Δροσος Γεωργιος

Μικροσκοπικός δορυφόρος θα προβλέπει ηφαιστειακές εκρήξεις. NASA Στη φωτογραφία εικονίζεται ο μικροσκοπικός δορυφόρος που θα ανιχνεύει ηφαιστειακές εκρήξεις. Λίγες εβδομάδες μετά την τρομερή έκρηξη στο νησί Τόνγκα στον Ειρηνικό Ωκεανό που έγινε με διαφόρους τρόπους αισθητή σχεδόν σε όλο τον πλανήτη η NASA ανακοίνωσε ότι μέσα στο τελευταίο φορτίο που έστειλε στους αστροναύτες που βρίσκονται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) βρίσκεται και ένας νανοδορυφόρος.Ο Nanosat Atmospheric Chemistry Hyperspectral Observation System (NACHOS) είναι στην ουσία ένας προηγμένος αισθητήρας που θα καταγράφει και θα αναλύει μια σειρά από δεδομένα που συνδέονται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Ο δορυφόρος θα τοποθετηθεί στο σκάφος που θα επιστρέψει με φορτίο από τον ISS στη Γη τον επόμενο Μάιο και σε απόσταση 480 χλμ. από την επιφάνεια της Γης θα απελευθερωθεί από το σκάφος για να αναλάβει υπηρεσία.Ο δορυφόρος θα μπορεί να εντοπίσει την παρουσία αερίων όπως το διοξείδιο του αζώτου και το διοξείδιο του θείου σε συγκεκριμένα σημεία και περιορισμένη έκταση μικρότερη των 0,4 τετρ. χλμ. Πρόκειται για αέρια που συνδέονται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα. Αν τα αέρια εντοπιστούν στην περιοχή που βρίσκεται κάποιο ηφαίστειο θα σημάνει συναγερμός ώστε να δουν οι ειδικοί τι συμβαίνει και αν εξελίσσονται μηχανισμοί εκδήλωσης μιας έκρηξης.«Ένα ηφαίστειο που ετοιμάζεται να ξυπνήσει πιθανώς να εκπέμπει διοξείδιο του θείου πριν εκδηλωθούν σεισμικές δονήσεις που θα μπορούν να συνδεθούν με την ενεργοποίηση του. Ο εντοπισμός των αερίων θα μας δίνει μια ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι επίκειται μια έκρηξη αρκετά πριν αυτή συμβεί» αναφέρει ο Στιβ Λαβ, ερευνητής του Εθνικού Εργαστηρίου Λος Άλαμος του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ που είναι επικεφαλής της αποστολής NACHOS. Επιπλέον ο δορυφόρος θα μπορεί να ελέγχει την ποιότητα του αέρα πάνω πόλεις ή πιο τοπικά σε συγκεκριμένες περιοχές πόλεων καθώς και σε περιοχές που βρίσκονται εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. https://www.naftemporiki.gr/story/1835202/mikroskopikos-doruforos-tha-problepei-ifaisteiakes-ekrikseis

Ένα παράξενο γαλαξιακό τρίγωνο. Η θεαματική μετωπική σύγκρουση μεταξύ δύο γαλαξιών που πυροδότησε την τριγωνικού σχήματος πλημμυρίδα γέννησης άστρων, όπως καταγράφηκε σε μια νέα φωτογραφία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA To 1966 o αστρονόμος Halton Arp συνέταξε τον κατάλογο των ιδιόμορφων γαλαξιών του Arp ο οποίος περιέχει 338 γαλαξίες με περίεργα σχήματα που αλληλεπιδρούν. Θεωρούσε ότι αυτοί οι περίεργοι γαλαξίες ήταν εξαιρετικά εργαστήρια για την μελέτη των φυσικών διεργασιών που παραμορφώνουν τους κανονικούς ελλειπτικούς και σπειροειδείς γαλαξίες. Ο Arp ήταν ένας από τους πρώτους που πρότεινε ότι αυτά τα αλλόκοτα σχήματα ήταν γαλαξιακές συγκρούσεις διαμέσου των οποίων δημιουργούνται νέα άστρα. Η άποψή του ήταν αντίθετη με την πλειοψηφία των αστρονόμων της δεκαετίας του 1960, οι οποίοι θεωρούσαν αυτούς τους παραμορφωμένους γαλαξίες απλά ιδιόμορφους. Ο Arp πίστευε σε ένα διαφορετικό είδος σύμπαντος, γεμάτο βία και αναγέννηση. Έναν τέτοιο γαλαξία Arp όπου δημιουργούνται νέα άστρα, δείχνει η παραπάνω νέα φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.Πρόκειται για το σύστημα Arp 143. Οι δύο γαλαξίες που συγκρούστηκαν μετωπικά, περνώντας ο ένας μέσα από τον άλλον, πυροδοτώντας την τριγωνικού σχήματος πλημμυρίδα σχηματισμού νέων άστρων, στό δεξιό τμήμα της εικόνας. Το ζεύγος συνίσταται από τον παραμορφωμένο σπειροειδή γαλαξία NGC 2445 (δεξιά), και τον λιγότερο φανταχτερό σύντροφό του, τον NGC 2444 (αριστερά).Οι αστρονόμοι θεωρούν ότι οι γαλαξίες πέρασαν ο ένας μέσα από τον άλλο, πυροδοτώντας την μοναδικής μορφής αστρική πλημμυρίδα στον NGC 2445, όπου χιλιάδες άστρα δημιουργούνται στη δεξιά πλευρά της εικόνας. πηγή: https://hubblesite.org/contents/news-releases/2022/news-2022-010 https://physicsgg.me/2022/02/23/ένα-παράξενο-γαλαξιακό-τρίγωνο/ Κοινοποιήστε:

Η τομογραφική απεικόνιση με μιόνια της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα. Οι πυραμίδες της Γκίζας θεωρούνται ως ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που ο Luiz Alvarez και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν τα μιόνια που παράγονται εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας, για να αναζητήσουν κρυμμένους θαλάμους στην πυραμίδα του Χεφρήνου – μια από τις πυραμίδες της Γκίζας [Search for Hidden Chambers in the Pyramids].Η εξέλιξη των πειραματικών διατάξεων στην φυσική των υψηλών ενεργειών βοήθησε ένα πρόσφατο ερευνητικό πρόγραμμα (το ScanPyramids), να κάνει σημαντικές ανακαλύψεις στην μεγάλη πυραμίδα του Χεόπα (ή της Γκίζας) χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική που χρησιμοποίησε η ομάδα Alvarez, αλλά με πιο σύγχρονα όργανα: Η νέα αποστολή Exploring the Great Pyramid ακολουθεί μια διαφορετική προσέγγιση στην απεικόνιση μεγάλων δομών με μιόνια από την κοσμική ακτινοβολία. Σχεδιάζει την τοποθέτηση ενός πολύ μεγάλου συστήματος τηλεσκοπίων μιονίων, με την δυνατότητα μετακίνησής τους γύρω από την βάση της πυραμίδας, που θα ανιχνεύει μιόνια σχεδόν από όλες τις γωνίες. Το σύστημα ανίχνευσης θα έχει 100 φορές μεγαλύτερη ευαισθησία σε σχέση με την πρόσφατη εξερεύνηση της πυραμίδας του Χεόπα, και για πρώτη φορά, θα παράξει μια αληθινή τομογραφική απεικόνιση μιας τόσο μεγάλης δομής. Τα αρχικά αποτελέσματα προσομοίωσης για την αποστολή Exploring the Great Pyramid δείχνουν ότι μπορεί να προσφέρει νέες γνώσεις για τις δομικές λεπτομέρειες της μεγάλης πυραμίδας του Χεόπα. https://physicsgg.me/2022/02/22/η-τομογραφική-απεικόνιση-με-μιόνια-τη/

Έλεγχος των ηλιακών συλλεκτών του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 Το τελικό στάδιο της προετοιμασίας πριν από την πτήση του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς Soyuz MS-21 (TPK) συνεχίζεται στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμής της τοποθεσίας 254 του κοσμοδρομίου Baikonur. Σήμερα ειδικοί από το RSC Energia και το διαστημικό κέντρο Yuzhny πραγματοποίησαν την προγραμματισμένη λειτουργία ελέγχου φωτισμού των ηλιακών μπαταριών του ενσωματωμένου συστήματος τροφοδοσίας του διαστημικού σκάφους. Κατά τη διάρκεια της επίγειας λειτουργικής δοκιμής των ηλιακών συλλεκτών μπαταριών Soyuz MS-21, οι ειδικοί της RSC Energia πραγματοποίησαν μια συνηθισμένη ανάπτυξη τμημάτων φωτοκυττάρων και τα ακτινοβόλησαν με λαμπτήρες υψηλής ισχύος για να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα της μετατροπής της φωτεινής ενέργειας σε ηλεκτρική ενέργεια. Επιπλέον, στο χώρο εργασίας του πλοίου ολοκληρώνεται η εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού και εξοπλισμού ατομικού πληρώματος στο όχημα καθόδου και στον θάλαμο ανέσεων. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Soyuz MS-21 TPK στο πλαίσιο του προγράμματος παράδοσης μελών της Expedition 66/67 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2022. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_02-22.html

Πανεπιστημιακά κυβάκια στο ISS Στις 17 Φεβρουαρίου 2022, το όχημα μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 (TGC) με περισσότερα από 2.500 κιλά ωφέλιμου φορτίου έδεσε επιτυχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Αυτά περιλαμβάνουν έξι εξαιρετικά μικρά διαστημόπλοια (SC) "YUZGU-55", που αναπτύχθηκαν από ειδικούς από το South-Western State University (SWSU) (Kursk) ως μέρος του επιστημονικού και εκπαιδευτικού έργου της RSC Energia που πήρε το όνομά της. S.P. Βασίλισσα. Η επόμενη παρτίδα μικροδορυφόρων YuZGU-55 Νο. 5-10 της κατηγορίας Kubsat θα πρέπει να εξασφαλίσει τη συνέχιση του πέμπτου σταδίου του μακροπρόθεσμου διαστημικού πειράματος Radioskaf (SE). Έχει σχεδιαστεί για την ανάπτυξη τεχνολογιών για τη δημιουργία εξαιρετικά μικρών διαστημικών σκαφών, τον επιστημονικό και υπηρεσιακό εξοπλισμό τους, καθώς και τη διεξαγωγή δοκιμών σχεδιασμού πτήσης σε αυτόνομη πτήση με μεταφορά επιστημονικών δεδομένων και φωτογραφικών εικόνων της επιφάνειας της γης. Ο γενικός συντονισμός των τεχνικών λύσεων, η έκδοση οδηγιών και διαδικασιών εργασίας για την SE, η οργάνωση της εκπαίδευσης εδάφους και η προετοιμασία πριν από την εκτόξευση, η παράδοση δορυφόρων στο ISS επί φορτηγών πλοίων και η εκτόξευση κυβικών κατά τη διαδικασία εξωοχηματικών δραστηριοτήτων κοσμοναυτών πραγματοποιούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της RSC Energia προκειμένου να υποστηρίξουν νέο μηχανικό προσωπικό στον τομέα της δορυφορικής μηχανικής με την προοπτική ανάπτυξης ενός ευφυούς αστερισμού εξαιρετικά μικρού ρωσικού διαστημικού σκάφους σε τροχιά κοντά στη Γη. Το πρόγραμμα Radioskaf SE ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2006, όταν η εξαντλημένη διαστημική στολή Orlan-M, εξοπλισμένη με τηλεμετρία εντολών και ραδιοερασιτεχνικό εξοπλισμό, ξεκίνησε ελεύθερη τροχιακή πτήση από το ISS. Ο δεύτερος τροποποιημένος δορυφόρος διαστημικής στολής, που εκτοξεύτηκε από Ρώσους κοσμοναύτες τον Αύγουστο του 2011, μετέδιδε ήδη όχι μόνο φωνητικά μηνύματα, αλλά και ψηφιακές εικόνες της Γης από εγκατεστημένες κάμερες. Το πρώτο πρωτότυπο του μικροδορυφόρου SWGU του τρίτου σταδίου, που εκτοξεύτηκε από το ρωσικό πλήρωμα ISS τον Αύγουστο του 2014, ολοκλήρωσε μια εξάμηνη αυτόνομη αποστολή δοκιμής της βασικής πλατφόρμας και των ηλεκτρονικών μονάδων υπό τον έλεγχο του πανεπιστημιακού διαστημικού κέντρου επικοινωνιών. Τον Αύγουστο του 2017, εκτοξεύτηκαν από τον ISS τα πανεπιστημιακά κυβικά του τέταρτου σταδίου "Tomsk-TPU 120" και της αρχής του πέμπτου σταδίου "Tanyusha-YUZGU" No. 1-2 από τον ISS σε τυπική διαμόρφωση 3U. Και τον Αύγουστο του 2018, το επόμενο ζευγάρι του ίδιου τύπου cubesat "Tanyusha-YUZGU" Νο. 3-4 πέταξε. Οι νέοι δορυφόροι "YuZGU-55" Νο. 5-10 είναι παρόμοιοι σε σχεδιασμό με τη σειρά πανεπιστημιακών δορυφόρων του πέμπτου σταδίου του διαστημικού σκάφους Radioskaf, αλλά διαθέτουν ειδική λαβή στο άκρο του σώματος για ευκολία εκτόξευσης κατά την EVA . Καθένα από αυτά είναι ένα 3U cubesat βάρους περίπου 4 κιλών, εξοπλισμένο με βελτιωμένη μονάδα ραδιοφώνου για μετάδοση τηλεμετρίας, ηχογραφήσεις και ψηφιακές εικόνες της Γης, ένα προσαρμοστικό σύστημα για οικονομική παροχή ενέργειας με χρήση ηλιακών συλλεκτών, έναν ενσωματωμένο υπολογιστή με δυνατότητα για γρήγορη ενημέρωση της εργασίας πτήσης, της παθητικής σταθεροποίησης και του ενεργού προσανατολισμού με βάση τις γυροδίνες που αναπτύχθηκαν από την SWGU. Ο επιστημονικός και εφαρμοσμένος εξοπλισμός του διαστημικού σκάφους περιλαμβάνει ένα μαγνητόμετρο ακριβείας για μια ολοκληρωμένη μελέτη φορτισμένων σωματιδίων της μαγνητόσφαιρας της γης, τέσσερις κάμερες και μια μονάδα ραδιομηχανικής για την επεξεργασία δεδομένων πλοήγησης υπερπτήσεων αεροσκαφών για απομακρυσμένη παρακολούθηση της εναέριας κυκλοφορίας στη ζώνη ορατότητας του δορυφόρου. Η εκτόξευση του YuZGU-55 No. 5-10 από τον ISS έχει προγραμματιστεί σύμφωνα με το πρόγραμμα των διαστημικών περιπάτων από το ρωσικό πλήρωμα για το 2022. Επιπλέον, τον Ιούνιο του 2022, με τη βοήθεια του TGC Progress MS-20, σχεδιάζεται να παραδοθούν στον ISS δύο ακόμη ζεύγη κυβισμάτων YuZGU-55 No. 11-12 και Tsiolkovsky-Ryazan No. 1-2, τα οποία θα πρέπει να ολοκληρώσει τη συγκρότηση αυτόνομων πνευματικών ομάδων υπερμικρών πανεπιστημιακών διαστημοπλοίων του πέμπτου σταδίου του προγράμματος Radioskaf SE. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_02-21.html

