stemi

Εννοούν να μην υπάρχουν αντικείμενα με εφάμηλο μέγεθος στη γειτονιά. Ο Πλούτωνας είναι πολύ μικρότερος από τον ποσειδώνα όπως άλλωστε και οι δορυφόροι του Δία σε σχέση με αυτόν. Πάντως έτσι ίσως να υπάρξει πρόβλημα με διπλούς πλανήτες που το βαρύκεντρο τους δεν βρίσκεται μέσα σε κάποιο πλανήτη. Πχ αν ο Πλούτωνας και ο Χάροντας είχαν καθαρήσει την υπόλοιπη περιοχή θα θεωρούντα και οι δύο πλανήτες; Παρόμοιες διαφορές έχουμε και στα άστρα αλλά όλα είναι άστρα. Απο εκεί και πέρα χρησιμοποιούμε υποκατηγορίες. Μπλε γίγαντες, κόκκινοι γίγαντες, λευκοί νάνοι, αστέρες νετρονίων κλπ. Το ίδιο και στους πλανήτες: αέριοι, στερεοί, νάνοι. Ας μην μπερδευτούμε λοιπόν με παραπάνω κατηγορίες ουράνιων σωμάτων. Για αυτό δες την εικόνα

Εκτός από την χαμηλή θερμοκρασία οι Σκανδιναβοί έχουν και άλλο μειονέκτημα. Βλέπουν λογότερο ουρανό! Ο Ουράνιος ισημερινός βρίσκεται σε ύψος που δίνεται από "90-γεωγ. πλάτος" του τόπου. Η Ελλάδα κυμαίνεται από 35-40 μοίρες βόρια. Άρα βλέπουμε τον ουράνιο ισημερινό από 50 - 55 μοίρες (πχ Κρήτη) ψηλά. Άρα από την Κρήτη μπορούμε να δούμε ουράνια σώματα με απόκλιση μέχρι και -55. Οι χώρες τις Σκανδιναβίας έχουν από 55-70 μοίρες γεωγ. πλάτος. Άρα ο ουράνιος ισημερινός κυμαίνεται από 20 - 35 μοίρες ψηλά. Στη Στοκχόλμη βλέπουν ουράνια σώματα με απόκλιση μέχρι και -30. Πχ τον τοξότη στο μεγαλύτερο του μέρος δεν το βλέπουν ποτέ! Ελπίζω να μην κάνω κάπου λάθος στα παραπάνω

Το σύμπαν είναι επίπεδο αν οι 3 γωνίες οποιουδήποτε τριγώνουν αθροίζουν 180 μοίρες. Για παράδειγμα η επιφάνεια της Γης είναι θετικά καμπυλωμένος 2-διάστατος χώρος. Αν δημιουργήσεις ένα τρίγωνο με μια γωνία στο Β.Π. και τις άλλες δύο στον ισημερινό το άθροισμα θα είναι 270 μοίρες! Όλα τα άλλα τρίγωνα σ' αυτήν την επιφάνεια δίνουν άθροισμα μεγαλύτερο από 180. Μία επιφάνεια σαμαριού είναι αρνητικά καμπυλωμένη. Κάθε τρίγωνα σ'αυτή θα έχει άθροισμα μικρότερο από 180. Ο WMAP έχει μετρήσει γωνίες τεραστίων τριγώνων στην ΚΑΜ (μία γωνία στη Γη και οι άλλες 13,3 δις έτη φωτός μακριά). Το άθροισμα τους είναι 180 μοίρες (με 2% ποσοστό λάθους)!! Το επίπεδο σύμπαν είναι αποτέλεσμα του πλυθωρισμού. Δημιούργησε ένα επίπεδο σύμπαν με ομαλοποιημένες μεταβολές στην πυκνότητα και στη μορφή. Η ομαλότητα αυτή φτάνει σε κλίμακα 1 προς 100.000. Όλο αυτό ισοδυναμεί με το αν το σύμπαν θα διαστέλεται για πάντα (σαμάρι), θα συνθλιβεί (σφαίρα) ή θα είναι επίπεδο. Οι τελευταίες λοιπόν ενδείξεις (όχι μόνο από τον WMAP αλλα και από μπαλόνια στην Ανταρκτική) έχουν δίξει ότι το σύμπαν είναι επίπεδο (πάντως ο Einstein υπέθεσε ότι το σύμπαν είναι θετικά καμπυλωμένο).

Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλές συζητήσεις σχετικά με το κίνδυνο σύγκρουσης της γης με έναν αστεροειδή ή κομήτη. Μάλλον ο κόσμος όμως πρέπει να λάβει σοβαρότερα υπόψιν του το κίνδυνο τέτοιας σύγκρουσης. Μέχρις στιγμή έχουν ανιχνευτεί περίπου 800 αστεροειδείς με διάμετρο πάνω από 1 km που κινούντε γύρω από τον Ήλιο. Υπολογίζονται ότι υπάρχουν 2000 τέτοιο μεγάλοι αστεροειδείς και 135000 μικρότεροι με διάμετρο πάνω από 100 m. Οι τροχιές των αστεροειδών είναι ασταθείς και τείνουν να αλλάζουν κάτω από την βαρυτική επίδραση των πλανητών. Ένας αστεροειδής που πέρασε σε απόσταση 5 εκ km από τη Γη το Νοέμβριο 1996, γύρισε τον Σεπτέμβριο του 2004 και πέρασε σε απόστσηα 1,5 εκ km. Τον Μάριο 1989, ένας 300 m αστεροειδής διασταυρόθικε με την τροχιά της Γης και έχασε τον "στόχο" για μ'ολις 6 ώρες. Το καταλάβαμε όταν πια απομακρυνόταν! :-note Ένας αστεροειδής μεγέθους 1 km σε διάμετρο είναι δυνατόν να καταστρέψει τον πολιτισμό μας! Οι πιθανότητες ένας τέτοις αστεροειδής να μας χτυπήσει στον αιώνα που διανύουμε είναι μόλις 0,0002% ενώ υπάρχει 2% πιθανότητα για σύγκρουση με αστεροειδή 100 μέτρων. Η έκρηξη θα ισοδυναμεί με 100 μεγατόνουν ΤΝΤ και θα σκότωνε εκατομμύρια ανθρώπους αν έπεφτε σε πυκνοκατοικιμένη περιοχή. ΓΙα να αποφευγθούν τέτοιες καταστάσει πρέπει κατ' αρχήν να καταγραφούν και να μελετηθούν όλοι οι πιθανοί επικύνδινοι αστεροειδείς. Χρειάζονται 3 με 4 τηλεσκόπια διαμέτρου 4 με 5 μέτρα σε κάθε ημισφαίρειο αποκλιστικά για αυτή τη δουλειά για να πούμε ότι μπορούμε να έχουμε ένα χρόνο προειδοποίσης πάνω από 80 χρόνια. 2 σενάρια υπάρχουν για την προστασία της Γης από ένα αστεροειδή που έρχεται προς τα πάνω της. 1) Να το καταστρέψουμε πριν φτάσει στη Γη 2) Να αλλάξουμε την τροχιά του ώστε να το αποφύγουμε Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι πυρινικά όπλα μπορούν να εκπυρσοκροτηθούν πάνω στην επιφάνει του αστεροειδή ή κοντά σ' αυτόν, έτσι ώστε είτε να τον κομματιάσουν (αλλά τα κομμάτια θα εξακολουθούν να αποτελούν κίνδυνο για τη Γη) είτε να υπερθερμάνουν μία πλευρά του να εξαεριστούν μεγάλα κομμάτια και έτσι να αλλάξει η τροχια του αστεροειδή. Μια δυνατή πυρηνική έκρηξη είναι δυνατόν να αλλάξει την τροχιά του αστεροειδή μερικούν μήνες πριν την σύγκρουση του με τη Γη. Μερικοί επιστήμονες προτήνουν να χρησιμοποιηθεί ένα τεχνητό νέφος σκόνης στην πορεία του αστεροειδή. Τα σωματίδια σκόνης θα δημιουργήσουν κρατήρες στην επιφάνεια του αστεροειδή. Το σώμα τελικά θα αποσυντεθεί εξαιτίας των κρατήρων αυτών. Κάτι ανάλογο επιχηρήθηκε με επιτυχία στις 4 Ιουλίου 2005 όταν η NASA με Deep Impact έριξε μία μπρούτζινη σφαίρα διαμέτρου 65 εκατοστών και βάρους 140 κιλών στον κομήτη Tempel 1,με δίματρο 3 km και δημιούργησε έναν κρατήρα 200 m! Άλλη λύση είναι να δημιουργηθεί ένας καταπέλτης ο οποίος με τη βοήθεια ρομπότ θα πετά βράχια από την επιφάνεια του αστεροειδή στο διάστημα αλλάζοντας έτσι την πορεία του. Παρόμοια προωθητήρες στην επιφάνεια του αστεροειδή μπορούν να αλλάξουν την πορεία. Και οι 2 λύσεις είναι δύσκολες εξαιτίας της ακρίβειας που χρειάζεται για να αλλάξουν την πορεία επακριβώς. Άλλη μέθοδος είναι η χρήση laser ή ηλιακής δέσμης για την θέρμανση μίας μικρής περιοχής του αστεροειδή και την προώθηση του στην επιθυμητή κατέυθυνση. Και αυτή η λύση όμως εμπεριέχει πολλές δυσκολίες. Η ESA με τη Ρωσία ετοιμάζονται για ένα πείραμα. Ένας Soyuz-Fregat πύραυλος θα απογειώσει τα διαστημόπλοια Sancho και Hidalgo που θα φτάσουν σε ένα αστεροειδή σε 6-7 μήνες. Το Sancho θα πάρει θέση σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή. Το Hidalgo θα συγκρουσθεί με το σώμα με 10 km/s. Το Sancho θα μελετά τις αλλαγές στην τροχιά του αστεροειδή. ESA θα επλέξει τον αστεροειδη στόχο το 2007, και το πείραμα θα γίνει μεταξύ 2010 and 2015.

