Δροσος Γεωργιος

Οι τελευταίοι εξωπλανήτες που είδε το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ. Οι τελευταίες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler της NASA διήρκεσαν μόνο ένα μήνα. Καθώς άρχισαν να εξαντλούνται τα καύσιμα του διαστημοπλοίου δεν μπορούσε πλέον να διατηρήσει την θέση του αρκετά σταθερά για να συλλέξει χρήσιμες παρατηρήσεις. Στο τέλος, οι αστρονόμοι είχαν μόνο περίπου επτά ημέρες δεδομένων υψηλής ποιότητας. Έτσι στα τελευταία δεδομένα εντοπίστηκαν τρεις ακόμα εξωπλανήτες. Λίγες ημέρες πριν σιγήσει, το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ «έδωσε» στους αστρονόμους πληροφορίες για τρεις νέους εξωπλανήτες. Η έρευνα, που διεξήχθη με τη βοήθεια πολιτών-ερασιτεχνών αστρονόμων, δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices» της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας.Πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχουν επιβεβαιωθεί περισσότεροι από 5.000 πλανήτες και οι περισσότεροι από τους μισούς ανακαλύφθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ της NASA. Λίγο πριν σιγήσει τον Οκτώβριο του 2018, το τηλεσκόπιο συνέχισε να καταγράφει τη φωτεινότητα των άστρων και μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και το Πανεπιστήμιο του Ουινσκόνσιν, ερεύνησε τα υψηλής ποιότητας δεδομένα της τελευταίας εβδομάδας του και εντόπισε τρία αστέρια, στο ίδιο μέρος του ουρανού, η φωτεινότητα των οποίων φάνηκε να εξασθενεί για λίγο. Όπως διαπίστωσαν, δύο από τα άστρα «φιλοξενούν» από έναν πλανήτη, ενώ το τρίτο έναν «υποψήφιο» πλανήτη που δεν έχει ακόμη επαληθευτεί. Οι ερευνητές παρουσίασαν τις παρατηρήσεις τους στην ομάδα ερασιτεχνών και επαγγελματιών αστρονόμων «Visual Survey Group», που αναζητούν με το μάτι εξωπλανήτες σε δορυφορικά δεδομένα. Η ομάδα πέρασε μερικές ημέρες εξετάζοντας αποτελεσματικά τις καμπύλες φωτός περίπου 33.000 αστεριών, που κατέγραψε το Κέπλερ. Ήταν δεδομένα που συνέλεξε το τηλεσκόπιο μόλις μία εβδομάδα πριν αρχίσει να χάνει τα καύσιμά του. Ακόμα και με αυτά τα λίγα δεδομένα, η ομάδα κατάφερε να εντοπίσει μια μοναδική διέλευση σε τρία διαφορετικά αστέρια.Στη συνέχεια οι επαγγελματίες αστρονόμοι εξέτασαν τις τελευταίες, χαμηλότερης ποιότητας παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου, οι οποίες ελήφθησαν τις τελευταίες έντεκα ημέρες λειτουργίας του για να δουν αν μπορούσαν να εντοπίσουν επιπλέον διελεύσεις στα ίδια τρία άστρα, απόδειξη ότι ένας πλανήτης περιφέρεται περιοδικά γύρω από το άστρο του. Αυτή η έρευνα επιβεβαίωσε τους δύο πλανήτες.Ο ένας πλανήτης είναι ο Κ2-416 b που έχει περίπου 2,6 φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του περίπου κάθε 13 ημέρες. Ο δεύτερος, ο Κ2-417 b, είναι ένας ελαφρώς μεγαλύτερος πλανήτης που έχει λίγο περισσότερο από τρεις φορές το μέγεθος της Γης και περιστρέφεται γύρω από το άστρο του κάθε εξίμιση ημέρες. Και οι δύο πλανήτες βρίσκονται σε απόσταση περίπου 400 ετών φωτός από τη Γη.Ο υποψήφιος πλανήτης (EPIC 246251988 b) είναι ο μεγαλύτερος από τους τρεις με μέγεθος σχεδόν τετραπλάσιο της Γης, περιφέρεται γύρω από το άστρο του σε περίπου δέκα ημέρες και βρίσκεται λίγο πιο μακριά, 1.200 έτη φωτός από τη Γη. «Βρήκαμε τους τελευταίους ίσως πλανήτες που ανακάλυψε ποτέ το Κέπλερ, σε δεδομένα που ελήφθησαν, ενώ το διαστημικό σκάφος έτρεχε κυριολεκτικά με αναθυμιάσεις», λέει ο καθηγητής Άντριου Βάντερμπεργκ από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. πηγή: https://www.amna.gr/home/article/735007/Astronomoi-entopisan-tous-teleutaious-planites-pou-eide-to-diastimiko-tileskopio-Kepler – https://exoplanets.nasa.gov/news/1759/astronomers-discover-planets-in-nasa-keplers-final-days-of-observations/ https://physicsgg.me/2023/05/31/οι-τελευταίοι-εξωπλανήτες-που-είδε-το/

Η διαστημική αποστολή του Oleg Kononenko και του Nikolai Chub θα διαρκέσει ένα χρόνο! Η Διατμηματική Επιτροπή καθόρισε τη σύνθεση των πληρωμάτων του ISS ▪ Το κύριο πλήρωμα της 70ης και 71ης αποστολής μεγάλης εμβέλειας περιλαμβάνει τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub, καθώς και τον αστροναύτη της NASA, Loral O'Hara. Θα πάνε σε τροχιά τον Σεπτέμβριο του 2023 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24. Σχεδιάζεται ότι ο Loral O'Hara θα επιστρέψει στη Γη με το Soyuz MS-24 τον Μάρτιο του 2024, ενώ ο Kononenko και ο Chub θα παραμείνουν στο σταθμό μέχρι τον Σεπτέμβριο και θα επιστρέψουν στο Soyuz MS-25. ▪ Το κύριο πλήρωμα της 21ης επισκεπτόμενης αποστολής περιλάμβανε τον κοσμοναύτη Oleg Novitsky, πολίτη της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας και την αστροναύτη της NASA Tracey Dyson. Θα πρέπει να πετάξουν στον σταθμό τον Μάρτιο του 2024 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-25. Αναμένεται ότι μετά από μια σύντομη αποστολή στον σταθμό, ο Novitsky και ο εκπρόσωπος της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας θα επιστρέψουν στη Γη με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24 από το O'Hare και ο Dyson θα συνεχίσει να πετάει στον ISS μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2024 και θα προσγειωθείτε στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-25 από το Kononenko και το Chubom. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567324

Το Σαββατοκύριακο, η Vostochny είχε μια επιτυχημένη κυκλοφορία. Τι γίνεται με το ISS; Στις 26-28 Μαΐου, οι κοσμοναύτες της Roscosmos μελέτησαν το έργο της καρδιάς κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πτήσης και παρατήρησαν επίσης δασικά οικοσυστήματα. Επιπλέον, οι αστροναύτες ▪ Αντικατέστησε τον τοπικό διακόπτη TA252 και τη μονάδα ελέγχου θερμαντήρα στη μονάδα Zvezda ▪ πλήρωσε δεξαμενές πρατηρίου με πόσιμο νερό από τη δεξαμενή του φορτηγού πλοίου Progress MS-22 ▪ κορεσμός της ατμόσφαιρας του ISS με άζωτο χρησιμοποιώντας το Progress ▪ πήρε δείγμα αέρα για την παρουσία μονοξειδίου του άνθρακα, αμμωνίας και φρέον στις μονάδες Zarya, Zvezda και Nauka Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις εργασίες και τα πειράματα υπάρχουν στην αναφορά στον ιστότοπο: http://www.roscosmos.ru/39302/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567327

Το «Kondor-FKA» σε τροχιά! Ο πρώτος δορυφόρος ραντάρ εκτοξεύτηκε σε μια δεδομένη τροχιά! Η συσκευή εκτοξεύτηκε από το Vostochny στις 00:14 ώρα Μόσχας με πύραυλο Soyuz-2.1a με ανώτερο στάδιο Fregat. Τα μέσα εκτόξευσης λειτούργησαν σωστά! Το "Kondor-FKA" έχει σχεδιαστεί για παντός καιρού ραντάρ τηλεπισκόπησης της Γης. Η εκτόξευση του δεύτερου δορυφόρου έχει προγραμματιστεί για το 2024 και δύο ακόμη έως το 2029-2030. Ο πρώτος δορυφόρος Condor-FKA εκτοξεύτηκε από το Vostochny!Ο αερομεταφορέας δούλεψε κανονικά, το πάνω στάδιο έχει διαχωριστεί από το τρίτο στάδιο του πυραύλου και αυτή τη στιγμή βάζει το διαστημόπλοιο σε μια δεδομένη τροχιά! https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243611%2F47bd2632fa1b1cf603%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567307

H Κίνα σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη πριν από το 2030. «Επιλέγουμε να πάμε στη Σελήνη (πριν από το 1970), όχι επειδή είναι εύκολο, αλλά επειδή είναι δύσκολο» έλεγε ο Τζον Κένεντι στις 12 Σεπτεμβρίου 1962. Επτά χρόνια μετά, στις 21 Ιουλίου 1969 ο Νηλ ο Άρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην επιφάνεια της Σελήνης. Κάτι παρόμοιο δηλώνει και η Κίνα σήμερα, 61 χρόνια μετά. Σχεδιάζει να στείλει αστροναύτες στη Σελήνη πριν το 2030, στο πλαίσιο της νέας «Κούρσας του Διαστήματος» ανάμεσα στη Λαϊκή Δημοκρατία και τις ΗΠΑ. Υπενθυμίζεται πως οι ΗΠΑ στοχεύουν να επιτύχουν το ίδιο κατά τα τέλη του 2025. Διαφημιστική αφίσα με Κινέζους αστροναύτες σε εγκατάσταση εκτόξευσης δορυφόρων στη βορειοδυτική Κίνα «Στο πλαίσιο των ίδιων ανακοινώσεων, που έγιναν από αξιωματούχους τη Δευτέρα, αναφέρθηκε πως μεταξύ των στόχων του κινεζικού διαστημικού προγράμματος είναι και η επέκταση του κινεζικού διαστημικού σταθμού.Οι ανακοινώσεις αυτές, που γίνονται με φόντο τον εντεινόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των δύο χωρών για νέα επιτεύγματα στο Διάστημα, αντανακλώντας τον ανταγωνισμό τους στη Γη, παραπέμπουν σε έναν βαθμό στην αντίστοιχη «κούρσα» μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Επί της προκειμένης, θεωρείται πως οι ΗΠΑ υπερτερούν σημαντικά της Κίνας, λόγω μεγαλύτερων δαπανών, πλεονεκτήματος στις εφοδιαστικές αλυσίδες και γενικότερα καλύτερων δυνατοτήτων συνολικά- τουλάχιστον, προς το παρόν.Ο αναπληρωτής διευθυντής της κινεζικής διαστημικής υπηρεσίας επιβεβαίωσε τους δύο αυτούς στόχους στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, χωρίς ωστόσο να δώσει συγκεκριμένες ημερομηνίες. Παράλληλα, παρουσιάστηκαν τρεις ταϊκοναύτες που θα αποστέλλονταν στον κινεζικό διαστημικό σταθμό το πρωί της Τρίτης (αποστολή Shenzhou-16), αντικαθιστώντας το υπάρχον πλήρωμά του, που είναι σε τροχιά εδώ και έξι μήνες.Όπως είπε ο Λιν Σικιάνγκ μιλώντας σε δημοσιογράφους, η Κίνα προετοιμάζεται αρχικά για «μια μικρή παραμονή στη σεληνιακή επιφάνεια και από κοινού ανθρώπινη- ρομποτική εξερεύνηση».«Έχουμε έναν ολοκληρωμένο επανδρωμένο διαστημικό σταθμό κοντά στη Γη και επανδρωμένο σύστημα μεταφοράς μετ’επιστροφής» είπε, προσθέτοντας πως αυτά συνοδεύονται από μια διαδικασία επιλογής, εκπαίδευσης και υποστήριξης νέων αστροναυτών. Ένα πρόγραμμα δύο επανδρωμένων αποστολών ετησίως είναι επαρκές για να επιτευχθούν οι στόχοι της Κίνας, πρόσθεσε.Ο διαστημικός σταθμός Τιανγκόνγκ αναφέρθηκε πως ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο, όταν προστέθηκε το τρίτο του τμήμα. Ένα τέταρτο θα εκτοξευτεί «μια κατάλληλη στιγμή για να αυξήσει την υποστήριξη για επιστημονικά πειράματα και να παρέχει στο πλήρωμα βελτιωμένες συνθήκες εργασίας και διαμονής» είπε ο Λιν.Το νέο πλήρωμα του σταθμού θα περιλαμβάνει για πρώτη φορά έναν πολίτη: Όλα τα προηγούμενα μέλη των πληρωμάτων ήταν στρατιωτικοί (σημειώνεται πως το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας διαχειρίζονται οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις). https://physicsgg.me/2023/05/30/h-κίνα-σχεδιάζει-να-στείλει-αστροναύτε/

