Δροσος Γεωργιος

Εντυπωσιακό «κολιέ» άστρων δημιουργήθηκε από μια μαύρη τρύπα (βίντεο) Με μπλε χρώμα εικονίζεται το κολιέ των αστρικών σμηνών που γεννήθηκαν από τη δράση μαύρης τρύπας. πηγή φωτό (NASA/CXC/SAO/O. Omoruyi et al.; Optical: NASA/ESA/STScI/G. Tremblay et al.; Radio: ASTRON/LOFAR; Image Processing: NASA/CXC/SAO/N. Wolk) Απρόσμενη ανακάλυψη ενός κοσμικού φαινομένου που περνούσε κάτω από τα ραντάρ των επιστημόνων.Σε ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών γνωστό ως SDSS J1531 είχε εντοπιστεί μια ομάδα αστρικών σμηνών που αποτελούνται από πολύ νεαρής ηλικίας άστρα. Τα σμήνη αυτά βρίσκονται σε ένα σχηματισμό που στο μάτι του παρατηρητή μοιάζουν με ένα κοσμικό… κολιέ. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν αναφέρουν ότι δημιουργός αυτού το κολιέ είναι μια γιγάντια μαύρη τρύπα.Οι μαύρες τρύπες είναι συνυφασμένες με καταστροφή άστρων και γενικότερα με απορρόφηση ή διάλυση της κοσμικής ύλης που βρίσκεται στο πανίσχυρο βαρυτικό τους βεληνεκές και η διαπίστωση των ερευνητών προκαλεί φυσικά τεράστιο ενδιαφέρον αφού είναι η πρώτη φορά που οι μαύρες τρύπες συνδέονται με τέτοιου είδους και τέτοιας έκτασης κοσμική δημιουργία.Στην καρδιά αυτού γαλαξιακού σμήνους βρίσκονται δύο από τους μεγαλύτερους γαλαξίες του οι οποίοι βρίσκονται σε διαδικασία σύγκρουσης/συγχώνευσης. Το 2014 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble εντόπισε 19 μεγάλα σμήνη νεογέννητων άστρων που αποτελούν αυτή την κοσμική δομή που μοιάζει με κολιέ.Η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι τα 19 σμήνη σχηματίστηκαν όταν από μια από τις μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών που είναι υπερμεγέθης εξέπεμψε έναν εξαιρετικά ισχυρό πίδακα ακτινοβολίας η ενέργεια του οποίου ήταν ισοδύναμη με την ενέργεια που θα παραγόταν αν ένα δισεκατομμύρια άστρα σαν τον Ήλιο είχαν εκραγεί ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο. Αυτός ο πίδακας ώθησε το ζεστό αέριο που περιβάλλει το γαλαξιακό σμήνος με τρόπο τέτοιο ώστε να δημιουργηθεί μια γιγάντια κοσμική φυσαλίδα οι συνθήκες της οποίας προκάλεσαν τη μαζική παραγωγή νέων άστρων. Μάλιστα οι ερευνητές εικάζουν ότι η δημιουργία των 19 αστρικών σμηνών δεν είναι αποτέλεσμα ενός και μόνο πίδακα αλλά ότι η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα έχει εξαπολύσει και άλλους τέτοιου είδους πίδακες οι οποίοι λειτουργούν ως καταλύτες για τη γέννηση νέων άστρων. Οι ερευνητές λένε ότι η εργασία τους θα μπορούσε ανάμεσα στα άλλα να ρίξει φως στο πώς οι μαύρες τρύπες λειτουργούν ως «κοσμικοί θερμοστάτες» για να εμποδίσουν το αέριο στα σμήνη γαλαξιών να καταρρεύσει και αντίθετα να χρησιμέψει στη παραγωγή νέων άστρων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1597551/entyposiako-kolie-astron-dimioyrgithike-apo-mia-mayri-trypa-vinteo/

Τεχνητή Νοημοσύνη και Πυρηνική Σύντηξη. Επιστήμονες που ασχολούνται με την παραγωγή ενέργειας μέσω πυρηνικής σύντηξης θεωρούν πως μπορούν να ξεπεράσουν τα ανυπέρβλητα εμπόδια που συναντούν αξιοποιώντας τις δυνατότητες της Τεχνητής Νοημοσύνης. Άραγε, θα μπορέσει κάποτε η Τεχνητή Νοημοσύνη από ταλέντο να αναδειχθεί σε ιδιοφυΐα, σύμφωνα με το ρητό του Σοπενχάουερ; Η πυρηνική σύντηξη είναι μια εξαιρετική ιδέα. Θα μπορούσε να λύσει τις ενεργειακές ανάγκες όλου του κόσμου. Το πρόβλημα (προς το παρόν) είναι ότι κάθε φορά που οι επιστήμονες προσπαθούν να παράγουν ενέργεια με πυρηνική σύντηξη ξοδεύουν περισσότερη ενέργεια από αυτή που παίρνουν! Δυστυχώς, εφανίζονται αναρίθμητα εμπόδια, συμπεριλαμβανομένων των ασταθειών στην εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία παραγωγής ενέργειας μέσω σύντηξης.Ένας συνήθης τρόπος παραγωγής ενέργειας σύντηξης, περιλαμβάνει τη χρήση υδρογόνου ως καυσίμου, και την αύξηση της θερμοκρασίας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα σε μία διάταξη που ονομάζεται «τοκαμάκ» και σχηματικά θυμίζει ντόνατ, όπου είναι εφικτή η δημιουργία πλάσματος (η τέταρτη κατάσταση της ύλης, μετά τη στερεά, την υγρή και την αέρια). Η πυρηνική σύντηξη είναι η διαδικασία που πραγματοποιέιται στο εσωτερικό του Ήλιου και των άστρων. Οι ειδικοί προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να «ξεκλειδώσουν» τις δυνατότητές της στη Γη. Σύντηξη επιτυγχάνεται όταν δύο ελαφρείς πυρήνες συγχωνεύονται παράγοντας ενέργεια. Πρόκειται για τον αντίθετο μηχανισμό από αυτόν της πυρηνικής σχάσης (που χρησιμοποιείται σήμερα στα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας), κατά τον οποίο βαρείς πυρήνες διασπώνται αποδίδοντας ενέργεια. Αλλά αυτό το πλάσμα πρέπει να περιορίζεται διαρκώς καθώς είναι πολύ επιρρεπές στο να διαφεύγει από τα ισχυρά μαγνητικά πεδία του μηχανήματος που έχουν σχεδιαστεί για να το συγκρατούν στην ιδανική θέση. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Princeton και το Εργαστήριο Φυσικής Πλάσματος του Princeton δημοσίευσαν στο περιοδικό Nature ότι βρήκαν έναν τρόπο να χρησιμοποιήσουν την τεχνητή νοημοσύνη για να προβλέψουν αυτές τις πιθανές αστάθειες και να τις αποτρέψουν από το να συμβούν σε πραγματικό χρόνο [Avoiding fusion plasma tearing instability with deep reinforcement learning]. Η ομάδα διεξήγαγε τα πειράματά της στην Εθνική Εγκατάσταση Σύντηξης DIII-D στο Σαν Ντιέγκο και διαπίστωσε ότι το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που χρησιμοποίησαν μπορούσε να προβλέψει πιθανά «σχίσματα» πλάσματος έως και 300 χιλιοστά του δευτερολέπτου νωρίτερα. Χωρίς την αξιοποίηση αυτής της πληροφορίας, η διαδικασία θα είχε διακοπεί απότομα. «Τα πειράματα παρέχουν τα θεμέλια για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης για την επίλυση ενός ευρέος φάσματος ασταθειών του πλάσματος, οι οποίες επί μακρόν εμπόδιζαν την ενέργεια σύντηξης», δήλωσε εκπρόσωπος του Princeton. πηγές: https://www.kathimerini.gr/life/science/562895455/pyriniki-syntixi-i-a-i-elyse-gia-toys-epistimones-ena-apo-ta-pio-dyskola-provlimata/ – https://edition.cnn.com/2024/02/21/climate/nuclear-fusion-ai-climate-solution/index.html Παρακολουθείστε επίσης και το σχετικό βίντεο της Sabine Hossenfelder:

Που βρίσκεται και τι ερευνά το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA; Το διαστημικό σκάφος New Horizons που εκτοξεύθηκε από την Γη στις 19 Ιανουαρίου του 2006, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και συνεχίζει να στέλνει δεδομένα στη Γη καθώς απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Γη. Αφού εξερεύνησε τον πλανήτη-νάνο Πλούτωνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Πλούτωνα Χάροντα και τους άλλους 4 δορυφόρους του (Νύχτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στύγα), όπως επίσης και το αντικείμενο της ζώνης Κάιπερ Arrokoth (ή 2014 MU69 ή Έσχατη Θούλη), σήμερα, 22 Φεβρουαρίου 2024, απέχει 58,95 αστρονομικές μονάδες από τη Γη (υπενθυμίζεται ότι 1 αστρονομική μονάδα=150 εκατομμύρια χιλιόμετρα=η μέση απόσταση Γης-Ήλιου) και απομακρύνεται ως προς τον Ήλιο με ταχύτητα 13,69 km/sec. Το New Horizons είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που εξερευνά τη ζώνη Kuiper – την τεράστια, μακρινή εξωτερική ζώνη του ηλιακού μας συστήματος που περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες παγωμένα, βραχώδη μικρά αντικείμενα.Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις του διαστημικού σκάφους Nέοι Ορίζοντες δείχνουν ότι η ζώνη Kuiper μπορεί να εκτείνεται πολύ πιο μακριά από ό,τι πιστεύαμε. Καλλιτεχνική αναπαράσταση σύγκρουσης δύο αντικειμένων στη μακρινή ζώνη Kuiper. Το όργανο του New Horizons Venetia Burney Student Dust Counter (SDC) ανιχνεύει ποσότητα σκόνης – τα μικροσκοπικά παγωμένα υπολείμματα συγκρούσεων μεταξύ μεγαλύτερων αντικειμένων της ζώνης Kuiper (KBOs) – που ξεπερνά το αναμενόμενο. Το New Horizons πραγματοποιεί για πρωτή φορά άμεσες μετρήσεις της διαπλανητικής σκόνης πέρα από τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα, συνεπώς κάθε παρατήρηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ανακάλυψη.Σύμφωνα με την δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letters (New Horizons Venetia Burney Student Dust Counter Observes Higher than Expected Fluxes Approaching 60 au), οι μετρήσεις των Νέων Οριζόντων αψηφούν τα επιστημονικά μοντέλα που θεωρούν ότι η ποσότητα αντικειμένων και η πυκνότητα της σκόνης στη ζώνη θα έπρεπε να μειώνονται σε αυτή τη μακρινή απόσταση, και δείχνουν ότι το εξωτερικό άκρο της κύριας ζώνης Kuiper θα μπορούσε να εκτείνεται δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρύτερα από τις τρέχουσες εκτιμήσεις, ή ότι θα μπορούσε να υπάρχει ακόμη και μια δεύτερη ζώνη πέρα από αυτή που ήδη γνωρίζουμε. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. NASA’s New Horizons Detects Dusty Hints of Extended Kuiper Belt – https://www.nasa.gov/missions/new-horizons/nasas-new-horizons-detects-dusty-hints-of-extended-kuiper-belt/ 2. Η Ζώνη Kuiper Ίσως Είναι Μεγαλύτερη Απ΄Ότι Πιστεύαμε – https://www.ofa.gr/kuiper-belt-new-horizons/ https://physicsgg.me/2024/02/22/που-βρίσκεται-και-τι-ερευνά-το-διαστημ/

