Δροσος Γεωργιος

Οι 4 + 1 κινήσεις της γης. Έχετε σκεφτεί ότι: Γυρίζουμε γύρω από τον ήλιο με 107.000 km/h, γύρω απο τη γη με 1500 km/h, η μετάπτωση του άξονα περιστροφής της γης μας περιστρέφει αργά κυκλικά στην επιφάνεια ενός κώνου με αποτέλεσμα σε 14000 χρόνια ζωή νάχουμε δε θα βλέπουμε τον πολικό αστέρα σαν πολικό αλλά τον Βέγα και καθώς γυρίζουμε στην επιφάνεια του κώνου λικνιζόμαστε λόγω κλόνισης του άξονα περιστροφής της γης. Όμως όλες αυτές τις κινήσεις δεν τις αντιλαμβανόμαστε και μόνο ένας παρατηρητής σε ένα αστέρι θα μας πληροφορούσε για την ύπαρξή τους. Όλες αυτές οι κινήσεις λίγο σε πολύ είναι γνωστές και καλά μελετημένες. Υπάρχει όμως και μία 5η που περιέργως οι αστροφυσικοί τη σνομπάρουν και μόνο οι της ωκεανογραφίας ασχολούνται μαζί της. Θα δούμε πιό κάτω λεπτομέρειες και μία πολύ απλή άσκηση για να δώσουμε οντότητα σε αυτή τη παράξενη κίνηση που μας κάνει να χοροπηδάμε.Είμαστε λοιπόν επιβάτες μιάς περιστρεφόμενης και περιφερόμενης γης. Όλες οι κινήσεις που βλέπουμε γύρω μας και στον ουρανό είναι σχετικές μηδέ του αεροπλάνου εξαιρουμένου. Σαν περιφερόμενοι και περιστρεφόμενοι επιβάτες είμαστε μη αδρανειακοί παρατηρητές. Κι όμως οι μαθητές μας δεν γνωρίζουν σχετικές ταχύτητες. Να τους πεις ρε αδελφέ ότι τα αστέρια είναι σαν το τραίνο στις διπλανές ράγες στο σταθμό, νομίζεις κινείται προς τα πίσω κι αν βγεις στο παράθυρο θα δεις ότι κινείσαι εσύ εμπρός. Να του πείς ότι η ανάδρομη κίνηση των πλανητών είναι σαν να προσπερνάς ενα αυτοκίνητο και έχοντας μεγαλύτερη ταχύτητα αν γυρίσεις το κεφάλι σου νομίζεις ότι πάει προς τα πίσω. Αν μάθει αυτό δεν είναι επιδεκτικός μετά στις σαχλολογίες των αστρολόγων που έχουν φαγωθεί με τον ανάδρομο Ερμή επειδή γίνεται 3 με 4 φορές το χρόνο ανάδρομος. Επίσης οι μαθητές μας αγνοούν τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τις Coriolis. Πριν μερικά χρόνια μαθητής μου είπε ότι οι φυγόκεντρες είναι ανύπαρκτες δυνάνεις, φανταστικές. Δυνάμεις που μπορείς να μετρήσεις εσύ ο μη αδρανειακός παρατηρητής με δυναμόμετρο μόνο ανύπαρκτες δεν είναι. Η Coriolis ρε παιδιά, πολύ απλά. Πετάς τη μπάλα στοπ γύρω-γυρω του λούνα παρκ και δεν πάει ακριβώς απέναντι, θα πάει κάποιος Παρίσι και ίσως δει το ευφυές εκκρεμές του Φουκώ που έδειξε την περιστροφή της γης. Τη φυγόκεντρη με τόσες χρήσεις, να του πείς η κεντρομόλος επιτάχυνση εκεί που κινείται ο δορυφόρος είναι g η φυγόκεντρος -g , gol = g – g = 0 συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Τέλος πάντων. Στο θέμα μας.Για να κατανοήσουμε την αξία της πέμπτης κίνησης θα πρέπει πρώτα να έχουμε κατανοήσει τις παλιρροϊκές δυνάμεις και γενικά τα παλιρροϊκά φαινόμενα. Δύσκολα πράγματα, πολύ δύσκολα ειδικά για το σύστημα γη – σελήνη και τις ωκεάνιες παλίρριες που εξαρτώνται πλην της αστρονομικής παλίρροιας που θα δούμε εδώ από 400 ακόμα παράγοντες!!! Ένα δύσκολο αντικείμενο όπως αυτό αν δεν το έχεις κατανοήσει σε βάθος μην ασχολείσαι καθόλου. Είναι τραγικό φυσικός να σχεδιάζει τις δύο δυνάμεις στις αντιδιαμετρικές ως προς την σελήνη θέσεις της γης και να λέει ότι αυτές είναι οι παλιρροϊκές τη στιγμή που η μία δύναμη κοιτάει δεξιά και το εξόγκωμα που προκαλεί κοιτάει αριστερά. Δε γίνεται να αποκαλείς τη σελίδα σου Physics και να λες ότι παλιρροϊκες είναι η διαφορά των δύο παραπάνω δυνάμεων όταν η μία εφαρμόζεται σε μία μάζα στην ανατολή και η άλλη σε άλλη μάζα στη δύση. Εν τω μεταξύ οι παλιρροϊκές δυνάμεις δεν ασκούνται σε όλη τη γη αλλά σε όλες επιμέρους τις στοιχειώδεις μάζες στην επιφάνειά της.Οι παλιρροϊκές δυνάμεις δεν είναι μία δύναμη αλλά διαφορά δυνάμεων αν από τις δυνάμεις που ασκούνται από τη σελήνη σε σημειακές μάζες στα αντιδιαμετρικά ως προς τη σελήνη σημεία της γης αφαιρέσουμε τη δύναμη που θα δέχονταν αυτές οι μάζες στο κέντρο της γης. Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΚΤΙΚΗ ΝΕΥΤΩΝΙΑ ΕΛΞΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΗ ΓΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΑΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΜΑΖΕΣ ΗΤΑΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΙΣ ΜΑΖΕΣ ΣΤΑ ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΛΛΕΙΜΑΤΙΚΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ή ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΜΟΙΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟ ΣΤΟ ΠΙΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΣΗΜΕΙΟ. … διαβάστε τη συνέχεια τη συνέχεια της εργασίας του Άρη Ραμαντά ΕΔΩ: https://ylikonet.gr/2023/11/16/%ce%bf%ce%b9-4-1-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b7%cf%82/