Προς τη Ζώνη των Αστεροειδών. Έπειτα από την επιτυχή αποστολή σκάφους που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Άρη, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ετοιμάζονται για περιοδεία στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Δία και του Άρη.Η αποστολή βαφτίστηκε MBR Explorer προς τιμήν του σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ αλ-Μακτούμ, ηγέτη του Ντουμπάι και πρωθυπουργού των Εμιράτων, ανακοίνωσε η διαστημική υπηρεσία της μεσανατολικής χώρας.Το σκάφος θα αναχωρήσει το 2028 και το 2030 θα προσπεράσει έξι αστεροειδείς διαφόρων μεγεθών πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον τελικό προορισμό του, τον μυστηριώδη αστεροειδή Justitia.Το σώμα αυτό έχει ασυνήθιστο κοκκινωπό χρώμα που παραπέμπει στα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ, μια γειτονιά παγωμένων σωμάτων που εκτείνεται πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι ο Justitia, ο οποίος έχει διάμετρο γύρω στα 50 χιλιόμετρα, σχηματίστηκε σε μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο πριν μεταναστεύσει τελικά στη Ζώνη των Αστεροειδών.Αν η υποψία αυτή επιβεβαιωθεί, οι αστρονόμοι θα έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν ένα αντικείμενο που παραμένει σχεδόν άθικτο από τη εποχή που σχηματίστηκε το Ηλιακό Σύστημα πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.Το MBR Explorer θα εξετάσει τον Justitia για τουλάχιστον επτά μήνες και θα απελευθερώσει ένα μικρό ρομπότ που θα αγγίξει την επιφάνεια του αστροειδή και θα εξετάσει αν το κοκκινωπό χρώμα οφείλεται σε οργανικές ενώσεις που συνδέονται με την εμφάνιση ζωής.Τα Εμιράτα είχαν μια μεγάλη διαστημική επιτυχία τον Φεβρουάριο του 2019 όταν ο δορυφόρος Hope, η πρώτη αποστολή της χώρας στον Άρη, τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη.Ο δορυφόρος παραμένει σε λειτουργία και πρόσφατα μετέδωσε τις πρώτες κοντινές εικόνες του Δείμου, ενός από τα δύο μικρά φεγγάρια του Άρη.Η πλουσιότερη χώρα του Περσικού Κόλπου φιλοδοξεί επίσης να στείλει ρομποτικό όχημα στη Σελήνη το 2024. https://physicsgg.me/2023/05/30/προς-την-ζώνη-αστεροειδών/

Οι ερυθροί νάνοι έχουν πυκνοκατοικημένη κατοικήσιμη ζώνη. Νέα μελέτη κάνει λόγο για αυξημένες πιθανότητες ύπαρξης ζωής σε αυτά τα αστρικά συστήματα.Οι ερυθροί νάνοι ανήκουν στην κατηγορία των άστρων με τη μικρότερη μάζα από όλα τα άλλα, το επίθετο «ερυθροί» παραπέμπει στη σχετικά χαμηλή επιφανειακή θερμοκρασία αυτών των σωμάτων που τα υποχρεώνει να εκπέμπει αυτή την απόχρωση. Πριν από λίγα χρόνια, δηλαδή πολύ πρόσφατα, διαπιστώθηκε ότι οι ερυθροί νάνοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των άστρων στο γαλαξία μας και πιθανολογείται το ίδιο ισχύει και γενικότερα στο Σύμπαν.Έχει επίσης διαπιστωθεί ότι σχηματίζονται πλανητικά συστήματα γύρω από ερυθρούς νάνους τα οποία αποτελούνται από αρκετούς πλανήτες και επειδή τα άστρα αυτά έχουν χαμηλή θερμοκρασία ακόμη και οι πλανήτες που βρίσκονται αρκετά κοντά σε αυτούς μπορεί να διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής σε αντίθεση με τους πλανήτες που βρίσκονται κοντά σε άλλους τύπους άστρων όπως για παράδειγμα σε άστρα σαν τον Ήλιο.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι το 30% των πλανητών που σχηματίζονται σε συστήματα ερυθρών νάνων βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματος, την περιοχή δηλαδή όπου η απόσταση του άστρου από τους πλανήτες είναι τέτοια ώστε να αναπτύσσονται συνθήκες ύπαρξης νερού σε υγρή μορφή και γενικότερα συνθήκες φιλικές στη ζωή.Στο γαλαξία μας εκτιμάται ότι υπάρχουν 200-400 δισ. άστρα, πιθανώς και περισσότερα. Δεδομένου του γεγονότος ότι η πλειοψηφία αυτών των άστρων είναι ερυθροί νάνοι είναι εύκολα αντιληπτό ότι αν αυτή η εκτίμηση αυτής της μελέτης για το ποσοστό των πλανητών στην κατοικήσιμη ζώνη των ερυθρών νάνων είναι σωστή τότε ο αριθμός πλανητών με δυνητικά φιλικές στη ζωή συνθήκες είναι πραγματικά ανυπολόγιστος στο γαλαξία μας και σχεδόν άπειρος στο Σύμπαν με ότι αυτό συνεπάγεται για την παρουσία της ζωής μακριά από τη Γη που εξακολουθεί να είναι ο μόνος κόσμος που γνωρίζουμε να την διαθέτει.«Πιστεύω ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι πολύ σημαντικό για την επόμενη δεκαετία της έρευνας για εξωπλανήτες, επειδή η προσοχή στρέφεται προς αυτόν τον πληθυσμό των αστεριών. Αυτά τα αστέρια είναι εξαιρετικοί στόχοι για να αναζητήσουμε μικρούς πλανήτες σε μια τροχιά όπου το νερό μπορεί να είναι υγρό και επομένως ο πλανήτης μπορεί να είναι κατοικήσιμος» αναφέρει ο Σίλα Σάτζεαρ φοιτήτρια διδακτορικού του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, μέλος της ερευνητικής ομάδας που χρησιμοποίησε τα διαστημικά τηλεσκόπια Kepler και Gaia στη μελέτη της. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1477218/oi-erythroi-nanoi-echoyn-pyknokatoikimeni-katoikisimi-zoni/

Virgin Galactic: Επιτυχής η τελευταία πρόβα για τον διαστημικό τουρισμό. Διαστημοπλάνο της Virgin Galactic πέταξε μέχρι το όριο του Διαστήματος για πρώτη φορά εδώ και δύο χρόνια, με την εταιρεία να ελπίζει ότι ήταν η τελευταία δοκιμαστική πτήση πριν αρχίσουν οι εκτοξεύσεις των τουριστών που έχουν ήδη αγοράσει εισιτήρια.Τοποθετημένο κάτω από τα φτερά ενός μεγάλου μητρικού αεροσκάφους, το σκάφος VSS Unity αναχώρησε από το Νιου Μέξικο των ΗΠΑ το απόγευμα της Πέμπτης τοπική ώρα.Μία ώρα αργότερα απελευθερώθηκε σε ύψος 13,5 χιλιομέτρων, οπότε πυροδότησε τον πυραυλοκινητήρα του και έπιασε ταχύτητα τριπλάσια του ήχου μέχρι να φτάσει στο ύψος των 87,2 χιλιομέτρων, λίγο κάτω από το διεθνώς αναγνωρισμένο όριο του Διαστήματος στα 100 χιλιόμετρα. Οι έξι επιβαίνοντες, δύο πιλότοι και τέσσερα στελέχη της εταιρείας, απόλαυσαν για λίγα λεπτά την εμπειρία της έλλειψης βαρύτητας, την ώρα που το διαστημοπλάνο βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση για να επιστρέψει στο έδαφος περίπου 90 λεπτά μετά την απογείωση. Μετά την επιτυχή δοκιμή, η εταιρεία του δισεκατομμυριούχου Ρίτσαρντ Μπράνσον ελπίζει να προσφέρει από τον Ιούνιο μία πτήση αναψυχής ανά τετράμηνο. Περίπου 800 επίδοξοι πελάτες έχουν κρατήσει θέσεις, οι οποίες αρχικά κόστιζαν 250.000 δολάρια αλλά πλέον έχουν ανέβει στα 450.000.Η τελευταία πτήση έρχεται σχεδόν δύο χρόνια αφότου ο Μπράνσον επιβιβάστηκε στο διαστημοπλάνο και έγινε ο πρώτος δισεκατομμυριούχος που εγκαινιάζει εταιρεία διαστημικού τουρισμού.Εννέα ημέρες αργότερα ακολούθησε η πτήση του Τζεφ Μπέζος με σκάφος της εταιρείας του Blue Origin, η οποία έκτοτε έχει πραγματοποιήσει αρκετές πτήσεις με επιβάτες.Η Virgin Galactic αντιμετώπισε καθυστερήσεις, καθώς η αμερικανική Υπηρεσία Ομοσπονδιακής Αεροπορίας (FAA) απαγόρευσε τις πτήσεις μέχρι να διερευνηθεί το πρόβλημα λόγω του οποίου η πτήση του Μπράνσον βγήκε εκτός πορείας κατά τη επιστροφή της.Έκτοτε η εταιρεία προχώρησε σε αναβάθμιση του διαστημοπλάνου και του μητρικού αεροπλάνου του, μια διαδικασία που διήρκεσε περισσότερο από το https://www.in.gr/2023/05/26/b-science/space/virgin-galactic-epityxis-teleytaia-prova-prin-tin-enarksi-touristikon-ptiseon-sto-diastima/αναμενόμενο.

Γεωλογία: Ρομπότ εξερευνά την υποθαλάσσια περιοχή Σαντορίνης-Αμοργού. Στις 9 Ιουλίου 1956 σημειώθηκε ένας πολύ ισχυρός και καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,5 Ρίχτερ, με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αμοργού, Ανύδρου και Ανάφης. Τα περιορισμένα μέσα της εποχής είχαν ως αποτέλεσμα οι γνώσεις μας για τον σεισμό αυτό να είναι λίγες και ο ακριβής εντοπισμός του επίκεντρου, αδύνατος. Εξήντα επτά χρόνια μετά, μια διεθνής ωκεανογραφική αποστολή επιχειρεί να εντοπίσει, με τη βοήθεια εξελιγμένου ρομπότ, πληροφορίες για αυτόν τον ισχυρότερο σεισμό της Μεσογείου τα τελευταία 200 χρόνια.Δεν ήταν μόνο ο κύριος σεισμός της 9ης Ιουλίου καταστροφικός. Τον διαδέχτηκε 13 λεπτά αργότερα ισχυρότατος μετασεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ κοντά στη Σαντορίνη, που προκάλεσε ζημιές και κόστισε πολλές ανθρώπινες ζωές. Επίσης, προκλήθηκε μεγάλο τσουνάμι που πλημμύρισε τις ακτές από τη Φολέγανδρο ως την Τουρκία, με τα κύματα να φτάνουν μέχρι και τα 20 μέτρα στην Αμοργό. Το επίκεντρο και τα ρήγματα του σεισμού δεν ήταν γνωστά και οι λίγες μελέτες που έγιναν τότε στην ξηρά και τη θάλασσα δεν αποκάλυψαν τι πραγματικά συνέβη.Κατά τη διάρκεια προηγούμενων ωκεανογραφικών αποστολών έγιναν γεωφυσικές μελέτες, όπου αποτυπώθηκε η μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα ανάμεσα στη Σαντορίνη, την Αμοργό, την Ανάφη και την Αστυπάλαια και εντοπίστηκαν σε μέγιστο βάθος 750 μέτρων τρία υποθαλάσσια ρήγματα παράλληλα το ένα με το άλλο, σε απόσταση 70 χιλιομέτρων.Μια διεθνής ομάδα εκτελεί υποθαλάσσιες έρευνες στην ίδια περιοχή τα τελευταία δύο χρόνια, για να ρίξει φως στον μηχανισμό που ενεργοποίησε τον καταστροφικό σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι. Στην ομάδα συμμετέχουν η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Εύη Νομικού, αλλά και επιστήμονες από ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας, οι Φρεντερίκ Λεκλέρκ από το Πανεπιστήμιο Cote d’ Azur, Ναταλί Φουγιέ από το ινστιτούτο Institut du Physique du Globe του Παρισιού και Χαβιέ Εσκαρτέν από τη Σχολή Ecole Normale Superieure de Paris.Το υποθαλάσσιο ρήγμα της Αμοργού, εξηγεί η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «είναι ένα από τα πιο ενεργά ρήγματα του ελληνικού θαλάσσιου χώρου και είναι σημαντικό να έχουμε στοιχεία για τη γεωμετρία του, αλλά και για πρώτη φορά οπτικά δεδομένα από τον “καθρέφτη” του ρήγματος, δηλαδή τη λεία επιφάνεια που δημιουργείται κατά τη μετακίνηση του εδάφους έπειτα από σεισμό. Ο στόχος μας είναι να κατανοήσουμε τον μηχανισμό γένεσης του σεισμού του 1956 και του τσουνάμι που προκλήθηκε». Ένα ρομπότ, πολύτιμος βοηθός Πολύτιμος βοηθός στην έρευνά τους είναι το ρομποτικό όχημα Ariane, το οποίο έχει τη δυνατότητα να καταδυθεί σε βάθος μέχρι 2.500 μέτρα και να παραμείνει εκεί έως και έξι ώρες σε κάθε κατάδυση. Οι 4Κ κάμερες που διαθέτει καταγράφουν τη μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα και επιτρέπουν στους ερευνητές να δουν και να μελετήσουν το ανάγλυφο με μέγιστη ταχύτητα τα 0,5 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Εξοπλισμένο με δύο μηχανικούς βραχίονες, είναι επίσης σε θέση να συλλέξει ιζήματα σε σωλήνες μήκους 30 εκατοστών που ονομάζονται πυρήνες. Οι οκτώ πυρήνες με ιζήματα που συλλέχθηκαν θα βοηθήσουν στη χρονολόγηση του υποθαλάσσιου αναγλύφου.Για τις ανάγκες της έρευνας, το Ariane καταδύθηκε εννιά φορές για συνολικά 26 ώρες και διένυσε συνολικά 13 χιλιόμετρα εξερευνώντας τη ζώνη του ρήγματος της Αμοργού και των άλλων ρηγμάτων. Τράβηξε χιλιάδες φωτογραφίες, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τρισδιάστατων μοντέλων που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να μετρήσουν την παραμόρφωση του θαλάσσιου πυθμένα. Επιπλέον, στις έρευνες συμμετείχε και το γαλλικό ωκεανογραφικό πλοίο «L’ Europe», που είναι εξοπλισμένο με πολυδεσμικό σύστημα χαρτογράφησης για την καταγραφή της υποθαλάσσιας μορφολογίας σε παράκτιες περιοχές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά και τις μέρες που επικρατούσαν θυελλώδεις άνεμοι που εμπόδιζαν το ρομποτικό σκάφος να καταδυθεί, το «L’ Europe» συγκέντρωσε βαθυμετρικά δεδομένα στην παράκτια ζώνη της Ανάφης και της Αμοργού. Τα υψηλής ανάλυσης βαθυμετρικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν στη μοντελοποίηση της διάδοσης του τσουνάμι του 1956, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα ο μηχανισμός δημιουργίας του.Εξάλλου, οι ερευνητές εντόπισαν πολλές υποθαλάσσιες κατολισθήσεις που πιθανώς συνδέονται με τον σεισμό του 1956 και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ενισχύσει τα παλιρροϊκά κύματα.Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη η επεξεργασία και η ερμηνεία των δεδομένων, προκειμένου να σχηματιστεί καλύτερη εικόνα γι’ αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος και να υπάρξει καλύτερη κατανόηση του μέλλοντος σε μια από τις πιο ενεργές γεωδυναμικά περιοχές του ελληνικού υποθαλάσσιου χώρου.Τα πρώτα ερευνητικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την έρευνα, όπως αναφέρει η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι ότι ο θαλάσσιος χώρος ανάμεσα στην Αμοργό και τη Σαντορίνη «είναι γεωδυναμικά ενεργός με πολλούς γεωκινδύνους. Έχουμε όμως, πλέον στη διάθεσή μας υψηλής ανάλυσης γεωφυσικά δεδομένα και τρισδιάστατα μοντέλα αναγλύφου, που θα μας βοηθήσουν να μελετήσουμε καλύτερα την παραμόρφωση του πυθμένα μετά τον σεισμό του 1956». https://www.in.gr/2023/05/28/b-science/perivallon-b-science/geologia-rompot-eksereyna-tin-ypothalassia-perioxi-santorinis-amorgou/

