Σελήνη!

[Δροσος Γεωργιος]

Η θέα της Γης από την Σελήνη.

Το διαστημικό σκάφος της NASA, Lunar ReconnaissanceOrbiter (LRO), που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, βλέπει την «ανατολή» της Γης 12 φορές κάθε μέρα. Όμως, η LROC (συντομογραφικά η κάμερα του LRO) είναι συνεχώς απασχολημένη με την απεικόνιση της σεληνιακής επιφάνειας και πάρα πολύ σπάνια έχει την δυνατότητα να συλλάβει την εικόνα της Γης.

Όμως, την 1η Φεβρουαρίου 2014, καθώς η τροχιά του LRO κατευθυνόταν προς τον βόρειο πόλο της Σελήνης, η κάμερά του συνέλαβε την ανατολή της Γης που βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα. Είναι αξιοσημείωτη η φωτεινότητα της Γης σε σχέση με αυτή της Σελήνης.

Λεπτομέρειες για τις τεχνικές των εικόνων.

http://www.nasa.gov/content/goddard/lro-view-of-earth/#.U2qhQYby58r

http://physicsgg.me/2014/05/08/%ce%b7-%ce%b8%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

[Δροσος Γεωργιος]

Από το 2030 η πρώτη ρωσική αποικία στο φεγγάρι!

Τον... εποικισμό της Σελήνης προγραμματίζει από το 2030 η Ρωσία, σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Izvestia. Σύμφωνα με το το ρωσικό “σεληνιακό σχέδιο” που εκπονήθηκε από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος Roscosmos, τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών και το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας προβλέπονται οι πρώτες αποστολές κοσμοναυτών με σκοπό τη δημιουργία μιας μόνιμης σεληνιακής βάσης δοκιμών καθώς επίσης και μία βάση εξαγωγής των φυσικών πόρων.

Οπως είχε γράψει ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν σε άρθρο του που δημοσίευσε η εφημερίδα Rossiiskaya Gazeta στις 11 Απριλίου, οι στρατηγικοί στόχοι της Ρωσίας στην εξερεύνηση του διαστήματος συνδέονται με τον εποικισμό της Σελήνης και την περαιτέρω εξερεύνηση του Αρη και άλλων πλανητών του ηλιακού συστήματος.

Σύμφωνα με το σημερινό δημοσίευμα της Izvestia, το σχέδιο δεν αποκλείει και την προσέλκυση ιδιωτών επενδυτών στα διαστημικά προγράμματα στην Σελήνη, τα οποία θα διερευνήσουν ευκαιρίες ανάπτυξης που θα μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή τα επόμενα 20-30 χρόνια.

«Η Σελήνη είναι η πρώτη στάση σε ένα μακρύ και βαθύ ταξίδι στο διάστημα» λέει ο επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής Ιβάν Μοϊσέγιεφ: «Είναι απόλυτα λογικά να θεωρείται η Σελήνη ένα πολλά υποσχόμενο διαστημικό λιμάνι! Όσον αφορά στην εξόρυξη ορυκτών πόρων, είναι παράλογο να σκεφθεί κανείς την... εισαγωγή στη Γη, δεδομένου και του τεράστιου κόστους μεταφοράς, ακόμα και εάν επρόκειτο για διαμάντια! Σε κάθε περίπτωση όμως οι έρευνες μπορούν να ξεκινήσουν από την παραγωγή οξυγόνου, το οποίο βρίσκεται σε πολλές χημικές ενώσεις σεληνιακών στοιχείων», κατέληξε ο επιστήμονας.

Σύμφωνα με την Roscosmos, οι πρωτοβουλίες στο ομοσπονδιακό διαστημικό πρόγραμμα θα παρέχουν μια πολύ σημαντική εμπειρία σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και επιστημόνων από διάφορες βιομηχανίες, ώστε να υποβάλλουν συγκεκριμένες προτάσεις στην κυβέρνηση.

http://gr.rbth.com/news/2014/05/08/apo_to_2030_i_proti_rosiki_apoikia_sto_feggari_30265.html

[trex]

Νέες εικόνες από ραντάρ αποκαλύπτουν αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης

 

Νέες εικόνες του φεγγαριού της Γης, αποκαλύπτουν περισσότερα από ό, τι μπορεί να δει κανείς με γυμνό μάτι, χάρη στις συνδυασμένες προσπάθειες των δύο μεγαλύτερων ραδιο-τηλεσκοπίων του είδους- "Green Bank" Τηλεσκόπιο Εθνικής Ραδιο-Αστρομίας Παρατηρητηρίου (GBT) στη Δυτική Βιρτζίνια και το Παρατηρητήριο Αρεσίμπο / Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο.

 

Για να δημιουργηθούν αυτές τις εικόνες, τα σήματα του ραντάρ από το ισχυρό πομπό του Arecibo, διείσδυσαν πολύ κάτω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης.

Τα σήματα στη συνέχεια επέστρεψαν πίσω και λήφθηκαν από τους ευαίσθητους δέκτες του GBT.

Αυτή η τεχνική παρατήρησης, γνωστή ως διστατικό ραντάρ, έχει χρησιμοποιηθεί για να μελετήσει πολλά αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των αστεροειδών και άλλων πλανητών.

 

Η πρώτη εικόνα αποκαλύπτει κρυμμένα χαρακτηριστικά γύρω από μια περιοχή που είναι γνωστή ως Mare Serenitatis ή Θάλασσα της Ηρεμίας, η οποία βρίσκεται κοντά στο σημείο προσεδάφισης του Apollo 17.

Οι παρατηρήσεις του ραντάρ ήταν σε θέση να «δουν» περίπου 10-15 μέτρα (33-50 πόδια) κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια.

Τα φωτεινά και σκοτεινά χαρακτηριστικά είναι το αποτέλεσμα της σύνθεσης αλλαγών στη σεληνιακή σκόνη και τις διαφορές στην αφθονία των βράχων που είναι θαμμένοι μέσα στο έδαφος.

 

Η δεύτερη εικόνα είναι παρόμοια παρατήρηση του κρατήρα της σεληνιακής επίπτωσης, γνωστός ως Αρίστυλλος.

Ο απόηχος του ραντάρ, αποκαλύπτει γεωλογικά χαρακτηριστικά του μεγάλου πεδίου συντριμμιών που δημιουργήθηκαν από την δύναμη της πρόσκρουσης.

Το σκοτεινό "φωτοστέφανο" γύρω από τον κρατήρα, οφείλεται σε κονιορτοποιημένα συντρίμματα πέρα από τα τραχιά, φωτεινά σημεία του πλαισίου του ραντάρ.

Η εικόνα δείχνει, επίσης, ίχνη λάβας-όπως χαρακτηριστικά γνωρίσματα που παράγονται όταν ο σεληνιακός βράχος έλιωσε από τη θερμότητα της σύγκρουσης.

Ο κρατήρας είναι περίπου 55 χιλιόμετρα (34 μίλια) σε διάμετρο και 3,5 χιλιόμετρα (2 μίλια) σε βάθος.

 

Αυτές οι εικόνες βοηθούν τους πλανητικούς επιστήμονες να ερμηνεύσουν τη σύνθετη ιστορία του φεγγαριού, που συχνά επισκιάζεται από στρώματα σκόνης που έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών, για την καλύτερη κατανόηση της γεωλογίας των προηγούμενων σημείων προσεδάφισης, και το σχέδιο για τη μελλοντική σεληνιακή εξερεύνηση.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6583.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ο τελευταίος άνθρωπος στη Σελήνη.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1972, 5:40 π.μ. GMT, o αστροναύτης της αποστολής Απόλλων 17 Eugene Andrew “Gene” Cernan εγκατέλειπε την επιφάνεια της Σελήνης. Από τότε, κανένας άνθρωπος δεν επέστρεψε στη Σελήνη, και ο σήμερα το 80-χρονος Cernan εξακολουθεί να κατέχει τον τίτλο του «τελευταίου ανθρώπου στη Σελήνη».

Αλλά αυτός είναι και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία του Gene Cernan, την εποχή της κατάκτησης του διαστήματος και του έπους των αποστολών Αpollo.

Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ 99 λεπτών σε σκηνοθεσία Mark Craig που σύντομα θα προβληθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο – δεν έχει οριστεί ακόμα η ακριβής ημερομηνία. Πάντως, όσοι το είδαν μέχρι στιγμής θεωρούν ότι είναι το καλύτερο ντοκιμαντέρ σχετικά με το διάστημα που έγινε ποτέ!

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2014/05/21/%ce%bf-%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b1%ce%af%ce%bf%cf%82-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

[Δροσος Γεωργιος]

Μυστηριώδη νήμα μπλε φωτός.

Οι εικόνες προέρχονται από την NASA, και συγκεκριμένα από το Apollo 10. Οι φωτογραφίες ελήφθησαν από τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια της αποστολής Apollo 10, η οποία ήταν η τέταρτη αποστολή (που ξεκίνησε στο διάστημα στις 18 Μαΐου 1969).

Η αποστολή περιλάμβανε το δεύτερο πλήρωμα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη για τον έλεγχο της σεληνιακής ενότητας της σεληνιακής τροχιάς. Η μονάδα ανήλθε 15.6 χλμ. από τη σεληνιακή επιφάνεια κατά τη διάρκεια των πρακτικών ελιγμών. Το πλήρωμα αποτελούνταν από τους αστροναύτες Cernan, Stafford and Young.

Η αποστολή του Apollo 10, ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και ήταν η απόδειξη ότι η NASA ήταν σε θέση να κάνει τις πτήσεις του διαστημοπλοίου Απόλλωνα σε σύντομα χρονικά διαστήματα, στην πραγματικότητα, η αποστολή του Apollo 7 ήταν μόλις επτά μήνες.

