Αστεροειδείς.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο δολοφόνος των δεινοσαύρων «έσπειρε» ζωή στο Διάστημα!

Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη αναφέρει ότι η ζωή δεν είναι προϊόν του πλανήτη μας αλλά τουλάχιστον τα δομικά της υλικά έφτασαν εδώ με αστεροειδείς ή κομήτες βρίσκοντας φιλόξενο περιβάλλον. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι σε μια τουλάχιστον περίπτωση είναι πολύ πιθανό να υπήρξε το αντίστροφο δρομολόγιο, δηλαδή να έφυγε ζωή από τη Γη και να κατέληξε σε έναν πλανήτη ή δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα ότι αυτό πιθανότατα συνέβη όταν έπεσε στη Γη ο τεράστιος αστεροειδής που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από περίπου 66 εκ. έτη ένας αστεροειδής με διάμετρο δέκα χλμ έπεσε σε μια περιοχή της Κεντρικής Αμερικής και πιο συγκεκριμένα στο σημερινό Μεξικό. Η σύγκρουση ήταν κολοσσιαία με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν περίπου ένα δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη των δύο ατομικών βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι!

Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις αυτής της σύγκρουσης εξώθησαν σύμφωνα με τους περισσότερους ειδικούς τους δεινοσαύρους σε εξαφάνιση βάζοντας τέλος στην κυριαρχία τους στον πλανήτη και επιτρέποντας έτσι σε άλλα είδη ζώων να αναπτυχθούν και να «ανθίσουν», ανάμεσα στα οποία και τα θηλαστικά.

Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ μελέτησαν την πτώση του συγκεκριμένου αστεροειδή και διεύρυναν το πεδίο της έρευνάς τους όχι μόνο στις επιπτώσεις της πρόσκρουσης επί της Γης, αλλά αν και εκτός αυτής. Είναι δεδομένο ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε στο Διάστημα μεγάλες ποσότητες πετρωμάτων, εδάφους και γενικότερα υλικών της Γης.

Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ορισμένα από αυτά τα πετρώματα περιείχαν κάποιους μορφές ζωής, κάποιους ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι όχι μόνο επιβίωσαν της σύγκρουσης αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν και στο μη φιλικό για τη ζωή διαστημικό περιβάλλον.

Σύμφωνα τουλάχιστον με αυτές τις προσομοιώσεις τα πετρώματα πρέπει να έφτασαν και να έπεσαν σε σημεία του ηλιακού μας συστήματος όπου οι οργανισμοί που περιείχαν θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.

Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχει 50% πιθανότητα, τα πετρώματα που μετέφεραν ζωντανούς οργανισμούς να έπεσαν στον Αρη και την Ευρώπη, τον παγωμένο δορυφόρο του Δία στο υπέδαφος του οποίου πιστεύεται ότι υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός.

«Θα είναι μεγάλη έκπληξη για μένα αν τελικά δεν έφτασε η ζωή από τη Γη στο Αρη. Ακόμη και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις και προβλέψεις οι πιθανότητες να έφτασαν στον ωκεανό της Ευρώπης και να εξακολουθούν να ζουν εκεί μορφές ζωής από τη Γη είναι αυξημένες» αναφέρει η Ρέιτσελ Γουόρθ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology». Οι ερευνητές πάντως επισημαίνουν ότι αν τελικά το σενάριο ότι έφτασε στον Αρη ζωή από τη Γη ως απόρροια του συγκεκριμένου συμβάντος αποδειχθεί αληθινό, αυτό δεν αναιρεί την πιθανότητα ότι η ζωή στη Γη έφτασε με τον ίδιο τρόπο από τον Αρη πριν από δισεκατομμύρια έτη.

Η ανακάλυψη πριν από λίγα χρόνια ενός γιγάντιου κρατήρα διαμέτρου 180 χλμ βαθιά στο υπέδαφος της χερσονήσου του Γιουκατάν οδήγησε τους ειδικούς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον κρατήρα που δημιουργήθηκε από την πτώση του αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκ. έτη. Όμως τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα δεν έχουν επιτρέψει ακόμη στους επιστήμονες να φτάσουν στον κρατήρα και να συλλέξουν δείγματα από αυτόν για να βρουν στοιχεία για αυτό το εντυπωσιακό αλλά και μεγάλης ιστορικής αξίας συμβάν.

Ομάδα ειδικών του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Monterey Bay και του Ινστιτούτου Ωκεανών Schmidt έστρεψε το ενδιαφέρον της σε ένα υποθαλάσσιο απόκρημνο βράχο που βρίσκεται κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένο εξοπλισμό χαρτογράφησαν λεπτομερώς τον απόκρημνο βράχο που ονομάζεται Campeche Escarpment, εκτείνεται στον πυθμένα σε μήκος 600 χλμ και κάποια σημεία του έχουν ύψος 4 χλμ!

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη του βράχου θα προσφέρει ενδιαφέροντα δεδομένα για τη σύγκρουση με τον αστεροειδή αφού θεωρούν ότι ίχνη υλικών που εκτοξεύτηκαν κατά την πρόσκρουση θα καταστεί δυνατόν να εντοπιστούν στις διαστρωματώσεις του.

Μάλιστα έχουν προσφέρει μέρος των χαρτογραφήσεων του απόκρημνου βράχου στις υπηρεσίες Google Earth και Google maps.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=548168

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα προστασία της γης από τους επικίνδυνους αστεροειδείς.

Οι ειδικοί του ρωσικού διαστημικού κλάδου συναρμολογούν μικρά διαστημικά σκάφη με ηλεκτρικό πυραυλικό κινητήρα, τα οποία στο μέλλον θα βοηθήσουν στη διόρθωση της τροχιάς των επικίνδυνων για τη Γη αστεροειδών, στρέφοντας τους προς άλλη κατεύθυνση.

Η νέα γενιά μικρών δορυφόρων τύπου «Ανάπα» θα μελετήσει τις διαστημικές ακτινοβολίες, την ηλιακή δραστηριότητα, την ιονόσφαιρα της Γης και την ραδιενέργεια στο διάστημα. Χάρη στους σχεδιαζόμενους κινητήρες οι μικροί δορυφόροι θα είναι σχεδόν ιδανικοί για μακρινές πτήσεις σε μεγάλες αποστάσεις. Άλλωστε, προς το παρόν οι νέοι δορυφόροι προορίζονται, μάλλον, για την προστασία της Γης από επικίνδυνους αστεροειδείς.

Το πρώτο πρόγραμμα, στο οποίο θα συμμετάσχουν, είναι η έρευνα ενός από τους πλέον γνωστούς αστεροειδείς, του Άποφις. Τελευταία φορά γύρω από τη Γη ο Άποφις πέρασε φέτος τον Ιανουάριο, ενώ η επόμενη προσέγγιση του, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα γίνει το 2029. «Μετά την είσοδο του σκάφους στην τροχιά του Άποφις, με επιστημονικές συσκευές θα γίνει η μελέτη του, ενώ με συνεδρίες επικοινωνιών με τη Γη θα γίνει εξακρίβωση των παραμέτρων της κίνησής του», - είπε ο επικεφαλής της ομάδας των σχεδιαστών Αλεξάντρ Σαχάνοφ. Αυτό θα βοηθήσει στην υλοποίηση της θεωρίας της απόκλισης των επικίνδυνων αστεροειδών.

Οι νέοι δορυφόροι θα μπορούν να μεταφέρουν μέχρι 30 κιλά επιστημονικών συσκευών. Σε αυτές θα περιλαμβάνονται αρχικά σαρωτές για τη χαρτογράφηση των αστεροειδών, οπτικές συσκευές για τη μέτρηση της υπέρυθρης ακτινοβολίας και πομποί ραδιοσημάτων.

Η εργασία των μικρών σκαφών θα είναι και ο έλεγχος της λειτουργίας των ηλεκτρικών πυραυλικών κινητήρων, οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούνται και για μακρινές διαπλανητικές αποστολές. Μετά από λίγα χρόνια θα πρέπει να υλοποιηθεί ένα από τα πλέον φιλόξενα προγράμματα του διαστημικού κλάδου – η αποστολή ενός βαρέως διαστημοπλοίου «Intergeliozond» στον Ήλιο. Σε αυτόν θα υπάρχει ηλεκτρικός πυραυλικός κινητήρας, σχεδιασμένος από ρώσους μηχανικούς.

http://greek.ruvr.ru/2013_12_14/255688496/

[Δροσος Γεωργιος]

Στολή για επιχειρήσεις σε αστεροειδείς αναπτύσσει η ΝASA

Μοιάζει με πρόβα κουστουμιών για τα γυρίσματα του Armageddon: Αστροναύτες της NASA δοκιμάζουν μέσα σε μια πισίνα τη στολή που θα χρησιμοποιηθεί στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε αστεροειδείς.

Η αποστολή αστροναυτών σε έναν τέτοιο διαστημικό βράχο επιλέχθηκε ως το επικρατέστερο σενάριο για το σχεδιασμό της NASA έπειτα από την απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα να ακυρώσει το σχέδιο για νέες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη.

(Λαθος που μάλλον σύντομα ο Προεδρος και η ΝΑΣΑ θα διορθώσουν βλεποντας τις κινήσεις των αλλων διαστημικών δυνάμεων)

Όποιος κι αν είναι ο προορισμός, οι μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στο βαθύ διάστημα θα βασίζονται στο Orion, μια κάψουλα που αναπτύσσει η NASA έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι στολές που φορούν σήμερα οι αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι υπερβολικά ογκώδεις για τον περιορισμένο χώρο του Orion.

Μια νέα, μικρότερη και πιο ευκίνητη στολή δοκιμάζεται τώρα στο Εργαστήριο Ουδέτερης Πλευστότητας, μια γιγάντια πισίνα στο Τέξας στην οποία οι συνθήκες έχουν ρυθμιστεί προσεκτικά έτσι ώστε οι αστροναύτες να έχουν ίδια πυκνότητα με το νερό ώστε να μπορούν να παραμένουν μετέωροι, περίπου όπως συμβαίνει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.

Η στολή είναι μια τροποποιημένη έκδοση του «Προηγμένου Συστήματος Διαφυγής Πληρώματος», μια μάλλον περίπλοκη ονομασία για την πορτοκαλί στολή που φορούσαν οι αστροναύτες κατά την εκτόξευση και κατά την επιστροφή του διαστημικού λεωφορείου.

Μερικές από τις τροποποιήσεις είναι τα μεγαλύτερα γάντια και η αυξημένη ελευθερία των αρθρώσεων στους αγκώνες.

Ας ελπίσουμε ότι οι αστροναύτες της NASA θα νιώθουν το ίδιο άνετα όσο ο Μπρους Ουίλις στον «Αρμαγεδδών».

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231281279

 

Η πτώση του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ σε 3D (βίντεο)

Αμερικανοί επιστήμονες συνεχίζουν τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα επιστημονικών παρατηρήσεων και φωτογραφιών κατοίκων του Τσελιάμπινσκ, δημιουργούν μονταρισμένο τρισδιάστατο μοντέλο της πτώσης του εν λόγω μετεωρίτη.

http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_16/255977756/

[trex]

Ο δολοφόνος των δεινοσαύρων «έσπειρε» ζωή στο Διάστημα!

 

O αστεροειδής που έπεσε στη Γη και εξαφάνισε τους δεινοσαύρους ίσως «έστειλε» πίσω στο Διάστημα ζωντανούς οργανισμούς.

 

Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη αναφέρει ότι η ζωή δεν είναι προϊόν του πλανήτη μας αλλά τουλάχιστον τα δομικά της υλικά έφτασαν εδώ με αστεροειδείς ή κομήτες βρίσκοντας φιλόξενο περιβάλλον. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι σε μια τουλάχιστον περίπτωση είναι πολύ πιθανό να υπήρξε το αντίστροφο δρομολόγιο, δηλαδή να έφυγε ζωή από τη Γη και να κατέληξε σε έναν πλανήτη ή δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα ότι αυτό πιθανότατα συνέβη όταν έπεσε στη Γη ο τεράστιος αστεροειδής που πιστεύεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

 

Το συμβάν

 

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από περίπου 66 εκ. έτη ένας αστεροειδής με διάμετρο δέκα χλμ έπεσε σε μια περιοχή της Κεντρικής Αμερικής και πιο συγκεκριμένα στο σημερινό Μεξικό. Η σύγκρουση ήταν κολοσσιαία με τους ειδικούς να εκτιμούν ότι η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν περίπου ένα δισ. φορές μεγαλύτερη από εκείνη των δύο ατομικών βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι!

