Δροσος Γεωργιος

Η αποστολή αναζήτησης ζωής στο δορυφόρο Ευρώπη του Δία θα μεταφέρει και μηνύματα σε εξωγήινους (βίντεο) To σκάφος της αποστολής Cipper θα φτάσει στην Ευρώπη μεταφέροντας τα μυνήματα της ανθρωπότητας στο ΔιάστημαΘα υπάρχουν κωδικοποιημένες πληροφορίες της ανθρωπότητας προς νοήμονες πολιτισμούς. To Europa Clipper το διαστημικό σκάφος της NASA θα ξεκινήσει το ταξίδι του τον προσεχή Οκτώβριο με προορισμό την Ευρώπη, το παγωμένο φεγγάρι του Δία που έχει διαπιστωθεί ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό και αποτελεί έναν από τους κόσμους του ηλιακού μας συστήματος που είναι υποψήφιος να διαθέτει ζωή έστω και σε μικροβιακό επίπεδο.Πέρυσι η NASA κάλεσε τους φίλους του Διαστήματος να στείλουν το όνομα τους στη διαστημική υπηρεσία για να τα τοποθετήσει στο σκάφος και να ταξιδέψουν στο Διάστημα. Όπως έγινε γνωστό το σκάφος θα μεταφέρει και ένα μήνυμα προς τους… εξωγήινους. Η NASA σε συνεργασία με τον οργανισμό METI που ασχολείται με την ανάπτυξη τεχνολογιών για την μετάδοση μηνυμάτων της ανθρωπότητας στο Διάστημα με προορισμό κάποιον νοήμον εξωγήινο πολιτισμό. Το νερό Συλλέχθηκαν ηχητικά αρχεία σε 103 γλώσσες τα οποία μετατράπηκαν σε κυματομορφές που μετατρέπουν αυτούς τους ήχους σε εικόνες. Όλα αυτά έχουν ενσωματωθεί σε μια πλακέτα της ασπίδας προστασίας του σκάφους από την ακτινοβολία του Δία. Ένα μέρος του μηνύματος αντικατοπτρίζει τα δεδομένα του νερού το οποίο θα αναζητήσει η αποστολή και αποτελεί το πιο κρίσιμο παράγοντα παρουσίας της ζωής όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε. Υπάρχει επίσης η λέξη νερό όπως αναφέρεται στις 103 λέξεις.Δεν είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα στέλνει στο Διάστημα μηνύματα προς τους εξωγήινους. Στις αποστολές Pioneer και Voyager τοποθετήθηκαν στα σκάφη αντικείμενα με οπτικές και ηχητικές πληροφορίες για τον ανθρώπινο πολιτισμό και τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1650741/i-apostoli-anazitisis-zois-sto-doryforo-eyropi-toy-dia-tha-metaferei-kai-minymata-se-exogiinoys-vinteo/

Το Σύμπαν θα συνθλιβεί για να ξαναγεννηθεί. Νέα μελέτη για το πιθανό τέλος του Κόσμου Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε πριν από 13,8 δισ. έτη από το φαινόμενο που ονομάστηκε Μεγάλη Έκρηξη. Νεότερες κοσμολογικές μελέτες πάντως πάνε περίπου 500 εκατ. έτη πιο πίσω την ημερομηνία γέννησης του Σύμπαντος. Έχει διαπιστωθεί ότι το Σύμπαν από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του μέχρι σήμερα διαστέλλεται και μάλιστα επιταχυνόμενο ρυθμό. Η μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια είναι αυτή που σύμφωνα με το πιο αποδεκτό στην επιστημονική κοινότητα κοσμολογικό μοντέλο προκαλεί αυτή την επιταχυνόμενη διαστολή. Οι θεωρίες Από το σύνολο των θεωριών για το τέλος του Σύμπαντος έχουν ξεχωρίσει τρεις. Η πρώτη θεωρία αναφέρει ότι η επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος οδηγεί σταδιακά στην ψύξη του. Η θεωρία που ονομάστηκε «Μεγάλη Ψύξη» λέει ότι οι γαλαξίες θα απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο ο ένας από τον άλλον κάτι που θα οδηγήσει στο να παγώσουν και να σβήσουν μετατρέποντας το Σύμπαν σε ένα απόλυτα σκοτεινό και ψυχρό κόσμο.Η δεύτερη θεωρία έχει ονομαστεί «Μεγάλη Σχάση», αναφέρει ότι αυτή η διαστολή τεντώνει το Σύμπαν, με αποτέλεσμα στο τέλος αυτό να «σκιστεί» και να καταστραφεί. Η τρίτη θεωρία ονομάζεται «Μεγάλη Σύνθλιψη» και υποστηρίζει ότι κάποια στιγμή η διαστολή σταματήσει η βαρύτητα θα υποχρεώσει το Σύμπαν να καταρρεύσει και να αυτοκαταστραφεί δημιουργώντας όμως ταυτόχρονα τις συνθήκες για την εκδήλωση μιας νέας Μεγάλης Έκρηξης από την οποία θα προκύψει ένα καινούργιο Σύμπαν. Η πρόβλεψη Νέες ενδείξεις για την εξέλιξη της σκοτεινής ενέργειας ενισχύουν την θεωρία της Μεγάλης Σύνθλιψης. Οι ενδείξεις αυτές ήρθαν ως μέρος ενός από τους βαθύτερους χάρτες του Σύμπαντος που δημιουργήθηκαν ποτέ οι οποίοι κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Φασματοσκοπικό Όργανο Σκοτεινής Ενέργειας (DESI). Τα 5.000 ρομποτικά μάτια του οργάνου συλλέγουν φως από εκατομμύρια γαλαξίες σε πάνω από το ένα τρίτο ολόκληρου του ουρανού όπως το βλέπουμε από τη Γη. Αυτό το φως στη συνέχεια αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων, επιτρέποντας στους επιστήμονες να μετρήσουν τη διαστολή του Σύμπαντος σε δισεκατομμύρια χρόνια, μετρώντας μια αλλαγή στο μήκος κύματος του φωτός που ονομάζεται «μετατόπιση ερυθρού».«Η εμφάνιση αυτών των αποτελεσμάτων ήταν μια εξαιρετική μέρα για την κοσμολογία, υποδεικνύοντας μια φθίνουσα επίδραση της σκοτεινής ενέργειας με την πάροδο του χρόνου, που σημαίνει ότι εξελίσσεται και, επομένως, δεν είναι σταθερή τελικά. Η ανακάλυψη της μεταβαλλόμενης σκοτεινής ενέργειας θα ήταν εξίσου επαναστατική με την ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος εάν επιβεβαιωθεί με αναλύσεις δεδομένων που θα ακολουθήσουν» λέει η Λουζ Άντζελα Πεναλόζα πρώην μέλος της ομάδας DESI κοσμολόγος στο Universidad ECCI στην Κολομβία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1650190/to-sympan-tha-synthlivei-gia-na-xanagennithei/

Εντοπίστηκε ατμόσφαιρα σε διαμαντένιο εξωπλανήτη (βίντεο) Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται ατμόσφαιρα σε βραχώδη πλανήτη μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ομάδα αστρονόμων έστρεψε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb σε ένα από τους βραχώδεις εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί στο γαλαξία και διαπίστωσε ότι διαθέτει ατμόσφαιρα. Αν και ο πλανήτης είναι εντελώς αφιλόξενος για τη ζωή η ανακάλυψη είναι σημαντική αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζουμε ατμόσφαιρα σε βραχώδη εξωπλανήτη γεγονός που ανοίγει το δρόμο για τον εντοπισμό ατμόσφαιρας και σε άλλους βραχώδεις πλανήτες. Με οδηγό τη Γη ο συνδυασμός βραχώδους πλανήτη και ατμόσφαιρας θεωρείται βασικός παράγοντας παρουσίας της ζωής ειδικά αν ο πλανήτης δεν είναι πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο.Σε απόσταση περίπου 41 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ο εξωπλανήτης 55 Cancri e που έχει μέγεθος σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Γης και μάζα περίπου εννέα φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που αποκαλούνται «υπερ-Γαίες». Πρόκειται για πλανήτες με μάζα μεγαλύτερη από αυτή της Γης αλλά μικρότερη από πλανήτες όπως ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός. Η ανακάλυψη Αυτός ο εξωπλανήτης είναι τόσο πυκνός που οι αστρονόμοι έχουν υποθέσει ότι αποτελείται κυρίως από άνθρακα που έχει συμπιεστεί σε διαμάντι. Επίσης, ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το άστρο του ολοκληρώνοντας μία φορά κάθε περίπου 17 ώρες. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του πλησιάζει τους 2,5 χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Η ακτινοβολία από το άστρο του έχει απογυμνώσει τον 55 Cancri e από την αρχική ή την πρωταρχική του ατμόσφαιρα, ακριβώς όπως φαίνεται με άλλους βραχώδεις πλανήτες που περιφέρονται γύρω από τα αστέρια τους σε τόσο κοντινές γειτονίες. Ωστόσο, η νέα έρευνα δείχνει ότι ένα παχύ στρώμα αερίων περιβάλλει τον πλανήτη, υπονοώντας ότι έχει «φυτρώσει» μια δεύτερη ατμόσφαιρα και οι επιστήμονες πίσω από την ανακάλυψη πιστεύουν ότι ξέρουν πώς συνέβη αυτό.«Μετρήσαμε τις θερμικές εκπομπές από αυτόν τον βραχώδη πλανήτη και η μέτρηση δείχνει ότι ο πλανήτης έχει μια ουσιαστική ατμόσφαιρα. Αυτή η ατμόσφαιρα πιθανώς υποστηρίζεται από την εκτόξευση αερίων από το βραχώδες εσωτερικό του 55 Cancri e, και πιστεύουμε ότι αυτή είναι η πρώτη μέτρηση μιας δευτερεύουσας ατμόσφαιρας σε έναν βραχώδη εξωπλανήτη. Είναι πολύ συναρπαστικό» λέει ο Ρένγιου Χου ερευνητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) μέλος της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1657004/entopistike-atmosfaira-se-diamantenio-exoplaniti-vinteo/