Η ανίχνευση νετρίνων από την έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α. … κατά την διάρκεια της νύχτας 22-23 Φεβρουαρίου του 1987 (νεώτερη ενημέρωση) – Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb βρίσκει για πρώτη φορά άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη άστρου νετρονίων στην καρδιά του υπολείμματος του σουπερνόβα 1987A Κατά την έκρηξη του υπερκαινοφανούς αστέρα SN1987A πρατηρήθηκαν για πρώτη φορά νετρίνα που προέρχονταν έξω από το ηλιακό μας συστήμα. Απεικόνιση του SN1987A, το δαχτυλίδι του ύλης που βλέπουμε σήμερα, μέσα από προσομοίωση υπολογιστή Κατά τη διάρκεια της νύχτας 22 προς 23 Φεβρουαρίου 1987 τρεις ανιχνευτές νετρίνων – στο Kamiokande (Ιαπωνία), IMB (ΗΠΑ) και BNO στην ΕΣΣΔ – ανίχνευσαν ταυτόχρονα νετρίνα. Ο Kamiokande ανίχνευσε 11 νετρίνα σχεδόν τρεις ώρες πριν την πρώτη οπτική παρατήρηση της έκρηξης του σουπερνόβα που ονομάστηκε SN1987Α από αστρονόμους στη Χιλή και την Αυστραλία. Ένας άλλος ανιχνευτής νετρίνων κοντά στο Κλήβελαντ των ΗΠΑ, κατέγραψε την ίδια ώρα με τον ιαπωνικό ανιχνευτή άλλα 8 νετρίνα. Αργότερα έγινε γνωστό ότι και ένας τρίτος ανιχνευτής νετρίνων στο φαράγγι Μπαξάν στον Καύκασο είχε καταγράψει άλλα 5 νετρίνα. Τα 24 νετρίνα που ανιχνεύθηκαν στην Γη ήταν ένα απειροελάχιστο ποσοστό από τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων νετρίνων που σάρωσαν τον πλανήτη μας σε μια ριπή από το άστρο Sanduleak-69o 202o που εξεράγη στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου προκαλώντας το σουπερνόβα SN1987Α. Ας σημειωθεί ότι οι ανιχνευτές νετρίνων βρίσκονταν στο βόρειο ημισφαίριο, ενώ η έκρηξη του σουπερνόβα ήταν οπτικά ορατό στο νότιο ημισφαίριο. Επομένως τα 24 νετρίνα που ανιχνεύθηκαν διέσχισαν όλη τη Γη μέχρι να φτάσουν στους ανιχνευτές! Επιπλέον, ο φυσικός John Bahcall – γνωστός για την έρευνά του στην ανίχνευση ηλιακών νετρίνων – όταν έμαθε για τον SN1987Α, άρχισε να υπολογίζει με τους συνεργάτες του πόσα νετρίνα που παράχθηκαν κατά την έκρηξη του σουπερνόβα, θα έπρεπε να έχουν καταγραφεί στους επίγειους ανιχνευτές. Το αποτέλεσμά τους δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature και προέβλεπε μερικές δεκάδες ανιχνεύσεις νετρίνων σε συμφωνία με τα πειραματικά δεδομένα. Μια σειρά διαδοχικών εικόνων του σουπερνόβα SN1987A, από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, στο χρονικό διάστημα 15 ετών, από το 1994 έως το 2009. Οι οπτικές παρατηρήσεις του σουπερνόβα του SN 1987A και η έκρηξη νετρίνων διάρκειας μόνο λίγων δευτερόλεπτα που προκλήθηκε κατά την έκρηξής του, παρείχαν επιπλέον σημαντικά στοιχεία για την βελτίωση της θεωρίας που περιγράφει την κατάρρευση των πυρήνων των σουπερνόβα. Σύμφωνα με την θεωρία αυτός ο τύπος σουπερνόβα θα σχημάτιζε ένα άστρο νετρονίων ή μια μαύρη τρύπα. Έκτοτε οι αστρονόμοι έχουν αναζητήσει στοιχεία για τέτοιου είδους συμπαγή αντικείμενα στο κέντρο του διαστελλόμενου υλικού που απέμεινε. Τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν έμμεσα στοιχεία για την παρουσία ενός αστέρα νετρονίων στο κέντρο του υπολείμματος, ώστόσο, μέχρι σήμερα δεν είχαν παρατηρηθεί άμεσες ενδείξεις που να δείχνουν την παρουσία άστρου νετρονίων στον απόηχο του SN 1987A (ή οποιασδήποτε παρόμοιας πρόσφατης έκρηξης σουπερνόβα). Όμως, σύμφωνα με την σημερινή δημοσίευση στο περιδικο Science (Emission lines due to ionizing radiation from a compact object in the remnant of Supernova 1987A), – 37 χρόνια μετά την έκρηξη του σουπερνόβα – οι φασματοσκοπικές παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb δείχνουν την ύπαρξη άστρου νετρονίου στο υπόλειμμα του SN1987A! Η ανάλυση των παραπάνω εικόνων από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb δείχνουν ένα ισχυρό σήμα από το κέντρο του υπολείμματος σουπερνόβα SN 1987A, που αποδεικνύει την ύπαρξη μιας πηγής ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας, πιθανότατα από ένα άστρο νετρονίων.(science.nasa.gov) Στη συνέχεια παραθέτουμε (ξανά) την εξαιρετική περιγραφή της δημιουργίας και της εξέλιξης του σουπερνόβα 1987Α που έκανε ο αείμνηστος Βασίλης Ξανθόπουλος, στο κλασικό πλέον βιβλίο του, «Περί αστέρων και συμπάντων», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης , 6η έκδοση 1997: «Η έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α παρατηρήθηκε στις 23 Φεβουαρίου 1987, στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, σε απόσταση 170.000 ετών φωτός. Η έκρηξη αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για την αστρονομία, γιατί με τις λεπτομερείς παρατηρήσεις που ακολούθησαν – και συνεχίζονται – έγινε για πρώτη φορά δυνατό να υποβληθούν σε ουσιαστικό έλεγχο οι θεωρίες μας για τους σουπερνόβα. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως οι θεωρίες μας ήταν βασικά σωστές αλλά έπρεπε να δουλευτούν λίγο παραπάνω και προσεκτικότερα σε ορισμένα δευτερεύοντα σημεία. Ως συνήθως, η φαντασία της φύσης ξεπέρασε και πάλι την φαντασία των αστροφυσικών. Το μόνο δυσάρεστο ήταν πως ο σουπερνόβα 1987Α ήταν ορατός μόνον από το νότιο ημισφαίριο. Είναι πολύ σημαντικό ότι τον αστέρα που εξερράγη τον ξέραμε (που σημαίνει ότι τον είχαμε ξεχωρίσει από τα δισεκατομμύρια των άστρων και καταγράψει) από πριν. Ήταν ο αστέρας Sanduleak-69o 202o (από το όνομα του αστρονόμου που τον κατέγραψε, 69o νότιο γαλαξιακό πλάτος και 202o γαλαξιακό μήκος). Είχε μάζα περίπου ~16M☉, λαμπρότητα 40.000L☉ και ηλικία 11 εκατομμύρια χρόνια. Το επικρατέστερο μοντέλο προβλέπει ότι ο Sanduleak ξεκίνησε ως αστέρας μάζας περίπου18M☉,έκαψε το περισσότερο υδρογόνο του σε 10 εκατομμύρια χρόνια, το He σε ένα εκατομμύριο χρόνια, τον άνθρακα σε 12.000 χρόνια, το νέον σε 12 χρόνια, το οξυγόνο σε 4 χρόνια και το πυρίτιο σε μια εβδομάδα. Κατά την έκρηξη συνεχιζόταν η καύση του Η σε εξωτερικούς φλοιούς, ενώ στο κέντρο του είχε συσσωρευθεί στάχτη Fe που ξεπέρασε το όριο Chandrasekhar. Η κατάρρευση της στάχτης αυτής προκάλεσε την έκρηξη. Στο μέγιστό της, η λαμπρότητα του σουπερνόβα έφτασε τις 2·108 L☉. To μέγιστο της λαμπρότητας δεν συμπίπτει με την ίδια την έκρηξη. Αντίθετα, παρατηρήθηκε 80 ημέρες αργότερα, στις 20 Μαΐου. Η καθυστέρηση αυτή των ογδόντα ημερών επιβεβαίωσε την πρόβλεψη ότι στις εκρήξεις σουπερνόβα δημιουργούνται τα βαριά χημικά στοιχεία σε μεγάλες ποσότητες. Η εξήγηση είναι απλή. Ανάμεσα στα βαριά στοιχεία που σχηματίζονται κατά την έκρηξη περιλαμβάνονται και μεγάλες ποσότητες ραδιενεργών ισοτόπων και η αύξηση της λαμπρότητας του σουπερνόβα οφείλεται στη ραδιενέργεια που εκλύουν τα ισότοπα αυτά. Κατά την έκρηξη σχηματίζεται το ραδιενεργό νικέλιο-56 που έχει χρόνο ημιζωής 6,1 ημέρες και διασπάται προς κοβάλτιο-56. Και το κοβάλτιο, όμως, είναι ραδιενεργό και διασπάται, με χρόνο ημιζωής 77,1 ημέρες, προς άλλα σταθερά στοιχεία. Ο αστέρας Sanduleak, που είχε παρατηρηθεί και καταγραφεί πριν από την έκρηξη, ήταν κυανός και όχι ερυθρός γίγαντας. Η παρατήρηση αυτή φάνηκε προς στιγμή ότι θα ανέτρεπε τη βασική θεωρία αστρικής εξέλιξης (αφού οι κυανοί γίγαντες βρίσκονται στα πρώτα στάδια της αστρικής εξέλιξης, πριν από την κύρια ακολουθία). Απαιτήθηκαν μερικοί μήνες για να κατανοήσουμε ότι εξαιτίας μιας ιδιαιτερότητάς του, στα τελευταία στάδια της φάσης του ερυθρού γίγαντα που υπολογίζεται ότι κράτησε μερικές χιλιάδες χρόνια, ο Sanduleak είχε χρώμα μπλε! Η περιεκτικότητα του Sanduleak σε οξυγόνο και άλλα βαριά στοιχεία ήταν μικρότερη απ΄ότι είναι συνήθως σε αστέρια που βρίσκονται σε παρόμοια εξελικτική φάση. Όμως μικρότερη περιεκτικότητα των εξωτερικών φλοιών σε οξυγόνο σημαίνει μεγαλύτερη διαπερατότητα του φωτός ανά μονάδα ύλης. Έτσι, για να απορροφηθεί η ακτινοβολία ώστε να ασκηθεί η πίεση που θα εξουδετερώσει τη βαρύτητα, απαιτείται αυξημένη πυκνότητα ύλης στους εξωτερικούς φλοιούς. Ο αστέρας, λοιπόν, σταθεροποιήθηκε σε μικρότερες διαστάσεις απ’ ότι αναμενόταν, η επιφανειακή του θερμοκρασία ήταν μεγαλύτερη από ότι είναι συνήθως, και το χρώμα του ήταν μπλε. Επιπλέον, επειδή ο αστέρας είχε μικρότερες διαστάσεις από ότι αναμενόταν, ένα μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας της έκρηξης δαπανήθηκε για να διαφύγει η ύλη από το ισχυρότερο βαρυτικό πεδίο. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η μέγιστη λαμπρότητα του σουπερνόβα να είναι μικρότερη από όση θα περιμέναμε, συλλογισμός που επιβεβαιώθηκε από τις παρατηρήσεις. Δυο ώρες πριν την (οπτική) έναρξη του φαινομένου σουπερνόβα, ανιχνευτές κατέγραψαν αυξημένη διέλευση νετρίνων από τη Γη. Τα νετρίνα εκπέμφθηκαν τα πρώτα δευτερόλεπτα της έκρηξης, όταν κατέρρεε ο κεντρικός πυρήνας. Τότε σχηματίστηκε ένα ωστικό κύμα, ένα κύμα σοκ, που άρχισε να διαδίδεται προς τα έξω. Η χρονική καθυστέρηση των δυο ωρών οφείλεται στο χρόνο που χρειάστηκε το κύμα αυτό για να φτάσει στα εξωτερικά στρώματα του αστέρα, οπότε άρχισε και η εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Η συνολική ενέργεια που εκπέμφθηκε με τα νετρίνα υπολογίζεται σε 3·1053 erg. Και όλη αυτή η ενέργεια εκπέμφθηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα μόνον! Η ισχύς του σουπερνόβα, αυτά τα πρώτα δευτερόλεπτα, ήταν όση και η ισχύς όλου του ορατού σύμπαντος! Δεν ξέρουμε με σιγουριά τι απέμεινε από τον σουπερνόβα 1987Α. Οι περισσότεροι αστροφυσικοί ποντάρουν στον σχηματισμό ενός αστέρα νετρονίων. Αλλά η ανακοίνωση, στις αρχές του 1989, της παρατήρησης ενός πάλσαρ συχνότητας 1968 στροφών/δευτερόλεπτο αποδείχθηκε εσφαλμένη. Και η αναμενόμενη μεταφορά κινητικής ενέργειας από τον πάλσαρ στο περιβάλλον κέλυφος δεν έχει παρατηρηθεί… Το διαστημικό τηλεσκόπιο Ηubble φωτογράφησε το διαστελλόμενο κέλυφος που σχηματίστηκε κατά την έκρηξη… Σουπερνόβα και ζωή Σε κάποιoν ή κάποιους σουπερνόβα οφείλουμε τη ζωή μας! Όλα τα στοιχεία, από το He και πέρα, που είναι απαραίτητα για τη ζωή, σχηματίζονται μόνο στο εσωτερικό των αστέρων. Ευτυχώς για μας, οι εκρήξεις σουπερνόβα τα σκορπίζουν στο διάστημα και εμπλουτίζουν με αυτά τη μεσοαστρική ύλη. Έτσι, από τη δεύτερη γενιά αστέρων και μετά σε έναν γαλαξία, ηλιακά συστήματα με πλανήτες σαν τη Γη μπορούν να σχηματιστούν, με χημική σύνθεση κατάλληλη για να δημιουργήσουν ζωή. Επιπλέον, επειδή τα μεγάλα αστέρια, που κατά πλειονότητα φαίνεται πως περνούν και από την εμπειρία «σουπερνόβα», ζουν πολύ λιγότερο, έχουν προλάβει να εμπλουτίσουν το διάστημα με ατ απαραίτητα βαριά στοιχεία. Εξηγείται, λοιπόν, έτσι και γιατί οι αστέρες του πληθυσμού ΙΙ είναι νεώτεροι από τους αστέρες του πληθυσμού Ι. Οι γνώσεις μας για τους σουπερνόβα είναι περιορισμένες, γιατί οι πληροφορίες έρχονται μόνο με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, που εκπέμπεται από τα επιφανειακά στρώματα του αστέρα, ενώ όλη η ασυνήθιστη δραστηριότητα γίνεται στο εσωτερικό του. Κατευθείαν στο κέντρο του αστέρα θα μπορούσαμε να «δούμε» μόνο με νετρίνα και κύματα βαρύτητας! Θα μπορούσαμε, π.χ. να «δούμε» πως άρχισε η έκρηξη στο κέντρο του αστέρα, να στρέψουμε προς τα κει τα ηλεκτρομαγνητικά μας τηλεσκόπια, και να παρατηρήσουμε όλο το φαινόμενο σουπερνόβα από την αρχή του. Δεν νομίζω ότι θα αργήσει πάρα πολύ ο πολιτισμός μας να αποκτήσει κι αυτού του είδους τα τηλεσκόπια, αν δεν κάνουμε προηγουμένως κι εμείς, πάνω στη Γη, τη δική μας ‘σουπερνόβα’.» https://physicsgg.me/2024/02/22/η-ανίχνευση-νετρίνων-από-την-έκρηξη-το/

