Αστεροειδείς.

[trex]

Φωτεινή μπάλα φωτιάς 30 Ιουνίου 2014

 

Μια τεράστια μπάλα φωτιάς πέρασε πάνω από τον ουρανό του Wiltshire του Ηνωμένου Βασιλείου στις 30 Ιουνίου 2014 και συνελήφθη από το Παρατηρητήριο Νόρμαν Λόκερ στο Ντέβον στις 02:04 UTC.

 

Για μερικά δευτερόλεπτα φαινόταν πολύ πιο φωτεινός από την Αφροδίτη.

Σύμφωνα με τον Dave Jones από το Δίκτυο Παρατήρησης Μετεωριτών UK (UKMON), αυτός ήταν ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που έχει ληφθεί στο παρατηρητήριο.

Έχει αναφερθεί ότι έχει σπάσει σε πολλά κομμάτια, καθώς εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης. Ορισμένοι αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι ήταν σε πράσινο χρώμα.

Το Παρατηρητήριο Νόρμαν Λόκερ (Norman Lockyer), χτίστηκε το 1912 και χρησιμοποιείται τώρα από φοιτητές, ερευνητές και ερασιτέχνες αστρονόμους.

Χάρη στην παράκτια περιοχή και την έλλειψη της φωτορύπανσης, είναι γνωστό ως ένα από τα καλύτερα μέρη στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη φασματική ανάλυση.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/07/30-2014.html

[gregohks]

Εντυπωσιακότατο!Αυτή είναι βολίδα!!

[Δροσος Γεωργιος]

Η βίαιη ιστορία του νεαρού ήλιου λύνει ένα μυστήριο των μετεωριτών.

Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA για να εξετάσουν την ταραχώδη γέννηση ενός άστρου σαν τον Ήλιο, βρήκαν αποδείξεις των ισχυρών αστρικών ανέμων που θα μπορούσαν να λύσουν ένα αινιγματικό μυστήριο μετεωριτών στη δική μας περιοχή.

Παρά την ήσυχη εμφάνισή τους στο νυχτερινό ουρανό, τα αστέρια είναι καυτοί φούρνοι που έρχονται στη ζωή μέσα από ταραχώδης διαδικασίες - και ο 4,5 δισ. ετών Ήλιος μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Για να έχουμε μια εικόνα από τις σκληρές πρώτες ημέρες του, οι αστρονόμοι συλλέγουν στοιχεία, όχι μόνο στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μελετώντας τα νέα αστέρια αλλού στο Γαλαξία μας.

Χρησιμοποιώντας το Herschel για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των περιοχών όπου γεννιούνται σήμερα τα αστέρια, μια ομάδα αστρονόμων έχει παρατηρήσει ότι ένα αντικείμενο ειδικότερα, είναι διαφορετικό.

Η ασυνήθιστη πηγή είναι ένα παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται OMC2 FIR4, μια συστάδα από νέα αστέρια ενσωματωμένα σε ένα νέφος με αέριο και σκόνη, κοντά στο διάσημο νεφέλωμα του Ωρίωνα.

Ο βίαιος άνεμος φυσά γύρω από τον πρωταστέρα στον Ωρίωνα"Προς μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι η αναλογία των δύο χημικών ειδών, εκείνου που βασίζεται στον άνθρακα και το οξυγόνο και το άλλο με βάση το άζωτο, είναι πολύ μικρότερη σε αυτό το αντικείμενο από ότι σε οποιονδήποτε άλλο πρωταστέρα γνωρίζουμε," λέει η Δρ Cecilia Ceccarelli, του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, Γαλλία, η οποία ηγείται της μελέτης με τον Δρ Carsten Dominik του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, στην Ολλανδία.

Σε ένα εξαιρετικά κρύο περιβάλλον, η μετρούμενη αναλογία θα μπορούσε να προκύψει από μία από τις δύο ενώσεις που ψύχονται επάνω στους κόκκους σκόνης και γίνονται μη ανιχνεύσιμες. Ωστόσο, στη σχετικά «υψηλή» θερμοκρασία περίπου -200 ° C και σε περιοχές σχηματισμού άστρων όπως η OMC2 FIR4, αυτό δεν θα έπρεπε να προκύπτει.

"Η πιο πιθανή αιτία σε αυτό το περιβάλλον είναι ένας βίαιος άνεμος με πολύ ενεργητικά σωματίδια, που απελευθερώνονται από τουλάχιστον ένα από τα εμβρυϊκά αστέρια που διαμορφώνονται σε αυτό το πρωτο-αστρικό κουκούλι," προσθέτει η Δρ Ceccarelli.

Το μόριο που βρίσκεται σε αφθονία στα νέφη σχηματισμού αστεριών, το υδρογόνο, μπορεί να διασπαστεί, εκτός από τις κοσμικές ακτίνες, από τα ενεργητικά σωματίδια που διαπερνούν ολόκληρο το γαλαξία. Τα ιόντα υδρογόνου, στη συνέχεια, συνδυάζονται με άλλα στοιχεία που υπάρχουν - αν και μόνο σε ποσότητες ίχνους - σε αυτά τα νέφη: τον άνθρακα και το οξυγόνο, ή το άζωτο.

Κανονικά, η ένωση αζώτου καταστρέφεται επίσης γρήγορα, δίδοντας περισσότερο υδρογόνο για την ένωση του άνθρακα με το οξυγόνο. Ως αποτέλεσμα, η τελευταία να είναι πολύ πιο άφθονη σε όλες τα γνωστά αστρικά βρεφοκομεία.

Παραδόξως όμως αυτό δεν ήταν η περίπτωση για το OMC2 FIR4, γεγονός που υποδηλώνει ότι ένας πρόσθετος άνεμος ενεργητικών σωματιδίων καταστρέφει τα δύο χημικά είδη, κρατώντας την αφθονία σε περίπου παρόμοια επίπεδα.

Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ένας παρόμοιος βίαιος άνεμος σωματιδίων φύσηξε επίσης και μέσα στο νεαρό Ηλιακό Σύστημα, και αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε επιτέλους να υποδείξει μια εξήγηση για την προέλευση ενός συγκεκριμένου χημικού στοιχείου που έχει παρατηρηθεί σε μετεωρίτες.

Οι μετεωρίτες είναι τα ερείπια των διαπλανητικών συντριμμιών που επέζησαν από το ταξίδι μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Αυτοί οι κοσμικοί αγγελιοφόροι αποτελεούν ένα από τα λίγα εργαλεία που έχουμε για να εξετάσουμε άμεσα τα στοιχεία του Ηλιακού μας Συστήματος.

"Ορισμένα στοιχεία που ανιχνεύθηκαν σε μετεωρίτες αποκαλύπτουν ότι, εδώ και πολύ καιρo, αυτοί οι βράχοι περιείχαν μια μορφή βηρυλλίου: αυτό είναι αρκετά αινιγματικό, καθώς δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως βρέθηκε εκεί", εξηγεί ο Δρ Dominik.

Και μόνο ο σχηματισμός αυτού του ισοτόπου - βηρύλλιο-10 - στο Σύμπαν είναι ένας περίπλοκος γρίφος. Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι δεν παράγεται στο εσωτερικό των άστρων, όπως και μερικά άλλα στοιχεία, ούτε στην έκρηξη σουπερνόβα που συμβαίνει στο τέλος της ζωής ενός τεράστιου αστεριού.

Η πλειοψηφία του βηρυλλίου-10 διαμορφώθηκε στις συγκρούσεις των πολύ ενεργητικών σωματίδια με βαρύτερα στοιχεία, όπως το οξυγόνο. Αλλά επειδή αυτό το ισότοπο διασπάται πολύ γρήγορα σε άλλα στοιχεία, θα πρέπει να έχει παραχθεί λίγο πριν ενσωματωθεί στα βράχια που θα εμφανιστούν αργότερα στη Γη ως μετεωρίτες.

Προκειμένου να προκαλέσει αυτές τις αντιδράσεις και να παράγει μια ποσότητα βηρυλλίου αντίστοιχη εκείνης που έχει καταγραφεί να βρίσκεται στους μετεωρίτες, ο δικός μας Ήλιος θα πρέπει να έχει φυσήξει έναν βίαιο άνεμο στα νιάτα του.

Αυτές οι νέες παρατηρήσεις του OMC2 FIR4 δίνουν μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι είναι δυνατόν για ένα νέο αστέρι να το κάνει αυτό.

"Παρατηρώντας τις περιοχές σχηματισμού άστρων με το Herschel δεν μας παρέχει μόνο μια εικόνα του τι συμβαίνει πέρα από την κοσμική γειτονιά μας, αλλά είναι επίσης ένας σημαντικός τρόπος να συμπληρωθεί το παζλ του παρελθόντος του δικού μας Ήλιου και του Ηλιακού Συστήματος", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA.

Περισσότερες πληροφορίες.

“Herschel finds evidence for stellar wind particles in a protostellar envelope: is this what happened to the young Sun?” από τους C. Ceccarelli et al., δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό The Astrophysical Journal Letters, Ιούλιος 2014.

Η μελέτη βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το όργανο Heterodyne Instrument for the Far-Infrared (HIFI) του Herschel, ως μέρος του προγράμματος Herschel Guaranteed Time Key Programme Chemical HErschel Surveys of Star forming regions (CHESS).

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_vhiaie_istorhia_toy_nearohu_helioy_lhunei_hena_mystherio_ton_meteorithon

 

Γίνετε νονός ενός εξωπλανήτη.

Αν ονειρευόσαστε να έχετε λόγο στη «βάφτιση» ενός πλανήτη, τώρα έχετε την ευκαιρία να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα. Για πρώτη φορά στα χρονικά η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU), ο φορέας που είναι αρμόδιος για την ονοματοδοσία των ουράνιων αντικειμένων, ανακοίνωσε τον διαγωνισμό NameExoWorlds μέσω του οποίου θα αποφασιστούν τα επίσημα ονόματα 20-30 εξωπλανητών βάσει των προτάσεων του κοινού. Ο διαγωνισμός, του οποίου τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν τον Αύγουστο του 2015, έρχεται ύστερα από απόφαση που είχε λάβει πέρυσι η IAU σχετικά με το «άνοιγμα» της διαδικασίας ονοματοδοσίας υποκύπτοντας σε έντονες πιέσεις που είχε δεχθεί.

Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει περισσότερους από 1.800 πλανήτες που ανήκουν σε άλλα ηλιακά συστήματα. Κάποιοι από αυτούς φαντάζουν ιδιαίτερα ελκυστικοί, καθώς υπόσχονται μοναδικά τοπία με «διπλά» και «τριπλά» ηλιοβασιλέματα ή ακόμη και το ενδεχόμενο να φιλοξενούν τη ζωή. Τα ονόματά τους όμως είναι στην καλύτερη περίπτωση «στεγνά» – όπως λόγου χάρη Gliese 832c – ή αδύνατον να προφερθούν ή να απομνημονευθούν – όπως για παράδειγμα OGLE-05-390L b, HD 69830 d ή PSR 1257 12 c. Αποδεχόμενη τις εκκλήσεις αστρονόμων αλλά και απλών πολιτών για τη θέσπιση πιο «γοητευτικών» ονομάτων, η Ενωση «άνοιξε» αυτή την εβδομάδα τον σχετικό διαγωνισμό σε ειδική ιστοσελίδα.

Τον περασμένο Αύγουστο η IAU είχε ανακοινώσει ότι εφεξής στο πλαίσιο της διαδικασίας ονοματοδοσίας των ουράνιων αντικειμένων θα λαμβάνονταν υπόψη και προτάσεις από το κοινό, θεσπίζοντας μάλιστα και τους κανόνες που πρέπει να πληρούνται προκειμένου οι προτάσεις ονομάτων να γίνονται αποδεκτές. Η απόφαση αυτή είχε έρθει έπειτα από έντονες πιέσεις. Ενα μεγάλο «πλήγμα» ήταν η διοργάνωση διαγωνισμών για την ονοματοδοσία εξωπλανητών από την ιδιωτική νεοφυή εταιρεία Uwingu η οποία καλούσε το κοινό να υποβάλει προτάσεις ή να ψηφίσει έναντι αντιτίμου (η πρόταση ονόματος κοστίζει 4,99 ευρώ και η ψήφος 0,99 ευρώ). Αν και η Uwingu έχει δηλώσει ότι τα χρήματα που συγκεντρώνονται από αυτούς τους διαγωνισμούς διατίθενται για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, το γεγονός είχε προκαλέσει την οργή της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης η οποία, τονίζοντας ότι τα ονόματα των πλανητών δεν είναι για πούλημα, είχε σπεύσει να υπενθυμίσει ότι η ίδια είναι ο μόνος αρμόδιος φορέας για αυτή τη διαδικασία.