Γκρο πλαν του Hubble σε ένα γαλαξία μέδουσα. Ο γαλαξίας μέδουσα JW39 όπως τον φωτογράφησε το Hubble (πηγή φωτό ESA/Hubble & NASA, M. Gullieuszik and the GASP team) Εντυπωσιακή εικόνα από ένα ιδιαίτερο τύπο γαλαξιών.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρατηρεί και καταγράφει λεπτομερείς εικόνες από μια κατηγορία γαλαξιών του Σύμπαντος που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «γαλαξίες μέδουσες». Το Hubble κατέγραψε μια εντυπωσιακή εικόνα από ένα ακόμη γαλαξία μέδουσα και προσφέροντας νέα στοιχεία στους επιστήμονες για αυτούς τους γαλαξίες.Λαμπερά ρεύματα αερίου που σχηματίζουν αστέρια μοιάζει σαν να… στάζουν από τον κεντρικό δίσκο αυτών των γαλαξιών γαλαξία και δημιουργούν μια εικόνα σαν ο γαλαξίας να διαθέτει πλοκάμια μέδουσας. Το Hubble φωτογράφισε το γαλαξία JW39 που βρίσκεται σε απόσταση άνω των 900 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό της Βερενίκης. Όπως αναφέρει σε δημοσίευση https://www.nasa.gov/image-feature/goddard/2023/hubble-captures-a-drifting-galaxy της η NASA ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον στο γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει. Ο γαλαξίας μέδουσα JW39 όπως τον φωτογράφησε το Hubble (πηγή φωτό ESA/Hubble & NASA, M. Gullieuszik and the GASP team) Οι γαλαξίες στα σμήνη γαλαξιών συχνά παραμορφώνονται από τη βαρυτική έλξη μεγαλύτερων γειτονικών τους γαλαξιών. Αυτές οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις προκαλούν διαφόρων ειδών κοσμικά φαινόμενα στους γαλαξίες που τις δέχονται. Αν αυτό δεν ήταν αρκετό, ο χώρος μεταξύ των γαλαξιών σε ένα σμήνος υπάρχει διάχυτο καυτό πλάσμα (μερικώς ιονισμένο αέριο) που οι ειδικοί ονομάζουν «μέσο ενδοομάδας».Ενώ αυτό το πλάσμα είναι εξαιρετικά αδύναμο, οι γαλαξίες που κινούνται μέσα από αυτό το βιώνουν σχεδόν σαν κολυμβητές που παλεύουν ενάντια σε ένα ρεύμα και αυτή η αλληλεπίδραση μπορεί να αφαιρέσει από τους γαλαξίες το αέριο που σχηματίζει αστέρια. Αυτή η αλληλεπίδραση μεταξύ μέσου ενδοομάδας και των γαλαξιών ονομάζεται απογύμνωση πίεσης ram και είναι η διαδικασία που είναι υπεύθυνη για την όψη που έχουν ορισμένες από τις έλικες των γαλαξιών μεδουσών κάτι που συμβαίνει και στον γαλαξία JW39. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1476544/gkro-plan-toy-hubble-se-ena-galaxia-medoysa/

Ερασιτέχνης αστρονόμος εντόπισε το Νοστράδαμο των σουπερνόβα (βίντεο) Στη φωτογραφία εικονίζεται ο γαλαξίας Μ101 και το σημείο που βρίσκεται το εντυπωσιακό σουπερνόβα. Μπορεί να προσφέρει σημαντικά στοιχεία για να προβλέπουμε αυτές τις αστρικές εκρήξεις.O Κοΐτσι Ιτακάγκι είναι διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρεία τρoφίμων στην Ιαπωνία αλλά τον ελεύθερο του χρόνο τον περνάει κοιτάζοντας τον ουράνιο θόλο. Πρόκειται για έναν από τους εμπειρότερους και πιο γνωστούς ερασιτέχνες αστρονόμους στον κόσμο. Ο Ιτακάγκι είναι «κυνηγός σουπερνόβα» αφού επικεντρώνει την προσοχή του στον εντοπισμό αυτού του βίαιου, εντυπωσιακού όσο και κρίσιμου για την εξέλιξη του Σύμπαντος κοσμικού φαινομένου.Έχει ανακαλύψει μέχρι στιγμής 170 σουπερνόβα και όταν αποφάσισε στις 19 Μαΐου να ανέβει με τον εξοπλισμό του στο όρος Γιαγκαμάτα ευελπιστούσε προφανώς ότι κάτι ενδιαφέρον θα προέκυπτε αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενε ότι θα δει το όνομα του να κάνει αρχικά τον γύρο της επιστημονικής κοινότητας και στη συνέχεια της δημοσιότητας.Ο Ιτακάγκι εντόπισε στoν γαλαξία M101 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 21 εκατ. ετών φωτός από η Γη μια λάμψη που θεώρησε ότι πιθανώς προέρχεται από κάποιο σουπερνόβα. Ενημέρωσε την Διεθνή Αστρονομική Ένωση η οποία έστειλε το σήμα στην αστρονομική κοινότητα η οποία όχι μόνο πιστοποίησε ότι επρόκειτο για ένα σούπερνοβα αλλά ότι είναι το πιο λαμπρό που έχει εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια και η παρατήρηση του από εδώ και πέρα μπορεί να αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία που θα επιτρέψουν στους ειδικούς να κάνουν ακριβείς προβλέψεις για εκρήξεις που μπορεί να συμβούν στο μέλλον. «Συνήθως όταν εντοπίζεται ένα σουπερνόβα έχουν περάσει 24 ώρες ως και μια εβδομάδα μετά την έκρηξη από τη στιγμή που το βλέπουμε εμείς για πρώτη φορά. Αυτό το σουπερνόβα βρέθηκε μέσα σε λίγες ώρες από την αρχική έκρηξη του άστρου, και μπορεί ακόμη και να είμαστε σε θέση να δούμε τι συνέβη λίγα μόλις λεπτά μετά την έκρηξη αξιολογώντας τα δεδομένα των ερασιτεχνικών τηλεσκοπίων. Έτσι είναι θα είναι δυνατό να εντοπιστούν στοιχεία για τη στιγμή που συνέβη η αστρική έκρηξη. Και αυτό είναι ασυνήθιστο» λέει ο Ντάνιελ Πέρλει, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο John Moores στο Λίβερπουλ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1476377/erasitechnis-astronomos-entopise-to-nostradamo-ton-soypernova-vinteo/