 

Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις αυτής της σύγκρουσης εξώθησαν σύμφωνα με τους περισσότερους ειδικούς τους δεινοσαύρους σε εξαφάνιση βάζοντας τέλος στην κυριαρχία τους στον πλανήτη και επιτρέποντας έτσι σε άλλα είδη ζώων να αναπτυχθούν και να «ανθίσουν», ανάμεσα στα οποία και τα θηλαστικά.

 

Οι «κούριερ» της ζωής

 

Ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ μελέτησαν την πτώση του συγκεκριμένου αστεροειδή και διεύρυναν το πεδίο της έρευνάς τους όχι μόνο στις επιπτώσεις της πρόσκρουσης επί της Γης, αλλά αν και εκτός αυτής. Είναι δεδομένο ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε στο Διάστημα μεγάλες ποσότητες πετρωμάτων, εδάφους και γενικότερα υλικών της Γης.

 

Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ορισμένα από αυτά τα πετρώματα περιείχαν κάποιους μορφές ζωής, κάποιους ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι όχι μόνο επιβίωσαν της σύγκρουσης αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν και στο μη φιλικό για τη ζωή διαστημικό περιβάλλον. Σύμφωνα τουλάχιστον με αυτές τις προσομοιώσεις τα πετρώματα πρέπει να έφτασαν και να έπεσαν σε σημεία του ηλιακού μας συστήματος όπου οι οργανισμοί που περιείχαν θα μπορούσαν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν.

Γήινη ζωή στο ηλιακό σύστημα

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχει 50% πιθανότητα, τα πετρώματα που μετέφεραν ζωντανούς οργανισμούς να έπεσαν στον Αρη και την Ευρώπη, τον παγωμένο δορυφόρο του Δία στο υπέδαφος του οποίου πιστεύεται ότι υπάρχει ένας μεγάλος ωκεανός.

 

«Θα είναι μεγάλη έκπληξη για μένα αν τελικά δεν έφτασε η ζωή από τη Γη στο Αρη. Ακόμη και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις και προβλέψεις οι πιθανότητες να έφτασαν στον ωκεανό της Ευρώπης και να εξακολουθούν να ζουν εκεί μορφές ζωής από τη Γη είναι αυξημένες» αναφέρει η Rachel Worth, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology». Οι ερευνητές πάντως επισημαίνουν ότι αν τελικά το σενάριο ότι έφτασε στον Αρη ζωή από τη Γη ως απόρροια του συγκεκριμένου συμβάντος αποδειχθεί αληθινό, αυτό δεν αναιρεί την πιθανότητα ότι η ζωή στη Γη έφτασε με τον ίδιο τρόπο από τον Αρη πριν από δισεκατομμύρια έτη.

 

Ο υποθαλάσσιος «μάρτυρας»

 

Η ανακάλυψη πριν από λίγα χρόνια ενός γιγάντιου κρατήρα διαμέτρου 180 χλμ βαθιά στο υπέδαφος της χερσονήσου του Γιουκατάν οδήγησε τους ειδικούς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τον κρατήρα που δημιουργήθηκε από την πτώση του αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από 66 εκ. έτη. Όμως τα διαθέσιμα τεχνικά μέσα δεν έχουν επιτρέψει ακόμη στους επιστήμονες να φτάσουν στον κρατήρα και να συλλέξουν δείγματα από αυτόν για να βρουν στοιχεία για αυτό το εντυπωσιακό αλλά και μεγάλης ιστορικής αξίας συμβάν.

 

Ομάδα ειδικών του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Monterey Bay και του Ινστιτούτου Ωκεανών Schmidt έστρεψε το ενδιαφέρον της σε ένα υποθαλάσσιο απόκρημνο βράχο που βρίσκεται κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένο εξοπλισμό χαρτογράφησαν λεπτομερώς τον απόκρημνο βράχο που ονομάζεται Campeche Escarpment, εκτείνεται στον πυθμένα σε μήκος 600 χλμ και κάποια σημεία του έχουν ύψος 4 χλμ!

 

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη του βράχου θα προσφέρει ενδιαφέροντα δεδομένα για τη σύγκρουση με τον αστεροειδή αφού θεωρούν ότι ίχνη υλικών που εκτοξεύτηκαν κατά την πρόσκρουση θα καταστεί δυνατόν να εντοπιστούν στις διαστρωματώσεις του.Μάλιστα έχουν προσφέρει μέρος των χαρτογραφήσεων του απόκρημνου βράχου στις υπηρεσίες Google Earth και Google maps.

 

http://www.planitikos.gr/2013/12/blog-post_27.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ο κυνηγός του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ από τα Ουράλια άλλαξε τον κόσμο.

Ο επιστήμονας από τα Ουράλια Βίκτορ Γκροχόφσκι είναι ανάμεσα στους δέκα ανθρώπους, που άλλαξαν την αντίληψη για τον σύγχρονο κόσμο. Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Nature δημοσίευσε το όνομά του στον τελικό κατάλογο των επιφανών προσώπων του 2013. Ο Γκροχόφσκι έλαβε την αναγνώριση για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ, ο οποίος έπεσε στα περίχωρα της πόλης Τσελιάμπινσκ των Ουραλίων το Φεβρουάριο.

«Κυνηγός μετεωριτών» – έτσι αποκάλεσαν τον αναπληρωτή καθηγητή του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων Βίκτορ Γκροχόφσκι όχι μόνο οι συνάδελφοί του, αλλά και η σύνταξη του έγκυρου βρετανικού περιοδικού Nature.

Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Ρώσος επιστήμονας είναι μεταξύ των δέκα ανθρώπων του 2013, που άλλαξαν την αντίληψη για τον κόσμο. Και όλα αυτά χάρη στη μελέτη του μετεωρίτη, ο οποίος στις 15 Φεβρουαρίου εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και έπεσε στα περίχωρα του Τσελιάμπινσκ.

Ο Βίκτορ Γκροχόφσκι και οι μαθητές του ήταν από τους πρώτους, που βρέθηκαν στο σημείο συντριβής του ουράνιου σώματος. Ο επιστήμονας αμέσως οργάνωσε μία αποστολή για την ανεύρεση θραυσμάτων και δύο μέρες αργότερα βρήκε τα πρώτα θραύσματα.

Η ομάδα του Γκροχόφσκι ήταν αυτή που οργάνωσε τη διαδικτυακή μετάδοση από τη λίμνη Τσεμπαρκούλ, και ολόκληρος ο κόσμος μπόρεσε να δει τα θραύσματα του μετεωρίτη.

Στη συνέχεια ο επιστήμονας κατάφερε να προσδιορίσει την τροχιά του μετεωρίτη και να προχωρήσει στη μελέτη των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων του ουράνιου σώματος. Με μεθόδους οπτικής και ηλεκτρονικής μικροσκοπίας οι ειδικοί εντόπισαν μία ασυνήθιστη ποικιλομορφία εγκλείσεων σιδηρονικελίου, σουλφιδίων, αυτοφυή χαλκού στο μετεωρίτη. Επιπλέον, διαπίστωσαν μία ασυνήθιστα χαμηλή αντοχή του υλικού. Αυτό καθόρισε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της καταστροφής του διαστημικού σώματος.

Με τη συμμετοχή του Βίκτορ Γκροχόφσκι οργανώθηκαν περισσότερες από εκατό αποστολές, στις οποίες συγκεντρώθηκαν περίπου 700 θραύσματα του μετεωρίτη. Και όταν τον Οκτώβριο του 2013 ανέλκυσαν από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μεγαλύτερο θραύσμα, επιβεβαιώθηκε η θεωρία του επιστήμονα και της επιστημονικής ομάδας του για την προέλευση του διαστημικού επισκέπτη.

Οι εργασίες για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ έφεραν παγκόσμια φήμη και στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο των Ουραλίων. Επιστήμονες από διάφορες χώρες ερχόντουσαν για να συνομιλήσουν με τον Γκροχόφσκι και να μεταφέρουν την εμπειρία του. Άτυπα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς στα θέματα μετεωριτών.

http://greek.ruvr.ru/2014_01_03/258007632/

 

Αστεροειδής πέντε μέτρων έπεσε στη Γη.

Ο πέντε μέτρων αστεροειδής 2014 ΑΑ εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τον Ατλαντικό το πρωί της Πέμπτης, μία μέρα μετά την ανακάλυψή του.

Το πιθανότερο είναι ότι το ουράνιο σώμα διαλύθηκε πλήρως και δεν έφτασε μέχρι τη Γη.

Ο αστεροειδής 2014 ΑΑ ανακαλύφθηκε το πρωί 1 Ιανουαρίου από το αμερικανικό παρατηρητήριο Μάουντ Λέμον. Οι αστρονόμοι πραγματοποίησαν σειρά μετρήσεων, οπότε προσδιόρισαν ότι σε μία μέρα το αντικείμενο θα πρέπει να πέσει στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς η πιθανότερη περιοχή πτώσης εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική.

Το μέγεθος του αστεροειδή 2014 ΑΑ ήταν από 3 μέχρι 5 μέτρα.

http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_02/257944997/

[Δροσος Γεωργιος]

2014 ΑΑ: ένας αστεροειδής στη γήινη ατμόσφαιρα.

Ένας διαστημικός βράχος διαμέτρου 2-3 μέτρων έγινε αντιληπτός από τους αστρονόμους λίγο πριν διαλυθεί φλεγόμενος στη γήινη ατμόσφαιρα το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ή την επόμενη μέρα, ανακοίνωσε η NASA.

Κανένα τηλεσκόπιο δεν παρακολούθησε την πλήρη διαδρομή του αστεροειδή, ωστόσο οι μετρήσεις της τροχιάς του υποδεικνύουν ότι πρέπει να εισήλθε στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 21.00 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 1 Ιανουαρίου έως τις 17.00 της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου.

Ο αστεροειδής είναι μάλιστα ο πρώτος που ανακαλύπτεται το 2014 και πήρε την ονομασία 2014 ΑΑ.

Εντοπίστηκε νωρίς την Τετάρτη από τηλεσκόπιο στην Αριζόνα και η πιθανή τροχιά του προσδιορίστηκε με υπολογισμούς τριών ανεξάρτητων ομάδων.

Σύμφωνα με τον Στιβ Τσέσλι του προγράμματος NEO της NASA (Πρόγραμμα Κοντινών στη Γη Αντικειμένων) η αβεβαιότητα που υπάρχει όσον αφορά την τροχιά του 2014ΑΑ εμποδίζουν τον προσδιορισμό του σημείου εισόδου στην ατμόσφαιρα.

Το σημείο αυτό πρέπει πάντως να βρίσκεται κατά μήκος ενός τόξου που εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο βράχος εισήλθε στην ατμόσφαιρα έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής γύρω στις 04.00 τα ξημερώματα της Πέμπτης ώρα Ελλάδας.

Σε κάθε περίπτωση ο αστεροειδής είναι απίθανο να έφτασε μέχρι την επιφάνεια. Είχε περίπου το ίδιο μέγεθος με τον 2008 TC3, ο οποίος ανακαλύφθηκε λίγο πριν διαλυθεί στην ατμόσφαιρα πάνω από το Σουδάν τον Οκτώβριο του 2008.

Στην φωτογραφία η περιοχή στην οποία πιθανολογείται η πτώση του αστεροειδούς 2014 ΑΑ.

http://physicsgg.me/2014/01/03/2014-%ce%b1%ce%b1-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86/

 

NASA: το τέλος του κόσμου μπορεί να έρθει την 5η Φεβρουαρίου, 2040.

Επιστήμονες της NASA δήλωσαν ότι σε 30 χρόνια η Γη θα απειληθεί από σύγκρουση με έναν αστεροειδή 2011 AG5, το μέγεθος του οποίου είναι περίπου 150 μ.

Η καταστροφή θα συμβεί την 5η Φεβρουαρίου 2040, με αρκετά μεγάλη πιθανότητα - 1 προς 625. Πιο ακριβή στοιχεία σχετικά με την πορεία της κίνησης του 2011 AG5 και την πιθανότητα σύγκρουσης με τη Γη, οι ερευνητές θα διαθέτουν τα επόμενα χρόνια, όταν το ουράνιο σώμα θα βρεθεί σε μια ικανοποιητική για παρατήρηση απόσταση από τη Γη.