Πράγματι η IAU είναι ο φορέας ο οποίος αποφασίζει τα ονόματα των πλανητών και των δορυφόρων τους από το 1915. Αν και η Ενωση δέχεται προτάσεις από τους αστρονόμους που κάνουν τις ανακαλύψεις, η ίδια έχει τον τελικό λόγο και συχνά τις απορρίπτει. Για παράδειγμα οι αστρονόμοι που είχαν ανακαλύψει τον πλανήτη-νάνο που έγινε η αιτία να «υποβαθμιστεί» ο Πλούτωνας είχαν προτείνει να του δοθεί το όνομα Xena, αλλά η Ενωση αποφάσισε επίσημα να ονομαστεί Ερις. Μια ανάλογη «ανατροπή» ήταν το δεύτερο «πλήγμα» που οδήγησε στο «άνοιγμα» των διαδικασιών της IAU. Πέρυσι οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν δυο νέους δορυφόρους του Πλούτωνα είχαν διοργανώσει δημόσια ψηφοφορία για τα ονόματά τους. Το κοινό είχε ψηφίσει για τον έναν από αυτούς το «Vulcan», το όνομα του Ηφαιστου στα λατινικά αλλά και του πλανήτη του Σποκ από τη σειρά «Star Treck», όμως η IAU έθεσε βέτο, προκαλώντας τη γενική κατακραυγή.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231334433

[Δροσος Γεωργιος]

Από πύραυλο η βολίδα φωτιάς.

Ενα εκπληκτικό θέαμα απήλαυσαν οι κάτοικοι των ανατολικών πολιτειών της Αυστραλίας και ειδικότερα της Μελβούρνης το βράδυ της Πέμπτης. Φλεγόμενο ουράνιο αντικείμενο, το οποίο προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από προωθητικό πύραυλο των Ρώσων, έσκισε τον έναστρο ουρανό βάζοντας... φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook και Twitter.

Μόλις έγινε αισθητό το παράξενο ουράνιο θέαμα, πολλοί ήταν εκείνοι που στράφηκαν στο Twitter προκειμένου να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Αλλοι προτίμησαν να τηλεφωνήσουν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και να δώσουν τη δική τους ανταπόκριση περιγράφοντας την ομολογουμένως εντυπωσιακή «φωτεινή βολίδα» που διέσχιζε τον ουρανό με κατεύθυνση από νοτιοδυτικά προς βορειοανατολικά. Ενας από αυτούς περιέγραφε στον ραδιοσταθμό 3AW της Μελβούρνης το θέαμα λέγοντας «κινήθηκε με τεράστια ταχύτητα και ξαφνικά άρχισε να επιβραδύνεται μέχρι που χάθηκε αφήνοντας πίσω της μια καταπληκτική φωτεινή ουρά. Οταν πλησίασε αρκετά στο έδαφος, έμοιαζε σαν να έγινε χίλια κομμάτια. Ηταν κάτι εκπληκτικό».

Ενας άλλος αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε με περισσότερο λυρισμό αυτά που βίωσε: «Ηταν ένα πολύ αστραφτερό φως με μια μακριά ουρά, λευκή με μερικά ψήγματα κόκκινου».

Βέβαια δεν κατάφεραν όλοι οι θεατές να απολαύσουν στον ίδιο βαθμό την υπέροχη ουράνια φλόγα. Πολλοί από αυτούς, σε κατάσταση πανικού, κάλεσαν την αστυνομία υποστηρίζοντας ότι αυτό που έβλεπαν δεν ήταν μετεωρίτης ή έστω φλεγόμενο διαστημικό σκουπίδι, αλλά επιβατικό αεροσκάφος που συνετρίβη κάπου κοντά στην περιοχή.

Οι ειδικοί, πάντως, γνωρίζουν πολύ καλά τι ήταν το άγνωστο φλεγόμενο αντικείμενο. Πρόκειται, είπαν, για έναν ρωσικό προωθητικό πύραυλο τρίτου σταδίου ο οποίος προερχόταν από την εκτόξευση του πυραύλου Meteor 2 στις αρχές της εβδομάδας.

«Πρόκειται για κομμάτια των προωθητικών πυραύλων. Κάποια από αυτά τελικά πέφτουν στη Γη και απλά αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό», δήλωσε ο Μπράιαν Σμιτ, καθηγητής Αστρονομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και βραβευθείς, μαζί με Αμερικανούς, με το Νομπέλ Φυσικής το 2011. Κατά πάσα πιθανότητα το αντικείμενο είναι ένα από τα θεωρούμενα διαστημικά σκουπίδια και όχι κάποιος μετεωρίτης. Αυτό φαίνεται από τη χαμηλή ταχύτητα με την οποία ταξίδευε το αντικείμενο, που ακολούθησε, εξάλλου, πολύ χαμηλή τροχιά κοντά στην ατμόσφαιρα.

«Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχουν κάποια αντικείμενα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη», προσέθεσε ο δρ Σμιτ. «Αυτή η βολίδα φωτιάς φαίνεται να ακολούθησε ακριβώς την τροχιά που θα είχε ο προωθητικός πύραυλος τρίτου σταδίου, ο οποίος άλλωστε αναμενόταν να επανενταχθεί στη γήινη ατμόσφαιρα περίπου την ίδια ώρα με αυτή που απολαύσαμε το θεσπέσιο ουράνιο θέαμα».

Τέλος, όπως επισημαίνει ο Αυστραλός αστρονόμος Αλαν Ντάφι, είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί πού έπεσαν τα τμήματα του πυραύλου που διασώθηκαν μετά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα.

http://www.kathimerini.gr/775909/article/epikairothta/episthmh/apo-pyraylo-h-volida-fwtias

[Δροσος Γεωργιος]

Ο ΟΗΕ αναζητά επικίνδυνους αστεροειδείς.

Μια νέα υπηρεσία ανακοίνωσε ο ΟΗΕ. Πρόκειται για το Διεθνές Δίκτυο Ανάλυσης και Προειδοποίησης (IAWN) το οποίο θα συγκεντρώνει όλα τα δεδομένα που συλλέγονται καθημερινά για τους αστεροειδείς και τους κομήτες που αποτελούν πιθανή απειλή για τη Γη.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί διάφορες υπηρεσίες και ερευνητικές ομάδες που αναζητούν αυτούς τους αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα τους καταγράφουν και παρακολουθούν την πορεία τους.

Η NASA ισχυρίζεται ότι έχει εντοπίσει το 90% των διαστημικών σωμάτων με διάμετρο άνω του ενός χλμ (η πτώση των οποίων μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές) οι οποίοι κατά την τροχιακή τους κίνηση περνούν κάποια στιγμή από τη διαστημική μας γειτονιά.

Μάλιστα η αρμόδια υπηρεσία της NASA (ΝΕΟ) ανακοίνωσε ότι πλέον αναζητεί και μικρότερου μεγέθους διαστημικά σώματα που μπορεί να μας απειλήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Ομως ο μέχρι τώρα αριθμός τέτοιων σωμάτων που έχει εντοπιστεί δεν ξεπερνάει τις 15 χιλιάδες ενώ κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο αριθμός τους μπορεί να αγγίζει το ένα εκατομμύριο! Η νέα υπηρεσία του ΟΗΕ θα προσπαθήσει να οργανώσει και συντονίσει την κοινή δράση όλων των υπηρεσιών και ομάδων αναζήτησης απειλητικών αστεροειδών και άλλων διαστημικών σωμάτων.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5150006/o-ohe-anazhta-epikindynoys-asteroeideis/

[Δροσος Γεωργιος]

Η σύσταση της διαστρικής σκόνης που συνέλλεξε η αποστολή Stardust.

Ήταν σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα: Οκτώ χρόνια μετά την επιστροφή της αποστολής Stardust στη Γη, οι επιστήμονες κατάφεραν να βρουν μέσα στα δείγματα επτά κόκκους διαστρικής σκόνης. Τα μοναδικά σωματίδια, τα οποία ζυγίζουν μόλις μερικά τρισεκατομμυριοστά του γραμμαρίου, είναι πιθανότατα το πιο αρχαίο υλικό που θα μπορέσουμε ποτέ να μελετήσουμε.

Το κάνιστρο που μετέφερε τα δείγματα του Stardust έφτασε στη Γη το 2006, χρειάστηκαν όμως χρόνια μέχρι να εξεταστεί το υπόστρωμα στο οποίο θα μπορούσαν να είχαν σφηνώσει τυχόν κόκκοι.

Η αναζήτηση ήταν απελπιστικά δύσκολη και οι υπεύθυνοι της αποστολής αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη βοήθεια του κοινού: πάνω από 30.000 εθελοντές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Stardust@home κλήθηκαν να κοιτάξουν χιλιάδες φωτογραφίες μικροσκοπίου και να εντοπίσουν τυχόν κόκκους σκόνης.

Οι πρώτες ενδείξεις ότι πρόκειται πράγματι για σκόνη που δεν προέρχεται από το Ηλιακό Σύστημα είχαν ανακοινωθεί το Μάρτιο Συνέδριο Πλανητικής και Σεληνιακής Επιστήμης που πραγματοποιήθηκε στο Τέξας.

Τώρα, ομάδα 65 ερευνητών αναφέρει στο περιοδικό Science [Evidence for interstellar origin of seven dust particles collected by the Stardust spacecraft] ότι οι πολύτιμοι κόκκοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία από ό,τι είχε εκτιμηθεί.

Τρία από τα σωματίδια περιέχουν θείο, ενώ τα άλλα όχι – ένδειξη ότι έχουν διαφορετική προέλευση.

Ένα από τα μεγαλύτερα ίχνη διαστρικής σκόνης που βρέθηκε στους συλλέκτες αεροτζέλ του Stardust ήταν 3 pico-γραμμάρια κόκκων σκόνης (Credit: UC Berkeley / Andrew Westphal)

Αυτό που εκκρεμεί τώρα είναι η οριστική επιβεβαίωση ότι πρόκειται για υλικό από το διαστρικό διάστημα, κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί από τις ισοτοπικές αναλύσεις.

Αν οι ισοτοπικές αναλογίες στα δείγματα είναι διαφορετικές από του Ήλιου, οι επιστήμονες θα γνωρίζουν ότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους προέρχεται από το διαστρικό χώρο.

Το Stardust άφησε εκτεθειμένο στο Διάστημα ένα όργανο σαν ρακέτα, καλυμμένο με ένα εξαιρετικά ελαφρύ υλικό που ονομάζεται αεροτζέλ. Η μία επιφάνεια της ρακέτας συνέλεξε τα πρώτα δείγματα από την ουρά ενός κομήτη, όταν το σκάφος πέταξε δίπλα στον κομήτη Wild-2.

Η άλλη επιφάνεια της ρακέτας χρησιμοποιήθηκε για μια ακόμα πρωτιά: αναπτύχθηκε στο βαθύ Διάστημα και επιχείρησε να συλλάβει λίγο από το διαστρικό υλικό που εισβάλλει διαρκώς στο Ηλιακό Σύστημα.

Ο χώρος ανάμεσα στα άστρα είναι γεμάτος σκόνη που περιέχει τα περισσότερα, αν όχι όλα, χημικά στοιχεία. Είναι υλικό που εκτινάχθηκε από την επιθανάτια έκρηξη γερασμένων άστρων, τα οποία μετέτρεψαν μέσω πυρηνικών αντιδράσεων το υδρογόνο σε άλλα βαρύτερα στοιχεία.

Σύννεφα από αυτά τα απομεινάρια των άστρων μπορεί αργότερα να συμπυκνωθούν μαζί με σύννεφα υδρογόνου και να σχηματίσουν νέα πλανητικά συστήματα -έτσι πιστεύεται ότι σχηματίστηκε και ο Ήλιος με τους πλανήτες του.

Χρειάστηκε να ελεγχθούν 100 εκατομμύρια φωτογραφίες του «αεροτζέλ» μέχρι να βρεθούν επτά κόκκοι αυτού του υλικού -κόκκοι χίλιοι φορές μικρότεροι από ό,τι τα σωματίδια από την ουρά του κομήτη.

Λόγω της αστρονομικής ταχύτητας με την οποία έπεσε η σκόνη στον συλλέκτη του Stardust -πάνω από 15.000 χιλιόμετρα την ώρα- ένας από τους κόκκους διαπέρασε τελείως το συλλέκτη χωρίς να αφήσει χημικό ίχνος, και τέσσερις κόκκοι κατέληξαν σε ένα φύλλο αλουμινίου που περιέβαλλε το αεροτζέλ. Βρέθηκαν όμως και δύο κόκκοι παγιδευμένοι μέσα στο αεροτζέλ και έτοιμοι για αναλύσεις.

Οι κόκκοι όμως είναι τόσο μικροί ώστε οι επιστήμονες θα πρέπει να αναπτύξουν νέες τεχνικές για να το μελετήσουν. Όπως σχολιάζει ο Άντριου Ουέστπαλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «θα ήταν πολύ εύκολο να τους χάσουμε».

Στην φωτογραφία η αναλυση ενος από τους πολύτιμους κόκκους. Το κόκκινο αντιστοιχεί σε αλουμίνιο, το πράσινο σε σίδηρο και το μπλε σε μαγνήσιο.

http://physicsgg.me/2014/08/16/%ce%b7-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Spitzer είδε σύγκρουση αστεροειδών.

Ενα εντυπωσιακό όσο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον επιστημονικά φαινόμενο εντόπισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer. Το τηλεσκόπιο έστρεψε το βλέμμα του στον αστερισμό της Ιστίας (Vela) και εστίασε σε ένα νεογέννητο άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 1,200 ετών φωτός από εμάς. Το NGC 2547-ID8, όπως ονομάστηκε το άστρο, έχει ηλικία μόλις 35 εκ. έτη και ανήκει στην ίδια κατηγορία άστρων με τον Ηλιο.

