Μετά από την «ακύρωση» της απειλής

του Άποφις και μια σειράς άλλων αστεροειδών, αποτελεί τώρα πια το βασικό επικίνδυνο

αντικείμενο για τον πλανήτη μας.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_01/112291228/

[Δροσος Γεωργιος]

Η NAΣA ετοιμάζει ραντάρ για την επίσκεψη ενός αστεροειδούς 2 χλμ.

Ο αστεροειδής 1998 QE2 μεγέθους 2,7 χιλιομέτρων την 1η Ιουνίου θα πλησιάσει τη Γη σε απόσταση 5,8 εκατ. χιλιομέτρων.

Οι ειδικοί της NAΣA υπολογίζουν να ανιχνεύσουν με ραντάρ τον τεράστιο αυτό «στόχο» και να εξασφαλίσουν ένα μεγάλο όγκο δεδομένων για τις ιδιότητες της επιφάνειας, το σχήμα και την τροχιά του, ανακοίνωσε σήμερα Πέμπτη το Εργαστήριο Αεριωθούμενης Κίνησης της NAΣA.

Τα νέα δεδομένα θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να καθορίσουν την προέλευση του αστεροειδή και επιπλέον να προσδιορίσουν με ακρίβεια την τροχιά του και να μάθουν πώς θα κινηθεί στο μέλλον.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_16/113517085/

[trex]

Βίντεο: η πρώτη αποστολή δειγματοληψίας σε αστεροειδή.

Η NASA ανακοίνωσε ότι ενέκρινε την αποστολή OSIRIS-REx η οποία έχει στόχο την λήψη δειγμάτων από έναν αστεροειδή και την μεταφορά τους στη Γη για μελέτη.

 

Επικεφαλής της αποστολής θα είναι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και το σκάφος θα κατασκευάσει η εταιρεία Lockheed Martin Space Systems. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, το σκάφος θα ξεκινήσει το ταξίδι του το 2016 και μετά από δύο χρόνια θα συναντήσει τον αστεροειδή Bennu. Αρχικά τo σκάφος θα πραγματοποιήσει παρατηρήσεις και μετρήσεις για την κίνηση του αστεροειδούς, τις διάφορες δυνάμεις (μη βαρυτικές) που τον επηρεάζουν κ..α.

 

Στη συνέχεια θα πλησιάσει τον Bennu και θα συλλέξει δείγματα από την επιφάνειά του. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής που υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει πέντε χρόνια. Ο αστεροειδής Bennu επιλέχθηκε επειδή οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος.

 

Στη συνέχεια θα πλησιάσει τον Bennu και θα συλλέξει δείγματα από την επιφάνειά του. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής που υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει πέντε χρόνια. Ο αστεροειδής Bennu επιλέχθηκε επειδή οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://physicsgg.me/2013/05/17/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83/

[trex]

Πέτρινο «κρουαζιερόπλοιο» πλησιάζει τη Γη

Ο αστεροειδής QE2 θα μας επισκεφτεί στις 31 Μαΐου.

 

Νέο Μεξικό

 

Ενας μεγάλος αστεροειδής θα κάνει ένα σχετικά κοντινό αλλά όχι απειλητικό πέρασμα από τη Γη στις 31 Μαΐου. Ο αστεροειδής ονομάζεται QE2 και πολλοί, λόγω του ονόματός του, έσπευσαν να τον συγκρίνουν με το διάσημο κρουαζιερόπλοιο Queen Elizabeth 2 που είναι επίσης γνωστό με τα αρχικά του δηλαδή, QE2. Ο αστεροειδής έχει μέγεθος παρόμοιο με εννέα Queen Elizabeth 2, ένα πλοίο που από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 πραγματοποιεί υπερατλαντικά ταξίδια.

 

Η επίσκεψη

 

Ο QE2 ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 1998 μέσα από το πρόγραμμα Linear, μια ερευνητική προσπάθεια εντοπισμού αστεροειδών που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τη Γη. Το πρόγραμμα έχει οργανωθεί και διευθύνεται από το MIT. Από τις μέχρι τώρα παρατηρήσεις έχει υπολογισθεί ότι η διάμετρος του αστεροειδή είναι περίπου 2.7 χλμ. Οι τελευταίες παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο QE2 θα περάσει στις 31 Μαΐου σε απόσταση περίπου 5.7 εκατομμυρίων χλμ από τον πλανήτη μας. Πρόκειται για απόσταση 15 φορές μεγαλύτερη από εκείνη ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη.

 

Η μελέτη

 

Η απόσταση δεν είναι αρκετά κοντινή ώστε να θεωρείται απειλητική για τον πλανήτη μας αλλά είναι αρκετά κοντινή ώστε να επιτρέψει στους επιστήμονες να στρέψουν τα όργανα τους στον QE2 και να καταγράψουν πολύ κοντινές εικόνες του. Ενα από αυτά τα όργανα θα είναι το ραδιοτηλεσκόπιο διαμέτρου 80 μέτρων που βρίσκεται στο Αστεροσκοπείο Goldstone στην έρημο Μοχάβε στην Καλιφόρνια.

 

Η καταγραφή κοντινών εικόνων θα διαφωτίσει τους επιστήμονες για τον QE2 και πιθανώς να προσφέρει νέα στοιχεία για τους αστεροειδείς και ειδικά εκείνους που κινούνται κοντά στη Γη. Οι επιστήμονες ευελπιστούν να πάνε όλα καλά στη διαδικασία της παρατήρησης του QE2 αφού η επόμενη επίσκεψη του αναμένεται να γίνει σε περίπου 200 χρόνια.

 

Πρέπει να «μεγεθύνουμε» 8 φορές το Queen Elizabeth 2 για να έχουμε μπροστά μας ένα σώμα αντίστοιχου μεγέθους με τον αστεροειδή QE2

 

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.axortagos.gr/petrino-krouazieroploio-plisiazei.html

[Δροσος Γεωργιος]

«Διαστημικό μπιλιάρδο» από Ρώσους επιστήμονες.

Ρώσοι επιστήμονες προτείνουν «να χτυπηθεί» ο αστεροειδής 1999 RQ36. Σήμερα θεωρείται το πιο επικίνδυνο από τα διαστημικά σώματα αυτού του είδους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς ορισμένων ειδικών, αυτός ο αστεροειδής ως αποτέλεσμα της θέρμανσης μιας από τις πλευρές του από τον Ήλιο μπορεί να αλλάξει τροχιά και να πέσει στη Γη το 2182.

Οι ειδικοί του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών πρότειναν να εκτραπεί αυτός ο αστεροειδής από την τροχιά του χτυπώντας τον με έναν άλλο αστεροειδή.

Και εν γένει τον αστεροειδή, που αποτελεί κίνδυνο για τον πλανήτη μας, μπορούμε να τον εκτρέψουμε από την τροχιά του, όπως στο συνηθισμένο μπιλιάρδο: ως στέκα θα λειτουργήσει ένα διαστημικό σκάφος, ως λευκή μπάλα ένας μικρός αστεροειδής και ως μαύρη μπάλα το επικίνδυνο για τη Γη διαστημικό σώμα.

Η ιδέα προέκυψε με αφορμή το λεγόμενη ελιγμό βαρύτητας, που χρησιμοποιείται για τη μεταβολή της ταχύτητας ενός διαστημικού σκάφους, λέει ο επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου της Ρωσικής Ακαδημίας Νάταν Έισμοντ:

Εάν έχετε ένα διαστημόπλοιο και θέλετε χωρίς κόστος σε καύσιμα να αλλάξετε την ταχύτητά του, τότε πετώντας δίπλα σε κάποιον πλανήτη, τη Γη ή τη Σελήνη, μπορείτε να αλλάξετε την ταχύτητα κατά τέτοιο τρόπο ώστε μετά από αυτό το σκάφος σας θα κινηθεί προς την κατεύθυνση, που θέλετε. Και τώρα ας βάλουμε στη θέση αυτού του σκάφους έναν αστεροειδή. Στην περίπτωση αυτή είμαστε σε θέση να στείλουμε αυτούς τους χίλιους πεντακόσιους τόνους προς τα εκεί, που χρειάζεται.

Αρχικώς οι Ρώσοι επιστήμονες μελετούσαν το πρόβλημα του αστεροειδούς Άποφις. Το 2004, όταν ανακαλύφθηκε αυτός ο αστεροειδής, εθεωρείτο ότι απειλεί να συγκρουστεί με τη Γη το 2036. Τώρα οι ειδικοί αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο διευκρινίστηκε ότι μπορούμε να αναμένουμε τα δυσάρεστα από άλλον «συνάδελφο» του Άποφις, τον αστεροειδή 1999 RQ36. Στο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών άρχισαν να αναζητούν γι’ αυτόν την κατάλληλη λευκή μπάλα και συνειδητοποίησαν ότι ο πλέον κατάλληλος γι’ αυτό το ρόλο είναι ο Άποφις.

Από τη Γη μπορεί να εκτοξευθεί προς την κατεύθυνση του Άποφις ένα διαστημικό σκάφος, το οποίο χρησιμοποιώντας τον ελιγμό βαρύτητας θα προσδώσει τη δέουσα ώθηση στον αστεροειδή. Αφού περάσει δίπλα από τη Γη ο διαστημικός περιηγητής θα αλλάξει την τροχιά του και σε τελική ανάλυση θα χτυπήσει τον αστεροειδή 1999 RQ36.

Στη Ρωσία επεξεργάζονται την ιδέα της δημιουργίας ενός είδους διαστημικής παρατεταγμένης δύναμης αστεροειδών.

Προτείνεται να «ακροβολιστούν» μικροί αστεροειδείς-οβίδες κατά τέτοιον τρόπο, ώστε με την εμφάνιση του «εχθρού» να μπορεί να επιλεγεί ο πιο κατάλληλος και να αποσταλεί απευθείας στο στόχο.

Η μέθοδος αυτή, αν και ασυνήθιστη, είναι κατά τους εμπειρογνώμονες, απολύτως υλοποιήσιμη με βάση το τεχνικό επίπεδο, που υπάρχει σήμερα και δεν απαιτεί κανένα τεχνολογικό και επιστημονικό άλμα.

Ο αστεροειδής σε περίγεια τροχιά 1999 RQ36 ανήκει στην ομάδα του Απόλλωνος. Η μέση διάμετρός του είναι 510 μέτρα. Η πτώση αυτού του αστεροειδή στη Γη ισοδυναμεί με έκρηξη 2.700 μεγατόνων τρινιτροτολουόλης.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_20/113777427/

[Δροσος Γεωργιος]

Μια οπτικοποίηση παρουσιάζει με φαντασμαγορικό τρόπο την «καταγεγραμμένη» ιστορία των μετεωριτών στον πλανήτη μας.

Ερχονται από το Διάστημα και χτυπούν σαν απρόσμενες βολίδες απροειδοποίητα τη Γη. Ενίοτε οι επιπτώσεις τους μπορεί να είναι από καταστρεπτικές ως και κοσμογονικές: σε αυτούς αποδίδεται η εξαφάνιση των δεινοσαύρων ενώ όλοι θυμόμαστε τι συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν ένας μετεωρίτης έπεσε ξαφνικά στη Ρωσία προκαλώντας μεγάλες ζημιές και τραυματισμούς. Σίγουρα πάντως είναι θεαματικοί, με την πύρινη λάμψη τους στον αέρα, αν και τις περισσότερες φορές περνούν τη γήινη ατμόσφαιρα εντελώς απαρατήρητοι.

Στα δισεκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του ο πλανήτης μας έχει δεχθεί μάλλον εκατοντάδες χιλιάδες μετεωρίτες, κανείς όμως δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τον ακριβή αριθμό.

Τα 2.500 τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί 45.716 ενώ έχουν βρεθεί σε διάφορα σημεία της Γης 34.842.

