alepohori

Ξέρετε τι σκεφτόμουν; Η φωτογραφία είναι απίστευτη, αυτό είναι δεδομένο. Νομίζω όμως ότι δεν είναι δύσκολη τεχνικά. Όποιος ασχολείται με φωτογραφία τοπίου, και βρισκόταν στη σωστή θέση και στο σωστό χρόνο, θα μπορούσε να τραβήξει εύκολα μια ανάλογης ομορφιάς φωτογραφία. Εκείνο όμως για το οποίο ο Χρήστος αξίζει συγχαρητήρια είναι το γεγονός ότι δε πτοήθηκε από τα σύννεφα (και δεν είναι η πρώτη φορά που αφήνει σύννεφα να μπουν στο κάδρο του). Έκανε το κόπο να πάει ως εκεί, να στήσει, να ρυθμίσει και να τραβήξει, σχεδόν αδιαφορώντας για το καιρό, είμαι σίγουρος! Ποιος από μας δε θα τα έβαζε με τη τύχη του "για τον παλιόκαιρο", "που βρέχει καλοκαιριάτικα" και "τι γκαντεμιά είναι αυτή" και "αμάν" και "ζαμάν" και πάει λέγοντας;; Στη τελική, ξέρετε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα;; Να πατάμε το κουμπί του κλείστρου όποιες κι αν είναι οι συνθήκες!!! Εγώ αυτό έχω καταλάβει. Όσοι δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία στη φωτογράφιση τοπίων, ΔΕΝ μπορούμε (ακόμα τουλάχιστον) να φανταστούμε πώς θα δείχνει στη φωτογραφία μία φαινομενικά αδιάφορη εικόνα που έχουμε μπροστά μας. Μου έχει τύχει πολλές φορές να βλέπω μια φωτογραφία μου που τράβηξα "με μισή καρδιά", που είπα "ας τραβήξω αυτό να δω πώς θα φαίνεται", και να μου αρέσει πολύ περισσότερο. Τραβήξτε άφοβα και αφειδώς λοιπόν! Και ειδικά στο ψηφιακό κόσμο της φωτογραφίας, είναι και τσάμπα!

Κεχαγιά θα είμαι εκεί. Τρέμε.

Εντάξει Χρήστο... Δεν έχω λόγια. Πολλά συγχαρητήρια! Λίγα δεδομένα θα μας δώσεις (λήψεις, χρόνους, ISO, κτλ) ; Συνέχισε να μας εκπλήσσεις!

Μας βγήκε η ψυχή... Τόσες ώρες στο Σούνιο, όχι έκλειψη δεν είδαμε, αλλά ούτε ίχνος Σελήνης, ή έστω φωταύγειά της... Ένα μόνιμο τεράστιο σύννεφο στη γύρω περιοχή της που ανανεωνόταν συνεχώς. Συνεχείς επικοινωνίες με οικείους και γνωστούς από περιοχές Αθήνας και Αττικής, σχεδόν όλοι έδιναν θετικές αναφορές! Μόνο εμείς οι άτυχοι! Ώσπου η παρέα χωρίστηκε. Ευτυχώς για το καλό όλων! Και καταλήξαμε να τρέχουμε με 140 χλμ/ώρα στη λεωφ. Λαυρίου κατά τη μετάβαση από το Σούνιο στη Κερατέα.... Η αγωνία τρελή.. Οι πρώτοι που έφυγαν από το Σούνιο για Κερατέα, ήταν και πιο τυχεροί: Είδαν μεγάλο μέρος της ολικότητας, σε αντίθεση με μένα και την Κυριακή που ίσα που προλάβαμε να πάρουμε κάποιες πολύ όμορφες λήψεις, φτάνοντας Κερατέα με τη ψυχή στο στόμα.. Και στις επόμενες παιδιά, ηλιακές και σεληνιακές και πεντακάθαρες! Δε μπορώ άλλη αγωνία για εκλείψεις...........

Γνωρίζει κανείς κάποιο πρόγραμμα το οποίο να τρέχει διαδοχικά καρέ, κάνοντας fade κατά τη μετάβαση από ένα καρέ στο επόμενο; Έκανα μια επεξεργασία το πρόσφατο timelapse του Πάρνωνα μέσα από το Windows Movie Maker. Μπορείτε να το δείτε στο flickr μου (το τελευταίο βίντεο). Κάνει μεν fade, αλλά όπως μπορείτε να δείτε, χαλάει τις διαστάσεις του frame.