Η επέλαση των ρομποπιθήκων της τεχνητής νοημοσύνης. Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι μια ευγενής άμιλλα μεταξύ φυσικών προσώπων και τεχνητής νοημοσύνης. Στο έργο του «Περί γενέσεως και φθοράς, ο Αριστοτέλης, σχολιάζοντας τις αντιλήψεις του Λεύκιππου, κατά τον οποίο ο κόσμος προήλθε από τυχαίους συνδυασμούς ατόμων, παρατηρεί ότι τόσο οι τραγωδίες όσο και οι κωμωδίες απαρτίζονται από τα ίδια ομογενή άτομα: τους αλφαβητικούς χαρακτήρες. Διαφέρουν μόνο στη θέση και διάταξή τους.Τρεις αιώνες αργότερα, ο Κικέρωνας στο «De natura deorum» («Περί της φύσεως των Θεών») διαφωνεί και παρατηρεί ότι αν ίσχυε η ατομική κοσμοθεώρηση και σκορπούσαμε στο έδαφος μία μεγάλη ποσότητα πεσσών σκαλισμένων στο σχήμα γραμμάτων της αλφαβήτας, θα μπορούσαν να πέσουν τυχαία σε τέτοιες θέσεις ώστε να σχηματίσουν τα «Χρονικά» του Eννιου. Πολύ αμφιβάλλει όμως αν με αυτό τον τρόπο θα ήταν δυνατόν να προκύψει έστω και ένας στίχος του ποιητή. Στους στοχασμούς αυτούς, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ανάγει την προέλευση του Θεωρήματος των Aπειρων Πιθήκων, σύμφωνα με το οποίο ένα εργοτάξιο φιλόπονων πιθήκων, οι οποίοι χτυπάνε στα κουτουρού τα πλήκτρα γραφομηχανών για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα συγγράψουν τα άπαντα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Παραλλαγές του θεωρήματος επιστρατεύουν από έναν ακαταπόνητο έως άπειρους αφοσιωμένους στην αποστολή τους πιθήκους, ενώ το προϊόν των κόπων τους ποικίλλει μεταξύ της παραγωγής μίας απλής πρότασης και ολόκληρης βιβλιοθήκης.Στα «Ταξίδια του Γκιούλιβερ», o Τζόναθαν Σουίφτ, ειρωνευόμενος το θεώρημα, επινοεί έναν καθηγητή, o οποίος χρησιμοποιεί συσκευή αποτελούμενη από εκατοντάδες κύβους, περασμένους σε σύρματα, στην κάθε πλευρά των οποίων είναι γραμμένη μία λέξη. Στρίβει μια μανιβέλα και οι κύβοι περιστρέφονται, εμφανίζοντας αυθαίρετους συνδυασμούς εδρών. Κάθε φορά που μια αλληλουχία λέξεων σχηματίζει πρόταση με νόημα, τη σημειώνει και συνδυάζοντας τις προτάσεις αυτές συγγράφει περισπούδαστες φιλοσοφικές μελέτες.Οι φιλόπονοι, όμως, πίθηκοι ουδόλως πτοούνται από τέτοιες ειρωνείες. Στις αρχές του 20ού αιώνα ο Εμίλ Μπορέλ στο «Mécanique Statistique et Irréversibilité» («Στατιστική Μηχανική και μη Αναστρεψιμότητα», 1913) και στο βιβλίο του, «Le Hasard» (1914), αλλά και ο Aρθουρ Eντιγκτον στο «Nature of the Physical World» («Η Φύση του Φυσικού Κόσμου», 1928), παίρνουν στα σοβαρά το Θεώρημα των Aπειρων Πιθήκων και το χρησιμοποιούν για να προσδιορίσουν τις χρονικές κλίμακες των θεμελίων της στατιστικής μηχανικής. Η πιθανότητα να παραγάγει ο ακαταπόνητος πίθηκος την τραγωδία του Aμλετ σε ένα χρονικό διάστημα της τάξης μεγέθους της ηλικίας του Σύμπαντος είναι μηδαμινή, αλλά όχι μηδενική.Και όσο πάμε, προοδεύουμε. Το 2011, ο Τζέσε Αντερσον σε συνεργασία με το «Amazon Elastic Compute Cloud» (Amazon EC2) και το «Hadoop» επιστρατεύει ως εικονικούς πίθηκους ένα εκατομμύριο μικρά προγράμματα που δημιουργούν τυχαίες ακολουθίες χαρακτήρων. Σύμφωνα με τον προπονητή τους, οι ψηφιακοί πίθηκοι κατάφεραν να γράψουν και τα 154 σονέτα καθώς και όλα τα 38 θεατρικά έργα του Σαίξπηρ, ξεκινώντας την 21η Αυγούστου 2011 με το «Το Παράπονο ενός Εραστή» και τελειώνοντας την 6η Οκτωβρίου 2011, 2 π.μ. ώρα Ειρηνικού, με το «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας». Δεν μπορεί πάρα να τους συγχαρεί κανείς.