Ο Ρώσικος τρισδιάστατος εκτυπωτής θα δοκιμαστεί στον ISS το 2022 Ένα πείραμα τρισδιάστατης εκτύπωσης έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το πείραμα είναι αφιερωμένο στην ανάπτυξη τεχνολογιών πρόσθετων για την κατασκευή προϊόντων από πολυμερή υλικά σε διαστημικές συνθήκες. Για να γίνει αυτό, τον Ιούνιο του 2022 το φορτηγό πλοίο Progress MS-20 θα φέρει έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή στον ISS. Το επιστημονικό πείραμα διεξάγεται από την Rocket and Space Corporation Energia (μέρος του Roscosmos), με τον εκτυπωτή που αναπτύχθηκε από το Tomsk Polytechnic University.Ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής ικανός να εκτυπώνει δείγματα και εξαρτήματα από θερμοπλαστικά πολυμερή με την επίστρωση νημάτων λιωμένου πολυμερούς, αυτή τη στιγμή ολοκληρώνεται. Το πλήρωμα του ISS-67 των κοσμοναυτών της Roscosmos Oleg Artemyev, Denis Matveev και Sergey Korsakov θα ξεκινήσει το πείραμα μετά την άφιξή του στον σταθμό τον Μάρτιο με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-21. Τα τρισδιάστατα εκτυπωμένα δείγματα θα επιστραφούν στη Γη, έτσι ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να τα συγκρίνουν με τα ίδια δείγματα που κατασκευάζονται από έναν επίγειο τρισδιάστατο εκτυπωτή. Αυτό θα επιτρέψει μια ολοκληρωμένη μελέτη της επίδρασης της μικροβαρύτητας στην τρισδιάστατη εκτύπωση. Στο μέλλον, η χρήση αποδεδειγμένης τεχνολογίας προσθέτων θα επιτρέψει στους κοσμοναύτες σε τροχιά γύρω από τη Γη να παράγουν τα απαραίτητα εξαρτήματα και εργαλεία απευθείας στο διάστημα, αντί να περιμένουν την παράδοσή τους σε πλοία μεταφοράς από τη Γη. Επιπλέον, η τρισδιάστατη εκτύπωση θα καταστήσει δυνατή την εκτέλεση διαστημικών πτήσεων μεγάλης εμβέλειας και μεγάλης διάρκειας με πλήρωμα. http://en.roscosmos.ru/22743/

Σύστημα πρόωρης διαφυγής εκτόξευσης για επανδρωμένη εκτόξευση με πλήρωμα που παραδόθηκε στο Μπαϊκονούρ. Στο πλαίσιο των προετοιμασιών για την εκτόξευση με πληρωμένο διαστημόπλοιο Soyuz MS-21, η μονάδα πρόωσης του συστήματος διαφυγής εκτόξευσης έφτασε στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Παραδόθηκε στο αεροδρόμιο Krayniy με ένα αεροσκάφος Il-76 και αυτή τη στιγμή μεταφέρεται στο Κτήριο 54 της τοποθεσίας 112 του κοσμοδρομίου Baikonur. Το σύστημα διαφυγής εκτόξευσης έχει σκοπό να σώσει το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους σε περίπτωση ανωμαλίας στο Soyuz-2 όχημα εκτόξευσης. Αποτελείται από μονάδες αυτοματισμού, μονάδες ισχύος, γυροσκοπικές συσκευές, μονάδα πρόωσης, κινητήρες φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου, καθώς και μηχανισμούς και μονάδες που τοποθετούνται στο κύριο φέρινγκ. Σε μια ονομαστική πτήση, όταν το όχημα εκτόξευσης φτάσει σε επαρκές ύψος, το σύστημα διαφυγής εκτόξευσης απορρίπτεται από το φέρινγκ ωφέλιμου φορτίου. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-21 έχει προγραμματιστεί για τις 18 Μαρτίου 2022 από Συγκρότημα εκτόξευσης Vostok στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Για πρώτη φορά, το πλήρωμα του Soyuz περιλαμβάνει τρεις Ρώσους επαγγελματίες κοσμοναύτες: τον Oleg Artemyev, τον Denis Matveev και τον Sergey Korsakov. http://en.roscosmos.ru/22744/

Νέα δεξαμενή πυραύλων Soyuz-5 στάλθηκε για δοκιμή Την Παρασκευή, 18 Φεβρουαρίου 2022, το Progress Rocket and Space Center απέστειλε τη δεξαμενή καυσίμου (Tank G) της μονάδας πάγκου πρώτου σταδίου πυραύλων Soyuz-5 στο TsNIIMash (και οι δύο εταιρείες αποτελούν μέρος της Roscosmos) για στατικές δοκιμές. Επί του παρόντος, ειδικοί από το Progress Rocket και το Διαστημικό Κέντρο σε συνεργασία με τους ειδικούς του TsNIIMash πραγματοποίησαν το τελικό στάδιο της στατικής δοκιμής Tank G για να επιβεβαιώσουν την αντοχή και την απόσταση για δοκιμές κρύου και πυρκαγιάς. Η δοκιμή αντοχής της δεξαμενής διεξάγεται σε δύο συγκροτήματα. Το πρώτο στάδιο διεξάγεται στο κέντρο δοκιμών RSC Progress και περιλαμβάνει προσομοίωση μεταφοράς της δεξαμενής. Το δεύτερο στάδιο στο Κέντρο Δομικών Δοκιμών TsNIImash προσομοιώνει την πρόσκρουση δύναμης του κινητήρα πυραύλων οξυγόνου και κηροζίνης RD-171MV στη δομή της δεξαμενής κατά τη δοκιμαστική πυροδότηση. Οι στατικές δοκιμές δεξαμενής καυσίμου είναι ένα σημαντικό βήμα για την πρόοδο RSC στην κατασκευή οχημάτων εκτόξευσης νέας γενιάς. Το 2021, οι ειδικοί της εταιρείας διεξήγαγαν στατικές δοκιμές της δεξαμενής οξειδωτικού για να επιβεβαιώσουν την αντοχή και την αποδοχή σε δοκιμές ψυχρού και πυρκαγιάς της μονάδας πάγκου του πρώτου σταδίου του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-5. Το υποψήφιο μεσαίας κατηγορίας Soyuz-5 δύο σταδίων Το όχημα εκτόξευσης αναπτύσσεται για να υποστηρίζει εκτοξεύσεις μη επανδρωμένων διαστημικών σκαφών σε ηλιακές-σύγχρονες, εξαιρετικά ελλειπτικές, γεωμετάβασης και γεωστατικές τροχιές, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ανώτερων σταδίων. Ο πύραυλος Soyuz-5 θα χρησιμοποιεί νέους κινητήρες. Ο κινητήρας κρουαζιέρας RD-171 MV πρώτου σταδίου που αναπτύχθηκε από την NPO Energomash (ένα μέρος της Roscosmos) και ο κινητήρας δεύτερου σταδίου RD-0124 MC που αναπτύχθηκε από το Voronezh Chemical Automatics Design Bureau (τμήμα της Roscosmos ) παρέχουν σχεδόν μέγιστη απόδοση για το προωθητικό σύστημα οξυγόνου-ναφθυλίου. Το νέο όχημα εκτόξευσης πρόκειται να εκτοξευτεί από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ ως μέρος του ρωσο-καζακικού έργου Baiterek. http://en.roscosmos.ru/22740/

Το συγκρότημα εκτόξευσης Vostok στο Baikonur προετοιμάζεται για την εκτόξευση διαστημικού σκάφους OneWeb Το συγκρότημα εκτόξευσης Vostok στη θέση 31 του κοσμοδρομίου Baikonur, έχει ξεκινήσει εντατικές προετοιμασίες για την εκτόξευση της επόμενης παρτίδας δορυφόρων OneWeb στο πλαίσιο της αποστολής 38. Μετά την επιτυχή εκτόξευση του πυραύλου Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο φορτίου Progress MS-19 στις 15 Φεβρουαρίου 2022, ειδικοί του Διαστημικού Κέντρου Yuzhny (παράρτημα του Κέντρου Λειτουργίας Εγκαταστάσεων Διαστημικής Υποδομής επίγειας, μέρος του Roscosmos ) ξεκίνησαν εργασίες επισκευής και συντήρησης μετά την εκτόξευση. Ταυτόχρονα, η προετοιμασία του συγκροτήματος εκτόξευσης για την υποδοχή του επόμενου διαστημικού πυραύλου ξεκίνησε στις 16 Φεβρουαρίου. Επί του παρόντος γίνονται εργασίες για τη συναρμολόγηση των κυκλωμάτων του συστήματος ελέγχου και μέτρησης, για την πλήρωση του συμπιεσμένου αερίου δέκτες και να λαμβάνουν εξαρτήματα καυσίμου πυραύλων. Η προετοιμασία θα συνεχιστεί έως ότου ο πύραυλος εκτυλιχθεί από το κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμής στο σημείο εκτόξευσης. Η εκτόξευση ενός πυραύλου Soyuz-2.1b με ανώτερη βαθμίδα Fregat και 36 διαστημόπλοια OneWeb από το Baikonur έχει προγραμματιστεί για τις 4 Μαρτίου 2022 στις 22:41:02 UTC. http://en.roscosmos.ru/22742/ Ολοκληρώθηκε η τροφοδοσία της ανώτερης σκηνής Fregat για την κυκλοφορία του OneWeb στο Baikonur Το ανώτερο στάδιο Fregat, σχεδιασμένο για την εκτόξευση μιας νέας παρτίδας 36 διαστημοπλοίων OneWeb σε χαμηλή τροχιά ως μέρος της Αποστολής 38, γεμίστηκε με επιτυχία με εξαρτήματα καυσίμου στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Μετά την ολοκλήρωση των τεχνολογικών εργασιών, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο γέμισμα και Σταθμός εξουδετέρωσης κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, ειδικοί του Διαστημικού Κέντρου Yuzhny (παράρτημα του Κέντρου Λειτουργίας Εγκαταστάσεων Διαστημικής Υποδομής Επίγειας Υποδομής, μέρος του Roscosmos) μετέφεραν την ανώτερη σκηνή στο καθαρό δωμάτιο της εγκατάστασης συναρμολόγησης και δοκιμών της τοποθεσίας 112 στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Ο πύραυλος Soyuz-2.1b με ενισχυτή ανώτερου σταδίου Fregat και διαστημόπλοιο OneWeb έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 5 Μαρτίου 2022, από το συγκρότημα εκτόξευσης Vostok (Θέση 31) στο κοσμοδρόμιο Baikonur. http://en.roscosmos.ru/22739/