Επιπλέον, το Apollo 10 είχε πραγματοποιήσει όλες τις εργασίες που απαιτούνταν για να εκτελέσει μια επιτυχημένη σεληνιακή προσγείωση, με την εξαίρεση της ίδιας της προσγείωσης.

Παρά το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια αυτών των ελιγμών, προέκυψαν διάφορα τεχνικά προβλήματα, που θεωρήθηκαν ότι ήταν εύκολα επιλύσιμα, έτσι ώστε να μην θίξουν την πρώτη προσσελήνωση της αποστολής Apollo 11, εφόσον προβλέπονταν από τη NASA.

Το Apollo 10 ήταν η τέταρτη επανδρωμένη αποστολή, ενώ δύο ακόμα αποστολές προγραμματίζονταν για τους επόμενους μήνες, που ήταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο της προετοιμασίας.

Κατά τη διάρκειας του ταξιδιού γύρω από τη Σελήνη, ένας από τους αστροναύτες είχε τραβήξει φανταστικές φωτογραφίες που εξακολουθούν να μένουν στην ιστορία, εκείνες που αφορούν τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα στη διαδρομή γύρω από το φεγγάρι.

Σε μία από τις πολλές φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε ένα μυστηριώδη νήμα μπλε φωτός, καθώς και ένα αντικείμενο κιτρινωπού χρώματος, το οποίο παρατηρείτε μέσα από αυτές τις ίνες.

Σύνδεσμος φωτογραφίας από την Nasa

http://eol.jsc.nasa.gov/sseop/images/ISD/highres/AS10/AS10-35-5271.JPG:

Βίντεο.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%B7-nasa-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

[trex]

Δείγματα σεληνιακού βράχου αποκαλύπτουν μεταβολές στις συγκεντρώσεις νερού

 

Μια ομάδα ερευνητών, μελετώντας πετρώματα που επέστρεψαν από το φεγγάρι οι αστροναύτες του Apollo 17, διαπίστωσαν ότι οι βράχοι που βρίσκονται σε διαφορετικές τοποθεσίες έχουν διαφορετικές ποσότητες νερού σε αυτά.

Στην εργασία τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Geoscience, η ομάδα περιγράφει τα ευρήματά της και προσφέρουν πιθανές εξηγήσεις για τις διαφορές συγκέντρωσης.

 

Ήταν μόλις πριν από έξι χρόνια που οι επιστήμονες έμαθαν ότι υπήρχε νερό στο φεγγάρι, πριν από αυτό, η κοινή λογική έδειξε ότι το φεγγάρι δεν ήταν μόνο άγονο, αλλά εντελώς στεγνό.

Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε σε περαιτέρω έρευνα η οποία αποκάλυψε ότι όχι μόνο υπάρχει νερό στο φεγγάρι, αλλά στην πραγματικότητα είναι "σφραγισμένο" μέσα σε βράχια, αλλά παρ 'όλα ωσεί παρών.

 

Σε αυτή τη νέα προσπάθεια, η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι κατά τη μελέτη των ευρημάτων, αρκετές άλλες ομάδες ανέλυσαν τα βράχια, δεδομένου ότι το νερό βρέθηκε για πρώτη φορά σε αυτά, έχουν ανακαλύψει ότι ορισμένα από τα πετρώματα έχουν περισσότερο νερό "σφραγισμένο" μέσα τους από τα άλλα, η διαφορά φαίνεται να σχετίζεται στο σημείο όπου βρέθηκαν τα βράχια στο φεγγάρι.

 

Αυτό υποδηλώνει, στις αναφορές της ομάδας, ότι ορισμένα τμήματα της σελήνης είναι πιο υγρά από τα άλλα.

Η νέα ερευνητική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι η χημική σύνθεση του νερού ήταν διαφορετική ανάλογα με την πηγή του βράχου, επίσης.

 

Τα ευρήματα οδήγησαν τους ερευνητές να εξετάσουν πώς οι διαφορετικές συγκεντρώσεις νερού σχετίζονται με θεωρίες σχετικά με την προέλευση της σελήνης.

Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Σελήνη ήρθε σε ύπαρξη περίπου τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν σημειώθηκε μια σύγκρουση μεταξύ της Γης και ενός άλλου πλανήτη.

 

Η γενική εκτίμηση είναι ότι μερικά υλικά στο φεγγάρι ήρθαν από τη Γη, μερικά από τον άλλο πλανήτη και τα υπόλοιπα από άλλα σώματα, όπως κομήτες και αστεροειδείς που στη συνέχεια έπληξαν το φεγγάρι.

Το νερό στο φεγγάρι θα μπορούσε, συνεπώς, να έχει έρθει από τη Γη, τον άλλο πλανήτη ή κομήτες. Κατά περίεργο τρόπο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η χημική σύνθεση των δειγμάτων νερού σε ορισμένα από τα πετρώματα (ηφαιστειακό γυαλί) είναι όμοια με τα δείγματα του μάγματος που κάποτε υπήρχε στο μανδύα της Γης.

 

Άλλα, από την άλλη πλευρά, βρέθηκαν να είναι πολύ ξηρά.

Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο σχηματισμός του φεγγαριού φαίνεται να έχει μια πολύ πιο πολύπλοκη σειρά γεγονότων από θεωρίες που έχουν προταθεί.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5075.html

[trex]

Προς ευρυζωνικές συνδέσεις για τη Σελήνη

 

Καθώς η Σελήνη αρχίζει να αποκτά ξανά ενδιαφέρον ως προορισμός επανδρωμένων αποστολών, δεκαετίες μετά το πρόγραμμα «Απόλλων», κάποιοι εξετάζουν το πώς επισκέπτες ή και άποικοι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ευρυζωνικές συνδέσεις για να επικοινωνούν με τη Γη.

 

Ομάδα ερευνητών του Lincoln Laboratory του ΜΙΤ, συνεργαζόμενη με τη NASA, επέδειξε το περασμένο φθινόπωρο (LLCD- Lunar Laser Communication Demonstration) τη βιωσιμότητα τεχνολογίας επικοινωνίας δεδομένων που θα μπορούσε να παρέχει σε αποίκους και εξερευνητές επίπεδα διασυνδεσιμότητας που αντιστοιχούν σε αυτά που υπάρχουν σήμερα στη Γη και επιτρέπουν τη μεταφορά μεγάλων όγκων δεδομένων ή ακόμα και video streaming υψηλής ευκρίνειας.

 

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της Optical Society (OSA), στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης CLEO: 2014 (8-13 Ιουνίου, στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια) η ομάδα θα παρουσιάσει νέες λεπτομέρειες και την πρώτη αναλυτική ανάλυση των επιδόσεων του βασισμένου σε λέιζερ uplink επικοινωνίας μεταξύ της Σελήνης και της Γης, το οποίο έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας.

 

«Θα πρόκειται για την πρώτη φορά που παρουσιάζουμε τόσο την περιγραφή της εφαρμογής όσο και το πώς ακριβώς λειτούργησε» αναφέρει ο Μαρκ Στίβενς, του MIT Lincoln Laboratory. Μέχρι τώρα είχε γίνει γνωστό το επίτευγμα, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες γύρω από αυτό.

 

Η συγκεκριμένη ομάδα είχε γράψει ιστορία όταν, στο πλαίσιο του LLCD, μεταδόθηκαν δεδομένα σε απόσταση 384.633 χιλιομέτρων μεταξύ της Σελήνης και της Γης σε download rate της τάξης των 622 megabits per second, ταχύτερα από κάθε σύστημα RF. Επίσης, μεταδόθηκαν δεδομένα από τη Γη στη Σελήνη σε 19,44 megabits ανά δευτερόλεπτο- 4.800 φορές ταχύτερα από ό,τι το ταχύτερο RF uplink που χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

 

Καθώς η Σελήνη αρχίζει να αποκτά ξανά ενδιαφέρον ως προορισμός επανδρωμένων αποστολών, δεκαετίες μετά το πρόγραμμα «Απόλλων», κάποιοι εξετάζουν το πώς επισκέπτες ή και άποικοι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ευρυζωνικές συνδέσεις για να επικοινωνούν με τη Γη.

 

Ομάδα ερευνητών του Lincoln Laboratory του ΜΙΤ, συνεργαζόμενη με τη NASA, επέδειξε το περασμένο φθινόπωρο (LLCD- Lunar Laser Communication Demonstration) τη βιωσιμότητα τεχνολογίας επικοινωνίας δεδομένων που θα μπορούσε να παρέχει σε αποίκους και εξερευνητές επίπεδα διασυνδεσιμότητας που αντιστοιχούν σε αυτά που υπάρχουν σήμερα στη Γη και επιτρέπουν τη μεταφορά μεγάλων όγκων δεδομένων ή ακόμα και video streaming υψηλής ευκρίνειας.

 

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της Optical Society (OSA), στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης CLEO: 2014 (8-13 Ιουνίου, στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια) η ομάδα θα παρουσιάσει νέες λεπτομέρειες και την πρώτη αναλυτική ανάλυση των επιδόσεων του βασισμένου σε λέιζερ uplink επικοινωνίας μεταξύ της Σελήνης και της Γης, το οποίο έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ταχύτητας.

 

«Θα πρόκειται για την πρώτη φορά που παρουσιάζουμε τόσο την περιγραφή της εφαρμογής όσο και το πώς ακριβώς λειτούργησε» αναφέρει ο Μαρκ Στίβενς, του MIT Lincoln Laboratory. Μέχρι τώρα είχε γίνει γνωστό το επίτευγμα, αλλά όχι πολλές λεπτομέρειες γύρω από αυτό.

