Δροσος Γεωργιος

Συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας στο διάστημα. Όταν χάθηκε για λίγη ώρα η επικοινωνία με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Μία διακοπή ρεύματος στο κτίριο της NASA στο Χιούστον την Τρίτη (26/7) διέκοψε την επικοινωνία της με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αναγκάζοντας για πρώτη φορά την υπηρεσία να βασιστεί σε εφεδρικά συστήματα ελέγχου και να ζητήσει τη βοήθεια των Ρώσων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ενημερωθεί το πλήρωμα για το πρόβλημα μέσω των ρωσικών συστημάτων επικοινωνίας, εντός 20 λεπτών από τη διακοπή.Ο λόγος ήταν ότι χάθηκαν τα συστήματα εντολών, τηλεμετρίας και φωνητικής επικοινωνίας με το σταθμό που βρίσκεται σε τροχιά αποτέλεσμα εργασιών αναβάθμισης που γίνονταν στο κτήριο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής των προγραμμάτων του διαστημικού σταθμού Τζόελ Μονταλμπάνο, η ακεραιότητα του οχήματος και του πληρώματος δεν τέθηκε ποτέ σε κίνδυνο και τα εφεδρικά συστήματα ανέλαβαν και αποκατέστησαν τις επικοινωνίες μέσα σε 1,5 ώρα.Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η NASA αναγκάστηκε να ενεργοποιήσει τα εφεδρικά συστήματα, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που οι διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας συνεργάζονται, παρά την ένταση που επικρατεί στις επίγειες σχέσεις των δύο χωρών. Μάλιστα τον Φεβρουάριο, η Μόσχα εκτόξευσε ένα σκάφος διάσωσης στο διαστημικό σταθμό για να σώσει έναν Αμερικανό και δύο Ρώσους αστροναύτες, αφού η κάψουλά τους χτυπήθηκε από μετεωρίτη. https://physicsgg.me/2023/07/27/συνεργασία-ηπα-ρωσίας-στο-διάστημα/

Ζουμ του James Webb σε ζευγάρι νεογέννητων άστρων (βίντεο Τα δύο άστρα βρίσκονται μέσα στην πολύχρωμη κοσμική δομή που έχει σχηματιστεί από τη δραστηριότητα τους. πηγή φωτό (NASA, ESA, CSA. Image Processing: Joseph DePasquale (STScI)) Εντυπωσιακές και λεπτομερείς εικόνες αστρογέννεσης κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο.Μια ακόμη εκπληκτική σκηνή από το Σύμπαν κατέγραψε με τα προηγμένα του όργανα και συστήματα το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb .Το τηλεσκόπιο έστρεψε το βλέμμα του σε ένα ζευγάρι νεογέννητων άστρων που είναι γνωστά ως γνωστά ως Herbig-Haro 46/47 καταγράφοντας εικόνες υψηλής ανάλυσης κοντά στο υπέρυθρο του φάσματος. Οι εικόνες αποκαλύπτουν λεπτομέρειες τόσο των άστρων όσο και του κοσμικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται, λεπτομέρειες που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς γέννησης και εξέλιξης των άστρων.Τα δύο άστρα που βρίσκονται σε απόσταση 1,470 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό των Ιστίων βρίσκονται μέσα στην πορτοκαλολευκής απόχρωσης περιοχή του δίσκου αερίου και σκόνης που έχει σχηματιστεί γύρω από αυτά και τροφοδοτεί την ανάπτυξή τους καθώς συνεχίζουν να αποκτούν μάζα. Ο δίσκος δεν είναι ορατός, αλλά η σκιά του φαίνεται στις δύο σκοτεινές, κωνικές περιοχές που περιβάλλουν τα δύο άστρα.Στην εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA διακρίνονται τα δύο άστρα που βρίσκονται σχεδόν στο μέσο μιας κοσμικής δομής με δύο λοβούς. Μεγάλο μέρος αυτής της ύλης εκτοξεύτηκε από αυτά τα άστρα καθώς «καταπίνουν» και στη συνέχεια εκτοξεύουν το αέριο και τη σκόνη που τα περιβάλλει σε μια διεργασία που διαρκεί χιλιάδες έτη. Όταν η ύλη από τις πιο πρόσφατες εκτοξεύσεις πηγαίνει και συναντά την ύλη που ήδη υπάρχει εκεί αλλάζει το σχήμα αυτών των λοβών. Αυτή η δραστηριότητα μοιάζει με ένα μεγάλο σιντριβάνι που ανάβει και σβήνει με γρήγορο αλλά και ταυτόχρονα ακανόνιστο ρυθμό. Κάποιες εκτοξεύσεις στέλνουν περισσότερη ύλη και άλλες φορές η ύλη εκτοξεύεται με μεγαλύτερες ταχύτητες. Αυτό σχετίζεται με το πόση ύλη έπεσε στα άστρα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Οι πιο πρόσφατες εκτοξεύσεις των δύο άστρων εμφανίζονται στην εικόνα με μπλε χρώμα και μοιάζουν με νήμα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1498591/zoym-toy-james-webb-se-zeygari-neogenniton-astron-vinteo/

Κλιματική αλλαγή: Περάσαμε στην εποχή του «παγκόσμιου βρασμού» προειδοποιεί ο ΟΗΕ εν μέσω καυσώνων. «Η εποχή του παγκόσμιου βρασμού έφτασε» προειδοποίησε την Πέμπτη ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ την ώρα που ο πλανήτης ζει έναν καυτό Ιούλιο που όπως φαίνεται θα αποδειχθεί ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ.«Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και αυτό είναι μόνο η αρχή» δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτερες.«Είναι ακόμα εφικτό να περιορίσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου» σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, είπε, αναφερόμενος στον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για την άνοδο της θερμοκρασίας έως τα τέλη του αιώνα.«Μπορούμε να αποφύγουμε τα χειρότερα της κλιματικής αλλαγής. Μόνο όμως με δραστική και άμεση δράση για το κλίμα».Δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας (WMO) και του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus επιβεβαιώνουν ότι οι προηγούμενες τρεις εβδομάδες ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο οι θερμότερες που έχουν καταγραφεί από τότε που άρχισαν να τηρούνται αρχεία.Όλα πλέον δείχνουν ότι ο Ιούλιος θα καταρρίψει το ρεκόρ του θερμότερου μήνα όλων των εποχών.Η ανάγκη μείωσης της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου είναι πιο επείγουσα από ποτέ. Η κλιματική δράση δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη» δήλωσε ο Πέτερι Τάλας, γενικός γραμματέας του WMO.Η κλιματική αλλαγή συνδυάστηκε φέτος με το φαινόμενο Ελ Νίνιο στον Ειρηνικό για να αυξήσει τη θερμοκρασία σε επίπεδα ρεκόρ.Ο WMO εκτιμά πλέον ότι υπάρχει πιθανότητα 70% να ξεπεραστεί το όριο του 1,5 βαθμού τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτό πάντως δεν σημαίνει ότι χάθηκε ο στόχος του Παρισιού, ο οποίος αφορά έναν μέσο όρο εικοσαετίας και όχι μεμονωμένα έτη.Ωστόσο η οριστική υπέρβαση του στόχου είναι πλέον ορατή, καθώς οι δεσμεύσεις που έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκτιμάται ότι οδηγούν σε καταστροφική άνοδο της θερμοκρασίας κατά περίπου 2,8 βαθμούς έως το τέλος του αιώνα. https://www.in.gr/2023/07/27/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-perasame-stin-epoxi-tou-pagkosmiou-vrasmou-proeidopoiei-o-oie-en-meso-kaysonon/

Πώς το (σχεδόν) τίποτα μπορεί να λύσει τα μεγαλύτερα κοσμολογικά προβλήματα. Μετρώντας τους κενούς χώρους του σύμπαντος, οι επιστήμονες μπορούν να κατανοήσουν πώς συσσωρεύεται η ύλη και πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν Στην ταπετσαρία του σύμπαντος, τεράστιες ίνες από γαλαξίες υφαίνονται γύρω από τεράστιους θύλακες κενού χώρου, όπως φαίνεται στην προσομοίωση υπολογιστή. Σαν μια φωτεινή πόλη στο μέσον μιας άγονης ερήμου, η γαλαξιακή μας γειτονιά περιβάλλεται από ένα κοσμικό κενό – μια τεράστια, μυστηριώδη περιοχή σχεδόν κενού χώρου. Πρόσφατες αστρονομικές έρευνες εντόπισαν χιλιάδες άλλες παρόμοιες φυσαλίδες κενού. Τώρα, οι ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο να αντλήσουν πληροφορίες από αυτά τα κοσμικά κενά: Μετρώντας πόσα από αυτά υπάρχουν σε έναν όγκο του διαστήματος, οι επιστήμονες επινόησαν έναν νέο τρόπο για να εξερευνήσουν δύο από τα πιο ακανθώδη ερωτήματα στην κοσμολογία. Στην πρόσφατη δημοσίευση με τίτλο «Voids fill us in on rising cosmology tensions https://arxiv.org/abs/2212.07438 για πρώτη φορά χρησιμοποιείται ο αριθμός των κοσμικών κενών για να εξαχθούν κοσμολογικές πληροφορίες.Οι ερευνητές αναζητούν νέα εργαλεία για να λύσουν μερικά μεγάλα κοσμολογικά μυστήρια. Το πρώτο και πιο περίπλοκο είναι ο ρυθμός με τον οποίο διαστέλλεται το σύμπαν, που εκφράζεται από την τιμή της σταθεράς Hubble. Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι επιστήμονες αγωνίζονται να συμβιβάσουν τις αντιφατικές μετρήσεις αυτού του ρυθμού, με ορισμένους μάλιστα να θεωρούν το ζήτημα ως τη μεγαλύτερη κρίση στην κοσμολογία.Χρησιμοποιώντας τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τον δορυφόρο Planck, οι αστρονόμοι βρίσκουν για την σταθερά του Hubble την τιμή Η0=67,4 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ανά μεγαπαρσέκ (km/s/Mpc). Όμως, η διαφορετική προσέγγιση μιας άλλης ερευνητικής ομάδας παρατηρώντας νεότερα αστρονομικά αντικείμενα, όπως μεταβλητοί αστέρες και σουπερνόβα τύπου Ia δίνει την τιμή Η0=74,03 km/s/Mpc. Η διαφορά είναι σημαντική και κάνει πολλούς αστρονόμους να αναρωτιούνται τελικά αν όντως κατανοούμε το σύμπαν μας.Επιπλέον, οι ερευνητές παίρνουν αντικρουόμενες μετρήσεις https://www.quantamagazine.org/a-new-cosmic-tension-the-universe-might-be-too-thin-20200908/ και για την συσσώρευση της κοσμικής ύλης – την μέση πυκνότητα δομών μεγάλης κλίμακας, σκοτεινής ύλης, γαλαξιών, αερίων και κενών που κατανέμονται σε όλο το σύμπαν ως συνάρτηση του χρόνου. Χρησιμοποιώντας πάλι, είτε τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου είτε τις μετρήσεις των σουπερνόβα τύπου Ia, παίρνουν διαφορετικά αποτελέσματα, όχι μόνο για τη σταθερά Hubble, αλλά και για την λεγόμενη ισχύ ομαδοποίησης ύλης (matter clustering strength).Στη νέα δημοσίευση οι ερευνητές χρησιμοποιώντας τα κοσμικά κενά εκτίμησαν την σταθερά του Hubble, αλλά και την ισχύ συσσωμάτωσης της ύλης καταλήγοντας στις τιμές: km s−1 Mpc−1 και Και τα πρώτα αποτελέσματα τους, φαίνεται να συμφωνούν πολύ περισσότερο με τις τιμές που προκύπτουν από την μέθοδο που χρησιμοποιεί τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου.«Η διαφορά στην σταθερά του Hubble επιμένει εδώ και μια δεκαετία γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα», λέει ο Adam Riess , αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins που χρησιμοποιεί την μέθοδο των σουπερνόβα για να εκτιμήσει τη σταθερά του Hubble. «Τα προφανή ζητήματα έχουν ελεγχθεί και τα δεδομένα έχουν βελτιωθεί, επομένως το δίλημμα βαθαίνει».Θα μπορούσε η μελέτη του «σχεδόν τίποτα» να οδηγήσει σε κάτι μεγάλο; Η εξέλιξη των φυσαλίδων Τα κενά είναι περιοχές του διαστήματος που είναι λιγότερο πυκνές από την μέση πυκνότητα του σύμπαντος. Μερικά κενά εκτείνονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια έτη φωτός και όλες μαζί αυτές οι φυσαλίδες αποτελούν τουλάχιστον το 80% του όγκου του σύμπαντος. Για πολύ καιρό, όμως, κανείς δεν τους έδινε ιδιαίτερη σημασία. Οι φυσαλίδες έχουν την τάση να διαστέλλονται γιατί μέσα τους δεν υπάρχει αρκετή ύλη ώστε να ασκήσει βαρυτική έλξη προς το εσωτερικό. Η ύλη έξω από αυτές τείνει να απομακρύνεται. Και οποιοιδήποτε γαλαξίες δημιουγούνται μέσα σε ένα κοσμικό κενό έλκονται προς τα έξω από τη βαρυτική έλξη των δομών που καθορίζουν τα όρια της φυσαλίδας κενού. Έτσι σε ένα κοσμικό κενό «συμβαίνουν πολύ λίγα». Δεν υπάρχουν συγχωνεύσεις, δεν υπάρχει περίπλοκη αστροφυσική. Γι αυτό είναι πολύ εύκολο να τα διαχειριστεί κανείς. Αλλά το σχήμα κάθε κενού είναι διαφορετικό, κι αυτό δυσκολεύει τους επιστήμονες να τα ταυτοποιήσουν.Αποδεικνύεται ότι ο ορισμός του «τίποτα» εξαρτάται από τον τύπο των πληροφοριών που θέλουν να εξαγάγουν οι αστρονόμοι. Χρησιμοποιούν ένα μαθηματικό εργαλείο που ονομάζεται διάγραμμα Voronoi, το οποίο προσδιορίζει τα σχήματα που συνθέτουν ένα τρισδιάστατο μωσαϊκό. Αυτά τα διαγράμματα χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μελέτη αντικειμένων όπως φυσαλίδες σε αφρούς και κύτταρα σε βιολογικούς ιστούς.Στην πρόσφατη εργασία, οι ερευνητές προσάρμοσαν το μωσαϊκό Voronoi για να εντοπίσουν περίπου 6.000 κενά στα δεδομένα από μια τεράστια έρευνα γαλαξιακής χαρτογράφησης που ονομάζεται Baryon Oscillation Spectroscopic Survey (BOSS). Τα κενά είναι συμπληρωματικά στον κατάλογο των γαλαξιών και αποτελούν έναν νέο τρόπο να διερευνηθεί η κοσμική δομή.Κάτι από το τίποταΚάθε κοσμικό κενό είναι ένα παράθυρο σε μια μεγάλη κοσμική αντιπαράθεση. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια, η μυστηριώδης δύναμη που κάνει το σύμπαν μας να διαστέλλεται επιταχυνόμενα, κι από την άλλη η βαρύτητα που αντιτίθεται στην διαστολή. Οι ερευνητές προσομοίωσαν το πώς η διαστολή του σύμπαντος θα επηρέαζε τον αριθμό κοσμικών κενών διαφορετικών μεγεθών. Στο μοντέλο τους, το οποίο διατηρούσε μερικές κοσμολογικές παραμέτρους σταθερές, ένας πιο αργός ρυθμός διαστολής παρήγαγε μεγαλύτερη πυκνότητα μικρότερων και περισσότερο ρυτιδωμένων κενών. Αν η διαστολή ήταν ταχύτερη και η ύλη δεν συσσωρευόταν τόσο εύκολα, περίμεναν να βρουν περισσότερα μεγάλα και ομαλά κενά.Στη συνέχεια, η ομάδα συνέκρινε τις προβλέψεις των προσομοιώσεών της με τα δεδομένα της έρευνας BOSS. Έτσι, μπόρεσαν να προσδιορίσουν τόσο την ισχύ ομαδοποίησης της ύλης, όσο και την σταθερά Hubble.Συγκρίνοντας τους υπολογισμούς τους με τους δύο παραδοσιακούς τρόπους μέτρησης αυτών των τιμών – την μέθοδο που χρησιμοποιεί τα σουπερνόβα τύπου Ia και την μέθοδο που βασίζεται στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων – διαπίστωσαν συμφωνία με την δεύτερη μέθοδο.Το αποτέλεσμα για την παράμετρο συσώρρευσης κοσμικής ύλης, είναι πιο κοντά στην εκτίμηση που προκύπτει από την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, παρά με τους σουπερνόβα. Όσον αφορά την σταθερά Hubble υπάρχει πλήρης συμφωνία – η διαφορά είναι μικρότερη από 1% σε σχέση με την τιμή από τα δεδομένα της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου.Μερικοί φυσικοί πιστεύουν ότι αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα αντίληψη για το σύμπαν. Μέσα στα κοσμικά κενά, δεν σχηματίστηκαν και δεν εξελίχθηκαν ποτέ δομές, με αποτέλεσμα αυτά τα κενά να «είναι χρονοκάψουλες του αρχέγονου σύμπαντος». Με άλλα λόγια, αν η φυσική του αρχέγονου σύμπαντος ήταν διαφορετική από τη φυσική του σήμερα, τα κενά μπορεί να διατήρησαν την αρχαία εκδοχή της!Άλλοι πιστεύουν ότι είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα από τα νέα αποτελέσματα. Και μάλλον έχουν δίκιο. Ακόμη και με την προσομοίωση χιλιάδων κοσμικών κενών, τα σφάλματα της μελέτης εξακολουθούν να είναι πολύ μεγάλα για να πούμε οτιδήποτε οριστικό. Πιθανότατα θα χρειαστεί άλλη μια δεκαετία – και η βοήθεια μελλοντικών αποστολών όπως το Nancy Grace Roman Space Telescope της NASA και το SPHEREx Observatory – για να συγκεντρωθούν αρκετά δεδομένα κοσμικών κενών, ώστε η ακρίβεια να γίνει συγκρίσιμη με την ακρίβεια των τιμών από τα δεδομένα του μικροκυματικού κοσμικού υποβάθρου και των αντίστοιχων τιμών από τα σουπερνόβα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Quanta Magazine: How (Nearly) Nothing Might Solve Cosmology’s Biggest Questions https://physicsgg.me/2023/07/27/πώς-το-σχεδόν-τίποτα-μπορεί-να-λύσει-τ/

