Τι αστροπαρατηρήσατε σήμερα;;;

[supernovus]

Σ'ευχαριστώ για τη βοήθεια, Άγγελε. Θα δοκιμάσω εκεί - φαίνεται να είναι αρκετά γρήγορο.

Σχετικά με παρατηρήσεις τώρα, σήμερα ήταν η 5η βραδυά που προσπαθώ να εντοπίσω τον Μ31 (Γαλαξίας της Ανδρομέδας) απ' το μπαλκόνι του σπιτού. Στάθηκε για άλλη μια φορά αδύνατο.

Κατ'αρχήν προσπαθώ από την Κασσιόπη. Αν έχω καταλάβει καλά, πρέπει να βρίσκεται περί τις 12° δεξιότερα του Shedir, πάνω στην ευθεία που ενώνει τον τελευταίο με τον (π) της Ανδρομέδας. Δεν διακρίνω τίποτα.

Έπειτα προσπαθώ από τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Ο γαλαξίας θα πρέπει να βρίσκεται περί τις 5° αριστερά (δηλ. προς την Κασσιόπη) απ' τον Mirach. Τίποτα

Ίσως κάνω κάτι λάθος. Ίσως φταίει και το ότι γύρω μου υπάρχουν πολλές πολυκατοικίες, και δεν μπορώ να έχω μεγάλο εύρος οπτικού πεδίου, ώστε να έχω και σαφή αντίληψη του σχήματος των αστερισμών στον ουρανό.

Αργότερα βγαίνει και η Σελήνη, και ....η καταστροφή ολοκληρώνεται.

Πάντως από βδομάδα μου δίνεται η δυνατότητα να αποδράσω. Θα είμαι στην Κεφαλλονιά. Και φυσικά δεν θα αφήσω την ευκαιρία να περάσει. Ο ουρανός θα είναι σίγουρα σκοτεινότερος. Υπομονή λοιπόν και μετράμε ώρες ανάποδα.

[Γιάννης Ευφραιμίδης]

Μάνο είσαι ακόμα χωρίς χάρτη;

Στο χάρτη που επισυνάπτω είναι εύκολο να καταλάβεις

πως θα το βρείς.

Μια δυο φορές και δεν θα τον ξαναχρειαστείς!

Το κυκλάκι αριστερά είναι πεδίο ερευνητή 6 μοιρών.

Βέβαια από την Αθήνα δύσκολα τα πράγματα αλλά

εκεί που θα πας θα τον δείς σίγουρα!

Καλές παρατηρήσεις!

[supernovus]

Αμ, αυτό είναι το αστείο, Γιάννη μου, ότι ΕΧΩ χάρτη

Εκτός απ' αυτούς του Nightwatch έχω πάρει και έναν της Orion, και τώρα (όπως είδες και πιο πάνω στην συζήτηση με τον Άγγελο) ψάχνομαι για το Pocket sky atlas. Ή μήπως να προτιμήσω το Uranometria; Έτσι κι αλλιώς στο bookdepository μάλλον θα προσπαθήσω.

Βεβαίως σ' ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να μου στείλεις αυτόν, που έχει και μετρητή (φαντάζομαι αυτό χρησιμεύει στο telrad, ε; )

Το κακό είναι ότι παρότι νομίζω ότι ξέρω που πρέπει να ψάξω, δεν τον βλέπω. Ας ελπίσουμε στην Κεφαλλονιά. Η ίσως πρέπει να πάω και σε κανέναν οφθαλμίατρο

[B.D. Foxmoor]

Για την Ανδρομέδα, απ'το μπαλκόνι μου στο Βύρωνα (τέρμα φωτορυπασμένο) με τηλεσκόπιο φαίνεται εύκολα.Πάντα την ψάχνω απ'τον Mirach και τον μ-Ανδ.

Με κυάλια δεν το έχω προσπαθήσει, εσείς με τι όργανο το προσπαθείτε?

 

Για τους χάρτες, η Uranometria είναι χάρτης για πραγματικά σκοτεινό ουρανό!

Σε καμιά περίπτωση για μέσα από Αθήνα, παρά μόνο για βουνό.

Και για αρχή είναι και λίγο δύσχρηστος, ύστερα συνηθίζεις!

 

Κατά τη γνώμη μου πάρτε και τους 2 αν θα βγαίνετε στο βουνό με το τηλεσκόπιο.Αλλιώς μείνετε με τον Pocket Sky Atlas που όταν είμαι Αθήνα και περίχωρα (Κιθαιρώνα, Κιούρκα) καλύπτει το 100% των παρατηρήσεών μου.

[kookoo_gr]

αφου εγκατασταθηκα στην κεφαλονια και εφερα και το dob 8'' μετα απο ενα μηνα, εκανα την απαραιτητη ευθυγραμμιση και αποφασισα εχθες μια δοκιμαστικη εξορμηση. στα μειον της χθεσινης εξορμησης ειναι το γεγονος οτι ειχα πεντε κολωνες να φωτιζουν απο μακρυα το σημειο παρατηρησης, το οποιο ηταν ενα χωραφι 200 μετρα πιο μακρυα απο το σπιτι που μενω. φυσικα ρωτησαμε τους γειτονες αν ενοχλω και τους καλεσσα να δουν και αυτοι αν θελουν.

 

η βραδυα ξεκινησε κατα τις 10 το βραδυ με πρωτο στοχο τον κρονο. μιας και ηταν χαμηλα στον οριζοντα και υπηρχε υγρασια που κολαγε επανω σου εκεινη την ωρα δεν φαινοντουσαν αρκετες λεπτομεριες. αφου επεσε σκοταδι συνεχισα στον σκορπιο και στο Μ4 ο οποιος εντοπιστηκε αρκετα γρηγορα και τον θαυμασα για κανα 5λεπτο. μιας και ημουν σχετικα κοντα συνεχισα στον τοξοτη με πρωτο στοχο το Μ22. θαυμασιο σφαιρωτο σμηνος σχεδον ισαξιο με το Μ13. παρεα με την μυρωδια απο τα φρυγανα που ξεσηκωνα και τα νυχτολουδουδα του γειτονα συνεχισα στον τοξοτη με τα υπολοιπα σφιαρωτα σμηνη που εχει αλλα δυστηχως χωρις τυχη μιας και ηταν ακομα χαμηλα. δεν πειραζει ομως θα επανελθω αργοτερα.

 

συνεχισα στον Μ51 στην μεγαλη αρκτο οπου οπως παντα με αφηνει εκπληκτο το θεαμα του συγκεκριμενου γαλαξια και μια και δυο συνεχισα στο Μ57 (Ring nebula) εδω κανουμε σταση και το θαυμαζουμε με ολα τα προσοφθαλμια που εχω και με το UHC φιλτρο. επομενη σταση το Μ103 στην κασιοπη και συνεχεια προς τον ηρακλη για το Μ13 αλλα λογω του οτι ειναι στο ζενιθ και μιας και κοντευα να παθω αυχενικο μετα απο μιση ωρα προσπαθεια το αφησα για αλλη μερα. συνεχιζω προς το Μ71 στο βελος και στο αψε σβησε χαζεψα και αυτο το σμηνος. αφου ημουν διπλα στο αετο χαζεψα λιγο στον Altair και λεω να ριξω λιγο το τηλεσκοπιο στο milky way στην τυχη να γεμισει το προσοφθαλμιο με αστερια. το φαρδος το ατελειωτο επεσα πανω στο Μ26 και αφου χαζεψα για λιγη ωρα προχωρησα παλι στον τοξοτη για τα υπολοιπα σφιαρωτα σμηνη. αμεσως μπηκαν τον προσοφλαμιο ο Μ54, Μ70 και Μ69. συνεχισα με το ε του τοξοτη. ωραιος διπλος αστερας διακρινοντας τον εναν απο τους δυο ηλιους κατακκοκινο με την βοηθεια του UHC φιλτρου που εχω. συνεχιεα με τα NGC 6624, NGC 6569 και NGC 6638. την στιγμη ομως που εντοπισα το NGC 6528 ηλθαν οι γειτονες για να δουν και αυτοι απο το τηλεσκοπιο.

