Δροσος Γεωργιος

Όταν ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα. Το έργο «Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα» είναι ένα χαρακτικό του Ισπανού ζωγράφου Φρανσίσκο Γκόγια που χρονολογείται περίπου στα έτη 1797-1799. Αποτελείται από ένα σκίτσο που αναπαριστά τον ίδιο τον καλλιτέχνη, να ακουμπάει το κεφάλι του σε ένα τραπέζι, καθώς κουκουβάγιες και νυχτερίδες τον περικυκλώνουν ενώ καλύπτει το κεφάλι με τα χέρια του. Οι κουκουβάγιες (που συμβολίζουν την ανοησία) και οι νυχτερίδες (που συμβολίζουν την αμάθεια) είναι έτοιμες να του επιτεθούν. Ανορθολογισμός και Ψευδοεπιστήμη – Ένα όπλο χειραγώγησης και εκμετάλλευσης Ομιλία του Στέφανου Τραχανά (Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας – Πανεπιστήμιο Κρήτης) σε σεμινάριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (13/5/2023) Το περίγραμμα της ομιλίας Μέρος 1: Το μετέωρο βήμα του διαφωτισμού στη χώρα μας: Μια εισαγωγική τοποθέτηση Μέρος 2: Μια παλιά καλή ψευδοεπιστήμη: Αστρολογία και τηλεπάθεια Μέρος 3: New Age: Κβαντικοί ψευδογιατροί και βαντικοί ψευδοπροφήτες – Το πνευματικό καυσαέριο της Νέα Εποχής: Μια επίσκεψη στο Amazon Mέρος 4: Η ελληνική Νέα Εποχή: Η διείσδυσή τους στους θερμούς- Μια δεύτερη παγκόσμια πρωτιά Μέρος 5: Τι κάνουμε; https://physicsgg.me/2023/06/11/όταν-ο-ύπνος-της-λογικής-γεννάει-τέρατ/

Το Progress MS-23 ανεφοδιάσε με καύσιμα τον ISS Στις 8 Ιουνίου, το διαστημόπλοιο φορτίου Progress MS-23 ανεφοδιάσε με καύσιμα τη μονάδα Zarya του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού με εξαρτήματα καυσίμου. Εν τω μεταξύ, οι κοσμοναύτες συνέχισαν να πραγματοποιούν επιστημονικά πειράματα για την παρακολούθηση της Γης, καθώς και τη μελέτη σκονισμένων κρυστάλλων πλάσματος σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας. Την Πέμπτη, διεξήγαγαν επίσης ένα εβδομαδιαίο πείραμα για να αξιολογήσουν τον ρόλο της καρδιάς στην προσαρμογή του κυκλοφορικού συστήματος ("Cardiovector") και αξιολόγησαν το επίπεδο ψυχολογικής αλληλεπίδρασης του διεθνούς πληρώματος κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας διαστημικής πτήσης. Σχετικά με άλλες περιπτώσεις στο ISS - στην έκθεσή μας στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/39376/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567393

Ο Oleg Kononenko ετοιμάζεται για ένα πείραμα με ορτύκια στον ISS Στις 8 Ιουνίου, το CTC φιλοξένησε ένα μάθημα για το πείραμα του Ορτύκι (σχεδιασμένο από την IBMP RAS) με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Oleg Kononenko, ο οποίος ετοιμάζεται να πετάξει ως μέρος των μακροχρόνιων αποστολών 70/71 στο ISS. Κατά τη διάρκεια του επερχόμενου πειράματος, τα αυγά ιαπωνικών ορτυκιών θα τοποθετηθούν σε «Θερμοκοιτίδα» με συνθήκες όσο το δυνατόν πιο κοντά στη γη. Για την προσομοίωση της «βαρύτητας της γης», υπάρχει μια μικρή φυγόκεντρος που περιστρέφεται με επιτάχυνση 1G. Ταυτόχρονα, οι αστροναύτες θα πρέπει να γυρίσουν τα αυγά κατά 180 μοίρες την κατάλληλη στιγμή, όπως κάνουν τα πουλιά σε φυσικές συνθήκες. Το πείραμα «Ορτύκι» έχει ήδη πραγματοποιηθεί στον σταθμό Mir, αλλά παρατηρήθηκαν παθολογίες στα «διαστημικά» έμβρυα και οι νεοσσοί δεν μπορούσαν να προσαρμοστούν στις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η νέα έκδοση του πειράματος, ήδη με φυγόκεντρο, θα μας επιτρέψει να βρούμε την αιτία των αποκλίσεων στην ανάπτυξη των ορτυκιών σε συνθήκες χωρίς βάρος. Όταν ολοκληρωθεί η θερμοκοιτίδα και αποκλείονται οι παθολογίες, στο μέλλον είναι δυνατό να δημιουργηθούν φάρμες για την παροχή τροφής στους αστροναύτες σε διαπλανητικές πτήσεις. Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα μας: https://www.roscosmos.ru/39374/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567392

Τηλεσκόπιο σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη θέλει να εγκαταστήσει η Κίνα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικού τηλεσκοπίου στη Σελήνη. πηγή φωτό (NAOC/Xulei Chen) Αν κατασκευαστεί θα φέρει μια νέα επανάσταση στην αστρονομία.Ένα ακόμη φιλόδοξο διαστημικό σχέδιο της Κίνας προστίθεται στο εντυπωσιακό διαστημικό πρόγραμμα που ξεδιπλώνει ο ασιατικός γίγαντας την τελευταία δεκαετία έχοντας αναδειχθεί πλέον σε δεύτερη διαστημική δύναμη πίσω από τις ΗΠΑ και με τον ρυθμό που υλοποιεί διαστημικά προγράμματα και αποστολές κάθε είδους αναμένεται σύντομα να έχει αποκτήσει στρατηγική θέση στο Διάστημα με ότι αυτό συνεπάγεται σε γεωπολιτικό επίπεδο. Άλλωστε έχει ήδη ξεκινήσει ένας μίνι Ψυχρός Πόλεμος για την απόκτηση πλεονεκτήματος στη Σελήνη ανάμεσα σε Κίνα και ΗΠΑ με τις διαστημικές υπηρεσίες των δύο χωρών να ανακοινώνουν κοινά σημεία προσεδάφισης των επανδρωμένων αποστολών που σχεδιάζουν να κάνουν τα επόμενα χρόνια στο φεγγάρι γεγονός που αναμένεται να επιφέρει τριβές για το ποιος τελικά θα χρησιμοποιήσει αυτά τα σημεία.Όπως έγινε γνωστό η Κίνα θέλει να δημιουργήσει μέχρι το 2026 ένα σμήνος δορυφόρων που θα είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη με στόχο να δημιουργήσει ένα ραδιοτηλεσκόπιο που θα ανοίξει ένα «νέο παράθυρο» στο Σύμπαν. Το σμήνος αυτό θα αποτελείται από έναν «μητρικό» δορυφόρο και οκτώ «κόρες» όπως τις αποκαλούν οι εμπνευστές του σχεδίου. Η μητέρα θα επεξεργάζεται δεδομένα και θα επικοινωνεί με τη Γη και οι κόρες θα εντοπίζουν ραδιοφωνικά σήματα από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Σύμπαντος αποκάλυψε ο Ξουελέι Τσεν, αστρονόμος στην Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας (CNSA)Η τοποθέτηση μιας τέτοιας διάταξης σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι θα ήταν τεχνικά πιο εφικτή από την κατασκευή ενός τηλεσκοπίου απευθείας στη σεληνιακή επιφάνεια, ένα εγχείρημα που η NASA και άλλοι διαστημικοί φορείς εξετάζουν επί του παρόντος ως ένα από τα επόμενα μεγάλα βήματα στην αστρονομία«Υπάρχει μια σειρά από πλεονεκτήματα στο να το κάνεις αυτό σε τροχιά αντί στην επιφάνεια, επειδή είναι μηχανικά πολύ πιο απλό. Δεν υπάρχει ανάγκη για προσεδάφιση και ανάπτυξη, και επίσης επειδή η σεληνιακή τροχιακή περίοδος είναι δύο ώρες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ηλιακή ενέργεια για τη λειτουργία του σμήνους που είναι επίσης πολύ πιο απλό και αποδοτικό από το να το κάνουμε στη σεληνιακή επιφάνεια» λέει ο Τσεν. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1481747/diastimiko-radiotileskopio-se-trochia-gyro-apo-ti-selini-thelei-na-egkatastisei-i-kina/

Πώς προκύπτουν τα ονόματα που δίνει η NASA σε κάθε τι που εξερευνά στον Άρη. Τα διαστημικά οχήματα Perseverance και Curiosity της NASA τα τελευταία χρόνια εξερευνούν την επιφάνεια στον Άρη. Την χαρτογραφούν, κάνουν γεωτρήσεις, φωτογραφίζουν κρατήρες, βράχους, λοφους και γενικότερα μελετούν την μορφολογία του αρειανού εδάφους. Στο βίντεο που ακολουθεί περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο αποφασίζονται τα επίσημα και τα ανεπίσημα ονόματα για κάθε τι που εξερευνάται, αφού οι επιστήμονες χρειάζονται μια κοινή γλώσσα αναφοράς κατά την πλοήγηση στον Άρη: διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες ΕΔΩ: Why – and How – NASA Gives a Name to Every Spot It Studies on Mars https://physicsgg.me/2023/06/09/πώς-προκύπτουν-τα-ονόματα-που-δίνει-η-nasa/