Δρ. Χρύσα Αβδελίδου στη «Ν»: Βρήκαμε πότε και πώς γεννήθηκε η Σελήνη. Η Ελληνίδα επιστήμονας ηγήθηκε των μελετών για τον σχηματισμό του φυσικού μας δορυφόρου Μετά από πλήθος θεωριών και ιδεών για το πώς δημιουργήθηκε η Σελήνη η επιστημονική κοινότητα μετά από πολλές μελέτες και ευρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κάποια στιγμή όχι πολύ μακριά από την γέννηση της Γης ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος παρόμοιο σε μέγεθος με τον πλανήτη Άρη έπεσε πάνω στον πλανήτη μας. Ευτυχώς για εμάς η Γη δεν καταστράφηκε ούτε οι ζημιές ήταν ανεπανόρθωτες. Αλλά από την κολοσσιαία σύγκρουση εκτοξεύτηκαν αμέτρητα θραύσματα τα οποία τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη και γρήγορα άρχισαν να ενώνονται σχηματίζοντας τελικά τη Σελήνη.Ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχε με κεντρικό ρόλο η Ελληνίδα επιστήμονας Χρύσα Αβδελίδου πραγματοποίησε μελέτες στο ηλιακό μας σύστημα σε μια προσπάθεια να διαπιστώσει τι μπορεί να προκάλεσε την σύγκρουση της Γης με αυτό το διαστημικό σώμα το οποίο πιθανότατα ήταν ένας πρωτοπλανήτης ο οποίος έχει ονομαστεί Θεία που ήταν το όνομα της συζύγου του Τιτάνα Υπερίωνα και μητέρα του Ήλιου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι ανακάλυψε τι συνέβη και πότε συνέβη. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές λένε ότι υπήρξε στις απαρχές του σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος μια μεγάλη αστάθεια στις τροχιές των μεγάλων πλανητών κυρίως του Δία, αστάθεια που προκάλεσε την μαζική μετακίνηση αστεροειδών από διάφορες περιοχές του νεοσύστατου ηλιακού συστήματος στη κύρια ζώνη αστεροειδών του ηλιακού συστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στον Άρη και τον Δία. Η αστάθεια αυτή και οι μετακινήσεις διαστημικών σωμάτων ήταν αυτή που έστειλε πάνω στη Γη τη Θεία. Επίσης η ερευνητική ομάδα προσδιόρισε τον χρόνο που αυτό το γεγονός συνέβη. Μπορούμε να πούμε πλέον με βεβαιότητα ότι η Σελήνη είναι προϊόν της σύγκρουσης με τη Γη ενός πρωτοπλανήτη ή άλλου τεράστιου διαστημικού αντικειμένου; Υπάρχουν αρκετές λεπτομερείς μελέτες στη βιβλιογραφία που ασχολούνται με τον σχηματισμό της Σελήνης. Στην αρχή της ιστορίας του ηλιακού συστήματος, υπήρχαν 5 πλανητικά έμβρυα στις εσωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος, ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης και η Θεία. Η Θεία μπορεί να περιγραφεί ως δίδυμη της Γης με παρόμοιο μέγεθος και ίδια σύνθεση. Θα έπρεπε να είχε και η Θεία μια πολύ κοντινή τροχιά στη Γη. Τα μοντέλα έδειξαν ότι η Θεία συγκρούστηκε με τη Γη και τα συντρίμμια από αυτή τη γιγάντια πρόσκρουση σχημάτισαν τη Σελήνη. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι αυτή η γιγαντιαία συγκρουση προκλήθηκε από την τροχιακή αστάθεια των γιγάντιων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος περίπου 10-30 εκατομμύρια έτη μετά τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης σας τόσο όσον αφορά τη γέννηση της Σελήνης όσο και γενικότερα τον κόσμο των αστεροειδών στο ηλιακό μας σύστημα; Η μελέτη μας υπολόγισε το στενό χρονικό παράθυρο όταν η τροχιακή αστάθεια των γιγάντιων πλανητών συνέβη στο πρώιμο ηλιακό σύστημα. Αυτό αποτέλεσε θέμα έντονης συζήτησης στην επιστημονική κοινότητα. Μια πρώτη προσέγγιση ήταν αυτή στο διάσημο μοντέλο της Νίκαιας πριν από περίπου 20 χρόνια που έδωσε ένα χρονικό ορίζοντα της ύπαρξης αυτής της αστάθειας περίπου στα 600 εκατ. έτη μετά την γέννηση του ηλιακού συστήματος. Από τότε υπάρχουν άλλα μοντέλα όπου ισχυρίζονται ότι αυτή η αστάθεια συνέβη πολύ νωρίς μόλις δέκα εκατ. έτη μετά την γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Ωστόσο για να κατανοήσουμε το ηλιακό σύστημα και να εξηγήσουμε τα διάφορα φαινόμενα του πρέπει να φτιάξουμε το παζλ του, αλλά τα κομμάτια του έχουν πολλών ειδών προελεύσεις και χρειαζόμαστε τη συνεισφορά από διάφορα πεδία ερευνών. Επομένως, η μελέτη μας έχει την καινοτομία που συνδυάζει δεδομένα από μετεωρίτες, αστρονομικές παρατηρήσεις αστεροειδών και λεπτομερή μοντελα δυναμικής.Η μελέτη μας δείχνει επίσης ότι δεν υπήρχαν εκεί εξ αρχής όλα τα σώματα που παρατηρούμε σήμερα στην κύρια ζώνη των αστεροειδών. Διάφοροι τύποι αστεροειδών σχηματίστηκαν στις περιοχές γέννησης των πλανητών και στη συνέχεια κατέληξαν στις τρέχουσες θέσεις τους μέσω επίσης της τροχιακής αστάθειας των γιγάντιων πλανητών. Αυτό είχε ήδη προταθεί πριν από περίπου 15 χρόνια για ορισμένους τύπους αστεροειδών που ήρθαν από τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού συστήματος πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και εγκαταστάθηκαν και αυτοί στην κύρια ζώνη των αστεροειδών. Ωστόσο, κανείς δεν είχε δείξει ότι αυτό συνέβη και με τους αστεροειδείς που σχηματίστηκαν κοντά στην περιοχή των εσωτερικών πλανητών! Με άλλα λόγια η μελέτη μας εξηγεί περαιτέρω την ανάμειξη υλικών στο ηλιακό μας σύστημα. Ίσως αυτό είναι κάτι που συνέβη και σε άλλα εξωπλανητικά συστήματα επίσης! Ποια είναι η επόμενη ερευνητική σας στόχευση; Τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να επικεντρώσω την έρευνά μου γύρω από τα φεγγάρια του Άρη. Υπάρχουν δύο θεωρίες στη βιβλιογραφια σχετικά με το σχηματισμό τους. Ο πρώτος υποστηρίζει ότι ο Φόβος και ο Δείμος είναι αστεροειδείς που εγκλωβίστηκαν σε τροχιές γύρω από τον πλανήτη, ενώ ο δεύτερος προτείνει ότι και τα δύο φεγγάρια σχηματίστηκαν από τα συντρίμμια μιας μεγάλης πρόσκρουσης στον Άρη. Εγώ θα ήθελα να μελετήσω την επιφάνεια του Φόβου, τη σύστασή του, τους κρατήρες και την μεταφορά υλικών του Άρη στον Φοβο μέσω μεγάλων συγκρούσεων αστεροειδων στην επιφάνεια του πλανήτη. Για αυτό θα κάνω πειράματα στο εργαστήριο για την προσομοίωση των διαδικασιών σύγκρουσης και στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσω επίσης δεδομένα από την αποστολή Martian Moon eXploration της ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας (JAXA).Αν ήταν στο χέρι σας σε ποιά ανακάλυψη θα θέλατε να έχετε άμεση συμμετοχή; Θα ήθελα να συμμετάσχω σε μελέτες για την επιβίωση και την τροποποίηση της οργανικής ύλης σε πλανητικές επιφάνειες κατά τη διαδικασία συγκρούσεων. Οι συγκρούσεις είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες διαμόρφωσης και εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος υπεύθυνος για την μεταφορά των οργανικών, των δομικών υλικών της ζωής στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα. * Η Χρύσα Αβδελίδου αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ το 2012 και στη συνέχεια ξεκίνησε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Κεντ όπου ασχολήθηκε με προσομοιώσεις σύγκρουσης αστεροειδών. Στη συνέχεια εργάστηκε στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος δουλεύοντας στο αντικείμενο της σύγκρουσης μετεωροειδών στην επιφάνεια της Σελήνης. Από το 2018 έως το 2023 εργάστηκε ως μεταδιδακτορικό ερευνήτρια στο Αστεροσκοπείο της Κυανής Ακτής, στη Νικία της Γαλλίας. Αυτή τη στιγμή είναι Λέκτορας Πλανητολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ στο Ην. Βασίλειο. Είναι συνεργάτης της διαστημικής αποστολής Osiris-Rex της NASA συμμετέχων επιστήμονας από τον Ευρωπαικό Διαστημικό Οργανισμό στη διαστημική αποστολή Martian Moon eXploration της Ιαπωνικής διαστημικής υπηρεσίας, καθως και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του μικροδορυφόρου LUMIO. Λόγω της ερευνητικής της δραστηριότητας στις συγκρούσεις μικρών σωμάτων στο Ηλιακό Σύστημα, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση έδωσε το όνομα της στον αστεροειδή (45846). https://www.naftemporiki.gr/techscience/1656905/dr-chrysa-avdelidoy-sti-n-vrikame-pote-kai-pos-gennithike-i-selini/

Δείτε τη νέα τρομερή έκρηξη στον Ήλιο από μια νεογέννητη κηλίδα 15 φορές μεγαλύτερη από τη Γη (βίντεο) Το τσουνάμι των φορτισμένων σωματιδίων απειλεί τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι εκρήξεις που παρατηρούνται όταν η έντονη δραστηριότητα στα μαγνητικά πεδία του Ήλιου διαταράσσει την ισορροπία στα μαγνητικά του πεδία με έκλυση τεράστιας ενέργειας που συνοδεύεται μια με λάμψη. Οι εκρήξεις εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και λαμπρότητας, ενώ τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια που απελευθερώνονται, επηρεάζουν τη Γη με φαινόμενα όπως το σέλας αλλά και με παρεμβολές στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στην Γη.Μια νέα τρομερής ισχύος ηλιακή έκλαμψη συνέβη στην ηλιακή κηλίδα AR3664 το μέγεθος της οποίας αυξήθηκε πολύ τις τελευταίες μέρες και σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων που παρατηρούν το φαινόμενο η κηλίδα είναι πλέον τόσο μεγάλη όπου θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε αυτή 15 πλανήτες σαν την Γη.Η νέα έκλαμψη συνέβη όταν ο Ήλιος «κοιτούσε» τη Γη κάτι που σημαίνει ότι το τσουνάμι των φορτισμένων σωματιδίων μπορεί να φτάσει στον πλανήτη μας και να προκαλέσει προβλήματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1657861/deite-tin-nea-tromeri-ekrixi-ston-ilio-apo-mia-neogenniti-kilida-15-fores-megalyteri-apo-ti-gi-vinteo/

Η Γη έφτιαξε μαγνητικό πεδίο χωρίς να έχει προλάβει να φτιάξει τον πυρήνα της Κοσμολογικό μυστήριο στο οποίο εμπλέκεται η εμφάνιση της ζωής Το μαγνητικό πεδίο της Γης μπορεί να ήταν εξίσου ισχυρό πριν από 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια όπως είναι σήμερα ωθώντας την ημερομηνία γέννησης αυτής της πλανητικής προστατευτικής ασπίδας μερικές εκατοντάδες εκατ. έτη πιο πίσω από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα σε μια εποχή που πιθανότατα δεν είχε σχηματιστεί ούτε καν ο πυρήνας του πλανήτη μας.Αν τα ευρήματα της νέας μελέτης για τη Γη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research» επιβεβαιωθούν δημιουργούν νέα δεδομένα για την εξέλιξη όχι μόνο του πλανήτη μας αλλά και κρίσιμων παραγόντων της όπως η ζωή. Αν η χρονολόγηση αυτή είναι σωστή το μαγνητικό πεδίο και η ζωή εμφανίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με βάση τα αρχαιότερα δείγματα ζωής που έχουν οι επιστήμονες στη διάθεση τους. Η ζωή και ο γρίφος Πάντως οι ερευνητές αναφέρουν ότι η ροή του ηλιακού ανέμου (φορτισμένα ηλιακά σωματίδια) εκείνη την εποχή ήταν πολύ ισχυρότερη στη Γη από ότι στη συνέχεια και φυσικά σήμερα κάτι που σημαίνει ότι η μαγνητόσφαιρα που θα είχε δημιουργηθεί δεν θα ήταν σε θέση να θωρακίσει επαρκώς τον πλανήτη μας και άρα μειώνονται οι πιθανότητες να υπήρχε ζωή δημιουργώντας έτσι νέα δεδομένα σε πολλά πεδία ανάμεσα στα άλλα στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής.«Όταν ψάχνουμε για ζωή σε άλλους πλανήτες, το να έχουμε μαγνητικό πεδίο δεν είναι απαραίτητα το κλειδί. Επειδή στην πραγματικότητα, με μια πολύ μικρότερη μαγνητόσφαιρα, εξακολουθεί να φαίνεται ότι η ζωή ήταν σε θέση να αναπτυχθεί» λέει η Κλερ Νίκολς επιστήμονας της Γης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Το κυνήγι για εξωγήινη ζωή είναι μόνο ένας λόγος για να αναρωτιόμαστε για το μαγνητικό πεδίο της Γης. Δεν έχει κάθε πλανήτης μαγνητόσφαιρα, και οι ερευνητές δεν είναι σίγουροι τι ώθησε τη Γη σε ταχύτητα. Σήμερα, το μαγνητικό πεδίο οδηγείται από την ανάδευση του υγρού τμήματος του πυρήνα και τη μεταφορά θερμότητας από τον στερεό εσωτερικό πυρήνα στον εξωτερικό πυρήνα καθώς ο πρώτος ψύχεται. Αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο πυρήνας στερεοποιήθηκε πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια γεγονός που αν ισχύει δημιουργεί ένα κοσμολογικό γρίφο που καλείται η επιστημονική κοινότητα να λύσει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1649789/i-gi-eftiaxe-magnitiko-pedio-choris-na-echei-prolavei-na-ftiaxei-ton-pyrina-tis/

Το James Webb ξεκινά από σήμερα την αναζήτηση ζωής σε εξωπλανήτη Πιστεύεται ότι διαθέτει ένα τεράστιο ωκεανό Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ξεκινά σήμερα 26 Απριλίου τις παρατηρήσεις σε έναν εξωπλανήτη που πιστεύεται ότι είναι ένας υδάτινος κόσμος. Σε απόσταση 124 ετών φωτός από τη Γη στην κατεύθυνση του αστερισμού του Λέοντα βρίσκεται ο κόκκινος νάνος K2-18, ένα άστρο με περίπου το μισό μέγεθος από αυτό του Ήλιου. Σε τροχιά γύρω του βρίσκεται ένας πλανήτης που ονομάζεται K2-18b.Παρατηρήσεις που έγιναν πέρυσι στον εξωπλανήτη με το James Webb οδήγησαν την ερευνητική ομάδα που ανέλυσε τα δεδομένα που συνέλεξε το τηλεσκόπιο στο συμπέρασμα ότι είναι πιθανό η επιφάνεια του K2-18b να καλύπτεται από ένα παγκόσμιο ωκεανό βάθους εκατοντάδων μπορεί και χιλιάδων χλμ.Οι παρατηρήσεις υπέδειξαν την παρουσία στην ατμόσφαιρα του K2-18b ενός αερίου που ονομάζεται διμεθυλοθειαιθέρας ή διμεθυλοσουλφίδιο (DMS). «Στη Γη το αέριο έχει μόνο μία πηγή. Παράγεται μόνο από τη ζωή κυρίως από φυτοπλαγκτόν σε θαλάσσια περιβάλλοντα» αναφέρει η NASA. Οι νέες παρατηρήσεις του James Webb στον εξωπλανήτη θα επικεντρωθούν στον πέραν πάσης αμφιβολίας εντοπισμό του DMS. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1648679/to-james-webb-xekina-apo-simera-tin-anazitisi-zois-se-exoplaniti/

Έτοιμο να σαλπάρει το διαστημικό ιστιοφόρο της NASA (βίντεο) Αν όλα πάνε καλά σε λίγες μέρες θα ανοίξει τα πανιά του στο Διάστημα το σκάφος της NASA. Θα δοκιμασθεί ένα νέο επαναστατικό σύστημα προώθησης. Η NASA ετοιμάζεται να δοκιμάσει έναν νέο τρόπο πλοήγησης στο ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για μια τεχνολογία που ονομάστηκε Advanced Composite Solar Sail System η οποία αξιοποιεί την προωθητική δύναμη του ηλιακού φωτός. Κατασκευάστηκε για αυτό τον σκοπό ένα διαστημικό ιστιοφόρο τα πανιά του οποίου δεν θα κινούνται με τον άνεμο (που δεν υπάρχει στο διαστημικό κενό) αλλά με τα φωτόνια.Πρόκειται για ένα μικροδορυφόρο τύπου CubSat που έχει προγραμματιστεί να εκτοξευτεί στις 24 Απριλίου με έναν πύραυλο της εταιρείας Rocket Lab Electron από το Launch Complex 1 της εταιρείας στη χερσόνησο Mahia της Νέας Ζηλανδίας. Η απόσταση Ο πύραυλος θα στείλει το ιστιοφόρο σε απόσταση περίπου χιλίων χλμ. πάνω από τη Γη απόσταση διπλάσια από αυτή που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός από τον πλανήτη μας. Για να δοκιμασθεί η απόδοση του συστήματος ο δορυφόρος πρέπει να βρίσκεται σε αρκετά μεγάλη απόσταση για να μην επηρεάζεται από την έλξη της Γης.Μετά από μια πολυσύνθετη αρχική φάση πτήσης, η οποία θα διαρκέσει περίπου δύο μήνες και θα περιλαμβάνει έλεγχο υποσυστημάτων ο δορυφόρος που έχει μέγεθος φούρνου μικροκυμάτων θα αναπτύξει το ανακλαστικό ηλιακό πανί του. Στη διάρκεια της δοκιμής θα πραγματοποιηθούν μια σειρά ελιγμοί που θα εκτελούνται από την πίεση του ηλιακού φωτός που θα επενεργεί στα ιστία του σκάφους.Η ιδέα της χρήσης διαστημικών ιστιοφόρων τα οποία θα σπρώχνει στο διαστημικό κενό η ακτινοβολία του Ήλιου με τρόπο ανάλογο που το κάνει στην Γη ο άνεμος έπεσε στο τραπέζι των διαστημικών υπηρεσιών πριν μια δεκαπενταετία. Με αυτόν τον τρόπο τα σκάφη αυτά θεωρητικά αποκτούν μια ανανεώσιμη πηγή κίνησης η οποία μάλιστα μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλών ταχυτήτων.Η σκέψη πίσω από τη δημιουργία τέτοιων σκαφών ήταν να ταξιδέψουν γρήγορα σε κοντινά αστρικά συστήματα και ειδικότερα στον Άλφα του Κενταύρου, το πιο κοντινό σε εμάς αστρικό σύστημα. Αργότερα προτάθηκε η χρήση δεσμών λέιζερ που θα πέφτουν πάνω στα ιστία αυτών των σκαφών και θα τα κινούν ακόμη πιο γρήγορα από ότι η ηλιακή ακτινοβολία. Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διαφόρων ειδών διαστημικά ιστιοφόρα που θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν αυτή την ιδέα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1642522/etoimo-na-salparei-to-diastimiko-istioforo-tis-nasa/

