Σελήνη!

[Δροσος Γεωργιος]

Νέος ακριβής χάρτης της NASA για το βίαιο παρελθόν της Σελήνης.

Ο πιο ακριβής έως τώρα χάρτης βαρύτητας της Σελήνης από την αποστολή Grail αποκαλύπτει το βίαιο γεωλογικό παρελθόν του φεγγαριού, λόγω βομβαρδισμού από απανωτές προσκρούσεις.

Πιο αναλυτικά, δύο «δίδυμοι» δορυφόροι της NASA, στο πλαίσιο της αποστολής Grail, που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, δημιούργησαν τον ακριβέστερο έως σήμερα χάρτη του πεδίου βαρύτητας του φεγγαριού και, γενικότερα, οποιουδήποτε άλλου ουράνιου σώματος.

Μεταξύ άλλων, ο χάρτης αποκαλύπτει το βίαιο παρελθόν του φεγγαριού, καθώς οι απανωτές προσκρούσεις κομητών και αστεροειδών έχουν αφήσει τα ίχνη τους όχι μόνο στην επιφάνεια της Σελήνης (τους ορατούς κρατήρες), αλλά και βαθύτερα στο αόρατο εσωτερικό του φλοιού της.

Αντίθετα με τη Γη όπου η αέναη κίνηση των τεκτονικών πλακών, η ηφαιστειακή δραστηριότητα και η διάβρωση των εδαφών έχουν σβήσει τα ίχνη των αρχαίων προσκρούσεων, ιδίως κατά τη νεαρή ηλικία του πλανήτη μας, στη Σελήνη τόσο η επιφάνεια όσο και το εσωτερικό της έχουν μείνει σχεδόν ανέπαφα στο πέρασμα δισεκατομμυρίων χρόνων.

Παρέχουν, έτσι, ένα γεωλογικό αρχείο των βίαιων συμβάντων του παρελθόντος, ιδίως κατά την πρώιμη φάση του ηλιακού μας συστήματος.

Οι επιστήμονες της NASA και του πανεπιστημίου ΜΙΤ παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, καθώς και σε τρεις ξεχωριστές εργασίες στο περιοδικό "Science", σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Reuters.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα που συνέλλεξαν από τον Μάρτιο οι δορυφόροι "Ebb" και "Flow" της αποστολής Grail (Gravity Recovery and Interior Laboratory), οι οποίοι από το Σεπτέμβριο του 2011 πετούν σε ύψος περίπου 55 χλμ και σε απόσταση έως 200 χλμ. μεταξύ τους, αλλά σε απόλυτο συντονισμό.

Οι παραμικρές αποκλίσεις στην μεταξύ τους απόσταση -σε συνδυασμό με άλλα τοπογραφικά στοιχεία- καταγράφουν τις μεταβολές στο πεδίο βαρύτητας της Σελήνης που προκαλούνται λόγω των διαφορετικών γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών στην επιφάνεια και στο υπέδαφός της και, συνεπώς, εξαιτίας της άνισης κατανομής της μάζας.

Ο νέος χάρτης υψηλής ανάλυσης του φεγγαριού, που προκύπτει από τις μετρήσεις του Grail, δείχνει τις διακυμάνσεις της βαρύτητας που προκαλούνται είτε από τα εξογκώματα (π.χ. βουνά), είτε από τα βαθουλώματα του εδάφους (π.χ. κρατήρες), αλλά και από τις βαθύτερες γεωλογικές δομές στο εσωτερικό της Σελήνης, αποκαλύπτοντας σε όλο το μεγαλείο του πλέον τα «κατάγματα» και τα συντριπτικά πλήγματα που έχει υποστεί ο φλοιός του φεγγαριού στο παρελθόν.

Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, κάτω από τη γεμάτη κρατήρες επιφάνεια, ο φλοιός της Σελήνης είναι σχεδόν τελείως κονιορτοποιημένος (σε ποσοστό 98%) από τις πολλαπλές πτώσεις διαφόρων ουράνιων σωμάτων.

Η ανακάλυψη δείχνει ότι το φεγγάρι μας και πιθανώς η ίδια η Γη, κατά το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη δημιουργία τους (σε μια εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτοι μικροοργανισμοί), υπέστησαν ακόμα πιο μαζική και καταστροφική επίθεση τεράστιων βράχων από το διάστημα, από ό,τι εκτιμούσαν ως τώρα οι επιστήμονες.

«Ήταν γνωστό ότι οι πλανήτες έχουν πληγεί από ισχυρές προσκρούσεις, αλλά κανείς δεν φανταζόταν ότι ο φλοιός της Σελήνης είχε υποστεί τέτοια χτυπήματα. Αποτελεί πράγματι μεγάλη έκπληξη»,

δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ, καθηγήτρια γεωφυσικής του ΜΙΤ και επικεφαλής της αποστολής Grail.

Οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι ο σεληνιακός φλοιός έχει πάχος 34 έως 43 χιλιομέτρων και είναι κατά 10 έως 20 χλμ. πιο λεπτός από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι γεωλόγοι.

Μάλιστα κάτω από μερικές επίπεδες περιοχές, φαίνεται πως δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φλοιός, γεγονός που σημαίνει ότι εκεί ακριβώς υπάρχει ένα «παράθυρο» προς τον βαθύτερο γεωλογικό στρώμα, τον μανδύα του φεγγαριού, που βρίσκεται μεταξύ φλοιού και πυρήνα.

Ο χάρτης αποκαλύπτει ότι ο ανώτερος σεληνιακός φλοιός δεν περιλαμβάνει πολλά πυκνά πετρώματα, αλλά αποτελείται κυρίως από πορώδη υλικά, που υπέστησαν κατακερματισμό στο παρελθόν. Ανάμεσα σε αυτό το ελαφρύτερο υλικό παρατηρούνται επίσης διάσπαρτοι μεγάλοι υπόγειοι -μήκους έως 500 χιλιομέτρων- γραμμικοί «τάφροι», αποτελούμενοι από βαρύτερο και πυκνότερο υλικό, το οποίο πιθανώς προέρχεται από στερεοποιημένο μάγμα που ανήλθε υψηλότερα μετά τις προσκρούσεις.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AE%CF%82-%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B8%CF%8C%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7%CF%82

 

Μια από τις εικόνες που δημοσιεύει η NASA από τις πρόσφατες παρατηρήσεις των δορυφόρων GRAIL. Σε αυτή καταγράφονται οι διαφοροποιήσεις στο μαγνητικό πεδίο της Σελήνης. Τα κόκκινα σημεία αντιστοιχούν σε περιοχές της επιφάνειας της Σελήνης όπου υπάρχει μεγαλύτερης πυκνότητας μάζα και τα μπλε σε περιοχές μικρότερης πυκνότητας.

[Δροσος Γεωργιος]

Οδηγώντας αυτοκίνητο στη Σελήνη.

Σαν σήμερα, πριν από σαράντα χρόνια, στις 11 Δεκεμβρίου 1972, ο αστροναύτης Eugene Α. Cernan, οδηγεί πάνω στη Σελήνη το ειδικά κατασκευασμένο ρόβερ για την αποστολή Απόλλων 17. Στο rover δεν είχει φορτωθεί ακόμη ο εξοπλισμός του. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αστροναύτη Harrison H . Schmitt.

Η αποστολή Απόλλων 17 ήταν η τελευταία φορά που πάτησε ο άνθρωπος στη Σελήνη.

http://physicsgg.me/2012/12/11/%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

[Δροσος Γεωργιος]

H ΝΑΣΑ θα ωθήσει σε συντριβή στη Σελήνη τα δύο διαστημικά σκάφη.

Οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ δήλωσαν ότι θα οδηγήσουν σε συντριβή στην επιφάνεια της Σελήνης τις δύο διαστημικές «ομπρέλες» Ebb и Flow, στις οποίες έχουν εξαντληθεί τα καύσιμα.

Τα διαστημικά σκάφη αναμένεται να συντριβούν στη Σελήνη στις 17 Δεκεμβρίου.

Το σύννεφο αερίων και συντριμμιών, που αναπόφευκτα θα υψωθεί μετά τη σύγκρουση των σκαφών-ομπρελών με τη Σελήνη, θα αναλυθεί για το ενδεχόμενο να υπάρχουν σε αυτό νερό ή άλλα αιωρούμενα στοιχεία. Αποτέλεσμα της λειτουργίας των «ομπρελών» ήταν να συγκροτήσουν οι επιστήμονες έναν μέγιστης δυνατής ακρίβειας χάρτη των πεδίων βαρύτητας της Σελήνης, με τη βοήθεια του οποίου σκοπεύουν να διευκρινίσουν τις λεπτομέρειες της εσωτερικής δομής του δορυφόρου, καθώς και να διασταυρώσουν ορισμένες υποθέσεις για τη γέννηση και την εξέλιξη της Σελήνης.

Οι υπεύθυνοι της αποστολής αναζητούν το πιο ενδεδειγμένο σημείο για να οδηγήσουν σε συντριβή τους δίδυμους δορυφόρους. Θέλουν να τους καταρρίψουν σε κάποιο σημείο που να βρίσκεται μακριά από απομεινάρια άλλων διαστημικών αποστολών που βρίσκονται πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης ώστε να μην υπάρξει καμία πιθανότητα να πέσουν πάνω τους. Εχει ήδη επιλεγεί μια περιοχή σε ένα όρος της Σελήνης στον Βόρειο Πόλο αλλά μέχρι τη Δευτέρα που έχει προγραμματιστεί η καταστροφή των δύο δορυφόρων τα στελέχη της αποστολής θα αναζητούν το καταλληλότερο «νεκροταφείο».

http://greek.ruvr.ru/2012_12_13/97891629/

[wereniki]

"Θα έρθει κάποια στιγμή που θα κοιτάζουμε το φεγγάρι από τη Γη και θα ξέρουμε ότι εκεί ζουν άνθρωποι μόνιμα;" αναρωτιέται ο Andrew Chaikin, ο οποίος κατασκεύασε το παρακάτω βίντεο, αφιερωμένο στην τελευταία αποστολή στη Σελήνη.

[Δροσος Γεωργιος]

Ρωσική αποστολή στη Σελήνη το 2015.

Η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos) προτίθεται να στείλει μία μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη το 2015, η οποία θα εκτοξευτεί από το σχεδιαζόμενο νέο κοσμοδρόμιο της χώρας που θα κατασκευαστεί στην Άπω Ανατολή, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο επικεφαλής της Roscosmos, Βλαντιμίρ Ποπόβκιν.

Όπως δήλωσε ο κ. Ποπόβκιν, στόχος της αποστολής είναι η τοποθέτηση ενός εξερευνητικού οχήματος βάρους 500 κιλών στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Το όχημα θα μεταφέρει επιστημονικό εξοπλισμό βάρους 25 κιλών και θα διεξάγει έρευνα για την εύρεση νερού, συλλέγοντας παράλληλα δείγματα από το έδαφος.