Το υδρογόνο, αν του δοθεί αρκετός χρόνος, μετατρέπεται σε ανθρώπους. Ως «χλωμή μπλε κουκκίδα» αναφέρεται η φωτογραφία της Γης που τραβήχτηκε πριν από 33 χρόνια, στις 6 Ιουνίου 1990, από το Voyager 1, όταν αυτό απείχε από την Γη απόσταση 6,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα: Η Γη όπως την φωτογράφησε το διαστημικό σκάφος Voyager 1, από απόσταση 4 δισεκατομμύρια μίλια, στις 6 Ιουνίου 1990. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία συνειδητοποιούμε την ασημαντότητα της Γης μέσα σε ένα ιλλιγιωδώς τεράστιο και διαστελλόμενο σύμπαν. Γινόμαστε περισσότερο ταπεινοί και λιγότερο αλαζόνες. Σ’ αυτό το τρομακτικό σύμπαν με ~1012 γαλαξίες, ~1024 άστρα και ~1025 πλανήτες, υπάρχει (τουλάχιστον) μια μηδαμινά ελάχιστη κουκκίδα όπου η ύλη απέκτησε αυτεπίγνωση και γεννήθηκε η συνείδηση της συνείδησης. Επιβεβαιώνοντας αυτό που είχε πει κάποτε ο αστρονόμος-κοσμολόγος Edward Robert Harrison, ότι το υδρογόνο, αν του δοθεί αρκετός χρόνος, μετατρέπεται σε ανθρώπους.Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά πίσω από την φράση αυτή κρύβεται όλη η κοσμολογική εξέλιξη, αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όχι εντελώς από την αρχή, αλλά λίγα λεπτά μετά την Μεγάλη Έκρηξη αφότου σχηματίστηκε το υδρογόνο και έκτοτε κατακλύζει ολόκληρο το σύμπαν. Από εκεί και πέρα το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή!Η βαρυτική έλξη σε ένα νέφος υδρογόνου θα δημιουργήσει τις πρώτες συμπυκνώσεις, από τις οποίες ξεκινά η δημιουργία άστρων. Όταν το νέφος, κυρίως από υδρογόνο, γίνει αρκετά πυκνό αρχίζουν οι πυρηνικές αντιδράσεις, και το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο διαμέσου της πυρηνικής σύντηξης. Το άστρο στη συνέχεια μετατρέπεται σε ερυθρό γίγαντα, στο εσωτερικό του οποίου το ήλιο μετατρέπεται σε άνθρακα. Ο άνθρακας με τη σειρά του μετατρέπεται σε οξυγόνο και άλλα βαρύτερα στοιχεία μέχρι τον σίδηρο. Κάπου εκεί σταματάνε οι πυρηνικές αντιδράσεις και το άστρο καταρρέει βαρυτικά για να μετατραπεί σε σουπερνόβα. Τότε εκτινάσσονται στο διάστημα τεράστιες ποσότητες των στοιχείων που ήδη σχηματίστηκαν και ταυτόχρονα συντίθενται όλα τα βαρύτερα στοιχεία του περιοδικού πίνακα μέχρι το ουράνιο κι ακόμη πιο πέρα. Από αυτά τα στοιχεία σχηματίστηκε η Γη πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε σύμφωνα με τον τέταρτο νόμο της θερμοδυναμικής, οι χημικές ενώσεις από τα στοιχεία, υδρογόνο, άζωτο, οξυγόνο, φωσφόρο, θείο (ή CHNOPS συντομογραφικά) σχημάτιζαν συστήματα με συνεχώς αυξανόμενη πολυπλοκότητα. Έτσι προέκυψαν οι ζωντανοί οργανισμοί που μεταξύ άλλων έχουν την θεμελιακή ικανότητα να ελαττώνουν την εντροπία τους.Είμαστε λοιπόν δημιουργήματα του ίδιου του σύμπαντος με κοινή προέλευση και κοινό μέλλον. Προς το παρόν ζούμε πάνω στην χλωμή μπλε κουκκίδα και όταν δεν σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, προσπαθούμε με το μυαλό μας να κατανοήσουμε την ύπαρξή μας και τον κόσμο γύρω μας. Είμαστε φτιαγμένοι από υδρογόνο, το οποίο ευτυχώς είχε στη διάθεσή του αρκετό χρόνο. https://physicsgg.me/2023/06/10/το-υδρογόνο-αν-του-δοθεί-αρκετός-χρόνο/

To James Webb «ξετρύπωσε» 717 αρχέγονους γαλαξίες φωτίζοντας την εξέλιξη του Σύμπαντος (βίντεο) ESA Άλλη μια εντυπωσιακή αλλά και εξαιρετικά σημαντική επιστημονική ανακάλυψη του διαστημικού τηλεσκοπίου.Για μια ακόμη φορά διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb επιβεβαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την ισχύ και τις δυνατότητες του. Μέχρι σήμερα είχαν εντοπιστεί λίγοι γαλαξίες που ανήκουν στην πρώτη γενιά γαλαξιών που σχηματίστηκαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο που γέννησε το Σύμπαν.Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του πριν από ένα χρόνο το James Webb έχει ανάμεσα στα άλλα αποκαλύψει εκατοντάδες αρχαίους γαλαξίες που θα μπορούσαν να είναι μεταξύ των πρώτων μελών του Σύμπαντος βοηθώντας τους επιστήμονες να ανασύρουν πολύτιμες πληροφορίες τόσο για την ύπαρξη και εξέλιξη των γαλαξιών όσο και την ύπαρξη και εξέλιξη του Σύμπαντος.Με ανακοίνωση της ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη 717 αρχέγονων γαλαξιών που έγινε με τη βοήθεια φυσικά του James Webb. Πρόκειται για γαλαξίες που ανήκουν στη πρώτη γενιά γαλαξιών που υπήρχαν ήδη μόλις 600 εκατ. έτη μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όπως συνέβη και με άλλους αρχαίους γαλαξίες που έχει ανακαλύψει το James Webb έτσι και αυτοί προκαλούν έκπληξη στους επιστήμονες με το μεγάλο τους μέγεθος, τον αριθμό των άστρων αλλά και γενικότερα την πολυπλοκότητα τους. Μέχρι πρόσφατα οι κοσμολόγοι θεωρούσαν ότι οι συνθήκες που υπήρχαν στο παιδικής ηλικίας Σύμπαν επέτρεπε την ύπαρξη μικρών απλοϊκών σε δομή και χαρακτηριστικά γαλαξιών που διέθεταν μικρό αριθμό από επίσης μικρά σε μέγεθος και απλά σε σύνθεση άστρα κάτι που επίσης έχει διαψευστεί από τις παρατηρήσεις του James Webb.Η ανακάλυψη των εκατοντάδων γαλαξιών είναι μέρος μιας διεθνούς συνεργασίας που ονομάζεται JWST Advanced Deep Extragalactic Survey (JADES), και οι ερευνητές τους εντόπισαν μελετώντας εικόνες και δεδομένα που κατέγραψε το James Webb από μια περιοχή του Διαστήματος στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου και μια άλλη στην κατεύθυνση του γαλαξιακού σμήνους της Καμίνου. «Αν πάρετε ολόκληρο το Σύμπαν και το συρρικνώσετε σε μια ταινία δύο ωρών, βλέπετε τα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας. Αυτοί είναι οι γαλαξίες που ξεκινούν τη διαδικασία δημιουργίας των στοιχείων και της πολυπλοκότητας που βλέπουμε στον κόσμο γύρω μας σήμερα» αναφέρει ο Κέβιν Χάινλαιν, ερευνητής στο Αστεροσκοπείο Steward στην Αριζόνα επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι γαλαξίες που εντόπισαν οι ερευνητές αποκαλύπτουν στοιχεία για την εξέλιξη του Σύμπαντος όταν αυτό ήταν μόλις 350 εκατ. ετών και για τα επόμενα 300 εκατ. έτη μια χρονική περίοδο δηλαδή για την οποία οι γνώσεις μας είναι περιορισμένες για τις κοσμικές διεργασίες. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1481580/to-james-webb-xetrypose-717-archegonoys-galaxies-fotizontas-tin-exelixi-toy-sympantos-vinteo/

Βρέθηκε το «κλειδί» λειτουργίας του μεγαλύτερου εργοστασίου παραγωγής άστρων (βίντεο) Το Νεφέλωμα της Ταραντούλας αποκαλύπτει τα μυστικά του. πηγή φωτό ( Background: ESO, M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud survey. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit. Streamlines: NASA/SOFIA) Το Νεφέλωμα Ταραντούλα είναι η πιο ενεργή περιοχή αστρογέννεσης στο τοπικό σμήνος γαλαξιών.Το Νεφέλωμα Ταραντούλα, γνωστό και ως 30 Δοράδος (επειδή βρίσκεται στον αστερισμό Δοράς) είναι νεφέλωμα στο γαλαξία Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα αυτό είναι η πιο ενεργή περιοχή παραγωγής αστέρων στο σμήνος γαλαξιών στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας, ενώ με διάμετρο 900 έτη φωτός είναι μια από τις μεγαλύτερες. Αν συμπεριληφθούν και οι αχνές προεκτάσεις η διάμετρος του νεφελώματος φτάνει τα 6.000 έτη φωτός. Αποτελεί έναν από τους σταθερούς στόχος μελέτης των αστρονόμων αφού οι κοσμικές διεργασίες εκεί αποκαλύπτουν πολύτιμες πληροφορίες για πολλά φαινόμενα και γενικότερα την ύπαρξη και εξέλιξη του Σύμπαντος Με δημοσίευση https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acaab0 της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης που έκανε από παρατηρήσεις στο 30 Δοράδος που έγιναν από το ιπτάμενο τηλεσκόπιο SOFIA, ένα τηλεσκόπιο που λειτουργεί μέσα από ένα αεροσκάφος που πετά στη στρατόσφαιρα. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν το «κουμπί» ή το «κλειδί» αν προτιμάτε που ενεργοποιεί αυτό το εκπληκτικό εργοστάσιο παραγωγής άστρων που είναι επί της ουσίας το μεγαλύτερο που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.Σύμφωνα με τους ερευνητές τα πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία σε αυτή την περιοχή είναι ταυτόχρονα πολύπλοκα αλλά και οργανωμένα με τεράστιες παραλλαγές στη γεωμετρία και οι αλληλεπιδράσεις αυτών των μαγνητικών πεδίων με το κοσμικό περιβάλλον της συγκεκριμένης περιοχής πυροδοτούν τη μαζική γέννηση άστρων. Αναμένεται να ξεκινήσουν τώρα νέες παρατηρήσεις της επιστημονικής κοινότητας σε αυτό το νεφέλωμα επικεντρωμένες στη μελέτη των μαγνητικών του πεδίων για να αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί παραγωγής άστρων. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1481235/vrethike-to-kleidi-leitoyrgias-toy-megalyteroy-ergostasioy-paragogis-astron-vinteo/