Η σύγκρουση του αστεροειδή 2011 AG5 με τη Γη θα οδηγήσει στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς όμως να επιφέρει πλήρη εξαφάνιση της ανθρωπότητας - ισχυρίζονται οι επιστήμονες.

http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_06/258338296/

[Δροσος Γεωργιος]

«Ξυστά» από τη Γη περνά αστεροειδής τα ξημερώματα.

Ένας αστεροειδής μεγάλος όσο σχεδόν τρία ποδοσφαιρικά γήπεδα (με διάμετρο γύρω στα 270 μέτρα) θα περάσει αύριο, Τρίτη, τα ξημερώματα σχετικά κοντά από τη Γη, αλλά σε απόσταση ασφαλείας. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των επισρτημόνων, υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα να πέσει στη Γη τα επόμενα 100 χρόνια.

Ο δυνητικά επικίνδυνος αστεροειδής 2000 ΕΜ26 ταξιδεύει με ταχύτητα 12,4 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και, σύμφωνα με το Space.com, η τροχιά του θα προσεγγίσει στο κοντινότερο σημείο της τη Γη περίπου στις 04:00 ώρα Ελλάδος της Τρίτης.

Η «άφιξη» έχει έναν… επετειακό χαρακτήρα, καθώς γίνεται έναν χρόνο μετά την πτώση ενός πολύ μικρότερου αστεροειδούς στο Τσελιάμπινσκ της Ρωσίας, πέρυσι στα μέσα Φεβρουαρίου. Είναι μία ακόμα υπενθύμιση ότι η Γη απειλείται ανά πάσα ώρα και στιγμή από διάφορα ουράνια σώματα, που διασταυρώνονται με την τροχιά της.

Το κοντινό πέρασμα του 2000 ΕΜ26 θα καταγράψει η online ρομποτική κάμερα του αμερικανικού παρατηρητηρίου Slooh από τα Κανάρια Νησιά (κάθε ενδιαφερόμενος που ξενυχτά, μπορεί να συνδεθεί διαδικτυακά στη διεύθυνση Slooh.com).

Το Slooh παρακολουθεί συστηματικά μια σειρά από δυνητικά επικίνδυνους αστεροειδείς και κομήτες, που έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος για να εντοπιστούν έγκαιρα και οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν τρομερές καταστροφές, αν πέσουν κάποτε στον πλανήτη Γη. Από το 2008 οι ρομποτικές κάμερες του έχουν καταγράψει το πέρασμα από τη «γειτονιά» της Γης αρκετών δυνητικά επικίνδυνων αστεροειδών, όπως οι 2012 LZ1, «Τουτάτης» και «Άποφις».

Τον Φεβρουάριο του 2013, λίγο πριν γίνει το περιστατικό στο Τσελιάμπινσκ, ο αστεροειδής 2012 DA14, διαμέτρου 30 μέτρων και βάρους 40.000 τόνων, «έξυσε» τη Γη, περνώντας σε απόσταση μόλις 27.680 χιλιομέτρων, μικρότερη και από αυτή των γεωστατικών δορυφόρων.

Ήταν το κοντινότερο πλησίασμα στον πλανήτη μας που έχει κάνει κάποιος αστεροειδής αυτού του μεγέθους κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο αστεροειδής του Τσελιάμπινσκ, που εξερράγη σχεδόν 30 χλιόμετρα πάνω από τη Σιβηρία στις 15 Φεβρουαρίου 2013, απελευθερώνοντας ενέργεια άνω των 20 ατομικών βομβών, ήταν μικρότερος, έχοντας διάμετρο 20 μέτρων. Ως ανάμνηση του συμβάντος, η ρωσική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι δέκα χρυσά μετάλλια που δόθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου φέτος, στους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Σότσι, είχαν ενσωματωμένα μικρά κομμάτια από τα θραύματα εκείνου του μετεωρίτη.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63964657#

[trex]

Πυρηνική ασπίδα για τη Γη

Διαστημικό σύστημα προστασίας από απειλητικούς αστεροειδεί

 

Αϊόβα

 

Λίγες ώρες μετά το πέρασμα σε σχετικά κοντινή απόσταση από τη Γη ενός μεγάλου αστεροειδή, ερευνητές που συνεργάζονται με τη NASA αναφέρθηκαν σε ένα νέο σύστημα προστασίας του πλανήτη (και της ανθρωπότητας) από επικίνδυνα διαστημικά σώματα. Πρόκειται για ένα σύστημα εντοπισμού τέτοιων σωμάτων καθώς και για ένα μη επανδρωμένο σκάφος που θα τα αναχαιτίζει (ή θα τα καταστρέφει) χρησιμοποιώντας πυρηνικές βόμβες.

 

Ο εξολοθρευτής

 

Τα τελευταία χρόνια έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες για την αντιμετώπιση απειλητικών αστεροειδών. Η πτώση πέρυσι του μετεώρου στη Ρωσία υπέδειξε τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την πτώση ενός μεγάλου διαστημικού σώματος. Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Μπόνγκ Γι του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αϊόβα συνεργάζεται τα τελευταία δύο έτη με τη NASA για την κατασκευή ενός σκάφους που έχει λάβει την ονομασία HAIV (Hypervelocity Asteroid Intercept Vehicle). Το σκάφος θα μεταφέρει μαζί του δύο ειδικές κάψουλες ή «βολίδες», όπως ονομάζουν οι ειδικοί αυτού του είδους τις συσκευές.

 

Οταν το σκάφος πλησιάζει τον απειλητικό αστεροειδή θα εκτοξεύει την πρώτη βολίδα η οποία θα δημιουργεί έναν μεγάλο κρατήρα στην επιφάνειά του. Στη συνέχεια το HAIV θα εκτοξεύει τη δεύτερη βολίδα που θα φέρει επάνω της πυρηνικές βόμβες. Η βολίδα θα «σκάει» μέσα στον κρατήρα ώστε να μεγιστοποιείται η ζημιά που θα προκαλείται στον αστεροειδή ο οποίος είτε θα διαλύεται σε μικρότερα και ακίνδυνα για τη Γη κομμάτια είτε θα αλλάζει τροχιά.

 

Ο εντοπισμός

 

Το μεγάλο πρόβλημα στην αντιμετώπιση απειλητικών διαστημικών σωμάτων δεν είναι μόνο η ανάπτυξη ενός νέου προηγμένου και πολύ ισχυρού όπλου καταστροφής τους αλλά και ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι όσο πιο μακριά από τη Γη αντιμετωπιστεί η απειλή τόσο περισσότερο θα αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, αν η προσπάθεια αναχαίτισης του αστεροειδή γίνει όταν αυτός έχει πλησιάσει αρκετά κοντά στον πλανήτη μας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες είτε να μην επιτευχθεί η εκτροπή της πορείας του είτε, αν αυτός καταστραφεί, κάποια θραύσματα να καταλήξουν τελικά στη Γη.

 

Για αυτόν τον λόγο τα τελευταία χρόνια παρακολουθούνται στενά χιλιάδες μεγάλα διαστημικά σώματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανές απειλές. Στη μάχη του εντοπισμού τέτοιων απειλών αναμένεται να ριχτεί και ένα νέο σύστημα. Το ATLAS (Asteroid Terrestial-impact Last Alert System) αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2015 και θα προειδοποιεί για την έλευση διαστημικών σωμάτων στη διαστημική μας γειτονιά. Το ATLAS για αστεροειδείς με διάμετρο 140 μέτρων θα μπορεί να ειδοποιεί περίπου τρεις εβδομάδες πριν η διαστημική απειλή πλησιάσει τη Γη. Θα δίνει ειδοποίηση μια εβδομάδα πριν για αστεροειδείς με διάμετρο 40 μέτρων και ειδοποίηση μια ημέρα νωρίτερα για αστεροειδείς με διάμετρο 8 μέτρων.

 

Οι ερευνητές που ασχολούνται με το HAIV αναφέρουν ότι θα πρέπει να γίνει «ταίρι» με το ATLAS ώστε να στηθεί μια ασπίδα για τη Γη. Υποστηρίζουν ότι το σκάφος θα είναι ικανό να απομακρύνει ή να καταστρέφει (χωρίς παρενέργειες) έναν αστεροειδή ακόμη και αν έχει στη διάθεση του λίγες ώρες για να το πετύχει.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=568865

[Δροσος Γεωργιος]

Βίντεο: 100.000 αστεροειδείς

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε πάνω από 100000 αστεροειδείς και τα χρώματά τους. Πρόκειται για ένα animation που δείχνει τις τροχιακές κινήσεις των αστεροειδών με τα σχετικά τους μεγέθη που παρατηρήθηκαν από το τηλεσκόπιο Sloan Digital Sky (SDSS):

http://physicsgg.me/2014/02/23/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-100-000-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%82/

[Δροσος Γεωργιος]

Euronews: Παλεύοντας με τους κινδύνους από αστεροειδείς.

Πριν από 12 μήνες ένας αστεροειδής εξερράγη πάνω από την ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ.

Η έκρηξη προκάλεσε 1.500 τραυματίες και ζημιές σε πάνω από 7.000 κτήρια.

"Ήταν ένα πολύ άσχημο γεγονός. Ευτυχώς κανείς δεν σκοτώθηκε. Δείχνει όμως την ισχύ που έχουν αυτά τα πράγματα", αναφέρει ο επιστήμονας Άλαν Χάρις, διευθυντής του Ινστιτούτου Πλανητικής Έρευνας του Βερολίνου.

Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι κανείς δεν τον είχε δει να έρχεται. Αλλά δεν ήταν ένας μεγάλος αστεροειδής. Δεν ήταν πάνω από 20 μέτρα, την ίδια ώρα που πολύ μεγαλύτερες απειλές παραμονεύουν στο διάστημα.

Λίγες μέρες πριν, ένας άλλος αστεροειδής μήκους 270 μέτρων πέρασε κοντά από την Γη. Ένα τέτοιο αντικείμενο να προκαλούσε πολύ μεγαλύτερη καταστροφή.

"Κάτι με μέγεθος εκατό μέτρων, για παράδειγμα, που επίσης δεν θεωρείται κάτι πολύ μεγάλο, κάτι στο μέγεθος ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου, θα μπορούσε στην χειρότερη περίπτωση να καταστρέψει ολοκληρωτικά μια αστική περιοχή. Αυτά τα ενδεχόμενα είναι που αναζητούμε στο διάστημα και ψάχνουμε τρόπους να αντιμετωπίσουμε", εξηγεί ο Χάρις.

Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη ενέργειες για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής από αστεροειδείς. Στις αρχές Φεβρουαρίου συναντήθηκαν επιστήμονες που ειδικεύονται στο διάστημα και πολιτικοί εμπειρογνώμονες από όλα τα μεγάλα κράτη που δραστηριοποιούνται στο διάστημα, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για την ανάληψη δράσης.

"Πέρυσι ήμασταν ακόμα σε μια κατάσταση στην οποία, αν ένας αστεροειδής απειλούσε τον πλανήτη μας, δεν θα είχαμε τρόπο να αντιδράσουμε σε αυτό οργανωμένα. Κάναμε το πρώτο βήμα δημιουργώντας αυτήν την ομάδα εργασίας", εξηγεί ο Ντέλτσεφ Κόστσι, διευθυντικό στέλεχος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Η ομάδα υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Καθώς οι αστρονόμοι εργάζονται για να ανακαλύψουν νέους αστεροειδείς κοντά στην Γη, αυτή η ομάδα αποφασίζει τι θα κάνει αν κάποιος από αυτούς αποδειχθεί σοβαρή απειλή.

"Επομένως θα καταλήξουμε με ένα όριο μεγέθους ή ενέργειας ή οτιδήποτε άλλο, όταν θέλουμε να ξεκινήσουμε μια διαστημική αποστολή. Νομίζω ότι αυτό θα ξεκινήσει από τα 50 και 100 μέτρα, αν θέλετε να ακούσετε τον αριθμό μεγέθους.

Αλλά, όπως είπα, δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα. Αυτό είναι ακριβώς ένα από τα καθήκοντα αυτής της ομάδας για να καταλήξουμε σε αριθμούς", εξηγεί ο Ντέλτσεφ Κόστσι.

