Τι είναι χρόνος;

[KostasA]

Το θέμα της Αυτό που αποκαλούμε παρελθόν παρόν και μέλλον απλώς υπάρχει και ο χρόνος εκτείνεται από μια συγκεκριμένη στιγμή και προς τις δύο κατευθύνσεις όπως ακριβώς εκτείνεται ο χώρος από μια συγκεκριμένη θέση .

Στην ουσία ο χρόνος δεν ρέει, αλά υπάρχει ως μέρος μιας τετραδιάστατης δομής του γνωστού χωροχρόνου.

 

Άν και μου αρέσει πάρα πολύ η έννοια ότι ο χρόνος εκτείνεται και πρός τις δύο κατευθύνσεις και σίγουρα αποτελεί μέρος της της τετραδιάστατης δομής του σύμπαντος, δεν είμαι σίγουρος άν είναι δυνατή η αμφίδρομη κίνηση από το σύνθετο στο στοιχειώδες, από την αύξηση στην μείωση της εντροπίας του συστήματος.

 

Με εκτίμηση

 

Κώστας

[geonik]

Άν και μου αρέσει πάρα πολύ η έννοια ότι ο χρόνος εκτείνεται και πρός τις δύο κατευθύνσεις και σίγουρα αποτελεί μέρος της της τετραδιάστατης δομής του σύμπαντος, δεν είμαι σίγουρος άν είναι δυνατή η αμφίδρομη κίνηση από το σύνθετο στο στοιχειώδες, από την αύξηση στην μείωση της εντροπίας του συστήματος.

 

Είναι άληθεια υπάρχει ένα ζήτημα όσον αφορά στην μυστηριώδη ροή του χρόνου

και αυτό κυρίως, γιατί δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν μη αντιστρεπτές διαδικασίες,

που οφείλονται στην λειτουργία κυρίως του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής.

Όμως αν το σύνθετο το σπάσεις σε μικρά στοιχειώση κομάτια, τότε τίποτα δεν σε εμποδίζει να κινηθείς προς τα πίσω.

[KostasA]

Όσο αφορά τον χρόνο, άν ότι έχει γίνει, ότι γίνεται και ότι θα γίνει υπάρχει ήδη τότε η μοίρα (που πολύ δυσκολεύομαι να αποδεχτώ) δεν θα ήταν μια λάθος άποψη, εκτός και άν οι συνισταμένες οποιουδήποτε χωροχρονικού συνεχούς δημιουργούσαν κατά τον νόμο των πιθανοτήτων άπειρες πραγματικότητες.

 

Διαβάζοντας το άρθρο θυμήθηκα ένα παληό διήγημα του 1955 του Isaac Assimov (The end of eternity) στα ελληνικά "Το τέλος της αιωνιότητας και η αρχή του απείρου". Σαν υπόθεση είχε ότι παίρνοντας ενέργεια απο το Big Bang οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει ένα χρονικό ασανσέρ (από το Big Bang έως το απώτατο μέλλον) και παρέμβαιναν στην πραγματικότητα, δημιουργώντας ελεγχόμενες μεταβολές της πραγματικότητας. Το σύγγραμα τελειώνει με την καταστροφή του ασανσέρ και την αρχή του απείρου (μη ελεγχόμενου μέλλοντος).

 

Φιλικά

 

Κώστας

[Pantognost]

Πάντα με συναρπάζουν οι συζητήσεις σχετικά με τα θέματα Φυσικής Φιλοσοφίας σε αντίθεση με τις παρατηρησιακές που μου φαίνοντα πολύ πεζές. Οπότε θα πάρω το θάρρος να ανακέφαλαιώσω και να επαναλάβω δυο τρία πράγματα που είχα αναφέρει σε ένα άλλο thread.

 

Είναι πάντα καλό όταν θέλουμε να ορίσουμε κάτι να ξέρουμε σε τι πλαίσιο θέλουμε να το ορίσουμε. Για παράδειγμα στα πλαίσια της ποίησης ο χρόνος θα μπορούσε να είναι "η αιωνιότητα της μοναξιάς" ή "η στιγμή που περνά και χάνεται". Αυτό όμως δεν βοηθά και πολύ αν μιλάς για Φυσική.