 

η πρωτη αντιδραση του πιτσιρικα που εχουν ηταν να πει ''προσοχη μην πυροβολησει με το κανονι κανα γειτονα'' . εκεινη τη στιγμη το προγραμμα παρατηρησης αλλαξε και εβαλα στο στοχαστρο ξανα το Μ22 και το Μ57 να δουν μεχρι να σηκωθει αρκετα ο Διας. αφου ανεβηκε αρκετα ψηλα μετα απο κανα μισαωρο μπηκε και ο διας στο στοχαστρο μαζι με τα 4 φεγγαρια του, Ιω, Ευρωπη , Γανυμηδης και Καλλιστω. οι λεπτομεριες του ομως ηταν ασαφεις λογω κακου seeing. φτανοντας η ωρα κατα τις 00:30 αποφασισα να τα μαζεψω γιατι ημουν πτωμα δινοντας ομως νεο ραντεβου για αποψε το βραδυ οπου η σεληνη θα κρυψει τις πλειαδες.

[DistalPsalm]

Επέστρεψα στην Αθήνα, ύστερα από 2 εξαιρετικές βραδυές παρατήρησης, σε πολύ καλές συνθήκες στα Ίσθμια της Κορινθίας.

 

Την Παρασκευή εύχομαι κάποιος (έστω ένας) να φωτογράφισε - και όλοι να παρατηρήσατε - αυτό το συγκλονιστικό θέαμα, με την πανέμορφη σελήνη να "καλύπτει" τις Πλειάδες!

 

Και λέω εύχομαι να φωτογράφισε κάποιος για να μη χρειαστεί να ανεβάσω την άθλια φωτογραφία που έβγαλα με το ...κινητό

 

Γενικότερα αυτό το Σαββατοκύριακο - ιδίως η ανατολή -ήταν η χαρά του παρατηρητή.

 

Ένα πανέμορφο φεγγάρι στο πιάτο, ο Δίας πεντακάθαρος, και μετά τις 3-4 ξεκινούσε το τρελό βαλς με Αφροδίτη, Άρη, Σελήνη, Αλντεμπαράν και Πλειάδες.

 

Από κει και πέρα το Μ13 έπαιζε μπάλα μόνο του στον ουρανό, ενώ η Ανδρομέδα, Μ22, Μ57 ποζάριζαν και για τον πιο ...αλοίθωρο παρατηρητή.

 

Πραγματικά πάντως η Σελήνη ήταν στις καλύτερές της. Δε ξέρω αν ήταν απλά λόγω καλού έως πολύ καλού seeing, ή λόγω συγκυρίας της φάσης, αλλά η σκιασμένη της πλευρά φαινόταν εκπληκτικά! Και με γυμνό μάτι βεβαίως βεβαίως, και με μικρές μεγεθύνσεις που χωρούσε όλη η κούκλα στο προσοφθάλμιο.

 

Ένα όμορφο Σ/Κ

 

υγ μόνη παρασπονδία το Μ27 στην άτιμη την Αλεπού που με ταλαιπώρησε απίστευτα και 2 βράδυα δεν κατάφερα να το βρω! ετοιμάζω σειρά ερωτήσεων προς τους εμπειρότερους. Υποσχέθηκα να πάρω "εκδίκηση". Για τη φουκαριάρα τη ...μάνα μου. Και κυρίως για τη μέση μου!

[supernovus]

Είδες, βρε παιδί μου, πως αλλάζουν τα πράγματα όταν φεύγεις απ' τις μεγάλες πόλεις; Είναι σκέτη απόλαυση.

Εγώ βρίσκομαι εδώ και δύο μέρες στην Κεφαλονιά, στην Αγία Ευφημία. Χθες το βράδυ λοιπόν ξεκίνησα για παρατήρηση στους πρόποδες του βουνού που υψώνεται πάνω απ' την περιοχή, νομίζω ότι λέγεται Αγία Δυνατή, αλλά ας με διορθώσουν οι Κεφαλονίτες φίλοι αν κάνω λάθος.

"Έστησα λοιπόν" σε κάποιο σημείο, έχοντας την Αγία Ευφημία "πιάτο" μπροστά μου. Ο ουρανός κατασκότεινος, ένα κέντημα. Για κάμποση ώρα δεν ξεκινούσα την παρατήρηση, καθώς είχα "μείνει" να κοιτάζω την σπείρα του γαλαξία να απλώνεται σαν τεράστιο τόξο απ' τον Τοξότη (νότια) μέχρι το ζενίθ, στον Κύκνο και τη Λύρα. Ήταν απίθανη εικόνα. Νομίζω ότι τόσο καθαρό ουρανό δεν είχαμε ούτε στην Άνάβρα, που πραγματικά ήταν για μένα ότι καλύτερο είχα από ουρανό.

Κάποια στιγμή κατά τις δέκα και μισή ξεκίνησα την παρατήρηση:

 

22.35: ΤΟΞΟΤΗΣ: Νόμιζα ότι είχα δει το Lagoon Nebula αρκετές φορές στον Πειραιά. Παιδιά, καμμία σχέση! Το μόνο που είχα δει ήταν τα αστέρια που περιέχονταν στο νεφέλωμα. Τώρα εκτεινόταν μπροστά στα μάτια μου ένα απίθανο σύννεφο καπνού, εμπεριέχοντας το σχηματισμό των αστεριών που τόσο καιρό έβλεπα. Δεν θα έπερνα το μάτι μου από πάνω του, αλλά η θέληση να δώ και το Triffid Nebula κάτω απ' αυτές τις συνθήκες ήταν πιο ισχυρή. Και νάτο! Λίγο πιο πάνω, πανέμορφο, και λίγο πιο πέρα το σμήνος Μ21, ένα όμορφο ανοιχτό σμήνος.

22.55: ΛΥΡΑ: Ήταν τόση η λαχτάρα μου να δω το Ring Nebula με τις τόσο πρωτοφανείς για μένα συνθήκες, ώστε παρέλειψα να θαυμάσω τον διπλό-διπλό της Λύρας. Βρήκα το Δακτυλιοειδές εύκολα. Ήταν όμορφο όπως πάντα, αλλά - για να πω την αλήθεια - όχι πολύ διαφορετικό απ' ότι το έβλεπα στον Πειραιά.

23.15: ΜΕΓ. ΑΡΚΤΟΣ: Αριστερά απ' τον (χ) κατάφερα για πρώτη φορά να εντοπίσω τον γαλαξία Μ106. Ο πρώτος γαλαξίας που έβλεπα μέσα από τηλεσκόπιο!

00.45: ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ: Ήρθε η ώρα να βρούμε τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Χάρη στη βοήθειά σας (ευχαριστώ για τον χάρτη, Γιάννη) κατάφερα να την εντοπίσω. Για να πω την αλήθεια, μου κόπηκε η ανάσα. Δεν περίμενα ότι φαίνεται τόσο μεγάλος. Γέμισε ο προσοφθάλμιος!!! Το θέαμα ήταν απίθανο. Βέβαια αναζήτησα δίπλα της και τον Μ32. Δυστυχώς δεν ήξερα ότι υπάρχει και ο Μ110, οπότε αυτόν τον έχασα Εννοείται ότι άλλαξα όλες τις πιθανές μεγεθύνσεις. Τον είδα με όλους τους τρόπους. Νά' σαι καλά, φίλε Γιώργο (Astrofore) για τον προσοφθάλμιο ευρέως πεδίου που μου δάνεισες.

01.25: ΗΡΑΚΛΗΣ: Όλη αυτή την ώρα ο Ηρακλής βρισκόταν στο ζενίθ και με δυσκόλευε η έρευνα με το telrad. Τον είχα αφήσει λοιπόν να "κατέβει" λίγο. Τώρα ήταν πιο βολική η θέση του, κάτω απ' τον Βόρειο Στέφανο. Το Μ13 εντοπίστηκε σχετικά εύκολα. Άλλο ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Τόσο πυκνο και φωτεινό σφαιρωτό σμήνος! Απίθανο.

01.45: ΚΥΚΝΟΣ-ΒΕΛΟΣ: Όλες οι προσπάθειες εντοπισμού του Dumbell Nebula απ' το μπαλκόνι στο σπίτι είχαν αποτύχει οικτρά. Ίσως τώρα ήταν η ευκαιρία. Μετά από λίγο ψάξιμο (τι ωραίο πράγμα το telrad!) κατάφερα να το έχω στο οπτικό μου πεδίο. Απόλαυση.

