Δροσος Γεωργιος

Όταν η Βέρα Ρούμπιν αποδείκνυε την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. ήταν Ιούνιος του 1980… H Vera Rubin την δεκαετία του 1970 Το 1933, ο Ελβετός αστρονόμος Fritz Zwicky που εργαζόταν στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, συνειδητοποίησε ότι οι γαλαξίες του σμήνους της Κόμης https://en.wikipedia.org/wiki/Coma_Cluster κινούνταν τόσο γρήγορα που, σύμφωνα με τους νευτώνειους νόμους της κίνησης, θα έπρεπε να έχουν απομακρυνθεί μεταξύ τους και το σμήνος να διαλυθεί. Η μόνη εξήγηση που σκέφτηκε για το γεγονός ότι το σμήνος παραμένει ενιαίο και δεν διαλύεται, είναι ότι περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Είτε οι νόμοι του Νεύτωνα ήταν λάθος για τις γαλαξιακές αποστάσεις, ή το σμήνος της Κόμης περιείχε μεγάλες ποσότητες αόρατης ύλης (dunkle Materie=σκοτεινή ύλη) που το συγκρατούσε ενωμένο. Αλλά μια τέτοια προκλητική ιδέα εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον να γίνει αποδεκτή από τα «σφαιρικά καθάρματα» της αστρονομίας! https://physicsgg.me/2011/03/31/τα-σφαιρικά-καθάρματα-της-αστρονομ/ H ιδέα του Zwicky δεν έπεισε κανέναν. Πέρασαν δεκαετίες, μέχρι το 1980, όταν μια αστρονόμος ονόματι Vera Rubin κατάφερε να συγκεντρώσει ένα πειστικό σύνολο αποδεικτικών στοιχείων ότι κάτι αόρατο στο σύμπαν έκανε τους γαλαξίες να συμπεριφέρονται με απροσδόκητους τρόπους.Η Vera Rubin (ή Cooper) γεννήθηκε το 1928, στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον. Σε ένα αυτοβιογραφικό άρθρο https://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev-astro-081710-102545 η Rubin αναφέρθηκε στον πατέρα της, που όταν ήταν μικρή την βοήθησε να κατασκευάσει ένα τηλεσκόπιο χρησιμοποιώντας έναν σωλήνα λινέλαιου. «Από το κρεβάτι μου δίπλα στο παράθυρο, είχα καθαρή θέα στον βόρειο ουρανό», έγραφε. «Μετά από λίγο ήταν πιο ενδιαφέρον να βλέπεις τα αστέρια παρά να κοιμάσαι».Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών της, η Rubin αντιμετώπισε τον κοινότοπο σεξισμό που ήταν πολύ συνηθισμένος εκείνη την εποχή για τις γυναίκες που ενδιαφέρονταν για την επιστήμη. Με αρκετή πικρία θυμάται πως, όταν υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Φυσική, επειδή είχε πει στον υπεύθυνο εγγραφών ότι της άρεσε να ζωγραφίζει, την ώρα της συνέντευξης την ρώτησαν: «Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Η φράση αυτή, θυμάται η Rubin, «έγινε κάτι σαν οικογενειακό σλόγκαν. Έκτοτε, κάθε φορά που σε κάποιον κάτι πήγαινε στραβά, του λέγαμε: «Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;». Στο γυμνάσιο, όταν είπε στον καθηγητή της φυσικής πως την είχαν δεχτεί στο κολέγιο Vassar, εκείνος απάντησε: «Μια χαρά θα τα πας, αρκεί να μην ανακατευτείς με τις επιστήμες.» Αργότερα, ενθυμούμενη το παρελθόν, θα έλεγε: «Χρειάζεται τεράστια αυτοεκτίμηση για να μην καταρρεύσεις ακούγοντας τέτοια πράγματα.»Η Rubin σπούδασε αστρονομία ως προπτυχιακή στο κολέγιο Vassar και ήθελε να εγγραφεί ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Princeton, αλλά οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα αστρονομίας μέχρι το 1975. Η αίτησή της στο Harvard έγινε δεκτή, αλλά τελικά αρνήθηκε γιατί στο μεταξύ είχε παντρευτεί και ακολούθησε τον σύζυγό της, το Bob Rubin που ήταν φυσικομαθηματικός στο Cornel. (Στο κάτω μέρος της απαντητικής επιστολής που έλαβε από το Χάρβαρντ, υπήρχε μια χειρόγραφη υποσημείωση που έλεγε: «Αχ, εσείς οι γυναίκες! Κάθε φορά που βρίσκω μια καλή, μου παντρεύεται και τη χάνω.» )Έτσι συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Cornell, όπου είχε ως καθηγητές τους Richard Feynman, Hans Bethe και Philip Morrison. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1954, στο πανεπιστήμιο Georgetown, υπό την καθοδήγηση του George Gamow.Το 1965 η Rubin προσελήφθη στο στο Ινστιτούτο Carnegie της Ουάσιγκτον. Εκεί γνώρισε τον W. Kent Ford Jr., ο οποίος κατασκεύαζε ένα νέο φασματογράφο για τη συλλογή δεδομένων φωτός από μακρινά αντικείμενα. Αυτή η πρωτοποριακή τεχνική θα μπορούσε να αυξήσει πάνω από δέκα φορές την ικανότητα ενός τηλεσκοπίου να καταγράφει το φάσμα ενός αχνού αντικειμένου.Oι Rubin και Ford έθεσαν το όργανο σε λειτουργία μετρώντας τις ταχύτητες των άστρων στον γαλαξία της Ανδρομέδας (Μ31). Όσο πιο μακριά από τον ήλιο βρίσκεται ένας πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος η τροχιακή ταχύτητά του ελαττώνεται (αν υποθέσουμε ότι η τροχιά του πλανήτη είναι κυκλική με ακτίνα r, τότε εξισώνοντας την δύναμη της παγκόσμιας έλξης με την κεντρομόλο δύναμη παίρνουμε , όπoυ M η μάζα του ήλιου). Tα άστρα του γαλαξία M31 αναμενόταν να συμπεριφέρονται παρόμοια. Στο κέντρο του γαλαξία όπου το φως ήταν πιο λαμπρό αναμενόταν μεγάλη συγκέτρωση μάζας. Έτσι οι ταχύτητες των άστρων μακριά από το κέντρο του γαλαξία αναμένονταν μικρότερες. Οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων του Μ31 υπολογίστηκαν με βάση τα φασματοσκοπικά δεδομένα και απεικονίστηκαν γραφικά.Ενώ η καμπύλη των ταχυτήτων συναρτήσει της απόστασης από το κέντρο του γαλαξία θα έπρεπε «πέφτει», η καμπύλη της Rubin https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1970ApJ...159..379R/abstract έδειχνε ότι οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων μακριά από το κέντρο του γαλαξία δεν μειώνονταν. Ήταν σαν ο γαλαξίας να περιείχε αόρατη μάζα, η οποία διατηρούσε τις τροχιακές ταχύτητες σταθερές. Η Rubin σκέφτηκε ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος μηχανισμός για την επιτάχυνση των άστρων που κινούνται πολύ αργά ή την επιβράδυνση των άστρων που κινούνται πολύ γρήγορα. Οι ταχύτητες περιστροφής των άστρων στον γαλαξία της Ανδρομέδας, από την δημοσίευση του 1970 της Vera Rubin με τον Kent Ford. Καθώς αυξάνεται η απόσταση από το κέντρο του γαλαξία, αντί να μειώνονται οι ταχύτητες, η καμπύλη είναι σχεδόν επίπεδη – απόδειξη για ύπαρξη αόρατης μάζας ή της σκοτεινής ύλης [V. Rubin and K. Ford, Astrophysical Journal, vol. 159, p.379 (February 1970)] Μεταξύ 1976 και 1986, οι Rubin και Ford διερεύνησαν κι άλλους σπειροειδείς γαλαξίες. Δημοσίευσαν σχεδόν 50 εργασίες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όμως το πιο σημαντικό και επιδραστικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου 1980 του περιοδικού Astrophysical Journal. Εκεί περιέχονταν οι καμπύλες περιστροφής 21 σπειροειδών γαλαξιών, διαφόρων μεγεθών και φωτεινοτήτων. Όλες τους έμοιαζαν με την παραπάνω καμπύλη του γαλαξία της Ανδρομέδας. Οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων αντί να μειώνονται καθώς απομακρυνόμαστε από τα κέντρα των γαλαξιών, παρέμεναν σταθερές. Το συμπέρασμα ήταν αναπόφευκτο: στους γαλαξίες αυτούς υπάρχει επιπλέον μη ορατή ύλη (που δεν εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία). Στα συμπεράσματα της δημοσίευσης των Rubin, Ford και Thonnard, με τίτλο «Rotational properties of 21 SC galaxies with a large range of luminosities and radii, from NGC 4605 (R=4kpc) to UGC 2885 (R=122kpc)«, τον Ιούνιο του 1980 περιέχεται η ιστορική πλέον φράση: «The conclusion is inescapable that non-luminus matter exixts beyond the optical galaxy« Αυτές οι παρατηρήσεις, σε συνδυασμό με την έρευνα των θεωρητικών και των ραδιοαστρονόμων, έδειξαν ότι αν ισχύουν οι κανόνες της Νευτώνειας φυσικής, θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη ποσότητα αόρατης μάζας σε αυτούς τους γαλαξίες. Σήμερα, η ευρέως αποδεκτή άποψη είναι ότι οι γαλαξίες είναι γεμάτοι σκοτεινή ύλη και ότι έως και το 85% της ύλης του σύμπαντος συνίστσται από αυτήν.Το τι είναι στην πραγματικότητα η σκοτεινή ύλη, όμως παραμένει ακόμα ένα μεγάλο μυστήριο. Οι πειραματιστές φυσικοί την αναζητούν και οι επιστήμονες έχουν αφιερώσει αμέτρητες ώρες συζητώντας για την σύστασή της. Ενώ η εργασία της Rubin βοήθησε να τεθεί αυτή η ερώτηση, εκείνη παρέμεινε «αγνωστικίστρια» σχετικά με την απάντησή της. «Οι επιστήμονες σπάνια τονίζουν την τεράστια άγνοιά μας», έγραφε η Rubin στον πρόλογο του Bright Galaxies, Dark Matters, της συλλογής των εργασιών της που δημοσιεύθηκε το 1997. https://physicsgg.me/2023/06/08/όταν-η-βέρα-ρούμπιν-αποδείκνυε-την-ύπα/

