alepohori

Ποιος δε γνωρίζει προς τα πού πέφτει το Πρώτο Σημείο του Κριού ( = το σημείο τομής του ουράνιου ισημερινού με την εκλειπτική = το σημείο με ουρανογραφικές συντεταγμένες 0 ) ; Ας κοιτάξει πού βρίσκεται η πανσέληνος και θα το μάθει. Το πολύ πολύ να πέσει μόλις 5 μοίρες έξω! Η πανσέληνος της φθινοπωρινής ισημερίας "προδίδει" την θέση του Ήλιου κατά την εαρινή! Άρα προδίδει και το σημείο γ. Άλλος γρίφος: Ο Ουρανός και ο Δίας μόλις χθες ήταν σε αντίθεση. Ποιες είναι περίπου οι ουρανογραφικές συντεταγμένες τους; Ακούς Τρεμούλη;;;

Τάκη κοίτα λίγο: You know you're a Deep Sky Observer when... 2. You consider Jupiter 'light pollution'. 3. You consider meteors 'light pollution'. 4. You consider the Milky Way 'light pollution' και άλλα πολλά!!.. Ρε παιδιά ευχαριστώ για τα λόγια σας, αλλά γράψτε κάτι κι εσείς. Συναισθήματα, εντυπώσεις... Ξέχασα να πω ότι το προσοφθάλμιο που ανέδειξε καλύτερα το χρώμα του Ουρανού, ήταν το University Optics Ortho 6mm. Τρελή γαλαζωπή μπιλίτσα!!

Από τις 11 μέχρι τις 2:30 τους έβλεπα από τη ταράτσα. Δοκίμασα με όλα τα προσοφθάλμια: 35, 18, 10, 7, 6, 4. Με προσεκτικές ματιές και σε στιγμές που η διαύγεια έφτιαχνε, ο Ουρανός ξεχώριζε σαν όμορφη γαλαζόλευκη μπιλίτσα, ήδη από τον 35mm. Το πεδίο με τους δύο πλανήτες μέσα, σπάνιο, πανέμορφο. Το 18 Radian ίσα που χωρούσε και τους 2 μέσα (φαντάζομαι ένα 24άρι θα έδινε την ιδανική μεγέθυνση σε 8"f/6 σωλήνα). Δε θα έλεγα ότι το 18 μου έδωσε κάποια εντυπωσιακή εικόνα. Ο χορός των σιγανόφωνων επιφωνημάτων θαυμασμού ξεκίνησε με τον 10 Pentax. Κρύσταλλο ο Δίας, πραγματικό ζαφείρι ο Ουρανός. Ήθελα να προχωρήσω στον 7 Nagler, αλλά δε μου πήγαινε να ξεκολλήσω το μάτι μου, όχι τόσο από τον Δία, όσο από τον Ουρανό. Με τον Nagler 7mm άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα στο κοντράστ ή στο seeing. Δε ξέρω σε ποιο από τα 2 οφείλεται το ότι δεν μπορούσα εύκολα να διακρίνω χαρακτηριστικά της επιφάνειας του Δία. Ήταν λίγες οι στιγμές που στο κατά τα άλλα πλήρως εστιασμένο και ευκρινές είδωλο του πλανήτη μπορούσα να δω πολλά χαρακτηριστικά. Η πραγματική παρατήρηση όμως έγινε με τον ορθοσκοπικό UO 4mm. Σίγουρα τον είχα τοποθετημένο πάνω από μια ώρα. Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι είχα εστιάσει άψογα. Δεν υπήρχε θέμα collimation, αυτό ήταν και είναι εξασφαλισμένο. Η απόλυτη εστίαση πάντα μου παίρνει χρόνο για την πετύχω σε τέτοια μεγέθυνση (300Χ). Και ειδικά για τον Δία, η απόλυτη εστίαση θεωρώ ότι επιτυγχάνεται κοιτώντας την ακμή (το τελείωμα, την περιφέρεια) του δίσκου. Εκεί δηλαδή που το κοντράστ του φωτεινού πλανητικού δίσκου έναντι του μαύρου υπόβαθρου είναι μέγιστο. Εκεί λοιπόν πρέπει ο δίσκος να είναι όσο γίνεται πιο διακριτός από το μαύρο. Το καλό είναι πως η μεγέθυνση των 300Χ επιτρέπει εύκολα τέτοιον έλεγχο κατά την διάρκεια της αργής και σταθερής περιστροφής της λαβής του εστιαστή. Το δύσκολο είναι να σταματήσεις στο ακριβές σημείο. Μου πήρε πάνω από 10 λεπτά να εστιάσω “just” και τότε απλά ήταν θέμα seeing και κοντράστ. Οκ, το κοντράστ ήταν πάνω κάτω δεδομένο, λόγω Σελήνης και φωτορύπανσης. Αλλά πολλές λεπτομέρειες της επιφάνειας του Δία έκανα πάνω από 40 λεπτά να δω. Πράγματι, κάποια στιγμή όλα έμοιαζαν γυαλί! Κρύσταλλο, ακόμα και στις 300X!! Και άρχισα τότε να μετράω μαύρα στίγματα, πολλά και μικρά, σκούρες γραμμές αρκετά διαμήκεις λίγο βορειότερα της εναπομείνουσας μεγάλης σκούρας ζώνης που βλέπουμε όλοι. Η πολύωρη υπομονή μου λοιπόν ανταμείφθηκε. Μπορεί ο Δίας να είχε περάσει την μεσουράνηση, αλλά η εικόνα του στιγμές-στιγμές ήταν σα ψεύτικη. Πού και πού έριχνα και μια ματιά ξεκούρασης στο γαλάζιο μας ζαφείρι που ήταν λίγο μακρύτερα και που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την λαμπρότητα του Γίγαντα! Μα τι όμορφος που ήταν και αυτός!