Σπύρο το κείμενό σου είναι καταπληκτικό. Η παράθεσή μου, ως συμπληρωματική, αποσκοπεί μόνο στο να δώσει μια ακόμα αφορμή να φανταστούμε και να κατανοήσουμε την κίνηση του αιώνιου ντουέτου Γης-Σελήνης. Εσύ μας βοήθησες να βγούμε από τη Γη και εγώ θα μας κρατήσω λίιιιιγο ακόμα εκτός! Αξίζει νομίζω το κόπο να πούμε ότι από έναν ακίνητο παρατηρητή βρισκόμενο στην ορατή πλευρά της Σελήνης, η Γη μοιάζει μεν με φεγγάρι που έχει και αυτό φάσεις, χάση, φέξη, κτλ, με τη διαφορά ότι είναι ακίνητο!! Ένα φεγγάρι το οποίο έχει σταθερό ύψος από τον σεληνιακό ορίζοντα, ανάλογο με τη θέση του παρατηρητή!!! Για φανταστείτε το!! ΥΓ. Στη πραγματικότητα, αυτό δεν είναι 100% αληθές. Ο σεληνάνθρωπός μας θα μπορεί να δει μικρά σκαμπανεβάσματα της Γης, οφειλόμενα στην λίκνιση του τόπου του!!

Εγώ δε χρησιμοποιώ μοτέρ στην ισημερινή μου για 2 λόγους, ένας από τους οποίους είναι η απλότητα. Ακόμα κι έτσι όμως, πάλι είναι πιο βολικό να περιστρέφεις ένα μικρό χειριστήριο με το χέρι κάθε λίγο από το να μετακινείς τον σωλήνα υψοαζιμουθιακά. Γι' αυτό δε θεωρώ ότι χάνεται το πλεονέκτημα της παρακολούθησης.

Παιδιά δε τίθεται θέμα για την έκλειψη. Πείτε από τώρα ότι την είδατε. Farma speaking! Ήδη γίνονται δεήσεις για Αυστραλία.

Έχε υπόψη και μια χειροκίνητη ισημερινή. Διάβασε την άποψή μου: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=8644&highlight=%F3%F4%E5%F1%E5%FC%F4%F5%F0%F9%ED

Ο λόφος Στρέφη έχει τον Άγιο Γεώργιο στις 152 μοίρες αζιμούθιο, το ίδιο με της Σελήνης στις 23:36 με ύψος 22μοίρες 40'. Εγώ θα το δοκίμαζα.

Αυτό το είδατε;;;;;;;; http://www.spaceweather.com/swpod2011/07jun11/mflare.mov?PHPSESSID=1kt5v2btjmo56v0h6769vlu056 Edit: Μάκη, μαζί γράφαμε!

ουπς

Thanks! Ψάχνω λύση για την υγρασία και προτιμώ κάποια μη ενεργοβόρα. Δείτε λίγο αυτό που έκανα στον Πάρνωνα. Το χάρτινο κουτί με ανοιχτό το καπάκι πάνω στο τραπέζι παίζει το ρόλο σκέπαστρου και είναι ιδέα του φίλου μου Θανάση! Αργότερα τοποθέτησα εκατέρωθεν του κουτιού και της μηχανής και πάνω στο τραπέζι χαρτομάντηλα έτσι ώστε να κρέμονται (σαν υγροπαγίδες). Άφησα έτσι όλο το set up αυτό για περίπου 2 ώρες χωρίς να τραβάω, ώστε να δω αν κάνει δουλειά, διότι κατά την διάρκεια των λήψεων δε θα μπορούσα να κάνω πολλά. Δυστυχώς είδα ότι πάλι ο φακός θάμπωνε, έστω και λίγο, οπότε καθόλη την διάρκεια των λήψεων έπρεπε με το σεσουάρ ανά 15-20 λεπτά να φυσάω... Δείτε την φωτογραφία και αν έχετε κάτι να προτείνετε, ... παρακαλώ!

Μήτσο έχω διαπιστώσει και εγώ λάθη κατά καιρούς. Πάντως γενικά τα νούμερα που δίνει είναι ρεαλιστικά και αποτελεί για μένα την πιο αξιόπιστη πηγή. Έχω ξαναπεί ότι καλό είναι να ανατρέχουμε σε μόνο 1 πηγή για τα μεγέθη γαλαξιών για να έχουμε ένα σταθερό μέτρο σύγκρισης.

Μάνο σαν MCG υπάρχει και στο CDS. http://aladin.u-strasbg.fr/aladin.gml Το εργαλείο Aladin Applet είναι πολύ χρήσιμο για να ξέρουμε τα μεγέθη των αστεριών που μπορούμε να δούμε.

Πάρνωνας 4-5/6/2011 5 ώρες 38s κάθε λήψη 1s interval ISO5000 f/2.8

Τάκη αυτό που είδα από σένα ποιο πλανητικό ήταν; Πολύ καλή εικόνα και ωραίο γαλάζιο χρωματάκι. Ο κύριος Κεχαγιόπουλος μια φορά δεν ήρθε να δει τι βλέπω, όμως! Όλη νύχτα ρίζωσε στη καρέκλα. Καλή συνέχεια!