Το απόκοσμο τοπίο του Ήλιου που κατέγραψε το Solar Orbiter (βίντεο) Ηλιακή βροχή, εκρήξεις και το «χνουδωτό» στέμμα του Ήλιου. Οι εικόνες από το σκάφος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), αποκαλύπτουν φτερωτές, τριχοειδείς δομές από πλάσμα, την ώρα που καταγράφουν επίσης εκρήξεις και βροχές σχετικά ψυχρότερου υλικού που πέφτουν στην επιφάνεια. Οι επιστήμονες λένε ότι οι παρατηρήσεις της πολύπλοκης επιφανειακής δυναμικής του ήλιου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην επίλυση του ερωτήματος γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου (γνωστή ως στέμμα) είναι τόσο πολύ θερμότερη από την επιφάνειά του – ένα μακροχρόνιο παράδοξο στην ηλιακή Φυσική.Οι πιο φωτεινές περιοχές έχουν θερμοκρασία περίπου 1.000.000 βαθμών Κελσίου, ενώ το ψυχρότερο υλικό, το οποίο πέφτει κάτω από τους 10.000C, εμφανίζεται πιο σκοτεινό. Το υλικό καταγράφηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 από το όργανο Extreme-Ultraviolet Imager (EUI), όταν το διαστημικό σκάφος βρισκόταν περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης της Γης από τον ήλιο.Το παραπάνω βίντεο αναδεικνύει λεπτά σχέδια που μοιάζουν με δαντέλες σε όλο τον ήλιο, τα οποία ονομάζονται στεμματικά «βρύα». Οι δομές αυτές εμφανίζονται γύρω από τη βάση μεγάλων βρόχων στεμματικού μαγνητικού πεδίου. Στον ορίζοντα, στήλες αερίου, γνωστές ως spicules, φτάνουν από τη χρωμόσφαιρα του ήλιου σε ύψος περίπου 10.000 χιλιομέτρων.Στο κέντρο του οπτικού πεδίου είναι ορατή μια μικρή έκρηξη, με ψυχρότερο υλικό να ανυψώνεται προς τα πάνω προτού πέσει κυρίως προς τα κάτω. Αν και μικρή σε σχέση με τα μεγαλύτερα γεγονότα, αυτή η έκρηξη είναι ακόμα μεγαλύτερη από τη Γη.Το υλικό αποκαλύπτει επίσης τη στεμματική βροχή, η οποία σε θερμοκρασία μικρότερη από 10.000 βαθμών Κελσίου φαίνεται σκοτεινή σε σχέση με το φωτεινό φόντο των μεγάλων στεμματικών βρόχων (περίπου 1.000.000 βαθμών Κελσίου). Η βροχή αποτελείται από συστάδες πλάσματος υψηλότερης πυκνότητας που πέφτουν πίσω προς τον ήλιο υπό την επίδραση της βαρύτητας.“Είναι πραγματικά πανέμορφο όταν το βλέπεις να συμβαίνει”, δήλωσε ο Δρ David Long, ηλιακός φυσικός στο Πανεπιστήμιο Dublin City University και επιστήμονας του Solar Orbiter. “Έρχεται και φεύγει – βλέπεις βροχές από αυτό γύρω από τις ηλιακές εκλάμψεις”.Οι παρατηρήσεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγηθεί γιατί η εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου είναι πάνω από 150 φορές θερμότερη από την επιφάνειά του, με θερμοκρασία μεγαλύτερη από 1.000.000C.Το στέμμα θα αναμενόταν να είναι ψυχρότερο επειδή η ενέργεια του ήλιου προέρχεται από τον πυρηνικό φούρνο στον πυρήνα του, και τα πράγματα φυσικά γίνονται ψυχρότερα όσο πιο μακριά βρίσκονται από μια πηγή θερμότητας. Μια εξήγηση είναι ότι οι μικροσκοπικές εκλάμψεις, που ονομάζονται φωτιές κατασκήνωσης, αντλούν ενέργεια στην ατμόσφαιρα για να προκαλέσουν θέρμανση του στέμματος.Η αποστολή τον επόμενο χρόνο θα αρχίσει να βγαίνει από το πλανητικό επίπεδο για να ρίξει μια πρώτη ματιά στους αχαρτογράφητους βόρειους και νότιους πόλους του ήλιου. Πηγή: https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/epistimi/iliaki-vroxi-ekrikseis-kai-to-xnoudoto-stemma-tou-iliou-deite-ta-plana-pou-kategrapse-to-solar-orbiter/ – https://www.universetoday.com/166839/solar-orbiter-takes-a-mind-boggling-video-of-the-sun/

Εντοπίστηκε «νευρική πυξίδα» στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ και του Πανεπιστημίου Ludwig Maximilian στο Μόναχο εντόπισαν για πρώτη φορά στον ανθρώπινο εγκέφαλο μια εσωτερική «νευρική πυξίδα» η οποία μας βοηθά να προσανατολιζόμαστε και να «πλοηγούμαστε» σε διαφορετικά περιβάλλοντα, σύμφωνα με δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Human Behaviour» [Electrophysiological signatures of veridical head direction in humans]. Καλύτερη κατανόηση των εκφυλιστικών νόσων Η νέα μελέτη αποκάλυψε ρυθμισμένα…. στην εντέλεια μοτίβα εγκεφαλικών σημάτων, τα οποία είναι συγκρίσιμα με τους νευρικούς κώδικες που έχουν εντοπιστεί σε τρωκτικά.Τα καινούργια ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αναμένεται να συμβάλλουν στην κατανόηση νευροεκφυλιστικών νόσων όπως η Πάρκινσον και η Αλτσχάιμερ, στις οποίες ο προσανατολισμός και η ικανότητα πλοήγησης στον χώρο συχνά χάνεται. Χρήση φορητών εγκεφαλογράφων Για τη διεξαγωγή της μελέτης οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν φορητούς ηλεκτροεγκεφαλογράφους προκειμένου να καταγράψουν την εγκεφαλική δραστηριότητα εθελοντών ενόσω εκείνοι κινούνταν.Οπως εξήγησε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης δρ Μπέντζαμιν Γκρίφιθς «το να γνωρίζει κάποιος προς τα πού κατευθύνεται είναι άκρως σημαντικό. Ακόμη και μικρά λάθη στην εκτίμηση της κατεύθυνσης που πρέπει να ακολουθήσουμε μπορεί να είναι καταστροφικά. Γνωρίζουμε ότι ζώα όπως τα πτηνά, οι αρουραίοι και οι νυχτερίδες διαθέτουν νευρικά κυκλώματα που τα κρατούν στον… σωστό δρόμο ωστόσο την ίδια στιγμή ξέρουμε αναπάντεχα ελάχιστα πράγματα σχετικά με το πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μάς βοηθά να προσανατολιζόμαστε στον πραγματικό κόσμο». Τα… κινούμενα πειράματα Μια ομάδα 52 υγιών συμμετεχόντων συμμετείχε σε μια σειρά… κινούμενων πειραμάτων ενόσω η εγκεφαλική δραστηριότητά τους καταγραφόταν μέσω του κινητού εγκεφαλογραφήματος.Η διαδικασία αυτή επέτρεψε στους ερευνητές να καταγράψουν τα εγκεφαλικά σήματα των εθελοντών καθώς κινούσαν το κεφάλι τους προκειμένου να πλοηγηθούν σε μια οθόνη υπολογιστή. Διακρανιακή καταγραφή με ηλεκτρόδια Σε ξεχωριστή μελέτη οι επιστήμονες κατέγραψαν τα εγκεφαλικά σήματα 10 εθελοντών οι οποίοι υποβάλλονταν σε διακρανιακή καταγραφή της εγκεφαλικής λειτουργίας τους μέσω ηλεκτροδίων για παθήσεις όπως η επιληψία. Το διακρανιακό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα καταγράφει δεδομένα από τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου και τις γειτονικές περιοχές του. Καλά συντονισμένο εγκεφαλικό σήμα Αφού έλαβαν υπόψη τους «παρεμβολές» στα εγκεφαλογραφήματα από παράγοντες όπως η κίνηση των μυών οι ερευνητές εντόπισαν ένα καλά συντονισμένο σήμα το οποίο ανιχνευόταν ακριβώς πριν γίνει η κίνηση του κεφαλιού του κάθε συμμετέχοντα προς μία κατεύθυνση. Προς βελτίωση τεχνολογιών της ρομποτικής και της ΤΝ Ο δρ Γκρίφιθς σημείωσε ότι «η απομόνωση αυτών των σημάτων μάς επιτρέπει να επικεντρωθούμε στο πώς ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες πλοήγησης καθώς και πώς αυτά τα σήματα λειτουργούν μαζί με άλλα σήματα όπως τα οπτικά. Η προσέγγισή μας ανοίγει νέους δρόμους εξερεύνησης αυτών των χαρακτηριστικών και μπορεί να έχει επίδραση στην έρευνα στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα αλλά και στη βελτίωση τεχνολογιών πλοήγησης που αφορούν τη ρομποτική και την Τεχνητή Νοημοσύνη». Μελλοντική αναζήτηση πιθανής «πυξίδας» της μνήμης Επόμενο βήμα για την ομάδα είναι να διερευνήσει πώς ο εγκέφαλος πλοηγείται στον χρόνο προκειμένου να ανακαλύψει αν υπάρχει αντίστοιχη «νευρική πυξίδα» της μνήμης. – https://www.tovima.gr/2024/05/08/science/entopistike-neyriki-pyksida-ston-anthropino-egkefalo-ti-kanei/

Ένα τηλεσκόπιο σε υψόμετρο σε 6000 μέτρων … στην κορυφή του βουνού Cerro Chajnantor Το τηλεσκόπιο TAO (Tokyo Atacama Observatory) βρίσκεται στα 5.640 μέτρα στην κορυφή του Cerro Chajnantor. Χάρη στο μεγάλο υψόμετρο και το άνυδρο περιβάλλον, το TAO είναι πλέον το μόνο επίγειο τηλεσκόπιο στον κόσμο ικανό να βλέπει μήκη κύματος μεσαίου υπέρυθρου. Το Πανεπιστήμιο του Τόκιο ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε τη λειτουργία ενός τηλεσκοπίου το οποίο σχεδιάστηκε για πρώτη φορά πριν από 26 χρόνια από επιστήμονές του, για να μελετήσει την εξέλιξη των γαλαξιών και των εξωπλανητών.Το TAO βρίσκεται στην κορυφή του βουνού Cerro Chajnantor στις Χιλιανές Άνδεις στα 5.640 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Cerro Chajnantor σημαίνει «τόπος αναχώρησης» στην εξαφανισμένη πλέον γλώσσα Kunza της ιθαγενούς κοινότητας Likan Antai. Το υψόμετρο της εγκατάστασης ξεπερνά ακόμη και το ραδιοτηλεσκόπιο Atacama Large Millimeter Array, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 5.050 μέτρων.Το μεγάλο υψόμετρο, η αραιή ατμόσφαιρα και το αιωνίως άνυδρο κλίμα της περιοχής είναι εντελώς αφιλόξενο για τον άνθρωπο και τη ζωή γενικότερα, αλλά αποτελεί εξαιρετικό σημείο για υπέρυθρα τηλεσκόπια όπως το TAO, καθώς η ακρίβεια παρατήρησης τους βασίζεται σε χαμηλά επίπεδα υγρασίας, τα οποία καθιστούν την ατμόσφαιρα της Γης διαφανή σε υπέρυθρα μήκη κύματος. Το Παρατηρητήριο Ατακάμα του Πανεπιστημίου του Τόκιο (TAO) στην κορυφή του Cerro Chajnantor πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1654412/anoixe-ta-matia-toy-sto-sympan-to-everest-ton-epigeion-tileskopion/ – https://www.u-tokyo.ac.jp/focus/en/press/z0508_00344.html