Αποκαλύφθηκαν τα μυστικά της ισχυρότερης κοσμικής έκρηξης που έχει δει η ανθρωπότητα (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του πίδακα της τρομερής έκρηξης ακτίνων γ (πηγή φωτό NASA’s Goddard Space Flight Center) Πρόκειται για μια έκρηξη ακτίνων γ 70 φορές πιο λαμπρή από οποιαδήποτε ανάλογη έκρηξη.Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το φως μιας έκρηξη ακτίνων γ που εντοπίστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2022 ήταν 70 φορές πιο λαμπρό από οποιαδήποτε ανάλογη έκρηξη έχουν παρατηρήσει ποτέ οι επιστήμονες και σύμφωνα με τους ερευνητές πρόκειται για την λαμπρότερη έκρηξη ακτίνων γ που έχει εμφανισθεί στον ουρανό της Γης στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.Η έκρηξη με την κωδική ονομασία GRB-221009A έλαβε από την επιστημονικη κοινότητα την ονομασία BOAT από τα αρχικά της φράσης «brightest of all time» δηλαδή «η λαμπρότερη όλων των εποχών». «Είναι μια απολύτως τερατώδης έκρηξη. Είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο, δεν έχουμε δει ποτέ τίποτα κοντά σε αυτό. Το BOAT είναι ένα γεγονός που συμβαίνει μια φορά στα 10.000 χρόνια. Υπάρχει εύλογη πιθανότητα αυτή να είναι η φωτεινότερη έκρηξη ακτίνων γ που έπληξε τη Γη από τότε που ξεκίνησε ο ανθρώπινος πολιτισμός» ανέφερε ο Έρικ Μπερνς καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα κατά τη διάρκεια συνεδρίου του Τμήματος Αστροφυσικής Υψηλής Ενέργειας της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.Με δημοσίευση https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adi1405 της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστήμιου Τζορτζ Ουάσινγκτον δίνει νέες πληροφορίες για αυτό το εντυπωσιακό και σπάνιο κοσμικό φαινόμενο. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές ο πίδακας της έκρηξης είχε μοναδική δομή και έσερνε μαζί του μια ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα αστρικής ύλης. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να εξηγήσει τις ακραίες ιδιότητες της έκρηξης η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές συνέβη όταν ένα τεράστιο άστρο που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2,4 δισεκατομμύρια ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη υπέστη ολική βαρυτική κατάρρευση με αποτέλεσμα να γεννηθεί μια μαύρη τρύπα. Η θεωρία αυτή εξηγεί επίσης γιατί η λάμψη της έκρηξης είχε εξαιρετικά μεγάλη διάρκεια. «Το GRB 221009A αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός στην κατανόησή μας για τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα και αποδεικνύει ότι οι πιο ακραίες εκρήξεις δεν υπακούουν στην τυπική Φυσική για τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα» αναφέρει η Μπρένταν Ο’ Κόνορ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1481180/apokalyfthikan-ta-mystika-tis-ischyroteris-kosmikis-ekrixis-poy-echei-dei-i-anthropotita-vinteo/

Οι κοσμοναύτες συνεχίζουν να παρατηρούν τη Γη Χθες, οι κοσμοναύτες στο ISS φωτογράφιζαν τη Γη για να ανιχνεύσουν φυσικές καταστροφές - ετοίμασαν τον φασματικό εξοπλισμό βίντεο για το πείραμα Uragan την προηγούμενη μέρα. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες διεξήγαγαν το επόμενο στάδιο του πειράματος Cardiovector για να μελετήσουν τον ρόλο των τμημάτων της καρδιάς στην προσαρμογή του κυκλοφορικού συστήματος στις μακροχρόνιες συνθήκες πτήσης. Σχετικά με άλλες περιπτώσεις στο ISS - στην έκθεσή μας στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/39366/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567376

Η πρώτη ακτινογραφία ενός μεμονωμένου ατόμου. Για πρώτη φορά μελετήθηκε ένα και μόνο άτομο με ακτίνες Χ Μια ομάδα φυσικών καθοδηγούμενη από τον Saw Wai Hla συνέλαβε την ΥΠΟΓΡΑΦΗ ενός μόνο ατόμου, κάτι που κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει. Αυτό το πρωτοποριακό επίτευγμα θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες ανιχνεύουν τα υλικά. Σύμφωνα με την εργασία τους [Characterization of just one atom using synchrotron X-rays] https://www.nature.com/articles/s41586-023-06011-w που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, χρησιμοποίησαν μια τεχνική που συνδυάζει την φασματοσκοπία ακτίνων Χ με τη μικροσκοπία σάρωσης σήραγγας (STM=Scanning Tunneling Microscope) για να ταυτοποιήσουν δύο διαφορετικά μεμονωμένα άτομα. Διάγραμμα της διάταξης SX-STM (Synchrotron X ray – Scanning Tunneling Microscope) Αφότου ανακαλύφθηκαν οι ακτίνες Χ από τον Roentgen το 1895, χρησιμοποιούνται παντού, από τα ακτινολογικά ιατρεία μέχρι τους ελέγχους ασφαλείας στα αεροδρόμια. Ακόμη και το Curiosity, το διαστημικό όχημα της NASA στον πλανήτη Άρη, είναι εξοπλισμένο με μια συσκευή ακτίνων Χ που εξετάζει την σύνθεση των βράχων στον Άρη.Η τεχνική της φασματοσκοπίας ακτίνων Χ μπορεί όχι μόνο να ανιχνεύσει τα «δακτυλικά αποτυπώματα» συγκεκριμένων χημικών στοιχείων σε ένα δείγμα, αλλά επίσης να αποκαλύψει πληθώρα πληροφοριών σχετικά με τις χημικές καταστάσεις και τη δομική διάταξη των ατόμων στο δείγμα. Όμως, μέχρι τώρα χρειάζονταν χιλιάδες άτομα ή μάζα ενός attogram (10−18gr, περίπου 10.000 άτομα) δείγματος, για να ληφθεί ένα αρκετά καθαρό σήμα. Ο Saw-Wai Hla και η ομάδα του από το Πανεπιστήμιο του Ohio και του Εθνικού Εργαστηρίου Argonne στο Illinois μπόρεσε, για πρώτη φορά, να μετρήσει τα φάσματα ακτίνων Χ μεμονωμένων ατόμων. Η ανακάλυψη επιτεύχθηκε με μια τεχνική που συνδυάζει τη φασματοσκοπία ακτίνων Χ με την κορυφαία τεχνική ανάλυσης ενός ατόμου – μικροσκοπία σάρωσης σήραγγας (STM).Συνήθως τα άτομα μπορούν να απεικονιστούν με μικροσκόπια σάρωσης σήραγγας, αλλά χωρίς τις ακτίνες Χ κανείς δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει. Σύμφωνα με τον Hla τώρα μπορούμε να ανιχνεύσουμε ακριβώς τον τύπο ενός συγκεκριμένου ατόμου, ένα άτομο κάθε φορά, και μπορούμε να μετρήσουμε ταυτόχρονα τη χημική του κατάσταση. Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα υλικά μέχρι το τελικό όριο ενός μόνο ατόμου. Αυτό θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στις περιβαλλοντικές και ιατρικές επιστήμες – θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο!Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στα πειράματά τους ένα άτομο σιδήρου και ένα άτομο τερβίου, τα οποία εισήχθησαν σε αντίστοιχους μοριακούς ξενιστές. Για την ανίχνευση του σήματος ακτίνων Χ ενός ατόμου, η ερευνητική ομάδα βελτίωσε τους συμβατικούς ανιχνευτές ακτίνων Χ με έναν εξειδικευμένο ανιχνευτή κατασκευασμένο από μια μεταλλική αιχμή τοποθετημένη σε εξαιρετικα μικρή απόσταση από το δείγμα για την συλλογή διεγερμένων ηλεκτρονίων από ακτίνες Χ – μια τεχνική γνωστή ως μικροσκοπία συγχρότρου σάρωσης με ακτίνες Χ ή SX-STM, η οποία χρησιμοποιείται στην άμεση αναγνώριση του στοιχειακού τύπου των υλικών. Όταν οι ακτίνες Χ (μπλε χρώμα) φωτίζουν ένα άτομο σιδήρου (κόκκινη σφαίρα στο κέντρο του μορίου), διεγείρονται ηλεκτρόνια (όχι σθένους, αλλά εσωτερικά ηλεκτρόνια που δεν συμμετέχουν σε χημικούς δεσμούς). Τα διεγερμένα με ακτίνες Χ ηλεκτρόνια διοχετεύονται στη συνέχεια στην αιχμή του ανιχνευτή (γκρι) διαμέσου επικαλυπτόμενων ατομικών/μοριακών τροχιακών, τα οποία παρέχουν στοιχειακές και χημικές πληροφορίες του ατόμου σιδήρου. Σύμφωνα με τους Hla et al, τα φάσματα που λαμβάνονται με τη μέθοδο αυτή είναι σαν τα δακτυλικά αποτυπώματα – το καθένα είναι μοναδικό. Η χρήση ακτίνων Χ για την ανίχνευση και τον χαρακτηρισμό μεμονωμένων ατόμων θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στην έρευνα και να γεννήσει νέες τεχνολογίες σε τομείς όπως για παράδειγμα η κβαντική πληροφορία ή η ανίχνευση ιχνοστοιχείων στην περιβαλλοντική και ιατρική έρευνα. Αυτό το επίτευγμα ανοίγει επίσης το δρόμο για προηγμένα όργανα της επιστήμης υλικών. (Αριστερά) Εικόνα ενός υπερμορίου σε σχήμα δακτυλίου στον οποίο υπάρχει μόνο ένα άτομο σιδήρου (Fe) (Δεξιά) Υπογραφή ακτίνων Χ ενός μεμονομένου ατόμου Fe. «Έχουμε ανιχνεύσει τις χημικές καταστάσεις μεμονωμένων ατόμων επίσης», λέει ο Hla. Με την σύγκριση των χημικών καταστάσεων ενός ατόμου σιδήρου και ενός ατόμου τερβίου εντός των αντίστοιχων μοριακών ξενιστών, διαπιστώνουμε ότι το άτομο τερβίου, ένα μέταλλο σπανίων γαιών, είναι μάλλον απομονωμένο και δεν αλλάζει τη χημική του κατάσταση, ενώ το άτομο σιδήρου αλληλεπιδρά έντονα με το περιβάλλον του.Πολλά υλικά σπανίων γαιών χρησιμοποιούνται σε καθημερινές συσκευές, όπως κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές και τηλεοράσεις, για να αναφέρουμε μερικά, και είναι εξαιρετικά σημαντικά για τη δημιουργία και την πρόοδο της τεχνολογίας. Με τη νέα μέθοδο οι επιστήμονες μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν όχι μόνο τον τύπο του στοιχείου αλλά και τη χημική του κατάσταση, κάτι που θα τους επιτρέψει να χειριστούν καλύτερα τα άτομα μέσα σε διαφορετικούς ξενιστές υλικών και να καλύψουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες σε διάφορους τομείς. Επιπλέον, έχουν αναπτύξει μια νέα μέθοδο που ονομάζεται X-ERT (X-ray excited resonance tunneling), που τους επιτρέπει να ανιχνεύουν πώς τα τροχιακά ενός μόνο μορίου προσανατολίζονται σε μια επιφάνεια υλικού χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ συγχρότρου.Το επίτευγμα των Hla et al ανοίγει πολλές συναρπαστικές ερευνητικές κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας για τις κβαντικές ιδιότητες (σπιν) ενός μόνο ατόμου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Samantha Pelham, ‘Scientists report world’s first X-ray of a single atom in Nature‘ 2. Matteo Rini, ‘X-Ray Spectroscopy of a Lone Atom‘ https://physicsgg.me/2023/06/07/η-πρώτη-ακτινογραφία-ενός-μεμονωμένο

Η Δευτέρα στον ISS ήταν απασχολημένη. Στις 5 Ιουνίου, οι κοσμοναύτες ετοίμαζαν ένα φασματικό σύστημα βίντεο για τη φωτογράφηση της Γης για την ανίχνευση φυσικών καταστροφών και παρακολουθούσαν τα δασικά οικοσυστήματα και την οικολογική κατάσταση. Επί του σκάφους, η μελέτη κρυστάλλων και υγρών από πλάσμα-σκόνης υπό συνθήκες μικροβαρύτητας (πείραμα "Plasma Crystal-4") συνεχίζεται. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες αξιολόγησαν τη λειτουργική τους κατάσταση και την αξιοπιστία της εκτέλεσης εργασιών χειριστή κατά την προσομοίωση χειροκίνητου ελέγχου του διαστημικού σκάφους (πείραμα Pilot-T) και πραγματοποίησαν επίσης συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την εργασία στο ISS στη διεύθυνση https://www.roscosmos.ru/39364 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567368