 

Δυστυχώς η παρατήρηση είχε και τα πλην της:

α) Δεν κατάφερα να εντοπίσω το σμήνος γαλαξιών της παρθένου

β) Ο Δίας που στο μεταξύ είχε εμφανιστεί και κυριαρχήσει στα ανατολικά δεν φάνηκε πολύ καλά λόγω τύρφης.

 

Αλλά δεν πειράζει. Τι θα κάνουμε άλλωστε τις επόμενες μέρες;

[supernovus]

Είδες, βρε παιδί μου, πως αλλάζουν τα πράγματα όταν φεύγεις απ' τις μεγάλες πόλεις; Είναι σκέτη απόλαυση.

Εγώ βρίσκομαι εδώ και δύο μέρες στην Κεφαλονιά, στην Αγία Ευφημία. Χθες το βράδυ λοιπόν ξεκίνησα για παρατήρηση στους πρόποδες του βουνού που υψώνεται πάνω απ' την περιοχή, νομίζω ότι λέγεται Αγία Δυνατή, αλλά ας με διορθώσουν οι Κεφαλονίτες φίλοι αν κάνω λάθος.

"Έστησα λοιπόν" σε κάποιο σημείο, έχοντας την Αγία Ευφημία "πιάτο" μπροστά μου. Ο ουρανός κατασκότεινος, ένα κέντημα. Για κάμποση ώρα δεν ξεκινούσα την παρατήρηση, καθώς είχα "μείνει" να κοιτάζω την σπείρα του γαλαξία να απλώνεται σαν τεράστιο τόξο απ' τον Τοξότη (νότια) μέχρι το ζενίθ, στον Κύκνο και τη Λύρα. Ήταν απίθανη εικόνα. Νομίζω ότι τόσο καθαρό ουρανό δεν είχαμε ούτε στην Άνάβρα, που πραγματικά ήταν για μένα ότι καλύτερο είχα από ουρανό.

Κάποια στιγμή κατά τις δέκα και μισή ξεκίνησα την παρατήρηση:

 

22.35: ΤΟΞΟΤΗΣ: Νόμιζα ότι είχα δει το Lagoon Nebula αρκετές φορές στον Πειραιά. Παιδιά, καμμία σχέση! Το μόνο που είχα δει ήταν τα αστέρια που περιέχονταν στο νεφέλωμα. Τώρα εκτεινόταν μπροστά στα μάτια μου ένα απίθανο σύννεφο καπνού, εμπεριέχοντας το σχηματισμό των αστεριών που τόσο καιρό έβλεπα. Δεν θα έπερνα το μάτι μου από πάνω του, αλλά η θέληση να δώ και το Triffid Nebula κάτω απ' αυτές τις συνθήκες ήταν πιο ισχυρή. Και νάτο! Λίγο πιο πάνω, πανέμορφο, και λίγο πιο πέρα το σμήνος Μ21, ένα όμορφο ανοιχτό σμήνος.

22.55: ΛΥΡΑ: Ήταν τόση η λαχτάρα μου να δω το Ring Nebula με τις τόσο πρωτοφανείς για μένα συνθήκες, ώστε παρέλειψα να θαυμάσω τον διπλό-διπλό της Λύρας. Βρήκα το Δακτυλιοειδές εύκολα. Ήταν όμορφο όπως πάντα, αλλά - για να πω την αλήθεια - όχι πολύ διαφορετικό απ' ότι το έβλεπα στον Πειραιά.

23.15: ΜΕΓ. ΑΡΚΤΟΣ: Αριστερά απ' τον (χ) κατάφερα για πρώτη φορά να εντοπίσω τον γαλαξία Μ106. Ο πρώτος γαλαξίας που έβλεπα μέσα από τηλεσκόπιο!

00.45: ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ: Ήρθε η ώρα να βρούμε τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Χάρη στη βοήθειά σας (ευχαριστώ για τον χάρτη, Γιάννη) κατάφερα να την εντοπίσω. Για να πω την αλήθεια, μου κόπηκε η ανάσα. Δεν περίμενα ότι φαίνεται τόσο μεγάλος. Γέμισε ο προσοφθάλμιος!!! Το θέαμα ήταν απίθανο. Βέβαια αναζήτησα δίπλα της και τον Μ32. Δυστυχώς δεν ήξερα ότι υπάρχει και ο Μ110, οπότε αυτόν τον έχασα Εννοείται ότι άλλαξα όλες τις πιθανές μεγεθύνσεις. Τον είδα με όλους τους τρόπους. Νά' σαι καλά, φίλε Γιώργο (Astrofore) για τον προσοφθάλμιο ευρέως πεδίου που μου δάνεισες.

01.25: ΗΡΑΚΛΗΣ: Όλη αυτή την ώρα ο Ηρακλής βρισκόταν στο ζενίθ και με δυσκόλευε η έρευνα με το telrad. Τον είχα αφήσει λοιπόν να "κατέβει" λίγο. Τώρα ήταν πιο βολική η θέση του, κάτω απ' τον Βόρειο Στέφανο. Το Μ13 εντοπίστηκε σχετικά εύκολα. Άλλο ένα θέαμα που κόβει την ανάσα. Τόσο πυκνο και φωτεινό σφαιρωτό σμήνος! Απίθανο.

01.45: ΚΥΚΝΟΣ-ΒΕΛΟΣ: Όλες οι προσπάθειες εντοπισμού του Dumbell Nebula απ' το μπαλκόνι στο σπίτι είχαν αποτύχει οικτρά. Ίσως τώρα ήταν η ευκαιρία. Μετά από λίγο ψάξιμο (τι ωραίο πράγμα το telrad!) κατάφερα να το έχω στο οπτικό μου πεδίο. Απόλαυση.

 

Δυστυχώς η παρατήρηση είχε και τα πλην της:

α) Δεν κατάφερα να εντοπίσω το σμήνος γαλαξιών της παρθένου

β) Ο Δίας που στο μεταξύ είχε εμφανιστεί και κυριαρχήσει στα ανατολικά δεν φάνηκε πολύ καλά λόγω τύρφης.

 

Αλλά δεν πειράζει. Τι θα κάνουμε άλλωστε τις επόμενες μέρες;

[supernovus]

Δεν ξέρω πως ήρθε 2 φορές το μήνυμα. Παρακαλώ τους moderators να διαγράψουν το ένα. (ή και τα δύο αν είναι βαρετά )

[Βοώτης]

Άλλη μια ωραία βραδιά παρατήρησης η σημερινή

 

Βρήκα επιτέλους Lagoon & Trifid Nebula. Θαύμασα τα σμήνη που περιέχουν γιατί από νεφέλωμα ούτε λόγος. Μέσα από την πόλη ούτε το O-III δε με έσωσε. Ωραίο και το κοντινό Μ21.

Μετά είπα να πάω πιο πάνω και κατευθύνθηκα προς το Μ24. Πανικός μιλάμε. Σε όλη την περιοχή γύρω από το Μ24 είναι γεμάτη αστέρια. Γέμισε το προσοφθάλμιο Καταπληκτικό θέαμα. Θα μπορούσα να το χαζεύω με τις ώρες.

Και βέβαια πριν το τέλος έριξα μια γρήγορη ματιά στον αγαπημένο Δία. Πάντα επιβλητικός.

Αυτό το νότιο ορίζοντα θα τον μάθω απέξω στο τέλος

[Βοώτης]

Ωραία βραδιά η χθεσινή. Είδα Μ7, Butterfly Cluster, Lagoon & Trifid Nebula (μόνο τα αστέρια και τα σμηνη που περιέχουν ), M21 και M23. Τα αστρικά σμήνη είναι πολύ θεαματικοί στόχοι για παρατηρηση μέσα από την πόλη. Έκλεισα ως συνήθως με Δία όμως αυτή τη φορά τον είδα πιο κοντά από ποτέ, πιέζοντας στα όρια που οι ατμοσφαιρικές συνθήκες επιτρέπουν, αγγίζοντας μεγεθύνσεις κοντά στα 400x

[supernovus]

Διακοπές στην Κεφαλονιά τέλος .Επιστρέψαμε στον Πειραιά και στον οικείο φωτορυπασμένο ουρανό μας.