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο στην αύξηση της εντροπίας «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος των 3.200 σελίδων του Γάλλου συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. Θεωρείται το σημαντικότερο έργο του και είναι γνωστό τόσο από την χαρακτηριστική πρόταση με την οποία ξεκινά «Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς» , όσο και για το επεισόδιο με την ανάδυση των αναμνήσεων που πυροδότησε η γεύση μιας μαντλέν, που περιγράφεται στον πρώτο (από τους επτά) τόμους. Ο Προυστ δεν αφηγείται τα συμβάντα του κόσμου, αλλά όσα συμβαίνουν στην μνήμη ενός ατόμου. Όπως γράφει ο ίδιος: η πραγματικότητα διαμορφώνεται μόνο μέσα από τη μνήμη. Και η μνήμη με τη σειρά της είναι μια συλλογή ιχνών, ένα έμμεσο προϊόν αύξησης της αταξίας (εντροπίας) του κόσμου.Η μνήμη είναι τα ίχνη του παρελθόντος στο παρόν – η διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Σύμφωνα με τον σημαντικότερο νόμο της Φυσικής, τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο, η εντροπία S του σύμπαντος αυξάνεται (ΔS≥0). Ο λόγος που το παρελθόν (κι όχι το μέλλον) αφήνει ίχνη είναι μόνο γιατί η εντροπία ήταν μικρότερη στο παρελθόν.Ακόμα και τα πιο απλά φαινόμενα διέπονται από τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο. Για παράδειγμα μια πέτρα που πέφτει στο έδαφος. Λένε ότι αυτό συμβαίνει διότι η πέτρα οδεύει προς μια κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας. Και γιατί θα πρέπει τελικά να χάσει ενέργεια αφού η ενέργεια διατηρείται; Η απάντηση είναι ότι πως όταν η πέτρα χτυπήσει στο έδαφος η μηχανική της ενέργεια μετατρέπεται σε θερμότητα. Και αυτό είναι μια μη αντιστρεπτή διαδικασία. Δεν έχει δρόμο επιστροφής. Η εντροπία του συστήματος αυξήθηκε. Χωρίς τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο η πέτρα θα αναπηδούσε συνεχώς. Και δεν θα υπήρχε διάκριση μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος.Η ακίνητη πέτρα είναι το ίχνος του παρελθόντος που άφησε η αύξηση της εντροπίας, όπως η μνήμη της γεύσης του γλυκού μαντλέν που ‘ζωντάνεψε’ το παρελθόν του Προύστ. Η αίσθηση της ροής του χρόνου όπως την γνωρίζουμε από την εμπειρία μας είναι τα ίχνη του παρελθόντος που καταγράφονται ως μνήμη στο σώμα μας από την αύξηση της εντροπίας: «(…) Από πολλά κιόλας χρόνια, δεν επιζούσε πια τίποτε για μένα απ’ το Κομπραί, παρά μόνο η σκηνή και το δράμα της ώρας που έπρεπε να πλαγιάσω, όταν, μια χειμωνιάτικη μέρα, μόλις γύρισα στο σπίτι, η μητέρα μου, βλέποντας πως κρύωνα, πρότεινε να μου δώσει, μ’ όλο που δεν το συνήθιζα, λίγο τσάι. Στην αρχή αρνήθηκα κι ύστερα, δεν ξέρω γιατί, άλλαξα γνώμη. Έστειλε να φέρουν έν’ απ’ αυτά τα κοντόχοντρα γλυκά που ονομάζονται Μικρές Μαντλέν και φαίνονται σα νάχουν χυθεί στην αυλακωτή φόρμα μιας αχιβάδας. Και σε λίγο, μηχανικά εξουθενωμένος απ’ την πληκτική μέρα και την προοπτική ενός θλιβερού αύριο, έφερνα στα χείλια μου μιά κουταλιά τσάι όπου είχα αφήσει να μαλακώσει ένα κομμάτι μαντλέν. Αλλά τη στιγμή που η γουλιά, ανακατεμένη με τα ψίχουλα του γλυκού, άγγιξε τον ουρανίσκο μου, σκίρτησα, προσέχοντας κάτι καταπληκτικό που συνέβαινε μέσα μου. Μια γλυκειά απόλαυση με είχε κυριεύσει, απομονωμένη, χωρίς να ξέρω την αιτία της. Μου είχε ξαφνικά κάνει τις περιπέτειες της ζωής αδιάφορες, ακίνδυνες τις καταστροφές της, ανύπαρκτη τη συντομία της, με τον ίδιο τρόπο που επενεργεί ο έρωτας, πλημμυρίζοντας με μια πολύτιμη ουσία: ή μάλλον η ουσία αυτή δεν ήταν μέσα μου, είμουν εγώ. Είχα πάψει να νιώθω τον εαυτό μου μέτριο, τυχαίο, θνητό. Από πού μπορούσε να μου έρχεται αυτή η έντονη χαρά; Αισθανόμουν πως ήταν συνυφασμένη με τη γεύση του τσαγιού και του γλυκού, αλλά και πως την ξεπερνούσε απεριόριστα, πως δεν μπορούσε να είναι της ίδιας φύσης. Από πού ερχόταν; Τι σήμαινε; Που θα τη συλλάβω; Πίνω μια δεύτερη γουλιά και δεν βρίσκω σ’ αυτήν τίποτε περισσότερο από την πρώτη, πίνω μια τρίτη και μου προσφέρει κάτι λιγότερο από τη δεύτερη. Είναι καιρός να σταματήσω, η ενέργεια του ποτού φαίνεται να μειώνεται. Είναι φανερό πώς η αλήθεια που γυρεύω δε βρίσκεται σ’ αυτό, αλλά μέσα μου. Αυτό την ξύπνησε, αλλά δεν τη γνωρίζει, και μπορεί μόνο να την επαναλαμβάνει ασταμάτητα, με ολοένα λιγότερη δύναμη, αυτή την ίδια μαρτυρία που δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω και που θέλω τουλάχιστον να μπορέσω να ξαναζητήσω και να ξαναβρώ ανέπαφη, στη διάθεσή μου, σε λίγο, για ένα αποφασιστικό ξεκαθάρισμα. Ακουμπώ το φλυτζάνι κι απευθύνομαι στη σκέψη μου. Η σκέψη μου πρέπει να βρει την αλήθεια. Αλλά πώς; Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός της. όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει κι όπου όλα του τα εφόδια δεν τον βοηθούν σε τίποτε. Να ερευνήσει; όχι μόνο: να δημιουργήσει. Βρίσκεται απέναντι σε κάτι που δεν υπάρχει ακόμα και που μόνο αυτός μπορεί να πραγματοποιήσει, κι ύστερα να το φέρει μέσα στο δικό του φως. Κι αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι ποιά μπορούσε νά ‘ναι αυτή η άγνωστη κατάσταση, που δεν την έφερνε καμιά λογική απόδειξη, αλλά το αυταπόδεικτο, της ευτυχίας της, της πραγματικότητάς της, που μπροστά της οι άλλες πραγματικότητες εξανεμίζονταν. Θέλω να προσπαθήσω να την κάνω να ξαναφανεί. Πάω πίσω με τη σκέψη στη στιγμή που πήρα την πρώτη κουταλιά τσάι. Ξαναβρίσκω την ίδια κατάσταση, χωρίς περισσότερη ενέργεια. Απαιτώ απ’ τη σκέψη μου μεγαλύτερη προσπάθεια, να ξαναφέρει για μιά ακόμα φορά την αίσθηση που χάνεται. Και, για να μη σπάσει τίποτα την ορμή με την οποία θα προσπαθήσει να την ξανασυλλάβει, απομακρύνω κάθε εμπόδιο, κάθε σκέψη ξένη, προστατεύω τ’ αυτιά μου και την προσοχή μου απ’ τους θορύβους της γειτονικής κάμαρας. Όμως, καθώς νιώθω τη σκέψη μου να κουράζεται χωρίς αποτέλεσμα, την πιέζω, αντίθετα, να δεχτεί τον περισπασμό που της αρνιόμουν, να σκεφτεί κάτι άλλο, ν’ ανακτήσει δυνάμεις πριν από την υπέρτατη προσπάθεια. Ύστερα για δεύτερη φορά δημιουργώ ένα κενό μπροστά της, ξανατοποθετώ απέναντί της τη γεύση της ακόμα πρόσφατης πρώτης γουλιάς και νιώθω να σκιρτά μέσα μου κάτι που μετακινείται, που θάθελε ν’ ανυψωθεί, κάτι που ξέφυγε, λες απ΄την άγκυρά του, σε μεγάλο βάθος. δεν ξέρω τι είναι, ανεβαίνει όμως αργά. αισθάνομαι την αντίσταση κι ακούω το σάλαγο απ’ τις αποστάσεις που διασχίζει. Σίγουρα αυτό που δονείται έτσι στο βάθος του είναι μου πρέπει νά ‘ναι η εικόνα, η οπτική ανάμνηση που, δεμένη μ’ αυτή τη γεύση προσπαθεί να την ακολουθήσει, για να φτάσει ως εμένα. Αγωνίζεται όμως πολύ μακριά, πολύ συγκεχυμένα. μόλις διακρίνω την ουδέτερη αντανάκλαση, όπου μπερδεύεται το άπιαστο στροβίλισμα των χρωμάτων που αναταράχτηκαν. δεν μπορώ όμως ν’ αναγωρίσω τη μορφή, να της ζητήσω, αφού είναι ο μόνος δυνατός διερμηνέας, να μου μεταφράσει τη μαρτυρία της σύγχρονής της, της αχώριστης συσντρόφου της, της γεύσης, να της ζητήσω να μου πει για ποιά ειδική περίσταση, για ποιά περασμένη εποχή πρόκειται. Θα φτάσει άραγε ως την επιφάνεια της καθαρής μου συνείδησης, αυτή η ανάμνηση, η στιγμή απ’ τα παλιά, που η έλξη μιας στιγμής απαράλλακτης ήρθε από τόσο μακριά να προκαλέσει, να συγκινήσει, να ξεσηκώσει στα κατάβαθά μου; Δεν ξέρω. Τώρα δε νιώθω πια τίποτα, έχει σταματήσει, έχει ίσως βουλιάξει ξανά. ποιός ξέρει αν θ’ αναδυθεί πάλι ποτέ απ’ τη νύχτα της; Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω, δέκα φορές από την αρχή, να σκύψω επάνω της. Κι όπως πάντα, η νωθρότητα που μας εκτρέπει από κάθε δύσκολη προσπάθεια, από κάθε έργο σημαντικό, με συμβούλεψε να τα εγκαταλείψω όλα, να πιώ το τσάι μου και να σκεφτώ μόνο τις σημερινές μου σκοτούρες, τις αυριανές μου επιθυμίες, που αφήνονται να τις αναμασώ χωρίς κόπο. Και ξαφνικά παρουσιάστηκε η ανάμνηση. Αυτή η γεύση ήταν η γεύση του μικρού κομματιού της μαντλέν που την Κυριακή το πρωί στο Κομπραί (τη μέρα εκείνη δεν έβγαινα πριν απ’ την ώρα της λειτουργίας) μου πρόσφερε η θεία μου η Λεονί, όταν πήγαινα να της πω καλημέρα στο δωμάτιό της, αφού πρώτα το βουτούσε στο τσάι ή στο φλαμούρι της. Η όψη της μικρής μαντλέν δε μου ‘χε θυμίσει τίποτα πριν να τη γευτώ. ίσως γιατί, έχοντας δει συχνά από τότε μερικές μαντλέν, χωρίς όμως να τις δοκιμάσω, πάνω από τα ράφια των ζαχαροπλαστείων, η εικόνα τους είχε εγκαταλείψει εκείνες τις μέρες του Κομπραί για να δεθεί μ’ άλλες πιό πρόσφατες. ίσως γιατί, απ’ αυτές τις αναμνήσεις τις εγκαταλειμμένες τόσον καιρό έξω απ’ τη μνήμη, δεν επιζούσε τίποτα, όλα είχαν διαλυθεί. οι μορφές – κι αυτή ακόμα του μικρού κοχυλιού της ζαχαροπλαστικής, τόσο στρουμπουλά αισθησιακού κάτω από τις αυστηρές κι ευλαβικές πτυχές του – είχαν διαλυθεί ή, κοιμισμένες, είχαν χάσει τη δύναμη της επέκτασης, που θα τους επέτρεπε να ξαναδεθούν με τη συνειδήση. Όταν όμως από ένα μακρινό παρελθόν τίποτα δεν επιζεί, αφού πεθάνουν οι άνθρωποι, αφού καταστραφούν τα άψυχα, μόνες, πιό φθαρτές, αλλά πιό μακρόβιες, πιό άϋλες, πιό επίμονες, πιό πιστές, η όσφρηση και η γεύση ζουν για καιρό ακόμα, σαν τις ψυχές, για να θυμούνται, να περιμένουν, να ελπίζουν, πάνω σ’ όλα αυτά τα ερείπια, να βαστούν χωρίς να λυγίζουν, πάνω στη μικρή σχεδόν άϋλη σταγόνα τους, το τεράστιο οικοδόμημα της ανάμνησης. Και μόλις αναγνώρισα τη γεύση του κομματιού της μαντλέν, βουτηγμένο στο φλαμούρι, που μού ‘δινε η θεία μου (μ’ όλο που δεν ήξερα ακόμα τότε και μπόρεσα μόνο πολύ αργότερα να ν’ ανακαλύψω γιατί η ανάμνηση αυτή μ’ έκανε τόσο ευτυχισμένο), αμέσως, το παλιό γκρίζο σπίτι πάνω στο δρόμο, όπου βρισκόταν το δωματιό της, ήρθε σαν σκηνικό θεάτρου να στηθεί μπροστά στο εξοχικό σπιτάκι πού ‘βλεπε στον κήπο και τό ‘χαν χτίσει για τους γονείς μου στο πίσω του μέρος (αυτή την ξεκομμένη επιφάνεια, τη μόνη που είχα ξαναδεί ως τότε). και, μαζί με το σπίτι, την πόλη, απ’ το πρωί ως το βράδυ και μ’ όποιοδήποτε καιρό, την Πλατεία όπου μ’ έστελναν πριν απ’ το γεύμα, τους δρόμους όπου πήγαινα να κάνω θελήματα, τα εξοχικά δρομάκια που παίρναμε όταν ο καιρός ήταν καλός. Και σαν το παιχνίδι που διασκεδάζει τους Ιάπωνες, όταν μουσκεύουν σ’ ένα μπωλ πορσελάνης γεμάτο νερό μικρά κομμάτια χαρτί, αξεχώριστα ως τότε, μα που μόλις βραχούν, τεντώνονται, στρίβουν, χρωματίζονται, διαφοροποιούνται, γίνονται λουλούδια, σπίτια, πρόσωπα στέρεα και που τ’ αναγνωρίζεις, έτσι και τώρα όλα τα λουλούδια του κήπου μας και του πάρκου του κυρίου Σουάν, και τα νούφαρα της Βιβόν, κι οι καλοί άνθρωποι του χωριού και τα μικρά τους σπίτια, κι η εκκλησιά κι όλο το Κομπραί και τα περίχωρά του, όλ’ αυτά που παίρνουν μορφή και ολική υπόσταση, βγήκαν, πόλη και κήποι, απ’ το φλυτζάνι μου με το τσάι. » πηγές: 1. ‘Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο – Ι Από τη μεριά του Σουάν’, Μαρσέλ Προύστ, Μετάφραση Π.Α.Ζ., εκδόσεις Ηριδανός – https://beq.ebooksgratuits.com/auteurs/Proust/Proust-01.pdf 2. Carlo Rovelli, «H ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ», εκδόσεις Πατάκη

Νέο πολύπλοκο οργανικό μόριο ανακαλύφθηκε στον διαστρικό χώρο Ο κατάλογος των οργανικών ενώσεων που βρίσκονται στο διάστημα γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Οι αστρονόμοι έχουν βρει αμινοξέα και άλλα δομικά στοιχεία της ζωής στο διάστημα, σε κομήτες ή αστεροειδείς. Τώρα ανακοίνωσαν την ανίχνευση για πρώτη φορά στον διαστρικό χώρο, μιας πολύπλοκης οργανικής ένωσης με μοριακό τύπο C3H8O2 ή CH3OCH2CH2OH (2-μεθοξυαιθανόλη;). Η CH3OCH2CH2OH ανιχνεύθηκε σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων στο νεφέλωμα NGC 6334 Η ανακάλυψη έγινε αναζητώντας την φασματική υπογραφή της χημικής ένωσης C3H8O2 στα δεδομένα παρατήρησης που συλλέχθηκαν από την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ΑLMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array). Αρχικά οι ερευνητές πραγματοποίησαν πειράματα στο εργαστήριο όπου μέτρησαν και ανέλυσαν το περιστροφικό φάσμα του μορίου. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας μηχανική μάθηση, εντόπισαν 25 από τις φασματικές γραμμές της οργανικής ένωσης στο νεφέλωμα NGC 6334, κάτι που αποτελεί μια ασφαλή αναγνώριση του μορίου στα αστρονομικά δεδομένα.Η 2-μεθοξυαιθανόλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο πολύπλοκα μόρια που έχουν εντοπιστεί στο διάστημα. Δεν είναι δομικό στοιχείο για τη ζωή. Στη Γη χρησιμοποιείται κυρίως ως διαλύτης και είναι τοξική.Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters [Rotational Spectrum and First Interstellar Detection of 2-Methoxyethanol Using ALMA Observations of NGC 6334I]. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: https://www.universetoday.com/166789/another-new-molecule-discovered-forming-in-space – https://en.wikipedia.org/wiki/2-Methoxyethanol

