Tilemachos Athanasiadis

Χωρίς να το έχω ψάξει ιδιαίτερα, σε πρώτη φάση θα σου έλεγα να ψάξεις κάποιο μεταπτυχιακό αστρονομίας που να είναι κοντά στις γνώσεις και το αντικείμενο σου. Δες τι παίζει στην ESA για παράδειγμα. Οι τηλεπικοινωνίες δεν είναι καθόλου άσχετες με το χώρο του διαστήματος, των κεραιών, της παρατηρησιακής αστρονομίας (ραδιοαστρονομίας κλπ). Ψάξτο.. σίγουρα υπάρχουν μεταπτυχιακά στα οποία μπορείς να ανταπεξέλθεις καλύτερα από ένα φυσικό ή ένα μαθηματικό. (είμαι τελειόφοιτος φυσικής και δεν έχω κάνει κανένα μάθημα για επικοινωνίες, κεραίες, μετάδοση κυμάτων (πρακτικά) κλπ, έχουμε μόνο κάποια επιλογής που δεν τα επέλεξα (είμαι στην κατεύθυνση της θεωρητικής φυσικής) ) υ.γ. Τώρα αν ενδιαφέρεσαι για θεωρητικές σπουδές πάνω στην αστροφυσική, μάλλον δεν το γλιτώνεις το bachelor, με την έννοια ότι πρέπει να αποκτήσεις πιο "θεωρητικό υπόβαθρο", στη φυσική και τα μαθηματικά.

Αν δείτε φωτογραφίες/google earth κλπ του μέρους θα ρθείτε τρέχοντας!!! υ.γ. Όσο για τον ουρανό... απλά ψάξτε χάρτες φωτορύπανσης, στοιχεία κλπ..

κλαίωωωωω..... υ.γ. Εγώ ψηφίζω kookoo_gr

Επίσης υπάρχει για όποιον ενδιαφέρεται (για την DMK):

Προωθώ τη παρακάτω αγγελία εκ μέρους του φίλου, Αριστείδη Βούλγαρη:

Χωρίς να θέλω να κουράσω θα πω κάτι ακόμα που το θεωρώ πολύ σημαντικό. Η ειδική θεωρία της σχετικοτητες στην αρχική της μορφή ,πήρε ένα κόσμο ίδιο για όλους και τον έκανε παραλλαγμένα αντίγραφά του, ένα για κάθε ξεχωριστό παρατηρητή. Ότι μήκος κι ότι χρόνο "ήθελε" μετρούσε ο κάθε παρατηρητής. Ήρθε όμως ο Μινκόφσκι κι έδειξε τον τρόπο με τον οποίο όλοι μπορούμε να έχουμε την ίδια "εικόνα" για τον κόσμο. Ο ίδιος ο Ροτζερ Πενρόουζ αναφέρει πως κι άλλοι πρίν απ τον Αϊνστάιν ίσως έιχαν ολοκληρωμένη άποψη για την ΕΘΣ οπως πχ ο Πουανκαρέ. Όμως η πλήρης αποσαφήνιση της θεωρίας ήρθε μετά τη δουλειά του Μινκόφσκι. Και σ αυτή της τη μορφή η ΕΘΣ δε διαθέτει ανεξάρτητο χρόνο , ούτε απόλυτο ούτε σχετικό. Έχει μόνο χωρόχρονο. Δεν θα διαφωνήσω. Μ αρέσε αυτό που είπες "πλήρης αποσαφήνιση της θεωρίας". Νομίζω ότι συμφωνούμε, στον τρόπο έκφρασης μάλλον έγκειται η "διαφωνία" μας.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά ανέφερα ότι υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο διότι ξέρω ανθρώπους που έχουν αυτή τη φιλοσοφία (δεν είμαι μέσα σε αυτούς).