Από αυτούς όμως τα ανθρώπινα μάτια έχουν δει «εν δράσει» μόνο τους 1.107, όπως μας πληροφορεί με εξαιρετικά φαντασμαγορικό τρόπο μια οπτικοποίηση της visualizing.org με τον τίτλο Bolides που έχει κερδίσει τα εύσημα ακόμη και από την ιστοσελίδα της NASA. Ο δημιουργός της Κάρλο Ζαπόνι έχει χρησιμοποιήσει τα στοιχεία της βάσης δεδομένων της Μετεωριτικής Εταιρείας (Meteoritic Society) για να συνθέσει την ιστορία όλων αυτών των πτώσεων.

Το χρονολόγιο ξεκινάει από το 861 μ.Χ. Τότε έχουμε την πρώτη «επίσημα» καταγεγραμμένη μαρτυρία για τη θεαματική νυχτερινή πτώση ενός μετεωρίτη στις 19 Μαΐου με το Ιουλιανό ημερολόγιο, στη Νογκάτα της Ιαπωνίας. Το επόμενο πρωί ο εξωγήινος βράχος ανασύρθηκε από την τρύπα που είχε ανοίξει στο έδαφος από τους κατοίκους του χωριού και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον σιντοϊστικό ναό της Σούγκα Τζίντζα όπου και φυλάσσεται ως σήμερα.

Στα αριστερά τού άψογα στυλιζαρισμένου γραφικού και με φόντο τις θεαματικές φωτεινές βολίδες να διασχίζουν τον ουρανό βλέπετε τους μετεωρίτες να «πέφτουν» σε αριθμούς, ανάλογα με τη χρονιά. Στη γραμμή του χρονολογίου βλέπετε επίσης με μπλε χρώμα την καμπύλη της συχνότητάς τους ανά τους αιώνες. Μεταφέροντας το «βελάκι», βρίσκεστε στη χρονιά που επιθυμείτε και βλέπετε τη «δράση» των μετεωριτών στη διάρκειά της.

Οπως θα παρατηρήσετε, η συχνότητα αυξάνεται καθώς πλησιάζουμε προς το 2013, το γεγονός όμως δεν σημαίνει ότι οι μετεωρίτες με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να πυκνώνουν και να πέφτουν σαν το χαλάζι. Απλώς η καταγραφή των παρατηρήσεων άρχισε να γίνεται πιο συστηματική.

Επί χιλιετίες η εμφάνισή τους αποδιδόταν σε θεϊκή παρέμβαση, γι' αυτό και συχνά τα σημεία της πτώσης τους έχουν μετατραπεί σε τόπους λατρείας.

Ο πρώτος που πρότεινε ανοιχτά την ιδέα ότι προέρχονται από το Διάστημα ήταν ένας γερμανός φυσικός, ο Ερνστ Φλόρενς Χλάντνι, ο οποίος δημοσίευσε το 1794 σχετική μελέτη. Η ιδέα του αντιμετωπίστηκε αρχικά με χλευασμό, με το γύρισμα του αιώνα όμως τα πνεύματα άλλαξαν όταν μια αντίστοιχη μελέτη του γάλλου φυσικού, μαθηματικού και αστρονόμου Ζαν-Μπατίστ Μπιό έγινε δεκτή από τη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών.

Ο κ. Ζαπόνι παρουσιάζει επίσης μερικούς από τους σημαντικότερους μετεωρίτες που έχουν καταγραφεί να πέφτουν ή έχουν βρεθεί στη Γη. Κάνοντας «κλικ» επάνω τους μπορείτε να δείτε περισσότερα στοιχεία και να μεταφερθείτε στις αντίστοιχες πληροφορίες της βάσης δεδομένων της Μετεωριτικής Εταιρείας. Για να δείτε την οπτικοποίηση πατήστε εδώ.

http://www.visualizing.org/full-screen/53518

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=514488

 

Στην Ιταλία άνοιξε κέντρο για την παρακολούθηση των μετεωριτών.

Στην ιταλική πόλη Φρασκάτι, στα περίχωρα της Ρώμης, στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών άνοιξε Συντονιστικό Κέντρο παρακολούθησης των ουράνιων σωμάτων που πλησιάζουν τη Γη και τα οποία αποτελούν κίνδυνο.

Η τελετή πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 22/5 με την παρουσία των εκπροσώπων της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, η οποία από το 2008 προωθεί την ανάπτυξη κοινού συστήματος κοινοποίησης για μετεωρίτες.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_22/114028172/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι «φαμίλιες» των διαστημικών βράχων.

Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE επιστήμονες της NASA φτιάχνουν το «γενεαλογικό δέντρο» των αστεροειδών που βρίσκονται στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών και κομητών του ηλιακού μας συστήματος.

Οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE επιτρέπουν στους επιστήμονες της NASA να χαρτογραφήσουν τη μεγάλη ζώνη διαστημικών αντικειμένων του ηλιακού μας συστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία. Η ζώνη αυτή αποτελεί την εστία της μεγάλης πλειονότητας των λεγόμενων NEO (Near Earth Objects), δηλαδή των αστεροειδών και κομητών που κάποια στιγμή περνούν σε σχετικά κοντινές αποστάσεις από τη Γη.

Αυτά τα αντικείμενα εισέρχονται στον «διαστημοδιάδρομο» στον οποίο κινείται η Γη κατά την περιφορά της γύρω από τον Ηλιο και περνούν σε αποστάσεις περί τα 45 εκατομμύρια χλμ από τον πλανήτη μας.

Στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών εκτιμάται ότι βρίσκονται περί τα 600 χιλιάδες αντικείμενα. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής να παρατηρήσουν 120 χιλιάδες εξ αυτών. Με τα δεδομένα που έχουν συλλέξει και επεξεργαστεί διαπίστωσαν ότι 38 χιλιάδες NEO ανήκουν σε 78 διαφορετικές ομάδες, «οικογένειες» όπως τις χαρακτηρίζουν οι ειδικοί. Μάλιστα 28 από αυτές τις οικογένειες εντοπίστηκαν τώρα με τα νέα στοιχεία που έστειλε το WISE.

«Διαχωρίζουμε τις ζέβρες από τις γαζέλες. Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε δυσκολία στο να διαχωρίσουμε σε ποια οικογένεια ανήκει ο κάθε αστεροειδής επειδή πολλές οικογένειες ταξίδευαν σε κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους. Τώρα όμως έχουμε καλύτερη εικόνα και μπορούμε να διακρίνουμε σε ποια οικογένεια ανήκει ένας αστεροειδής» αναφέρει ο Τζόσεφ Μασιέρο, στέλεχος της NASA.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=515419

[Δροσος Γεωργιος]

Μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ: οι αναζητήσεις συνεχίζονται

Στο Τσελιάμπινσκ, πόλη στα νότια των Ουραλίων, όπου φέτος στα μέσα Φεβρουαρίου έπεσε ένας μετεωρίτης, οι επιστήμονες προχώρησαν στη μελέτη του μεγαλύτερου του θραύσματος.. Εξάλλου το βρήκαν μόλις πρόσφατα, μάλιστα όχι ειδικοί, αλλά ένας ερασιτέχνης ερευνητής.

Μέχρι τώρα στο τοπικό Ινστιτούτο Ορυκτολογίας τη βάση των ερευνών του κοσμικού εξωγήινου αφιχθέντος ήταν μικρά, βάρους μερικών γραμμαρίων θραύσματα, που εντοπίστηκαν από τους ειδικούς του Ινστιτούτου.

Για χάρη ενός γραμμαρίου του ουράνιου σώματος, οι ειδικοί αναγκάζονται να ερευνήσουν εκατοντάδες τόνους πετρωμάτων της γης. Εξάλλου το μεγαλύτερο θραύσμα του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ, δεν το βρήκε ούτε ορυκτολόγος, ούτε και γεωλόγος, αλλά ένας συνηθισμένος διευθυντής μεσαίου κλιμακίου από το Τσελιαμπίνσκ. Το θραύσμα αυτό έχει βάρος 3,5 κιλών,- είπε ο ερασιτέχνης ερευνητής Αλεξέι Ουσενκόφ.

- Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου όταν βρήκα πραγματικό μετεωρίτη.

Οι πρώτες αναζητήσεις τον Φεβρουάριο, όταν ο μετεωρίτης έπεσε, δεν έδωσαν κανένα αποτέλεσμα. Όλα ήταν σκεπασμένα από χιόνι. Ο Αλεξέι μόνο πάγωσε τα χέρια του. Οι αναζητήσεις επανάρχισαν μόνο τον Απρίλιο. Από διάφορες εκδοχές καθόρισε την μεσαία τροχιά πτήσης του μετεωρίτη και πήγε στον τόπο της υποτιθέμενης πτώσης θραυσμάτων του. Τελευταία του χαμογέλασε η τύχη.

Εξάλλου ο Αλεξέι πιστεύει ότι το εύρημά του - δεν είναι το μεγαλύτερο τεμάχιο, που έπεσε στη Γη. Κουβέντιασε με πολλούς ντόπιους κατοίκους και κατάλαβε ότι υπάρχουν προφανώς θραύσματα 500 και πάνω κιλών, αλλά η εξεύρεσή τους σήμερα, που όλα είναι σκεπασμένα από πυκνά χόρτα, είναι εξαιρετικά δύσκολο πράγμα.

Εν τω μεταξύ, τώρα στο Τσελιάμπινσκ συνεχίζεται ο διαγωνισμός για το καλύτερο σχέδιο μνημείου του μετεωρίτη, με την επωνυμία «Γίνε διάσημος με τον μετεωρίτη». Από τα 700 και πάνω σχέδια επιλέχτηκαν 5, αλλά στις 24 Ιουνίου θα κατονομαστεί ο νικητής, που θα πάρει βραβείο 100 χιλιάδων ρουβλιών (λίγο περισσότερο από τρεις χιλιάδες δολάρια).

http://greek.ruvr.ru/2013_06_18/116013169/

 

Σιδερένιος αστεροειδής προσέκρουσε στην Τουνγκούσκα.

Ρώσοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχουν στην κατοχή τους μικρά θραύσματα από το μυστηριώδες αντικείμενο που εισήλθε στην ατμόσφαιρα και ισοπέδωσε 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους στη Σιβηρία στις 30 Ιουνίου 1908. H ανάλυσή τους δείχνει ότι επρόκειτο για αστεροειδή πλούσιο σε σίδηρο, ωστόσο το συμπέρασμα δεν πείθει όλους τους ειδικούς.

Ένα και πλέον αιώνα μετά την εναέρια έκρηξη κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα στη Σιβηρία, κανείς δεν έχει καταφέρει να βρει μεγάλα θραύσματα του αντικειμένου, τα οποία θα έδειχναν αν επρόκειτο για αστεροειδή ή κομήτη.

Υπάρχουν ωστόσο εκτιμήσεις για την ισχύ της έκρηξης: τρεις με πέντε μεγατόνοι TNT, όσο ένα ισχυρό πυρηνικό όπλο. Συγκριτικά, η ισχύς του μετεώρου που εξερράγη φέτος πάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας εκτιμάται γύρω στους 460 κιλοτόνους TNT.

Αν και μεγάλα θραύσματα δεν βρέθηκαν ποτέ, στο έδαφος της Τουνγκούσκα έχουν εντοπιστεί μικροσκοπικά μαγνητικά σφαιρίδια. Οι επιστήμονες όμως συνεχίζουν να διαφωνούν για το κατά πόσο είναι πραγματικά υπολείμματα του εισερχόμενου αντικειμένου.

Η νέα μελέτη εστιάζεται σε θραύσματα βράχων, όλα μικρότερα από ένα χιλιοστό σε διάμετρο, τα οποία συλλέχθηκαν το 1978 από έναν τυρφώνα κοντά στο σημείο της έκρηξης.

Ο Βίκτορ Κβασνότσια του Ινστιτούτου Γεωχημείας στην ουκρανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών παρουσιάζει εικόνες ηλεκτρονικού μικροσκοπίου διέλευσης, οι οποίες δείχνουν ότι τα θραύσματα αποτελούνται κυρίως από άνθρακα και περιέχουν νικέλιο και ενώσεις του σιδήρου σε αναλογίες που παραπέμπουν σε αστεροειδή.

Επιπλέον, τα θραύσματα περιέχουν μια εξωτική μορφή του άνθρακα (lonsdaleite) με κρυσταλλική δομή ανάμεσα στο διαμάντι και το γραφίτη, η οποία σχηματίζεται σε συνθήκες ακραίας πίεσης και θερμοκρασίας.

