alepohori

Δημήτρη εσύ κι αν μας άνοιξες την όρεξη!! Επιτέλους βλέπουμε καταλόγους που δεν είναι μετριοπαθείς! Οι ελάχιστες διάμετροι που θέτονται για την παρατήρηση των αντίστοιχων σμηνών ή ομάδων γαλαξιών, καθιστούν τους καταλόγους αυτούς αρκετά ρεαλιστικούς.

Γιατί το έλυσες όλο, αλήθεια; Δε δυσκολεύτηκες να ευθυγραμμίσεις το δευτερεύον μετά; Εγώ μία και μόνη φορά που το έλυσα για να αλλάξω την αράχνη, είδα κι έπαθα για το ευθυγραμμίσω όπως έπρεπε. Γενικά η ευθυγράμμιση του δευτερεύοντος δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο. Ευτυχώς που δε χρειάζεται να γίνεται συχνά. Επίσης, το έκανες που το έκανες φύλλο και φτερό, θα μπορούσες άνετα να περνούσες ένα εσωτερικό βάψιμο τον σωλήνα με μαύρη μάτ μπογιά. Βλέπω τα παξιμάδια ακάλυπτα. Θα έβλεπες μεγάλη διαφορά στην αντίθεση, ειδικά στην πλανητική.

Μάνο πόσο δύσκολα το είδες; Υπάρχει πάντως αναφορά στο CN ότι "ενδέχεται να θεαθεί ακόμα και με 8"".

Δε μου χαλάσατε κανένα θέμα!

Μετά από πολλή ώρα, ναι. Τον είδα. Όταν το αντικείμενο είναι bold περιλαμβάνεται στις επιτυχείς θεάσεις. Δε ξέρω ρε παιδιά, αλλά μου αρέσει να εμβαθύνω στην τεχνική της πλάγιας όρασης και νομίζω ότι το θέμα έχει θιγεί πολύ λίγο σε αυτο το φόρουμ. Στα σχεδόν 4 χρόνια που παλεύω στόχους που γενικά δεν δοκιμάζονται καν με τη διάμετρο των 8", έχω παρατηρήσει ότι για την θέαση ενός πολύ δύσκολου αντικειμένου, παίζει ρόλο και το πεδίο. Τα αστέρια 8ου μεγέθους δεν βοηθάνε, ενώ τα πολύ αμυδρά άστρα του πεδίου,βοηθάνε και μάλιστα πολύ! Ο λόγος; Κατά τη σάρωση του πεδίου στον RA άξονα με πλάγια όραση, τα αμυδρά αστέρια "αναγκάζουν" το μάτι να εστιάσει την πλάγια διόπτευσή του στο σωστό σημείο, και έτσι οποιοσδήποτε στόχος είναι μέσα στα όρια του 8", θα φανεί. Και θα φανεί, λόγω της προσπάθειάς μας να δούμε και να εστιάσουμε την πλάγια όραση στα παρακείμενα αμυδρά άστρα. Όταν το πεδίο είναι κατάμαυρο χωρίς το παραμικρό άστρο, τότε ασυνείδητα το μάτι εστιάζει αόριστα και ο στόχος θα φανεί μόνο συμπτωματικά κυρίως αμέσως μετά το πλησίασμα του ματιού στον φακό έπειτα από απομάκρυνσή του για ξεκούραση. Μεγάλη σημασία έχει και η κατά διαστήματα ξεκούραση του ματιού μας, η οποία επιτυγχάνεται με την απομάκρυνσή του από το φακό και την ατένιση σε ένα άστρο (για λίγα δευτερόλεπτα και με τα 2 μάτια ανοιχτά). Σημαντική είναι και η κίνηση που πρέπει να γίνεται στο σώμα μας, από τα πόδια, μέχρι το κεφάλι. Συμβάλλει στην καλή ροή του αίματος και φυσικά στην ξεκούραση. Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ηρεμία. Δε πρέπει να μας απασχολεί τίποτα κατά την παρατήρηση, είτε προσωπικό, είτε κάτι που αφορά την εργονομία-άνεση του χώρου μας. Η γλυκόζη, νομίζω, είναι η τροφή του εγκαφάλου μας, σωστά; Γιαυτό, έχω δει τουλάχιστον σε μένα ότι τα γλυκά μας κρατούν δυνατούς και με αυξημένη όρεξη για deep sky καταστάσεις! Αυτά τα "κολπάκια" είναι από την δική μου πείρα, δεν τα έχω δει πουθενά γραμμένα, ούτε καν από τους "έμπειρους παρατηρητές". Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για την διαδικασία ή την φυσιολογία της πλάγιας όρασης, καλοδεχούμενη.