Το σύμπαν γεννήθηκε με μια «έκρηξη» κι όχι με μια «αναπήδηση» Oι κοσμολογικές θεωρίες κατατάσσονται γενικά σε τρεις κατηγορίες: (1) Τις θεωρίες σταθερής κατάστασης, που υποστηρίζουν ότι το σύμπαν παραμένει αιώνια αμετάβλητο. (2) Τις θεωρίες, όπως η Μεγάλη Έκρηξη, συμφωνα με τις οποίες το σύμπαν εμφανίστηκε ξαφνικά κάποια συγκεκριμένη στιγμή του παρελθόντος και έκτοτε εξελίσσονται. (3) Και τις κυκλικές θεωρίες που περιγράφουν επαναλαμβανόμενες περιόδους δημιουργίας, εξέλιξης και καταστροφής του σύμπαντος, επαναλήψεις με σταθερές ή μεταβαλλόμενες περιόδους.Σχεδόν όλες οι θρησκευτικές, φιλοσοφικές και επιστημονικές ερμηνείες του σύμπαντος που διατυπώθηκαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κινούνται πάνω-κάτω στους τρεις αυτούς βασικούς άξονες.Οι υποστηρικτές του αναπηδούντος σύμπαντος (bouncing universe) υποστηρίζουν ότι ο κόσμος μας δεν προέκυψε μόνος του από το τίποτα. Αντιθέτως, ένα προηγούμενο σύμπαν συρρικνώθηκε στον εαυτό του και στη συνέχεια ξανα-αναπτύχθηκε στο σύμπαν στο οποίο ζούμε. Αυτό μπορεί να συνέβη μία φορά ή, σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες, άπειρες φορές. Όμως, η ευρέως αποδεκτή θεωρία για την ιστορία του σύμπαντος λέει ότι ξεκίνησε με μια μεγάλη έκρηξη, την οποία ακολούθησε μια περίοδος ταχείας διαστολής, γνωστή ως κοσμικός πληθωρισμός. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, το φως που απέμεινε από την εποχή που το σύμπαν ήταν θερμό και νέο, η κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, θα πρέπει να φαίνεται σχεδόν η ίδια ανεξάρτητα από την κατεύθυνση που την παρατηρούμε. Αλλά τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck, το οποίο χαρτογράφησε την αρχέγονη κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία από το 2009 έως το 2013, έδειξαν απροσδόκητες διακυμάνσεις. Είναι ανούσιες στατιστικές διακυμάνσεις στη θερμοκρασία του σύμπαντος ή είναι σημάδια ότι κάτι άλλο ενδιαφέρον συμβαίνει;Μια πιθανότητα είναι ότι οι ανωμαλίες να υποδηλώνουν ότι το σύμπαν δεν προέκυψε από το τίποτα. Αντιθέτως, προέκυψε από την κατάρρευση και αναπήδηση ενός προηγούμενου σύμπαντος. Μια αναπήδηση που δημιούργησε τον χώρο και τον χρόνο που βιώνουμε σήμερα.Τα μοντέλα του σύμπαντος που αναπηδούν μπορούν να εξηγήσουν αυτά τα μοτίβα της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας και να εξηγήσουν τις επίμονες αμφιβολίες σχετικά με την καθιερωμένη περιγραφή της προέλευσης και της εξέλιξης του σύμπαντος. Συγκεκριμένα, το μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης του σύμπαντος ξεκινά με μια ιδιομορφία (singularity) – ένα σημείο που εμφανίστηκε από το τίποτα και περιείχε τον σπόρο του μετέπειτα σύμπαντος, σε μια περιοχή τόσο μικρή που ουσιαστικά δεν είχε καθόλου μέγεθος. Η ιδέα είναι ότι το σύμπαν μας προέκυψε από την ιδιομορφία, και μετά την πληθωριστική διαστολή, εξελίχθηκε στο διαστελλόμενο σύμπαν που βλέπουμε σήμερα. Αλλά οι ιδιομορφίες είναι προβληματικές δεδομένου ότι η φυσική και τα μαθηματικά δεν έχουν νόημα όταν όλα είναι συμπυκνωμένα σε ένα σημείο που είναι απείρως μικρό. Πολλοί φυσικοί τις απεχθάνονται.Ένα μοντέλο αναπηδήσεων που αποτρέπει τις ιδιομορφίες και κάνει τις ανωμαλίες της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου λιγότερο ανώμαλες είναι γνωστό ως κβαντική κοσμολογία βρόχων (loop quantum cosmology-LQC). Βασίζεται σε μια θεωρία που στοχεύει στην ενοποίηση της κβαντικής μηχανικής και της γενικής σχετικότητας, γνωστής ως κβαντική βαρύτητα βρόχων, σύμφωνα με την οποία η δύναμη της βαρύτητας μειώνεται σε πολύ μικρές αποστάσεις αντί να τείνει στο άπειρο. «Τα κοσμολογικά μοντέλα που εμπνέονται από την κβαντική βαρύτητα βρόχου μπορούν να λύσουν ορισμένα προβλήματα», λέει η κοσμολόγος Ruth Durrer από το πανεπιστήμιο της Γενεύης, «ειδικά το πρόβλημα της ιδιομορφίας». Η Ruth Durrer συμμετέχει σε μια από τις δύο νέες μελέτες σχετική με σύμπαντα που αναπηδούν, όπου αναζητούνται αστρονομικά σημάδια τέτοιων μοντέλων.Σε ένα μοντέλο LQC, ένας πρόδρομος του σύμπαντος μπορεί να συστέλλεται υπό τη δύναμη της βαρύτητας μέχρι να γίνει εξαιρετικά συμπαγής. Μέχρι που τελικά ‘αναλαμβάνει’ η κβαντομηχανική. Αντί να καταρρεύσει σε μια μοναδικότητα, το σύμπαν θα αρχίσει πάλι να διαστέλλεται και μπορεί ακόμη να περάσει από μια πληθωριστική φάση, όπως πολλοί κοσμολόγοι πιστεύουν ότι έκανε το δικό μας σύμπαν.Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, λέει ο φυσικός Ivan Agullo από το παναεπιστήμιο της Λουιζιάνα, θα έπρεπε να αφήσει κάποιο σημάδι στο σύμπαν. Ο Agullo πρότεινε ότι θα μπορούσε να εμφανίζεται ένα τέτοιο χαρακτηριστικό στα δεδομένα της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας, το επονομαζόμενο «bispectrum (διφάσμα;)» – ένα μέτρο του τρόπου με τον οποίο διαφορετικά τμήματα του σύμπαντος θα είχαν αλληλεπιδράσει στο σενάριο της αναπήδησης. Το bispectrum δεν θα ήταν εμφανές σε μια εικόνα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, αλλά θα εμφανιζόταν στις αναλύσεις των συχνοτήτων της αρχέγονης μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου«Εφόσον παρατηρηθεί ένα τέτοιο σήμα», λέει ο Agullo, «θα αποτελούσε ένδειξη για την ύπαρξη αναπήδησης αντί για έκρηξη». Η ομάδα του Agullo είχε υπολογίσει παλαιότερα πως θα φαινόταν το διφάσμα λίγο μετά την κοσμική αναπήδηση. Η Durrer και οι συνάδελφοί της προχώρησαν περαιτέρω τον υπολογισμό, αλλά όταν τον συνέκριναν με τα σημερινά δεδομένα της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck, δεν βρήκαν κανένα αξιόλογο σημάδι αποτύπωσης διφασμάτων.Αν και πολλά άλλα κοσμολογικά μοντέλα αναπήδησης εξακολουθούν να είναι βιώσιμα, η αποτυχία εύρεσης του διφάσματος σημαίνει ότι τα μοντέλα που βασίζονται στην κβαντική κοσμολογία βρόχων (LQC) για την ερμηνεία των ανωμαλιών της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μπορούν να αποκλειστούν. Στην ουσία είναι ένα θλιβερό νέο για τον Agullo, ο οποίος έλπιζε να βρει συγκεκριμένες αποδείξεις για ένα σύμπαν που αναπηδά.Αποκλείοντας στα δεδομένα του Planck σημάδια από μια κοσμική αναπήδηση που βασίζεται στην LQC, σημαίνει ότι οι ανωμαλίες της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου παραμένουν ανεξήγητες. Αλλά παραμένει ένα ακόμα μεγαλύτερο κοσμικό ερώτημα: είχε το σύμπαν κάποια αρχή; Όσον αφορά τους υποστηρικτές της Μεγάλης Έκρηξης, είχε. Αλλά μια τέτοια παραδοχή μας αφήνει στα χέρια την καυτή πατάτα της ανεξιχνίαστης ιδιομορφίας (singularity) από την οποία ξεκίνησαν τα πάντα.Εναλλακτικά, σύμφωνα με τις θεωρίες των λεγόμενων κυκλικών κοσμολογιών, το σύμπαν είναι αθάνατο και περνά από ατελείωτες αναπηδήσεις. Αν και ένα σύμπαν που αναπηδά μπορεί να βιώσει έναν ή περισσότερους κύκλους, ένα πραγματικά κυκλικό σύμπαν δεν έχει αρχή και τέλος. Αποτελείται από μια σειρά αναπηδήσεων που επαναλαμβάνονται για άπειρο αριθμό κύκλων και θα συνεχίσουν επ’ άπειρον. Κι επειδή ένα τέτοιο σύμπαν δεν έχει αρχή, δεν υπάρχει μεγάλη έκρηξη και καμία ιδιομορφία.Η μελέτη που πραγματοποίησαν οι Durrer και Delgado δεν αποκλείει τις αθάνατες κυκλικές κοσμολογίες. Πολλές θεωρίες περιγράφουν ένα τέτοιο σύμπαν που αναπηδά με τρόπους που θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο να διακριθεί από το μοντέλο «μεγάλη έκρηξη συν πληθωρισμό» εξετάζοντας τα δεδομένα του τηλεσκοπίου Planck.Αλλά ένα κρίσιμο ελάττωμα παραμονεύει στην ιδέα ενός αιώνια κυκλικού σύμπαντος, σύμφωνα με τον φυσικό William Kinney από το πανεπιστήμιο στο Buffalo, ο οποίος συμμετέχει στη δεύτερη πρόσφατη μελέτη. Αυτό το ελάττωμα είναι η εντροπία, η οποία συσσωρεύεται καθώς ένα σύμπαν αναπηδά. Αν και συχνά θεωρείται ως το μέτρο της αταξίας ενός συστήματος, η εντροπία σχετίζεται με την ποσότητα ωφέλιμης ενέργειας του συστήματος: όσο μεγαλύτερη είναι η εντροπία, τόσο λιγότερη ενέργεια είναι διαθέσιμη. Αν το σύμπαν αυξάνει σε εντροπία και αταξία με κάθε αναπήδηση, η ποσότητα της ωφέλιμης ενέργειας που είναι διαθέσιμη μειώνεται κάθε φορά. Σε αυτή την περίπτωση, το σύμπαν θα είχε μεγαλύτερες ποσότητες ωφέλιμης ενέργειας σε προηγούμενες εποχές. Αν πάμε αρκετά πίσω στο ‘παρελθόν’, θα φτάσουμε σε μια μεγάλη έκρηξη-ξεκίνημα, με μια απείρως μικρή ποσότητα εντροπίας, και στη συνέχεια ένα σύμπαν που διαδοχικά υφίσταται κυκλικές αναπηδήσεις. (Αν αναρωτιέστε πώς αυτό το σενάριο δεν παραβιάζει το νόμο της διατήρησης της ενέργειας, μιλάμε για την διαθέσιμη ενέργεια. Αν και η συνολική ποσότητα ενέργειας στον κόσμο παραμένει σταθερή, η ποσότητα που μπορεί να παράξει ωφέλιμο έργο μειώνεται καθώς αυξάνεται η εντροπία.)Τα νέα κυκλικά μοντέλα ξεπερνούν το πρόβλημα, λέει ο Kinney, απαιτώντας το σύμπαν να διαστέλλεται περισσότερο σε κάθε κύκλο. Η διαστολή επιτρέπει στο σύμπαν να εξομαλυνθεί, μειώνοντας την εντροπία πριν καταρρεύσει ξανά. Αν και αυτή η εξήγηση λύνει το πρόβλημα της εντροπίας, οι William Kinney και Nina Stein υπολόγισαν στην πρόσφατη δημοσίευσή τους ότι η ίδια η λύση εξασφαλίζει ότι το σύμπαν δεν είναι αθάνατο. «Αισθάνομαι ότι έχουμε αποδείξει κάτι θεμελιώδες για το σύμπαν, κι αυτο είναι ότι το σύμπαν είχε μια αρχή», δήλωσε ο Kinney. Αυτό σημαίνει ότι συνέβη μια μεγάλη έκρηξη σε κάποιο σημείο, ακόμα κι αν αυτό το γεγονός συνέβη πριν από πολλά σύμπαντα που αναπηδούν, κάτι που με τη σειρά του υποδηλώνει ότι χρειάζεται εξαρχής μια ιδιομορφία για να ξεκινήσουν όλα αυτά.Η εργασία του Kinney είναι η τελευταία στη συζήτηση για τα κυκλικά σύμπαντα, αλλά οι υποστηρικτές ενός σύμπαντος χωρίς αρχή ή τέλος δεν έχουν απαντήσει ακόμη με κάποια επιστημονική δημοσίευση. Δύο κορυφαίοι υποστηρικτές του κυκλικού σύμπαντος, οι αστροφυσικοί Paul Steinhardt του πανεπιστημίου Πρίνστον και Anna Ijjas του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, αρνήθηκαν να σχολιάσουν αυτό το άρθρο. Ωστόσο, μπορεί σύντομα να ακούσουμε κάποια πιθανή λύση που να αντιπαρατίθεται στην ανάλυση του Kinney.Ο κοσμολόγος Nelson Pinto-Neto του Κέντρου Φυσικών Ερευνών της Βραζιλίας, ο οποίος έχει μελετήσει την αναπήδηση και άλλα κυκλικά μοντέλα, συμφωνεί ότι τα δεδομένα του Planck πιθανότατα αποκλείουν μια αναπήδηση σύμφωνα με την κβαντική κοσμολογία βρόχων, αλλά είναι πιο αισιόδοξος στο ζήτημα ενός κυκλικού σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Nelson: «Η ύπαρξη είναι γεγονός. Είμαστε όλοι εδώ και τώρα. Η ανυπαρξία είναι μια αφαίρεση του ανθρώπινου μυαλού. Αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω ότι ένα [κυκλικό σύμπαν], που πάντα υπήρχε, είναι πιο απλό από αυτό που έχει δημιουργηθεί ξαφνικά. Ωστόσο, ως επιστήμονας, πρέπει να είμαι ανοιχτός και στα δύο ενδεχόμενα». διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του James Riordon στο περιοδικό Scientific American με τίτλο: ‘The Universe Began with a Bang, Not a Bounce, New Studies Find‘ https://physicsgg.me/2023/05/28/το-σύμπαν-γεννήθηκε-με-μια-έκρηξη-κι-ό/

Η αναζήτηση των μυστικών του σύμπαντος συνεχίζεται. … με τη συμμετοχή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ξεκίνησε η 4η περίοδος παρατήρησης (O4) της διεθνούς συνεργασίας ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων LIGO-Virgo-KAGRA! Η περίοδος αυτή θα διαρκέσει 20 μήνες, στην διάρκεια των οποίων αναμένουμε να ανακαλύψουμε εκατοντάδες νέες πηγές βαρυτικών κυμάτων! Στη διάρκεια της δοκιμαστικής λειτουργίας, ήδη προέκυψαν 6 νέες υποψήφιες πηγές, μέσα σε λίγες ημέρες.Οι ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων καταγράφουν τις ανεπαίσθητες διαταραχές του χωροχρόνου που προκαλούνται από συγκρούσεις μαύρων τρυπών, αστέρων νετρονίων και άλλων αστροφυσικών φαινομένων. Τα βαρυτικά κύματα προβλέφθηκαν από τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν και ταξιδεύουν μέσα στο Σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός, μεταφέροντας πληροφορίες για τις πιο εκρηκτικά, εντυπωσιακά ή και παντελώς αόρατα γεγονότα που συμβαίνουν στο Σύμπαν. Η πρώτη τους ανίχνευση έγινε το 2015 και έκτοτε έχουν εντοπιστεί 90 πηγές.Στην περίοδο O4, θα παρακολουθήσουμε, θα αναλύσουμε και θα ανακαλύψουμε περισσότερα για τα βαρυτικά κύματα και τι μπορούν να μας πουν για τη φύση του Σύμπαντος. Με κάθε νέα παρατήρηση, αναμένουμε να μάθουμε περισσότερα για τη συμπεριφορά της ύλης υπό ακραίες συνθήκες, τη φύση της βαρυτικής δύναμης, τη δομή και την εξέλιξη των αστέρων και των γαλαξιών, καθώς και για την εξέλιξη του Σύμπαντος.Η επιστήμη είναι μια ατελείωτη περιπέτεια και αυτό είναι ένα από τα επόμενα βήματά μας στην ανακάλυψη του άγνωστου. Μείνετε μαζί μας σε αυτή την εξερευνητική αποστολή, καθώς διαπερνάμε τα σύνορα της γνώσης και ανοίγουμε νέους ορίζοντες. Η Ομάδα Βαρυτικών Κυμάτων του ΑΠΘ θα σας κρατά ενήμερους για κάθε σημαντική ανακάλυψη.Η Ομάδα Βαρυτικών Κυμάτων του ΑΠΘ που συμμετέχει στη διεθνή συνεργασία LIGO-Virgo-KAGRA συστάθηκε το 2020 ως μια διεπιστημονική συνεργασία της ομάδας βαρυτικών κυμάτων του καθηγητή κ. Νικολάου Στεργιούλα από το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ και της ομάδας μηχανικής μάθησης του καθηγητή κ. Αναστάσιου Τέφα από το Τμήμα Πληροφορικής. Σήμερα περιλαμβάνει 12 μέλη (καθηγητές, ερευνητές και υποψήφιοι/ες διδάκτορες), καθώς και προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητών, ενώ έχει ήδη συμμετάσχει σε 20 δημοσιεύσεις της διεθνούς συνεργασίας LIGO-Virgo-KAGRA. Ιστοσελίδα της ομάδας βαρυτικών κυμάτων του ΑΠΘ: https://niksterg.github.io/gw-group/ . Οι δημόσιες ανακοινώσεις νέων υποψήφιων πηγών βαρυτικών κυμάτων βρίσκονται στην ιστοσελίδα https://gracedb.ligo.org/superevents/public/ https://physicsgg.me/2023/05/26/η-αναζήτηση-των-μυστικών-του-σύμπαντο/