Με τίποτα! Διαφήμιση ήταν!

Το New Horizons στην πορεία του για τον Πλούτωνα θα σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας που έχει επιτευχθεί από διαστημοσυσκευή. Κατά την προσέγγισή του στον Δία (Φεβ 2007), αυτός θα το επιταγχύνει, με αποτέλεσμα να φτάσει τα 72.400 km/h (20 km/s). Ήδη το σκάφος κατέκτησε τον τίτλο του ταχύτερου σκάφους που εκτοξεύτητκε ποτέ από τη Γη με 58.000 km/h (16 km/s). Με αυτή την ταχύτητα θα χρειάζονταν 66.200 χρόνια για τον Α του Κενταύρου

Δεν είμουν σίουρος και απλά ρώτησα. ΟΚ!

Που αναφέρεσε με αυτό;

Ας συγκρίνουμε μερικές ταχύτητες στο Σύμπαν: Όλες σε km/h Άνθρωπος Βάδην: 6 Αυτοκίνητο σε εθνική: 100 Αεροπλάνο: 1000 Πλανήτες Περιφορά - Περιστροφή (μέσες ταχύτητες για περιφορά, στον ισημερινό για περιστροφή) Ήλιος: - - 3.592 Ερμής: 172.412 - 10,95 Αφροδίτη: 126.129 - 6,6 Γη: 107.273 - 1.674 Άρης: 86.906 - 868 Δίας: 47.362 - 45.661 Κρόνος: 34.799 - 37.020 Ουρανός: 24.617 - 9.319 Ποσειδώνας: 19.727 - 9.662 Πλούτωνας: 17.098 - 48,95 Κομήτης Χάλεϋ: Αφήλιο 3.283 - Περήλιο 196.533 Ήλιος γύρω από κέντρο Milky Way: 782.460 Milky Way - Andromeda πλησιάζουν με 355.000 Ήλιος προς Ανδρομέδα (ο Ήλιος αυτή τη στιγμή κινήται προς τον M31) 1.079.000 Μ84 (στο σμήνος της Παρθένου - 50 εκ έτη φωτός μακριά) απόμακρύνεται με 3.820.000 Σμήνος γαλαξιών κόμης (350 εκ έτη φωτός μακριά) 26.000.000 Φως 299.792,458 Και μερικές ταχύτητες διαφυγής σε km/s Ήλιος: 617,5 Ερμής: 4,4 Αφροδίτη: 10,4 Γη: 11,2 (40,320 km/h) Σελήνη: 2,4 Άρης: 5,0 Δίας: 59,5 Κρόνος: 35,5 Ουρανός: 21,3 Ποσειδώνας: 23,5 Πλούτωνας: 1,3 Κομήτες: ~ 1 m/s (3.6 km/h) Ταχύτητα διαφυγής από το Ηλιακό σύστημα ~1.000 km/s

