alepohori

Πολύ καλή επίδοση! Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες! Και εις περισσότερα!

Τάσο πράγματι, σκοπεύω να μείνω στο 8. Είμαι της ταλαιπωρίας εγώ! Και ώσπου να εξαντληθούν οι 14,5άρηδες της ουρανομετρίας....ουουουουου, όρεξη να 'χουμε να ψάχνουμε.

Ο Τοκιna???Είναι εξαιρετικοτατος φακος!!!Με το καλο!! Ευχαριστώ πολύ! Η ολονύχτια φωτογράφιση του ουρανού με υπερευρυγώνιο σε piggyback για λήψη μετεώρων, εκτός από γρήγορο φακό, θέλει και μεγάλη χωρητικότητα μνήμης. Διότι οι λήψεις πρέπει να είναι πολλές και μικρές, διότι αν είναι μεγαλύτερες, το αποτέλεσμα του ουρανού λόγω του f2.8 θα είναι μάλλον ανεπιθύμητο.

Ναι. f/3.3 και σε κάθε αλλαγή στόχου κάνεις και collimation. Υπερβολές. Πόσες εξορμήσεις το χρόνο κάνεις με ένα 8άρι και πόσες με ένα τέτοιο. Και μη μου πείτε για μόνιμη εγκατάσταση. Δε βλέπω θόλο. Και όχι, δε ζηλεύω! Στον πυρετό της διαμέτρου έχω ανοσία.

Πες το ψέμματα!

"Spring is Fireball Season" Εκεί που θα κάνετε μαραθώνιους Messier, ας έχετε την SLR σας να κάνει τον δικό της μαραθώνιο με γρήγορο (f/2.8 ) υπερευρυγώνιο πάνω. Αύριο ευελπιστώ να γίνω και εγώ κάτοχος ενός 11-16/2.8

Εγώ πάντως από όσα SCT κι αν έχω κοιτάξει, 8", 9.25", 10", κανένα δε προσέγγιζε την εικόνα πλανητών, σμηνών, διπλών που έπαιρνα από το νευτώνειό μου. Και το πώς μπορεί να γίνει σύγκριση ενός τέρατος νευτωνείου με ένα SCT, μόνο η εν λόγω εταιρεία μπορεί να μας το πει. Περισσότερο για κίνηση πανικού μού μοιάζει, παρά για διαφήμιση.

Στέφανε σωστή η προσεγγισή σου, αλλά η προσαρμογή των ωραρίων θα έχει άλλα εμπόδια. Θεωρώ πιο δύσκολη αυτή τη προσαρμογή από την αλλαγή της ώρας 2 φορές το χρόνο. Εξάλλου, τα ωράρια είναι πολύ ευαίσθητο θέμα και πολύ περισσότερο όταν τείνουν να γίνουν "τιραμόλα", αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Να πας 1η Αυγούστου στο Nordkapp, να στήσεις τρίποδο και μηχανή στην γωνία του φράχτη, να τραβήξεις timelapse τον Ήλιο να ξύνει την θάλασσα με το άνω χείλος του, να αρχίσει να ανεβαίνει πάλι και να λες στον διπλανό σου "καληνύχτα" και να γελάει. ΥΓ. και να προσέχεις μη χάσεις την κάρτα μνήμης σε κάνα parking

Γιώργο πώς πήγες στο Βασιλίσκο, με go-to; mag 10.5v, SB15.2 και δίπλα σε άστρο mag 1.35!!! Πολύ εντυπωσιακός πρέπει να είναι. Μπράβο Γιώργο!

Φίλε michael497 τι τηλεσκόπιο έχεις; Νευτώνειο; Αν ναι, επειδή βλέπω την ηλικία σου και διαβάζω για κάτι Pentax XW και Nagler, τα οποία είναι άριστα προσοφθάλμια, αλλά πανάκριβα, θα σου έλεγα ότι πιο σημαντικό απ' όλα είναι η σωστή ευθυγράμμιση των οπτικών του τηλεσκοπίου σου. Προσπάθησε με την βοήθεια κάποιου μεγαλύτερου να τα ευθυγραμμίσεις σωστά, ώστε να μπορείς να εκμεταλλευτείς πλήρως τις δυνατότητές του και αργότερα, κοιτάς για προσοφθάλμια. Άλλα προέχουν τώρα.

Bill, thanks! Αλλά είναι κυρίως θέμα τακτικής, υπομονής, σωματικής κατάστασης. Δε νομίζω ότι είναι θέμα όρασης. Αλλά είπαμε, δεν είναι απλό. Πρέπει να το θέλουμε.