Όπως είπε και ο φίλος parity πιο πριν, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει κάποια σύνδεση με το χρόνο. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να σου δώσω μια ιδέα σχετικά με το τι πραγματεύεται το πείραμα: (πείραμα 1) Θα κάνουμε αρχικά το πείραμα της διπλής σχισμής με κλασσικά σωματίδια (π.χ. σφαίρες). Σε πρώτη φάση λοιπόν κλείνουμε τη σχισμή 1 και βρίσκουμε την πιθανότητα να φτάσουν τα σωματίδια στο πέτασμα Π1. Αμέσως μετά, ανοίγουμε τη σχισμή 1 και κλείνουμε τη σχισμή 2. Τώρα η πιθανότητα είναι Π2. Τώρα ανοίγουμε και τις δύο σχισμές και συνειδητοποιούμε ότι η πιθανότητα να έχει χτυπήσει το πέτασμα είναι Π=Π1+Π2. (πείραμα 2) Κάνουμε το ίδιο πείραμα και στην επιφάνεια μια λίμνης, χρησιμοποιούμε δηλαδή το κύμα πάνω στην επιφάνεια της το οποίο πέφτει πάνω στις σχισμές και πέρνουμε πάλι τις πιθανότητες Π1 και Π2 για κάθε οπή όπως πριν. Ανοίγουμε τώρα και τις δύο οπές και κάνουμε το πείραμα. Παρατηρούμε ότι τώρα η ολική πιθανότητα δεν είναι Π1+Π2 αλλά Π=Π1+Π2+(όρος συμβολής) . Ο όρος συμβολής είναι αυτός που μας δίνει τα μέγιστα και τα ελάχιστα. Μέχρι εδώ, περιέγραψα δύο φαινόμενα που μπορούμε να τα παρατηρήσουμε με απλά πειραματα και να τα επαληθεύσουμε. Πάμε τώρα να κάνουμε το πείραμα με ηλεκτρόνια. Από τη στιγμή που λέμε ότι τα ηλεκτρόνια είναι σωματίδια, θα αναμέναμε να έχουμε ένα πείραμα σαν το πρώτο (με τις σφαίρες). Παρόλα αυτά τα αποτελέσματα μας δείχνουν μέγιστα και ελάχιστα στο πέτασμα. Αυτά τα μέγιστα και ελάχιστα μοιάζουν πολύ με τα αποτελέσματα που μας έδωσε το δεύτερο πείραμα, οπότε αποφασίζουμε ότι και τα ηλεκτρόνια θα πρέπει να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο. Σύμφωνα με αυτόν τον ισχυρισμό λοιπόν τα ηλεκτρόνια περνούν και από τις δύο σχισμές και συμβάλουν όπως τα κύματα στο πείραμα δύο. Για την ακρίβεια, συμβάλουν τα κύματα πιθανότητας (για να μην ρωτήσει κάποιος και τι φυσική σημασία έχει αυτό). Σε αυτό το σημείο όμως σκεφτόμαστε να βάλουμε έναν παρατηρητή να μετράει πόσα ηλεκτρόνια πέρασαν από κάθε σχισμή για να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Το αποτέλεσμα είναι απροσδόκητο. Η διαδικασία που έλαβε χώρα ώστε να εντοπιστεί το κάθε ηλεκτρόνιο από τον παρατηρητή (είναι αντίστοιχο με το ότι όταν θέλουμε να δούμε κάτι πρέπει να το φωτίσουμε) καταστρέφει τον όρο της συμβολής και η ολική πιθανότητα γίνεται Π1+Π2, γιατί πλέον κάθε σωματίδιο περνάει μόνο από μια σχισμή, και τα αποτελέσματα θυμίζουν πλέον το πείραμα ένα και όχι το πείραμα δύο. Τι μπορούμε να πούμε λοιπόν; Από το πείραμα μας φαίνεται ότι αν παρατηρούμε το σύστημα (απο που παιρνάει κάθε ηλεκτρόνιο) παίρνουμε άλλα αποτελέσματα απ ότι αν δεν το παρατηρούμε. Δεν μπορούμε δηλαδή να παρατηρήσουμε από ποια οπή πέρασε κάθε ηλεκτρόνιο χωρίς να διαταράξουμε το σύστημα. Όλο αυτό πηγάζει από την αδυναμία μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το ηλεκτρόνιο δεν ακολουθεί συγκεκριμένες τροχιές. Για την ακρίβεια, δεν έχει νόημα να μιλάμε για τροχιά ενός κβαντικού σωματιδίου. Η περιγραφή γίνεται μέσω συγκεκριμένων μαθηματικών που απλά δίνουν τη πιθανότητα να βρίσκεται κάπου το ηλεκτρόνιο. Ο Heisenberg έλεγε ότι οι κανόνες της κβαντομηχανικής δεν χρειάζονται τροχιές, τα πάντα εξαρτώνται από την αρχική και την τελική θέση. Εϊναι σαν το σκάκι. Δεν έχει σημασία η τροχιά που ακολούθησε ένα πιόνι για να πάει από το ένα τετράγωνο στο άλλο, αλλά ότι ο κανόνας του παιχνιδιού ορίζει ότι μπορεί να πάει εκεί. Αυτά τα ολίγα, ελπίζω κατανοητά, για το πείραμα της διπλής σχισμής. Γενικότερα θα έλεγα ότι δεν πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε συλλογισμούς με βάση την καθημερινή ζωή, γιατί τότε είναι που πέφτουμε στην παγίδα και φτάνουμε σε παράδοξα ή ανεξήγητα. Η κβαντομηχανική έχει τόσες περίεργες έννοιες, για να εξηγήσει τα παρατηρούμενα. Αφού τις εξηγεί, οφείλουμε να δεχτούμε ότι έτσι είναι τα πράγματα στο μικρόκοσμο. υ.γ. Όσοι βαριέστε να διαβάσετε το off-topic σεντόνι που έγραψα, μπορείτε απλά να δείτε αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=DfPeprQ7oGc