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 20.000 αστεροειδείς με διάμετρο εκατοντάδων μέτρων και σε απόσταση μόλις μερικών δεκάδων χιλιομέτρων δίπλα από τη Γη. Ειδικοί όπως ο Άλαν Χάρις αναπτύσσουν σχέδια αναφορικά με το πώς θα σταματήσουμε έναν αστεροειδή που κινείται σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλανήτη μας.

"Έτσι, μία από τις κύριες ιδέες που εξετάζουμε είναι να χτυπήσουμε τον αστεροειδή με ένα διαστημόπλοιο. Μοιάζει λίγο με το κοσμικό μπιλιάρδο", εξηγεί ο Αλαν Χάρις. "Στην πράξη, ένα διαστημικό όχημα είναι ένα πολύ μικρό αντικείμενο συγκριτικά με τον αστεροειδή. Έχει πολύ μικρό όγκο, ο αστεροειδής είναι πολύ μεγάλος. Επομένως πρέπει να χτυπήσουμε τον αστεροειδή πολύ δυνατά με το διαστημόπλοιο, θα πρέπει να πάμε επάνω του με μεγάλη ταχύτητα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Έτσι θα κάνουμε τον αστεροειδή να αλλάξει την τροχιά του και να μην χτυπήσει την Γη".

Φυσικά, οι αστεροειδείς δεν είναι η μόνη απειλή που αντιμετωπίζουμε. Απειλή είναι και τα διαστημικά απόβλητα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα σκοτώσουν ούτε θα τραυματίσουν ανθρώπους στη Γη, αλλά θα μπορούσαν να προκαλέσουν τον όλεθρο μεταξύ του τρέχοντος στόλου των δορυφόρων μας.

Ο Χάινερ Κλινκραντ είναι ο κορυφαίος ευρωπαίος ειδικός σε αυτό το ζήτημα. Ο ίδιος λέει: "Είναι σε μεγάλο βαθμό τα σκουπίδια που προέρχονται από την κούρσα των χωρών στο διάστημα. Από τα 16.000 με 17.000 αντικείμενα που μπορούμε να εντοπίσουμε από τους επίγειους σταθμούς, περίπου μόλις τα 1.000 είναι τα διαστημικά οχήματα που βρίσκονται σε λειτουργία. Όλα τα υπόλοιπα είναι απομεινάρια δραστηριοτήτων διαστημικών πτήσεων του παρελθόντος. Πάνω από τα μισά αντικείμενα είναι στην πραγματικότητα θραύσματα από πρόσφατες συγκρούσεις και εκρήξεις".

Πλέον οι αποστολές σχεδιάζονται ώστε να μην αφήνουν απορρίμματα στο διάστημα.

Για να αντιμετωπιστεί οτιδήποτε βρίσκεται ήδη εκεί, μηχανικοί προωθούν τεχνολογίες παρόμοιες με αυτές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ωθήσουν εκτός πορείας τους αστεροειδείς.

"Επομένως, η κύρια πρόθεση για την αποκατάσταση της κατάστασης είναι η αλλαγή της τροχιάς. Αυτό μπορεί να γίνει, για παράδειγμα, με την τοποθέτηση ηλεκτροκινητήρων στο αντικείμενο και την ενεργοποίησή τους ώστε να οδηγηθεί το αντικείμενο σε άμεση επανείσοδο. Ένας άλλος τρόπος είναι η τεχνητή αύξηση της οπισθέλκουσας δύναμης σε ένα τέτοιο αντικείμενο, έτσι ώστε η τροχιά να μειωθεί με την πάροδο του χρόνου".

Κατά συνέπεια, Δύο είναι τα συμπεράσματα:

Πρώτον, παρόμοιες διαστημικές τεχνολογίες θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να κάψουμε και κατά συνέπεια να καταστρέψουμε τα διαστημικά απόβλητα και να απωθήσουμε αστεροειδείς.

Δεύτερον, τα δύο αυτά θέματα λαμβάνονται πλέον σοβαρά υπόψη από τους ειδικούς.

"Αν συγκρίνουμε τους κινδύνους των αποβλήτων με τους αστεροειδείς, θα λέγαμε ότι οι κίνδυνοι από τα απόβλητα είναι πιο άμεσοι αλλά από τους αστεροειδείς είναι μεγαλύτεροι", λέει ο Χάινερ Κλινκραντ.

"Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό. Πρέπει να είμαστε, γιατί την επόμενη φορά που θα συμβεί μπορεί να μην είναι μόνο ένα αντικείμενο 20 μέτρων που θα διαλυθεί με την είσοδο στην ατμόσφαιρα. Μπορεί να είναι 50 ή 100 μέτρα και δεν θα θέλαμε να μάθουμε τι αντίκτυπο θα είχε ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε όλους μας", προσθέτει ο Άλαν Χάρις.

Ευτυχώς έχουν πλέον γίνει τα πρώτα βήματα για να προλάβουμε ένα τέτοιο σενάριο που θυμίζει ταινίες καταστροφής.

Βίντεο.

http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/02/ESA_Euronews_Accidents_and_asteroids_Addressing_the_threat

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_Palehuontas_me_toys_kindhunoys_apho_asteroeidehis

 

Μετεωρίτης προσέκρουσε στη σελήνη με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Ένας μετεωρίτης με μέγεθος όσο ένα ψυγείο προσέκρουσε τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Σελήνη με ταχύτητα 60.000 χιλιομέτρων την ώρα. Η πρόσκρουση κατεγράφη από έναν ισπανό αστρονόμο.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2013 ο Χοσέ Μαρία Μαδιέδο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουέλβα, παρατηρούσε με δύο τηλεσκόπια τη Σελήνη όταν διέκρινε μια λάμψη στη «Θάλασσα των Νεφών», έναν κρατήρα αποτελούμενο από στερεοποιημένη λάβα. Η λάμψη ήταν τόσο φωτεινή όσο ο πολικός αστέρας και ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού από τη Γη, σύμφωνα με τη βρετανική Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία (RAS) που ανακοίνωσε το γεγονός αυτό στο μηνιαίο ενημερωτικό έντυπό της.

Μετά την ισχυρή λάμψη καταγράφηκε, για οκτώ δευτερόλεπτα, ένα αμυδρό φως προερχόμενο από το ίδιο σημείο στην επιφάνεια της Σελήνης.

«Εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα ότι παρακολουθούσα ένα πολύ σπάνιο, ασυνήθιστο γεγονός» ανέφερε ο Μαδιέδο ο οποίος έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο τα βίντεο που κατέγραψε.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ισπανού αστρονόμου και των συναδέλφων του ο μετεωρίτης είχε βάρος περίπου 400 κιλά και διάμετρο μεταξύ 60-140 εκατοστών ενώ η ταχύτητά του, τη στιγμή της πρόσκρουσης, έφτανε τα 60.000 χιλιόμετρα την ώρα. Λόγω της μεγάλης ταχύτητάς του ο μετεωρίτης εξαερώθηκε τη στιγμή της πρόσκρουσης, δημιουργώντας έναν κρατήρα με διάμετρο 40 μέτρα. Η λάμψη που παρατηρήθηκε στη Γη οφείλεται στις υψηλές θερμοκρασίας που προκλήθηκαν κατά την πρόσκρουση.

Σε αντίθεση με τον δορυφόρο της, η Γη προστατεύεται από την ατμόσφαιρά της και οι μετεωρίτες παρόμοιου μεγέθους με αυτόν που έπληξε τη Σελήνη καίγονται προτού να φτάσουν στην επιφάνεια του πλανήτη. Συγκριτικά, ο μετεωρίτης που εξερράγη πριν από έναν χρόνο πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ είχε διάμετρο 20 μέτρα και βάρος 13.000 τόνους και μόνο ένα μικρό κομμάτι του έφτασε τελικά μέχρι την επιφάνεια της Γης.

Βίντεο.

http://www.youtube.com/watch?v=GTJc-TUaIC0

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5090229/metewriths-prosekroyse-sth-selhnh-me-iliggiwdh-taxythta/

[Δροσος Γεωργιος]

Το τηλεσκόπιο Slooh κατεγραψε την πορεία αστεροειδή.

Διαστημικός βράχος που εντοπίστηκε στις 28 Φεβρουαρίου με τροχιά... παρά τρίχα παρατηρήθηκε από το αστεροσκοπείο Slooh Space Camera στα Κανάρια Νησιά, με τους επιστήμονες να προσφέρουν μάλιστα ζωντανή κάλυψη του γεγονότος.

Ο αστεροειδής, με επίσημο όνομα 2014 DX110, δεν ήταν και πολύ μεγάλος, με τη διάμετρό του να κυμαίνεται μεταξύ 15-30 μέτρων. Στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς της στη Γη, η αστρική πέτρα πέρασε κάπου 385.000 χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας, με τις πιθανότητες να συγκρουστεί με τη Γη να κρίνονται απειροελάχιστες.

Σύμφωνα μάλιστα με τη NASA, οι επιστήμονες εντοπίζουν τουλάχιστον 20 αστεροειδείς που περνούν μέσα από την τροχιά της Σελήνης κάθε χρόνο, με το φαινόμενο να μην είναι ανησυχητικό ούτε και απειλητικό βέβαια για το μέλλον της ανθρωπότητας στον πλανήτη.

Όσο για τον αστεροειδή, η επιφάνειά του δεν ήταν ιδιαίτερα ανακλαστική, κι έτσι η μέγιστη φωτεινότητά του ήταν συγκρίσιμη με την αντίστοιχη του πλανήτη Ουρανού, που δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι.

Παρά το live σόου που είχε στήσει το Slooh, δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσε να καταγραφεί ο αστεροειδής, λόγω του μεγέθους και της αχνής φωτεινότητάς του.

Το γνωστό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο Slooh προγραμματίζει τώρα άλλο ένα αστρονομικό υπερθέαμα για τις 11 Μαρτίου, όταν ο αστεροειδής 2014 CU13 θα γίνει ορατός στη Γη.

Η νέα αυτή πέτρα έχει μέγεθος 80όροφου κτιρίου, δεν πρέπει λοιπόν να τη χάσει κανείς λάτρης της μεγάλης συμπαντικής κλίμακας!

Το Slooh έδωσε στη δημοσιότητα και ένα time-lapse βίντεο του αστεροειδή ως αρνητικό, για καλύτερη θέαση...

http://www.youtube.com/watch?v=RWkYtM5PPkM

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-slooh-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE-%C2%AB%CE%BE%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%C2%BB-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7

 

 

H διάλυση ενός αστεροειδή.

Ερευνητές, χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια, εντόπισαν πέρυσι μια ομάδα διαστημικών βράχων, λουσμένων στο ηλιακό φως, να κινούνται «παρέα» στη μεγάλη ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία. Η περιέργειά τους αυξήθηκε και έτσι έσπευσαν να στρέψουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble προς το σημείο όπου κινούνταν οι βράχοι. Το Hubble παρατήρησε και φωτογράφησε αυτή την... παρέα μέσα στους μήνες που ακολούθησαν. Οι ερευνητές, αναλύοντας τα δεδομένα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό που παρακολούθησαν ήταν η διάλυση ενός μεγάλου αστεροειδή. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται παρατήρηση του φαινομένου ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Ντέβιντ Τζιούιτ του Πανεπιστημίου του Λος Αντζελες (UCLA) είδαν λαμπρά αντικείμενα να διασχίζουν την μεγάλη ζώνη αστεροειδών και συνέχισαν την παρατήρηση χρησιμοποιώντας το Hubble. Οπως πιστεύουν, αυτό που είδαν ήταν η αυτοδιάλυση του αστεροειδή P/2013 R3. Ο αστεροειδής εκτιμάται ότι πριν αρχίσει να διαλύεται είχε διάμετρο 700-1.100 μέτρων.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο αστεροειδής δεν διαλύθηκε μετά από σύγκρουση με κάποιον άλλο αστεροειδή της ζώνης αλλά εξαιτίας της έκθεσής του στο ηλιακό φως. Η αύξηση της θερμοκρασίας στον αστεροειδή θέρμανε το παγωμένο εσωτερικό του δημιουργώντας μεγάλες πιέσεις που οδήγησαν αρχικά στην εξάτμιση των πάγων και εν συνεχεία στη διάλυσή του σε πολλά κομμάτια.