Γύρω από το NGC 2547-ID8 έχει σχηματιστεί ένας δίσκος σκόνης και ύλης και το Spitzer εντόπισε μια ξαφνική εμφάνιση μεγάλης ποσότητας σκόνης σε μια περιοχή του δίσκου. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Χουάν Μενγκ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα που μελετούν τον φαινόμενο υποστηρίζουν ότι η μεγάλη ποσότητας σκόνης που έκανε έντονη την παρουσία της στο φακό του Spitzer είναι προϊόν μιας σύγκρουσης αστεροειδών. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτού του είδους οι συγκρούσεις συμβάλουν στον σχηματισμό πλανητών. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=627186

[Δροσος Γεωργιος]

Αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» από την Γη την Κυριακή.

Ένας αστεροειδής, μεγάλος σαν σπίτι, ο οποίος εντοπίστηκε μόλις πριν από λίγες μέρες, πρόκειται να περάσει πολύ κοντά από τη Γη, την Κυριακή, χαμηλότερα και από τις τροχιές μερικών δορυφόρων, αλλά δεν υπάρχει κίνδυνος πρόσκρουσης στον πλανήτη μας, σύμφωνα με τη NASA.

Ο διαστημικός βράχος 2014 RC, που έχει διάμετρο 20 μέτρα, θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο του από τη Γη, κάπου πάνω από τη Νέα Ζηλανδία, στις 9.18 μ.μ. ώρα Ελλάδος το βράδυ της Κυριακής. Θα βρίσκεται σε ύψος λίγο χαμηλότερο από τα 36.000 χιλιόμετρα των τροχιών ορισμένων τηλεπικοινωνιακών και μετεωρολογικών δορυφόρων.

Το κοντινότερο πλησιάσμά του θα τον φέρει, σύμφωνα με τη NASA, σε απόσταση περίπου 34.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, δηλαδή γύρω στο ένα δέκατο της απόστασης Γης-Σελήνης.

Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε στις 31 Αυγούστου από το αστεροσκοπείο «Καταλίνα» στην Αριζόνα και η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε την επόμενη νύχτα από το τηλεσκόπιο Pan-STARRS 1 στη Χαβάη. Ο ταχέως κινούμενος αστεροειδής θα είναι πολύ αχνός, όταν περάσει κοντά από τη Γη και δεν θα είναι ορατός με γυμνό μάτι.

Το κοντινό πέρασμα του βράχου θα δώσει την ευκαιρία στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα την τροχιά του για να εκτιμήσουν κατά πόσο μπορεί να αποτελέσει στο μέλλον απειλή για τον πλανήτη μας.

Οι αστρονόμοι έχουν βρει μέχρι σήμερα στο ηλιακό μας σύστημα πάνω από 10.000 ουράνια σώματα, που οι τροχιές τους τα φέρνουν κοντά στη Γη.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64059402

[Δροσος Γεωργιος]

Μικρός αστεροειδής πέρασε πιο κοντά από τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους.

Ένας διαστημικός βράχος σε μέγεθος σπιτιού πέρασε την Κυριακή από τη Γη σε απόσταση μικρότερη από αυτή στην οποία κινούνται οι τηλεπικοινωνιακοί και μετεωρολογικοί δορυφόροι. Η διάμετρός του εκτιμάται στα 20 μέτρα, περίπου όσο το μετέωρο που τραυμάτισε 1.500 ανθρώπους όταν εξερράγη πάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας το Φεβρουάριο,

Ο αστεροειδής με την ονομασία 2014 RC βρέθηκε σε απόσταση μόλις 34.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης όταν πέρασε πάνω από τη Νέα Ζηλανδία στις 21.18 ώρα Ελλάδας την 7η Σεπτεμβρίου.

Συγκριτικά, οι τηλεπικοινωνιακοί και μετεωρολογικοί δορυφόροι βρίσκονται λίγο πιο μακριά στα 36.000 χιλιόμετρα -αυτό είναι το ύψος της λεγόμενης γεωστατικής ή γεωσύγχρονη τροχιάς, η οποία επιτρέπει στους δορυφόρους να παραμένουν διαρκώς πάνω από το ίδιο σημείο της Γης.

Ο 2014 RC δεν έγινε ορατός με γυμνό μάτι ή με κιάλια, το πέρασμά του όμως καταγράφηκε από το Slooh Community Observatory και το Virtual Telescope Project, τα οποία οργάνωσαν ειδικά webcast.

Σύμφωνα με τη NASA, η τροχιά του αστεροειδή θα τον ξαναφέρει κοντά στη Γη το Σεπτέμβριο του 2115, δεν υπάρχουν όμως ενδείξεις για πρόσκρουση.

Ο αστεροειδής του Τσελιαμπίνσκ εκτιμάται ότι απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα ενέργεια 500 κιλοτόνων TNT, σχεδόν 30 φορές περισσότερη από ό,τι η ατομική βόμβα της Χιροσίμα.

Ήταν το μεγαλύτερο αντικείμενο που εισέρχεται στη γήινη ατμόσφαιρα από την πρόσκρουση στην Τουνγκούσκα της Σιβηρίας το 1908.

Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους όταν έπεσε στο Τσιξουλούμπ του Μεξικού πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια εκτιμάται ότι είχε διάμετρο γύρω στα 10 χιλιόμετρα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231345673

 

Νικαράγουα: Αναστάτωση μετά από πτώση μετεωρίτη.

Ένας μετεωρίτης ήταν η αιτία της δόνησης που ταρακούνησε την πρωτεύουσα της Νικαράγουα, Μανάγκουα λίγο πριν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, αναστατώνοντας χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για σεισμό.

Ο μετεωρίτης έπεσε τις νυχτερινές ώρες σε μια δασική περιοχή κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο της Μανάγκουα, όπως επιβεβαίωσε το Ινστιτούτο Γεωφυσικής της Νικαράγουας την Κυριακή. Οι κάτοικοι των περιοχών κοντά στο σημείο πρόσκρουσης του μετεωρίτη, μίλησαν για μια λάμψη την οποία ακολούθησε ένας ισχυρός κρότος και οσμή καμένου στην γύρω περιοχή.

Ο μετεωρίτης που έκανε χιλιάδες κατοίκους να πεταχτούν έντρομοι από τα κρεβάτια τους άφησε στο σημείο όπου έπεσε έναν μεγάλο κρατήρα 12 μέτρων πλάτους και τουλάχιστον 5,5 μέτρων βάθους, σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα La Prensa.

Ο μετεωρίτης σύμφωνα με τους γεωφυσικούς του ινστιτούτου της Νικαράγουα προκάλεσε ένα ελαφρύ σεισμικό κύμα, καθώς έπεσε στη Γη με γωνία περίπου 50 μοιρών.

Περίπου πέντε πτώσεις μετεωριτών καταγράφονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο.

http://www.naftemporiki.gr/story/853134/nikaragoua-anastatosi-meta-apo-ptosi-meteoriti

[Δροσος Γεωργιος]

Τηλεσκόπιο με "μάτια εντόμου" από την ESA θα εντοπίζει επικίνδυνους αστεροειδείς.

Ο εντοπισμός αστεροειδών που απειλούν τη Γη είναι δύσκολος, εν μέρει επειδή ο ουρανός είναι τόσο μεγάλος. Ωστόσο μια απάντηση μπορεί να προέλθει από τα έντομα, δεδομένου ότι έχουν αναπτύξει από καιρό τρόπους να βλέπουν σε πολλές κατευθύνσεις ταυτόχρονα.

Ως μέρος της παγκόσμιας προσπάθειας να κυνηγήσουμε επικίνδυνα ουράνια αντικείμενα, όπως αστεροειδείς και κομήτες, η ESA αναπτύσσει ένα αυτοματοποιημένο τηλεσκόπιο για νυχτερινές έρευνες του ουρανού.

Αυτό το τηλεσκόπιο είναι το πρώτο ενός μελλοντικού δικτύου που θα σαρώνει πλήρως τον ουρανό και θα εντοπίζει αυτόματα πιθανά νέα κοντά-στη-Γη αντικείμενα, ή NEOs (Near Earth Objects), για την μετέπειτα παρακολούθηση και έλεγχο από τους ερευνητές.

Ωστόσο ένα δίκτυο παραδοσιακών τηλεσκοπίων θα ήταν περίπλοκο και δαπανηρό, λόγω του αριθμού που απαιτείται. Ακόμη, το σύστημα πρέπει να είναι σε θέση να ανακαλύπτει αντικείμενα πολλές φορές πιο αμυδρά από ότι μπορεί να αντιληφθεί το γυμνό μάτι.

Ενώ δεν υπάρχει δίκτυο που να μπορεί να εντοπίσει όλα τα δυνητικά επικίνδυνα αντικείμενα, θα πρέπει, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες, να ανιχνεύει τα πάντα για διάμετρο περίπου 40 μέτρων σε τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν από την πρόσκρουση.

Η απάντηση είναι ένα νέο, ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο με παρατσούκλι «fly-eye» (στα ελληνικά «μάτι της μύγας»), που χωρίζει την εικόνα σε 16 μικρότερες υπό εικόνες ώστε να επεκτείνει το πεδίο της όρασης, παρόμοια με την τεχνική που εκμεταλλεύεται ο σύνθετος οφθαλμός μιας μύγας.

Ο σχεδιασμός είναι αρθρωτός, και επιτρέπει την μαζική και τη φθηνότερη παραγωγή και το χαμηλότερο κόστος συντήρησης. Θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του πρωτοτύπου, ώστε να τοποθετηθεί από το πρόγραμμα της ESA Space Space Situational Awareness (SSA) στις αρχές του επόμενου έτους.

"Αυτή η νέα τεχνολογία είναι το κλειδί για το μελλοντικό δίκτυο παρατήρησης NEO," λέει ο Gian Maria Pinna του τμήματος SSA.

Αυτά τα τηλεσκόπια παρατήρησης που εκμεταλλεύονται τις ιδιότητες του σύνθετου ματιού προσφέρουν απόδοση που αντιστοιχεί σε τηλεσκόπιο διαμέτρου 1 μέτρου, και παρέχει ένα πολύ μεγάλο οπτικό πεδίο: 6.7 ° x 6.7 ° ή περίπου 45 τετραγωνικές μοίρες. 6.7 ° είναι περίπου 13 φορές η διάμετρος της Σελήνης, όπως φαίνεται από τη Γη.

"Τα νέα τηλεσκόπια θα παρέχουν την απαραίτητη ανάλυση για να καθοριστούν οι τροχιές των τυχόν εντοπισμένων αντικειμένων», λέει ο Gian Maria.

"Αν το πρωτότυπο επιβεβαιώνει την αναμενόμενη απόδοση, θα ανοίξει το δρόμο για την πλήρη προμήθεια και την εγκατάσταση του λειτουργικού του δικτύου των τηλεσκοπίων."

Αυτό το καλοκαίρι, η ESA υπέγραψε συμβόλαιο για περίπου € 1,000,000 με μια κοινοπραξία με επικεφαλής την CGS SpA (Ιταλία), η οποία περιλαμβάνει την Creotech Instruments SA (Πολωνία), την SC EnviroScopY SRL (Ρουμανία) και την Pro Optica SA (Ρουμανία) για το λεπτομερή σχεδιασμό του προηγμένου τηλεσκοπίου.

Αναμένεται ότι ο λεπτομερής σχεδιασμός θα ακολουθηθεί από αρκετές επιπλέον συμβάσεις με ευρωπαϊκές εταιρείες που αποτιμώνται έως τα € 10 εκατομμύρια για την κατασκευή και την εγκατάσταση του πρώτου πρωτοτύπου τηλεσκοπίου παρατήρησης.

"Η ανάπτυξη του πρώτου οπτικού αισθητήρα ειδικού για τις δραστηριότητες αναζήτησης και ανακάλυψης NEO της ESA είναι ένα θεμελιώδες βήμα προς τη συμβολή της Ευρώπης στην προστασία του πλανήτη μας από πιθανές συγκρούσεις με επικίνδυνα αντικείμενα", σημειώνει ο Nicolas Bobrinsky, επικεφαλής του προγράμματος SSA.

Σχετικά με το πρόγραμμα SSA - τομέας Near Earth Objects

http://www.esa.int/Our_Activities/Operations/Space_Situational_Awareness/Near-Earth_Objects_-_NEO_Segment

Βίντεο.

http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/08/Future_telescope_in_operation

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Teleskhopio_me_mhatia_enthomoy_apho_ten_ESA_tha_entophizei_epikhindynoys_asteroeidehis

[Δροσος Γεωργιος]

Η NASΑ θα φέρει δείγματα από αστεροειδή που απειλεί τη Γη.

Στην πρώτη της απόπειρα να φέρει στη Γη δείγματα από έναν αστεροειδή, η NASA θα εκτοξεύσει του χρόνου την αποστολή Osiris-Rex, η οποία θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα από έναν βράχο που θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη τον 22ο αιώνα.