Ο παγωμένος βράχος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος και οδήγησε στην ταραχώδη απομάκρυνση του Πλούτωνα από τη λίστα των πλανητών απέκτησε το κατάλληλο όνομα: Έριδα. Το μακρινότερο γνωστό αντικείμενο στο Ηλιακό Σύστημα είναι από 70 έως 700 χιλιόμετρα μεγαλύτερο από τον Πλούτωνα, γεγονός που ανάγκασε τη Διεθνή Αστρονομικη Ένωση να διερωτηθεί αν δικαιούται να θεωρηθεί ο δέκατος πλανήτες. Μετά τις έντονες διαφωνίες -που συνεχίζονται τώρα ακόμα και μετά την τελική απόφαση, η Διεθνής Αστρονομική Ένωσε αποφάσισε τελικά να περιορίσει σε οκτώ τους πλανήτες και να δημιουργήσει τη νεα κατηγορία των «νάνων πλανητών», που περιλαμβάνει την Έριδα, τον Πλούτωνα και τη Δήμητρα, τον μεγαλύτερο γνωστό αστεροειδή. Η Έριδα ανακαλύφθηκε το 2003 με την ονομασία 2003 UB313. Στα τέλη της περυσινής χρονιάς προσδιορίστηκε με μεγαλύτερη ακρίβεια το μέγεθός της και ονομάστηκε ανεπίσημα Ζίνα, από το όνομα της γνωστής τηλεοπτικής πολεμίστριας. Το σώμα ακολουθεί μια έντομα πεπλατυσμένη τροχιά σε μέση απόσταση 14 δισ. χιλιομέτρων από τον Ήλιο. Το έτος της διαρκεί 600 γήινα χρόνια και η επιφάνειά της είναι παγωμένη στους 250 βαθμούς. Το όνομα που τελικά επέλεξε επίσημα την Τετάρτη η Διεθνής Αστρονομική Ένωση ταιριάζει γάντι στην επιστημονιή διαμάχη που προηγήθηκε, με θέμα τον ορισμό των πλανητών. Στην ελληνική μυθολογία, η Έριδα είναι η θεότητα της διχόνοιας, που, επειδή δεν προσκλήθηκε σε μια γιορτή των θεών, έριξε στον κήπο τους ένα μήλο. Η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη κάλεσαν τον Πάρη να διαλέξει ποια από τις τρεις θα πάρει το διαβόητο μήλο της Έριδος. Το πήρε τελικά η Αφροδίτη, που προσέφερε ως αντάλλαγμα στον Πάρη την Ωραία Ελένη, την αιτία του Τρωϊκού Πολέμου. Ενσαρκώνοντας πιστά το μύθο στη νέα μορφή του Ηλιακού Συστήματος, η Αστρονομική Ένωση έδωσε στο δορυφόρο της Έριδας το ίδιο όνομα με την κόρη της θεάς, Δυσνομία. Από in.gr

Η διαστολή του Σύμπαντος γίνεται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός.

Και εμένα μου φάνηκε παράξενο (αν και η διαστολή του φωτός είναι λογική και εκεί βασίζεται άλλοστε η μικροκυματική μορφή τησ ΚΑΜ) αλλά η πηγή είναι άκρως έγκυρη. Περιοδικό Astronomy, Σεπτεμβρίου 2006, απάντηση σε ερώτηση αναγνώστη από Dragan Huterer, Kavli Institute for cosmological physich, University of Chicago.