To Πεκίνο αρνείται ότι ο πύραυλος που θα πέσει στη Σελήνη είναι κινεζικός. Xinhua Στιγμιότυπο από την εκτόξευση της αποστολής Chang'e 5-T1 το 2014. Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι δεν είναι ο εικονιζόμενος πύραυλος αυτός που έχει πάρει πορεία σύγκρουσης με τη Σελήνη. Όλα ξεκίνησαν στα τέλη Ιανουαρίου όταν ο μετεωρολόγος Ερικ Μπέργκερ και ο Μπιλ Γκρέι προγραμματιστής λογισμικού για συστήματα εντοπισμού των αποκαλούμενων γεωπλήσιων αντικειμένων (αστεροειδών, κομητών με τροχιά που τους φέρνει κοντά στη Γη) ανακοίνωσαν ότι ένα τμήμα πυραύλου Falcon 9 της Space X, της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, μετά το πέρας της αποστολής του τέθηκε εκτός πορείας και έχει πάρει πορεία σύγκρουσης με τη Σελήνη. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους η σύγκρουση αυτή θα συμβεί στις 4 Μαρτίου πιθανότατα σε κάποιο σημείο κοντά στον ισημερινό στην αθέατη πλευρά του φυσικού μας δορυφόρου.Δυο εβδομάδες αργότερα ο Μπιλ Γκρέι ανακοίνωσε ότι έκανε λάθος και το τμήμα του πυραύλου που θα πέσει στην επιφάνεια της Σελήνης δεν είναι της Space X αλλά τμήμα του πυραύλου Long March 3C της αποστολής Chang'e 5-T1 της Κίνας. Η αποστολή έγινε το 2014 και ήταν προπομπός Chang'e 5 η οποία συνέλεξε και έφερε πίσω στη Γη δείγματα της επιφάνειας της Σελήνης. Ο Γκρέι αναφέρει ότι ήρθαν στην κατόχη του νέα δεδομένα από την πορεία και τροχιά του Falcon 9 τα οποία αποκλείουν την πιθανότητα να είναι αυτός ο πύραυλος που θα πέσει την Σελήνη.Όμως με αρκετή καθυστέρηση είναι η αλήθεια το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών αρνήθηκε την εκδοχη αυτη διαβεβαιώνοντας ότι ο πύραυλος αυτός«είχε ξανά εισέλθει στην ατμόσφαιρα της Γης χωρίς κίνδυνο και είχε καεί ολοσχερώς». Η Κίνα «στηριζεται ευσυνείδητα στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των διαστημικών της δραστηριοτήτων», διαβεβαίωσε τον Τύπο ο εκπρόσωπος της κινεζικής διπλωματίας, Γουάνγκ Γουένμπιν.Η Κινα πάντως έχει τα τελευταία χρόνια ιστορικό απώλειας ελέγχου πυραύλων. Τον Μαιο του 2021, "το μεγαλύτερο τμημα" ενός πυραύλου Long March-5B διαλύθηκε πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. Το 2020, συντρίμμια από έναν άλλο πυραυλο Long March έπεσαν σε χωριά στην Ακτή Ελεφαντοστού, προκαλώντας ζημιές αλλά όχι τραυματισμούς. Αναμένεται τώρα η αντίδραση των ειδικών και μένει να δούμε αν μέχρι τις 4 Μαρτίου που πιστεύεται ότι θα γίνει η πτώση του τμήματος του πυραύλου θα έχει υπάρξει ταυτοποίηση του. https://www.naftemporiki.gr/story/1834616/to-pekino-arneitai-oti-o-puraulos-pou-tha-pesei-sti-selini-einai-kinezikos

Ο εξωπλανήτης όπου βρέχει ρουμπίνια και ζαφείρια. NASA/ESA/J. Olmsted (STScl) Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που η μια του πλευρά βλέπει μόνιμα το άστρο του ενώ στην σκοτεινή του πλευρά δημιουργούνται βροχές πολύτιμων (στη Γη) υλικών. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι υπάρχουν πλανήτες και σε άλλα αστρικά συστήματα στο γαλαξία μας και το Σύμπαν γενικότερα. Θεωρούσαν όμως ότι όλα τα πλανητικά συστήματα είναι παρόμοια με το δικό μας, ότι δηλαδή οι τύποι πλανητών είναι σε γενικές γραμμές αυτοί που υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων επέτρεψε τον εντοπισμό εξωπλανητών ανατρέποντας αυτή την πεποίθηση.Έχουμε ανακαλύψει περίπου έξι χιλιάδες εξωπλανήτες, όπως ονομάστηκαν οι πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος, ενώ έχει υποδειχθεί η ύπαρξη άλλων έξι χιλιάδων που περιμένουν τις διαδικασίες επιβεβαίωσης της ανακάλυψης τους. Όπως διαπιστώθηκε η ποικιλία των πλανητών είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο πιστεύαμε. Ένας από τύπους πλανητών που φαίνεται ότι έχουν μεγάλη παρουσία στο Σύμπαν είναι οι αποκαλούμενοι «καυτοί Δίες». Πρόκειται για πλανήτες αερίου με μέγεθος παρόμοιο ή συχνά μεγαλύτερο από αυτό του Δία οι οποίοι βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται σε αυτούς πολύ μεγάλες θερμοκρασίες.Σε απόσταση 900 φωτός από τη Γη ανακαλύφθηκε το 2015 ένας καυτός Δίας, ο WASP-121b, ο οποίος βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο ώστε η βαρυτική επίδραση του άστρου σε αυτόν να του μεταβάλει το σχήμα του δίνοντας του μια ωοειδή μορφή. Γνωρίζαμε επίσης ότι ο πλανήτης αυτός είναι κλειδωμένος τροχιακά δηλαδή το άστρο του βλέπει μόνιμα την μια του πλευρά. Ο πλανήτης αποτελεί στόχο μελέτης και είχαν εντοπιστεί στοιχεία για τις συνθήκες που επικρατούν στην φωτεινή του πλευρά.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης που πραγματοποίησε στην σκοτεινή πλευρά του WASP-121b με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει μια ολοκληρωμένη μελέτη των συνθηκών που επικρατούν σε ένα τέτοιο πλανήτη και τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι συνθήκες που επικρατούν στον εξωπλανήτη είναι αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε «εξωτικές».Στην φωτεινή πλευρά του πλανήτη οι θερμοκρασίες φτάνουν τους 2,5 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου μεγαλύτερες από αυτές που υπάρχουν στην επιφάνεια πολλών άστρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα βαριά μεταλλικά στοιχεία όπως ο σίδηρος και το μαγνήσιο που υπάρχουν σε μορφή αερίου εκεί δεν συγκρατούνται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη και διαρρέονται στο Διάστημα. Στην σκοτεινή η θερμοκρασία μειώνεται στο μισό και φτάνει τους 1,200 βαθμούς Κελσίου.Οι ερευνητές αναφέρουν ότι στον WASP-121b δημιουργούνται άνεμοι που κινούνται με ταχύτητες που αγγίζουν τα 18 χιλιάδες χλμ./ώρα. Διαπίστωσαν ότι στην ατμόσφαιρα της σκοτεινής πλευράς του πλανήτη υπάρχουν νέφη που αποτελούνται από σίδηρο, τιτάνιο και κορούνδιο, το σκληρό ορυκτό που βρίσκεται στα ζαφείρια και τα ρουμπίνια. Οι αλληλεπιδράσεις των συνθηκών ανάμεσα στις δύο πλευρές συμπυκνώνουν σύμφωνα με τους ερευνητές τα νέφη αυτά τα οποία αρχίζουν να «πέφτουν» στον πλανήτη με την μορφή μιας βροχής πολύτιμων λίθων σε υγρή μορφή. OUTER SPACE Wasp-121B : An Exoplanet With a Diamond Atmosphere [4K] «Πρόκειται για ένα από τα πιο ακραία συστήματα που γνωρίζουμε» δηλώνει ο Μπεν Μόντετ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας που δεν συμμετείχε στην έρευνα. Ο WASP-121b αναμένεται να αποτελέσει αντικείμενο παρατήρησης από το James Webb, το μεγαλύτερο και ισχυρότερο τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει η ανθρωπότητα. Το τηλεσκόπιο είναι σχεδιασμένο για να μελετά με λεπτομέρεια τις ατμοσφαιρικές συνθήκες εξωπλανητών. https://www.naftemporiki.gr/story/1834792/o-eksoplanitis-opou-brexei-roumpinia-kai-zafeiria-binteo

Πάνω από 2,5 τόνοι φορτίου παραδόθηκαν στον ISS. Την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2022 στις 07:03 UTC το διαστημόπλοιο φορτίου Progress MS-19 προσέδεσε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όλες οι λειτουργίες πραγματοποιήθηκαν αυτόματα υπό τον έλεγχο του Κέντρου Ελέγχου Αποστολής TsNIIMash, της Επικεφαλής Ομάδας Επιχειρησιακού Ελέγχου της Rocket and Space Corporation Energia (και οι δύο αποτελούν μέρος της Roscosmos) και των κοσμοναυτών της Roscosmos Anton Shkaplerov και Pyotr Dubrov. Δύο ημέρες πριν το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1а που μετέφερε το διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίου Progress MS-19 απογειώθηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε κανονικά στις 15 Φεβρουαρίου στις 04:25 UTC από το Site 31 launchpad (Vostok). 528,9 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση, το διαστημικό σκάφος εγχύθηκε στην τροχιά του στόχου. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών διαρροής σύζευξης, οι κοσμοναύτες της Roscosmos Anton Shkaplerov και Pyotr Dubrov θα ανοίξουν τις καταπακτές μεταφοράς και θα αφαιρέσουν τον μηχανισμό σύνδεσης, θα περάσουν από το σύστημα τροφοδοσίας Progress στην άρθρωση του σταθμού παροχή ρεύματος και απενεργοποιήστε το διαστημόπλοιο φορτίου. Το διαστημόπλοιο πρόκειται να παραμείνει στο διάστημα για 370 ημέρες. Ο συνολικός όγκος ξηρού φορτίου που παραδίδεται στον ISS είναι περίπου 1.600 kg, συμπεριλαμβανομένου αναλώσιμου υλικού επί του σκάφους, κιτ καλωδίων για τον εξοπλισμό της μονάδας εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων Nauka, αναλώσιμα συστήματος υποστήριξης ζωής, ιατρική παρακολούθηση και είδη υγιεινής και υγιεινής, είδη ένδυσης και τυπικές μερίδες τροφίμων για τους κοσμοναύτες της Roscosmos, καθώς και 560 κιλά προωθητικά εξαρτήματα στις δεξαμενές του συστήματος ανεφοδιασμού, 420 λίτρα πόσιμου νερού και 43 κιλά συμπιεσμένων αερίων. Ένα σύνολο ωφέλιμων φορτίων για την εκτέλεση επιστημονικής και εφαρμοσμένης έρευνας και πειραμάτων αποτελείται από: Κιτ Neurolab που προορίζονται για τη διεξαγωγή μιας σειράς ιατρικών πειραμάτων Pilot-T για τη μελέτη του αντίκτυπου μακράς διάρκειας διαστημικών αποστολών στην ποιότητα των επαγγελματικών δραστηριοτήτων των κοσμοναυτών. Κιτ Vozdukh και Poverkhnost για την εκτέλεση πειράματος Aseptic για την ανάπτυξη ικανοτήτων στειρότητας κατά τη διεξαγωγή βιολογικών πειραμάτων υπό συνθήκες διαστημικής πτήσης. Κιτ Bioproby για την εκτέλεση πειράματος Biodegradatsiya για τη μελέτη της επίδρασης της μικροχλωρίδας στα δομικά υλικά στο διάστημα και την ανάπτυξη μεθόδων βιολογικής ασφάλειας για διαστημόπλοια. Kit Biomodule για την εκτέλεση πειράματος Photobioreactor για τη μελέτη της ικανότητας παραγωγής τροφής και οξυγόνου από φωτοσυνθετικά μικροφύκη σπιρουλίνα σε περιβάλλον μηδενικής βαρύτητας. Κιτ Chashki και Tuby για την εκτέλεση πειράματος Biomag-M για τη μελέτη της επίδρασης των διαστημικών παραγόντων στις ιδιότητες των βιολογικών μικροοργανισμών όταν θωρακίζουν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Κιτ BOP, PM και PS για την εκτέλεση πειράματος Kaskad για την ανάπτυξη αποτελεσματικών μεθόδων βιοτεχνολογικής παραγωγής κυτταρικών καλλιεργειών σε συνθήκες μικροβαρύτητας. Κιτ Probiovit που προορίζονται για την ανάπτυξη τεχνολογιών παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων με ανοσορρυθμιστικά αποτελέσματα υπό συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Το Progress MS-19 παρέδωσε επίσης έξι νανοδορυφόρους YUZGU-55 Νο. 5-10 που αναπτύχθηκαν από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Διαστημικών Οργάνων και Ραδιοηλεκτρονικών Συστημάτων του Southwestern State University. Θα εκτοξευθούν κατά τη διάρκεια διαστημικών περιπάτων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού πειραματικού προγράμματος Radioskaf. Ένα άλλο ρωσικό διαστημόπλοιο φορτίου Progress MC-18 αποτελεί μέρος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Δύο ακόμη οχήματα φορτίου θα εκτοξευθούν στον ISS το 2022, τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο. Επί του παρόντος, οι κοσμοναύτες της Roscosmos Anton Shkaplerov (διοικητής της αποστολής ISS-66) και Pyotr Dubrov, καθώς και οι αστροναύτες της NASA Mark Vande Hei, Raja Chari, Thomas Marshburn, Kayla Barron και ο αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, Matthias Maurer, εργάζονται στο ISS. http://en.roscosmos.ru/22736/