Πριν φύγουμε όμως είπα να απολαύσω για τελευταία φορά τον σκοτεινό ουρανό της Αγίας Ευφημίας. Ανεβήκαμε λοιπόν στο γνωστό σημείο - στους πρόποδες του βουνού πάνω απ' το χωριό. Έστησα κατά τις 22.30. (Χρειάστηκε και μια μικρή ευθυγράμμηση μεταξύ ερευνητή, telrad και τηλεσκοπίου για την οποία τα φωτάκια των ανεμογεννητριών στο απέναντι βουνό ήταν ότι πρέπει ) Κατά τις 22.45 ξεκίνησα την παρατήρηση. Μου φαινόταν ότι ο ουρανός ήταν πιο σκοτεινός και ο Γαλαξίας φαινόταν πιο λαμπερός από κάθε άλλη φορά. Μπορεί βέβαια να φταίει το ότι αυτή θα ήταν η τελευταία παρατήρηση σε τέτοιο ουρανό για πολύ καιρό

 

22.50: UMa: Στόχευσα ανάμεσα στους Alkaid και Alkor/Mizar και προς τα πάνω. Περίπου σχηματίζοντας ισόπλευρο τρίγωνο μαζί τους βρίσκεται ο γαλαξίας M101. Διακρινόταν πολύ αμυδρα. Πιο έντονα φαινόταν ο πυρήνας. Είχα την αίσθηση ότι έβλεπα 2 φωτεινές πηγές (πολύ αμυδρές βέβαια) απ' τον πυρήνα, αλλά προφανώς ήταν η ιδέα μου.

Στην ίδια περιοχή αλλά απ'την κάτω πλευρά και πιο κοντά προς τον Alkaid βρίσκεται ο M51 ο Whirpool galaxy. Είχα δει αυτό το ζεύγος γαλαξιών στο Αστεροσκοπείο Πεντέλης , αλλά μέσα από την πόλη φαίνονταν μόνο οι πυρήνες τους, κάτι σαν διπλός αστέρας. Τώρα μπορούσα να βλέπω τις σπείρες τους. Είναι μοναδικό να βλέπεις δύο γαλαξίες σε αλληλεπίδραση. Φίλοι μου το συναίσθημα ήταν το κάτι άλλο. Αλλά τι σας λέω; Το ξέρετε ήδη.

Αφού το χόρτασα (δεν χορταίνεται βέβαια τέτοιο θέαμα) θα ήθελα να δω και τους άλλους γαλαξίες κοντά σην Μεγάλη Άρκτο (M63, M94, M106, Μ107), οι οποίοι είναι πιο κάτω από τον M51, αλλά ο αστερισμός είχε αρχίσει να δύει πίσω από το βουνό, οπότε έστρεψα προς τον Ηρακλή.

 

00.05: Ηρακλής: Το οικείο σε όλους τραπέζιό του (εγώ έμαθα να το αναγνωρίζω σην Ανάβρα) βρισκόταν στο Ζενίθ. Ανάμεσα στον η και στον ζ (πιο κοντά στον η) το γνωστό σε όλους, αλλά πάντα τόσο εντυπωσιακό σφαιρωτό σμήνος M13. Με ένα μικρό ζόρισμα στον σβέρκο εστίασα την περιοχή στο telrad. Και νάτο στον προσοφθάλμιο των 25mm λαμπερό και πανέμορφο. Δοκίμασα τον συνδιασμό προσοφθάλμιος 25mm + Barlow 2x TeleVue. Ο συνδιασμός απέδωσε και τώρα μπορούσα να βλέπω το σμήνος με κοκώδη υφή, Εξοθώντας τα πράγματα στα όρια δοκίμασα και τον συνδιασμό Barlow 2x + προσοφθάλμιος 10mm. Το αποτέλεσμα ήταν υποδεέστερο. Νομίζω ότι χάθηκε η λαμπρότητα του σμήνους.

Μετά από αυτό θέλησα να δω και το M92, ένα σφαιρωτό σμήνος που απ’ ότι διάβασα μοιάζει με το Μ13 αλλά είναι πιο αμυδρό. Αυτό πρέπει να βρισκόταν στην ευθεία μεταξύ του ι (είναι το άκρο του υψωμένου χεριού του) και του η, και μάλλον πιο κοντά στον ι. Δυστυχώς μετά από αρκετές προσθάθειες στάθηκε αδύνατο να το εντοπίσω. Ήταν και στο Ζενιθ και ο σβέρκος διαμαρτυρόταν.

 

00.50: Βέλος: Ανάμεσα στον γ και τον δ του Βέλους βρίσκεται το M71 ένα όμορφο σφαιρωτό σμήνος, το οποίο σε μέγεθος και σε έκταση μου θύμισε πολύ το νεφέλωμα του Αλτήρα. Είναι λίγο δύσκολο στον εντοπισμό, με την έννοια ότι είναι αμυδρό και εν μέσω μιας πληθώρας άλλων αστεριών (νομίζω ότι περνάει από κει η σπείρα του γαλαξία). Πάντως νομίζω ότι με προσεκτικές κινήσεις δεν θα το προσπερνούσε κανείς εύκολα. Ήταν η 1η φορά που το έβλεπα, όπως και πολλά πράγματα που είδα σήμερα.

 

01.05: Βέλος / Αλεπού: Σηκώνοντας λίγο πιο ψηλά το τηλεσκόπιο, πάνω απ’ το βέλος βρίσκεται το σκαλινό τρίγωνο της Αλεπούς. Μου έρχεται σαν «στέγη» πάνω απ’ το βέλος. Εκεί κάτω από τη δεξιά πλευρά του τριγώνου, την πιο κοντή, βρίσκεται το περίεργο σμήνος του Brocchi ή πιο κοινά η «Κρεμάστρα» μια και έχει σχήμα σαν γαντζάκι. Κατέληξα τελικά ότι ο καλύτερος τρόπος να το δει κανείς είναι μέσα από τον ερευνητή (ο δικός μου είναι 9x50). Μέσα απ’ τον προσοφθάλμιο των 25mm νομίζω ότι δεν απολαμβάνει κανείς την εικόνα γιατί το σμήνος διαχέεται. Βέβαια το λέω έτσι, γιατί μόνο 2 προσοφθάλμιους έχω. Ίσως με προσοφθάλμιους μικρότερης μεγέθυνσης να είναι πολύ όμορφα τα πράγματα.

Περιμένοντας να ανέβει η Ανδρομέδα (ανέτειλε πίσω απ’ το βουνό) σε πιο βολική θέση είπα να ξαναδώ τα αγαπημένα μου σμήνη και νεφελώματα στον Τοξότη.

 

01.15: Τοξότης: Πάνω δεξιά απ’ τον Caus Borealis (λ Sgr) το σφαιρωτό σμήνος M28. Που τέτοια εικόνα στον Πειραιά; Το χάζεψα κανά δεκάλεπτο. Μετά στράφηκα λίγο πιο πάνω και δεξιά προς το Lagoon Nebula (M8). Χάρηκα για δεύτερη φορά σε σκοτεινό ουρανό το νεφέλωμα και τα μεγαλύτερα αστέρια σε διάταξη πιατέλας (1, 3, 1) όπως και τα μικρότερα που συνοστίζονται σε σμήνος στην δεξιά (κανονικά είναι η αριστερή) πλευρά του. Μάλιστα προσπαθησα να το σκιτσάρω στο σημειωματάριό μου.

Νομίζω ότι αποτελεί αυτόματη κίνηση για τον καθένα μας να περάσουμε αμέσως μετά στο Trifid Nebula (M20), ακριβώς από πάνω. Και βεβαίως κάθε επίσκεψη εκεί είναι μια απόλαυση.