 

Η συγκεκριμένη ομάδα είχε γράψει ιστορία όταν, στο πλαίσιο του LLCD, μεταδόθηκαν δεδομένα σε απόσταση 384.633 χιλιομέτρων μεταξύ της Σελήνης και της Γης σε download rate της τάξης των 622 megabits per second, ταχύτερα από κάθε σύστημα RF. Επίσης, μεταδόθηκαν δεδομένα από τη Γη στη Σελήνη σε 19,44 megabits ανά δευτερόλεπτο- 4.800 φορές ταχύτερα από ό,τι το ταχύτερο RF uplink που χρησιμοποιήθηκε ποτέ.

 

http://www.naftemporiki.gr/story/814276/pros-euruzonikes-sundeseis-gia-ti-selini

[Δροσος Γεωργιος]

Η σύγκρουση Γης - «Θείας» γέννησε τη Σελήνη.

Μία νέα γεωχημική ανάλυση από γερμανούς επιστήμονες των δειγμάτων επιφανειακών σεληνιακών πετρωμάτων, που έφεραν πριν από δεκαετίες από το φεγγάρι οι αστροναύτες των διαδοχικών αποστολών «Απόλλων» της NASA (1969-1972), φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θεωρία για τον βίαιο «τοκετό» του δορυφόρου μας, από την πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος, της λεγόμενης «Θείας», πάνω στη Γη.

Όμως, δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες πειστεί ακόμη για το πώς δημιουργήθηκε το φεγγάρι.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Χέρβαρτς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερς, ανέπτυξαν μία νέα τεχνική ανάλυσης και βρήκαν μια σειρά από αχνά αλλά διακριτά χημικά «δαχτυλικά αποτυπώματα», τα οποία παραπέμπουν σε ένα ξένο σώμα μεγάλο σαν τον Αρη, που έπεσε στον πλανήτη μας πριν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η κατακλυσμική πρόσκρουση εκτόξευσε στο διάστημα τμήματα τόσο από τη Γη όσο και από την «Θεία» (αυτό ήταν το όνομα της μητέρας της Σελήνης στην ελληνική μυθολογία), τα οποία με το πέρασμα του χρόνου αποτέλεσαν το φεγγάρι.

Μέχρι σήμερα το κρίσιμο σημείο για να θεωρηθεί επιστημονικά αξιόπιστη αυτή η -κυρίαρχη από τη δεκαετία του ΄80- θεωρία της πρόσκρουσης, η οποία φαίνεται αξιόπιστη στις προσομοιώσεις σε υπολογιστή, ήταν να επιβεβαιωθεί ότι όντως τα σεληνιακά πετρώματα διαφέρουν από τα γήινα, ακριβώς επειδή περιέχουν και απομεινάρια της δεύτερης «μητέρας» τους, της «Θείας» - κάτι που ως τώρα δεν είχε βρεθεί. Αυτό όμως φαίνεται να διαπίστωσαν για πρώτη φορά οι γερμανοί επιστήμονες, οι οποίοι ανακάλυψαν μικρές αλλά όχι ασήμαντες διαφορές στις αναλογίες των ισοτόπων του οξυγόνου μεταξύ των πετρωμάτων της Σελήνης και της Γης. Κατά μέσο όρο, οι διαφορές είναι της τάξης των 12 μερών ανά εκατομμύριο.

«Αυτή η ανακάλυψη ενισχύει το σενάριο της γιγάντιας πρόσκρουσης. Είναι σαφώς η πιο πιθανή διαδικασία σχηματισμού του φεγγαριού. Έως τώρα υπήρχε μία μακρόχρονη διαμάχη, επειδή δεν είχαμε βρει ισοτοπικές διαφορές ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη», δήλωσε ο γεωχημικός Αντρέας Πακ.

«Ο επόμενος στόχος είναι να βρούμε ακριβώς πόσο υλικό της Θείας υπάρχει στο φεγγάρι», δήλωσε ο Χέρβαρτς. Προηγούμενες εκτιμήσεις ανέβαζαν το «μερίδιο» της Θείας στη Σελήνη περίπου στο 70%, αλλά οι προκαταρκτικοί υπολογισμοί των γερμανών επιστημόνων δείχνουν μια πιο ισομερή κατανομή, ίσως 50%-50% μεταξύ Γης και Θείας.

Αλλοι επιστήμονες πάντως, εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί, μην αποκλείοντας ότι οι χημικές διαφορές στα ισότοπα έχουν και άλλη εξήγηση, όπως την εκ των υστέρων απορρόφηση υλικών, μετά τον σχηματισμό του φεγγαριού.

Ο καθηγητής Αλεξ Χαλιντέι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης δήλωσε πως θα περίμενε κανείς μια πολύ μεγαλύτερη διαφορά στα ισότοπα Γης-Σελήνης, αν όντως η Θεία είχε βάλει το «χεράκι» της. Όπως είπε, οι μελέτες των μετεωριτών, οι οποίοι έχουν βρεθεί στη Γη και προέρχονται από τον Αρη, καθώς και από πιο μακρινές περιοχές του διαστήματος, δείχνουν μια πολύ μεγαλύτερη χημική απόκλιση στα ισότοπα του οξυγόνου τους σε σχέση με αυτά της Γης. Συνεπώς, πρόσθεσε, αποτελεί πρόβλημα η οριακή διαφορά στα ισότοπα μεταξύ Γης και Θείας.

Μία ριζοσπαστική εναλλακτική θεωρία από τον ολλανδό καθηγητή Ρομπ ντε Μέιγερ του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν είναι ότι δεν υπήρξε καμία Θεία ούτε πρόσκρουση, αλλά η Σελήνη δημιουργήθηκε από τα ίδια τα σπλάχνα της Γης, όταν μια φυσική πυρηνική έκρηξη λόγω συσσώρευσης πυρηνικών υλικών στο εσωτερικό του πλανήτη μας, σε βάθος σχεδόν τριών χιλιομέτρων, τίναξε στο διάστημα μεγάλα τμήματα του φλοιού και του μανδύα της Γης, τα οποία σταδιακά σχημάτισαν τον δορυφόρο μας.

Σχολιάζοντας τη νέα γερμανική μελέτη, ο Ολλανδός επιστήμονας επέμεινε στην ορθότητα της δικής του άποψης, λέγοντας πως η διαφορά των ισοτόπων είναι πολύ μικρή και πώς για να δοθεί πιο αξιόπιστη απάντηση στο αίνιγμα, «πρέπει να στείλουμε αποστολές στη Σελήνη και να ψάξουμε κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια για πετρώματα, που δεν θα έχουν μολυνθεί από προσκρούσεις μετεωριτών και από τον ηλιακό άνεμο».

Η Σελήνη είναι κατά κάποιο τρόπο μοναδική στο ηλιακό μας σύστημα, όπου συνολικά υπάρχουν πάνω από 150 φεγγάρια γύρω από άλλους πλανήτες, όμως είναι αμφίβολο αν κάποιο από αυτά δημιουργήθηκε τόσο βίαια όσο ο δικός μας δορυφόρος. Σχεδόν όλα πιστεύεται ότι είτε δορυφοροποιήθηκαν λόγω της βαρυτικής έλξης ενός μεγάλου πλανήτη, είτε δημιουργήθηκαν παράλληλα με αυτόν.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64019122

[Δροσος Γεωργιος]

Διακοπές στο Φεγγάρι!!!

Αν έχετε βαρεθεί τις συμβατικές διακοπές όπως μία κρουαζιέρα στις Μπαχάμες ή το Μεξικό, ενδέχεται σύντομα να έχετε μια επιλογή που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η εταιρεία Space Adventures ετοιμάζει τουριστικά ταξίδια στο φεγγάρι, αρχίζοντας από το 2017.

Οι θέσεις θα κοστίζουν 150.000.000 δολάρια η κάθε μία, και έχουν ήδη πωληθεί εισιτήρια για τους δύο πρώτους πελάτες. Ωστόσο, δεν έχει αποφασιστεί αν οι δύο πελάτες θα πάνε μαζί ή ποιος θα πάει πρώτα.

Αν και υπάρχουν σχετικά λίγοι που θα μπορούσαν να πληρώσουν για ένα τέτοιο ταξίδι, φαίνεται πώς αξίζει τα λεφτά του. Μέχρι σήμερα, μόνο 18 άνθρωποι έχουν δει ποτέ το φεγγάρι από κοντά και κανείς δεν το έχει κάνει από την αποστολή του Apollo 17 το 1972.

Με έναν τροποποιημένο πύραυλο Soyuz από τη Ρωσία, ο τουριστικός κοσμοναύτης θα κάνει ένα pit stop στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πριν από το ταξίδι γύρω από το φεγγάρι. Δεδομένου ότι το ταξίδι θα είναι εμπορικές διακοπές και όχι μια επιστημονική αποστολή, είναι λογικό να κάνει το ταξίδι όσο πιο άνετο γίνεται.

Οσο για το πόσο κοντά θα πλησιάσουν το φεγγάρι, οι αρμόδιοι αναφέρουν ότι θα καταφέρουν να φτάσουν σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από τη σεληνιακή επιφάνεια.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-150000000-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF

[Δροσος Γεωργιος]

Η περιοχή της Σελήνης που περπάτησε για πρώτη φορά ο άνθρωπος.

20 Ιουλίου 1969: Ο Neil Armstrong και στη συνέχεια ο Edwin “Buzz” Aldrin περνάνε στην ιστορία ως οι πρώτοι άνθρωποι που περπάτησαν στην Σελήνη. 45 (!) χρόνια μετά, τα ίχνη που άφησαν παραμένουν ακόμα αναλλοίωτα στην επιφάνειά της..