«Αόρατα» τα άστρα σε 20 χρόνια λόγω φωτορύπανσης. Ο Γαλαξίας στον νυχτερινό ουρανό πάνω από τις Φιλιππίνες. Σε 20 χρόνια τα άστρα θα είναι αόρατα εξαιτίας της φωτορύπανσης. Ο νυχτερινός ουρανός είναι μέρος του περιβάλλοντός μας και θα ήταν τεράστια απώλεια αν η επόμενη γενιά δεν τον έβλεπε ποτέ – όπως ακριβώς θα ήταν αν δεν έβλεπαν ποτέ μια φωλιά πουλιού H αυξημένη χρήση διόδων φωτοεκπομπής (Light Emitting Diodes – LED) και άλλων μορφών φωτός επιβαρύνουν δραματικά τον νυχτερινό ουρανό, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Η αδιάκριτη χρήση τεχνητού εξωτερικού φωτός, η φωταγώγηση των δρόμων, οι διαφημιστικές επιγραφές και τα φωταγωγημένα κτήρια εμποδίζουν πλέον αισθητά τη θέα μας προς τα άστρα. Το 2016, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν πως ο Γαλαξίας δεν ήταν πια ορατός στο ένα τρίτο της ανθρωπότητας. Έκτοτε, η φωτορύπανση έχει επιδεινωθεί αισθητά. Σε τέτοιο σημείο ώστε με τον τρέχοντα ρυθμό, οι περισσότεροι αστερισμοί θα είναι αθέατοι σε είκοσι χρόνια από σήμερα – απώλεια, πολιτιστικά και επιστημονικά, έντονη, εκτιμούν οι επιστήμονες. «Ο νυχτερινός ουρανός είναι μέρος του περιβάλλοντός μας και θα ήταν τεράστια απώλεια αν η επόμενη γενιά δεν τον έβλεπε ποτέ – όπως ακριβώς θα ήταν αν δεν έβλεπαν ποτέ μια φωλιά πουλιού» σημειώνει ο Μάρτιν Ρις, βασιλικός Αστρονόμος της Μεγάλης Βρετανίας. «Δεν χρειάζεται να είσαι αστρονόμος για να ενδιαφέρεσαι γι’αυτό. Δεν είμαι ορνιθολόγος, αλλά αν δεν υπήρχαν πουλιά στον κήπο μου, θα αισθανόμουν φτωχός». Ο Ρις είναι ιδρυτής μιας διακομματικής ομάδας για «σκοτεινούς ουρανούς» στη Βρετανία, που προσφάτως εκπόνησε έκθεση με την οποία ζητά σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της μάστιγας της φωτορύπανσης.Μεταξύ των προτεινόμενων μέτρων, περιλαμβάνονται ο διορισμός υπουργού για σκοτεινούς ουρανούς, η δημιουργία επιτροπής και ο ορισμός αυστηρών προτύπων για την πυκνότητα και τη διεύθυνση του φωτισμού. Ερευνα από τον φυσικό Κρίστοφερ Κίμπα του Γερμανικού Κέντρου για Γεωεπιστήμες αποκαλύπτει πως η φωτορύπανση φωτίζει τον νυχτερινό ουρανό κατά 10% ετησίως, αύξηση που απειλεί να εξαφανίσει τη θέα όλων, πλην των λαμπρότερων, των αστέρων σε διάστημα μιας γενιάς. Με λίγα λόγια, ένα νεογέννητο παιδί, παρότι σήμερα είναι σε θέση να βλέπει 250 αστέρια στον νυχτερινό ουρανό, στα 18 του θα βλέπει μόλις 100. Παρότι κανόνες ελέγχου του ενοχλητικού φωτισμού, με νομική ισχύ και κυρώσεις στις μη συμμορφούμενες περιπτώσεις, θα μπορούσαν να κάνουν σημαντική διαφορά για το φαινόμενο, το πρόβλημα είναι πως η φωτορύπανση δεν εκλαμβάνεται από τους ανθρώπους ως απειλή. «Οι αρνητικές συνέπειες της φωτορύπανσης είναι τόσο άγνωστες στον πληθυσμό όσο εκείνες του καπνίσματος τη δεκαετία του ’80» επιβεβαιώνει ο καθηγητής Όσκαρ Κόρτσο, του Πολυτεχνείου Μαδρίτης. https://physicsgg.me/2023/05/29/αόρατα-τα-άστρα-σε-20-χρόνια-λόγω-φωτο/

Γιατί το άστρο Μπετελγκέζ συμπεριφέρεται τόσο παράξενα. Μετά τo «μεγάλo σκοτείνιασμα», ο πιο κοντινός ερυθρός γίγαντας στη Γη πάλλεται δύο φορές πιο γρήγορα απ’ ότι συνήθως και λάμπει 150% περισσότερο ως προς την συνηθισμένη λαμπρότητά του Το Μπετελγκέζ είναι ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα άστρα του ουρανού, με διάμετρο τόσο μεγάλη που αν βρισκόταν στο κέντρο του Ηλιακού Συστήματος, η επιφάνειά του θα έφτανε μέχρι την τροχιά του Δία.Η… αλλόκοτη συμπεριφορά ενός από τα φωτεινότερα άστρα στον ουρανό – που σύμφωνα με τους επιστήμονες παρουσιάζει ασυνήθιστη διακύμανση φωτεινότητας μετατρεπόμενο από λαμπερό σε αχνό δύο φορές πιο γρήγορα απ’ό,τι συνήθως – προσφέρει στην επιστήμη μια άνευ προηγουμένου εικόνα για το πώς «πεθαίνουν» τα αστέρια.Το Μπελτεγκέζ, ένας παλλόμενος ερυθρός υπεργίγαντας που λόγω μεγέθους διακρίνεται και με γυμνό μάτι, είναι ένα άστρο που απέχει περίπου 640 έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Ωρίωνα. Αυτό σημαίνει πως το φως χρειάζεται 641 χρόνια για να φτάσει τη Γη – οπότε αν τύχει να δει κανείς το άστρο τη νύχτα, το βλέπει όπως ήταν σχεδόν 6,5 αιώνες πριν.Με ηλικία περίπου 10 εκατομμυρίων χρόνων, είναι πολύ νεότερο από τον Ήλιο μας (ηλικίας 5 δισεκατομμυρίων ετών), όμως παρά το… νεαρόν της ηλικίας του, διαθέτει πολύ μεγαλύτερη μάζα και άρα μικρότερη ζωή από τον Ήλιο, με τους επιστήμονες να θεωρούν πως μέσα στις επόμενες χιλιετίες θα εκραγεί ως υπερκαινοφανής αστέρας.Αυτό που χαρακτηρίζει τον ερυθρό γίγαντα είναι οι διακυμάνσεις φωτεινότητας σε κύκλους 400 ημερών. Ωστόσο, μεταξύ των τελών του 2019 και των αρχών του 2020, το άστρο υπέστη αυτό που οι αστροφυσικοί ονόμασαν «μεγάλο σκοτείνιασμα» καθώς ένα σύννεφο σκόνης μείωσε τη φωτεινότητα του ερυθρού γίγαντα. Το Μπετελγκέζ είναι ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα άστρα του ουρανού, με διάμετρο τόσο μεγάλη που αν βρισκόταν στο κέντρο του Ηλιακού Συστήματος, η επιφάνειά του θα έφτανε μέχρι την τροχιά του Δία, «καταπίνοντας» όλους τους εσωτερικούς πλανήτες Πλέον, σύμφωνα με τον αστροφυσικό Αντρέα Ντουπρέ από το Κέντρο Αστροφυσικής Σμιθσόνιαν του Χάρβαρντ, είναι κατά 150% πιο λαμπρό από την κανονική του φωτεινότητα και η περίοδος διακύμανσης της λαμπρότητας έχει μειωθεί στις 200 ημέρες – με αποτέλεσμα η συχνότητα του φαινομένου να έχει διπλασιαστεί.Η αλλαγή αυτή το καθιστά το έβδομο πιο λαμπρό αστέρι στο νυχτερινό ουράνιο θόλο – παρότι μέχρι πρότινος βρισκόταν στη δέκατη θέση. Η ζωή κι ο θάνατος ενός αστέρα Το Μπελτεγκέζ αναμένεται να εκραγεί κάποια στιγμή τα επόμενα 10.000 έως 100.000 χρόνια. «Ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα με το Μπελτεγκέζ είναι πως παρακολουθούμε τα τελικά στάδια εξέλιξης των μεγάλων αστέρων να εκτυλίσσονται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για εμάς, κάτι που ποτέ δεν ήμασταν σε θέση να μελετήσουμε σε τόσο βάθος στο παρελθόν» σημειώνει η δρ. Σάρα Γουέμπ, αστροφυσικός στο πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Swinburne της Αυστραλίας. Παρατηρώντας τη συμπεριφορά του, οι επιστήμονες αντλούν πολύτιμες πληροφορίες για τους «ερυθρούς γίγαντες» πριν την έκρηξή τους σε σουπερνόβα. Όταν εκρήγνυνται, είναι τέτοια η ένταση, ώστε η έκρηξη είναι ορατή στη Γη ακόμη και την ημέρα. Όπως εξηγεί η επιστήμη, στο τέλος της ζωής τους τα αστέρια μετατρέπονται σε ερυθρούς γίναντες κι αρχίζουν να απελευθερώνουν ενέργεια, με αποτέλεσμα να διογκώνονται, να γίνονται ασταθή και να πάλλονται σε περιόδους εκατοντάδων ή ακόμη και χιλιάδων ημερών – το οποίο οι ειδικοί και οι ρομαντικοί στη Γη βλέπουν σαν «τρεμούλιασμα» των άστρων. Υπάρχουν καταγραφές από την Αρχαία Αίγυπτο φαινομένου που φαίνεται να είναι άστρο που εκρήγνυται σε σουπερνόβα, με τις περιγραφές να κάνουν λόγο για την εμφάνιση «δεύτερου ήλιου», σημειώνει η Γουέμπ. Η μεγάλη απώλεια της φωτεινότητά του Μπελτεγκέζ προκλήθηκε από την απόρριψη τεράστιας μάζας αερίου και σκόνης, ή αυτού που οι επιστήμονες αποκαλούν «μαζική εκτίναξη μάζας από ένα αφύσικα θερμό συναγωγικό νέφος». Η μάζα αυτή ήταν πολλαπλάσια εκείνης της σελήνης, εξηγεί η Γουέμπ. «Αν ξαφνικά χάναμε το ένα από τα χέρια μας, αυτό θα άλλαζε τον τρόπο που ο δυνάμεις κινούνται στο σώμα μας. Κάτι ανάλογο συνέβη με το άτυχο το Μπελτεγκέζ. Απέρριψε όλη αυτή τη μάζα και τώρα ο πυρήνας του και η σταθερότητά του προσπαθούν να επανέλθουν» σημειώνει η ίδια. Στη μελέτη όπου συνεργάστηκαν ο Ντουπρέ και άλλοι επιστήμονες του Χάρβαρντ και του Μπέρκλεϊ https://arxiv.org/pdf/2305.09732.pdf της Καλιφόρνια, συμπεραίνει πως θα περάσουν πέντε με δέκα χρόνια προτού το Μπελτεγκέζ επανέλθει στην κανονικότητα του κύκλου 400 ημερών. «Μετά την απώλεια φωτεινότητας, οι καμπύλες φωτός και ταχύτητας ακτινών του αστέρα είναι αισθητά διαφορετικές από το παρελθόν» σημειώνουν οι συγγραφείς. «Είναι κάτι πρωτόγνωρο. Δεν το έχουμε δει ξανά πριν», προσθέτει η Γουέμπ. Ήταν οι αβορίγινες της Αυστραλίας αυτοί που πρώτοι ανακάλυψαν τους κύκλους αυξομείωσης φωτεινότητας του Μπελτεγκέζ πριν τους δυτικούς αστρονόμους, οι οποίοι μέχρι το 1596 πίστευαν πως τα άστρα είναι «αμετάβλητα και αναλλοίωτα». https://physicsgg.me/2023/05/27/γιατί-το-άστρο-μπετελγκέζ-συμπεριφέρ/