Roscosmos Οι Oleg Novitsky, Ivan Vagner, Marina Vasilevskaya και Anastasia Lenkova κρίθηκαν ικανοί για πτήση στο διάστημα! Σήμερα, πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Κύριας Ιατρικής Επιτροπής στο CPC, όπου αναλύθηκαν δεδομένα από ιατρικές εξετάσεις των βασικών και εφεδρικών πληρωμάτων του EP-21 κατά την περίοδο προετοιμασίας πριν από την πτήση. Με βάση τα αποτελέσματα της συνάντησης, βγήκε ένα συμπέρασμα σχετικά με την καταλληλότητα για διαστημική πτήση των κοσμοναυτών Oleg Novitsky και Ivan Vagner, των συμμετεχόντων στη διαστημική πτήση Marina Vasilevskaya και Anastasia Lenkova. Έναρξη της αποστολής - 21 Μαρτίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_569210

Κύμα Ράντκλιφ: ένα γιγαντιαίο κύμα στον Γαλαξία μας. Νέα στοιχεία για τον ημιτονοειδή κυματισμό γαλαξιακής κλίμακας στην γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος Το κύμα Ράντκλιφ και ο Ήλιος μας (κίτρινη κουκκίδα). Οι μπλε κουκκίδες είναι συστάδες νεογέννητων άστρων. Η λευκή γραμμή είναι ένα θεωρητικό μοντέλο του Ralf Konietzka και των συνεργατών του που εξηγεί το σημερινό σχήμα και την κίνηση του κύματος. Οι γραμμές με χρώμα ιώδες και πράσινο δείχνουν την μελλοντική κίνηση του κύματος Radcliffe, όπως φαίνεται στην επόμενη κινούμενη εικόνα: Πριν από από μερικά χρόνια, αστρονόμοι του Ινστιτούτου Ράντκλιφ του Χάρβαρντ αποκάλυψαν ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του Γαλαξία μας: μια γιγαντιαία δομή σε σχήμα ημιτονοειδούς κύματος από νεαρά άστρα, αέρια νέφη και σκόνη στην γειτονιά του ηλιακού μας συστήματος. Ονομάστηκε κύμα Ράντκλιφ και εκτείνεται σε μήκος 9.000 ετών φωτός – περίπου το ένα δέκατο της διαμέτρου του Γαλαξία μας. Ο Ήλιος μας απέχει 500 έτη φωτός από το πλησιέστερο σ’ αυτόν σημείο του κύματος.Σύμφωνα με την χτεσινή δημοσίευση (The Radcliffe Wave is Oscillating) στο περιοδικό Nature μια ερευνητική ομάδα παρουσιάζει νέα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το κύμα Ράντκλιφ κυματίζει πραγματικά, όπως τα κύματα που δημιουργούν οι οπαδοί στις κερκίδες ενός γηπέδου. Οι αστρονόμοι θεωρούν πως ο εν λόγω κυματισμός παίζει ρόλο στην γέννηση και τον θάνατο των άστρων – πιθανόν και στην ιστορία της Γης.Προς το παρόν, κανείς δεν γνωρίζει τι προκάλεσε το κύμα Ράντκλιφ ή γιατί κινείται με τον τρόπο που κινείται. Προτείνονται διάφορες θεωρίες που περιλαμβάνουν εκρήξεις σουπερνόβα, μέχρι και την σύγκρουση του Γαλαξία μας με δορυφόρο νάνο-γαλαξία. Στην πρόσφατη δημοσίευση του Nature περιλαμβάνεται και ένας υπολογισμός σχετικά με το πόση σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να συμβάλλει στην κίνηση του κύματος. Αποδεικνύεται ότι δεν χρειάζεται σημαντική σκοτεινή ύλη για να εξηγηθεί η κίνηση που παρατηρούμε. Η βαρύτητα της συνηθισμένης ύλης από μόνη της είναι αρκετή για να προκαλέσει τον κυματισμό. Επιπλέον, δεδομένου ότι το κύμα Ράντκλιφ φαίνεται να σχηματίζει την ραχοκοκαλιά του πλησιέστερου σπειροειδούς βραχίονα στον Γαλαξία, ο κυματισμός αυτός θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι σπειροειδείς βραχίονες των γαλαξιών ταλαντώνονται γενικά, καθιστώντας τους γαλαξίες ακόμη πιο δυναμικούς σε σχέση με ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.Οι αστρονόμοι λοιπόν καλούνται να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα: Τι προκάλεσε το κύμα Ράντκλιφ που παρατηρούμε; Υπάρχουν παρόμοια κύματα και σε άλλα μέρη του Γαλαξία μας; Υπάρχουν κύματα Ράντκλιφ σε όλους τους γαλαξίες; Είναι μόνιμα ή εμφανίζονται περιστασιακά; περισότερες λεπτομέρειες στο άρθρο με τίτλο: ‘The Radcliffe Wave is Waving’ – https://www.cfa.harvard.edu/news/radcliffe-wave-waving

Το James Webb ανακάλυψε μυστηριώδη πανάρχαιο γαλαξία. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι πρώτοι γαλαξίες σχηματίστηκαν γύρω από γιγάντιες δομές σκοτεινής ύλης. Αλλά ο γαλαξίας ZF-UDS-7329 που ανακαλύφθηκε πρόσφατα (A massive galaxy that formed its stars at z~11), φαίνεται πως σχηματίστηκε μυστηριωδώς 800 εκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη, χωρίς την συμμετοχή της σκοτεινής ύλης. O γαλαξίας ZF-UDS-7329 Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι υπήρξε ένα χρονικό διάστημα μερικών εκατοντάδων εκατ. ετών για να μπορέσουν τα υλικά και οι συνθήκες του νεογέννητου Σύμπαντος να συνθέσουν τους πρώτους γαλαξίες οι οποίοι ήταν μικροί σε μέγεθος και αριθμό άστρων. Όμως ο γαλαξίας ZF-UDS-7329 περιέχει όπως λένε οι ερευνητές περισσότερα άστρα από το γαλαξία μας ο αριθμός των οποίων εκτιμάται ότι κυμαίνεται κάπου ανάμεσα σε 200-400 δισ. άστρα. Πρόκειται δηλαδή για ένα τεράστιο γαλαξία που δεν θα έπρεπε να υπάρχει θέτοντας μια «σημαντική πρόκληση» για το τυπικό μοντέλο της κοσμολογίας σύμφωνα με τους ερευνητές.Το πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί αυτός ο γαλαξίας με τις κοσμικές συνθήκες που πιστεύεται ότι υπήρχαν εκείνη την περίοδο είναι προς το παρόν ασαφές αλλά όπως και οι προηγούμενες ανακαλύψεις του James Webb για άλλους ανεξήγητα τεράστιους γαλαξίες στο πρώιμο Σύμπαν οδηγεί σε μεγάλη ανατροπή στα όσα θεωρούσαν οι επιστήμονες για το πώς σχηματίστηκαν οι πρώτες μορφές ύλης στο Σύμπαν.«Το να έχουμε αυτούς τους τεράστιους γαλαξίες τόσο νωρίς στο Σύμπαν θέτει σημαντικές προκλήσεις για το τυπικό μας μοντέλο κοσμολογίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι τεράστιες δομές της σκοτεινής ύλης, οι οποίες πιστεύεται ότι είναι απαραίτητα συστατικά για τη συγκράτηση των πρώιμων γαλαξιών, δεν είχαν ακόμη χρόνο να σχηματιστούν τόσο νωρίς στο Σύμπαν» αναφέρει η Κλώντια Λάγκος αναπληρώτρια καθηγήτρια αστρονομίας στο Διεθνές Κέντρο Ραδιοαστρονομικής Έρευνας, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία όπως έγινε γνωστό θα συνεχίσει την προσπάθεια εντοπισμού μεγάλων γαλαξιών στο πρώιμο Σύμπαν για να πέσει φως στο τι συνέβαινε εκείνη την χρονική περίοδο αλλά και πως εξελίχθηκε το Σύμπαν μετά τη γέννηση του. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1596382/panarchaio-galaxia-megalytero-apo-to-diko-mas-poy-den-eprepe-na-yparchei-anakalypse-to-james-webb/ – https://www.swinburne.edu.au/news/2024/02/beyond-whats-possible-new-jwst-observations-unearth-mysterious-ancient-galaxies/

Μια μέρα στο ISS: Εκπαίδευση πληρώματος EP-21 Ενώ «ζούσαν» μια εργάσιμη ημέρα στο σταθμό, ο κοσμοναύτης Oleg Novitsky, η συμμετέχουσα διαστημική πτήση από τη Δημοκρατία της Λευκορωσίας Marina Vasilevskaya και η αστροναύτης Tracy Dyson επέδειξαν την ικανότητά τους να εργάζονται με συστήματα ρωσικών τμημάτων. Το πλήρωμα αναγνώρισε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, εξάλειψε ατυχήματα και εργάστηκε με εξοπλισμό φωτογραφίας και βίντεο σε πειράματα τηλεπισκόπησης της Γης. Έχοντας αντιμετωπίσει όλες τις προκλήσεις μιας «εργάσιμης ημέρας στο σταθμό», οι Oleg Novitsky, Marina Vasilevskaya και Tracy Dyson κέρδισαν υψηλούς επαίνους από τους εκπαιδευτές. Οι εξετάσεις είναι σε μια εβδομάδα! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_569204 Το πλήρωμα της αποστολής Crew-8 μπήκε σε καραντίνα Σύμφωνα με τη NASA, ο κοσμοναύτης μας Alexander Grebenkin, μαζί με τους συναδέλφους του πληρώματος του Crew-8 - τους αστροναύτες Michael Barratt, Matthew Dominick και Jeanette Epps, μπήκαν σε καραντίνα για δύο εβδομάδες την Παρασκευή πριν εκτοξευθούν στον ISS. Η συμμόρφωση με αυτό θα βοηθήσει στη διασφάλιση της υγείας του πληρώματος, καθώς και στην προστασία αυτών που βρίσκονται ήδη στο σταθμό. Εκτόξευση του πλοίου Crew Dragon - όχι νωρίτερα από την 1η Μαρτίου στις 08:04 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_569205