Έλληνες ερευνητές ανακάλυψαν τον τρόπο για καλύτερη πρόβλεψη εξάπλωσης της ηφαιστιακής τέφρας – Το παράδειγμα της Αίτνας. Οι προβλέψεις για την εξάπλωση της ηφαιστειακής τέφρας στην ατμόσφαιρα είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια των αερομεταφορών, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν είναι πάντα ακριβείς.Μια νέα μελέτη ερευνητών του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών χρησιμοποιεί δεδομένα για τους ανέμους από τη διαστημική αποστολή Aeolus του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και δίνει ακριβέστερες προβλέψεις για τη διασπορά που θα έχει η τέφρα έπειτα από μία ηφαιστειακή έκρηξη.Η ηφαιστειακή τέφρα που απελευθερώνεται στο ύψος πτήσης των αεροσκαφών αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την αεροπλοΐα, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε προσωρινή ή μόνιμη βλάβη του κινητήρα του αεροσκάφους.Τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των επιπτώσεων στις αερομεταφορές παρέχοντας προβλέψεις για τις περιοχές εξάπλωσης της ηφαιστειακής τέφρας.Η απόδοση των προβλέψεων αυτών εξαρτάται από τη μετεωρολογική πρόγνωση και κυρίως τους ανέμους. Ωστόσο, οι μετρήσεις του προφίλ των ανέμων λαμβάνονται κυρίως από ραδιοβολίδες, αεροσκάφη και ραντάρ ανέμου, που στερούνται παγκόσμιας κάλυψης.Η ελληνική ερευνητική ομάδα ReACT του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, με επικεφαλής τον διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, Βασίλη Αμοιρίδη, μελέτησε τη διασπορά ηφαιστειακής τέφρας έπειτα από την έκρηξη της Αίτνας τον Μάρτιο του 2021. Το ηφαιστειακό νέφος επεκτάθηκε πάνω από την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.Όπως εξηγεί ο κ. Αμοιρίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, υπάρχει έλλειψη παρατηρήσεων τρισδιάστατων πεδίων ανέμου για τη βελτίωση των προγνώσεων μεταφοράς της ηφαιστειακής τέφρας και το κενό αυτό έρχεται να καλύψει ο δορυφόρος Aeolus. Έτσι, για τη μελέτη της συγκεκριμένης έκρηξης του ηφαιστείου της Αίτνας, οι ερευνητές αξιοποίησαν δεδομένα από τον δορυφόρο Aeolus της ESA, που εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 και παροπλίστηκε μόλις πριν από ένα μήνα. Ο συγκεκριμένος δορυφόρος ήταν ο πρώτος παγκοσμίως για την παρατήρηση των προφίλ του ανέμου στην τροπόσφαιρα και μέχρι την κατώτερη στρατόσφαιρα, και ιδίως πάνω από περιοχές όπου υπάρχουν κενά στις παρατηρήσεις του ανέμου, δηλαδή πάνω από τους ωκεανούς, τους πόλους, τους τροπικούς, αλλά και τις ηφαιστειογενείς περιοχές του κόσμου.Όπως διαπιστώθηκε κατά την έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature Scientific reports», οι προβλέψεις για τη θέση του νέφους (πλουμίου) της ηφαιστειακής τέφρας μετατοπίστηκαν σημαντικά προς τα νότια, όταν ενσωματώθηκαν τα δεδομένα του Aeolus και τελικά κατέδειξαν ότι το ηφαιστειακό νέφος ταξίδεψε πολύ ταχύτερα προς το νησί των Αντικυθήρων από ό,τι αρχικά προβλεπόταν. Τα δεδομένα αξιολογήθηκαν από το Παρατηρητήριο Γεωεπιστημών και Κλιματικής Αλλαγής ΠΑΓΓΑΙΑ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, που βρίσκεται στα Αντικύθηρα και το οποίο έχει συμβάλει ευρύτερα στη διακρίβωση των δεδομένων που κατέγραψε ο Aeolus. Η ερευνητική ομάδα ReACT αποτέλεσε, εξάλλου, μέλος της επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της απόδοσης του δορυφόρου καθ’ όλη την περίοδο λειτουργίας του. Για το σκοπό αυτό, η ερευνητική ομάδα έχει αναπτύξει σε συνεργασία με την ελληνική εταιρεία Raymetrics ένα κινητό σύστημα αναφοράς που ονομάζεται Eve, το οποίο με την αξιοποίηση μεθόδων τηλεπισκόπησης λέιζερ (lidar) συνέβαλε στη βαθμονόμηση του δορυφόρου. Παρατηρητήριο ΠΑΓΓΑΙΑ Εξάλλου, σε πρόσφατο συνέδριο της ESA που οργανώθηκε στη Ρόδο σε συνεργασία με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και την Raymetrics για την παρουσίαση των καταληκτικών αποτελεσμάτων της διαστημικής αποστολής Aeolus από ερευνητικά κέντρα όλου του κόσμου, η ομάδα του ReACT παρουσίασε την αξιοποίηση δεδομένων του δορυφόρου Aeolus και σε έναν άλλο τομέα, την πρόγνωση της μεταφοράς ερημικής σκόνης στην ατμόσφαιρα.Ο κ. Αμοιρίδης υπογραμμίζει, επιπλέον, ότι η ανάδειξη των δυνατοτήτων του Aeolus είναι σημαντική ενόψει του σχεδιασμού της επόμενης δορυφορικής αποστολής σκιαγράφησης του προφίλ του ανέμου «Aeolus 2». Η έναρξη της αποστολής υπολογίζεται το 2031 και στο πλαίσιο αυτής θα εκτοξευθούν δύο νέοι δορυφόροι, σε συνεργασία της ESA με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Εκμετάλλευση των Μετεωρολογικών Δορυφόρων EUMETSAT. https://www.in.gr/2023/06/11/b-science/episthmes/ellines-ereynites-anakalypsan-ton-tropo-gia-kalyteri-provlepsi-eksaplosis-tis-ifaistiakis-tefras-paradeigma-tis-aitnas/

Πράσινο φως για αποστολή στον αστεροειδή των αμύθητων θησαυρών Ο αστεροειδής «Ψυχή» αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μέταλλα και θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες της ανθρωπότητας σε σίδηρο για εκατομμύρια χρόνια. Μετά την επίλυση των τεχνικών προβλημάτων που οδήγησαν σε αναβολή ενός έτους, η NASA ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το φθινόπωρο την αποστολή Psyche («Ψυχή») που θα εξερευνήσει έναν άκρως ασυνήθιστο αστεροειδή με το ίδιο όνομα, o οποίος εκτιμάται ότι περιέχει μέταλλα αξίας δέκα εκατομμυρίων τρισεκατομμυρίων δολαρίων.Η αποστολή Psyche, κόστους 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι η πρώτη που θα εξετάσει έναν μεταλλικό αντικείμενο στη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.Προγραμματιζόταν αρχικά να αναχωρήσει πέρυσι το καλοκαίρι, η εκτόξευση όμως αναβλήθηκε λόγω προβλημάτων στο λογισμικό πτήσης, το οποίο θα διατηρεί το σκάφος στο σωστό προσανατολισμό και θα κρατά τη κεραία του στραμμένη προς τη Γη.Η ανεξάρτητη επιτροπή που εξέτασε το σχέδιο εκτίμησε ότι η αποστολή θα είναι έτοιμη για εκτόξευση τον Οκτώβριο, ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα η NASA. Ο αστεροειδής Ψυχή σε καλλιτεχνική απεικόνιση. Η αποστολή της NASA θα αποκαλύψει πώς μοιάζει από κοντά (MaxarASU/P. Rubin/NASA/JPL-Caltech( Ο αστεροειδής 16 Psyche, με διάμετρο γύρω στα 226 χιλιόμετρα, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αντικείμενα της Ζώνης των Αστεροειδών.Παρατηρήσεις με επίγεια τηλεσκόπια και διαπλανητικά ραντάρ έχουν αποκαλύψει ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους αστεροειδείς που αποτελούνται από πετρώματα και πάγους, ο αστεροειδής Ψυχή αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μέταλλα –σίδηρο, νικέλιο και πιθανώς μικρότερες ποσότητες χρυσού και κοβαλτίου. Το σκάφος Psyche υποβάλλεται σε ελέγχους στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα (NASA/Ben Smegelsky) Ο σίδηρος που περιέχει εκτιμάται ότι θα αρκούσε για να καλύψει κάθε ανάγκη στη Γη για αρκετά εκατομμύρια χρόνια.Η πιθανότερη εξήγηση για την ασυνήθιστη σύσταση του αστεροειδή είναι πως πρόκειται για τον πυρήνα ενός πλανήτη μεσαίου μεγέθους ο οποίος καταστράφηκε σε βίαιες προσκρούσεις στα αρχικά στάδια εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος.Στα σώματα μεγάλου μεγέθους όπως οι πλανήτες, τα βαριά μέταλλα βυθίζονται σταδιακά στο κέντρο, αφήνοντας τα ελαφρύτερα πετρώματα στην επιφάνεια. Στο κέντρο της Γης, για παράδειγμα, κρύβεται ένας πυρήνας από σίδηρο και νικέλιο που έχει περίπου το μέγεθος του Άρη.Λόγω του μεγάλου μεγέθους του, ο αστεροειδής Ψυχή περιλαμβάνεται στη λίστα των υποψήφιων κόσμων τα μελλοντικά διαστημικά ορυχεία.Η NASA βέβαια δεν σχεδίασε την αποστολή για το οικονομικό όφελος: η μελέτη του σιδερένιου αστεροειδή αναμένεται να προσφέρει στοιχεία για την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος και τον σχηματισμό των βραχωδών πλανητών όπως η Γη. https://www.tanea.gr/2023/06/09/science-technology/nasa-prasino-fos-gia-apostoli-ston-asteroeidi-ton-amythiton-thisayron/

Γιατί τα λέιζερ στοχεύουν τον ουρανό πάνω από την έρημο Ατακάμα; «Τεχνητά άστρα» βοηθούν το τηλεσκόπιο VLT να καθαρίζει τις εικόνες από τις παραμορφώσεις που προκαλεί η ατμόσφαιρα. Σαν σκηνή από τον Πόλεμο των Άστρων, τέσσερις πορτοκαλί δέσμες λέιζερ σημαδεύουν την ίδια περιοχή του ουρανού πάνω από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.Τα λέιζερ χρησιμοποιούνται για τη διόρθωση των εικόνων που λαμβάνει το VLT ώστε να αφαιρούνται οι παραμορφώσεις που προκαλεί η ατμόσφαιρα και να αυξάνεται έτσι η ευκρίνεια.Τα λέζερ διεγείρουν άτομα νατρίου στην ατμόσφαιρας και τα αναγκάζουν έτσι να λάμπουν σαν «τεχνητά άστρα», των οποίων το φως υπόκειται στις ίδιες παραμορφώσεις με τα πραγματικά άστρα.Οι μετρήσεις τροφοδοτούνται στο προσαρμοστικό σύστημα του VLT για διορθώσεις σε πραγματικό χρόνο. Το VLT αποτελείται από τέσσερα μεγάλα και τρία μικρά τηλεσκόπια (ESO).Η εγκατάσταση του VLT, η οποία ανήκει στο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο του Νότου (ESO), αποτελείται από τέσσερα γιγάντια τηλεσκόπια, με κάτοπτρα διαμέτρου 8,2 μέτρων, και τέσσερα κινούμενα τηλεσκόπια με καθρέπτη των 1,8 μέτρων.Στις 25 Μαΐου συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τη λήψη της πρώτης εικόνας το 1998, με την οποία άνοιξε μια νέα εποχή για την αστρονομία.Έκτοτε έχουν δημοσιευτεί περισσότερες από 25.000 μελέτες που βασίστηκαν σε δεδομένα του VLT.Μεταξύ άλλων, το τηλεσκόπιο μελέτησε τη μαύρη τρύπα που κρύβεται στο κέντρο του Γαλαξία, βοήθησε στον υπολογισμό της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος και προσέφερε τις πρώτες άμεσες παρατηρήσεις πλανητών εκτός του Ηλιακού Συστήματος. https://www.tanea.gr/2023/06/09/science-technology/giati-ta-leizer-stoxeyoun-ton-ourano-pano-apo-tin-erimo-atakama/