 

Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω απόδειξη, απλά τα παρακάτω είναι οι βάσεις που έγιναν δεκτές σαν αξιώματα και πάνω στις οποίες τον 16ο αιώνα ξαναθεμελιώθηκε η φυσική. Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν από τα μέρη μας

 

Ας βάλουμε λοιπόν πρώτα τα βασικά πλαίσια της Φυσικής:

 

1ο Αξίωμα/αίτημα/Δόγμα: Είμαστε μέρος μόνο, ενός ευρύτερου συνολικού σύμπαντος. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαστε έξω, πέρα, ή αμέτοχοι του σύμπαντος.

 

2ο Aξίωμα/αίτημα/Δόγμα: Η παρατήρηση και το πείραμα με τα αισθητήρια όργανα ή με έμμεσους τρόπους (μετρητικά όργανα που έχουμε κατασκευάσει), καθώς και η λογική νοητική μας ικανότητα είναι τα μόνα εργαλεία για να ερμηνεύσουμε τον κόσμο.

 

Άρα "αντικειμενική πραγματικότητα" ορίζεται σαν το πλαίσιο των παρατηρήσεων και συμπερασμάτων που μπορεί να αντιληφθεί και να κάνει ο άνθρωπος. Μην εκπλήσσεστε, για την Φυσική ένα δέντρο που πέφτει εκεί που δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ποτέ κανείς να το ακούσει ή να συμπεράνει ότι ακούστηκε, δεν κάνει θόρυβο! Πιο απτό παράδειγμα, η θεώρηση των τροχιακών στην Ατομική Φυσική και η αρχή της απροσδιοριστίας στην Κβαντική Φυσική.

 

Σε αυτό το πλαίσιο έχω να θέσω στην κουβέντα σας τον παρακάτω ορισμό του χρόνου:

Χρόνος είναι η στοιχειώδης μεταβολή σε σύγκριση με την οποία μετρούνται όλες οι άλλες μεταβολές.

 

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε ο άνθρωπος από...πάντα, είναι ότι η πραγματικότητα μεταβάλλεται. Η καρδιά του μωρού χτυπά, πράγματα κινούνται, κάτι που ήταν ζεστό μετά κρυώνει κλπ...

Τώρα το πρώτο και μόνο γενικό αδιαίρετο και καταληκτικά ενιαίο (εμμ...είμαι υπερβολικός αλλά το κάνω επίτηδες) χαρακτηριστικό των αλλαγών είναι ότι ανεξάρτητα με το πεδίο εφαρμογής τους πάντα αντιλαμβανόμαστε το πόσο έντονες είναι αυτές οι αλλαγές. Π.χ.: πόσο απότομο είναι ένα φρενάρισμα, πόσο ομαλά αλάζει ένας ηχητικός τόνος κ.ο.κ.

 

Το νοητικό κατασκεύασμα γι αυτό το χαρακτηριστικό ήταν ο ρυθμός μεταβολής! το dx/dy που είπε κάποιος πριν (και όχι! το dx/dy δεν είναι ποιοτικά διαφορετικό από το dx/dt θα δείτε.) Όλα τα αισθητήρια όργανα του ανθρώπου έχουν φτιαχτεί για να μετράνε μεταβολές και τους ρυθμούς τους. Αν π.χ. είσαι σε ένα ήσυχο δωμάτιο και πετάξει μια μύγα σε ενοχλεί. Αν είσαι μπροστά σε μια συναυλία heavy metal δεν σε ενοχλεί καν το ουρλιαχτό του διπλανού σου.

 

Από την αρχή λοιπόν των παρατηρήσεων υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού του ανθρώπου η έννοια της παρατήρησης των μεταβολών και η, έστω ποιοτική, συγκριτική, μέτρηση του ρυθμού μεταβολής τους.