Ελληνική ερευνητική ομάδα στο φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας iGEM Ελληνική ερευνητική ομάδα στο φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικήiG Φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών θα παρουσιάσουν μια θεραπεία για τον καρκίνο στο πάγκρεας.Ο Διαγωνισμός iGEM (International Genetically Engineered Machine) αποτελεί έναν παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας, οποίος διεξάγεται ετησίως από το 2003, καθιερώθηκε από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) και διοργανώνεται ετησίως από το iGEM Foundation. Στόχος του είναι η ανάδειξη καινοτόμων ιδεών, για την επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας μέσω της Συνθετικής Βιολογίας.Στον φετινό διαγωνισμό συμμετέχουν πάνω από 350 διεπιστημονικές ομάδες παγκοσμίως μία εκ των οποίων είναι και η ερευνητική φοιτητική ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών, Patras Medicine iGEM, με στόχο την ενσωμάτωση της Συνθετικής Βιολογίας και της Γενετικής Μηχανικής στην Θεραπευτική. Η ομάδα αποτελείται από 11 μέλη, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών, από τα Τμήματα Φαρμακευτικής, Βιολογίας, Χημείας και Μηχανικών Η/Υ & Πληροφορικής.Στόχος της ομάδας είναι η πρόταση μιας νέας θεραπευτικής προσέγγισης ενάντια στον καρκίνο του παγκρέατος, στα πλαίσια συμμετοχής της στο διαγωνισμό iGEM Competition 2023, με το πρότζεκτ «Herophilus: Breaking barriers against Pancreatic Cancer». Το πρότζεκτ αποσκοπεί στην ανοσοθεραπεία των ασθενών, αξιοποιώντας CAR-NK κύτταρα και επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSCs), προερχόμενα από σωματικά κύτταρα υγιών δοτών.Ο καρκίνος του παγκρέατος (PC) και ειδικότερα το αδενοκαρκίνωμα (PDAC), είναι μια ιδιαίτερα επιθετική κακοήθεια με κακή πρόγνωση. Πιο συγκεκριμένα, παρά την πρόοδο των υπαρχουσών θεραπειών, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης για τον καρκίνο του παγκρέατος παραμένει μόλις 12%. Οι παγκρεατικοί όγκοι λόγω της ανατομικής τους θέσης είναι ταχέως μεταστατικοί, γεγονός που οδηγεί σε διάγνωση προχωρημένου σταδίου. Συνεπώς, η εύρεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας, που θα αυξήσει το προσδόκιμο και την ποιότητα ζωής των ασθενών, καθίσταται επιτακτική ανάγκη. Η ανοσοθεραπεία στοχεύει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος για την αντιμετώπιση καρκινικών όγκων.Ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια, η θεραπεία με χιμαιρικούς αντιγονικούς υποδοχείς (Chimeric Antigen Receptor Therapy, CAR Therapy) αποτελεί μια καινοτόμο προσέγγιση στο πεδίο αντιμετώπισης των συμπαγών και υποτροπιαζουσών κακοηθειών. Χαρακτηρίζεται ως «living therapy», καθώς ζωντανά κύτταρα πολλαπλασιάζονται στο σώμα του ασθενούς και παρέχουν μακροπρόθεσμη αντικαρκινική μνήμη. Τα κύτταρα CAR-NK προσφέρουν πολλές δυνατότητες στις αντικαρκινικές θεραπείες, όπως πολλαπλούς και βελτιωμένους μηχανισμούς ενεργοποίησης της κυτταροτοξικής δραστηριότητας, εξασφαλίζοντας καλύτερη εξειδίκευση, καθώς και ικανότητα στόχευσης συμπαγών όγκων.Παράλληλα, παρουσιάζουν λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες στον ασθενή σε σχέση με τα κύτταρα CAR-T, που συνιστούν την επικρατέστερη προσέγγιση. Τα επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSCs) θεωρούνται μια διαδεδομένη πηγή CAR-NK κυττάρων, για τη δημιουργία ενός ομοιογενώς διαφοροποιημένου πληθυσμού ΝΚ-κυττάρων, με την ικανότητα επέκτασης σε μεγάλη κλίμακα και χορήγησης σε μεγάλο αριθμό καρκινοπαθών, ως προϊόν «off-the-shelf», που θα είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο. Η προοπτική αυτή θα εξεταστεί μέσω του «Herophilus» στα πλαίσια της συμμετοχής της ομάδας Patras Medicine iGEM 2023 στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Συνθετικής Βιολογίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1498210/elliniki-ereynitiki-omada-sto-fetino-pagkosmio-diagonismo-synthetikis-viologias-igem/

NASA: Πράσινο φως για το πρώτο πυρηνοκίνητο σκάφος – Από τη Γη στον Άρη σε λίγες εβδομάδες. Η αμερικανική εταιρεία αεροδιαστημικής και άμυνας Lockheed Martin εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA και του Πενταγώνου για την ανάπτυξη του πρώτου σκάφους με πυρηνικό κινητήρα, μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε σε διαστημικές αποστολές να ταξιδεύουν μέχρι τον Άρη σε λίγες εβδομάδες αντί για μήνες.«Η μείωση τη διάρκειας του ταξιδιού έχει κρίσιμη σημασία για τις αποστολές ανθρώπων στον Άρη» προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση του πληρώματος στην ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία» δήλωσε σύμφωνα με το Reuters ο Κερκ Σάιρμαν, αντιπρόεδρος Σεληνιακής Εξερεύνησης στη Lockheed Martin.Το συμβόλαιο εντάσσεται στο ερευνητικό πρόγραμμα Draco που υλοποιούν η NASA σε συνεργασία με την DARPA, την υπηρεσία προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.Σύμφωνα με τη Lockheed, η πρώτη δοκιμαστική πτήση προγραμματίζονται για το 2027 το αργότερο. Καλλιτεχνική απεικόνιση του σκάφους στο οποίο θα δοκιμαστεί ο πυρηνικός κινητήρας (DARPA) Πίδακας αερίου Η τεχνολογία δοκιμάστηκε τη δεκαετία του 1960, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει αξιοποιηθεί λόγω τεχνικών δυσκολιών αλλά και θεμάτων ασφάλειας, καθώς τα πυρηνικά καύσιμα θα μπορούσαν θεωρητικά να μολύνουν μεγάλες εκτάσεις σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση. Από στατική δοκιμή πυρηνικού κινητήρα της NASA (αριστερά) τον Δεκέμβριο του 1967 (AEC-NASA) Η ιδέα της πυρηνικής προώθησης επιστρέφει τώρα ενόψει των πρώτων επανδρωμένων αποστολών στον Άρη, πιθανώς τη δεκαετία του 2030.Ένας πυρηνικός κινητήρα θα συντόμευε σημαντικά το ταξίδι, θα αύξανε το ωφέλιμο φορτίο της αποστολής και θα προσέφερε μεγαλύτερη ηλεκτρική ισχύ για την τροφοδοσία του σκάφους.Σε έναν πυρηνικό θερμικό κινητήρα, η θερμότητα που παράγεται από τη σύντηξη ουρανίου μεταφέρεται σε ένα υγρό, για παράδειγμα υγρό υδρογόνο, το οποίο διαστέλλεται απότομα και εκτοξεύεται ως πίδακας στο Διάστημα.Ένας τέτοιος κινητήρας θα ήταν τρεις με τέσσερις φορές πιο αποδοτικός από τους σημερινούς χημικούς κινητήρες, επισημαίνει η NASA σε παλαιότερη ανακοίνωσή της. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-darpa-will-test-nuclear-engine-for-future-mars-missions Βασικός λόγος είναι ότι το προωθητικό υγρό θα ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα συμβατικά καύσιμα και θα επέτρεπε τη συνεχή λειτουργία του κινητήρα για μήνες.Τα σχέδια για αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας στο Διάστημα δεν τελειώνουν εδώ. Η NASA συνεργάζεται και με το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας για την ανάπτυξη πυρηνικών κινητήρων, ενώ τρεις εργολάβοι του υπουργείου Ενέργειας σχεδιάζουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για τις μελλοντικές αποικίες στη Σελήνη και τελικά στον Άρη. https://www.in.gr/2023/07/26/b-science/space/nasa-prasino-fos-gia-proto-pyrinokinito-skafos-apo-ti-gi-ston-ari-se-liges-evdomades/

Το μελλοντικό πλήρωμα του ISS ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει το airlock Στο RSC Energia, ο Oleg Kononenko και ο Nikolai Chub έλαβαν εκπαίδευση σχετικά με την προβλεπόμενη χρήση της κάμερας και έλαβαν πρακτικές δεξιότητες στην εργασία με προβολέα και υπερφασματόμετρο, που είναι απαραίτητα για την τηλεπισκόπηση της Γης από το ISS. Οι κοσμοναύτες διδάχτηκαν επίσης πώς να καθαρίζουν το εξωτερικό τζάμι των φινιστριών κατά τη διάρκεια των διαστημικών περιπάτων. Τώρα οι Oleg Kononenko και Nikolai Chub βρίσκονται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας για την ετήσια πτήση. Θα εκτοξευθούν σε τροχιά με τον αστροναύτη της NASA Loral O'Hara με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24 στις 15 Σεπτεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567666

Σήμερα, η NASA φιλοξένησε μια συνέντευξη Τύπου πριν από την πτήση για το πλήρωμα της αποστολής Crew-7, στην οποία περιλαμβάνεται ο κοσμοναύτης της Roscosmos Konstantin Borisov. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με το πλήρωμα Crew-7 στον ISS είναι στις 17 Αυγούστου στις 13:56 ώρα Μόσχας. Ο Μπορίσοφ σημείωσε ότι ανυπομονεί να διεξαγάγει δύο επιστημονικά πειράματα στο σταθμό - για την ανάπτυξη νεοσσών ορτυκιών (οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα χρειαστούν μια καλή πηγή πρωτεΐνης στις διαπλανητικές πτήσεις) και εξετάσεις υπερήχων των εσωτερικών οργάνων των αστροναυτών. Ο Κωνσταντίνος υποσχέθηκε να μιλήσει για τις εντυπώσεις του από τη διαστημική πτήση στα κοινωνικά δίκτυα: τι βιώνεις την πρώτη μέρα, πώς αλλάζει η κατάσταση μετά από μια εβδομάδα, ένα μήνα, γευστικές προτιμήσεις. Σχεδιάζει να αντιμετωπίσει το άγχος μέσω αθλημάτων, διαλογισμού και γιόγκα (πρακτικές αναπνοής). Η φωτογράφηση της Γης θα βοηθήσει επίσης (κυρίως θέλει να κοιτάξει τη χερσόνησο του Σινά και την Ερυθρά Θάλασσα και να κινηματογραφήσει την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-24 στις 15 Σεπτεμβρίου από το Μπαϊκονούρ), την επικοινωνία με την οικογένεια και τους φίλους. Ανάμεσα σε προσωπικά αντικείμενα, ο Μπορίσοφ θα πάρει το πρώτο παιχνίδι του γιου του για να το φωτογραφίσει στον ISS, θα επιστρέψει στη Γη και θα το κρατήσει ως οικογενειακό κειμήλιο. Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Konstantin Borisov στον ISS έχει αναβληθεί για τις 17 Αυγούστου. Το Crew-7 περιλαμβάνει επίσης τους αστροναύτες Jasmine Mogbeli, Andreas Mogensen και Satoshi Furukawa. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567668