Κώστα δε νομίζω ότι με dob θα μπορούσα να δω τόσο αμυδρά. Θα κουραζόμουν τόσο που θα ήταν αδύνατο.

Μπορεί να ξοδεύω νύχτες ολάκερες για έναν ρημαδογαλαξία, ας μην ανοίγω κάθε φορά νέο θέμα. Η ξενάγηση του Κώστα (Heal) ήρθε να συμπληρώσει την πολύ ανεβασμένη διάθεσή μου από χθες το βράδυ, από το δικό μου χθεσινό ταξίδι που μόνο η ανατέλουσα Σελήνη μπορούσε και κατάφερε να διακόψει. 5 χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη "μάχη" με το πρώτο μου αμυδρό αντικείμενο βαθέως ουρανού, και ακόμα ανακαλύπτω σημεία που μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση του ματιού. ΟΚ, μπορούν να φαίνονται πολύ περίεργα και ίσως αστεία σε αρκετούς όλα αυτά τα κολπάκια που κατά καιρούς περιγράφω προκειμένου να φτάσουμε στα όρια της όρασής μας. Δεν είναι απλή υπόθεση, απαιτεί αφοσίωση, αυτοσυγκέντρωση, συνεχή μάχη για το "αδύνατο", αλλά κυρίως, θέληση. Είναι κάτι που ή το έχουμε μέσα μας, ή όχι. Αν δε το έχουμε, φαίνεται από την αρχή. Μπορεί να το έχουμε και να μη το ξέρουμε όμως. Εγώ προσπαθώ να "τσιγκλίσω" όσους περισσότερους φίλους μπορώ. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέσα από το βήμα αυτό. Αρκετά με τα λόγια. Είχα φτάσει από νωρίς χθες στο Άνω Αλεποχώρι, διότι ο χρόνος μου μέχρι την σεληνιακή όχληση ήταν περιορισμένος. Ο καταζητούμενος; Ο CGCG99-16. Μέγεθος 14.5ν, SB11.8. Ο εντοπισμός του πεδίου πανεύκολος, ακόμα και με dob ( ): Νοτιοδυτικά του 11 Κόμης της Βερενίκης. Έπρεπε να τα δώσω όλα για την επιτυχή θέαση: Καφές, μπισκότα σοκολάτας, δροσερό νερό, όλα έτοιμα πάνω στο τραπέζι για τη μεγάλη μάχη. Το μάτι μου ήταν ανοιχτό μόνο πάνω από το προσοφθάλμιο: Ακόμα και για την ανάγνωση του χάρτη με το αμυδρό κόκκινο φως χρησιμοποιούσα το αριστερό, έχοντας καλά καλυμμένο το δεξί με το χέρι μου. Φυσικά έκανα συνεχή, αδιάκοπα περάσματα πάνω από το πεδίο γυρίζοντας το χειριστήριο Ορθής Αναφοράς. Δεν έπρεπε να σκέφτομαι τίποτ' άλλο, μόνο να συγκεντρωθώ σε ό,τι έβλεπα. Μπορούσα να διακρίνω εξαιρετικά αμυδρά άστρα που υπήρχαν στη περιοχή του πεδίου... Όσο περνούσε η ώρα και το μάτι προσαρμοζόταν όλο και περισσότερο στο απόλυτο και μόνιμο σκότος, τα αστέρια αυτά φαίνονταν πιο εύκολα. Έπρεπε να διατηρήσω την προσαρμογή αυτή σταθερή: Μακριά από κάθε πηγή φωτισμού το μάτι. Ταυτόχρονα όμως έπρεπε πού και πού να κινούμαι: Να υπάρχει ανα διαστήματα κίνηση του σώματος, των ποδιών, του κεφαλιού, να κυκλοφορεί το αίμα. Ακόμα και το μάτι έπρεπε να στρέφεται γυμνό στον ουρανό, να επανεστιάζει σε ένα άστρο, να ξεκουράζεται. Πέραν την αντικειμενικής δυσκολίας του υπό αναζήτηση γαλαξία, υπήρχε και ένας άλλος παράγοντας που καθιστούσε την θέαση πολύ δύσκολη: Το πολύ κλειστό πεδίο του γαλαξία δεν είχε το παραμικρό άστρο!!! Τίποτα, παιδιά!! Μαύρη μαυρίλα. Δείτε φωτό του DSS Αυτό δυσκολεύει πολύ, το μάτι δε μπορεί να εστιάσει πουθενά με πλάγια όραση. Χρειαζόταν κάθε τόσο να πηγαίνω σε πολύ αμυδρά παρακείμενα άστρα (όχι πολύ μακρινά), να εστιάζει το μάτι και σταθερά να σαρώσει πάλι την σωστή περιοχή. Δε ξέρω μετά από πόση ώρα είχα την πρώτη στιγμιαία έκλαμψη του γαλαξία! Τα συναισθήματα τότε δύσκολα μπορούν να περιγραφούν. Φυσικά, ήθελα και έπρεπε να τον ξαναδώ. Ίδια διαδικασία: Σάρωση στον RA, χαλαρό μάτι, απόλυτα προσαρμοσμένο, κίνηση σώματος, ξεκούραση του ματιού.... 4 φορές επιβεβαίωσα. Εντάξει, τι να λέμε!!!