Αρκτική: Προειδοποίηση για απώλεια των θαλάσσιων πάγων την επόμενη δεκαετία. REUTERS/Natalie Thomas/File Photo Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Η Αρκτική θα μπορούσε να «απαλλαγεί» από τους θαλάσσιους πάγους περίπου μια δεκαετία νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν, προειδοποιούν οι επιστήμονες – άλλη μια σαφής ένδειξη ότι η κλιματική κρίση συμβαίνει ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν, καθώς ο κόσμος συνεχίζει να εκπέμπει ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη.Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο περιοδικό Nature Communications διαπίστωσε ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εντελώς κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου ήδη από τη δεκαετία του 2030. Ακόμα και αν ο κόσμος κάνει σημαντικές μειώσεις στη ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη σήμερα, η Αρκτική θα μπορούσε να δει καλοκαίρια χωρίς θαλάσσιο πάγο μέχρι τη δεκαετία του 2050, ανέφεραν οι επιστήμονες.Οι ερευνητές ανέλυσαν τις αλλαγές από το 1979 έως το 2019, συγκρίνοντας διαφορετικά δορυφορικά δεδομένα και κλιματικά μοντέλα για να εκτιμήσουν πώς μεταβάλλονται οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής.Διαπίστωσαν ότι η μείωση των θαλάσσιων πάγων ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς ρύπανσης που προκαλεί η θέρμανση του πλανήτη και ότι τα προηγούμενα μοντέλα είχαν υποεκτιμήσει τις τάσεις τήξης των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής.«Μας εξέπληξε η διαπίστωση ότι μια Αρκτική χωρίς πάγους θα υπάρχει το καλοκαίρι ανεξάρτητα από τις προσπάθειές μας για μείωση των εκπομπών, κάτι που δεν αναμενόταν», δήλωσε στο CNN ο Seung-Ki Min, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Pohang της Νότιας Κορέας.Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Μόλις τα καλοκαίρια της Αρκτικής γίνουν απαλλαγμένα από πάγους, η συσσώρευση θαλάσσιου πάγου κατά τις ψυχρότερες εποχές θα είναι πολύ πιο αργή, δήλωσε ο Min. Όσο ζεσταίνεται, τόσο πιο πιθανό είναι η Αρκτική να παραμείνει χωρίς θαλάσσιους πάγους και κατά τη διάρκεια της ψυχρότερης περιόδου.Σύμφωνα με μια «τάση αύξησης των εκπομπών» – κατά την οποία ο κόσμος συνεχίζει να καίει ορυκτά καύσιμα και τα επίπεδα της ρύπανσης που θερμαίνει τον πλανήτη συνεχίζουν να αυξάνονται – η μελέτη προβλέπει ότι η Αρκτική θα δει πλήρη απώλεια των θαλάσσιων πάγων από τον Αύγουστο μέχρι και τον Οκτώβριο πριν από τη δεκαετία του 2080, δήλωσε ο Min.Τα ευρήματα της μελέτης έρχονται σε αντίθεση με την έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή για την κατάσταση της επιστήμης το 2021, η οποία διαπίστωσε ότι η Αρκτική θα είναι «σχεδόν απαλλαγμένη από πάγους στα μέσα του αιώνα, σύμφωνα με τα σενάρια για τις ενδιάμεσες και υψηλές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου».Αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί 10 χρόνια νωρίτερα, ανεξάρτητα από τα σενάρια εκπομπών, δήλωσε ο Μιν. Παγκόσμιες συνέπειες Τις τελευταίες δεκαετίες, η Αρκτική έχει θερμανθεί τέσσερις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, σύμφωνα με μελέτη του 2022. Έχει ήδη σημειωθεί ραγδαία απώλεια θαλάσσιου πάγου στην περιοχή, με τον πάγο του Σεπτεμβρίου να συρρικνώνεται με ρυθμό 12,6% ανά δεκαετία, σύμφωνα με τη NASA.Μια Αρκτική χωρίς καλοκαιρινούς θαλάσσιους πάγους θα προκαλούσε τρομερές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο φωτεινός λευκός πάγος αντανακλά την ηλιακή ενέργεια μακριά από τη Γη. Όταν αυτός ο πάγος λιώνει, εκθέτει τον πιο σκούρο ωκεανό, ο οποίος απορροφά περισσότερη θερμότητα προκαλώντας πρόσθετη αύξηση της θερμοκρασίας – μια διαδικασία ανατροφοδότησης που ονομάζεται «ενίσχυση της Αρκτικής».Η μείωση των θαλάσσιων πάγων μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στον παγκόσμιο καιρό που εκτείνονται πολύ πέρα από την Αρκτική.«Πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν κόσμο με θερμότερη Αρκτική πολύ σύντομα», δήλωσε ο Μιν. «Δεδομένου ότι η αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής προτείνεται να φέρει ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες στα βόρεια μεσαία και υψηλά γεωγραφικά πλάτη, η πρόωρη εμφάνιση μιας Αρκτικής χωρίς πάγους συνεπάγεται επίσης ότι θα βιώσουμε ακραία φαινόμενα ταχύτερα από ό,τι προβλέπεται». https://www.naftemporiki.gr/green/1480153/arktiki-proeidopoiisi-gia-apoleia-ton-thalassion-pagon-mia-dekaetia-noritera/

Οργανικές χημικές ενώσεις σε απόσταση 12 δισ. έτη φωτός από την Γη. … ανίχνευσε τo τηλεσκόπιο James Webb Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψαν περίπλοκα οργανικά μόρια παρόμοια με τον καπνό ή την αιθαλομίχλη σε μακρινό γαλαξία που απέχει πάνω από 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Τυχαίνει να ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με έναν δεύτερο γαλαξία που απέχει μόλις 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός από την οπτική μας στη Γη. Στην παραπάνω εικόνα από το Webb (με ψευδή χρώματα), ο γαλαξίας στο προσκήνιο εμφανίζεται μπλε, ενώ ο γαλαξίας στο υπόβαθρο κόκκινος. Τα οργανικά μόρια επισημαίνονται με πορτοκαλί χρώμα. Το James Webb ανίχνευσε σύνθετα οργανικά μόρια σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Χάρη στις δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb (JWST) που τέθηκε σε τροχιά πρόσφατα και τις λεπτομερείς αναλύσεις της υπεύθυνης επιστημονικής ομάδας, μια νέα μελέτη έρχεται να ρίξει φως στις σύνθετες χημικές αντιδράσεις που συνέβαιναν στους πρώτους γαλαξίες του αρχέγονου σύμπαντος.Η μελέτη της διεθνούς σύμπραξης επιστημόνων [Spatial variations in aromatic hydrocarbon emission in a dust-rich galaxy], https://www.nature.com/articles/s41586-023-05998-6.epdf?sharing_token=P3aKwWBiyFAnSbot4o7mB9RgN0jAjWel9jnR3ZoTv0NsacSU9Qw8kkLK5hq5wLhPVNpFDdEXpRWNdKmt8jdn_N1mJHGHjIdxK4vIAX4J67iGTegX_sJUEzVBaBvxKaWWsdBBvQ6QaQQ_GFXCokOnnuAPIHzbgWek9RHjzO_DMydI7oTUNNdfWM7lrrQgdiunZSBDEq_Xxt6qjosUIMo4RUFQJ7yPHEyjCT6ku09gR37tT9HgLJ5CbdrB_tUIwSoVVQjsIleNj0owGpgwmTpk4OXg7cGQQYe_WcWtdNtqILE%3D&tracking_referrer=www.space.com υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο A&M του Texas, Justin Spilker, δημοσιεύτηκε στην έγκριτη επιθεώρηση Nature και είχε σαν αντικείμενο να κατορθώσει να διακρίνει τις διαφορές στα υπέρυθρα σήματα που παράγονται από σωματίδια σκόνης και από μόρια υδρογονανθράκων. «τα σωματίδια σκόνης απορροφούν και στη συνέχεια εκπέμπουν σχεδόν τη μισήΤ αστρική ακτινοβολία που παράγεται στο σύμπαν και κατά συνέπεια το υπέρυθρο φως των μακρινών αντικειμένων φτάνει εξαιρετικά αδύναμο στα γήινα τηλεσκόπια ή δεν ανιχνεύεται καν».Για την έρευνα, οι επιστήμονες εκμεταλλεύτηκαν το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, γνωστό και ως ο «μεγεθυντικός φακός του διαστήματος». Η μεγέθυνση αυτή συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες βρίσκονται σε σχεδόν ευθεία γραμμή από την οπτική γωνία της Γης και το φως του γαλαξία στο βάθος παραμορφώνεται και μεγεθύνεται από το γαλαξία σε πρώτο πλάνο σχηματίζοντας ένα δακτύλιο, που είναι γνωστός ως δακτύλιος του Αϊνστάιν. Ο γαλαξίας που παρατηρήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb φαίνεται ως ένας δακτύλιος του Αϊνστάιν πο οφείλεται στο φαινόμενο του βαρυτικού φακού. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι από τη δική μας οπτική γωνία στη Γη. Η βαρύτητα του μπροστινού γαλαξία καμπυλώνει το φως του πίσω γαλαξία μεγεθύνοντάς τον. Η μεγέθυνση επιτρέπει στους αστρονόμους να μελετούν πολύ μακρινούς γαλαξίες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η ερευνητική ομάδα εστίασε το JWST στο γαλαξία με την ονομασία SPT0418-47, σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, δηλαδή μια εποχή που το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 1,5 δισεκατομμυρίων ετών ή το 10% της σημερινής του ηλικίας.Τα φασματοσκοπικά δεδομένα του JWST υποδεικνύουν ότι το σκούρο διαστρικό αέριο στον SPT0418-47 είναι εμπλουτισμένο με βαρέα στοιχεία, που με τη σειρά τους υποδηλώνουν την ύπαρξη γενεών ολόκληρων άστρων που έζησαν και πέθαναν. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο που ανίχνευσαν οι ερευνητές ήταν ένας τύπος οργανικών μορίων, γνωστών ως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες. Αυτά τα οργανικά μόρια θεωρούνται βασικά στοιχεία για τις πρωταρχικές μορφές ζωής ισχυρίζονται οι επιστήμονες.«Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, αφού ο εντοπισμός σύνθετων οργανικών μορίων σε τόσο μεγάλη απόσταση αλλάζει ουσιαστικά τα δεδομένα για τις μελλοντικές μας παρατηρήσεις και είμαστε ενθουσιασμένοι για τους νέους δρόμους που ανοίγονται» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας. https://physicsgg.me/2023/06/06/οργανικές-χημικές-ενώσεις-σε-απόστασ/