Για να μπορούν λοιπόν να μετρούν οι άνθρωποι τους ρυθμούς μεταβολής που παρατηρούσαν, κατασκεύασαν (όπως πολλά χρόνια μετά το πρότυπο μέτρο) μια πρότυπη μεταβολή με σταθερό ρυθμό, με την οποία σύγκριναν τις άλλες μεταβολές. Αυτή ήταν η ημέρα μια και ήταν πιο εύκολο να την προσδιορίσουν με την θέση του Ήλιου. Μετά βελτιωθήκαμε και φτάσαμε πια να έχουμε σαν ορισμό του χρόνου τα ραδιοκύματα των πάλσαρς. Η κεντρική ιδέα πάντως είναι ίδια.

 

Τώρα κάποιοι ήδη γράφετε για την σχετικότητα αλλά καθίστε πριν πατήσετε το "υποβολή" να σας βγάλω από τον κόπο. Ο λόγος που ο Einstein αναγκάστηκε να κάνει όλη αυτήν την ταλαιπωρία με μεταβλητούς χρόνους και εμπλοκή του χρόνου παραπάνω από απλή γραμμική μονάδα μέτρησης μεταβολών στις εξισώσεις του της Γ.Θ.Σ. (και της ειδικής Θεωρίας Σχετικότητας αλλά αυτή είναι υποσύνολο της Γενικής) οφείλεται σε παρατηρήσεις που επιβεβαίωναν την πρώτη πρόταση "αξίωμα" που επικαλέστηκα.

 

Αρκετά φαινόμενα είναι τόσο πολύπλοκα που για να μπορέσουμε να φτιάξουμε αυτοσυνεπή (μη αντιφατικά μεταξύ τους) νοητικά μοντέλα που τα ερμηνεύουν πρέπει να χρησιμοποιούμε για μέτρο σύγκρισης στοιχειώδεις μεταβολές που δεν έχουν...σταθερό ρυθμό! Δηλαδή το ίδιο το φαινόμενο για να μπορέσει να περιγραφεί πρέπει οι μεταβολές που συμβαίνουν σε αυτό να μετρούνται σε σύγκριση με ένα "πτυσσόμενο" ή "αναπτυσσόμενο" χάρακα- χρόνο.

Η μόνη βοήθεια για να κατανοήσετε αυτόν τον τρόπο σκέψης μου έρχεται από τα μαθηματικά. Υπάρχουν άπειροι ακέραιοι αριθμοί. Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψεις το πόσο είναι το υπόλοιπο από δύο τούρτες αν φάει κάποιος την μισή χωρίς να χρησιμοποιήσεις άλλους νέους αριθμούς, τα κλάσματα. Ακόμη καλυτερα, ακόμα και τους κλασματικούς αριθμούς να χρησιμοποιεί κανείς δεν είναι δυνατόν να αναφέρει πόσο, με μαθηματική ακρίβεια, είναι το μήκος της κλωστής που συνδέει τις άκρες δύο πασσάλων 1 μέτρου που έχουν τις άκρες τους κάθετα κολημμένες μεταξύ τους. Χρειάζεται τους πραγματικούς αριθμούς, τις ρίζες.

Έτσι και στο νοητικό μοντέλο του Einstein χρειάζεται μεταβλητός χρόνος για να μπορεί να περιγραφεί με ακρίβεια και συνέπεια η γενικευμένη πραγματικότητα που παρατηρήθηκε.

 

Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε για όλα τα υπόλοιπα αλλά ας θυμομασται να κρατάμε και μια "πισινή" όταν μιλάμε για "αντικειμενική πραγματικότητα" και τα "Όντως όντα"

 

The beauty is in the eyes of the beholder

 

[Vagelford]

Άρα "αντικειμενική πραγματικότητα" ορίζεται σαν το πλαίσιο των παρατηρήσεων και συμπερασμάτων που μπορεί να αντιληφθεί και να κάνει ο άνθρωπος. Μην εκπλήσσεστε, για την Φυσική ένα δέντρο που πέφτει εκεί που δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ποτέ κανείς να το ακούσει ή να συμπεράνει ότι ακούστηκε, δεν κάνει θόρυβο! Πιο απτό παράδειγμα, η θεώρηση των τροχιακών στην Ατομική Φυσική και η αρχή της απροσδιοριστίας στην Κβαντική Φυσική.