Στις 9 Ιουνίου 1870 ο Κάρολος Ντίκενς φεύγει από τη ζωή αφήνοντας ημιτελές το «The Mystery of Edwin Drood» («Το Μυστήριο του Εντουιν Ντρουντ»), το τελευταίο του μυθιστόρημα. Εξι μόνο από τις προγραμματισμένες δώδεκα ενότητες έχει γράψει και δεν έχει αφήσει επαρκείς σημειώσεις για τις υπόλοιπες. Οσους τους τρώει η περιέργεια, ας μην απελπίζονται. Μπορούν να διαβάσουν τη λύση του μυστηρίου του Εντουιν Ντρουντ στην «Ολική Βιβλιοθήκη» του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1939). Στα ιλιγγιώδη ράφια της δημιουργημένης με τη συνδρομή των Απειρων Πιθήκων βιβλιοθήκης (θέμα της νουβέλας «Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ», εμπνευσμένης από το έργο του γερμανού μαθηματικού Κουρντ Λάσβιτς), ο Μπόρχες τοποθετεί, μεταξύ άλλων, όχι μόνο τα άγραφα κεφάλαια του μυθιστορήματος του Ντίκενς, αλλά και τους «Αιγύπτιους» του Αισχύλου, την απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά και το χαμένο γνωστικό Ευαγγέλιο του Βασιλείδη.Πλησιάζει μήπως η μέρα που θα αποκαλυφθεί η λύση του μυστηρίου του Εντουιν Ντρουντ, θα μάθουμε αν στους «Αιγυπτίους» του τελεσφορήσει το σχέδιο των Δαναΐδων να δολοφονήσουν τους συζύγους τους την πρώτη νύχτα του γάμου τους, θα σιγουρευτούμε ότι όντως είναι αδύνατον να χωρίσεις οποιαδήποτε δύναμη μεγαλύτερη της δεύτερης σε δύο ίσες δυνάμεις και θα μας αποκαλυφθεί πού εδράζεται η πίστη ότι ο Χριστός δεν σταυρώθηκε αλλά τη θέση του πήρε ο Σίμων ο Κυρηναίος, στον οποίο ο Κύριος έδωσε τη μορφή του;Αν και το 2003 έγινε στο Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ ένα φιλόδοξο πείραμα με λοφιοφόρους μακάκους του είδους Macaca nigra, το οποίο δεν στέφθηκε με ιδιαίτερη με επιτυχία, επειδή δεν κατάφεραν να γράψουν τα άπαντα του Σαίξπηρ, αλλά μόνο πέντε σελίδες με το γράμμα «σίγμα», στο ιστορικό Θεώρημα η λέξη «πίθηκος» δεν χρησιμοποιείται κυριολεκτικά αλλά μεταφορικά, ως μία συσκευή που παράγει τυχαίες αλληλουχίες γραμμάτων της αλφαβήτας. Τα είδη όμως εξελίσσονται. Οι πίθηκοι μεταλλάσσονται. Τη θέση τους καταλαμβάνουν οι επαρκέστερες στρατιές των bots της τεχνητής νοημοσύνης, οι οποίες προβλέπεται ότι θα καταφέρουν να γεμίσουν τα ιλιγγιώδη ψηφιακά ράφια της «Ολικής Βιβλιοθήκης», απαλλαγμένης μάλιστα από τα άνευ νοήματος, φραστικά συνονθυλεύματα.Στις 20 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, το περιοδικό επιστημονικής φαντασίας «Clarkesworld» παύει να δέχεται υποβολές διηγημάτων από συγγραφείς. Ο εκδότης Νιλ Κλαρκ αποδίδει την απόφασή του στο ότι το περιοδικό βομβαρδίζεται από πληθώρα ιστοριών δημιουργημένων από προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης. Αργά ή γρήγορα παρόμοιο δίλημμα θα αντιμετωπίσουν και άλλοι εκδότες περιοδικών και βιβλίων. Είναι άραγε αυτό το δοκίμιο, αυτό το μυθιστόρημα, αυτή η ποιητική συλλογή που θα πρέπει να αποφασίσω αν θα εκδώσω, προϊόν ανθρώπινης ή τεχνητής νοημοσύνης; Σε ποια από τις δύο κατηγορίες εμπίπτει ο πνευματικός δημιουργός;Ο Νιλ Κλαρκ δικαιολογεί την απόφαση του περιοδικού ισχυριζόμενος ότι πολλά από τα υποβαλλόμενα διηγήματα ήταν ξεκάθαρα γραμμένα από τεχνητή νοημοσύνη. Ο ισχυρισμός αυτός ελάχιστα πειστικός είναι. Αν ήταν εύκολο να διακρίνει ποια είναι γραμμένα από άνθρωπο και ποια από τεχνητή νοημοσύνη, θα δεχόταν τα μεν και θα απέρριπτε τα δε. Μάλλον δεν ήταν δυνατόν να προβεί σε αυτή τη διάκριση. Ισως σκέφτηκε και κάτι άλλο: Αν τα διηγήματα είναι καλά, τι σημασία έχει ποιος τα δημιούργησε; Και η επόμενη μοιραία σκέψη: Τι τους χρειάζομαι τους μεσάζοντες ανθρώπους συγγραφείς; Δεν θα είναι απλούστερο και οικονομικότερο, παρέχοντας συγκεκριμένες προδιαγραφές, να ζητάω εγώ ως εκδότης από πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης της επιλογής μου να γράφει τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας τις οποίες θα δημοσιεύω;Εάν σήμερα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης είναι σε θέση να παράγουν ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, εφάμιλλες εκείνων τις οποίες συγγράφουν φυσικά πρόσωπα, σε σημείο μάλιστα που ένας έμπειρος εκδότης να μην είναι σε θέση να τις ξεχωρίζει, το ίδιο επίκειται να συμβεί μελλοντικά και με άλλες κατηγορίες πνευματικών δημιουργημάτων. Θα είναι βέβαια ευκολότερο για την τεχνητή νοημοσύνη να παράγει σαπουνόπερες και δυσκολότερο Ευριπίδειες τραγωδίες με δοχμιακά δίστιχα και ιαμβικά τρίμετρα ή Δάντειες ωδές σε ενδεκασύλλαβο στίχο με terza rima. Μήπως όμως είναι πλέον θέμα χρόνου; Οι εξελίξεις στον τομέα αυτό είναι ραγδαίες.