Ακριβείς θέσεις δορυφόρων του Ουρανού Προσοχή στο format της ημερομηνίας

Είναι το φαινόμενο κατά το οποίο οι προβαλλόμενες θέσεις της Γης, του Ήλιου και ενός εξωτερικού πλανήτη πάνω στο επίπεδο της εκλειπτικής, είναι συνευθειακές.

Ξανασκέψου το! Κρίμα είναι.

Λόγω αυτής της σπάνιας ευθυγράμμισης Ουρανού-Δία-Γης-Ήλιου, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο Ουρανός θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον Δία. Μια διόρθωση εδώ, δε θα είναι μισή μοίρα μακρύτερα, αλλά 50'. Επίσης να έχουμε υπόψιν ότι σκιές δορυφόρων δε θα φαίνονται πάνω στον δίσκο, θα κρύβονται πίσω από τους ίδιους τους δορυφόρους. Δε θα ξεχάσω πέρσυ τον Αύγουστο στον Πάρνωνα, όταν βρισκόμασταν μόλις λίγες μέρες πριν από την τότε αντίθεση του Δία και είδαμε δορυφόρο να κάνει επιπρόσθηση. Η σκιά του φαινομενικά ακουμπούσε τον δορυφόρο και η τρισδιάστατη αίσθηση που προσέδιδε αυτό ήταν μοναδική! Μετά ακολούθησε έκλειψη της Ευρώπης από τον Γανυμήδη την οποία αμέσως (λόγω αντίθεσης) διαδέχτηκε η αντίστοιχη απόκρυψη! Καταβαίνει κανείς τι είδαμε εκείνη τη νύχτα..........

Τη νύχτα 20-21/9/2010 ο Δίας θα είναι σε αντίθεση και μάλιστα θα έρθει στη μικρότερη απόσταση από τη Γη για τα επόμενα 12 χρόνια! Και όχι μόνο αυτό! Την ίδια νύχτα έρχεται σε αντίθεση και ο Ουρανός. Λόγω απόστασης, αυτό ίσως δε λέει πολλά, αλλά θα είναι σε σύνοδο με τον Δία, με την μεταξύ τους γωνιακή απόσταση να είναι μόλις μισή μοίρα! http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2010/15sep_jupiter/

Αξίζει να ξυπνήσουμε (όσοι θα έχουμε κοιμηθεί μέχρι την ώρα εκείνη) και να δούμε τι συνθήκες θα επικρατούν. Μη προεξοφλούμε ότι θα έχει σύννεφα. Τόσα και τόσα τα παραδείγματα...

Λοιπόν: Επειδή τα δεδομένα μεγεθών των αντικειμένων βαθέως ουρανού διαφέρουν από πηγή σε πηγή, καλό είναι να παίρνεις δεδομένα από μία και μόνο πηγή, και δη από αυτήν που θεωρείς πιο αξιόπιστη, πχ DSS. Τα δεδομένα που έχουν τα προγράμματα δεν τα θεωρώ αξιόπιστα και γι' αυτό τα αγνοώ. Προσωπικά τα δεδομένα τα αντλώ από τον τρίτο τόμο της Uranometria, διότι ξέρω ότι πηγάζουν από τα ίδια κριτήρια. Τα μεγέθη που χαρακτηρίζουν τη δυσκολία ενός αντικειμένου, όπως σωστά ειπώθηκε είναι το οπτικό μέγεθος σε συνδυασμό με την επιφανειακή λαμπρότητα (SB). Ενώ δηλαδή το οπτικό μέγεθος είναι ένας δείκτης της ποσότητας του φωτός που εκπέμπει ένα αντικείμενο, η επιφανειακή λαμπρότητα είναι δείκτης της ποσότητας του φωτός ανά μονάδα επιφάνειας. Ουσιαστικά δείχνει πόσο απλώνεται το φως στην επιφάνεια του αντικειμένου. Σου μεταφέρω τα μεγέθη των αντικειμένων που δε καταφέρατε: NGC6814: mag 11.2v, επιφανειακή λαμπρότητα (SB)13.4. NGC7673: mag12.8v, SB13.1. NGC7741: mag11.3v, SB14.0. NGC7753: mag12.0v, SB14.0. NGC7640: mag11.3v, SB14.4. NGC147: mag9.5v, SB14.5. NGC7748 αγνώστων στοιχείων! NGC6140: mag11.3v, SB14.8. Επιλέξατε μεγάλους στόχους λοιπόν και αρκετά δύσκολους κυρίως λόγω έκτασης. Τους 6814, 7673, 7741, 147 θα τους κατέτασσα στα όρια της διαμέτρου σου, αν και θα δοκίμαζα και τους υπόλοιπους.