Συνιθίζουμε να λέμε ότι όταν ένα αντικείμενο απέχει χ έτη φωτός τότε το φώς έκανε χ χρόνια να φθάσει στη Γη και άρα η απόσταση του είναι χ επί περίπου 9,5 τρις km. Αυτό ισχύει όμως μόνο μπορεί να ειπωθεί μόνο για για μικρές σχετικά αποστάσεις. Για μεγαλύτερες αποστάσεις τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το σύμπαν διαστέλεται και μαζί του το φως που ταξιδεύει. Έτσι αν το φως από μια πηγή διάνυσε 1 km στο πρόημο σύμπαν θα έχει διασταλεί κάποια στιγμή σε 2 km, αργότερα σε 3 κοκ. Έτσι η απόσταση σε έτη φωτός όπως μετράται σήμερα είναι μεγαλύτερη από την πραγματική απόσταση που υπολογίζεται από το χρόνο που έκανε το φως να φτάσει σε μας επί την 9,5 τρις km! Αυτό σημαίνει ότι τα μακρύτερα αντικείμενα που μπορούμε να δούμε σήμερα είναι περίπου 45 δις έτη φωτός μακριά, παρότι το σύμπαν έχει ζωής περίπου 13,7 δις έτη. Μια σημείωση εδώ. Οι μακρινοί γαλαξίες απομακρύνονται με ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός! Και αυτό γιατί η ειδική θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύει για τη διαστολή του Σύμπαντος! Επίσης όταν από τη Γη παρατηρήσουμε 2 αντικείμενα που βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση και ασπούμε ότι το καθένα απέχει 10 δις έτης φωτός από μας, αυτό δεν σημαίνει ότι η μεταξύ τους απόσταση είναι 20 δις έτη φωτός. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο για αποστάσης της τάξης των 100 εκ. ετών φωτός.

Μερικές φωτογραφίες ακόμα.

Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ρωτάς αλλά θα προσπαθήσω να μιλήσω γενικά. Το κέντρο βαρύτητας Γη-Σελήνης είναι μέσα στη Γη στην ευθεία που ενώνει τα 2 σώματα. Συγκεκριμένα 2900 km από το κέντρο ή στο 75% της ακτίνας της Γης από το κέντρο. Δεν νομίζω το κέντρο μάζας να αλλάζει θέση λόγω περιστροφής της γης. Εκτός και αν εννοείς το εξόγκωμα που δημιουργείται στη Γη λόγω έλξης από το φεγγάρι (μέχρι και 30 cm). Λόγω της περιστροφής αυτής το εξόγκωμα δεν είναι στην ευθεία των κέντρων αλλά λίγο πιο μπροστά. Το εξόγκωμα έχει κάποια μάζα άρα ασκεί και βαρύτητα, και τραβά τη Σελήνη μπροστά. Αυτό δίνει στη Σελήνη μεγαλύτερη τροχιακή ενέργεια. Τροχιά με μεγαλύτερη ενέργεια σημαίνει και τροχιά με μεγαλύτερη ακτίνα. Άρα η Σελήνη απομακρύνεται όπως είπαμε και πριν κατά 1 cm το χρόνο. Φυσικά η Σελήνη έλκει το εξόγκωμα επίσης. Αφού είναι πιο πίσω η Σελήνη, το τραβάει προς τα πίσω και κάνει τη Γη να χάνει ταχύτητα. Η μέρα γίνεται μεγαλύτερη. Σε κάθε 100 χρόνια η μέρα γίνεται μεγαλύτερη κατά 0,002 sec, το έτος κατά 0,7 sec. Τελικά ο χρόνος περιστροφής θα πέσει τόσο ώστε το εξόγκωμα να είναι στη ευθεία των 2 κέντρων. Τότε ο χρόνος μιας περιστροφής της Γης θα είναι ίσως με το χρόνο περιφοράς της Σελήνης, και οι άνθρωποι στη Σελήνη θα βλέπουν πάντα την ίδια πλευρά της Γης! Η Σελήνη έχει και αυτή εξογκώματα λόγω της έλξης από τη Γη. Ο ίδιος μηχανισμός λειτούργησε και στη Σελήνη. Λόγω όμως της πολύ μεγαλύτερης έλξης της Γης, η Σελήνη έχει ήδη "κλειδώσει". Η εικόνα δείχνει 2 σώματα όπου το κέντρο βαρύτητας είναι μεσα στο μεγάλο σώμα. Κάντε κλικ πάνω της για να δείτε την κίνηση.