 

Αυτό το ρεύμα που κυριαρχεί στα βιβλία εκλαΐκευσης της κβαντομηχανικής και έχει μάλλον τις ρίζες του στην ερμηνεία της Κοπεγχάγης, δεν είναι συμβατό με την αντίληψη που έχουμε σήμερα για την κβαντομηχανική (και κατά τη γνώμη μου λάθος).

 

Στο παραπάνω παράδειγμα, το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι η κβαντομηχανική δεν μπορεί να σου πει τι έγινε και όχι ότι το δέντρο δεν έκανε θόρυβο.

[Pantognost]

Συμφωνώ ότι υπεραπλούστευσα και έτσι μπορούσα να παρερμηνευθώ.

Για την ακρίβεια αυτό που πρέπει να πεις είναι ότι σύμφωνα με την φυσικη δεν υπάρχει δυνατότητα να μάθεις τι έγινε. Οπότε εκτός και αν πάμε στα πλαίσια της μεταφυσικής, το αν το δέντρο κάνει θόρυβο ή όχι δεν μας αφορά.

 

Γι αυτό και η διδασκαλία του μοντέλου του ατόμου με τα ηλεκτρόνια γύρω γύρω σε τροχιές συνήθως δημιουργεί παρανοήσεις. Τα τροχιακά δεν είναι το blur της κίνησης των ηλεκτρονίων όπως και η αρχή της απροσδιοριστίας δεν είναι η αδυναμία παρατήρησης χωρις εργαλεία.

 

Και τα δύο, μαζί με όλη σχεδόν την σύγχρονη φυσική (με εξαίρεση ίσως τα τελευταία απομεινάρια του γεωμετροδυναμικού φορμαλισμού στην θεωρία των χορδών) είναι απόπειρες να εκφραστεί μαθηματικά και να εξεταστούν οι φυσικές συνέπειες της απλής αρχής της φυσικής φιλοσοφίας ότι δεν υπάρχει δυνατότητα παρατήρησης του Συν-παντός από έξω. Οτι το κάτι πέρα από το σύνολο της ύπαρξης είναι οντολογικό παράδοξο.

 

Ο "αντικειμενικός" "εξωτερικός" παρατηρητής στα πλαίσια μιας συνολικής θεωρίας των όλων ανήκει στα χωράφια της Θεολογίας ή της μεταφυσικής.

 

but we digress...

[human]

Καταρχήν να πω ότι είναι η πρώτη φορά που γράφω αλλά η αμέτρητη φορά που διαβάζω! Δυστυχώς δεν έχω τις γνώσεις που έχουν πολλοί εδώ οπότε προς το παρόν διαβάζω και ψάχνω ταξιδεύοντας στις σελίδες του φόρουμ…

 

Για το χρόνο το οποίο το θεωρώ από τα ποιο ενδιαφέροντα θέματα εγώ τον αντιλαμβάνομαι ως εξής.

Ο χρόνος για μένα είναι αυτό που προκαλεί την εξέλιξη τον πραγμάτων Είναι μια δύναμη που παρασύρει τα πάντα να γέννιουνται να ωριμάζουν να εξελίσσονται και να πεθαίνουν. Είναι μια δύναμη που έχει σταθερή τιμή-ταχύτητα. Ανάλογα με το που εφαρμόζεται φέρνει και διαφορετικά αποτελέσματα. Θεωρητικά μέσα σε μια μαύρη τρύπα ο χρόνος δεν κυλάει… αν μπαίναμε δλδ μέσα σε μια μαύρη τρύπα για 5 λεπτά, μπορεί όταν θα βγαίναμε ο χρόνος να είχε κυλήσει 1000 χρόνια… αν ξέραμε ακριβώς την ταχύτητα του θα ξέραμε ακριβώς για 1 λεπτό παραμονής σε μια μαύρη τρύπα πόσο θα κυλούσε ο χρόνος έξω από αυτήν. Άρα ο χρόνος “τρέχει” με κάποια ταχύτητα…ίσως είναι η ταχύτητα που διαστέλλεται το σύμπαν.