Παρατηρήθηκε μιά σπάνια διάσπαση του μποζονίου Higgs … στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN Οι πειραματικές ομάδες ATLAS και CMS στο CERN, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ανιχνεύσουν τα πρώτα στοιχεία μιας σπάνιας διάσπασης του μποζονίου Higgs προς ένα μποζόνιο Ζ και ένα φωτόνιο Υποψήφια γεγονότα της σπάνιας διάσπασης H → Zγ (όπου ένα μποζόνιο Higgs διασπάται σε μποζόνιο Ζ και ένα φωτόνιο (στη συνέχεια το μποζόνιο Ζ διασπάται προς ένα ζεύγος μιονίων), από το πείραμα ATLAS (αριστερά) και το πείραμα CMS (δεξιά). Η ανακάλυψη του μποζονίου Higgs στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) το 2012 ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για την σωματιδιακή φυσική. Έκτοτε τα πειράματα ATLAS και CMS ερευνούν συστηματικά τις ιδιότητες αυτού του μοναδικού σωματιδίου και αναζητούν τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους παράγεται και διασπάται προς άλλα σωματίδια.Στο συνέδριο Large Hadron Collider Physics (LHCP) https://lhcp2023.ac.rs/ αυτή την εβδομάδα, οι ερευνητές των ομάδων ATLAS και CMS ανέφεραν την συνεργασία τους σχετικά με την ανίχνευση της σπάνιας διάσπασης του μποζονίου Higgs προς ένα μποζόνιο Ζ, τον ηλεκτρικά ουδέτερο φορέα της ασθενούς πυρηνικής δύναμης και ένα φωτόνιο, που είναι επίσης μποζόνιο-φορέας της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης. Η εν λόγω διάσπαση του μποζονίου Higgs θα μπορούσε να μας δώσει έμμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη σωματιδίων πέρα από αυτά που προβλέπονται από την καθιερωμένη φυσική των σωματιδίων (Καθιερωμένο Πρότυπο).Η διάσπαση του μποζονίου Higgs προς ένα μποζόνιο Ζ και ένα φωτόνιο είναι παρόμοια την διάσπασή του προς δύο φωτόνια. Σε αυτές τις διαδικασίες, το μποζόνιο Higgs δεν διασπάται απευθείας σε αυτά τα ζεύγη σωματιδίων. Οι διασπάσεις πραγματοποιούνται διαμέσου ενός ενδιάμεσου «βρόχου» από «εικονικά» σωματίδια που εμφανίζονται και εξαφανίζονται στιγμιαία και δεν μπορούν να ανιχνευθούν άμεσα. Αυτά τα εικονικά σωματίδια θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν νέα άγνωστα σωματίδια που αλληλεπιδρούν με το μποζόνιο Higgs.Το Καθιερωμένο Πρότυπο προβλέπει ότι αν το μποζόνιο Higgs έχει μάζα περίπου 125 GeV (δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ), περίπου το 0,15% των μποζονίων Higgs θα διασπαστούν προς μποζόνιο Ζ και φωτόνιο. Αλλά ορισμένες θεωρίες που «προεκτείνουν» το Καθιερωμένο Πρότυπο προβλέπουν διαφορετικό ρυθμό διάσπασης. Επομένως, η μέτρηση του ρυθμού διάσπασης παρέχει πολύτιμες γνώσεις τόσο για τη φυσική πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο όσο και για τη φύση του μποζονίου Higgs.Παλαιότερα χρησιμοποιώντας δεδομένα από συγκρούσεις πρωτονίων-πρωτονίων στον LHC, τα πειράματα ATLAS και το CMS διεξήγαγαν ανεξάρτητα εκτεταμένες έρευνες για την διάσπαση του μποζονίου Higgs σε ένα μποζόνιο Ζ και ένα φωτόνιο. Και τα δύο πειράματα χρησιμοποίησαν παρόμοιες στρατηγικές, εντοπίζοντας το μποζόνιο Ζ μέσω των διασπάσεων του σε ζεύγη ηλεκτρονίων ή μιονίων. Αυτές οι διασπάσεις του μποζονίου Ζ συμβαίνουν στο 6,6% περίπου των περιπτώσεων.Στη νέα μελέτη, ATLAS και CMS ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μεγιστοποιήσουν το αποτέλεσμα της αναζήτησής τους. Συνδυάζοντας τα πειραματικά δεδομένα που συλλέχθηκαν και από τα δύο πειράματα στο χρονικό διάστημα από το 2015 έως το 2018, αύξησαν σημαντικά τη στατιστική ακρίβεια και την εμβέλεια των αναζητήσεών τους.Αυτή η συλλογική προσπάθεια έδωσε τα πρώτα δεδομένα της διάσπασης του μποζονίου Higgs προς ένα μποζόνιο Ζ και ένα φωτόνιο. Η παρατήρηση έχει στατιστική ακρίβεια 3,4 σίγμα, κάτω από το όριο των 5 σίγμα που παραδοσιακά απαιτείται για να γίνει αποδεκτή μια πειραματική ανακάλυψη. Ακρίβεια 5 σίγμα σημαίνει ότι υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα, 1 στα 3,5 εκατομμύρια, η ανακάλυψη να είναι μια στατιστική διακύμανση των μετρήσεων. Ο μετρούμενος ρυθμός σήματος είναι μεγαλύτερος από την πρόβλεψη του τυπικού μοντέλου, με στατιστική ακρίβεια 1,9 σίγμα. Το μικρό «καρούμπαλο» στα 125 GeV αποδεικνύει την διάσπαση του σωματιδίου Ηiggs H → Zγ Σύμφωνα με την ερευνήτρια του ATLAS, Pamela Ferrari: «Κάθε σωματίδιο έχει μια ειδική σχέση με το μποζόνιο Higgs, καθιστώντας την αναζήτηση για σπάνιες διασπάσεις Higgs υψηλή προτεραιότητα. Μέσα από έναν σχολαστικό συνδυασμό των επιμέρους αποτελεσμάτων του ATLAS και του CMS, κάναμε ένα βήμα προς τα εμπρός για την αποκάλυψη ενός ακόμη γρίφου του μποζονίου Higgs».Από την πλευρά του πειράματος CMS, η ερευνήτρια Florencia Canelli δήλωσε: «Η ύπαρξη νέων σωματιδίων θα μπορούσε να έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις στους σπάνιους τρόπους διάσπασης του Higgs. Αυτή η μελέτη είναι ένας ισχυρός έλεγχος του Καθιερωμένου Προτύπου. Μελετώντας τα νέα δεομένα του LHC, θα είμαστε σε θέση να βελτιώσουμε την ακρίβεια αυτού του ελέγχου και να ανιχνεύσουμε όλο και πιο σπάνιες διασπάσεις του Higgs». διαβάστε περισσότερα: 1. LHC experiments see first evidence of a rare Higgs boson decay 2. LHC EXPERIMENTS SEE FIRST EVIDENCE FOR RARE HIGGS BOSON DECAY INTO TWO DIFFERENT BOSONS 3. LHC experiments see first evidence for rare Higgs boson decay into two different bosons https://physicsgg.me/2023/05/26/παρατηρήθηκε-μιά-σπάνια-διάσπαση-του/

Επιστροφή στις πτήσεις μετά από δύο χρόνια για την Virgin Galactic (βίντεο) Πετυχημένη δοκιμαστική πτήση στα όρια του Διαστήματος με έξι επιβάτες.Ο Βρετανός μεγιστάνας Ρίτσαρντ Μπράνσον που έχει λάβει και τον τίτλο του σερ είναι από τους πρωτοπόρους στον τομέα του διαστημικού τουρισμού ιδρύοντας την Virgin Galactic, τον διαστημικό βραχίονα του κολοσσού των αερομεταφορών Virgin. Η Virgin Galactic ιδρύθηκε το 2004 με στόχο να προσφέρει μικρής χρονικής διάρκειας ταξίδια στα όρια Γης και Διαστήματος με τους επιβάτες αυτών των πτήσεων να απολαμβάνουν τη θέα του πλανήτη από ύψος 80 χλμ. από την επιφάνεια του.Όμως για διαφόρους λόγους η Virgin Galactic δεν έχει καταφέρει ακόμη να ολοκληρώσει την κατασκευή των σκαφών που θα μεταφέρουν τους επιβάτες σε αυτές τις βόλτες γύρω από τον πλανήτη μας. Μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια οι δοκιμές του διαστημοπλάνου Unity της εταιρείας είχαν διακοπεί. Όμως ανακοινώθηκε ότι το Unity πραγματοποίησε την Πέμπτη 25 Μαΐου μια πετυχημένη δοκιμαστική πτήση πετώντας στον ουρανό του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ. Στο σκάφος βρίσκονταν δύο πιλότοι και έξι επιβάτες και σύμφωνα με την εταιρεία όλα πήγαν σύμφωνα με τον προγραμματισμό και δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα. Το σκάφος πέταξε με υπερηχητική ταχύτητα σε ύψος 87 χλμ. σπάζοντας τρεις φορές το φράγμα του ήχου. Η εταιρεία ευελπιστεί ότι από εδώ και πέρα δεν θα αντιμετωπίσει άλλα προβλήματα και ο στόχος της να ξεκινήσει επίσημα τις πτήσεις το 2026 θα επιτευχθεί. Όπως έχει γίνει γνωστό η Virgin Galactic έχει πουλήσει περίπου 800 εισιτήρια για μια από τις πτήσεις της και αν και δεν έχουν ανακοινωθεί τα ονόματα των ατόμων που έχουν κάνει κράτηση φημολογείται ότι ανάμεσα τους βρίσκονται διάσημοι καλλιτέχνες και άνθρωποι της σόουμπιζ. Για να κλείσει κάποιος θέση στο Unity πρέπει να καταβάλει 450 χιλιάδες δολάρια δίνοντας προκαταβολή 150 χιλιάδες δολάρια από τα οποία θα πάρει πίσω τα 125 χιλιάδες σε περίπτωση που ακυρώσει τελικά την συμμετοχή του. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1475934/epistrofi-stis-ptiseis-meta-apo-dyo-chronia-gia-tin-virgin-galactic-vinteo/

Ανακαλύφθηκαν δύο κοντινοί εξωπλανήτες που ανήκουν στην κατηγορία της Υπερ-Γης. Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέου πλανητικού συστήματος που υπάρχουν δύο Υπερ- Γαίες (πηγή φωτό Lionel J. Garcia / University of Liège) Βρίσκονται σε απόσταση 156 ετών φωτός από τον πλανήτη μας.Ένας από τους πλέον κοινούς τύπους πλανητών στο Σύμπαν είναι πλανήτες με μάζα 2-10 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Σχεδόν όλα τα πλανητικά συστήματα που έχουν εντοπιστεί διαθέτουν τουλάχιστον ένα τέτοιο πλανήτη ο οποίος έχει λάβει από την επιστημονική κοινότητα την ονομασία «Υπερ-Γη» ή «Υπερ-Γαία».Με δημοσίευση https://www.aanda.org/articles/aa/full_html/2023/04/aa45440-22/aa45440-22.html της στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο παρουσιάζει την ανακάλυψη δύο ακόμη εξωπλανητών. Οι δύο πλανήτες κινούνται γύρω από το άστρο TOI-2096, έναν ερυθρό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση 156,5 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Δράκου.Ο κοντινότερος στο άστρο πλανήτης έλαβε την κωδική ονομασία TOI-2096b υπολογίζεται είναι μόλις 1,2 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και τα στοιχεία που υπάρχουν για αυτόν δείχνουν ότι είναι πιθανότατα βραχώδης. Ο δεύτερος πλανήτης, ο TOI-2096c, είναι περίπου 1,9 φορές μεγαλύτερος από τον πλανήτη μας και έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Ποσειδώνα. Οι πλανήτες έχουν κοντινή απόσταση και τροχιακή κίνηση που τους φέρνει τόσο κοντά τόσο μεταξύ τους όσο και με το μητρικό τους άστρο ώστε να δημιουργούνται βαρυτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους τις οποίες μελέτησαν οι ερευνητές.«Αυτοί οι πλανήτες είναι ζωτικής σημασίας δεδομένων των μεγεθών τους. Ο σχηματισμός των Υπερ-Γαιών και των μίνι-Ποσειδώνων παραμένει ένα μυστήριο σήμερα. Υπάρχουν πολλά μοντέλα σχηματισμού που προσπαθούν να το εξηγήσουν, αλλά κανένα δεν ταιριάζει απόλυτα στις παρατηρήσεις. Το TOI-2096 είναι το μόνο σύστημα που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα που έχει μια υπερ-Γη και έναν μίνι-Ποσειδώνα ακριβώς στα μεγέθη όπου τα μοντέλα έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, το TOI-2096 μπορεί να είναι το σύστημα που ψάχναμε για να κατανοήσουμε πώς έχουν σχηματιστεί αυτά τα πλανητικά συστήματα. Βρήκαμε επίσης ότι στην κατηγορία τους, οι πλανήτες TOI-2096 είναι ιδανικοί για ατμοσφαιρικές μελέτες» αναφέρει η ερευνητική ομάδα που χρησιμοποίησε διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια στην έρευνα της.Να σημειωθεί ότι έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες στο γαλαξία μας και έχει υποδειχθεί η παρουσία άλλων πέντε χιλιάδων και απομένει η επιβεβαίωση της ύπαρξη τους με νέες παρατηρήσεις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1475927/anakalyfthikan-dyo-kontinoi-exoplanites-poy-anikoyn-stin-katigoria-tis-yper-gis/