Μυστηριώδεις δομές εντοπίστηκαν στο κέντρο του Γαλαξία. Εκατοντάδες «νημάτια» κατευθύνονται/«δείχνουν» προς τη γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία. Δύο πληθυσμοί νηματίων, κάθετοι και παράλληλοι στο γαλαξιακό επίπεδο, που εκτείνεται οριζόντια (Image by Farhad Yusef-Zadeh) Νέες εικόνες από ραδιοτηλεσκόπια αποκαλύπτουν εκατοντάδες «νημάτια» στον γαλαξιακό δίσκο, μήκους 5-10 ετών φωτός το καθένα, που ενδέχεται να δημιουργήθηκαν εκατομμύρια χρόνια πριν, καθώς εκροές από τη γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία αλληλεπιδρούσαν με γύρω υλικά.Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Φαράντ Γιουσέφ Ζαντέχ του Northwestern University ανακάλυψε γιγαντιαία, μονοδιάστατα «νημάτια» σε κάθετες θέσεςι κοντά στον Τοξότη Α*, τη γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ο Γιουσέφ Ζαντέχ και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν τώρα έναν νέο πληθυσμό τέτοιων δομών- μα αυτή τη φορά τα «νημάτια» είναι πολύ πιο κοντά και βρίσκονται σε οριζόντιες ή ακτινωτές θέσεις, σε σχέση με τη μαύρη τρύπα σαν ακτίνες σε τροχό ποδηλάτου.Αν και οι δύο αυτοί πληθυσμοί έχουν κοινά χαρακτηριστικά, ο Γιουσέφ Ζαντέχ θεωρεί πως έχουν διαφορετική προέλευση. Ενώ τα κάθετα «νημάτια» εκτείνονται ανά τον γαλαξία, φτάνοντας σε ύψη/ μήκη μέχρι 150 ετών φωτός, τα οριζόντια μοιάζουν πιο πολύ με τελείες και παύλες σε κώδικα Μορς, μόνο στη μία πλευρά της μαύρης τρύπας. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal Letters [The Population of the Galactic Center Filaments: Position Angle Distribution Reveals a Degree-scale Collimated Outflow from Sgr A* along the Galactic Plane]. https://iopscience.iop.org/article/10.3847/2041-8213/acd54b «Ήταν έκπληξη να βρούμε ξαφνικά έναν νέο πληθυσμό δομών που φαίνονται να δείχνουν προς την κατεύθυνση της μαύρης τρύπας» είπε ο Γιούσεφ Ζαντέχ. «Εξεπλάγην όταν τα είδα αυτά. Χρειάστηκε να κάνουμε πολλή δουλειά για να διαπιστώσουμε πως δεν ξεγελούσαμε τους εαυτούς μας. Και διαπιστώσαμε ότι αυτά τα “νημάτια” δεν είναι τυχαία μα φαίνονται να συνδέονται με τις εκροές της μαύρης τρύπας μας. Μελετώντας τα, θα μπορούσαμε να μάθουμε για την περιστροφή της μαύρης τρύπας και τον προσανατολισμό του δίσκου προσαύξησης. Είναι ικανοποιητικό όταν κάποιος βρίσκει τάξη εν μέσω ενός χαοτικού πεδίου στον πυρήνα του γαλαξία μας».Η νέα αυτή ανακάλυψη μπορεί να αποτελεί έκπληξη, μα ο Γιούσεφ Ζαντέχ έχει παρελθόν όσον αφορά σε ανακαλύψεις μυστηρίων στο κέντρο του Γαλαξία, 25.000 έτη φωτός από τη Γη. Η τελευταία μελέτη «πατά» πάνω σε τέσσερις δεκαετίες ερευνών. Μετά την ανακάλυψη των κάθετων «νηματίων» το 1984, με τους Μαρκ Μόρις και Ντον Τσανς, ο Γιούσεφ Ζαντέχ με τον Ίαν Χέιγουντ και άλλους συνεργάτες ανακάλυψαν δύο γιγαντιαίες φυσαλίδες εκπομπής ραδιοσημάτων κοντά στον Τοξότη Α*. Μετά, σε μια σειρά δημοσιεύσεων το 2022, ο ίδιος και άλλοι συνεργάτες αποκάλυψαν περίπου 1.000 κάθετα «νημάτια» που εμφανίζονταν σε ζεύγη και συμπλέγματα, συχνά «στοιβαγμένα» σε ίσες αποστάσεις ή δίπλα δίπλα, σαν χορδές άρπας. https://physicsgg.me/2023/06/11/μυστηριώδεις-δομές-εντοπίστηκαν-στο/

ΚΥΜΑ: Κβαντική Υπολογιστική για Μαθητές. Η κβαντική διαίσθηση των μαθητών και ο «βαθύς ύπνος» του σχολείου Εντυπωσιακά τα αποτελέσματα της δράσης εισαγωγής μαθητών λυκείου στις βασικές έννοιες και στην πρακτική της κβαντικής υπολογιστικής Σε αυτή την κούρσα, η δεύτερη θέση δεν είναι επιλογή. O ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Κίνας, Ρωσίας, Ιαπωνίας και άλλων χωρών για την κατάκτηση των κβαντικών τεχνολογιών είναι αδυσώπητος, αφού ο νικητής θα μπορεί να ξεκλειδώσει πανεύκολα την «παραδοσιακή» κρυπτογράφηση και να απειλήσει τη βιομηχανική, στρατιωτική και κυβερνητική υποδομή των αντιπάλων του, αλλά και να δημιουργήσει απροσπέλαστη κρυπτογράφηση, άρα τη δημιουργία «άθραυστων» επικοινωνιακών δικτύων, να αναπτύξει υπολογιστές και δίκτυα που ξεπερνούν σε απόδοση ό,τι γνωρίζαμε έως σήμερα και όλα τα άλλα προνόμια του θαυμαστού καινούργιου κόσμου που υπόσχεται η κβαντική υπολογιστική.Φυσικά οι πιο συναρπαστικοί αγώνες είναι αυτοί στους οποίους συμμετέχουμε. «Αλλά εμείς κοιμόμαστε ύπνο βαθύ», όπως λέει χαριτολογώντας στην «Κ» ένας από τους κορυφαίους Ελληνες επιστήμονες, ο καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ Ιωάννης Αντωνίου. Η χώρα μας παραμένει προς το παρόν απλός παρατηρητής των ραγδαίων εξελίξεων στην παγκόσμια σκακιέρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι η 2η κβαντική επανάσταση της διεμπλοκής –θα επανέλθουμε παρακάτω– απουσιάζει εντελώς από την ύλη του σχολείου. Ηταν μετά μια τέτοια συζήτηση με φίλους καθηγητές από τη μέση εκπαίδευση που ο κ. Αντωνίου άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσε η ακαδημαϊκή κοινότητα να βοηθήσει. Κάπως έτσι… φούσκωσε το ΚΥΜΑ ή αλλιώς το πρόγραμμα Κβαντική Υπολογιστική για Μαθητές, μια καινοτόμος δράση εισαγωγής μαθητών και μαθητριών λυκείου στις βασικές έννοιες και την πρακτική της κβαντικής υπολογιστικής. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 119 μαθητές από 21 σχολεία της Κεντρικής Μακεδονίας και της Στερεάς Ελλάδας, οι οποίοι παρακολούθησαν εξ αποστάσεως 20 δίωρες σαββατιάτικες παραδόσεις μεταξύ 12 Νοεμβρίου 2022 και 29 Απριλίου 2023. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν μεγαλύτερη από τις προσδοκίες.«Τα παιδιά έχουν καταλάβει πιο καλά από εμάς το πού ακριβώς βρισκόμαστε, έχουν κβαντική διαίσθηση», σχολιάζει ο κ. Αντωνίου, ο οποίος μαζί με τον καθηγητή Δημήτριο Πουλάκη από το Τμήμα Μαθηματικών του ΑΠΘ, τον καθηγητή Σταύρο Σταυρινίδη και τον αναπληρωτή καθηγητή Μιχάλη Χανιά από το Εργαστήριο Φυσικής Στερεάς Κατάστασης Ηλεκτρονικής και Νανοτεχνολογίας του Τμήματος Φυσικής του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδας, είχαν την επιστημονική εποπτεία του προγράμματος. Στο πλευρό τους συντάχθηκαν οι συντονιστές εκπαιδευτικού έργου δρ Κ. Ανεστόπουλος, δρ Π. Βενάρδος και δρ Α. Ευαγγελόπουλος, 20 μαθηματικοί από τη μέση εκπαίδευση και τρεις υποψήφιοι διδάκτορες, σε ένα υπόδειγμα συνέργειας μεταξύ Τριτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.«Το πρόγραμμα λειτουργεί ως ένας οδηγός για τον “κβαντικό αλφαβητισμό” της νέας γενιάς που πρόκειται να ζήσει σε ένα εντελώς διαφορετικό τεχνολογικό περιβάλλον», λέει στην «Κ» ο κ. Σταυρινίδης. Οπως αναφέρει, δεν αργεί η εποχή που η κατανόηση της έννοιας και των ιδιοτήτων της «κβαντικής πληροφορίας» θα είναι προαπαιτούμενο για την επαγγελματική, την επιστημονική ακόμη και την κοινωνική ύπαρξη των πολιτών. «Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν έφερε την οργανωμένη έρευνα γύρω από την κβαντική υπολογιστική απευθείας στην εποπτεία του Λευκού Οίκου, ενώ πρόσφατα απηύθυνε πρόσκληση σε νέους επιστήμονες από όλο τον κόσμο να συνδράμουν στα σχετικά προγράμματα». Θυμίζεται ότι το βραβείο Νομπέλ Φυσικής για το 2022 απονεμήθηκε από κοινού στους επιστήμονες Αλέν Ασπέκ, Τζον Κλάουζερ και Αντον Τσέιλινγκερ για την πρωτοπορία τους στην επιστήμη της κβαντικής πληροφορίας με την αξιοποίηση της διεμπλοκής. Οι εξελίξεις υπερβαίνουν τον κοινό νου, αλλά η λέξη-κλειδί είναι η διεμπλοκή. Εξηγεί ο καθηγητής Αντωνίου: «Πριν από το 1980 η κβαντική θεωρία που όλοι ξέρουμε ήταν ένα εργαλείο για να υπολογίζουμε τη δομή ατόμων και μορίων. Ηταν η θεωρία που έδινε τις καλύτερες προβλέψεις, σφάλμα στο 5ο και 6ο δεκαδικό ψηφίο. Μαζί όμως με την κβαντική θεωρία υπήρχε και ένα μυστήριο φαινόμενο, η διεμπλοκή που πρακτικά σημαίνει ότι εάν διασπαστούν δύο σωματίδια ταυτόχρονα και το ένα βρεθεί στον Αρη και το άλλο εδώ υπάρχει στατιστική ανάμνηση αυτής της διεμπλοκής που μας επιτρέπει μετρώντας το ένα στη Γη να δούμε τι κάνει το άλλο στον Αρη. Αυτό όταν το ακούει κάποιος ακούγεται παράλογο, εξωτικό. “Spooky” το είχε χαρακτηρίσει ο Αϊνστάιν. Αφήγημα αλλοπαρμένων ανθρώπων. Επρεπε να γίνουν πολλά πειράματα για να επαληθευτεί. Ολα την επαλήθευσαν. Ηταν μια αναπόδραστη πραγματικότητα. Σεβόμαστε τον Αϊνστάιν αλλά περισσότερο σεβόμαστε αυτό που παρατηρούμε, οπότε η ανθρωπότητα δημιούργησε κβαντικούς επεξεργαστές με βάση τη διεμπλοκή».Οι κβαντικοί υπολογιστές μπορούν να κάνουν πράγματα που δεν ήταν άλλοτε εφικτά. Η κρυπτογράφηση είναι το νούμερο ένα. «Η κβαντική κρυπτογράφηση δεν σπάει. Σπάει αλλά μόλις την σπάσεις θα το αντιληφθεί ο άλλος λόγω της διεμπλοκής. Αυτό που ζούμε είναι η 2η επανάσταση της κβαντομηχανικής. Οι Κινέζοι διαπίστωσαν διεμπλοκή μεταξύ Γης και δορυφόρου. Σήμερα έχουν ασφαλή επικοινωνία με οπτικές ίνες που δεν μπορεί να σπάσει. Αυτές οι επικοινωνίες είναι απροσπέλαστες». Οπως λέει ο ίδιος, μεγάλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες έχουν ομάδες που ασχολούνται με κβαντικούς υπολογιστές, ενώ και φαρμακευτικές εταιρείες σχεδιάζουν φάρμακα έπειτα από προσομοίωση σε κβαντικούς υπολογιστές. «Η ανθρωπότητα έχει ήδη μπει σε διαδρομή που αλλάζει τα πάντα. Ο,τι ξέραμε για τους υπολογιστές και τα δίκτυα πριν από 10 χρόνια είναι ήδη ξεπερασμένο». Το ΚΥΜΑ θα συνεχιστεί και του χρόνου αλλά διευρυμένο σε πανελλαδικό επίπεδο. https://physicsgg.me/2023/06/11/κυμα-κβαντική-υπολογιστική-για-μαθητ/