 

01.45: Ανδρομέδα: Τώρα πια ήξερα να βρίσκω τον Γαλαξία της Ανδρομέδας (χάρη σ' εσάς δηλαδή) και τον βρήκα εύκολα πάνω στην ευθεία του Mirach με τον μ And και προς την Κασσιώπη. Πάντα εντυπωσιακός φώτισε τον προσοφθάλμιο των 25mm. Τον θαύμασα αρκετά, αλλά είχα και κάτι προηγούμενα σ’εκείνη την περιοχή απ’ την προηγούμενη παρατήρηση. Εκτός απ’τον συνοδό μικρό γαλαξία (Μ32) αυτή τη φορά αναζήτησα λίγο πιο πέρα απ’ την κάτω πλευρά του μεγάλου και τον Μ101. Αυτή τη φορά τον είδα. Είναι σαφώς αμυδρός αλλά φαίνεται αρκετά εύκολα (σε σκοτεινό ουρανό πάντα)

 

Στο μεταξύ χτύπησε η υπενθύμιση απ’ το κινητό. Την είχα βάλει για να δω την κόκκινη κηλίδα του Δία ή οποία αν είχα διαβάσει καλά θα ήταν ορατή εκείνη την ώρα (περίπου 02.20). Δυστυχώς φίλοι μου ο Δίας ήταν σκέτη απογοήτευση. Δοκίμασα κάθε συνδιασμό προσοφθαλμίων και barlow, τίποτα!!! Το seeing ήταν πολύ κακό, και δεν κατάλαβα γιατί. Εννοώ όλα τα άλλα αντικείμενα τα είχα δει τόσο καθαρά!

 

02.15: Τοξότης: Απογοητευμένος προχώρησα προς τον Τοξότη ξανά. Πάνω απ’ τον λ Sgr αλλά πολύ ψηλότερα αναζήτησα το Μ16 το Νεφέλωμα του Αετού. Νομίζω ότι το εντόπισα. Δεν το είχα ξαναδεί ούτε σε φωτογραφίες, οπότε δεν ήξερα τι έπρεπε να περιμένω. Έτσι όπως το έβλεπα ανάποδα στο κατοπτρικό, έβλεπα ένα νεφέλωμα ενώ αυτό που χτύπαγε στο μάτι ήταν μια σειρά από αστέρια σε κυκλική διάταξη σαν στεφανάκι. Κατέληξα ότι μάλλον αυτό θα ήταν μόνο απ’ το γεγονός ότι ήταν το τελευταίο και δεν υπήρχε άλλο πάνω δεξιά του.

Το Νεφέλωμα Ωμέγα αντίθετα που κανονικά θα έπρεπε να είναι κάτω αριστερά του δεν κατάφερα να το εντοπίσω.

 

03.10: Αλεπού: Κανονικά δεν είχα στο πρόγραμμα το Νεφέλωμα Dumbbell, μια και υποτίθεται ότι θα παρατηρούσα τον Δία. Μιά και απέτυχα όμως ήταν μια καλή ευκαιρία να ξαναδώ τον Αλτήρα. Στις αρχές τον αναζητούσα απ’ τον Albireo. Τώρα πια ξέρω ότι είναι ευκολότερο απ’ το Βέλος και ακόμη καλύτερα απ’ την Αλεπού, μια και βρίσκεται ακριβώς κάτω αριστερά απ’ τον διπλό 13 Vul, γύρω στις 4’ αν το λέω σωστά.

 

03.45: Τι ήταν αυτή η ομάδα αστεριών που φαινόταν τόσο καθαρά στην Ανατολή; Οι Πλειάδες. Το έλεγα αλλά δεν το πίστευα. Κι όμως ήταν! Μια ματιά μέσα απ΄τον ερευνητή το επιβεβαίωσε, παρ’ότι τις ήξερα μόνο από φωτογραφίες. Μα ήταν απίθανο θέαμα. Δεν χόρταινα να τις κοιτάζω. Απρόθυμα παραμέρισα σε λίγο καθώς ήθελε και η γυναίκα μου να τις δει, όπως γινόταν άλλωστε με κάθε αντικείμενο που εντόπιζα. Όπως και πριν με την Κρεμάστρα έτσι και τώρα την καλύτερη εικόνα όλου του σμήνους μας την έδινε ο ερευνητής και όχι οι προσοφθάλμιοι.

 

03.55: Περσέας: Αναζήτησα το Νεφέλωμα της Καλιφόρνιας ανάμεσα στους ε και ξ του Περσέα, αλλά απέτυχα παταγωδώς. Το θέαμα όμως που μας πρόσφερε το διπλό σμήνος του Περσέα (στην προέκταση της ευθείας α-η Per προς την Κασσιώπη) ήταν ανεπανάληπτο. Νομίζω ότι αξίζει το ξενύχτι για να δει κανείς τέτοια φαντασμαγορία.

 

04.00: Έκανε την εμφάνισή του ο Άρης. Δυστυχώς το κακό seeing για πλανήτες συνεχίστηκε. Ήταν βέβαια και αρκετά χαμηλά ακόμη.

 

04.20: Ένα λαμπερό άστρο έκανε την εμφάνισή του πίσω απ’ το βουνό. Προς στιγμή πίστεψα πως θα ήταν η Αφροδίτη αλλά πάλι δεν ήταν πάνω στην εκλειπτική. Ούτε και το μέγεθος μπορούσε να είναι -5 ή -6, παρ’ότι ήταν μάλλον το λαμπερότερο αντικείμενο στον ουρανό εκείνη την ώρα. Τελικά με μια ματιά στο χάρτη διαπίστωσα ότι δεξιά του βρίσκονταν οι Υάδες!! Άρα αυτός ήταν ο Aldebaran τον οποίο μόνο ακουστά είχα ως τότε. Και βέβαια ο Ταύρος που ανέτειλε σιγά-σιγά.

Ευτυχώς αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που επικάλυψε την μετέπειτα απογοητευτική θέαση της Αφροδίτης, η οποία κατά τις 04.30 εμφανίστηκε πίσω απ’ το βουνό.

Κατά τις 05.00 έλαβε τέλος αυτή η μαραθώνια παρατήρηση. Αλλά πόσα έχουν μείνει ακόμη να δούμε!

 

Προσθήκη μετά την υποβολή της καταχώρησης:

---------------------------------------------------------

Αμάν, μεγάλο βγήκε το μήνυμα. Δεν το έβγαζα σε τεύχη;

Συγγνώμη, βρε παιδιά.

[DistalPsalm]

Έχει κάποιος εξήγηση για το πόσο ΧΑΛΙΑ ήταν ο ουρανός την Παρασκευή Κορινθία μεριά; (φωτιές είχε το Σάββατο)

 

Καιρό είχα να δω τόσο άσχημο ουρανό. Ο Ηρακλής στη δύση άφαντος, ο Βέγας είχε γίνει ...4ου μεγέθους, το Μ13 έγινε ...Μ22, και η Ανδρομέδα ...νεφέλωμα!

 

Χίλιες φορές να καθόμουν Αθήνα με το τηλεσκόπιο!

[supernovus]

Χθές ήταν μια όμορφη βραδυά για μένα γεμάτη εκπλήξεις και όμορφο θέαμα, παρότι περιορίστηκε μόνο στη Σελήνη και στον Δία.

Κατ' αρχήν στράφηκα στη Σελήνη, μόλις αυτή ελευθερώθηκε απ' τα κάγκελα της ταράτσας της πολυκατοικίας νοτιοανατολικά μου και υψώθηκε πάνω απ' αυτά. Χρησιμοποίησα κι ένα φιλτράκι Σελήνης - φαίνεται άλλωστε από το χρώμα στη φωτογραφία που τράβηξα.

http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=9160&user_id=7960

 

Η Σελήνη βρισκόταν στον Τοξότη, κι έτσι δεν υπήρχαν ελπίδες να απολαύσει κανείς τις ομορφιές Τοξότη και Σκορπιού.

Στο μεταξύ όμως εμφανίστηκε αριστερά της ο Δίας. Πολύ θα ήθελα να είχα παρατηρήσει το προηγούμενο βράδυ το φαινόμενο με την απόκρυψη του αστέρα από τον Δία, αλλά δυστυχώς λόγω μπερδέματος στην ημερομηνία και ώρα το έχασα. (Νόμιζα ότι ήταν τη νύχτα της 4/8 προς 5/8 )

Έστρεψα λοιπόν προς εκείνον και αντίκρυσα ένα όμορφο θέαμα, καθώς αντί για τα αναμενόμενα 4 σημαδάκια δίπλα του έβλεπα 5. Πως ήταν δυνατόν;

http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=9158&user_id=7960

Βέβαια δεν εμφανίστηκε κανένας νέος δορυφόρος ξαφνικά. Απλά ήταν ο 45 του Αιγόκερω που παρεμβαλόταν και σχεδόν ευθυγραμμιζόταν με τους δορυφόρους του Δία.

http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=9159&user_id=7960

 

Όμως σιγά-σιγά και η απόσταση ανάμεσα στην Ευρώπη και τον Γανυμήδη άρχισε να μικραίνει και σύντομα συνειδητοποίησα ότι θα παρακολουθούσα μια απόκρυψη (συγχωρήστε με αν δεν το λέω σωστά) της Ευρώπης από τον Γανυμήδη. Πράγματι σε λίγο φαινόταν μόνο ο ένας σ'εκείνη τη θέση.