Ο γαλαξίας Milky Way έχει μάζα περίπου 1 τρισεκατομμύριο ηλιακές μάζες. Οι αστρονόμοι στο Αστεροσκοπείο Pulkovo της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών διεξήγαγαν μια μελέτη με τη βοήθεια της οποίας απέκτησαν μια πιο ακριβή εκτίμηση της μάζας του Γαλαξία. 🌌 Έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές μέθοδοι που βασίζονται στη μελέτη της κίνησης των αστεριών, των σφαιρικών σμηνών, των δορυφορικών γαλαξιών και άλλων φαινομένων. Ένα από αυτά βασίζεται στη μελέτη των κυκλικών τροχιών στις οποίες τα περισσότερα αστέρια του Γαλαξία κινούνται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. 💫 Χρησιμοποιώντας την ταχύτητα ενός αστεριού και την απόστασή του από το κέντρο, οι επιστήμονες προσδιορίζουν τη μάζα ενός γαλαξία. Η μέθοδος καθιστά επίσης δυνατή την απεικόνιση της εξάρτησης της ταχύτητας από την απόσταση και τη λήψη μιας καμπύλης περιστροφής, η οποία υποδεικνύει την παρουσία μιας κρυμμένης μάζας στον γαλαξία - σκοτεινή ύλη. 🎇 Οι αστρονόμοι εξέτασαν επίσης την κίνηση των σφαιρικών σμηνών, τα παλιρροϊκά νέφη των νάνων γαλαξιών και την ταχύτητα διαφυγής των αστεριών από τον Γαλαξία. 🤒 Με βάση τα δεδομένα όλων των μεθόδων, πραγματοποιήθηκε μια μέση ανάλυση για να ληφθεί η καλύτερη εκτίμηση της μάζας του Γαλαξία. Είναι περίπου 1 τρισεκατομμύριο ηλιακές μάζες, με σφάλμα της τάξης των 100 δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών. 🔗 Περισσότερες λεπτομέρειες στον ιστότοπο της RAS: https://new.ras.ru/activities/news/massa-galaktiki-so.. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567367

Τα «κουκούλια» ετοιμοθάνατων άστρων ως πηγή βαρυτικών κυμάτων. Τα «κουκούλια» που σχηματίζονται καθώς τα τεράστια ετοιμοθάνατα αστέρια αποβάλλουν συντρίμμια, πιθανόν να εκπέμπουν βαρυτικά κύματα, σύμφωνα ερευνητές, οι οποίοι παρουσίασαν τη μελέτη τους κατά την 242η Συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.Επικεφαλής της έρευνας είναι ο Όρε Γκότλιμπ, υπότροφος στο Κέντρο Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική (CIERA) του Πανεπιστημίου του Νορθουέστερν. Ανάμεσα στους συν-συγγραφείς της μελέτης είναι και η Ελληνίδα αστροφυσικός και διευθύντρια του CIERA, Βίκυ Καλογερά.Μέχρι στιγμής οι αστροφυσικοί έχουν ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα μόνο από δυαδικά συστήματα, τις συγχωνεύσεις μαύρων τρυπών ή δυο αστέρων νετρονίων. Αν και θεωρητικά οι αστροφυσικοί θα έπρεπε να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα από μια μόνο, μη δυαδική πηγή, δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα αυτά τα σήματα. Τώρα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Νορθουέστερν προτείνουν ότι πρέπει να στραφεί η προσοχή σε ένα νέο, απροσδόκητο και εντελώς ανεξερεύνητο μέρος: τα ταραχώδη, ενεργητικά κουκούλια που περιβάλλουν ετοιμοθάνατους αστέρες μεγάλης μάζας.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις τελευταίας τεχνολογίας για να μοντελοποιήσουν την κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας. Όταν τα αστέρια αυτά καταρρέουν σε μαύρες τρύπες, μπορεί να δημιουργήσουν ισχυρές εκροές (ή πίδακες) σωματιδίων που ταξιδεύουν κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Στις προσομοιώσεις μοντελοποιήθηκε αυτή η διαδικασία από τη στιγμή που το άστρο καταρρέει μέχρι τη διαφυγή του πίδακα.«Όταν υπολόγισα τα βαρυτικά κύματα από την περιοχή της μαύρης τρύπας, βρήκα μια άλλη πηγή που διέκοπτε τους υπολογισμούς μου, το κουκούλι. Προσπάθησα να το αγνοήσω, αλλά διαπίστωσα ότι ήταν αδύνατο να το αγνοήσω. Τότε συνειδητοποίησα ότι το κουκούλι ήταν μια ενδιαφέρουσα πηγή βαρυτικών κυμάτων», αναφέρει ο Όρε Γκότλιμπ. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στη μελέτη, το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων LIGO με το συμβολόμετρο λέιζερ μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσει αυτά τα βαρυτικά κύματα.Ο κ. Γκότλιμπ επισημαίνει ότι «η μελέτη μας είναι ένα κάλεσμα προς την κοινότητα να εξετάσει τα κουκούλια ως πηγή βαρυτικών κυμάτων» και προσθέτει: «Μελετώντας τα, θα μπορούσαμε να μάθουμε περισσότερα για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των άστρων, τις ιδιότητες των πιδάκων και την επικράτησή τους στις αστρικές εκρήξεις» https://physicsgg.me/2023/06/06/τα-κουκούλια-ετοιμοθάνατων-άστρων/

Ένα βαρυτόμετρο προς τον αστεροειδή Δίμορφο. Η αποστολή Ήρα της ESA θα στείλει το βαρυτόμετρο GRASS (Gravimeter for Small Solar System Objects) στον αστεροειδή Δίμορφο για την μέτρηση της βαρύτητάς του στην επιφάνειά του. O Δίμορφος περιφέρεται γύρω από τον αστεροειδή Δίδυμο και έγινε διάσημος πέρυσι όταν χτυπήθηκε από το διαστημικό σκάφος DART της NASA. Εξαιτίας της πρόσκρουσης η περίοδος περιφοράς του μειώθηκε κατά 32 λεπτά – αλλάζοντας έτσι την τροχιά του γύρω από τον Δίδυμο.Τώρα προετοιμάζεται το διαστημικό σκάφος Ήρα της ESA που θα μεταφέρει στον Δίμορφο την διαστημοσυσκευή Juventas, η οποία περιέχει τα βαρυτόμετρα GRASS (Gravimeter for Small Solar System Objects) και θα προσεδαφιστεί στον αστεροειδή. Το GRASS, είναι ένα όργανο που μετρά απευθείας με πολύ μεγάλη ακρίβεια την βαρύτητα στην επιφάνεια ενός αστεροειδούς (επομένως και την μάζα του). Το βαρυτόμετρο δοκιμάστηκε στο Εργαστήριο Μηχανικών Συστημάτων της ESA και άντεξε το διαστημικό κενό και τις ακραίες θερμοκρασίες που επικρατούν στο διάστημα.Το GRASS θα ενεργοποιηθεί καθώς η διαστημοσυσκευή Juventas θα πλησιάζει στην επιφάνεια του Δίμορφου. Το βαρυτόμετρο θα καταγράψει την πρόσκρουση στον αστεροειδή, τυχόν επακόλουθες αναπηδήσεις και στη συνέχεια τυχόν μεταβολές της επιφανειακής βαρύτητας εξαιτίας της αλληλεπίδρασής του με τον μητρικό του αστεροειδή Δίδυμο.Το διαστημικό σκάφος Ήρα θα πραγματοποιήσει επιπλέον παρατηρήσεις συλλέγοντας δεδομένα για την κινητική του ενέργεια του Δίμορφου και την κατάστασή του μετά την σύγκρουση που είχε με το DART της NASA.Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα άλλαξε την τροχιά ενός ουράνιου σώματος. Ο μικρός αστεροειδής στον οποίο έγινε η δοκιμή, δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο για τη Γη, αλλά υπάρχουν περίπου 30.000 αστεροειδείς που έρχονται κοντά στον πλανήτη μας και ανά πάσα στιγμή θα μπρούσε κάποιος να μας χτυπήσει. Πλέον, έχουμε μια δυνατότητα που δεν είχαν οι δεινόσαυροι πριν 62 εκατ. χρόνια. Η αποστολή Ήρα της ESA https://physicsgg.me/2023/06/06/ένα-βαρυτόμετρο-προς-τον-αστεροειδή-δ/

Αποκαλύποντας το αόρατο Σύμπαν. Η αστρονομία των πολλαπλών αγγελιοφόρων Εκδήλωση του ΕΑΑ στη μνήμη του μεγάλου Έλληνα επιστήμονα και λόγιου, Σταύρου Κατσανέβα, ομότιμου καθηγητή Αστροσωματιδιακής Φυσικής και Κοσμολογίας του APC και διευθυντή του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Βαρυτικών Κυμάτων. Δευτέρα 12 Ιουνίου 2023, ώρα 7.30μ.μ. – Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Όθωνος 100, ΚηφισιάΠροβολή της ταινίας «Αποκαλύποντας το αόρατο Σύμπαν – Η αστρονομία των πολλαπλών αγγελιοφόρων», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 180 χρόνια του ΕΑΑΗ ταινία έχει παραχθεί στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος AHEAD2020, σε σκηνοθεσία του Φάνη Ματσόπουλου, με τη συνεργασία της ομάδας ακτίνων-Χ του Ινστιτούτου ΙΑΑΔΕΤ του ΕΑΑ και θα μας ξεναγήσει στα εκρηκτικά αστρικά φαινόμενα που εκπέμπουν ακτινοβολία ακτίνων-Χ και βαρυτικά κύματα, δηλαδή στην καινούργια Αστρονομία των «πολλαπλών αγγελιαφόρων».Την εκδήλωση θα χαιρετίσει ο Διευθυντής του ΕΑΑ, Καθ. Μανώλης Πλειώνης, ενώ ο Διευθυντής του Ινστιτούτου ΙΑΑΔΕΤ του ΕΑΑ, Δρ. Σπύρος Βασιλάκος, θα αναφερθεί στο έργο και την προσωπικότητα του Σταύρου Κατσανέβα.Η ταινία έχει ήδη προβληθεί σε πάνω από 170 Πλανητάρια σε ολόκληρο τον κόσμο έχοντας προσελκύσει πάνω από 3 εκατομμύρια θεατές. https://physicsgg.me/2023/06/06/αποκαλύποντας-το-αόρατο-σύμπαν/

Πώς ήταν το πρώτο καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο στον ISS; Στις 2-4 Ιουνίου, οι κοσμοναύτες εξερεύνησαν σκονισμένους κρυστάλλους πλάσματος και υγρά σε έλλειψη βάρους, παρατήρησαν δασικά οικοσυστήματα, φωτογράφισαν τη Γη για να αξιολογήσουν την οικολογική κατάσταση και να εντοπίσουν φυσικές καταστροφές. Μέσω του ρωσικού ευρυζωνικού συστήματος επικοινωνίας, ελέγξαμε τη φωνητική επικοινωνία μεταξύ του αμερικανικού τμήματος του ISS και του κέντρου ελέγχου της αποστολής στο Χιούστον. Το πλήρωμα αξιολόγησε επίσης το επίπεδο φυσικής του κατάστασης στον διάδρομο και πραγματοποίησε εβδομαδιαίο καθαρισμό του σταθμού. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εργασία στο ISS, ανατρέξτε στην αναφορά μας στον ιστότοπο: http://www.roscosmos.ru/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567365

Ο Oleg Kononenko και ο Nikolai Chub ολοκλήρωσαν την εκπαίδευση στη NASA! Ένα σημαντικό στάδιο πριν από μια διαστημική πτήση είναι η εξοικείωση με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των χωρών που συμμετέχουν στο έργο ISS: οι συνάδελφοι αστροναύτες κυριαρχούν στο ρωσικό τμήμα και οι κοσμοναύτες κυριαρχούν σε άλλα τμήματα στα συνεργαζόμενα διαστημικά κέντρα. Για αρκετές εβδομάδες, το κύριο πλήρωμα του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz MS-24 που εκπαιδεύτηκε στο Διαστημικό Κέντρο Lyndon Johnson στο Χιούστον - μελέτησε τη λειτουργία του αμερικανικού τμήματος, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος υποστήριξης ζωής, του εποχούμενου προληπτικού εξοπλισμού και στοιχείων ιατρικής περίθαλψης. Οι αστροναύτες εκπαιδεύτηκαν μαζί με το πλήρωμα του Crew-7 για να βγουν από καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στο ISS: φωτιά, αποσυμπίεση, απελευθέρωση τοξικών ουσιών. Επίσης, ο Oleg Kononenko, μαζί με τον Joseph Akaba, βυθίστηκαν σε υδροεργαστήρια. Τη Δευτέρα οι Ρώσοι θα συνεχίσουν να προπονούνται στο CTC. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567355