Οι ειδικοί του κλάδου της JSC "TsENKI" - CC "Yuzhny" συνεχίζουν να προετοιμάζονται για την εκτόξευση των TPC "Soyuz MS-24" και TGC "Progress MS-24". Στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμής του TC της τοποθεσίας Νο. 31, αγκυροβολήθηκαν τα διαμερίσματα 1Α και 2Α της κεντρικής μονάδας, καθώς και η μηχανική συναρμολόγηση σε ένα «πακέτο» μπλοκ 1 και 2 σταδίων του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a υπό το Soyuz MS-24 TPK. Την ίδια ημέρα, αυτοκίνητα με εξαρτήματα οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a υπό το Progress MS-24 TGC μεταφέρθηκαν στη θέση Νο. 31 του κοσμοδρόμου. Σύμφωνα με το επιχειρησιακό πρόγραμμα, τα μπλοκ στη συνέχεια θα εκφορτωθούν και θα ελεγχθούν εξωτερικά. Η εκτόξευση του TGC Progress MS-24 έχει προγραμματιστεί για τα τέλη Αυγούστου 2023. Η εκτόξευση του Soyuz MS-24 με το πλήρωμα της 70ης μακροπρόθεσμης αποστολής στον ISS έχει προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο του 2023. Πηγή: TsENKI/KC Yuzhny https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567384

42 ρωσικοί και ξένοι μικροί δορυφόροι έφτασαν στο Vostochny για την επερχόμενη εκτόξευση Στο κοσμοδρόμιο Vostochny έφτασαν 42 μικρά διαστημόπλοια, τα οποία θα εκτοξευθούν ως διερχόμενο ωφέλιμο φορτίο με τον υδρομετεωρολογικό δορυφόρο Meteor-M Νο. 2-3. Μεταφέρθηκαν από το αεροδρόμιο Blagoveshchensk στο κοσμοδρόμιο από ειδικούς του Glavkosmos (μέρος της κρατικής εταιρείας Roscosmos). Στο εγγύς μέλλον, οι προγραμματιστές μικρών δορυφόρων, με τη βοήθεια των επιχειρήσεων Roscosmos, θα ξεκινήσουν την προετοιμασία τους για εκτόξευση στον πύραυλο Soyuz-2.1b με το ανώτερο στάδιο Fregat. Βάσει συμφωνίας μεταξύ του Glavkosmos και του Ταμείου Προώθησης Καινοτομίας, θα εκτοξευθούν 16 πανεπιστημιακά κυβάκια του έργου Space-Pi και εννέα δορυφόροι θα εκτοξευθούν στο πλαίσιο του προγράμματος Roscosmos Universat. Άλλα 17 μικρά διαστημόπλοια θα εκτοξευθούν προς το συμφέρον Ρώσων και ξένων εμπορικών πελατών. Λεπτομέρειες - στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/39372/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567386

Όταν η Βέρα Ρούμπιν αποδείκνυε την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. ήταν Ιούνιος του 1980… H Vera Rubin την δεκαετία του 1970 Το 1933, ο Ελβετός αστρονόμος Fritz Zwicky που εργαζόταν στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, συνειδητοποίησε ότι οι γαλαξίες του σμήνους της Κόμης https://en.wikipedia.org/wiki/Coma_Cluster κινούνταν τόσο γρήγορα που, σύμφωνα με τους νευτώνειους νόμους της κίνησης, θα έπρεπε να έχουν απομακρυνθεί μεταξύ τους και το σμήνος να διαλυθεί. Η μόνη εξήγηση που σκέφτηκε για το γεγονός ότι το σμήνος παραμένει ενιαίο και δεν διαλύεται, είναι ότι περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Είτε οι νόμοι του Νεύτωνα ήταν λάθος για τις γαλαξιακές αποστάσεις, ή το σμήνος της Κόμης περιείχε μεγάλες ποσότητες αόρατης ύλης (dunkle Materie=σκοτεινή ύλη) που το συγκρατούσε ενωμένο. Αλλά μια τέτοια προκλητική ιδέα εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον να γίνει αποδεκτή από τα «σφαιρικά καθάρματα» της αστρονομίας! https://physicsgg.me/2011/03/31/τα-σφαιρικά-καθάρματα-της-αστρονομ/ H ιδέα του Zwicky δεν έπεισε κανέναν. Πέρασαν δεκαετίες, μέχρι το 1980, όταν μια αστρονόμος ονόματι Vera Rubin κατάφερε να συγκεντρώσει ένα πειστικό σύνολο αποδεικτικών στοιχείων ότι κάτι αόρατο στο σύμπαν έκανε τους γαλαξίες να συμπεριφέρονται με απροσδόκητους τρόπους.Η Vera Rubin (ή Cooper) γεννήθηκε το 1928, στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον. Σε ένα αυτοβιογραφικό άρθρο https://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev-astro-081710-102545 η Rubin αναφέρθηκε στον πατέρα της, που όταν ήταν μικρή την βοήθησε να κατασκευάσει ένα τηλεσκόπιο χρησιμοποιώντας έναν σωλήνα λινέλαιου. «Από το κρεβάτι μου δίπλα στο παράθυρο, είχα καθαρή θέα στον βόρειο ουρανό», έγραφε. «Μετά από λίγο ήταν πιο ενδιαφέρον να βλέπεις τα αστέρια παρά να κοιμάσαι».Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών της, η Rubin αντιμετώπισε τον κοινότοπο σεξισμό που ήταν πολύ συνηθισμένος εκείνη την εποχή για τις γυναίκες που ενδιαφέρονταν για την επιστήμη. Με αρκετή πικρία θυμάται πως, όταν υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Φυσική, επειδή είχε πει στον υπεύθυνο εγγραφών ότι της άρεσε να ζωγραφίζει, την ώρα της συνέντευξης την ρώτησαν: «Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;» Η φράση αυτή, θυμάται η Rubin, «έγινε κάτι σαν οικογενειακό σλόγκαν. Έκτοτε, κάθε φορά που σε κάποιον κάτι πήγαινε στραβά, του λέγαμε: «Σκέφτηκες ποτέ να κάνεις καριέρα ζωγραφίζοντας αστρονομικά αντικείμενα;». Στο γυμνάσιο, όταν είπε στον καθηγητή της φυσικής πως την είχαν δεχτεί στο κολέγιο Vassar, εκείνος απάντησε: «Μια χαρά θα τα πας, αρκεί να μην ανακατευτείς με τις επιστήμες.» Αργότερα, ενθυμούμενη το παρελθόν, θα έλεγε: «Χρειάζεται τεράστια αυτοεκτίμηση για να μην καταρρεύσεις ακούγοντας τέτοια πράγματα.»Η Rubin σπούδασε αστρονομία ως προπτυχιακή στο κολέγιο Vassar και ήθελε να εγγραφεί ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Princeton, αλλά οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα αστρονομίας μέχρι το 1975. Η αίτησή της στο Harvard έγινε δεκτή, αλλά τελικά αρνήθηκε γιατί στο μεταξύ είχε παντρευτεί και ακολούθησε τον σύζυγό της, το Bob Rubin που ήταν φυσικομαθηματικός στο Cornel. (Στο κάτω μέρος της απαντητικής επιστολής που έλαβε από το Χάρβαρντ, υπήρχε μια χειρόγραφη υποσημείωση που έλεγε: «Αχ, εσείς οι γυναίκες! Κάθε φορά που βρίσκω μια καλή, μου παντρεύεται και τη χάνω.» )Έτσι συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Cornell, όπου είχε ως καθηγητές τους Richard Feynman, Hans Bethe και Philip Morrison. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της το 1954, στο πανεπιστήμιο Georgetown, υπό την καθοδήγηση του George Gamow.Το 1965 η Rubin προσελήφθη στο στο Ινστιτούτο Carnegie της Ουάσιγκτον. Εκεί γνώρισε τον W. Kent Ford Jr., ο οποίος κατασκεύαζε ένα νέο φασματογράφο για τη συλλογή δεδομένων φωτός από μακρινά αντικείμενα. Αυτή η πρωτοποριακή τεχνική θα μπορούσε να αυξήσει πάνω από δέκα φορές την ικανότητα ενός τηλεσκοπίου να καταγράφει το φάσμα ενός αχνού αντικειμένου.Oι Rubin και Ford έθεσαν το όργανο σε λειτουργία μετρώντας τις ταχύτητες των άστρων στον γαλαξία της Ανδρομέδας (Μ31). Όσο πιο μακριά από τον ήλιο βρίσκεται ένας πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος η τροχιακή ταχύτητά του ελαττώνεται (αν υποθέσουμε ότι η τροχιά του πλανήτη είναι κυκλική με ακτίνα r, τότε εξισώνοντας την δύναμη της παγκόσμιας έλξης με την κεντρομόλο δύναμη παίρνουμε , όπoυ M η μάζα του ήλιου). Tα άστρα του γαλαξία M31 αναμενόταν να συμπεριφέρονται παρόμοια. Στο κέντρο του γαλαξία όπου το φως ήταν πιο λαμπρό αναμενόταν μεγάλη συγκέτρωση μάζας. Έτσι οι ταχύτητες των άστρων μακριά από το κέντρο του γαλαξία αναμένονταν μικρότερες. Οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων του Μ31 υπολογίστηκαν με βάση τα φασματοσκοπικά δεδομένα και απεικονίστηκαν γραφικά.Ενώ η καμπύλη των ταχυτήτων συναρτήσει της απόστασης από το κέντρο του γαλαξία θα έπρεπε «πέφτει», η καμπύλη της Rubin https://ui.adsabs.harvard.edu/abs/1970ApJ...159..379R/abstract έδειχνε ότι οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων μακριά από το κέντρο του γαλαξία δεν μειώνονταν. Ήταν σαν ο γαλαξίας να περιείχε αόρατη μάζα, η οποία διατηρούσε τις τροχιακές ταχύτητες σταθερές. Η Rubin σκέφτηκε ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος μηχανισμός για την επιτάχυνση των άστρων που κινούνται πολύ αργά ή την επιβράδυνση των άστρων που κινούνται πολύ γρήγορα. Οι ταχύτητες περιστροφής των άστρων στον γαλαξία της Ανδρομέδας, από την δημοσίευση του 1970 της Vera Rubin με τον Kent Ford. Καθώς αυξάνεται η απόσταση από το κέντρο του γαλαξία, αντί να μειώνονται οι ταχύτητες, η καμπύλη είναι σχεδόν επίπεδη – απόδειξη για ύπαρξη αόρατης μάζας ή της σκοτεινής ύλης [V. Rubin and K. Ford, Astrophysical Journal, vol. 159, p.379 (February 1970)] Μεταξύ 1976 και 1986, οι Rubin και Ford διερεύνησαν κι άλλους σπειροειδείς γαλαξίες. Δημοσίευσαν σχεδόν 50 εργασίες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όμως το πιο σημαντικό και επιδραστικό άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουνίου 1980 του περιοδικού Astrophysical Journal. Εκεί περιέχονταν οι καμπύλες περιστροφής 21 σπειροειδών γαλαξιών, διαφόρων μεγεθών και φωτεινοτήτων. Όλες τους έμοιαζαν με την παραπάνω καμπύλη του γαλαξία της Ανδρομέδας. Οι τροχιακές ταχύτητες των άστρων αντί να μειώνονται καθώς απομακρυνόμαστε από τα κέντρα των γαλαξιών, παρέμεναν σταθερές. Το συμπέρασμα ήταν αναπόφευκτο: στους γαλαξίες αυτούς υπάρχει επιπλέον μη ορατή ύλη (που δεν εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία). Στα συμπεράσματα της δημοσίευσης των Rubin, Ford και Thonnard, με τίτλο «Rotational properties of 21 SC galaxies with a large range of luminosities and radii, from NGC 4605 (R=4kpc) to UGC 2885 (R=122kpc)«, τον Ιούνιο του 1980 περιέχεται η ιστορική πλέον φράση: «The conclusion is inescapable that non-luminus matter exixts beyond the optical galaxy« Αυτές οι παρατηρήσεις, σε συνδυασμό με την έρευνα των θεωρητικών και των ραδιοαστρονόμων, έδειξαν ότι αν ισχύουν οι κανόνες της Νευτώνειας φυσικής, θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη ποσότητα αόρατης μάζας σε αυτούς τους γαλαξίες. Σήμερα, η ευρέως αποδεκτή άποψη είναι ότι οι γαλαξίες είναι γεμάτοι σκοτεινή ύλη και ότι έως και το 85% της ύλης του σύμπαντος συνίστσται από αυτήν.Το τι είναι στην πραγματικότητα η σκοτεινή ύλη, όμως παραμένει ακόμα ένα μεγάλο μυστήριο. Οι πειραματιστές φυσικοί την αναζητούν και οι επιστήμονες έχουν αφιερώσει αμέτρητες ώρες συζητώντας για την σύστασή της. Ενώ η εργασία της Rubin βοήθησε να τεθεί αυτή η ερώτηση, εκείνη παρέμεινε «αγνωστικίστρια» σχετικά με την απάντησή της. «Οι επιστήμονες σπάνια τονίζουν την τεράστια άγνοιά μας», έγραφε η Rubin στον πρόλογο του Bright Galaxies, Dark Matters, της συλλογής των εργασιών της που δημοσιεύθηκε το 1997. https://physicsgg.me/2023/06/08/όταν-η-βέρα-ρούμπιν-αποδείκνυε-την-ύπα/