Αναμφίβολα η τεχνητή νοημοσύνη παίζει στα ψηφιακά της δάχτυλα τα περιεχόμενα του καταλόγου του Ζωρζ Πολτί, στον οποίο ο γάλλος συγγραφέας τo 1895 κατηγοριοποίησε άπασες τις δραματικές καταστάσεις που είναι δυνατόν να αποτελέσουν την υπόθεση οποιουδήποτε λογοτεχνήματος και οι οποίες δεν υπερβαίνουν τις 36. Στον αριθμό 36 είχε πρώτος καταλήξει ο Κάρλο Γκότζι τον 18ο αιώνα και σύμφωνα με τον Γκαίτε, ακόμα και ο μεγάλος Σίλερ, παρά τις κοπιώδεις του προσπάθειες, δεν κατάφερε να επινοήσει ούτε μία παραπάνω.Τι είναι, λοιπόν, 36 δραματικές καταστάσεις (κατά πολύ λιγότερες από τα 118 χημικά στοιχεία που απαρτίζουν την ύλη) για μια κραταιά τεχνητή νοημοσύνη; Παιχνιδάκι. Το κρίσιμο δε ερώτημα εάν η έμπνευση και η δημιουργικότητα είναι έμφυτα χαρίσματα, θεϊκά δώρα ή αν είναι εφικτό να αποτελέσουν αντικείμενο διδασκαλίας, απαντούν καταφατικά οι εκατοντάδες ανά τον κόσμο σχολές δημιουργικής γραφής από τις οποίες έχουν αποφοιτήσει ουκ ολίγοι συγγραφείς.Σύμφωνα με τον ιστότοπο «WHAT UNI?» 96 Πανεπιστήμια προσφέρουν 404 κύκλους σπουδών και παρέχουν πτυχία σε αυτόν τον τομέα. Οι σχολές αυτές δεν διατείνονται ότι καλλιεργούν ήδη υπάρχουσα, αλλά ότι διδάσκουν δημιουργικότητα. Αλλωστε εδώ και δεκαετίες κυκλοφορούν προγράμματα όπως το «Ideafisher», τα οποία προσφέρουν στους χρήστες ποικίλες μεθόδους για να «κατεβάζουν» πρωτότυπες ιδέες. Υποθέτω ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει αποστηθίσει τα curricula όλων των ανωτέρω. Στη δε συχνά απευθυνόμενη προς επίδοξους συγγραφείς συμβουλή: «Γράφε για όσα ξέρεις!» η τεχνητή νοημοσύνη θα απαντούσε ευθαρσώς: «Τα ξέρω όλα, συνεπώς γράφω για όλα!»Ή, αγνοώντας την προτροπή του Αϊνστάιν «Never memorize something that you can look up», δυσανάλογη έμφαση των εκπαιδευτικών μας συστημάτων στην απομνημόνευση και συσσώρευση γνώσεων, η οποία έχει απολέσει τη χρησιμότητά της λόγω του ότι η πάσης φύσεως γνώση είναι πλέον ευκολότατα προσβάσιμη, σε αντίθεση με την καλλιέργεια της φαντασίας των μαθητών, που εισέρχονται στα σχολεία με πλούσια φαντασία και εξέρχονται με φαντασίες στραγγαλισμένες, ενδέχεται να οδηγήσει στο δυστοπικό αποτέλεσμα ευφυείς μηχανές να είναι επινοητικότερες και εφευρετικότερες από τα παιδιά μας.Όπως παλαιότερα εργάτες γης αιφνιδιάστηκαν από την επέλαση των τρακτέρ και αντικατασταθήκαν τελικά από αυτά, έτσι τώρα φυσικά πρόσωπα τα οποία ασχολούνται με την καλλιτεχνική και λογοτεχνική δημιουργία, φοβούμενα ότι τα περιμένει η ίδια μοίρα, επιζητούν προστασία ώστε να μην οδηγηθούν μαζικά στην ανεργία. Σεναριογράφοι στο Χόλιγουντ κηρύσσουν απεργίες αιτώντας να αποκλεισθούν οι ρομποπίθηκοι από την παραγωγή έργων λόγου, ενώ δημοφιλείς συγγραφείς προβαίνουν σε ομαδικές διακηρύξεις και καταθέτουν μηνύσεις, διαμαρτυρόμενοι ότι προστατευόμενα από την περί πνευματικής ιδιοκτησίας νομοθεσία έργα τους χρησιμοποιούνται χωρίς τη συγκατάθεσή τους για την εκπαίδευση προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης.Οι πιθανότητες τέτοιου είδους αντιδράσεις να τελεσφορήσουν είναι, δυστυχώς, ελάχιστες. Παρθενογένεση, ως γνωστόν, στην τέχνη δεν υπάρχει. Αιώνες τώρα νεότεροι συγγραφείς μελετούν παλαιοτέρους, διδάσκονται, επηρεάζονται και δανείζονται από αυτούς μιμούμενοι πολλές φορές το ύφος τους. Αυτό κάνει και η τεχνητή νοημοσύνη πληρέστερα, ευρύτερα και αποτελεσματικότερα. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για θέμα αρχής, αλλά κλίμακας. Οπως δεν είναι εύκολο να απαγορεύσει κανείς σε ένα φυσικό πρόσωπο να μελετάει, να διδάσκεται και να επηρεάζεται από έργα άλλων συγγραφέων ή σε έναν ζωγράφο να εκπαιδεύεται αντιγράφοντας αριστουργήματα παλαιοτέρων, ούτε για κάποια εποπτεύουσα αρχή να ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο και αστυνόμευση επ’ αυτών, το ίδιο ισχύει και για τους ρομποπίθηκους.Ο κίνδυνος δεν έγκειται στο ότι μιμούνται ή αντιγράφουν λογοτεχνικά, εικαστικά ή μουσικά έργα. Αυτό δεν θα ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικό, ούτε δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Κάτι σοβαρότερο συμβαίνει και εξηγεί τον πάνδημο πανικό ο οποίος έχει ενσκήψει. Δεν μιμούνται, αλλά διδάσκονται. Δεν αντιγράφουν, αλλά αφομοιώνουν. Δεν «πιθηκίζουν», αλλά δημιουργούν.