ΣΥγκρίνοντας τις μετρήσεις του για τη θέση των ισημεριών με το Spica κατά τη διάρκεια μιας έκλειψης Σελήνης κατά την μία ισημερία, με μετρήσεις 150 χρόνων πριν (από Τιμοχάρη και Αρίστιλο) είδε ότι οι ισημερίες είχαν μετατοπιστεί 2 μοίρες!! Αρίσταρχος = πατέρας της αστρονομίας

Δες την εικόνα, παρ' ότι η κίνηση δεν είναι τόσο απλή όσο δείχνει η εικόνα. Σε άλλο thread θα πούμε για τις κινήσεις της Γης [/img]

thanks

Κοντά στην Φθινωπορινή ισημερία έχουμε και το φεγγάρι της συγκομιδής (Harvest Moon). Ονομάσατικε έτσι γιατί το φεγγάρι δίνει έξτρα φως στους γεωργούς του Β ημισφαιρίου. Συγκεκριμένα η Σελήνη αντί να ανατέλει 50' αργότερα κάθε μέρα, ανατέλει μόλις 30' (πχ η εικόνα για το έτος 2000). Στο Ν ημισφαίριο αντίθετα η διαφορά θα είναι μεγαλύτερη από την κανονική. Η αιτία είναι η μικρή γωνία που σχηματίζει η εκλιπτική με τον ανατολικό ορίζοντα (που έχει και σαν συνέπεια το χαμηλό ύψος της Σελήνης στον ορίζοντα που επιτίνει την οφθαλμαπάτη του μεγαλύτερου φεγγαριού).

Μια που το ανάφερες να η πορεία του Βόρειου Ουράνιου πόλου 3000 πΧ Thuban 1000 πΧ Kochab 2000 μΧ Polaris (εδώ και 1000 περίπου χρόνια) 4000 μχ Alrai 7500 μΧ Alderamin 14000 μΧ Vega