«Τα δείγματα έχουν σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά ορυκτά που βλέπουμε σε μετεωρίτες πλούσιους σε διαμάντια» λέει ο Κβασνότσια στο Nature.com.

http://www.nature.com/news/rock-samples-suggest-meteor-caused-tunguska-blast-1.13163

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Planetary and Space Science.

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0032063313001116

Ανεξάρτητοι ειδικοί που κλήθηκαν να σχολιάσουν τα αποτελέσματα στο Nature δηλώνουν πάντως ότι διατηρούν τις αμφιβολίες τους.

Πρώτον, τα θραύσματα περιέχουν λιγότερο ιρίδιο από όσο θα αναμενόταν για έναν σιδερένιο μετεωρίτη. Δεύτερον και κυριότερο, το στρώμα τύρφης μέσα στο οποίο βρέθηκαν τα θραύσματα δεν έχει χρονολογηθεί, και επομένως θα μπορούσε θεωρητικά να πρόκειται για υλικά μετεωριτών που είχαν πέσει στη Γη πολύ νωρίτερα από το συμβάν του 1908.

Ο Δρ Κβασνότσια σκοπεύει τώρα να συνεχίσει τις αναλύσεις προκειμένου να επιβεβαιώσει τα ευρήματά του. Δεδομένου όμως ότι έχουν περάσει 105 χρόνια μετά την έκρηξη, η απάντηση ίσως δεν γίνει ποτέ γνωστή πέραν πάσης αμφιβολίας.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=517499

[Δροσος Γεωργιος]

Νέο πρόγραμμα εντοπισμού και αντιμετώπισης επικίνδυνων αστεροειδών.

Μπορεί να έχει εντοπιστεί το 95% των αστεροειδών που έχουν μέγεθος και τροχιά τέτοια που να αποτελούν εν δυνάμει κινδύνους για τη Γη αλλά η NASA δεν αισθάνεται... ασφαλής. Για αυτό τα στελέχη της ανακοίνωσαν ένα νέο πρόγραμμα εντοπισμού και αντιμετώπισης των απειλητικών διαστημικών αντικειμένων.

Το πρόγραμμα ονομάζεται Asteroid Grand Challenge και η NASA ζητά την συμμετοχή και συνεργασία σε αυτό άλλων διαστημικών υπηρεσιών, διαφόρων επιστημονικών φορέων, του ιδιωτικού τομέα που δραστηριοποιείται στο Διάστημα αλλά και κάθε επιστήμονα ή ερασιτέχνη αστρονόμου που πιστεύει ότι έχει να συνεισφέρει κάτι σε αυτό το ζήτημα.

(Πεδιο ερευνας για τους δεκαδες φιλους του AstroVox.Σημειωτέον οτι οι αστεροειδείς παιρνουν συχνα τα ονοματα οσων τους ανακαλύπτουν)

Η NASA επιζητά όχι μόνο τον εντοπισμό όλων των απειλητικών αστεροειδών αλλά και προτάσεις για την αντιμετώπισή τους.

«Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στον εντοπισμό και την κατηγοριοποίηση των αστεροειδών καθώς και στο να υπάρξουν νέες καινοτόμες προσεγγίσεις για την επίλυση του προβλήματος που είναι παγκόσμιο» ανέφερε στη διάρκεια της ανακοίνωσης του νέου προγράμματος η υποδιοικητής της NASA Λόρι Γκάρβερ.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=518454

 

Μετεωρίτης «φορέας» RNA.

Η μελέτη ενός μετεωρίτη που εντοπίσθηκε στην Ανταρκτική ισχυροποιεί τη θεωρία ότι η ζωή ή τουλάχιστον τα δομικά υλικά της δεν παρήχθησαν στη Γη αλλά έφθασαν στον πλανήτη μας από το Διάστημα.

Επιστήμονες του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA (UHNAI) που λειτουργεί στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης μελέτησαν έναν από τους μετεωρίτες που εντοπίσθηκαν σε ερευνητική αποστολή στην Ανταρκτική την περίοδο 2009-2010.

Αρχικά η ανάλυση της σύστασής του έδειξε ότι ο μετεωρίτης προερχόταν από τον Αρη. Χρησιμοποιώντας ένα προηγμένο φασματόμετρο μάζας (ion microprobe) οι ερευνητές ανέλυσαν τα «αγγεία» αργίλου του μετεωρίτη. Αφού διαχώρισαν οτιδήποτε αποτελούσε προϊόν μόλυνσης από τις γήινες συνθήκες οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα βορίου στα αγγεία ήταν δέκα φορές υψηλότερα από αυτά που έχουν βρεθεί σε οποιαδήποτε μετεωρίτη που έχει υποστεί ανάλυση.

Είναι γνωστό ότι η οξειδωμένη μορφή του βορίου (ο εστέρας βορικού οξέως) είναι πιθανό να έχει παίξει κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του RNA, ενός εκ των δομικών υλικών της ζωής που θεωρείται «προάγγελος» του DNA.

«Ο εστέρας βορικού οξέως μπορεί να έχει παίξει κρίσιμο ρόλο στην εμφάνιση της ζωής στη Γη επειδή μπορεί να σταθεροποιήσει τη ριβόζη, ένα από τα βασικά συστατικά του RNA» αναφέρει ο Τζέιμς Στίβενσον, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το RNA ήταν το πρώτο μόριο που αποθήκευε πληροφορίες και τις περνούσε στην επόμενη γενιά, μηχανισμός κρίσιμος για την διαδικασία της εξέλιξης. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS One».

Στην φωτογραφία εικόνα από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο των «αγγείων» αργίλου του μετεωρίτη στα οποία εντοπίσθηκαν συστατικά που συνδέονται με τη ζωή.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=517466

[Δροσος Γεωργιος]

Περισσότερα για το Asteroid Grand Challenge.

Η νέα αυτή πρωτοβουλία της NASA έρχεται να συμπληρώσει την ήδη υπάρχουσα ARM (Asteroid Redirect Mission).

Το ARM, που παρουσιάστηκε πριν από μερικούς μήνες, είναι μία πρόταση 100 εκατ. δολαρίων της NASA για τη δέσμευση ενός αστεροειδούς και την τοποθέτησή του σε σταθερή τροχιά κοντά στη Σελήνη για τη μελέτη του από αστροναύτες μέχρι το 2021.

Όπως ανακοίνωσε η NASA, η ίδια έχει τη δυνατότητα εντοπισμού περίπου του 95% των πιθανών «επικίνδυνων» ιπτάμενων αντικειμένων (με διάμετρο ίση ή μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου).

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ένας αστεροειδής αντίστοιχου μεγέθους είναι «υπεύθυνος» για την εξαφάνιση του 75% των διαφόρων ειδών του πλανήτη, μεταξύ των οποίων και οι δεινόσαυροι, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Και παρόλο που στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας υπάρχει πάντα η τεχνολογία για να αποφευχθεί μία τέτοια καταστροφή, στην πραγματικότητα η Γη δεν έχει κανέναν αποτελεσματικό τρόπο για να αποτρέψει έναν τέτοιο αστεροειδή σε περίπτωση που την απειλήσει.

Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρουσίαση της πρωτοβουλίας Asteroid Grand Challenge στα κεντρικά γραφεία της NASA:

http://physicsgg.me/2013/06/20/nasa-%ce%b2%ce%bf%ce%b7%ce%b8%ce%ae%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf/

[Δροσος Γεωργιος]

10.000 τα ουράνια σώματα που περιφέρουν τη Γη.

Τα 10.000 έφθασαν πλέον τα ουράνια σώματα -αστεροειδείς και κομήτες- που έχουν ανακαλυφθεί ότι περνούν κοντά από τη Γη. Το ιστορικό ορόσημο επιτεύχθηκε με την ανακάλυψη του αστεροειδούς 2013 MZ5, όπως ανακοίνωσε η NASA, η οποία διαθέτει το ειδικό πρόγραμμα παρακολούθησης διαστημικών αντικειμένων κοντινών στη Γη (Near - Earth Object Program ή εν συντομία ΝΕΟ).

«Η ανακάλυψη 10.000 αντικειμένων κοντά στη Γη αποτελεί σημαντικό ορόσημο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του προγράμματος ΝΕΟ Λίντλεϊ Τζόνσον. «Όμως, υπάρχουν τουλάχιστον δεκαπλάσια αντικείμενα που απομένει να εντοπιστούν πριν καθησυχαστούμε ότι έχουμε βρει οποιοδήποτε αντικείμενο θα μπορούσε να πέσει στη Γη και να προξενήσει σημαντική ζημιά στους πολίτες του πλανήτη μας», πρόσθεσε.

Το 98% των κοντινών στη Γη αντικειμένων έχουν ανακαλυφθεί από παρατηρητήρια της NASA. Ο Νο 10.000 στη σχετική λίστα, ο αστεροειδής 2013 MZ5, έχει μήκος περίπου 300 μέτρων και η τροχιά του δεν πλησιάζει πολύ τον πλανήτη μας, οπότε δεν θεωρείται δυνητικά απειλητικός. Ανακαλύφθηκε στις 18 Ιουνίου με το τηλεσκόπιο Pan-STARRS-1 στη Χαβάη.

Αντικείμενα ΝΕΟ (Near - Earth Objects) θεωρούνται οι αστεροειδείς και κομήτες που, κατά την περιφορά τους, πλησιάζουν τη Γη σε απόσταση μικρότερη των 45 εκατ. χιλιομέτρων. Οι διαστάσεις τους ποικίλουν από λίγα μέτρα έως 41 χιλιόμετρα για τον μεγαλύτερο αστεροειδή, τον 1036 Γανυμήδη.

Το πρώτο αντικείμενο ΝΕΟ ανακαλύφθηκε το 1898 και για τον επόμενο αιώνα δεν είχαν ανακαλυφθεί πάνω από 500 ακόμα. Όμως, όταν μετά το 1998 η NASA έθεσε σε εφαρμογή το Πρόγραμμα ΝΕΟ, με επικεφαλής τον Ντον Γιέομανς, ο αριθμός των ανακαλύψεων αυξήθηκε κατακόρυφα για να φθάσει πλέον τις 10.000. Σήμερα, οι κυριότερες ομάδες παρατήρησης ΝΕΟ (υπό την εποπτεία της NASA) είναι το Catalina Sky Survey, το Pan-STARRS του πανεπιστημίου της Χαβάης και το LINEAR του πανεπιστημίου ΜΙΤ.

Από τα 10.000 ήδη γνωστά σώματα ΝΕΟ, περίπου το ένα στα δέκα (ποσοστό 10%) είναι μεγαλύτερα από ένα χιλιόμετρο.

Αυτό το μέγεθος κρίνεται αρκετό για να προκαλέσει παγκοσμίου επιπέδου καταστροφές, ακόμα και πλήρη εξαφάνιση του ανθρώπινου πολιτισμού, αν πέσει στη Γη.

Ευτυχώς, σύμφωνα με τη NASA, κανένα από αυτά τα μεγάλα σώματα προς το παρόν δεν φαίνεται να αποτελεί άμεση απειλή, αν και εκτιμάται ότι μερικές δεκάδες μεγάλα σώματα δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα.

Η μεγάλη πλειονότητα των ΝΕΟ είναι μικρότερα από ένα χιλιόμετρο- όσο μικρότερο το μέγεθός τους, τόσο μεγαλύτερος ο αριθμός τους. Έτσι, εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 15.000 σώματα με μέγεθος 140 μέτρων (περίπου όσο ένα γήπεδο) και πάνω από ένα εκατομμύριο με μέγεθος 30 μέτρων. Για να προκληθεί σημαντική καταστροφή σε μια κατοικημένη περιοχή, πρέπει να πληγεί από σώμα τουλάχιστον 30 μέτρων. Περίπου το 30% των σωμάτων μεγέθους 140 μέτρων και μόνο το 1% των σωμάτων μεγέθους 30 μέτρων έχουν βρεθεί, συνεπώς πολλά ακόμα πρέπει να ανακαλυφθούν για να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/06/2013_505888

 

Ο πύραυλος «Σατανάς» μπορεί να προστατεύσει από διαστημικές απειλές.