Όπως ανέφερε ο κ. Ποπόβκιν, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους που θα μεταφέρει την αποστολή πρόκειται να γίνει από το σχεδιαζόμενο κοσμοδρόμιο Βοστόσνι, για την κατασκευή του οποίου ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δεσμευτεί πως θα επενδύσει 1 δισεκατομμύριο δολάρια.

Το Luna 24 υπήρξε το τελευταίο διαστημικό σκάφος της Σοβιετικής Ένωσης των αποστολών Luna που είχε ως στόχο την εξερεύνηση της Σελήνης. Το πρώτο Luna εκτοξεύθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1959, και αφού έκανε το πρώτο προσπέρασμα της Σεληνιακής επιφάνειας, βρίσκεται ακόμη σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.

Το Luna 24 εκτοξεύθηκε στις 9 Αυγούστου 1976, προσσεληνώθηκε στις 18 Αυγούστου και επέστρεψε στη Γη στις 22 Αυγούστου 1976 Γη με 170 γραμμάρια σεληνιακών πετρωμάτων.

http://physicsgg.me/2013/01/15/%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%84%ce%bf-2015/

[Δροσος Γεωργιος]

Η «Μόνα Λίζα» ταξιδεύει στο φεγγάρι με λέιζερ.

Μια ψηφιακή εικόνα της «Μόνα Λίζα», του διάσημου πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, έστειλε η NASA στο φεγγάρι μέσω λέιζερ. Η αποστολή έγινε συγκεκριμένα από το κέντρο διαστημικών πτήσεων Goddard προς τον δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), ο οποίος από το 2009 βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η μετάδοση αποτέλεσε την πρώτη επίδειξη της νέας δυνατότητας επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια των ακτίνων λέιζερ. Ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε επικοινωνία της Γης με ένα σεληνιακό δορυφόρο, σε απόσταση περίπου 384.000 χιλιομέτρων, μέσω αυτής της οπτικής τεχνολογίας.

«Είναι η πρώτη φορά που κάποιος πέτυχε μονής κατεύθυνσης επικοινωνία μέσω λέιζερ σε πλανητικές αποστάσεις» δήλωσε ο επιστήμονας της NASA και του πανεπιστημίου ΜΙΤ Ντέηβιντ Σμιθ.

Όπως είπε, στο μέλλον, αυτού του είδους η απλή επικοινωνία μέσω λέιζερ μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση σε σχέση με τις ραδιοεπικοινωνίες που σήμερα χρησιμοποιούν οι δορυφόροι. Ενώ στο απώτερο μέλλον είναι πιθανό ότι θα επιτρέψει επικοινωνίες με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων σε σχέση με τις σημερινές ραδιοεπικοινωνίες.

Οι δορυφόροι που ξεφεύγουν από την τροχιά της Γης, όπως αυτοί γύρω από τη Σελήνη, χρησιμοποιούν ραδιοκύματα για τον έλεγχο της πορείας τους και την επικοινωνία τους με τη Γη. Ο LRO είναι ο μόνος δορυφόρος σε τροχιά γύρω από ένα ουράνιο σώμα άλλο από τη Γη, ο οποίος χρησιμοποιεί παράλληλα και την επικοινωνία μέσω λέιζερ. Ακριβώς γι’ αυτό, οι μηχανικοί της NASA αποφάσισαν να αξιοποιήσουν αυτή την ευκαιρία, ώστε να επιδείξουν, μέσω της μετάδοσης της «Μόνα Λίζα», τη δυνατότητα επικοινωνίας μέσω λέιζερ με ένα μακρινό δορυφόρο. Οι ερευνητές έκαναν και τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό οπτικής «Optics Express».

Η εικόνα της «Μόνα Λίζα» χωρίστηκε σε 152Χ200 pixel και κάθε pixel, αφού μετατράπηκε σε μια απόχρωση του γκρι, στάλθηκε στο φεγγάρι μέσω ενός παλμού λέιζερ με ταχύτητα μετάδοσης περίπου 300 δυαδικά ψηφίων (bits) ανά δευτερόλεπτο. Το όργανο LOLA (Lunar Orbiter Laser Altimeter) του δορυφόρου LRO έλαβε τους παλμούς λέιζερ και, στη συνέχεια, από αυτούς ανακατασκεύασε τη διάσημη εικόνα. Η επιτυχία της μετάδοσης επιβεβαιώθηκε χάρη στην επιστροφή της Μόνα Λίζα στη Γη μέσω του συστήματος ραδιο-τηλεμετρίας του δορυφόρου.

Η επόμενη αποστολή LADEE της NASA, ενός δορυφόρου που θα εκτοξευτεί αργότερα φέτος και θα μελετήσει την ατμόσφαιρα και το περιβάλλον του φεγγαριού, θα τεστάρει την επικοινωνία μέσω λέιζερ σε πιο υψηλές ταχύτητες μετάδοσης δεδομένων. Σε επόμενη φάση, η NASΑ θα δοκιμάσει την πρώτη μακράς διάρκειας οπτική (δηλαδή μέσω λέιζερ) δορυφορική επικοινωνία με τη Σελήνη, στο πλαίσιο του προγράμματός της να αναπτύξει νέες τεχνολογίες επικοινωνίας με το μακρινό διάστημα στο απώτερο μέλλον.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231099

[Δροσος Γεωργιος]

Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και NASA σημαίνει Σελήνη;

Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και η Εθνική Διεύθυνση Αεροναυτικής και Εξερεύνησης του Διαστήματος των ΗΠΑ (NASA) υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή μιας λειτουργικής μονάδας για το υπό κατασκευή επανδρωμένο διαστημόπλοιο Orion, που θα πραγματοποιεί πτήσεις εκτός των ορίων της περίγειας τροχιάς, στη βάση του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημικού σκάφος ATV. (Πρόκειται για τη συντομογραφία του Αυτοματοποιημένου Οχήματος Μεταφοράς, Automated Transfer Vehicle).

Η πρώτη πτήση του Orion έχει προγραμματιστεί για το 2017, όταν το διαστημόπλοιο θα πρέπει πραγματοποιώντας μη επανδρωμένη πτήση να φτάσει στη Σελήνη. Η δεύτερη πτήση έχει ήδη προγραμματιστεί να είναι επανδρωμένη και θα πραγματοποιηθεί το 2021.

Το ATV χρησιμοποιείται για την υποστήριξη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) από το 2008. Κατά το διάστημα αυτό τρία ATV ταξίδευσαν ως το Σταθμό κι ετοιμάζεται να πετάξει ένα τέταρτο, που ονομάζεται «Albert Einstein». Μετά την πτήση του πέμπτου ATV το 2014, το πρόγραμμα σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί. Εκτός του ATV η NASA σχεδιάζει σχεδιάζει το διαστημόπλοιο Orion από κοινού με το νέο πύραυλο-μεταφορέα SLS. Αυτή η διασύνδεση πρέπει να εξασφαλίσει στις ΗΠΑ την ενεργό επιστροφή στις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις μετά την εποχή των διαστημικών λεωφορείων.

Σε ό,τι αφορά στο περαιτέρω πρόγραμμα παρουσίας του ανθρώπου στο Διάστημα, αυτό δεν είναι σαφές. Λίγο ως πολύ έχει προσδιοριστεί η πρώτη αποστολή (η εξερευνητική αποστολή Exploration Mission 1 ή EM-1), κατά την οποία το διαστημόπλοιο Οrion θα πραγματοποιήσει μη επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη στις 17 Δεκεμβρίου του 2017.

Ένα δεύτερο Orion μπορεί να εκτοξευθεί για τη Σελήνη το 2021, με πλήρωμα τεσσάρων (ή και λιγότερων) ανθρώπων. Αναμένεται ότι το πλήρωμα θα παραμείνει τρεις ή τέσσερις ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η ένταξη της Ευρώπης στο πρόγραμμα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων των ΗΠΑ μπορεί να σημαίνει ότι στο βαθμό, που προχωρούν οι εργασίες προετοιμασίας, θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή Ευρωπαίου εκπροσώπου στο μελλοντικό πλήρωμα της πρώτης επανδρωμένης αποστολής. Καθ’ όσον η λειτουργία του ΔΔΣ είναι αυτή τη στιγμή εγγυημένη μόνο μέχρι το 2020, η απόφαση αυτή διασφαλίζει ένα είδος «ομαλής μετάβασης» από τη μια μορφή επανδρωμένων αποστολών σε άλλη.

Η βασική ένσταση, που εκφράζεται σχετικά με το πρόγραμμα του Οrion, είναι η έλλειψη σαφούς στόχου αυτών των αποστολών. Εικάζεται ότι όλα όσα γίνονται στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, πρέπει να οδηγήσουν τον άνθρωπο στον Άρη.

Αλλά σαφές σχέδιο για να φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι σήμερα δεν υπάρχει.

Άλλη μια ιδέα είναι να χρησιμοποιηθεί το Orion για επανδρωμένη πτήση σε αστεροειδή. Ο στόχος αυτός είναι φιλόδοξος και ενδιαφέρων, αλλά δεν προκαλεί ομόθυμη συναίνεση.

Σε ό,τι αφορά τώρα στη Ρωσία, το πρόγραμμα διαστημικής δραστηριότητας της χώρας έως το 2020, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, κατατάσσει τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις ως τρίτη προτεραιότητα (μετά την ανάπτυξη του τομέα των διαστημικών υπηρεσιών και της διαστημικής επιστήμης), καθ’ όσον μέχρι τότε θα συνδέεται κυρίως με τον ΔΔΣ.

Ωστόσο στο κείμενο του προγράμματος υπάρχει και η αναφορά στο γεγονός ότι στα επόμενα επτά χρόνια θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα επιστημονικό-τεχνολογικό απόθεμα για τις μελλοντικές πτήσεις του ανθρώπου στο μακρινό Διάστημα και πρωτίστως την πτήση στη Σελήνη, ενώ οι πτήσεις σε άλλους πλανήτες, παραμένουν προς το παρόν μια αρκετά μακροπρόθεσμη επένδυση.

http://greek.ruvr.ru/2013_01_21/101798549/

 

Γη και Σελήνη από τον Διαστημικό Σταθμό.

Μια μοναδική θέα της Γης και της Σελήνης, όπως την φωτογράφησαν οι αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό …

http://physicsgg.me/2013/01/20/%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc/

[Δροσος Γεωργιος]

Επανδρωμένες βάσεις στη Σελήνη: δεν θα χρειαστεί να αρχίσουμε από το μηδέν.

Η Roscosmos θα δημιουργήσει στη Σελήνη επανδρωμένες βάσεις. Οι σταθμοί μπορεί να εμφανιστούν περίπου σε 17 χρόνια. Για τη δημιουργία τους θα χρησιμοποιηθεί το νερό και τα οικοδομικά υλικά που υπάρχουν στο φυσικό δορυφόρο της Γης.