Κάνωπος, Σταυρός του Νότου, Αργώ, η Tροπίδος, 30 Dorado, Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, 47 Tucanae, ω Κενταύρου, Κένταυρος Α, Jewel Box, Σάκος Ανθράκων…Τι περίεργα ονόματα…….. «Γιατί ο Ήλιος πάει έτσι;» «Πού είναι το φεγγάρι; Γιατί πάει από κει;» «Γιατί όλα είναι ανάποδα;» Πόσο άγνωστος κόσμος… Ποιον αστρικό κόσμο απολαμβάνουμε εμείς οι «όρθιοι», οι «πάνω»; Κάποιον διαφορετικό; Το μεγαλείο του έναστρου θεού είναι αυτό ακριβώς: Τόσο μεγάλο που είναι ανεξάντλητο… Όσο δεν είναι οι λέξεις να το περιγράψουν. Εσύ Κώστα όμως τα κατάφερες! Ευχαριστούμε!!!

Ό,τι μπορεί να θέσει νέα όρια στις δυνατότητες του ματιού και ενός 8ιντσου. Stay tuned!

Πούλα, πούλα να πάρουν κι' άλλοι σειρά! υγ. την αναβάθμισή μου μέσα!

Τίγκαρέ το!!

Ωραίος, Βασίλη! Πολύ καλό! Να προσθέσω ότι αυτό που λέμε "στοπ" (ή f-stop) είναι απλά ένα μέτρο της ποσότητας φωτισμού που έχουμε ή αφήνουμε να περάσει στη φωτογραφία μας. Κάθε "στοπ" έχει την διπλάσια ποσότητα φωτισμού από το προηγούμενο (ή την μισή από το επόμενο). Καθορίζεται είτε μέσω του διαφράγματος (f/) ή μέσω του χρόνου έκθεσης, ή μέσω της αντιστάθμισης (η κλίμακα που με τις γραμμούλες που βλέπουμε μέσα στο σκόπευτρο της μηχανής), ή μέσω του ISO. Σημειωτέον δε, ότι κάθε "κλικ" του πλήκτρου που αλλάζει την εκάστοτε παράμετρο (διάφραγμα, χρόνο, αντιστάθμιση, ISO), αντιστοιχεί σε 1/3 του "στοπ" και όχι σε ένα ολόκληρο (πολλές μηχανές επιτρέπουν παραμετροποίηση του βήματος αυτού, αλλά εγώ το έχω στο 1/3 για να μη μπερδεύομαι). Βασίλη, και εγώ θα προτιμούσα το ανοιχτότερο διάφραγμα, διότι εκεί που τραβάω τον Γαλαξία, μπορεί να σκάσει καμιά γρήγορη βολίδα και να αρχίζω να #$%^&*( γιατί είχα f4 αντί για 2.8. Επίσης θέλω να μάθω να στακάρω, διότι την επόμενη φορά που θα τραβήξω piggyback, θέλω να πάρω πολλές και μικρές λήψεις. Αν έχεις χρόνο, δείξε μας κάποια στιγμή και πώς κολλάμε επίγειο με Milkyway!