Το Hubble κατέφερε να εντοπίσει δέκα από τα θραύσματα του αστεροειδή που, καθώς πέφτει επάνω τους το ηλιακό φως, μοιάζουν με φλεγόμενα αντικείμενα που διασχίζουν τον ουρανό. Στην πραγματικότητα βέβαια είναι τα υπολείμματα του αστεροειδή και οι ουρές τους που αποτελούνται από σκόνη. Τέσσερα από αυτά τα θραύσματα υπολογίζεται ότι έχουν διάμετρο περίπου 200 μέτρων. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574387

[Δροσος Γεωργιος]

Καραμπόλα κομητών σε κοντινό πλανητικό σύστημα.

Θρύψαλα παγωμένων σωμάτων που δεν μπορεί παρά να είναι κομήτες ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά γύρω από ένα κοντινό άστρο.

Οι αστρονόμοι υπολογίζουν μάλιστα ότι στη βίαιη αυτή γειτονιά ένας μεγάλος κομήτης καταστρέφεται σε συγκρούσεις κάθε πέντε λεπτά.

Διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε το ολοκαίνουργιο ραδιοτηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή, το ισχυρότερο στην κατηγορία του, για να παρατηρήσει το βήτα του Οκρίβα (ή Οκρίβαντα), ένα άστρο σε απόσταση 63 ετών φωτός, γύρω από το οποίο έχουν μάλιστα ανακαλυφθεί πλανήτες.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231285657

Οι πλανήτες μόλις που διακρίνονται ακόμα και με τα ισχυρότερα τηλεσκόπια, οπότε οι ερευνητές θα ήταν αδύνατο να παρατηρήσουν άμεσα μικρότερα σώματα όπως οι κομήτες -σώματα που αποτελούνται κυρίως από πάγους και σκόνη.

Αυτό που ανίχνευσαν ήταν η φασματική υπογραφή του μονοξειδίου του άνθρακα. «Τα μόρια CO μπορούν να επιζήσουν γύρω από ένα άστρο μόνο για σύντομα χρονικά διαστήματα, περίπου 100 χρόνια, πριν τελικά καταστραφούν από την υπεριώδη ακτινοβολία του άστρου» αναφέρει ο Μπιλ Ντεντ, ερευνητής του ALMA στη Χιλή.

«Οπότε το μονοξείδιο του θείου που παρατηρήσαμε πρέπει να ανανεώνεται διαρκώς, εκτός βέβαια αν το β του Οκρίβα βρίσκεται σε κάποια πολύ ασυνήθιστη φάση» εξηγεί.

Δεδομένου ότι οι κομήτες περιέχουν CO, οι παρατηρήσεις βρίσκονται σε συμφωνία με την υπόθεση ότι το αέριο προέρχεται από καραμπόλα κομητών, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην ηλεκτρονική επιθεώρηση Science Express.

http://www.sciencemag.org/content/early/2014/03/05/science.1248726

Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι διάσπαρτο στο δίσκο σκόνης και αερίου που περιβάλλει το άστρο. Είναι αντίθετα συγκεντρωμένο σε μια σχετικά μικρή περιοχή περίπου 13 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από το άστρο, απόσταση περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Ήλιου-Ποσειδώνα.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το πυκνό αυτό σύννεφο CO σχηματίστηκε λόγω της επίδρασης ενός άγνωστου ως σήμερα πλανήτης, ο οποίος πρέπει να βρίσκεται κι αυτός σε μεγάλη απόσταση από το άστρο. Η βαρυτική έλξη ενός τέτοιου πλανήτη θα μπορούσε να συγκεντρώσει το αέριο σε μια σχετικά μικρή περιοχή, όπως συμβαίνει και στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα με τους λεγόμενους «τρωικούς αστεροειδείς», οι οποίοι αναγκάζονται να στριμωχτούν σε μια στενή τροχιά γύρω από τον Ήλιο λόγω της βαρυτικής επίδρασης του γιγάντιου Δία.

Οι παρατηρήσεις του ALMA δείχνουν ότι η συνολική ποσότητα CO στο σύστημα ισούται χονδρικά με το ένα έκτο της μάζας του νερού στη Γη.

«Για να φτάσουμε σε αυτή την ποσότητα, ο ρυθμός των συγκρούσεων θα πρέπει να είναι πραγματικά εκπληκτικός, με την πλήρη καταστροφή ενός μεγάλου κομήτη κάθε πέντε λεπτά» επισημαίνει ο Δρ Ντεντ.

«Και το μονοξείδιο του άνθρακα είναι μόνο η αρχή. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν κι άλλα προ-οργανικά μόρια που απελευθερώνονται από παγωμένα σώματα».

Στο Ηλιακό Σύστημα εκτιμάται ότι υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια κομήτες, από τους οποίους οι περισσότεροι συγκεντρώνονται στο λεγόμενο Νέφος του Όορτ, σε απόσταση περίπου ενός έτους φωτός από τον Ήλιο.

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2014/03/07/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b7-%ce%b5%ce%be%cf%89-%ce%ba%ce%bf%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%8e%ce%bd/

[Δροσος Γεωργιος]

NASA:Ζητά τη βοήθεια προγραμματιστων απεναντι σε αστεροείδεις που θα απειλήσουν τη Γη.

Την βοήθεια προγραμματιστών απέναντι σε αστεροειδείς που θα μπορούσαν να απειλήσουν την Γη ζητά η NASA, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Asteroid Data Hunter.

Το Asteroid Data Hunter προσφέρει 35.000 δολάρια σε προγραμματιστές οι οποίοι θα μπορέσουν να αναπτύξουν αλγορίθμους που θα καταδεικνύουν αστεροειδείς σε εικόνες από επίγεια τηλεσκόπια.

Η λύση που θα αναδειχθεί θα πρέπει να αυξάνει τον ρυθμό εντοπισμού αστεροειδών και να ελαχιστοποιεί τον αριθμό των λανθασμένων επισημάνσεων.

Επίσης, ο εν λόγω «κώδικας κυνηγιού αστεροειδών» θα πρέπει να είναι σε θέση να αγνοεί «ατέλειες» στα δεδομένα και να μπορεί να «τρέχει» σε όλα τα συστήματα υπολογιστών.

«Η προστασία του πλανήτη από την απειλή της πρόσκρουσης αστεροειδή σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να γνωρίζουμε πού βρίσκονται», δήλωσε η Τζεν Γκούστετιτς, υπεύθυνη του προγράμματος, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC. «Διευρύνοντας την αναζήτηση αστεροειδών, δεσμεύουμε τις δυνατότητες ανθρώπων που καινοτομούν, δημιουργών και πολιτών επιστημόνων παντού, για να αντιμετωπίσουμε αυτή την παγκόσμια πρόκληση».

Επί της παρούσης εκτιμάται πως παρακολουθείται μόνο το 1% των αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, σύμφωνα με την εταιρεία Planetary Resources, η οποία συνεργάζεται με τη NASA στο πλαίσιο του διαγωνισμού. Μιλώντας στη συνδιάσκεψη SXSW την Τρίτη, η Γκούστετιτς και ο Τζέισον Κέσλερ εξήγησαν πώς η αμερικανική διαστημική υπηρεσία χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό crowdourcing και βραβείων για να ενισχύσει τις προσπάθειές της στο αντικείμενο του εντοπισμού αστεροειδών.

Κατά την παρουσίαση, χρησιμοποιήθηκε το παράδειγμα των δεινοσαύρων, οι οποίοι εξαφανίστηκαν λόγω της πτώσης αστεροειδούς στον Κόλπο του Μεξικού πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, στην πέμπτη περίπτωση «μαζικής εξαφάνισης» στον πλανήτη μας. «Η μαζική εξαφάνιση (mass extinction) είναι κάτι που εξαλείφει το 75% των ειδών στον πλανήτη μέσα σε δύο εκατομμύρια χρόνια» σημείωσε, επισημαίνοντας ότι σε σύγκριση με τους δεινοσαύρους, το ανθρώπινο είδος δεν αποτελεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τον «κυρίαρχο» του πλανήτη.

Όπως αναφέρει ο Guardian, το ερώτημα, κατά την Γκούστετιτς είναι το κατά πόσον είμαστε αρκετά έξυπνοι ως είδος για να αποφύγουμε την μοίρα των δεινοσαύρων.

Σημειώνετια ότι το Asteroid Data Hunter ξεκινά στις 17 Μαρτίου και θα διαρκέσει ως τα μέσα Αυγούστου.

http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7

[Erisian]

Welcome to the Asteroid Grand Challenge Series sponsored by the NASA Tournament Lab! The Asteroid Grand Challenge Series will be comprised of a series of topcoder challenges to get more people from around the planet involved in finding all asteroid threats to human populations and figuring out what to do about them. In an increasingly connected world, NASA recognizes the value of the public as a partner in addressing some of the country’s most pressing challenges.

 

 

http://www.topcoder.com/asteroids/

[Δροσος Γεωργιος]

Δύο αστεροειδείς έπεσαν στη Γη ταυτόχρονα.

Οι επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις ότι πριν από 458 εκατ. χρόνια, κατά την Ορδοβίκια γεωλογική περίοδο, έπεσαν στη Γη ταυτόχρονα -ή σχεδόν ταυτόχρονα- δύο αστεροειδείς, ανοίγοντας δύο γειτονικούς κρατήρες, που είναι ορατοί σήμερα στη βόρεια Σουηδία.

Το περιστατικό αποτελεί μια υπενθύμιση πως ο ανθρώπινος πολιτισμός θα είναι πάντα ευάλωτος και ότι τα πλήγματα από τον ουρανό μπορεί να έρχονται όχι μεμονωμένα, αλλά σε ζεύγη -αν όχι σαν βροχή.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ. Γιενς Όρμο του Κέντρου Αστροβιολογίας της Μαδρίτης, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε αστρονομικό συνέδριο στις ΗΠΑ (θα ακολουθήσει δημοσίευση στο περιοδικό «Meteoritics and Planetary Science»), σύμφωνα με το BBC, ανέφεραν ότι το διπλό πλήγμα αφορά τους κρατήρες Λόκνε και Μάλινγκεν, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση 16 χλμ.. Ο πρώτος έχει διάμετρο περίπου 7,5 χλμ. και ο δεύτερος είναι δέκα φορές μικρότερος, πράγμα που σημαίνει ότι ο πρώτος ήταν ο μητρικός και ο δεύτερος ο δορυφόρος του.

«Οι διπλοί κρατήρες πρέπει να είναι της ίδιας ηλικίας, αλλιώς είναι απλώς δύο κρατήρες ο ένας δίπλα στον άλλο» δήλωσε ο Όρμο.

Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίστηκαν πιο επιφυλακτικοί, αντιτείνοντας ότι σ’ ένα τόσο παλαιό συμβάν είναι δύσκολη η ακριβής χρονολόγηση, συνεπώς οι δύο κρατήρες μπορεί να δημιουργήθηκαν με χρονική απόσταση εβδομάδων, μηνών ή και ετών.

Στο παρελθόν έχουν αναφερθεί και άλλες πιθανές (αλλά όχι επιβεβαιωμένες) περιπτώσεις ταυτόχρονων διπλών χτυπημάτων από αστεροειδείς.

Αφορούν τους διπλούς κρατήρες «Κλιαργουότερ» στον Καναδά (διαμέτρου 26 και 36 χλμ. αντίστοιχα και ηλικίας 290 εκατ. ετών), Κάμενσκ και Γκούσεβ στη Ρωσία (διαμέτρου 25 και τριών χλμ. και ηλικίας 49 εκατ. ετών), καθώς επίσης τους Ρίες και Σταϊνχάιμ στη Γερμανία (25 και 3,8 χλμ. και ηλικίας 15 εκατ. ετών)

Τηλεσκοπικές παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των κοντινών στη Γη αστεροειδών συνοδεύονται από μικρότερους δορυφόρους, όμως όταν η απόσταση μεταξύ τους στο διάστημα είναι πολύ μικρή, ακόμα κι αν πέσουν μαζί στη Γη, δεν είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσουν διπλό κρατήρα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου το 3% των κρατήρων στη Γη προέρχονται από τέτοια αφανή διπλά πλήγματα.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-458-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1

 

Αστεροειδής θα κρύψει τον Βασιλίσκο για 14 δευτερόλεπτα.