Ένας διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος, για παράδειγμα, όπως ο «Βοεβόντα» (σύμφωνα με την ταξινόμηση του ΝΑΤΟ «Σατανάς»), μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή μικρών διαστημικών σωμάτων μεγέθους μέχρι 100 μ, που απειλούν τη Γη, αν σε αυτόν τον πύραυλο προστεθεί ένα επιπλέον τμήμα επιτάχυνσης, δήλωσε ο Ρώσος επιστήμονας Σαμπίτ Σαϊτγκαράεφ.

Οι πύραυλοι αυτού του τύπου μπορούν να βρίσκονται για περισσότερα από 10 χρόνια σε κατάσταση ετοιμότητας για εκτόξευση. Αυτοί οι πύραυλοι δε χρειάζεται να γεμίζουν με καύσιμα πριν την εκτόξευση, και με τη βοήθειά τους μπορούν να καταστραφούν αντικείμενα, τα οποία έχουν εντοπιστεί 5-6 ώρες πριν από την αναμενόμενη σύγκρουση με τη Γη.

http://greek.ruvr.ru/2013_06_23/116452402/

 

Ο μετεωρίτης που έπεσε στο Τσελιάμπινσκ ίσως να περιείχε πάγο.

Ο πυρήνας του μετεωρίτη, που έπεσε στην περιοχή Τσελιάμπινσκ στις 13 Φεβρουαρίου 2013, αποτελείται πιθανότατα από πάγο, σύμφωνα με τους επιστήμονες που συμμετείχαν στο διεθνές συνέδριο με τίτλο «Αστεροειδείς και κομήτες. Το φαινόμενο στο Τσελιάμπινσκ και η εξέταση της πτώσης μετεωρίτη στη λίμνη Τσεμπαρκούλ» μεταδίδει το πρακτορείο Itar-tass.

Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, ο μετεωρίτης αντιστοιχεί στην κατηγορία των χονδριτών. Άλλοι ειδικοί τόνισαν ότι οι πετρώδεις μετεωρίτες δεν εκρήγνυνται στον ουρανό, επειδή δεν μπορούν να θερμανθούν αρκετά.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο οφείλεται στο γεγονός ότι, ο πυρήνας του κομήτη αποτελείται από πάγο.

Κατά τη διάρκεια του διήμερου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Τσελιάμπινσκ παρουσιάστηκαν 30 μελέτες και το 40% τω συμμετεχόντων ήταν νέοι επιστήμονες. Ήταν το πρώτο συνέδριο αφιερωμένο στη μελέτη των μετεωριτών που πραγματοποιήθηκε στη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια.

http://rbth.gr/news/2013/06/25/o_meteoriti_poy_epese_sto_tseliampinsk_iso_na_perieixe_pago_23077.html

 

Η ανέλκυση του μετεωρίτη «Τσελιάμπινσκ» θα κοστίσει $1 εκατ.

Ο προϊστάμενος του τμήματος εξωγήινης γεωφυσικής και γεωλογίας του τμήματος θετικών επιστημών του πανεπιστημίου του Καρόλου (Πράγα, Τσεχία) Γκιούντερ Κλέτετσκα δήλωσε ότι η ανέλκυση ενός μέρους του μετεωρίτη «Τσελιάμπινσκ» με διάμετρο 6 μέτρων από το βυθό της λίμνης Τσερμπακούλ μπορεί να κοστίσει 1$ εκατ.

Οι Τσέχοι επιστήμονες θέλουν να παγώσουν μια στήλη λάσπης γύρω από το μετεωρίτη και με αυτό τον τρόπο να σηκώσουν στην επιφάνεια.

Ο Κλέτετσκα ανέφερε και για μία άλλη, λιγότερο δαπανηρή εναλλακτική λύση, η οποία θα κοστίσει $10000. Ο επιστήμονας προτείνει να κατασκευαστεί γύρω από το μετεωρίτη που έπεσε, ένα πηγάδι από μπετόν και να μαζευτεί από εκεί το νερό μαζί με τη λάσπη.

Ο μετεωρίτης που ονομάστηκε αργότερα «Τσελιάμπινσκ», έπεσε στην περιοχή του Τσελιάμπινσκ της ΡΟ στις 15 Φεβρουαρίου.

http://greek.ruvr.ru/2013_06_23/116445582/

[Δροσος Γεωργιος]

Προβλήματα στο «αστεροειδές» σχέδιο της ΝΑΣΑ.

Η «αστεροειδής πρωτοβουλία» της ΝΑΣΑ ήδη από το πρώτο στάδιο βρέθηκε αντιμέτωπη με προβλήματα. Ανάμεσα στους αστεροειδείς δεν υπάρχει ούτε ένας κατάλληλος. Πολλοί εμπειρογνώμονες δεν αποκλείουν τη δυνατότητα αναθεώρησης του σχεδίου.

Η ουσία της «πρωτοβουλίας», που ανακοινώθηκε τον Απρίλιο, συνίσταται στα ακόλουθα: επιλέγεται ένα ουράνιο σώμα μάζας περίπου 500 τόνων και σ΄αυτό αποστέλλεται ένα αυτόματο διαστημόπλοιο, το οποίο θα αρπάξει το «τρόπαιο» με ειδική «τσάντα» και θα το μετατοπίσει σε σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Και το 2021 προς συνάντησή του θα εκτοξευθεί το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Orion. Οι αστροναύτες θα αποβιβαστούν στην επιφάνεια του ουράνιου σώματος και θα πάρουν δείγματα. Εκτός της επιστημονικής αξίας αυτό πρέπει να δώσει πρακτική πείρα για μια αποστολή στον Άρη. Το σχέδιο ανταποκρίνεται στα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ στο διάστημα, σύμφωνα με τα οποία οι Αμερικανοί πρέπει να αποβιβαστούν σε αστεροειδή.

Αφού μελέτησαν τις παραμέτρους 10 χιλ. γνωστών ουράνιων σωμάτων, οι ειδικοί της ΝΑΣΑ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κανένας από αυτά δεν ικανοποιεί τα απαραίτητα κριτήρια.

Αν αποκλειστούν τα μεγάλα σώματα, θα μείνουν μερικά εν δυνάμει αποδεκτά. Ωστόσο αυτά είτε περνούν μακριά από τη Γη, είτε με υπερβολικά μεγάλη ταχύτητα και δεν είναι δυνατή η αναχαίτισή τους.

Η «αστεροειδής πρωτοβουλία» ήταν τρωτή από την αρχή, θεωρεί ο συντάκτης του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Αφανάσιεφ:

- Από αστρονόμους έχει επιβεβαιωθεί ότι κατάλληλοι αστεροειδείς στο Ηλιακό μας σύστημα υπάρχουν, όμως δεν τους βλέπουν τα σύγχρονα τηλεσκόπια. Γι΄αυτό είτε πρέπει να αναζητηθούν νέοι, είτε να βρεθεί λύση με άλλο τρόπο. Προσωπικά θεωρώ ότι ο ίδιος ο στόχος έχει τεθεί κάπως τεχνητά.

Το τράβηγμα του αστεροειδή και η απόβαση σε αυτόν είναι περίπου σαν να λέμε – «αν ο Μωάμεθ δεν πηγαίνει στο βουνό, ας μετακινήσουμε προς αυτόν το βουνό».

Ποια είναι η λύση; Η ΝΑΣΑ βλέπει δυο επιλογές. Πρώτον, να επιδιωχθεί η εξεύρεση ενός κατάλληλου σώματος ανάμεσα στα ακόμα μη ανακαλυφθέντα. Ο αριθμός των ουράνιων σωμάτων, τα οποία τακτικά διέρχονται κοντά από τη Γη, μπορεί να ανέρχεται σε μισό εκατομμύριο. Για να γίνουν αντιληπτά, χρειάζεται ειδικό τηλεσκόπιο, που θα λειτουργεί έξω από τα όρια της γήινης ατμόσφαιρας. Μια τέτοια συσκευή, τη Sentinel προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2017. Αλλη μια επιλογή είναι η αποκοπή ενός κομματιού 100 τόνων από κάποιο μεγάλο αστεροειδή και η μετέπειτα μελέτη του. Πως και με ποιο εργαλείο να αποκοπεί, προς το παρόν δεν είναι σαφές, μια συνηθισμένη έκρηξη θα δώσει πολλά μικρά θραύσματα. Οι μεγάλοι αστεροειδείς έχουν και άλλα πλεονεκτήματα: η δομή τους είναι ανομοιογενής, πράγμα που παρέχει τη δυνατότητα δειγματοληψίας από διάφορα σημεία τους.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες που έδωσαν συνέντευξη στη «Φωνή της Ρωσίας», επί του παρόντος στο Κογκρέσο των ΗΠΑ συνεχίζονται οι συζητήσεις για τη χρηματοδότηση στον προϋπολογισμό του 2014 αποστολής για την κατάληψη ενός αστεροειδή. Τα μέλη του Κογκρέσου, κατα πάσαν πιθανότητα, ξέρουν τις δυσκολίες που υπάρχουν στο αστεροειδές σχέδιο. Ωστόσο το αν αυτό θα ακυρωθεί ή όχι, εξαρτάται από τα λόμπι της ΝΑΣΑ και του βιομηχανικού τομέα.

Σχετική Δημοσίευση 8/4/2013-Σελ.4

http://greek.ruvr.ru/2013_06_26/116629368/

[Δροσος Γεωργιος]

Tο κρουστικό κύμα του αστεροειδή στη Σιβηρία διέτρεξε δύο φορές όλη τη Γη.

Το κρουστικό κύμα, το οποίο προκλήθηκε από τον αστεροειδή που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία φέτος τον Φεβρουάριο, ήταν τόσο δυνατό, ώστε ταξίδεψε δύο φορές γύρω από όλο τον πλανήτη μας.

http://physicsgg.me/2013/02/15/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1/

Σύμφωνα με το BBC, το φαινόμενο ερευνήθηκε από μία ομάδα με επικεφαλής τον Αλεξίς Λε Πισόν της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας της Γαλλίας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters» ["2013 Russian Fireball largest ever detected by CTBTO infrasound sensors", Alexis Le Pichon et al].

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/grl.50619/abstract

Τα στοιχεία που μελετήθηκαν ήταν από το διεθνές δίκτυο του Οργανισμού που επιτηρεί την τήρηση της απαγόρευσης των πυρηνικών δοκιμών.

Οι 20 σταθμοί του εν λόγω δικτύου, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι στον κόσμο, ανιχνεύουν ακουστικά κύματα πολύ χαμηλής συχνότητας (υπόηχους), τα οποία προέρχονται από τυχόν πυρηνικές εκρήξεις.

Όμως, μπορούν να εντοπίσουν και εκρήξεις από άλλες πηγές, όπως εν προκειμένω την έκρηξη του αστεροειδούς πάνω από τη Ρωσία.

Οι Γάλλοι ερευνητές ανέφεραν ότι η ενέργεια από την έκρηξη του αστεροειδούς μήκους 17 μέτρων και βάρους περίπου 10.000 τόνων ήταν ισοδύναμη με 460 κιλοτόνους ΤΝΤ και απελευθέρωσε τη μεγαλύτερη ενέργεια μετά την ανάλογη έκρηξη πάνω από την Τουνγκούσκα της Σιβηρίας το 1908.

Όπως επισημαίνουν, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που το διεθνές δίκτυο για την ανίχνευση των πυρηνικών δοκιμών ανιχνεύει υποηχητικά κύματα που διατρέχουν δύο φορές όλη τη Γη. Ο «απόηχος» της έκρηξης ήταν αισθητός από τους σταθμούς ανίχνευσης επί σχεδόν τρεις μέρες μετά το συμβάν.

Η συνολική απόσταση που διέτρεξαν τα κρουστικά κύματα, ήταν περίπου 85.000 χιλιόμετρα.