Αλλά και η Ιώ πλησίαζε πάρα πολύ τον Δία. Θα είχαμε και διάβαση;

Πράγματι το Stellarium το επιβεβαίωσε. Η Ιώ στο μεταξύ είχε ακουμπήσει στο σώμα του βασιλιά και νομίζω ότι έβλεπα κάπως τη μικροσκοπική της σιλουέτα να διαγράφεται πάνω του.

Δυστυχώς όμως ο Δίας είχε προχωρήσει ήδη αρκετά προς τα δυτικά, ώστε να κρυφτεί απ' το οπτικό μου πεδίο. Δεν νομίζω ότι είδα στο μεταξύ την Ευρώπη να εμφανίζεται πίσω απ' τον Γανυμήδη, οπότε μαλλον και τα δύο φαινόμενα ήταν σε εξέλιξη όταν έχασα το Δία.

Δεν πειράζει όμως, ήταν μια όμορφη βραδυά γεμάτη γεγονότα.

[Μανούσος]

Πολύ ωραίες οι περιγραφές σου. Φαίνεται ότι έχεις όρεξη με το χόμπι. Δυστυχώς πολύ θα ήθελα κι εγώ να έκανα καμιά παρατήρηση από το σπίτι μου αλλά τα γύρω κτίρια δεν μου το επιτρέπουν.

 

Καλή συνέχεια...

[planetman]

το Μ13 έγινε ...Μ22...

 

Αυτό δεν το κατάλαβα.

[DistalPsalm]

το Μ13 έγινε ...Μ22...

 

Αυτό δεν το κατάλαβα.

 

στο πως φαινόταν εννοώ. Πρώτη φορά βλέπω - σε σχετικά σκοτεινό ουρανό - τόσο μικρό και αμυδρό το M13. O ουρανός αν ήταν λίγο πιο χάλια ακόμα θα έβλεπες δακτύλιους στον ...Δία

[planetman]

Κατάλαβα τί εννοείς αλλά το παράδειγμα είναι ατυχές. Το Μ22 είναι και μεγαλύτερο αλλά και πιο φωτεινό από το Μ13!

[DistalPsalm]

Στους αριθμούς ίσως. Στα δικά μου μάτια όχι αδερφέ planetman. Ούτε μία φορά

 

Είναι υποκειμενικό το θέμα. Μπορώ να καταλάβω την ένστασή σου.

[DistalPsalm]

Γνωρίζει κανείς μέρη Κορινθία ή και πιο "μέσα" Πελοπόννησο με καλό ουρανό;

 

Έχει κανονιστεί καμμιά εξόρμηση (οργανωμένη ή πιο ...ανοργάνωτη) για τις προσεχείς μέρες;

[penelope]

Εχθές εντελώς τυχαία μεταξύ 1 παρά και 1.30 τη νύχτα αποφασίσαμε να έρθουμε σε μια πρώτη επαφή με το τηλεσκόπιο. Δυστυχώς ως κλασική γυναίκα φοβόμουν τα έρημα - σκοτεινά μέρη οπότε το μέρος στο οποίο καταλήξαμε είχε αρκετή φωτορύπανση.. Ωστόσο σταθήκαμε πολύ τυχεροί γιατί έχω την εντύπωση πως εντελώς τυχαία εντοπίσαμε το Μ27

(την discoball όπως το χαρακτήρισε η αδερφή μου). Έπεσε στα χέρια μου ένα mail από το πλανητάριο και η εικόνα είναι η ίδια με αυτή που μας μάγεψε χθες βράδυ! Ταιριάζει και η ώρα παρατήρησης.

Επίσης είδαμε και τις κόκκινες γραμμούλες στο Δία.

 

I'm so excited

[supernovus]

Καλή αρχή, Πηνελόπη, και .... καλή συνέχεια. Το Νεφέλωμα Dumbbell (του Αλτήρα) είναι όμορφος στόχος. Βέβαια, εντάξει, καμμία σχέση με το πως το βλέπουμε στις φωτογραφίες που μας στέλνουν οι φοβεροί μας αστροφωτογράφοι.

Ο Δίας είναι αγαπημένος στόχος με τους 4 δορυφόρους του. Έχουν ενδιαφέρον τα "παιχνίδια" τους που εναλλάσσονται κάθε βράδυ (κινούμενοι στις τροχιές τους, άλλες φορές περνάνε μπροστά απ' το Δία και φαίνονται σαν μαύρες κουκίδες, άλλες φορές περνάνε από πίσω του, οπότε εξαφανίζονται και εμφανίζονται ξανά, και ενίοτε περνάνε ο ένας μπροστά απ' τον άλλο και αλληλοκρύβονται) Γενικά κάθε βράδυ πέρνεις και μια διαφορετική εικόνα.

 

Καλές παρατηρήσεις

[supernovus]

Παρατήρηση στον Πάρνωνα 21-22/7/2009

 

Να ξεκινήσω ευχαριστώντας ανθρώπους, που χωρίς εκείνους δεν θα υπήρχαν όλα τα παρακάτω (και θα είχατε γλυτώσει κι εσείς το διάβασμα )

Ευχαριστώ την ΑΕΣ για τη διοργάνωση και τη φιλοξενία

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον κο Άρη Μυλωνά, που παρατούσε ο άνθρωπος τη δουλειά του και έτρεχε να συνδράμει τους έχοντες ανάγκη, για την αριστοτεχνική ευθυγράμμιση (μόνο τέτοιες ξέρει να κάνει) που έκανε στο dobάκι μου.

Ευχαριστώ τον κο Αντώνη, τον γείτονα Koukanto απ' τη Νίκαια, τον ειδήμονα των διπλών (και βάλε) αστέρων, για τους θησαυρούς του ουρανού που μου γνώρισε.

 

Ο Πάρνωνας ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία, την οποία θέλω διακαώς να επαναλάβω άμεσα.

Είχα προετοιμαστεί αρκετό καιρό πριν γι’αυτήν την εξόρμηση/παρατήρηση, έχοντας φτιάξει πίνακες με τις ώρες ανατολής και δύσης των αστερισμών, με τους στόχους που ο καθένας απ’ αυτούς περιέχει, και ορίζοντας τη σειρά που θα έπρεπε να έχω εντοπίσει το καθένα, ώστε να προλάβω πριν χαθεί στη Δύση. Βλέπετε στην μεγαλούπολη έχει κανείς πολύ λίγες επιλογές, οπότε όταν βρίσκεται μακρυά απ’ την φωτορρύπανση, προσπαθεί να δεί ότι μπορεί περισσότερο.

Τελικά δεν κατάφερα να ακολουθήσω αυτό το πρόγραμμα για λόγους προσωπικούς και άσχετους με την οργάνωση της εκδήλωσης και τις συνθήκες της παρατήρησης.

Παρ’όλ’αυτά νομίζω ότι κατάλαβα, ότι μια τέτοια παρατήρηση, έτσι όπως την είχα προετοιμάσει, μπορεί να ήταν παραγωγική, ήταν όμως πολύ αγχωτική, θα δημιουργούσε εκνευρισμό, και δεν άφηνε περιθώρια να μένει κανείς αρκετή ώρα στους διάφορους στόχους, εκμηδενίζοντας έτσι την απόλαυση. Ευτυχώς λοιπόν που παρακάμφθηκε. Μάλλον είναι καλύτερα να επιλέγει κανείς μερικούς αστερισμούς σε κάθε εξόρμηση και να τους «ξεσκονίζει» με την άνεσή του.