Η τροχιά του ISS θα αυξηθεί κατά ένα χιλιόμετρο στα τέλη Φεβρουαρίου. Μια άλλη διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έχει προγραμματιστεί για τις 26 Φεβρουαρίου 2022 για να διαμορφωθούν οι βαλλιστικές συνθήκες πριν από την εκτόξευση του πληρώματος Soyuz MS-21 (18 Μαρτίου) και την προσγείωση του οχήματος καθόδου Soyuz MS-19 (30 Μαρτίου). Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, η υπηρεσία βαλλιστικής-ναυτιλιακής υποστήριξης του Κέντρου Ελέγχου Αποστολής TsNIIMash (μέρος του Roscosmos) στις 01:37 UTC θα ενεργοποιήσει τους κινητήρες φορτηγών πλοίων Progress MS-18, που είναι αγκυροβολημένοι στη μονάδα σέρβις Zvezda του ρωσικού τμήματος ISS. Οι κινητήρες θα καίνε για 372,5 δευτερόλεπτα και θα δώσουν στον σταθμό ώθηση 0,54 m/s. Μετά τον διορθωτικό ελιγμό, το μέσο ύψος τροχιάς του σταθμού αναμένεται να αυξηθεί κατά 1,1 km στα 417,94 km. Οι παράμετροι τροχιάς του ISS μετά τον διορθωτικό ελιγμό θα πρέπει να είναι οι εξής: Περίοδος τροχιάς: 92,87 λεπτά; Κλίση τροχιάς: 51,66 μοίρες; Ελάχιστο τροχιακό υψόμετρο: 415,40 km; Μέγιστο τροχιακό υψόμετρο: 435,97 km. Συνολικά 315 διορθώσεις υψομέτρου τροχιάς έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής σε όλη τη λειτουργία του ISS, 166 από αυτές με οχήματα φορτίου Progress. Μια άλλη διόρθωση της τροχιάς του σταθμού έχει προγραμματιστεί πριν από την άφιξη του νέου ρωσικού πληρώματος στο Soyuz MS-21 στις 11 Μαρτίου 2022. Ένα πλήρωμα των κοσμοναυτών της Roscosmos Anton Shkaplerov (διοικητής σταθμού) και Pyotr Dubrov, καθώς και οι αστροναύτες της NASA Mark Vande Hei, Raja Chari, Thomas Marshburn, Kayla Barron και ο αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Matthias Maurer εργάζονται τώρα στο ISS. http://en.roscosmos.ru/22737/

Το Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας προετοιμάζεται για δεύτερη εκτόξευση το 2022. Η εγκατάσταση εκτόξευσης Soyuz στο Διαστημικό Κέντρο της Γουιάνας (Γαλλική Γουιάνα) ξεκίνησε τις εργασίες για την 28η εκστρατεία εκτόξευσης. Η εκτόξευση ενός πυραύλου Soyuz-ST-B με ένα ανώτερο στάδιο Fregat-MT και δύο διαστημόπλοια Galileo FOC M10 έχει προγραμματιστεί για τις 5 Απριλίου 2022. Μια ομάδα ειδικών από το Κέντρο Λειτουργίας Εγκαταστάσεων Διαστημικής Υποδομής και Προόδου Το Rocket and Space Center (και τα δύο είναι μέρη του Roscosmos) άρχισαν να ξεφορτώνουν τους πυραύλους Soyuz-ST-B για περαιτέρω συναρμολόγηση της στοίβας του πρώτου και του δεύτερου σταδίου στην εγκατάσταση συναρμολόγησης και δοκιμών. Στο τεχνικό συγκρότημα του διαστημικού λιμανιού NPO Lavochkin, οι ειδικοί (μέρος του Roscosmos) ξεκίνησαν την προετοιμασία της ανώτερης σκηνής Fregat-MT. Τον Μάρτιο, θα ξεκινήσουν οι εργασίες για την πλήρωσή του με εξαρτήματα καυσίμου. Το διαστημικό λιμάνι της Γαλλικής Γουιάνας φιλοξενεί τον ρωσικό πύραυλο Soyuz-ST για περισσότερα από 10 χρόνια. Στις 10 Φεβρουαρίου σηματοδοτήθηκε η 27η εκτόξευση του Soyuz από γαλλικό έδαφος. Κάποτε η γαλλική υπερπόντια επικράτεια ήταν τόπος εξορίας για εγκληματίες, όπου λόγω της υψηλής υγρασίας και της πληθώρας επικίνδυνων εντόμων οι κρατούμενοι ήταν καταδικασμένοι...Σήμερα, ωστόσο, η Γαλλική Γουιάνα είναι ένα μέρος όπου τα διαστημικά όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Από εδώ, οι πύραυλοι της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας και οι ρωσικοί πύραυλοι Soyuz εκτοξεύονται στο διάστημα. http://en.roscosmos.ru/22738/

Η NASA περικυκλώνει τον Ήλιο. NASA Καλλιτεχνική απεικόνιση της αποστολής MUSE που θα μελετήσει από κοντά τον Ήλιο. Δύο νέες αποστολές μελέτης του Ήλιου ανακοίνωσε η NASA που θα προστεθούν στις τρεις υπάρχουσες. Σε κοντινή απόσταση από το μητρικό μας άστρο το οποίο παρατηρούν και μελετούν βρίσκονται τρία προηγμένα διαστημικά παρατηρητήρια δύο της NASA και ένα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.Οι δύο αποστολές Multi-Slit Solar Explorer (MUSE) και HelioSwarm θα «βοηθήσουν στη βελτίωση της κατανόησης της δυναμικής του Ήλιου, της σχέσης Ήλιου-Γης και του συνεχώς μεταβαλλόμενου διαστημικού περιβάλλοντος» αναφέρεται σε ανακοίνωση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας.Πιο συγκεκριμένα οι δύο αποστολές θα βοηθήσουν στην εξαγωγή ακριβέστερων προβλέψεων για τις αποκαλούμενες «διαστημικές καιρικές συνθήκες» όπως οι γεωμαγνητικές καταιγίδες οι οποίες προκαλούν μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και στα ηλεκτρικά δίκτυα της Γης. Πριν από λίγες μέρες μια τέτοια καταιγίδα χτύπησε 40 δορυφόρους του στόλου Starlink της Space X λίγη ώρα μετά την εκτόξευση τους. Οι δορυφόροι αποσταθεροποιήθηκαν και άρχισαν να πέφτουν στη γήινη ατμόσφαιρα όπου και καταστράφηκαν. THE FEDERAL NASA to launch new sun missions -- HelioSwarm and MUSE Σύμφωνα με την NASA όσο πιο ακριβείς είναι οι διαστημικές καιρικές προβλέψεις τόσο περισσότερο θα αυξάνεται η προστασία όχι μόνο των δορυφόρων αλλά και των επανδρωμένων αποστολών καθώς και των πληρωμάτων στους διαστημικούς σταθμούς ο αριθμός των οποίων αρχίζει αρχίζει να αυξάνεται και αναμένεται σύντομα εκτός από κρατικούς να δημιουργηθούν και ιδιωτικοί. Η αποστολή MUSE έχει κόστος 192 εκατ. δολαρίων ενώ η αποστολή HelioSwarm με κόστος 250 εκατ. δολαρίων αποτελείται από ένα σμήνος εννέα δορυφόρων. https://www.naftemporiki.gr/story/1834432/i-nasa-perikuklonei-ton-ilio-binteo

Νέα τεχνολογία υπόσχεται ταξίδια εξπρές στον Άρη. Με τις υπάρχουσες τεχνολογίες ένα ταξίδι στον Άρη διαρκεί έξι μήνες. Μια επανδρωμένη αποστολή δηλαδή θα χρειαστεί 12 μήνες για το ταξίδι μετ’ επιστροφής συν τον χρόνο που θα παραμείνει στον πλανήτη. Πρόκειται για μεγάλο χρονικά διάστημα παραμονής μέσα σε ένα σκάφος στο Διάστημα με πολλών ειδών δυσκολίες για τους συμμετέχοντες.Έχουν κατατεθεί διάφορες προτάσεις και ιδέες για συστήματα και τεχνολογίες που θα επέτρεπαν σε ένα διαστημόπλοιο να ταξιδέψει πιο γρήγορα στον Κόκκινο Πλανήτη. Πρόκειται για προτάσεις που είτε είναι εφαρμόσιμες μεν αλλά βρίσκονται ακόμη σε στάδιο θεωρητικής επεξεργασίας είτε μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Ερευνητές του Πανεπιστημίου McGill στο Μόντρεαλ του Καναδά ανακοίνωσαν ότι αναπτύσσουν μια τεχνολογία η οποία μπορεί να επιτρέψει σε ένα διαστημόπλοιο να ταξιδέψει από την Γη στο Άρη μέσα σε μόλις 45 μέρες. Οι ερευνητές ονομάζουν το σύστημα τους «λέιζερ-θερμικό σύστημα προώθησης» όπου δέσμες λέιζερ θερμαίνουν καύσιμα υδρογόνου. Η ιδέα της χρήσης δεσμών λέιζερ ως προωθητικού μηχανισμού σε διαστημικά σκάφη έκανε την εμφάνιση της πριν από λίγα χρόνια. Θεωρητικά αυτές οι δέσμες λέιζερ που θα ξεκινούν από τη Γη θα στοχεύουν σκάφη και δορυφόρους με ηλιακά ιστία (εξωτερικά φωτοβολταϊκά συστήματα) και θα τους παρέχουν την απαραίτητη ώθηση για να κινηθούν με τρομερές ταχύτητες στο διαστημικό κενό. Οσο πιο μικρό είναι μάλιστα το σκάφος ή ο δορυφόρος τόσο πιο μεγάλη θα είναι η ώθηση που θα λαμβάνουν από τα λέιζερ.Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να δώσει τόσο μεγάλη ώθηση στο σκάφος ώστε να φτάσει από την Γη στον Άρη σε περίπου μια εβδομάδα. Όσο όμως αυξάνεται ο όγκος του σκάφους τόσο μειώνεται και το επίπεδο της ώθησης. Η τεχνολογία που αναπτύσσουν οι ερευνητές του McGill δεν στοχεύει στο φωτοβολταϊκό σύστημα αλλά στη δεξαμενή υδρογόνου που θα διαθέτει το σκάφος προκαλώντας τις διεργασίες που θα του προσφέρουν την απαραίτητη ώθηση ώστε να κινηθεί πολύ γρήγορα στον προορισμό του.Μάλιστα σύμφωνα με τους ερευνητές η χρήση των λέιζερ θα γίνεται όταν το σκάφος βρίσκεται πολύ κοντά στη Γη και όχι όταν έχει απομακρυνθεί από αυτή ώστε να μην είναι απαραίτητο να γίνει στόχευση σε εξαιρετικά μεγάλες αποστάσεις. Όπως λένε οι δημιουργοί της η τεχνολογία αυτή θα μπορεί να στείλει ένα επανδρωμένο σκάφος στον Κόκκινο Πλανήτη σε 4-6 εβδομάδες. https://www.naftemporiki.gr/story/1833782/nea-texnologia-uposxetai-taksidia-ekspres-ston-ari

Αυτά είναι τα τοξικά σύννεφα που θα συναντήσουμε στον Άρη. Το Curiosity κατέγραψε εικόνες των νεφών διοξειδίου του άνθρακα του Άρη. O ρομποτικός εξερευνητής της NASA Curiosity συνεχίζει απτόητος δέκα χρόνια μετά την προσεδάφιση του στον Άρη να εξερευνά τον πλανήτη και να μας μεταδίδει σημαντικά στοιχεία αλλά και μοναδικές εικόνες από αυτόν. Το ρόβερ προσεδαφίστηκε στην περιοχή Αιολίς Πάλους του κρατήρα Γκέιλ στον Άρη στις 6 Αυγούστου 2012. Η αποστολή είχε διετή διάρκεια αλλά η επιτυχία και η αντοχή του ρόβερ υποχρέωσε τους επιτελείς της NASA να δώσουν μια παράταση η οποία αποδείχθηκε διαρκείας.Οι στόχοι του ρομπότ είναι να ερευνήσει το κλίμα και τη γεωλογία του Άρη και να διαπιστώσει εάν ο κρατήρας Γκέιλ προσέφερε ποτέ ευνοϊκές περιβαλλοντολογικές συνθήκες για την ύπαρξη κάποιων μορφών ζωής. Πριν από λίγες μέρες έγινε γνωστό ότι το ρόβερ έχει υποστεί σημαντικές φθορές στις ρόδες του αλλά προς το παρόν είναι ακόμη σε θέση να κινείται και να συνεχίζει την αποστολή του. Στα τέλη Δεκεμβρίου το Curiosity είχε καταγράψει εικόνες από τον ουρανό του Άρη. Πιο συγκεκριμένα κατέγραψε εικόνες από τα σύννεφα του Άρη τα οποία αποτελούνται από παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα.Η εξαιρετικά λεπτή ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη την καταγραφή εικόνων από τις δομές και τα φαινόμενα που υπάρχουν και εξελίσσονται εκεί, επιπλέον οι κάμερες του Curiosity δεν είναι σχεδιασμένες για να κάνει λεπτομερείς ατμοσφαιρικές παρατηρήσεις αλλά γεωλογικές παρατήρησεις. Παρόλα αυτά οι τεχνικοί της NASA επεξεργάστηκαν τις εικόνες των νεφών του Άρη που κατέγραψε το ρόβερ και δημιούργησαν ένα βίντεο το οποίο δόθηκε στη δημοσιότητα και δείχνουν καθαρά και με λεπτομέρειες τα τοξικά νέφη που σχηματίζονται σε ύψος 80 χλμ. από την επιφάνεια του πλανήτη. WONDER WORLD Curiosity Rover's Gorgeous Clouds - NASA Πριν από ένα μήνα το Curiosity ανίχνευσε την υπογραφή άφθονου «ελαφρού» άνθρακα στον 'Αρη, για τον οποίο υπάρχουν τρεις πιθανές εξηγήσεις: να προέρχεται από χημικές αντιδράσεις στην ατμόσφαιρα λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας, να δημιουργήθηκε από περαστικό νέφος κοσμικής σκόνης ή να έχει "ντόπια" βιολογική προέλευση, έχοντας παραχθεί στο παρελθόν από μορφές μικροβιακής ζωής, όπως συμβαίνει και στη Γη. https://www.naftemporiki.gr/story/1833960/auta-einai-ta-toksika-sunnefa-pou-tha-sunantisoume-ston-ari-binteo