Μια νέα μελέτη για το περιστατικό της Τουνγκούσκα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη πιθανότατα προκλήθηκε από ένα βαρύ μετεωρίτη πλούσιο σε σίδηρο. Τη μελέτη διεξήγαγαν επιστήμονες της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας με επικεφαλής τον Βίκτορ Κβασνίτσια και τη δημοσίευσαν στο περιοδικό πλανητικής επιστήμης «Planetary and Space Science». Η έκρηξη στη Σιβηρία εκτιμάται ότι ήταν ισοδύναμη με τρεις έως πέντε μεγατόνους ΤΝΤ, εκατοντάδες φορές πιο ισχυρή από την έκρηξη στη Χιροσίμα, και ισοπέδωσε μια τεράστια (ευτυχώς ακατοίκητη από ανθρώπους) έκταση σιβηρικού δάσους 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

http://physicsgg.me/2013/06/28/t%ce%bf-%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b9/

[Skyline]

2.000 τετραγωνικα χιλιομετρα δασους ισοπεδωθηκαν; Μιλαμε για 40Χ50 χιλιομετρα εκταση. Αν επεφτε στην Αττικη θα ισοπεδωνε ολοκληρο το λεκανοπεδιο Αττικης μεχρι και την Ελευσινα αλλα και τα Σπατα!

[Δροσος Γεωργιος]

Οι Κένταυροι είναι τελικά κομήτες.

Τα στοιχεία που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE δίνουν απάντηση σε ένα από τα μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος το οποίο προβληματίζει όλα αυτά τα χρόνια τους επιστήμονες. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία τα κοσμικά σώματα που είναι γνωστά ως «Κένταυροι» είναι κατά πάσα πιθανότητα κομήτες και όχι αστεροειδείς.

Σε μια περιοχή ανάμεσα στον Δία και τον Ποσειδώνα κινούνται διαφόρων ειδών ουράνια σώματα. Οι επιστήμονες εντόπισαν πριν από 35 χρόνια για πρώτη φορά πολύ μεγάλα ουράνια σώματα που είχαν παράξενη κίνηση και συμπεριφορά. Εξαιτίας της ασταθούς τροχιακής κίνησης τους οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν πρόκειται για αστεροειδείς ή κομήτες.

Πιο συγκεκριμένα οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν είναι σώματα που προέρχονται από το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος και κινούνται προς τις εξωτερικές του περιοχές ή αν συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή αν ξεκινούν από τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος και ταξιδεύουν στο εσωτερικό του.

Επειδή λοιπόν τα σώματα αυτά έμοιαζαν να είναι μισός αστεροειδής και μισός κομήτης οδήγησε τους επιστήμονες στο να τους βαφτίσουν «Κενταύρους».

Το WISE πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τους Κενταύρους. Εντόπισε και φωτογράφησε δεκάδες Κενταύρους ορισμένους από τους οποίους έβλεπαν για πρώτη φορά οι επιστήμονες. Το πιο σημαντικό ήταν ότι οι εικόνες ήταν «καθαρές» χωρίς φυσικά εμπόδια (π.χ κοσμική σκόνη) επιτρέποντας έτσι στους ειδικούς να μελετήσουν διάφορα χαρακτηριστικά των Κενταύρων όπως την ανακλαστικότητα τους. Η ανακλαστικότητα ενός σώματος είναι υπεύθυνη για την απόχρωση ενός κοσμικού σώματος στο ορατό φως.

Η απόχρωση που έχουν οι κομήτες είναι λιγότερο φωτεινή από εκείνη των αστεροειδών επειδή σύμφωνα με τους επιστήμονες οι επιφάνεια τους είναι πιο «σκούρα» και έτσι η ανάκλαση του φωτός σε αυτή κάνει τους κομήτες να μοιάζουν πιο σκοτεινά σώματα. Τα ευρήματα του WISE δείχνουν ότι τουλάχιστον τα 2/3 των Κενταύρων είναι κομήτες που προέρχονται από τις απομακρυσμένες παγωμένες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος.

«Οπως τα μυθικά πλάσματα έτσι και οι Κένταυροι του ηλιακού μας συστήματος φαίνεται ότι διαθέτουν διπλή ζωή. Τα στοιχεία που αναλύσαμε υποδεικνύουν ότι οι Κένταυροι ανήκουν στην κατηγορία των κομητών και προέρχονται από τα βάθη του ηλιακού μας συστήματος» αναφέρει ο Τζέημς Μπάουερ, του Εργαστηρίου Αεροπροώθησης (JPL) της NASA που ήταν επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=523884

[Δροσος Γεωργιος]

Οι αστρονόμοι επέλεξαν τον πιθανό «γεννήτορα» της βολίδας του Τσελιάμπινσκ.

Οι Ισπανοί αστρονόμοι κατέληξαν στην επιλογή μεταξύ των γνωστών στους επιστήμονες αστεροειδείς, του υποψηφίου για το ρόλο του γεννήτορα της ουράνιας βολίδας του Τσελιάμπινσκ.

Κατά τη γνώμη τους, στα Ουράλια Όρη μπορούσε να πέσει τμήμα του αστεροειδούς 2011 ΕΟ40, σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε άρθρο των επιστημόνων, το οποίο έγινε δεκτό προς δημοσίευση στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Στα μέσα Φεβρουαρίου οι κάτοικοι σειράς περιοχών των Ουραλίων παρατήρησαν ουράνιες βολίδες – φλεγόμενες σφαίρες με ουρά, η πτήση των οποίων ολοκληρώνονταν με έκρηξη και λάμψη. Η μάζα του κοσμικού αυτού αντικειμένου πριν την έκρηξη, κατά τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, ήταν περίπου 10000 τόνοι, η διάστασή τους περίπου 17 μέτρα.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_31/231661901/

[Δροσος Γεωργιος]

Η έκρηξη αστεροειδή στη Ρωσία «ίσως ήταν μόνο η αρχή»

Ο αστεροειδής που τραυμάτισε 1.000 και πλέον ανθρώπους, όταν εξερράγη πάνω από το Τσελαμπίνσκ της Ρωσίας τον περασμένο Φεβρουάριο, δεν αποκλείεται να ήταν μέλος μιας ολόκληρης ομάδας διαστημικών βράχων, οι οποίοι θα μπορούσαν να απειλήσουν τη Γη και στο μέλλον -αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι τελευταίες προσομοιώσεις στον υπολογιστή.

Το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ, με διάμετρο που εκτιμάται στα 18 μέτρα και βάρος γύρω στους 11.000 τόνους, ήταν o πρωταγωνιστής της ισχυρότερης πρόσκρουσης στον πλανήτη μετά τη μυστηριώδη έκρηξη της Τουνγκούσκα στη Σιβηρία το 1908.

Ο εισερχόμενος βράχος δεν είχε γίνει αντιληπτός καθώς πλησίαζε λόγω του σχετικά μικρού μεγέθους του, αλλά και επειδή κρυβόταν μέσα στην εκτυφλωτική λάμψη του Ήλιου. Όμως οι δεκάδες κάμερες που κατέγραψαν την πορεία του στην ατμόσφαιρα και την τελική έκρηξή του επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν χονδρικά την πορεία του.

Ο Κάρλος και ο Ραούλ ντε λα Φουέντε Μάρκος, δύο αδέλφια που μελετούν τους αστεροειδείς στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, προσπάθησαν να διαπιστώσουν αν ο αστεροειδής του Τσελιαμπίνσκ ακολουθούσε μοναχική πορεία, ή αν αντίθετα ήταν μέλος κάποιας ομάδας αστεροειδών.

Δεδομένου ότι οι ερευνητές δεν γνώριζαν με ικανοποιητική ακρίβεια την τροχιά που ακολουθούσε ο εισερχόμενος βράχος, προσπάθησαν να την υπολογίσουν εξετάζοντας δισεκατομμύρια πιθανές πορείες που θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει στην πρόσκρουση.

Όταν κατέληξαν στις δέκα πιθανότερες τροχιές, ανέτρεξαν στον κατάλογο αστεροειδών που συντάσσει η NASA, και βρήκαν τελικά 30 αστεροειδείς, διαμέτρου 5 έως 200 μέτρων, οι οποίοι κινούνται σε παρόμοιες τροχιές.

Το δίδυμο των ερευνητών εικάζει μάλιστα ότι τα σώματα αυτά μπορεί να είναι συντρίμμια ενός μεγαλύτερου, σαθρού αστεροειδή που διαλύθηκε πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

«Υπάρχουν κι άλλα αντικείμενα με την ίδια τροχιακή υπογραφή που θα μπορούσαν να συναντήσουν τον πλανήτη μας στο μέλλον» γράφουν οι ερευνητές στη μελέτη, η οποία έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society: Letters.

Είναι επίσης διαθέσιμη στη μορφή προέκδοσης εδώ.

http://arxiv.org/abs/1307.7918

Δεδομένου πάντως ότι οι υπολογισμοί της μελέτης δεν μπορεί παρά να είναι προσεγγιστικοί, και οι τροχιές της ύποπτης συμμορίας δεν είναι ακόμα καλά γνωστές, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν ο κίνδυνος είναι όντως υπαρκτός και πότε θα πρέπει να περιμένουμε το επόμενο συμβάν.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231260427

 

Το κυνήγι των μετεωριτών.

Στη Δημοκρατία του Ταταρστάν στην περιοχή του Βόλγα εγκαινιάστηκε ένα μοναδικό παρατηρητήριο. Το τηλεσκόπιό, που έχει σχεδιαστεί από Ρώσους αστροφυσικούς, αποτελείται από 9 μικρά τηλεσκόπια και μπορεί να εξασφαλίζει αδιάκοπη παρατήρηση όλων των μερών του Ουρανού.

Το νέο όργανο θα μπορεί να διακρίνει ακόμα και το μικρότερο διαστημικό σκουπίδι. Πρόκειται για ένα μέρος της «ασπίδας» από τους μετεωρίτες, λένε οι εμπειρογνώμονες.

«Κυνηγός των μετεωριτών» - έτσι οι αστρονόμοι στην πρωτεύουσα του Ταταρστάν Καζάν πρόλαβαν να βαφτίσουν το νέο πρότυπο οπτικής τεχνολογίας. Η επίσημη ονομασία του τηλεσκοπίου, που κατασκευάστηκε από το Αστροφυσικό Παρατηρητήριο της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών είναι Megatortor. «Επιτρέπει να εξερευνάται ο ουρανός non-stop, - επεσήμανε ο αστρονόμος του Παρατηρητηρίου Ιβάν Ζάιτσεφ. Μια τέτοια ολοκληρωμένη εικόνα του ουρανού «δεν έχει μέχρι σήμερα ληφθεί», διαβεβαιώνει ο επιστήμονας:

Συνήθως τα τηλεσκόπια καλύπτουν μόνο ένα μικρό κομμάτι του ουρανού. Σε αντίθεση από τα κοινά μονοκάναλα όργανα το Megatortor αποτελείται από εννέα μικρά τηλεσκόπια των 10 εκατοστών. Κάθε ένα από αυτά εξετάζει το δικό του τμήμα του ουρανού. Έτσι, υπό την εποπτεία του παρατηρητηρίου βρίσκεται όλος ο ουρανός.

Όταν κάπου στον ουρανό καταγράφεται κάποια ταχεία κίνηση, προς αυτό το σημείο χωρίς καθυστέρηση στρέφονται και τα εννέα τηλεσκόπια. Αυτές οι μικρές συσκευές μπορούν να δουν τον ουρανό με μεγάλη ακρίβεια. Και παρέχουν τη δυνατότητα να ληφθεί εικόνα με τεράστια ανάλυση.

Το σύστημα μπορεί να δει ένα μικρό μετεωρίτη ή ακόμα και μικρά διαστημικά σκουπίδια μεγέθους ενός κέρματος.

«Το νέο τηλεσκόπιο αποτελεί μέρος της «ασπίδας» από τους μετεωρίτες, επισημαίνει ο Ιβάν Ζάιτσεφ. Και θα βοηθήσει να απαλλαγούμε από γεγονότα, όπως αυτό που συνέβηκε στο Τσελιάμπινσκ». Φέτος το Φεβρουάριο στα περίχωρα αυτής της πόλης των Ουραλίων εξερράγη μετεωρίτης. Από το ωστικό κύμα τραυματίστηκαν 1613 άτομα, τα περισσότερα - από τα σπασμένα από το κύμα αέρος από την έκρηξη παράθυρα.

http://greek.ruvr.ru/2013_08_05/232610380/

[Δροσος Γεωργιος]

Ένας τεράστιος αστεροειδής πέταξε δίπλα από τη Γη.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα νέο μεγάλο αστεροειδή που πέταξε δίπλα από τη Γη την Κυριακή το πρωί.