Αποκαλύφθηκαν τα μυστικά της ισχυρότερης κοσμικής έκρηξης που έχει δει η ανθρωπότητα (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του πίδακα της τρομερής έκρηξης ακτίνων γ (πηγή φωτό NASA’s Goddard Space Flight Center) Πρόκειται για μια έκρηξη ακτίνων γ 70 φορές πιο λαμπρή από οποιαδήποτε ανάλογη έκρηξη.Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το φως μιας έκρηξη ακτίνων γ που εντοπίστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2022 ήταν 70 φορές πιο λαμπρό από οποιαδήποτε ανάλογη έκρηξη έχουν παρατηρήσει ποτέ οι επιστήμονες και σύμφωνα με τους ερευνητές πρόκειται για την λαμπρότερη έκρηξη ακτίνων γ που έχει εμφανισθεί στον ουρανό της Γης στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.Η έκρηξη με την κωδική ονομασία GRB-221009A έλαβε από την επιστημονικη κοινότητα την ονομασία BOAT από τα αρχικά της φράσης «brightest of all time» δηλαδή «η λαμπρότερη όλων των εποχών». «Είναι μια απολύτως τερατώδης έκρηξη. Είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο, δεν έχουμε δει ποτέ τίποτα κοντά σε αυτό. Το BOAT είναι ένα γεγονός που συμβαίνει μια φορά στα 10.000 χρόνια. Υπάρχει εύλογη πιθανότητα αυτή να είναι η φωτεινότερη έκρηξη ακτίνων γ που έπληξε τη Γη από τότε που ξεκίνησε ο ανθρώπινος πολιτισμός» ανέφερε ο Έρικ Μπερνς καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα κατά τη διάρκεια συνεδρίου του Τμήματος Αστροφυσικής Υψηλής Ενέργειας της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.Με δημοσίευση https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.adi1405 της στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστήμιου Τζορτζ Ουάσινγκτον δίνει νέες πληροφορίες για αυτό το εντυπωσιακό και σπάνιο κοσμικό φαινόμενο. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές ο πίδακας της έκρηξης είχε μοναδική δομή και έσερνε μαζί του μια ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα αστρικής ύλης. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να εξηγήσει τις ακραίες ιδιότητες της έκρηξης η οποία σύμφωνα με τους ερευνητές συνέβη όταν ένα τεράστιο άστρο που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2,4 δισεκατομμύρια ετών φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού του Τοξότη υπέστη ολική βαρυτική κατάρρευση με αποτέλεσμα να γεννηθεί μια μαύρη τρύπα. Η θεωρία αυτή εξηγεί επίσης γιατί η λάμψη της έκρηξης είχε εξαιρετικά μεγάλη διάρκεια. «Το GRB 221009A αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός στην κατανόησή μας για τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα και αποδεικνύει ότι οι πιο ακραίες εκρήξεις δεν υπακούουν στην τυπική Φυσική για τις εκρήξεις ακτίνων γάμμα» αναφέρει η Μπρένταν Ο’ Κόνορ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1481180/apokalyfthikan-ta-mystika-tis-ischyroteris-kosmikis-ekrixis-poy-echei-dei-i-anthropotita-vinteo/

Οι κοσμοναύτες συνεχίζουν να παρατηρούν τη Γη Χθες, οι κοσμοναύτες στο ISS φωτογράφιζαν τη Γη για να ανιχνεύσουν φυσικές καταστροφές - ετοίμασαν τον φασματικό εξοπλισμό βίντεο για το πείραμα Uragan την προηγούμενη μέρα. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες διεξήγαγαν το επόμενο στάδιο του πειράματος Cardiovector για να μελετήσουν τον ρόλο των τμημάτων της καρδιάς στην προσαρμογή του κυκλοφορικού συστήματος στις μακροχρόνιες συνθήκες πτήσης. Σχετικά με άλλες περιπτώσεις στο ISS - στην έκθεσή μας στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/39366/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567376

Η πρώτη ακτινογραφία ενός μεμονωμένου ατόμου. Για πρώτη φορά μελετήθηκε ένα και μόνο άτομο με ακτίνες Χ Μια ομάδα φυσικών καθοδηγούμενη από τον Saw Wai Hla συνέλαβε την ΥΠΟΓΡΑΦΗ ενός μόνο ατόμου, κάτι που κανείς μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει. Αυτό το πρωτοποριακό επίτευγμα θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες ανιχνεύουν τα υλικά. Σύμφωνα με την εργασία τους [Characterization of just one atom using synchrotron X-rays] https://www.nature.com/articles/s41586-023-06011-w που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, χρησιμοποίησαν μια τεχνική που συνδυάζει την φασματοσκοπία ακτίνων Χ με τη μικροσκοπία σάρωσης σήραγγας (STM=Scanning Tunneling Microscope) για να ταυτοποιήσουν δύο διαφορετικά μεμονωμένα άτομα. Διάγραμμα της διάταξης SX-STM (Synchrotron X ray – Scanning Tunneling Microscope) Αφότου ανακαλύφθηκαν οι ακτίνες Χ από τον Roentgen το 1895, χρησιμοποιούνται παντού, από τα ακτινολογικά ιατρεία μέχρι τους ελέγχους ασφαλείας στα αεροδρόμια. Ακόμη και το Curiosity, το διαστημικό όχημα της NASA στον πλανήτη Άρη, είναι εξοπλισμένο με μια συσκευή ακτίνων Χ που εξετάζει την σύνθεση των βράχων στον Άρη.Η τεχνική της φασματοσκοπίας ακτίνων Χ μπορεί όχι μόνο να ανιχνεύσει τα «δακτυλικά αποτυπώματα» συγκεκριμένων χημικών στοιχείων σε ένα δείγμα, αλλά επίσης να αποκαλύψει πληθώρα πληροφοριών σχετικά με τις χημικές καταστάσεις και τη δομική διάταξη των ατόμων στο δείγμα. Όμως, μέχρι τώρα χρειάζονταν χιλιάδες άτομα ή μάζα ενός attogram (10−18gr, περίπου 10.000 άτομα) δείγματος, για να ληφθεί ένα αρκετά καθαρό σήμα. Ο Saw-Wai Hla και η ομάδα του από το Πανεπιστήμιο του Ohio και του Εθνικού Εργαστηρίου Argonne στο Illinois μπόρεσε, για πρώτη φορά, να μετρήσει τα φάσματα ακτίνων Χ μεμονωμένων ατόμων. Η ανακάλυψη επιτεύχθηκε με μια τεχνική που συνδυάζει τη φασματοσκοπία ακτίνων Χ με την κορυφαία τεχνική ανάλυσης ενός ατόμου – μικροσκοπία σάρωσης σήραγγας (STM).Συνήθως τα άτομα μπορούν να απεικονιστούν με μικροσκόπια σάρωσης σήραγγας, αλλά χωρίς τις ακτίνες Χ κανείς δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει. Σύμφωνα με τον Hla τώρα μπορούμε να ανιχνεύσουμε ακριβώς τον τύπο ενός συγκεκριμένου ατόμου, ένα άτομο κάθε φορά, και μπορούμε να μετρήσουμε ταυτόχρονα τη χημική του κατάσταση. Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα υλικά μέχρι το τελικό όριο ενός μόνο ατόμου. Αυτό θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στις περιβαλλοντικές και ιατρικές επιστήμες – θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο!Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στα πειράματά τους ένα άτομο σιδήρου και ένα άτομο τερβίου, τα οποία εισήχθησαν σε αντίστοιχους μοριακούς ξενιστές. Για την ανίχνευση του σήματος ακτίνων Χ ενός ατόμου, η ερευνητική ομάδα βελτίωσε τους συμβατικούς ανιχνευτές ακτίνων Χ με έναν εξειδικευμένο ανιχνευτή κατασκευασμένο από μια μεταλλική αιχμή τοποθετημένη σε εξαιρετικα μικρή απόσταση από το δείγμα για την συλλογή διεγερμένων ηλεκτρονίων από ακτίνες Χ – μια τεχνική γνωστή ως μικροσκοπία συγχρότρου σάρωσης με ακτίνες Χ ή SX-STM, η οποία χρησιμοποιείται στην άμεση αναγνώριση του στοιχειακού τύπου των υλικών. Όταν οι ακτίνες Χ (μπλε χρώμα) φωτίζουν ένα άτομο σιδήρου (κόκκινη σφαίρα στο κέντρο του μορίου), διεγείρονται ηλεκτρόνια (όχι σθένους, αλλά εσωτερικά ηλεκτρόνια που δεν συμμετέχουν σε χημικούς δεσμούς). Τα διεγερμένα με ακτίνες Χ ηλεκτρόνια διοχετεύονται στη συνέχεια στην αιχμή του ανιχνευτή (γκρι) διαμέσου επικαλυπτόμενων ατομικών/μοριακών τροχιακών, τα οποία παρέχουν στοιχειακές και χημικές πληροφορίες του ατόμου σιδήρου. Σύμφωνα με τους Hla et al, τα φάσματα που λαμβάνονται με τη μέθοδο αυτή είναι σαν τα δακτυλικά αποτυπώματα – το καθένα είναι μοναδικό. Η χρήση ακτίνων Χ για την ανίχνευση και τον χαρακτηρισμό μεμονωμένων ατόμων θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στην έρευνα και να γεννήσει νέες τεχνολογίες σε τομείς όπως για παράδειγμα η κβαντική πληροφορία ή η ανίχνευση ιχνοστοιχείων στην περιβαλλοντική και ιατρική έρευνα. Αυτό το επίτευγμα ανοίγει επίσης το δρόμο για προηγμένα όργανα της επιστήμης υλικών. (Αριστερά) Εικόνα ενός υπερμορίου σε σχήμα δακτυλίου στον οποίο υπάρχει μόνο ένα άτομο σιδήρου (Fe) (Δεξιά) Υπογραφή ακτίνων Χ ενός μεμονομένου ατόμου Fe. «Έχουμε ανιχνεύσει τις χημικές καταστάσεις μεμονωμένων ατόμων επίσης», λέει ο Hla. Με την σύγκριση των χημικών καταστάσεων ενός ατόμου σιδήρου και ενός ατόμου τερβίου εντός των αντίστοιχων μοριακών ξενιστών, διαπιστώνουμε ότι το άτομο τερβίου, ένα μέταλλο σπανίων γαιών, είναι μάλλον απομονωμένο και δεν αλλάζει τη χημική του κατάσταση, ενώ το άτομο σιδήρου αλληλεπιδρά έντονα με το περιβάλλον του.Πολλά υλικά σπανίων γαιών χρησιμοποιούνται σε καθημερινές συσκευές, όπως κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές και τηλεοράσεις, για να αναφέρουμε μερικά, και είναι εξαιρετικά σημαντικά για τη δημιουργία και την πρόοδο της τεχνολογίας. Με τη νέα μέθοδο οι επιστήμονες μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν όχι μόνο τον τύπο του στοιχείου αλλά και τη χημική του κατάσταση, κάτι που θα τους επιτρέψει να χειριστούν καλύτερα τα άτομα μέσα σε διαφορετικούς ξενιστές υλικών και να καλύψουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες σε διάφορους τομείς. Επιπλέον, έχουν αναπτύξει μια νέα μέθοδο που ονομάζεται X-ERT (X-ray excited resonance tunneling), που τους επιτρέπει να ανιχνεύουν πώς τα τροχιακά ενός μόνο μορίου προσανατολίζονται σε μια επιφάνεια υλικού χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ συγχρότρου.Το επίτευγμα των Hla et al ανοίγει πολλές συναρπαστικές ερευνητικές κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας για τις κβαντικές ιδιότητες (σπιν) ενός μόνο ατόμου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Samantha Pelham, ‘Scientists report world’s first X-ray of a single atom in Nature‘ 2. Matteo Rini, ‘X-Ray Spectroscopy of a Lone Atom‘ https://physicsgg.me/2023/06/07/η-πρώτη-ακτινογραφία-ενός-μεμονωμένο