Έρευνα: Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών λόγω κλιματικής αλλαγής άρχισε διεθνώς το 1863 Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών στη σύγχρονη εποχή εκτιμάται ότι ξεκίνησε το έτος 1863, καθώς εντεινόταν η Βιομηχανική Επανάσταση και άρχισε να ανεβαίνει η θερμοκρασία, με αποτέλεσμα την έναρξη της θέρμανσης των ωκεανών και την τήξη των παγετώνων, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.Η μελέτη, με επικεφαλής τη δρα Τζένιφερ Γουόκερ του Τμήματος Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications», ανέλυσε στοιχεία για τη στάθμη των θαλασσών κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια.Η άνοδος της στάθμης αποτελεί σημαντικό δείκτη για τις ευρύτερες κλιματικές αλλαγές. Εντοπίζοντας για πρώτη φορά με τόσο συγκεκριμένο τρόπο πότε άρχισε να ανεβαίνει η στάθμη, κατέστη δυνατό παράλληλα να προσδιοριστεί και η έναρξη μιας σημαντικής περιόδου κλιματικής αλλαγής.Ενώ η άνοδος των υδάτων διεθνώς σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα έγινε για πρώτη φορά αισθητή μεταξύ 1863-1873, υπήρξαν διαφοροποιήσεις ανάλογα με την περιοχή. Για παράδειγμα, στον μέσο Ατλαντικό και σε περιοχές των ΗΠΑ η στάθμη άρχισε να ανεβαίνει μεταξύ 1872-1894, ενώ στον Καναδά και στην Ευρώπη αρκετά αργότερα, μεταξύ 1930-1964.«Μπορούμε πάντως να είμαστε βέβαιοι ότι η παγκόσμια άνοδος της στάθμης των θαλασσών από το 1940 έως το 2000 υπήρξε η ταχύτερη των τελευταίων 2.000 ετών», δήλωσε η Γουόκερ. https://www.in.gr/2022/02/20/b-science/perivallon-b-science/ereyna-anodos-tis-stathmis-ton-thalasson-logo-klimatikis-allagis-arxise-diethnos-1863/

Ηξεραν κβαντική φυσική το 600 π.Χ.; Προδημοσίευση - Το βιβλίο των εκδόσεων Κάκτος για ιδέες αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που απηχούν απόψεις της σύγχρονης επιστήμης Κάθε έκβαση που θα μπορούσε να συμβεί στην παρούσα πραγματικότητά μας (σύμπαν) αλλά δεν συνέβη διακλαδώνεται ως μια εναλλακτική πραγματικότητα (πραγματοποιείται) σε ένα παράλληλο (ξεχωριστό) σύμπαν! Φωτ. SHUTTERSTOCK Oπως γράφει ο Δημήτρης Νικολαΐδης στην εισαγωγή του βιβλίου του «Αναζητώντας μια Θεωρία των Πάντων», πρόκειται για «ένα περιπετειώδες ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο σε αναζήτηση μιας “θεωρίας των πάντων” μέσω μιας σπάνιας και εύστροφης αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις φυσικές φιλοσοφίες σημαντικών αρχαίων Ελλήνων στοχαστών και τους νόμους της σύγχρονης φυσικής. Σε μια θεωρία των πάντων, όλα τα φαινόμενα της φύσης μοιράζονται ένα λεπτό κοινό υπόστρωμα και ερμηνεύονται από μια γενική αμετάβλητη αρχή. Το να διαβάσουμε το τι είναι το παρελθόν είναι μεγάλης αξίας, το ίδιο όμως είναι και η ανάγνωσή του από την προοπτική της σύγχρονης γνώσης. Oχι για να το επικρίνουμε για τις ρωγμές του, αλλά για να εμπνευστούμε από τη διορατικότητά του. Η συγκριτική μελέτη του σύμπαντος είναι το πνεύμα του “Αναζητώντας μια Θεωρία των Πάντων” – στη φυσική μέσω της φιλοσοφίας, στο νέο μέσω του παλαιού, με έναν τρόπο ισορροπημένο».Για τον Νικολαΐδη, καθηγητή φυσικής στο Κολέγιο Μπλούμφιλντ, οι προσωκρατικοί «είχαν ιδέες που απηχούν απόψεις της σύγχρονης επιστήμης· αινίγματα γύρω από τη φύση που ακόμα προκαλούν αμηχανία, και έξυπνες φιλοσοφικές συλλογιστικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επανεκτιμήσουν πλήρως εκ νέου θεμελιώδεις αλλά ανταγωνιστικές αρχές της σύγχρονης φυσικής, ακόμα και να προβούν σε εικασίες γύρω από ανοικτά φυσικά προβλήματα. Το “Αναζητώντας μια Θεωρία των Πάντων” είναι ένα νέο είδος θέασης, μια φιλοσοφική ενόραση της σύγχρονης φυσικής, η οποία για πολύ καιρό έμενε ανεξέταστη. Περίπου πριν από 2.600 χρόνια, οι αρχαίοι Eλληνες είχαν μια μεγαλειώδη διανοητική αφύπνιση που συνέβαλε στην ανατολή του πολιτισμού». Το βιβλίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Κάκτος σε μετάφραση του Χρήστου Γούδη. Προδημοσίευση (…) για τον Αναξαγόρα ένα αντικείμενο είναι ταυτοχρόνως θερμό, ψυχρό, υγρό, ξηρό, σκληρό, μαλακό, γλυκό, ξινό, μαύρο, άσπρο, λαμπρό, σκοτεινό, πυκνό, αραιό, νεκρό, ζωντανό, περιστρεφόμενο κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου, περιστρεφόμενο αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ωρολογίου και με όλες τις άλλες αντίθετες ιδιότητες.Αυτή είναι μια ιδιόμορφη ερμηνεία της φύσεως, καθότι, πριν παρατηρήσουμε ένα αντικείμενο, το περισσότερο που μπορούμε να πούμε σχετικά με την κατάσταση της ύπαρξής του είναι πως είναι ένα μείγμα όλων των πιθανών εκβάσεων – όλων των αντίθετων ιδιοτήτων ταυτοχρόνως, αν και η καθεμιά τους με διαφορετικό βαθμό (μέρος) συμμετοχής. Μόνο αφού παρατηρήσουμε το αντικείμενο μπορούμε να το περιγράψουμε κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο με γνώμονα το “αυτά τα πράγματα εκ των οποίων έχει τα περισσότερα”, ας πούμε, χρυσό, κίτρινο, ψυχρό, βαρύ και ξηρό.Είναι αξιοσημείωτο ότι μια τέτοια ερμηνεία είναι όμοια με την πλέον δημοφιλή ερμηνεία της κβαντικής θεωρίας, τη θεώρηση της Κοπεγχάγης.Σύμφωνα με αυτήν, πριν από μια παρατήρηση, κάτι (ένα ηλεκτρόνιο, η γάτα του Schrödinger) είναι όλο αντίθετες ιδιότητες (εν δυνάμει εκβάσεις) επίσης ταυτοχρόνως, με την κάθε έκβαση να περιγράφεται από τη δική της κβαντική πιθανότητα να συμβεί πραγματικά. Θυμηθείτε πως πριν από μια παρατήρηση, η γάτα του Schrödinger είναι ταυτοχρόνως και νεκρή και ζωντανή (ή πως ένα ηλεκτρόνιο περιστρέφεται ταυτοχρόνως και κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου και κατά την αντίθετη φορά). Και καθεμιά από αυτές τις εν δυνάμει εκβάσεις έχει τη δική της πιθανότητα να συμβεί στην πραγματικότητα. Μόνο αφού παρατηρήσουμε, αναφέρει η ερμηνεία της Κοπεγχάγης, μπορούμε να καθορίσουμε εάν η γάτα είναι σίγουρα είτε νεκρή είτε ζωντανή (ή εάν το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται σίγουρα κατά τη μία ή την άλλη διεύθυνση), και γενικά εάν ένα αντικείμενο είναι, όπως δηλώνει ο Αναξαγόρας, σίγουρα χρυσό, κίτρινο, ψυχρό, βαρύ και ξηρό. Εάν η ιδέα της αναλογίας στη θεωρία του Αναξαγόρα είναι κατά προσέγγιση διασυνδεδεμένη με την ιδέα της πιθανότητας στην κβαντική θεωρία, τότε πράγματι “στο καθετί [ένα σύστημα που μας ενδιαφέρει] υπάρχει ένα μέρος [περιγράφεται από τις κβαντικές πιθανότητες] από το καθετί [κάθε πιθανής έκβασης]”.Τώρα, η αιτία που ο Αναξαγόρας απαιτούσε ότι διάφορα μέρη όλων των ιδιοτήτων έπρεπε να συνυπάρχουν ταυτόχρονα παντού και πάντοτε μέσα στο αντικείμενο, είναι γιατί ήθελε να παραμένει σε συμφωνία με τη θέση του Παρμενίδη ότι το Μη-Ον δεν γεννά Ον και ότι το Ον δεν γίνεται Μη-Ον. Κάτι πρέπει να υπάρχει, εάν πρόκειται να παρατηρηθεί, λέει η θέση. Δηλαδή, εάν μια ιδιότητα δεν ήταν παρούσα παντού και πάντοτε σε ένα αντικείμενο, δεν θα μπορούσε να εμφανισθεί αργότερα· διότι, αν όντως εμφανιζόταν αργότερα, θα σήμαινε ότι το Ον μπορεί να γεννηθεί από το Μη-Ον, αλλά αυτό είναι αδύνατον. Aρα, ένα θερμό αντικείμενο, για παράδειγμα, πρέπει να περιέχει ταυτόχρονα και θερμότητα και ψυχρότητα παντού και πάντοτε μέσα του, αν και σε διαφορετικές αναλογίες. Γιατί, εάν ένα θερμό αντικείμενο δεν περιείχε ψυχρότητα, η ψυχρότητα θα ήταν Μη-Ον (τουλάχιστον γι’ αυτό το αντικείμενο) και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρχει (η ψυχρότητα ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει μια πραγματικότητα, ένα μέρος του Oντος) – θα ήταν τότε αδύνατον για το θερμό αντικείμενο να ψυχθεί.Αυτή η ιδέα έχει μια κάποια ομοιότητα με την ερμηνεία της Κοπεγχάγης, καθώς επίσης και μια κάποια διαφορά. Αναφορικά με την ομοιότητα, η αιτία για την οποία μπορούμε να παρατηρήσουμε τη γάτα να είναι ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο να περιστρέφεται κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου) είναι διότι η κατάσταση ύπαρξης της γάτας (ή του ηλεκτρονίου) πριν από την παρατήρηση είναι μία μείξη όλων των δυνατών εκβάσεων (συμπεριλαμβανομένων των αντιθέτων), δηλαδή ένα μείγμα που περιλαμβάνει ένα μέρος (την κβαντική πιθανότητα συμβάντος) της ιδιότητας του ζωντανού (ή της κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου περιστροφής) μαζί με ένα μέρος της ιδιότητας του νεκρού (ή της κατά την αντίθετη φορά των δεικτών του ωρολογίου περιστροφής). Στην κβαντική θεωρία αυτή η μεικτή κατάσταση εκφράζεται μαθηματικά. Και η έκβαση με τη μεγαλύτερη πιθανότητα (αναλογικό μέρος, στη γλώσσα του Αναξαγόρα) είναι αυτή που είναι πιθανότερο να παρατηρηθεί.Κατ’ αναλογία, η αιτία που μπορούμε να παρατηρήσουμε, ας πούμε, τη θερμότητα, σύμφωνα με την άποψη του Αναξαγόρα στο προηγούμενο παράδειγμά μας, είναι ότι η κατάσταση ύπαρξης του αντικειμένου πριν από την παρατήρηση είναι μια μείξη που περιέχει ένα μέρος θερμότητας και ένα μέρος ψυχρότητας, αλλά με το μέρος της θερμότητας να είναι αναλογικά το μεγαλύτερο.Oμως ο Αναξαγόρας είναι ακόμα πιο τολμηρός από την ερμηνεία της Κοπεγχάγης, γεγονός που με οδηγεί στις διαφορές τους. Επιμένει ότι η έννοια της ταυτόχρονης ύπαρξης όλων των ιδιοτήτων (συμπεριλαμβανομένων των αντιθέτων) είναι αληθής ανά πάσα στιγμή, ακόμα και μετά από μια παρατήρηση. Eτσι, κατά την άποψη του Αναξαγόρα, η γάτα είναι και νεκρή και ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται και κατά τις δύο διευθύνσεις ή το αντικείμενο είναι και ζεστό και ψυχρό) ακόμα και αφού παρατηρήσουμε ότι η γάτα είναι μόνο ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται μόνο κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου ή το αντικείμενο είναι μόνο θερμό). Αλλά σύμφωνα με την άποψη της Κοπεγχάγης, έπειτα από μια παρατήρηση η γάτα είναι μόνο ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται μόνο κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου ή το αντικείμενο είναι μόνο θερμό). Eτσι, μολονότι παρατηρούμε μόνο μία ιδιότητα, κι έτσι η γάτα φαίνεται μόνο ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο ανιχνεύεται να περιστρέφεται μόνο κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου ή το αντικείμενο να είναι μόνο θερμό), για τον Αναξαγόρα οι άλλες ιδιότητες ποτέ δεν παύουν να υπάρχουν· επιμένει σε αυτό, διότι δεν θέλει να παραβιάσει τη θέση του Παρμενίδη ότι, εάν μια ιδιότητα έπαυε να υπάρχει, θα σήμαινε ότι μέρος του Oντος έγινε Μη-Ον. Μπορεί ο Αναξαγόρας να έχει κάποιο δίκιο επ’ αυτού; Μπορεί η γάτα να είναι με κάποιο τρόπο και νεκρή και ζωντανή, ακόμα και αφού την παρατηρούμε να είναι μόνο ζωντανή;Φανταστικά, ναι! Σύμφωνα με τη δεύτερη πιο δημοφιλή ερμηνεία της κβαντικής θεωρίας, τη θεώρηση των πολλών κόσμων, ακόμα και αν εμείς παρατηρούμε τη γάτα να είναι ζωντανή (ή το ηλεκτρόνιο να περιστρέφεται κατά τη φορά των δεικτών του ωρολογίου), σε κάποιο άλλο σύμπαν (κόσμο, πραγματικότητα) η γάτα είναι πεθαμένη (ή το ηλεκτρόνιο περιστρέφεται κατά την αντίθετη φορά των δεικτών του ωρολογίου)!Δηλαδή, μια έκβαση που είναι πιθανή αλλά δεν συμβαίνει στο δικό μας σύμπαν, συμβαίνει παρ’ όλα αυτά σε ένα άλλο σύμπαν. Γενικώς, κάθε έκβαση που θα μπορούσε να συμβεί στην παρούσα πραγματικότητά μας (σύμπαν) αλλά δεν συνέβη, διακλαδώνεται ως μια εναλλακτική πραγματικότητα (πραγματοποιείται) σε ένα παράλληλο (ξεχωριστό) σύμπαν· κάθε παράλληλο σύμπαν έχει έτσι τη δική του μοναδική πραγματικότητα που απαρτίζεται από συμβάντα που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί στο δικό μας σύμπαν, αλλά δεν συνέβησαν.Eτσι, η θεώρηση των πολλών κόσμων βρίσκεται σε πλησιέστερη συμφωνία τόσο με τη θεωρία του Αναξαγόρα όσο και με τη θέση του Παρμενίδη απ’ ό,τι με αυτήν της Κοπεγχάγης. Διότι, το Ον του Παρμενίδη (όντας το οτιδήποτε υπάρχει) μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί ότι συμπεριλαμβάνει κάθε δυνατή έκβαση μιας παρατήρησης. Τότε, κατά τη θεώρηση των πολλών κόσμων, δεν είναι μόνο πριν από την παρατήρηση που όλες οι δυνατές εκβάσεις (ακόμη και οι αντίθετες) συνυπάρχουν σε μία μείξη που είναι μέρος του Oντος (όπως επίσης απαιτείται από τη θεωρία του Αναξαγόρα), αλλά όλες αυτές οι εκβάσεις, κατά μία έννοια, συνεχίζουν να συνυπάρχουν και άρα είναι μέρος του Oντος ακόμα και μετά από μια παρατήρηση (επίσης όπως απαιτείται από τη θεωρία του Αναξαγόρα)· διότι κάθε δυνατή έκβαση συμβαίνει στο δικό της παράλληλο σύμπαν, ακόμα κι όταν μια τέτοια έκβαση δεν παρατηρείται να συμβαίνει στο δικό μας σύμπαν. Ενώ από την άλλη μεριά, σύμφωνα με την άποψη της προσέγγισης της Κοπεγχάγης, μολονότι πριν από μια παρατήρηση όλες οι δυνατές εκβάσεις συνυπάρχουν σε μία μείξη που είναι μέρος του Oντος (όπως επίσης απαιτείται από τη θεώρηση του Αναξαγόρα), έπειτα από μια παρατήρηση μόνο ό,τι παρατηρείται να συμβαίνει συνεχίζει να υπάρχει (να είναι μέρος του Oντος) και ό,τι δεν παρατηρείται δεν υπάρχει πλέον, σαν ένα μέρος αυτού που κάποτε υπήρξε, μέρος του Oντος, να έγινε Μη-Ον (μια θέση που παραβιάζει σαφώς και τη θεωρία του Αναξαγόρα και τη θέση του Παρμενίδη). Eχοντας στο μυαλό μας τη θέση του Παρμενίδη, τότε κάποιος μπορεί να πει ότι η ερμηνεία των πολλών κόσμων της κβαντικής θεωρίας είναι περισσότερο ακριβής από αυτή της Κοπεγχάγης. https://www.kathimerini.gr/culture/books/561727576/ixeran-kvantiki-fysiki-to-600-p-ch/