Δυστυχώς η δική μου παρατήρηση δεν έχει να προσφέρει κάτι χειροπιαστό, καθώς δεν κατέγραψα καθόλου νούμερα-χρόνους. Ο εντοπισμός του αστέρα-στόχου ήταν μέτριας δυσκολίας και ομολογώ ότι βοήθησε πολύ η ισημερινή για τα 4 σημεία του ουράνιου θόλου. Θα είχε πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον αν μάθαινα από κάποιον ότι το εντόπισε με dob. Anyway, στο θέμα μας. Ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετές απόπειρες αποκρύψεων που έχω ως τώρα, που η επιβεβαίωση του σωστού αστέρα ήρθε ΚΑΙ με την διαπίστωση κίνησης του αστεροειδούς μετά από λίγη ώρα. Και εξηγούμαι: Το αστέρι στόχος φαινόταν πολύ αμυδρά διότι ήταν πολύ χαμηλά στον ορίζοντα, αλλά και γιατί ο νοτιοανατολικός ορίζοντας στο Αλεποχώρι είναι χάλι μαύρο. Έπρεπε να επιβεβαιώσω ότι κοιτούσα τον σωστό στόχο. Ο πιο απλός τρόπος επιβεβαίωσης ήταν οι παρακείμενοι αστρικοί σχηματισμοί. Αλλά ο πιο εντυπωσιακός ήταν η διαπίστωση ότι η απόσταση που χώριζε το αστέρι μας από ένα άλλο "αστέρι"-συνοδό, ολοένα και μίκραινε!! Ήταν ο αστεροειδής, η κίνηση του οποίου κάθε 10 λεπτά ήταν εμφανέστατη, καθώς πλησίαζε το υπό αμφιβολία άστρο. Αυτό από μόνο του ήταν πολύ εντυπωσιακό, ανεξάρτητα από την έκβαση του φαινομένου. Η ώρα πλησίαζε, μετρούσα ήδη 1 λεπτό πριν το χτύπημα του ραδιορολογιού. Το αστέρι φαινόταν αρκετά δύσκολα, τόσο όσο χρειαζόταν για να καθιστούσε την ακριβή χρονομέτρηση του φαινομένου δύσκολη υπόθεση. Όλα ήταν έτοιμα, ο στόχος παρέμενε στο κέντρο του πεδίου με προσεκτικές περιστροφές του άξονα RA. Κάθε κίνησή μου, είτε προς το χρονόμετρο, είτε προς το ραδιορολόι, είτε προς το χειριστήριο RA, ήταν πολύ προσεκτική: Μια απροσεξία, ένα ατσούμπαλο χτύπημα του σωλήνα, και όλα θα πήγαιναν στράφι. Το ρολόι σήμανε την έναρξη του χρονομέτρου και σε λιγότερο από ένα λεπτό θα άρχιζε η απόκρυψη. Προσπαθούσα να έχω το μάτι μου διαρκώς σε κίνηση, να μην το έχω μόνιμα πάνω στο αμυδρό άστρο, διότι έχω παρατηρήσει στο παρελθόν ότι έτσι υπάρχει πιθανότητα ο στόχος να "σβήσει" από μπροστά μου, λόγω κάποιου άγνωστου φαινομένου που συμβαίνει με την οράσή μας. Μάτι διαρκώς σε κίνηση σε μια προσπάθεια να αντιληφθεί πτώση λαμπρότητας 1 mag σε 12άρι άστρο μέσα στη φωτορύπανση και στα "κατώγια" του ορίζοντα!!! Το ρολόι ήδη χτυπούσε για 1 ολόκληρο λεπτό και απόκρυψη ΔΕΝ είχα δει ακόμα. Ώσπου κάποια στιγμή είδα την καταπληκτική πτώση λαμπρότητας!! Πάτησα το χρονόμετρο, αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν το πάτησα την σωστή στιγμή. Δυστυχώς άργησα να αντιληφθώ την έναρξη του φαινομένου, το συνειδητοποίησα γρήγορα αυτό, και εντελώς αμήχανα αλλά και μέσα στον ενθουσιασμό πάτησα ΣΤΟΠ εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια έγκυρης καταγραφής, αλλά και αφήνοντας τον εαυτό μου να απολαύσει ελεύθερα αυτό το τόσο δύσκολο για οπτική καταγραφή φαινόμενο!! Μετά τη λήξη του φαινομένου ένιωθα σαν μόλις να είχα καταφέρει να δω έναν πολύ αμυδρό γαλαξία: Μια καθαρά προσωπική στιγμή, που με γεμίζει χαρά, ενθουσιασμό, αλλά και που (δυστυχώς) δεν έχει κάτι να προσφέρει στους άλλους, με την έννοια της καταγραφής χρόνων, αριθμών, στιγμών! Περίεργο συναίσθημα, δε λέω... Πάμε για την επόμενη, με νούμερα, αλλά και με τις ίδιες εντυπώσεις και συναισθήματα!

Καταπληκτικό!

Τώρα Μιχάλη για ποιο λόγο παρέθεσες αυτό το σύνδεσμο, μπορούμε να μάθουμε;

Αντώνη πές μου λίγο, η πρώτη με τον ήλιο, είναι κροπαρισμένη; Θέλω να δω το πεδίο.