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε μια τρισδιάστατη αναπαράσταση της περιοχής προσελήνωσης της αποστολής Απόλλων 11, βασισμένη στις φωτογραφίες του διαστημικού σκάφους Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO):

http://physicsgg.me/2014/07/20/%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%b9/

[Δροσος Γεωργιος]

Λύθηκε το μυστήριο γύρω από το σχήμα του φεγγαριού.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι επιστήμονες αναζητούσαν την αιτία για το ολίγον επίμηκες σχήμα της Σελήνης που όπως λένε πολλοί θυμίζει… λεμόνι. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σάντα Κρουζ υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση στο μυστήριο.

Η Σελήνη σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία δημιουργήθηκε όταν ένα διαστημικό σώμα μεγέθους περίπου όσο ο πλανήτης Αρης έπεσε πάνω στη Γη πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη. Η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες υλικών στο Διάστημα μέρος των οποίων τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και προοδευτικά συγκολλήθηκαν δημιουργώντας τον φυσικό μας δορυφόρο.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη όταν σχηματίστηκε η Σελήνη βρισκόταν πιο κοντά στη Γη από ότι σήμερα και έτσι ήταν πολύ πιο ευάλωτη στις βαρυτικές και παλιρροϊκές δυνάμεις του πλανήτη μας. Επιπλέον σύμφωνα με τη νέα μελέτη η Σελήνη αρχικά περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα της ταχύτερα από ότι σήμερα. Ο συνδυασμός της ταχύτερης περιστροφής της και των ισχυρών παλιρροϊκών δυνάμεων που δεχόταν από τη Γη μετέβαλε το σχήμα της Σελήνης. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619931

[Δροσος Γεωργιος]

Κρύβει η Σελήνη ενεργειακό θησαυρό;

Η απάντηση είναι ναι αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκτήσουμε. Πράγματι η σκόνη με την οποία είναι καλυμμένη η επιφάνεια της Σελήνης περιέχει ήλιο-3, ένα ισότοπο με το οποίο μπορεί να παραχθεί καθαρή και ασφαλής ενέργεια. H κινεζική κυβέρνηση έκανε γνωστό ότι ενδιαφέρεται για το ήλιο-3 της Σελήνης και μάλιστα κάποιοι Κινέζοι αξιωματούχοι, όπως ο επικεφαλής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης, υποστηρίζουν ότι το ήλιο-3 τη Σελήνης μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για τα επόμενα δέκα χιλιάδες έτη!

Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα αφού οι επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το ήλιο-3 είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το αν και πώς μπορούμε να το... εισάγουμε από την Σελήνη.

Το ήλιο-3 είναι ελαφρώς διαφορετικό από το αέριο που γεμίζει τα μπαλόνια των γενεθλίων. Πρόκειται για ένα σταθερό ισότοπο του ηλίου που του λείπει ένα νετρόνιο, με αυτό το χαμένο νετρόνιο επιτρέπεται να παράγει καθαρή ενέργεια. Στη Γη το ήλιο-3 υπάρχει σε εξαιρετικά μικρές ποσότητες ενώ επίσης παράγεται και ως υποπροϊόν πυρηνικών δοκιμών όπου και πάλι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σημαντικές ποσότητες που θα το καθιστούσαν χρήσιμο.

Στη Σελήνη πάλι όπου υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία θα πρέπει αρχικά να δημιουργηθούν ορυχεία τα οποία κυριολεκτικά θα «ξηλώσουν» ολόκληρη την επιφάνεια της Σελήνης για να εξαχθούν οι απαραίτητες ποσότητες του ισοτόπου. Επίσης ακόμη και αν αφαιρέσουμε όλη την επιφάνεια της Σελήνης απαιτείται μια δύσκολη διαδικασία διαχωρισμού του ηλίου-3 από τα υπόλοιπα υλικά, διαδικασία που απαιτεί από μόνη της χρήση υψηλών ποσοτήτων ενέργειας για να επιτευχθεί. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι σκάβεται όλη η Σελήνη και επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του ηλίου-3 υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό εμπόδιο.

Ενα διαστημόπλοιο θα μπορεί να μεταφέρει στη Γη στην καλύτερη περίπτωση μερικούς τόνους ηλίου-3. Ακόμη και ένα στόλος διαστημικών-τάνκερ να δημιουργηθεί για την μεταφορά του ηλίου-3 οι ποσότητες που θα φθάνουν στη Γη θα είναι επαρκείς για να αξιοποιηθούν σε τοπικό και όχι πλανητικό επίπεδο.

Αυτό που οι επιστήμονες βλέπουν ως πιο πιθανό σενάριο για τη χρήση του σεληνιακού ηλίου-3 είναι το ισότοπο να χρησιμοποιηθεί για τις ενεργειακές ανάγκες των βάσεων αρχικά και των αποικιών αργότερα που θα γίνουν στη Σελήνη ώστε να μην είναι απαραίτητη η μεταφορά καυσίμων εκεί από τη Γη.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=621125

[Δροσος Γεωργιος]

Η αυγουστιάτικη πανσέληνος στην Ελλάδα, τον πλανήτη και το Διάστημα.

[Δροσος Γεωργιος]

Μερικά στοιχεία για το φεγγάρι!!!

1. Η Σελήνη μας είναι το 5ο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα μετά:

Το Γανυμήδη (φεγγάρι του Δία), τον Τιτάνα (φεγγάρι του Κρόνου), την Καλλιστώ και την Ιώ (επίσης φεγγάρια του Δία).

2. Η Σελήνη δεν ήταν πάντα εκεί.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη επιστημονική θεωρία, το φεγγάρι σχηματίστηκε όταν ένα ουράνιο σώμα στο μέγεθος του πλανήτη Άρη προσέκρουσε στη Γη. Τα ελαφρότερα υλικά που αποτελούσαν τότε τη Γη εκτοξεύτηκαν στο διάστημα κι από αυτά σχηματίστηκε η Σελήνη, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

3. Θα έδειχνε 17 φορές μεγαλύτερο από τώρα αν... έμενε εκεί που γεννήθηκε!

Το φεγγάρι άρχισε να δημιουργείται σε απόσταση μόλις 26.000 χλμ από τη Γη αλλά...

4. ... από τη δημιουργία του και μετά, το φεγγάρι απομακρύνεται διαρκώς από τη Γη

Όπως έχει μετρηθεί, η Σελήνη φεύγει μακριά από τον πλανήτη μας, περίπου 3,8 εκατοστά το χρόνο (εντάξει, θέλει πάρα πολύ καιρό μέχρι να μην τη βλέπουμε, μην ανησυχείτε).

5. Πλέον βρίσκεται 384.400 χλμ μακριά από τον πλανήτη Γη

Ο πρώτος που μέτρησε την απόσταση του φεγγαριού από τη Γη ήταν ο Έλληνας αστρονόμος Ίππαρχος, το 150 π.Χ.

6. Μας δείχνει πάντα το ίδιο "πρόσωπο" του

Η Σελήνη κοιτά πάντοτε τη Γη με την ίδια μεριά.

7. Η λέξεις "μήνας" και "φεγγάρι" έχουν την ίδια ρίζα στην Αγγλική

"Month" και "moon"! Όντως μπορεί να παρατηρήσει κανείς κάποια ομοιότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι δυο λέξεις έχουν κοινή ετυμολογική ρίζα. Γιατί; Διότι από αρχαιοτάτων χρόνων οι άνθρωποι μετρούσαν τους μήνες σε συνάρτηση με τους κύκλους του φεγγαριού.

8. Έχουν σταλεί 117 αποστολές στο φεγγάρι

Οι περισσότερες μη επανδρωμένες. Κάποιες μάλιστα κατέληξαν σε μεγάλες αποτυχίες, ακόμη και συντριβή των διαστημικών σκαφών.

9. Και στη Σελήνη γίνονται σεισμοί και μάλιστα με διάρκεια ωρών!

Όπως έχουν καταγράψει οι αστρονόμοι, και στο φεγγάρι γίνονται σεισμοί και μάλιστα τρομεροί! Από το 1969 μέχρι το 1977, οι επιστήμονες κατέγραψαν αλλεπάλληλους σεισμούς στη Σελήνη. Ένας μάλιστα είχε ένταση 5,5 Ρίχτερ και διάρκεια μιας ώρας!

Επομένως, οποιαδήποτε μελλοντική βάση που θα εγκατασταθεί στο φεγγάρι πρέπει να είναι εξόχως... αντισεισμική!

http://www.defencenet.gr/defence/item/9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9

[Δροσος Γεωργιος]

Σεληνιακό πανόραμα από το κινεζικό ρόβερ Yutu.

Η Κίνα στις 14 Δεκεμβρίου 2013 έγινε η τρίτη χώρα που έστειλε με επιτυχία διαστημικό σκάφος στη Σελήνη (μετά τις ΗΠΑ και την πρώην Σοβιετική Ένωση). Δυστυχώς όμως μια βλάβη χάλασε τα αρχικά σχέδια της αποστολής. Αλλά το Yutu παραμένει ακόμα ζωντανό στέλνοντας σήματα στη Γη, σύμφωνα με τον λογαριασμό στο Twitter της UHF Satcom

http://www.uhf-satcom.com/

To βίντεο που ακολουθεί δείχνει τα ίχνη του ρόβερ Yutu και το διαστημικό σκάφος Chang’e-3 που μετέφερε στη Σελήνη το εξάτροχου ρόβερ:

http://physicsgg.me/2014/09/13/%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b5%ce%b6%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%81%cf%8c/

 

55 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του πρώτου σταθμού στον κόσμο που έχει φτάσει στην επιφάνεια της Σελήνης.