Ενα εντυπωσιακό αστρονομικό φαινόμενο, που όμως δεν αναμένεται να διαρκέσει περισσότερο από 14 δευτερόλεπτα, ετοιμάζονται να παρατηρήσουν ερασιτέχνες αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο τα ξημερώματα της Πέμπτης. Ενας αστεροειδής που λέγεται Ηριγόνη 163 και ο οποίος έχει διάμετρο 73 χιλιομέτρων, θα κρύψει το λαμπερότερο αστέρι του αστερισμού του Λέοντα, τον λεγόμενο Βασιλίσκο.

Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε το 1876 από έναν γάλλο αστρονόμο. Το μεγάλο αυτό ουράνιο σώμα προέρχεται, όπως και χιλιάδες άλλα, από την κύρια ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται μεταξύ των τροχιών του Αρη και του Δία. Από παρατηρήσεις που έχουν γίνει, διαπιστώθηκε ότι ο αστεροειδής περιφέρεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 16 ώρες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, το ασυνήθιστο αυτό θέαμα δεν θα είναι ορατό μόνο με μικρά τηλεσκόπια ή κιάλια αλλά ακόμη και με γυμνά μάτια στην περίπτωση που η περιοχή της παρατήρησης βρίσκεται μακριά από φώτα πόλεων και δεν υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό.

 

Εμπρός φίλοι ερασιτέχνες αστρονόμοι γράψτε σε βίντεο το συμβάν να το δούμε ολοι εμείς οι χιλιαδες φίλοι του Astrovox

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5098898/to-lampero-asteri-tha-sbhsei-gia-14-deyterolepta/

[trex]

Πρώτο σύστημα δακτυλίου γύρω από αστεροειδή

 

Παρατηρήσεις σε πολλές περιοχές στη Νότια Αμερική, συμπεριλαμβανομένων του Παρατηρητηρίου La Silla του ESO, έκαναν την ανακάλυψη έκπληξη, το γεγονός ότι ο απομακρυσμένος αστεροειδής Chariklo περιβάλλεται από δύο πυκνούς και στενούς δακτυλίους.

Αυτό είναι το μικρότερο αντικείμενο σε μεγάλη απόσταση που βρέθηκε να διαθέτει δακτυλίους και το μόνο, πέμπτο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα - μετά από τους πολύ μεγαλύτερους πλανήτες Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα - να έχουν αυτό το χαρακτηριστικό.

Η προέλευση αυτών των δακτυλίων παραμένει ένα μυστήριο, αλλά μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης που δημιούργησε ένα δίσκο από συντρίμμια.

 

Τα νέα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν ηλεκτρονικά στο περιοδικό Nature στις 26 Μαρτίου 2014.

 

Οι δακτύλιοι του Κρόνου είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα στον ουρανό, και με λιγότερο εμφανείς δακτυλίους που έχουν βρεθεί γύρω από τους άλλους γιγάντιους πλανήτες.

Παρά τις πολλές προσεκτικές αναζητήσεις, υπάρχουν δακτύλιοι που είχαν βρεθεί γύρω από τα μικρότερα αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο στο Ηλιακό Σύστημα.

Τώρα, οι παρατηρήσεις του μακρινού πλανήτη, ήσσονος σημασίας (10199) Χαρικλώ, έγιναν, καθώς περνούσε μπροστά από ένα αστέρι και έχουν δείξει ότι αυτό το αντικείμενο, επίσης, περιβάλλεται από δύο λεπτούς δακτυλίους.

 

«Εμείς δεν ψάχναμε για έναν δακτύλιο και δεν σκεφτήκαμε πως μικρά σώματα, όπως η Χαρικλώ θα τους είχε, οπότε η ανακάλυψη - και το εκπληκτικό ποσό των λεπτομερειών που είδαμε στο σύστημα - ήρθε ως έκπληξη!» λέει ο Felipe Braga-Ribas (Observatorio Nacional / MCTI, Ρίο Ντε Τζανέιρο, Βραζιλία), ο οποίος σχεδίασε την εκστρατεία της παρατήρησης και είναι επικεφαλής συγγραφέας για το νέο έγγραφο.

 

Η Χαρικλώ, είναι το μεγαλύτερο μέλος μιας κατηγορίας γνωστή ως Κένταυρος, και περιφέρεται γύρω από τον Κρόνο και τον Ουρανό στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα.

Τα προγνωστικά είχαν δείξει ότι θα περάσει μπροστά από το αστέρι UCAC4 248 - 108.672 στις 3 Ιουνίου 2013, όπως φαίνεται από τη Νότια Αμερική.

Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια σε επτά διαφορετικές περιοχές, όπως το 1,54 μέτρων της Δανίας και τα τηλεσκόπια Trappist στο Παρατηρητήριο La Silla του ESO στη Χιλή, ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν το αστέρι που προφανώς εξαφανίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα το φως του που είχε αποκλειστεί από τη Χαρικλώ - που καλείται απόκρυψη.

 

Αλλά βρήκαν πολύ περισσότερα από ό, τι ανέμεναν.

Λίγα δευτερόλεπτα πριν, και πάλι λίγα δευτερόλεπτα μετά την κύρια απόκρυψη, υπήρχαν δύο ακόμη πολύ σύντομες εμβυθίσεις στη φαινόμενη λαμπρότητα του άστρου.

Κάτι γύρω από τη Χαρικλώ, είχε εμποδίσει το φως!

Συγκρίνοντας το πως φαίνεται από διαφορετικές τοποθεσίες, η ομάδα θα μπορούσε να ανακατασκευάσει όχι μόνο το σχήμα και το μέγεθος του ίδιου του αντικειμένου, αλλά επίσης το σχήμα, το πλάτος, τον προσανατολισμό και άλλες ιδιότητες των πρόσφατα ανακαλυφθέντων δακτυλίων,

 

Η ομάδα διαπίστωσε ότι το σύστημα δακτυλίων, αποτελείται από δύο αισθητά περιορισμένα δαχτυλίδια μόνο επτά και τρία χιλιόμετρα σε εύρος, χωρίζονται από ένα σαφές χάσμα εννέα χιλιομέτρων — γύρω από ένα μικρό αντικείμενο 250 χιλιομέτρων σε διάμετρο που είναι σε τροχιά πέρα από τον Κρόνο.

 

«Για μένα, ήταν αρκετά εκπληκτικό στο να συνειδητοποιήσουμε ότι ήμασταν σε θέση, όχι μόνο να εντοπίσουμε ένα σύστημα δακτυλίων, αλλά και να εντοπίσουμε ότι αποτελείται από δύο σαφής διακριτούς δακτυλίους», προσθέτει ο Uffe Grae Jørgensen (Niels Bohr Institute, Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, Δανία) , ένας από την ομάδα.

"Προσπαθώ να φανταστώ πώς θα ήταν αν στεκόμασταν στην επιφάνεια αυτή του παγωμένου αντικειμένου - αρκετά μικρή ώστε ένα γρήγορο σπορ αυτοκίνητο θα μπορούσε να φθάσει την ταχύτητα διαφυγής οδηγώντας μακριά στο διάστημα - και να κοιτάζουμε σε ένα, 20 χιλιομέτρων σύστημα δακτυλίων, πλάτους 1.000 φορές πιο κοντά από ό, τι η Σελήνη."

 

Παρά το γεγονός ότι πολλά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι αυτό το είδος του δακτυλίου είναι πιθανό να σχηματίζεται από τα υπολείμματα, μετά από μια σύγκρουση.

Θα πρέπει να περιορίζεται σε δύο δακτυλίους, στενούς, από την παρουσία μικρών υποθετικών δορυφόρων.

 

«Έτσι, καθώς ανακαλύφθηκαν οι δακτύλιοι, είναι πιθανό ότι η Χαρικλώ, έχει τουλάχιστον ένα μικρό φεγγάρι ακόμα, που περιμένει να ανακαλυφθεί», προσθέτει ο Felipe Braga Ribas.

 

Οι δακτύλιοι μπορεί να αποδειχθεί, ότι είναι ένα φαινόμενο που θα μπορούσε με τη σειρά του αργότερα να οδηγήσει στο σχηματισμό ενός μικρού φεγγαριού.

Μία τέτοια αλληλουχία των γεγονότων, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, μπορεί να εξηγήσει τη γέννηση του δικού μας φεγγαριού στις πρώτες μέρες του ηλιακού συστήματος, καθώς και την προέλευση των πολλών άλλων δορυφόρων γύρω από πλανήτες και αστεροειδείς.

 

Οι επικεφαλής του έργου αυτού, προσωρινά ονομάζουν τους δακτυλίους με τα ψευδώνυμα: Oiapoque και Chuí, δύο ποτάμια κοντά στα βόρεια και νότια άκρα της Βραζιλίας.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1917.html

[trex]

Ομάδα βρίσκει εδαφικό κάλυμμα μικρών αστεροειδών που σχηματίζεται από θερμική «καταπόνηση»

 

Τα εκατοστά σε μέγεθος θραύσματα και τα μικρότερα σωματίδια που συνθέτουν το εδαφικό κάλυμμα, το στρώμα, μη ενοποιημένων βράχων και σκόνης από μικρούς αστεροειδείς, σχηματίζεται από κυκλική μεταβολή της θερμοκρασίας που διασπά τον βράχο σε μια διαδικασία που ονομάζεται θερμική καταπόνηση, σύμφωνα με ένα έγγραφο που δημοσιεύεται σήμερα στο Nature Advance, ηλεκτρονική δημοσίευση.

 

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το εδαφικό κάλυμμα των αστεροειδών, ένα χιλιόμετρο σε μήκος, έγινε μικρότερο από υλικά που υπάγονται στην επιφάνεια μετά από τις επιπτώσεις και από τους βράχους που κονιορτοποιούνται από μικρο-μετεωροειδείς επιπτώσεις.

Πρόσφατα πειράματα στο εργαστήριο και η μοντελοποίηση των επιπτώσεων που πραγματοποιήθηκε από μια ομάδα ερευνητών από το Observatoire de la Côte d'Azur, Hopkins Extreme Materials Institute at Johns Hopkins University, Institut Supérieur de l'Aéronautique et de l'Espace and Southwest Research Institute (SwRI), έχουν δείξει ότι τα συντρίμμια από τις μεγάλες επιπτώσεις φτάνουν σε ταχύτητες διαφυγής από την βαρυτική έλξη αυτών των αστεροειδών, που δείχνει ότι αυτός ο μηχανισμός δεν είναι η κυρίαρχη διαδικασία για τη δημιουργία εδαφικού καλύμματος.

 

Η έρευνα της ομάδας έδειξε, ότι ο θερμικός κατακερματισμός, ο οποίος προκαλείται από μηχανικές καταπονήσεις που προκαλούνται από διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του ταχέως περιστρεφόμενου αστεροειδή τη σύντομη νύχτα και ημέρα, είναι η διαδικασία κατά κύριο λόγο υπεύθυνη για την διάλυση βράχων σε μεγαλύτερα από μερικά εκατοστά αστεροειδών.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3400.html

[Δροσος Γεωργιος]

Η ανακάλυψη των δακτυλίων αστεροειδούς

Πριν από δυο εβδομάδες οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι ο αστεροειδής Χαρικλώ

http://physicsgg.me/2014/03/27/ανακαλύφθηκε-αστεροειδής-που-περιβά/

είναι το μικρότερο (μέχρι στιγμής) σώμα του ηλιακού μας συστήματος που διαθέτει δακτυλίους.

Δακτυλίους διαθέτουν οι πλανήτες Κρόνος, Ουρανός, Δίας και ο Ποσειδώνας.

Ο αστεροειδής αυτός βρίσκεται μεταξύ των πλανητών Κρόνου και Ουρανού και ανήκει στην κατηγορία των λεγόμενων «Κενταύρων». Πήραν το όνομά τους από τους κενταύρους της ελληνικής μυθολογίας διότι θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι κατά το ένα μισό αστεροειδείς και κατά το άλλο μισό κομήτες. Οι τροχιές τους είναι ασταθείς εξαιτίας των εξωτερικών πλανητών και γι’ αυτό πιστεύεται ότι προέρχονται από την Ζώνη του Kuiper και μοιάζουν με κομήτες.

Η Χαρικλώ ανακαλύφθηκε το 1997 και πήρε το όνομα μιας νύμφης της ελληνικής μυθολογίας έχει διάμετρο 250 χιλιόμετρα και διαθέτει δυο δακτυλίους.