Η Δευτέρα στον ISS ήταν απασχολημένη. Στις 5 Ιουνίου, οι κοσμοναύτες ετοίμαζαν ένα φασματικό σύστημα βίντεο για τη φωτογράφηση της Γης για την ανίχνευση φυσικών καταστροφών και παρακολουθούσαν τα δασικά οικοσυστήματα και την οικολογική κατάσταση. Επί του σκάφους, η μελέτη κρυστάλλων και υγρών από πλάσμα-σκόνης υπό συνθήκες μικροβαρύτητας (πείραμα "Plasma Crystal-4") συνεχίζεται. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες αξιολόγησαν τη λειτουργική τους κατάσταση και την αξιοπιστία της εκτέλεσης εργασιών χειριστή κατά την προσομοίωση χειροκίνητου ελέγχου του διαστημικού σκάφους (πείραμα Pilot-T) και πραγματοποίησαν επίσης συντήρηση συστημάτων υποστήριξης ζωής. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την εργασία στο ISS στη διεύθυνση https://www.roscosmos.ru/39364 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567368

Αρκτική: Προειδοποίηση για απώλεια των θαλάσσιων πάγων την επόμενη δεκαετία. REUTERS/Natalie Thomas/File Photo Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Η Αρκτική θα μπορούσε να «απαλλαγεί» από τους θαλάσσιους πάγους περίπου μια δεκαετία νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν, προειδοποιούν οι επιστήμονες – άλλη μια σαφής ένδειξη ότι η κλιματική κρίση συμβαίνει ταχύτερα από ό,τι αναμενόταν, καθώς ο κόσμος συνεχίζει να εκπέμπει ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη.Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο περιοδικό Nature Communications διαπίστωσε ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής θα μπορούσαν να εξαφανιστούν εντελώς κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου ήδη από τη δεκαετία του 2030. Ακόμα και αν ο κόσμος κάνει σημαντικές μειώσεις στη ρύπανση που θερμαίνει τον πλανήτη σήμερα, η Αρκτική θα μπορούσε να δει καλοκαίρια χωρίς θαλάσσιο πάγο μέχρι τη δεκαετία του 2050, ανέφεραν οι επιστήμονες.Οι ερευνητές ανέλυσαν τις αλλαγές από το 1979 έως το 2019, συγκρίνοντας διαφορετικά δορυφορικά δεδομένα και κλιματικά μοντέλα για να εκτιμήσουν πώς μεταβάλλονται οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής.Διαπίστωσαν ότι η μείωση των θαλάσσιων πάγων ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανθρωπογενούς ρύπανσης που προκαλεί η θέρμανση του πλανήτη και ότι τα προηγούμενα μοντέλα είχαν υποεκτιμήσει τις τάσεις τήξης των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής.«Μας εξέπληξε η διαπίστωση ότι μια Αρκτική χωρίς πάγους θα υπάρχει το καλοκαίρι ανεξάρτητα από τις προσπάθειές μας για μείωση των εκπομπών, κάτι που δεν αναμενόταν», δήλωσε στο CNN ο Seung-Ki Min, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας Pohang της Νότιας Κορέας.Οι πάγοι της Αρκτικής συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια λιώνουν το καλοκαίρι, φθάνοντας συνήθως στα χαμηλότερα επίπεδά τους τον Σεπτέμβριο, προτού ο κύκλος ξεκινήσει και πάλι.Μόλις τα καλοκαίρια της Αρκτικής γίνουν απαλλαγμένα από πάγους, η συσσώρευση θαλάσσιου πάγου κατά τις ψυχρότερες εποχές θα είναι πολύ πιο αργή, δήλωσε ο Min. Όσο ζεσταίνεται, τόσο πιο πιθανό είναι η Αρκτική να παραμείνει χωρίς θαλάσσιους πάγους και κατά τη διάρκεια της ψυχρότερης περιόδου.Σύμφωνα με μια «τάση αύξησης των εκπομπών» – κατά την οποία ο κόσμος συνεχίζει να καίει ορυκτά καύσιμα και τα επίπεδα της ρύπανσης που θερμαίνει τον πλανήτη συνεχίζουν να αυξάνονται – η μελέτη προβλέπει ότι η Αρκτική θα δει πλήρη απώλεια των θαλάσσιων πάγων από τον Αύγουστο μέχρι και τον Οκτώβριο πριν από τη δεκαετία του 2080, δήλωσε ο Min.Τα ευρήματα της μελέτης έρχονται σε αντίθεση με την έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή για την κατάσταση της επιστήμης το 2021, η οποία διαπίστωσε ότι η Αρκτική θα είναι «σχεδόν απαλλαγμένη από πάγους στα μέσα του αιώνα, σύμφωνα με τα σενάρια για τις ενδιάμεσες και υψηλές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου».Αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί 10 χρόνια νωρίτερα, ανεξάρτητα από τα σενάρια εκπομπών, δήλωσε ο Μιν. Παγκόσμιες συνέπειες Τις τελευταίες δεκαετίες, η Αρκτική έχει θερμανθεί τέσσερις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, σύμφωνα με μελέτη του 2022. Έχει ήδη σημειωθεί ραγδαία απώλεια θαλάσσιου πάγου στην περιοχή, με τον πάγο του Σεπτεμβρίου να συρρικνώνεται με ρυθμό 12,6% ανά δεκαετία, σύμφωνα με τη NASA.Μια Αρκτική χωρίς καλοκαιρινούς θαλάσσιους πάγους θα προκαλούσε τρομερές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο. Ο φωτεινός λευκός πάγος αντανακλά την ηλιακή ενέργεια μακριά από τη Γη. Όταν αυτός ο πάγος λιώνει, εκθέτει τον πιο σκούρο ωκεανό, ο οποίος απορροφά περισσότερη θερμότητα προκαλώντας πρόσθετη αύξηση της θερμοκρασίας – μια διαδικασία ανατροφοδότησης που ονομάζεται «ενίσχυση της Αρκτικής».Η μείωση των θαλάσσιων πάγων μπορεί επίσης να έχει επιπτώσεις στον παγκόσμιο καιρό που εκτείνονται πολύ πέρα από την Αρκτική.«Πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν κόσμο με θερμότερη Αρκτική πολύ σύντομα», δήλωσε ο Μιν. «Δεδομένου ότι η αύξηση της θερμοκρασίας της Αρκτικής προτείνεται να φέρει ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες στα βόρεια μεσαία και υψηλά γεωγραφικά πλάτη, η πρόωρη εμφάνιση μιας Αρκτικής χωρίς πάγους συνεπάγεται επίσης ότι θα βιώσουμε ακραία φαινόμενα ταχύτερα από ό,τι προβλέπεται». https://www.naftemporiki.gr/green/1480153/arktiki-proeidopoiisi-gia-apoleia-ton-thalassion-pagon-mia-dekaetia-noritera/