Η επανείσοδος του δορυφόρου ERS-2 στις 21 Φεβρουαρίου. Η αποστολή ERS-2 εκτοξεύτηκε στις 21 Απριλίου 1995 και αποτελούσε τότε το πιο εξελιγμένο διαστημικό σκάφος παρατήρησης της Γης, που αναπτύχθηκε και εκτοξεύτηκε ποτέ από την Ευρώπη. Μαζί με το σχεδόν πανομοιότυπο ERS-1, συγκέντρωσε πληθώρα πολύτιμων δεδομένων για την επιφάνεια της Γης, τους ωκεανούς και τα πολικά καλύμματα και παρακολουθούσε φυσικές καταστροφές όπως μεγάλες πλημμύρες ή σεισμούς σε απομακρυσμένα μέρη του κόσμου.Το 2011, μετά από 16 χρόνια λειτουργίας, ο ERS-2 εξακολουθούσε να λειτουργεί, αλλά αποφασίστηκε να τερματιστεί η λειτουργία του και να απομακρυνθεί ο δορυφόρος, με σκοπό την μείωση μελλοντικών διαστημικών απορριμμάτων. Μετά από μια σειρά 66 ελιγμών, αδρανοποιήθηκε πλήρως τον Σεπτέμβριο του 2011.Οι ελιγμοί κατανάλωσαν το υπόλοιπο καύσιμο του δορυφόρου και μείωσαν το μέσο υψόμετρο από 785 χιλιόμετρα σε περίπου 573 χιλιόμετρα, μειώνοντας σημαντικά τον κίνδυνο σύγκρουσης με άλλους δορυφόρους ή διαστημικά συντρίμμια και διασφαλίστηκε η επανείσοδος του δορυφόρου στην ατμόσφαιρα μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.Καθώς η επανείσοδος του δορυφόρου είναι «φυσική», χωρίς δηλαδή τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει ελιγμούς, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε ακριβώς πού και πότε θα ξαναμπεί στην ατμόσφαιρα και θα αρχίσει να καίγεται. Η υπηρεσία διαστημικών απορριμμάτων της ESA, παρακολουθεί την εξέλιξη της πορείας του δορυφόρου και ενημερώνει σχετικά.Οι τελευταίες προβλέψεις τοποθετούν την επανείσοδο στις 21 Φεβρουαρίου και ώρα 21:24, με μια αβεβαιότητα 10 ωρών. (τελευταία ενημέρωση 20 Φεβρουαρίου) Υπάρχει κίνδυνος από την επανείσοδο του δορυφόρου; Ο δορυφόρος ERS-2 εισέρχεται στην ατμόσφαιρα στις 14 Ιανουαρίου 2024 Ο ERS-2 θα διασπαστεί σε θραύσματα περίπου 80 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης και η συντριπτική πλειονότητά τους θα καεί στην ατμόσφαιρα. Ορισμένα θραύσματα θα μπορούσαν να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης, όπου πιθανότατα θα καταλήξουν στον ωκεανό. Κανένα από αυτά τα θραύσματα δεν θα περιέχει τοξικές ή ραδιενεργές ουσίες.Οι πιθανότητες τραυματισμού ενός ανθρώπου από διαστημικά σκουπίδια είναι κάτω από 1 στα 100 δισεκατομμύρια, σε περίοδο ενός έτους. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 1,5 εκατομμύρια φορές λιγότερες πιθανότητες από ένα ατύχημα στο σπίτι, ή 65.000 φορές λιγότερες πιθανότητες από ένα χτύπημα κεραυνού και τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες από τον κίνδυνο να χτυπηθεί κάποιος από μετεωρίτη.Στο σεμινάριο του Σαββάτου 24 Φεβρουαρίου, ο ο Δρ. Ιωάννης Γκόλιας, Επίκουρος Καθηγητής του Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ, θα αναφερθεί στις μεθόδους παρακολούθησης και καταγραφής ενεργών δορυφόρων και διαστημικών καταλοίπων. πηγή: https://www.ofa.gr/ers-2-reentry/

Κρύσταλλοι χρόνου διάρκειας 40 λεπτών. Αν και με το πρώτο άκουσμα οι «κρύσταλλοι χρόνου» παραπέμπουν σε μαγεία, στην πραγματικότητα είναι ορολογία της φυσικής στερεάς κατάστασης. Και δεν είναι τόσο μυστηριώδεις όσο δείχνει το όνομά τους. Μια ομάδα φυσικών κατασκεύασε τον πιο σταθερό κρύσταλλο χρόνου μέχρι σήμερα, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα ‘σε τι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα αυτά τα αντικείμενα;’ Ένας κανονικός κρύσταλλος είναι μια συμμετρική διαμόρφωση ατόμων που επαναλαμβάνεται σε κάθε κατεύθυνση. Ένας κρύσταλλος χρόνου είναι μια διαμόρφωση ατόμων που επαναλαμβάνεται τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο. Στην ουσία, ταλαντώνεται, αλλά δεν είναι ένας τύπος ταλάντωσης που θα περιμέναμε ή θα σκεφτόμασταν.Οι κρύσταλλοι χρόνου προτάθηκαν για πρώτη φορά το 2012 από τον Frank Wilczek. Ο Wilczek έχει κερδίσει ήδη ένα βραβείο Νόμπελ και βρίσκεται σε μια πολλά υποσχόμενη διαδρομή για ένα δεύτερο, είτε με τους κρυστάλλους χρόνου είτε με τα αξιόνια – έναν τύπο σωματιδίων σκοτεινής ύλης που αναζητούν διάφορα πειράματα σε όλο τον κόσμο.Στην ουσία οι κρύσταλλοι χρόνου είναι ένας νέος τύπος αυτοοργάνωσης στα στερεά. Ταλαντώνονται κατά κάποιο τρόπο όπως μπορούν να ταλαντωθούν οι χημικές αντιδράσεις Belousov–Zhabotinsk, χωρίς να κυριαρχούνται από την θερμοδυναμική συμπεριφορά της ισορροπίας. Δυστυχώς, στη φυσική το φαινόμενο δεν φαίνεται τόσο εντυπωσιακό όπως στη χημεία. Η αρχική ιδέα του Wilczek ήταν ότι ορισμένα υλικά θα μπορούσαν να ταλαντώνονται από μόνα τους, αλλά αποδείχθηκε ότι αυτό δεν είναι συμβατό με την διατήρηση της ενέργειας.Το υλικό πρέπει να τροφοδοτείται με ενέργεια. Αλλά λίγα χρόνια αφότου ο Wilczek πρότεινε την ιδέα, τα πρώτα πειράματα κατάφεραν να δημιουργήσουν κρυστάλλους χρόνου. Σε τέτοια πειράματα η ενέργεια παρέχεται τυπικά με λέιζερ σε συγκεκριμένο είδος υλικού. Αυτά τα υλικά στη συνέχεια αποκρινόμενα αρχίζουν κάποιο είδος ταλάντωσης. Αυτή η ταλάντωση μπορεί να συνεχιστεί ακόμη και μετά την απενεργοποίηση των λέιζερ. Τώρα, αν διεγερθεί ένα υλικό με περιοδικό διεγέρτη και προκύψει περιοδική απόκριση, αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Ωστόσο είναι δυνατή η δημιουργία κρυστάλλων χρόνου χωρίς η παρεχόμενη ενέργεια να εμπεριέχει περιοδικότητα. Τότε προκύπτει αυτό που ονομάζεται «κρύσταλλος συνεχούς χρόνου». Ένας συνεχής κρύσταλλος χρόνου έχει τη δική του εσωτερική περιοδικότητα.Κρύσταλλοι συνεχούς χρόνου έχουν δημιουργηθεί σε νέφη εξαιρετικά ψυχρών ατόμων, για παράδειγμα το 2022 από ερευνητές στο Αμβούργο της Γερμανίας (Observation of a continuous time crystal). Αυτά τα νέφη αποτελούνται συνήθως από μερικές δεκάδες χιλιάδες άτομα. Όταν τα άτομα ψύχονται σχεδόν στο απόλυτο μηδέν, δημιουργούν αυτό που ονομάζεται συμπύκνωμα Bose-Einstein. Αν το νέφος των ατόμων είναι αρκετά ψυχρό για να σχηματίσει συμπύκνωμα Bose-Einstein, αυτό σημαίνει ότι έχει κβαντικές ιδιότητες παντού – μπορεί να συμπεριφέρεται και σαν σωματίδιο και σαν κύμα. Στη συνέχεια οι ερευνητές το τροφοδότησαν με ενέργεια από ηλεκτρομαγνητικά κύματα κι αυτό ανταποκρίθηκε! Σ’ αυτό το παράδειγμα είδαν μια ταλάντωση στον αριθμό πυκνότητας σε συχνότητα μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου, που δεν είχε καμία σχέση με τη συχνότητα της ακτινοβολίας. Ιδού λοιπόν, ένας κρύσταλλος χρόνου. Αυτό που κάνει αυτούς τους κρυστάλλους χρόνου τόσο ενδιαφέροντες είναι ότι εμφανίζουν ένα εντελώς νέο φυσικό φαινόμενο, και προς το παρόν δεν γνωρίζουμε ακριβώς πού και πώς θα μπορούσε να βρει κάποια χρήσιμη εφαρμογή.Oι ερευνητές Greilich et al στην πρόσφατη δημοσίευσή τους με τίτλο ‘Robust continuous time crystal in an electron–nuclear spin system‘ περιγράφουν το πείραμά τους στο οποίο κατάφεραν να παράγουν έναν κρύσταλλο χρόνου που διήρκεσε 40 ολόκληρα λεπτά. Αυτή η διάρκεια είναι πάνω από ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη σε σχέση με παλαιότερα παρόμοια πειράματα. Χρησιμοποίησαν έναν ημιαγωγό κατασκευασμένο από αρσενίδιο γαλλίου-ινδίου εμπλουτισμένο με πυρίτιο, σε θερμοκρασία περίπου 6Κ. ‘Βομβάρδισαν’ το υλικό με λέιζερ, οπότε οι καταστάσεις σπιν του υλικού άρχισαν να ταλαντώνονται με περίοδο περίπου 6 δευτερολέπτων. Και η ταλάντωση ήταν αξιοσημείωτα σταθερή. Παρατήρησαν επίσης ότι η περίοδος ταλάντωσης είναι πολύ ευαίσθητη στις αλλαγές του μαγνητικού πεδίου και της θερμοκρασίας. Γι ‘αυτό το λόγο, προτείνουν ότι τέτοια υλικά ίσως χρησιμεύσουν ως αισθητήρες με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο ή την θερμοκρασία από τη συχνότητα ταλάντωσης. Για περισσότερες λεπτομέρειες παρακολουθείστε το βίντεο της Sabine Hossenfelder που ακολουθεί: https://physicsgg.me/2024/02/20/κρύσταλλοι-χρόνου-διάρκειας-40-λεπτών/

Τεράστιο εργαστήριο στο «κέντρο της Γης» θα αναζητήσει τη σκοτεινή ύλη του Σύμπαντος (βίντεο) Εικόνα από το υπόγειο εργαστήριο για τη σκοτεινή ύλη στη Κίνα. πηγή φωτό ( CJPL) Η εγκατάσταση βρίσκεται 2,5 χλμ. κάτω από το έδαφος.Η σκοτεινή ύλη, μια αόρατη ουσία που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία αποτελεί πάνω από το 80 τοις εκατό της ύλης στο Σύμπαν, είναι ένα φαινόμενο που διαφεύγει πεισματικά από τις παρατηρήσεις των επιστημόνων. Παρά το γεγονός ότι η σκοτεινή ύλη αναζητείται εδώ και δεκαετίες και υπάρχουν ενδείξεις ότι πράγματι υπάρχει δεν έχει ποτέ εντοπιστεί άμεσα.Στην Κίνα υπήρχε το China Jinping Underground Laboratory (CJPL) ένα υπόγειο ερευνητικό εργαστήριο το οποίο όπως έγινε γνωστό μετά τις εργασίες αναβάθμισης του έγινε η μεγαλύτερη και βαθύτερη υπόγεια εγκατάσταση στον κόσμο για έρευνες σχετικά με την σκοτεινή ύλη.Χτισμένο μέσα σε επανασχεδιασμένες σήραγγες που διασχίζουν τα βουνά Jinping στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας, το εργαστήριο είναι θαμμένο κάτω από 2,4 χλμ. βράχου. Ο λόγος για τη βαθιά, μοναχική του θέση είναι ότι τόσο πολύ βράχος μπορεί να μειώσει τον θόρυβο του περιβάλλοντος που βρίσκεται στα δεδομένα της σκοτεινής ύλης, που συνήθως προκαλείται από πράγματα όπως οι κοσμικές ακτίνες οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν άλλο ένα κοσμικό μυστήριο το οποίο πασχίζουν να λύσουν οι επιστήμονες. Σε έκταση πέντε χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων η τεράστια νέα εγκατάσταση φιλοξενεί δύο αναβαθμισμένους ανιχνευτές σκοτεινής ύλης. Το εργαστήριο είναι κατασκευασμένο οριζόντια. «Μπορεί κανείς να οδηγήσει ένα λεωφορείο στα σπήλαια. Αυτή η εντυπωσιακή πτυχή της εγκατάστασης καθιστά την κατασκευή μεγάλων υπογείων εγκαταστάσεων λιγότερο δαπανηρή και πιο αποτελεσματική. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλη εγκατάσταση που να συνδυάζει τόσο μεγάλο βάθος με τέτοια χαρακτηριστικά» λέει ο Γουίκ Χάξτον, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλι, ο οποίος έχει περιοδεύσει το CJPL-II καθώς και το αρχικό εργαστήριο και ήταν στη συμβουλευτική επιτροπή του εργαστηρίου μέχρι πέρυσι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1595353/terastio-ergastirio-sto-kentro-tis-gis-tha-anazitisei-ti-skoteini-ylis-toy-sympantos-vinteo/