[Pantognost]

Αυτό που έχεις στο μυαλό σου φίλε human καταλαβαίνω ότι είναι το ίδιο με αυτό που έχω κι εγώ σαν έννοια του χρόνου. Απλά μια διευκρίνηση.

Δύναμη είναι αυτό που προκαλεί μια αλλαγή (ταχύτητας, θέσης οτιδήποτε).

ο χρόνος δεν μπορεί να είναι δύναμη γιατί χρειάζεται για τον ορισμό της έννοιας δύναμη.

Ο χρόνος δεν μπορεί να έχει ταχύτητα γιατί αν δεν υπήρχε χρόνος δεν θα υπήρχε ταχύτητα.

Με άλλα λόγια ο χρόνος δεν είναι ούτε δύναμη ούτε ταχύτητα για τον ίδιο λόγο που η ζάχαρη δεν είναι ούτε μαρμελάδα ούτε τούρτα παρότι περιέχεται και στα δύο...

[eleftheria-kefalonia]

Γνωρίζει κάποιος την απάντηση; Είναι μια μεταβλητή που υπάρχει σε όλες σχεδόν τις εξισώσεις. Και όμως έχω την εντύπωση ότι ακόμα δε ξέρουμε τι είναι. Όλες οι άλλες διαστάσεις είναι σταθερές. Το 1 μέτρο θα είναι 1 μέτρο όπου και να το πας. Ο χρόνος όμως δεν είναι σταθερός. Το πρώτο δευτ. μετά τη μεγάλη έκρηξη, αν πράγματι έγινε, δεν ήταν το ίδιο με το δευτ του τώρα, όλα αυτά ως απόροια της θεωρίας της σχετικότητας του Αινστάιν. Πάντως απ' ότι φαίνεται ο χρόνος δεν είναι σίγουρα αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας, αφού ,αν υπάρχει χρόνος, ως υπόσταση, ενέργεια, δε ξέρω τι, τα ρολόγια δε μετράνε αυτό αλλά έχουν ένα σταθερό ρυθμό, εκτελούν μια μηχανική ταλάντωση την οποία εμείς αυθαίρετα τους προσδώσαμε.

Πολύ καλή ερώτηση όμως αν το καλοσκευτούμε μιλάμε για πράγματα σχετικά.Και ο χρόνος αν τον δεχτούμε όπως τον παρουσιάζει ο Αϊνστάιν στη Θεωρία της Σχετικότητας είναι μία "ποσότητα" με πολλά μη απτά σημεία, σχεδόν ακατανόητη για τον ανθρώπινο νου αφού δεν αντιλαμβανόμαστε τη τέταρτη διάσταση!Το σίγουρο όμως είναι πως δεν έχει απλά την έννοια που χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητα μας.

[nansy]

Xρόνος,εννοείται η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν,το παρόν και το μέλλον θεωρούμενη ώς σύνολο.Γενικά χρόνος χαρακτηρίζεται η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρόν στο μέλλον.Οι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος ''κυλάει'' με τον ίδιο ρυθμό και μόνο πρός μια κατεύθυνση-από το παρελθόν προς το μέλλον.Πάρα αυτά όπως εξηγεί και η ειδική θεωρία της σχετικότητας αυτή η κίνηση μπορεί να επιβραδυνθεί με ασύληπτα μεγάλες ταχύτητες.

 

Επιπλέον,είναι μια έννοια που απασχολεί και την επιστήμη αλλά και την φιλοσοφία.Πολλοί ασχολήθηκαν με τον χρόνο όπως ο Αριστοτέλης,Επίκουρος και ο Διόδωρος Κρόνος από την αρχαιότητα όπως και στην σύγχρονη εποχή για παράδειγμα ο Τζορτζ Μπέρκλει,Εμμανουέλ Καντ και άλλοι.Πολλοί θεωρούν τον χρόνο ώς μια υπάρκτή ποσότητα που καθορίζει τις χρονικές στιγμές στις οποίες γίνονται οι μεταβολές που συμβαίνουν γύρω μας.Άλλοι θεωρούν τον χρόνο μια ευρύτερη έννοια που η οποία ''κατασκευάστηκε'' και κατανοείται από τις ανθρώπινες αισθήσεις και μόνο για να εξυπηρετούν αυτές.