Με σταμάτησε το ξημέρωμα Τάκη. Πολύ το κρύο αλλά το σωστό ντύσιμο, τα μπισκότα σοκολάτας και ο καφές με κράτησαν μια χαρά.

Επιτέλους επιστροφή στα παλιά, γνώριμα, αγαπημένα λημέρια. Έχω δοκιμάσει την φωτογράφιση αστροιχνών, την piggyback, την κύριας εστίας. Κανένα είδος αστροφωτογράφισης όμως δε πρόκειται να με συναρπάσει, να με συγκινήσει, όσο το κάνει η παρατήρηση αμυδρών αντικειμένων βαθέως ουρανού. Είχα πεθυμήσει πολύ όλη αυτή τη διαδικασία, από το στήσιμο του εξοπλισμού, των χαρτών, των σημειώσεων, μέχρι την προσπάθεια εύρεσης του στόχου μέσα από τα αστροάλματα, την αναγνώριση και την θέασή του. Στο θέμα μας. Τη Παρασκευή είχα στήσει Αλεποχώρι και δεν έγινε παρατήρηση αλλά απόπειρα. Πολύ νερό! Το δευτερεύον είχε πάρει πολύ πράμα και τα προσοφθάλμια αρνούνταν να μου δείξουν το παραμικρό με το που πλησίαζα το μάτι μου. Ευτυχώς το Σάββατο στον Κιθαιρώνα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Όποιος θέλει να δει γαλαξία αρκετά αμυδρό, face-on, αλλά και εκτεταμένο και κολλητά με διπλό αστέρι, του έχω τη λύση: NGC2595! Μεγέθους 12.3ν, SB14.3. Έχει έκταση 3.2Χ2.4 και είναι δίπλα σε ένα διπλό που λύνεται εύκολα! Πολύ όμορφος κυρίως λόγω της εκτάσεώς του, που τον κάνει αρκετά πιο δύσκολο από όσο υποδηλώνει το μέγεθός του. O NGC2575, αν και μεγέθους 12.7ν και SB13.4, ήταν πολύ πιο δύσκολος. Όχι εξαιρετικά, αλλά σίγουρα πολύ δύσκολος. Το κοντινότερο άστρο του χάρτη βρίσκεται αρκετά μακριά και έπρεπε να κάνω νοητά σχήματα με αυτό και με ένα παρακείμενο, ώστε να βρεθώ στο σωστό πεδίο και να ξεκινήσω την γνωστή διαδικασία του πήγαιν'-έλα! Όταν ξεκινούμε την μέθοδο της πλάγιας όρασης πρέπει να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι βρισκόμαστε στο σωστό πεδίο. Η παραμικρή αμφιβολία που μπορεί να έχουμε, μπορεί να απασχολεί το μυαλό μας αρκετά, ώστε να μη μπορέσουμε να διακρίνουμε τίποτα. Τουλάχιστον εμένα, τυχόν αμφιβολίες περί της σωστής θέσης με αποσυντονίζουν, οπότε ξαναγυρίζω πίσω σε άστρο-αφετηρία και ξαναδοκιμάζω τα νοητά σχήματα. Είχε περάσει πολλή ώρα και το NGC2392 ( Eskimo nebula ) ανέλαβε να με ξεκουράσει! Υπέρλαμπρο πλανητικό, 9.1v. Με το Nagler 7mm T6 (με το οποίο έγιναν όλες οι παρατηρήσεις) κατέδειξε εμφανή αύξηση λαμπρότητας προς το κέντρο, ενώ αξίζει να αναφέρω την πολύ μικρή ανταπόκριση στο OIII. Πολύ στρογγυλό, δεν διέκρινα χρώμα. Highlight της βραδιάς: NGC2560! Edge-on μεγέθους 13.3ν, 1.4Χ0.3'. Πάντα μου άρεσαν οι edge-on, ειδικά οι αμυδροί, αλλά αυτός έχει ένα αστέρι να ακουμπά σχεδόν την μια αιχμή του! Απλά δύσκολος. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στο Σμήνος του Καρκίνου γίνεται πανηγύρι. NGC2562, εντάξει αυτός είναι εύκολος! 12.9ν, SB12.3. Απλή πλάγια και μας εμφανίζεται παρέα με τον NGC2563, κιαυτός εύκολος, 12.2ν, SB13.3, το λαμπρότερο μέλος του Σμήνους του Καρκίνου. Οι 2 αυτοί γαλαξίες στο ίδιο πεδίο, το κάνουν πανέμορφο, ειδικά όταν και οι 2 εμφανίζονται με πλάγια!! Λέοντας Ο UGC6670 βρίσκεται σύμφωνα με την Uranometria ανάμεσα σε 2 αστέρια 10.9 κ 11.7. Οι συνεχείς επιβεβαιώσεις έδειξαν ότι βρίσκεται πιο κοντά στο λαμπρότερο. Το αναφέρω διότι μου αρέσει να επαληθεύω λεπτομέρειες που η Uranometria δεν αναφέρει, αλλά που είναι εμφανείς στις φωτογραφίες του DSS. Ήταν αρκετά δύσκολος, πάλι λόγω έκτασης παρά μεγέθους: 12.9v, SB13.6. Μεταξύ Κόμης Βερενίκης και Λέοντα, υπάρχει ένα γαλαξιακό σμήνος, πολύ πρόκληση! Πόση ώρα πάλευα τον NGC4000, μεγέθους 14.6ν, SB12.7, αλλά δε μπόρεσα να διακρίνω τίποτα. Ούτε πρόκειται να τον δω ποτέ, διότι βρίσκεται κολλητά με αστέρι μεγέθους 8-9 και η παρουσία αστεριού τόσο κοντά σε αμυδρούς γαλαξίες καθιστά την θέασή τους πάντα πολύ δύσκολη έως αδύνατη. Τα αστέρια γενικά τραβάνε την προσοχή του ματιού και το εκτρέπουν πολλές φορές από το σωστό σημείο. Είδα όμως τον NGC4005, και αυτός σχεδόν να ακουμπά το ίδιο άστρο, αλλά από την ανατολική μεριά του και όντας πολύ πιο εύκολος, 13.1ν και SB12.8. Αυτόν μάλιστα τον είδα άθελά μου προσπαθώντας να ξεπεράσω για άλλη μια φορά τα συμβατικά όρια του 8ιντσου: NGC3999, 14.8ν, SB12.3! Η περιγραφή του χάρτη προκαλούσε: Almost stellar! Κιόμως: Αυτός ακριβώς ο χαρακτηρισμός του "σχεδόν αστρικού" με παρότρυνε να τον περιλάβω στο πρόγραμμα. Και αυτός ήταν που με έκανε να πιστέψω ότι μπορώ να τον δω. Μετά από ένα διάλειμμα για μια φωτογράφιση αστροιχνών διάρκειας 40 λεπτών, είπα να συνεχίσω στον Βόρειο Στέφανο, αλλά το χρώμα του ουρανού άρχισε να παίρνει εκείνο το μαγικό ιώδες! Καλές παρατηρήσεις σε όλους!