Στις 12 Σεπ. 1959 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ εκτοξεύτηκε το "Vostok-L" με τον αυτόματο διαπλανητικό σταθμό (AWS) "Luna 2". Στις 14 Σεπτεμβρίου το "Luna 2" έγινε ο πρώτος σταθμός στον κόσμο που έχει φτάσει στην επιφάνεια του φεγγαριού.

Το"Luna 2" ήταν ένα αεροστεγές δοχείο σε σχήμα μπάλας, η οποία στεγαζε οργανα επιστημονικής μέτρησης και ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Στο επιστημονικό εξοπλισμό περιλαμβάνονται μέσα για την καταχώριση της πυρηνικής ακτινοβολίας και των στοιχειωδών σωματιδίων (μετρητές σπινθηρισμών), μετρητές Geiger, μαγνητόμετρα, ανιχνευτές μικρομετεωρίτες. Για τη μετάδοση πληροφοριών στη Γη το AMC είχε τρεις ραδιοπομπους που λειτουργούν σε διαφορετικές συχνότητες.

Ο σταθμός παραδωσε στην επιφάνεια της σελήνης δύο μέταλλικες κούφιες σφαίρες που αποτελείται απο μια μπάλα ποδοσφαίρου από πεντάγωνα-σημαίες με το εθνόσημο της Σοβιετικής Ένωσης και την επιγραφή "ΕΣΣΔ" από τη μία πλευρά και «την ΕΣΣΔ. Σεπτέμβριο 1959 "στην άλλη.

Σημαντικές επιστημονικό επίτευγμα ήταν η ανακάλυψη της σεληνιακής αποστολής του ηλιακού ανέμου και άμεση μέτρηση του. Η ανάλυση των πληροφοριών που λαμβάνονται έδειξαν ότι το φεγγάρι δεν έχει σχεδόν κανενα εγγενή μαγνητικό πεδίο και ζώνη ακτινοβολίας.

http://www.federalspace.ru/20914/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Ρωσία ετοιμάζεται για την εξερεύνηση της Σελήνης.

Οι προετοιμασίες για την "ανάπτυξη" στη Σελήνη έχουν ξεκινήσει, δηλώσε στο Ria Novosti ο επικεφαλής της ρωσικής Roscosmos, Oleg Ostapenko.

Η Roscosmos σχεδιάζει να ξεκινήσει μια πλήρους κλίμακας εξερεύνηση της Σελήνης στα τέλη του 2020 - αρχές του '30, πρόσθεσε ο ίδιος.

Μέχρι τότε, με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης της σεληνιακής επιφάνειας από τα αυτόματα διαστημικά οχήματα, θα προσδιοριστεί ο πιο κατάλληλος χώρος για εγκατάσταση των σεληνιακών βάσεων.

Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τα σχέδια μας είναι άκρως ρεαλιστικά και τα αποτελέσματα θα φανούν μέσα στην επόμενη δεκαετία, τόνισε ο Ostapenko.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

Αποκαλύφθηκαν οι κρυφές παραλληλόγραμμες κοιλάδες της Σελήνης.

Κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης υπάρχει ένα κολοσσιαίων διαστάσεων παραλληλόγραμμο σύστημα από κοιλάδες, όπως αποκάλυψαν οι επιστήμονες μετά την αποστολή Grail της NASA το 2012.

Το σύστημα των κοιλάδων αυτών έχει πλάτος περίπου 2.500 χιλιόμετρα και εκτιμάται ότι πρόκειται για εσοχές της επιφάνειας της Σελήνης οι οποίες καλύφθηκαν με λάβα, δημιουργώντας στο χώρο που περικλείει την επίπεδη περιοχή που ονομάζουμε σήμερα Ωκεανό των Καταιγίδων.

Το μέγεθός του παραλληλόγραμμου αυτού φτάνει τα 4 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα και είναι ο λόγος που η περιοχή ονομάστηκε «ωκεανός» σε αντίθεση με τις άλλες επίπεδες περιοχές της Σελλήνης που ονομάζονται «θάλασσες».

Η αποκάλυψη των κοιλάδων έγινε με την σύνταξη των χαρτών βαρύτητας στην επιφάνεια της Σελήνης από την αμερικανική αποστολή.

«Είναι εντωπωσιακό το πόσο μεγάλο είναι αυτό το σύστημα ... καλύπτει περίπου το 17% της σεληνιακής επιφάνειας. Σε γήινες αναλογίες θα επρόκειτο για ένα χώρο αντίστοιχο με την Βόρειο Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία ενωμένες», όπως αναφέρει στο BBC ο καθηγητής ορυκτολογίας του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Τζέφερι Αντριους-Χάνα.

«Οταν είδαμε τα στοιχεία από το Grail μείναμε έκπληκτοι από το μέγεθος, την σαφήνεια και το απρόσμενο του ευρήματος ... κανείς δεν θα περίμενε να δει ένα τετράγωνο ή παραλληλόγραμμο αυτής της κλίμακας σε οποιονδήποτε πλανήτη», όπως προσθέτει.

Η εξήγηση που δίνεται αφορά τη σύσταση του υπεδάφους. Στην συγκεκριμένη πλευρά της Σελήνης εντοπίζονται ραδιενεργά στοιχεία όπως ουράνιο, θόριο και ποτάσιο, τα οποία θεωρείται ότι στην πρώιμη φάση της Σελήνης θέρμαιναν το συγκεκριμένο τμήμα του φλοιού. Οταν σταδιακά αυτό σταμάτησε, η επιφάνεια υποχώρησε προκαλώντας ρήγματα στην επιφάνεια, υπό την μορφή κοιλάδων, ενώ ο χώρος στη συνέχεια καλύφθηκε από λάβα.

Στην Γη η θέρμανση και ψύξη προκαλεί εξάγωνες μορφές, οι οποίες έχουν γωνίες περίπου 120 μοιρών. Σε αυτή την τεράστια κλίμακα, ωστόσο, η καμπύλη της επιφάνειας της Σελήνης απαιτεί τελικά μόνο τέσσερις γωνίες για τις αντίστοιχες γωνίες των 120 μοιρών, όπως εξηγεί ο Αντριους-Χάνα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64072807

[Δροσος Γεωργιος]

Ενεργά ηφαίστεια «θα εμφανιστούν ξανά στη Σελήνη»

Το φεγγάρι μπορεί να φαίνεται νεκρό και παγωμένο, δεν αποκλείεται όμως να είναι ακόμα ζωντανό. Δορυφόρος της NASA ανακάλυψε ίχνη πρόσφατης ηφαιστειακής δραστηριότητας, ένδειξη ότι η Σελήνη μπορεί να διαθέτει ακόμα μεγάλα αποθέματα θερμότητας στο εσωτερικό της, ικανής να τροφοδοτήσει ηφαιστειακές εκρήξεις και στο μέλλον.

Η κρατούσα θεωρία θέλει τη Σελήνη να σχηματίστηκε από τα απομεινάρια μιας σύγκρουσης ανάμεσα στη νεογέννητη Γη και ένα σώμα στο μέγεθος του Άρη πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Για εκατομμύρια χρόνια μετά το συμβάν, το φεγγάρι ήταν μια σφαίρα από μάγμα.

Ακόμα και όταν ο φλοιός κρύωσε και στερεοποιήθηκε, το μάγμα συνέχισε να αναβλύζει στην επιφάνεια και σχημάτισε τις βασαλτικές πεδιάδες που ονομάζονται σήμερα «θάλασσες».

Η ηφαιστειακή αυτή δραστηριότητα κορυφώθηκε πριν από 3 δισ. χρόνια και σταμάτησε σχεδόν τελείως πριν από ένα δισ. χρόνια.

Την εικόνα αυτή δείχνουν τώρα να ανατρέπουν παρατηρήσεις του δορυφόρου LRO της NASA, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά από το 2009. Η κάμερα του σκάφους μεταδίδει εικόνες με ανάλυση 50 με 200 μέτρα ανά εικονοστοιχείο (pixel), τις πιο λεπτομερείς που έχουν ληφθεί ως σήμερα στην επιφάνεια της Σελήνης.

Ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία αναφέρουν τώρα στην επιθεώρηση Nature Geoscience ότι αναγνώρισαν στις εικόνες 70 περιοχές στη θεατή πλευρά του φεγγαριού που πρέπει να αντιστοιχούν σε πρόσφατες ροές λάβας.

Ο μικρός αριθμός κρατήρων από προσκρούσεις μετεωριτών, καθώς και η απουσία ιχνών διάβρωσης, δείχνουν ότι πρόκειται για ηφαιστειακές ροές που χρονολογούνται στα 18 με 100 εκατομμύρια χρόνια -ουσιαστικά πριν από μια στιγμή στην κλίμακα του γεωλογικού χρόνου.

Ενδείξεις πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας είχαν εξάλλου ανακαλυφθεί και το 2006, περιορίζονταν όμως σε ένα σημείο και θεωρήθηκαν ιδιαίτερη περίπτωση.

«Η μεγάλη είδηση είναι ότι η Σελήνη είναι θερμότερη από ό,τι πιστεύαμε» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Science o Μαρκ Ρόμπινσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Παραμένει ασαφές από πού προέρχεται η θερμότητα που διατηρεί ρευστό το εσωτερικό της Σελήνης -ίσως πρόκειται για θερμότητα που παραμένει από την εποχή της γέννησης του φεγγαριού, ή για θερμότητα που απελευθερώνεται σήμερα από την αυθόρμητη διάσπαση ραδιενεργών στοιχείων.