Εάν η αποστολή στον Άρη πραγματοποιηθεί σε μερικές δεκαετίες, οι πτήσεις στη Σελήνη και η δημιουργία εκεί μιας μόνιμης βάσης είναι σίγουρα ένας εφικτός στόχος για τα αμέσως προσεχή χρόνια. Στο δορυφόρο της Γης μπορεί να προσδιοριστούν όχι μόνο τα ίχνη της δικής του εξέλιξης, αλλά και εν μέρη του ηλιακού συστήματος. Εφόσον η Σελήνη απ΄αυτή την άποψη είναι μοναδική.

Δεν έχει ατμόσφαιρα και η ηφαιστειακή και τεκτονική της δραστηριότητα είναι πολύ αδύναμη.

Ως εκ τούτου, στη Σελήνη υπάρχουν ίχνη των διεργασιών που έλαβαν χώρα περίπου πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι οποίες μπορούν να μελετηθούν, επεσήμανε ο Διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ Βλαντισλάβ Σεβτσένκο:

- Η Σελήνη ήδη θεωρείται ως ουράνιο σώμα για πρακτικές εφαρμογές. Ως διαστημική υποδομή της Γης, η Σελήνη τα προσεχή 10-20 χρόνια μπορεί να καταστεί πηγή ενέργειας και υλικών πόρων. Εννοείται η ηλιακή ενέργεια, η οποία στη Σελήνη θα συγκεντρώνεται και στη συνέχεια θα μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια σε ευρεία κλίμακα. Δεύτερον, σήμερα οι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για έλλειψη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στις υψηλές τεχνολογίες. Μόνο μέσα σε δύο χρόνια η τιμή ενός κιλού εκτοξεύθηκε από τα 10 δολάρια στα 100 και πάνω. Η Κίνα σήμερα κατέχει το μονοπώλιο στον τομέα αυτό και υπαγορεύει τους όρους στην παγκόσμια αγορά. Στη δε Σελήνη, όπως φαίνεται από πρόσφατες έρευνες, υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να βρεθούν μέταλλα της ομάδας της πλατίνας σε μεγάλες ποσότητες, που πλησιάζουν τη βιομηχανική κλίμακα.

Κατα την άποψη του επιστήμονα, στο πρώτο στάδιο της κατάκτησης της Σελήνης εκεί θα δημιουργηθούν αυτόματες βάσεις με ρομπότ. Θα εξυπηρετούνται από χειριστές, που θα εργάζονται εκ περιτροπής. Και μόνο μετέπειτα θα κατασκευαστούν μόνιμα επανδρωμένοι σταθμοί. Ο άνθρωπος χρειάζεται στη Σελήνη και γενικά στο διάστημα μόνο εκεί, όπου η παρουσία του είναι απόλυτα απαραίτητη, υπογραμμίζει ο Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής Ιβάν Μοϊσέεφ:

- Τα σχέδια δημιουργίας βάσεων στη Σελήνη είναι ορθή στρατηγική. Οι βάσεις χρειάζονται για την εξόρυξη καυσίμου και υλικών για κατασκευαστικά έργα στο διάστημα. Εφόσον η μεταφορά τους από τη Γη είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Πρέπει να εφαρμοστεί η παραγωγή από σεληνιακά υλικά.

Με τον άμεσο σχεδιασμό της πρώτης στον κόσμο σεληνιακής βάσης «Ζβεζντά» είχε ασχοληθεί στο Σχεδιαστικό Γραφείο του o μεγάλος Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάρμιν. Μάλιστα ανάμεσα στους συναδέλφους του δημιουργήθηκε ο όρος «μπάρμινγκραντ». Έτσι οι ιδιομορφίες των σεληνιακών σταθμών ήδη είναι γνωστές. Ο Βλαντισλάβ Σεβτσένκο λέει ότι για τη διασφάλιση της ασφάλειας του πληρώματος από τη πτώση μετεωριτών και την επίδραση της σκληρής ακτινοβολίας, οι λειτουργικές μονάδες πρέπει να χώνονται σε βάθος μέσα στο σεληνιακό έδαφος. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή είναι μια πολύ καλή μόνωση, που διασφαλίζει τη ραδιενεργό ασφάλεια. Εν ολίγοις, η κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν.

Σχετικές τεχνικές γνώσεις και πείρα για το θέμα αυτό υπάρχουν ήδη στη Ρωσία και τις ΗΠΑ.

http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102847658/

[trex]

Σεληνιακή βάση από 3Dή εκτυπωτη

 

Εξωγήινη αρχιτεκτονική

Ο σερ Νόρμαν Φόστερ σχεδιάζει «εκτυπώσιμες» βάσεις στη Σελήνη

 

Η κατασκευή μιας βάσης στη Σελήνη θα γινόταν πιο πολύ πιο εύκολη χρησιμοποιώντας έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή που χτίζει με ντόπια υλικά. Η εταιρεία του διάσημου Βρετανού αρχιτέκτονα Νόρμαν Φόστερ παρουσίασε τις μακέτες μια τέτοιας «εκτυπώσιμης» βάσης για λογαριασμό της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA.

 

Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές κατασκευάζουν συμπαγή αντικείμενα από αλλεπάλληλα στρώματα μιας ρευστής ουσίας που στερεοποιείται. Η τεχνολογία χρησιμοποιείται ήδη για την παραγωγή μικρών αντικειμένων, στο μέλλον όμως θα μπορούσε να επεκταθεί για την κατασκευή ολόκληρων κτηρίων.

 

Η ESA ελπίζει να κατασκευάσει στο μέλλον μια βάση στη Σελήνη που θα αποτελείται από ένα τυπωμένο, στέρεο κέλυφος γύρω από ένα φουσκωτό, αεροστεγή χώρο διαβίωσης.

 

Στο πλαίσιο της μελέτης σκοπιμότητας που υλοποιεί η βρετανική εταιρεία Foster and Partners, οι μηχανικοί του προγράμματος χρησιμοποιήσαν έναν ογκώδη 3D εκτυπωτή για να κατασκευάσουν ένα συμπαγές μπλοκ βάρους 1,5 τόνου.

 

Ο εκτυπωτής D-Shape της βρετανικής Monolite περιλαμβάνει μια συστοιχία από ακροφύσια που εκχέουν ένα είδος κόλλας πάνω σε ένα αμμώδες υπόστρωμα.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπόστρωμα αποτελούνταν από ηφαιστειακό βράχο παρόμοιο με τα πετρώματα της Σελήνης, ενώ ως κόλλα χρησιμοποιήθηκε ένα άλας που συνδέει τους κόκκους του πετρώματος και το μετατρέπει σε συνθετικό βράχο.

 

Στη σημερινή του μορφή, ο εκτυπωτής μας χτίζει με ρυθμό δύο μέτρων [ύψους] την ώρα» αναφέρει ο Χαβιέ ντε Καστελιέ της Foster and Partners, γνωστής από κτήρια όπως το Στάδιο Ουέμπλεϊ, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το αεροδρόμιο του Πεκίνου.

 

Η επόμενη γενιά εκτυπωτών θα φτάνει τα 3,5 μέτρα την ώρα και θα μπορεί να ολοκληρώνει ένα κτήριο σε διάστημα μιας εβδομάδας» προσθέτει.

 

http://physicsgg.me/2013/02/02/%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-3d-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%84%CE%AE/

[Δροσος Γεωργιος]

Πτήση πάνω από σεληνιακό κρατήρα.

O κρατήρας Linne στη Σελήνη είναι ένας από τα νεότερους, και πιο καλοδιατηρημένους σεληνιακούς κρατήρες.

Θεωρείται πως δημιουργήθηκε από πρόσκρουση πριν από σχεδόν 10 εκατομμύρια χρόνια – χρόνος μηδαμινός όσον αφορά τους κρατήρες.

Το βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από τα δεδομένα του Lunar Reconnaissance Orbiter, τα οποία βοήθησαν στο να διακρίνουμε το πραγματικό σχήμα του κρατήρα.

 

http://physicsgg.me/2013/02/06/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%ae/

[Δροσος Γεωργιος]

Θάλασσες μάγματος σιγόβραζαν κάποτε στη Σελήνη.

Μια μεγάλη λεκάνη που σημαδεύει την αθέατη πλευρά της Σελήνης είναι στην πραγματικότητα τα απομεινάρια μιας θάλασσας λιωμένων πετρωμάτων που δημιουργήθηκε από την αρχαία πρόσκρουση ενός αστεροειδή, μαρτυρούν τα δεδομένα της αποστολής LRO που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι.

Αμέσως μετά το σχηματισμό της πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ολόκληρη Σελήνη ήταν μια διάπυρη μπάλα μάγματος, η οποία αργότερα κρύωσε και στερεοποιήθηκε, όπως εξάλλου συνέβη και με τη Γη και τους υπόλοιπους βραχώδεις πλανήτες.

Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη, αυτή δεν ήταν η μόνη περίοδος κατά την οποία η επιφάνεια της Σελήνης παρέμενε λιωμένη σε μεγάλη κλίμακα.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Μπράουν στις ΗΠΑ ανέλυσαν νέες μετρήσεις από το Mare Orientale («Ανατολική Θάλασσα») μια λεκάνη διαμέτρου 330 χιλιομέτρων, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος κρύβεται στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Το χείλος της λεκάνης μόλις διακρίνεται στην πάνω αριστερά άκρη της πλευράς που κοιτά μόνιμα τη Γη.

Τα δεδομένα του δορυφόρου LRO υποδεικνύουν ότι το Mare Orientale ήταν κάποτε μια θάλασσα μάγματος με βάθος περίπου δέκα χιλιόμετρα, η οποία χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια μέχρι να κρυώσει και να στερεοποιηθεί.

Η ομάδα του Δρ Πολ Χες εξέτασε μετρήσεις από τον υψομετρητή λέιζερ του LRO, ένα όργανο που χαρτογραφεί το ανάγλυφο της επιφάνειας. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι η επιφάνεια της λεκάνης του Mare Orientale έχει βυθιστεί κατά σχεδόν δύο χιλιόμετρα σε σχέση με τα γύρω πετρώματα.

Η υποχώρηση αυτή προκλήθηκε από την σταδιακή ψύξη και διαστολή της θάλασσας μάγματος, αναφέρουν οι ερευνητές στην έγκριτη επιθεώρηση Icarus.

Η μέτρηση της υποχώρησης έδωσε στην ερευνητική ομάδα μια ιδέα για το πόσο βαθιά ήταν η θάλασσα μάγματος και πόσος ήταν ο όγκος της.