Για 2 βραδυές είχαμε έναν απίθανο, σκοτεινό ουρανό, στον οποίο πολλά πράγματα διακρίνονταν ακόμη και χωρίς όργανα. Εγώ είχα το 8ιντσο dob, ενώ είχα και τα κυάλια 15Χ70, στα οποία έκανε κατά κύριο λόγο εξάσκηση η γυναίκα μου προσπαθόντας να εντοπίσει πιο εύκολους στόχους, ορατούς με κυάλια. Φυσικά συχνά χρειαζόταν και βοήθεια, οπότε έπρεπε να διακόπτω κιόλας για να εξηγώ ότι ήξερα (έτσι είναι, στους στραβούς, ο μονόφθαλμος βασιλεύει)

 

Μεγάλη Άρκτος: Ξεκίνησα με την Μεγάλη Άρκτο, μια και θα ήταν ο πρώτος αστερισμός που θα χανόταν στη Δύση. Στόχευσα και βρήκα σχετικά εύκολα τους γαλαξίες M81 & M82 στο χείλος της κουτάλας και στην ουρά του Δράκου. Ήταν και οι δύο πολύ ευδιάκριτοι. O M81 είχε τον δίσκο στραμμένο προς εμάς, ενώ ο Μ82 είχε σχήμα σαν πούρο, οπότε μάλλον φαίνεται απ’ το πλάι. Είχα την εντύπωση ότι υπάρχει κάτι σαν σκοτεινό νεφέλωμα δίπλα του. Ο χάρτης δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα δείχνει 1 ακόμη μικρό γαλαξία, που όμως δεν είδα. Προφανώς λοιπόν το σκοτεινό νεφέλωμα που νόμιζα ότι έβλεπα ήταν απλώς ο σκοτεινός ουρανός ανάμεσα σ’αυτούς τους δύο γαλαξίες.

Τέλος κοίταξα και το ζεύγος Mizar/Alcor. Αποτελούν ζεύγος αστέρων, αλλά δεν ήξερα ότι και ο Mizar είναι κι αυτός διπλός αστέρας. Έτσι είδα ότι έχει έναν αρκετά λαμπερό, αλλά πολύ μικρό συνοδό. Για τον Alcor δεν ξέρωαν είναι κι αυτός διπλός, πάντως δεν κατάφερα δω κάτι.

Έπειτα στράφηκα στην ουρά της αρκούδας, κάτω απ’ τον Alkaid, στον Μ51, τον Whirpool galaxy, ενώ πιο δεξιά απ’ αυτό προς τον χ της Μεγ. Άρκτου εντόπισα και τον Μ106, τον οποίο είδα πολύ αμυδρό.

 

Σκορπιός: Στον Σκορπιό αναζήτησα το Μ6, το Σμήνος της Πεταλούδας. Δεν το είχα ξαναδεί. Ήταν θεσπέσιο. Σίγουρα δικαιολογούσε το όνομά του και νομίζω ότι είχε μια μπλε απόχρωση, εκτός από ένα αστέρι που ήταν μάλλον προς το κόκκινο.

 

Όφις: Νεφέλωμα Μ16 (του Αετού). Νόμιζα ότι ανήκει στον Τοξότη, αλλά είναι εκτός ορίων του, μέσα στην περιοχή του Serpens Cauda, του φιδιού απ’ τον αστερισμό του Οφιούχου. Νομίζω ότι περιέχει σμήνος, πάντως είμαι πιο σίγουρος ότι περιβάλεται από αστέρια σε σχήμα S και βρίσκεται μέσα στην μία κοιλιά του S. Με 8’’ δυστυχώς δεν νομίζω ότι μπορούσα να δω τη σκιά του αετού στο εσωτερικό του. Λίγο πιο χαμηλά και δεξιά του, πάνω στο σύνορο μεταξύ Οφεως και Τοξότη βρίσκεται το Νεφέλωμα Μ17, (Ωμέγα ή του κύκνου). Όπως και το νεφέλωμα του Αετού, έτσι κι αυτό το έβλεπα για πρώτη φορά κανονικά. Έχει πιο μακρουλό σχήμα σε αντίθεση με το Μ16 που νομίζω ότι είναι πιο σφαιρικό. Ήταν αρκετά ευδιάκριτο. Μέγεθος ίσως 5-6. Και τα δύο αυτά νεφελώματα μπορούσα να τα διακρίνω ήδη μέσα απ’ τον ερευνητή 9Χ50. Χωρούσαν και τα δύο μαζί στο πεδίο του και ήταν πραγματικά όμορφο θέαμα, ακόμη κι έτσι.

 

Τοξότης: Αμέσως μετά κατέβασα το τηλεσκόπιο λίγο χαμηλότερα και πιο αριστερά και συνάντησα το Μ18, ένα όμορφο, ανοιχτό σμήνος. Ακριβώς κάτω του και πολύ λίγο δεξιότερα βρίσκεται το Μ24, ένα πολύ αμυδρό νεφέλωμα. Το ξεχώριζα με δυσκολία, μάλλον τα αστέρια που περιέχει διέκρινα περισσότερο. Δεν ξέρω να πω μέγεθος, πρέπει όμως να ήταν αμυδρότερο από 8-9.

Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να αφήσω έξω απ’ την παρατήρηση τα Μ8 & Μ20 (Lagoon και Triffid), τα οποία όσες φορές και να δει κανείς, δεν τα χορταίνει. Και βέβαια δεν έχω συχνά την ευκαιρία να τα δώ όπως τα είδα εκεί στον Πάρνωνα, λαμπερά και εντυπωσιακά.

Σε απόσταση 2-2,5 Telrad αριστερά απ’ τους τ και ζ του Τοξότη βρίσκεται το Μ55, ένα θαυμάσιο σφαιρωτό σμήνος. Μού θύμισε πολύ το Μ13 του Ηρακλή, αν και είναι λίγο μικρότερο βέβαια.

 

Ηρακλής: Απ’ την προηγούμενή μου παρατήρηση σε σκοτεινό ουρανό (Αγ. Ευφημία/Κεφαλλονιά) είχα αφήσει μια εκκρεμότητα με τον Ηρακλή. Δεν μπόρεσα να βρώ το Μ92, στην ευθεία ανάμεσα στον ι και η του Ηρακλή. Τώρα όμως το βρήκα σχετικά εύκολα. Μου έμοιασε πολύ με το Μ13. Είναι σαφώς πιο αμυδρό, αλλά σχεδόν παρόμοιο. Βεβαίως επισκέφθηκα και το Μ13.

Εδώ να αναφέρω και μια μοναδική εμπειρία που είχα: Είδα το Μ13 μέσα απ'το "θηρίο" των 20''. Όταν έπεσε το σύνθημα ότι το είχε στον προσοφθάλμιο, σχηματίστηκε μια ουρίτσα μπροστά στο τεράστιο τηλεσκόπιο. Ευτυχώς δεν έκοψε εισητήριο, αλλά περίμενε υπομονετικά να το δούμε όλοι καθυστερώντας απ' το πρόγραμμά του. Νά'ναι καλά ο άνθρωπος!!! Φίλοι μου, το είχε "διαλύσει" εντελώς, μπορούσες να διακρίνεις αναλυτικά τους αστέρες. Ήταν κάτι το μοναδικό.

 

Ιχθύες: Λίγο αριστερά από τον η των Ιχθυών βρίσκεται ο γαλαξίας Μ74. Δυσκολεύτηκα λίγο να τον βρω επειδή νόμιζα ότι ανήκει στον Κριό, κι έτσι τον έψαχνα περίπου μια διάμετρο Telrad κάτω δεξιά απ’ τον γ του Κριού. Ήταν φυσικά λάθος. Απ’ τον η Psc βρέθηκε εύκολα. Αλλά ήταν πολύ αμυδρός, ίσως μεγέθους 9;

 

 

Αιγόκερως: Περίπου 4-5 μοίρες πάνω απ’ τον θ Cap κατάφερα να εντοπίσω το Νεφέλωμα Κρόνος. Είναι αρκετά αμυδρό και μικρό. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες, Τελικά χρησιμοποίησα ένα δανεικό φίλτρο νεφελωμάτων που είχα μαζί μου και ξαναδοκίμασα. Ω του θαύματος, πέτυχε. Αυτή τη φορά το αντιλήφθηκα. Κατάλαβα γιατί δεν το έβρισκα στις άλλες προσπάθειες: Έμοιαζε με αστέρι που ήταν αφεστιασμένο. Κατά τα άλλα είχα πράγματι την αίσθηση ότι έβλεπα τον Κρόνο με πολύ κακό seeing. Είχε ελλειψοειδές σχήμα και ήταν «τραβηγμένο» στη μέση του προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, λες και έβλεπες τα δαχτυλίδια του Κρόνου.