Σε κάθε περίπτωση, η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι απίθανο να σταμάτησε εντελώς τα τελευταία 18 εκατομμύρια χρόνια. Το πιθανότερο είναι ότι νέες ηφαιστειακές ροές θα εμφανιστούν και στο μέλλον.

«Αμφιβάλλω όμως αν θα ζήσουμε αρκετά για να τις δούμε» επισημαίνει ο Ρόμπινσον.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231355077

 

Η Ρωσία παει Σελήνη.

Η διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας Roscosmos εργάζεται για την εξερεύνηση της Σελήνης ανακοίνωσε ο γενικός διευθυντής της Yuri Makarov.

«Αυτό το χρόνο μαζί με την ρωσική Ακαδημία Επιστημών, το εθνικό ερευνητικό κέντρο Kurchatov και την κρατική εταιρεία ατομικής ενέργειας ετοιμάσαμε το σχέδιο εξερεύνησης του εξώτερου διαστήματος. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα όχι μόνο σε ότι αφορά την χρηματοδότηση αλλά και σε ότι αφορά τις τεχνολογικές προκλήσεις που θα συναντήσουμε» είπε ο Kurchatov ο οποίος πρόσθεσε πως η Σελήνη αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του όλου προγράμματος.

Ο διευθυντής του τομέα διαστήματος της ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Lev Zeleny δήλωσε πως οι Ρώσοι κοσμοναύτες μπορεί να πετάξουν μέχρι τη Σελήνη στα μέσα της επόμενης δεκαετίας και να προσεδαφιστούν σε αυτή στα τέλη της, ενώ πρόσθεσε πως αρχικά η εξερεύνηση του φυσικού δορυφόρου της Γης πρόκειται να ξεκινήσει με τα μη επανδρωμένα διαστημικά οχήματα Luna-26 και Luna-27.

Η Ρωσία πρόκειται να χρησιμοποιήσει το σύστημα προσεδάφισης της Ευρωπαϊκής ESA για τα Luna.

«Το πρόγραμμα που σχεδιάζεται στηρίζεται στη διεθνή συνεργασία. Η συμφωνία μεταξύ της Roscosmos και της ESA βρίσκεται στο στάδιο της εξέτασης από την ρωσική υπηρεσία διαστήματος στο πλαίσιο προσέλκυσης δυτικής τεχνολογίας για το πρόγραμμα», δήλωσε ο Martynov για να συμπληρώσει: «Έχει έρθει ο χρόνος όπου καμία χώρα δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα από μόνη της. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας πρόκειται να μας εφοδιάσουν με το σύστημα προσεδάφισης».

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%E2%80%93-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD

 

Πως φαίνεται η έκλειψη της Σελήνης από τον … Ερμή.

Πριν από μερικές ημέρες οι κάτοικοι της Αμερικής, της ανατολικής Ασίας, της Αυστραλίας και του δυτικού Ειρηνικού είχαν την ευκαιρία να παρατηρήσουν το σπάνιο θέαμα της ολικής έκλειψης της Σελήνης.

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την έκλειψη της Σελήνης όπως φαινόταν από τον πλανήτη Ερμή!

Το βίντεο κατασκευάστηκε από 31 φωτογραφίες που έλαβε το διαστημικό σκάφος MESSENGER στις 8 Οκτωβρίου 2014 (μεταξύ 5:18 a.m. και 6:18 a.m. EDT).

Από τον Ερμή, η Γη και η Σελήνη φαίνονται σαν δυο φωτεινά αστέρια. Κατά την διάρκεια της σεληνιακής έκλειψης η Σελήνη «εξαφανίζεται» καθώς διέρχεται μέσα από τη σκιά της Γης. Σημειώνεται ότι όταν λήφθηκαν οι φωτογραφίες η απόσταση του συστήματος Γης-Σελήνης από τον Ερμή ήταν 106,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Η αποστολή του MESSENGER ξεκίνησε από τη Γη στις 3 Αυγούστου του 2004 και τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Ερμή στις 19 Μαρτίου 2011.

http://physicsgg.me/2014/10/12/%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%86%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Google στέλνει ρομπότ στη Σελήνη για να κάνουμε virtual «περίπατο»

Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Carnegie Mellon δημιούργησαν ένα ρομπότ που ετοιμάζουν για αποστολή στη Σελήνη, προκειμένου να λειτουργήσει ως «μάτια» για τους λάτρεις του Διαστήματος στη Γη.

Το πρόγραμμα αποτελεί μέρος του βραβείου των 30 εκατ. ευρώ που έχει «αθλοθετήσει» η Google, προκειμένου να υπάρχει καταγραφή βίντεο από την επιφάνεια του δορυφόρου του πλανήτη μας.

Το συγκεκριμένο ρομπότ, που λειτουργεί σε σύνδεση με μία συσκευή virtual reality Oculus Rift, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την εταιρεία διαστημικής τεχνολογίας Astrobotic (θυγατρική του πανεπιστημίου) και έχει στόχο να προσεληνωθεί ασφαλώς, να διανύσει 500 μέτρα στην σεληνιακή επιφάνεια και να στείλει πίσω στον πλανήτη μας βίντεο.

Ο «Αντι» (που πήρε το όνομά του από τον ιδρυτή του πανεπιστημίου) θα αντιλαμβάνεται τις κινήσεις του χρήστη της Oculus Rift και θα στρέφεται στην αντίστοιχη κατεύθυνση.

Η πτήση από τη Γη στη Σελήνη θα γίνει πάνω σε έναν πύραυλο Falcon 9, που έχει αναπτύξει η ιδιωτική SpaceX και σχεδιάζεται για το 2016.

Ο επικεφαλής του προγράαμματος Ντάνιελ Σαφρίρ είναι σαφής, μιλώντας στο BBC: «Το όραμά μας ήταν απλό - να επιτρέψουμε σε οποιονδήποτε στη Γη να έχει την ζωντανή εμπειρία της Σελήνης, μέσω των ματιών ενός ρομπότ ... Δεν πρόκειται απλώς να πάμε στο φεγγάρι, θα το φέρουμε πίσω«.

Μάλιστα, ο «Αντι» δεν θα είναι μόνος, αν όλα πάνε καλά. Οπως λέει ο Σαφρίρ, οραματίζεται «εκατοντάδες ρομπότ στη Σελήνη»...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64082268

[Δροσος Γεωργιος]

Η πρώτη ιδιωτική αποστολή στη Σελήνη.

Επιτυχής ήταν η εκτόξευση της πρώτης ιδιωτικά χρηματοδοτούμενης αποστολής στη Σελήνη, υπό την ονομασία 4Μ (Manfred Memorial Moon Mission) την Πέμπτη.

Η αποστολή αποτελεί ένα project της εταιρείας LuxSpace, με έδρα το Λουξεμβούργο, και εκτοξεύτηκε με κινεζικό πύραυλο Long March.

Όπως αναφέρεται στο blog της αποστολής, το σκάφος ενεργοποιήθηκε με επιτυχία και άρχισε τη μετάδοση σημάτων προς τη Γη, τα οποία λαμβάνονται από διάφορους σταθμούς ανά τον κόσμο (Αργεντινή, Βραζιλία, ΗΠΑ και Αυστραλία). Το 4Μ αναμένεται να κάνει ένα «flyby» της Σελήνης και να επιστρέψει στη Γη, με 90% πιθανότητες επανεισόδου στην ατμόσφαιρα. Το εν λόγω «flyby» αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 28 Οκτωβρίου, σε απόσταση 373.000 χιλιομέτρων από τη Γη και 13.000 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Σελήνης.

Το συνολικό φορτίο της αποστολής 4Μ (που αναμένεται να διαρκέσει 196 ώρες, δηλαδή λίγο παραπάνω από οκτώ ημέρες) είναι μόλις 14 κιλά, και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα μεταδίδονται σήματα προς τον πλανήτη μας, με την LuxSpace να ελπίζει ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον ραδιοερασιτεχνών από όλο τον κόσμο, προσφέροντας βραβεία σε όσους επιλέξουν να συμμετέχουν με αυτόν τον τρόπο στο εγχείρημα. Όπως δήλωσε στο space.com ο Χιούμπερτ Μόζερ, μηχανικός της εταιρείας, «ένας από τους στόχους μας είναι να αυξήσουμε το ενδιαφέρον του κοινού για το Διάστημα και την εξερεύνησή του. Επίσης θέλουμε να προωθήσουμε τον τρόπο μας για την πραγματοποίηση διαστημικών αποστολών γενικότερα- την προσέγγιση των μικροδορυφόρων».

Τα δεδομένα που θα συλλεγούν από τους ραδιοερασιτέχνες θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν στην επίδειξη και ανάπτυξη μίας crowd-based προσέγγισης όσον αφορά στην παρακολούθηση και πλοήγηση διαστημικών σκαφών, συμπλήρωσε ο ίδιος- παράλληλα, το σκάφος διαθέτει και ένα μικρό δοσίμετρο της ισπανικής εταιρείας iC- Málaga, το οποίο θα καταγράψει επίπεδα ακτινοβολίας. Το κόστος της αποστολής είναι ιδιαίτερα χαμηλό- «εξαψήφιο», σύμφωνα με τον Μόζερ.

Το όνομα αποτελεί φόρο τιμής στον Μάνφρεντ Φουκς, ιδρυτή της μητρικής εταιρείας της LuxSpace, OHB, ο οποίος πέθανε στον Απρίλιο σε ηλικία 75 ετών.