Ρομπότ φρούρησης διαστημικής τεχνολογίας με ελληνική υπογραφή. Πηγή φωτό HTR Η εταιρεία HTR μιλά στη «Ν» για την επαναστατική της τεχνολογία.Τα τελευταία χρόνια η ελληνική εταιρεία HTR έχει επενδύσει μεγάλα ποσά στην ανάπτυξη μιας ειδικής τεχνολογίας τροχών οι οποίοι επιτρέπουν την κίνηση σε φυσικά εδάφη με ελάχιστη ενέργεια. Η τεχνολογία αναπτύχθηκε αρχικά για ρομποτικά οχήματα πλανητικής εξερεύνησης. Η HTR έχει υπογράψει συμβόλαια χρήσης των τροχών αυτών για την Σελήνη με αμερικανικές εταιρίες ενώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με διάφορες άλλες.Πέρα από την χρήση στο Διάστημα αυτοί οι τροχοί φαίνονται κατάλληλοι και για επίγειες εφαρμογές, όταν αυτές απαιτούν λειτουργία επί παντός εδάφους με ελάχιστη ενεργειακή κατανάλωση. Μια τέτοια εφαρμογή βρίσκεται σε αυτόνομα οχήματα φρούρησης με χρήση κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές.Το Naftemporiki.gr μίλησε με τον Δρ. Αναστάσιο Κατελούζο, επιστημονικό συνεργάτη της HTR για τις εφαρμογές των τροχών αυτών.«Η HTR προτείνει την χρήση ενός συστήματος με βάση μια υπάρχουσα, ιδιαίτερα βελτιστοποιημένη πλατφόρμα, που αναπτύχθηκε από την HTR κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 ετών. Το μηχάνημα έχει μήκος πάνω από 2 μέτρα και ύψος 1,5 μέτρο. Αποτελεί ένα από τα ελάχιστα ηλιακά κινούμενα οχήματα που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη και ένα από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως. Η βελτιστοποίησή του επιτρέπει τη λειτουργία του με ηλιακή ενέργεια, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για την εφαρμογή. Η τρέχουσα κατάσταση του μηχανήματος είναι λειτουργική. Το όχημα είναι εφοδιασμένο με καινοτόμα στοιχεία που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες ανάλογες δοκιμές» μας είπε ο Δρ. Κατελούζος. Πού βασίζεται το όλο σύστημα; Σε φωτοβολταϊκά στοιχεία, που εξασφαλίζουν απεριόριστη αυτονομία, μέσω φόρτισης μπαταριών και τροχούς μεταβλητής στιβαρότητας, που συμπεριφέρονται σαν υβρίδιο συμβατικού τροχού και ερπύστριας. Κατά συνέπεια εξασφαλίζεται μικρή κατανάλωση ενέργειας, αλλά και πολύ καλά χαρακτηριστικά κίνησης/πρόσφυσης. Χαρακτηριστικά αυτόνομου ελέγχου, με την εκπαίδευση του λογισμικού, ώστε να ακολουθείται συγκεκριμένη διαδρομή με τον ταυτόχρονο εντοπισμό εμποδίων. Σε ποιες εφαρμογές μπορεί να χρησιμεύσει ένα τέτοιο όχημα; Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό του έμψυχου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας, απασχολείται σε ρόλους φύλαξης. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα περνούν δεκάδες χιλιάδες ώρες σε μια σκοπιά, ή κάνοντας περιπολία. Είναι μία τεράστια απώλεια ανθρωπίνων πόρων. Συνεπώς, οι εφαρμογές που μπορούμε να περιμένουμε από ένα τέτοιο σύστημα, επικεντρώνονται καταρχήν στην περιφρούρηση ευαίσθητων περιοχών, όπως πχ στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αεροδρόμια κ.λπ. Τέτοιου είδους εφαρμογές ουσιαστικά θα μπορούσαν να απομπλέξουν χιλιάδες στρατιώτες από παρόμοιες υπηρεσίες, υπό τον όρο βέβαια ότι τα συστήματα θα μπορούν να «τρέξουν» με αρκετή αυτονομία. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χειριστής θα πρέπει να μπορεί να ελέγξει αρκετές δεκάδες οχήματα. Αυτό φαίνεται να είναι εφικτό με τις τεχνικές swarming που είναι σήμερα διαθέσιμες. Χρησιμοποιώντας τα ηλιακά φωτοβολταϊκά, που μεταφέρουν τα οχήματα, ελαχιστοποιούν τις ανάγκες ανθρώπινης επέμβασης (για επαναφόρτιση κ.λπ.). Αυτή η δυνατότητα ανοίγει την πόρτα και για άλλες πιο «εξωτικές» μελλοντικές εφαρμογές. πηγή φωτό HTR Ποιες μπορεί να αυτές οι εξωτικές εφαρμογές; Μία από αυτές διαπιστώθηκε και από το Γαλλικό Υπουργείο Άμυνας σε μια πρόσφατη δημοσίευση του για το όχημα μας. Εκεί διατυπώνεται το σενάριο χρήσης του συστήματος σε καιρό πολέμου, σε αποστολές «αυτοκτονίας», βαθιά στα μετόπισθεν του εχθρικού εδάφους. Oμάδες τέτοιων συστημάτων θα μπορούσαν να δημιουργήσουν θύλακες κρούσης, αναγκάζοντας τον αντίπαλο να αποσπάσει δυνάμεις του για να τα αντιμετωπίσει».Αντίστοιχα και από την πλευρά μας, βλέπουμε στις δυνατότητες του συστήματος να συνεχίζει να «υπερασπίζεται» το πάτριο έδαφος, πχ σε διασπορά πάνω σε δυσπρόσιτες η ορεινές περιοχές, ακόμα και όταν οι ανθρώπινοι υπερασπιστές της περιοχής έχουν πέσει. Αυτό δημιουργεί «άρνηση αποτελέσματος» για τον αντίπαλο. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια της HTR; Είμαστε σε φάση ανάπτυξης και δοκιμών. Χρειαζόμαστε χιλιάδες ώρες λειτουργίας με τέτοια συστήματα σε διάφορα περιβάλλοντα και υπό διάφορες συνθήκες, πριν μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα όχημα έτοιμο να χρησιμοποιηθεί επιχειρησιακά. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1479451/rompot-froyrisis-diastimikis-technologias-me-elliniki-ypografi/

Τεραστίων διαστάσεων άγνωστες κοσμικές δομές εντοπίστηκαν στο κέντρο του γαλαξία μας. Φυσαλίδες και άλλες κοσμικές δομές μπλε χρώματος στο κέντρο του γαλαξία αποτελούν πιθανώς υπολείμματα μιας έκρηξης μαύρης τρύπας (πηγή φωτό NASA/ MEERKAT) Πρόκειται πιθανώς για τα υπολείμματα αρχαίας έκρηξης μιας μαύρης τρύπας.Με δημοσίευση https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acd54b της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη εκατοντάδων κολοσσιαίων παράξενων κοσμικών δομών που μοιάζουν με νήματα στο κέντρο του γαλαξία μας. Τα νήματα αυτά πιθανώς χαρτογραφούν τη βίαιη πορεία μιας έκρηξης μαύρης τρύπας που συνέβη πριν από δισεκατομμύρια έτη.Καθένα από αυτά τα προηγουμένως άγνωστα κοσμικά νήματα έχει μήκος μεταξύ 5 και 10 ετών φωτός και το γεγονός ότι είναι ορατά σε συγκεκριμένα μήκη ραδιοκυμάτων υποδηλώνει ότι οι δομές αυτές είναι πολύ πιθανό να δημιουργήθηκαν από εκρήξεις σωματιδίων υψηλής ενέργειας τα οποία είναι αόρατα με γυμνό μάτι. Όταν φαίνονται όλα μαζί αυτά τα εκατοντάδες νημάτια μοιάζει να έχουν φορά προς την κεντρική υπερμεγέθη μαύρη τρύπα του γαλαξία μας, τον Τοξότη Α*. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα νήματα αυτά μπορεί να είναι οι μη επουλωμένες«πληγές» μιας αρχαίας υψηλής ενέργειας έκρηξης μαύρης τρύπας που διέλυσε τα γειτονικά νέφη αέριου.«Ήταν έκπληξη να βρούμε ξαφνικά έναν νέο πληθυσμό δομών που φαίνεται να δείχνουν προς την κατεύθυνση της μαύρης τρύπας. Μείναμε πραγματικά έκπληκτοι όταν τα είδαμε και ανακαλύψαμε ότι αυτά τα νήματα δεν είναι τυχαία, αλλά φαίνεται να συνδέονται με την δραστηριότητα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξίας μας» δηλώνει ο Φαρντάχ Γιουσέφ Ζαζντέχ καθηγητής Φυσικής και Αστρονομίας στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Northwestern, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Εικόνα από τα κοσμικά νήματα στο κέντρο του γαλαξία μας (πηγή φωτό Farhad Yusef-Zadeh/Northwestern University Ο Τοξότης A* υπολογίζεται ότι έχει μάζα περίπου τέσσερα εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Η έντονη βαρυτική του έλξη ενώνει τον γαλαξία μας αλλά η τερατώδης όρεξή του έχει επίσης οδηγήσει σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις… δυσπεψίας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διάφορα κοσμικά φαινόμενα. Προηγούμενες αντίστοιχες παρατηρήσεις στην περιοχή του Τοξότη Α* που διεξήχθησαν από την ίδια ερευνητική ομάδα εντόπισαν τεράστιες φυσαλίδες ενέργειας που υψώνονται σε απόσταση 25.000 ετών φωτός πάνω από κάθε πλευρά της μαύρης τρύπας, καθώς και περίπου χίλια κοσμικά νήματα που βρίσκονται κατακόρυφα στη μαύρη τρύπα. Και τα δύο αυτά μυστηριώδη φαινόμενα πιθανότατα δημιουργήθηκαν από κάποιο ξέσπασμα του Τοξότη Α* στο πολύ μακρινό παρελθόν σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1479663/terastion-diastaseon-agnostes-kosmikes-domes-entopistikan-sto-kentro-toy-galaxia-mas/