Ανακαλύφθηκε άστρο από σκοτεινή ύλη; Ενώ ένα άστρο σκοτεινής ύλης θα μπορούσε θεωρητικά να υπάρχει, προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή του Η υψηλής ακρίβειας αστρομετρική αποστολή GAIA του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ανέφερε πρόσφατα την αξιοσημείωτη ανακάλυψη ενός άστρου σαν τον ήλιο μας, που φαίνεται να περιφέρεται γύρω από ένα αόρατο αντικείμενο, ακολουθώντας ελλειπτική τροχιά με κύριο ημιάξονα 1,4 AU (αστρονομικές μονάδες) και περίοδο 187,8 ημέρες.Ενώ η εύλογη εξήγηση για το κεντρικό σκοτεινό αντικείμενο είναι ότι πρόκειται για μια μαύρη τρύπα, ο εξελικτικός μηχανισμός που οδηγεί στον σχηματισμό ενός τέτοιου συστήματος δύο σωμάτων είναι εξαιρετικά δύσκολος. Οι φυσικοί Alexandre M. Pombo και Ιπποκράτης Δ. Σάλτας, διερευνούν το σενάριο της κεντρικής μαύρης τρύπας και δείχνουν ότι η παρατηρούμενη τροχιακή δυναμική θα μπορούσε να εξηγηθεί επίσης, αν το κεντρικό σκοτεινό αντικείμενο είναι μια σταθερή συσσώρευση σωματιδίων σκοτεινής ύλης – υποθετικά μποζόνια με σπιν 0 ή 1 – γνωστό ως άστρο μποζονίων.Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη μορφή ύλης που υπερβαίνει σημαντικά σε μάζα το ορατό τμήμα του σύμπαντος. Σύμφωνα με τα πρόσφατα αποτελέσματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Planck μόλις το 4,9% της συνολικής μάζας του σύμπαντος μπορεί να γίνει άμεσα ορατό. Περίπου το 26,8% υπολογίζεται ότι αποτελείται από σκοτεινή ύλη (και το υπόλοιπο 68,3% αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια). Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι η σκοτεινή ύλη. Τα περισσότερα θεωρητικά μοντέλα υποθέτουν ότι η σκοτεινή ύλη κατανέμεται ομοιόμορφα σε κάθε γαλαξία, αλλά υπάρχουν και μοντέλα που επιτρέπουν στη σκοτεινή ύλη να συσσωρεύεται σχηματίζοντας συμπαγή αντικείμενα. Ένα από αυτά τα μοντέλα υποθέτει ότι τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης είναι ένας νέος τύπος μποζονίων.Τα μποζόνια είναι τα σωματίδια – φορείς των δυνάμεων της φύσης. Για παράδειγμα, ένα φωτόνιο είναι το μποζόνιο- φορέας της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης. Ενώ γνωρίζουμε μόνο έναν περιορισμένο αριθμό μποζονίων στο Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων, τίποτα δεν εμποδίζει την ύπαρξη κι άλλων πολλών περισσότερων ειδών. Αυτού του είδους τα μποζόνια υποτίθεται πως δεν μεταφέρουν δυνάμεις, αλλά εμποτίζουν το σύμπαν και έχουν την ικανότητα να συσσωματώνονται και να έχουν το μέγεθος άστρων. Αυτά τα υποθετικά αντικείμενα ονομάζονται άστρα μποζονίων.Τα άστρα μποζονίων θα ήταν εντελώς αόρατα. Επειδή η σκοτεινή ύλη δεν αλληλεπιδρά με άλλα σωματίδια ή με το φως, θα μπορούσαμε να τα ανιχνεύσουμε μόνο μέσω της βαρυτικής επιρροής στο περιβάλλον τους – όπως αν ένα κανονικό άστρο περιφερόταν γύρω από ένα άστρο μποζονίων.Σύμφωνα λοιπόν με τους ερευνητές Pombo και Σάλτας, το αόρατο κέντρο γύρω από τον οποίο περιφέρεται το άστρο που ανακάλυψε η GAIA, εκτός από μαύρη τρύπα θα μπορούσε να είναι ένα άστρο σκοτεινής ύλης. Οι ερευνητές προτείνουν επίσης το πώς οι μελλοντικές αστρομετρικές μετρήσεις θα μπορούσαν να διερευνήσουν την θεμελιώδη φύση τέτοιων συμπαγών αντικειμένων ως εναλλακτικές λύσεις για τις μαύρες τρύπες, ανοίγοντας ένα συναρπαστικό παράθυρο στην αναζήτηση σωματιδίων πέρα από το Καθιερωμένου Προτύπου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο με τίτλο: A Sun-like star orbiting a boson star https://arxiv.org/abs/2304.09140 https://physicsgg.me/2023/05/25/ανακαλύφθηκε-άστρο-από-σκοτεινή-ύλη/

Το φορτηγό πλοίο Progress MS-23 εκτοξεύτηκε στον ISS Σύμφωνα με το πρόγραμμα της 84ης αποστολής ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 24 Μαΐου στις 15:56:07 ώρα Μόσχας, το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το όχημα μεταφοράς φορτίου Progress MS-23 εκτοξεύτηκε από τον εκτοξευτή του μαξιλαριού 31 του κοσμοδρομίου Baikonur. Σύμφωνα με τις τηλεμετρικές πληροφορίες που ελήφθησαν, το πλοίο αποχωρίστηκε συνήθως από το τρίτο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης, άνοιξε τις κεραίες και ανέπτυξε τους ηλιακούς συλλέκτες. Μετά την εκτόξευση στην τροχιά του στόχου, το Progress MS-23 εισήλθε στον έλεγχο της Κύριας Ομάδας Ελέγχου Πτήσεων του ISS Russian Segment στο Korolev. Η αυτόνομη πτήση του διαστημικού σκάφους φορτίου Progress MS-23 προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα ακολουθήσει ένα εξαιρετικά γρήγορο σχέδιο ραντεβού δύο τροχιών και θα ολοκληρωθεί σε 3,5 ώρες με ελλιμενισμό με τη μικρή ερευνητική μονάδα Poisk του ρωσικού τμήματος του ISS. Η ελλιμενισμός σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί αυτόματα υπό τον έλεγχο ειδικών από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής και ρωσικών μελών του πληρώματος της 69ης μακροπρόθεσμης αποστολής - των κοσμοναυτών Roscosmos Sergei Prokopiev και Dmitry Petelin. Ένα άλλο διαστημικό φορτηγό που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την RSC Energia με το όνομα V.I. Η S.P. Koroleva μεταφέρει 499 κιλά καυσίμου ανεφοδιασμού, 630 λίτρα νερού στις δεξαμενές του συστήματος Rodnik, 40 κιλά συμπιεσμένου αζώτου σε κυλίνδρους, καθώς και 1.322 κιλά διαφορετικού εξοπλισμού στο χώρο φορτίου, συμπεριλαμβανομένου εξοπλισμού πόρων του ISS Russian Segment, σημαίνει ιατρικό έλεγχο και υγιεινή, ρούχα, σιτηρέσια και φρέσκα τρόφιμα για το πλήρωμα. Επιπλέον, το φορτηγό θα παραδώσει τον καθολικό σταθμό εργασίας URM-D για εγκατάσταση στην εξωτερική επιφάνεια της μονάδας σέρβις Zvezda κατά τη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Για τη διεξαγωγή του πειράματος Parus-MGTU, το πλοίο διαθέτει έναν εκτοξευτή με έναν μαθητικό νανοδορυφόρο, ο οποίος πρόκειται να εκτοξευθεί κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων εκτός οχήματος για τη δοκιμή της τεχνολογίας ανάπτυξης ηλιακών πανιών. Επίσης, το Progress MS-23 παραδίδει ένα φασματικό σύστημα βίντεο για την παρατήρηση της επιφάνειας της γης στα συμφέροντα του πειράματος Uragan, ένα κουτί γαντιών Glavbox-S, συσκευή και εξοπλισμό στο πλαίσιο του προγράμματος επιστημονικών και εφαρμοσμένων πειραμάτων Aseptic, Correction, Neuroimmunity, " Χωρισμός» και «Βαμπίρ» https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243605%2F2553427e93ce88d081%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/presscentre.energia?z=video-30315369_456243599%2F99ebe817594e2a714f%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_2991 Το φορτηγό «Progress MS-23» αγκυροβολήθηκε στον ISS! Το πλοίο έδεσε στη μονάδα Poisk σε αυτόματη λειτουργία στις 19:18:43 ώρα Μόσχας. Έφτασε στο σταθμό με ένα σχέδιο δύο στροφών και πέταξε λίγο περισσότερο από τρεις ώρες! Παρέδωσε 2.491 κιλά φορτίου στον ISS. Από το 1978, αυτή ήταν η 184η προσάρτηση διαστημικών σκαφών της οικογένειας Progress σε τροχιακούς σταθμούς, συμπεριλαμβανομένου του 89ου ελλιμενισμού με το ISS. https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_2992

Πώς εξελίσσονται οι εργασίες στο ISS; Χθες, οι κοσμοναύτες αντικατέστησαν τα φίλτρα στο σύστημα αναγέννησης νερού στη μονάδα Zvezda και πραγματοποίησαν εργασίες στα συστήματα παραγωγής οξυγόνου σε Zvezda και Nauka. Στη μονάδα Zarya, καθάρισαν το προστατευτικό πλέγμα του ανεμιστήρα και αντικατέστησαν το φίλτρο στους συλλέκτες σκόνης. Οι αστροναύτες δοκίμασαν επίσης την ακοή τους και διεξήγαγαν τα πειράματα Separation και UV Atmosphere. Διαβάστε περισσότερα για τα πειράματα και άλλες εργασίες στην καθημερινή αναφορά: https://www.roscosmos.ru/39273/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567295

Κλιματική αλλαγή: Μελέτη προτείνει να ξεφορτωθούμε το CO2 μέσα σε ανενεργά ηφαίστεια. Η ανθρωπότητα θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχει τον στόχο για την κλιματική αλλαγή αν αρχίσει να διοχετεύει το διοξείδιο του άνθρακα σε ανενεργά ηφαίστεια, υποδεικνύει μελέτη στην Πορτογαλία.Οι ερευνητές εξέτασαν την περίπτωση του Φοντανέλας, ενός ανενεργού ηφαιστείου που κρύβεται 1.500 μέτρα από την επιφάνεια του Ατλαντικού έξω από τη Λισαβόνα.Στο Φοντανέλας θα μπορούσαν να αποθηκευτούν μόνιμα και να μετατραπούν τελικά σε πέτρα έως και 8,5 δισεκατομμύρια τόνοι CO2, ποσότητα που αντιστοιχεί περίπου στο σύνολο των εκπομπών της Πορτογαλίας εδώ και έναν αιώνα, εκτιμά η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geology. https://pubs.geoscienceworld.org/gsa/geology/article-abstract/doi/10.1130/G50965.1/623410/In-situ-carbon-storage-potential-in-a-buried?redirectedFrom=fulltext Οι τεχνολογίες μόνιμης αποθήκευσης του CO2 στο υπέδαφος δοκιμάζονται σήμερα σε πειραματική κλίμακα, αν και ορισμένοι ειδικοί και περιβαλλοντικές οργανώσεις ανησυχούν ότι αυτή η προσέγγιση θα χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να συνεχιστεί η χρήση ορυκτών καυσίμων.Ωστόσο η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ αναγνωρίζει ότι η απομάκρυνση του άνθρακα από την ατμόσφαιρα θα πρέπει να αποτελέσει μέρος της λύσης προκειμένου να συγκρατηθεί στους 1,5 βαθμούς η άνοδος της θερμοκρασίας έως το τέλος του αιώνα, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.Η αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα σε ανενεργά ηφαίστεια θα βασιζόταν στη διαδικασία της «επιτόπιας ενανθράκωσης», στην οποία το CO2 αντιδρά χημικά με το πέτρωμα και μετατρέπεται σε ορυκτό. Η αντίδραση του CO2 με το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον σίδηρο δίνει αντίστοιχα καλσίτη, δολομίτη και μαγνησίτη, εξηγούν οι ερευνητές σε ανακοίνωση της Γεωλογικής Εταιρείας Αμερικής, η οποία εκδίδει το Geology.Πετρώματα που περιέχουν μεγάλες ποσότητες αυτών των στοιχείων είναι μεταξύ άλλων οι ηφαιστειακοί βασάλτες που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του ωκεάνιου πυθμένα, κρύβονται όμως και στο εσωτερικό ανενεργών ηφαιστείων στην ξηρά.Άλλα πειράματα μόνιμης γεωλογικής αποθήκευσης διοχετεύουν το CO2 σε εξαντλημένες γεωτρήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου σε ιζηματογενείς λεκάνες, όπου η διαδικασία μετατροπής σε ορυκτό απαιτεί δεκαετίες ή αιώνες. Μέσα στους βασάλτες, αντίθετα, η χημική αντίδραση μπορεί να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια, όπως έδειξε η αποθήκευση CO2 σε ηφαιστειογενή πετρώματα της Ισλανδίας.Οι συντάκτες της νέας μελέτης εξέτασαν τα ευρήματα σεισμικών ερευνών στο Φοντανέλα, καθώς και δείγματα που είχαν συλλεχθεί στην περιοχή το 2018. Τα δείγματα αυτά περιείχαν ανθρακικά ορυκτά, ένδειξη ότι οι χημικές αντιδράσεις που απαιτούνται για τη δέσμευση του άνθρακα ήδη συμβαίνουν. Είναι επίσης άκρως πορώδη, με το 40% του όγκου τους να αντιστοιχεί σε μικροσκοπικές κοιλότητες, μέσα στις οποίες μπορεί να απορροφηθεί το CO2.Η μελέτη υποδεικνύει ότι η γεωλογική αποθήκευση του άνθρακα «μπορεί να είναι ένα από τα εργαλεία για την επίλυση του προβλήματος» της κλιματικής αλλαγής. https://www.in.gr/2023/05/24/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-meleti-proteinei-na-ksefortothoume-co2-mesa-se-anenerga-ifaisteia/