Υποθέτω ότι ίσως και εδώ λειτουργεί μηχανισμός παρόμοιος με εκείνον που αναγνωρίστηκε από τον Χέγκελ, και εκφράστηκε στην «Dialektik der Natur» («Διαλεκτική της Φύσης») του Ένγκελς: όταν η ποσοτική αύξηση σε κάποιο σύστημα υπερβεί κάποιο όριο, μια ποιοτική αλλαγή επέρχεται.Ο Γαργαντούας της τεχνητής νοημοσύνης έχει καταβροχθίσει και χωνέψει τέτοιες τεράστιες ποσότητες δεδομένων που ίσως έχει ξεπεράσει ή επίκειται να ξεπεράσει το κρίσιμο ποσοτικό όριο, επιφέροντας εκπληκτική ποιοτική αλλαγή. Πληκτρολόγηση μιας απλής εντολής θα αρκεί: Γράψε μου μια κωμωδία όπως θα την έγραφε σήμερα ο Αριστοφάνης με θέμα την κλιματική αλλαγή! Ζωγράφισέ μου τη Λίζα Μινέλι όπως θα τη ζωγράφιζε αν ζούσε ο Ντα Βίντσι! Ολοκλήρωσέ μου την Ημιτελή Συμφωνία του Σούμπερτ! Και σύντομα παρακαλώ!Αν δούμε το θέμα από μια ευρύτερη σκοπιά και αν υποθέσουμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη φτάνει κάποτε στο σημείο να παράγει πρωτότυπα λογοτεχνικά, μουσικά και ζωγραφικά έργα εφάμιλλα ή ανωτέρα ενός Σαίξπηρ, ενός Μπετόβεν ή ενός Ντα Βίντσι, αυτό θα έπληττε συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα και επαγγελματικούς κλάδους, αλλά για την ανθρωπότητα συνολικά θα μπορούσε να θεωρηθεί ευπρόσδεκτη έως ευεργετική εξέλιξη.Σε κάθε περίπτωση θα αποδειχθεί, φοβάμαι, υπεραισιόδοξη η ελπίδα ότι οι επερχόμενες τεκτονικές ανακατατάξεις είναι δυνατόν να αποτραπούν με απεργίες και διαδηλώσεις σεναριογράφων, δικαστικές διώξεις εκ μέρους συγγραφέων και νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες δεν θα είναι δύσκολο να παρακαμφθούν από κραταιούς οργανισμούς. Σίγουρα όχι με επιθέσεις νεολουδιτών οπλισμένων με βαριοπούλες στις εγκαταστάσεις της PwC, της KPMG, της Microsoft και άλλων εταιρικών κολοσσών που επενδύουν δισεκατομμύρια στην πρωτοποριακή αυτή τεχνολογία. Όσο για τα πνευματικά δικαιώματα έργων τα οποία χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης μάλλον οι διαβουλεύσεις θα καταλήξουν σε συμβιβασμό, σύμφωνα με τον οποίο οι εκπαιδευτές θα καταθέτουν σε Λογοτεχνικές Ενώσεις και άλλους φορείς ένα ποσόν το οποίο θα διανέμεται στα μέλη τους.Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι μια ευγενής άμιλλα μεταξύ φυσικών προσώπων και τεχνητής νοημοσύνης. Οι οιωνοί όμως δεν είναι ευνοϊκοί.Στις 10 Φεβρουαρίου του 1996 στη Νέα Υόρκη το «Απέραντο Γαλάζιο» («Deep Blue»), ένας υπολογιστής της ΙΒΜ, μέτρησε τις πνευματικές δυνάμεις του απέναντι στον δημιουργό του: τον Ανθρωπο, εκπροσωπούμενο από τον παγκόσμιο πρωταθλητή και κορυφαίο σκακιστή Γκάρι Κασπάροφ. Λίγοι πίστευαν ότι μια σκακιστική ιδιοφυΐα θα ήταν δυνατόν να ηττηθεί από μια μηχανή σε μπλε κέλυφος. Και όμως! Στο τέλος του παιχνιδιού, ο Κασπάροφ καλύπτει συντετριμμένος το πρόσωπο με τις παλάμες, αποδεχόμενος την πικρή ήττα. Μετά τον θρίαμβο του «Deep Blue», ο Άνθρωπος εναποθέτει την πίστη, την ανωτερότητά του στο «Γκο», ένα αρχαίο κινέζικο παιχνίδι στρατηγικής που αιώνες αργότερα οδήγησε τον άγγλο μαθηματικό Τζον Χόρτον Κόνγουεϊ στην ανακάλυψη των σουρεαλιστικών αριθμών (surreal numbers), και το οποίο, εκτός από υπολογιστική δύναμη, απαιτεί κάτι σχεδόν αδιανόητο για έναν υπολογιστή να διαθέτει: διαίσθηση. Και όμως! Και όμως! Το 2017, ο παγκόσμιος πρωταθλητή του «Γκο», Κε Τζιέ, υφίσταται συντριπτική ήττα από τον «AlphaGo» της «Google DeepMind».Η κίνηση οδυνηρής αποδοχής ήττας του Κε Τζιέ καθρεφτίζει την αντίστοιχη του Κασπάροφ πριν από είκοσι ένα χρόνια. Ο «Deep Blue» είχε το χάρισμα της τεράστιας υπολογιστικής δύναμης. Ο «AlphaGo» διέθετε κάτι παραπάνω: νευρωνικά δίκτυα και δυνατότητες στιγμιαίας ενισχυτικής μάθησης.Ας ελπίζουμε ότι δεν μας μέλλεται να βιώσουμε παρόμοιες σκηνές συνυποψήφιων μυθιστορηματογράφων και ποιητών με φυσική υπόσταση να κρύβουν με απόγνωσή το πρόσωπο στα χέρια, τη μέρα που κάποια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης θα κερδίζει θριαμβευτικά το πρώτο της βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας.Οι ρομποπίθηκοι καλά οργανωμένοι και έμπλεοι αυτοπεποίθησης, ακάθεκτοι επελαύνουν. Επίθεση καβαλάρηδων της Αποκάλυψης ή σωτήρια άφιξη του ιππικού; Κείμενο: Ευγένιος Τριβιζάς – https://www.in.gr/2023/11/19/in-science/episthmes/epelasi-ton-rompopithikon-tis-texnitis-noimosynis/ * Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι εγκληματολόγος – συγγραφέας