Η εκτόξευση του Starliner προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι αστροναύτες Butch Wilmore και Suni Williams της NASA θα ταξιδέψουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το νέο διαστημόπλοιο Starliner της Boeing. Παρακολουθήστε ζωντανά την εκτόξευση από το ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα: Δύο αστροναύτες της NASA πρόκειται να κατευθυνθούν προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) με ένα νέο διαστημόπλοιο. Πρόκειται για το Starliner της Boeing το οποίο θα εκτοξευθεί από το ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα, στην πρώτη του επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση. Η αποστολή έχει αναβληθεί επί αρκετά χρόνια λόγω καθυστερήσεων στην κατασκευή του διαστημικού σκάφους. Εάν είναι επιτυχής, θα γίνει η δεύτερη ιδιωτική εταιρεία που θα μπορεί να μεταφέρει πλήρωμα από και προς τον ΔΔΣ, μαζί με τη SpaceX του Ίλον Μασκ.Η προγραμματισμένη απογείωση έχει οριστεί για σήμερα (06/05) στις 22:34 (τοπική ώρα). Ωστόσο, η εκτόξευση αποτελεί ρίσκο για την Boeing. Η αεροπορική της δραστηριότητα βρίσκεται υπό πίεση εξαιτίας μιας σειράς ατυχημάτων, ενώ πληθαίνουν οι καταγγελίες από πρώην εργαζόμενους πως παρακάμπτονται έλεγχοι ποιότητας στα εργοστάσιά της. Επιπλέον, ο διαστημικός τομέας της εταιρείας βρίσκεται υπό έλεγχο μετά τις δυσκολίες στην ανάπτυξη του Starliner.Το Starliner επρόκειτο αρχικά να πραγματοποιήσει την πρώτη του δοκιμαστική πτήση χωρίς πλήρωμα το 2015, κάτι που έλαβε τελικά χώρα το 2019. Ωστόσο, σφάλματα λογισμικού οδήγησαν σε εσωτερική δυσλειτουργία του ρολογιού, με αποτέλεσμα την υπερβολική πυροδότηση των προωθητών. Καταναλώθηκε τόσο πολύ καύσιμο, που η κάψουλα δεν κατάφερε να φτάσει στον διαστημικό σταθμό.Μια δεύτερη προσπάθεια σχεδιαζόταν για τον Αύγουστο του 2021, αλλά καθυστέρησε και πάλι μέχρι τον Μάιο του 2022, λόγω προβλήματος με το σύστημα πρόωσης. Όταν τελικά εκτοξεύθηκε, το Starliner κατάφερε να ολοκληρώσει την πλήρη αποστολή του, αλλά στη συνέχεια εκφράστηκαν ανησυχίες σχετικά με την απόδοση ορισμένων προωθητών και του συστήματος ψύξης του σκάφους. Η διόρθωση αυτών των σφαλμάτων και των πρόσθετων ζητημάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια της καλωδίωσης και των αλεξίπτωτων, προκάλεσαν την καθυστέρηση της πρώτης δοκιμαστικής επανδρωμένης πτήσης.Η NASA και η Boeing δεν θα έδιναν το «πράσινο φως» στους αστροναύτες να πετάξουν στην αποστολή αν δεν ήταν σίγουροι ότι είχαν επιλυθεί όλα τα προβλήματα. Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα του BBC, η εκτόξευση θα ματαιωθεί αν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα με το διαστημόπλοιο.Όταν η NASA ανακοίνωσε ότι η SpaceX και η Boeing θα αναλάμβαναν τα παλιά διαστημικά λεωφορεία, έδωσε και στις δύο εταιρείες ένα παρόμοιο συμβόλαιο για την κατασκευή των αεροσκαφών και για έξι επιχειρησιακές αποστολές. Το συμβόλαιο της SpaceX είχε αξία 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η Boeing έλαβε 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Η SpaceX μπόρεσε να πραγματοποιήσει μια δοκιμαστική επανδρωμένη πτήση το 2020. Αυτό σημαίνει ότι η Boeing είναι τέσσερα χρόνια πίσω. Η εταιρεία ξόδεψε επίσης πολλά χρήματα για να διορθώσει τα σφάλματα που προέκυψαν.Το Starliner έχει ύψος 5 μέτρα και πλάτος 4,6 μέτρα. Είναι φαρδύτερο από την κάψουλα που χρησιμοποιήθηκε στις αποστολές Apollo και μπορεί να φιλοξενήσει έως και επτά αστροναύτες. Προβλέπεται να είναι επαναχρησιμοποιήσιμο και να πετάξει έως και 10 φορές.Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού το πλήρωμα θα αξιολογήσει τα συστήματα υποστήριξης ζωής και πλοήγησης του σκάφους, καθώς και το σύστημα που μεταφέρει το φορτίο στον ΔΔΣ. Θα δοκιμάσουν επίσης τις ολοκαίνουργιες διαστημικές στολές. Οι δυο αστροναύτες θα φορούν τη μπλε στολή της Boeing, η οποία είναι περίπου 40% ελαφρύτερη από τις προηγούμενες γενιές διαστημικών στολών που φορούσαν οι Αμερικανοί αστροναύτες – και πιο ευέλικτη. Η στολή διαθέτει επίσης γάντια ευαίσθητα στην οθόνη αφής, ώστε οι αστροναύτες να μπορούν να χρησιμοποιούν ταμπλέτες στο διαστημόπλοιο.Το Starliner θα παραμείνει στον ΔΔΣ για περίπου 10 ημέρες πριν επιστρέψει στη Γη. Σε αντίθεση με τις επανεισόδους προηγούμενων αμερικανικών καψουλών που προσθαλασσώθηκαν, το Starliner θα προσγειωθεί στη στεριά κάπου στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Μια θερμική ασπίδα και αλεξίπτωτα θα επιβραδύνουν την κάθοδο πριν ανοίξουν οι αερόσακοι για να αμβλύνουν τη στιγμή της πρόσκρουσης στο έδαφος.Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, το Starliner θα πιστοποιηθεί για τακτικές επανδρωμένες αποστολές. Η επόμενη εκτόξευσή του – πιθανότατα στις αρχές του επόμενου έτους – θα μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες, εξοπλισμό και προμήθειες.Από την έναρξη της κατασκευής του ΔΔΣ, το 1998, έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από εκατό επανδρωμένες αποστολές. Σύμφωνα όμως με τον Κάλεμπ Χένρι, διαστημικό σύμβουλο στην αμερικανική εταιρεία Quilty, η εκτόξευση του Starliner σηματοδοτεί μια σημαντική στιγμή στην ιστορία των διαστημικών πτήσεων. «Μπαίνουμε τώρα σε μια νέα εποχή της ανθρώπινης εξερεύνησης», δήλωσε στο BBC. «Αυτό που είναι συναρπαστικό είναι ο αυξανόμενος ρόλος του ιδιωτικού τομέα. Αυξάνει τη συχνότητα των διαστημικών ταξιδιών, γεγονός που δημιουργεί νέες ευκαιρίες» κατέληξε. ΠΗΓΗ: BBC https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/dyo-astronaytes-tis-nasa-tha-taksidepsoun-ston-diethni-diastimiko-stathmo-me-neo-skafos/

Επικοινωνία με λέιζερ από απόσταση 225 εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Το διαστημόπλοιο Psyche της NASA στις 8 Απριλίου επικοινώνησε με τη Γη από απόσταση 225 εκατομμυρίων χιλιομέτρων μέσω οπτικού λέιζερ. Το Οκτώβριο του 2023 η NASA εκτόξευσε το διαστημικό σκάφος “Psyche” που έχει ως στόχο την εξερεύνηση του αστεροειδούς 16 Psyche. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι ο εν λόγω αστεροειδής διαθέτει τεράστιες ποσότητες χρυσού, πλατίνας, νικελίου και σιδήρου στην επιφάνεια αλλά και το εσωτερικό του, αξίας επτά πεντάκις εκατομμύρια. δολάρια! Αν όλα πάνε καλά θα φτάσει και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από αυτόν το 2027. Θα παραμείνει εκεί για 21 μήνες πραγματοποιώντας σειρά μελετών που θα αποκαλύψουν τα γεωλογικά του χαρακτηριστικά και φυσικά αν πράγματι διαθέτει αυτόν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο.Όμως, το διαστημικό σκάφος ‘Ψυχή’ έχει και μια παράπλευρη αποστολή: επικοινωνίες με λέιζερ – το πείραμα DSOC (Deep Space Optical Communications technology demonstration). Το σκάφος μεταφέρει έναν πομποδέκτη που στέλνει και λαμβάνει μια αόρατη δέσμη λέιζερ στο εγγύς υπέρυθρο. Η τεχνολογία αυτή επιταχύνει τη μετάδοση δεδομένων αλλά απαιτεί τη στόχευση της δέσμης με εξαιρετικά υψηλή ακρίβεια. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά με επιτυχία προς το τέλος του Νοεμβρίου του 2023, όταν το διαστημικό σκάφος απείχε απόσταση 16 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στις 8 Απριλίου το πείραμα επαναλήφθηκε από απόσταση 225 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Όχι μόνο μετέδωσε δεδομένα με λέιζερ στη Γη από απόσταση ρεκόρ – αλλά κατάφερε επίσης να μεταδώσει πληροφορίες. που προήλθαν κατευθείαν από το διαστημόπλοιο. Ο πομποδέκτης DSOC διασυνδέθηκε με τον ραδιοπομπό του Psyche και έστειλε συγκεκριμένα δεδομένα του σκάφους. Αυτό το επίτευγμα δίνει μια πρώτη εικόνα από το πως τα διαστημόπλοια θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν οπτικές επικοινωνίες στο μέλλον, επιτρέποντας επικοινωνίες σύνθετων επιστημονικών πληροφοριών με υψηλότερο ρυθμό δεδομένων καθώς και εικόνες και βίντεο υψηλής ευκρίνειας. Το διάγραμμα δείχνει πού βρίσκονταν το διαστημικό σκάφος ‘Ψυχή’ και οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος κατά τη διάρκεια της μετάδοσης με λέιζερ στις 8 Απριλίου. πηγή: https://www.skai.gr/news/technology/i-nasa-epikoinonise-me-ti-gi-meso-leizer-apo-to-diastima – https://www.space.com/nasa-psyche-laser-communications-dsoc-april-8-data-return

Τι καταγράφει μια κάμερα που πέφτει σε υπερμαζική μαύρη τρύπα (βίντεο) Νέα προσομοίωση από τον υπερυπολογιστή Discover του Διαστημικού Κέντρου Πτήσεων Goddard της NASA, μας δείχνει τις εικόνες που καταγράφει μια κάμερα καθώς κινείται προς τον ορίζοντα γεγονότων, το σημείο χωρίς επιστροφή μιας υπερμαζικής μαύρης τρύπας. Στιγμιότυπο από την προσομοίωση. Υπενθυμίζεται ότι το 2022 οι αστρονόμοι κατάφεραν για πρώτη φορά να φωτογραφίσουν την υπερμαζική μαύρη τρύπα (Τοξότης A* ή Sgr A*), στο κέντρο του Γαλαξία μας Στην προσομοίωση θεωρήθηκε μια μαύρη τρύπα με μάζα 4,3 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο, παρόμοια με εκείνη που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας. Για να απλοποιηθούν οι σύνθετοι υπολογισμοί, η μαύρη τρύπα θεωρείται πως δεν περιστρέφεται.Για να «ανακτηθεί» το βίντεο της κάμερας που βούτηξε στον ορίζοντα των γεγονότων της μαύρης τρύπας, χρησιμοποιήθηκαν περίπου 10 terabytes δεδομένων και χρειάστηκαν υπολογισμοί διάρκειας περίπου 5 ημερών από το 0,3% (μόνο) των 129.000 επεξεργαστών του υπερπολογιστή Discover. Ένας τυπικός φορητός υπολογιστής για να πραγματοποιήσει την ίδια προσομοίωση θα χρειαζόταν πάνω από δέκα χρόνια. Στο επόμενο βίντεο, η κάμερα δεν διασχίζει ποτέ τον ορίζοντα γεγονότων: διαβάστε περισσότερα: https://science.nasa.gov/supermassive-black-holes/new-nasa-black-hole-visualization-takes-viewers-beyond-the-brink/

Σχεδιασμός φαρμάκων με τεχνητή νοημοσύνη. Το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης AlphaFold 3 προβλέπει με ακρίβεια τη δομή πρωτεϊνών και άλλων τύπων βιομορίων https://www.isomorphiclabs.com/articles/rational-drug-design-with-alphafold-3 Η τελευταία εξέλιξη του μοντέλου τεχνητής νοημοσύνης AlphaFold, το οποίο έφερε επανάσταση στην πρόβλεψη της τρισδιάστατης δομής των πρωτεϊνών, παρουσιάζεται σε δημοσίευση στο περιοδικό «Nature». Σύμφωνα με τη δημοσίευση, το AlphaFold 3, που έχει αναπτυχθεί από την Google DeepMind και την Isomorphic Labs, έχει την ικανότητα να παράγει εξαιρετικά ακριβείς προβλέψεις της τρισδιάστατης δομής των πρωτεϊνών σε σχέση με προηγούμενα εργαλεία αλλά και της δομής ενός ευρέος φάσματος βιομορίων. Συγκεκριμένα, μπορεί να προβλέψει σύμπλοκα πρωτεϊνών με άλλες πρωτεΐνες, νουκλεϊκά οξέα, μικρά μόρια, ιόντα και τροποποιημένα πρωτεϊνικά κατάλοιπα, καθώς και αλληλεπιδράσεις αντισώματος-αντιγόνου.Όπως επισημαίνεται, για τις αλληλεπιδράσεις των πρωτεϊνών με άλλους τύπους μορίων υπάρχει τουλάχιστον 50% βελτίωση σε σύγκριση με τις υπάρχουσες μεθόδους πρόβλεψης και για ορισμένες σημαντικές κατηγορίες αλληλεπίδρασης η ακρίβεια πρόβλεψης έχει διπλασιαστεί.Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η ικανότητα υπολογιστικού προσδιορισμού πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ πρωτεϊνών και άλλων μορίων θα διευρύνει την κατανόησή μας για τις βιολογικές διεργασίες και θα μπορούσε να διευκολύνει την ανάπτυξη φαρμάκων. Μάλιστα, για να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του AlphaFold 3 στον σχεδιασμό φαρμάκων, η Isomorphic Labs συνεργάζεται ήδη με φαρμακευτικές εταιρείες για να το εφαρμόσει σε πραγματικές προκλήσεις και τελικά να αναπτύξει νέες θεραπείες για σοβαρές ασθένειες που μαστίζουν την ανθρωπότητα.Οι δυνατότητες του νέου αυτού συστήματος τεχνητής νοημοσύνης είναι δωρεάν διαθέσιμες στους ερευνητές μέσω της πλατφόρμας AlphaFold Server. Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https://www.nature.com/articles/s41586-024-07487-w https://www.amna.gr/home/article/817235/To-sustima-technitis-noimosunis-AlphaFold-3-problepei-me-akribeia-ti-domi-proteinon-kai-allon-tupon-biomorion