Αναλαμπές μυστηρίου 4.000 έτη φωτός από τη Γη. Τι μπορεί να είναι το αντικείμενο το οποίο εξέπεμπε με συγκεκριμένη περιοδικότητα και για συγκεκριμένο διάστημα στις αρχές του 2018; Μάλλον πρόκειται για μάγναστρο, λένε οι αστραλιανοί ερευνητές που το πρωτοπαρατήρησαν, αλλά μπορεί να κάνουν και λάθος! O γαλαξίας μας «Milky Way». Το αστέρι στη φωτογραφία είναι το σημείο όπου εντοπίστηκε η μυστηριώδης έκλαμψη από του Ενα «κοσμικό μυστήριο» απασχολεί την αστρονομική κοινότητα τις τελευταίες ημέρες. Επιστήμονες με βάση το Πανεπιστήμιο Curtin στην Αυστραλία ανακάλυψαν ένα αστρονομικό αντικείμενο το οποίο αναβόσβηνε με σταθερό ρυθμό μέσα σε ένα χρονικό διάστημα τριάντα ημερών, με τη λαμπρότητά του να είναι ιδιαίτερα έντονη. Οι λεπτομέρειες των παρατηρήσεων, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature», είναι ιδιαίτερα σημαντικές, αφού ενδέχεται να υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός τύπου μαγνάστρου το οποίο έχει προβλεφθεί από τους ερευνητές της Θεωρητικής Αστρονομίας, όμως δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ. Ας δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο οι ερευνητές εντόπισαν και χαρακτήρισαν το μυστήριο αυτό αντικείμενο. Παράξενες εκλάμψεις Παρατηρώντας τον ουρανό με ραδιοτηλεσκόπια, οι ερευνητές αποκαλύπτουν έναν ολόκληρο κόσμο αστρονομικών αντικειμένων και φαινομένων τα οποία δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά με ένα συμβατικό οπτικό τηλεσκόπιο. Μερικά από τα φαινόμενα του… αόρατου Σύμπαντος τα οποία έχουν παρατηρήσει οι επιστήμονες με τη χρήση των ραδιοτηλεσκοπίων είναι οι μελανές οπές, η γέννηση των αστέρων ή οι αστέρες νετρονίων, τα υπολείμματα δηλαδή αστέρων όταν αυτοί καταρρέουν. Πολλά ραδιοτηλεσκόπια ανά τον κόσμο είναι στραμμένα στον ουρανό, συλλέγοντας ραδιοκύματα τα οποία επιτρέπουν στους επιστήμονες να απεικονίσουν την πηγή των ηλεκτρομαγνητικών αυτών κυμάτων. Πριν από περίπου δύο χρόνια, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής, επιχειρώντας να αναλύσει τα δεδομένα τα οποία είχαν συλλεχθεί από το ραδιοτηλεσκόπιο «Murchison Widefield Array» στην Αυστραλία, αναγνώρισε μια πολύ λαμπερή πηγή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Η ερευνήτρια στο Διεθνές Κέντρο Ερευνας Ραδιοαστρονομίας (ICRAR) του Πανεπιστημίου Curtin, Νατάσα Χάρλεϊ-Γουόκερ Η πηγή αυτή είχε καταγραφεί από το τηλεσκόπιο μεταξύ του Ιανουαρίου και του Μαρτίου του 2018 και εντοπίστηκε μέσα στον γαλαξία μας «Milky Way», σε απόσταση 4.000 ετών φωτός από τη Γη. Τα χαρακτηριστικά της έκλαμψης τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον της επιστημονικής ομάδας: παρατηρώντας την εξέλιξη μέσα στον χρόνο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το περίεργο αντικείμενο απελευθέρωνε με περιοδικό τρόπο ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό ενέργειας, αναβοσβήνοντας τρεις φορές ανά ώρα.«Κανείς δεν έχει παρατηρήσει ξανά μια έκλαμψη η οποία να επαναλαμβάνεται με αυτόν τον τρόπο και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα» σημειώνει στο ΒΗΜΑ-Science η δρ Νατάσα Χάρλεϊ-Γουόκερ, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης και ερευνήτρια στο Διεθνές Κέντρο Ερευνας Ραδιοαστρονομίας (ICRAR) του Πανεπιστημίου Curtin. «Η μόνη παραπλήσια παρατήρηση είχε πραγματοποιηθεί το 2005, όταν επιστήμονες είχαν ανακαλύψει μια πηγή στο Γαλαξιακό Κέντρο, η οποία παρήγαγε πέντε εκλάμψεις σε χρονικό διάστημα εβδομήντα επτά λεπτών και έπειτα έμεινε αδρανής» αναφέρει η ίδια. Μια βασική διαφορά με την πρόσφατη ανακάλυψη είναι ότι αυτή η πηγή βρέθηκε να αναβοσβήνει με περιοδικότητα η οποία δεν είχε παρατηρηθεί ξανά. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η πηγή αναβόσβηνε επί 30 ημέρες, έπειτα έπεσε σε αδράνεια επί 28 ημέρες και ενεργοποιήθηκε εκ νέου για 30 ημέρες. Επειτα, το τηλεσκόπιο δεν κατέγραψε περαιτέρω δραστηριότητα της πηγής. Αποκλείοντας σενάρια Πηγές ακτινοβολίας οι οποίες εμφανίζουν μια περιοδικότητα δεν είναι καινούργιες για τους αστρονόμους. Τέτοια φαινόμενα, τα οποία ονομάζονται «παροδικά αστρονομικά φαινόμενα», συναντώνται παραδείγματος χάριν σε παρατηρήσεις υπερκαινοφανών αστέρων, οι οποίοι εμφανίζονται και εξαφανίζονται ύστερα από κάποιους μήνες, ή σε παρατηρήσεις πάλσαρ, τα οποία εμφανίζονται και εξαφανίζονται μέσα σε ένα χρονικό διάστημα δευτερολέπτων. Οι επιστήμονες έχουν διατυπώσει την υπόθεση ότι το φαινόμενο το οποίο παρατήρησαν προέρχεται από ένα γεγονός το οποίο συνδέεται με τον θάνατο ενός αστέρα. Αυτή η υπόθεση προέκυψε έπειτα από τη μελέτη των επιμέρους χαρακτηριστικών των εκλάμψεων. «Το γεγονός ότι η έκλαμψη επαναλαμβάνεται τόσο συστηματικά σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για ένα περιστρεφόμενο αντικείμενο» σημειώνει η ερευνήτρια. Οπως επισημαίνει η ίδια, η επαναλαμβανόμενη έκλαμψη θα μπορούσε επίσης να υποδεικνύει ότι το αντικείμενο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άλλο αστρονομικό αντικείμενο. Ωστόσο, οι ερευνητές υπολόγισαν τον χρόνο ο οποίος θα χρειαζόταν για μια πλήρη περιστροφή και συμπέραναν ότι ο χρόνος αυτός δεν αντιστοιχεί στην τροχιά κανονικών αστέρων, αλλά στην τροχιά διπλών συστημάτων εξωπλανητών, λευκών νάνων, αστέρων νετρονίων ή μελανών οπών. Τα συστήματα αυτά όμως – στα οποία το ένα αντικείμενο περιστρέφεται γύρω από το άλλο – δεν παράγουν τόσο έντονη έκλαμψη, ενώ παράλληλα εκπέμπουν ακτίνες Χ, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στην προκειμένη περίπτωση. Ετσι, οι επιστήμονες κατέληξαν στην υπόθεση ότι πρόκειται πιθανότατα για ένα περιστρεφόμενο αντικείμενο και όχι για ένα αντικείμενο το οποίο βρίσκεται σε τροχιά. Τα χαρακτηριστικά των εκλάμψεων Η υπόθεση ότι το αντικείμενο το οποίο παρατηρήθηκε πρόσφατα δεν είναι ένας κανονικός αστέρας ενισχύεται από τις ιδιότητες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων τα οποία έφθασαν στο ραδιοτηλεσκόπιο. «Η ακτινοβολία είναι γραμμικά πολωμένη, κάτι το οποίο σημαίνει ότι τα κύματα είναι παράλληλα διατεταγμένα. Η ιδιότητα αυτή, σε συνδυασμό με τη μεταβολή της έντασης της φωτεινότητας, υποδεικνύει ότι τα κύματα δεν προέρχονται από κανονικό αστέρα». Εχοντας αποκλείσει και το ενδεχόμενο να είναι εξωπλανήτης, αφού από αυτούς δεν μπορεί να προκύψει έκλαμψη τέτοιας λαμπρότητας, οι επιστήμονες προσανατολίστηκαν στους λευκούς νάνους και στους αστέρες νετρονίων, που αναφέρονται στα τελικά στάδια της εξέλιξης ενός αστέρα, όταν αυτός καταρρέει. Οπως εξηγεί η επιστήμων, η φωτεινότητα του αντικειμένου το οποίο εντόπισαν παραπέμπει στη φωτεινότητα ενός πάλσαρ, δηλαδή ενός τύπου αστέρα νετρονίων. Ωστόσο, αυτό το σενάριο αποδυναμώνεται από τις παρατηρήσεις των ερευνητών: «Τα πάλσαρ περιστρέφονται εξαιρετικά γρήγορα: διαθέτοντας εξαιρετικά ισχυρά μαγνητικά πεδία, μάζα μεγαλύτερη από αυτή του Ηλίου, η οποία είναι εγκλωβισμένη σε έναν όγκο μικρότερο από αυτόν που καταλαμβάνει μια πόλη, έχουν περίοδο περιστροφής ένα δευτερόλεπτο ή ακόμη και κάποια χιλιοστά του δευτερολέπτου» εξηγεί η ερευνήτρια, συμπληρώνοντας: «Αυτό παράγει ένα τεράστιο ποσό ενέργειας, ένα μέρος της οποίας μετατρέπεται σε ραδιοκύματα. Καθώς τα πάλσαρ χάνουν ενέργεια, περιστρέφονται πιο αργά, και τελικά «πεθαίνουν», σταματώντας έτσι να εκπέμπουν ραδιοκύματα». Οπως σημειώνει η ίδια, η πηγή ραδιοκυμάτων η οποία ανιχνεύτηκε πρόσφατα περιστρέφεται με αργό ρυθμό, κάτι το οποίο έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να παράγει ραδιοκύματα με τον τρόπο αυτόν. Οι διαφορετικές υποθέσεις Τι θα μπορούσε λοιπόν να είναι η παράξενη αυτή πηγή, οι ιδιότητες της οποίας είναι τόσο μοναδικές που δυσκολεύουν τους αστρονόμους να την κατατάξουν σε μια κατηγορία αστρονομικών αντικειμένων; Η ερευνητική ομάδα διατύπωσε δύο υποθέσεις. Η πρώτη υπόθεση θέλει την πηγή να είναι μια μορφή μαγνάστρου (δηλαδή ένας τύπος αστέρα νετρονίων), η οποία δεν έχει παρατηρηθεί πουθενά μέχρι σήμερα, αλλά η ύπαρξή της έχει προβλεφθεί από τους ερευνητές της Θεωρητικής Αστρονομίας. «Ενδεχομένως να πρόκειται για μάγναστρο, με ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο είναι δέκα με χίλιες φορές μεγαλύτερο από αυτό ενός πάλσαρ» εξηγεί η αστρονόμος, συνεχίζοντας: «Γνωρίζουμε την ύπαρξη περίπου τριάντα μαγνάστρων, έξι από τα οποία παράγουν μερικές φορές ραδιοκύματα. Τα κύματα αυτά προκύπτουν ενδεχομένως όταν κάποια βίαια φαινόμενα διαταράσσουν το μαγνητικό πεδίο. Οι θεωρητικοί έχουν προβλέψει ότι στον γαλαξία μας υπάρχουν διάσπαρτα κάποια μάγναστρα «εξαιρετικά μεγάλης περιόδου» (ultra-long period magnetars), τα οποία περιστρέφονται αργά. Η πηγή που παρατηρήσαμε θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιου είδους μάγναστρο. Δεν ήταν κάτι που περιμέναμε, ωστόσο σε θεωρητικό επίπεδο είναι εφικτό και ταιριάζει πολύ καλά στις παρατηρήσεις μας». Η δεύτερη υπόθεση των ερευνητών είναι ότι το αντικείμενο αυτό ενδέχεται να αποτελεί έναν λευκό νάνο. Οι λευκοί νάνοι είναι απομεινάρια που προκύπτουν μετά τον «θάνατο» των αστέρων και κατά κανόνα δεν εκπέμπουν ραδιοκύματα. Μέχρι σήμερα έχει παρατηρηθεί μόνο ένας λευκός νάνος που εκπέμπει ραδιοκύματα, ο οποίος όμως βρίσκεται σε ένα διπλό σύστημα με έναν ερυθρό νάνο. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, όμως, το σήμα το οποίο λαμβάνουν οι επιστήμονες από τον συγκεκριμένο λευκό νάνο στο ραδιοτηλεσκόπιο είναι πολύ ισχνό, παρ’ όλο που αυτός βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη Γη σε σχέση με την έκλαμψη που ανιχνεύτηκε πρόσφατα. Ετσι, δεν μπορεί να εξηγηθεί ικανοποιητικά ο τρόπος με τον οποίο μια έκλαμψη τόσο μεγάλης λαμπρότητας θα μπορούσε να προκληθεί από έναν λευκό νάνο. Τα μάτια ξανά στον ουρανό Στα επόμενα βήματά τους, λοιπόν, οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να συλλέξουν στοιχεία τα οποία θα επιτρέψουν την επαλήθευση μιας από τις δύο υποθέσεις – ή θα οδηγήσουν στη διατύπωση μιας καινούργιας υπόθεσης, η οποία ενδεχομένως διαφεύγει από τους επιστήμονες. «Θα μπορούσε να υπάρχει μια εξήγηση την οποία δεν έχουμε σκεφτεί!» λέει χαρακτηριστικά η ερευνήτρια. Για να συλλέξουν τέτοιου είδους στοιχεία, θα χρειαστεί να εντοπίσουν και άλλα παρόμοια φαινόμενα. «Πλέον η πηγή που παρατηρήσαμε είναι ανενεργή, έτσι οι παρατηρήσεις στην ίδια περιοχή με άλλου είδους τηλεσκόπια δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι χρήσιμη. Για τον λόγο αυτόν θα προσανατολιστούμε στην εύρεση παρόμοιων πηγών, επιχειρώντας να παρατηρήσουμε τον γαλαξιακό δίσκο σχεδόν σε πραγματικό χρόνο». Η παρατήρηση σε πραγματικό χρόνο θα δώσει την ευκαιρία στους επιστήμονες, όταν βρεθεί μια καινούργια πηγή τέτοιου είδους, να στρέψουν αμέσως τηλεσκόπια από όλον τον κόσμο στη συγκεκριμένη κατεύθυνση, ελπίζοντας να συλλέξουν στοιχεία τα οποία θα λύσουν το κοσμικό αυτό μυστήριο. Ραδιοτηλεσκόπιο με 4.096 κεραίες Το ραδιοτηλεσκόπιο «Murchison Widefield Array» βρίσκεται στην Αυστραλία και αποτελείται από 4.096 κεραίες οι οποίες είναι διεσπαρμένες σε μια έκταση αρκετών χιλιομέτρων. Το τηλεσκόπιο αυτό θεωρείται πρόδρομος του εγχειρήματος «Square Kilometre Array» που αποσκοπεί στην κατασκευή του μεγαλύτερου ραδιοτηλεσκοπίου, το οποίο θα είναι εγκατεστημένο στην Αυστραλία και στην Αφρική.Παράσιτα από ραδιοκύματαΚαθώς αναπτυσσόταν η τεχνολογία η οποία επέτρεπε τις υπερατλαντικές κλήσεις, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν παράσιτα στη γραμμή. Το 1933 ο μηχανικός ραδιοφώνου Καρλ Τζάνσκι ανέλαβε να διερευνήσει τον λόγο για τον οποίο συνέβαινε αυτό. Διαπίστωσε ότι η αιτία ήταν τα ραδιοκύματα τα οποία προέρχονται από τον γαλαξία μας και έτσι έγινε ο πρώτος ραδιοαστρονόμος. Ενα εύρημα, δεκάδες ερωτήματα Σε περίπτωση που το αντικείμενο το οποίο ανακαλύφθηκε αποδειχθεί ότι είναι μάγναστρο, τίθεται μια σειρά ερωτημάτων τα οποία θα κληθούν να απαντήσουν οι αστρονόμοι στις επόμενες έρευνές τους.«Εάν το αντικείμενο αυτό είναι μάγναστρο εξαιρετικά μεγάλης περιόδου (ultra-long period magnetar), τότε ανήκει στην κατηγορία των αστέρων νετρονίων, με την εξαίρεση ότι αυτό γυρνάει αργά και διαθέτει ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο» σημειώνει η δρ Νατάσα Χάρλεϊ-Γουόκερ στο ΒΗΜΑ-Science. «Ωστόσο, αφού οι αστέρες νετρονίων σχηματίζονται μετά την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα, τόσο το μαγνητικό πεδίο όσο και η ταχύτητα περιστροφής θα έπρεπε να φθίνουν δραστικά. Για ποιον λόγο όμως η πηγή που παρατηρήσαμε έχει ισχυρό μαγνητικό πεδίο αλλά μικρή ταχύτητα περιστροφής; Μια πιθανή εξήγηση θα ήταν να έχει συγκρουστεί με ένα άλλο σώμα, κάτι το οποίο θα επιβράδυνε την ταχύτητά του. Το σώμα αυτό θα μπορούσε να έχει προκύψει από την ίδια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα. Πόσο σύνηθες είναι όμως κάτι τέτοιο;» αναρωτιέται η ερευνήτρια.Οπως σημειώνει η ίδια, εάν εντοπιστούν και άλλα τέτοια αντικείμενα, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να μετρήσουν την ταχύτητα περιστροφής τους, τη φωτεινότητά τους σε άλλα φάσματα φωτός και να ψάξουν στις γύρω περιοχές για να εντοπίσουν υπολείμματα εκρήξεων υπερκαινοφανών αστέρων. Τέτοιου είδους πληροφορίες θα επιτρέψουν στην ερευνητική κοινότητα να κατανοήσει σε μεγαλύτερο βάθος τι συμβαίνει στην «καρδιά» των υπερκαινοφανών αστέρων. Η τεχνολογία που επέτρεψε την παρατήρηση Το 2005 αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει στο κέντρο του γαλαξία μας ένα φαινόμενο παρόμοιο με αυτό που ανιχνεύτηκε πρόσφατα. Ωστόσο, οι πληροφορίες που είχαν συλλέξει τότε σχετικά με το φαινόμενο ήταν πολύ λιγότερες, κάτι που οφείλεται στα λιγότερο εξελιγμένα – σε σχέση με σήμερα – συστήματα τα οποία είχαν στη διάθεσή τους. «Αυτό που άλλαξε από το 2005 είναι ότι τα σύγχρονα ραδιοτηλεσκόπια, όπως το “Murchison Widefield Array” (MWA), μπορούν να καταγράψουν ένα ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων, καθώς επίσης επιτρέπουν και τον προσδιορισμό της πόλωσης των ραδιοκυμάτων» σημειώνει η δρ Νατάσα Χάρλεϊ-Γουόκερ, συμπληρώνοντας: «Το φάσμα συχνοτήτων μάς επιτρέπει να προσδιορίσουμε την απόσταση της πηγής και άλλους δείκτες με τους οποίους υπολογίζουμε τη μεταβολή της φωτεινότητας. Η πόλωση των ραδιοκυμάτων μάς δίνει πληροφορίες σχετικά με τα μαγνητικά πεδία τα οποία εμπλέκονται στην εκπομπή των κυμάτων αυτών. Τέλος, το τηλεσκόπιο MWA έχει ένα μεγάλο αρχείο καταγραφών, με το οποίο μπορούμε να δούμε παρατηρήσεις οκτώμισι ετών, ενώ το οπτικό του πεδίο είναι εξαιρετικά ευρύ, καλύπτοντας 1.000 τετραγωνικές μοίρες. Αυτές οι δύο ιδιότητες μας επέτρεψαν να αναζητήσουμε και να βρούμε εβδομήντα μία εκλάμψεις και να μελετήσουμε με μεγάλη ακρίβεια την περιοδικότητα του φαινομένου». https://www.tovima.gr/2022/02/20/science/analampes-mystiriou-4-000-eti-fotos-apo-ti-gi/