Ο αστεροειδής, στον οποίο δόθηκε η κωδικοποιημένη ονομασία PJ10 2013, εντοπίστηκε από τους επιστήμονες του Παρατηρητηρίου La Sagra της ισπανικής επαρχίας της Γρανάδας. Συγκεκριμένα στις 4 Αυγούστου είδαν ένα ταχέως κινούμενο στον ουρανό σώμα 14ου αστρικού μεγέθους. Όπως έδειξαν οι υπολογισμοί, αυτό το ουράνιο σώμα έχει μέγεθος 31 έως 70 μέτρα – για σύγκριση, το μέγεθος του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ ήταν 18 μέτρα πριν τη πτώση του.

Στις 02.18 GMT (ώρα Γκρίνουιτς), της 4ης Αυγούστου αυτός ο αστεροειδής πέταξε σε ελάχιστη απόσταση από τη Γη – 371 χιλ. 400 χιλιομέτρων.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_08_07/233044689/

[trex]

Βίντεο: η πρώτη επίσκεψη σε αστεροειδή

 

Στις 22 Αυγούστου η NASA έδωσε στη δημοσιότητα νέες εικόνες και βίντεο που αναπαριστούν την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή που προγραμματίζεται για το 2025 (αν εγκριθεί ο προϋπολογισμός από το αμερικανικό Κογκρέσο).

 

Ακολουθεί το animation που περιγράφει την αποστολή που θα ονομάζεται «Asteroid Redirect Mission»:

 

http://physicsgg.me/2013/08/25/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%88%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE/

[Δροσος Γεωργιος]

Η επανδρωμένη διαστημική αποστολή για την πρώτη «επίσκεψη» σε αστεροειδή.

Περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την επανδρωμένη αποστολή που εξετάζει η ΝΑΣΑ, με σκοπό τη συλλογή δειγμάτων από αστεροειδή, «φέρνει στο φως» το βίντεο που ετοίμασε η αμερικανική διαστημική υπηρεσία.

Από τις αρχές του 2013, η ΝΑΣΑ μελετά ένα σενάριο το οποίο προβλέπει την εκτροπή ενός αστεροειδούς από την πορεία του και τη μεταφορά του σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η μεταφορά αυτή θα μπορούσε να γίνει από μια ρομποτική διαστημική «φορτηγίδα», η οποία γι’ αυτό τον σκοπό θα έκλεινε τον βράχο μέσα σε ένα πλαστικό περίβλημα, ώστε να τον σύρει μέχρι τη «γειτονιά» του πλανήτη μας.

Έτσι, ένα δεύτερο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος θα χρειαζόταν λίγο σχετικά χρόνο για να φτάσει σε εκείνο το σημείο, ώστε να μπορέσουν οι αστροναύτες να πάρουν δείγματα και να τα φέρουν πίσω στη Γη.

Με την προτεινόμενη αποστολή να ονομάζεται «Asteroid Redirect Mission», το βίντεο δείχνει πως για τη μεταφορά των αστροναυτών η διαστημική υπηρεσία προορίζει την κάψουλα Orion, η οποία βρίσκεται υπό κατασκευή από την εταιρεία Lockheed Martin. Το Orion αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές του 2014, ώστε να ξεκινήσουν οι πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις του.

Σύμφωνα με το animation, η κάψουλα θα χρειαστεί εννιά ημέρες για να φτάσει στον διαστημικό βράχο. Επίσης, αν και το Orion θα έχει χωρητικότητα έως και 6 άτομα, για τη συλλογή των δειγμάτων θα είναι αρκετοί δύο αστροναύτες.

Ήδη από τον Απρίλιο, εκπρόσωποι της ΝΑΣΑ έχουν δηλώσει πως μια τέτοια διαστημική αποστολή θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα το 2025. Πάντως, απαραίτητη προϋπόθεση είναι το αμερικανικό Κογκρέσο να εγκρίνει τον προϋπολογισμό της, ο οποίος εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 14 δισ. δολάρια, τη στιγμή που αρκετοί από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχουν εκφράσει ήδη δημόσια την αντίθεσή τους.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_23/08/2013_515206

 

Ζήτημα χρόνου οι «απρόσκλητοι επισκέπτες» στον πλανήτη μας.

Οι κίνδυνοι από το διάστημα πληθαίνουν. Γι’ αυτό, οι ρώσοι επιστήμονες επεξεργάζονται συστήματα, τα οποία, όχι μόνο θα συλλέγουν πληροφορίες για τα -πιο απειλητικά για τη Γη- αντικείμενα, αλλά, αν κριθεί απαραίτητο, θα καταστρέφουν τους «απρόσκλητους επισκέπτες».

Οι τελευταίες «πληροφορίες» που έρχονται από το διάστημα δεν είναι καθησυχαστικές για τους κατοίκους της Γης, καθώς ο κίνδυνος πτώσης «αντικειμένων» στον πλανήτη αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA από τις 3 Ιουλίου 2013, σε τροχιά γύρω από τη Γη έχουν παρατηρηθεί 16602 αντικείμενα που έχουν κατασκευαστεί από τον άνθρωπο. Από αυτά μόνο τα 3612 είναι ενεργοί δορυφόροι.

Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν τεχνητά διαστημικά απόβλητα κάθε λογής προέλευσης. Επίσης, στη Γη επιτίθενται ενεργά τα τελευταία χρόνια και μακρινοί επισκέπτες, οι αστεροειδείς.

Όπως αναφέρει ο ακαδημαϊκός σύμβουλος της Ακαδημίας Μηχανικών Επιστημών, Γιούρι Ζάιτσεφ, ενώ προηγουμένως θεωρούταν ότι η πτώση στη Γη θραυσμάτων μετεωριτών τύπου Τουνγκούσκα συμβαίνει μια φορά στα 700-900 χρόνια, τώρα επικρατεί η άποψη ότι ανάλογα συμβάντα μπορούν να έχουν μεγαλύτερη συχνότητα, περίπου κάθε 90-100 χρόνια. Δεδομένου μάλιστα ότι την τελευταία δεκαετία ανακαλύφθηκαν περισσότεροι αστεροειδείς από ότι τους προηγούμενους δυο αιώνες, «οι συγκρούσεις είναι ουσιαστικά αναπόφευκτες και ζήτημα χρόνου», θεωρεί ο επιστήμονας.

Το 2004 οι αστρονόμοι είχαν προβλέψει ότι ο «Άποφις» μπορεί να συντριβεί στη Γη το 2029, αλλά αργότερα διασαφηνίστηκε ότι θα περάσει δίπλα της. Αν όμως κατά το πέρασμά του δίπλα από τη Γη ο «Άποφις» διέλθει μια από τις πολλές λεγόμενες «βαρυτικές κλειδαρότρυπες» που αποτελούν μικρές περιοχές του διαστήματος εύρους από 2 έως 600 μέτρων, τότε μπορεί να περιέλθει σε ένα πεδίο βαρύτητας-παγίδα, και η σύγκρουση αργά η γρήγορα θα καταστεί αναπόφευκτη.

Από τη μεριά του, ο γενικός διευθυντής του συλλόγου «Κέντρο πλανητικής άμυνας», Ανατόλι Ζάιτσεφ, αναφερόμενος στο Διεθνές σύστημα πλανητικής προστασίας «Φρούριο», το πρόγραμμα του οποίου είχε παρουσιαστεί το Μάρτιο 2013, σημείωσε ότι πρέπει να προστεθούν σε αυτό δύο με τρεις συσκευές παρατήρησης, δορυφόροι αναγνώρισης οι οποίοι θα διευκρινίζουν τις παραμέτρους των αστεροειδών και τις τροχιές της πτήσης τους, καθώς και δορυφόροι αναχαίτισης που θα είναι ικανοί να καταστρέφουν τους αστεροειδείς ή να αλλάζουν την πορεία τους.

Πάντως, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες, η ολοκλήρωση του συστήματος μπορεί να διαρκέσει 5-6 χρόνια, ενώ το κόστος του θα φτάσει περί τα δυο δις δολάρια.

Τα δικά τους σχέδια έχουν παρουσιάσει και οι κορυφαίες ρωσικές διαστημικές εταιρίες. Η εταιρία πυραύλων και διαστήματος «Energia» έχει ανακοινώσει ότι μέσα στο διάστημα 2020-2030, δεν αποκλείεται να έχει έτοιμο για να στείλει στο διάστημα, έναν ισχυρό φορέα με πυρηνικό κινητήρα, και πυρομαχικά κατά αστεροειδών. Την ίδια στιγμή, η Ενωση Επιστημονικών Ερευνών και Ανάπτυξης Διαστημικών Συστημάτων, «Λαβότσκιν», έχει δημιουργήσει επί χάρτου ένα σχέδιο συσκευής η οποία θα προορίζεται να προσγειωθεί στην επιφάνεια του αστεροειδή και να τοποθετήσει πάνω σε αυτή έναν ραδιοφάρο με τη βοήθεια του οποίου θα μπορεί να προσδιοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η τροχιά πτήσης του ουράνιου σώματος.

Ο επικεφαλής της ρωσικής Ομοσπονδιακής Διαστημικής Υπηρεσίας (Roscosmos), Βλαντίμιρ Ποπόβκιν, στάθηκε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι η επιλογή του τρόπου που πρέπει να αντιμετωπίζεται μια τέτοια απειλή, εξαρτάται από τις διαστάσεις, τη μάζα, τη σύνθεση και τις ιδιότητες των πετρωμάτων του επικίνδυνου αντικειμένου.

Μερίδα ρώσων ειδικών υποστηρίζει ότι για την καταστροφή τέτοιων αστεροειδών και κομητών, είναι αναγκαία ακόμα και η χρήση πυρηνικών όπλων. Ωστόσο, για την ώρα παραμένει ασαφές ποιος θα είναι ο ακριβής τρόπος εξουδετέρωσης της απειλής από το διάστημα που θα επιλέξει η Ρωσία.

Εν τω μεταξύ, η μεταφορά στο διάστημα πυρηνικών πυρομαχικών για την αντιμετώπιση της απειλής των αστεροειδών μπορεί να δημιουργήσει διεθνές στρατιωτικοπολιτικό πρόβλημα. Τη σχετική δήλωση έκανε τον περασμένο Φεβρουάριο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, Ντμίτρι Ρογκόζιν, ο οποίος, ωστόσο, υπογράμμισε ότι ορισμένες χώρες είναι πιθανόν να χρησιμοποιήσουν ως αφορμή το ζήτημα της αντιμετώπισης των αστεροειδών, για τη μεταφορά στο διάστημα πυρηνικών όπλων για στρατιωτικούς σκοπούς.

 

Η φυσική καταστροφή ενός αστεροειδή, είναι ένα θέμα που αφορά το μέλλον. Προς το παρόν, λόγος γίνεται μόνο για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με τα πιο επικίνδυνα διαστημικά σώματα που προσεγγίζουν τη Γη. Ένα από αυτά τα σώματα είναι ο αστεροειδής «Άποφις».

Παρά το γεγονός ότι τον Ιανουάριο του 2013 οι επιστήμονες της NASA, με βάση νέες παρατηρήσεις, διαπίστωσαν πως τις προσεχείς δεκαετίες η πιθανότητα σύγκρουσης του «Άποφις» με τη Γη ουσιαστικά θα πρέπει να αποκλειστεί, ένας τέτοιος κίνδυνος εξακολουθεί να υφίσταται και οι προετοιμασίες γι’ αυτόν πρέπει να γίνουν ήδη τώρα, δηλώνει με βεβαιότητα ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Λεβ Ζελιόνι. Κατά τον ίδιο, το πιο αποτελεσματικό μέσο για ένα τόσο επικίνδυνο σώμα όπως αυτό, είναι η μαλακή προσεδάφιση μιας διαστημικής συσκευής επάνω του, και με τη βοήθεια ηλεκτρικών κινητήρων μικρής ώσης να επιχειρηθεί για ένα μεγάλο διάστημα η αλλαγή της τροχιάς του.

