Δε θα έλεγα ότι ήταν επιτυχημένη η βραδιά, σύννεφα γαρ! Δε θα ξεχάσω όμως ότι τον λαμπρότερο Διδυμείδη τον είδα κατά την διάρκεια του ψιλόβροχου στην αρχή της βραδιάς. Ήταν αργός, αλλά πολύ λαμπρός. Πέρασε δίπλα από τις Πλειάδες, διασχίζοντας ένα πολύ μικρό ανέφελο κομμάτι του ουρανού. Αργότερα, όταν τα σύννεφα και ο ουρανός έπαιζαν το δικό τους κρυφτό, μέτρησα 4 Διδυμείδες σε λιγότερο από 3 λεπτά. Και ενώ είχα βάλει τη μηχανή να τραβά 25" ανά 5" στα 3200 ISO και στα 17mm, συνοδεία του ελαφρού θροίσματος των παρακείμενων πεύκων, έχοντας την πολυτέλεια να ήταν ο μόνος ήχος που ξεχώριζε μέσα στη γλυκιά σιωπή της περιοχής, αποκοιμήθηκα στη καρέκλα! Ξύπνησα μόνο όταν άρχισε πάλι να ψιχαλίζει, με τον φακό της μηχανής, αντί για φωτόνια, να συλλέγει νερό...