[Μάχη]

Βλέπω ότι το θέμα καλά κρατεί...κι εγώ πήγα και το απάντησα αλλού! Στο post Υπερσφαίρα της Tzaprazi.

Όποιος θέλει, θα το βρει εκεί.

[Pantognost]

Xρόνος,εννοείται η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν,το παρόν και το μέλλον θεωρούμενη ώς σύνολο.Γενικά χρόνος χαρακτηρίζεται η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρόν στο μέλλον.Οι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος ''κυλάει'' με τον ίδιο ρυθμό και μόνο πρός μια κατεύθυνση-από το παρελθόν προς το μέλλον.Πάρα αυτά όπως εξηγεί και η ειδική θεωρία της σχετικότητας αυτή η κίνηση μπορεί να επιβραδυνθεί με ασύληπτα μεγάλες ταχύτητες.

 

Επιπλέον,είναι μια έννοια που απασχολεί και την επιστήμη αλλά και την φιλοσοφία.Πολλοί ασχολήθηκαν με τον χρόνο όπως ο Αριστοτέλης,Επίκουρος και ο Διόδωρος Κρόνος από την αρχαιότητα όπως και στην σύγχρονη εποχή για παράδειγμα ο Τζορτζ Μπέρκλει,Εμμανουέλ Καντ και άλλοι.Πολλοί θεωρούν τον χρόνο ώς μια υπάρκτή ποσότητα που καθορίζει τις χρονικές στιγμές στις οποίες γίνονται οι μεταβολές που συμβαίνουν γύρω μας.Άλλοι θεωρούν τον χρόνο μια ευρύτερη έννοια που η οποία ''κατασκευάστηκε'' και κατανοείται από τις ανθρώπινες αισθήσεις και μόνο για να εξυπηρετούν αυτές.

 

Χμμ....όντως η συζήτηση καλά κρατεί!!!

Ο χρόνος είναι η κίνηση της ύπαρξης στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Δηλαδή χρόνος είναι η κίνηση της ύπαρξης στα διάφορα σημεία του...χρόνου???!!? Κυκλικός ορισμός άξιος του Καντ που τους όρισε.

Αν ξεφύγουμε από τον εμπειρισμό δεν βλέπω πιο ουσιώδη ορισμό από αυτόν που συζητούσαμε περίπου 1-2 σελίδες πίσω (αν δεν βαριέστε δείτε στην σελ 7 να μην τα ξαναγράφω):

"Χρόνος είναι η στοιχειώδης μεταβολή σε σύγκριση με την οποία μετρούνται όλες οι άλλες μεταβολές."

 

Τώρα αν θελήσουμε να μπούμε στην διαδικασία να πούμε αν ο χρόνος είναι αντικειμενικό μέγεθος ή υποκειμενικό κατασκεύασμα έχουμε μια πιο ουσιώδη κουβέντα να αναδύεται: Υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα ανεξάρτητη παρατηρητών ή αν δεν υπήρχαν οι παρατηρητές δεν θα υπήρχε και το παρατηρούμενο? Μια ιστορία που από τον 17ο αιώνα τέθηκε και δεν θα απαντηθεί ποτέ γιατί είναι θέμα πίστης και όχι αποδείξεως (πίστης όχι θρησκευτικής, πεποίθησης εννοώ)

[nansy]

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω ότι "Χρόνος είναι η στοιχειώδης μεταβολή σε σύγκριση με την οποία μετρούνται όλες οι άλλες μεταβολές." Θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή.