Οι υπάλληλοι του Ινστιτούτου Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών έφτασαν στο Vostochny για να προετοιμάσουν τον επιστημονικό εξοπλισμό του Luna-25 για εκτόξευση. Οι εργασίες στο τεχνικό συγκρότημα του κοσμοδρομίου περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση της εγκατάστασης του επιστημονικού εξοπλισμού ARIES-L και την επαλήθευση του, μετρήσεις του υποβάθρου ακτινοβολίας στο διαστημόπλοιο για το διαστημικό πείραμα με τη συσκευή ADRON-LR, καθώς και τελική προ -επιχειρήσεις εκτόξευσης με το διαστημόπλοιο. Ο επιστημονικός εξοπλισμός του σεληνιακού σταθμού προσγείωσης αποτελείται από οκτώ ρωσικά όργανα που έχουν σχεδιαστεί για τη μελέτη της σύνθεσης, της δομής και των φυσικών και μηχανικών ιδιοτήτων του επιφανειακού σεληνιακού ρεγολίθου και για τη μελέτη της σκόνης και της εξώσφαιρας πλάσματος κοντά στην επιφάνεια. Η εκτόξευση του Luna 25 έχει προγραμματιστεί για το «αστρονομικό παράθυρο» τον Αύγουστο. Ανοίγει το μακροπρόθεσμο ρωσικό σεληνιακό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει αποστολές για τη μελέτη της Σελήνης από την τροχιά και την επιφάνεια, τη συλλογή και επιστροφή σεληνιακού εδάφους στη Γη, καθώς και, μακροπρόθεσμα, επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη και την κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567664

Το τηλεσκόπιο James Webb ανίχνευσε νερό σε νεογέννητο πλανητικό σύστημα. Καλλιτεχνική απεικόνιση πρωτοπλανητικού δίσκου του συστήματος PDS 70. Οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb εντόπισαν νερό στον εσωτερικό δίσκο, όπου σχηματίζονται συνήθως πλανήτες, όπως η Γη. Δύο γιγάντιοι πλανήτες αερίου, καθώς αναπτύσσονταν, δημιούργησαν ένα μεγάλο κενό στον δίσκο από αέριο και σκόνη. Σε απόσταση περίπου 370 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται το νεαρό άστρο PDS 70. Στο δίσκο κοσμικής ύλης που υπάρχει γύρω από το άστρο σχηματίζονται πλανήτες και μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί δύο πλανήτες, οι PDS 70b και PDS 70c, που είναι γίγαντες αερίου σαν τον Δία. Το σύστημα αυτό αποτελεί στόχο των αστρονόμων και πριν από λίγες μέρες ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι ένας από τους δύο πλανήτες είναι ο πρώτος από τους περισσότερους πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες που γνωρίζουμε ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των Τρωικών πλανητών.Στην αστρονομία ο όρος τρωικός αναφέρεται σε διαστημικά σώματα (πλανητοειδείς, αστεροειδείς, φυσικοί δορυφόροι κ.α) που κινούνται στην ίδια τροχιά με μεγαλύτερου μεγέθους διαστημικά σώματα χωρίς να τίθεται ζήτημα σύγκρουσης με αυτά. Στο ηλιακό μας σύστημα έχουν εντοπιστεί διαστημικοί βράχοι κυρίως στις περιοχές κοντά στο Δία που ανήκουν στην κατηγορία των Τρωικών. Οι αστρονόμοι είχαν διατυπώσει την άποψη ότι πρέπει να υπάρχουν και Τρωϊκοί πλανήτες αλλά μέχρι την ανακοίνωση της ερευνητικής ομάδας για το σύστημα PDS 70 δεν υπήρχε κανένα ίχνος της ύπαρξης τους (διαβάστε σχετικά: Ο πρώτος τρωικός εξωπλανήτης)Όπως φαίνεται το σύστημα αυτό είναι πράγματι εξαιρετικά ενδιαφέρον και γεμάτο εκπλήξεις αφού διεθνής ερευνητική ομάδα με δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s41586-023-06317-9 της στην επιθεώρηση «Nature» παρουσιάζει την ανακάλυψη υδρατμών στο σύστημα PDS 70. Η ανακάλυψη που έγινε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb είναι πολύ σημαντική γιατί είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι μπορεί ένας πλανήτης να έχει από τα… γεννοφάσκια του νερό γεγονός που στην περίπτωση των βραχωδών πλανητών, όπως η Γη, αυξάνει τις πιθανότητες δημιουργίας φιλικών στη ζωή συνθηκών.Όσον αφορά τον πλανήτη μας η επιστημονική κοινότητα είναι χωρισμένη σε εκείνους που θεωρούν ότι το νερό έφθασε στη Γη με διαστημικά σώματα (αστεροειδείς, κομήτες) που έπεφταν σε αυτή ασταμάτητα μετά την γέννηση της και σε εκείνους που θεωρούν πιθανή τη γήινη καταγωγή του νερού στον πλανήτη μας, ό,τι δηλαδή το νερό δημιουργήθηκε από εσωτερικές γεωλογικές διεργασίες της Γης. Τη θεωρία της διαστημικής προέλευσης του νερού στη Γη την ασπάζεται πάντως η μεγάλη πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας.«Το PDS 70 είναι ένα αστέρι παρόμοιο με τον Ήλιο απλώς νεότερο και πιο δροσερό. Παρατηρώντας το, μπορούμε να εντοπίσουμε πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και ποια ήταν η χημική τους σύσταση πριν σχηματιστούν πλήρως» δήλωσε η Τζούλια Περότι, αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://physicsgg.me/2023/07/25/το-τηλεσκόπιο-james-webb-ανίχνευσε-το-νερό-σε-ν/

Αστροφυσικός του Χάρβαντ αναζητά συντρίμμια εξωγήινου σκάφους. Οι συνάδελφοί του εκνευρίζονται. Ο Άβι Λεμπ ξαναχτύπησε: ο αστροφυσικός του Χάρβαρντ, διάσημος (ή διαβόητος) για τους ισχυρισμούς του περί εξωγήινων που επισκέπτονται το Ηλιακό Σύστημα, λέει τώρα ότι συνέλεξε θραύσματα ενός αντικειμένου που έπεσε το 2014 στον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο όπως υποστηρίζει μπορεί να μην ήταν μετεωρίτης αλλά σκάφος εξωγήινων.Το διαστημικό αντικείμενο εισήλθε στην ατμόσφαιρα στις 8 Ιανουαρίου 2014 με ταχύτητα που εκτιμάται στα 45 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, υπερβολικά υψηλή για οποιοδήποτε αντικείμενο που μπορεί να προερχόταν από το Ηλιακό Σύστημα, είχε υποστηρίξει ο Λεμπ σε μελέτη του.Ωστόσο ο ισχυρισμός προκαλεί ενόχληση σε συναδέλφους του, οι οποίοι υποψιάζονται ότι οι μετρήσεις της ταχύτητας, τις οποίες πραγματοποίησε η αμερικανική Διοίκηση Διαστήματος, είναι πιθανότατα ανακριβείς.Ανησυχούν επίσης ότι οι τελευταίες ανακοινώσεις του Λεμπ στο Διαδίκτυο εξευτελίζουν την επιστήμη επειδή είναι βεβιασμένες και δεν έχουν υποβληθεί σε ανεξάρτητο έλεγχο, ένα απαραίτητο βήμα πριν τη δημοσιοποίηση μελετών στον επιστημονικό Τύπο.«Ο κόσμος έχει σιχαθεί να ακούει τους τρελούς ισχυρισμούς του Άβι Λεμπ» δήλωσε στους New York Times ο Στιβ Ντρες αστροφυσικός του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα. «Μολύνει τη σωστή επιστήμη παντρεύοντάς την με αυτό τον γελοίο εντυπωσιασμό» είπε. Ο Άβι Λεμπ δείχνει δύο από τα «θραύσματα» που ανέσυρε από τον Ειρηνικό (Avi Loeb) Ο Λεμπ, καθηγητής Αστροφυσικής σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες δημοσιεύσεις για τις μαύρες τρύπες, τη σκοτεινή ύλη, τα πρώτα άστρα στο Σύμπαν και το πεπρωμένο του Σύμπαντος.Η καριέρα του όμως πήρε περίεργη τροπή το 2017, όταν οι αστρονόμοι εντόπισαν το «Οουμούαμούα», το πρώτο γνωστό αντικείμενο που εισήλθε στο Ηλιακό Σύστημα από τον διαστρικό χώρο.Ο Λεμπ έσπευσε να υποστηρίξει πως ο διαστρικός επισκέπτης μπορεί να ήταν γιγάντιο εξωγήινο σκάφος, μια ερμηνεία με την οποία διαφώνησαν άλλες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο πιθανότατα για διαστρικό κομήτη ή θραύσμα κάποιας πλανητικής σύγκρουσης.Πιο πρόσφατα, ο Λεμπ συνυπόγραφε μελέτη σύμφωνα με την οποία εξωγήινα σκάφη δεν αποκλείεται να κρύβονται στο Ηλιακό Σύστημα και να στέλνουν drone μέχρι τη Γη. Αποστολή στον Ειρηνικό Θέλοντας να βρει τυχόν συντρίμμια του μυστηριώδους αντικειμένου που μπορεί να έπεσε στον Ειρηνικό, ο Λεμπ εξασφάλισε χρηματοδότηση 1,5 εκατ. δολαρίων από τον Τσαρλς Χόσκινσον, επιχειρηματία των κρυπτονομισμάτων, για να οργανώσει αποστολή.Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε πρόσφατα περίπου 100 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μανούς, κατά μήκος της διαδρομής που εκτιμάται ότι μπορεί να ακολούθησε το μετέωρο. Το σκάφος έσερνε στο βυθό μια κατασκευή σαν έλκυθρο εξοπλισμένη με μαγνήτες, προκειμένου να συλλέξει τυχόν μεταλλικά αντικείμενα.Ο Λεμπ ανέφερε στο ιστολόγιό του ότι συνέλεξε εκατοντάδες μεταλλικά σφαιρίδια, με διάμετρο κάτω του ενός χιλιοστού, ορισμένα από τα οποία εστάλησαν για ανάλυση σε εργαστήριο. Προκαταρκτικά δεδομένα που επικαλείται ο ερευνητής δείχνουν ότι από τα σφαιρίδια απουσιάζει το νικέλιο, στοιχείο που ανιχνεύεται σε όλους τους μεταλλικούς μετεωρίτες. Οι αναλύσεις στα μικροσκοπικά σφαιρίδια του Λεμπ δεν έχουν ολοκληρωθεί (Avi Loeb) Μέχρι στιγμής όμως ο Λεμπ και οι συνεργάτες του δεν έχουν δημοσιεύσει πειστικά δεδομένα για τη θεωρία τους. Και αρκετοί άλλοι ερευνητές όχι μόνο δεν πείθονται αλλά αντίθετα δείχνουν να ενοχλούνται.Σε συνέδριο αστρονομίας που πραγματοποιήθηκε στην Ουρουγουάη ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη η αποστολή, ο δρ Ντρες, ο αστροφυσικός του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, υποστήριξε πως, αν το αντικείμενο κινούταν τόσο γρήγορα όσο λέει ο Λεμπ θα είχε καταστραφεί πλήρως στην ατμόσφαιρα χωρίς να αφήσει ίχνη.Με μελέτη του https://arxiv.org/abs/2306.14267 που έχει γίνει δεκτή από το The Astrophysical Journal, o ερευνητής αμφισβήτησε επίσης τις μετρήσεις της ταχύτητας από την αμερικανική Διοίκηση Διαστήματος, η οποία όπως φαίνεται πέφτει συχνά έξω όσον αφορά την ταχύτητα και την κατεύθυνση εισερχόμενων μετεώρων.Το αντικείμενο είναι πιθανό να κινούταν με πολύ μικρότερη ταχύτητα, περίπου 20 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, όπως θα περίμενε κανείς για αντικείμενο από το Ηλιακό Σύστημα.Άλλοι επιστήμονες συμφώνησαν ότι οι μετρήσεις μπορεί να πέφτουν εντελώς έξω.Σε κάθε περίπτωση, είναι παράλογο και αντιεπιστημονικό να μιλά κανείς δημοσίως για εξωγήινο σκάφος πριν αποκλειστούν όλα τα εναλλακτικά σενάρια.Όπως είπε ο Ντρες, «απλά θέλω να καθησυχάσω το κοινό ότι οι επιστήμονες δεν βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους».«Αυτό που βλέπει ο κόσμος στην περίπτωση του Λεμπ δεν είναι ο τρόπος που λειτουργεί η επιστήμη. Δεν πρέπει να μείνουν με αυτή την εντύπωση». https://www.in.gr/2023/07/25/b-science/space/astrofysikos-tou-xarvant-anazita-syntrimmia-eksogiinou-skafous-oi-synadelfoi-tou-ekneyrizontai/

Ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν σκοτεινή ύλη. Το κυνήγι των ‘άπιαστων’ σωματιδίων συνεχίζεται. ,●Η σκοτεινή ύλη υπάρχει, αλλά οι επιστήμονες δεν ξέρουν από τι αποτελείται. ●Το αξιόνιο είναι ένα από υποψήφια σωματίδια σκοτεινής ύλης αλλά δεν έχει ανιχνευθεί ποτέ. ● Ένα πρόσφατο πείραμα θέτει υπό αμφισβήτηση την ύπαρξη «βαρέων αξιονίων». ●Η απόρριψη των θεωριών της σκοτεινής ύλης είναι πρόοδος. ●Αν έχετε χάσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας, κάθε δωμάτιο που ψάχνετε και δεν τα βρίσκετε, σας φέρνει πιο κοντά στο να βρείτε το δωμάτιο στο οποίο τα αφήσατε. Ζούμε σε ένα σκοτεινό σύμπαν. Παρά τη λάμψη ενός νυχτερινού ουρανού μακριά από τις μεγαλουπόλεις, αυτά τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων άστρων και γαλαξιών αποτελούν μόνο ένα μικροσκοπικό κλάσμα της ύλης του σύμπαντος. Μια άγνωστη ουσία που ονομάζεται σκοτεινή ύλη είναι πέντε φορές περισσότερη από τη γνωστή ύλη των ατόμων.Και παρά τις προσπάθειες δεκαετιών, δεν έχει βρεθεί καμία άμεση απόδειξη για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Τώρα, χρησιμοποιώντας έναν ισχυρό επιταχυντή σωματιδίων, ερευνητές στο Fermilab προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια πολύ ελαφριά μορφή σκοτεινής ύλης και δημοσίευσαν https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.130.221802 πρόσφατα τα αποτελέσματά τους. Ζούμε σε ένα σύμπαν WIMPy; Για δεκαετίες, οι ερευνητές φαντάζονταν τη σκοτεινή ύλη ως σταθερά, ηλεκτρικά ουδέτερα, υποατομικά σωματίδια, με μάζα εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την μάζα του πρωτονίου. Αυτά τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με τη συνηθισμένη ύλη, ίσως να βιώνουν μόνο τη δύναμη της βαρύτητας. Τέτοια υποθετικά σωματίδια ονομάζονται WIMPs Weakly Interacting Massive Particles= Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα). Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την επικύρωση ή την απόρριψη αυτού του μοντέλου, αλλά δεν ανιχνεύθηκαν τα WIMPs.Η αποτυχία εύρεσης των WIMPs ανάγκασε ορισμένους ερευνητές να εξετάσουν διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις. Κι αν η σκοτεινή ύλη είναι πολύ ελαφρύτερη, ας πούμε δισεκατομμύρια φορές ελαφρύτερη; Ενώ αυτή η εικασία φαίνεται ακραία, οι ερευνητές που μελετούν ένα άλλο κβαντικό μυστήριο ανέπτυξαν μια θεωρία που προβλέπει ένα διαφορετικό πιθανό σωματίδιο της σκοτεινής ύλης. Αυτό το σωματίδιο είναι το αξιόνιο . Αντιύλη κα Αξιόνια Η αντιύλη είναι το αντίθετο της συνηθισμένης ύλης και δεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί. Η αντιύλη και η αντίστοιχη μορφή ύλης, όταν συναντώνται εξαφανίζονται. Όλα τα γνωστά υποατομικά σωματίδια, όπως τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια διαθέτουν τα αντίστοιχα σωματίδια αντιύλης, τα οποία έχουν ανιχνευθεί. Μάλιστα οι φυσικοί κατάφεραν να δημιουργήσουν και μερικά άτομα αντιύλης. Η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι αυτή που συγκρατεί τους ατομικούς πυρήνες. Η θεωρία που περιγράφει την συμπεριφορά της, μας λέει ότι η ισχυρή δύναμη αντιμετωπίζει την ύλη και την αντιύλη διαφορετικά, ωστόσο τα πειράματα δεν δείχνουν καμία διαφορά. Ακριβείς μετρήσεις δείχνουν ότι η ισχυρή δύναμη αντιμετωπίζει την ύλη και την αντιύλη με τον ίδιο τρόπο.Υπάρχει μια αρχή, που ονομάζεται totalitarian principle, που λέει: «Ό,τι δεν απαγορεύεται είναι υποχρεωτικό». Σημαίνει πως οτιδήποτε μπορεί να συμβεί θα συμβεί. Κι αν δεν συμβεί, υπάρχει κάποιο φυσικό φαινόμενο που απαγορεύει την κατά τα άλλα πιθανή συμπεριφορά. Επομένως, τι εμποδίζει την ισχυρή δύναμη να αλληλεπιδρά με διαφορετικό τρόπο με την ύλη και την αντιύλη;Ενώ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι άγνωστη, το 1977, οι Roberto Peccei και Helen Quinn πρότειναν μια θεωρία που εξισορροπούσε ακριβώς την ικανότητα της ισχυρής δύναμης να επιτρέπει διαφορές μεταξύ ύλης και αντιύλης. Μια συνέπεια αυτής της θεωρίας είναι ότι προέβλεψε την ύπαρξη ενός σωματιδίου που ονομάζεται αξιόνιο. Θα είχε πολύ μικρή μάζα, θα ήταν ηλεκτρικά ουδέτερο και θα είχε δημιουργηθεί σε μεγάλες ποσότητες κατά τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης. Έτσι, το αξιόνιο αποτελεί υποψήφιο σωματίδιο σκοτεινής ύλης. Προς αναζήτηση αξιονίων Εφόσον το αξιόνιο δεν ανιχνεύθηκε ακόμα – βέβαια, θα μπορούσε να μην υπάρχει καν – η μάζα του είναι άγνωστη. Ωστόσο, πολλοί υπολογισμοί υποδεικνύουν ότι η μάζα του θα πρέπει να είναι πολύ μικρή, της τάξης του ενός δισεκατομμυριοστού της μάζας ενός ηλεκτρονίου. Οι ερευνητές έψαξαν για τέτοιου είδους αξιόνια, με πολύ μικρή μάζα, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία έξυπνων τεχνικών, αλλά αυτές οι προσπάθειες δεν κατέληξαν πουθενά Δεδομένης της αποτυχίας εύρεσης αξιονίων μικρής μάζας, οι ερευνητές διατύπωσαν μια άλλη υπόθεση. Υπέθεσαν ότι το αξιόνιο είχε μεγαλύτερη μάζα από την αναμενόμενη, ας πούμε, μερικές εκατοντάδες έως μερικές χιλιάδες φορές την μάζα του ηλεκτρονίου. Καθώς δεν είχε γίνει καμία προσπάθεια αναζήτησης ενός τέτοιου αξιονίου, οι ερευνητές στο Fermilab χρησιμοποίησαν τον ανιχνευτή ArgoNeuT για να το αναζητήσουν.Ο ανιχνευτής ArgoNeuT χρησιμοποιεί 250 κιλά υγρού αργού και κατασκευάστηκε για να μελετηθούν οι αλληλεπιδράσεις δέσμης νετρίνων. Αν υπάρχουν αυτά τα βαρύτερα αξιόνια, τότε θα μπορούσαν να διασπαστούν στον ανιχνευτή ArgoNeuT προς ένα ζεύγος μιονίων. Τα μιόνια ανιχνεύονται πολύ εύκολα, αφού είναι σαν τα ηλεκτρόνια με μεγαλύτερη μάζα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον επιταχυντή Fermilab για τις συγκρούσεις 1,25 × 1020 πρωτονίων υψηλής ενέργειας (120 GeV) σε έναν στόχο από γραφίτη με σκοπό την παραγωγή των υποθετικών αξιονίων, τα οποία στην συνέχεια θα έπρεπε να διασπώνται σε προς ζεύγος μιονίων: Μια νέα μέθοδος αναζήτησης των υποθετικών αξιονίων είναι η ανίχνευση της διάσπασής τους προς ζεύγος μιονίου-αντιμιονίου Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι αν δεν υπήρχαν τα αξιόνια, θα παρατηρούσαν λιγότερα ζεύγη μιονίων με τις κατάλληλες ιδιότητες. Όταν πραγματοποιήθηκε το πείραμα, δεν προέκυψε ο κατάλληλος αριθμός ζευγών μιονίων, επομένως δεν σχηματίστηκαν αξιόνια. Έτσι, οι ερευνητές απέκλεισαν την πιθανότητα να παράγονται βαριά αξόνια που διασπώνται προς δύο μιόνια. Όταν η αποτυχία σημαίνει επιτυχία Η αποτυχία παρατήρησης ενός φαινομένου δεν είναι ποτέ τόσο συναρπαστική όσο η παρατήρηση ενός υπαρκτού φαινομένου. Όμως το πείραμα θεωρείται επιτυχημένο. Δεδομένου ότι οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχει σκοτεινή ύλη και ότι η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να εξηγήσει τις παρατηρήσεις των αστρονόμων, είναι σημαντικό να διερευνηθούν όλες οι πιθανότητες. Εξάλλου, ο αποκλεισμός των θεωριών της σκοτεινής ύλης είναι πρόοδος. Αν έχετε χάσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας, κάθε δωμάτιο που ψάχνετε και δεν τα βρίσκετε, σας φέρνει πιο κοντά στο να βρείτε το δωμάτιο στο οποίο τα αφήσατε. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Don Linciln με τίτλο: Researchers attempt to create dark matter https://physicsgg.me/2023/07/25/ερευνητές-προσπαθούν-να-δημιουργήσο/

ISS-70/71 prime crew: έναρξη της συνεδρίας εξέτασης Οι κοσμοναύτες θα πρέπει να επιδείξουν τις γνώσεις τους για τα συστήματα του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz και του ISS, να «ζήσουν» μια εργάσιμη ημέρα στο σταθμό τις «Τυπικές Ημέρες Πτήσης» και να συνοψίσουν τα αποτελέσματα όλης της προετοιμασίας στην «Ολοκληρωμένη Εκπαίδευση Εξετάσεων». Σήμερα ο Oleg Kononenko και ο Nikolay Chub επεξεργάστηκαν τον τρόπο χειροκίνητου ελέγχου του ραντεβού και της σύνδεσης μη επανδρωμένων αντικειμένων "με τον σταθμό". Τέτοιες ασκήσεις βοηθούν στην προετοιμασία για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης με την αποτυχία της αυτόματης λειτουργίας ελλιμενισμού, όταν είναι απαραίτητο να ελλιμενιστεί το πλοίο χειροκίνητα. Οι αστροναύτες ολοκλήρωσαν με επιτυχία τις εργασίες που τους είχαν ανατεθεί και εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από την εξεταστική επιτροπή! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567654

Η εκπαίδευση δύο Λευκορώσων για μια διαστημική πτήση προς τον ISS ξεκίνησε στο CTC Σήμερα η Marina Vasilevskaya και η Anastasia Lenkova παρουσιάζονται στην ηγεσία και τους ειδικούς του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα περιλαμβάνει τη μελέτη των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του σταθμού και το επανδρωμένο διαστημόπλοιο, εκπαίδευση σε ενέργειες σε περίπτωση έκτακτης προσγείωσης στην επιφάνεια του νερού και σε δασώδη και βαλτώδη περιοχή το χειμώνα. Ο Oleg Kononenko ανακοίνωσε την απόφαση της Διατμηματικής Επιτροπής, η οποία καθόρισε τη σύνθεση του κύριου και εφεδρικού πληρώματος της 21ης αποστολής επίσκεψης: εκτός από τη Marina Vasilevskaya, το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη Oleg Novitsky και την αστροναύτη Tracey Dyson. Understudies - Anastasia Lenkova, Ivan Vagner και Donald Pettit. Έναρξη - 13 Μαρτίου 2024, η αποστολή θα διαρκέσει 12 ημέρες. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567655

Στην εκτόξευση του "Luna-25". Σχετικά με τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά του αυτόματου σταθμού Δομικά, το Luna-25 αποτελείται από δύο κύρια μέρη: το κάτω είναι η πλατφόρμα προσγείωσης, το επάνω είναι ένα δοχείο οργάνων με διαρροή. Στο σταθμό χρησιμοποιήθηκε ένα ελαφρύ δοχείο οργάνων και ειδικά θερμικά σταθεροποιημένα πάνελ θα εξασφαλίσουν τη βέλτιστη θερμοκρασία για τη λειτουργία του οργάνου καθ' όλη τη διάρκεια της εργασίας στην επιφάνεια. Αυτό κατέστησε δυνατή τη μείωση του βάρους του διαστημικού σκάφους και τη χρήση περισσότερων επιστημονικών οργάνων στη μελέτη. Με τη βοήθειά τους, οι επιστήμονες θα επεκτείνουν τις γνώσεις τους σχετικά με τη χημική και ορυκτολογική σύνθεση του επιφανειακού εδάφους της Σελήνης και την περιεκτικότητα σε πάγο σε αυτό, την αλληλεπίδραση του ρεγολίθου με τον ηλιακό άνεμο. Η πλατφόρμα προσγείωσης είναι μια δομή ενός συστήματος πρόωσης και ενός συστήματος προσγείωσης που θα εξασφαλίσει μια ήπια προσγείωση του οχήματος. Το σύστημα πρόωσης θα εξασφαλίσει τη διόρθωση της τροχιάς κατά την πτήση του σταθμού προς τη Σελήνη, την τροχιά του τεχνητού δορυφόρου της Σελήνης, την επιβράδυνση κατά την εκτόξευση τροχιάς και την ήπια προσγείωση στην επιφάνεια της Σελήνης με σχεδόν μηδενική ταχύτητα. Η πλατφόρμα είναι επίσης εξοπλισμένη με κεραίες ραδιοφωνικών καναλιών υπηρεσίας, αισθητήρες επιφανειακής επαφής και μετρητή ταχύτητας και εμβέλειας Doppler. Ένα δοχείο οργάνων χωρίς πίεση περιλαμβάνει επιστημονικό εξοπλισμό, θερμαντικά σώματα συστήματος θερμικής διαχείρισης, ηλεκτρονικά είδη, ηλιακούς συλλέκτες, μια πηγή θερμότητας και ισχύος ραδιοϊσοτόπων, τηλεοπτικές κάμερες και κεραίες. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567657