Επιπλέον, οι ερευνητές δείχνουν ότι, καθώς η θάλασσα μάγματος κρύωνε, τα λιωμένα πετρώματα από τα οποία αποτελούνταν χωρίστηκαν σε στρώματα: τα βαρύτερα υλικά βυθίστηκαν στον πυθμένα της λεκάνης ενώ τα ελαφρότερα παρέμειναν στην επιφάνεια.

Η ίδια διαδικασία είναι εξάλλου γνωστό ότι οδήγησε στη διαφοροποίηση του σεληνιακού φλοιού σε σχέση με τον υποκείμενο μανδύα.

Οι ερευνητές επισημαίνουν τώρα ότι προηγούμενες μελέτες για τη μελέτη της διαφοροποίησης του φλοιού ενδέχεται να κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα επειδή μέρος των δειγμάτων που εξέτασαν δεν ήταν αρχέγονα αλλά προέρχονταν από μεταγενέστερες θάλασσες μάγματος, οι οποίες δημιουργήθηκαν από προσκρούσεις αστεροειδών.

Για παράδειγμα, μελέτη του 2011 κατέληξε στο παράδοξο συμπέρασμα ότι ένα από τα δείγματα που έφεραν στη Γη οι αποστολές Apollo είναι 200 εκατομμύρια χρόνια νεότερο από το αναμενόμενο. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, το δείγμα πιθανότατα προερχόταν από μεταγενέστερες θάλασσες μάγματος, και όχι από τον ωκεανό μάγματος που κάλυπτε ολόκληρη τη νεογέννητη Σελήνη.

Οι ερευνητές εκτιμούν επιπλέον ότι οι προσκρούσεις αστεροειδών που δημιούργησαν τις 30 μεγάλες λεκάνες της Σελήνης παρήγαγαν συνολικά 100 εκατομμύρια κυβικά μέτρα μάγματος, ποσότητα που αντιστοιχεί στο 5% του φλοιού.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231239380

[Δροσος Γεωργιος]

Βίντεο: 4,5 δισ. χρόνια εξέλιξης της Σελήνης σε 2,5 λεπτά.

Το Lunar Reconnaissance Orbiter

http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/main/index.html

είναι ένα διαστημικό όχημα της NASA που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από τις 23 Ιουνίου του 2009.

Στις 19 Μαρτίου θα συμπληρώσει χίλιες ημέρες σε τροχιά!

Για να γιορτάσει το γεγονός η NASA κυκλοφόρησε το παρακάτω βίντεο που δείχνει την ιστορία της Σελήνης:

http://physicsgg.blogspot.gr/2012/03/45-25.html

[Δροσος Γεωργιος]

Η Ρωσία επιστρέφει στη Σελήνη το 2015.

Επιστρέφει η Ρωσία στο Φεγγάρι καθώς όπως όλα δείχνουν το ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα θα επεκταθεί με διαστημικές αποστολές με χρήση βολιστήρων και ρομποτικών συστημάτων στα πρότυπα της NASA καθώς προσφέρουν περιορισμένο κόστος και προσπάθεια σε σχέση με τις επανδρωμένες αποστολές.

Ουσιαστικά πρόκειται για την επάνοδο της Ρωσίας σε έναν προορισμό τον οποίο είχε εγκαταλείψει μετά το αποκορύφωμα της «κούρσας προς το Διάστημα.

Όπως έχει γνωστοποιήθηκε πρόσφατα από τον Ιγκόρ Μιτροφάνοφ του Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας της Μόσχας στο Microsymposium 54 (με θέμα τη Σελήνη και τους νέους προορισμούς για εξερεύνηση) στο Τέξας, η Ρωσία αναπτύσσει ένα πρόγραμμα εξερεύνησης της Σελήνης μέσω ρομποτικών οχημάτων.

Το νέο πρόγραμμα, κατά τον Μιτροφάνοφ, θα περιλαμβάνει πιθανώς την αποστολή ενός μικρού οχήματος (υπό την ονομασία Luna 25- συνεχίζοντας την παράδοση του παλιού σοβιετικού προγράμματος) στο νότιο πόλο της Σελήνης το 2015, την αποστολή ενός σκάφους σε τροχιά το 2016 (Luna 26) το οποίο θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου του πλανήτη μας, την αποστολή ενός μεγάλου οχήματος εδάφους το 2017 (Luna 27) και δύο επιπλέον αποστολές χαρακτήρα που δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα. το 2019 και το 2020 (Luna 28 και Luna 29).

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF-2015

[Δροσος Γεωργιος]

NASA: τέλος οι επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη.

Σαράντα χρόνια και τέσσερις μήνες μετά την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι, η NASA ανακοίνωσε και επίσημα ότι δεν πρόκειται να προγραμματίσει άλλες αποστολές στη Σελήνη στο μέλλον.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1972 οι αστροναύτες Γιουτζίν Κέρμαν, Χάρισον Σμιτ και Ρόναλντ Έβανς αποτέλεσαν ως μέλη της αποστολής Απόλλων 17, το έκτο και τελευταίο πλήρωμα που περπάτησε στη Σελήνη.

Σύμφωνα με δηλώσεις του διευθυντή της NASA, Τσαρλς Μπόλντεν, αυτό το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει για πολλά χρόνια. Οι σημαντικότεροι λόγοι για αυτή την απόφαση είναι η αλλαγή στις προτεραιότητες των αποστολών της NASA και ο περιορισμός του προϋπολογισμού της τα τελευταία χρόνια.

«Η NASA δεν πρόκειται να πάει στο φεγγάρι με επανδρωμένη αποστολή πιθανότατα για όσο ζω», δήλωσε ο Μπόλντεν, πρώην αστροναύτης και ο πρώτος Αφροαμερικάνος μόνιμος διευθυντής της NASA.

«Ο λόγος για αυτό είναι ότι μπορούμε να κάνουμε μόνο ένα συγκεκριμένο αριθμό πραγμάτων», πρόσθεσε.

Πρωταρχικός στόχος της NASA, όπως έχει εκφραστεί και από τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα, αποτελούν επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς έως το 2025 και στον Άρη έως το 2035. Για το σκοπό αυτό αναπτύσσεται ο καινούριος πύραυλος Space Launch System (SLS), αξίας 18 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.

Αξίζει να σημειωθεί πως αντίθετα με τη NASA, το Κινέζικο Πρόγραμμα Εξερεύνησης της Σελήνης αναμένεται να στείλει Κινέζους «ταϊκοναύτες» (αστροναύτες στην Κινεζική) στο φεγγάρι τα επόμενα χρόνια, μετά τις πρόσφατες επιτυχημένες μη επανδρωμένες αποστολές του.

Οι δορυφόροι Chang’e 1 και 2 πραγματοποίησαν με επιτυχία τροχιές γύρω από τη Σελήνη το 2007 και το 2010 αντίστοιχα, ενώ μέσα στο έτος αναμένεται να προσεληνωθεί ο Chang’e 3. Από την επιτυχία του τελευταίου εξαρτάται και το πότε θα πραγματοποιηθεί επανδρωμένη αποστολή, σύμφωνα με τον Ουγιάνγκ Ζιγιουάν, διευθυντή του προγράμματος. Σε κάθε περίπτωση αυτό δε θα συμβεί νωρίτερα από το 2017, όταν και αναμένεται να επιστρέψει ο Chang’e 3 και το 100 κιλών σεληνιακό όχημα που θα εξερευνήσει την επιφάνεια της Σελήνης.

Κατά καιρούς ενδιαφέρον για αποστολή αστροναυτών στη Σελήνη έχουν εκφράσει και οι διαστημικές υπηρεσίες της Ιαπωνίας και της Ινδίας, ενώ το μέλος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν δήλωσε πρόσφατα ότι η Ρωσία οφείλει να έχει ως απώτερο στόχο τη δημιουργία σεληνιακής βάσης.

Σχόλιο:Οταν ξεκινήσουν οι Ρώσοι σε συνεργασία πιστευω με την Ευρωπη(ESA)και πιθανον μαζί και Ινδία-Βραζιλία-Νότια Αφρική(BRICS) και απο την αλλη οι Κινέζοι θα μείνει η Αμερική(ΝΑΣΑ) να κοιτάει;

http://physicsgg.me/2013/04/11/nasa-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7/

[Δροσος Γεωργιος]

Ένα αστεροειδο-σεληνιακό δίλημμα.

Οι Αμερικανοί θα πρέπει να κάνουν μια δύσκολη επιλογή μεταξύ της δημιουργίας βάσης στη Σελήνη και την εξερεύνηση των αστεροειδών, όπως πρότεινε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Κάθε ένα από αυτά τα προγράμματα απαιτεί γιγαντιαία έξοδα, γι’ αυτό πρέπει να επιλεγεί το ένα από τα δύο. Μέχρι πρόσφατα η απάντηση φαινόταν προφανής. Οι επιστήμονες άρχισαν στα σοβαρά τη μελέτη των αστεροειδών.

Αλλά προ ημερών μια ομάδα μελών του Κογκρέσου κατέθεσε προς εξέταση το νομοσχέδιο «Για την αποκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας στο Διάστημα» (REAL Space Act).

Σε αυτό προτείνεται να σταλεί επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη έως το 2022 για την περαιτέρω διαμόρφωση εκεί μιας κατοικημένης βάσης.

Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας υποστηρίζουν ότι σκοπός της κάθε άλλο παρά είναι η επανάληψη της προ 40ετίας αποστολής του «Απόλλων». Η σεληνιακή αποστολή θέτει σαφείς και εφικτούς στόχους, οι οποίοι, κατά τη γνώμη των μελών του Κογκρέσου, όχι μόνο θα επιστρέψουν στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα τη θέση του ηγέτη στην εξερεύνηση του Διαστήματος.

Το κύριο είναι ότι η παραμονή ανθρώπων σε ένα άλλο ουράνιο σώμα θα απαιτήσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και θα επιφέρει άλματα σε πολλές επιστημονικές κατευθύνσεις.

Η συσσωρευμένη εμπειρία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές αποστολές στο μακρινό Διάστημα, μεταξύ άλλων και προς τον Άρη.

Οι αποκλίσεις απόψεων σχετικά με το τί είναι καλύτερο να κάνουν οι Αμερικανοί στο Διάστημα την επόμενη δεκαετία ήταν το αποτέλεσμα του ιδεολογικού αδιεξόδου, στο οποίο έχει από καιρό εισέλθει η αστροναυτική. Μετά τις αποστολές «Απόλλων» στόχοι παρόμοιας κλίμακας δεν τέθηκαν πλέον. Και τώρα χρειάζεται ένα νέο μεγάλο σχέδιο, που θα καλύπτει μια σειρά από όρους.