Οργανικές χημικές ενώσεις σε απόσταση 12 δισ. έτη φωτός από την Γη. … ανίχνευσε τo τηλεσκόπιο James Webb Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψαν περίπλοκα οργανικά μόρια παρόμοια με τον καπνό ή την αιθαλομίχλη σε μακρινό γαλαξία που απέχει πάνω από 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Τυχαίνει να ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με έναν δεύτερο γαλαξία που απέχει μόλις 3 δισεκατομμύρια έτη φωτός από την οπτική μας στη Γη. Στην παραπάνω εικόνα από το Webb (με ψευδή χρώματα), ο γαλαξίας στο προσκήνιο εμφανίζεται μπλε, ενώ ο γαλαξίας στο υπόβαθρο κόκκινος. Τα οργανικά μόρια επισημαίνονται με πορτοκαλί χρώμα. Το James Webb ανίχνευσε σύνθετα οργανικά μόρια σε ένα γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Χάρη στις δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb (JWST) που τέθηκε σε τροχιά πρόσφατα και τις λεπτομερείς αναλύσεις της υπεύθυνης επιστημονικής ομάδας, μια νέα μελέτη έρχεται να ρίξει φως στις σύνθετες χημικές αντιδράσεις που συνέβαιναν στους πρώτους γαλαξίες του αρχέγονου σύμπαντος.Η μελέτη της διεθνούς σύμπραξης επιστημόνων [Spatial variations in aromatic hydrocarbon emission in a dust-rich galaxy], https://www.nature.com/articles/s41586-023-05998-6.epdf?sharing_token=P3aKwWBiyFAnSbot4o7mB9RgN0jAjWel9jnR3ZoTv0NsacSU9Qw8kkLK5hq5wLhPVNpFDdEXpRWNdKmt8jdn_N1mJHGHjIdxK4vIAX4J67iGTegX_sJUEzVBaBvxKaWWsdBBvQ6QaQQ_GFXCokOnnuAPIHzbgWek9RHjzO_DMydI7oTUNNdfWM7lrrQgdiunZSBDEq_Xxt6qjosUIMo4RUFQJ7yPHEyjCT6ku09gR37tT9HgLJ5CbdrB_tUIwSoVVQjsIleNj0owGpgwmTpk4OXg7cGQQYe_WcWtdNtqILE%3D&tracking_referrer=www.space.com υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο A&M του Texas, Justin Spilker, δημοσιεύτηκε στην έγκριτη επιθεώρηση Nature και είχε σαν αντικείμενο να κατορθώσει να διακρίνει τις διαφορές στα υπέρυθρα σήματα που παράγονται από σωματίδια σκόνης και από μόρια υδρογονανθράκων. «τα σωματίδια σκόνης απορροφούν και στη συνέχεια εκπέμπουν σχεδόν τη μισήΤ αστρική ακτινοβολία που παράγεται στο σύμπαν και κατά συνέπεια το υπέρυθρο φως των μακρινών αντικειμένων φτάνει εξαιρετικά αδύναμο στα γήινα τηλεσκόπια ή δεν ανιχνεύεται καν».Για την έρευνα, οι επιστήμονες εκμεταλλεύτηκαν το φαινόμενο του βαρυτικού φακού, γνωστό και ως ο «μεγεθυντικός φακός του διαστήματος». Η μεγέθυνση αυτή συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες βρίσκονται σε σχεδόν ευθεία γραμμή από την οπτική γωνία της Γης και το φως του γαλαξία στο βάθος παραμορφώνεται και μεγεθύνεται από το γαλαξία σε πρώτο πλάνο σχηματίζοντας ένα δακτύλιο, που είναι γνωστός ως δακτύλιος του Αϊνστάιν. Ο γαλαξίας που παρατηρήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb φαίνεται ως ένας δακτύλιος του Αϊνστάιν πο οφείλεται στο φαινόμενο του βαρυτικού φακού. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει όταν δύο γαλαξίες είναι σχεδόν τέλεια ευθυγραμμισμένοι από τη δική μας οπτική γωνία στη Γη. Η βαρύτητα του μπροστινού γαλαξία καμπυλώνει το φως του πίσω γαλαξία μεγεθύνοντάς τον. Η μεγέθυνση επιτρέπει στους αστρονόμους να μελετούν πολύ μακρινούς γαλαξίες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Η ερευνητική ομάδα εστίασε το JWST στο γαλαξία με την ονομασία SPT0418-47, σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, δηλαδή μια εποχή που το Σύμπαν είχε ηλικία μόλις 1,5 δισεκατομμυρίων ετών ή το 10% της σημερινής του ηλικίας.Τα φασματοσκοπικά δεδομένα του JWST υποδεικνύουν ότι το σκούρο διαστρικό αέριο στον SPT0418-47 είναι εμπλουτισμένο με βαρέα στοιχεία, που με τη σειρά τους υποδηλώνουν την ύπαρξη γενεών ολόκληρων άστρων που έζησαν και πέθαναν. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο που ανίχνευσαν οι ερευνητές ήταν ένας τύπος οργανικών μορίων, γνωστών ως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες. Αυτά τα οργανικά μόρια θεωρούνται βασικά στοιχεία για τις πρωταρχικές μορφές ζωής ισχυρίζονται οι επιστήμονες.«Δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, αφού ο εντοπισμός σύνθετων οργανικών μορίων σε τόσο μεγάλη απόσταση αλλάζει ουσιαστικά τα δεδομένα για τις μελλοντικές μας παρατηρήσεις και είμαστε ενθουσιασμένοι για τους νέους δρόμους που ανοίγονται» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας. https://physicsgg.me/2023/06/06/οργανικές-χημικές-ενώσεις-σε-απόστασ/

Ο γαλαξίας Milky Way έχει μάζα περίπου 1 τρισεκατομμύριο ηλιακές μάζες. Οι αστρονόμοι στο Αστεροσκοπείο Pulkovo της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών διεξήγαγαν μια μελέτη με τη βοήθεια της οποίας απέκτησαν μια πιο ακριβή εκτίμηση της μάζας του Γαλαξία. 🌌 Έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές μέθοδοι που βασίζονται στη μελέτη της κίνησης των αστεριών, των σφαιρικών σμηνών, των δορυφορικών γαλαξιών και άλλων φαινομένων. Ένα από αυτά βασίζεται στη μελέτη των κυκλικών τροχιών στις οποίες τα περισσότερα αστέρια του Γαλαξία κινούνται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο. 💫 Χρησιμοποιώντας την ταχύτητα ενός αστεριού και την απόστασή του από το κέντρο, οι επιστήμονες προσδιορίζουν τη μάζα ενός γαλαξία. Η μέθοδος καθιστά επίσης δυνατή την απεικόνιση της εξάρτησης της ταχύτητας από την απόσταση και τη λήψη μιας καμπύλης περιστροφής, η οποία υποδεικνύει την παρουσία μιας κρυμμένης μάζας στον γαλαξία - σκοτεινή ύλη. 🎇 Οι αστρονόμοι εξέτασαν επίσης την κίνηση των σφαιρικών σμηνών, τα παλιρροϊκά νέφη των νάνων γαλαξιών και την ταχύτητα διαφυγής των αστεριών από τον Γαλαξία. 🤒 Με βάση τα δεδομένα όλων των μεθόδων, πραγματοποιήθηκε μια μέση ανάλυση για να ληφθεί η καλύτερη εκτίμηση της μάζας του Γαλαξία. Είναι περίπου 1 τρισεκατομμύριο ηλιακές μάζες, με σφάλμα της τάξης των 100 δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών. 🔗 Περισσότερες λεπτομέρειες στον ιστότοπο της RAS: https://new.ras.ru/activities/news/massa-galaktiki-so.. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567367

Τα «κουκούλια» ετοιμοθάνατων άστρων ως πηγή βαρυτικών κυμάτων. Τα «κουκούλια» που σχηματίζονται καθώς τα τεράστια ετοιμοθάνατα αστέρια αποβάλλουν συντρίμμια, πιθανόν να εκπέμπουν βαρυτικά κύματα, σύμφωνα ερευνητές, οι οποίοι παρουσίασαν τη μελέτη τους κατά την 242η Συνάντηση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας.Επικεφαλής της έρευνας είναι ο Όρε Γκότλιμπ, υπότροφος στο Κέντρο Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική (CIERA) του Πανεπιστημίου του Νορθουέστερν. Ανάμεσα στους συν-συγγραφείς της μελέτης είναι και η Ελληνίδα αστροφυσικός και διευθύντρια του CIERA, Βίκυ Καλογερά.Μέχρι στιγμής οι αστροφυσικοί έχουν ανιχνεύσει βαρυτικά κύματα μόνο από δυαδικά συστήματα, τις συγχωνεύσεις μαύρων τρυπών ή δυο αστέρων νετρονίων. Αν και θεωρητικά οι αστροφυσικοί θα έπρεπε να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν βαρυτικά κύματα από μια μόνο, μη δυαδική πηγή, δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα αυτά τα σήματα. Τώρα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Νορθουέστερν προτείνουν ότι πρέπει να στραφεί η προσοχή σε ένα νέο, απροσδόκητο και εντελώς ανεξερεύνητο μέρος: τα ταραχώδη, ενεργητικά κουκούλια που περιβάλλουν ετοιμοθάνατους αστέρες μεγάλης μάζας.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις τελευταίας τεχνολογίας για να μοντελοποιήσουν την κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας. Όταν τα αστέρια αυτά καταρρέουν σε μαύρες τρύπες, μπορεί να δημιουργήσουν ισχυρές εκροές (ή πίδακες) σωματιδίων που ταξιδεύουν κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Στις προσομοιώσεις μοντελοποιήθηκε αυτή η διαδικασία από τη στιγμή που το άστρο καταρρέει μέχρι τη διαφυγή του πίδακα.«Όταν υπολόγισα τα βαρυτικά κύματα από την περιοχή της μαύρης τρύπας, βρήκα μια άλλη πηγή που διέκοπτε τους υπολογισμούς μου, το κουκούλι. Προσπάθησα να το αγνοήσω, αλλά διαπίστωσα ότι ήταν αδύνατο να το αγνοήσω. Τότε συνειδητοποίησα ότι το κουκούλι ήταν μια ενδιαφέρουσα πηγή βαρυτικών κυμάτων», αναφέρει ο Όρε Γκότλιμπ. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στη μελέτη, το Παρατηρητήριο Βαρυτικών Κυμάτων LIGO με το συμβολόμετρο λέιζερ μπορεί να είναι σε θέση να ανιχνεύσει αυτά τα βαρυτικά κύματα.Ο κ. Γκότλιμπ επισημαίνει ότι «η μελέτη μας είναι ένα κάλεσμα προς την κοινότητα να εξετάσει τα κουκούλια ως πηγή βαρυτικών κυμάτων» και προσθέτει: «Μελετώντας τα, θα μπορούσαμε να μάθουμε περισσότερα για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των άστρων, τις ιδιότητες των πιδάκων και την επικράτησή τους στις αστρικές εκρήξεις» https://physicsgg.me/2023/06/06/τα-κουκούλια-ετοιμοθάνατων-άστρων/

Ένα βαρυτόμετρο προς τον αστεροειδή Δίμορφο. Η αποστολή Ήρα της ESA θα στείλει το βαρυτόμετρο GRASS (Gravimeter for Small Solar System Objects) στον αστεροειδή Δίμορφο για την μέτρηση της βαρύτητάς του στην επιφάνειά του. O Δίμορφος περιφέρεται γύρω από τον αστεροειδή Δίδυμο και έγινε διάσημος πέρυσι όταν χτυπήθηκε από το διαστημικό σκάφος DART της NASA. Εξαιτίας της πρόσκρουσης η περίοδος περιφοράς του μειώθηκε κατά 32 λεπτά – αλλάζοντας έτσι την τροχιά του γύρω από τον Δίδυμο.Τώρα προετοιμάζεται το διαστημικό σκάφος Ήρα της ESA που θα μεταφέρει στον Δίμορφο την διαστημοσυσκευή Juventas, η οποία περιέχει τα βαρυτόμετρα GRASS (Gravimeter for Small Solar System Objects) και θα προσεδαφιστεί στον αστεροειδή. Το GRASS, είναι ένα όργανο που μετρά απευθείας με πολύ μεγάλη ακρίβεια την βαρύτητα στην επιφάνεια ενός αστεροειδούς (επομένως και την μάζα του). Το βαρυτόμετρο δοκιμάστηκε στο Εργαστήριο Μηχανικών Συστημάτων της ESA και άντεξε το διαστημικό κενό και τις ακραίες θερμοκρασίες που επικρατούν στο διάστημα.Το GRASS θα ενεργοποιηθεί καθώς η διαστημοσυσκευή Juventas θα πλησιάζει στην επιφάνεια του Δίμορφου. Το βαρυτόμετρο θα καταγράψει την πρόσκρουση στον αστεροειδή, τυχόν επακόλουθες αναπηδήσεις και στη συνέχεια τυχόν μεταβολές της επιφανειακής βαρύτητας εξαιτίας της αλληλεπίδρασής του με τον μητρικό του αστεροειδή Δίδυμο.Το διαστημικό σκάφος Ήρα θα πραγματοποιήσει επιπλέον παρατηρήσεις συλλέγοντας δεδομένα για την κινητική του ενέργεια του Δίμορφου και την κατάστασή του μετά την σύγκρουση που είχε με το DART της NASA.Είναι η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα άλλαξε την τροχιά ενός ουράνιου σώματος. Ο μικρός αστεροειδής στον οποίο έγινε η δοκιμή, δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο για τη Γη, αλλά υπάρχουν περίπου 30.000 αστεροειδείς που έρχονται κοντά στον πλανήτη μας και ανά πάσα στιγμή θα μπρούσε κάποιος να μας χτυπήσει. Πλέον, έχουμε μια δυνατότητα που δεν είχαν οι δεινόσαυροι πριν 62 εκατ. χρόνια. Η αποστολή Ήρα της ESA https://physicsgg.me/2023/06/06/ένα-βαρυτόμετρο-προς-τον-αστεροειδή-δ/