Τι είναι αυτό που κινεί τα νήματα; Ο Αϊνστάιν με την δημοσίευση της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας το 1905, επισήμανε ότι το ταυτόχρονο δυο γεγονότων τα οποία συντελούνται σε διαφορετικές θέσεις δεν αποτελεί μία απόλυτη και άνευ όρων σχέση μεταξύ των γεγονότων: είναι περισσότερο ένας τρόπος να μιλήσουμε για αυτά τα γεγονότα, κατάλληλος για ένα συγκεκριμένο σύστημα αναφοράς, αλλά ακατάλληλος για τα συστήματα αναφοράς που κινούνται σε σχέση με το συγκεκριμένο σύστημα αναφοράς κατά μήκος της γραμμής που ενώνει τα γεγονότα.Αυτό ήταν ήδη γνωστό και πριν το 1905 και αφορούσε τη χωρική σχέση ανάμεσα σε δυο γεγονότα που συντελούνται σε διαφορετικές στιγμές στον χρόνο (αν συντελούνται ή όχι στην ίδια θέση στον χώρο, προφανώς εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς). Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τις χρονικές στιγμές ανάμεσα σε δυο γεγονότα, όμως οι επιστήμονες που είχαν αρχίσει να ερευνούν το θέμα του χρόνου και πριν από το 1905 δεν ήταν σε θέση να το αντιληφθούν. Και αυτό διότι στην ανθρώπινη κλίμακα χρόνων και αποστάσεων, ο χρόνος που αντιστοιχεί σε μία δεδομένη απόσταση είναι μόνο 1 νανοδευτερόλεπτο ανά πόδι, δηλαδή πολύ μικρός για να παρατηρηθεί. Η διορατικότητα του Αϊνστάιν σχετικά με τη συμβατική φύση του ταυτοχρονισμού υπονοεί ότι ο ρυθμός ενός ρολογιού και το μήκος μιας ράβδου εξαρτώνται από το σύστημα αναφοράς στο οποίο τα μετράμε. Στην περίπτωση της ράβδου, η εξάρτηση από το σύστημα αναφοράς αποτελεί μία στοιχειώδη συνέπεια του γεγονότος ότι για να μετρήσουμε το μήκος μιας κινούμενης ράβδου πρέπει να παρατηρήσουμε που βρίσκονται οι δυο άκρες της ράβδου ακριβώς την ίδια χρονική στιγμή, έτσι ώστε αν η «ίδια χρονική στιγμή» ποικίλλει από το ένα σύστημα αναφοράς στο άλλο, τότε ποικίλλει ανάλογα με το μήκος της ράβδου. Στην περίπτωση του ρολογιού, για να μετρήσουμε τον ρυθμό του πρέπει να παρατηρήσουμε τις ενδείξεις του ρολογιού σε δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές, έτσι ώστε αν το ρολόι κινείται θα πρέπει να το συγκρίνουμε με συγχρονισμένα και ακίνητα ρολόγια που βρίσκονται σε διαφορετικές θέσεις. Όμως, αν το ταυτόχρονο των γεγονότων που συντελούνται σε δυο διαφορετικές θέσεις είναι άμεσα εξαρτώμενο από το σύστημα αναφοράς, τότε και ο συγχρονισμός των ρολογιών σε δύο διαφορετικές θέσεις θα είναι άμεσα εξαρτώμενος από το σύστημα αναφοράς. Επομένως, οι όποιες διαφωνίες σχετικά με τον ταυτοχρονισμό όταν μεταφερόμαστε από ένα σύστημα αναφοράς σε ένα άλλο, ανάγονται υποχρεωτικά και σε διαφωνίες σχετικά με τον ρυθμό των κινούμενων ρολογιών και το μήκος των κινούμενων ράβδων.Τώρα, όμως, θα αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που κάνει τις κινούμενες ράβδους να συστέλλονται και τι είναι αυτό που κάνει τα κινούμενα ρολόγια να επιβραδύνονται; Οι αλλαγές αυτές συμβαίνουν στην πραγματικότητα; Ή είναι απλώς δευτερεύουσες εκφάνσεις των διαφωνιών σχετικά με το ταυτόχρονο δύο γεγονότων οι οποίες οδηγούν με τη σειρά τους σε διαφωνίες σχετικά με τις προϋποθέσεις που ορίζουν μια μέτρηση ως έγκυρη; Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι δεν επικρατεί ομοφωνία ανάμεσα στους εν ενεργεία φυσικούς σχετικά με τη σωστή απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις. Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους ισχυρισμούς κάποιων φυσικών που υποστηρίζουν, για παράδειγμα, ότι τα κινούμενα ρολόγια φαίνεται ότι επιβραδύνονται όταν ο ρυθμός τους μετριέται από ακίνητα ρολόγια, ή ότι οι κινούμενες ράβδοι φαίνεται ότι συστέλλονται.Αυτή όμως η επιφυλακτική τοποθέτηση είναι τελείως αδικαιολόγητη. Τα κινούμενα ρολόγια όντως συστέλλονται, αν η έννοια του ρυθμού ενός ρολογιού ή του μήκους μιας ράβδου έχουν εξαρχής κάπoιο νόημα. Τα ρολόγια και οι ράβδοι πρέπει να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, καθώς η συμπεριφορά τους απορρέει κατευθείαν από τους κανόνες για ταυτόχρονα γεγονότα και για συγχρονισμένα ρολόγια. Τα ρολόγια και οι ράβδοι οφείλουν να έχουν αυτή τη συμπεριφορά, αν θέλουμε το όλο θέμα που εξετάζουμε να έχει απόλυτη συνοχή και να μην καταρρεύσει λόγω της δικής του ανακολουθίας.Αλλά αυτή η απάντηση δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Θα επιθυμούσαμε να υπάρχει κάποιος μηχανισμός. Τι είναι αυτό που προκαλεί τα ρολόγια να επιβραδύνονται; Τι είναι αυτό που προκαλεί τις κινούμενες ράβδους να συστέλλονται; Αν η μόνη διαθέσιμη εξήγηση είναι ότι τα κινούμενα ρολόγια επιβραδύνονται και οι κινούμενες ράβδοι συστέλλονται για να διατηρήσουν τη συνοχή της σχετικότητας, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί τα ρολόγια και οι ράβδοι ενδιαφέρονται τόσο για τη σχετικότητα. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι μια εξήγηση η οποία να βασίζεται σε αυτό το δομικό στοιχείο της κατασκευής ράβδων το οποίο αναγκάζει τις ράβδους να συσταλούν κατά μήκος της διεύθυνσης της κίνησής τους, όπως και στο αντίστοιχο δομικό στοιχείο του μηχανισμού των ρολογιών το οποίο αναγκάζει τα ρολόγια να επιβραδύνουν όταν βρίσκονται σε κίνηση, έτσι ώστε και η συστολή και η επιβράδυνση να υπολογίζονται από τον συντελεστή . Kαι πράγματι μπορούμε να προσδιορίσουμε τέτοιους μηχανισμούς, αν και συχνά αποδεικνύεται αρκετά περίπλοκο ως διαδικασία. Μέσα σε ένα οποιοδήποτε σύστημα αναφοράς, οι νόμοι της φυσικής που διέπουν το μήκος των ράβδων και τον ρυθμό των ρολογιών παρέχουν ολοκληρωμένες και πειστικές εξηγήσεις γιατί μια ράβδος πρέπει να συστέλλεται όταν τη θέτουμε σε κίνηση ως προς τη διεύθυνση του μήκους, και γιατί ο ρυθμός ενός ρολογιού πρέπει να ελαττώνεται όταν το ρολόι αρχίζει να κινείται. Οι άνθρωποι που στογγυλεύουν τα λόγια τους χρησιμοποιώνας τη φράση «φαίνεται ότι» δεν έχουν κατανοήσει ακριβώς τι συμβαίνει.Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, ένα κανονικό ρολόι το οποίο τρέχει αργά όταν κινείται, για έναν πολύ απλό λόγο. Πάρτε μια ακίνητη ράβδο μήκους D, τοποθετήστε δυο καθρέφτες σε κάθε άκρη της ράβδου που να αντανακλούν το φως προς τα πίσω κατά μήκος της ράβδου και αφήστε έναν παλμό φωτός να αναπηδήσει μπρος πίσω κατά μήκος της ράβδου από τον έναν καθρέφτη στον άλλο. Το ρολόι χτυπά κάθε φορά που ο παλμός ολοκληρώνει μια διαδρομή – από τον έναν καθρέφτη στον άλλο. Αν και είναι δύσκολο να κατασκευάσουμε ένα ρολόι το οποίο να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, το συγκεκριμένο ρολόι έχει έχει το προτέρημα της ενοιολογικής απλότητας. Ακριβώς για αυτό, χρειάζεται να γνωρίζουμε μόνο δυο στοιχεία για τη λειτουργία του φυσικού κόσμου έτσι ώστε να αναλύσουμε πώς συμπεριφέρεται το ρολόι όταν κινείται: πόσο γρήγορα τρέχει το φως στο κινούμενο ρολόι και πόσο είναι το μήκος της ράβδου όταν αυτή κινείται. Γνωρίζουμε ότι η ταχύτητα του φωτός παραμένει ίση με c σε οποιοδήποτε ανδρανειακό σύστημα αναφοράς, επομένως απαντάμε στο πρώτο ζητούμενο.Τώρα, όμως, μπορεί να ανησυχήσετε ότι θα πρέπει να ασχοληθούμε με τον μηχανισμό που προκαλεί τη συστολή των κινούμενων ράβδων για να κατανοήσουμε το μήκος του κινούμενου ρολογιού. Ευτυχώς, υπάρχει ένας εύκολος τρόπος για να αποφύγουμε αυτό το πρόβλημα: απαιτούμε η ράβδος να μην κινείται παράλληλα με τον εαυτό της παρά μόνο στην κάθετη διεύθυνση, όπως φαίνεται στο σχήμα. (1) Η έντονη γραμμή αναπαριστά μία ακίνητη ράβδο μήκους D. Οι δυο μικρές και λεπτές οριζόντιες γραμμές προεξέχουν προς τα δεξιά από τις δυο άκρες της ράβδου είναι οι δυο καθρέφτες. Ο λευκός κύκλος απεικονίζει τον παλμό φωτός που κινείται μπορς πίσω από τον έναν καθρέφτη στον άλλον με ταχύτητα c, κατά μήκος της διακεκομμένης γραμμής. (2) Βλέπουμε την ίδια όπως φαίνεται σε δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές σε ένα σύστημα αναφοράς το οποίο κινείται με ταχύτητα v προς τα αριστερά. Για να φτάσει ο παλμός φωτός από τον πάνω καθρέφτη στον κάτω καθρέφτη χρειάζεται χρόνο t και σε αυτόν τον χρόνο η ράβδος κινείται προς τα δεξιά, καλύπτοντας απόσταση vt. Ο παλμός φωτός κινείται κατά μήκος της διακεκομμένης γραμμής. Το τετράγωνο της διαγώνιας απόσταση (ct)2 που καλύπτει ο παλμός για να ταξιδέψει από τον πάνω στον κάτω καθρέπτη, τώρα είναι ίση με (D2 + v2t2) Μια ράβδος η οποία κινείται κάθετα στο μήκος της δεν συστέλλεται – ούτε διαστέλλεται. Αυτό συμβαίνει, γιατί, σε αντίθεση με τα συστήματα αναφοράς τα οποία κινούνται κατά μήκος της γραμμής που ενώνει δυο γεγονότα, δεν υπάρχει τίποτα το προβληματικό σχετικά με το ταυτόχρονο των γεγονότων που συντελούνται σε δυο διαφορετικές θέσεις στον χώρο, όταν αναφερόμαστε σε συστήματα αναφοράς τα οποία κινούνται κάθετα στη γραμμή που ενώνει τα δύο γεγονότα.Όταν το ρολόι είναι ακίνητο, ο χρόνος που απαιτείται για να φτάσει από τη μιά άκρη της ράβδου στην άλλη είναι ίσος με D/c, έτσι ώστε ο χρόνος Τ που απαιτείται ανάμεσα στους χτύπους του ρολογιού να είναι: (1). Ωστόσο, όταν το ρολόι κινείται (βλέπε παραπάνω σχήμα) το φως πρέπει να καλύψει μεγαλύτερη απόσταση για να φτάσει από τη μία άκρη της ράβδου στην άλλη – και επειδή η ταχύτητα του φωτός είναι ανεξάρτητη από οποιδήποτε σύστημα αναφοράς, προφανώς μεσολαβεί περισσότερος χρόνος ανάμεσα στους χτύπους του ρολογιού. Ο μηχανισμός είναι τόσο απλός.Πράγματι μπορούμε να εξάγουμε μία ποσοτική έκφραση για αυτόν τον επιπρόσθετο χρόνο. Αν η ταχύτητα της ράβδου είναι v και ο χρόνος που χρειάζεται το φως για να κινηθεί από τη μια άκρη της ράβδου στην άλλη είναι t, τότε η ράβδος καλύπτει απόσταση vt, κάθετη στο μήκος της ράβδου, μεταξύ της αναχώρησης του φωτός από τη μία άκρη της άφιξής του στην άλλη άκρη. Eπομένως, η απόσταση που πρέπει να διανύσει το φως είναι η υποτείνουσα ενός ορθογωνίου τριγώνου, όπου η μία πλευρά του είναι ίση με το μήκος D της ράβδου – το οποίο δεν μεταβάλλεται – και η άλλη πλευρά του είναι ίση με vt. Eφόσον αυτή η απόσταση αντιστοιχεί στην απόσταση ct που καλύπτει το φως σε χρόνο t, από το Πυθαγόρειο θεώρημα παίρνουμε ότι: και επομένως Eπειδή ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των δύο χτύπων του κινούμενου ρολογιού θα έχουμε χρησιμοποιώντας την εξ. (1) ότι Στο κινούμενο ρολόι μεσολαβεί περισσότερος χρόνος μεταξύ των χτύπων του συγκριτικά με το ακίνητο ρολόι.Θα μπορούσε κανείς να αντιμετωπίσει με καχυποψία το συγκεκριμένο παράδειγμα λέγοντας ότι δεν επιλέχθηκε για την απλότητά του, αλλά για να εκμεταλλευτεί τη σταθερότητα της ταχύτητας του φωτός η οποία μπορεί να μας δώσει τον ζητούμενο «μηχανισμό» σχετικά με την επιβράδυνση των ρολογιών. Μια τέτοια καχύποπτη αντίδραση δεν είναι λογική όμως. Η αρχή της σταθερότητας της ταχύτητας του φωτός αποτελεί τόσο θεμελιώδες χαρακτηριστικό του κόσμου στον οποίο ζούμε, όσο θεμελιώδης είναι και οποιαδήποτε άλλη φυσική ιδιότητα. Κάποιοι ίσως να πουν ότι η σταθερότητα της ταχύτητας του φωτός αποτελεί στην πραγματικότητα το πιο θεμελιώδες φυσικό χαρακτηριστικό. Επομένως, είναι απόλυτα παρωχημένη – τουλάχιστον κατά έναν αιώνα – και εντελώς παράλογη η αντίληψη να επιμένει κανείς ότι δεν θα εκμεταλλευτούμε την αρχή προς όφελός μας για τον σχεδιασμό εργαλείων και την ανακάλυψη μηχανισμών.Επιπλέον, πάντα μπορούμε να βρούμε έναν μηχανισμό, όποια κι αν είναι η κατασκευή του ρολογιού. Μόνο που αποδεικνύεται πιο περίπλοκο για τα περισσότερα ρολόγια. Η λειτουργία ενός μοντέρνου ατομκού ρολογιού, για παράδειγμα, βασίζεται στη συχνότητα της δόνησης ενός συγκεκριμένου ατόμου, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Τέτοιοι ρυθμοί δονήσεων διέπονται από περίπλοκες εξισώσεις της κβαντομηχανικής, οι οποίες διατυπώθηκαν για πρώτη φορά από τον Paul Dirac. Και πράγματι, αν χρησιμοποιήσετε την εξίσωση του Dirac για να υπολογίσετε τη συχνότητα δόνησης του συγκεκριμένου ατόμου, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, ενώ θεωρήσετε ότι ολόκληρο το ρολόι κινείται τώρα με ταχύτητα v, θα βρείτε – μετά από αρκετή προσπάθεια – ότι η κίνηση του ρολογιού μειώνει τον ρυθμό δόνησης του ατόμου κατά ακριβώς το συντελεστή επιβράδυνσης . Ακόμα και ο ρυθμός ενός κλασικού μηχανικού ρολογιού διέπεται από την ελαστικότητα συγκεκριμένων χορδών ή από την αδράνεια συγκεκριμένων τροχών. Αυτά με τη σειρά τους καθορίζονται από τις δυνάμεις – σχεδόν ηλεκτρομαγνητικής φύσης – οι οποίες συγκρατούν ενωμένα τα άτομα που σχηματίζουν τις χορδές και τους τροχούς, αλλά αποκελιστικά ηλεκτρομαγνητικής φύσης – οι οποίες συγκρατούν ενωμένα τα άτομα που σχηματίζουν τις χορδές και τους τροχούς, αλλά και από τους νόμους της κβαντομηχανικής οι οποίοι καθορίζουν τη δομή των ατόμων υπό την παρουσία αυτών των δυνάμεων. Και παρόλο που κανένας, από όσο γνωρίζω, δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ έναν λεπτομερή υπολογισμό των «αρχικών συνθηκών» του ρυθμού ενός κινούμενου ρολογιού, ξεκινώντας από αυτό το θεμελιώδες επίπεδο, σας εγγυώμαι ότι η επίδραση της κίνησης στη δράση των δυνάμεων αυτών είναι ικανή να μειώσει τον αριθμό του ρολογιού κατά τον συντελεστή επιβράδυνσης.Πως μπορώ να σας εγγυηθώ κάτι τέτοιο, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγω σε έναν δύσκολο υπολογισμό; Θυμηθείτε το πρώτο αξίωμα του Αϊνστάιν. Οι νόμοι του ηλεκτρομαγνητισμού, όπως και οι νόμοι της μηχανικής, πρέπει να είναι συνεπείς με την αρχή της σχετικότητας. Ένα από τα επιτεύγματα του Αϊνστάιν στο άρθρο του το 1905 ήταν η λεπτομερής επίδειξη πώς αυτοί οι νόμοι θα μπορούσαν να διατυπωθούν σε μία μορφή η οποία να είναι απόλυτα συνεπής με την αρχή της σχετικότητας.Με άλλα λόγια, οι νόμοι της κβαντομηχανικής – γνωστοί και ως «σχετικιστή κβαντομηχανική» – και του ηλεκτρομαγνητισμού, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, έχουν οριστεί σε αυτή τη μορφή, έτσι ώστε όταν εφαρμόζονται για να υπολογίσουμε τον ρυθμό ενός κινούμενου ρολογιού, το αποτέλεσμα που προκύπτει πρέπει να δείχνει ότι το κινούμενο ρολόι τρέχει αργά. Επίσης, έχουν οριστεί σε αυτή τη μορφή για να εξασφαλίζουν ότι οι δυνάμεις που συγκρατούν μία ράβδο συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε η ράβδος να συστέλλεται όταν τίθεται σε κίνηση. Αυτοί οι νόμοι πρέπει, όταν εφαρμόζονται σε αυτές τις καταστάσεις, να μας βοηθούν να κάνουμε μια λεπτομερή εκτίμηση – η οποία όμως μπορεί να μας δυσκολέψει αρκετά, απαιτώντας τεράστια υπολογιστική προσπάθεια – των φυσικών λόγων για τους οποίους τα κινούμενα ρολόγια επιβραδύνονται και οι κινούμενοι ράβδοι συστέλλονται.Το γεγονός ότι οι νόμοι μιας θεωρίας έχουν αυτή τη μορφή, συχνά συνοψίζεται από τον ισχυρισμό ότι η εκάστοτε θεωρία αποτελεί ένα «αναλλοίωτο Lorentz» ή «συναλλοίωτο Lorentz». Η ορολογία αυτή δόθηκε προς τιμήν του H. A. Lorentz ο οποίος δημοσίευσε το 1904 τη συναλλοίωτη μορφή Lorentz για τους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού, χωρίς όμως να έχει κατανοήσει πλήρως τη σημασία αυτού του επιτεύγματος. Ο Αϊνστάιν ήταν αυτός που ενσωμάτωσε πρώτος τη μορφή Lorentz στη δημοσίευσή του το 1905 σχετικά με τη φύση του χρόνου.Αυτή, όμως, η επιμονή μας, ότι κάθε έγκυρη θεωρία της φυσικής πρέπει να απαιτεί ότι τα κινούμενα ρολόγια επιβραδύνονται και οι κινούμενες ράβδοι συστέλλονται, μήπως πρόκειται τελικά για μία κολοσσιαία απάτη – ή ακόμα αυταπάτη; Μήπως έχουμε επινοήσει μηχανισμούς οι οποίοι εξηγούν αυτά τα φαινόμενα, μόνο και μόνο επειδή αρνούμαστε να δώσουμε βάση σε οποιαδήποτε άλλη θεμελιώδη θεωρία η οποία δεν περιλαμβάνει τους μηχανισμούς αυτούς; Σκεφτείτε κάποιες άλλες, πιο εύληπτες, αναλλοίωτες αρχές. Επιμένουμε ότι οποιαδήποτε αποδεκτή θεμελιώδης θεωρία δεν κάνει καμία διάκριση η οποία να βασίζεται σε απόλυτο προσανατολισμό. Αυτές οι θεωρίες έχουν βασιστεί στην αρχή του αναλλοίωτου σε στροφές. Μας δίνουν τη δυνατότητα να εξηγήσουμε με τη βοήθεια ενός μηχανισμού γιατί μπορεί κάποιος να ρίξει μια μπάλα σε μακρινή απόσταση τόσο προς τα βορειοανατολικά όσο και προς βορειοδυτικά – ανεξάρτητα από τον άνεμο, την περιστροφή της Γης και άλλες τοπικές ασυνάφειες. Είναι απάτη; Όχι! Αν τυχόν ανακαλύπταμε ποτέ ότι υπάρχει πραγματικά μία ιδιαίτερη κατεύθυνση ενσωματωμένη στη δομή του κενού χώρου, η ανακάλυψη αυτή θα ερμηνευόταν ως αποτυχία ενός βασικού νόμου και θα είχε να μας διδάξει κάτι πολύ σημαντικό. Εφόσον, όμως, η αρχή του αναλλοίωτου σε στροφές είναι σωστή, – σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα – θα ήταν ανόητο να μην την ενσωματώναμε στη θεμελιώδη διατύπωση της φυσικής θεωρίας.Ακριβως το ίδιο ισχύει και για την αρχή της σχετικότητας και για την αρχή της σταθερότητας της ταχύτητας του φωτός, η οποία περιγράφεται καλύτερα – σύμφωνα με αυτό το γενικό πλαίσιο – ως αρχή της ύπαρξης μίας αναλλοίωτης ταχύτητας, ή αν προτιμάτε, ως αρχή αναλλοίωτου του διαστήματος. Αυτές οι αρχές έχουν πλέον εδραιωθεί τόσο καλά ώστε στην προσπάθειά μας να διατυπώσουμε θεωρίες για την ερμηνεία νέων φαινομένων τα οποία δεν πλαισιώνονται, όμως, από τους νόμους του ηλεκτρομαγνητισμού, πρέπει να υιοθετήσουμε έναν κανόνα ο οποίος μας υποδεικνύει ότι αυτά τα νέα φαινόμενα πρέπει να είναι συνεπή με τις αρχές στις οποίες στηρίζεται η σχετικότητα. Για παράδειγμα, από το 1905 μέχρις ήμερα έχουμε ανακαλύψει δύο νέες δυνάμεις: τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις οι οποίες συγκρατούν τους ατομικούς πυρήνες, παρά τις ηλεκτρικές απωθήσεις μεταξύ των πρωτονίων που σχηματίζουν τον πυρήνα, και τις ασθενείς αλληλεπιδράσεις οι οποίες διέπουν συγκεκριμένα είδη ραδιενεργών διασπάσεων, όπως τη διάσπαση ενός νετρονίου σε πρωτόνιο, σε ηλεκτρόνιο και σε νετρίνο.Αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν άμεση σχέση με τον ηλεκτρομαγνητισμό, παρόλο που οι ασθενείς και ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις συνδυάζονται πλέον σε μία «ηλεκτρασθενή» δύναμη η οποία εκδηλώνεται και στα δύο φαινόμενα. Στην προσπάθειά μας να βρούμε τους νόμους που διέπουν τις δυνάμεις αυτές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ισχυρούς περιορισμούς σύμφωνα με τις αρχές του αναλλοίωτου: οι νόμοι αυτοί πρέπει να είναι συνεπείς με την αρχή του αναλλοίωτου σε στροφές, την αρχή του αναλλοίωτου σε μεταθέσεις στον χρόνο και στον χώρο, με την αρχή της σχετικότητας και με την αρχή της σταθερότητας της αρχής του φωτός. Ως αποτέλεσμα, μπορούμε να εγγυηθούμε ότι αν σχεδιάσουμε οποιοδήποτε ρολόι το οποίο αξιοποιεί τις ισχυρές ή ασθενείς αλληλεπιδράσεις – όπως κάνει δηλαδή ένα ηλεκτρομαγνητικό ρολόι – το ρολόι αυτό θα τρέχει αργά κατά τέτοιον τρόπο ώστε ο ρυθμός του να δίνεται από τον συντελεστή επιβράδυνσης s. Kαι πράγματι, ένα νετρόνιο το οποίο κινείται με ταχύτητες πολύ κοντά στην ταχύτητα του φωτός c, έχοντας μέσο χρόνο ζωής όταν είναι ακίνητο περίπου 12 λεπτά πριν από τη διάσπασή του, μπορεί να αυξήσει το μέσο χρόνο ζωής του, λειτουργώντας ακριβώς σαν ένα ρολόι το οποίο τρέχει αργά και διέπεται από ασθενείς αλληλεπιδράσεις, όπως συμπεριφέρονται και τα μιόνια (διαβάστε σχετικά ΕΔΩ).Επομένως, τώρα όλα συνδέονται μεταξύ τους. Αν η λέξη «πραγματικότητα» έχει οποιοδήποτε νόημα, τότε στην πραγματικότητα τα κινούμενα ρολόγια τρέχουν αργά και οι κινούμενες ράβδοι συστέλλονται. Από την άλλη, όμως, έχουμε φτάσει στο σημείο να είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί απέναντι στην αληθινή σημασία της λέξης «πραγματικός». Ο μηχανισμός ο οποίος δίνει την πραγματική εξήγηση ενός φαινομένου σε ένα σύστημα αναφοράς ενδέχεται να είναι εντελώς διαφορετικός από τον μηχανισμό που εξηγεί το φαινόμενο σε ένα άλλο σύστημα αναφοράς.Σκεφτείτε το ακόλουθο παράδειγμα (διαβάστε επίσης εδώ, εδώ και εδώ😞 Έχουμε δυο πυραύλους, τους οποίους ενώνει ένα μακρύ, τεντωμένο σχοινί. Σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και οι δύο πύραυλοι αρχίζουν να κινούνται κατά μήκος της διεύθυνσης του σχοινιού, ας πούμε προς τα ανατολικά, με την ίδια ταχύτητα v. Επειδή οι πύραυλοι αρχίζουν να κινούνται την ίδια στιγμή και με την ίδια ταχύτητα η απόσταση μεταξύ τους δεν αλλάζει. Και επειδή διατηρούν την απόσταση ανάμεσά τους, η ανάγκη για το κινούμενο σχοινί να συσταλεί σταματά να υφίσταται, επομένως το σχοινί τεντώνεται σε μήκος πέρα από το κανονικό του μήκος στη νέα κινούμενη κατάστασή του. Αν οι πύραυλοι κινούνται αρκετά γρήγορα, αυτό το τέντωμα θα ξεπεράσει το ελαστικό όριο του σχοινιού και το σχοινί θα σπάσει. Το συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί μία παραστατική εκδήλωση της πραγματικότητας της συστολής του μήκους.Το παράδειγμα, όμως, ερμηνεύεται εντελώς διαφορετικά σε ένα σύστημα αναφοράς που κινείται κατά μήκος του σχοινιού με ταχύτητα v. Αρχικά και οι δυο πύραυλοι και το σχοινί – το οποίο έχει συσταλεί σε αυτό το σύστημα αναφοράς – κινούνται προς τα δυτικά με ταχύτητα v. Συνεπώς ο πύραυλος που βρίσκεται ανατολικά σταματά να κινείται, αλλά ο πύραυλος που βρίσκεται δυτικά συνεχίζει να κινείται για λίγο ακόμα πριν σταματήσει, γι αυτό το σχοινί τεντώνει και τελικά σπάει.Η αλήθεια είναι ότι και οι δυο περιγραφές αποδεικνύονται αρκετά πιο περίπλοκες. Και αυτό γιατί η κίνηση που επιβάλλεται σε οποιαδήποτε άκρη του σχοινιού με την ταχύτητα των ελαστικών κυμάτων μέσα στο σχοινί, ταχύτητα η οποία είναι θεωρείται εξαιρετικά χαμηλή στην κλίμακα της ταχύτητας του φωτός, με αποτέλεσμα η πιο αναλυτική από τις δυο να περιλαμβάνει επίσης δυο διαφορετικές εκδοχές. Κάθε εκδοχή είναι απολυτως σωστή για το σύστημα αναφοράς στο οποίο αναφέρεται. Η ταυτόχρονη ισχύς και των δυο περιγραφών, σύμφωνα με το κατάλληλο σύστημα αναφοράς, δεν είναι περισσότερο – ή λιγότερο – παράξενη από την αίσθηση που έχουν οι κα΄τοικοι στη Νέα Υόρκη για τους κατοίκους του Σίδνεϋ όταν υποστηρίζουν ότι βρίσκονται ανάποδα σε σχέση με αυτούς, αλλά φυσικά και το αντίστροφο. Και οι δυο είναι στην ουσία διαφορετικοί τρόποι περιγραφής των ίδιων φαινομένων.Ένα σημαντικό μάθημα που παίρνουμε από τη σχετικότητα είναι ότι τελικά υπάρχουν λιγότερα εγγενή στοιχεία στα πράγματα από όσα κάποτε πιστεύαμε. Πολλά από αυτά τα στοιχεία τα οποία τα οποία θεωρούσαμε ότι ήταν έμφυτα, τώρα αποδεικνύονται τελικά να είναι μέρος της σύμβασης που εμείς επιλέγουμε για την περιγραφή των φαινομένων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε έμφυτο σε αυτά τα φαινόμενα. Ότιδήποτε έχουμε διδαχθεί ως έμφυτο – όπως το διάστημα ανάμεσα σε δύο γεγονότα, για παράδειγμα – καταλήγει να θεωρείται παράξενο και άγνωστο, ενώ ότιδήποτε θεωρούσαμε κάποτε ως έμφυτο – όπως ο χρόνος ανάμεσα σε δυο γεγονότα – καταλήγει να είναι απλώς μέρος τη σύμβασης. Η διαδικασία της συνειδητοποίησης ότι οι παλιές μας πεποιθήσεις δεν ευσταθούν πια, η οποία μας οδηγεί και στην επίπονη προσπάθεια να αναγνωρίσουμε και να συμβιβαστούμε με όλα τα λάθη του παρελθόντος, μας δίνει τη δυνατότητα να θεσπίσουμε στιβαρές και βελτιωμένες πεποιθήσεις οι οποίες θα αντικαταστήσουν τις παλιές. Και είναι ακριβώς αυτή η διαδικασία που κάνει συναρπαστική την αναζήτηση της επιστήμης. Ο κόσμος μας θεωρώ ότι θα ήταν πολύ καλύτερος για όλους μας αν αυτή η χαρά της αποκαθήλωσης των δικών μας στρεβλών πεποιθήσεων αποτελούσε πιο συχνό φαινόμενο και σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. πηγή: N. David Mermin «Είναι θέμα χρόνου», εκδόσεις ΡΟΠΗ. https://physicsgg.me/2023/07/23/τι-είναι-αυτό-που-κινεί-τα-νήματα/