Πρέπει να είναι κατανοητό στους πολιτικούς και την κοινή γνώμη, καθώς και να παρουσιάζει ενδιαφέρον για τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους, που εργάζονται στη βιομηχανία του Διαστήματος, σχολιάζει το αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Aντρέι Ιόνιν:

Η πτήση προς τον αστεροειδή από την άποψη αυτή δεν πληροί ούτε έναν από τους όρους αυτούς. Η Σελήνη ανταποκρίνεται, αλλά εν μέρει. Κατά την άποψή μου, το μόνο σχέδιο, που θα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις είναι μόνο εκείνο του Άρη.

Ένα στάδιο προς εκείνον μπορεί πραγματικά να γίνει η επιστροφή στη Σελήνη, ακριβώς με σκοπό στη συνέχεια να κινηθούμε προς τον Άρη.

Ως επιχείρημα για το σεληνιακό τους πρόγραμμα τα μέλη του Κογκρέσου επικαλούνται τα σχέδια άλλων χωρών για την αποβίβαση ανθρώπων στη Σελήνη. Παρόμοια σχέδια, για παράδειγμα, έχει η Ρωσία και η Κίνα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το ζήτημα του ανταγωνισμού είναι απλά ένας τρόπος για να δοθεί στο θέμα οξύτητα, ώστε να εισακουστεί, είναι βέβαιος ο Αντρέι Ιόνιν. Για την πρωτοβουλία των βουλευτών ήδη έχει μάθει σίγουρα ο επικεφαλής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν. Στις αρχές Απριλίου επιβεβαίωσε τα σχέδια για την εξερεύνηση των αστεροειδών και τόνισε ότι αποστολές στη Σελήνη δεν προγραμματίζονται, αν και θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας κυβερνητικός αξιωματούχος προβαίνει σε δήλωση, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη διαστημική πολιτική του Ομπάμα.

http://greek.ruvr.ru/2013_04_15/110789911/

[Δροσος Γεωργιος]

Σεληνόχημα-1: η αποστολή συνεχίζεται

Η σοβιετική διαπλανητική συσκευή Σεληνόχημα-1, που είχε προσεδαφιστεί στην επιφάνεια της Σελήνης το 1970, «ξαναμίλησε». Από αυτό λήφθηκε αντανακλασμένο σήμα λέιζερ, που απεστάλη από παρατηρητήριο στη Γαλλία.

Με τη βοήθεια τέτοιων ηχητικών σημάτων οι επιστήμονες ελπίζουν να λάβουν πιο ακριβή στοιχεία για τις παραμέτρους περιστροφής του δορυφόρου μας και της εσωτερικής του δομής.

Την εποχή τους οι Σοβιετικοί σχεδιαστές εγκατέστησαν στο σεληνόχημα ένα γωνιακό ανακλαστήρα, που τους έδωσαν οι Γάλλοι ομόλογοί τους. Αυτός ο απλός μηχανισμός βρίσκεται στην επιφάνεια του σεληνοχήματος και αντανακλά οποιεσδήποτε ακτίνες.

Φυσικά, σε αντίθεση από τον καθρέπτη, ο ανακλαστήρας επιστρέφει την ακτίνα πίσω στο ίδιο σημείο, από το οποίο ξεκίνησε.

Δηλαδή ο στόχος είχε διατυπωθεί απλά: έπρεπε να «φωτιστεί το σεληνόχημα με ακτίνα λέιζερ και να ληφθεί από αυτό αντανάκλαση. Στην πραγματικότητα αυτό είναι πολύ πιό δύσκολο – να βρεις από τη Γη με λεπτή ακτίνα το σοβιετικό αυτοκινούμενο ρομπότ (σεληνόχημα) είναι σχεδόν το ίδιο, με το να χτυπήσεις ένα μικρό νόμισμα από απόσταση μερικών χιλιομέτρων.

Οι Γάλλοι αυτό το κατάφεραν. Διόμισι δευτερόλεπτα αργότερα μια αμυδρή ηχώ της παλμικής ακτίνας επέτρεψε στη Γη. Μετρώντας την καθυστέρηση του σήματος με ατομικό ρολόι μπορείτε να μάθετε για τη Σελήνη κάτι το νέο, λέει ο Διευθυντής του εργαστηρίου του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών Ίγκορ Μιτροφάνοφ:

- Αν εκπέμψετε ένα βραχύ παλμό, ο οποίος μετά επιστρέφει σε σας, και μετρήσετε το χρόνο που χρειάστηκε για να επιστρέψει, θα πάρετε με υψηλή ακρίβεια την απόσταση από το σημείο, στο οποίο βρίσκεται ο ανακλαστήρας στο σεληνόχημα. Νομίζω ότι μπορεί να εξακριβωθεί η ταλάντωση – μια ειδική κίνηση της Σελήνης. Όμως γι΄αυτό το σκοπό πρέπει να γίνουν μερικές μετρήσεις.

Όσο κι αν αυτό είναι παράξενο, όμως το μέρος, όπου έχει σταματήσει για πάντα το σεληνόχημα, για πολύ καιρό το ήξεραν κατά προσέγγιση. Με επίγεια τηλεσκόπια είναι αδύνατο να το δεις. Ήταν γνωστό ότι μετά την προσελήνωση διένυσε πάνω από 10 χλμ. Και μόνο το 2010 το πρόσεξαν σε μερικές φωτογραφίες ενός αμερικανικού σεληνιακού δορυφόρου. Αφού προσδιόρισαν γρήγορα τις συντεταγμένες του, οι Αμερικανοί τότε μπόρεσαν να το «φωτίσουν» με λέιζερ. Αυτό συνέβηκε για πρώτη φορά από το 1971, που διακόπηκε η επικοινωνία του σεληνοχήματος με το σοβιετικό κέντρο ελέγχου. Το σήμα από τη συσκευή ήταν πολύ πιο δυνατό, σε σύγκριση με άλλους ανακλαστήρες στη Σελήνη, που είχαν αφήσει τα πληρώματα των διαστημοπλοίων «Απόλλων».

Τώρα η απόσταση από το σεληνόχημα έχει υπολογιστεί με ακρίβεια ενός χιλιοστού.

Η παραμικρή αλλαγή της θα διαλευκάνει τις ιδιομορφίες της σεληνιακής τροχιάς και ακόμα και την ιστορία του συστήματος Γης-Σελήνης. Για παράδειγμα, οι μετρήσεις με λέιζερ έχουν δείξει ότι η Σελήνη απομακρύνεται από τη Γη κατά 38 χιλιοστά το έτος. Όμως ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, μειώνεται η μάζα και η δύναμη της βαρύτητας της Γης λόγω του ότι αυτή χάνει ατμόσφαιρα. Πριν εκατομμύρια χρόνια αυτό συνέβαινε με τον Άρη.

Οι επιστήμονες και της Ρωσίας και της Αμερικής είναι πεπεισμένος ότι μετά από 40 χρόνια σιωπής η σοβιετική συσκευή θα αποκαλύψει ακόμη πολλά μυστικά.

Η αποστολή του Σεληνοχήματος-1 συνεχίζεται.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_08/112774090/

[Δροσος Γεωργιος]

Κοινή η προέλευση του νερού Γης - Σελήνης.

Κοινή προέλευση φαίνεται πως έχει το νερό στο εσωτερικό της Γης και της Σελήνης, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη.

Η νέα μελέτη, δείχνει ότι η Γη είχε αρκετό νερό για να «χαρίσει» και στον δορυφόρο της. Παραμένει, όμως, ερωτηματικό πού βρήκε η πρωτο-Γη το δικό της αρχικό νερό και κατά πόσο το πήρε από αστεροειδείς και κομήτες ή αν εξαρχής γεννήθηκε με αυτό στα σπλάχνα της, καθώς οι επιστήμονες παραδέχονται ότι ακόμα δεν έχουν την οριστική απάντηση.

Τα νέα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό «Science» με επικεφαλής τον γεωχημικό Αλμπέρτο Σάαλ του πανεπιστημίου Μπράουν των ΗΠΑ, προέκυψαν από μια νέα ανάλυση δειγμάτων σεληνιακών βράχων που μετέφεραν οι αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» το 1971 και 1972.

Τα σεληνιακά πετρώματα περιέχουν κρυστάλλους ολιβίνη με σταγονίδια ηφαιστειακής υάλου, μέσα στα οποία έχουν παγιδευτεί σταγονίδια νερού ίδιας χημικής σύστασης με εκείνα στην αρχαία Γη.

Από αυτό, προκύπτει το συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπήρχε ήδη νερό στον πλανήτη μας, προτού συμβεί η κατακλυσμική πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος σαν τον Άρη, απ' όπου προήλθε το φεγγάρι, αποτελούμενο από διάσπαρτα κομμάτια τόσο της Γης, όσο και του σώματος που έπεσε πάνω της πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, μόλις 100 εκατ. χρόνια μετά τον σχηματισμό της Γης.

Συνεπώς, φαίνεται πως ο δορυφόρος μας, κατείχε νερό από τα πρώτα κιόλας χρόνια της δημιουργίας του, αν και παραμένει μυστήριο πώς το νερό αυτό κατάφερε να επιβιώσει και δεν εξατμίστηκε μετά την τρομακτική πρόσκρουση και την πολύ υψηλή θερμοκρασία που θα αναπτύχθηκε.

Το νερό της Γης, είτε σχηματίστηκε έξω από το ηλιακό μας σύστημα και μεταφέρθηκε στον πλανήτη μας μέσω των μετεωριτών και των κομητών, είτε ήδη υπήρχε κατά τη γέννησή της γύρω από τον Ήλιο. Όταν σχηματίστηκε η Σελήνη, ένα μέρος από αυτό το νερό φαίνεται πως μεταφέρθηκε στο φεγγάρι. Μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η Σελήνη ήταν κατάξερη, αλλά αυτή η εικόνα έχει πλέον ανατραπεί.

Σήμερα πια, εκτιμάται ότι το φεγγάρι έχει περίπου το ένα πέμπτο έως ένα δέκατο του νερού της Γης.

Όσο πιο μακριά από τον Ήλιο σχηματίζονται τα μόρια του νερού, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα δευτέριου (ένα βαρύτερο ισότοπο του υδρογόνου) που περιέχουν. Το νερό των κομητών, οι οποίοι προέρχονται από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, όπως το Νέφος Όορτ, περιέχει περισσότερο δευτέριο σε σχέση με το νερό των αστεροειδών που βρίσκονται πιο κοντά στον Ήλιο.

Η νέα γεωχημική ανάλυση έδειξε ότι η αναλογία δευτερίου - υδρογόνου στο νερό της Σελήνης είναι ίδια με αυτή στο νερό της Γης και παραπέμπει σε προέλευση από μια σχετικά κοντινή πηγή, τους αστεροειδείς.

«Με αρκετή βεβαιότητα, ξέρουμε τώρα ότι το νερό στη Σελήνη και τη Γη μοιράζονται μια κοινή καταγωγή, από τους αρχαίους μετεωρίτες στη ζώνη των αστεροειδών», δήλωσε ο Αλμπέρτο Σάαλ, σύμφωνα με το Space.com, το "Nature" και το "New Scientist".