Εκτοξεύτηκε ιαπωνική διαστημική… σκουπιδιάρα (βίντεο) Το εικονιζόμενο σκάφος ADRAS-j θα προσπαθήσει να καταστρέψει διαστημικά σκουπίδια. πηγή φωτό (Astroscale) Πρόκειται για το τελευταίο σκάφος εντοπισμού και εξουδετέρωσης διαστημικών σκουπιδιών.H ιαπωνική εταιρεία Astroscale η οποία ιδρύθηκε πριν από έντεκα χρόνια με αντικείμενο την ανάπτυξη τεχνολογιών καταστροφής διαστημικών σκουπιδιών.Είναι γνωστό ότι μια από τις παρενέργειες της διαστημικής δραστηριότητας του ανθρώπου είναι η παραγωγή διαφόρων ειδών σκουπιδιών. Δορυφόροι που δεν λειτουργούν πλέον, κομμάτια από διαστημόπλοια και πυραύλους και διάφορα άλλα αντικείμενα (εργαλεία ή άλλα πράγματα αστροναυτών που πραγματοποιούν διαστημικούς περιπάτους) κινούνται με μεγάλες ταχύτητες γύρω από την Γη.Τα αντικείμενα αυτά συχνά συγκρούονται μεταξύ τους παράγοντας έτσι νέα σκουπίδια. Όπως είναι ευνόητο αν ένα τέτοιο αντικείμενο πέσει πάνω σε ένα σκάφος ή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό οι κίνδυνοι πρόκλησης σοβαρών ζημιών είναι μεγάλοι. Ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται συνεχώς ακολουθώντας τον ρυθμό της συνεχώς αυξανόμενης διαστημικής δραστηριότητας της ανθρωπότητας. Με απλά λόγια αρχίζει να σχηματίζεται γύρω από την Γη μια ολοένα και μεγαλύτερη διαστημική χωματερή.Οι διαστημικές υπηρεσίες εδώ και αρκετά χρόνια αναζητούν τρόπους για να λυθεί ή τουλάχιστον να περιοριστεί η έκταση του προβλήματος. Ιδέες υπάρχουν πολλές αλλά λίγες είναι πραγματικά εφαρμόσιμες. Επίσης καμία εξ αυτών δεν σχετίζεται με μαζική απομάκρυνση ή καταστροφή των διαστημικών σκουπιδιών, τουλάχιστον των πιο μεγάλων και επικίνδυνων. Παρόλα αυτά η προσπάθεια έχει ξεκινήσει και έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία χρόνια διαφόρων τύπων σκάφη και δορυφόροι εντοπισμού και καταστροφής διαστημικών σκουπιδιών.Η Astroscale είχε εκτοξεύσει πριν από τρία χρόνια ένα σκάφος που είχε σχεδιαστεί για να εντοπίζει ένα διαστημικό σκουπίδι, να το πιάνει με τους μαγνήτες του και στη συνέχεια να εισέρχεται μαζί με αυτό στη γήινη ατμόσφαιρα για να καταστραφούν μαζί. Την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου η Astroscale εκτόξευσε με ένα πύραυλο της αμερικανικής εταιρείας Rocket Lab από τις εγκαταστάσεις της Rocket Lab στη Νέα Ζηλανδία μια καινούργια… σκουπιδιάρα. Το σκάφος που ονομάζεται ADRAS-J «Active Debris Removal by Astroscale-Japan» έχει επίσης σχεδιαστεί για εντοπισμό και καταστροφή διαστημικών σκουπιδιών αλλά σε αντίθεση με το προηγούμενο σε όλη τη διάρκεια της αποστολής το σκάφος θα στέλνει συνεχώς δεδομένα στο κέντρο ελέγχου τα οποία θα είναι εξαιρετικά χρήσιμα στο σχεδιασμό ακόμη πιο προηγμένων και αποτελεσματικών μηχανισμών εξουδετέρωσης διαστημικών σκουπιδιών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1594420/ektoxeytike-iaponiki-diastimiki-skoypidiara-vinteo/

Το πρώτο γκρο πλαν της Σελήνης. Το Ranger 8. πηγή φωτό (NASA) Επέτειος 59 ετών από την καταγραφή των πρώτων πολύ κοντινών εικόνων της επιφάνειας του φεγγαριού.Στις 17 Φεβρουαρίου του 1965 το διαστημικό σκάφος Ranger 8 της NASA εκτοξεύτηκε με προορισμό τη Σελήνη. Το σκάφος ήταν προγραμματισμένο να συντριβεί στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου αλλά πριν την σύγκρουση το Ranger 8 θα κατέγραφε και θα μετέδιδε στη Γη κοντινές εικόνες του φεγγαριού. Εικόνες πολύτιμες για τους επιστήμονες της NASA στο πλαίσιο της επανδρωμένης αποστολής που είχε ξεκινήσει να προετοιμάζει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία στη Σελήνη.Το διαστημικό σκάφος έφερε έξι τηλεοπτικές φωτογραφικές μηχανές vidicon. Δύο από αυτές ήταν ευρείας οπτικής γωνίας και τέσσερις οξείας οπτικής γωνίας. Οι φωτογραφικές μηχανές αποτελούσαν δύο διαφορετικά αλλά και ανεξάρτητα κανάλια, κάθε ένα με ανεξάρτητη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, χρονόμετρα, και τηλεπικοινωνιακό σύστημα μετάδοσης, ώστε να προσφέρουν μέγιστη δυνατή αξιοπιστία και πιθανότητα λήψης των υψηλής ποιότητας τηλεοπτικών εικόνων.Το Ranger 8 έφθασε στη Σελήνη στις 20 Φεβρουαρίου 1965. Η πρώτη εικόνα λήφθηκε από ύψος 2,510 χλμ. Ακολούθησαν 7,137 φωτογραφίες καλής ποιότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 23 λεπτών της πτήσης. Η τελική εικόνα που λήφθηκε πριν από τη συντριβή του σκάφους έδειχνε λεπτομέρειες από απόσταση μόλις 1,5 μέτρων από την επιφάνεια.Το Ranger 8 συνετρίβη στη Θάλασσα της Γαλήνης 70 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που προσσεληνώθηκε στην ίδια σεληνιακή θάλασσα η σεληνάκατος της ιστορικής αποστολής Apollo 11 δύο από τα τρία μέλη της οποίας έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στη Σελήνη τέσσερα χρόνια μετά την αποστολή του Ranger 8.Οι σεληνιακές θάλασσες είναι μεγάλες, σκουρόχρωμες, βασαλτικές πεδιάδες της Σελήνης που σχηματίστηκαν από αρχαίες ηφαιστειακές εκρήξεις. Ονομάλάστηκαν mare (θασσα στα λατινικά) από πρώιμους αστρονόμους που τις εξέλαβαν ως πραγματικές θάλασσες. Αντανακλούν λιγότερο το ηλιακό φως εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητας των πετρωμάτων τους σε σίδηρο και συνεπώς φαίνονται σκοτεινότερες. Οι θάλασσες καλύπτουν το 16% της σεληνιακής επιφάνειας, κυρίως της ορατής πλευράς. https://www.naftemporiki.gr/stories/1595080/to-proto-gkro-plan-tis-selinis/

NASA: Ποιός θέλει να γίνει… αρειανός; Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία αναζητά υποψηφίους για αποστολή προσομοίωσης στον Άρη.Η NASA καλεί όποιον ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στην επόμενη προσομοιωμένη μονοετή αποστολή της στον Άρη σε μια προσπάθεια να κάνει ευρύτερα γνωστά τα σχέδια της για την παρουσία ανθρώπων στον Κόκκινο Πλανήτη. Η δεύτερη από τις τρεις προγραμματισμένες επίγειες αποστολές που ονομάζεται CHAPEA (Crew Health and Performance Exploration Analog) έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει την άνοιξη του 2025.Κάθε αποστολή CHAPEA περιλαμβάνει ένα εθελοντικό πλήρωμα τεσσάρων ατόμων που ζει και εργάζεται μέσα σε έναν τρισδιάστατο βιότοπο 600 τετραγωνικών μέτρων που βρίσκεται στο Διαστημικό Κέντρο Τζόνσον της NASA στο Χιούστον. Ο βιότοπος, που ονομάζεται Mars Dune Alpha, προσομοιώνει τις προκλήσεις μιας αποστολής στον Άρη, συμπεριλαμβανομένων περιορισμών πόρων, αστοχιών εξοπλισμού, καθυστερήσεων επικοινωνίας και άλλων περιβαλλοντικών στρεσογόνων παραγόντων. Τα καθήκοντα του πληρώματος περιλαμβάνουν προσομοιωμένους διαστημικούς περιπάτους, ρομποτικές λειτουργίες, συντήρηση ενδιαιτημάτων, άσκηση και ανάπτυξη καλλιεργειών. Η NASA αναζητά υγιείς, με κίνητρα Αμερικανούς πολίτες ή μόνιμους κατοίκους των ΗΠΑ που είναι μη καπνιστές, ηλικίας 30-55 ετών και ικανοί στα αγγλικά για αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ των συναδέλφων του πληρώματος και τον έλεγχο της αποστολής. Οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν έντονη επιθυμία για μοναδικές, ανταποδοτικές περιπέτειες και ενδιαφέρον να συνεισφέρουν στο έργο της NASA για την προετοιμασία για το πρώτο ανθρώπινο ταξίδι στον Άρη. Η διαδικασία συλλογής αιτήσεων θα διαρκέσει ως τις 2 Απριλίου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1594661/nasa-poios-thelei-na-ginei-areianos/

Η Γη έχει μίνι φεγγάρια που μπορούν να γίνουν καταπέλτες επανδρωμένων διαστημοπλοίων για διαπλανητικά ταξίδια. Μικροί αστεροειδείς σε κοντινή τροχιά γύρω από τη Γη μπορούν αν μετατραπούν σε βάσεις διαπλανητικών ταξιδιών. πηγή φωτό (ESA – P. Carril) Μια νέα ιδέα βγαλμένη από σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Το 2006 οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα μικρό διαστημικό βράχο διαμέτρου λίγων μέτρων, ένα πολύ μικρό αστεροειδή που η τροχιακή του κίνηση έμοιαζε ιδιαίτερα περίεργη. Διαπίστωσαν πώς όταν ο αστεροειδής αυτός που έλαβε την κωδική ονομασία 2006 RH120 έρχεται στη διαστημική μας γειτονιά είτε οι βαρυτικές δυνάμεις του πλανήτη μας είτε οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις της Γης με τον Ήλιο τον υποχρεώνει να μπουν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας για κάποιο χρονικό διάστημα. Τα επόμενα χρόνια εντοπίστηκαν και άλλοι τέτοιου είδους αστεροειδείς με διάμετρο όχι μεγαλύτερη των 20 μέτρων. Οι επιστήμονες ονόμασαν αυτά τα αντικείμενα «ημι-φεγγάρια» και «μίνι-φεγγάρια».Ο Ρίτσαρντ Μπίνζελ καθηγητής πλανητικών επιστημών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, το περίφημο MIT, ρίχνει στο τραπέζι με φουτουριστική αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα θεωρία. Όπως λέει «έχουμε πολύ δρόμο ακόμη για να γίνουμε ένα διαπλανητικό είδος και τα μίνι-φεγγάρια μπορούν να βοηθήσουν να το πετύχουμε».Σκύμφωνα με τον Μπίνζελ αυτά τα μίνι φεγγάρια μπορούν να μετατραπούν σε βάσεις στις οποίες θα υπάρχουν εγκαταστάσεις που θα επιτρέπουν στην ανθρωπότητα να μετακινείται γρήγορα και αποτελεσματικά στο ηλιακό μας σύστημα και το Διάστημα γενικότερα.Στα μίνι φεγγάρια θα υπάρχουν όλες οι απαραίτητες προμήθειες (καύσιμα, νερό τρόφιμα) ώστε ένα επανδρωμένο διαστημόπλοιο να μην χρειάζεται να είναι υπερφορτωμένο για να ταξιδέψει στον προορισμό του και φυσικά όσο περισσότερα μίνι-φεγγάρια μετατραπούν σε βάσεις τόσο πιο βαθιά στο ηλιακό μας σύστημα θα μπορεί να ταξιδέψει μια επανδρωμένη αποστολή.Σύμφωνα με τον Μπίνζελ ένα βασικό πρόβλημα στα επανδρωμένα διαπλανητικά ταξίδια είναι η ταχύτητα και η επιτάχυνση των διαστημοπλοίων που πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη για να καλύπτονται γρήγορα οι τεράστιες αποστάσεις στο Διάστημα. Όπως λέει τα μίνι φεγγάρια θα λειτουργούν εκτός των άλλων και ως ένα είδος καταπέλτη αφού οι διαστημικοί βράχοι κινούμενοι με μεγάλη ταχύτητα στο Διάστημα θα προσφέρουν την απαραίτητη ώθηση στα σκάφη που θα εκτοξεύονται από εκεί για να ξεκινούν το ταξίδι τους με μεγάλη επιτάχυνση.Ακούγεται σίγουρα ως ένα πολύ μακρινό σενάριο αλλά εξαιτίας της ραγδαίας επιστημονικής και τεχνολογικής δεν μπορεί κανείς να το θεωρήσει ως ακατόρθωτο. Αν κάποια μεγάλη κρατική ή ιδιωτική διαστημική εταιρεία έθετε ένα τέτοιο στόχο είναι σίγουρο ότι οι πιθανότητες επίτευξης του θα αυξάνονταν σημαντικά και πολύ συντομότερα από ότι κάποιος θα πίστευε. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1594266/i-gi-echei-mini-feggaria-poy-mporoyn-na-ginoyn-katapeltes-epandromenon-diastimoploion-gia-diaplanitika-taxidia/