Καταγράφηκε ένα ‘διαβολικό’ κύμα ύψους 17,6 μέτρων. Τέτοια απρόβλεπτα κύματα προκύπτουν «μια φορά στα 1.300 χρόνια» Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν με δημοσίευσή τους στο περιοδικό Nature το πιο ακραίο ‘ύπουλο’ κύμα που καταγράφηκε μέχρι σήμερα [Generation mechanism and prediction of an observed extreme rogue wave‘]. Το τερατώδες τυχαίο κύμα εμφανίστηκε στα ανοικτά των ακτών του νησιού Βανκούβερ στον Καναδά, στις 17 Νοεμβρίου 2020 και είχε ύψος 17,6 μέτρα. Η απρόσμενη εμφάνιση αυτού του κύματος δεν προκάλεσε καμία ζημιά στις ακτές ή σε πλοία.Ελάχιστα τέτοιου είδους σπάνια στατιστικώς γιγάντια κύματα έχουν παρατηρηθεί άμεσα στην ανοιχτή θάλασσα και κανένα μέχρι σήμερα δεν είχε αυτό το μέγεθος. Μόνο ένας μοναχικός ωκαεανογραφικός αισθητήρας στα ανοιχτά της θάλασσας κατέγραψε το εν λόγω γεγονός. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ένα τέτοιο κύμα συμβαίνει μία φορά στα 1.300 χρόνια! Το απρόσμενα τεράστιο κύμα είχε σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερο ύψος (18 μέτρα) από τα υπόλοιπα κύματα γύρω του (6 μέτρα).Σε αντίθεση με τα τσουνάμι, τα σπάνια αυτά κύματα τείνουν να εμφανίζονται στον ανοιχτό ωκεανό και δεν συνδέονται με σεισμούς. Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σίγουροι τι τα προκαλεί και πώς καταφέρνουν να διατηρούν το τεράστιο, σε σχέση με τα γειτονικά κύματα, ύψος τους. ‘Ετσι, προς το παρόν δεν είναι δυνατή η πρόβλεψή τους.Το βίντεο που ακολουθεί αναφέρεται στο ‘διαβολικό’ κύμα που έπληξε το κρουαζιερόπλοιο Louis Majesty το 2010, σκοτώνοντας δύο επιβάτες και τραυματίζοντας 14: https://physicsgg.me/2022/02/19/καταγράφηκε-ένα-διαβολικό-κύμα-ύψους/