Την ανάπτυξη μιας τέτοιας τεχνολογίας θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα κοινό ρωσο-αμερικανικό πρόγραμμα «αιχμαλώτισης» και μεταφοράς προς την τροχιά της Σελήνης, ενός μικρού αστεροειδούς. Τον Απρίλιο, ο Βλαντίμιρ Ποπόβκιν είχε αναφερθεί στο σχέδιο δημιουργίας ενός διαστημικού «ρυμουλκού», με τη βοήθεια του οποίου θα «συρόταν» προς την τροχιά της Σελήνης ένας αστεροειδής διαμέτρου 15-20 μέτρων. Της διαδικασίας αυτής θα έπονταν επιστημονικές παρατηρήσεις με την αποστολή σε αυτόν επανδρωμένης αποστολής ή με τη χρήση αυτόματων συσκευών. Το συνολικό κόστος του προγράμματος μπορεί να φτάσει τα 2,65 δις δολάρια.

http://rbth.gr/tecnology/2013/08/25/zitima_xronoy_oi_aprosklitoi_episkepte_ston_planiti_ma_24433.html

[Δροσος Γεωργιος]

Αστεροειδής πάγωσε τη Γη πριν από 13.000 χρόνια.

Η δραματική αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος πριν από 13.000 χρόνια προκλήθηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου αστεροειδή στην περιοχή του σημερινού Κεμπέκ, υποστηρίζουν εκ νέου ερευνητές στις ΗΠΑ.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS, αφορά την περίοδο της λεγόμενης «Νεότερης Δρυάδος», μιας περιόδου χαμηλών θερμοκρασιών που άρχισε πριν από 12.900 χρόνια και διήρκεσε 1.300 χρόνια (παίρνει το όνομά της από το αλπικό λουλούδι Dryas octopetala).

Ήταν μια περίοδος δραστικών μεταβολών για ολόκληρο τον πλανήτη και ειδικά για τη Βόρεια Αμερική, όπου εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς όλα τα γιγαντόσωμα ζώα που ζούσαν εκεί την τελευταία περίοδο των παγετώνων, από τα τριχωτά μαμούθ μέχρι τα σπαθόδοντα αιλουροειδή και τους γιγάντιους βραδύποδες.

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η θερμοκρασία έπεσε όταν κατέρρευσε ένα γιγάντιο τείχος από πάγο στη Βόρεια Αμερική, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στον ωκεανό τεράστιες ποσότητες γλυκού, ψυχρού νερού. Αυτό διατάραξε τα ωκεάνια ρεύματα που μεταφέρουν θερμό νερό από τους τροπικούς προς τον βορρά και βύθισε έτσι τον πλανήτη στο ψύχος.

Πολλοί όμως πιστεύουν ότι η πραγματική αιτία ήταν η πρόσκρουση ενός αστεροειδή, η οποία προκάλεσε εκτεταμένες πυρκαγιές και γέμισε την ατμόσφαιρα με τέφρα.

Η ιδέα είναι αμφιλεγόμενη, υποστηρίζεται όμως από τουλάχιστον 11 μελέτες τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα αυτή.

Στη νέα έρευνα, ο Μούκουλ Σάρμα και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Ντάρτμαθ του Νιου Χάμπσαϊρ αναφέρουν ότι βρήκαν πιο πειστικές ενδείξεις: σφαιρίδια λιωμένων πετρωμάτων που εκτοξεύτηκαν από το Κεμπέκ του Καναδά και έφτασαν μέχρι την Πενσιλβάνια και το Νιου Τζέρσι.

Τα σφαιρίδια ανακτήθηκαν από ιζήματα που χρονολογούνται στην εποχή της Νεότερης Δρυάδος. Τα γεωχημικά και ορυκτολογικά προφίλ τους είναι πανομοιότυπα με τα χαρακτηριστικά του νότιου Κεμπέκ, διαβεβαιώνουν οι ερευνητές.

Τα νέα στοιχεία πιθανώς ενισχύουν τη θεωρία της κοσμικής πρόσκρουσης, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστικό μέχρι να βρεθεί ο κρατήρας μιας τέτοιας πρόσκρουσης και να χρονολογηθεί στην εποχή της Νεότερης Δρυάδας.

Υπάρχει ωστόσο το ενδεχόμενο η κατάσταση να είναι πιο περίπλοκη. Όπως δηλώνει ο δρ Σάρμα, «δεν αποκλείεται να υπήρξαν πολλές ταυτόχρονες προσκρούσεις για να φέρουν τις εκτεταμένες περιβαλλοντικές μεταβολές της Νεότερης Δρυάδος. Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί κρατήρες πρόσκρουσης, ωστόσο η μελέτη μας θα μας βοηθήσουμε να εντοπίσουμε έναν από αυτούς».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=528534

[Δροσος Γεωργιος]

4 Σεπτεμβρίου 1682: Όταν εντοπίστηκε ο κομήτης Χάλεϊ.

Kομήτης Χάλεϊ: Ο διασημότερος από τους κομήτες, που κάνει την εμφάνισή του κάθε 75 με 76 χρόνια στη «γειτονιά» μας. Οι κομήτες είναι μεγάλα σε μέγεθος ουράνια σώματα, τα οποία κινούνται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, μπορεί να γίνουν ορατοί σε μας και στη συνέχεια να χαθούν με ταχύτητα στο μακρύτερο σημείο του ηλιακού μας συστήματος. Σε ότι αφορά τη σύνθεσή τους, αποτελούνται από παγωμένο νερό, διοξείδιο του άνθρακα, σκόνη, πετρώματα και άλλα σωματίδια. Καθώς, λοιπόν, πλησιάζουν τον Ήλιο, το ηλιακό φως θερμαίνει τον πάγο, ο οποίος και υποβάλλεται σε εξάχνωση. Το αέριο αυτό απομακρύνεται από τον Ήλιο και είναι ακριβώς εκείνο που εμείς βλέπουμε ως ουρά του κομήτη.

Ο κομήτης Χάλεϊ πήρε το όνομά του από τον βρετανό αστρονόμο Έντμοντ Χάλεϊ (1656–1742), ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1682 τον παρατήρησε για πρώτη φορά και το περιέγραψε.

Υπάρχουν καταγεγραμμένες αστρονομικές παρατηρήσεις για τον συγκεκριμένο κομήτη στην Κίνα ήδη από το 240 π.Χ. Η εμφάνισή του το 12 π.Χ. παρακίνησε πολλούς θεολόγους να εικάσουν ότι το Άστρο της Βηθλεέμ, που καθοδήγησε τους Τρεις Μάγους όταν θέλησαν να επισκεφθούν τον νεογέννητο Ιησού, μπορεί να ήταν ο κομήτης Χάλεϊ.

Από τα αρχαία χρόνια οι κομήτες αποσπούσαν την προσοχή των ανθρώπων, κυρίως ως κακοί οιωνοί, λόγω της σπανιότητας της εμφάνισής τους. Συνήθως συνδέονταν με επερχόμενα γεγονότα καταστροφής, με λοιμούς, θανάτους βασιλέων και καταστροφή αυτοκρατοριών.

Τον Μάιο του 1910 η ανθρωπότητα είχε πιστέψει ότι έφτασε το τέλος της, όταν εμφανίστηκε ο κομήτης του Χάλεϊ, παρακινούμενη από αστρολόγους και μελλοντολόγους, που υποστήριζαν ότι θα συγκρουστεί με τη Γη. Ο πανικός μεγιστοποιήθηκε, όταν αποκαλύφθηκε ότι η ουρά του κομήτη περιείχε ένα δηλητηριώδες κυανιούχο αέριο. Μερικοί απατεώνες βρήκαν τότε την ευκαιρία να θησαυρίσουν, πουλώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες στους αδαείς!

Στην Οκλαχόμα μια θρησκευτική σέχτα προσπάθησε να θυσιάσει μία παρθένα για να εξορκίσει το κακό, αλλά εμποδίστηκε από την αστυνομία. Στη Βιέννη ένας μικροσεισμός πανικόβαλε τους κατοίκους, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα των Αψβούργων και κατέφυγαν στους γύρω λόφους για να παρακολουθήσουν τη συντέλεια του κόσμου.

Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν διατηρώντας την ψυχραιμία του δήλωσε, όταν τον ρώτησαν αν ο κομήτης θα συγκρουσθεί με τη Γη: «Με βεβαιότητα σας λέω όχι». Και όταν τον ξαναρώτησαν πώς είναι τόσο βέβαιος, εκείνος απάντησε αφοπλιστικά: «Αν δεν πέσει, θα επιβεβαιωθώ. Αν όμως πέσει τελικά, κανείς μας δεν θα ζει για να μου πει ότι έκανα λάθος».

Τελικά, ο κομήτης πέρασε σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από τη Γη στις 18 Μαϊου του 1910, διαψεύδοντας πανηγυρικά τις προβλέψεις των καταστροφολόγων. Μας επισκέφθηκε και πάλι στις 9 Φεβρουαρίου 1986, προσελκύοντας μόνο το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Η επόμενη στάση του στον Πλανήτη Γη είναι προγραμματισμένη για τις 28 Ioυλίου 2061.

http://www.defencenet.gr/defence/item/4-%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-1682-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%8A

[trex]

Προσοχή, επικίνδυνος αστεροειδής…

Ενα φιλόδοξο σχέδιο χαρτογράφησης των διαστημικών βράχων που μπορεί να προσκρούσουν στη Γη

 

Η αμερικανική μη κυβερνητική οργάνωση B612 Foundation θέλει να συγκεντρώσει 480 εκατομμύρια δολάρια από δωρεές, ώστε το καλοκαίρι του 2018 να εκτοξεύσει το διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel, σε ένα ταξίδι που ίσως αποδειχθεί σωτήριο για ολόκληρες περιοχές του πλανήτη. Με το Sentinel, η B612 Foundation θέλει να ανακαλύψει και να χαρτογραφήσει το 90% των αστεροειδών με διάμετρο μεγαλύτερη από 140 μέτρα που είναι πιθανό να προσκρούσουν στη Γη, ώστε να υπάρξει έγκαιρη προειδοποίηση στην περίπτωση που κάποιος από αυτούς τους διαστημικούς βράχους βρίσκεται όντως σε πορεία σύγκρουσης. Αν το πετύχει, τότε η οργάνωση θα έχει εκπληρώσει μια αποστολή που, μολονότι κανονικά έχει ανατεθεί στη NASA, δεν φαίνεται πως η διαστημική υπηρεσία θα καταφέρει να φέρει εις πέρας.

 

Ολοι αυτοί οι βράχοι ανήκουν στους «Πλησίον της Γης Αστεροειδείς» (Near Earth Asteroids, NEA), των οποίων η πορεία διέρχεται από τη «γειτονιά» του πλανήτη μας. Οι διαστάσεις τους ξεκινούν από τα λίγα μέτρα και φτάνουν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα, ενώ η απειλή που συνιστούν για τη Γη εξαρτάται κατ’ αρχάς από το πόσο κοντά αναμένεται να περάσουν από αυτήν. Ετσι, για να χαρακτηρισθεί «δυνητικά επικίνδυνος» ένας τέτοιος αστεροειδής, θα πρέπει να προσεγγίσει τον πλανήτη μας τουλάχιστον στα 7,5 εκατ. χιλιόμετρα.

 

Οπως είναι φυσικό, η επικινδυνότητα εξαρτάται επίσης και από τη μάζα του ΝΕΑ. Για παράδειγμα, η σύγκρουση ενός σώματος με διάμετρο 1,5-2 χιλιόμετρα θα είχε επιπτώσεις σε παγκόσμια κλίμακα αφού, μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα, θα σχημάτιζε μια τεράστια φλεγόμενη μπάλα με μέγεθος όσο μια γεωγραφική ήπειρος. Μόνο η πρόσκρουσή του εκτιμάται ότι θα σχημάτιζε έναν κρατήρα με 15πλάσια διάμετρο, ενώ αν έπεφτε στον ωκεανό θα δημιουργούσε τεράστια παλιρροϊκά κύματα.