Οι δύο τραγικοί αυτόχειρες της Στατιστικής Μηχανικής. Το 1975 ο φυσικος David L. Goodstein κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «States of Matter«. Το βιβλίο αυτό έγινε γνωστό, όχι τόσο για το περιεχόμενό του, αλλά για τον γλαφυρό τρόπο με τον οποίο ξεκινά το 1ο κεφάλαιο «Θερμοδυναμική και Στατιστική Φυσική» : «Ο Ludwig Boltzmann, ο οποίος ξόδεψε μεγάλο μέρος της ζωής του μελετώντας την στατιστική μηχανική, αυτοκτόνησε το 1906. Και ο συνεχιστής του έργου του, ο Paul Ehrenfest, αυτοκτόνησε επίσης το 1933. Τώρα ήρθε η σειρά μας να μελετήσουμε στατιστική μηχανική. Ίσως θα ήταν σοφό να προσεγγίσουμε το θέμα προσεκτικά. Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας το απλούστερο θεμελιώδες παράδειγμα, το ιδανικό αέριο, προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τις κεντρικές έννοιες…» Η σελίδα από το βιβλίο του David L. Goodstein ‘States of Matter‘, με την αντίστοιχη υπογράμμιση, κυκλοφορεί εδώ και καιρό στο διαδίκτυο. Πάντως η πλειοψηφία των φοιτητών που παρακολουθεί για πρώτη φορά το μάθημα της Στατιστικής Μηχανικής, δεν αντιλαμβάνεται ότι ο συγγραφέας κάνει χιούμορ χρησιμοποιώντας το τραγικό τέλος των δυο μεγάλων φυσικών. Κι αυτό γιατί η ενασχόλησή τους με το ‘δύσκολο’ μάθημα της Στατιστικής Μηχανικής τους προκαλεί όντως αυτοκτονικές τάσεις! Η μανιοκατάθλιψη των Μπόλτσμαν και Έρενφεστ Ο Λούντβιχ Μπόλτσμαν ήταν Αυστριακός φυσικός που γεννήθηκε το 1844 και υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της Στατιστικής Μηχανικής. Συνδύασε την θεωρία πιθανοτήτων στον 2ο Θερμοδυναμικό Νόμο, αποδεικνύοντας ότι η πιθανότερη κατάσταση ενός θερμοδυναμικού συστήματος είναι η κατάσταση ισορροπίας. Απέδειξε το θεώρημα ισοκατανομής της ενέργειας, και ήταν ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της Ατομικής Θεωρίας, όταν πολλοί μεγάλοι επιστήμονες αμφισβητούσαν ακόμα την ύπαρξη των ατόμων. Ο Μπόλτσμαν δεν τα πήγαινε καλά με κάποιους από τους συναδέλφους του, όπως ξακουστός Ερνστ Μαχ, οι οποίοι δεν αποδέχονταν τις θεωρίες του. Ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης δεν δίδασκε μόνο Φυσική, αλλά έδινε και διαλέξεις φυσικής Φιλοσοφίας, οι οποίες ήταν πολύ δημοφιλείς. Ο Μπόλτσμαν υπέφερε από μανιοκατάθλιψη και κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών του στη μικρή πόλη Duino κοντά στην Τεργέστη το 1906, αυτοκτόνησε με απαγχονισμό. Αν και η αιτία της αυτοκτονίας του αποδόθηκε, μάλλον λανθασμένα, στην έλλειψη αποδοχής των ιδεών του, σημαντικότερο ρόλο για την τραγική αυτή εξέλιξη έπαιξε η ψυχική του ασθένεια. Στον τάφο του Boltzmann αναγράφεται η πιο διάσημη εξίσωσή του: S = k logW, η οποία συσχετίζει την εντροπία S ενός συστήματος με τον αριθμό των μικροκαταστάσεων του συστήματος W που είναι συμβιβαστές με μια μακροκατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας. Το k είναι μια σταθερά, που σήμερα ονομάζουμε σταθερά Boltzmann. Ο Πάουλ Έρενφεστ ήταν επίσης Αυστριακός θεωρητικός φυσικός που γεννήθηκε το 1880 και υπήρξε φοιτητής του Λούντβιχ Μπόλτζμαν. Έκανε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του, ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην Ολλανδία και κέρδισε τη φήμη του καλύτερου δασκάλου της γενιάς του κατά τον Αϊνστάιν, με τον οποίο ήταν προσωπικός φίλος, όπως και με τον Νιλς Μπορ. Ο Έρενφεστ είχε σημαντικές συνεισφορές στη Στατιστική Φυσική, την Θερμοδυναμική, αλλά και στην θεμελίωση της κβαντικής φυσικής (ανήκε στην περίφημη Σχολή της Κοπεγχάγης). Όμως το τέλος του ήταν τραγικότερο του Μπολτσμαν. Το 1933 ενώ το ναζιστικό κόμμα είχε ήδη καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία, ο Έρενφεστ έφτασε στο Άμστερνταμ για να επισκεφτεί τον μικρότερο γιό του