thanks

Και οι υπόλοιπες

Αυτό το μήνα το φεγγάρι φαίνεται μεγαλύτερο (περίγειο) και χαμηλότερα στον ουρανό σχεδόν ταυτόχρονα. Φαίνεται πιο φωτεινό από κάθε άλλη στιγμή του έτους. Με την ευκαιρία αυτή προσπάθησα λίγο να ξεδιαλύνω τις κινήσεις, τις περιόδους και τις όψεις της Σελήνης. 1) Η τροχιά της Σελήνης Η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη γη με την ίδια φορά που η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο. Η τροχιά είναι ελλειπτική (~0.15% απόκλιση από κυκλική) με τον Ήλιο στην μία εστία της. Περίγειο έχουμε όταν η σελήνη είναι στο κοντινότερο σημείο με τη Γη (363,300 km) ενώ απόγειο όταν είναι στο μακρύτερο (405,500 km) (εικ 1 & 2). Σαν αποτέλεσμα η Σελήνη εμφανίζεται ~11% μεγαλύτερη στο περίγειο από ότι στο απόγειο. Η αστρική περίοδος είναι 27,3 μέρες Η περίοδος των φάσεων είναι 29,53 μέρες (συνοδικός μήνας) Κάθε μέρα η Σελήνη κινείται από την Α προς τη Δ σαν αποτέλεσμα της περιστροφής της Γης, Κινείται 13,19ο Ανατολικά σε σχέση με το υπόβαθρο των άστρων. Δηλαδή σε δύο συνεχόμενα βράδια την ίδια ώρα η Σελήνη θα βρίσκεται 13ο ανατολικότερα και για να βρεθεί στο ίδιο σημείο με το προηγούμενο βράδυ θα χρειαστεί 52’ επιπλέον. 2) Οι φάσεις της Σελήνης (Εικ 3) Η διαφορά 27,3 και 29,53 εξηγείται στην εικόνα 4. Η Σελήνη ολοκληρώνει μία περιφορά γύρω από τη Γη σε σχέση με τα άστρα σε 27,3 μέρες αλλά για να έρθει στην ίδια θέση με σε συνάρτηση με τη Γη και τον Ήλιο χρειάζεται επιπλέον κάτι παραπάνω από 2 μέρες. 3) Σύγχρονη περιφορά Η Γη και η Σελήνη ασκούν παλιρροιακές δυνάμεις η μία στην άλλη (Εικ 5). Σαν αποτέλεσμα έχει την δημιουργία ενός εξογκώματος τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη. Το εξόγκωμα της Γης λόγο περιστροφής της δεν βρίσκεται ακριβώς στην ευθεία Γης-Σελήνης. Ως αποτέλεσμα αυτού είναι η άσκηση βαρύτητας στην Σελήνη με αποτέλεσμα την επιβράδυνση της περιστροφής της στο παρελθόν και εν τέλει να έχει περιφορά ίση με την περιστροφή της. Έτσι βλέπουμε την ίδια πλευρά της Σελήνης πάντα. Για τον ίδιο λόγο έχουμε μεταφορά κινητικής ενέργειας από τη Γη στη Σελήνη και την επιβράδυνση της περιστροφής της Γης κατά 1,5 msec/αιώνα μέχρις ότου η περιστροφή της Γης να εξισωθεί με την περίοδο της Σελήνης (όπως συμβαίνει πχ στο σύστημα Πλούτωνα – Χάροντα). Επίσης λόγω της μεταφοράς της ενέργειας η Σελήνη απομακρύνεται 3,8 cm/έτος. 4) Ταλάντωση Σελήνης Βλέπουμε πάντα την ίδια πλευρά της Σελήνης αλλά λόγω ταλαντώσεων της μπορούμε να δούμε όχι μόνο το 50% αλλά μέχρι και 59% της επιφάνειάς της. Α) Ημερήσια ταλάντωση Όσο περιστρέφεται η Γη η θέα της Σελήνης αλλάζει. Άλλη εικόνα βλέπει ένα παρατηρητής όταν ανατέλει η Σελήνη και άλλη όταν δύει. Στην 1η περίπτωση λίγο ανατολικότερα και στη 2η δυτικότερα. (Εικ 6). Β) Διαμήκης ταλάντωση. Η Σελήνη γυρνά σε ελλειπτική τροχιά με όχι σταθερή ταχύτητα. Αλλά η Σελήνη περιστρέφεται (γύρω από τον εαυτό της) με σταθερή ταχύτητα. Έτσι όταν επιταχύνει μπορούμε να δούμε λίγο από το πίσω μέρος της ενώ όταν επιβραδύνει λίγο από το μπροστινό (εικ 7). Γ) Κάθετη ταλάντωση Το επίπεδο περιφοράς της Σελήνη κάνει γωνία 5,2ο με το επίπεδο της εκλειπτικής. Έτσι κάποιες στιγμές μπορούμε να δούμε πέρα από το Ν πόλο (ο Β είναι κρυμμένος) και άλλες πέρα από το Β πόλο (ο Ν είναι κρυμμένος) (Εικ .