Άλλοι επιστήμονες πάντως θεωρούν πιο πιθανό ότι το νερό της Γης -και κατ' επέκταση της Σελήνης- προήλθε από πιο μακρινούς κομήτες και όχι από αστεροειδείς.

Η αποστολή του σκάφους «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που θα φθάσει στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο το 2014, αναμένεται να φωτίσει το ζήτημα της προέλευσης του νερού, καθώς θα αναλύσει τις αναλογίες δευτέριου- υδρογόνου για να διαπιστωθεί κατά πόσο ταιριάζουν με αυτές του πλανήτη μας και του δορυφόρου του.

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή)

http://www.sciencemag.org/content/early/2013/05/08/science.1235142

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63825199

[Δροσος Γεωργιος]

Από τη Γη στη Σελήνη με μια κολοκύθα.

Τα σχέδια που ανέπτυξε για τη σεληνάκατό της, υπό το…ιδιαίτερο όνομα Pumpkin (Κολοκύθα) αποκάλυψε η ιδιωτική εταιρεία Golden Spike Company. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι το στρογγυλό της, δύο «επιπέδων» σχήμα- ένα για το σκάφος/ άκατο προσελήνωσης και ένα για την επάνοδο σε τροχιά.

Παρά το ότι αυτή τη στιγμή τα σχέδια επιστροφής στη Σελήνη φαντάζουν εξαιρετικά αμφίβολα όσον αφορά την πιθανότητα πραγματοποίησής τους, το Pumpkin αξιολογήθηκε από την Northrop Grumman, η οποία το βρήκε λειτουργικό/ βιώσιμο, ενώ παράλληλα επεσήμανε ότι το σκάφος θα έπρεπε να χρησιμοποιεί μη κρυογενικά διατηρούμενα καύσιμα- κάτι που σημαίνει όχι υγρό υδρογόνο ή άλλου είδους καύσιμα τα οποία θα πρέπει να διατηρούνται υπό χαμηλές θερμοκρασίες.

Η Golden Spike, στο προσωπικό της οποίας συμπεριλαμβάνονται πρώην στελέχη της NASA, σκοπεύει να αρχίσει κάποια στιγμή να προσφέρει εμπορικές πτήσεις προς της Σελήνη, αποσκοπώντας κυρίως σε κυβερνήσεις, που θα είναι σε θέση να πληρώσουν το «εισιτήριο», ύψους 750 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η Northrop Grumman εξέτασε το αν το Pumpkin πληρούσε τις προϋποθέσεις για ένα χαμηλού κόστους και υψηλής απόδοσης σκάφος για αποστολές στη Σελήνη, αναπτύσσοντας παράλληλα νέα κριτήρια ελέγχου που ανταποκρίνονται στην εξέλιξη των σχετικών τεχνολογιών από την ολοκλήρωση του προγράμματος «Απόλλων» μέχρι σήμερα. Στο πλαίσιο του προγράμματος βρέθηκε πως, αν και τα κρυογενικά διατηρούμενα καύσιμα συνεπάγονται υψηλότερες επιδόσεις, είναι πιο δύσκολο να αποθηκευτούν για μία αποστολή τέτοιου είδους σε σχέση με τα καύσιμα που χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα «Απόλλων».

Επίσης, στα πλεονεκτήματα του «Pumpkin» συμπεριλαμβάνοεται ο πρωτοποριακός, οικονομικός σχεδιασμός του.

Όπως είπε ο Μάρτιν ΜακΛάφλιν, που ηγήθηκε της μελέτης της Northrop Grumman,

«Αυτό το σχέδιο έχει σημαντικά λειτουργικά πλεονεκτήματα για την εξερεύνηση της επιφάνειας, καθώς το σκάφος επιφανείας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συγκέντρωση σεληνιακής σκόνης και παρέχει περισσότερο χώρο για διαμονή και επιλογή των πιο πολύτιμων σεληνιακών δειγμάτων. Χαϊδευτικά αποκαλούμε τη μινιμαλιστική άκατο επανόδου ‘Pumpkin’ λόγω του σφαιρικού της σχήματος και επειδή επιστρέφει το πλήρωμα σε τροχιά μετά το ‘πάρτι’ εξερεύνησης της επιφάνειας (όπως η άμαξα της ‘Σταχτοπούτας’)».

http://physicsgg.me/2013/05/13/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%cf%8d%ce%b8%ce%b1/

[trex]

Μετεωρίτης 40 κιλών προκαλεί λάμψη στη Σελήνη …

 

… ορατή και χωρίς τηλεσκόπιο !

 

Μια εκτυφλωτική λάμψη κατέγραψε την Παρασκευή το αυτοποιημένο τηλεσκόπιο της NASA που παρακολουθεί το φεγγάρι. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για μετεωρίτη βάρους περίπου 40 κιλών ο οποίος έπεσε στη σεληνιακή επιφάνεια, με αποτέλεσμα να προκληθεί ισχυρότατη έκρηξη, η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα από τηλεσκόπιο της υπηρεσίας εδώ και 8 χρόνια οπότε ξεκίνησε να παρακολουθεί τη Σελήνη. Η λάμψη ήταν ορατή ακόμη και χωρίς τηλεσκόπιο.

 

Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 300 εκρήξεις, οι επιστήμονες της ΝΑSA αναφέρουν ότι η λάμψη από την έκρηξη της 17ης Μαϊου ήταν 10 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με ό,τι έχουν δει μέχρι σήμερα.

 

Ένας δορυφόρος της Υπηρεσίας, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, έχει σταλεί προκειμένου να καταγράψει το νέο κρατήρα που δημιουργήθηκε στην επιφάνεια της Σελήνης μετά την έκρηξη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μέγεθος του κρατήρα θα φτάνει περίπου τα 20 μέτρα.

 

Η NASA ανέφερε ότι η έκρηξη ήταν τόσο έντονη που ο καθένας κοιτάζοντας το φεγγάρι τη στιγμή της πρόσκρουσης θα είχε τη δυνατότητα να δει τη λάμψη χωρίς τη χρήση τηλεσκοπίου. Μετά την αξιολόγηση των ψηφιακών εγγραφών, οι επιστήμονες καθόρισαν ότι ο μετεωρίτης είχε διάμετρο περίπου 0,3 μέτρα και ταξίδευε με ταχύτητα 90.123 χιλιομέτρων την ώρα, όταν συγκρούστηκε με το φεγγάρι και εξερράγη με δύναμη πέντε τόνων TNT.

 

Την ίδια νύχτα, οι κάμερες της NASA εντόπισαν έναν ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό μετεωριτών που εισήλθαν στην ατμόσφαιρα της Γης, οι οποίοι διαλύθηκαν προτού φτάσουν στην επιφάνεια του πλανήτη.

 

Σε βίντεο της NASA περιγράφεται το φαινόμενο της 17ης Μαρτίου: http://physicsgg.me/2013/05/18/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-40-%CE%BA%CE%B9%CE%BB%CF%8E%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5/

[Δροσος Γεωργιος]

Μετεωρίτες στη Σελήνη: άλλο ένα πρόβλημα;

Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα των μετεωριτών στη Σελήνη; Η Ρωσία και άλλες χώρες σκοπεύουν να κατασκευάσουν εκεί επανδρωμένες βάσεις μακρόχρονης διαβίωσης, αν και οι διαστημικές υπηρεσίες προτιμούν να μην θυμούνται τους κινδύνους, που παραμονεύουν εκεί τους ανθρώπους. Η πρόσφατη σύγκρουση ενός ουράνιου σώματος με τη Σελήνη ανέδειξε πόσο πραγματικό είναι αυτό το πρόβλημα.

Ο μετεωρίτης κατέπεσε στο σκοτεινό τμήμα της Σελήνης, το συμβάν σημειώθηκε στις 17 Μαρτίου, αλλά μόλις τις προάλλες η ΝΑΣΑ αναφέρθηκε σε αυτό, ενώ αργότερα έπραξαν το ίδιο και άλλες πηγές. Οι επιστήμονες υπολόγισαν τις παραμέτρους των θραυσμάτων:

μέγεθος έως και μισό μέτρο, βάρος - 40 κιλά και ταχύτητα άνω των 25 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.

Η ενέργεια της σύγκρουσης ήταν ισοδύναμη με έκρηξη 5 τόνων TNT και σχηματίστηκε κρατήρας διαμέτρου 20 μέτρων.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο θραύσμα από συνολικά τριακόσια, οι πτώσεις των οποίων έχουν καταγραφεί από το 2005, όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα της συνεχούς παρατήρησης της Σελήνης. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τί θα συνέβαινε εάν μια πέτρα μεγέθους 40 κιλών συγκρουστεί με μια επανδρωμένη μονάδα! Ας μην ξεχνάμε ότι θα διατηρήσει την τεράστια ταχύτητά της, διότι η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα, η οποία θα μπορούσε να την επιβραδύνει.

Ναι, ολόκληρη η επιφάνεια της Σελήνης καλύπτεται από κρατήρες. Όμως η πιθανότητα πτώσης ενός μεγάλου θραύσματος σε μια συγκεκριμένη θέση είναι αμελητέα, είναι πεπεισμένος ο επιστήμονας Βλαντίμιρ Σούρντιν:

Αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για τους κοσμοναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης. Τέτοιοι μεγάλοι μετεωρίτες πέφτουν πολύ σπάνια. Είναι απίθανο να συμβεί ότι θα πέσουν σε κάποιο σταθμό είτε σε αστροναύτες στη Σελήνη. Αυτό μπορεί να γίνει μια φορά σε μερικές χιλιάδες χρόνια.

Πολύ πιο επικίνδυνα είναι τα μικρά σωματίδια, μεγέθους όσο ένα κεφάλι σπίρτου και ακόμη μικρότερα. Στη Γη θα καίγονταν πλήρως στην ατμόσφαιρα, αλλά στη Σελήνη θα φθάσουν ως την επιφάνειά της. Ένα τέτοιο σωματίδιο είναι σε θέση να προκαλέσει ζημιά στον εξοπλισμό, είτε να τρυπήσει τα διαστημικά σκάφανδρα και ο άνθρωπος να πεθάνει από ασφυξία. Ευτυχώς κατά τη διάρκεια των αποστολών «Απόλλων» τις δεκαετίες 1960-1970 αυτό δεν συνέβη, συνεχίζει ο εμπειρογνώμονας:

Συνολικά οι αστροναύτες παρέμειναν στη Σελήνη περίπου μιάμιση εβδομάδα και δεν υπέστησαν ζημιές από μετεωρίτες.

Αλλά εάν υπάρχει μια βάση μακροχρόνιας διαβίωσης, είναι προτιμότερο να είναι καλυμμένη κάτω από το έδαφος.