Το αστέρι στο χάρτη 76 της Uranometria. Εγώ θα είμαι Αλεποχώρι με ραδιορολόι DCF77 (ένα φτηνό, χρήσιμο και ακριβές ρολόι για αξιόπιστες καταγραφές) και χρονόμετρο.

Χρήστο, έχεις δείξει πραγματικό ζήλο σ'αυτό που κάνεις και το αποτέλεσμα είναι αυτό που πραγματικά σου αξίζει. Σου εύχομαι καλή συνέχεια με ακόμα περισσότερα αγαπημένα θέματα. Με ενδιαφέρει και μένα το φωτογραφικό σου αντικείμενο και προσπαθώ να φτάσω λίγο ένα ικανοποιητικό επίπεδο!

Η φωτογραφία που παραθέτω είναι του "Horizons" κατά την προ 3ετίας διέλευσή του από την γειτονιά του Άρη. Η σύγκριση, εύλογη ή μη, έχει ενδιαφέρον.

Μάνο εξαιρετικό και σίγουρα θα το χρησιμοποιώ στο πρόγραμμα. Ευχαριστούμε πολύ!!

Θέτω εαυτόν στη διάθεση του συντονιστή ακόμα και σε τοποθεσία "το-βλέπω-δε-το-βλέπω-αλλά-μάλλον-δε-θα-δω-τίποτα", αρκεί να είμαι παρέα με άλλον loser!

Ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο. Αυτή η πρωτοβουλία σου ήταν πράγματι πολύ συγκινητική. Εύγε σου! Πολλά μπράβο!!

Ααα δε θέλουμε τέτοια Αντώνη! Δε θα είσαι Πάρνωνα; Για κινητοποιηθείτε λίγο! Τα Φιλιατρά ακούνε; Να ετοιμάζονται! Κόρινθος, Καλαμάτα, Εύβοια, Αττική, όλα μέσα είναι!

Θέλω λίγο να σταθώ σε αυτό που λέω παραπάνω. Αν φυσούσε ελαφρά ομοιόμορφα και βρισκόμασταν σχετικά κοντά στο επίπεδο της θάλασσας και όχι σε μεγάλο ύψος, πράγματι θα βλέπαμε μια γραμμή (λωρίδα) αντανάκλασης, η οποία, όσο πλησίαζε προς εμάς, θα γινόταν ολοένα και πιο αραιή (λιγότερο φωτεινή) διότι οι κορυφές των μικρών κυμάτων θα υψώνονταν πιο κάθετα ως προς εμάς, με αποτέλεσμα η αντανάκλαση που θα προκαλούσαν δε θα έφτανε ποτέ στο μάτι μας.

Αν θες να πάμε σε πιο θεωρητική κουβέντα, η εντροπία του νερού έχει απείρως μεγάλη τιμή, για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε γιατί ένα κύμα έχει το τάδε σχήμα και ένα άλλο κύμα ένα διαφορετικό. Σίγουρα τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά αυτό είναι απλά μία δήλωση. Μπορεί κανείς να προβλέψει το πώς ακριβώς θα δημιουργηθούν κύματα, σε ποια θέση, με τι ύψος και τι σχήμα, μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Δε νομίζω.

Πολύ ενδιαφέρον. Αν η θάλασσα ήταν καθρέφτης, θα βλέπαμε μόνο ένα ελλειψοειδές είδωλο. Αν φυσούσε ελαφρά και ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνειά της, θα βλέπαμε μια γραμμή αντανάκλασης που θα ήταν το σύνολο των σημείων των κυμάτων με την κοινή ιδιότητα να είναι στραμμένα κατάλληλα προς εμάς. Και επειδή τα κύματα έχουν τυχαία κατανομή στο νερό, κάθε κύμα θα είχε και ένα κομμάτι του κατάλληλα στραμμένο προς εμάς για να δημιουργήσει αντανάκλαση. Νομίζω λοιπόν ότι τα κενά των τριγώνων, αλλά και τα ίδια τα τρίγωνα είναι προιόντα τυχαίας θέσης των κυμάτων στα συγκεκριμένα σημεία.