Βάσικ που είχε το σύνδρομο Down και βρισκόταν σε ίδρυμα. Ο Έρενφεστ, όπως και ο δάσκαλός του Μπόλτσμαν έπασχε από βαριά μορφή κατάθλιψης. Με δεδομένο το επερχόμενο ζοφερό ναζιστικό μέλλον, αποφάσισε ότι ο γιός του έπρεπε να απαλλαγεί από τη δυστυχία του ταυτόχρονα με τον ίδιο. Έτσι ο πυροβόλησε πρώτα τον γιό του και στη συνέχεια τον εαυτό του. O Paul Ehrenfest στο Amsterdam το 1933. Έγινε γνωστός κυρίως από το θεώρημα και το παράδοξο Ehrenfest, αλλά και τη θεωρία των αδιαβατικών αναλλοίωτων Τελικά, οι δυο τραγικές αυτοκτονίες που στο βιβλίο του Goodstein, «συνδέονται με την μελέτη της Στατιστικής Μηχανικής», έχουν την ρίζα τους στην ασυνείδητη ενόρμηση της καταστρεπτικότητας του ανθρώπου, η οποία εκδηλώνεται είτε προς τους άλλους είτε προς τον εαυτό του. Ο Φρόϋντ ονόμαζε την ενόρμηση αυτή «ένστικτο του θανάτου«. Όταν στρέφεται προς τον εαυτό μας, τότε εμφανίζεται η κατάθλιψη και η μελαγχολία, οι οποίες μπορεί τελικά να οδηγήσουν και στην αυτοκτονία. Μιλώντας με όρους Θερμοδυναμικής και Στατιστικής Μηχανικής, η αυτο-καταστρεπτικότητα (και η ετερο-καταστρεπτικότητα) ισοδυναμεί με την «τάση αύξησης της εντροπίας» που οδηγεί στην αποδιοργάνωση και την αταξία, με λίγα λόγια στον θάνατο – αφού το βασικότερο χαρακτηριστικό των ζωντανών οργανισμών είναι η ικανότητά τους να ελαττώνουν ή τουλάχιστον να διατηρούν σταθερή την εντροπία τους. Το βιβλίο «States of Matter» του Goodstein βασίστηκε στις διαλέξεις που έδωσε στο Caltech – αρχές της δεκαετίας του 1970 – ακολουθώντας ένα νέο πρόγραμμα σπουδών στην εφαρμοσμένη φυσική. Ξεκινώντας με πρώτο κεφάλαιο την εισαγωγή στην Θερμοδυναμική και την Στατιστική Μηχανική, προχωρά σε βαθύτερες περιγραφές της συμπεριφοράς των ιδανικών αερίων, των ηλεκτρονίων στα μέταλλα, την συμπύκνωση Bose, την δομή των ρευστών, την θεωρία μοριακού πεδίου Weiss, την εξίσωση van der Waals και διάφορες πτυχές των μεταταροπών φάσης. https://physicsgg.me/2023/11/17/οι-δύο-τραγικοί-αυτόχειρες-της-στατισ/

Τύχη, Θεός και Πολυσύμπαν. Είναι το σύμπαν ρυθμισμένο έτσι ώστε να εμφανιστεί σ’ αυτό τη ζωή; Υπάρχουν 3 απαντήσεις σ’ αυτό το ερώτημα. Οι δύο από αυτές δεν ανήκουν στην επιστήμη της Φυσικής, αλλά σε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε ίσως να το ονομάσουμε … «αστροθεολογία». Σύμφωνα με την επονομαζόμενη ανθρωπική αρχή, το σύμπαν δημιουργήθηκε και ρυθμίστηκε με ακρίβεια, έτσι ώστε να υπάρξει ζωή και συνείδηση πάνω στον πλανήτη Γη. Το Σύμπαν δηλαδή είναι αυτό που είναι, διότι αν δεν ήταν … τότε και εμείς δεν θα είμασταν εδώ για να το παρατηρούμε και να κάνουμε αυτούς τους προβληματισμούς. (για την ακρίβεια υπάρχουν δυο διατυπώσεις της ανθρωπικής αρχής – η ισχυρή και η ασθενής). Επομένως οι τιμές των σταθερών της Φυσικής, όπως, η σταθερά της παγκόσμιας έλξης, η σταθερά λεπτής υφής ή οι μάζες των κουάρκ κ.λπ, είναι αυτές που είναι, διότι αν ήταν διαφορετικές δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν οι πυρήνες των ατόμων. Αλλά, ακόμη κι αν αυτό συνέβαινε, δεν θα μπορούσαν να σχηματιστούν τα άστρα ή δεν θα γινόταν η σύνθεση των στοιχείων που είναι απαραίτητα για την ζωή. Συχνά υποστηρίζεται ότι η ύπαρξή μας στο σύμπαν δεν είναι τυχαία και ότι το σύμπαν διαθέτει μια «λεπτή ρύθμιση (fine tuning)» ώστε να εμφανιστεί σ’ αυτό ζωή. Τι εννοούμε όμως πραγματικά με τον όρο λεπτή ρύθμιση; Η λεπτή ρύθμιση οφείλεται σε ένα νέο (άγνωστο) σύνολο νόμων της φύσης ή σε κάτι υπερφυσικό; Μπορεί η Φυσική να απαντήσει πραγματικά σε αυτό το ερώτημα με επιστημονικό τρόπο; Ή μήπως δημιουργούμε μια ιστορία που δεν υπάρχει;Πολλοί θεωρητικοί φυσικοί υποστηρίζουν ακόμα και στις δημοσιεύσεις τους σε επιστημονικά περιοδικά ό,τι το σύμπαν είναι λεπτά ρυθμισμένο ώστε να εμφανιστεί σ’ αυτό ζωή. Αν κοιτάξετε τις σταθερές της φύσης, όπως τη μάζα του ηλεκτρονίου και των κουάρκ, την σταθερά της λεπτής υφής, και πολλές άλλες σταθερές που χρησιμοποιούν οι φυσικοί για να περιγράψουν τα φυσικά φαινόμενα, συνειδητοποιείτε ότι οι τιμές τους είναι τέτοιες που αν κάποια από αυτές τροποποιηθεί έστω και λίγο, η ζωή στο σύμπαν δεν θα ήταν δυνατή. Επομένως, το σύμπαν ή μάλλον οι τιμές των σταθερών της φύσης, πρέπει να είναι ρυθμισμένες με εξαιρετική ακρίβεια έτσι ώστε να εμφανιστεί η ζωή.