Μαθήματα για κοσμοναύτες της ετήσιας αποστολής πραγματοποιήθηκαν στο RSC Energia Οι ειδικοί της εταιρείας πραγματοποίησαν προγραμματισμένα μαθήματα για τους κοσμοναύτες της επικείμενης ετήσιας 70ης και 71ης αποστολής στο ISS, τους Oleg Kononenko και Nikolai Chub, οι οποίοι θα πάνε στο σταθμό με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24 τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων ενεργειακά δυναμικών μοντέλων μονάδων του ρωσικού τμήματος του ISS στον σταθμό ελέγχου και δοκιμής του RSC Energia, οι κοσμοναύτες εκπαιδεύτηκαν στις μεθόδους συντήρησης, επισκευής και λειτουργίας εξοπλισμού επί του οχήματος, συμπεριλαμβανομένης της αντικατάστασης γραμμών πόρων του συστήματος θερμικού ελέγχου, της στεγανοποίησης αγωγών και της παρακολούθησης της κατάστασης των παραθύρων. Απέκτησαν επίσης πρακτικές δεξιότητες στην εργασία πάνω στην εκπαιδευτική μακέτα Docking και κατέκτησαν τις μεθόδους χρήσης του ενσωματωμένου εξοπλισμού φωτογραφίας και βίντεο σε συνθήκες τροχιακής πτήσης. Σε μια ειδική διάταξη του διαμερίσματος της μονάδας Nauka, οι ειδικοί της Energia εξοικείωσαν τους κοσμοναύτες με την αποθήκευση εργαλείων που βρίσκονται στο εργαστήριο του πλοίου. Μετά από ένα χρόνο στο σταθμό, ο Oleg Kononenko μπορεί να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα περάσει περισσότερες από 1.000 ημέρες στο διάστημα. Τα μέλη της 70ης και 71ης μακροχρόνιας αποστολής θα πρέπει να ενημερώσουν το λογισμικό και να βγουν στο διάστημα τέσσερις φορές. Οι αστροναύτες περιμένουν επίσης ένα εκτενές επιστημονικό και τεχνικό πρόγραμμα. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-24 έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο, τώρα το διαστημόπλοιο βρίσκεται στο τεχνικό συγκρότημα του κοσμοδρομίου Baikonur, όπου υποβάλλεται σε δοκιμές εδάφους. Μαζί με τους κοσμοναύτες της Roscosmos, η αστροναύτης της NASA, Λόραλ Άσλεϊ Ο'Χάρα, θα μεταβεί στον ISS ως ο δεύτερος μηχανικός πτήσης στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-24. https://www.energia.ru/ru/news/v-rkk-energiya-proshli.. https://vk.com/presscentre.energia?z=video-167742670_456239291%2Fdba25321db8e700d46%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3000