Το φιλόδοξο εγχείρημα θα είναι μια πρόβα για μια μελλοντική αποστολή συλλογής δειγμάτων από τον Άρη, καθώς και για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδή, η οποία προγραμματίζεται για την επόμενη δεκαετία.

Το Osiris-Rex, μια αποστολή συνολικού κόστους 800 εκατομμυρίων δολαρίων, θα εκτοξευτεί το Σεπτέμβριο του 2016 με πύραυλο Atlas V. Θα χρειαστεί περίπου δύο χρόνια να φτάσει τον αστεροειδή Bennu, με μήκος γύρω στα 200 μέτρα.

Η NASA εκτιμά ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα να προσκρούσει ο Bennu στη Γη σε περίπου δύο αιώνες -μέχρι τότε, όμως, η ανθρωπότητα πιθανώς θα διαθέτει την τεχνολογία για να αποτρέψει μια μεγάλη καταστροφή.

Συγκριτικά, το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ που τραυμάτισε 1.500 ανθρώπους όταν εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το Φεβρουάριο εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 20 μέτρα, ενώ ο αστεροειδής που εξόντωσε τους δεινόσαυρους όταν έπεσε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού, πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια, υπολογίζεται ότι είχε διάμετρο 10 χιλιομέτρων.

Το Osiris-Rex, το οποίο κατασκευάζεται στο Ντένβερ από την εταιρεία Lockheed Martin, θα μπορούσε τώρα να προσφέρει νέα στοιχεία για τους εκατομμύρια αστεροειδείς που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα -από τους οποίους έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα περίπου 500.000.

Εκτός του ότι θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να προστατευτεί από ενδεχόμενο χτύπημα, η μελέτη των αστεροειδών προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γέννηση και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Οι αστεροειδείς, ορισμένοι από τους οποίους αποτελούνται κυρίως από πετρώματα, ενώ άλλοι από σίδερο και νικέλιο, θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό των πλανητών πριν από 4,5 δισ. χρόνια.

Αποτελούνται επομένως από αρχέγονα υλικά, τα οποία μάλιστα περιέχουν σημαντικά οργανικά μόρια, τα οποία δεν αποκλείεται να έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην εμφάνιση ζωής στη Γη.

Ο Bennu είναι πλούσιος σε οργανικά υλικά, λόγω όμως της σύστασής του είναι πραγματικά κατάμαυρος -μια επιπλέον δυσκολία για το σχεδιασμό καμερών κατάλληλων για τη μελέτη ενός τόσο σκοτεινού σώματος.

«Μας ζήτησαν να αναπτύξουμε κάμερες για τη λήψη εικόνων από έναν αστεροειδή πιο μαύρο κι από κάρβουνο» σχολιάζει στο περιοδικό Scientific American o Πίτερ Σμιθ, κορυφαίος διαστημικός εικονολήπτης με έδρα το Τούσον.

«Είναι σας να προσπαθείς να φωτογραφήσεις μια μαύρη γάτα μέσα σε καρβουναποθήκη» λέει.

Αν όλα πάνε καλά, το Osiris-Rex αρχικά θα χαρτογραφήσει το σώμα και αργότερα θα ακουμπήσει την επιφάνειά του. Μια ριπή πεπιεσμένου αερίου θα εκτινάξει από την επιφάνεια σκόνη και μικρές πέτρες, οι οποίες θα κυλήσουν μέσα σε ένα κάνιστρο συλλογής.

Το κάνιστρο θα απελευθερωθεί από το σκάφος και θα πέσει με αλεξίπτωτο στη Γη το 2023.

Τα δείγματα του Osiris-Rex, πάντως, δεν θα είναι το πρώτο υλικό αστεροειδή που πιάνουν στα χέρια τους οι επιστήμονες.

Η πρωτιά ανήκει στο ιαπωνικό Hayabusa, το οποίο, παρά τα πολλαπλά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε, έστειλε στη Γη το 2010 απειροελάχιστες ποσότητες υλικού από τον μικρό αστεροειδή Itokawa.

Μάλιστα η επόμενη ιαπωνική αποστολή, το Hayabusa 2, δεν αποκλείεται να ολοκληρωθεί πριν φτάσουν στη Γη τα δείγματα του Osiris-Rex.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231347071

[Δροσος Γεωργιος]

Σταμάτησε το μοναδικό πρόγραμμα ανίχνευσης επικίνδυνων αστεροειδών στο νότιο ημισφαίριο.

Το μοναδικό πράγμα που φόβιζε τους Γαλάτες του Αστερίξ ήταν να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους!

Όμως σε σχέση με τον καιρό του Αστερίξ – 50 π.Χ. – ο πολιτισμός μας έχει κάνει τεράστια άλματα και ο σύγχρονος άνθρωπος μάλλον έπαψε να φοβάται ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι σιγά-σιγά διακόπτονται τα προγράμματα ανίχνευσης επικίνδυνων για τη Γη αστεροειδών, παρά τις ανησυχίες που εκφράζουν διάφοροι επιστήμονες…

Ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι …. η αναστολή του μόνου προγράμματος έγκαιρου εντοπισμού επικίνδυνων αστεροειδών στο νότιο ημισφαίριο.

Το πρόγραμμα, χάρις στο οποίο ανιχνεύτηκε ο κομήτης Siding Spring

http://physicsgg.me/2014/10/19/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7/

που την Κυριακή πέρασε σε απόσταση λίγων εκατοντάδων χιλιομέτρων από τον πλανήτη Άρη, σταμάτησε εδώ και λίγους μήνες, όταν διακόπηκε η χρηματοδότησή του από τη ΝASA.

Το Siding Spring Survey διεξάγονταν στο ομώνυμο αστεροσκοπείο στην Αυστραλία.

Με τη διακοπή του, ελαττώνονται δραστικά οι πιθανότητες να ανιχνευθεί από το νότιο ημισφαίριο ένας αστεροειδής που πρόκειται να περάσει σε επικίνδυνα μικρή απόσταση από τη Γη.

«Θα μπορούσε κάλλιστα αυτή τη στιγμή να μας πλησιάζει ένας τέτοιος διαστημικός βράχος, χωρίς εμείς να το γνωρίζουμε», σημειώνει στην αυστραλιανή έκδοση της εφημερίδας Guardian ο Μπράντλεϊ Τάκερ, αστρονόμος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας και το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ.

Δυνητικά επικίνδυνοι αστεροειδείς χαρακτηρίζονται τα ουράνια σώματα με διάμετρο τουλάχιστον 150 μέτρα, τα οποία αναμένεται να προσεγγίσουν τον πλανήτη μας σε απόσταση μικρότερη από 7,5 εκατ. χιλιόμετρα. Μέχρι σήμερα, έχουν εντοπισθεί 1.508 τέτοιοι βράχοι στο διάστημα, ενώ μια από τις πιο γνωστές επιβεβαιωμένες προσκρούσεις αστεροειδούς στη Γη έγινε πριν από περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια, προκαλώντας μια τόσο μεγάλη καταστροφή που συνέβαλε ή ήταν η αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Μέχρι τη στιγμή που διακόπηκε, το Siding Spring Survey είχε ανακαλύψει 15 δυνητικά επικίνδυνα ουράνια σώματα.

Όταν η ΝΑSΑ ανακοίνωσε πως θα αναστείλει τη χρηματοδότησή του, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας αναζήτησε πόρους από την τοπική κυβέρνηση ή ακόμη και από ιδιώτες χορηγούς, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα.

Το αντίστοιχο πρόγραμμα που καλύπτει το βόρειο ημισφαίριο του ουράνιου θόλου ονομάζεται Catalina Sky Survey και συνεχίζει να διεξάγεται σε δύο τηλεσκόπια στην Αριζόνα των ΗΠΑ.

Με την «αυλαία» ωστόσο του Siding Spring Survey, δεν υπάρχει πλέον καμία ανάλογη συστηματική προσπάθεια στο νότιο ημισφαίριο. Το μόνο που απομένει είναι πλέον όσοι ερασιτέχνες αστρονόμοι παρατηρούν τον ουρανό με αρκετά καλά τηλεσκόπια.

Σύμφωνα με τον Τάκερ, οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν αυτά τα εγχειρήματα περισσότερο σαν αμιγώς ακαδημαϊκά προγράμματα – τη στιγμή που έχουν την ίδια προληπτική σημασία με τα προγράμματα τα οποία εντοπίζουν και παρακολουθούν τους τυφώνες.

Ίσως όμως ο Τάκερ να κάνει λάθος. Μπορεί οι “κυβερνήσεις μας” να έχουν βρει έναν άλλο τρόπο, μηδενικού κόστους, όσον αφορά την πρόβλεψη για το αν θα πέσει κάποιος αστεροειδής στο κεφάλι μας

http://physicsgg.me/2014/10/20/%ce%bf-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8c%ce%ba%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b5/

[Δροσος Γεωργιος]

Οι «φυλές» των πεφταστέρων.

Πριν από λίγα 24ωρα ο νυχτερινός ουρανός του βόρειου ημισφαιρίου υποδέχτηκε τις Ωριωνίδες, μια μέσης έντασης βροχή διαττόντων αστέρων ή κατά το κοινώς λεγόμενoν μια βροχή πεφταστεριών. Τι είναι όμως οι Ωριωνίδες και ποια τα υπόλοιπα πεφταστέρια του ουρανού; Ας τα γνωρίσουμε.

Ωριωνίδες

Οι Ωριωνίδες είναι μια μέσης έντασης βροχή διαττόντων, που κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα από τις αρχές Οκτωβρίου ως τις αρχές Νοεμβρίου. Εχουν ονομαστεί έτσι επειδή φαίνεται να προέρχονται από τον αστερισμό του Ωρίωνα (ή λίγο πιο βόρεια, από το μεγάλο άστρο Μπετελγκέζ) και δημιουργούνται από τα υλικά που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης του Χάλεϊ. Δεκάδες μετέωρα (συνήθως 20 ως 25 ανά ώρα, αλλά μπορεί να φθάσουν και τα 50) εισέρχονται και καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης.

Δρακοντίδες

Η βροχή των Δρακοντιδών παρατηρείται κάθε Οκτώβριο και παίρνει το όνομά της από τον αστερισμό του Δράκοντα, από τον οποίο φαίνονται να πηγάζουν τα εξωγήινα σωματίδια.

Τα σωματίδια που αναφλέγονται κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα είναι στην πραγματικότητα υπολείμματα του κομήτη 21P/Giacobini-Zinner, ο οποίος πλησιάζει τον Ηλιο κάθε 6,6 χρόνια. Καθώς η ηλιακή ακτινοβολία θερμαίνει τους πάγους του κομήτη προκαλεί την εκτίναξη ενός νέφους σωματιδίων που γίνεται ορατό ως κόμη.

Κάθε χρόνο στις αρχές Οκτωβρίου η Γη περνά μέσα από αυτά τα νέφη σωματιδίων που κινούνται επίσης σε τροχιά γύρω από τον Ηλιο. Και όσο πιο πυκνό είναι το νέφος τόσο πιο θεαματική γίνεται η βροχή των Δρακοντιδών.

Καμηλοπαρδαλίδες

Εχουν το μάλλον αστείο όνομα Καμηλοπαρδαλίδες επειδή φαίνεται να προέρχονται από τον αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και για πρώτη φορά αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους - και μάλιστα άκρως θεαματική - στους ουρανούς της Γης το βράδυ της Παρασκευής προς τα χαράματα του Σαββάτου. Οι Καμηλοπαρδαλίδες είναι μια νέα μεγάλη βροχή διαττόντων, που θα δημιουργηθεί όταν ο πλανήτης μας θα διασταυρωθεί με τα απομεινάρια σκόνης που εκτιμάται ότι άφησε πίσω του ο κομήτης 209P/LINEAR πριν από πολύ καιρό. Ο περιοδικός κομήτης 209P/LINEAR, διαμέτρου 600 μέτρων, ανήκει στην οικογένεια των περίπου 400 παγωμένων κομητών του Δία και ολοκληρώνει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ηλιο κάθε πέντε χρόνια. Ανακαλύφθηκε το 2004 και στις 29 Μαΐου θα βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του προς τη Γη, σε απόσταση περίπου 8 εκατ. χιλιομέτρων. Ομως λίγες ημέρες πριν, αύριο το βράδυ, ο πλανήτης μας θα διασταυρωθεί με τα παλαιότερα απομεινάρια του κομήτη.

Λεοντίδες

Τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» έλκουν την καταγωγή τους από τον κομήτη 55Ρ/Τέμπελ-Τατλ, αλλά επειδή φαίνεται να προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα, έχουν πάρει το όνομά του. Η βροχή των Λεοντιδών διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες (7 ως 28 Νοεμβρίου), αλλά κορυφώνεται στο διήμερο 17 και 18 Νοεμβρίου. Ο ρυθμός πτώσης των φωτεινών μετεώρων - που γίνεται με ταχύτητα περίπου 71 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο - υπολογίζεται σε 15-40 ανά ώρα.