Υπάρχει κάτι που να σου εξασφαλίζει ότι η ίδια η δέσμη είναι ευθυγραμμισμένη; Από όσο μπορώ να δω, όχι. Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι η δέσμη είναι ευθυγραμμισμένη, η πτώση της πάνω στο πρωτεύον αποτελεί μόνο μια ένδειξη, έστω και πολλές φορές αρκετή, ότι το δευτερεύον είναι ευθυγραμμισμένο. Το πρωτεύον; Πώς θα το ελέγξεις; Θα σου έλεγα να κοιτάξεις λύσεις "συμβατικές" και όχι τύπου laser.

Εγώ ο ταπεινός, αναρωτιέμαι αν έστω το 40% των όσων φίλων έγραψαν σε αυτό το θέμα, βγήκαν έστω για 2 ώρες με το τηλεσκόπιό τους (αν διαθέτουν και από αυτό) να απολαύσουν τον υπέροχο ουρανό που μας χάρισε αυτό το σαβ/κο. Έχει συννεφιά, γράφουμε μπούρδες. Έχει καλοκαιρία, κάνουμε το ίδιο. Έλεος ρε παιδιά!!!! Η θέση μας είναι στο βουνό, όχι εδώ μέσα. Όποιος θέλει να γράφει ό,τι του κατέβει, ας το κάνει αλλού. Όχι εδώ μέσα. Μας διαβάζουν και άτομα που ενδιαφέρονται να μάθουν, όχι να πιουν το τσάι τους παρέα με τον υπολογιστή τους. Μετά θέλουμε και κόσμο στην αστρονομία. Ναι αμέ... Πέρασε και δε μας βρήκε. Ανδρέα, είναι πολλοί, είμαι βέβαιος, που ζητούν και θέλουν την παρέμβασή σου.