 

Καταστροφές

 

Για καλή μας τύχη, η NASA μπορεί με αρκετά μεγάλη βεβαιότητα να αποκλείσει τέτοια σενάρια βιβλικής αποκάλυψης. Ξεκινώντας συστηματικές έρευνες από το 1998, έχει ήδη εντοπίσει 850 αστεροειδείς με διάμετρο άνω του 1 χιλιομέτρου, χωρίς όμως κανείς να απειλεί τη Γη. Μάλιστα, η υπηρεσία εκτιμά ότι απομένουν ελάχιστες δεκάδες ακόμη διαστημικοί βράχοι αυτού του μεγέθους, που δεν έχει ακόμη ανακαλύψει και μελετήσει.

 

Ωστόσο, αν κι ένα μικρότερο ουράνιο σώμα δεν θα είχε τόσο σημαντικές επιπτώσεις στον πλανήτη και τον άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές.

 

Ενδεικτική περίπτωση ο αστεροειδής που εξερράγη σε ύψος 5-10 χλμ. πάνω από τον ποταμό Tunguska στη Σιβηρία το 2008: αν και δεν είχε διάμετρο μεγαλύτερη από 90 μέτρα, ξερίζωσε 80 εκατομμύρια δέντρα σε μία έκταση 2.000 τετρ. χιλιομέτρων. Ετσι, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε το 2005 να αναθεωρήσει τους στόχους της NASA, αναθέτοντάς της να καταγράψει μέχρι το 2020 το 90% των ΝΕΑ που είναι μεγαλύτεροι από 140 μέτρα.

 

Σύμφωνα με την B612 Foundation, η οποία ιδρύθηκε το 2002, μέχρι σήμερα έχει εντοπιστεί μόλις το 10% των ουράνιων σωμάτων με αυτές τις προδιαγραφές. Η αιτία, υποστηρίζει η B612 Foundation (όπως και πολλοί ανεξάρτητοι επιστήμονες), είναι ότι οι έρευνες της διαστημικής υπηρεσίας γίνονται κυρίως με επίγεια τηλεσκόπια, αφού ποτέ δεν χρηματοδοτήθηκε ένας δορυφόρος γι’ αυτό τον σκοπό, ένα κενό το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει η οργάνωση με το Sentinel.

 

Με σκοπό να ανακαλύψει τους άγνωστους «πλησίον της Γης αστεροειδείς», το τηλεσκόπιο θα λειτουργεί στο υπέρυθρο φάσμα, ώστε να ανιχνεύει την ακτινοβολία που εκπέμπουν, αντανακλώντας την ηλιακή. Μάλιστα, για να είναι εύκολος ο εντοπισμός των θερμικών υπογραφών, το Sentinel θα κινηθεί για 6,5 χρόνια σε μία τροχιά παρόμοια με αυτήν της Αφροδίτης.

 

Σε αυτό το χρονικό διάστημα, εκτός από το 90% των ΝΕΑ με διάμετρο άνω των 140 μέτρων, αναμένεται να χαρτογραφήσει επίσης το 50% των αστεροειδών με μέγεθος μεγαλύτερο από 40 μέτρα. Αν κάποιο από αυτά τα ουράνια σώματα φαίνεται πως πρόκειται να πλησιάσει επικίνδυνα τη Γη, τότε θα αναλάβουν δράση τεράστια επίγεια ραδιοτηλεσκόπια, τα οποία θα το «βομβαρδίσουν» με ραδιοκύματα, ώστε να υπολογίσουν με ακρίβεια την τροχιά του.

 

Από μη κρατικό φορέα

 

Αν τελικά πραγματοποιηθεί το σχέδιο της B612 Foundation, τότε θα πρόκειται για την πρώτη διαστημική αποστολή στο βαθύ διάστημα που έγινε ποτέ από έναν μη κρατικό φορέα. Οι υπεύθυνοι της οργάνωσης έχουν πάντως εμπιστοσύνη στους επιστήμονες και τεχνικούς που έχουν σχεδιάσει το «ταξίδι» του Sentinel και θα αναλάβουν την επίβλεψή του από τη Γη – καθώς, στην πλειονότητά τους, είναι άνθρωποι με μακρόχρονη εμπειρία σε αποστολές της NASA.

 

Εξίσου έμπειρη είναι και η Ball Aerospace που θα κατασκευάσει το Sentinel, καθώς η εταιρεία έχει συμμετάσχει ήδη στην ανάπτυξη των διαστημικών τηλεσκοπίων Kepler και Spitzer.

Προειδοποίηση με χρονικό περιθώριο τουλάχιστον 10 έτη

 

Μαζί με τον αστροφυσικό Piet Hut από το Princeton και τον Clark Chapman, ειδικό στην πλανητική επιστήμη από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Southwest, ιδρυτές της B612 Foundation είναι οι Edward Lu και Russell Schweickart, δύο πρώην αστροναύτες οι οποίοι έχουν αναλάβει και το μεγαλύτερο βάρος για την προβολή της οργάνωσης. Αστροφυσικός με ειδίκευση στην ηλιακή φυσική, ο 50χρονος Lu συμμετείχε σε δύο αποστολές διαστημικών λεωφορείων και διέμεινε έξι μήνες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο 77 ετών Schweickart προήλθε, αντιθέτως, από τον Πολεμική Αεροπορία και πήρε μέρος στην αποστολή Apollo 9, κατά τη διάρκεια της οποίας δοκιμάστηκε για πρώτη φορά η σεληνάκατος σε τροχιά γύρω από τη Γη.

 

Οι τέσσερις ιδρυτές θεωρούν ότι οι διαθέσιμες τεχνολογίες είναι αρκετές για να αποτραπεί η πρόσκρουση ενός αστεροειδούς στη Γη, αρκεί η απειλή να εντοπισθεί εγκαίρως.

 

Η οργάνωση έχει επεξεργαστεί μάλιστα διάφορα σχέδια εκτροπής διαστημικών βράχων, τα οποία θα μπορούσαν να πετύχουν, υπό την προϋπόθεση ότι το χρονικό περιθώριο θα ήταν τουλάχιστον 10 χρόνια.

 

Οι περισσότεροι ανεξάρτητοι επιστήμονες έχουν εκφραστεί θετικά για την οργάνωση στα δεκάδες αφιερώματα που έχουν γίνει γι’ αυτήν – όπως στο CNN, τους New York Times και το περιοδικό Science. Οι σημαντικότερες επιφυλάξεις που έχουν διατυπωθεί είναι για το αν θα καταφέρει να συγκεντρώσει 20 εκατ. δολάρια το 2014 και 40 εκατ. ετησίως για την επόμενη δεκαετία, όπως έχει προγραμματίσει. Πάντως, αν και η B612 Foundation κρατά ακόμη κλειστά τα χαρτιά της, εκπρόσωπός της αποκάλυψε στο Science ότι έχει ήδη διασφαλισθεί ο στόχος για το 2014.

 

Ωστόσο, με αφορμή την πρόσφατη έκρηξη του μετεώρου πάνω από τη Ρωσία, οι Αμερικανοί γερουσιαστές βλέπουν με άλλο μάτι τη χαρτογράφηση των «πλησίον της Γης αστεροειδών», έχοντας καλέσει από τότε 2 φορές τον Lu να μιλήσει ενώπιον μιας αρμόδιας επιτροπής. Ακόμη κι αν ο βράχος στη Ρωσία είχε διάμετρο μόλις 20 μέτρα και πιθανότατα δεν θα είχε εντοπιστεί ούτε από το τηλεσκόπιο.

 

http://physicsgg.me/2013/09/08/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%82/

[Δροσος Γεωργιος]

Φαέθων και Δον Κιχώτης είναι τελικά... κομήτες.

Εδώ και 30 χρόνια ένα μεγάλο διαστημικό σώμα περνάει αρκετά κοντά από τη Γη και οι αστρονόμοι ως τώρα πίστευαν ότι είχαν να κάνουν με άλλο έναν αστεροειδή. Όμως η εξονυχιστική μελέτη του αντικειμένου από μια διεθνή αστρονομική ομάδα αποκάλυψε ότι τελικά ο «3552 Δον Κιχώτης», όπως είναι το όνομά του, είναι κομήτης. Ακριβώς το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει με ένα άλλο ουράνιο σώμα, τον «Φαέθωνα».

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που παρουσίασαν την ανακάλυψή τους σε αστρονομικό συνέδριο στο Λονδίνο, χρησιμοποίησαν το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» της NASA. Οι συνεχείς παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι ο «Δον Κιχώτης» εμφανίζει σαφή στοιχεία κομήτη, τα οποία είχαν διαφύγει της προσοχής των αστρονόμων επί τρεις δεκαετίες. Μεταξύ άλλων, διαθέτει μια αραιή ατμόσφαιρα (νέφος εκλυομένων αερίων που περιβάλλει τον βραχώδη πυρήνα) και μια αχνή ουρά, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Μάλιστα, πρόκειται για ένα ενεργό και όχι για «νεκρό» κομήτη, που έχει αποβάλει το παγωμένο νερό και διοξείδιο του άνθρακα, τα οποία προσδίδουν στους κομήτες τη θεαματική ουρά τους.

Ο κομήτης υπολογίζεται ότι θα μπορούσε να διαθέτει τεράστια αποθέματα νερού της τάξης των 100 δισεκατομμυρίων τόνων.

Ο «Δον Κιχώτης» ανακαλύφθηκε το 1983 και έχει διάμετρο περίπου 19 χιλιομέτρων. Πρόκειται για το τρίτο μεγαλύτερο διαστημικό αντικείμενο που προσεγγίζει τον πλανήτη μας (Νear - Earth Οbject ή ΝΕΟ). Η άκρως ελλειπτική τροχιά του «Δον Κιχώτη» γύρω από τον Ήλιο εκτείνεται ως τον Δία και περνά αρκετά κοντά από τη Γη, αν και, σύμφωνα με τις ως τώρα εκτιμήσεις, είναι απίθανη μια σύγκρουσή του με τον πλανήτη μας.

Περίπου το 5% των σωμάτων τύπου ΝΕΟ εκτιμάται ότι είναι «νεκροί» κομήτες.

Εξάλλου, στο ίδιο αστρονομικό συνέδριο, ανακοινώθηκε ότι ο θεωρούμενος μέχρι σήμερα αστεροειδής «Φαέθων» (ο οποίος περνά ξυστά από τον Ήλιο) στην πραγματικότητα είναι κομήτης, διαθέτοντας μια ουρά σωματιδίων. Όμως, αντίθετα με άλλους κομήτες, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι οποίοι έκαναν παρατηρήσεις με το δορυφόρο STEREO της NASA, η ουρά του «Φαέθωνα», δεν δημιουργείται από την εξάτμιση των παγωμένων υλικών του, αλλά, καθώς πλησιάζει πολύ κοντά στην καυτή «ανάσα» του Ήλιου, ο βραχώδης πυρήνας του, εξαιτίας της υπερβολικής ανόδου της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του (η οποία ξεπερνά τους 700 βαθμούς Κελσίου), θρυμματίζεται σε πολύ μικρά κομματάκια.

Ο «Φαέθων» έχει διάμετρο πέντε χιλιομέτρων και η διασταύρωση της τροχιάς του με τη Γη προκαλεί μια βροχή από διάττοντες αστέρες ή πεφταστέρια κάθε Δεκέμβριο. Όπως είπε ο επικεφαλής της μελέτης, «με βάση το σχήμα της τροχιάς του ο Φαέθων είναι σίγουρα αστεροειδής, όμως επειδή αφήνει πίσω του μια ουρά από σκόνη, συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ένας βραχώδης κομήτης».

Οι αστεροειδείς και οι κομήτες προέρχονται από διαφορετικές περιοχές. Οι πρώτοι πηγάζουν συνήθως από τη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία, ενώ οι δεύτεροι από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος πέρα από τον Ποσειδώνα.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%86%CE%B1%CE%AD%CE%B8%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B9%CF%87%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82