NASA: Θα στείλουμε το όνομά σας μέσα σε διαστημικό μπουκάλι στο Δία. πηγή φωτό NASA Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την καμπάνια «Μήνυμα σε μπουκάλι» για την αποστολή Europa Clipper.H NASA καλεί τους φίλους του Διαστήματος να συμμετάσχουν στην αποστολή Europa Clipper το διαστημικό σκάφος της οποίας θα ξεκινήσει το ταξίδι του το 2024 με προορισμό την Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία που έχει διαπιστωθεί ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό και αποτελεί έναν από τους κόσμους του ηλιακού μας συστήματος που είναι υποψήφιος να διαθέτει ζωή έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία με την καμπάνια «Μήνυμα σε μπουκάλι» ζητά από τους φίλους του Διαστήματος να υπογράψουν ένα ποίημα που έγραψε η διακεκριμένη Αμερικανίδα ποιήτρια Άντα Λάιμον για την αποστολή Europa Clipper. Το ποίημα μαζί με τα ονόματα όσων το υπογράψουν στην ιστοσελίδα της καμπάνιας θα εμφυτευθούν σε ένα τσιπ που θα τοποθετηθεί στο σκάφος της αποστολής. Το ποίημα που θα τοποθετηθεί στο τσιπ έχει τίτλο «In Praise of Mystery: A Poem for Europa» (Η Εξύμνηση του Μυστηρίου: Ένα Ποίημα για την Ευρώπη σε ελεύθερη μετάφραση).Η ιστοσελίδα δίνει επίσης τη δυνατότητα συμμετέχοντες να δημιουργήσουν ένα ψηφιακό αναμνηστικό που θα αντιστοιχεί σε μια απεικόνιση του ονόματός τους σε ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι. Επίσης οι συμμετέχοντες μπορούν να επικοινωνούν την καμπάνια μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιώντας το hashtag #SendYourName. «Το «Μήνυμα σε ένα μπουκάλι» είναι η τέλεια σύγκλιση της επιστήμης, της τέχνης και της τεχνολογίας και είμαστε ενθουσιασμένοι που μοιραζόμαστε με τον κόσμο την ευκαιρία να γίνουμε μέρος του ταξιδιού του Europa Clipper. Απλώς μου αρέσει η σκέψη ότι τα ονόματά μας θα ταξιδεύουν στο ηλιακό μας σύστημα πάνω στο διαστημόπλοιο ανθεκτικό στην ακτινοβολία που προσπαθεί να ξεκλειδώσει τα μυστικά του παγωμένου φεγγαριού του Δία» δήλωσε ο Νίκολα Φοξ, στέλεχος της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA.Η καμπάνια «Message in a Bottle» είναι παρόμοια με αντίστοιχες που έχει οργανώσει με επιτυχία η NASA στο παρελθόν οι οποίες επέτρεψαν σε εκατομμύρια ανθρώπους να στείλουν τα ονόματά τους, μηνύματα ή ακόμη και προσωπικά αντικείμενα σε διαστημόπλοια που έχουν ταξιδέψει ηλιακό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1479534/nasa-tha-steiloyme-to-onoma-sas-mesa-se-diastimiko-mpoykali-sto-dia/

Το Σύμπαν «αιμορραγεί» και θα εξατμιστεί. Ο Στίβεν Χόκιγνκ είπε ότι οι μαύρες τρύπες εξατμίζονται αλλά πιθανώς αυτό να συμβαίνει σε όλο το Σύμπαν Η θεωρία του Στίβεν Χόκινγκ για τις μαύρες τρύπες αναβαθμίστηκε.Μια από τις διασημότερες θεωρίες (ίσως η διασημότερη) του Στίβεν Χόκινγκ αφορούσε τις μαύρες τρύπες και ανέφερε ότι οι μαύρες τρύπες τελικά εξατμίζονται χάνοντας αυτό που είναι γνωστό ως ακτινοβολία Χόκινγκ, μια σταδιακή αποστράγγιση ενέργειας με τη μορφή σωματιδίων φωτός που ξεπηδούν γύρω από τα εξαιρετικά ισχυρά βαρυτικά πεδία των μαύρων τρυπών. Η θεωρία αυτή επανέρχεται στην επικαιρότητα αφού ερευνητική ομάδα που μελέτησε αυτή την θεωρία την… αναβάθμισε υποστηρίζοντας ότι όχι μόνο οι μαύρες τρύπες αλλά τα πάντα στο Σύμπαν είναι καταδικασμένα να εξατμιστούν.Με δημοσίευση https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.130.221502 τους στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία Χόκινγκ δεν δημιουργείται μόνο με την κλοπή ενέργειας από τις μαύρες τρύπες αλλά από όλα τα κοσμικά αντικείμενα με αρκετή μάζα. Εάν αυτή η νέα θεωρία είναι ορθή αυτό σημαίνει η ενέργειά του Σύμπαντος «αιμορραγεί» και τα πάντα στο Σύμπαν θα εξαφανιστούν τελικά.«Αυτό σημαίνει ότι αντικείμενα χωρίς ορίζοντα γεγονότων (το βαρυτικό σημείο χωρίς επιστροφή πέρα από το οποίο τίποτα, ούτε καν το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει από μια μαύρη τρύπα) όπως τα υπολείμματα νεκρών αστεριών και άλλα μεγάλα αντικείμενα στο Σύμπαν, έχουν επίσης αυτό το είδος της ακτινοβολίας. Μετά από μια πολύ μεγάλη χρονικά περίοδο αυτό θα οδηγήσει στο να εξατμιστούν τελικά τα πάντα στο Σύμπαν ακριβώς όπως οι μαύρες τρύπες. Αυτό αλλάζει όχι μόνο την κατανόησή μας για την ακτινοβολία Χόκινγκ αλλά και την άποψή μας για το Σύμπαν και το μέλλον του» αναφέρει Χέινο Φάλτσε καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Radboud στην Ολλανδία, επικεφαλής της μελέτης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1479248/to-sympan-aimorragei-kai-tha-exatmistei/

Η Ιαπωνία ετοιμάζεται για παραγωγή διαστημικής ηλιακής ενέργειας. πηγή φωτό Kyoto University Το εγχείρημα έχει ημερομηνία έναρξης το 2025.Η ιδέα για τη δημιουργία φωτοβολταϊκών συστημάτων που θα βρίσκονται έξω από τη Γη και θα στέλνουν με δέσμες μικροκυμάτων την ηλιακή ενέργεια στον πλανήτη μας δεν είναι καινούργια αφού έπεσε στο τραπέζι το 1968 αλλά παρά τη φρενήρη εξέλιξη της τεχνολογίας τις επόμενες δεκαετίες δεν προχώρησε κάποια σχετική προσπάθεια για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για μια υλοποιήσιμη λύση που μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη και βιώσιμη λύση στις συνεχώς αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας.Η Ιαπωνία θεώρησε καλή την ιδέα της παραγωγής ενέργειας από το Διάστημα και εδώ και πολλά χρόνια είτε με κρατική είτε με ιδιωτική πρωτοβουλία πραγματοποιούνται σχετικές έρευνες. Όπως έγινε γνωστό δημιουργήθηκε μια νέα συνεργασία ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα της Ιαπωνία με στόχο το 2025 να έχουν εγκατασταθεί στο Διάστημα ηλιακά πάνελ και δορυφόροι που θα παράγουν ηλιακή ενέργεια και θα την μεταδίδουν στη Γη. Επικεφαλής του εγχειρήματος είναι ο Ναόκι Σινοχάρα, επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Κιότο που ασχολείται με την παραγωγή ηλιακής ενέργειας από το Διάστημα από το 2009.Η δημιουργία φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων στο Διάστημα μπορεί να φέρει επανάσταση στον ενεργειακό τομέα αφού αυτά θα μπορούν να παράγουν ενέργεια 24 ώρες το 24ωρο και όχι μόνο στη διάρκεια της μέρας ενώ δεν θα έχουν άλλα φυσικά εμπόδια όπως νεφώσεις κλπ. όπως συμβαίνει στη Γη. Όμως με τις υπάρχουσες τεχνικές δυνατότητες η δημιουργία ενός φωτοβολταϊκού συστήματος στο Διάστημα που θα παράγει 1 GW ενέργειας έχει ένα κόστος που υπολογίζεται στα 7 δισ. δολάρια το οποίο καθιστά ασύμφορη προς το παρόν την όλη προσπάθεια αλλά μένει να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το ιαπωνικό σχέδιο και να δούμε αν είναι πράγματι υλοποιήσιμο.Παρόμοια σχέδια δημιουργίας φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων στο Διάστημα κάνει και η Κίνα με κάποιες πληροφορίες να κάνουν λόγο για έναρξη αυτής της προσπάθειας το 2028. O Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος από την πλευρά του έχει δημιουργήσει το ερευνητικό πρόγραμμα SOLARIS για τον ίδιο σκοπό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1479005/i-iaponia-etoimazetai-gia-paragogi-diastimikis-iliakis-energeias/