Τεταρτίδες

Κάθε νέο έτος ξεκινά με μια βροχή διαττόντων αστέρων, τους Τεταρτίδες (Quadrantids), που διαρκεί από 1 ως 5 Ιανουαρίου. Οι Τεταρτίδες, εφόσον οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρησή τους, εμφανίζουν συνήθως στο αποκορύφωμά τους ως 40 μετέωρα ανά ώρα, που διαπερνούν την ατμόσφαιρα της Γης με μεγάλη ταχύτητα, αν και έχουν αναφερθεί ως και 120 μετέωρα ανά ώρα κάποιες φορές.

Η συγκεκριμένη βροχή από «πεφταστέρια» έχει πάρει το όνομά της από έναν αστερισμό - Quadrans Muralis ή Επιτοίχιος Τετράς (ήταν αρχαίο αστρονομικό εργαλείο) - που δεν υπάρχει πια. Σήμερα η πηγή προέλευσης των μετεώρων φαίνεται να είναι ο αστερισμός του Βοώτη. Οι Τεταρτίδες είναι καλύτερα ορατοί στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη, ιδίως σε κατεύθυνση βορειανατολική στον ουρανό. Οι αστρονόμοι δεν είναι σίγουροι ποιος διερχόμενος κομήτης άφησε πίσω του την ουρά σκόνης και σωματιδίων, που μετατρέπονται σε μετέωρα κάθε φορά που η Γη διασταυρώνεται με την τροχιά τους. Είναι πιθανό να πρόκειται για έναν κομήτη (τον 2003 ΕΗ1), που παρατήρησαν πρώτοι κινέζοι, ιάπωνες και κορεάτες αστρονόμοι το 1490.

Περσείδες

Πρόκειται για μια καλοκαιρινή βροχή πεφταστεριών. Οι Περσείδες ανήκουν στον κομήτη Σουίφτ-Τατλ την τροχιά του οποίου διασχίζει η Γη κάθε χρόνο στα μέσα Αυγούστου. Ελαβαν την ονομασία «Περσείδες» επειδή το σημείο του ουρανού από το οποίο φαίνεται να προέρχονται βρίσκεται στον αστερισμό του Περσέα.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=644492

[Δροσος Γεωργιος]

Δύσκολο να προβλεφθεί το «ραντεβού» το νέου μετεωρίτη UR116 2014 με τη Γη...

Αίσθηση έχει προκαλέσει στη επιστημονική κοινότητα η ανακάλυψη ενός νέου κοσμικού σώματος από ρώσους αστρονόμους. Το ρωσικό δίκτυο αυτόματων υπερσύγχρονων τηλεσκοπίων «Master» έφερε στο φως στα τέλη Οκτωβρίου στοιχεία για ένα νέο, επικίνδυνο αστεροειδή, ο οποίος ονομάστηκε UR116 2014 και έχει διάμετρο περίπου 370 μέτρα και είναι 20 φορές μεγαλύτερος από τον μετεωρίτη εξερράγη τον Φεβρουάριο του 2013 πάνω από την ρωσική πόλη Τσέλιαμπινσκ.

Πιθανή σύγκρουσή του με τη Γη, εκτιμάται πως θα προκαλέσει έκρηξη, χίλιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Τσέλιαμπινσκ.

Ο αστεροειδής UR116 2014 εντοπίστηκε από τον ρώσο εμπειρογνώμομα του Πανεπιστημιακού Αστρονομικού Ινστιτούτου της Μόσχας, Ντένις Ντενισένκο, ο οποίος κατά το παρελθόν έχει ανακαλύψει επτά σουπερνόβα και πάνω από 50 διαφορετικούς αστέρες. Η RBTH συνομίλησε μαζί του για τον νέο αστεροειδή και τους πιθανούς κινδύνους για τη Γη:

«Εκτιμούμε πως ο UR116 2014 δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη στα επόμενα έξι χρόνια. Υπολογίζεται πως η επόμενη “συνάντησή” του με τη Γη θα είναι τον Οκτώβριο του 2017, σε απόσταση 1,8 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η ακριβής θέση του παραμένει ασαφής. Είναι αδύνατο να προβλεφθεί επίσης και μια μελλοντική “συνάντηση” με τον Άρη και την Αφροδίτη, η οποία θα μπορούσε ουσιαστικά να αλλάξει την τροχιά του».

RBTH: Σε περίπτωση σύγκρουσης με τη Γη, ποια θα είναι η κατάσταση; Θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε;

«Υπάρχει πάντα μια πιθανότητα σύγκρουσης. Αστεροειδείς τέτοιου μεγέθους – διαμέτρου περίπου 370 μέτρων- είναι ικανοί να προκαλέσουν σημαντικές καταστροφές, αλλά δεν έρχεται το τέλος της ανθρωπότητας! Παραμένει πάντως αδύνατον να προβλεφθεί ακριβής ημερομηνία προσέγγισης του UR116 2014 στη Γη, ακριβώς όπως είναι αδύνατο να το πράξουμε και με οποιονδήποτε άλλον επικίνδυνο αστεροειδή. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του 2012, το ηλιακό μας σύστημα εμπεριέχει από 3.000 έως 6.000 δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς και , όπως είδαμε με τον μετεωρίτη στο Chelyabinsk, οι καταστροφές μπορεί να είναι μεγάλες. Σημαντικό ρόλο παίζει και η τροχιά σύγκρουσης, ανεξάρτητα από το μέγεθος».

Στις 15 Φεβρουαρίου του 2013 ένας μετεωρίτης εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης, μετατράπηκε σε βολίδα και εξερράγη σε ύψος περίπου τριάντα χιλιομέτρων, πάνω από την πόλη Τσέλιαμπινσκ της Ρωσίας (ανατολικά από τα Ουράλια Ορη και βόρεια του Καζακστάν), με το ισχυρό ωστικό κύμα να προκαλεί μεγάλες ζημιές στα τζάμια πολλών κτιρίων, επιφέροντας εκατοντάδες μικροτραυματισμούς.

Η ενέργεια που απελευθερώθηκε κατά την έκρηξη του μετεωρίτη στην ατμόσφαιρα ήταν περίπου 50 κιλοτόνοι ΤΝΤ, 40 φορές μεγαλύτερη από αυτή της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο αστρικό σώμα που διλύθηκε μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης, μετά τον μετεωρίτη που εικάζεται πως προκάλεσε την Έκρηξη της Τουνγκούσκα το 1908.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών της διεθνούς ομάδας επιστημόνων με επικεφαλής την ανώτερη επιστημονικό λειτουργό του Ινστιτούτου Δυναμικής Γεωσφαιρών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Όλγα Ποπόβα, τα θραύσματα του μετεωρίτη αποκάλυψαν σημαντικά στοιχεία: Ο μετεωρίτης μάζας περίπου 11 τόνων εισήλθε στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας με ταχύτητα 19 χλμ/δευτερόλεπτο και διασπάστηκε σε πλήθος τμημάτων, η ταχύτητα των οποίων κατά την προσέγγιση της Γης αυξήθηκε στα 30 χλμ./δευτερόλεπτο. Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης ότι πολλά θραύσματα του κοσμικού σώματος κάηκαν στην ατμόσφαιρα και δεν έφτασαν στη Γη. Το μεγαλύτερο θραύσμα βάρους 650 κιλών ανελκύστηκε τον Οκτώβριο του 2013 από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ.

http://gr.rbth.com/news/2014/11/09/nteni_ntenisenko_dyskolo_na_problefthei_to_ranteboy_to_neoy_meteoriti_ur_33645.html

[Δροσος Γεωργιος]

Χάρτης που δείχνει την βροχή αστεροειδών στη Γη.

Δεκάδες διαστημικοί βράχοι με διάμετρο τουλάχιστον ενός μέτρου εισέρχονται κάθε χρόνο στη γήινη ατμόσφαιρα, δείχνει νέος χάρτης που δημοσιοποίησε η NASA. Περίπου μια φορά το χρόνο, μετέωρα σε μέγεθος αυτοκινήτου απελευθερώνουν ακραίες ποσότητες ενέργειας, σπάνια όμως φτάνουν μέχρι το έδαφος.

Τα συμβάντα που συγκεντρώνει ο χάρτης καταγράφηκαν από δίκτυα αισθητήρων που ανήκουν στην αμερικανική κυβέρνηση και παραχωρήθηκαν στη NASA για επιστημονική ανάλυση.

Συνολικά 556 μετέωρα άνω του ενός μέτρου καταγράφηκαν σε διάστημα 20 ετών, από το 1994 έως το 2013, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Πρόγραμμα Κοντινών στη Γη Αντικειμένων (NEO), μια υπηρεσία της NASA που επαγρυπνεί για επικίνδυνους αστεροειδείς.

Οι πορτοκαλί κύκλοι στο χάρτη αντιστοιχούν σε μετέωρα που καταγράφηκαν στη διάρκεια της ημέρας, ενώ οι μπλε κουκκίδες αντιστοιχούν σε νυχτερινά συμβάντα.

Το μέγεθος κάθε κύκλου είναι ανάλογο της ενέργειας που απελευθέρωσε κάθε μετέωρο υπό τη μορφή θερμικής ακτινοβολίας.

Το μεγαλύτερο συμβάν ήταν φυσικά η έκρηξη του μετεώρου του Τσελιαμπίνσκ στις 15 Φεβρουαρίου 2013, όταν ένα αντικείμενο διαμέτρου περίπου 20 μέτρων διαλύθηκε πάνω από τη Ρωσία τραυματίζοντας πάνω από 1.000 άτομα.

Η ενέργεια που απελευθέρωσε εκτιμάται ότι ισοδυναμεί με μισό εκατομμύριο τόνους TNT, ή 20 με 30 φορές η ενέργεια της πυρηνικής βόμβας της Χιροσίμα.

Κάθε μέρα, επισημαίνει το NEO σε ανακοίνωσή του, η Γη βομβαρδίζεται από περίπου 100 τόνους σκόνης και μικρών κόκκων από το Διάστημα.

http://neo.jpl.nasa.gov/news/news186.html

Αστεροειδείς σε μέγεθος αυτοκινήτου εισέρχονται στην ατμόσφαιρα περίπου μια φορά το χρόνο, ενώ μια φορά στα 5.000 χρόνια σώματα σε μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου προκαλούν σημαντικές καταστροφές.

Μια φορά κάθε μερικά εκατομμύρια χρόνια, αντικείμενα διαμέτρου μερικών χιλιομέτρων προκαλούν καταστροφές σε επίπεδο ηπείρου ή πλανήτη.

Με στόχο την προστασία της ανθρωπότητας από τέτοιες καταστροφές, το NEO καταγράφει και χαρακτηρίζει τους αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε απόσταση μικρότερη των 50 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Μέχρι σήμερα εκτιμάται ότι έχει εντοπίσει το 96% των δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου, και έχει στόχο να καλύψει τελικά το 90% των αστεροειδών με μέγεθος άνω των 140 μέτρων.

http://physicsgg.me/2014/11/17/%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9/

[Δροσος Γεωργιος]

Το μεγάλο ταξίδι του αστεροειδή Bennu και η εξερεύνησή του από το διαστημικό σκάφος OSIRIS-REx

Μετά την εξερεύνηση του κομήτη 67/Ρ από το διαστημικό σκάφος Rosetta και την ρομποτική διαστημοσυσκευή Philae – που δεν ολοκληρώθηκε ακόμα – σειρά έχει η εξερεύνηση ενός αστεροειδή. Η NASA επέλεξε τον αστεροειδή Bennu.

Η αποστολή OSIRIS-REx έχει ως στόχο την λήψη δειγμάτων από τον Bennu και την μεταφορά τους στη Γη για μελέτη.

Το Osiris-Rex, μια αποστολή συνολικού κόστους 800 εκατομμυρίων δολαρίων, είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί το Σεπτέμβριο του 2016. Θα χρειαστεί περίπου δύο χρόνια να φτάσει τον αστεροειδή Bennu που έχει διάμετρο γύρω στα 200 μέτρα. Η NASA εκτιμά ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα να προσκρούσει ο Bennu στη Γη σε περίπου δύο αιώνες. Ολοι ευλεπιστούν βέβαια ότι μέχρι τότε η ανθρωπότητα θα διαθέτει την τεχνολογία για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη.

Το Osiris-Rex θα μπορούσε τώρα να προσφέρει νέα στοιχεία για τους εκατομμύρια αστεροειδείς που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα. Οι αστεροειδείς, ορισμένοι από τους οποίους αποτελούνται κυρίως από πετρώματα, ενώ άλλοι από σίδερο και νικέλιο, θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό των πλανητών πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Ετσι η μελέτη τους θα προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για τη γέννηση και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Ο Bennu είναι πλούσιος σε οργανικά υλικά, λόγω όμως της σύστασής του είναι πραγματικά κατάμαυρος γεγονός που κάνει εξαιρετικά δύσκολο το σχεδιασμό καμερών κατάλληλων για τη μελέτη ενός τόσο σκοτεινού σώματος. Αν όλα πάνε καλά, το Osiris-Rex αρχικά θα χαρτογραφήσει το σώμα και αργότερα θα ακουμπήσει την επιφάνειά του. Μια ριπή πεπιεσμένου αερίου θα εκτινάξει από την επιφάνεια σκόνη και μικρές πέτρες, οι οποίες θα κυλήσουν μέσα σε ένα κάνιστρο συλλογής. Το κάνιστρο θα απελευθερωθεί από το σκάφος και θα πέσει με αλεξίπτωτο στη Γη το 2023.