Χρυσαφένιο, όπως λέμε Γραφένιο Οι επιστήμονες ανέπτυξαν ένα φύλλο χρυσού που έχει πάχος ίσο με ένα άτομο. Το ονόμασαν goldene (χρυσαφένιο;) Κάθε άτομο χρυσού συνδέεται με άλλα έξι άτομα χρυσού σχηματίζοντας έτσι μια επιφάνεια πάχους μόνο ενός ατόμου. Για την παραγωγή του χρυσαφενίου (goldene), οι ερευνητές ξεκίνησαν με το τρισδιάστατο υλικό Ti3SiC2 – πυρίτιο τοποθετημένο ανάμεσα σε στρώματα τιτανίου και άνθρακα – και αντικατέστησαν το πυρίτιο με χρυσό, δημιουργώντας το τρισδιάστατο υλικό βάσης Ti3AuC2. Στη συνέχεια κατάφεραν να απελευθερώσουν το στρώμα χρυσού και να το διατηρήσουν επίπεδο. Το δισδιάστατο φύλλο χρυσού είναι πιθανό να παρουσιάζει εξωτικές ιδιότητες σαν αυτές που διαθέτουν άλλα δισδιάστατα υλικά, όπως το γραφένιο.Οι ερευνητές ελπίζουν να εφαρμόσουν να εφαρμόσουν μια παρόμοια τεχνική για την κατασκευή δισδιάστατων φύλλων από άλλα μέταλλα όπως το ιρίδιο και ο λευκόχρυσος, πηγές: https://www.sciencenews.org/article/goldene-sheet-gold-one-atom-thick – https://www.nature.com/articles/s44160-024-00518-4

Το James Webb εστιάζει στο Νεφέλωμα της Κεφαλής του Αλόγου (βίντεο) Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έστρεψε τα πανίσχυρα όργανα στο Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής και κατέγραψε εντυπωσιακές λεπτομερείς εικόνες από αυτή την περιοχή του γαλαξία μας η οποία αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων.Το Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής (γνωστό επίσης και ως αντικείμενο Μπάρναρντ 33 στο νεφέλωμα εκπομπής IC 434), είναι ένα σκοτεινό νεφέλωμα στον αστερισμό του Ωρίωνα. Το νεφέλωμα βρίσκεται ακριβώς νότια του αστέρα Αλνιτάκ, του ανατολικότερου στη Ζώνη του Ωρίωνα και αποτελεί τμήμα του πολύ μεγαλύτερου Συμπλέγματος μοριακών νεφών του Ωρίωνα. Το νεφέλωμα καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1888 από τη Σκοτσέζα αστρονόμο Βιλιαμίνα Φλέμινγκ στο Αστεροσκοπείο του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Κοσμικό εργοστάσιο Το νεφέλωμα απέχει περίπου 1.500 έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένα από τα πιο γνωστά νεφελώματα, επειδή το στροβιλιζόμενο νέφος σκόνης και αερίου, από το οποίο αποτελείται, μοιάζει με κεφάλι αλόγου όταν παρατηρείται από τη Γη.Το σκοτεινό αυτό νέφος σκόνης και αερίου είναι μία από τις περιοχές του Συμπλέγματος Νεφών του Ωρίωνα όπου λαμβάνει χώρα μαζική γέννηση άστρων. Αυτό το «αστρικό μαιευτήριο», όπως αποκαλούνται οι περιοχές αυτού του είδους, ενδέχεται να περιέχει πάνω από εκατό είδη οργανικών και ανόργανων αερίων, καθώς και σκόνη που αποτελείται από μεγάλα και σύνθετα οργανικά μόρια. Η κόκκινη/ροζ λάμψη προέρχεται από αέριο υδρογόνο που βρίσκεται κυρίως πίσω από το νεφέλωμα και ιονίζεται από το κοντινό άστρο Σίγμα Ωρίωνα. Μαγνητικά πεδία που υπάρχουν στην περιοχή διαμορφώνουν τα αέρια που διαφεύγουν από το νεφέλωμα σε διακριτά ρεύματα, που αποτυπώνονται ως γραμμές στο ροζ φόντο. Το James Webb εστίασε στη δυτική πλευρά του Ωρίωνα Β, ενός μοριακού νέφους στο Νεφέλωμα της Αλογοκεφαλής στο οποίο γεννιούνται νέα άστρα. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1651560/to-james-webb-kanei-zoym-sto-entyposiako-nefeloma-tis-alogokefalis-vinteo/ – https://www.space.com/james-webb-space-telescope-horsehead-nebula