Η Αφροδίτη ως UFO. Αν χτες βγήκατε για βόλτα μετά τη δύση του ήλιου και έτυχε να στρέψετε το βλέμμα σας χαμηλά προς τον δυτικό ουρανό, θα είδατε να αιωρείται ένα εκπληκτικά λαμπερό «αντικείμενο». Ήταν ελικόπτερο, σουπερνόβα ή UFO; Τίποτε από αυτά. Ήταν ο πλανήτης Αφροδίτη, γνωστός ως Αποσπερίτης, ο δεύτερος βράχος μετά τον ήλιο. 4 Ιουνίου 2023, ώρα 21:57. Η Αφροδίτη στον δυτικό ορανό (και πιο πάνω αριστερά ο Άρης κοντά στο το ανοικτό σμήνος M44) Αν δεν έχετε ξαναδεί την Αφροδίτη, τώρα είναι η καλύτερη εποχή για να τη θαυμάσετε. Δεν είναι δύσκολο να την εντοπίσετε: βγείτε έξω όταν σκοτεινιάζει ο ουρανός και κοιτάξτε προς τα δυτικά και μετά προς τα πάνω. Φαίνεται τόσο εντυπωσιακά λαμπερή, που κάποιοι νομίζουν ότι πρόκειται για UFO! Κι όμως είναι ο πλανήτης Αφροδίτη που περιφέρεται γύρω από τον ήλιο με ακτίνα 110 εκατομμύρια χιλιόμετρα (η αντίστοιχη ακτίνα περιφοράς της Γης είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα) και μια πλήρης περιφορά της γύρω από τον ήλιο διαρκεί περίπου 225 γήινες ημέρες.Αυτή την εποχή η Αφροδίτη εμφανίζεται μετά την δύση του ήλιου, και η λαϊκή ονομασία της είναι Αποσπερίτης. Όταν εμφανίζεται πριν την ανατολή του ήλιου ονομάζεται Αυγερινός. Τόσο ο Αυγερινός, όσο και ο Αποσπερίτης, ποτέ δεν ανεβαίνουν ψηλά στον νυχτερινό ουρανό. Το ψηλότερο σημείο τους είναι στις 45ο από τον ορίζοντα. Από εκεί θα την δούμε πάλι απόψε (4 Ιουνίου), ως Αποσπερίτη, να βυθίζεται αργά κάτω από τον ορίζοντα σκοτεινιάζοντας τον ουρανό. Γιατί η Αφροδίτη είναι ο πιο λαμπρός πλανήτης που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό; Πρώτον, διότι η Αφροδίτη έχει σχετικά μεγάλο μέγεθος για βραχώδης πλανήτης (περίπου το ίδιο μέγεθος με τη Γη), καθώς επίσης βρίσκεται σχετικά κοντά στον Ήλιο. Έτσι η συνολική ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας που προσπίπτει στην επιφάνειά της, είναι περισσότερη σε σχέση με τους υπόλοιπους πλανήτες, με μόνη εξαίρεση τον Δία. Δεύτερον, διότι βρίσκεται πολύ κοντά στην Γη. Στο πλησιέστερο σημείο, η Αφροδίτη φτάνει σε απόσταση 40 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, πιο κοντά από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη. Ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο σημείο της, η Αφροδίτη απέχει μόλις 260 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη – πολύ πιο κοντά από ό,τι ο Δίας φτάνει ποτέ στη Γη. Οι φάσεις της Αφροδίτης δεν επηρεάζουν τον αγώνα λαμπρότητας με τους άλλους πλανήτες. Κι αυτό γιατί όταν η Αφροδίτη βρίσκεται στην ‘ημισεληνοειδή’ φάση της, βρίσκεται πλησιέστερα στην Γη προβάλλοντας την μέγιστη λαμπρότητά της. Ενώ όταν βρίσκεται στην μεγαλύτερη απόσταση από την Γη μπαίνει στην πλήρη φάση της. Ακόμα κι όταν οι πλανήτες Δίας και Άρης φαίνονται με την μέγιστη λαμπρότητά τους, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν με την Αφροδίτη με την ελάχιστη λαμπρότητά της! Τρίτον, η Αφροδίτη είναι μακράν ο πιο ανακλαστικός πλανήτης στο ηλιακό σύστημα. Για παράδειγμα, ενώ ο Ερμής και η Σελήνη ανακλούν μόνο περίπου το 12% του συνολικού προσπίπτοντος φωτός, η Αφροδίτη ανακλά αντίστοιχα το 80%. Κι αυτή η μεγάλη ανακλαστικότητα την κάνει να φαίνεται εγγενώς φωτεινότερη από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Μόνο μερικοί δορυφόροι, όπως ο Εγκέλαδος του Κρόνου, εμφανίζουν μεγαλύτερη albedo (λευκαύγεια) από την Αφροδίτη. Το μέτρο της ανακλαστικότητας της επιφάνειας κάθε αντικειμένου στο ηλιακό μας σύστημα είναι γνωστό ως albedo ή λευκαύγεια. H albedo της Γης είναι περίπου 30%]. Απόψε λοιπόν μετά τη δύση του ήλιου (αλλά και στις επόμενες ημέρες του Ιουνίου) στρέψτε το βλέμα σας προς το δυτικό ουρανό και δείτε την εκτυφλωτική Αφροδίτη να δύει. Και μόνο για σήμερα (4 Ιουνίου), καθώς η Αφροδίτη θα χάνεται στον ορίζοντα, στον νοτιανατολικό ουρανό θα ανατέλλει η Πανσέληνος! ΑΣΚΗΣΗ: Σας δίνεται ότι η Αφροδίτη, στη φάση του Αποσπερίτη, μπορεί να ανέβει το πολύ σε γωνία 45ο ως προς τον ορίζοντα στον δυτικό ουρανό. Με βάση αυτό το δεδομένο και μόνο (και ότι rΓ=150∙106 km=1 ΑU), υπολογίστε τα εξής: α) Την ακτίνα της τροχιάς της Αφροδίτης, που υποτίθεται κυκλική, όπως και εκείνη της Γης β) Το αφροδίσιο έτος: Δηλαδή την περίοδο περιφοράς ΤΑ της Αφροδίτης γύρω από τον ήλιο. γ) Αν η Αφροδίτη ως Αποσπερίτης βρίσκεται τώρα στο ζενίθ του στον δυτικό ουρανό – με την συμβατική έννοια της ουράνιας γεωγραφίας ως η θέση της μέγιστης ανύψωσης της Αφροδίτης στον ουρανό, δηλαδη 45ο ως προς τον ορίζοντα, – μετά από πόσο χρόνο θα γίνει Αυγερινός πάλι στο ζενίθ του (45ο); [Απάντηση: α) ~105∙106 km β) ~7 μήνες γ) ~4,3 μήνες. Το πρόβλημα (και η λύση του) βρίσκεται στο βιβλίο του Στέφανου Τραχανά: «Το αμάρτημα της Εύας – Φυσική κάτω από τ’ άστρα και δημιουργική μάθηση»] διαβάστε σχετικά: Phil Plait, «Why Venus Is So Bright Right Now«, Scientific American https://physicsgg.me/2023/06/04/η-αφροδίτη-ως-ufo/

Ιστορική μετάδοση εικόνων live από τον πλανήτη Άρη. … από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία Καλλιτεχνική απεικόνιση του Mars Express, με φόντο την επιφάνεια του Άρη Ιστορική πρωτιά για την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (European Space Agency) η οποία μετέδωσε για πρώτη φορά εικόνες σε πραγματικό χρόνο, από τον πλανήτη Άρη.Κατά τη διάρκεια μιας ώρας, νέες εικόνες του Άρη εμφανίζονταν περίπου κάθε 50 δευτερόλεπτα.Οι εικόνες θα δείχνουν τον πλανήτη όπως δεν τον έχει δει κανείς ποτέ πριν, δήλωσε ο ESA πριν το Live straming. Με την εκδήλωση, γιορτάζεται η 20ή επέτειος από την εκτόξευση του τροχιοδρόμου Mars Express του οργανισμού – μια αποστολή για τη λήψη τρισδιάστατων εικόνων της επιφάνειας του πλανήτη, ώστε να τον δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες.«Θα δούμε τον Άρη όπως είναι τώρα – όσο πιο κοντά στο αρειανό “τώρα” μπορούμε να φτάσουμε! Έχουμε ξαναδεί εικόνες του Άρη στο παρελθόν; Ναι, αλλά όχι ζωντανά», τόνισε η ESA σε ανακοίνωσή της. Δείτε το βίντεο: https://physicsgg.me/2023/06/02/ιστορική-μετάδοση-εικόνων-live-από-τον-πλ/

Ακούστε το τιτίβισμα από την σύγκρουση δυο μαύρων τρυπών. Μερικές από τις πιο βίαιες κοσμικές συγκρούσεις συμβαίνουν σιωπηρά στο κενό του διαστήματος. Κι όμως. Αν διαθέτουμε τα σωστά όργανα, μπορούμε να τις ακούσουμε! Προσομοίωση της σύγκρουσης δύο μαύρων τρυπών Oι μαύρες τρύπες δεν είναι μόνο θεωρητικά μοντέλα στο μυαλό των φυσικών. Η ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων απέδειξε ότι υπάρχουν πράγματι στο σύμπαν. Υπάρχουν ακόμη και ζεύγη μαύρων τρυπών, που περιφέρονται η μία γύρω από την άλλη. Αυτή η κίνηση παραμορφώνει τον χωροχρόνο – μια παραμόρφωση που προκαλεί τα επονομαζόμενα βαρυτικά κύματα, τα οποία ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε προβλέψει το 1916 αυτό το φαινόμενο, σύμφωνα με την θεωρία της γενικής σχετικότητας, αλλά δεν πίστευε ότι τα βαρυτικά κύματα θα μπορούσαν ποτέ να ανιχνευθούν. Ακόμη και οι πιο βίαιες συγκρούσεις μαύρων τρυπών παράγουν κυματισμούς περίπου στο ένα χιλιοστό του μεγέθους ενός πρωτονίου. Κι όμως, οι φυσικοί κατέγραψαν για πρώτη φορά βαρυτικό κύμα το 2016. Έκτοτε ανιχνεύθηκαν πολλά τέτοια γεγονότα.Οι φυσικοί μιλάνε για τα «τιτιβίσματα» που ακούν από την σύγκρουση μαύρων τρυπών, των οποίων τόνος του αυξάνεται καθώς οι μάυρες τρύπες πλησιάζουν μεταξύ τους και σταματούν απότομα μόλις συγχωνευθούν.Στο βίντεο που ακολουθεί ακούστε τα τιτιβίσματα των μαύρων τρυπών, μαζί με την εξήγσησή τους: διαβάστε περισσότερα: Listen to the Astonishing ‘Chirp’ of Two Black Holes Merging https://physicsgg.me/2023/06/02/ακούστε-το-τιτίβισμα-από-την-σύγκρουσ/

O πιο μοναχικός γαλαξίας στο γνωστό σύμπαν. Δεν υπάρχουν άλλοι γαλαξίες γύρω του σε ακτίνα ~100 εκατομμύρια έτη φωτός Φωτογραφία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που δείχνει τον απομονωμένο γαλαξία MCG+01-02-015. Είναι ο πιο μοναχικός γαλαξίας στο γνωστό σύμπαν. Ο γαλαξίας MCG+01-02-015, απέχει περίπου 293 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων και φαίνεται να είναι ένας σχετικά τυπικός σπειροειδής γαλαξίας. Ωστόσο, κοιτάζοντας την γειτονιά του, φαίνεται αμέσως πως κάτι δεν πάει καλά: δεν υπάρχουν άλλοι ανιχνεύσιμοι γαλαξίες σε απόσταση 100 εκατομμυρίων ετών φωτός από αυτόν. Αντί να βρίσκεται κατά μήκος ενός κοσμικού νήματος ή στις παρυφές ενός τεράστιου σμήνους γαλαξιών, αυτός ο γαλαξίας βρίσκεται σε ένα μεγάλο κοσμικό κενό, μακριά και απομονωμένος από άλλους γαλαξίες. Παρά το γεγονός ότι στην εικόνα φαίνονται κι άλλοι γαλαξίες μαζί με τον γαλαξία MCG+01-02-015, κανένας από αυτούς δεν βρίσκεται στην πραγματικότητα κοντά του. Εκτός από μία ή δύο αξιοσημείωτες εξαιρέσεις κοντινών, μικρών και αμυδρών γαλαξιών, σχεδόν όλοι οι άλλοι γαλαξίες που εμφανίζονται σε αυτή την εικόνα βρίσκονται πίσω από τον MCG+01-02-015. https://physicsgg.me/2023/06/05/o-πιο-μοναχικός-γαλαξίας-στο-γνωστό-σύμ/