Ο εσωτερικός έχει πλάτος επτά χιλιόμετρα, ο εξωτερικός δυο και χωρίζονται μεταξύ τους με ένα κενό πλάτους εννέα χιλιομέτρων.

Στα βίντεο που ακολουθούν βλέπουμε πως οι αστρονόμοι ανακάλυψαν την ύπαρξη των δακτυλίων καταγράφοντας την απόκρυψη του φωτός ενός άστρου καθώς ο αστεροειδής περνούσε μπροστά από αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=8KtU4TIMsFY

http://physicsgg.me/2014/04/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5/

[trex]

Δέκα φορές μεγαλύτερος ο κίνδυνος Αρμαγεδδώνα

Νέα μελέτη αποκαλύπτει άγνωστες πτώσεις αστεροειδών στη Γη τα τελευταία χρόνια

Καλιφόρνια

Τρεις πρώην αστροναύτες δημιούργησαν το ίδρυμα B612 που έχει ως αποστολή την καταγραφή και μελέτη διαστημικών αντικειμένων (αστεροειδείς, κομήτες κλπ) που απειλούν την Γη. Επιπλέον τα στελέχη του ιδρύματος προωθούν τρόπους αντιμετώπισης αυτών των απειλών.

Το ίδρυμα ανακοίνωσε ότι οι πιθανότητες να πέσει στη Γη ένας μεγάλος αστεροειδής προκαλώντας ανυπολόγιστες καταστροφές είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από εκείνες που αναφέρουν οι εκτιμήσεις των ειδικών. Το ίδρυμα προτείνει σε πρώτη φάση την κατασκευή ενός διαστημικού ανιχνευτή απειλητικών αστεροειδών.

Οι εκρήξεις

 

Οι ειδικοί του Β612 μελέτησαν όλα τα περιστατικά εκρήξεων που καταγράφηκαν στον πλανήτη μας, σε ξηρά και θάλασσα. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στο διάστημα 2000-2013 στη Γη σημειώθηκαν 26 εκρήξεις που είχαν προκληθεί από αστεροειδείς. Πρόκειται για αστεροειδείς που είχαν εκραγεί είτε στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης είτε σε απομονωμένες περιοχές των ωκεανών και έτσι δεν είχαν κάποιες εμφανείς τουλάχιστον επιπτώσεις.

 

Όμως αν η μελέτη του ιδρύματος είναι σωστή τότε η έλευση αστεροειδών στον πλανήτη μας και μάλιστα αστεροειδών ικανών να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές είναι πολύ πιο συχνή από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Με αυτά τα δεδομένα ο κίνδυνος της πτώσης ενός καταστροφικού αστεροειδή είναι δεκαπλάσιος από τις υπάρχουσες εκτιμήσεις.

 

Τα δεδομένα

Σύμφωνα με την μελέτη του ιδρύματος ορισμένες από αυτές τις 26 εκρήξεις που προκάλεσαν οι αστεροειδείς ήταν πολύ ισχυρές ενώ μια εξ αυτών ήταν δεκάδες φορές πιο ισχυρή από εκείνη της Χιροσίμα. «Ενας αστεροειδής με διάμετρο περίπου 40 μέτρα αν πέσει στην επιφάνεια της Γης μπορεί να καταστρέψει ολοσχερώς μια μεγάλη πόλη. Φανταστείτε ένα μεγάλο κτίριο να πέφτει από ψηλά με ταχύτητα 50 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήχου!» ανέφερε ο Εντ Λιου, πρώην αστροναύτης και επικεφαλής του ιδρύματος.

 

Η μελέτη υπολόγισε και την ισχύ αυτών των 26 εκρήξεων. Κάποιες από αυτές εκρήξεις απελευθέρωσαν ενέργεια 1 κιλοτόνου, κάποιες μεγαλύτερη από αυτή ενώ υπήρξε και μια που απελευθέρωσε ενέργεια 600 κιλοτόνων. Η έκρηξη της ατομικής βόμβας στη Χιρόσιμα που κατέστρεψε την πόλη και εξόντωσε περισσότερους από 80 χιλιάδες ανθρώπους είχε ισχύ 15 κιλοτόνων.

 

Ο δορυφόρος

Οι τρεις πρώην αστροναύτες σε συνέντευξη Τύπου ανέφεραν ότι ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του κινδύνου είναι η κατασκευή ενός διαστημικού τηλεσκοπίου-ανιχνευτή αστεροειδών την κατασκευή του οποίου στηρίζει το ίδρυμα τους. Ο δορυφόρος έχει ονομαστεί Sentinel και σύμφωνα με τους τρεις αστροναύτες μπορεί να είναι έτοιμος να εκτοξευτεί το 2018. Σύμφωνα με τους αστροναύτες ο δορυφόρος αυτός θα έχει καταφέρει μέχρι το 2024 να εντοπίσει 500 χιλιάδες αστεροειδείς που αποτελούν πιθανές απειλές για τον πλανήτη μας.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=588891

[trex]

Επικίνδυνοι για την Γη κομήτες από την σκοτεινή ύλη

 

Πολλά είδη στον πλανήτη, ακόμη και το ανθρώπινο, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή σύμφωνα με εκτιμήσεις Αμερικάνων φυσικών, που πιστεύουν ότι η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη που κατακλύζει το σύμπαν, μπορεί να στείλει καταστροφικούς αστεροειδείς και κομήτες να πέσουν πάνω στη Γη, προκαλώντας μαζικές εξαφανίσεις ειδών.

 

Η Λίζα Ράνταλ και ο Μάθιου Ρις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters», σύμφωνα με το Space.com, θεωρούν ότι το πρόβλημα έγκειται σε έναν λεπτό (για τα κοσμικά δεδομένα) και πολύ πυκνό δίσκο σκοτεινής ύλης, πάχους περίπου 35 ετών φωτός, ο οποίος βρίσκεται κατά μήκος του κεντρικού επιπέδου του γαλαξία μας.

 

Ο Ήλιος μας -μαζί με τη Γη και το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα- κινείται συνεχώς γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και, στη διάρκεια της πορείας αυτής, διασχίζει κατά περιόδους αυτό τον δίσκο σκοτεινής ύλης. Όταν συμβαίνει αυτό, η βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης αναστατώνει τις τροχιές κομητών και αστεροειδών που βρίσκονται στα όρια του ηλιακού συστήματος, με συνέπεια ορισμένα από αυτά τα ουράνια σώματα να εκσφενδονίζονται, εισδύοντας πλέον στα ενδότερά του, όπου βρίσκεται και ο πλανήτης μας. Η πιθανότητα κάποιος από τους τους κομήτες και τους αστεροειδείς να προσκρούσει πάνω στη Γη είναι πολύ μεγάλος.

 

Οι δύο Αμερικανοί φυσικοί θεωρούν ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα η αιτία που ο πλανήτης μας κατά καιρούς βομβαρδίζεται από πτώσεις καταστροφικών σωμάτων, που αφήνουν το μεγαλύτερο ή μικρότερο αποτύπωμά τους με την μορφή κρατήρων. Μια τέτοια πρόσκρουση πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια εκτιμάται ότι εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.

 

Οι ίδιοι πιστεύουν ότι έχουν βρει ένα «κύκλο καταστροφής» διάρκειας περίπου 35 εκατ. ετών, που χονδρικά ταιριάζει με την περιοδική διάσχιση από τον Ήλιο μας του κεντρικού γαλαξιακού επιπέδου και του δίσκου σκοτεινής ύλης.

 

Οι ερευνητές ανέλυσαν κρατήρες στον πλανήτη μας διαμέτρου άνω των 20 χιλιομέτρων, οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατά τα τελευταία 250 εκατ. χρόνια, κάνοντας συσχέτιση με τον κύκλο των 35 εκατ. ετών. Υπολόγισαν ότι υπάρχουν τριπλάσιες στατιστικές πιθανότητες οι κρατήρες να έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας αυτού του κύκλου διάσχισης της σκοτεινής ύλης, από ό,τι να έχουν δημιουργηθεί τυχαία.

 

Η αποστολή της διαστημοσυσκευής «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που ξεκίνησε το 2013, μπορεί να δώσει μια οριστική απάντηση στο κατά πόσο όντως υπάρχει ή όχι ένας τέτοιος δίσκος σκοτεινής ύλης στο κεντρικό επίπεδο του γαλαξία μας. Η «Γαία» θα δημιουργήσει για πρώτη φορά έναν αναλυτικό τρισδιάστατο χάρτη των άστρων του γαλαξία μας, πράγμα που θα βοηθήσει να αποκαλυφθεί η αφανής βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης.

 

Η σκοτεινή ύλη, η οποία αποτελεί περίπου τα τέσσερα πέμπτα όλης της ύλης στο σύμπαν, περιβάλλει τους γαλαξίες και -με τη βαρυτική έλξη της- τους συγκρατεί συνεκτικούς, ώστε να μη διαλυθούν, παρά την ταχύτατη περιστροφή τους. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό η σκοτεινή ύλη επηρεάζει τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό των γαλαξιών;

 

http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=428305

[Δροσος Γεωργιος]

Φλεγόμενο αντικείμενο στην Ιμπιζα.

Ένα φλεγόμενο αντικείμενο καταγράφηκε στον ουρανό της Ibiza, και έχει προκαλέσει αμηχανία στους ντόπιους, και μία ποικιλία υποθέσεων, που κυμαίνονται από UFO, μετεωρίτη, ως και διαστημικά σκουπίδια.

Η ερασιτεχνική καταγραφή δείχνει ένα λευκό, φωτεινό σώμα που διασχίζει τον ουρανό πριν εξαφανιστεί πίσω από ένα βουνό χωρίς οποιαδήποτε σημάδια έκρηξης.

Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας, βλέποντας το βίντεο, απέρριψε την πιθανότητα ενός στρατιωτικού οχήματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι από ένα διαστημόπλοιο ή τμήμα που κόπηκε από έναν εκτοξευτήρα καθώς ξαναμπήκε στην ατμόσφαιρα.

Μέλη της Agrupación Astronomica de Eivissa, αναφέρουν ότι απορρίπτεται η υπόθεση μετεωρίτη, λόγω της γωνίας του αντικειμένου, και κλίνουν προς την πιθανότητα να είναι ανθρωπογενείς συσκευή.

Ο Ignacio de la Cueva, ένα μέλος της οργάνωσης αυτής, ανέφερε ότι το τηλεσκόπιο Cala d «Hort είχε επίσης συλλάβει το αντικείμενο σε μια περίεργη τροχιά, καθώς το αντικείμενο άλλαξε πορεία, η οποία θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο αν ήταν αυτοκινούμενη.

Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι και άλλα ισπανικά παρατηρητήρια ανίχνευσαν το αγνώστου προελεύσεως ιπτάμενο αντικείμενο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα σχετικά με τους το μέγεθος, το υψόμετρο και την πιθανή περιοχή συντριβής

Βίντεο.

http://www.youtube.com/watch?v=3YlgR7DxWGk

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B1-vid

[Δροσος Γεωργιος]

Αστροναύτες σε αστεροειδή σχεδιάζει να στείλει η NASA.

«Απόβαση» σε αστεροειδή σχεδιάζει να κάνει η NASA στο απώτερο μέλλον και για το λόγο αυτό προετοιμάζει αστροναύτες στις εγκαταστάσεις της στο Χιούστον για το ριψοκίνδυνο εγχείρημα.

Η επανδρωμένη αποστολή σε ένα μικρό αστεροειδή δεν θα γίνει με σκοπό την καταστροφή του, όπως στην ταινία «Αρμαγεδδών», επειδή το συγκεκριμένο ουράνιο σώμα αποτελεί δυνητικό κίνδυνο για τη Γη.

Αντιθέτως το σχέδιο είναι, αφού επιλεγεί πρώτα ο «στόχος», δηλαδή ο κατάλληλος αστεροειδής, αυτός να παγιδευτεί με τη βοήθεια κάποιου διαστημοπλοίου σε ελεγχόμενη τροχιά γύρω από το φεγγάρι και στη συνέχεια να προσεδαφιστούν στην επιφάνειά του αστροναύτες με σκοπό να μελετήσουν τη σύστασή του.