«Ο Πάπας του Γαλιλαίου» Πριν από 400 χρόνια, τον Απρίλιο του 1624, ο κορυφαίος φυσικός φιλόσοφος Γαλιλαίος επισκέπτεται τη Ρώμη για να συγχαρεί τον φίλο του καρδινάλιο Maffeo Barberini για την εκλογή του σε Πάπα Ουρβανό Η’. Η εκλογή αυτού του πολύ φιλικού προσώπου στο ύπατο αξίωμα της Καθολικής Εκκλησίας δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες στον πολιτικά και θεολογικά αφελή Γαλιλαίο. Και μολονότι είχε 6 διαδοχικές και πολύωρες συναντήσεις με τον φιλικότατο Πάπα Ουρβανό Η’, ο Πάπας θα γίνει μετά από μερικά χρόνια ο μεγαλύτερος εχθρός του Γαλιλαίου και το 1632 αποφάσισε ότι ο Γαλιλαίος έπρεπε να παρουσιαστεί και να δικαστεί για τις ιδέες του από την Ιερά Εξέταση. Τα βαθύτερα αίτια της μεταστροφής της καθολικής εξουσίας απέναντι στον πιο διάσημο προπαγανδιστή της νέας γεωκεντρικής κοσμολογίας παρουσιάζονται με τρόπο γοητευτικό στο θεατρικό δοκίμιο του Κώστα Γαβρόγλου «Ο Πάπας του Γαλιλαίου».Ο διαπρεπής ιστορικός της επιστήμης, δοκιμιογράφος και πολύπειρος πολιτικός Κώστας Γαβρόγλου αποφάσισε να προτείνει -υπό τη μορφή θεατρικού έργου- μια λογοτεχνική εκδοχή και υποθετική «λύση» σε έναν μεγάλο ιστορικό γρίφο: τις περίπλοκες ανταγωνιστικές-συνεργατικές σχέσεις του Γαλιλαίου με την Καθολική Εκκλησία.Η πλοκή του θεατρικού εστιάζει στο ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός της επίσκεψης του Γαλιλαίου στη Ρώμη, στα τέλη Απριλίου του 1624, όπου θα έχει 6 πολύωρες συναντήσεις με τον πανίσχυρο φίλο και προστάτη του καρδινάλιο Μαφέο Μπαρμπερίνι, ο οποίος είχε μόλις εκλεγεί Πάπας, γνωστός έκτοτε ως Πάπας Ουρβανός Η’.Για το τι είπαν σε αυτές τις πολύωρες συναντήσεις δεν γνωρίζουμε τίποτα και αυτό το ιστορικό κενό επιχειρεί να διαφωτίσει ο Κ. Γαβρόγλου με αυτό το θεατρικό. Το έργο θα δημοσιευτεί τέλη Σεπτεμβρίου και θα παρουσιαστεί σε δύο παραστάσεις αναλογίου τον ερχόμενο Οκτώβριο στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. ● Καταφεύγοντας στα λιγοστά διαθέσιμα ιστορικά τεκμήρια και μαρτυρίες ανασυγκροτείτε θεατρικά συζητήσεις ανάμεσα στον Πάπα και τον Γαλιλαίο. Πώς αποφασίσατε να διερευνήσετε την ανασυγκρότηση ενός ιστορικού γεγονότος για το οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα μέσα από ένα θεατρικό έργο; Πολύ συχνά οι ιστορικοί έρχονται αντιμέτωποι με την σχεδόν παντελή έλλειψη τεκμηρίωσης ενός ιστορικού συμβάντος. Τέτοιο ήταν η συνάντηση του Πάπα με τον Γαλιλαίο το 1624. Το ότι δεν έχουμε τεκμήρια για αυτή τη συνάντηση δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να την πραγματευτούμε ως ιστορικοί. Νομίζω πως δικαιούμαστε να πειραματιζόμαστε και στην Ιστορία, να επινοούμε νέους τρόπους προσέγγισης του παρελθόντος. Η θεατρική φόρμα είναι ένας τέτοιος τρόπος. Εχουν υπάρξει πολλές εξαιρετικές επιστημονικές βιογραφίες του Γαλιλαίου και του Πάπα Ουρβανού και από αυτές είμαστε σε θέση να διακρίνουμε πολλά ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά τους. Στο θεατρικό πείραμα επιχειρώ να αναδείξω τις αγωνίες και τα αδιέξοδα δύο προσώπων που κατέχουν σημαντικές θέσεις και τα οποία εξομολογούνται πως πιστεύουν σε πράγματα που δεν μπορούν να εκφράσουν δημόσια. Ο Πάπας εξομολογείται στον Γαλιλαίο πως έχει πειστεί ότι η Γη κινείται και άρα πιστεύει σε κάτι που η Εκκλησία θεωρεί αιρετικό. Ο δε Γαλιλαίος, ενώ είναι σίγουρος ότι η Γη κινείται, δηλώνει πως ο ίδιος δεν είναι πεισμένος από την εγκυρότητα της απόδειξής του. Οι προσωπικές σκέψεις όσων κατέχουν προβεβλημένες θέσεις σε μια κοινωνία, οι αμφιβολίες που έχουν αν αυτές οι σκέψεις έρχονται σε αντίθεση με όσα πρεσβεύουν δημόσια, οι εντάσεις και τα εμπόδια που δημιουργούν οι προσωπικές απόψεις στην άσκηση του λειτουργήματός τους, τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν όταν πρέπει να πάρουν σημαντικές αποφάσεις σχετικά με τους θεσμούς που εκπροσωπούν και οι επιπτώσεις όλων των παραπάνω στην εξέλιξη των επιστημών είναι κάτι που ως ιστορικοί των επιστημών δεν το έχουμε ακόμη διερευνήσει ικανοποιητικά. ● Πόσο απειλητική ήταν η ηλιοκεντρική θεωρία για την Εκκλησία; Εκείνη την εποχή όλοι δέχονταν πως το γεωκεντρικό σύμπαν προέκυπτε από την άμεση εμπειρία αλλά και από την ερμηνεία των Γραφών. Από το 1616 και μετά ο ηλιοκεντρισμός ήταν και επισήμως μια αιρετική άποψη για την Καθολική Εκκλησία –παρά τις αντιρρήσεις κάποιων θεολόγων. Την ίδια χρονιά (δεκαεφτά χρόνια πριν από τη Δίκη) η Ιερά Εξέταση ζήτησε από τον Γαλιλαίο να πραγματεύεται την κίνηση της Γης ως υπόθεση και όχι ως κάτι αληθινό. Μια τέτοια υπόδειξη ήταν συνεπής και με την κουλτούρα τού «σώζειν τα φαινόμενα»: χωρίς να τίθεται θέμα αποδείξεων της αλήθειας των πραγμάτων, έπρεπε τα υπολογιστικά τεχνάσματα που επινοούσαν οι αστρονόμοι και οι μαθηματικοί ανά τους αιώνες να συνάδουν με τις παρατηρήσεις του ουρανού. Αρα η Εκκλησία δεν είχε πρόβλημα με τις συζητήσεις για τον ηλιοκεντρισμό, αρκεί να μην τον αντιμετώπιζαν ως κάτι αληθινό. Ο Γαλιλαίος θεώρησε αρχικά πως μια τέτοια απόφαση της Ιεράς Εξέτασης δημιουργούσε ένα πλαίσιο συνεννοήσεων και δημιουργούσε δυνατότητες διαπραγματεύσεων με την Εκκλησία. ● Ποιοι ήταν τελικά οι σύμμαχοι και ποιοι οι αντίπαλοι του Γαλιλαίου; Ο Γαλιλαίος δεν είχε να αντιμετωπίσει ως αντίπαλη δύναμη την Εκκλησία στο σύνολό της. Υπήρξαν πολλοί ανώτεροι και κατώτεροι κληρικοί που ήταν κατά καιρούς σύμμαχοί του. Ταυτόχρονα δεν ήταν λίγες οι φορές που φιλόσοφοι και αστρονόμοι στάθηκαν απέναντί του. Αρα δεν έχουμε να κάνουμε με δύο ομογενοποιημένα «μπλοκ», την Εκκλησία και τους επιστήμονες, που από την αρχή ήταν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Υπήρχαν μάλιστα πολλοί μεταρρυθμιστές κληρικοί που άρχιζαν εκείνη την εποχή να έχουν αμφιβολίες για την ισχύ του αριστοτελισμού και αναζητούσαν στα κείμενα του Γαλιλαίου την ευκαιρία να αποδεσμεύσουν την ερμηνεία της φύσης από τη δικαιοδοσία της Εκκλησίας ακολουθώντας τις προτροπές του Αγίου Αυγουστίνου. Επίσης οι Ιησουίτες έδειξαν να συμφωνούν με τον Γαλιλαίο και μάλιστα το 1611 διοργάνωσαν μια μεγάλη τελετή στη Ρώμη για να τον τιμήσουν. Δώδεκα χρόνια αργότερα όμως και μετά τη σχεδόν ανεξήγητη επιθετικότητα που έδειξε ο Γαλιλαίος εναντίον τους, οι Ιησουίτες έγιναν σφοδροί αντίπαλοί του. ● Στο θεατρικό έργο ο Πάπας, αντιμέτωπος με έντονες διαμάχες ανάμεσα σε ομάδες λογίων, ζήτησε από τον Γαλιλαίο να παίξει έναν κοινωνικά διαμεσολαβητικό ρόλο για την ειρηνική συνύπαρξη των νέων επιστημονικών ιδεών με τις θεολογικές απόψεις της εποχής. Του ζητάει να γράψει ένα βιβλίο με στόχο τη συμφιλίωση των αντιμαχόμενων πλευρών. Ισχυρίζεστε πως στο έργο σας όλα, εκτός από τους διαλόγους μεταξύ των δύο, συμβαδίζουν με τα ιστορικά τεκμήρια και ερμηνείες. Τότε πώς εξηγείτε το ότι ενώ στο έργο ο Γαλιλαίος δίνει την εντύπωση πως συμφωνεί με την πρόταση του Πάπα, γνωρίζουμε πως στην πραγματικότητα δεν ακολούθησε αυτή την οδό; Ο Πάπας είναι πολύ ανήσυχος για τις διαμάχες που ξεσπούν ανάμεσα στους φιλοσόφους, θεολόγους, αστρονόμους, μαθηματικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένων των Ιησουιτών. Λόγω των νέων ιδεών που κυκλοφορούν σε πολλούς τομείς της γνώσης, ορισμένοι θεολόγοι αντιδρούν με το γίνουν σκληροί υποστηρικτές της θρησκευτικής ορθοδοξίας. Υπάρχουν φιλόσοφοι που εκφράζουν αντιφατικές απόψεις. Κάποιοι αστρονόμοι μιλάνε ανοιχτά για την κίνηση της Γης διακινδυνεύοντας να προκαλέσουν την οργή της Εκκλησίας. Ενας αριθμός Ιησουιτών διστάζει μεν να εκφράσει δημόσια τις πεποιθήσεις του, αλλά είναι γνωστό από την αλληλογραφία μεταξύ τους ότι δεν πιστεύει πια στην επίσημη γραμμή της Εκκλησίας. Σε βιβλιοθήκες στη Ρώμη αναγνώστες έχουν πρόσβαση σε απαγορευμένα βιβλία. Κυκλοφορούν ωροσκόπια που «προβλέπουν» θανάτους καρδιναλίων, ακόμη και του Πάπα. Και όλα αυτά όσο συνεχίζεται ο καταστροφικός Τριακονταετής Πόλεμος στη διάρκεια του οποίου αμφισβητείται έντονα η ηγετική θέση του Πάπα.Ο Πάπας θεωρεί πως στο πρόσωπο του φίλου του Γαλιλαίου βρήκε επιτέλους έναν σύμμαχο που κατανοεί τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Ζητάει από τον Γαλιλαίο να ενδυθεί τον ρόλο του πολιτικού, να μην επιμένει με απόλυτο τρόπο στις απόψεις του ώστε να βοηθήσει τον Πάπα να βρεθούν τρόποι συμφιλίωσης των αντιμαχόμενων ομάδων, για να επέλθει μια κάποια κοινωνική ειρήνη. Ο Γαλιλαίος δεν είναι ξένος στην πολιτική και έχει επανειλημμένως δείξει τις ικανότητες του σε αυτόν τον τομέα. Ο Πάπας προτείνει στον Γαλιλαίο να γράψει ένα βιβλίο και το βιβλίο να περιέχει διαλόγους ανάμεσα σε τρεις λόγιους: έναν φιλόσοφο (που θα αντιπροσωπεύει τις απόψεις της Εκκλησίας), έναν αστρονόμο (που θα αντιπροσωπεύει τις νέες ιδέες για την κίνηση της Γης) και ζητάει από τον Γαλιλαίο να είναι ο ίδιος ο τρίτος συζητητής, να γίνει ο ουδέτερος και καλοπροαίρετος λόγιος που θα πείσει τον φιλόσοφο και τον αστρονόμο πως πρέπει να έρθουν σε κάποιο συμβιβασμό για το καλό της Εκκλησίας.Ο Γαλιλαίος σοκάρεται και αντιδρά λέγοντας πως με ένα τέτοιο βιβλίο θα προδώσει τις αρχές του και πως η αλήθεια είναι υπεράνω όλων. Ο Πάπας αντιτείνει πως στην πολιτική η επίκληση της αλήθειας δεν επιλύει τις κοινωνικές εντάσεις ούτε επιτυγχάνει συμβιβασμούς. Η συζήτηση και η συνειδητοποίηση των κινδύνων που αντιμετωπίζει η Εκκλησία κάμπτουν τις αντιρρήσεις του Γαλιλαίου και στην τελευταία συνάντησή τους πριν αναχωρήσει για τη Φλωρεντία, ενώ δεν δεσμεύεται ότι θα ακολουθήσει την πρόταση του Πάπα, δεν φαίνεται να είναι και τόσο κατηγορηματικός εναντίον της όσο ήταν όταν την πρωτοάκουσε.Τι έγινε όμως στην πραγματικότητα; Μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα, το 1624, ο Γαλιλαίος έκανε έξι χρόνια να ανακοινώσει ότι ολοκλήρωσε το βιβλίο του. Το βιβλίο όμως αυτό ήταν σχεδόν έτοιμο μετά τη συνάντηση με τον Πάπα, όπως αποδεικνύουν κειμενικές μελέτες του έργου. Πολλά τμήματά του είναι κατά λέξη κείμενα που είχε ήδη δημοσιεύσει. Γιατί άραγε «καθυστέρησε» την ολοκλήρωση του βιβλίου για έξι χρόνια; Είναι ένα ερώτημα για το οποίο οι ιστορικοί δεν έχουν ικανοποιητικές απαντήσεις. Μήπως συνειδητοποιούσε ότι η στόχευσή του να πείσει την Εκκλησία να υιοθετήσει έστω κάποιες από τις απόψεις του δεν οδηγούσε πουθενά; Μήπως σκεφτόταν να ξαναπιάσει το νήμα των ερευνών του στη φυσική και να μην ασχοληθεί άλλο με την αστρονομία και την κίνηση της Γης; Μήπως έπρεπε να κάνει μια «ηρωική έξοδο» και να γράψει ένα βιβλίο όπως ακριβώς το ήθελε και όχι με βάση όσα είχε και ο ίδιος συμφωνήσει ότι θα κάνει μετά τις αποφάσεις της Ιεράς Εξέτασης το 1616; Στο τέλος κάνει την απονενοημένη κίνηση: εκδίδει ένα βιβλίο με το οποίο έρχεται σε κατά μέτωπο σύγκρουση με την Εκκλησία. Στο βιβλίο του γελοιοποιεί τον φιλόσοφο, υπερθεματίζει για την εγκυρότητα κάθε ισχυρισμού του αστρονόμου και ο καλοπροαίρετος λόγιος αποδεικνύεται συνοδοιπόρος του αστρονόμου παρά ένας ουδέτερος λόγιος. Οι διάλογοι στο θεατρικό κείμενο ανάμεσα στον Πάπα και στον Γαλιλαίο μπορούν ώς έναν βαθμό να μας βοηθήσουν να διερευνήσουμε την εξάχρονη αναμονή του, την αβεβαιότητα και τη διστακτικότητα του Γαλιλαίου να ολοκληρώσει το βιβλίο του. ● Στο θεατρικό έργο σας συνομιλούν σαν δύο φίλοι από παλιά, με ειλικρινή διάθεση να επικοινωνήσουν τα προσωπικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν. Πώς συμβιβάζεται αυτό με το ότι ο Πάπας τελικά παρέπεμψε τον Γαλιλαίο στην Ιερά Εξέταση και έγινε ο δριμύτερος κατήγορος του Γαλιλαίου; Ο Γαλιλαίος σιγά σιγά άρχισε να απομακρύνεται από τις υποσχέσεις που έδωσε το 1616. Πήρε θάρρος από την εκλογή του φίλου του στο αξίωμα του Πάπα, την οποία και χαρακτήρισε ως μια «υπέροχη συγκυρία». Θέλησε να υπερβεί τα όρια που του έθεσε η Εκκλησία. Αρχισε να αποξενώνεται από τους αρχικούς συμμάχους του, τους Ιησουίτες, οι οποίοι έβλεπαν τα γεγονότα να τους δικαιώνουν μιας και τον είχαν έμμεσα προειδοποιήσει να είναι πολύ πιο προσεκτικός. Εγραψε ένα βιβλίο όπου υποστήριξε πως η κίνηση της Γης είναι πραγματική και όχι υπόθεση. Γελοιοποίησε έναν από τους συζητητές στο βιβλίο –τον φιλόσοφο που εξέφραζε τις απόψεις της Εκκλησίας.Ο Πάπας και όλος ο μηχανισμός της Εκκλησίας ξεσπάθωσαν εναντίον του. Οι φιλίες ξεχάστηκαν, η θετική προδιάθεση του Πάπα εξανεμίστηκε, πάρα πολλοί σύμμαχοί του εξαφανίστηκαν και όσοι έμειναν πιστοί στο πρόσωπό του δεν τολμούσαν να τον υπερασπιστούν δημόσια.Ο Πάπας, ο οποίος είχε νωρίτερα γράψει και ένα ποίημα που τον επαινούσε, έγινε ο δριμύτερος κατήγορός του. Η απόλυτη εξουσία έπρεπε να δείξει ότι δεν ανέχεται την ανυπακοή, δεν ανέχεται τα «παιχνιδάκια» και έπρεπε να δείξει ότι δεν μπορεί να αμφισβητείται από κανέναν, ακόμη και από τον πιο διάσημο αστρονόμο της Ευρώπης.Ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε γιατί δεν στάθηκε υπάκουος απέναντι στην εξουσία. Και ενώ είχε αποδεχτεί να ακολουθήσει τις αποφάσεις της Ιεράς Εξέτασης το 1616, προσπάθησε στη συνέχεια με διάφορους τρόπους να «ξεφύγει» από τα συμφωνηθέντα. Η εξουσία δεν συγχωρεί την ανυπακοή. Ειδικά, δε, δεν συγχωρεί όταν κάποιος διαλαλεί την ανυπακοή του. Και αυτό έκανε με το βιβλίο του ο Γαλιλαίος. Μπορεί να πίστεψε ότι με έναν φίλο και υποστηρικτή του ως Πάπα θα μπορούσε να προφυλαχτεί από τις συνέπειες της ανυπακοής. Εκεί έπεσε έξω. Στην πολιτική η απαίτηση για υπακοή στην εξουσία είναι πάντα πιο σημαντική από φιλίες. Και όταν η πρώτη απειλείται, η δεύτερη εξαφανίζεται. https://www.efsyn.gr/epistimi/mihanes-toy-noy/431090_o-papas-toy-galilaioy

Αράχνες στον Άρη; Όχι. Πρόκεται για σκοτεινά σημεία, τα οποία βλέπει ο δορυφόρος Mars Express της ESA κοντά στο νότιο πόλο του Άρη Αυτά τα χαρακτηριστικά σχηματίζονται όταν η ανοιξιάτικη ηλιοφάνεια πέφτει στα στρώματα παγωμένου διοξειδίου του άνθρακα που εναποτίθεται κατά τους σκοτεινούς χειμερινούς μήνες. Το ηλιακό φως θερμαίνει τον πάγο διοξειδίου του άνθρακα στο κάτω μέρος του και τον μετατρέπει σε αέριο, το οποίο στη συνέχεια συσσωρεύεται και διασπά τις πλάκες του υπερκείμενου πάγου. Το αναδυόμενο αέριο που περιέχει σκόνη εκτοξεύεται μέσα από τις ρωγμές του πάγου με τη μορφή θερμοπιδάκων, πριν πέσει πίσω και κατακαθίσει στην επιφάνεια, δημιουργώντας σκοτεινά σημεία. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί χαρακτηριστικά μοτίβα σε σχήμα «αράχνης» χαραγμένα στον πάγο, με εύρος από 45 m έως και 1 km. Οι αράχνες στον Άρη όπως τις φωτογράφισε το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) πηγή: www.esa.int

Συζήτηση με τον Luciano Maiani. Ο Luciano Maiani είναι φυσικός, πολίτης της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου, γνωστός για την πρόβλεψη – σε συνεργασία με τους Sheldon Glashow και Ιωάννη Ηλιόπουλο – του γοητευτικού κουάρκ (διαβάστε σχετικά: Μια ιστορία για το γοητευτικό κουάρκ). Το 2007, τιμήθηκε με το μετάλλιο Dirac, μαζί με τον Ιωάννη Ηλιόπουλο: «για την εργασία τους στη φυσική του γοητευτικού κουάρκ, μια σημαντική συμβολή στη γέννηση του Καθιερωμένου Προτύπου, της σύγχρονης θεωρίας των Στοιχειωδών Σωματιδίων». Ο Maiani υπήρξε Γενικός Διευθυντής του CERN, πρόεδρος του Ιταλικού Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας (CNR) και του Ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής (INFN), και πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του ICTP. Στο βίντεο που ακολουθεί ο διευθυντής του ICTP Atish Dabholkar, συζητά με τον Luciano Maiani για τον μηχανισμό GIM (Glashow-Iliopoulos-Maiani) και το έργο του Maiani ως επικεφαλής του CERN, τη μακρόχρονη σχέση του με το ICTP, και την σπουδαιότητα των βασικών επιστημών:

Το ιαπωνικό διαστημικό σκάφος SLIM άντεξε και 3η σεληνιακή νύχτα. Η σεληνιακή νύχτα διαρκεί 14,5 γήινες ημέρες και η θερμοκρασία πέφτει στους -130 βαθμούς Κελσίου Στις 19/1/2024, η Ιαπωνία έγινε η πέμπτη χώρα που πάτησε στο φεγγάρι μετά τις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Κίνα και Ινδία. Το μικρό διαστημικό σκάφος SLIM (Smart Lander for Investigating Moon) έφτασε με επιτυχία στην επιφάνεια της Σελήνης. Μάλιστα προσεληνώθηκε σε απόσταση περίπου 55 μέτρων από το προεπιλεγμένο σημείο-στόχο, μέσα στα όρια ακρίβειας των 100 μέτρων που είχε θέσει η ιαπωνική διαστημική υπηρεσία (JΑΧΑ). Όμως το SLIM προσεδαφίστηκε με κάποια κλίση δημιουργώντας πρόβλημα στους ηλιακούς συλλέκτες τους και αρχικά η JAXA έθεσε σε κατάσταση αναμονής το σκάφος πριν εξαντληθεί η μπαταρία του. Στη συνέχεια, αφού οι ηλιακοί συλλέκτες του εκτέθηκαν στο φως του ήλιου φορτίστηκαν οι μπαταρίες του επικοινώνησε με τη Γη και έστειλε φωτογραφίες από την επιφάνεια της Σελήνης. Όμως, εξαιτίας της επερχόμενης σεληνιακής νύχτας που διαρκεί 14,5 γήινες ημέρες, το σκάφος τέθηκε πάλι σε αδράνεια. Παρότι δεν ήταν σχεδιασμένο να αντέξει το σκοτάδι και το κρύο της σεληνιακής νύχτας, το ‘τουμπαρισμένο’ ιαπωνικό διαστημικό σκάφος SLIM ξύπνησε στις 26 Φεβρουαρίου και φωτογράφισε ξανά την περιοχή προσελήνωσής του. Και όχι μόνο. Συνέχισε να λειτουργεί κανονικά αφού άντεξε και δεύτερη σεληνιακή νύχτα! Τώρα μαθαίνουμε ότι επιβίωσε και από τρίτη σεληνιακή νύχτα. H παρακάτω φωτογραφία λήφθηκε από την κάμερα του SLIM στις 23/4/2024: Το SLIM έχει διατηρήσει την λειτουργικότητά του ακόμα και μετά την 3 σεληνιακή νύχτα όπου η θερμοκρασία πέφτει από τους 100 στους -130 βαθμούς Κελσίου, ξεπερώντας κάθε προσδοκία των σχεδιαστών του. https://physicsgg.me/2024/04/25/το-ιαπωνικό-διαστημικό-σκάφος-slim-άντεξ/