Πολλά μπράβο στον Ηλία και στον Βασίλη για το σημερινό Spaceweather! http://www.spaceweather.com/submissions/large_image_popup.php?image_name=Elias-Chasiotis-IMG_2748aa_1268857368.jpg http://www.spaceweather.com/submissions/large_image_popup.php?image_name=Vasilis-Metallinos-Moon-venus_1268857981.jpg

Πρόκειται όντως για μια ατέλεια στην εξωτερική επίστρωση. Δεν θα επηρεάσει τίποτα και ποτέ! Προχώρα στην αγορά. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό.

Απόσταση 9,2 μοιρών. Αν είχα μηχανή πλήρους καρέ και ένα William Optics, θα δοκίμαζα το πεδίο!

Η φωτογραφία είναι πράγματι θαυμάσια! Χρήστο, το άξιζες και με το παραπάνω. Εύγε σου, καλή συνέχεια, συνέχισε να εμπνέεις κόσμο, όπως και πολλοί άλλοι!

Βαγγέλη, έχουν κάπου δημοσιευτεί τα νέα μονοπάτια και μου διαφεύγει; Στείλε μου τα mail για να μη κουράζουμε τον κόσμο εδώ.

Καιρό είχαμε να δούμε "αστεροειδή" απόκρυψη! Η ώρα είναι πολύ β'αρβαρη, ειδικά για τους εργαζόμενους, αλλά θα το προσπαθήσω. Για την εύρεση του αστεριού, ούτε λόγος. Πανεύκολη.

Πολική ευθυγράμμιση από τον ερευνητή μπορεί να γίνει και μάλιστα ακριβέστατη, τουλάχιστον για τις απαιτήσεις που έχει η οπτική παρατήρηση. Εγώ 3,5 χρόνια τώρα από τον ερευνητή κάνω πολική ευθυγράμμιση, χρησιμοποιώντας το παρακάτω σχήμα. Διαδικασία: 1) ακριβής ευθυγράμμιση του ερευνητή με τον οπτικό άξονα του τηλεσκοπίου. 2) Περιστροφή του χειριστηρίου του άξονα της απόκλισης μέχρις ότου ο οπτικός άξονας του τηλεσκοπίου να είναι παράλληλος με τον πολικό άξονα (άξονας ορθής αναφοράς). Δηλαδή όπου κοιτά ο πολικός άξονας να κοιτά και το τηλεσκόπιο. Εγώ για το σκοπό αυτό έχω βάλει 2 σημαδάκια με μαρκαδόρο πάνω στην στήριξη τα οποία ταυτίζονται ακριβώς στο σημείο που παραλληλίζονται αυτοί οι 2 άξονες. Το μαρκάρισμα αυτό με το μαρκαδόρο μπορεί να γίνει μια και καλή στο σπίτι. 3) Τέλος, κοιτώντας από τον ερευνητή και χρησιμοποιώντας τα χειριστήρια του αζιμουθίου και του ύψους της στήριξής μας, προσπαθούμε να τον φέρουμε στο σημείο που φαίνεται στο σχήμα που παραθέτω παρακάτω. Αυτό ήταν!!

Στις 30 Φεβρουαρίου του πρώτου δίσεκτου έτους μετά το Πάσχα των αστρονόμων κύριε Γιάννη μας.

Πιστεύω ότι ως μέρα εννοούσε τη διάρκεια κατά την οποία ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα. Έτσι λοιπόν η μεγαλύτερη μέρα στο βόρειο ημισφαίριο είναι κατά το θερινό ηλιοστάσιο και έχει να κάνει καθαρά και μόνο με το μέγιστο ύψος που φτάνει ο Ήλιος στο βόρειο ημισφαίριο κατά την μεσουράνησή του. Σε όλες τις άλλες μέρες, ο Ήλιος θα μεσουρανεί χαμηλότερα και επομένως η διάρκεια παραμονής του πάνω από τον ορίζοντα θα είναι μικρότερη. Ο δεύτερος νόμος του Κέπλερ βρίσκει εφαρμογή λόγω της γραμμικής επιτάχυνσης της Γης καθώς αυτή πλησιάζει στο περιήλιο* και είναι η αιτία της φθίνουσας προπορείας του πραγματικού Ήλιου και δεν έχει να κάνει με την διάρκεια παραμονής του Ηλίου πάνω από τον ορίζοντα, αλλά με τις ώρες δύσης και ανατολής του.

Έχεις πμ για το 6.4.