Το φωτεινότερο αντικείμενο που έχει παρατηρηθεί ποτέ στο Σύμπαν εντόπισαν αστρονόμοι. Ένα πολύ φωτεινό κβάζαρ, το πιο φωτεινό αντικείμενο που έχει παρατηρηθεί ποτέ στο Σύμπαν, εντόπισαν οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO). Η έρευνα δημοσιεύεται σήμερα στο περιοδικό «Nature Astronomy».Τα κβάζαρ είναι οι φωτεινοί πυρήνες των μακρινών γαλαξιών και τροφοδοτούνται από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Οι μαύρες τρύπες που τροφοδοτούν τα κβάζαρ συλλέγουν ύλη από το περιβάλλον τους σε μια διαδικασία τόσο ενεργητική που εκπέμπει τεράστιες ποσότητες φωτός.Σε αυτό το κβάζαρ με την ονομασία J0529-4351 η μαύρη τρύπα έχει μάζα 17 δισεκατομμυρίων Ήλιων και η μάζα της αυξάνεται σε ισοδύναμο ενός Ήλιου την ημέρα αποτελώντας την ταχύτερα αναπτυσσόμενη μαύρη τρύπα μέχρι σήμερα! Βρίσκεται τόσο μακριά από τη Γη που το φως του χρειάστηκε πάνω από δώδεκα δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε εμάς.Το J0529-4351 εκπέμπει τόση ενέργεια που είναι πάνω από 500 τρισεκατομμύρια φορές πιο φωτεινό από τον Ήλιο. Αξιοσημείωτο είναι ότι αν και βρισκόταν σε… κοινή θέα, παρέμενε άγνωστο μέχρι σήμερα και αυτό γιατί η εύρεση κβάζαρ απαιτεί ακριβή παρατηρησιακά δεδομένα από μεγάλες περιοχές του ουρανού. Τα σύνολα δεδομένων που προκύπτουν είναι τόσο μεγάλα, που οι ερευνητές χρησιμοποιούν συχνά μοντέλα μηχανικής μάθησης για να τα αναλύσουν και να ξεχωρίσουν τα κβάζαρ από άλλα ουράνια αντικείμενα. Ωστόσο, τα μοντέλα αυτά εκπαιδεύονται σε υπάρχοντα δεδομένα, γεγονός που περιορίζει τους πιθανούς υποψήφιους σε αντικείμενα παρόμοια με τα ήδη γνωστά, με αποτέλεσμα εάν ένα νέο κβάζαρ είναι πιο φωτεινό από οποιοδήποτε άλλο που έχει παρατηρηθεί προηγουμένως, το πρόγραμμα μπορεί να το απορρίψει και να το ταξινομήσει ως άστρο.Οι ερευνητές αναγνώρισαν το J0529-4351 ως ένα μακρινό κβάζαρ πέρυσι χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο 2,3 μέτρων του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, αλλά η ανακάλυψη ότι πρόκειται για το πιο φωτεινό κβάζαρ που έχει παρατηρηθεί ποτέ απαιτούσε ένα μεγαλύτερο τηλεσκόπιο και μετρήσεις από ένα πιο ακριβές όργανο. Ο φασματογράφος X-shooter στο VLT του ESO παρείχε τα κρίσιμα δεδομένα.Περισσότερα δεδομένα για την ταχύτερα αναπτυσσόμενη μαύρη τρύπα που έχει παρατηρηθεί ποτέ θα δώσει η αναβάθμιση GRAVITY+ στο συμβολόμετρο του VLT, που έχει σχεδιαστεί για την ακριβή μέτρηση της μάζας των μαύρων τρυπών. Επιπλέον, το Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT) του ESO, που κατασκευάζεται και εκείνο στην έρημο Ατακάμα της Χιλής θα καταστήσει τον εντοπισμό και τον χαρακτηρισμό τέτοιων ασύλληπτων αντικειμένων ακόμα πιο εφικτό. – https://www.amna.gr/mobile/article/798239/To-foteinotero-antikeimeno-pou-echei-paratirithei-pote-sto-Sumpan-entopisan-astronomoi

Roscosmos Στις 9:06 ώρα Μόσχας, το Progress MS-26 προσδέθηκε αυτόματα στη μονάδα Zvezda του ρωσικού τμήματος του ISS. Το διαστημικό φορτηγό πέρασε μόλις δύο ημέρες σε πτήση και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έκανε 34 τροχιές γύρω από τη Γη. Στο Κέντρο Ελέγχου Πτήσεων της Μόσχας, το ραντεβού και οι επιχειρήσεις ελλιμενισμού επιβλέπονταν από τον επικεφαλής της Roscosmos, Γιούρι Μπορίσοφ. Το πλοίο καθελκύστηκε από το Μπαϊκονούρ στις 15 Φεβρουαρίου. Οι αποσκευές περιέχουν 2.518 κιλά φορτίου, συμπεριλαμβανομένων 1.478 κιλών συσκευής και εξοπλισμού για συστήματα σταθμών, ρούχα, τρόφιμα, ιατρικά και είδη υγιεινής για το πλήρωμα, 580 κιλά καύσιμα, 420 κιλά νερό και 40 κιλά άζωτο. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243894%2Fe35e43e1552f024680%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243912%2F193a51651655e4c658%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_569196

Ο Οδυσσέας έστειλε σέλφι με φόντο τη Γη καθοδόν προς τη Σελήνη (βίντεο) Η σέλφι φωτό του Οδυσσέα. πηγή φωτό. (Intuitive Machines via X) Το ιδιωτικό διαστημικό σκάφος αναμένεται να προσσεληνωθεί στις 22 Φεβρουαρίου.Τις πρώτες εικόνες και μάλιστα… σέλφι έστειλε ο Οδυσσέας, το σκάφος της αμερικανικής εταιρείας Intuitive Machines που ταξιδεύει στη Σελήνη και φιλοδοξεί να γίνει το όχημα που θα πραγματοποιήσει την πρώτη εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα αμερικανική προσσελήνωση και παράλληλα την πρώτη προσσελήνωση ιδιωτικού διαστημικού σκάφους.Το όχημα Noca-C της εταιρείας, το οποίο έχει επονομασθεί «Οδυσσέας», απογειώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου με ένα πύραυλο Falcon 9 της εταιρείας SpaceX του Έλον Μασκ από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Το όχημα μεταφέρει έξι φορτία της NASA με εργαλεία σχεδιασμένα για τη συγκέντρωση δεδομένων για το σεληνιακό περιβάλλον ενόψει της σχεδιαζόμενης από τη NASA επιστροφής αστροναυτών στη Σελήνη αργότερα κατά την τρέχουσα δεκαετία.Μεταφέρει επίσης εξοπλισμό για επιστημονικά πειράματα ερευνητών του Αεροναυτικού Πανεπιστημίου Embry-Riddle και ένα φορτίο συνολικού βάρους 130 κιλών από ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες στέλνουν διαφόρων ειδών αντικείμενα και… αναμνηστικά στο φεγγάρι όπως φωτογραφίες, κείμενα κ.α. Ανάμεσα στα αντικείμενα που θα ταξιδέψουν στη Σελήνη είναι αντίγραφα γλυπτών του Τζεφ Κουνς. Σύμφωνα με το σχεδιασμό, το όχημα θα φθάσει στον προορισμό του έπειτα από πτήση μιας εβδομάδας στις 22 Φεβρουαρίου και θα προσγειωθεί στον κρατήρα Malapert A κοντά στο νότιο πόλο της Σελήνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1594087/o-odysseas-esteile-selfi-me-fonto-ti-gi-kathodon-pros-ti-selini-vinteo/

Το Hubble αποκαλύπτει εργοστάσιο παραγωγής σούπερ άστρων στο γαλαξία μας (βίντεο) Η εντυπωσιακή εικόνα της περιοχής αστρογένεσης που κατέγραψε το Hubble. πηγή φωτό (ESA/Hubble & NASA, R. Fedriani, J. Tan) To διαστημικό τηλεσκόπιο κατέγραψε εικόνες μια περιοχή εντυπωσιακής αστρογένεσης.Αυτή η εικόνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA/ESA είναι γεμάτη χρώματα και δραστηριότητα. Πρόκειται για μια περιοχή σχηματισμού άστρων γνωστή ως IRAS 16562-3959, η οποία βρίσκεται περίπου 5,900 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Σκορπιού. Παρατηρήσεις από την κάμερα Wide Field Camera 3του Hubble συνθέτουν αυτήν την εικόνα. Η λεπτομερής απόχρωση του χρώματός του είναι το αποτέλεσμα τεσσάρων ξεχωριστών φίλτρων από εξαιρετικά εξειδικευμένο υλικό που επιτρέπουν να περάσουν πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός σε κάθε παρατήρηση. Αυτό είναι χρήσιμο επειδή ορισμένα μήκη κύματος φωτός μπορούν να μας πουν για τη σύνθεση, τη θερμοκρασία και την πυκνότητα της περιοχής που κοιτάζει το τηλεσκόπιο.Tο IRAS 16562-3959 πιθανότατα φιλοξενεί ένα τεράστιο αστέρι που βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία σχηματισμού και έχει καταφέρει ήδη να αποκτήσει μάζα περίπου 30 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Οι σκουρόχρωμες περιοχές φαίνονται έτσι επειδή υπάρχει τόσο πολύ κοσμική σκόνη που εμποδίζει το φως να περάσει. Ωστόσο στο εγγύς υπέρυθρο φως εμφανίζεται ένας ισχυρός πίδακας από τον τεράστιο πρωτοαστέρα. Εικόνες πολλαπλών μηκών κύματος όπως αυτή η απίστευτη σκηνή του Hubble μάς βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα πώς σχηματίζονται τα πιο ογκώδη και φωτεινά άστρα στο γαλαξία μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1593536/to-hubble-apokalyptei-ergostasio-paragogis-soyper-astron-sto-galaxia-mas-vinteo/

Μαγνήτη «αδύνατον να υπάρχει» ανακάλυψαν ερευνητές ανοίγοντας το δρόμο για νέας γενιάς ηλεκτρονικές συσκευές. Βασίζεται σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα φαινόμενο.Ερευνητική ομάδα απέδειξε την ύπαρξη ενός τύπου μαγνήτη η ύπαρξη του οποίου θεωρούνταν από την επιστημονική κοινότητα μέχρι σήμερα αδύνατη. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature» επιστήμονες από την Τσεχική Ακαδημία Επιστημών και το Ινστιτούτο Paul Scherrer στην Ελβετία παρουσιάζουν την ανακάλυψη ενός φαινομένου στο οποίο βασίζεται η παρουσία αυτού του μαγνήτη.Το φαινόμενο ονομάζεται μεταβαλλόμενος μαγνητισμός και οι ερευνητές εκτιμούν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών ηλεκτρονικών συσκευών. Οι εναλλακτικοί μαγνήτες αποτελούν έναν τρίτο κλάδο του μαγνητισμού μετά τους σιδηρομαγνήτες το είδος μαγνητών όπως αυτοί που βλέπουμε να υπάρχουν στα ψυγεία, και τους αντι σιδηρομαγνήτες, οι οποίοι εντοπίστηκαν για πρώτη φορά από τον Γάλλο φυσικό Louis Néel τη δεκαετία του 1930.Το 2019 επιστημονική ομάδα από το Ινστιτούτο Φυσικής της Τσεχίας και από το Πανεπιστήμιο του Μάιντς στη Γερμανία είχαν προτείνει την ύπαρξη του φαινομένου του μεταβαλλόμενου μαγνητισμού ο οποίος μπορεί στην πραγματικότητα να βρεθεί σε υπάρχοντα αντικείμενα.«Κάτι που οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν αδύνατο είναι στην πραγματικότητα δυνατό… Και δεν είναι κάτι που υπάρχει μόνο σε λίγα μυστηριώδη υλικά. Υπάρχει σε πολλούς κρυστάλλους που οι άνθρωποι είχαν απλώς στα συρτάρια τους. Υπό αυτή την έννοια, τώρα που το φέραμε στο φως, πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα μπορούν να εργαστούν πάνω σε αυτό, δίνοντας τη δυνατότητα για ευρύ αντίκτυπο» λέει ο Τόμας Τζάνγκγουιρθ καθηγητής στο Ινστιτούτο Φυσικής της Τσεχικής Ακαδημίας Επιστημών επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Εκτός από το ότι ανοίγει το δρόμο για υπολογιστές και ηλεκτρονικά νέας γενιάς, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ανακάλυψη θα βελτιώσει επίσης την κατανόησή μας για τη φυσική της συμπυκνωμένης ύλης, η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί πρωτοποριακή στον αναπτυσσόμενο τομέα της σπιντρονικής η στροφοηλεκτρονική κατά το ελληνικότερον.Είναι μια ηλεκτρονική τεχνολογία με την οποία αξιοποιείται η ιδιοστροφορμή (spin) των ηλεκτρονίων και η μαγνητική ροπή τους και όχι μόνο το φορτίο τους. Σημαντικό χαρακτηριστικό της τεχνολογίας αυτής είναι το γεγονός ότι η ιδιοστροφορμή μπορεί να διατηρείται χωρίς την παροχή ρεύματος κάτι που μπορεί να μειώσει σημαντικά την κατανάλωση ρεύματος σε ηλεκτρονικά εξαρτήματα / συσκευές. Η διαφοροποίηση της τεχνολογίας αυτής από την παλαιότερη μαγνητοηλεκτρονική, είναι ότι η μεταβολή του σπιν γίνεται και με ηλεκτρική μέθοδο και όχι μόνο με μαγνητική. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1592494/magniti-adynaton-na-yparchei-anakalypsan-ereynites-anoigontas-to-dromo-gia-neas-genias-ilektronikes-syskeyes/