Το βίντεο που ακολουθεί, δημιουργήθηκε από το Goddard’s Conceptual Image Laboratory (CI Lab) και αναφέρεται στην αποστολή OSIRIS-REx, τον αστεροειδή Bennu και τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος:

http://physicsgg.me/2014/11/18/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae-bennu/

[Δροσος Γεωργιος]

H NASA ενδιαφέρεται για την εκμετάλλευση αστεροειδών.

Σύμφωνα με το Betawired, η NASA ανέθεσε σε δύο ιδιωτικές εταιρείες τη μελέτη του ενδεχομένου εξόρυξης υλικών από αστεροειδείς.

Η μία εταιρεία είναι η Planetary Resources και έχει σκοπό να εκτοξεύσει δύο δορυφόρους, τον Arkyd 3 και τον Arkyd 6, προκειμένου να μελετήσει τη χρήση των επιμέρους συστημάτων που απαιτούνται για μία τέτοια αποστολή. Η Deep Space από την μεριά της, έχει ως σκοπό να αναπτύξει τα FireFlies, τα οποία είναι ειδικά διαστημικά οχήματα, τα οποία θα στείλουν ρομποτικά σκάφη για να συγκεντρώσουν χρήσιμες πληροφορίες για το σχήμα, την πυκνότητα και τα υλικά που υπάρχουν πάνω σε έναν αστεροειδή.

Μέσα στα σχέδια της Deep Space είναι και η ανάπτυξη του διαστημοπλοίου Dragonfly, το οποίο θα έχει ως ρόλο του να πιάσει έναν αστεροειδή, να αντλήσει από αυτόν όποια υλικά μπορεί και να τα στείλει στη Γη με ειδικά διαστημικά σκάφη. Παράλληλα, η Planetary Resources, θα αναπτύσσει ένα δίκτυο από τηλεσκόπια που θα μελετούν τους κοντινούς στον πλανήτη μας αστεροειδείς προκειμένου να αποφασίζεται ποιος είναι ο κατάλληλος για εκμετάλλευση.

Η NASA έχει δείξει ότι ενδιαφέρεται για το ζήτημα της εκμετάλλευσης αστεροειδών τόσο με χρηματοδότηση σχετικών πανεπιστημιακών ερευνητικών προγραμμάτων όσο και με τη συνεργασία της με φορείς που ασχολούνται με το ζήτημα αυτό.

http://www.pestaola.gr/h-nasa-endiaferetai-gia-thn-ekmetalleysi-asteroeidwn/

[Δροσος Γεωργιος]

H Ιαπωνία επιστρέφει στους αστεροειδείς.

Αναβλήθηκε λόγω καιρού για αύριο Δευτέρα 1στις 3 Δεκεμβρίου η εκτόξευση του ιαπωνικού διαστημικού σκάφους Hayabusa 2.

Τέσσερα χρόνια μετά την ιστορική επιτυχία του Hayabusa, της πρώτης αποστολής που έφερε στη Γη δείγματα ενός αστεροειδή, η Ιαπωνία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει αυτήν την εβδομάδα το Hayabusa-2, το οποίο θα στείλει έναν μικρό στόλο από ρομπότ στην επιφάνεια ενός διαστημικού βράχου.

Το Hayabusa-2 (στα ιαπωνικά σημαίνει «πετρίτης», ένα είδος γερακιού) επρόκειτο να αναχωρήσει την Κυριακή από το Διαστημικό Κέντρο Τανεγκασίμα στη νότια Ιαπωνία. Η εκτόξευση όμως αναβλήθηκε λόγω ακατάλληλου καιρού και προγραμματίζεται τώρα για την 1η Δεκεμβρίου το νωρίτερο.

Το σκάφος είναι ουσιαστικά μια ενισχυμένη βερσιόν του πρώτου Hayabusa, το οποίο επισκέφθηκε τον αστεροειδή Itokawa το 2005 και επέστρεψε στη Γη πέντε χρόνια αργότερα. Παρά τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε, το Hayabusa έριξε με αλεξίπτωτο ένα κάνιστρο που περιείχε το πρώτο δείγμα σκόνης αστεροειδή που πιάνουν στα χέρια τους οι επιστήμονες.

Ορισμένοι αστεροειδείς πιστεύεται ότι αποτελούνται από υλικά που έχουν μείνει σχεδόν αναλλοίωτα εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η σκόνη και τα αέρια που περιέβαλλαν τον νεογέννητο Ήλιο άρχισαν να συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα σωματίδια.

Το Hayabusa-2, μια αποστολή της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA, έχει στόχο να φέρει δείγματα από τον αστεροειδή 1999 JU3, έναν διαστημικό βράχο μήκους 900 μέτρων.

Ανήκει στην κατηγορία «C» των αστεροειδών, των οποίων η σύσταση θεωρείται πιο αρχέγονη συγκριτικά με την κατηγορία «J» όπου ανήκει ο Itoκawa.

Το σκάφος προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από το στόχο του το 2019. Αφού πρώτα χαρτογραφήσει την επιφάνεια και μετρήσει την ταχύτητα περιστροφής του αστεροειδή, το σκάφος θα πλησιάσει τον βράχο και θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα της επιφάνειας ένα εργαλείο σαν κοντάρι.

Μάλιστα, πριν από την τρίτη και τελευταία δειγματοληψία, το Hayabusa-2 θα εκτοξεύσει έναν χάλκινο δίσκο, βάρους 2 κιλών, με την ελπίδα ότι θα σηκώσει σκόνη και θα αποκαλύψει το τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια.

Επιπλέον, το Hayabusa-2 μεταφέρει τρία μικρά ρομπότ που θα φωτογραφίζουν τον κομήτη καθώς αναπηδούν στην επιφάνειά του. Ένα παρόμοιο ρομπότ συμμετείχε στην πρώτη αποστολή Hayabusa, απέτυχε όμως να βρει το στόχο.

Τέλος, το Hayabusa-2 θα στείλει στην επιφάνεια του αστεροειδή το ρομπότ Mascot, το οποίο αναπτύχθηκε στη Γερμανία και διαθέτει κάμερα, μικροσκόπιο και άλλα όργανα.

Η προσεδάφισή του θα ελέγχεται από την ίδια ομάδα που είχε αναλάβει την ιστορική προσεδάφιση του ρομπότ Philae στον κομήτη 67P. Το Mascot αναπτύχθηκε από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο (DLR) το οποίο έπαιξε βασικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αποστολή.

Αν όλα πάνε καλά, το Hayabusa-2 θα αναχωρήσει από τον 1999 JU3 το 2019. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, το κάνιστρο με τα πολύτιμα δείγματα θα πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημο της Αυστραλίας.

Βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=dSZYK1VIjE0

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367326

[Δροσος Γεωργιος]

O Ιαπωνικός κυνηγός αστεροειδών αναχώρησε για το στόχο.

Τέσσερα χρόνια μετά την ιστορική επιτυχία του Hayabusa, της πρώτης αποστολής που έφερε στη Γη δείγματα ενός αστεροειδή, η Ιαπωνία εκτόξευσε την Τετάρτη το Hayabusa-2, το οποίο θα στείλει έναν μικρό στόλο από ρομπότ στην επιφάνεια ενός διαστημικού βράχου.

Το Hayabusa-2 (στα ιαπωνικά σημαίνει «πετρίτης», ένα είδος γερακιού) εκτοξεύτηκε στις 06.22 ώρα Ελλάδας από το Διαστημικό Κέντρο Τανεγκασίμα στη νότια Ιαπωνία. Είχαν προηγηθεί δύο αναβολές λόγω ακατάλληλου καιρού.

Το σκάφος είναι ουσιαστικά μια ενισχυμένη βερσιόν του πρώτου Hayabusa, το οποίο επισκέφθηκε τον αστεροειδή Itokawa το 2005 και επέστρεψε στη Γη πέντε χρόνια αργότερα. Παρά τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισε, το Hayabusa έριξε με αλεξίπτωτο ένα κάνιστρο που περιείχε το πρώτο δείγμα σκόνης αστεροειδή που πιάνουν στα χέρια τους οι επιστήμονες.

Ορισμένοι αστεροειδείς πιστεύεται ότι αποτελούνται από υλικά που έχουν μείνει σχεδόν αναλλοίωτα εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η σκόνη και τα αέρια που περιέβαλλαν τον νεογέννητο Ήλιο άρχισαν να συγκεντρώνονται σε μεγαλύτερα σωματίδια.

Το Hayabusa-2, μια αποστολή της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας JAXA, έχει στόχο να φέρει δείγματα από τον αστεροειδή 1999 JU3, έναν διαστημικό βράχο μήκους 900 μέτρων. Ανήκει στην κατηγορία «C» των αστεροειδών, των οποίων η σύσταση θεωρείται πιο αρχέγονη συγκριτικά με την κατηγορία «J» όπου ανήκει ο Itoκawa.

Το σκάφος προγραμματίζεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από το στόχο του το 2019. Αφού πρώτα χαρτογραφήσει την επιφάνεια και μετρήσει την ταχύτητα περιστροφής του αστεροειδή, το σκάφος θα πλησιάσει τον βράχο και θα επιχειρήσει να συλλέξει δείγματα της επιφάνειας με ένα εργαλείο σαν κοντάρι.

Μάλιστα, πριν από την τρίτη και τελευταία δειγματοληψία, το Hayabusa-2 θα εκτοξεύσει έναν χάλκινο δίσκο, βάρους 2 κιλών, με την ελπίδα ότι θα σηκώσει σκόνη και θα αποκαλύψει τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια.

Επιπλέον, το Hayabusa-2 μεταφέρει τρία μικρά ρομπότ που θα φωτογραφίζουν τον κομήτη καθώς αναπηδούν στην επιφάνειά του. Ένα παρόμοιο ρομπότ συμμετείχε στην πρώτη αποστολή Hayabusa, απέτυχε όμως να βρει το στόχο.

Τέλος, το Hayabusa-2 θα στείλει στην επιφάνεια του αστεροειδή το ρομπότ Mascot, το οποίο αναπτύχθηκε στη Γερμανία και διαθέτει κάμερα, μικροσκόπιο και άλλα όργανα.

Η προσεδάφισή του θα ελέγχεται από την ίδια ομάδα που είχε αναλάβει την ιστορική προσεδάφιση του ρομπότ Philae στον κομήτη 67P. Το Mascot αναπτύχθηκε από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο (DLR) το οποίο έπαιξε βασικό ρόλο στην ευρωπαϊκή αποστολή.

Αν όλα πάνε καλά, το Hayabusa-2 θα αναχωρήσει από τον 1999 JU3 το 2019. Περίπου έναν χρόνο αργότερα, το κάνιστρο με τα πολύτιμα δείγματα θα πέσει με αλεξίπτωτο στην έρημο της Αυστραλίας.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367939

[Δροσος Γεωργιος]

Η ανθρωπότητα κινδυνεύει από την πτώση αστεροειδούς.

Ο κίνδυνος πρόσκρουσης με αστεροειδή είναι υπαρκτός και όχι τόσο μακρινός. Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα επείγουσας έκκλησης που συνυπέγραψαν επιστήμονες, αστροναύτες, ροκ σταρ και άλλες προσωπικότητες, στο πλαίσιο της διεθνούς ενημερωτικής καμπάνιας «Ημέρα Αστεροειδούς» που μόλις ξεκίνησε, με στόχο να φέρει το ζήτημα στο προσκήνιο. Άλλωστε πριν από λίγο καιρό σταμάτησε το μοναδικό πρόγραμμα ανίχνευσης επικίνδυνων αστεροειδών στο νότιο ημισφαίριο.

Η καμπάνια εγκαινιάστηκε με παράλληλες συνεντεύξεις Τύπου στο Λονδίνο και στο Σαν Φρανσίσκο (στην Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια), σύμφωνα με το Space.com.

H σχετική διακήρυξη υπογράφηκε από περισσότερους από 100 κορυφαίους επιστήμονες και αστροναύτες, όπως ο Μάρτιν Ρις (βασιλικός αστρονόμος της Βρετανίας), ο βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς (συγγραφέας των μπεστ-σέλερ «Το εγωιστικό γονίδιο» και η «Αυταπάτη του Θεού»), ο φυσικός Κιπ Θορν του Caltech (το θεωρητικό «μυαλό» πίσω από το σενάριο της ταινίας «Interstellar»), ο αστροναύτης Τζιμ Λάβελ (διοικητής της αποστολής «Απόλλων 13») κ.α.

 

100x Asteroid Declaration

As scientists and citizens, we strive to solve humanity’s greatest challenges to safeguard our families and quality of life on Earth in the future.

Asteroids impact Earth: such events, without intervention, will cause great harm to our societies, communities and families around the globe. Unlike other natural disasters, we know how to prevent asteroid impacts.

There are a million asteroids in our solar system that have the potential to strike Earth and destroy a city, yet we have discovered less than 10,000 — just one percent — of them. We have the technology to change that situation.

Therefore, we, the undersigned, call for the following action:

1.Employ available technology to detect and track Near-Earth Asteroids that threaten human populations via governments and private and philanthropic organisations.