 

Αλεπού: Η σύζυγος προσπάθησε και βρήκε με τα κυάλια το Σμήνος του Brocchi, γνωστό ως «κρεμάστρα». Είναι πραγματικά πανέμορφο με κυάλια, καθώς μπορεί κανείς να απολαύσει σε μικρή μεγέθυνση όλο το σχηματισμό, κι έτσι να έχει γενικότερη εικόνα του αντικειμένου. Και ασφαλώς δεν θα παραλείπαμε να δούμε ξανά το αγαπημένο μας Μ27, το Dumbbell Nebula. Ήταν λαμπερό όσο ποτέ!

 

Βέλος: Είχα σημειώσει στη γυναίκα μου σαν στόχο και το Μ71, ένα σφαιρωτό σμήνος ανάμεσα στους γ & δ του Βέλους. Πίστευα ότι θα φαινόταν με κυάλια σε τόσο διαυγή ουρανό, αλλά δεν ήταν ορατό (τουλάχιστον εμείς δεν τα καταφέραμε). Έτσι το είδαμε στο τηλεσκόπιο. Έχω ίσως ξαναπεί ότι αυτό το σμήνος μου θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το νεφέλωμα του Αλτήρα.

 

Ανδρομέδα: Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει βραδυά που δεν θα ρίξω μια ματιά στον γειτονικό μας γαλαξία Μ31. Στον Πάρνωνα φαινόταν και με γυμνό μάτι, έτσι σαν μια θολούρα πάνω απ’ τον Mirach. Το έτερόν μου ήμισυ τα κατάφερε καλά στον εντοπισμό του με τα κυάλια, ενώ εγώ τον είχα στον 25άρη προσοφθάλμιο. Λοιπόν με τα κυάλια φαινόταν σχεδόν όπως τον βλέπω στον Πειραιά με το τηλεσκόπιο. Έχω πάντα ένα ιδιαίτερο συναίσθημα όταν τον βλέπω με τους συνοδούς του Μ32 και Μ101. Ο Μ33 πίστευα ότι ανήκει κι’ αυτός στον αστερισμό της Ανδρομέδας, ανήκει όμως στο Τρίγωνο.

 

Τρίγωνο: Απ’ το μπαλκόνι δεν είχα καταφέρει ποτέ να τον εντοπίσω. Προφανώς λόγω της φωτορρύπανσης, γιατί εκεί τον εντόπισα με ευκολία, πάνω απ’ τον α του Τριγώνου προς τον Mirach. Είναι όμορφος και αξίζει μια επίσκεψη. Πρέπει να έχει μέγεθος γύρω στο 6.

 

Ταύρος: Έχοντας θαυμάσει τις Πλειάδες με τα κυάλια στράφηκα και λίγο πιο κάτω και αριστερά - όπου ήδη ρουθούνιζε ο Ταύρος - προς τις Υάδες. Και τα δύο αυτά σμήνη αποτελούν ένα ξεχωριστό θέαμα. Όπως επίσης δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος μπροστά στο θέαμα του Aldebaran. Όμως ο βασικός μου στόχος ήταν το Μ1, το νεφέλωμα του Καρκίνου. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα το έβλεπα, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Είναι ίσως πολύ αμυδρό; Θα έπρεπε να βρίσκεται σχεδόν δίπλα στον ζ του Ταύρου και προς τον Ηνίοχο. Όσο κι αν έψαξα εκεί γύρω δεν το βρήκα. Ελπίζω την επόμενη φορά.

 

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και κάποια υπέροχα διπλά (έως και τετραπλά) αστέρια που μέσα στη διάρκεια της νύχτας μου υπεδείκνυε ή μου έδειχνε στο τηλεσκόπιό του ο φίλος Koukanto. Άμα μπεις στο τρυπάκι, είναι μεγάλη πόρωση κι αυτά, παιδιά. Το κυνήγι, η προσπάθεια να τα «ανοίξεις», να τα διαχωρίσεις. Έτσι ας πούμε έμαθα ότι ο 6ος της Κασσιόπης (αυτός που βρίσκεται πιο δίπλα απ' τον ε, αν συνεχίσουμε το W προς τα εκεί) είναι διπλό αστέρι. Έχει έναν πολύ όμορφο μικρούλη συνοδό. Τα διαχώρισα με 10άρη φακό+barlow 2x. Φυσικά με τον Ethos του Koukanto, που είχε την καλοσύνη να μου διαθέσει, η απόλαυση ήταν μοναδική.

 

Επίσης στα όμορφα αυτής της εξόρμησης ήταν και ότι είδα αστερισμούς που δεν είχα ποτε την ευκαιρία να δω ως τώρα, κυρίως λόγω της πολύ χαμηλής τους θέσης κοντά στον ορίζοντα, αλλά και λόγω κακών συνθηκών θέασης (κακό seeing, πολυκατοικίες μπροστά....)

Έτσι γνώρισα την Ασπίδα (πάνω απ' τον Τοξότη), τον Νότιο Ιχθύ (κάτω απ' τον υδροχόο) και πιο κάτω απ' αυτόν, τον Γερανό. Το Μικροσκόπιο (κάτω απ'τον Αιγόκερω) το πρόλαβα ακριβώς πάνω από μια συστάδα δέντρων, πριν χαθεί πίσω απ' αυτά. Ήταν περίπου 03.00πμ και όδευε προς τη δύση του. Επίσης είδα το Κήτος ολόκληρο. Τέτοιες εξορμήσεις σε αναζωογονούν. Δεν βλέπω την ώρα για την επόμενη

[supernovus]

Τη νύχτα της 25 προς 26 Αυγούστου και έχοντας επιστρέψει απ' τον Πάρνωνα, βρισκόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, κάτω απ' τον πεντακάθαρο ουρανό του Πειραιά. Και λέω πεντακάθαρο, γιατί δεν υπήρχε τίποτα πάνω του. Μόνο ο Δίας φαινόταν καθαρά. (Εντάξει, φαίνονταν κι άλλα αστέρια, αλλά ολόκληρο αστερισμό προς ανατολικά και νότια δεν ξεχώριζες με γυμνό μάτι).

Αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στον Δία. Φαινόταν παραδόξως καλά. Φανταστείτε τη χαρά και την έκπληξή μου, όταν είδα στο δεξί μέρος του δίσκου (αριστερό ήταν στην πραγματικότητα) να διέρχεται μια μαύρη κουκίδα. Ήταν πολύ ευδιάκριτη, έκανε πολύ καλό κοντράστ προς το δίσκο του Δία, ενώ και οι ζώνες του φαίνονταν επίσης πολύ καλά. Νομίζω μάλιστα ότι διέκρινα και μια κηλίδα πάνω σε μία ζώνη, αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος. Στην αριστερή περιοχή του δίσκου διακρινόταν μια πιο αμυδρή σκιά, οπότε υπέθεσα ότι η έντονη κουκίδα ήταν κάποιος δορυφόρος που έκανε διάβαση, ενώ η αμυδρότερη σκιά ήταν η σκιά του που έπεφτε πάνω στο Δία καθώς περνούσε. Φυσικά όσο προχωρούσε η ώρα, η έντονη κουκίδα μετατοπιζόταν προς τα αριστερά, ενώ όπως ήταν αναμενόμενο και η αμυδρότερη κουκίδα (σκιά) πήγαινε κι εκείνη πιο αριστερά και σχεδόν είχε αγγίξει το όριο του δίσκου, έτοιμη να βγει έξω απ' αυτόν και να χαθεί φυσικά.

Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν η αμυδρή σκιά εγκατέλειψε το δίσκο του Δία και μετατράπηκε σε λευκό, λαμπερό σημαδάκι!

Τι είχε γίνει; Αυτό που νόμιζα για σκιά, ήταν στην πραγματικότητα ο δορυφόρος, ενώ η έντονη κουκίδα ήταν η σκιά του που έπεφτε πάνω στο δίσκο του Δία. Άρα το φως του ήλιου ερχόταν απ' την εντελώς αντίθετη γωνία απ' ότι νόμιζα . Κοίτα να δεις!

[Βοώτης]

Ευτυχώς υπάρχει και ο Δίας και μπορόυμε να δούμε κάτι αξιοπρεπώς μέσα από τις πόλεις. Πάντα εντυπωσιακός και να πω την αμαρτία μου τον προτιμώ από τον Κρόνο