Γιατί E = mc^2; Τι σημαίνει πραγματικά η εξίσωση E=mc2; Ο Δρ Brian Cox και ο Καθηγητής Jeff Forshaw μας προσκαλούν σε ένα ταξίδι στα σύνορα της επιστήμης του εικοστού πρώτου αιώνα για να ξεδιαλύνουμε τη διάσημη εξίσωση του Αϊνστάιν. Εξηγώντας και απλουστεύοντας τις έννοιες της ενέργειας, της μάζας και του φωτός -και ταυτόχρονα διαλύοντας κοινές παρανοήσεις- δείχνουν ότι μέσα σε αυτή την εξίσωση εμπεριέχεται η ίδια η δομή της φύσης. Στην πορεία αυτού του ταξιδιού, μας συντροφεύουν σε μια επίσκεψη σε ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά πειράματα που έχουν διεξαχθεί ποτέ: στον διάσημο Μεγάλο Συγκρουστήρα Αδρονίων, έναν γιγάντιο επιταχυντή σωματιδίων που είναι ικανός να αναπαράγει συνθήκες που επικρατούσαν κλάσματα του δευτερολέπτου μετά από τη Μεγάλη Έκρηξη. Προϊόν της συνεργασίας ενός διακεκριμένου εκλαϊκευτή της φυσικής και ενός από τους νεώτερους καθηγητές της Μεγάλης Βρετανίας, το Γιατί E=mc2; είναι μια από τις πιο συναρπαστικές και εύληπτες εξηγήσεις της θεωρίας της σχετικότητας. Brian Cox & Jeff Forshaw, «Γιατί E = mc2;» (και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει) – Μετάφραση: Γιάννης Παπαδόγγονας – Θεώρηση μετάφρασης: Ανδρομάχη Σπανού Περιεχόμενα Ευχαριστίες ix Πρόλογος xi 1 Χώρος και χρόνος 1 2 Η ταχύτητα του φωτός 15 3 Ειδική σχετικότητα 29 4 Χωρόχρονος 45 5 Γιατί E = mc²; 81 6 Και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει; Άτομα, ποντικοπαγίδες και η ενέργεια των άστρων 111 7 Η προέλευση της μάζας 131 8 Στρέβλωση του χωροχρόνου 167 Ευρετήριο 185 Πρόλογος Στόχος μας σε αυτό το βιβλίο είναι να περιγράψουμε τη θεωρία του Αϊνστάιν για τον χώρο και τον χρόνο με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, και ταυτόχρονα να αποκαλύψουμε τη βαθιά ομορφιά της. Εν τέλει, αυτό θα μας επιτρέψει να φτάσουμε στη διάσημη εξίσωσή του E = mc² χρησιμοποιώντας μαθηματικά όχι πιο περίπλοκα από το πυθαγόρειο θεώρημα. Και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε αν δεν μπορείτε να θυμηθείτε το πυθαγόρειο θεώρημα, διότι θα το περιγράψουμε κι αυτό. Ένας εξίσου σημαντικός στόχος μας είναι ο κάθε αναγνώστης που θα διαβάσει αυτό το μικρό βιβλίο να κατανοήσει πώς σκέπτονται οι σύγχρονοι φυσικοί για τη φύση και πώς οικοδομούν θεωρίες που αποβαίνουν εκπληκτικά χρήσιμες και τελικά αλλάζουν τη ζωή μας. Οικοδομώντας ένα μοντέλο του χώρου και του χρόνου, ο Αϊνστάιν προλείανε το έδαφος για να κατανοήσουμε πώς λάμπουν τα άστρα, αποκάλυψε τον βαθύτερο λόγο που λειτουργούν οι ηλεκτρικοί κινητήρες και οι γεννήτριες, και σε τελική ανάλυση έθεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο εδράζεται όλη η σύγχρονη φυσική. Το βιβλίο αυτό σκοπεύει επίσης να είναι προκλητικό και απαιτητικό. Το θέμα δεν είναι η φυσική καθ’ εαυτή: όπως θα διαπιστώσουμε στην πορεία του βιβλίου, οι θεωρίες του Αϊνστάιν είναι πολύ καλά τεκμηριωμένες και υποστηρίζονται από πάμπολλα πειραματικά δεδομένα. Θα πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι, εν ευθέτω χρόνω, πιθανόν ο Αϊνστάιν να υποχωρήσει αναγκαστικά μπροστά σε μια ακόμα πιο ακριβή εικόνα της φύσης. Στις φυσικές επιστήμες δεν υπάρχουν καθολικές αλήθειες, αλλά μόνο θεωρήσεις του κόσμου οι οποίες δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί λανθασμένες. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι, προς το παρόν, η θεωρία του Αϊνστάιν λειτουργεί. Η πρόκληση που προαναφέραμε έγκειται στον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη μάς καλεί να σκεφτούμε για τον κόσμο γύρω μας. Καθένας από εμάς, είτε έχει σπουδάσει κάποια φυσική επιστήμη είτε όχι, έχει κάποια διαισθητική αντίληψη, και όλοι μας βγάζουμε κάποια συμπεράσματα για τον κόσμο από τις καθημερινές μας εμπειρίες. Αν όμως υποβάλουμε τις παρατηρήσεις μας στο ψυχρό και ακριβές φως της επιστημονικής μεθόδου, συχνά ανακαλύπτουμε ότι η φύση ανατρέπει τη διαίσθησή μας. Στην πορεία αυτού του βιβλίου, θα ανακαλύψουμε ότι όταν τα πράγματα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες, οι έννοιες της κοινής λογικής σχετικά με τον χώρο και τον χρόνο καταρρέουν και αντικαθίστανται από κάτι εντελώς νέο, αναπάντεχο και κομψό. Το δίδαγμα που προκύπτει είναι ευεργετικό και αφυπνιστικό, και αφήνει πολλούς επιστήμονες με μια αίσθηση δέους: Το σύμπαν είναι πολύ πιο πλούσιο απ’ ό,τι μας κάνουν ίσως να πιστεύουμε οι καθημερινές μας εμπειρίες. Ίσως το πιο υπέροχο απ’ όλα είναι το γεγονός ότι η νέα φυσική, παρά τον πλούτο της, διέπεται από μια μαγευτική μαθηματική κομψότητα.Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται μερικές φορές, η φυσική επιστήμη κατά βάθος δεν είναι περίπλοκο αντικείμενο. Θα αποτολμούσε ίσως να πει κανείς ότι είναι μια προσπάθεια να εξαλειφθούν οι έμφυτες προκαταλήψεις μας προκειμένου να παρατηρήσουμε τον κόσμο όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά. Αν και σε αυτό της τον στόχο μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένη, ωστόσο ελάχιστοι μπορούν να αμφισβητήσουν την επιτυχία της στο να μας διδάξει πώς «λειτουργεί» το σύμπαν. Το πραγματικά δύσκολο είναι να μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αυτό που ίσως αρεσκόμαστε να θεωρούμε κοινή λογική. Διδάσκοντάς μας να αποδεχόμαστε τη φύση όπως είναι, και όχι όπως η προκατάληψή μας ίσως υποδεικνύει ότι θα έπρεπε να είναι, η επιστημονική μέθοδος έχει διαμορφώσει τον σύγχρονο τεχνολογικό κόσμο. Εν ολίγοις, λειτουργεί.Στο πρώτο μισό του βιβλίου θα συναγάγουμε την εξίσωση E = mc². Λέγοντας ότι θα «συναγάγουμε», εννοούμε ότι θα δείξουμε πώς έφτασε ο Αϊνστάιν στο συμπέρασμα ότι η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός, που είναι αυτό που μας λέει η εξίσωση. Αν σκεφτείτε για μια στιγμή αυτή τη σχέση, θα σας φανεί πολύ παράξενη. Ίσως το πιο γνωστό είδος ενέργειας είναι η ενέργεια της κίνησης· αν κάποιος μας ρίξει στο πρόσωπο μια μπάλα του κρίκετ, όταν μας χτυπήσει θα μας πονέσει. Ένας φυσικός θα έλεγε πως ο λόγος είναι ότι ο ρίπτης έδωσε ενέργεια στην μπάλα του κρίκετ, και η ενέργεια αυτή μεταβιβάζεται στο πρόσωπό μας όταν αυτό σταματάει την μπάλα. Η μάζα είναι ένα μέτρο του πόση πολλή ύλη περιέχει ένα αντικείμενο. Μια μπάλα του κρίκετ έχει μεγαλύτερη μάζα από ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, αλλά λιγότερη από έναν πλανήτη. Αυτό που λέει η σχέση E = mc² είναι ότι η ενέργεια και η μάζα μπορούν να εναλλάσσονται, περίπου όπως τα δολάρια μπορούν να ανταλλάσσονται με ευρώ, και ότι ο «παράγοντας ισοτιμίας» της μετατροπής είναι η ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο. Πώς στο καλό μπόρεσε ο Αϊνστάιν να φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα, και πώς είναι δυνατόν η ταχύτητα του φωτός να εμφανίζεται σε μια εξίσωση που αφορά τη σχέση μεταξύ ενέργειας και μάζας; Στην πορεία μας προς αυτή την εξίσωση δεν προϋποθέτουμε καμία πρότερη επιστημονική γνώση, και αποφεύγουμε τα μαθηματικά όσο γίνεται περισσότερο. Ωστόσο, ο στόχος μας είναι να προσφέρουμε στον αναγνώστη μια γνήσια εξήγηση (και όχι απλά μια περιγραφή) της επιστήμης. Από αυτή τη σκοπιά, ιδιαίτερα, ελπίζουμε ότι θα προσφέρουμε κάτι καινούργιο.Στο τελευταίο μέρος του βιβλίου, θα δούμε πώς η εξίσωση E = mc² αποτελεί τη βάση της κατανόησής μας για τους μηχανισμούς του σύμπαντος. Γιατί λάμπουν τα άστρα; Γιατί η πυρηνική ενέργεια είναι τόσο πιο αποδοτική από τον γαιάνθρακα ή το πετρέλαιο; Τι είναι η μάζα; Το ερώτημα αυτό θα μας οδηγήσει στον κόσμο της σύγχρονης σωματιδιακής φυσικής, στον Μεγάλο Συγκρουστήρα Αδρονίων στο CERN της Γενεύης, και στο κυνήγι για το σωματίδιο Higgs το οποίο είναι πιθανόν να οδηγήσει σε μια εξήγηση για την ίδια την προέλευση της μάζας [βλ. Σ.τ.Μ. στη σελ. 162]. Το βιβλίο τελειώνει με την εκπληκτική ανακάλυψη του Αϊνστάιν ότι η δομή του χώρου και του χρόνου είναι εν τέλει υπεύθυνη για τη δύναμη της βαρύτητας, και την παράξενη ιδέα ότι η Γη πέφτει «σε ευθεία γραμμή» γύρω από τον Ήλιο. Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο: Χώρος και χρόνος πηγή: https://efaltirio.gr/book/giati_emc2