Ο ερευνητής με τους πλαστικούς φακούς κάνει Γιώργο;;;

Αν δε κάνω λάθος, όσο η Σελήνη είναι στη φέξη οι αποκρύψεις θα γίνονται από τη σκοτεινή πλευρά, ενώ οι επανεμφανίσεις από την φωτεινή. Το ανάποδο συμβαίνει κατά την χάση της. Τελικά η απόκλιση από την πρόβλεψη της απόκρυψης του π Λέοντα ήταν μόλις 0.21 δευτερόλεπτα (01:53:0.79 έναντι 01:53:01). Όντως ο π ηταν πανέμορφος! Ειδικά όταν τα τελευταία λεπτά βελτιώθηκε το seeing. Βασίλη ευχαριστώ για την εξ αποστάσεως παρέα! Έχουμε κιάλλα ε; Stay tuned!

Ανταποκριση απο Αλεποχωρι! Λοιπον, εχω να πω οτι γελασα παρα πολυ τηλεφωνικως μαζι με τον Βασιλη, για την αποτυχια της παρατηρησης του highly desired! Αλλο αστερι εβλεπα, αλλο κρυφτηκε!! Ε, μα ελεγα κι εγω, "πολυ μακρια ειναι ρε γαμωτο, ποτε θα προλαβει να φτασει στη σεληνη!". Με παιρνει ο Βασιλης λιγα λεπτα πριν: "τι μπορεις να δεις με το τηλεσκοπιο?" Ηταν τετοιο το φως που νομιζω ηταν απαγορευτικη η θεαση αστεριου 6ου μεγεθους. Τουλαχιστον ειδα το π Λεοντα, με αποκλιση μολις 0.4 δευτερολεπτων!

Φίλοι μου υπερβάλετε όλοι. Ο χώρος εδώ είναι δημόσιος, έχει ο καθένας πρόσβαση. Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε; Να αρχίσουμε όλοι να γράφουμε πού μένουμε, την οικογενειακή μας κατάσταση και τι δουλειά κάνουμε; Από πού κι ως πού φίλε Τάσο θα 'πρεπε να βάλουμε και φωτογραφίας μας; Το βρίσκετε χρήσιμο αυτό; Είμαστε εδώ για ανταλλαγή εμπειριών και γνώσεων για το αγαπημένο μας χόμπυ, την αστρονομία και όχι σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είμαι κατά των κοινωνικών συναναστροφών, αλλά αυτές θα έρθουν από μία συνάντηση σε κάποιο αστρονομικό γεγονός, σε μια εκδήλωση κτλ. Όχι με το να αρχίσουμε να λέμε δημόσια "ορίστε η φωτογραφία μου και η δουλειά που κάνω είναι αυτή." Με συγχωρείτε, αλλά εγώ έχω σηκώσει άπειρες φορές θέμα για παρατήρηση κάποιου φαινομένου, αλλά δε με έχει ενοχλήσει κανείς να ενδιαφερθεί για την παρατήρησή του! Θα τον ενδιέφερε να μάθει πού μένω, τι δουλειά κάνω και πώς είμαι; Δε νομίζω.

Έτσι Βασίλη!!! Το π Λέοντα είναι τύπου M2! Το OCCULT μου βγάζει και μια ορογραφική απόκρυψη στις 02:32:00 του αστέρα SAO118049 (XZ15080) μεγέθους 8.8v. Δύσκολη, αλλά θα τη δοκιμάσω, γιατί δεν έχω ξανασχοληθεί με το αντικείμενο αυτό και πρέπει να ξέρουμε τα όρια παρατήρησης πριν αρχίσουμε τα...ταξίδια!

Από τη Σελήνη, εννοείται. Απόψε στις 00:39:49 (τοπική) σύμφωνα με το LOW ή στις 00:39:51 (τοπική) σύμφωνα με το OCCULT και με συντεταγμένες Αλεποχωρίου. Νομίζω ότι δε θα είναι μια τυχαία απόκρυψη. Το μέγεθος του αστερα είναι 6.05v, αλλά αυτό που κάνει την παρατήρηση "ιδιαίτερα επιθυμητή" είναι ότι είναι στενό διπλό και αναμένεται η απόκρυψη να μην είναι στιγμιαία: Τα μέλη του συστήματος είναι μεγέθους 7.1v το καθένα με διαχωρισμό μόλις 0.1". Έτσι όπως το φαντάζομαι αναμένεται το μέγεθος του αστέρα να πέσει από 6.05ν σε 7.1ν πριν χαθεί τελείως!! Αξίζει να αναφέρουμε ότι η απόκρυψη θα γίνει από την μικρή εναπομείνασα σκοτεινή πλευρά της Σελήνης σε ύψος 59 μοιρών.