2.A rapid hundred-fold (100x) acceleration of the discovery and tracking of Near-Earth Asteroids to 100,000 per year within the next ten years.

3.Global adoption of Asteroid Day, heightening awareness of the asteroid hazard and our efforts to prevent impacts, on June 30, 2015.

I declare that I share the concerns of this esteemed community of astronauts, scientists, business leaders, artists and concerned citizens to raise awareness about protecting and preserving life on our planet by preventing future asteroid impacts.

 

«Χρειαζόμαστε όλα τα κράτη να συνεργαστούν. Δεν πρόκειται μόνο για αμερικανικό ή βρετανικό πρόβλημα, αλλά για παγκόσμιο πρόβλημα που είναι ανατρέψιμο», δήλωσε ο αστροφυσικός Μπράιαν Μέι, ο οποίος επίσης είναι κιθαρίστας του γνωστού ροκ συγκροτήματος Queen.

Η καμπάνια θέλει να καθιερώσει την 30ή Ιουνίου 2015 ως παγκόσμια «Ημέρα Αστεροειδών», στην επέτειο της έκρηξης ενός αστεροειδούς διαμέτρου 40 έως 80 μέτρων πάνω από την Τουνγκούσκα της Σιβηρίας στις 30 Ιουνίου 1908.

Η έκρηξη είχε ισοπεδώσει πάνω από 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους – μια υπόμνηση για το τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν κάτι ανάλογο είχε συμβεί σε πυκνοκατοικημένη περιοχή.

«Αν αυτό το συμβάν είχε συμβεί εξήμισι ώρες αργότερα, η Γη θα είχε περιστραφεί και το Βερολίνο -αντί για τη Σιβηρία- θα είχε βρεθεί στην τροχιά του αστεροειδούς, πράγμα που θα είχε αλλάξει εκ βάθρων την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού», ανέφερε ο Μπιλ Νάι, επικεφαλής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης «Πλανητική Εταιρεία».

Οι διοργανωτές της καμπάνιας θέλουν να επιταχυνθεί η υλοποίηση των μέτρων που θα αποτρέψουν έγκαιρα ένα προβλεπόμενο πλήγμα εξ ουρανού, αλλάζοντας την τροχιά του αστεροειδούς (είτε με επιτάχυνση, είτε με επιβράδυνσή του), έτσι ώστε να μην πέσει πάνω στον πλανήτη μας.

Οι αναποδιές της πρόσφατης αποστολής «Ροζέτα» πάνω στον κομήτη Τσουριούμοφ/Γκερασιμένκο έδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο, αλλά ούτε αδύνατο.

Μια πιθανή λύση θα ήταν μια ρομποτική αποστολή που θα τοποθετούσε εκρηκτικά στον αστεροειδή-στόχο ή θα του ασκούσε μια βαρυτική «σπρωξιά», ώστε να τον βγάλει εκτός απειλητικής τροχιάς. Στο μεταξύ όμως, για να έχει γίνει έγκαιρα ο εντοπισμός του ουράνιου σώματος που θα αποτελέσει την μελλοντική απειλή, θα πρέπει να έχουν κατασκευαστεί περισσότερα τηλεσκόπια ως εξειδικευμένα παρατηρητήρια αστεροειδών και κομητών (και αυτοί μπορεί να πέσουν στη Γη).

Ο πρώην αστροναύτης Ράστι Σβάικαρτ των αποστολών «Απόλλων» της NASA, που έχει ιδρύσει το μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Β612, ειδικά αφοσιωμένο στην πρόληψη μιας μελλοντικής καταστροφής από το διάστημα, εκτίμησε ότι για να προετοιμαστεί έγκαιρα η ανθρωπότητα, πρέπει ο εντοπισμός του απειλητικού αστεροειδούς να έχει γίνει τουλάχιστον 20 χρόνια πριν την προβλεπόμενη πτώση του στη Γη.

Η NASA έχει ήδη βρει πάνω από το 95% των μεγάλων αστεροειδών που γυροφέρνουν τη Γη και έχουν διάμετρο τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο και κανείς από αυτούς, προς το παρόν, δεν φαίνεται να απειλεί τη Γη. Όμως εκτιμάται ότι υπάρχει περίπου ένα εκατομμύριο μικρότερων αστεροειδών όπως αυτός της Τουνγκούσκα (ικανοί για την καταστροφή μιας πόλης) και από αυτούς δεν έχει εντοπιστεί ούτε το 1%, όπως είπε ο Σβάικαρτ.

Οι διοργανωτές της καμπάνιας

http://www.asteroidday.org/

είπαν ότι τα χρήματα για τον εντοπισμό και την αποτροπή ενός απειλητικού αστεροειδούς πρέπει άμεσα να αυξηθούν κατά 100 φορές από τα τωρινά επίπεδα.

Σήμερα οι κυβερνήσεις του πλανήτη δαπανούν όλες μαζί μόλις 40 έως 50 εκατ. δολάρια ετησίως γι” αυτό το σκοπό – ένα ποσό ολοφάνερα ανεπαρκές, δεδομένης της σοβαρότητας της απειλής και του γεγονότος ότι κάθε χρόνο οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν περίπου 1.000 νέους αστεροειδείς που τριγυρνούν κοντά στον πλανήτη μας.

Και μια τελευταία δυσοίωνη υπενθύμιση: Οι παλαιότεροι κυρίαρχοι της Γης, οι δεινόσαυροι, εξαφανίστηκαν μαζικά μετά την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς διαμέτρου δέκα χιλιομέτρων κάπου στο σημερινό Μεξικό, πριν από 65 εκατ. χρόνια.

Όπως είπε ο πρώην αστροναύτης Εντ Λου, κυβερνήτης του αμερικανικού διαστημικού λεωφορείου, «ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας και δεν μπορούμε να δούμε το ρολόι. Δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί το επόμενο μεγάλο χτύπημα – αλλά θα συμβεί».

http://physicsgg.me/2014/12/04/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%cf%84%cf%8e%cf%83/

[Δροσος Γεωργιος]

«Δισεκατομμύρια» αστεροειδείς κρύβονται στο μακρινό νέφος του Όορτ.

H λεγόμενη Ζώνη των Αστεροειδών, η οποία εκτείνεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία, εκτιμάται ότι περιέχει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες βράχους. Πιο μακριά, όμως, στη γειτονιά των κομητών, δεν αποκλείεται να κρύβονται ακόμα οκτώ δισεκατομμύρια αστεροειδείς.

Ερευνητές στις ΗΠΑ και τη Βρετανία χρησιμοποίησαν μαθηματικά μοντέλα για να προσομοιώσουν τι μπορεί να συνέβη στα νεογέννητα σώματα του Ηλιακού Συστήματος, όταν η σκόνη και τα αέρια που περιέβαλλαν τον νεογέννητο Ήλιο είχαν πια καθαρίσει.

Όπως αναφέρει η ομάδα στην επιθεώρηση Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τους νεογέννητους πλανήτες ανάγκασε πολλούς αστεροειδείς να πέσουν στον Ήλιο.

Πολλοί όμως εκτινάχθηκαν μέχρι το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο με δισεκατομμύρια κομήτες, το οποίο ξεκινά πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και εκτείνεται σε απόσταση περίπου ενός έτους φωτός.

Σύμφωνα με προηγούμενες εκτιμήσεις το νέφος μπορεί να φιλοξενεί γύρω στα 200 δισεκατομμύρια κομήτες. Η νέα μελέτη εκτιμά ότι στον πληθυσμό αυτό πρέπει να προστεθούν περίπου 8 εκατομμύρια αστεροειδείς.

Αν κάποιος από αυτούς έπαιρνε για κάποιο λόγο το δρόμο προς τη Γη θα γινόταν δύσκολα αντιληπτός καθώς, οι διαστημικοί αυτοί βράχοι είναι πολύ πιο σκούροι από τους κομήτες. Θα ήταν επιπλέον πιο δύσκολο να τον σταματήσουμε, αφού θα ταξίδευε με μεγάλη ταχύτητα.

Ωστόσο οι εκτιμήσεις των ερευνητών είναι καθησυχαστικές: δείχνουν ότι τέτοιες φονικές προσκρούσεις αστεροειδών σε πλανήτες συμβαίνουν μόνο μια φορά ανά ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Αυτό που θα πρέπει να μας ανησυχεί περισσότερο είναι οι κομήτες που βρίσκονται ήδη κοντά στη γειτονιά μας.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231368873

[Δροσος Γεωργιος]

Προσκρούσεις αστεροειδών «έδωσαν βασικά συστατικά της ζωής»

Ένα λέιζερ ακραίας ισχύος χρησιμοποιήθηκε στην Τσεχία για να αναπαράγει τις εφιαλτικές συνθήκες μιας πρόσκρουσης αστεροειδούς στη Γη. Και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο βομβαρδισμός του πλανήτη παρήγαγε τα βασικά συστατικά του RNA, το οποίο ήταν πιθανώς το πρώτο μόριο που χρησιμοποιήθηκε ως γενετικό υλικό.

Αρκετοί πλανητολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι τα αμινοξέα των πρωτεϊνών και οι χημικές βάσεις του DNA και του RNA μεταφέρθηκαν στη Γη από αστεροειδείς και κομήτες, οι οποίοι είναι πλούσιοι σε οργανικές ουσίες.

Το τελευταίο πείραμα δίνει τώρα μια εναλλακτική θεωρία, σύμφωνα με την οποία μεγάλες ποσότητες των βασικών συστατικών του RNA θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί τη στιγμή της πρόσκρουσης.

Διεθνής ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε ένα πανίσχυρο λέιζερ της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών για να βομβαρδίσει ένα υγρό μείγμα που περιείχε άργιλο και μεθαναμίδιο, μια απλή ουσία που σχηματίζεται από την αντίδραση νερού με υδροκυάνιο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το μεθαναμίδιο μπορεί να υπήρχε σε μεγάλες ποσότητες στη νεογέννητη Γη.

Το λέιζερ βομβάρδισε το μείγμα για ένα τρίτο του νανοδευτερολέπτου, παράγοντας ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες άνω των 4.200 βαθμών Κελσίου. Ο φωτεινός παλμός προκάλεσε επίσης την εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας και ακτίνων Χ, όπως θα περίμενε κανείς να συμβεί τη στιγμή μιας κοσμικής πρόσκρουσης.

Οι χημικές αναλύσεις που ακολούθησαν έδειξαν ότι οι ακραίες συνθήκες του πειράματος οδήγησαν στο σχηματισμό απλών ενώσεων όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και η αμμωνία, έδωσαν όμως και τις τέσσερις χημικές βάσεις από τις οποίες αποτελείται το RNA: αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη και ουρακίλη (το DNA περιέχει θυμίνη αντί για ουρακίλη).

«Πιστεύω ότι είναι η πρώτη φορά που δημιουργήθηκαν και οι τέσσερις βάσεις σε μια σειρά αντιδράσεων» λέει ο Στίβεν Μπένερ του Ιδρύματος Εφαρμοσμένης Μοριακής Εξέλιξης στη Φλόριντα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην ανοιχτή επιθεώρηση PNAS, σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για να αποδείξει ότι τα συστατικά της ζωής έχουν εξωγήινη προέλευση.

Η θεωρία που προτείνουν οι ερευνητές ωστόσο είναι ευλογοφανής: πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, λίγο μετά το σχηματισμό της, η νεογέννητη Γη επλήγη από αυτό που οι αστρονόμοι ονομάζουν «Όψιμος Μεγάλος Βομβαρδισμός».

Ήταν μια βροχή αστεροειδών που έπεφταν για εκατομμύρια χρόνια στους εσώτερους πλανήτες -Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης- και άλλαξε δραματικά την επιφάνειά τους.

Ο Όψιμος Μεγάλος Βομβαρδισμός δεν αποκλείεται να σκότωσε τυχόν μορφές ζωής που είχαν ήδη εμφανιστεί στη Γη, δεν αποκλείεται όμως να έδωσε τα συστατικά που απαιτούνταν για το επόμενο κεφάλαιο της Εξέλιξης.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231369783

[Δροσος Γεωργιος]

Το 2015 οι οριστικές αποφάσεις της NASA για τη «σύλληψη» αστεροειδή.

Για την επόμενη χρονιά μετέθεσε η ΝΑΣΑ την επιλογή του σεναρίου που θα ακολουθήσει τελικά, ώστε το 2019 να θέσει έναν αστεροειδή σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, όπου θα τον «συναντήσουν» αστροναύτες μερικά χρόνια αργότερα. Η αποστολή που θα κάνει πραγματικότητα αυτό τον στόχο ονομάζεται Asteroid Redirect Mission (ARM) και ανακοινώθηκε πέρυσι από την αμερικανική διαστημική υπηρεσία. Ωστόσο, οι αποφάσεις για το ακριβές πλάνο της ARM δεν θα ληφθούν στα τέλη του 2014, όπως είχε ανακοινωθεί τότε, αλλά μετατέθηκαν για το 2015.

Από τα δύο σενάρια για την αποστολή, το πρώτο προβλέπει τη «σύλληψη» ενός ολόκληρου ουράνιο σώματος, με διάμετρο έως περίπου 10 μέτρα, το οποίο θα τοποθετηθεί σε ένα πλαστικό κάλυμμα ώστε να μεταφερθεί στο φεγγάρι. Εναλλακτικά, η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του.