Νέες ενδείξεις για την ύπαρξη του υποθετικού «πλανήτη 9. Ανάλυση της κίνησης αντικειμένων πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα ενισχύει τις υποψίες. Νέα μελέτη που βασίστηκε σε μαθηματικά μοντέλα προσφέρει τις «ισχυρότερες μέχρι σήμερα στατιστικές ενδείξεις» για την ύπαρξη ενός μεγάλου, άγνωστου πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα.Η ιδέα του υποθετικού «Πλανήτη 9» κυκλοφορεί από το 2015, όταν μια ομάδα του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) εντόπισε έναν αριθμό σωμάτων που κινούνταν σαν ομάδα πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, κοντά στην άκρη του Ηλιακού Συστήματος.Διατύπωσαν τότε την υπόθεση ότι τα αντικείμενα ομαδοποιήθηκαν λόγω της βαρυτικής έλξης ενός άγνωστου πλανήτη.Η νέα μελέτη, την οποία συνυπογράφουν οι ίδιοι ερευνητές του Caltech, δείχνει τώρα να ενισχύει τις υποψίες. Ανακαλύπτοντας πλανήτες Πώς γίνεται όμως να κρύβεται ένας ολόκληρος πλανήτης στην κοσμική γειτονιά μας, την ώρα που οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν χιλιάδες πλανήτες σε τροχιά γύρω από μακρινά άστρα;Οι πλανήτες εκτός του Ηλιακού Συστήματος, γνωστοί ως εξωπλανήτες, είναι γενικά πιο εύκολο να εντοπιστούν, είτε επειδή κρύβουν ένα μέρος του φως του άστρου του καθώς περνούν από μπροστά του, είτε επειδή προκαλούν κλυδωνισμούς στην κίνηση του άστρου λόγω της βαρυτικής έλξης τους.Για την ανακάλυψη σωμάτων στο Ηλιακό Σύστημα χρησιμοποιούνται δύο τεχνικές: είτε η άμεση παρατήρησή τους στον ουρανό, είτε η ανίχνευση διαταραχών στην κίνηση άλλων σωμάτων λόγω βαρυτικής αλληλεπίδρασης.Οι επτά από τους οκτώ πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος ανακαλύφθηκαν με την πρώτη μέθοδο. Μοναδική εξαίρεση είναι ο Ποσειδώνας, ο οποίος εντοπίστηκε χάρη στον γάλλο μαθηματικό Ουρμπέν Λεβεριέ, ο οποίος παρατήρησε ότι η τροχιά του πλανήτη Ουρανού ήταν διαφορετική από ό,τι προέβλεπε η νευτώνεια φυσική. Υπέθεσε τότε ότι η απόκλιση οφειλόταν στην παρουσία ενός άγνωστου πλανήτη και προέβλεψε τη θέση τους. Προσομοιώσεις Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν μακρινά αντικείμενα που διασταυρώνονται με την τροχιά του Ποσειδώνα και δεν πλησιάζουν τον Ήλιο σε απόσταση μικρότερη των 15-30 αστρονομικών μονάδων (ΑU), όπου ένα ΑU ισούται με την απόσταση Γης-Ήλιου, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα.Τα διαθέσιμα δεδομένα τροφοδοτήθηκαν σε υπολογιστικά μοντέλα με τα οποία πραγματοποιήθηκε μια σειρά προσομοιώσεων. Η ανάλυση έλαβε υπόψη τη βαρυτική επίδραση άστρων που περνούν μπροστά από τον Ήλιο, ακόμα και τη λεγόμενη «γαλαξιακή παλίρροια», όπως είναι γνωστή η βαρυτική επίδραση σωμάτων πέρα από το Ηλιακό Σύστημα.Οι προσομοιώσεις που εξηγούν καλύτερα τη συμπεριφορά των υπό εξέταση αντικειμένων είναι αυτές που περιλαμβάνουν έναν μακρινό αλλά μεγάλο πλανήτη, αναφέρει η ομάδα σε μελέτη που έχει γίνει δεκτή για δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letters και είναι διαθέσιμη ως προδημοσίευση στο αποθετήριο ArXiv.Η ανάλυση πάντως δεν υποδεικνύει πού μπορεί να κρύβεται ένα τέτοιο σώμα. Οι ερευνητές διευκρινίζουν επίσης ότι υπάρχουν εναλλακτικές εξηγήσεις που δεν μπορούν για την ώρα να αποκλειστούν.Επισημαίνουν ωστόσο ότι ο Πλανήτης 9, εφόσον υπάρχει, θα μπορούσε να εντοπιστεί από το Αστεροσκοπείο Vera Rubin που κατασκευάζεται στη Χιλή και αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2025. – https://www.in.gr/2024/04/25/in-science/space/planitis-9-nees-endeikseis-gia-yparksi-agnostou-megalou-somatos-sto-iliako-systima/ Διαβάστε επίσης: Where Is Planet Nine? Its Hiding Places Are Running Out

Ο Γαλαξίας μας είναι ένας τεράστιος μαγνήτης που για πρώτη φορά χαρτογραφείται σε 3 διαστάσεις. Χάρη σε νέες εξελιγμένες τεχνικές, διαστημικές αποστολές, και νέα όργανα παρατήρησης, η Αστρονομία έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή, σε μια νέα εποχή, όπου όχι μόνο η θέση στον ουρανό αλλά και η απόσταση από εμάς όλων των ουρανίων σωμάτων μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Τα συστατικά του κοσμικού μας σπιτιού, του Γαλαξία μας – αστέρια, αέριο, μαγνητικά πεδία – μπορούν επιτέλους να χαρτογραφηθούν στις τρεις διαστάσεις.Το ανάγλυφο μοτίβο απεικονίζει τη δομή του μαγνητικού πεδίου και το χρώμα δείχνει την ποσότητα της σκόνης, σε ένα από τα διαστρικά νέφη του Γαλαξία που χαρτογραφήθηκε στις 3 διαστάσεις. Τα λευκά τμήματα είναι τα αστέρια που παρατηρήθηκαν για να καταστεί δυνατή αυτή η χαρτογράφηση.Ο χώρος μεταξύ των άστρων δεν είναι κενός. Είναι γεμάτος με σκόνη, οι κόκκοι της οποίας ευθυγραμμίζονται με το τοπικό μαγνητικό πεδίο, και εκπέμπουν φως. Φως το οποίο επιπλέον έχει ως ιδιότητα να είναι γραμμικά πολωμένο, να έχει δηλαδή μια προτιμητέα κατεύθυνση στο χώρο η οποία υπερκαλύπτει την αμυδρή πόλωση που έχει η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου – η «στάχτη» της Μεγάλης Έκρηξης – συγχέοντας έτσι την εικόνα μας για τις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος. Οι κόκκοι αυτοί απορροφούν επίσης μέρος του αστρικού φωτός που περνάει από μέσα τους, όπως θα έκανε ένα φίλτρο polaroid, αποτυπώνοντας πληροφορίες για τα μαγνητικά πεδία μέσα στα οποία ζουν, επάνω στην πόλωση του αναδυόμενου φωτός. Τα μαγνητικά πεδία είναι πολύ σημαντικά για την εξέλιξη του Γαλαξία μας, ρυθμίζοντας τον σχηματισμό νέων αστέρων, διαμορφώνοντας τις γαλαξιακές δομές και μετατρέποντας τις ροές αερίων σε κοσμικούς επιταχυντές ισχυρότερους από το CERN.Η πόλωση του αστρικού φωτός είναι λοιπόν το κλειδί: περιέχει πληροφορίες για τα τόσο σημαντικά μαγνητικά πεδία του Γαλαξία, και είναι το «ξεσκονόπανο» που μπορεί να μας βοηθήσει να «καθαρίσουμε» την εικόνα μας για το πρώιμο Σύμπαν – αρκεί να μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την πόλωση αρκετών αστεριών, και να τη μελετήσουμε προσεκτικά, ώστε να αποσπάσουμε όλες τις πληροφορίες που μεταφέρει.Αυτό ακριβώς είναι το αντικείμενο του πειράματος PASIPHAE, μιας διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας μεταξύ του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας στην Ελλάδα, του Inter-University Center for Astronomy and Astrophysics στην Ινδία, του South African Astronomical Observatory της Νοτίου Αφρικής, του Caltech στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, και του Πανεπιστημίου του Όσλο στη Νορβηγία. Στόχος του PASIPHAE είναι να μετρήσει την πόλωση εκατομμυρίων αστεριών σχεδόν σ’ ολόκληρο τον ουρανό. Και τώρα, μπορούμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση από τις δυνατότητες αυτού του φιλόδοξου εγχειρήματος.Μια ομάδα ερευνητών, με πρώτο συγγραφέα τον Δρ. Vincent Pelgrims (μέχρι πρόσφατα μεταδιδακτορικό ερευνητή στο έργο PASIPHAE στο Ινστιτούτου Αστροφυσικής του ΙΤΕ και τώρα υπότροφο Marie Curie στο Διαπανεπιστημιακό Ινστιτούτο Υψηλών Ενεργειών στο Βέλγιο) απέδειξε την ισχύ των πολωσιμετρικών δεδομένων και των αλγορίθμων που ανέπτυξε για το PASIPHAE, χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις που έγιναν με το πολωσίμετρο RoboPol στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα στην Κρήτη. Οι επιστήμονες μέτρησαν την πόλωση περισσότερων από 1500 αστέρων σε ένα τμήμα του ουρανού που έχει έκταση πάνω από 15 φορές αυτήν της πανσελήνου, τα συνδύασαν με τις αποστάσεις που μετρήθηκαν για κάθε αστέρι από τον δορυφόρο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, και με έναν πρωτοποριακό αλγόριθμο που ανέπτυξαν, χαρτογράφησαν τα μαγνητικά πεδία σε αυτή την κατεύθυνση του ουρανού.Η χαρτογραφημένη περιοχή του ουρανού. Αριστερά: Χάρτης ολόκληρου του ουρανού στο πολωμένο φως που εκπέμπεται από τη σκόνη του Γαλαξία μας, όπως καταγράφηκε, σε χαμηλή χωρική ανάλυση, από τον δορυφόρο Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Αυτή η εκπομπή είναι το πέπλο σκόνης που καλύπτει την εικόνα μας για το πρώιμο Σύμπαν. Μέση: Μεγέθυνση του χάρτη προς τις περιοχές που χαρτογραφήθηκαν λεπτομερώς από το Robopol στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα. Δεξιά: Μια ακόμη πιο κοντινή άποψη της περιοχής που μελετήθηκε. Κάθε μαύρη γραμμή αντιστοιχεί στην πόλωση ενός μόνο αστεριού. Η κατεύθυνση της γραμμής αντιστοιχεί στη διεύθυνση του μαγνητικού πεδίου στην περιοχή.«Είναι η πρώτη φορά που ένας τόσο μεγάλος όγκος του Γαλαξιακού μαγνητικού πεδίου χαρτογραφείται σε τρεις διαστάσεις», δηλώνει ενθουσιασμένος ο Δρ. Pelgrims. «Βρήκαμε αρκετά νέφη σκόνης σε αυτή την περιοχή του Γαλαξία και μπορέσαμε να προσδιορίσουμε τόσο τις αποστάσεις τους – έως και χιλιάδες έτη φωτός μακριά – όσο και τις πολωσιμετρικές τους ιδιότητες, αποκαλύπτοντας το μαγνητικό πεδίο που διαπερνά αυτά τα νέφη».Η ομάδα δημοσιεύει τον πρώτο τομογραφικό χάρτη του Γαλαξιακού μαγνητικού πεδίου σε μια αρκετά μεγάλη περιοχή του ουρανού, τον οποίο παρουσιάζει σήμερα στο περιοδικό Astronomy & Astrophysics.«Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, και ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της τρισδιάστατης χαρτογράφησης του Γαλαξία μας και του μαγνητικού του πεδίου», λέει η Βασιλική Παυλίδου καθηγήτρια του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνεργαζόμενο μέλος ΔΕΠ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του ΙΤΕ, η οποία είναι και συν-συγγραφέας της δημοσίευσης. «Η δομή του Γαλαξιακού μαγνητικού πεδίου δεν είναι προς το παρόν γνωστή με επαρκή ακρίβεια. Αυτό εμποδίζει την πρόοδο σε πολλούς ερευνητικούς τομείς, όπως η μελέτη των κοσμικών ακτίνων υπερ-υψηλής ενέργειας. Η δυνατότητα μιας λεπτομερούς τρισδιάστατης χαρτογράφησης του Γαλαξιακού μαγνητικού πεδίου για πρώτη φορά θα οδηγήσει σε ανακαλύψεις σε όλους τους τομείς που συνδέονται με αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντική», προσθέτει η κ. Παυλίδου.«Αυτή η εργασία είναι μόνον η αρχή», προσθέτει ο Κωνσταντίνος Τάσσης καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνεργαζόμενο μέλος ΔΕΠ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του ΙΤΕ, συν-συγγραφέας της δημοσίευσης και επιστημονικά υπεύθυνος του προγράμματος PASIPHAE. «Φανταστείτε έναν τέτοιο χάρτη – αλλά για το μεγαλύτερο μέρος του ουρανού! Αυτός ο τρισδιάστατος άτλας του μαγνητικού πεδίου του Γαλαξία θα γίνει πραγματικότητα μέσα στα επόμενα χρόνια, με τη βοήθεια των ειδικών οργάνων WALOPs που θα αρχίσουν να χαρτογραφούν την πόλωση των άστρων στον ουρανό φέτος». Ο τρισδιάστατος χάρτης που παρήγαγε η ομάδα απεικονίζεται στο βίντεο: Το πείραμα PASIPHAE υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), το Ίδρυμα Infosys, το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στη Νότια Αφρική. πηγή: https://www.ia.forth.gr/el/news/1122