Βασικό φορτίο του συγκεκριμένου πυραύλου είναι η νεότερη κινεζική σεληνιακή αποστολή, ανεπίσημα αποκαλούμενη Chang’e 5 T1, με σκοπό τη δοκιμή τεχνολογιών για μελλοντικές αποστολές συλλογής δειγμάτων από τον φυσικό δορυφόρο της Γης.

Βίντεο.

http://www.naftemporiki.gr/story/872498/i-proti-idiotiki-apostoli-sti-selini

 

Θα χωρούσαν όλοι οι πλανήτες ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη;

Σύμφωνα με το universetoday (απ’ όπου είναι και η παραπάνω εικόνα) όχι μόνο χωράνε, αλλά περισσεύουν και 4392 km … στα οποία θα μπορούσε να τοποθετηθεί ο Πλούτωνας, αλλά κι ένας ακόμα νάνος πλανήτης!

Θα κάνουμε τον ίδιο υπολογισμό χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που δίνει ο ιστότοπος wolframalpha.

http://www.wolframalpha.com/input/?i=planets+average+diameter+&lk=4&num=3

Το άθροισμα των διαμέτρων όλων των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος είναι: 389104 km, όπως φαίνεται ΕΔΩ και αφαιρώντας την διάμετρο της Γης έχουμε:

άθροισμα διαμέτρων όλων των πλανητών (εκτός της Γης) = 376369 km

Εφόσον η μέση απόσταση (των κέντρων) Γης- Σελήνης είναι d=385000 km, η απόσταση μεταξύ των επιφανειών Γης – Σελήνης (όπου θα τοποθετηθούν οι πλανήτες) είναι:

d ̶ (ακτίνα Γης + ακτίνα Σελήνης) =385000 – (6367,5+1737,5) = 376895 km

Ο παραπάνω υπολογισμός, δείχνει ότι οι πλανήτες μπορούν να τοποθετηθούν στη σειρά ο ένας δίπλα στον άλλο μεταξύ Γης και Σελήνης, και επιπλέον περισσεύουν 526 km … στα οποία όμως δεν χωράει και ο Πλούτωνας, που έχει διάμετρο 2346 km. Και βέβαια αυτό δεν αποτελεί έναν από τους λόγους για τους οποίους ο Πλούτων υποβιβάστηκε από την μεγάλη κατηγορία των πλανητών …

http://physicsgg.me/2014/10/25/%ce%b8%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83/

[Δροσος Γεωργιος]

Θα ζούμε σε... εκτυπωμένες κατοικίες στη Σελήνη.

Πριν από λίγους μήνες μια ολλανδική αρχιτεκτονική εταιρεία ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε στο Αμστερνταμ την κατασκευή ενός ολόκληρου σπιτιού τα μέρη του οποίου θα έχουν εκτυπωθεί στο σύνολό τους από τρισδιάστατο εκτυπωτή. Ο Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Διαστήματος βρήκε την ιδέα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και προχωρά στην υλοποίηση της δίνοντας μάλιστα στη δημοσιότητα και ένα ενδιαφέρον βίντεο.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με τη φημισμένη αρχιτεκτονική εταιρεία Foster&Partners που εδρεύει στο Λονδίνο για την κατασκευή μικρών οικημάτων στη Σελήνη. Οπως υποστηρίζουν τα στελέχη της ESA, η πρόοδος στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D printing) θα επιτρέψει τη δημιουργία μικρών οικημάτων που θα είναι φτιαγμένα από τα υλικά του εδάφους του φυσικού μας δορυφόρου. Τα πρώτα σχέδια που έδωσε στη δημοσιότητα η αρχιτεκτονική εταιρεία δείχνουν οικήματα στα οποία θα υπάρχει η δυνατότητα παραμονής τεσσάρων ατόμων.

Οι σεληνιακές κατοικίες-βάσεις θα κατασκευάζονται από αυτόνομα ρομπότ, θα έχουν σχήμα θόλου και θα προστατεύουν πλήρως τους ανθρώπους από τις τοπικές κλιματικές συνθήκες, τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία αλλά και την πτώση μετεωριτών. Το 90% των οικημάτων θα κατασκευάζεται από σεληνιακά υλικά. Τα υλικά αυτά θα γίνονται πρώτα ένας πολτός. Ο πολτός αυτός θα εισάγεται στο μηχάνημα της εκτύπωσης το οποίο μέσω ψεκασμού θα εκτυπώνει στερεά δομικά υλικά που θα χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του οικήματος. Με δεδομένο ότι ελάχιστα μέρη των οικημάτων θα πρέπει να μεταφερθούν από τη Γη, οι επιτελείς της ESA πιστεύουν ότι τα οικήματα αυτά είναι εφικτό να είναι έτοιμα να υποδεχθούν κατοίκους κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 40 έτη.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=648357

[Δροσος Γεωργιος]

3D εκτυπωμένη σεληνιακή βάση από την ESA.

H ESA συνεχίζει να πρωτοπορεί με τα σχέδιά της για το μέλλον να αφορούν σε χρήση της τεχνολογίας τρισδιάστατης εκτύπωσης για την δημιουργία μία βάσης στη Σελήνη.

Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος, η οποία βρίσκεται αρκετά στην επικαιρότητα τελευταία, λόγω της αποστολής της Rosetta για την εξερεύνηση των κομητών, έχει έρθει σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Foster & Partners στο Λονδίνο, με τη βοήθεια του οποίου έχει δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον βίντεο για το πώς οραματίζονται τη δημιουργία μίας βάσης στη Σελήνη, με χρήση 3D εκτύπωσης για το στήσιμό της.

http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/11/3D-printing_a_lunar_base

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη Σελήνη με τη σχεδόν ανύπαρκτη ατμόσφαιρα, οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα σκληρές και οι κάθε είδους υποδομές θα πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ακραίες καταστάσεις. Για το λόγο αυτό, η ESA χρησιμοποίησε βασάλτη από ηφαίστεια της Ιταλίας, που έχει 99,8% ομοιότητα με τα σεληνιακά πετρώματα για να εκτυπώσει τρισδιάστατα ένα κτίριο βάρους 1,5 τόνου.

Το πορώδες υλικό έγινε αντικείμενο επεξεργασίας και οδήγησε στην τμηματική εκτύπωση στρωμάτων προκειμένου να μπορέσει κανείς να δημιουργήσει μία συγκεκριμένη δομή. Σε πρώτη φάση το όλο… πείραμα στέφθηκε με επιτυχία και εκτιμάται ότι θα γίνουν περισσότερες προσπάθειες εμπλουτισμού της τεχνικής αυτής με σκοπό να είναι εφικτή η διαμονή για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω στην Σελήνη.

http://www.pestaola.gr/3d-ektypwmenh-selhniakh-bash-apo-thn-esa/

[Δροσος Γεωργιος]

Mega-ενεργειακά πάρκα επί (και εκτός) της Γης.

Και στη Σελήνη

Ως και στη Σελήνη σχεδιάζεται η κατασκευή τεράστιων πάρκων παραγωγής ηλιακής ενέργειας

Μία από τις αρχαιότερες και μεγαλύτερες αρχιτεκτονικές και κατασκευαστικές εταιρείες της Ιαπωνίας, η Shimizu, παρουσίασε το όραμά της για την επίλυση των ενεργειακών προβλημάτων του πλανήτη. Πρόκειται για ένα γιγάντιο ηλιακό πάρκο το οποίο θα δημιουργηθεί στη Σελήνη.

Οι συλλέκτες του πάρκου θα καλύπτουν έκταση 400 χλμ. και θα στέλνουν την ενέργεια που θα παράγεται στη Γη με δέσμες λέιζερ ή μικροκυμάτων.

Η ιδέα της ιαπωνικής εταιρείας είναι η τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών περιμετρικά του ισημερινού της Σελήνης σε μια έκταση 400 χλμ. Γι' αυτό και το πάρκο αυτό ονομάστηκε «Σεληνιακό Δαχτυλίδι». Σύμφωνα με τους εμπνευστές της ιδέας, το Δαχτυλίδι θα μπορεί να παράγει ημερησίως 13.000 terawatts ενέργειας, ποσότητα τρεις φορές μεγαλύτερη από εκείνη που παράγουν ετησίως οι ΗΠΑ.

Τα στελέχη της εταιρείας υποστηρίζουν ότι η κατασκευή του ηλιακού πάρκου μπορεί να ξεκινήσει το 2035 και θα γίνει εξ ολοκλήρου από ρομπότ. Ωστόσο δεν μπορούν ακόμη να κάνουν εκτιμήσεις για το κόστος κατασκευής και λειτουργίας του Δαχτυλιδιού.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=651802

[Δροσος Γεωργιος]

«Σαρώνει» στο Kickstarter εκστρατεία χρηματοδότησης αποστολής για τη Σελήνη.

Μια νέα μη επανδρωμένη αποστολή με το όνομα Lunar Mission One ελπίζει πως θα γράψει ιστορία στη διαστημική εξερεύνηση, όχι μόνο με όσα θα ανακαλύψει στη Σελήνη, αλλά και με τον τρόπο που θα εξασφαλίσει τα απαραίτητα κονδύλια. Η Lunar Mission One έχει σχεδιασθεί από τη βρετανική Lunar Missions Ltd, με σκοπό το 2024 να προσεδαφίσει στο φεγγάρι ένα ρομπότ, το οποίο θα μελετήσει το υπέδαφος του δορυφόρου της Γης.

http://www.lunarmissionone.com/

Ωστόσο, αν γίνει πραγματικότητα, δεν θα το χρωστά σε κεφάλαια κάποιας κρατικής διαστημικής υπηρεσίας, αλλά σε απλούς ανθρώπους που θα προθυμοποιηθούν να τη χρηματοδοτήσουν. Γι’ αυτό τον σκοπό, μάλιστα, η Lunar Missions Ltd έχει ξεκινήσει ήδη μια εκστρατεία μέσω του σάιτ Kickstarter, ώστε να συγκεντρώσει 600.000 λίρες που θα χρειασθεί για την αρχική φάση προετοιμασίας της αποστολής. Ένας στόχος που μέσα σε 48 μόλις ώρες έχει καλυφθεί πάνω από το 30%, αφού ήδη έχουν εξασφαλισθεί 216.000 λίρες από 2.350 λάτρεις του διαστήματος.