Σε κάθε περίπτωση, ο βράχος που θα προκύψει θα οδηγηθεί στη Σελήνη, όπου θα τεθεί σε τροχιά. Εκεί, θα «περιμένει» τους αστροναύτες που θα συλλέξουν δείγματα από τα πετρώματά του και θα τα φέρουν πίσω στη Γη για ανάλυση. Το ταξίδι των αστροναυτών αναμένεται να γίνει μέσα στη δεκαετία 2020, με τη βοήθεια της κάψουλα Orion, η οποία θα συναντήσει τον αστεροειδή στην τροχιά του.

Η ARM θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να διευκρινίσουν καλύτερα τη σύσταση των αστεροειδών, οι οποίοι είναι τα απομεινάρια από τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος. Παράλληλα, η αποστολή θα βοηθήσει τη ΝΑΣΑ να δοκιμάσει τεχνολογίες που ενδεχομένως χρειασθούν στο μέλλον για την εκτροπή ενός αστεροειδή από την πορεία σύγκρουσής του με τη Γη. Το κυριότερο, όμως, είναι πως θα είναι μια ιδανική ευκαιρία για να προετοιμασθεί για μελλοντικές αποστολές στο βαθύ διάστημα – και ειδικότερα το ταξίδι εξερεύνησης του Άρη.

Στο δεύτερο σενάριο η ΝΑΣΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να προσεδαφίσει σε ένα μεγαλύτερο αστεροειδή ένα ρομποτικό σκάφος, όπως περίπου το Φίλαι της ESA, το οποίο θα κόψει μεγάλα κομμάτια του.

Ο λόγος αυτός είναι που η διαστημική υπηρεσία μετέθεσε χρονικά τις αποφάσεις της για την ARM, αφού οι ειδικοί της εμφανίζονται διχασμένοι αναφορικά με το δεύτερο πιθανό σενάριο. Και αυτό γιατί, παρόλο που είναι πιο περίπλοκο, προϋποθέτει πολύ περισσότερα από τα συστήματα και τις τεχνολογίες που θα χρειασθούν και για την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη. Πάντως, η καθυστέρηση επιλογής του τελικού σχεδίου για την ARM δεν πρόκειται να επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της.

http://www.naftemporiki.gr/story/892950/to-2015-oi-oristikes-apofaseis-tis-nasa-gia-ti-sullipsi-asteroeidi

 

«Φτιάξτε φάρμες σε αστεροειδείς»

Μέχρι πρόσφατα θεωρούσαμε τους αστεροειδείς άκρως επικίνδυνα διαστημικά αντικείμενα με τα οποία δεν θέλαμε να έχουμε καμία σχέση και επαφή. Ομως αποδείχτηκε ότι έχουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον και οι διαστημικές υπηρεσίες σχεδιάζουν εξερευνητικές αποστολές. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι διαθέτουν τεράστιες ποσότητες ορυκτού πλούτου και έχουν ήδη ιδρυθεί ιδιωτικές εταιρείες που σκοπεύουν να δημιουργήσουν ορυχεία σε κάποιους αστεροειδείς.

Διεθνής ομάδα ερευνητών συμμετείχε σε πειράματα ανάπτυξης φυτών σε συνθήκες μικροβαρύτητας στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και υποστηρίζουν ότι οι συνθήκες στους αστεροειδείς είναι ιδανικές για... καλλιέργεια και αν βρεθεί τρόπος να δημιουργηθούν φάρμες πάνω σε αστεροειδείς είναι πιθανό να δοθεί λύση στα προβλήματα διατροφής τόσο του πληθυσμού της Γης όσο και διαστημικών αποικιών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι φάρμες στους αστεροειδείς θα μπορούν να παράγουν γρήγορα και σε μεγάλες ποσότητες τρόφιμα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=660636

[Δροσος Γεωργιος]

Προετοιμασία για ένα χτύπημα από αστεροειδή.

Η ESA και οι εθνικές υπηρεσίες αντιμετώπισης καταστροφών έκαναν πρόσφατα ασκήσεις ετοιμότητας για το πώς θα αντιδράσουν εάν ανακαλυφθεί ποτέ οτι ένας απειλητικός διαστημικός βράχος είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.

Τον περασμένο μήνα, οι ειδικοί από το πρόγραμμα Διαστημικής Επιτήρησης (SSA) της ESA και οι Ευρωπαϊκοί εθνικοί οργανισμοί αντιμετώπισης καταστροφών συναντήθηκαν για μια διήμερη άσκηση για το τι πρέπει να γίνει εάν βρεθεί ποτέ πως ένας αστεροειδής έρχεται προς το δρόμο μας.

Στην πρώτη άσκηση για σύγκρουση με αστεροειδή που έχει κάνει ποτέ η ESA, η σύγκρουση έγινε μετά από μια αντίστροφη μέτρηση, εξασκώντας τα βήματα που πρέπει να γίνουν σε περίπτωση που εντοπίζονταν αντικείμενα κοντά στη Γη, ή αλλιώς NEOs (near-Earth objects), σε διάφορα μεγέθη.

Για την άσκηση θεωρήθηκε η απειλή από έναν φανταστικό, αλλά αληθοφανή, αστεροειδή, αρχικά θεωρώντας πως κυμαίνεται σε μέγεθος από 12 μέτρα έως 38 μέτρα - εκτεινόμενος σε ένα εύρος περίπου μεταξύ της εναέριας έκρηξης του 2013 Chelyabinsk και του γεγονότος του 1908 Tunguska - και με ταχύτητα 12,5 χλμ / δευτ.

Οι ομάδες κλήθηκαν να αποφασίσουν τι πρέπει να γίνει σε πέντε κρίσιμα σημεία στο χρόνο, επικεντρώθηκαν στις προηγούμενες 30, 26, 5 και 3 μέρες και 1 ώρα μετά την κρούση.

"Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μεταβλητών προς εξέταση στην πρόβλεψη των επιπτώσεων και των ζημιών από τυχόν πρόσκρουση του αστεροειδούς, κάνοντας προσομοιώσεις όπως αυτήν πολύ περίπλοκες», λέει ο Detlef Koschny, επικεφαλής της δραστηριότητας των NEO του τμήματος SSA.

"Αυτές περιλαμβάνουν το μέγεθος, τη μάζα, την ταχύτητα, τη σύνθεση και την γωνία πρόσκρουσης. Παρ 'όλα αυτά, αυτό δεν θα πρέπει να αποτρέψει την Ευρώπη να αναπτύξει ένα ολοκληρωμένο πακέτο μέτρων που θα μπορούσαν να ληφθούν από τις εθνικές πολιτικές αρχές, το οποίο μπορεί να είναι αρκετά γενικό ώστε να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πιθανών επιπτώσεων.

"Το πρώτο βήμα είναι να μελετηθούν τα NEOs και οι επιπτώσεις σύγκρουσης μαζί τους και να κατανοηθεί η βασική επιστήμη."

Πως θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη

Οι συμμετέχοντες προήλθαν από διάφορα τμήματα και οργανισμούς της Γερμανίας και Ελβετίας, κρατών μελών της ESA, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας και Βοήθειας Καταστροφών της Γερμανίας.

Μελέτησαν ερωτήματα όπως: πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη, ποίοι θα πρέπει να γνωρίζουν, ποιες πληροφορίες θα πρέπει να διανέμονται, και σε ποιον;

"Για παράδειγμα, μέσα σε περίπου τρεις ημέρες πριν από την προβλεπόμενη σύγκρουση, θα είχαμε πιθανώς σχετικά καλές εκτιμήσεις της μάζας, της θέσης, του μεγέθους, της σύνθεσης και της θέσης σύγκρουσης", λέει ο Gerhard Drolshagen της ομάδας NEOs της ESA.

"Όλα αυτά επηρεάζουν άμεσα τον τύπο των επιπτώσεων, το ποσό της ενέργειας που πρόκειται να παραχθεί και ως εκ τούτου τις πιθανές αντιδράσεις που οι πολιτικές αρχές θα μπορούσαν να λάβουν."

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Proetoimashia_gia_hena_chthupema_apho_asteroeidhe

 

 

Γειτονικά άστρα μπορούν να προκαλέσουν βροχή κομητών στη Γη.

Άστρα που κινούνται στη γαλαξιακή γειτονιά μας θα μπορούσαν να περάσουν σε μικρή απόσταση από τον Ήλιο και να διαταράξουν το σύννεφο κομητών που περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα, δείχνει προσομοίωση της κίνησης των άστρων στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, η Γη θα μπορούσε να δεχθεί βομβαρδισμό από αδέσποτους κομήτες.

Σήμερα, το πλησιέστερο άστρο είναι ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri), ένας κόκκινος νάνος σε απόσταση 4,24 ετών φωτός. Δεν θα είναι όμως για πάντα ο πλησιέστερος γείτονας του Ήλιου, αφού όλα τα άστρα του Γαλαξία βρίσκονται σε συνεχή κίνηση.

O Κόριν Μπάιλερ-Τζόουνς, ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck στη Χαϊδελβέργη, προσομοίωσε τις κινήσεις 50.000 άστρων, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Hipparcos, το οποίο χαρτογράφησε ολόκληρο τον ουρανό τη δεκαετία του 1990.

Η προσομοίωση αποκάλυψε 14 άστρα που θα πλησιάσουν τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια τον Ήλιο σε απόσταση ενός parsec, ή 3,16 έτη φωτός. Ένα από αυτά, το Hip 8565, υπολογίζεται ότι έχει πιθανότητα 90% να περάσει σε απόσταση 0,13 έως 0,65 ετών φωτός σε 250 με 500 χιλιάδες χρόνια από σήμερα. Ένα δεύτερο άστρο, το GL 710, έχει πιθανότητα να βρεθεί σε απόσταση 0,32 έως 1,44 έτη φωτός τα επόμενα 1,3 εκατομμύρια χρόνια.

Όπως εξηγεί ο ερευνητής στο περιοδικό New Scientist, τα δύο αυτά άστρα θα βρεθούν αρκετά κοντά για να διαταράξουν το Νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό σύννεφο με δισεκατομμύρια κομήτες, το οποίο περιβάλλει το Ηλιακό Σύστημα σε απόσταση 0,0065 έως 1,63 έτη φωτός από τον Ήλιο.

Η βαρυτική έλξη των διερχόμενων άστρων δεν μπορεί παρά να επηρέαζε την κίνηση των κομητών με αποτέλεσμα να εκτραπούν ορισμένοι από αυτούς προς το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα και τη Γη.

Ο Μπάιλερ-Τζόουνς θα συνεχίσει τώρα τις προσομοιώσεις για να υπολογίσει την πιθανότητα πρόσκρουσης κομητών στον πλανήτη.

Πιο ακριβείς προβλέψεις θα μπορούσαν να δώσουν τα δεδομένα της ευρωπαϊκής αποστολής Gaia, η οποία χαρτογραφεί τα άστρα του Γαλαξία με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι το Hipparcos.

H μελέτη του Μπάιλερ-Τζόουνς είναι διαθέσιμη στο arxiv.org.

http://arxiv.org/abs/1412.3648

http://physicsgg.me/2014/12/19/%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ac%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bf/

[Δροσος Γεωργιος]

Αβλαβής επίσκεψη μεγάλου αστεροειδή.

Ενας μεγάλος αστεροειδής, ο «2004 BL86», ο οποίος έχει διάμετρο περίπου μισού χιλομέτρου, θα περάσει στις 26 Ιανουαρίου σχετικά κοντά από τη Γη, σε απόσταση περίπου τριπλάσια από τη Σελήνη, αλλά δεν αποτελεί κίνδυνο, όπως ανακοίνωσε η NASA. Πρόκειται για το κοντινότερο πέρασμα που θα κάνει αστεροειδής τέτοιου μεγέθους έως το 2027, όταν ο επίσης μεγάλος αστεροειδής «1999 ΑΝ10» αναμένεται να πλησιάσει τον πλανήτη μας.

Στο κοντινότερο σημείο του από τη Γη στις 26 Ιανουαρίου, ο «2004 BL86» θα βρεθεί σε απόσταση περίπου 1,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Ο εν λόγω αστεροειδής δεν αναμένεται να ξαναπλησιάσει τη Γη μέσα στα επόμενα 200 χρόνια. Η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες και αστεροσκοπεία ανά τον κόσμο σχεδιάζουν να μελετήσουν τη διέλευση του αστεροειδούς για να μάθουν περισσότερα πράγματα για τον ίδιο και γενικότερα γι' αυτά τα ουράνια σώματα, που αποτελούν δυνητική απειλή για τον πλανήτη μας.

Ο διαμέτρου 550 μέτρων αστεροειδής ανακαλύφθηκε το 2004 από ένα αμερικανικό τηλεσκόπιο στο Νέο Μεξικό και αναμένεται, όταν πλησιάσει και άλλο τη Γη, να είναι ορατός στο βόρειο ημισφαίριο ακόμη και από τους ερασιτέχνες αστρονόμους με τα μικρά τηλεσκόπιά τους.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=667443