Έτσι, όπως λέει ο Σταν Λοβ, ένας από τους αστροναύτες που μετέχει στην προετοιμασία για την αποστολή, «δοκιμάζουμε διάφορες τεχνικές και εργαλεία που μπορεί να μας χρησιμεύσουν όταν προσεδαφιστούμε στην επιφάνειά του».

Τα εργαλεία αυτά θα «μας χρησιμεύσουν για να λάβουμε δείγματα και να τα φέρουμε πίσω στη Γη ώστε να μελετήσουμε τη χημική και γεωλογική τους σύσταση». Ο Λοβ μαζί και ο συνάδελφός του Στηβ Μπόουεν έχουν στο ενεργητικό τους περισσότερες από 62 ώρες διαστημικού περιπάτου.

Τις προηγούμενες μέρες, στο Διαστημικό Κέντρο Johnson, οι δύο αστροναύτες σε μία ειδική πισίνα βάθους 15 μέτρων. Μέσα στο νερό και φορώντας τις στολές τους, προσομοίωναν το πώς θα κινούνται πάνω στην επιφάνεια του αστεροειδούς, βγαίνοντας από το διαστημόπλοιο, σε ένα περιβάλλον δηλαδή χωρίς καθόλου βαρύτητα.

Η λήψη δειγμάτων από αστεροειδείς θα φανεί χρήσιμη επειδή θα δώσει την ευκαιρία στους ειδικούς να μελετήσουν για πρώτη φορά και από πρώτο χέρι το πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα ουράνια σώματα.

Οι αστεροειδείς που μεγάλος όγκος τους βρίσκονται σε τροχιές πολύ πίσω από τον Άρη, θεωρούνται απομεινάρια από την εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Επιπλέον όμως, επειδή μεταφέρουν νερό και πολύτιμα μέταλλα, μελλοντικά ,όλο και περισσότεροι ειδικοί, σκέφτονται τρόπους για την εξόρυξη αυτού του ορυκτού πλούτου.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5119630/astronaytes-se-asteroeidh-sxediazei-na-steilei-h-nasa/

[Δροσος Γεωργιος]

Κοσμική σύγκρουση έστειλε στη Ρωσία το μετέωρο.

Εξερράγη στην ατμόσφαιρα με την ισχύ 40 πυρηνικών βομβών σαν της Χιροσίμα. Η λάμψη της έκρηξης, δεκάδες φορές πιο έντονη από τη λάμψη του Ήλιου, προκάλεσε εγκαύματα σε ανθρώπους που βρίσκονταν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της πτώσης του. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει την προέλευση του μετεώρου που έπεσε τον Φεβρουάριο του 2013 στην πόλη Τσελιαμπίνσκ στη Ρωσία. Σύμφωνα με τους ερευνητές το μετέωρο έφτασε στη Γη μετά από τη σύγκρουση δύο αστεροειδών στο Διάστημα.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι το μετέωρο είχε πιθανότατα αποσπαστεί από ένα μεγάλο αστεροειδή. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Tohoku στην Ιαπωνία μελέτησαν τα θραύσματα του διαμέτρου 20 μέτρων βράχο που έπεσε πέρυσι στη Ρωσία.

Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους στην παρουσία του ιαδεΐτη στο μετέωρο. Πρόκειται για ένα ορυκτό της ομάδας των πυροξένων, οικογένεια πυριτικών ορυκτών που συμμετέχουν στη σύσταση πολλών πετρωμάτων, πολλές φορές ως θεμελιώδη ορυκτολογικά συστατικά.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μετέωρο ήταν πράγματι μέρος ενός αστεροειδή που αποτελούνταν από ένα κυρίως σώμα με διάμετρο περίπου 100 μέτρων και πολλά μικρότερα σώματα που το ακολουθούσαν ένα εκ των οποίων ήταν και αυτό που έπεσε στη Ρωσία.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο αστεροειδής αυτός συγκρούστηκε πριν από εκατοντάδες εκ. έτη με ένα μεγαλύτερο αστεροειδή. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η σύγκρουση αυτή συνέβη πριν από 290 εκ. έτη και οι δύο αστεροειδείς συγκρούστηκαν με ταχύτητα 4.800 χλμ/ώρα. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ο επίμαχος βράχος να βγει από την πορεία του, να χάσει την επαφή του με τον μητρικό του αστεροειδή και να περιπλανιέται στο Διάστημα μέχρι τελικά να καταλήξει στη Γη.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αρχικές εκτιμήσεις των ειδικών ήταν ότι το μετέωρο της Ρωσίας ήταν μέρος ενός γιγάντιου αστεροειδή διαμέτρου δύο χλμ. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=599814

[Δροσος Γεωργιος]

Ο αστεροειδής «Κτήνος» θα περάσει ξυστά από τη Γη.

Ένας τεράστιος αστεροειδής που έχει το παρατσούκλι «Κτήνος», θα περάσει αρκετά κοντά από τη Γη το πρωί της Κυριακής 8 Ιουνίου.

Ο αστεροειδής 2014 HQ124 είναι μεγαλύτερος από ένα γήπεδο, αλλά δεν απειλεί τον πλανήτη μας, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, καθώς θα περάσει σε απόσταση περίπου 1,15 εκατ. χιλομέτρων, δηλαδή σχεδόν τρεις φορές όσο η απόσταση Γης-Σελήνης.

Ο πελώριος αστεροειδής, διαμέτρου περίπου 350 μέτρων, ανακαλύφθηκε φέτος τον Απρίλιο από το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, σύμφωνα με το Space.com. Ταξιδεύει με ταχύτητα 14 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και θα φθάσει στο κοντινότερο σημείο από τον πλανήτη μας περίπου στις 9 το πρωί της Κυριακής (ώρα Ελλάδος).

Οι αστρονόμοι επεσήμαναν το -μάλλον ανησυχητικό- γεγονός ότι ένας τέτοιος αστεροειδής-μαμούθ ήταν άγνωστος ως τώρα και έγινε αντιληπτός μόλις δύο μήνες προτού περάσει σχετικά κοντά από τη Γη. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μία υπενθύμιση για τους κινδύνους που απειλούν τον πλανήτη μας ανά πάσα ώρα και στιγμή.

«Ο HQ124 είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερος, ίσως και 20 φορές, από τον αστεροειδή που τραυμάτισε χίλιους ανθρώπους πέρυσι στο Τσελιάμπινσκ της Σιβηρίας. Αν επρόκειτο να μας χτυπήσει, η ενέργεια που θα απελευθερωνόταν, δεν θα μετριόταν σε χιλιοτόνους, όπως οι ατομικές βόμβες που έδωσαν τέλος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά σε μεγατόνους, όπως οι κατοπινές βόμβες υδρογόνου», δήλωσε ο αστρονόμος Μπομπ΄Σέρμαν του αστρονομικού παρατηρητηρίου Slooh.

Η NASA εκτιμά ότι έχει ανακαλυφθεί πάνω από το 90% των κοντινών στη Γη αστεροειδών που έχουν το μέγεθος βουνού ή άλλων ουρανίων σωμάτων διαμέτρου άνω του ενός χιλιομέτρου. Ένας τέτοιος τεράστιος βράχος, αν ποτέ έπεφτε στον πλανήτη μας, θα προκαλούσε ανυπολόγιστες καταστροφές.

Οι μικρότεροι αστεροειδείς είναι πιο δύσκλο να εντοπιστούν. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 15.000 (διαμέτρου περίπου 140 μέτρων) γυροφέρνουν τη Γη κατά καιρούς και από αυτούς μόνο το 30% έχει βρεθεί. Όσον αφορά τους ακόμη μικρότερους, με διάμετρο κάτω των 30 μέτρων, υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο που πλησιάζουν τον πλανήτη μας και από αυτούς ούτε το 1% δεν έχει ανιχνευτεί.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64019091

[Δροσος Γεωργιος]

Τοποθέτηση αστεροειδούς σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η πορτοκαλί κουκκίδα της παραπάνω φωτογραφία μπορεί να μην γεμίζει το μάτι, ανοίγει όμως την όρεξη της NASA. Είναι ο αστεροειδή 2011MD, ένας από τους πιθανούς στόχους μιας φιλόδοξης αποστολής για τη σύλληψη ενός διαστημικού βράχου και τη μεταφορά του σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η αποστολή ARM («Αποστολή Ανακατεύθυνσης Αστεροειδή») προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2019 και η NASA θα πρέπει να έχει επιλέξει τον κατάλληλο αστεροειδή περίπου έναν χρόνο νωρίτερα. Αν όλα πάνε καλά, αναφέρει η NASA, μια επανδρωμένη αποστολή θα αναχωρήσει τη δεκαετία του 2020 για να μελετήσει το αιχμάλωτο δείγμα γύρω από το φεγγάρι.

Δεδομένου ότι οι αστεροειδείς πιστεύεται ότι είναι το υλικό που περίσσεψε από το σχηματισμό πλανητών, η αποστολή θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση του Ηλιακού Συστήματος και της Γης. Εξίσου σημαντικό είναι όμως ότι η αποστολή θα αποτελέσει πεδίο δοκιμών για τις τεχνολογίες που θα απαιτηθούν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη.

Δύο είναι τα σενάρια που εξετάζει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για το ARM. Το πρώτο είναι να αιχμαλωτίσει έναν μικρό αστεροειδή στο Διάστημα, το δεύτερο είναι να συλλέξει έναν βράχο από την επιφάνεια ενός μεγαλύτερου αστεροειδή. Και στις δύο περιπτώσεις, ένα δείγμα διαμέτρου μέχρι δέκα μέτρων θα μεταφερθεί από ρομποτικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Ο 2011MD, με διάμετρο γύρω στα έξι μέτρα, είναι ένα από τους τρεις υποψήφιους αστεροειδής που έχουν επιλεγεί μέχρι σήμερα για το πρώτο σενάριο. Προσπέρασε τη Γη το 2011 σε απόσταση μόλις 12.250 χιλιομέτρων (βρέθηκε δηλαδή σε πολύ μικρότερη απόσταση από το φεγγάρι), χωρίς όμως να μελετηθεί επαρκώς.

Νέα στοιχεία για το διαστημικό βράχο δίνει τώρα το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, το οποίο χρειάστηκε 20 ώρες συνεχούς παρατήρησης για να δώσει την παραπάνω εικόνα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται στο The Astrophysical Journal, ο 2011 MD έχει εντυπωσιακά μικρή πυκνότητα, περίπου ίση με την πυκνότητα του νερού -τα δύο τρίτα του όγκου του πρέπει να είναι άδειος χώρος.

Η χαμηλή αυτή πυκνότητα οδηγεί τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο 2011 MD είτε είναι ένας μεγάλος βράχος που περιβάλλεται από ένα σύννεφο σωματιδίων σε τροχιά, είτε ότι αποτελείται από ένα συνονθύλευμα μικρών βράχων που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους σαν ένα είδος σωρού από μπάζα.

Και στις δύο περιπτώσεις, λέει η NASA, το σύνολο της μάζας του αστεροειδή, μερικές δεκάδες τόνοι, θα μπορούσε να συλληφθεί και να μεταφερθεί στη Σελήνη.

Εκτός όμως από τον 2011 ΜD, η NASA έχει δύο ακόμα υποψήφιους στόχους για το σενάριο της σύλληψης ολόκληρου αστεροειδή. Ένας τέταρτος υποψήφιος, άγνωστης όμως μάζας, -ο 2008 HU4- θα περάσει αρκετά κοντά στη Γη το 2016 για να μελετηθεί με διαπλανητικό ραντάρ.

Όσον αφορά το σενάριο συλλογής ενός βράχου από την επιφάνεια ενός μεγαλύτερου αστεροειδή, η λίστα των υποψήφιων περιλαμβάνει τον αστεροειδή Itokawa, τον οποίο επισκέφθηκε το ιαπωνικό Hayabusa το 2005, και τον αστεροειδή Bennu, τον οποίο θα φωτογραφήσει από κοντά το 2018 η αποστολή Osiris-Rex της NASA.

Η προσπάθεια για τον εντοπισμό υποψήφιων στόχων για την αποστολή ARM εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος της NASA για τον εντοπισμό όλων των «Κοντινών στη Γη Αντικειμένων» (NEO) που θα μπορούσαν να απειλήσουν τον πλανήτη.

Η NASA θα επιλέξει ανάμεσα στα δύο βασικά σενάρια της αποστολής ARM στα τέλη του 2014.

http://physicsgg.me/2014/06/20/%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d/