Πιστευεις δηλαδη οτι η συνειδηση σου επηρεαζει με καποιο τροπο την πραγματικοτητα μου? Πριν την υπαρξη των ανθρωπων δεν υπηρχε o χρονο, το συμππαν? Μπορει πράγματι να το πιστεύει, είναι ουσιαστικά μια ανθρωπική αρχή.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το λες αυτό φίλτατε Τηλέμαχε. Είναι ιστορικό γεγονός ότι η ειδική θεωρία της σχετικότητας παρουσιάστηκε το 1905 και η ανακάλυψη του χωροχρόνου έγινε απ τον Μινκόφσκι το 1908 περίπου. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει ανεξαρτησία του χώρου και του χρόνου ενώ στη δεύτερη έχουμε τον απόλυτο χωρόχρονο, όπου οι αποστάσεις κατά Μινκόσφκι είναι ίσες, ανεξάρτητα απ το σύστημα αναφοράς που θα επιλέξουμε. Άρα λοιπόν, όταν θεωρούμε την ΕΘΣ μετά τη σπουδαία ανακάλυψη του Μινκόφσκι, τότε ο χώρος κι ο χρόνος χάνουν την ανεξαρτησία τους. Απ το σημείο αυτό ξαναπαίρνει τη σκυτάλη ο Αϊνστάιν και οδηγείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας. Φτάνει μάλιστα να πει ότι..."για μας του ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα σε παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι μια ψευδαίσθηση όσο επίμονη κι αν είναι αυτή". Πράγματι η "ανακάλυψη" του χωρόχρονου Minkowski ήρθε μετά από την ειδική θεωρια της σχετικότητας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δημιουργήθηκε μια καινούργια θεωρία. Απλά ο Minkowski ως μαθηματικός "είδε" ότι η θεωρία δουλεύεται και κατανοείται πολύ καλύτερα αν δημιουργησουμε έναν τετραδιάστατο χωρόχρονο. Δεν ανακάλυψε τίποτα καινούργιο πάνω στη σχετικότητα, απλά περιέγραψε τη σχετικότητα με έναν πρωτοποριακό τρόπο, επίτευγμα το οποίο ίσως άνοιξε και το δρόμο για τον καμπυλωμένο χωρόχρονο της γενικής θεωρίας. Η ειδική σχετικότητα, χωρίς ή με χωρόχρονο, ΔΕΝ διαθέτει απόλυτο χρόνο! Ο τρόπος περιγραφής αλλάζει μόνο, βάζοντας το χωρόχρονο.