Sora, ένα επαναστατικό εργαλείο που δημιουργεί βίντεο από κείμενα. Η OpenAI, δημιουργός του ChatGPT και του δημιουργού εικόνων DALL-E, παρουσίασε ένα νέο εργαλείο με την ονομασία «Sora», το οποίο είναι ικανό να δημιουργεί, με την απλή εισαγωγή ενός κειμένου, ρεαλιστικά βίντεο που μπορούν να διαρκέσουν μέχρι ένα λεπτό – μια μείζων καινοτομία στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Βασισμένη στις προηγούμενες έρευνες για τα προγράμματα DALL-E και GPT, αυτή η νέα πλατφόρμα είναι ακόμη υπό δοκιμή, διευκρίνισε η καλιφορνέζικη νεοφυής σύμμαχος της Microsoft, η οποία παρουσίασε πάντως μερικά βίντεο και τον τρόπο που δημιουργήθηκαν.Το πρόγραμμα μπορεί να δημιουργήσει βίντεο μέγιστης διάρκειας ενός λεπτού «διατηρώντας οπτική ποιότητα και σεβόμενο το αίτημα του χρήστη», ανέφερε στον ιστότοπό της η OpenAI.Το Sora μπορεί με πολλά πρόσωπα, συγκεκριμένους τύπους κινήσεων και ακριβείς λεπτομέρειες να δημιουργεί πολύπλοκες σκηνές , αναφέρει στον ιστότοπό της η start-up.Το Sora επιτρέπει επίσης να δημιουργηθεί βίντεο από μια σταθερή εικόνα, διαβεβαιώνει ο γίγαντας της τεχνητής νοημοσύνης ή και να επιμηκυνθούν υφιστάμενα βίντεο.Ο Σαμ Άλτμαν, ο επικεφαλής της OpenAI, δήλωσε στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης X πως η εταιρεία του «θα προσφέρει σε περιορισμένο αριθμό δημιουργών την πρόσβαση» σ’ αυτό το νέο εργαλείο, στο πλαίσιο μιας πειραματικής φάσης.Ο ίδιος κάλεσε επίσης τους χρήστες να κάνουν προτάσεις για τη δημιουργία βίντεο και μερικά λεπτά αργότερα ανέβασε στην πλατφόρμα τα πιο επιτυχημένα απ’ αυτά.Ανάμεσα σ’ αυτά τα βίντεο βλέπει κανείς δύο σκύλους να παίζουν στο χιόνι σε βουνό. Ένα άλλο βίντεο δείχνει την πτήση ενός φανταστικού ζώου, μισό πάπια μισό δράκος, μπροστά σε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, έχοντας στην πλάτη του ένα χάμστερ με εκδρομική περιβολή.Το Sora χρησιμεύει ως βάση για «προγράμματα ικανά να καταλάβουν και να προσομοιώσουν τον πραγματικό κόσμο», εξηγεί η νεοφυής, η οποία ελπίζει ότι «θα αποτελέσει ένα σημαντικό σταθμό στην πραγματοποίηση της AGI», της Γενικής Τεχνητής Νοημοσύνης, ενός πολύ αυτόνομου συστήματος που φέρεται ότι θα ξεπεράσει τους ανθρωπους στις περισσότερες από τις οικονομικά αποδοτικές δουλειές.Η OpenAI προειδοποίησε ότι το «σημερινό μοντέλο» της πλατφόρμας παρουσιάζει «ελαττώματα», καθώς συγχέει το αριστερά με το δεξιά και εμφανίζει αδυναμία να διατηρήσει μια οπτική συνέχεια σε ολόκληρο το βίντεο.«Για παράδειγμα, ένα πρόσωπο μπορεί να δαγκώσει ένα μπισκότο, όμως μετά το μπισκότο μπορεί να μην έχει ίχνη από το δάγκωμα», εξηγεί η εταιρεία.Παρουσιάζοντας αυτό το νέο εργαλείο, η OpenAI ανέφερε πως το ζήτημα της ασφάλειας αποτελεί ουσιώδες διακύβευμα και ότι προσομοιώσεις θα οργανωθούν με χρήστες από τους οποίους θα ζητηθεί να παραγάγουν δυσλειτουργίες ή να δημιουργήσουν ανάρμοστα περιεχόμενα, ώστε να καθορισθούν καλύτερα τα όρια της πλατφόρμας.«Θα καλέσουμε πρόσωπα που λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις, εκπαιδευτικούς και καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο για να κατανοήσουμε τις ανησυχίες τους και να εντοπίσουμε τις θετικές περιπτώσεις χρήσης αυτής της νέας τεχνολογίας», ανέφερε η OpenAI. Οι Meta, Google και Runway AI, οι οποίες εργάζονται σε παρόμοιες εφαρμογές μετατροπής κειμένου σε βίντεο, τις λεγόμενες «text-to-video» («από κείμενο σε βίντεο»), έχουν ήδη παρουσιάσει δείγματα. πηγή: https://www.amna.gr/home/article/797494/I-OpenAI-parousiase-to-Sora–ena-epanastatiko-ergaleio-pou-dimiourgei-binteo-apo-keimena

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά νερό στην επιφάνεια αστεροειδών. Η ανακάλυψη φαίνεται να επαληθεύει τη διαστημική καταγωγή νερού και ζωής στη Γη. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το όργανο Faint Object Infrared Camera (FORCAST) του Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy-SOFIA (που πλέον έχει αποσυρθεί), έδειξαν την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια δύο αστεροειδών, που ονομάζονται Iris και Massalia Μόρια νερού ανιχνεύθηκαν για πρώτη φορά στην επιφάνεια αστεροειδών αποκαλύπτοντας νέες ενδείξεις σχετικά με την κατανομή του νερού στο ηλιακό μας σύστημα. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Planetary Science Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης της σε τέσσερις αστεροειδείς χρησιμοποιώντας δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA), ένα αεροπλάνο εξοπλισμένο με τηλεσκόπιο που λειτουργεί από τη NASA και το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο που αποτελεί το ομοσπονδιακό κέντρο έρευνας Διαστήματος και Αεροναυτικής.Οι παρατηρήσεις από το όργανο Faint Object Infrared Camera (FORCAST) του αεροσκάφους έδειξαν ότι δύο από τους αστεροειδείς που ονομάζονται Iris και Massalia -παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος φωτός που υποδηλώνει την παρουσία μορίων νερού στην επιφάνειά τους. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται μόρια νερού στην επιφάνεια αστεροειδών γεγονός που θα ενισχύσει σημαντικά τη θεωρία της μεταφοράς του νερού και κατ’ επέκταση της ζωής στη Γη από αστεροειδείς και κομήτες που την βομβάρδιζαν κυριολεκτικά στη βρεφική και παιδική της ηλικία.«Οι αστεροειδείς είναι υπολείμματα από τη διαδικασία σχηματισμού των πλανητών, επομένως οι συνθέσεις τους ποικίλλουν ανάλογα με το πού σχηματίστηκαν στο ηλιακό νεφέλωμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η κατανομή του νερού στους αστεροειδείς, γιατί αυτό μπορεί να ρίξει φως στο πώς το νερό παραδόθηκε στη Γη» αναφέρει η Ανίτσια Αρεντόντο επιστήμονας του Southwest Research Institute στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ενώ μόρια νερού είχαν ανιχνευθεί προηγουμένως σε δείγματα αστεροειδών που επιστράφηκαν στη Γη, αυτή είναι η πρώτη φορά που βρέθηκαν μόρια νερού στην επιφάνεια ενός αστεροειδούς στο Διάστημα. Σε προηγούμενη μελέτη το SOFIA βρήκε παρόμοια ίχνη σε έναν από τους μεγαλύτερους κρατήρες στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης.«Εντοπίσαμε ένα χαρακτηριστικό που αποδίδεται αναμφισβήτητα στο μοριακό νερό στους αστεροειδείς Iris και Massalia. Βασίσαμε την έρευνά μας στην επιτυχία της ομάδας που βρήκε μοριακό νερό στην ηλιόλουστη επιφάνεια του φεγγαριού. Σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το SOFIA για να βρούμε αυτή τη φασματική υπογραφή και σε άλλου είδους διαστημικά σώματα» λέει η Αρεντότο.Η Iris και η Massalia, που έχουν διάμετρο 199 χιλιόμετρα και 135 χιλιόμετρα αντίστοιχα, έχουν παρόμοιες τροχιές, διανύοντας μέση απόσταση 2,39 αστρονομικών μονάδων (AU) ή αποστάσεις Ήλιου-Γης, από τον Ήλιο. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1593142/entopistike-gia-proti-fora-nero-stin-epifaneia-asteroeidon/ – https://www.space.com/water-detected-asteroid-surface-first-time-sofia Κοινοποιήστε:

Πέντε νέα ισότοπα με το καλημέρα. Σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την λειτουργία του, το Facility for Rare Isotope Beams (FRIB) παρήγαγε πέντε νέα ισότοπα που δεν είχαν είχαν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, κάτι που δείχνει τις δυνατότητες του FRIB. Δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά τα στοιχεία 182,183Tm, 186,187Yb, 190Lu – πέντε νέα ισότοπα πλούσια σε νετρόνια. Πρόκειται για εξαιρετικά ασταθείς πυρήνες (κίτρινο χρώμα) που στον πίνακα των ισοτόπων βρίσκονται μακριά από τους σταθερούς πυρήνες (μαύρο χρώμα). Ενώ ορισμένα είδη στοιχείων (ισότοπα) μπορούν να ζήσουν για ώρες, εβδομάδες, χρόνια, χιλιετίες ή και να είναι σχεδόν συνομήλικα με το σύμπαν, κάποια άλλα διασπώνται τόσο γρήγορα που οι επιστήμονες αδυνατούν να επιβεβαιώσουν την φευγαλέα ύπαρξή τους. Παρά την ελάχιστη διάρκεια της ζωής τους, οι αστροφυσικοί γνωρίζουν ότι αυτά τα σωματίδια, γνωστά ως σπάνια ισότοπα, παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των άστρων και τον σχηματισμό των βαρέων στοιχείων του σύμπαντος. Τώρα οι ερευνητές του Facility for Rare Isotope Beams (FRIB) στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν κατάφεραν να δημιουργήσουν και να καταγράψουν πέντε σπάνια ισότοπα που δεν είχαν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, τα οποία περιέχουν μεγάλο αριθμό νετρονίων.Αυτό το επίτευγμα πραγματοποιήθηκε μερικούς μήνες αφότου η εγκατάσταση άρχισε να λειτουργεί, οδηγώντας τους επιστήμονες του FRIB να εικάσουν ότι αυτές οι ανακαλύψεις είναι μόνο η αρχή.Τα πειράματα δημιουργίας ισοτόπων συνήθως περιλαμβάνουν τον βομβαρδισμό ατόμων σε στόχους και την αναζήτηση νέων ισοτόπων στα προϊόντα των πυρηνικών αντιδράσεων. Στο πείραμα του FRIB βομβαρδίστηκε στόχος άνθρακα με δέσμη λευκόχρυσου-198. Τα θραύσματα των συγκρούσεων στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στον Προηγμένο Διαχωριστή Σπάνιων Ισοτόπων (Advanced Rare Isotope Separator=ARIS) όπου καταγράφηκαν. Ο ARIS είναι ένα πολύ προηγμένο φασματόμετρο μάζας που χρησιμοποιεί συνδυασμό διαφόρων μαγνητικών και φυσικών μηχανισμών για να διαχωρίσει τους πυρήνες ανάλογα τη μάζα τους. Είναι τόσο προηγμένο, που οι ερευνητές μπορούν να διαχωρίσουν ένα μόνο ισότοπο από μια αρχική συλλογή 1018 πυρήνων!Ανιχνεύοντας τα ισότοπα που εντόπισε ο ARIS κατά τη διάρκεια πειράματος που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2023, εντοπίστηκαν πέντε νέα ισότοπα πλούσια σε νετρόνια: θούλιο-182 (182Tm), θούλιο-183 (183Tm), υττέρβιο-186 (182Tm), υττέρβιο-187 (187Yb ) και λουτέσιο-190 (190Lu).Οι ανιχνεύσεις των παραπάνω ισοτόπων πραγματοποιήθηκαν ενώ η λειτουργία της δέσμης λευκοχρύσου έφτασε μόνο στο 1/270 των δυνατοτήτων της εγκατάστασης. Καθώς οι ερευνητές αυξάνουν τη ροή – τον αριθμό των σωματιδίων λευκοχρύσου που προσπίπτουν στον στόχο – θα έχουν περισσότερες συγκρούσεις δέσμης-στόχου και μεγαλύτερη απόδοση στην παραγωγή νέων ισοτόπων.Όταν αυξηθεί η ροή της προσπίπτουσας δέσμης οι ερευνητές ελπίζουν να εντοπίσουν κάποιο σπάνιο ισότοπο που να περιέχει 126 νετρόνια. Το 126 είναι ένας αριθμός που αποκαλείται μαγικός, διότι τα ισότοπα που περιέχουν 126 νετρόνια είναι πολύ πιο σταθερά από εκείνα με λίγο περισσότερα ή λίγο λιγότερα (υπενθυμίζεται ότι μαγικοί αριθμοί είναι οι: 2, 8, 20, 28, 50, 82 και 126).Τα χαρακτηριστικά της αποκαλούμενης γρήγορης αστροφυσικής πυρηνοσύνθεσης (r-process) που πραγματοποιείται συνήθως στα σουπερνόβα ή κιλονόβα, αλλάζουν γύρω από τους μαγικούς αριθμούς. Γιαυτό οι αστροφυσικοί θα ήθελαν να κατανοήσουν καλύτερα πώς συμπεριφέρονται αυτά τα ισότοπα. Σύμφωνα με τους ερευνητές του FRIB, ήδη η ροή της δέσμης έχει εξαπλασιαστεί και σύντομα προγραμματίζεται περαιτέρω αύξηση, επομένως βρισκόμαστε σε καλό δρόμο για να ανακαλυφθούν πολλά νέα ισότοπα. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/28

Rocket and Space Corporation "Energia" Εν τω μεταξύ, το Soyuz MS-25 έχει περάσει πλήρως τις δοκιμές διαρροής. Το διαστημόπλοιο πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα σε θάλαμο κενού στο Μπαϊκονούρ. Οι ειδικοί μας έλεγξαν προσεκτικά τη στεγανότητα όλων των διαμερισμάτων, δεξαμενών και συστημάτων. Χωρίς διαρροές Τα ακόλουθα θα ελεγχθούν στο άμεσο μέλλον: ✔ αυτοματοποίηση του συστήματος συνδυασμένης πρόωσης. ✔ εκτελεστικά συστήματα όργανα καταγωγής? ✔ ενσωματωμένο ψηφιακό υπολογιστικό συγκρότημα. ✔ Εξοπλισμός ραδιοφωνικών συστημάτων. Το επόμενο στάδιο είναι ο έλεγχος της αυτοματοποίησης του συστήματος συνδυασμένης πρόωσης και του συστήματος ενεργοποιητή καθόδου, η δοκιμή του ενσωματωμένου ψηφιακού υπολογιστικού συγκροτήματος και του εξοπλισμού ραδιοφωνικών συστημάτων, καθώς και η πλήρωση των γραμμών του συστήματος θερμικής διαχείρισης του πλοίου με ψυκτικό. Εκτόξευση του Soyuz MS-25 - 21 Μαρτίου. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_3443 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_569170