Πώς δημιουργούνται οι κεραυνοί στον Δία; Καλλιτεχνική άποψη της κατανομής των κεραυνών στο βόρειο ημισφαίριο του Δία Κάτω από τα καφετιά σύννεφα αμμωνίας που καλύπτουν τον Δία κρύβονται σύννεφα που, όπως και στη Γη, αποτελούνται από νερό. Και όπως και στη Γη, μέσα σε αυτά τα σύννεφα δημιουργούνται συχνά αστραπές – ένα απόκοσμο θέαμα που εντοπίστηκε από διάφορα διαστημικά σκάφη που έχουν επισκεφθεί τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του σκάφους Juno της NASA.Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα δεδομένα που αποκτήθηκαν από το Juno παρέχουν νέες πληροφορίες σχετικά με το πώς οι διεργασίες των κεραυνών στον Δία είναι παρόμοιες με εκείνες στη Γη, παρά τις δραματικές διαφορές μεταξύ των δύο πλανητών.Η Γη είναι ένας σχετικά μικρός βραχώδης κόσμος. Ο Δίας είναι ένας γίγαντας αερίων τόσο τεράστιος που όλοι οι άλλοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος θα μπορούσαν να χωρέσουν άνετα μέσα του – συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 1.300 Γαιών.Αξιοποιώντας πέντε χρόνια δεδομένων υψηλής ανάλυσης που αποκτήθηκαν από τον ραδιοφωνικό δέκτη του Juno καθώς το διαστημικό σκάφος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Δία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι διαδικασίες έναρξης των αστραπών του πλανήτη πάλλονται με παρόμοιο ρυθμό με αυτόν που παρατηρείται στο εσωτερικό των νεφών στον πλανήτη μας. Οι παλμοί που παρατηρήθηκαν στον Δία ως αστραπές ξεκίνησαν με χρονικές αποστάσεις περίπου ενός χιλιοστού του δευτερολέπτου, παρόμοιες με τις καταιγίδες στη Γη.Οι αστραπές είναι η ισχυρότερη φυσική ηλεκτρική πηγή στη Γη.«Ο κεραυνός είναι μια ηλεκτρική εκκένωση που ξεκινά μέσα στα σύννεφα των κεραυνών. Τα σωματίδια πάγου και νερού μέσα στο σύννεφο φορτίζονται από συγκρούσεις και σχηματίζουν στρώματα σωματιδίων με φορτίο της ίδιας πολικότητας», δήλωσε η Ιβάνα Κολμάσοβα του Ινστιτούτου Φυσικής της Ατμόσφαιρας της Ακαδημίας Επιστημών της Τσεχίας στην Πράγα, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Nature Communications [Lightning at Jupiter pulsates with a similar rhythm as in-cloud lightning at Earth]. https://www.nature.com/articles/s41467-023-38351-6 «Με τη διαδικασία αυτή, δημιουργείται ένα τεράστιο ηλεκτρικό πεδίο και μπορεί να ξεκινήσει η εκκένωση. Αυτή η εξήγηση είναι κάπως απλοποιημένη, επειδή οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη απολύτως σίγουροι για το τι ακριβώς συμβαίνει στο εσωτερικό των κεραυνών», πρόσθεσε η Κολμάσοβα.Η ύπαρξη κεραυνών στον Δία επιβεβαιώθηκε όταν το 1979 καταγράφηκαν μαρτυρικές ραδιοεκπομπές σε ακουστικές συχνότητες από το διαστημικό σκάφος Voyager 1 της NASA καθώς διέσχιζε το ηλιακό σύστημα.Οι άλλοι αέριοι πλανήτες του ηλιακού συστήματος – ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας – έχουν επίσης αποδειχθεί ότι έχουν αστραπές. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για κεραυνούς στα σύννεφα του βραχώδους πλανήτη Αφροδίτη, αν και αυτό αποτελεί ακόμη θέμα συζήτησης.Άλλες μελέτες έχουν περιγράψει λεπτομερώς άλλες ομοιότητες στις αστραπιαίες διεργασίες στον Δία και στη Γη. Για παράδειγμα, τα ποσοστά κεραυνών στους δύο πλανήτες είναι παρόμοια, αν και η κατανομή των κεραυνών στον Δία διαφέρει από τη Γη.«Στη Γη, οι τροπικές περιοχές είναι οι πιο ενεργές. Η πλειονότητα των κεραυνών του Δία εμφανίζεται στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, αλλά και στις πολικές περιοχές. Στη Γη δεν έχουμε σχεδόν καθόλου κεραυνική δραστηριότητα κοντά στους πόλους. Αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες για τον σχηματισμό κεραυνών είναι πιθανώς πολύ διαφορετικές», δήλωσε η Κολμάσοβα. «Υπήρξαν κάποιες προσπάθειες σύγκρισης της ισχύος των κεραυνών με βάση οπτικές μετρήσεις και προέκυψε το συμπέρασμα ότι οι κεραυνοί στον Δία μπορεί να είναι συγκρίσιμοι με τους ισχυρότερους επίγειους κεραυνούς», πρόσθεσε η Κολμάσοβα, ενώ σημείωσε ότι σχεδιάζονται περισσότερες αναλύσεις.Ο Δίας αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο, με ίχνη άλλων αερίων. Οι λωρίδες και λίγες καταιγίδες κυριαρχούν στην πολύχρωμη εμφάνιση του Δία, του πέμπτου πλανήτη από τον ήλιο με διάμετρο περίπου 143.000 χιλιομέτρων (88.850 μίλια).Το Juno βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Δία από το 2016, λαμβάνοντας πληροφορίες για την ατμόσφαιρα, την εσωτερική δομή, το εσωτερικό μαγνητικό πεδίο και την περιοχή γύρω από αυτόν που δημιουργείται από τον εσωτερικό μαγνητισμό του. https://physicsgg.me/2023/05/24/πώς-δημιουργούνται-οι-κεραυνοί-στον-δ/

Εντοπίστηκε θερμός πολικός κυκλώνας στον Ουρανό ανατρέποντας όσα γνωρίζαμε για τον πλανήτη. Ο Ουρανός είναι ένας πολύ πιο ενδιαφέρον κόσμος από όσο πιστεύαμε. (πηγή φωτό NASA, ESA, CSA, STScI, J. DePasquale (STScI)) Όπως φαίνεται ο πλανήτης δεν είναι ατμοσφαιρικά αδρανής όπως πιστεύαμε.Μια δίνη σχετικά ζεστού αέρα έχει εντοπιστεί να στροβιλίζεται κάτω από τα σύννεφα του Ουρανού, παρέχοντας ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη ενός κυκλώνα «αγκυροβολημένου» στον βόρειο πόλο του πλανήτη. Η ανακάλυψη υποδεικνύει ότι ο Ουρανός δεν είναι τόσο ατμοσφαιρικά αδρανής όσο φαινόταν αρχικά όταν το διαστημόπλοιο Voyager 2 της NASA πέταξε στη διάρκεια του επικού του ταξιδού στο ηλιακό μας σύστημα πολύ κοντά από τον μακρινό πλανήτη τον Ιανουάριο του 1986.Η ανακάλυψη της δίνης έγινε μέσω της ανίχνευσης θερμικής εκπομπής με τη μορφή ραδιοκυμάτων που συλλαμβάνονται από αστρονόμους χρησιμοποιώντας τη συστοιχία Very Large Array (VLA) ραδιοτηλεσκοπίων στο Νέο Μεξικό. «Αυτές οι παρατηρήσεις μας λένε πολλά περισσότερα για την ιστορία του Ουρανού. Είναι ένας πολύ πιο δυναμικός κόσμος από ό,τι φαντάζεστε» δήλωσε ο Άλεξ Άτκινς από το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1029/2023GL102872 την ανακάλυψη στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». Όταν το Voyager 2 πλησίασε τον Ουρανό, εντόπισε αλλαγές στις ταχύτητες του ανέμου, οι οποίες μπορούν να φτάσουν 900 χλμ./ώρα, στο νότιο πόλο του πλανήτη γεγονός που υποδεικνύει την ύπαρξη πολικών δινών εκεί. Ωστόσο, το Voyager 2 δεν είχε θέα στον βόρειο πόλο του πλανήτη για να δει αν υπάρχουν εκεί οι ίδιες συνθήκες. Ο Ουρανός περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο με τέτοιο τρόπο και γωνία κλίσης που οι επιστήμονες μπορούν να δουν ουσιαστικά από την θέση στην οποία βρίσκεται η Γη κυρίως τις περιοχές του ισημερινού του πλανήτη και κατά αραιά χρονικά διαστήματα τις πολικές του περιοχές για αυτό και δεν έχουμε ιδιαίτερα σαφή εικόνα τι συμβαίνει στους πόλους του Ουρανού. Όμως την τελευταία επταετία βρίσκομαστε σε φάση τροχιακής κίνησης του Ουρανού που επιτρέπει στους επιστήμονες να παρατηρούν τον βόρειο πόλο του και έτσι γίνονται συνεχώς παρατηρήσεις για να καταγραφούν τα όποια φαινόμενα μπορεί να εμφανίζονται εκεί. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1475522/entopistike-thermos-polikos-kyklonas-ston-oyrano-anatrepontas-osa-gnorizame-gia-ton-planiti/

Ανακαλύφθηκε το πρώτο άστρο σκοτεινής ύλης; Καλλιτεχνική απεικόνιση του μικρού ερυθρού νάνου και του γίγαντα αερίου. (πηγή φωτό Carnegie Institution for Science) Εντοπίστηκε άστρο που μπορεί να αποτελείται από την αόρατη ύλη του Σύμπαντος.Οι αστρονόμοι πίστευαν από καιρό ότι ένα περίεργο αστρικό σύστημα που παρατηρήθηκε από τον δορυφόρο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος ήταν μια απλή περίπτωση αστεριού που περιφέρεται γύρω από μια μαύρη τρύπα. Αλλά τώρα, δύο αστρονόμοι αμφισβητούν αυτόν τον ισχυρισμό, διαπιστώνοντας ότι τα στοιχεία υποδηλώνουν κάτι πολύ πιο περίεργο, πιθανώς έναν τύπο αστεριού που δεν έχουν δει ποτέ οι επιστήμονες. Ένα άστρο «κατασκευασμένο» από τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη.Η σκοτεινή ύλη στην αστρονομία και στην κοσμολογία, είναι ένας υποθετικός τύπος ύλης που συνεισφέρει κατά μεγάλο ποσοστό στη συνολική μάζα του σύμπαντος. Η σκοτεινή ύλη δε μπορεί να παρατηρηθεί απευθείας από τηλεσκόπια. Δεν εκπέμπει ούτε απορροφά φως ή άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία σε σημαντικό βαθμό. Αντίθετα, η ύπαρξη και οι ιδιότητές της βασίζονται στις βαρυτικές επιδράσεις πάνω στην ορατή ύλη, στην ακτινοβολία και τη μεγάλης κλίμακας δομή του Σύμπαντος. Συνίσταται από υποθετικά σωματίδια ύλης, άγνωστης σύνθεσης, τα οποία δεν εκλύουν ούτε αντανακλούν επαρκώς ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία ώστε να μπορούν να γίνονται άμεσα ανιχνεύσιμα από τα υπάρχοντα αστρονομικά όργανα παρατήρησης. Σύμφωνα με την ερευνητική αποστολή Planck και πάνω στη βάση του Καθιερωμένου Προτύπου η συνολική υλοενέργεια (ύλη-ενέργεια) του Σύμπαντος περιέχει 4,9% συνηθισμένη ύλη, 26,8% σκοτεινή ύλη και 68,3% σκοτεινή ενέργεια. Συνεπώς, η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι συνεισφέρει κατά 84,5% στη συνολική ύλη και κατά 26,8% στο συνολικό περιεχόμενο του Σύμπαντος.Με δημοσίευση https://arxiv.org/abs/2304.09140 τους στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv οι ερευνητές αναφέρουν ότι το ορατό άστρο ζυγίζει λίγο λιγότερο από τον Ήλιο και έχει περίπου την ίδια χημική σύσταση με το μητρικό μας άστρο. Ο μυστηριώδης σύντροφός του είναι πολύ πιο ογκώδης και έχει μάζα περίπου 11 φορές μεγαλύτερη από αυτό. Τα αντικείμενα περιφέρονται μεταξύ τους σε απόσταση 1,4 αστρονομικών μονάδων, περίπου την απόσταση στην οποία ο Άρης περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ολοκληρώνοντας μια πλήρη τροχιά κάθε 188 ημέρες. Αν και τα διαθέσιμα στοιχεία υποδεικνύουν την ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας οι δύο αστρονόμοι ρίχνουν στο τραπέζι την ιδέα της ύπαρξης ενός άστρου σκοτεινής ύλης και απομένει τώρα η αξιολόγηση της δημοσίευσης που έκαναν από την επιστημονική κοινότητα για να δούμε τι τελικά τι συμβαίνει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1475066/anakalyfthike-to-proto-astro-skoteinis-ylis/