Καλημέρα σε όλους. Διάβασα αυτά που γράψατε και χαίρομαι που το θέμα εξελίχθηκε σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θα σχολιάσω κάποια πράγματα που διάβασα, και που συμφωνώ ή δεν συμφωνώ. Πράγματι η κβαντομηχανική λειτουργεί όπως την παρουσίασε ο geonik αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε να ορίσουμε τη συνείδηση μέσα από τη κβαντομηχανική. Σίγουρα υπάρχουν φιλοσοφικές αναζητήσεις όσο αφορά τη φύση της συνείδησης και πως αυτή υπεισέρχεται στις διάφορες θεωρίες. Αυτή η συζήτηση που συνεχίζουμε είναι φιλοσοφία και όχι φυσική, οπότε δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ψάχνουμε τη συνείδηση μέσω της φυσικής. Αυτό ίσως μπορεί να γίνει με διαφορετικό τρόπο, κυρίως μέσα από τη βιολογία. (βλέπε: λειτουργία εγκεφάλου κλπ) Φίλε kanal αυτό που λες είναι λάθος. Η ειδική θεωρία της σχετικότητας χρησιμοποιεί τον χωρόχρονο Minkowski. Άρα δεν της λείπει. Και όσο αφορά αυτό που λες ότι ο απόλυτος χώρος και χρόνος ειναι καταδικασμένοι να σβήσουν σου υπενθυμίζω ότι στη κβαντομηχανική αυτούς τους χρόνους χρησιμοποιούμε. Και η κβαντομηχανική είναι μια θεωρία που δεν μπορεί εύκολα να αλλάξει καθότι δίνει αποτελέσματα τρομερης ακρίβειας. Γενικότερα, θέλω να πω ότι η φιλοσοφία που πηγάζει πίσω από κάθε θεωρία της φυσικής βασίζεται σε μαθηματικά. Και τα μαθηματικά δεν μπορούμε να τα φιλοσοφούμε πάντα. Σας είπα το απλό παράδειγμα σχετικά με το χωρόχρονο. Αύριο ίσως βγει κάποιος, που κάνει μια επιβεβαιωμένη πειραματικά θεωρία κβαντική βαρύτητας ή τελος πάντων μια γενικότερη θεωρία από τη γενική σχετικότητα και σε αυτήν δεν υπάρχει χωρόχρονος! Η διαστολή του χρόνου κλπ εξηγούνται με βάση τελείως διαφορετικά ή άγνωστα φαινόμενα και γενικά το όλο σύστημα καταρέει. Σε αυτη την περίπτωση θα μπορούμε φιλοσοφικά να ορίσουμε άλλα πράγματα και πάλι από την αρχή. Νομίζω δηλαδή ότι η φιλοσοφία μιας θεωρίας είναι τα ίδια τα μαθηματικά της. Τα υπόλοιπα είναι σάλτσες που άλλες φορές βοηθάνε γιατί μας δίνουν μια ωραία/σωστή εικόνα και άλλες φορές το αντίθετο. Γι αυτό και η εργασία μου, τόνισε τόσο τα μαθηματικά στα οποία εμφανίζεται ο χρόνος και τις διαφορές και δεν αναλώθηκα ψάχνοντας συνδέσεις κλπ.

Φίλοι Themaras και Βαγγέλη, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Οποιοδήποτε σχολίο κλπ, ευπρόσδεκτα.