Στους κρατήρες, που έχουν προκληθεί πρόσφατα από πτώσεις μετεωριτών στη Σελήνη, αποκαλύπτεται το έδαφος σε μεγάλο βάθος και εκεί μπορούν να βρεθούν ενδιαφέροντα γεωλογικά δείγματα. Δίπλα σε παρόμοια σημεία έχει νόημα να εγκατασταθούν οι μελλοντικές αποστολές, προσθέτει ο Βλαντίμιρ Σουρντίν. Οι συντεταγμένες των σεληνιακών κρατήρων μπορούν να προσδιοριστούν με δορυφόρους.

Οι επιστήμονες έχουν προβληματιστεί και για ένα ακόμη φαινόμενο: η έκρηξη στη Σελήνη συνέπεσε με την έξαρση της μετεωρικής δραστηριότητας στη Γη. Οι μετεωρίτες ήταν μεγάλοι και έφταναν τα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο για συνηθισμένη «αστρική βροχή».

Σύμφωνα με μια υπόθεση, το σύμπλεγμα Γη-Σελήνη κατά περιόδους διέρχεται μέσω γιγάντιων συγκεντρώσεων θραυσμάτων από τη ζώνη αστεροειδών.

http://greek.ruvr.ru/2013_05_27/114351162/

 

 

 

 

...

[Δροσος Γεωργιος]

Πολύτιμη φεγγαρόσκονη έμεινε ξεχασμένη σε αποθήκη για 43 χρόνια.

Περίπου 20 φιαλίδια με δείγματα σεληνιακής σκόνης που έφεραν στη Γη ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν ανακαλύφθηκαν ξεχασμένα σε αποθήκη του Εθνικού Εργαστηρίου Lawrence Berkeley στην Καλιφόρνια.

Η Κάρεν Νέλσον, αρχειοφύλακας του εργαστηρίου, ανέλαβε πρόσφατα να ταξινομήσει τα αντικείμενα στο χώρο φύλαξης και να πετάξει τα άχρηστα.

Μέσα σε ένα βάζο που είχε πια καλυφθεί από... γήινη σκόνη, η Νέλσον βρήκε σφραγισμένα φιαλίδια κενού με χειρόγραφες ετικέτες που έγραφαν «Apollo 11» και «24 Ιουλίου 1970».

Όπως εξηγεί ανακοίνωση του εργαστηρίου,

http://newscenter.lbl.gov/science-shorts/2013/05/08/melvin-calvin-moon-dust/

τα δείγματα βράχων και σκόνης που συνέλεξε το 1969 η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη είχαν αποσταλεί για έρευνες σε περίπου 150 εργαστήρια σε όλο τον κόσμο και πολλά πιστεύεται ότι έχουν πλέον χαθεί.

Στο εργαστήριο Lawrence Berkeley, τα σπάνια δείγματα βρέθηκαν μαζί με ένα αντίγραφο της επιστημονικής μελέτης για την οποία είχαν χρησιμοποιηθεί, με τίτλο «Μελέτη ενώσεων του άνθρακα σε σεληνιακά δείγματα των αποστολών Apollo 11 και Apollo 12».

H μελέτη, η οποία παρουσιάστηκε σε συνέδριο το 1971 και είναι διαθέσιμη εδώ,

http://newscenter.lbl.gov/wp-content/uploads/Lunar-samples-report.pdf

κατέληγε στην απογοητευτική διαπίστωση ότι στο φεγγάρι δεν υπάρχουν οργανικές ενώσεις που θα παρέπεμπαν σε ζωντανούς οργανισμούς.

Ίσως τα απογοητευτικά αποτελέσματα έκαναν τους υπεύθυνους να ξεχάσουν τη φεγγαρόσκονη που είχαν φυλάξει στο ντουλάπι.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231250792

[Δροσος Γεωργιος]

Πάθος για τη σεληνάκατο.

Φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τη μέρα που, σε δημοπρασία του Sotheby's, πωλήθηκε η σοβιετική σεληνάκατος Λουνοχόντ-2, που βρισκόταν στη Σελήνη από το 1973.

Αυτά τα 20 χρόνια, ιδιοκτήτης της είναι ο συλλέκτης διαστημικών τεχνουργημάτων και γυιός του αστροναύτη της NASA Ρίτσαρντ Γκάριοτ, ο οποίος το 2008 πέταξε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ως τουρίστας.

Τίποτε παρόμοιο δεν έχει υπάρξει στην ιστορία των οίκων δημοπρασιών. Οι Νεοϋορκέζικες αγοραπωλησίες της 11ης Δεκεμβρίου 1993 ήταν αφιερωμένες αποκλειστικά στη διαστημική θεματική. Να τι « βγήκε στο σφυρί»: το ανδρείκελο που είχε πετάξει στο διάστημα 20 μέρες πριν από τον Γιούρι Γκαγκάριν, με την επιγραφή «Μην αγγίζετε. Σε περίπτωση εύρεσης να αναφερθεί άμεσα στις αρχές», η αθλητική φόρμα του κοσμοναύτη Γιεβγκένι Λεόνοφ, η κάψουλα προσεδάφισης του διαστημοπλοίου Σογιούζ. Επιστολές, που γράφηκαν σε τροχιά. Ειδικές σκακιέρες. Τρία πετραδάκια που ανήκουν στην «εισαγωγή» σεληνιακού εδάφους από το σοβιετικό σταθμό «Λουνά-16»

Αντικείμενο υπ’ αριθμόν 68Α: Λουνοχόντ-2 με τη μητρική εξέδρα «Λουνά-21». Διατυπώθηκε με επιφύλαξη ότι η επιστροφή αυτών των δύο αντικειμένων στη Γη δεν είναι εγγυημένη και, γι' αυτό το λόγο, πωλείται μόνο ο «τίτλος» - το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους. Αυτό δεν ενόχλησε τους αγοραστές: το αντικείμενο «έφυγε» για 68500 δολάρια. Ο Ρίτσαρντ Γκάριοτ κρέμασε το πιστοποιητικό στο σπίτι του σε γυάλινη κορνίζα.

Τη στιγμή αυτή, στη Σελήνη βρίσκεται ένα ρωσικό μηχάνημα, αλλά το δικαίωμα ιδιοκτησίας έχει περιέλθει σε πολίτη των ΗΠΑ. Πρέπει η Ρωσία να προσπαθήσει να επανακτήσει αυτό το δικαίωμα; Το ερώτημα μπορεί να τεθεί ευρύτερα, χωρίς να περιορίζεται στη σεληνάκατο. Οφείλουμε να ανακτήσουμε, έστω κατά ένα μέρος, τα πωληθέντα αντικείμενα; Το σχόλιο του διευθυντή του Ινστιτούτου Κοσμικών Ερευνών της Ακαδημίας Επιστημών της Ρωσίας:

-Με γνώμονα μια γενική αντίληψη, η επαναγορά αυτών των τεχνουργημάτων είναι επιθυμητή. Από την άλλη πλευρά, συμβάλλουν στην εκλαΐκευση των σοβιετικών επιτυχιών στο διάστημα. Στην Τουλούζη, για παράδειγμα, υπάρχει το μουσείο «Διαστημική Πολιτεία» και εκεί υπάρχουν πολλά αντικείμενα, τα οποία οι Γάλλοι έχουν αγοράσει από δικές μας εταιρίες. Στην αρχή αιφνιδιάστηκα: πώς εμείς δεν τα έχουμε και τα έχουν αυτοί; Όταν όμως είδα πώς λειτουργεί αυτό -χιλιάδες γάλλοι μαθητές έρχονται και τα βλέπουν (οι Γάλλοι επιδεικνύουν με εντιμότητα αυτά που εμείς κάναμε) – τότε αυτό είναι υπέρ της Ρωσίας!

Ας μην ξεχνάμε ακόμη, πόσο δύσκολο ήταν το 1993 για τη Ρωσία. Μόλις είχε διαλυθεί η ΕΣΣΔ. Πλήθος επιστημόνων έχασαν τη δουλειά τους, σε άλλους δεν καταβαλλόταν επί μήνες ο μισθός. Ο επιστημονικός οργανισμός Λαβότσκιν, όπου δημιουργήθηκε η σεληνάκατος, δεν αποτελούσε εξαίρεση. Αν τα αποκτηθέντα στη δημοπρασία μέσα κατέληξαν στην υποστήριξη των επιστημόνων – κι αυτό ήταν επίσης ένα όφελος. Βέβαια, οι αμφιβολίες, σε σχέση με το αν πράγματι συνέβησαν έτσι τα πράγματα, παραμένουν.

Στο μεταξύ, ο Ρίτσαρντ Γκάριοτ λέει ότι το δικαίωμά του αφορά και το σεληνιακό οικόπεδο στο οποίο στέκεται η σεληνάκατος. Κάτι που δεν αντιτίθεται στη διεθνή συμφωνία, κατά την οποία η Σελήνη συνολικά ή ξεχωριστά της τμήματα δεν μπορούν να ανήκουν σε καμία χώρα. Απ’ ότι φαίνεται, αυτή η συμφωνία δεν επεκτείνεται στους ιδιώτες.

(Αραγε ισχυει αυτο ή οχι; Η Διαστημική Νομική τωρα αναπτύσεται και εκει εχει μια Ελληνική ομάδα βραβευτεί!!!)

http://greek.ruvr.ru/2013_06_03/114946558/

[Δροσος Γεωργιος]

Ρώσοι ερευνητές ετοιμάζονται για προσελήνωση.

Ρώσοι σχεδιαστές αναπτύσσουν ένα νέο διαστημικό σκάφος.

Σε πέντε χρόνια, μια τέτοια συσκευή προορίζεται να προσεληνώσει έναν άνθρωπο στη Σελήνη.

Το επανδρωμένο διαστημόπλοιο, το οποίο θα πάει στη Σελήνη, θα παρουσιαστεί από σχεδιαστές της εταιρείας «Ενέργεια» το Σεπτέμβριο στο Διεθνές Σαλόνι Αεροπορίας και Διαστήματος MAKS-2013. 'Ηδη όμως από τώρα υπάρχει δυνατότητα γνωριμίας με μια πλήρους κλίμακας μακέτα της συσκευής.

Το επαναχρησιμοποιούμενο σκάφος νέας γενιάς διαφέρει σε όλα τα επίπεδα από την υπάρχουσα σειρά «Σογιούζ» - από την ακρίβεια της προσεδάφισης μέχρι τη χωρητικότητα.

Στο σκάφος μπορούν να επιβαίνουν μέχρι επτά κοσμοναύτες, σε πτήσεις προς το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Μέχρι τέσσερις – στην περίπτωση αποστολής ανθρώπων στη Σελήνη.