Δημήτρης Νανόπουλος: «Μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας» Ο καθηγητής Υψηλών Ενεργειών Δημήτρης Νανόπουλος, κορυφαίος θεωρητικός φυσικός στον κόσμο και γνωστός μέσα από το περιβόητο paper του 1976 (John Ellis, Mary K. Gaillard, D.V. Nanopoulos), το οποίο οδήγησε το CERN στην ανακάλυψη του «Σωματιδίου του Θεού», μας μιλάει για την επιστημονική του διαδρομή και την ζωή: από το Χαρβάτι στο Χάρβαρντ, στο CERN, στην πρώτη φορά που έκλαψε όταν έμαθε για τον θάνατο του Φάινμαν, στην αναφορά στο όνομά του από τον Πίτερ Χιγκς όταν παρέλαβε το Νόμπελ Φυσικής το 2013, και στον θυμό που του προκαλούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που ασχολούνται με το ασήμαντο, και τους διαφεύγουν μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις για την ανθρωπότητα. Μιλάει για την απόφαση, η οποία του άλλαξε την πορεία του στην Επιστήμη, και για την οποία είναι ακόμα υπερήφανος, και για το τι έρχεται στο άμεσο μέλλον ως γνώση, γύρω από την δημιουργία των πάντων. Από το Χαρβάτι στο Χάρβαρντ Από τον Μάκη Προβατά Στοκχόλμη, Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2013. Ο Πίτερ Χιγκς παραλαμβάνοντας το Νόμπελ Φυσικής, είπε: «…το 1976 οι Ellis, Gaillard και Νανόπουλος παρότρυναν τους πειραματικούς φυσικούς του CERN να αναζητήσουν το μποζόνιο Higgs όπως το προέβλεπε η θεωρία. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης πειραματικής έρευνας, η οποία κορυφώθηκε με την ανακοίνωση του CERN τον Ιούλιο του 2012».Ο Δημήτρης Νανόπουλος, όταν ήταν μαθητής στο γυμνάσιο Ζωγράφου, διαφώνησε με τον καθηγητή των Θρησκευτικών, και αποφάσισε να αλλάξει σχολείο. Για καλή του τύχη, επέλεξε να πάει στο 3ογυμνάσιο Αρρένων Αμπελοκήπων, όπου, συνάντησε τον Φυσικό Βαγγέλη Τσιγκούνη, ο οποίος κατάλαβε την αγάπη του για την Φυσική, και ήταν αυτός που τον παρότρυνε να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Μας αφηγείται τα παιδικά του χρόνια στο Χαρβάτι, μιλάει για το πρώτο σημάδι που είχε στα οκτώ του χρόνια ο ίδιος για αυτό που θα ακολουθούσε στην ζωή, και τον εντελώς ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίον, ως τιμωρία, τελείωσε το δημοτικό μόνος του σε ένα θρανίο, δίπλα στην δασκάλα. Θυμάται το πάθος του για το ποδόσφαιρο, στο οποίο ήταν πολύ καλός, και έφτασε να παίζει στο τσικό του Παναθηναϊκού.Παρότι η οικογένειά του ήταν φτωχή, ό ίδιος είχε αποφασίσει ότι θα φύγει από την Ελλάδα, γιατί εδώ δεν μπορούσε να σπουδάσει «ενοποιημένες θεωρίες» που ήταν το όνειρό του. Η Χούντα ήταν το «κερασάκι στην τούρτα», όπως λέει ο ίδιος, για να πάρει την απόφαση. Η πιο κρίσιμη απόφαση Μας περιγράφει πως, φτάνοντας, μετά από ημέρες ταξιδιού με τρένο στο Μάντσεστερ τον Σεπτέμβριο του 1971, ανακάλυψε ότι, από κακή συνεννόηση εκεί τον περίμεναν να σπουδάσει Πυρηνική Φυσική. Και τότε, σε μία βραδιά, πήρε μία απόφαση που έμελλε να αποδειχτεί η πιο κρίσιμη απόφαση της ζωής του.Πήγε στο Σάσεξ, και χρησιμοποιώντας λίγο από το ελληνικό δαιμόνιο, σπούδασε ενοποιημένες θεωρίες, τελειώνοντας σε χρόνο-ρεκόρ.Μας μιλάει για τον αιφνιδιασμό του όταν του είπαν στο Σάσεξ ότι ολοκλήρωσε τις σπουδές του και έπρεπε να φύγει, κάτι που όμως, αμέσως μετά τον οδήγησε για πρώτη φορά στο CERN. Το «σωματίδιο του Θεού» Μας περιγράφει την στιγμή που εμπνεύστηκε το περιβόητο paper για να βρεθεί το μποζόνιο Χιγκς, το «σωματίδιο του Θεού», και το πώς αυτό έγινε πραγματικότητα.Μιλάει για την περίοδο που, ενώ περίμενε την πειραματική επιβεβαίωση από το CERN, για το μποζόνιο Χιγκς, ασχολήθηκε με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, και μας το αναλύει, χαρακτηρίζοντάς τον «κβαντικό υπολογιστή».Θυμάται ακόμα με συγκίνηση την στιγμή που έχει κλάψει στην ζωή του, και την σκέψη που έκανε, όταν τον ενημέρωσαν ότι πέθανε ο Ρίτσαρντ Φάινμαν. Η Ακαδημία Αθηνών , τα βραβεία και η αναγνώριση Φέρνει στο μυαλό του την εφηβική «σχέση» που είχε με τα βιβλία του Ενρίκο Φέρμι, και το πώς ένιωσε, χρόνια αργότερα, όταν του δόθηκε το βραβείο «Ενρίκο Φέρμι» από την Ιταλική Εταιρεία Φυσικής. Περιγράφει την διαδικασία μέσα από την οποία έγινε Ακαδημαϊκός, και την καταπληκτική σύμπτωση που τον συνδέει με τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή. Θεωρεί ευτυχισμένη, επιστημονικά, στιγμή, αυτήν που, ο Πίτερ Χιγκς, παραλαμβάνοντας το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, στο τέλος της ομιλίας του, κάνει ιδιαίτερη μνεία στο paper John Ellis, Mary K. Gaillard, D.V. Nanopoulos. Το μιόνιο και ο θυμός για τα Μ.Μ.Ε. Aναφέρεται στα αποτελέσματα της θεωρητικής Φυσικής )πριν από δυο χρόνια) γύρω από το μιόνιο, το πόσο πολύ σπουδαίο είναι αυτό ως ανακάλυψη, και πόσο τον θυμώνει ότι τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. το αγνόησαν, για να ασχοληθούν με «δευτερεύουσες» ειδήσεις.Μας λέει ότι θα δουλεύει μέχρι τελευταία στιγμή, αφού «η θεωρητική Φυσική είναι το πνευματικό μου οξυγόνο», και δίνει συμβουλές ζωής για τα νέα παιδιά για οτιδήποτε θέλουν να ακολουθήσουν στην ζωή τους, και ειδικότερα για την θεωρητική Φυσική. Ο Δημήτρης Νανόπουλος, από τους σημαντικότερους εν ζωή θεωρητικούς Φυσικούς, μας μιλάει στο ImpacTalk και στους Leaders σχεδόν για τα Πάντα. Παρακολουθείστε ολόκληρη την συνέντευξη του Δημήτρη Νανόπουλου ΕΔΩ: https://impactalk.gr/el/leaders-talk/epistimi/dimitris-nanopoylos-moira-mas-einai-o-haraktiras-mas https://physicsgg.me/2023/06/03/δημήτρης-νανόπουλος-μοίρα-μας-είναι/

Αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών στο κέντρο του Γαλαξία μας. Αναπτύχθηκε μια νέα μέθοδος αναζήτησης επαναλαμβανόμενων ραδιοσημάτων με μικρό εύρος συχνότητας από το κέντρο του Γαλαξία μας Ένα υποθετικό εξωγήινο σκάφος μεταδίδει ραδιοφωνικά σήματα στο διάστημα. Επιστήμονες θα αναζητήσουν σήματα σαν αυτά στο κέντρο του Γαλαξία μας. (Image credit: Breakthrough Listen / Danielle Futselaar) Ραδιοπαλμοί με μικρό εύρος συχνοτήτων εκπέμπονται φυσικά από τα πάλσαρ – αστέρες νετρονίων με ισχυρό μαγνητικό πεδίο που περιστρέφονται πολύ γρήγορα. Δημιουργούνται επίσης και χρησιμοποιούνται από την ανθρώπινη τεχνολογία, όπως τα ραντάρ. Επειδή αυτοί οι παλμοί ξεχωρίζουν από τον ραδιοφωνικό θόρυβο του διαστήματος, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος επικοινωνίας σε μεγάλες διαστρικές αποστάσεις – κι ένας ελκυστικός στόχος όταν ψάχνουμε για εξωγήινους πολιτισμούς.Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο περιοδικό ‘The Astronomical Journal’ (A 4–8 GHz Galactic Center Search for Periodic Technosignatures), https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/acccf0 περιγράφεται μια νέα στρατηγική στο κυνήγι των εξωγήινων. Ερευνητές με επικεφαλής τον Akshay Suresh ανέπτυξαν ένα λογισμικό για να ανιχνεύει αυτά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα συχνοτήτων και το δοκίμασαν σε γνωστά πάλσαρ για να βεβαιωθούν ότι μπορεί να λειτουργήσει με επιτυχία. Αυτές οι περιοχές συχνοτήτων είναι πολύ μικρές, περίπου στο ένα δέκατο του εύρους των συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται από έναν τυπικό ραδιοφωνικό σταθμό FM. Στη συνέχεια, οι ερευνητές αναζήτησαν δεδομένα από το ραδιοτηλεσκόπιο Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια χρησιμοποιώντας τη μέθοδο αυτή.Μέχρι τώρα, το ινστιτούτο SETI (μια μη κερδοσκοπική οργάνωση με σκοπό την αναζήτηση ευφυούς ζωής στο σύμπαν) αφιερώνει πρωτίστως τις προσπάθειές του στην αναζήτηση συνεχών σημάτων. Η νέα μελέτη ρίχνει φως στην αξιοσημείωτη ενεργειακή απόδοση ενός συρμού παλμών ως μέσο διαστρικής επικοινωνίας σε τεράστιες αποστάσεις. Σηματοδοτεί την πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια διεξαγωγής λεπτομερών αναζητήσεων τέτοιων σημάτων.Οι ερευνητές αναζητούν ραδιοσήματα από την κεντρική περιοχή του Γαλαξία μας γιατί είναι πυκνή σε άστρα και σε δυνητικά κατοικήσιμους εξωπλανήτες. Επιπλέον, αν οι νοήμονες εξωγήινοι στον κέντρο του Γαλαξία ήθελαν να επικοινωνήσουν με τον υπόλοιπο γαλαξία, θα μπορούσαν να στείλουν σήματα προς όλες τις κατευθύνσεις, δεδομένης της προνομιακής τους θέσης. Και η αναζήτηση σημάτων με στενό εύρος ζώνης και επαναλαμβανόμενων μοτίβων θα ήταν ένας άριστος τρόπος για να αποκαλυφθούν οι εξωγήινοι, καθώς ένας τέτοιος συνδυασμός είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί με φυσικό τρόπο, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Steve Croft.Η μέθοδος χρησιμοποιεί έναν αλγόριθμο που μπορεί να ψάξει μέσα σε 1,5 εκατομμύρια δείγματα δεδομένων τηλεσκοπίου σε χρόνικό διάστημα 30 λεπτών. Αν και οι ερευνητές δεν βρήκαν κάποια ένδειξη εξωγήινου σήματος στην πρώτη τους αναζήτηση, υποστηρίζουν ότι η ταχύτητα του αλγορίθμου θα βοηθήσει στη βελτίωση των μελλοντικών αναζητήσεων.Το πρόγραμμα για την αναζητηση εξωγήινων πολιτισμών Breakthrough Listen συλλέγει τεράστιο όγκο δεδομένων και η τεχνική των Akshay Suresh et al αναδεικνύει μια νέα μέθοδο που θα μας βοηθήσει να αναζητήσουμε «βελόνες στ΄άχυρα» – ραδιοσήματα που θα μπορούσαν να αποδείξουν την ύπαρξη προηγμένων εξωγήινων πολιτισμών. διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του livescience με τίτλο: Repeated signals from the center of the Milky Way could be aliens saying hello, new study claims https://physicsgg.me/2023/06/03/αναζήτηση-εξωγήινων-πολιτισμών-στο-κ/ Κοινοποιήστε:

Περισσότερα για άλλες εργασίες στο ISS - στην καθημερινή αναφορά http://www.roscosmos.ru/39339/Συνεχίζουμε να μιλάμε για ιατρικά πειράματα σε τροχιά Η μελέτη της κατάστασης του σώματος των αστροναυτών είναι ένα σημαντικό στάδιο ακόμη και σε μια σύντομη πτήση. Αυτό σας επιτρέπει να βελτιώσετε τις μεθόδους πρόληψης της υγείας του πληρώματος. Χθες ο Sergey Prokopyev, ο Dmitry Petelin και ο Andrey Fedyaev συμμετείχαν στο πείραμα LAZMA. Στόχος του είναι να μελετήσει την ανακατανομή της ροής του αίματος από τα άκρα στο κεφάλι στη μικροβαρύτητα. Για την αξιολόγηση της κατάστασης των μικροαγγείων, οι αισθητήρες λέιζερ είναι προσαρτημένοι στους κροτάφους, τους καρπούς, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών, συγκρίσιμοι σε μέγεθος με ένα ρολόι χειρός. Τα πειραματικά δεδομένα καθιστούν σαφές τι συμβαίνει όταν ένα άτομο προσαρμόζεται στην έλλειψη βαρύτητας και μετά την επιστροφή του στη Γη. http://www.roscosmos.ru/39339/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567344