Βαγγέλη νομίζω οτι στο σημείο αυτό κάνεις λάθος, δεν ξεφεύγει καθόλου, εκτός και αν θεωρείς οτι η κβαντομηχανική δεν είναι Φυσική !! Πως αντιλαμβάνεσαι τη κβαντομηχανική δηλαδή, στα πλαίσια αυτού που είπε ο Βαγγέλης;

Γεια σου τηλεμαχε και απο μενα. Ηθελα να σχολιάσω κατι ασχετο με το περιεχομενο του αρθρου οποτε σορρυ προκαταβολικα για το οφ τοπικ. Μιας και προσεξα οτι χρησιμοποιησες λατεχ, ηθελα να σου πω τα εξης δυο πραματα: 1. όταν γραφεις επιστημονικα κειμενα ή πιο σωστα μη-λογοτεχνικα κειμενα καλο θα ηταν να χρησιμοποιεις τη γραμματοσειρα kerkis που κατα τη γνωμη μου ειναι ο,τι καλυτερο στα ελληνικα για τεχνικα κειμενα. Η γραμματοσειρα που χρησιμοποιεις ειναι μια χαρα αν γραφεις λογοτεχνια κλπ. 2. Επισης αν χρησιμοποιεις kerkis δε θα εχεις αυτη την ενοχλητικη για το ματι αντιθεση οταν γραφεις λατινικους χαρακτηρες (δες οτι οταν γραφεις λατιν ειναι πιο bold απο το υπολοιπο ελληνικο κειμενο και μαλιστα με διαφορετικη γραμματοσειρα!!), καθως ο kerkis υπαρχει διαθεσιμος και για αγγλικα εξασφαλιζοντας απολυτη ομοιομορφια στο κειμενο σου. Αυτα τα ολιγα απο τον ''τυποφιλο'' της παρεας Σε ευχαριστώ πολυ. Το είχα προσέξει και εγώ αυτό με τους λατινικούς χαρακτήρες και δεν ήξερα που οφείλεται. I 'll do it!! p.s. Το άρθρο του Smolin είναι πολύ καλό, το συστήνω και εγώ σε όποιους ενδιαφέρονται.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Στα πλαίσια της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, ο χώρος και ο χρόνος περιπλέκονται, σχηματίζοντας τον χωρόχρονο. Ο χωρόχρονος είναι ένα μαθηματικό κατασκεύασμα που περιγράφει έναν "χώρο" (με την γενικότερα έννοια) μέσα στον οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα με συντεταγμένες x,y,z,t. Αυτά θεωρεί η υπάρχουσα θεωρία. Το τι μπορεί να συνέβαινε λίγο πριν από το big bang, ή τι συμβαίνει στο χρόνο σε υποατομικό επίπεδο θα πρέπει να μας το πει στο μέλλον μια θεωρία κβαντικής βαρύτητας. Προς το παρών, στον μικρόκοσμο θεωρούμε το χρόνο της κβαντομηχανικής που είναι ίδιος με το χρόνο του Νεύτωνα. Απόλυτος. Όσο αφορά το φωτόνιο, δεν θέλω να σου πω κάτι ανακριβές ή λανθασμένο. Θεωρητικά, σύμφωνα με τη σχετικότητα ίσως μπορούμε να πούμε ότι επειδή το φωτόνιο κινείται με την ταχύτητα του φωτός, ο χρόνος γι αυτό δεν κυλάει. Και επειδή κάποιος που θα ήταν πάνω στο φωτόνιο θα έβλεπε το γύρω περιβάλλον του να κινείται με c, θα θεωρούσε ότι τα πάντα γύρω του είναι ακίνητα και παγωμένα ως προς το χρόνο. Κατά τη γνώμη μου πάντως, η περίπτωση του φωτονίου είναι μια οριακή περίπτωση στην οποία έχουμε απειρισμό και πιθανόν να μην μπορούμε να κρίνουμε με τις υπάρχουσες θεωρίες. Αν εφαρμόσουμε τον τύπο της διαστολής του χρόνου της ειδικής θεωρίας, θα δούμε ότι ο χρόνος του ενός δευτερολέπτου για παράδειγμα γίνεται άπειρο. Μας δείχνει δηλαδή ότι παγώνει ο χρόνος, αλλά επισης μας δείχνει τα όρια της υπάρχουσας θεωρίας, και μια καινούργια γενικότερη θεωρία ίσως απαντούσε με μεγαλύτερη ακρίβεια και χωρίς απειρισμούς.