Τα διαστημικά πειράματα γίνονται για πρώτη φορά στη Γη! Ο Oleg Kononenko προετοιμάζεται για το πείραμα βιοεκτύπωσης στον ISS - "Magnetic Fabrication". Εάν πραγματοποιηθούν τέτοιες μελέτες στη Γη, οι ιδιότητες των δειγμάτων που λαμβάνονται δεν αντιστοιχούν στα αναμενόμενα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, όταν σχηματίζεται η εσωτερική κοιλότητα μιας πλάκας πρωτεΐνης σε εργαστηριακές συνθήκες, τα στρώματα στοιβάζονται άνισα, γεγονός που περιπλέκει τη διαδικασία περαιτέρω εφαρμογής των αποτελεσμάτων της εργασίας. Επομένως, το πείραμα μεταφέρεται σε συνθήκες μικροβαρύτητας για να αποκτηθούν οι τέλειες ιδιότητες των συστατικών. Οι κυβέτες με συνθετική πλάκα επικαλυμμένη με κυψελωτό υλικό και με εφέ μνήμης θα πάνε στο ISS. Υπό την επίδραση της θερμοκρασίας, η πλάκα θα διπλωθεί σε μια σωληνοειδές δομή. Στη συνέχεια οι κυβέτες θα παραδοθούν στη Γη. Μέχρι αυτό το σημείο, ο σταθμός δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμη έρευνα χρησιμοποιώντας κύτταρα, βιοεκτυπωτή και υλικό που θα αλλάξει σχήμα στο διάστημα. Το πείραμα έχει υψηλή πρακτική και κοινωνικοοικονομική σημασία στον τομέα της κοσμοναυτικής και της υγειονομικής περίθαλψης. Τα αποτελέσματα θα βρουν εφαρμογές στην αναγεννητική ιατρική, την ορθοπεδική, τη μεταμόσχευση οστών και άλλους τομείς της επιστήμης. Η έναρξη του πειράματος είναι την άνοιξη του 2024. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243655%2F87eb27bc982ef900c6%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567632

Το πείραμα BTN-Neutron στον ISS θα βοηθήσει στον προγραμματισμό διαπλανητικών πτήσεων. Οι στόχοι της μελέτης περιλαμβάνουν: ▪ κατασκευή ενός φυσικού μοντέλου για τη δημιουργία φορτισμένων και ουδέτερων σωματιδίων κατά τη διάρκεια ηλιακών εκλάμψεων. ▪ ανάπτυξη ενός φυσικού μοντέλου του άλμπεντο νετρονίων της ατμόσφαιρας της Γης, λαμβάνοντας υπόψη τις ηλιο- και γεωφυσικές συνθήκες, τις επιπτώσεις του γεωγραφικού μήκους και του γεωγραφικού πλάτους του σημείου μέτρησης, την ώρα της ημέρας, τις συνθήκες φωτισμού και την κατάσταση της ατμόσφαιρας. ▪ δημιουργία φυσικού μοντέλου του υποβάθρου νετρονίων στην περιοχή του ISS υπό διάφορες συνθήκες πτήσης, καθώς και καταγραφή κοσμικών εκρήξεων ακτίνων γάμμα. Από το 2007, το ενσωματωμένο τηλεσκόπιο νετρονίων, που εγκαταστάθηκε από κοσμοναύτες στην εξωτερική επιφάνεια της μονάδας Zvezda, μετρά συνεχώς τη συνιστώσα νετρονίων του υποβάθρου ακτινοβολίας γύρω από τον σταθμό και τα μεταδίδει στη Γη. Οι αλλαγές αναλύονται σε όλο τον πλήρη ηλιακό κύκλο, ο οποίος διαρκεί 11 χρόνια. Ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα του πειράματος είναι οι χάρτες του ρυθμού ισοδύναμης δόσης νετρονίων για την ελάχιστη και μέγιστη ηλιακή δραστηριότητα, που καθιστούν δυνατή την εκτίμηση της συμβολής των πτήσεων σε διάφορα μέρη της επιφάνειας της γης στη μέση δόση που λαμβάνουν οι αστροναύτες για μεγάλο χρονικό διάστημα σε τροχιά. Λεπτομέρειες υπάρχουν στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/39499/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567640

Δύο Λευκορώσοι έφτασαν στο Star City για να προετοιμαστούν για την πτήση προς τον ISS Αύριο, η Μαρίνα Βασιλέφσκαγια και η Αναστασία Λένκοβα, που επέλεξε η Λευκορωσική πλευρά από έξι υποψηφίους που υποβλήθηκαν σε ιατρικές εξετάσεις στη Ρωσία, θα παρουσιαστούν στην ηγεσία και το επιτελείο του CPC. Η προετοιμασία θα διαρκέσει οκτώ μήνες - τα κορίτσια θα μελετήσουν τα συστήματα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS, του ρωσικού τμήματος του ISS, και θα μάθουν πώς να αποτρέπουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Η Marina Vasilevskaya είναι στο κύριο πλήρωμα μαζί με τους Oleg Novitsky και Tracey Dyson, η Anastasia Lenkova είναι στο εφεδρικό πλήρωμα, μαζί με τους Ivan Vagner και Donald Pettit. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-25 είναι στις 13 Μαρτίου 2024. Ο Oleg Novitsky και η Marina Vasilevskaya θα περάσουν 12 ημέρες στον ISS και θα επιστρέψουν στη Γη με το Soyuz MS-24 μαζί με την αστροναύτη της NASA Loral O'Hara, ενώ η Tracey Dyson θα συνεχίσει την πτήση. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567645

Υπερανθεκτικά μικρόβια ανακαλύφθηκαν στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο της Σαντορίνης. Tα στρώματα κάτω από τον πυθμένα του ηφαιστειακού συμπλέγματος Σαντορίνης-Κολούμπο αποτελούν έναν μικροβιακό παράδεισο Βαθυμετρικοί χάρτες της καλντέρας της Σαντορίνης και του ηφαιστείου Κολούμπου που δείχνουν τις ακριβείς θέσεις των δειγμάτων που συλλέχθηκαν για μικροβιολογικές αναλύσεις – Φωτ.: SANTORY Yπάρχει ζωή στα βαθύτερα στρώματα ενός ενεργού υποθαλάσσιου ηφαιστείου; Και αν ναι, πόσο πολύπλοκη μπορεί να είναι; Ένα ιδανικό μοντέλο για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων ερευνητικών ερωτημάτων αποτελεί το ηφαιστειακό σύμπλεγμα της Σαντορίνης-Κολούμπου. Εκεί εντοπίστηκαν μικρόβια σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες ανοίγοντας προοπτικές ακόμα και στην κατανόηση πιθανών μορφών ζωής σε άλλους πλανήτες.Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια που χαρακτηρίζονται από την παρουσία υδροθερμικών πεδίων, συγκαταλέγονται στα πιο ενδιαφέροντα για την πραγματοποίηση μελετών σχετικών με τα όρια της ζωής στη Γη. Δεδομένου ότι οι θερμοκρασίες στα βαθύτερα στρώματα ενός υποθαλάσσιου ηφαιστείου αυξάνονται σημαντικά σε σχέση με την επιφάνεια αναρωτιόμαστε κατά πόσο είναι εφικτή η ύπαρξη μικροoργανισμών σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες.Απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δόθηκε με πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) σε συνεργασία με το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Στην έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Frontiers in Microbiology», https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fmicb.2023.1188544/full παρουσιάζονται για πρώτη φορά στοιχεία για τους μικροοργανισμούς που ζουν στα βαθύτερα στρώματα κάτω από τον πυθμένα του ηφαιστειακού συμπλέγματος Σαντορίνης-Κολούμπου. Ο Κολούμπος είναι ένα υποθαλάσσιο ενεργό ηφαίστειο σε απόσταση εξίμισι χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Σαντορίνης.Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης επιστήμονες από το ερευνητικό κέντρο «GEOMAR Helmholtz Centre for Ocean Research Kiel» της Γερμανίας, το Πανεπιστήμιο της Οτάβας στον Καναδά και το Πανεπιστήμιο του Κιέλου στη Γερμανία.Στο πλαίσιο της αποστολής POS510 της GEOMAR που πραγματοποιήθηκε στην καλντέρα της Σαντορίνης και στο υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο το 2017 με το ερευνητικό πλοίο Poseidon, συλλέχθηκε για πρώτη φορά μικροβιακό υλικό σε βάθος μέχρι και τρία μέτρα κάτω από τον πυθμένα του ηφαιστειακού συμπλέγματος με τη χρήση ειδικών δειγματοληπτών. Τα δείγματα μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο Περιβαλλοντικής Μικροβιολογίας του ΕΛΚΕΘΕ στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις της ποικιλότητας των μικροοργανισμών με τεχνολογίες αλληλούχησης νέας γενιάς που διαθέτει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και ΥδατοκαλλιεργειώνΚατά την ανάλυση, οι ερευνητές εντόπισαν πάνω από 10.000 διαφορετικά μικροβιακά είδη και η ποικιλότητα των μικροοργανισμών παρέμενε υψηλή ακόμα και τρία μέτρα κάτω από την επιφάνεια του πυθμένα. Είναι αξιοσημείωτο ότι εντοπίστηκαν γύρω στα 60 διαφορετικά μικροβιακά είδη σε δείγμα βάθους 1,7 μέτρων, όπου η θερμοκρασία προσέγγιζε τους 99oC. Οι ακραιόφιλοι μικροοργανισμοί μπορεί να αγαπούν ή να ανέχονται ακραίες συνθήκες, όπως είναι αυτές που επικρατούν στο ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπος και να αναπτύσσουν μηχανισμούς που τους προσδίδουν ανθεκτικότητα σε ένα μεγάλο εύρος στρεσογόνων παραγόντων.«Με την έρευνα που πραγματοποιούμε εντατικά στην περιοχή από το 2011, έχουμε αποκαλύψει μια εντυπωσιακή μικροβιακή ποικιλότητα και έχουμε καταγράψει έναν εντυπωσιακό αριθμό γονιδίων και μικροοργανισμών που συνδέονται με τη γεωλογία του ηφαιστειακού συμπλέγματος. Τα συγκεκριμένα περιβάλλοντα είναι ιδιαίτερα σημαντικά από μικροβιολογικής άποψης, καθώς ανοίγουν προοπτικές στον τομέα της βιοτεχνολογίας, αλλά και στην κατανόηση πιθανών μορφών ζωής σε άλλους πλανήτες. Παρόλα αυτά, για πρώτη φορά εξερευνήσαμε και τους μικροοργανισμούς του υποστρώματος, δηλαδή αυτούς που ζουν κάτω από τον πυθμένα. Η ποικιλότητα που αποκαλύφθηκε είναι εντυπωσιακή ακόμα και στα βαθύτερα στρώματα, κάτι το οποίο δεν περιμέναμε λόγω των ιδιαίτερα ακραίων συνθηκών που επικρατούν», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επιστημονική υπεύθυνη του έργου και ερευνήτρια του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας, Βιοτεχνολογίας και Υδατοκαλλιεργειών του ΕΛΚΕΘΕ, Παρασκευή Πολυμενάκου.Η ερευνητική ομάδα προχώρησε και ένα βήμα παραπέρα, καθώς κατάφερε και απομόνωσε μικροοργανισμό από το ηφαίστειο Κολούμπος που ζει και αναπτύσσεται στους 99oC. Ο συγκεκριμένος υπερθερμόφιλος μικροοργανισμός, η ανάλυση του οποίου έδειξε ότι ανήκει στο γένος Bacillus, απομονώθηκε από δείγμα της αποστολής POS510 και αναπτυσσόταν ταχύτατα σε θερμοκρασίες από 45 έως και 99oC. Η απομόνωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής διατριβής της Ελευθερίας Ζάκα στο ΕΛΚΕΘΕ. Οι ερευνητές θα προχωρήσουν σε ανάλυση του πλήρους γονιδιώματος του συγκεκριμένου βακτηρίου, ενώ θα πραγματοποιήσουν και πειράματα για να εντοπίσουν τις μέγιστες θερμοκρασίες στις οποίες μπορεί να αναπτύσσεται και να επιβιώνει. Η υψηλή ποικιλότητα που εντοπίστηκε στα δείγματα της αποστολής καταδεικνύει ότι τα στρώματα κάτω από τον πυθμένα (υποεπιφανειακά) του ηφαιστειακού συμπλέγματος Σαντορίνης-Κολούμπο αποτελούν έναν μικροβιακό παράδεισο.Ένα επιπλέον ερώτημα που προκύπτει είναι τι συμβαίνει στα ακόμα βαθύτερα στρώματα, μέχρι και 700 μέτρα κάτω από τον πυθμένα. Εκεί, στο πλαίσιο πρόσφατης διεθνούς ωκεανογραφικής αποστολής του International Ocean Discovery Programme (IODP), της μεγαλύτερης στον ελλαδικό χώρο που διεξήγε υποθαλάσσιες ερευνητικές γεωτρήσεις, συλλέχθηκε πολύτιμο υλικό που αναλύεται για την παρουσία μικροοργανισμών αυτή την περίοδο. Η υποψήφια διδάκτορας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, Βασιλική Παπαδημητρίου, έχει απομονώσει μέχρι στιγμής υψηλής ποιότητας γενετικό υλικό από δείγμα βάθους 575 μέτρων κάτω από τον πυθμένα και μέσα στο καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί μεταγονιδιωματική ανάλυση του υλικού αυτού, «ώστε να φέρουμε στο φως τα είδη των μικροοργανισμών που ζούσαν καθώς και τι μηχανισμούς διέθεταν, μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν», όπως επισημαίνει η κ. Πολυμενάκου.Η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Εύη Νομικού, η οποία ηγείται της ερευνητικής ομάδας του SANTORY που μελετάει το ηφαίστειο εντατικά από το 2006, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «τα υποθαλάσσια ηφαίστεια μικρού βάθους, όπως ο Κολούμπος, έχουν πολύπλοκη γεωλογία και η έρευνα των υδροθερμικών τους συστημάτων είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Αυτά τα ρηχά υποθαλάσσια, υψηλής ενέργειας, υδροθερμικά συστήματα συνδέονται με σημαντική και δυνητικά επικίνδυνη ηφαιστειακή δραστηριότητα, αλλά αποτελούν και μια μικροβιακή όαση φιλοξενώντας υπερανθεκτικούς μικροοργανισμούς υψηλής ποικιλότητας με έντονο βιοτεχνολογικό ενδιαφέρον». Η κ. Νομικού προσθέτει ότι «για πρώτη φορά στη Μεσόγειο δημιουργήθηκε το ρηχό υποθαλάσσιο ηφαιστειακό παρατηρητήριο SANTORY στον κρατήρα του Κολούμπο με χρηματοδότηση από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας, αλλά και με τη συμβολή και την οικονομική στήριξη του δήμου Θήρας. Ο Κολούμπος αποτελεί ένα πρότυπο εξωγήινου ωκεανού και έχει μελετηθεί και από την NASA το 2019. Είναι ένα φυσικό εργαστήριο με διεπιστημονικό χαρακτήρα, ενώ η παρακολούθησή του είναι αναγκαία για την κατανόηση της επικινδυνότητάς του». https://physicsgg.me/2023/07/23/υπερανθεκτικά-μικρόβια-ανακαλύφθηκα/