Βρήκα αυτό το άρθρο που ίσως σας ενδιαφέρει. Possible signs of alien life have been found inside a Martian meteorite. Scientists have discovered tiny tunnels in the rock that may have been bored by micro-organisms on Mars.But researchers are cautious after the embarrassment over another Martian meteorite once alleged to contain signs of life.Ten years ago, scientists from NASA said they had found small rod-like structures in the meteorite that were believed to be fossil bacteria.But most experts now believe there is no evidence of life in the 1.9 kilogram rock, ALH 84001. The rods and other "biosignatures" could all have been produced by inorganic processes, scientists say.The new meteorite, called Nakhla, fell to Earth on June 28, 1911, exploding into dozens of fragments over Egypt.Nakhla was one of the first meteorites confirmed to have come from Mars by its chemical composition.The meteorite is estimated to be 1.3 billion years old and shows signs of being altered by the water once thought to have flowed on Mars. It spent some 11 million years drifting through space before entering Earth's atmosphere.Scientists are now quietly taking seriously the possibility that Nakhla contains signs of Martian life, according to a US biology professor writing in New Scientist magazine.A team led by Martin Fisk at Oregon State University found tiny tubular holes similar to those in volcanic Earth rocks believed to be caused by bacteria or ancient organisms called archaeans.Averaging one to three micrometres in diameter and up to 100 micrometres long, the tunnels often contain biomolecules such as nucleic acids. Peter Ward, from the University of Washington in Seattle, wrote: "When Fisk's team examined volcanic minerals inside Nakhla, to their surprise they found small tunnels virtually identical in size and shape to those in Earth rocks."John McKay, from the Johnson Space Centre in Houston, Texas, later found carbon-rich matter in the rock's tunnels. Analysis suggested that it was carbon originating on Mars an intriguing finding since all known life is based on carbon."Those involved have been careful not to get carried away by this new evidence," Dr Ward said.Professor Fisk and his colleagues have stopped short of claiming the tunnels are proof of life on Mars.Instead they say the features might be a "useful biosignature" given the abundance of volcanic rock in the solar system. Πηγή: http://www.theage.com.au/news/world/meteorite-find-suggests-life-on-mars/2006/08/24/1156012674139.html

Είναι απλά σαν να ρωτάς γιατί υπάρχουμε εμείς τώρα εδώ και να ρωτάμε αυτό το πράγμα και όχι μετά από 8 δις χρόνια κάπου αλλού και να ρωτάμε το ίδιο. Όσο για το ερώτημα του τι υπήρχε πριν τη Μεγάλη Έκρηξη είναι αδύνατο να απαντηθεί επειδή δεν ισχύει, γιατί όπως υπόθηκε και παραπάνω τότε δεν αναδύθηκε μόνο ύλη και ακτινοβολία αλλά επίσης και ο χώρος και ο χρόνος. Άρα είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσουμε τη φράση "πριν την Μεγάλη Έκρηξη" με τρόπο που να έχει νόημα. Είναι σαν να ρωτάμε τι υπάρχει βόρεια του Βόρειου Πόλου. Η μόνη λύση είναι να θεωρήσει κανείς ένα μοντέλο πολλαπλών Μεγάλων Εκρήξεων αλλά κανείς δεν έχει καταφέρει να δώσει μια πλήρη εξήγηση των δυνάμεων που θα απαιτούνταν για να πραγματοποιηθεί αυτή η κοσμική αναπήδηση. Παρά τις ατέλειες του αυτό το σενάριο των συνεχών συνθλίψεων-εκρήξεων, αντιμετοπίζει το ζήτημα αιτίου-αποτελέσματος που βρίσκεται στον πυρήνα της επιθυμίας μας να ανακαλύψουμε τι υπήρχε πριν τη Μ. Ε. Όμως το ζήτημα αιτίου-αποτελέσματος ίσως να είναι μιας κοινής λογικής προκατάληψη που ίσως πρέπει να μπει στην άκρη. Σε τελική ανάλυση η διαστολή της Μ.Ε. άρχισε σε μικροσκοπική κλίμακα όπου η κοινή λογική δεν εφαρμόζεται αντ' αυτού κυριαρχούν οι παράξενοι νόμοι της κβαντικής φυσικής. Η κβαντική φυσική διέπεται από την αρχή της απροσδιοριστίας, όπου σύμφωνα με αυτή υπάρχουν πολλά αυθόρμητα συμβάντα και ο ντετερμινισμός του κόσμου μας παύει να ισχύει. Η κβαντική κοσμολογία προσφέρει διάφορες υποθέσεις που θεωρούν ότι το σύμπαν έχει αρχίσει από το τίποτα χωρίς κανένα λόγο. Για παράδειγμα, ένα σύμπαν βρέφος θα μπορούσε να έχει αναδυθεί αυθόρμητα από το τίποτε, πιθανώς με μια πλειάδα άλλωνς συμπάντων, αποτελώντας τμήμα ενός πολυσύμπαντος. Όλα αυτά βέβαια είναι υποθέσεις χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιμετοπίσουμε το έσχατο ερώτημα σχετικά με την προέλευση του σύμπαντος.