Βασικά, επειδή το θέμα είναι φιλοσοφικό μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κανένας από τους δυο μας δεν έχει δίκιο αλλά και κανένας μας δεν έχει και άδικο. Καθένας μπορεί να έχει τη "φιλοσοφία" του από τη στιγμή που την τεκμηριώνει όπως πολύ σωστά κάνεις και εσύ. Στο θέμα μας τώρα. Είπες πολύ σωστά: Αυτή σου η διαπίστωση είναι σωστή. Θα έχεις ακούσει πιθανόν σχετικά με την έννοια του ταυτόχρονου στη θεωρία της σχετικότητας. Δύο γεγονότα που μπορεί να είναι ταυτόχρονα για σένα, για μένα μπορούν να μην είναι. Άρα φαίνεται ότι αυτή η αλληλοδιαδοχή που λες πράγματι δεν υπάρχει στα πλαίσια της σχετικότητας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ο χρόνος. Ο χρόνος είναι το t2-t1. Όπως ακριβώς μετράς στον χώρο και λες από δω ως εκεί, στο χωρόχρονο μπορείς να πεις οτι αυτό το γεγονος απέχει από το άλλο τόσο χρόνο. And that's it. Αυτό είναι ο χρόνος . Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και πριν και τώρα, μιλησα για την έννοια του χρόνου και ότι πρέπει να υπάρχει. Τώρα όσο αφορά τη ροή του... αυτό πράγματι μπορεί να είναι μια ψευδαίσθηση, αλλά προς το παρών τουλάχιστον, αυτός ο προβληματισμός είνα θέμα φιλοσοφίας και όχι φυσικής. Γι αυτό σου είπα ότι καθένας μας μπορεί να πιστεύει διαφορετικά πράγματα, χωρίς να έχει κανείς άδικο. Τέλος, όσο αφορα το ερώτημα που έθεσες σχετικά το τι είναι ο χρόνος χωρίς την παρουσία μιας συνείδησης να τον παρατηρεί θα σου απαντήσω ως εξής: Είναι ότι είναι και ο χώρος χωρίς την παρουσία μιας συνείδησης να τον παρατηρεί. Αν πιστεύεις ότι δεν υφίσταται χώρος αν δεν υπήρχαμε εμείς να τον παρατηρήσουμε (ανθρωπική αρχή) τότε μπορείς να υποθέσεις το ίδιο και για το χρόνο. Αν πιστεύεις όμως ότι ο χώρος υπάρχει είτε τον συνειδητοποιούμε είτε όχι, τότε μάλλον πρέπει να δεχτείς το ίδιο και για το χρόνο. Για μετρήσουμε το μήκος λέμε Χ2-Χ1 ή Υ2-Υ1 κλπ και για το χρόνο, λέμε t2-t1. Μετριέται, άρα υπάρχει.

Τώρα δουλεύει και το αρχικό λινκ (μάλλον είχε κάποιο πρόβλημα ο server του πανεπιστημίου.

Νόμιζα ότι λέγατε για το link του geonik. Κάτι έγινε και δεν μου ανοίγει καν τη σελιδα μου του πανεπιστημίου, οπότε την ανεβάζω εδώ.

Φίλε geonik διάβασα το κείμενο σου. Όλος ο προβληματισμός σου περί χρόνου μέσω της ψυχολογικής πλευράς και περί της φιλοσοφικής άποψης για το τι θα πει "ύπαρξη" είναι σωστός και εύλογος. Τα επιχειρήματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας φυσικός όμως για να σε πείσει ότι υπάρχει χρόνος ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι κανένας δεν τον συνειδητοποιεί είναι ότι ο χρόνος είναι μια φυσική ποσότητα η οποία μπορεί να μετρηθεί. Ο τρόπος που τον μετράμε έγκειται πάντα σε ένα περιοδικό φαινόμενο και χρόνος είναι πόσες επαναλήψεις του περιοδικού φαινομένου έγιναν από ένα γεγονός στο δεύτερο. Απο τη στιγμή λοιπόν που μπορεί να μετρηθεί, ο χρόνος για τον φυσικό υπάρχει. Από την άλλη, αν δεν είχαμε στη διάθεση μας κάποιο περιοδικό φαινόμενο, τι θα λέγαμε; Πιθανότατα θα λέγαμε ότι ο χρόνος δεν υπάρχει οπότε και φτάνουμε σε αυτό που είπες σχετικά με τον ορισμό της ύπαρξης. Τι σημαίνει ότι κάτι υπάρχει ή δεν υπάρχει; Και για να βάλω και λίγο λάδι στη φωτιά, σκεφτειτε το εξής: Ο καμπυλομένος χωρόχρονος της γενικης θεωρίας της σχετικότητας υπάρχει; Η σωστή απάντηση είναι ότι υπάρχει στα πλαίσια της συγκεκριμένης θεωρίας. Για τη κβαντομηχανική ή τη νευτώνεια μηχανική ή ακόμα για την καθημερινή μας αντίληψη όμως ο καμπυλομένος χωρόχρονος ΔΕΝ υπάρχει. Ούτε τον χρησιμοποιούμε ούτε τον αντιλαμβανόμαστε, ούτε τον μετράμε....