Ιδού ο Ιανός, το πρώτο διπρόσωπο άστρο (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του Ιανού, του άστρου με τα δύο πρόσωπα. πηγή φωτό (K. Miller, Caltech/IPAC) Πρόκειται για ένα άστρο δύο εντελώς διαφορετικές σε εμφάνιση και σύσταση πλευρές.Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακοίνωσε https://www.caltech.edu/about/news/two-faced-star-exposed μια πραγματικά μοναδική ανακάλυψη: ένα λευκό νάνο με δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους το αστρικό κατάλοιπο με αυτά τα χαρακτηριστικά.Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της διάρκειας ζωής του, περίπου έξι δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα αρχικά θα διογκωθεί μετατρεπόμενος σε ερυθρό γίγαντα καταπίνοντας ή καταστρέφοντας ολοσχερώς τους εσωτερικούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος (Ερμή, Αφροδίτη, Γη και Άρη) και στη συνέχεια θα απορρίψει τα εξωτερικά του στρώματα, αφήνοντας πίσω μόνο τον πυκνό, λαμπερό πυρήνα του μετατρεπόμενος σε λευκό νάνο. Οι λευκοί νάνοι είναι διαστημικά σώματα στο μέγεθος της Γης που αποτελούνται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο. Αν και προκύπτουν από τους θανάτους των άστρων, συνεχίζουν να λάμπουν έντονα για δισεκατομμύρια χρόνια και οι αστρονόμοι μπορούν να τα παρατηρήσουν. Οι αστρονόμοι έχουν βρει μέχρι στιγμής χιλιάδες λευκούς νάνους. Ωστόσο διεθνής ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ένα πολύ ασυνήθιστο λευκό νάνο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.300 ετών φωτός μακριά από τη Γη.Το άστρο δείχνει ότι διαθέτει δύο πρόσωπα καθώς περιστρέφεται. Η μία πλευρά αποτελείται από υδρογόνο και η άλλη αποτελείται από ήλιο. Αυτό είναι κάτι που οι αστρονόμοι δεν έχουν ξαναδεί για αυτό και το άστρο Με έλαβε το παρατσούκλι «Ιανός» από τον ρωμαϊκό θεό της δυαδικότητας. «Η επιφάνεια του λευκού νάνου αλλάζει εντελώς από τη μια πλευρά στην άλλη. Όταν δείχνουμε τις παρατηρήσεις όλοι μένουν είναι έκπληκτοι» αναφέρουν οι ερευνητές. «Φανταστείτε ότι αν κοιτούσατε τη Γη, θα ήταν σαν να βλέπατε μόνο τον ωκεανό. Μετά γυρίζει και θα υπήρχε μόνο στεριά», δήλωσε ο Δρ Τζέρεμι Χέιλ, καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας στην οποία συμμετείχαν και επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας, του περίφημου Πανεπιστημίου Caltech. Oι μελέτες στον παράξενο λευκό νάνοι συνεχίζονται για να ανακαλυφθούν οι μηχανισμοί και τα μυστικά του που αναμένεται να αποκαλύψουν νέα άγνωστα στοιχεία για αυτά τα άστρα στους επιστήμονες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1497360/idoy-o-ianos-to-proto-diprosopo-astro-vinteo/

Υπέρλαμπρο άστρο του γαλαξία μας έκανε photobombing σε φωτογραφία άλλου γαλαξία (βίντεο) πηγή φωτό (ESA/Hubble & NASA, J. Dalcanton, A. Filippenko) Το άστρο «εισέβαλε» στις εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.Στα τέλη της δεκαετίας του 2010 ξεκίνησε μια «μόδα» όπου την στιγμή της λήψης μιας φωτογραφίας κάποιος που δεν συμμετείχε στη φωτογραφία εισέβαλε ξαφνικά σε αυτή μπαίνοντας στο πλάνο και σε πολλές περιπτώσεις η εισβολή αυτή γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε η παρουσία του εισβολέα δεν γινόταν αντιληπτή παρά μόνο όταν οι συμμετέχοντες κοιτούσαν αργότερα την φωτογραφία ή σε περιπτώσεις κάποιας φωτογραφίας που ποζάριζαν επώνυμοι όταν η φωτογραφία είχε πλέον πάρει το δρόμο της δημοσιότητας.Συχνά οι εισβολείς μιας φωτογραφίας είναι ζώα αλλά αυτό θεωρείται σχεδόν πάντα χαριτωμένο ή και ενδιαφέρον και κανείς δεν σβήνει αυτές τις φωτογραφίες από την φωτογραφική του κάμερα ή το τηλέφωνο του αλλά αντίθετα τις μοιράζεται με γνωστούς του ή τις αναρτά στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτή η απρόσκλητη εμφάνιση κάποιου στις φωτογραφίες έλαβε την ονομασία «photobombing» αφού προφανώς οι νονοί της ορολογίας θεώρησαν ότι πρόκειται για… βομβαρδισμό μιας φωτογραφίας.Όπως αποδεικνύεται το photobombing δεν είναι μόνο ένα γήινο «φαινόμενο» αλλά συμβαίνει και στο Διάστημα. Κατά τη διάρκεια παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 25 εκατ. ετών φωτός από τη Γη και τη λήψη εικόνων του γαλαξία ένα υπέρλαμπρο άστρο του δικού μας γαλαξία αποφάσισε να εισβάλει τις εικόνες και να πάρει πρωταγωνιστική θέση σε αυτές. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα https://www.nasa.gov/image-feature/goddard/2023/hubble-images-a-starstruck-galaxy μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες αυτού του κοσμικού photobombing. Στόχος του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble ήταν ο ακανόνιστος γαλαξίας Arp 263 που βρίσκεται στο κέντρο και αριστερά στην εικόνα έχοντας μείνει στο φόντο της αφού όπως είναι εμφανές στη φωτογραφία πρωταγωνιστεί ένα λαμπρό άστρο. Πρόκειται για το άστρο BD+17 2217 που βρίσκεται στο δικό μας γαλαξία και βρήκε τρόπο όχι μόνο να… τρυπώσει στις εικόνες του Hubble αλλά να κυριαρχήσει σε αυτές. Το λαμπρό άστρο του γαλαξία μας στο κέντρο εικόνας κυριαρχεί ενώ στόχος ήταν ο γαλαξίας που βρίσκεται στο φόντο της εικόνας στο κέντρο και αριστερά στην εικόνα. πηγή φωτό ( ESA/Hubble & NASA, J. Dalcanton, A. Filippenko) To photobombing του άστρου του γαλαξίας μας συνέβη κατά την προσπάθεια ερευνητών να συλλέξουν δεδομένα από εκρήξεις σουπερνόβα που έχουν εντοπιστεί στο γαλαξία Arp 263. Δεν είναι ακόμη σαφές αν η παρουσία του άστρου του γαλαξία μας εμπόδισε την έρευνα και συλλογή των στοιχείων που αναζητούσαν οι ερευνητές και θα πρέπει να γίνουν νέες παρατηρήσεις ή αν τα στοιχεία συλλέχθηκαν και οι εντυπωσιακές εικόνες με το άστρο θα μείνουν για να θυμίζουν αυτό το διαστημικό photobombing. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1497098/yperlampro-astro-toy-galaxia-mas-ekane-photobombing-se-fotografia-alloy-galaxia-vinteo/

Το σμήνος βράχων που συνοδεύει τον αστεροειδή Δίμορφο. … φωτογράφισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble To διαστημικό όχημα DART (Double Asteroid Redirection Test) της NASA συγκρούστηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2022 με τον αστεροειδή Δίμορφο, https://physicsgg.me/2022/09/08/η-πρώτη-εκτροπή-αστεροειδούς-στην-δια/ μεταβάλλοντας την τροχιά του γύρω από τον μεγαλύτερό του αστεροειδή Δίδυμο. Για την ακρίβεια ήταν η πρώτη φορά στην διαστημική ιστορία που ο άνθρωπος άλλαζε την τροχιά ενός αστεροειδούς! https://physicsgg.me/2022/10/12/η-πρώτη-φορά-που-ο-άνθρωπος-άλλαξε-την-τ/ Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας την εξαιρετική ευαισθησία του Hubble ανακάλυψαν ένα σμήνος από ογκόλιθους που εκτινάχτηκαν από τον αστεροειδή, όταν η NASA καθοδήγησε σκόπιμα το διαστημικο σκάφος DART (με μάζα 500 κιλά) ώστε να συγκρουστεί με τον Δίμορφο με ταχύτητα περίπου 14.000 μίλια ανά ώρα. Ο αστεροειδής Δίμορφος και οι ογκόλιθοι που τον συνοδεύουν (στους κύκλους) Ο Δίμορφος συνοδεύεται από 37 βράχους των οποίων το μέγεθος κυμαίνεται από ένα έως επτά μέτρα, με βάση τη φωτομετρία του Hubble. Συνοδεύουν τον αστεροειδή με ταχύτητες λίγο μεγαλύτερες από μισό μίλι ανά ώρα – όσο περίπου η ταχύτητα με την οποία κινείται μια γιγάντια χελώνα. Η συνολική μάζα σε αυτών των βράχων είναι ίση με το 0,1% περίπου της μάζας του Δίμορφου.Οι βράχοι που συνοδεύουν τον Δίμορφο πιθανότατα δεν είναι θρυμματισμένα κομμάτια του μικρού αστεροειδούς που προκλήθηκαν από την nρόσκρουση. Ήταν ήδη διασκορπισμένοι στην επιφάνειά του, όπως φαίνεται στην τελευταία κοντινή φωτογραφία που τραβήχτηκε από το διαστημόπλοιο DART, μόλις δύο δευτερόλεπτα πριν από τη σύγκρουση, όταν απείχε μόλις 12 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του αστεροειδούς. Η εικόνα δείχνει ένα τμήμα του αστεροειδούς που έχει πλάτος 31 μέτρα: Η πρόσκρουση εκτίναξε στο διάστημα το 2% των βράχων από την επιφάνεια του αστεροειδούς. Οι παρατηρήσεις των ογκόλιθων από το Hubble δίνουν επίσης μια εκτίμηση για το μέγεθος του κρατήρα από την πρόσκρουση του DART: Οι ογκόλιθοι θα μπορούσαν να καταλαμβάνουν στην επιφάνεια του Δίμορφου μια κυκλική περιοχή εύρους περίπου 50 μέτρων (όσο το πλάτος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου).Η επόμενη αποστολή Hera https://www.esa.int/Space_Safety/Hera της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, όταν φτάσει στο δυαδικό σύστημα των αστεροειδών Δίδυμου-Δίμορφου, στα τέλη του 2026, θα επανακαθορίσει τις επιπτώσεις της σύγκρουσης με το DART, θα ξεκαθαρίσει το πραγματικό μέγεθος του κρατήρα και την κατανομή των βράχων γύρω από τον Δίμορφο. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/hubble-sees-boulders-escaping-from-asteroid-dimorphos https://physicsgg.me/2023/07/21/το-σμήνος-βράχων-που-συνοδεύει-τον-αστ/

Η μάζα του μποζονίου Higgs μετρήθηκε με την μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ. …. στο πείραμα ATLAS Το υποψήφιο μποζόνιο Higgs διασπάται σε δύο φωτόνια στο πείραμα ATLAS. 11 ολόκληρα χρόνια μετά την ανίχνευσή του από τoν Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), το μποζόνιο Higgs εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της έρευνας των στοιχειωδών σωματιδίων. Οι ακριβείς μετρήσεις των ιδιοτήτων αυτού του ξεχωριστού σωματιδίου χρησιμοποιούνται από τους φυσικούς για να ελέγξουν την ισχύ του Καθιερωμένου Προτύπου – την θεωρία που περιγράφει καλύτερα τον κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων και τις αλληλεπιδράσεις τους. Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση https://www.leptonphoton2023.org/ της συνεργασίας ATLAS η μάζα του μποζονίου Higgs μετρήθηκε με την μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ.Η μάζα του Higgs δεν προβλέπεται θεωρητικά από το Καθιερωμένο Πρότυπο και προσδιορίζεται πειραματικά. Η τιμή της καθορίζει τις αλληλεπιδράσεις του μποζονίου Higgs με τα άλλα στοιχειώδη σωματίδια καθώς επίσης και με τον εαυτό του. Η ακριβής γνώση αυτής της θεμελιώδους παραμέτρου είναι το κλειδί θεωρητικών υπολογισμών και προβλέψεων του Καθιερωμένου Προτύπου. Οι αποκλίσεις από αυτές τις προβλέψεις θα σηματοδοτούσαν την παρουσία νέων ή ανεξήγητων φαινομένων. Η μάζα του μποζονίου Higgs είναι επίσης μια κρίσιμη παράμετρος από την οποία εξαρτάται η εξέλιξη και η σταθερότητα του κενού του Σύμπαντος https://www.leptonphoton2023.org/ .Οι ερευνητικές ομάδες ATLAS και CMS πραγματοποιούν όλο και πιο ακριβείς μετρήσεις της μάζας του μποζονίου Higgs, μετά την ανακάλυψη του σωματιδίου. Η νέα μέτρηση του ATLAS συνδυάζει δύο αποτελέσματα: μια νέα μέτρηση της μάζας μποζονίου Higgs που βασίζεται σε ανάλυση της διάσπασης του σωματιδίου σε δύο φωτόνια υψηλής ενέργειας (το «κανάλι δι-φωτονίων») και μια παλαιότερη μέτρηση μάζας, βασισμένη στη μελέτη της διάσπασής του προς τέσσερα λεπτόνια (το «κανάλι τεσσάρων λεπτονίων»).Από τη νέα μέτρηση στο κανάλι διφωτονίων, προέκυψε μάζα mH = 125,22 ± 0.,11 (στατιστικό σφάλμα) ± 0,09 (συστηματικό σφάλμα) GeV = 125,22 ± 0,14 GeV (1 GeV=1 δισεκατομμύριo ηλεκτρονιοβόλτ). Με σχετική ακρίβεια 0,11%, αυτό το αποτέλεσμα του καναλιού διφωτονίων είναι η ακριβέστερη μέχρι σήμερα μέτρηση της μάζας του μποζονίου Higgs από ένα μόνο κανάλι διάσπασης.Όταν οι ερευνητές του ATLAS συνδύασαν αυτή τη νέα μέτρηση μάζας στο κανάλι δύο φωτονίων με την προηγούμενη μέτρηση στο κανάλι τεσσάρων λεπτονίων, έλαβαν την τιμή: mH = 125,11 ± 0,09 (στατ.) ± 0,06 (συστ.) GeV = 125,11 ± 0,11 GeV, με σχετική ακρίβεια 0,09%. Πρόκειται για την ακριβέστερη εκτίμηση αυτής της θεμελιώδους παραμέτρου του Καθιερωμένου Προτύπου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. ATLAS sets record precision on Higgs boson’s mass 2. ATLAS measures Higgs boson mass with unprecedented precision https://physicsgg.me/2023/07/22/η-μάζα-του-higgs-μετρήθηκε-με-την-μεγαλύτερ/