 

Επίσης,αν ο χρόνος είναι αντικειμενικός ή όχι,ο Κάντ αρνιόταν την αντικειμενική ύπαρξη της αρχής της αιτιότητας,που είχε διατυπωθεί πριν 100 χρόνια από τον Καρτέσιο και ήθελε ''τίποτα να μην γίνεται από το μηδέν''.Σύμφωνα με την άποψη του,ο χρόνος και ο χώρος δεν αποτελούν ιδιότητες της φύσης,αλλά δυνατότητες της ανθρώπινης γνωστικής ικανότητας.Δηλαδή ο χρόνος,σύμφωνα με τον Κάντ είναι ένα υποκειμενικό μέσο γνώσης των πραγμάτων.

 

Πέρα όμως από τις αντιλήψεις του Κάντ,ο αντικειμενικός χρόνος για τον Νεύτωνα εξαρτάται από τον χώρο μέσα στον οποίο εξελίσσεται.Κατά τον Νεύτωνα,ο απόλυτος,μαθηματικός ή αληθινός χρόνος έχει αφ' εαυτού την ιδιότητα να ρέει ομαλά.Χάρη στο φαινόμενο της κίνησης,που γεννά το μέγεθος της ταχύτητας,μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε φανταστικές τομές στη συνεχή ροή του,δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ύπαρξης πεπερασμένων κομματιών του χρόνου που γενικεύονται κάτω από τον ορισμό ''διάρκεια''.

 

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω με την ειδική Θεωρία της Σχετικότητας,έρχεται σε αντίθεση των λεγομένων του Νεύτωνα καθώς ο χρόνος δεν αποτελεί μια ακατάπαυστα ρέουσα ουσία αλλά ένα σχετικό μέγεθος,που η τιμή εξερτάται από την ταχύτητα του παρατηρητή,ο οποίος κάνει τη μέτρηση.

 

Μπορούμε όμως να παρατηρήσουμε ότι ενώ ο χρόνος κατά τον Αινσταιν για τα ταχύτητες που προσεγγίζουν ή φτάνουν την ταχύτητα του φωτός,θεωρητικά,είναι στην ουσία μια νέα διάσταση που υπόκειται ανάλογα με τις συνθήκες,για πολλές μικρές ταχύτητες όμως σαυ αυτές που παρατηρούνται στη Γη ισχύει ο χρόνος κατά τον Νεύτωνα,όπου μετρούμενος σε μονάδες(ωρες,ημέρες κτλ) διευκολύνει την καθημερινή ζωή..

 

Ίσως είχε δίκιο ο Ι.Ράμπι όταν διατυπώνει την άποψη ''με την ανάπτυξη της φυσικής η έννοια του χρόνου έχει γίνει τόσο ασαφής,ώστε κανένας πια δεν είναι βέβαιος ότι ισχύει η συμμετρία των φυσικών νόμων ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον.

 

Τι είναι λοιπόν χρόνος?Ασφαλώς η σύγχρονη επιστήμη και διανόηση δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη..

[John Stargazer]