Άργει λίγο, αλλά το ανοίγει το link. (φίλε geonik, θα το διαβάσω) Σας ευχαριστώ, χαίρομαι που σας άρεσε. Προσπάθησα (αν και χρησιμοποίησα μαθηματικά) να τα περιγράφω όσο πιο απλά γίνεται ώστε να διαβάζεται και από φυσικούς αλλά και από μή φυσικούς.

Καλημέρα σε όλους. Εχθές στα πλαίσια ενός μαθηματος (Φυσική και Φιλοσοφία) στο τμήμα φυσικής του ΑΠΘ, παρουσίασα την εργασία μου με θέμα: "Αναζητώντας τη φύση του χρόνου μέσω της κλασσικής και της σύγχρονης φυσικής" Ειμαι σίγουρος ότι κάπου έχει ξανασυζητηθεί το θέμα, αλλά δεν μπόρεσα να το βρώ. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κατεβάσει το πρώτο pdf από εδώ (Nature of time...): http://users.auth.gr/~atilemac/essays.html Οποιαδήποτε σχόλια, προτάσεις κλπ ευπρόσδεκτα.

Κατα τη γνώμη μου, αυτό θα ήταν κάκιστη ανατροφή παιδιού.. Άλλο να έλεγε ότι το κάναμε μαζί, αν τον είχε βοηθήσει και ασχοληθεί, και άλλο αυτό που λες.

Ο εξοπλισμός κλπ σίγουρα ήταν του μπαμπά, αλλά απ ότι φαίνεται (και λένε) η μικρή έκανε την παρατήρηση στα frames για το ότι κάτι εμφανίστηκε.. Άρα σίγουρα μπορείς να αναγνωρίσεις ότι αυτή τον ανακάλυψε.

Νομίζω ότι το ερώτημα έχει απαντηθεί πάρα πολλές φορές!! Υπάρχουν αποδείξεις για την επίσκεψη του ανθρώπου στο φεγγάρι. Δεν χρειάζεται να το παίζουμε προοδευτικοί και άνθρωποι "που δεν τα χάφτουμε" έτσι μόνο και μόνο για να το κάνουμε χωρίς να έχουμε ιδέα για το τι παίζει. Σε παραπέμπω σε αυτά τα επεισόδια των mythbusters: http://www.youtube.com/watch?v=mefEKqzq8cg Επιπλέον έχουν έρθει κιλά πετρωμάτων στη γη. Επίσης οι αστροναύτες έχουν αφήσει κάτοπτρα στην επιφάνεια της, πράγμα που μπορεί να επαληθευτεί στέλνοντας ισχυρό λειζερ και παίρνοντας κάποια φωτονια ως αντανάκλαση, μόνο στο σημείο όπου είναι αφημένο το κάτοπτρο!! (το έκαναν και οι mythbusters πηγαίνοντας σε ένα αστεροσκοπείο) Όλα τα επιχειρήματα που έχεις διαβάσει τα καταρρίπτουν κάνοντας τα αντίστοιχα πειράματα. Πιστεύω αξίζει να δεις τα 5 βιντεο και να πειστείς.