Σας έχει συμβεί ποτέ να θέλετε να περιγράψετε κάτι κα να διστάζετε γιατί σκέφτεστε μήπως σας αμφισβητήσουν; Όσο σίγουροι κι αν είστε. Αυτό νιώθω εγώ τώρα. Αλλά ΟΚ. Δημοκρατία έχουμε. Πάρνωνας, χθες 4/6/2011. Η υγρασία ήταν πολλή και γιαυτό άργησα να αρχίσω. Ώσπου να ξεκινήσω όμως ο Ηρακλής είχε μόλις περάσει τη μεσουράνηση, και ήταν ιδανικός για το περίφημο Abell 2151. Αυτό το σμήνος το έχω ξεσκίσει στο παρελθόν, αλλά έχουν μείνει κάποιες ... εκκρεμότητες! Δεν είδα πολλούς. Έναν και καλό! CGCG108-138, μεγέθους 15.5ν και SB13.1. Κάθε φορά που προσπαθώ έναν γαλαξία, χάνω την αίσθηση του χρόνου. Πρέπει να τον πάλευα περίπου 1.5 ώρα. Είχα τυπώσει τη φωτογραφία του DSS που μου είχε δώσει ο Μάνος, η οποία περιλάμβανε ολόκληρο το 2151 με το όνομα του κάθε γαλαξία δίπλα. Δεν την χρησιμοποίησα όμως. Ήθελα να προσπαθήσω να βρω αυτόν τον αμυδρότατο γαλαξία μόνο με την βοήθεια του συμπληρωματικού χάρτη Α9 της Uranometria. Το σίγουρο είναι ότι μόνο με τον χάρτη Α9 η περιήγηση στο Α2151 είναι πολύ δύσκολη. Τα αστέρια δεν είναι αρκετά για να μας οδηγήσουν επαρκώς ανάμεσα σε γαλαξίες 14ου και 15ου μεγέθους. Η ισημερινή όμως μας λύνει τα χέρια με τη γνώση των τεσσάρων σημείων του ουράνιου θόλου, αλλά και με τις μικρομετρικές κινήσεις των 2 αξόνων της. Η βοήθεια που προσφέρει για κινήσεις ανάμεσα σε άστρα και γαλαξίες με ακρίβεια, είναι τεράστια. Και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι το τηλεσκόπιό μου είναι διαμέτρου μόλις 8 ιντσών. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησα έναν συνδυασμό αστροαλμάτων μέσα από το Nagler 7mm (ο ερευνητής είναι άχρηστος σε τέτοια πεδία). Φτάνοντας στο πεδίο του γαλαξία, ξεκίνησα τα γνωστά περάσματα πάνω από τον στόχο με τον άξονα της Ορθής Αναφοράς. Έπρεπε και εγώ να βρισκόμουν συνεχώς σε κίνηση. Να ξεκουράζομαι ανά διαστήματα, κοιτώντας ψηλά απλώς με τα μάτια μου. Έβλεπα περίπου στη θέση του γαλαξία ένα πολύ αμυδρό σημείο. Αμέσως σκέφτηκα ότι ήταν ο γαλαξίας, αλλά γρήγορα αναθεώρησα: Η μέχρι τώρα εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι η έκλαμψη ενός οριακά αμυδρού σημείου (άστρου) διαρκεί περισσότερη ώρα από αυτήν ενός αντίστοιχης αμυδρότητας γαλαξία: Η θέαση οριακά αμυδρού γαλαξία είναι στιγμιαία. Αυτή λοιπόν η έκλαμψη πολύ γρήγορα με έκανε να αναγνωρίσω ένα εξαιρετικά αμυδρό άστρο στη πολύ κλειστή περιοχή του γαλαξία. Αυτό είναι καλό. Πάντα βοηθά την θέαση ενός γαλαξία ένα παρακείμενο αμυδρό άστρο. Διότι "επαναφέρει" το μάτι στη κατάλληλη εστίαση, διατηρώντας ταυτόχρονα την πλάγια όραση. Ήρθε η ώρα για τον γαλαξία μας. Παρουσιαζόταν σε ανύποπτες στιγμές. Λίγα λεπτά μετά από κάθε πάψη για ξεκούραση. Σε στιγμές χαλάρωσης. Σε στιγμές που είχα το μάτι μου χαλαρό στο διπλανό αστέρι σαρώνοντας το πεδίο του με πλάγια. Και όλα αυτά όση ώρα περνούσα σιγά σιγά από πάνω μέσω του χειριστηρίου RA. Υπενθυμίζω ότι δεν έβλεπα την φωτογραφία του DSS. Σήμερα την είδα από το νετ και σας την παραθέτω. Το αστέρι-βοηθός είναι μαρκαρισμένο. Σύμφωνα με το Aladin Applet έχει μέγεθος 15.729