Γιγάντια έκρηξη στον Ήλιο μήκους εκατομμυρίων χιλιομέτρων … «είδε» το σκάφος Solar Orbiter. Μια συγχώνευση εικόνων από το ηλιακό παρατηρητήριο Solar Orbiter (ESA/NASA)Solar Orbiter και το διαστημικό σκάφος SOHO, τα οποία απαθανάτισαν την γιγάντια ηλιακή έκρηξη στις 15 Φεβρουαρίου 2022: Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι το Solar Orbiter «είδε» τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα ηλιακή «προεξοχή, η οποία εκτοξεύθηκε σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων στο διάστημα.Οι ηλιακές προεξοχές (solar prominences) είναι τεράστιες δομές γραμμών μαγνητικού πεδίου, που συγκρατούν πυκνές συγκεντρώσεις ηλιακού πλάσματος αιωρούμενες πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου και οι οποίες συχνά σχετίζονται με τις εκρήξεις στεμματικής μάζας. Η γιγάντια ηλιακή έκλαμψη σε στιγμιότυπο από το Solar Orbiter Η συγκεκριμένη έκρηξη, που συνέβη στις 15 Φεβρουαρίου, ευτυχώς δεν είχε ως στόχο τη Γη (αλλιώς θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα), αλλά «ταξιδεύει» μακριά από τον πλανήτη μα», καθώς προκλήθηκε στην πλευρά του Ήλιου που δεν «κοιτάζει» τη Γη.Η εικόνα του φαινομένου έγινε ορατή από το όργανο του τηλεσκοπίου Solar Orbiter που λειτουργεί στο υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Και άλλες ηλιακές διαστημικές αποστολές, όπως το Parker Solar Probe της NASA, παρακολούθησαν το συμβάν.Το Solar Orbiter, που είναι μια συνεργασία της ESA με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), θα φθάσει στις 26 Μαρτίου στο περιήλιο του, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο του από τον Ήλιο, περίπου 0,3 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου.Όπως αναφέρει η ESA, «μολονότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν έστειλε μια έκρηξη φονικών σωματιδίων προς τη Γη, αποτελεί μια σημαντική υπενθύμιση για την απρόβλεπτη φύση του Ήλιου και τη σημασία της κατανόησης και παρακολούθησης της συμπεριφοράς του». https://physicsgg.me/2022/02/19/γιγάντια-έκρηξη-στον-ήλιο-μήκους-εκατ/

Η εντυπωσιακή σύγκρουση τριών γαλαξιών… με τα μάτια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Το σμήνος γαλαξιών που φαίνεται στην φωτογραφία ονομάζεται IC 2431 και βρίσκεται περίπου 681 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Καρκίνου. Ένα από τα πιο κοινά κοσμικά φαινόμενα είναι οι συγκρούσεις-συγχωνεύσεις γαλαξιών. Κατά βάση δύο γειτονικοί γαλαξίες υπό το βάρος των βαρυτικών τους αλληλεπιδράσεων πλησιάζουν ο ένας τον άλλο σε μια διαδικασία που διαρκεί εκατοντάδες εκατ. ή δισεκατομμύρια έτη και καταλήγει είτε στο να εξαφανιστεί ο ένας από τους δύο γαλαξίες και ο άλλος να αυξήσει το μέγεθος και να αλλάξουν λιγότερο η περισσότερο η δομή και τα χαρακτηριστικά του. Την ίδια στιγμή που ο ένας γαλαξίας εξαφανίζεται ο άλλος ανανεώνεται και τόσο ο ίδιος όσο και το Σύμπαν αφού από αυτή την διαδικασία γεννιούνται μαζικά νέα άστρα.Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στον μακρύ κατάλογο των ανακαλύψεων του εντόπισε και κατέγραψε μια συγχώνευση στην οποία εμπλέκονται τρεις γαλαξίες. Σε απόσταση 681 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Καρκίνου τρεις γαλαξίες βρίσκονται σε διαδικασία συγχώνευσης η οποία θα δημιουργήσει ένα νέο γαλαξία στον οποίο δόθηκε η κωδική ονομασία IC 2431.Μέσα στο χαοτικό σκηνικό που εξελίσσεται σε αυτή την συγχώνευση ξεπηδούν συνεχώς νέα άστρα με τις παρατηρήσεις του Hubble να δείχνουν ότι οι πιο ενεργές περιοχές αστρογένεσης βρίσκονται στο κέντρο της συγχώνευσης. Γύρω από αυτές τις περιοχές έχει σχηματιστεί ένα πυκνό νέφος κοσμικής σκόνης το οποίο είναι ορατό στην εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.Ο εντοπισμός της τριπλής συγχώνευσης επετεύχθη χάρις στο πρόγραμμα Galaxy Zoo, πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν ερασιτέχνες αστρονόμοι και γενικότερα φίλοι της διαστημικής εξερεύνησης οι οποίοι βοηθούν στην επεξεργασία δεδομένων και ανάδειξη άγνωστων στοιχείων για τους γαλαξίες. Τους μηχανισμούς, την εξέλιξη και την συμπεριφορά τους. Ανάμεσα στα άλλα οι συμμετέχοντες στο Galaxy Zoo προσπαθούν να ταξινομήσουν περίπου ένα εκατ. εικόνες γαλαξιών που έχει καταγράψει το Hubble και δεν έχουν εξεταστεί λεπτομερώς μέχρι σήμερα. Να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια σειρά ερευνών έχουν δείξει ότι ο γαλαξίας μας έχει καταφέρει να κερδίσει όλες τις αναμετρήσεις που είχε στη διάρκεια της ύπαρξης του με άλλους γαλαξίες έχοντας απορροφήσει τουλάχιστον 12 όχι μόνο μικρότερους αλλά και μεγαλύτερους γαλαξίες. Όμως ο γειτονικός αλλά κατά πολύ μεγαλύτερος γαλαξίας της Ανδρομέδας πλησιάζει τον δικό μας και στη σύγκρουση που αναμένεται να συμβεί σε περίπου 4,5 δισ. έτη οι επιστήμονες θεωρούν δεδομένο ότι ο γαλαξίας μας θα υποστεί την πρώτη του ήττα που θα είναι και μοιραία για αυτόν. Εκείνη την χρονική περίοδο αναμένεται και το τέλος της Γης αφού ο Ήλιος έχοντας εξαντλήσει τα καύσιμα του θα μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα με αποτέλεσμα η Γη να γίνει ένα πραγματικό κοσμικό… κάρβουνο. https://www.naftemporiki.gr/story/1834377/gennietai-galaksias-me-treis-biologikous-goneis-binteo

Μια εξωτική ατομική μετάβαση… από το μιόνιουμ στο αντι-μιόνιουμ. Το μιόνιουμ είναι ένα εξωτικό άτομο που αποτελείται από ένα αντιμιόνιο και ένα ηλεκτρόνιο. Ανακαλύφθηκε το 1960 από τον Vernon W. Hughes και του δόθηκε το χημικό σύμβολο Mu. Ο χρόνος ζωής του είναι όσο και ο χρόνος ζωής του αντιμιονίου, 2,2 μs. Στην σύντομη διάρκεια της ζωής του το μιόνιουμ μπορεί να σχηματίσει ενώσεις όπως το χλωριούχο μιόνιουμ (MuCl) ή το ‘μιονιούχο’ νάτριο (NaMu). Επειδή η μάζα του αντιμιονίου είναι 207 φορές μεγαλύτερη από την μάζα του ηλεκτρονίου, το μιόνιουμ ( : μ+e−) μοιάζει περισσότερο με το άτομο του υδρογόνου (p+e−) παρά με το ποζιτρόνιουμ (e+e−). Η ακτίνα Bohr και η ενέργεια ιονισμού του μιόνιουμ είναι πολύ κοντά στις αντίστοιχες τιμές του υδρογόνου και ως εκ τούτου μπορεί να θεωρηθεί ως ένα εξωτικό ελαφρύ ισότοπο του υδρογόνου.Yπάρχει και το αντίστοιχο άτομο αντιύλης, το αντι-μιόνιουμ ( : μ−e+), που συνίσταται από ένα μιόνιο και ένα ποζιτρόνιο (αντι-ηλεκτρόνιο). H αυθόρμητη μετάβαση του εξωτικού ατόμου μιόνιουμ ( : μ+e−) προς το αντίστοιχο άτομο αντιύλης, αντι-μιόνιουμ ( : μ−e+), είναι μια ενδιαφέρουσα φαινομενολογική δυνατότητα. Αν η μετάβαση προς είναι δυνατή, τότε θα παραβιαζόταν ο αριθμός γεύσης των λεπτονίων, ο οποίος σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων διατηρείται. Έτσι θα υπήρχε μια ξεκάθαρη απόδειξη νέας φυσικής πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Δεδομένου ότι σχεδιάζονται νέα πειράματα για την μελέτη της εν λόγω μετάβασης, οι φυσικοί Takeshi Fukuyama et al στην εργασία τους με τίτλο ‘Models of the Muonium to Antimuonium Transition‘, εξέτασαν νέα μοντέλα φυσικής και διερεύνησαν τις προβλέψεις που κάνουν σχετικά με την μετάβαση προς .Τα τελευταία πειράματα που διερεύνησαν άμεσα την μετάβαση από μιόνιουμ σε αντιμιόνιουμ έγιναν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 [New Bounds from Searching for Muonium to Antimuonium Conversion]. Τα επόμενα πειράματα έδωσαν αποτελέσματα που σχετίζονται έμμεσα με αυτή την μετάβαση, όπως μετρήσεις τιμών παραμέτρων της ταλάντωσης νετρίνων και περιορισμούς στα νέα σωματίδια που προβλέπονται από τα μοντέλα παραβίασης της γεύσης των λεπτονίων και υιοθετούν την δυνατότητα της μετάβασης προς .Με βάση αυτά τα πειραματικά αποτελέσματα, ο Fukuyama και οι συνεργάτες του αξιολόγησαν αρκετά μοντέλα φυσικής πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου και προσδιόρισαν τους χώρους των παραμέτρων όπου τα μελλοντικά πειράματα θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν -ή να αποκλείσουν- την μετάβαση για ένα δεδομένο μοντέλο. Για παράδειγμα, σε μια κατηγορία μοντέλων που είναι γνωστά ως μοντέλα radiative neutrino mass, η ομάδα διαπίστωσε ότι το μοντέλο που ονομάζεται Zee-Babu δίνει μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί μια μετάβαση από μιόνιουμ σε αντιμιόνιμουμ.Τα μελλοντικά πειράματα που προγραμματίζονται σε Ιαπωνία και Κίνα για την αναζήτηση αυτής της εξωτικής ατομικής μετάβασης θα είναι σε θέση να ελέγξουν οριστικά και αμετάκλητα τέτοιου είδους θεωρητικά μοντέλα. https://physicsgg.me/2022/02/18/μια-εξωτική-ατομική-μετάβαση/

Ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-21 σε θάλαμο κενού Ολοκληρώθηκε η δοκιμή διαρροής του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους μεταφοράς Soyuz MS-21 (TPK) στον θάλαμο κενού του κτιρίου συναρμολόγησης και δοκιμής της τοποθεσίας 254 στο κοσμοδρόμιο Baikonur. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα εργασίας, ειδικοί από το RSC Energia και το Spacecraft Center Yuzhny ολοκλήρωσαν έναν κύκλο δοκιμών πνευμονοσκεπής του Soyuz MS-21 TPK, ο οποίος συνεχίστηκε από τις 11 Φεβρουαρίου. Χωρίς παρατηρήσεις πέρασε ο αυτοματοποιημένος έλεγχος των υψηλών απαιτήσεων για στεγανότητα των διαμερισμάτων και των εποχούμενων συστημάτων του διαστημικού σκάφους υπό συνθήκες εδάφους. Σήμερα, το Soyuz MS-21 TPK μεταφέρθηκε στο χώρο εργασίας για περαιτέρω προετοιμασία πριν από την πτήση. Τις επόμενες ημέρες, σχεδιάζεται ο ανεφοδιασμός του συστήματος θερμικού ελέγχου του πλοίου με ψυκτικό υγρό, ο έλεγχος των γραμμών καυσίμου του συστήματος συνδυασμένης πρόωσης και η δοκιμή ελέγχου των ραδιοφωνικών συστημάτων επί του σκάφους, καθώς και η προετοιμασία για την εγκατάσταση καθισμάτων Kazbek και μεμονωμένου πληρώματος εξοπλισμός. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Soyuz MS-21 TPK στο πλαίσιο του προγράμματος παράδοσης μελών της Expedition 66/67 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχει προγραμματιστεί για τον Μάρτιο του 2022. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_02-17.html