Όπως δήλωσε στον Guardian o Ντέιβιντ Άιρον, πρώην σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης σε θέματα διαστήματος και ιδρυτής της Lunar Missions Ltd, η εταιρεία στράφηκε στους απλούς πολίτες επειδή έχει γίνει πλέον εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν κονδύλια για ανάλογα εγχειρήματα. «Ουσιαστικά εγκαινιάζουμε ένα νέο μοντέλο εξεύρεσης πόρων το οποίο, αν πετύχει, θα αποδείξει πως τέτοιες αποστολές μπορούν να χρηματοδοτηθούν με έναν εντελώς νέο τρόπο», προσθέτει.

Με βάση το χρονοδιάγραμμα της εταιρείας, η κατασκευή του ρομπότ θα ξεκινήσει από το 2018. Φτάνοντας στη Σελήνη με ένα επίσης μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο, θα προσεδαφισθεί στον νότιο πόλο, σε έναν από τους μεγαλύτερους κρατήρες του ηλιακού μας συστήματος. Εκεί, θα συλλέξει κομμάτια βράχων σε βάθος 20-100 μέτρων, ώστε για πρώτη φορά να μελετηθούν δείγματα από το σεληνιακό υπέδαφος.

Όσοι «χρηματοδότες» είναι πρόθυμοι να καταβάλουν πάνω από 60 λίρες θα μπορούν να στείλουν μια ψηφιακή «χρονοκάψουλα» στο φεγγάρι, την οποία το ρομπότ θα «θάψει» κάτω από το έδαφος του δορυφόρου της Γης. Για δωρεές πάνω από 200 λίρες, θα μπορεί κανείς να τοποθετήσει στη «χρονοκάψουλά» του και μια μικρή… τούφα μαλλιών, η οποία θα ενταφιασθεί στο σημείο.

Αν και η εταιρεία δεν εγγυάται πως το DNA θα επιβιώσει κατά τη μεταφορά, η έρευνα αγοράς που έχει κάνει έδειξε πως περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα ήθελαν ένα δείγμα του βιολογικού τους υλικού να ταξιδέψει στη Σελήνη. Ένα νούμερο που «μεταφράζεται» σε 2 δισ. λίρες.

Όσον αφορά το επιστημονικό σκέλος της Lunar Mission One, το ρομπότ θα αναλύσει τη σύσταση των βράχων, για να προσδιορίσει αν η αναλογία τους σε ισότοπα ταιριάζει με αυτή των γήινων πετρωμάτων. Αν αυτό επαληθευτεί, τότε θα κερδίσει σημαντικό έδαφος η θεωρία που υποστηρίζει πως το φεγγάρι δημιουργήθηκε από μια πανίσχυρη πρόσκρουση ενός διαστημικού βράχου στη Γη, πριν από 4,5 δισ. χρόνια.

Παράλληλα, η ανάλυση των βράχων αναμένεται να δώσει στοιχεία και για τη δημιουργία της Γης. Κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει απευθείας στον πλανήτη μας, επειδή τα «αρχαιότερα» πετρώματα δεν έχουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, λόγω των γεωλογικών διαδικασιών.

Ο Άιρον εκτιμά πως το κόστος της Lunar Mission One εκτιμάται στις 500 εκατ. λίρες, με το μεγαλύτερο ποσοστό του να αφορά την κατασκευή του διαστημικού σκάφους και του ρομπότ, την οποία θα αναλάβουν ιδιωτικές εταιρείες. Πάντως, ο ίδιος είναι αισιόδοξος πως το ποσό αυτό θα υπερκαλυφθεί από τις δωρεές, αναφέροντας πως με τα χρήματα που θα περισσέψουν θα δημιουργηθεί ένα ταμείο για τη χρηματοδότηση μελλοντικών αποστολών.

Βίντεο.

http://www.naftemporiki.gr/story/882402/saronei-sto-kickstarter-i-ekstrateia-xrimatodotisis-mias-apostolis-gia-ti-selini

[Δροσος Γεωργιος]

Andy: Τετράτροχος ρομποτικός εξερευνητής της Σελήνης.

Τον Andy, ένα τετράτροχο ρομπότ για αποστολές στη Σελήνη, σχεδιασμένο για να κινείται σε απότομες πλαγιές και να αντέχει στις απότομες μεταβολές θερμοκρασιών και την ισχυρή ακτινοβολία που θα χαρακτηρίζουν την εξερεύνηση του φυσικού δορυφόρου της Γης, παρουσίασαν ερευνητές του Carnegie Mellon University.

«Κάθε ρομπότ για χρήση εκτός Γης έχει μέσα του λίγο ‘DNA’ από το Carnegie Mellon, αλλά ο Andy θα είναι το πρώτο ρομπότ που θα προέρχεται πραγματικά από το πανεπιστήμιο το οποίο θα κάνει το βήμα και θα φύγει από τη Γη» σημειώνει ο Ουίλιαμ «Ρεντ» Γουΐτακερ, καθηγητής ρομποτικής και διευθυντής του Field Robotics Center. «Πρόκειται για το αποκορύφωμα πολλής δουλειάς από πολύ κόσμο και είναι το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση της εξέλιξης του Carnegie Mellon σε ένα ‘διαστημοπόρο’ πανεπιστήμιο».

Το ρομπότ πήρε το όνομά του από τους Άντριου Κάρνεγκι και Άντριου Μέλον και αναπτύχθηκε μέσα στους τελευταίους εννέα μήνες από μία ομάδα κυρίως φοιτητών. Στο πρόγραμμα υπήρξε συμμετοχή από διάφορα τμήματα του πανεπιστημίου, περιλαμβανομένων του School of Computer Science, του College of Engineering, του College of Fine Arts και του Mellon College of Science.

Πρόκειται για τη συνεισφορά του πανεπιστημίου σε μία προσπάθεια της οποίας ηγείται η Astrobotic Technology, με στόχο την προσεδάφιση ενός ρομπότ στη Σελήνη και την κατάκτηση του Google Lunar XPrize, αξίας άνω των 20 εκατ. δολαρίων. Επίσης, αποτελεί τμήμα μεγαλύτερων φιλοδοξιών.

«Δεν το κάνουμε απλά και μόνο για να κερδίσουμε ένα βραβείο. Αν φτάσουμε στη Σελήνη όπως και να έχει, θα κάνουμε και κάτι όσο είμαστε εκεί» σημειώνει ο Γουΐτακερ. Ένα ενδεχόμενο είναι η χρήση του Andy για την εξερεύνηση σεληνιακών λάκκων, οι οποίοι έχουν δημιουργηθεί από τις καταρρεύσεις κενών στο υπέδαφος. «Οι λάκκοι αυτοί είναι συναρπαστικοί και ανεξερεύνητοι- θα είναι σαν να βρίσκεται κανείς στο Γκραντ Κάνιον» υποστηρίζει ο Γουΐτακερ. «Κάποιοι μπορεί να είναι είσοδοι σε σπήλαια. Δεν μπορείς να εξερευνήσεις σπήλαια από δορυφόρο, πρέπει να είσαι εκεί, στο έδαφος, οπότε τα ρομπότ είναι το επόμενο μεγάλο βήμα».

Ο σχεδιασμός του Andy επιτρέπει σταθερότητα άνευ προηγουμένου, καθώς και αξιοσημείωτες επιδόσεις σε πλαγιές και ανώμαλα εδάφη. Επίσης, όπως τονίζει ο Γουΐτακερ, η υψηλή ευκινησία του ρομπότ επιτυγχάνεται με τροχούς μεγάλου πλάτους και χαμηλό βάρος. Η διάμετρος των τροχών είναι περίπου 30 εκατοστά- κάτι αξιοσημείωτο για ένα όχημα ενός μέτρου. Το βάρος του στη Σελήνη θα είναι μικρότερο των πέντε κιλών.

Τα διαστημικά ρομπότ έρχονται αντιμέτωπα με επίπεδα ακτινοβολίας τα οποία μπορούν να κάψουν τα συνηθισμένα ηλεκτρονικά συστήματα. Για αυτόν τον σκοπό, τα ηλεκτρονικά του Andy θα αναβαθμιστούν προ πτήσης με τμήματα ειδικά για τις συνθήκες του Διαστήματος, ωστόσο η ομάδα του ρομπότ έχει ήδη επιτύχει υψηλή αντοχή μέσω της χρήσης πιο συμβατικών, επίγειων εξαρτημάτων και ειδικού λογισμικού για τον εντοπισμό προβλημάτων και την εναλλαγή λειτουργίας μεταξύ τμημάτων, εάν κάτι τέτοιο κριθεί αναγκαίο. Επίσης, ο Κέρτις Μπόιρουμ, μεταπτυχιακός στη ρομποτική, επισημαίνει ότι το ρομπότ ενσωματώνει μια νέα μέθοδο για τον συνδυασμό εικόνων μιας περιοχής με τρισδιάστατα δεδομένα, προκειμένου να σχεδιάζεται και καταγράφεται η διαδρομή του.

http://www.naftemporiki.gr/story/884139/andy-tetratroxos-rompotikos-eksereunitis-tis-selinis