Το - για την ώρα ανώνυμο - πρωτότυπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ποικιλία αποστολών – από πτήσεις σε τροχιά γύρω από τη Γη και συλλογή διαστημικών απορριμάτων έως και τουριστικά δρομολόγια και πτήσεις στη Σελήνη. Ο λόγος στον γενικό σχεδιαστή της εταιρίας «Ενέργεια» Βιτάλι Λόποτα:

-Μπορεί να πετάξει και να επιστρέψει στη Γη με την ταχύτητα διαφυγής. Δηλαδή, για παράδειγμα, προς τη σελήνη και πίσω. Αυτό, στο παρελθόν, δεν μπορούσαμε να το κάνουμε.

Τώρα, οι σχεδιαστές προετοιμάζονται για την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο. Εν τω μεταξύ, οι επιστήμονες του Ρωσικού Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών αναπτύσσουν μια συσκευή που πρώτη θα προσεδαφιστεί στην περιοχή της Σελήνης όπου θα πρέπει κατευθυνθεί το σκάφος. Ο εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας, 'Ιγκορ Μιτροφάνοφ εξηγεί:

-Θα προσπαθήσουμε να βρεθούμε πρώτοι στην περιοχή του νοτίου πόλου της Σελήνης. Για τη μελέτη του επιτόπιου φυσικού περιβάλλοντος . Για να επεξεργαστούμε την τεχνική και την τεχνολογία. Έτσι, ώστε το 2017 να εκτοξεύσουμε προς την περιοχή μια αρκούντως βαριά συσκευή, η οποία θα μεταφέρει πολύ περισσότερα επιστημονικά όργανα.

Το επόμενο βήμα, λέει ο ειδικός του Ινστιτούτου Διαστημικής Έρευνας, 'Ιγκορ Μιτροφάνοφ, θα είναι η μεταφορά πολικού σεληνιακού έδαφους στη Γη. Στα εργαστήρια στη Γη, οι επιστήμονες θα είναι να το μελετήσουν σε όλες άκρως διεξοδικά.

Και μετά από αυτό θα δημιουργηθεί διαστημικός σταθμός σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Από αυτό ακριβώς το σημείο, είναι πολύ πιθανό, ο άνθρωπος να κατευθυνθεί για πρώτη φορά στον 'Αρη.

http://greek.ruvr.ru/2013_06_15/115858523/

[trex]

Η μεγαλύτερη Πανσέληνος του έτους

 

Την ερχόμενη Κυριακή, 23 Ιουνίου, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα αρκετά ενδιαφέρον φαινόμενο, την μεγαλύτερη Πανσέληνο του έτους. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτό συμβαίνει κάθε Αύγουστο, που φυσικά δεν είναι σωστό αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη.

 

Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα.

 

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα. Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Για παράδειγμα το πλησιέστερο περίγειο της Σελήνης το 2013 είναι στις 23 Ιουνίου (357.014 χιλιόμετρα), ενώ το μεγαλύτερο απόγειο ήταν στις 10 Ιουνίου (406.485 χιλιόμετρα). Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη.

 

Η μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη (από κέντρο σε κέντρο) είναι 384.400 χλμ., ενώ στο περίγειό της βρίσκεται περίπου σε απόσταση 356.400 χλμ. και στο απόγειό της στα 406.700 χλμ. Υπάρχει δηλαδή μια διαφορά 50.000 χλμ. περίπου μεταξύ περιγείου και απογείου. Επόμενο είναι ότι στο περίγειό της η Σελήνη φαίνεται μεγαλύτερη απ’ ότι στο απόγειο, όπως επίσης κάποιο από τα 12 περίγεια ενός έτους θα είναι το πλησιέστερο και άρα η Σελήνη θα φαίνεται ως μεγαλύτερη του έτους ιδιαίτερα μάλιστα εάν συμπέσει την ίδια ημέρα να έχουμε και Πανσέληνο, όπως συμβαίνει φέτος στις 23 Ιουνίου!

 

Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκ αθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις. Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας. Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν τη Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες.

 

Στην αρχαιότητα η Σελήνη λατρεύτηκε σαν θεά. Για τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους η Σελήνη ήταν η θεά του κυνηγιού Άρτεμις που με το φως της βοηθούσε τους κυνηγούς να βλέπουν μεσ’ τη νύχτα. Η αγνή πανέμορφη παρθένα, η κυνηγός θεά, ήταν για τον Όμηρο το πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς. Στη Σελήνη απέδιδαν επίσης τη νυχτερινή δροσιά και τις βροχές, γι’ αυτό ονόμαζαν την Άρτεμη «Ποτάμια» και την λάτρευαν κοντά σε πηγές και λίμνες όπου πίστευαν ότι λούζονταν μαζί με τις Νύμφες μακριά από τα βέβηλα μάτια των ανδρών. Ακόμη και σήμερα σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Ινδονησίας υπάρχουν φυλές που τη λατρεύουν με παρόμοιο τρόπο.

 

Στην κλασική εποχή, οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της Σελήνης, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο μηχανισμός των φάσεών της. Υπέθεσαν λοιπόν ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Επειδή όμως το φως του Ήλιου φωτίζει καθημερινά διαφορετικές περιοχές της πλευράς της που είναι στραμμένη προς τη Γη, βλέπουμε τη Σελήνη να αλλάζει μορφή συνεχώς ανάλογα με το πώς φαίνεται από τη Γη. Έτσι όταν η Σελήνη βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση με τον Ήλιο στρέφει προς εμάς το μη φωτιζόμενο ημισφαίριό της, οπότε λέμε ότι έχουμε Νέα Σελήνη ή Νουμηνία.

 

Με την πάροδο των ημερών η Σελήνη μετατοπίζεται στην τροχιά της και έτσι από τη Γη αρχίζουμε να βλέπουμε όλο και μεγαλύτερο μέρος του φωτιζόμενου ημισφαιρίου της. Όταν η αποχή της από τον Ήλιο είναι 90 μοίρες, φαίνεται να είναι φωτισμένη κατά το 1/2, και η φάση αυτή ονομάζεται πρώτο τέταρτο. Η κίνηση συνεχίζεται μέχρις ότου η Σελήνη βρίσκεται σε αντίθεση προς τη θέση του Ήλιου, βρίσκεται δηλαδή απέναντι από τον Ήλιο με την Γη στη μέση, οπότε εμείς βλέπουμε από τη Γη ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριό της και λέμε ότι έχουμε Πανσέληνο. Τότε η Σελήνη ανατέλλει όταν ο Ήλιος δύει.

 

Ο χρόνος όμως κυλάει και η Σελήνη συνεχίζει την κίνησή της γύρω από τη Γη μέχρις ότου βρεθεί στη φάση του τελευταίου τέταρτου. Τέλος, η Σελήνη ξανάρχεται σε σύνοδο με τον Ήλιο, οπότε έχουμε και πάλι Νουμηνία ή Νέα Σελήνη. Από τη μια σύνοδο ως την επομένη, για τη συμπλήρωση δηλαδή όλων των φάσεων της Σελήνης, χρειάζονται περίπου 29,5 ημέρες, και για την ακρίβεια 29 ημέρες 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μας μήνας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που τα πρώτα ημερολόγια βασίζονταν σε έναν κύκλο σεληνιακών μηνών.

 

Υπάρχει όμως και ο άλλος «μήνας», όπως είπαμε, που ονομάζεται «αστρικός μήνας», και είναι ο πραγματικός χρόνος μιας πλήρους περιφοράς της Σελήνης γύρω από τη Γη αφού μετράει την χρονική περίοδο μεταξύ δύο διαδοχικών περασμάτων της Σελήνης μπροστά από ένα δεδομένο άστρο. Η κίνηση αυτή γίνεται εμφανής καθώς η θέση της Σελήνης ανάμεσα στα άστρα αλλάζει από νύχτα σε νύχτα. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 ημέρες, και για την ακρίβεια 27 ημέρες 7 ώρες, 43 λεπτά και 11,5 δευτερόλεπτα.

 

Η αιτία της μεγαλύτερης διάρκειας του συνοδικού μήνα σε σχέση με τον αστρικό μήνα είναι αρκετά απλή: Κατά τη διάρκεια ενός μήνα, το ντουέτο Γη και Σελήνη έχει διασχίσει μια αρκετά μεγάλη απόσταση γύρω από τον Ήλιο. Έτσι όταν η Σελήνη έχει ολοκληρώσει μία πλήρη περιφορά της γύρω από τη Γη, πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον πάνω από δύο ακόμη ημέρες για να ξαναγυρίσει στην ίδια γραμμική σχέση που είχε με την Γη και τον Ήλιο ώστε να δημιουργηθούν οι ίδιες πάλι προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για να έχει την ίδια φάση με αυτή με την οποία άρχισε την τροχιά της γύρω από τη Γη

 

http://physicsgg.me/2013/06/21/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82/

[Δροσος Γεωργιος]

Στείλτε το δικό σας «σκάφος» στη Σελήνη.

Οι φίλοι του Διαστήματος έχουν τώρα την ευκαιρία να σχεδιάσουν και να στείλουν ένα «σκάφος τσέπης» στο Διάστημα.

Το πρόγραμμα ονομάζεται Pocket Spacecraft και απευθύνεται στο ευρύ κοινό μέσω της ιστοσελίδας Kickstarter. Οι ενδιαφερόμενοι με ένα ποσό γύρω στα 150 ευρώ μπορούν να σχεδιάσουν το δικό τους σκάφος που θα ταξιδέψει στη Σελήνη. Δεν πρόκειται φυσικά για ένα μεγάλου μεγέθους συμβατικό σκάφος αλλά για έναν δίσκο σε μέγεθος DVD. Ο δίσκος που ονομάζεται «Scout» αποτελείται από το ίδιο υλικό με το οποίο κατασκευάζονται τα εύκαμπτα ολοκληρωμένα κυκλώματα. Για αυτό και φέρει πάνω του εύκαμπτα ηλεκτρονικά συστήματα.

Οι δίσκοι θα τοποθετηθούν σε ένα «μητρικό σκάφος» το οποίο θα εκτοξευθεί μαζί με άλλο διαστημικό φορτίο το οποίο θα μεταφέρει στο Διάστημα κάποιος εμπορικός πύραυλος εκτόξευσης. Ο ιδιοκτήτης του κάθε δίσκου θα έχει επικοινωνία με αυτόν μέσω κινητού τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού υπολογιστή ώστε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται κατά τη διαδρομή του στη Σελήνη αλλά και όταν το μητρικό σκάφος προσεδαφιστεί σε αυτή.

Για να υλοποιηθεί η αποστολή θα πρέπει να συμμετάσχουν περίπου 2.500 φίλοι του Διαστήματος αφού το συνολικό ποσό που απαιτείται είναι 400 χιλιάδες ευρώ. Το χρονικό περιθώριο για να δηλώσει κάποιος συμμετοχή και να στείλει το δικό του «σκάφος» στη Σελήνη είναι 60 ημέρες. Μέχρι στιγμής πάντως το ενδιαφέρον δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό αφού συμμετοχή έχουν δηλώσει περί τα 100 άτομα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=520490