καλησπέρα και απο εμένα φίλοι... στο ερώτημα " τι είναι ο χρόνος?" ίσως να μην δωθεί ποτέ απάντηση για τον εξής απλούστατο λόγο. θα αναγκαστώ να υποπέσω σε εκείνο το "κλισέ" που λέει οτι για να μπορούσε κάποιος να κατανοήσει την 4η διάσταση , θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να βρεθεί "κάπου" ως " εξωτερικός παρατηρητής" , ωστε να μπορέσει να συλλάβει την ολότητα του. το σίγουρο (όσο μπορεί κανείς να έχει βεβαιότητα μέσα απο τις μελέτες και τις πραγματείες των επιστημόνων) είναι πως πρόκειται για μία "διάσταση" που μπορεί να εμπίπτει στις διατάξεις και να αποκτά τις ιδιότητες των 3ων διαστάσεων του χώρου , δηλαδή στρέβλωση , συστολή ή διαστολή. αυτός ο απλός ορισμός δεν επαρκεί , φυσικά , για να οριστεί και να κατανοηθέι ο χρόνος στην πλήρη φύση του. αυτό που πιστέυω προσωπικά είναι η άποψη οτι ίσως αποτελεί σφάλμα τον να μιλάμε για χώρο ή χρόνο χωριστά , μιας και τα δυο αυτά μεγέθη αποτελούν ένα συνυφασμένο σύνολο και τα οποία διαχωρίζονται προς την αυτονόητη "εξυπηρέτηση" του 3διαστατου εγκεφαλου μας. μάλλον θα αργήσει η στιγμή που θα μιλήσουμε με βεβαιότητα για μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα και για ταξίδια στο χρόνο , καθώς το σύμπαν αποδεικνύεται "άσπλαχνα" περίπλοκο για εμάς αλλά αυτή είναι η μαγεία και η ομορφιά άλλωστε ... θα συνιστούσα στους φίλους/ες που ενδιαφέρονται για το χρόνο να διαβάσουν σχετικά με τη θεωρία των κώνων φωτός. είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και παρουσιάζει (θεωρητικά πάντα) έναν τρόπο βάσει του οποίου θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε το πολυπόθητο ταξίδι στο χωροχρονικό συνεχές....

Time what is time

I wish I knew how to tell You why

It hurts to know

Aren't we machines

Time what is time

Unlock the door

And see the truth

Then time is time again.... (blind guardian)

[nansy]

Κώνος φωτός??

 

Είχα διαβάσει για τον κώνο του Minkowski.Έλεγε ότι κατά ανάλογο τρόπο μπορούμε να αναπαραστήσουμε το φαινόμενο «εκπομπή ενός ηλεκτρομαγνητικού σήματος» σε ένα υποθετικό χώρο δύο χωρικών διαστάσεων χρησιμοποιώντας άξονες x και y και τρίτο άξονα με τιμές τα γινόμενα «ταχύτητα του σήματος επί τον χρόνο» ct . Με αρχή των αξόνων το γεγονός «εκπομπή του σήματος» τωρα, το γεγονός «άφιξη του σήματος σε κάποιο χωροχρονικό σημείο του μέλλοντος» θα παριστάνεται με ένα γεωμετρικό σημείο της κωνικής επιφάνειας με την κορυφή προς τα κάτω και - εφόσον κατά για τη διάδοση του σήματος στις δύο διαστάσεις με ταχύτητα c ισχύει x = y = ct – η γωνία που θα σχηματίζει κάθε γενέτειρα του κώνου με το οριζόντιο επίπεδο θα είναι γωνία 450 . Εύκολα συμπεραίνεται ότι τα γεωμετρικά σημεία στο εσωτερικό της κωνικής επιφάνειας με την κορυφή προς τα κάτω θα αντιστοιχούν σε γεγονότα - αφίξεις μηνυμάτων που ταξιδεύουν με ταχύτητα μικρότερη από εκείνη των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που είναι και ταχύτητα του φωτός. Συμπεραίνεται επίσης ότι τα γεωμετρικά σημεία έξω από τον κώνο δεν αντιστοιχούν σε γεγονότα του μέλλοντος διότι η άφιξη κάποιου αντίστοιχου μηνύματος θα απαιτούσε ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη © του φωτός και τέτοια ταχύτητα δεν υπάρχει. Ο «πάνω κώνος» αναφέρεται σε γεγονοτα του μελλοντος, εφόσον έχουμε δεχθεί ότι η αρχή των αξόνων (το γεγονός της εκπομπής του σήματος) είναι το τωρα.Ο άλλος κώνος που βρίσκεται σε συμμετρική θέση και έχει κι αυτός ως κορυφή στην αρχή των αξόνων αντιστοιχεί σε γεγονότα του παρελθόντος.

 

 

Βέβαια ο κώνος φωτός δεν προυποθετει και την ύπαρξη μαυρων τρύπων για υποθετικές μετακινήσεις στο χωροχρονικό συνέχες?? Και πρέπει να αποδειχθεί και η ύπαρξη των λευκών οπών αν δεν κάνω λάθος...που σημαίνει ότι θέλουμε δρόμο ακόμη..