Σκεφτόμαστε, άρα υπάρχουμε. Επομένως, υπάρχει μία τουλάχιστον περίπτωση «ευφυούς» ζωής στο σύμπαν μας. Γι αυτό πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ζούμε σε ένα σύμπαν τέλεια ρυθμισμένο για να εμφανιστεί ζωή. Υιοθετώντας μια τέτοια άποψη, υπάρχουν τρεις πιθανότητες: (1) Η εμφάνιση της ζωής είναι απλώς μια σύμπτωση – δηλαδή, το σύμπαν είναι αυτό που είναι, και εμείς είμαστε αυτοί που αφηγούμαστε την ιστορία του μετρώντας τις σταθερές της φύσης. (2) υπάρχει ένας «ρυθμιστής (fine-tuner)» – αυτό που αποκαλείται «fine-tuner» εξαρτάται από εσάς, είτε πρόκειται για Θεό είτε για πανψυχισμό,- και ο σκοπός του σύμπαντος είναι εμφανιστεί έξυπνη ζωή (3) Ζούμε σε ένα πολυσύμπαν, και το σύμπαν μας τυχαίνει να είναι εκείνο όπου τα πράγματα λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει ζωή. Με άλλα λόγια, αν είστε άθεος, καλύτερα να αγκαλιάσετε το πολυσύμπαν. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε καθεμία από αυτές τις τρεις δυνατότητες, ξεκινώντας από τις δύο τελευταίες. Σκεφτείτε τη δεύτερη επιλογή, ότι υπάρχει ένας ρυθμιστής (fine-tuner). Το πρόβλημα με αποδοχή κάποιου είδους συντονιστή, είτε πρόκειται για Θεό είτε για πανψυχισμό, είναι ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί. Επομένως, πρέπει να το λάβουμε αυτό ως Άρθρο Πίστης. Αυτή είναι μια προσωπική επιλογή, αλλά δεν είναι πολύ χρήσιμη επιστημονικά, ακόμα κι αν είναι καταπραϋντική ψυχολογικά. Ένα πολυσύμπαν προβλημάτων Δεδομένου ότι η δεύτερη επιλογή δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά, πολλοί φυσικοί ασπάζονται την τρίτη επιλογή, το πολυσύμπαν. Αν ανάγεις το ζήτημα των τιμών των θεμελιωδών σταθερών σε μια κοσμική λοταρία, τότε ουσιαστικά ωθείς το πρόβλημα στις πιθανότητες. Υπάρχει ένα ιλιγγιωδώς τεράστιο πλήθος πιθανών συμπάντων εκεί έξω, το καθένα με διαφορετικές τιμές των σταθερών της φύσης. Και το δικό μας τυχαίνει να είναι εκείνο όπου έχουν ακριβώς τις κατάλληλες τιμές… … ώστε να υπάρχουν άστρα, πλανήτες και για να εμφανιστεί ζωή τουλάχιστον στον δικό μας πλανήτη, ενδεχομένως και σε πολλούς άλλους. Η θεωρία του πολυσύμπαντος υποθέτει σιωπηρά ότι υπάρχει κάποιο είδος μεθόδου μέτρησης για τον προσδιορισμό των διαφορετικών πιθανοτήτων, ώστε να υπάρχουν σύμπαντα με διαφορετικές θεμελιώδεις σταθερές, παρόλο που δεν έχουμε ιδέα πώς να κάνουμε αυτή τη σύγκριση.Επίσης, το πολυσύμπαν βασίζεται σε παραδοχές υποθέσεων που είναι δύσκολο να αποδειχθούν πειραματικά, είτε πρόκειται για την θεωρία χορδών είτε για την πληθωριστική κοσμολογία, είτε για συνδυασμό των δύο. Στην απλούστερη μορφή του, το πολυσύμπαν προέρχεται από ένα πεδίο που ονομάζεται inflaton, το οποίο υποτίθεται ότι πυροδότησε μια εκθετικά γρήγορη και πολύ βραχύβια περίοδο κοσμικής διαστολής στο αρχέγονο σύμπαν. Η πληθωριστική διαστολή λύνει μερικά από τα αινίγματα της κοσμολογίας (χωρίς να χρειάζεται θεωρητική βοήθεια από την εξωτική φυσική της θεωρίας χορδών), αλλά το κάνει με το τίμημα της επίκλησης μιας φυσικής που δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει (δηλαδή, το πολυσύμπαν).Ακόμα κι αν η θωρία του πληθωρισμού είναι το σωστό μοντέλο για το αρχέγονο σύμπαν, και θα μπορούσε να είναι, προκύπτει το πρόβλημα ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε αν το πολυσύμπαν υπάρχει ή όχι, δεδομένου ότι τα άλλα σύμπαντα βρίσκονται έξω από τη φούσκα πληροφοριών που ονομάζουμε κοσμικό ορίζοντα. Έτσι, στην πράξη, το πολυσύμπαν ισοδυναμεί με μια λύση του προβλήματος της λεπτής ρύθμισης που δεν διαφέρει και τόσο από τις υπερφυσικές ή πανψυχικές προτάσεις της δεύτερης περίπτωσης – κάτι που πάλι μπορεί να ισχύει αλλά δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά. Το πολυσύμπαν είναι ένα αντικείμενο πίστης. Η δυσκολότερη πρόκληση στην θεωρητική φυσική είναι να διακρίνει κανείς μεταξύ της γοητείας μιας όμορφης ιδέας και του τι είναι αυτό που της λείπει ώστε να ανήκει στον πραγματικό κόσμο.Δεν υπάρχει πρόβλημα λεπτής ρύθμισηςΑυτό μας οδηγεί στην πρώτη επιλογή για το πρόβλημα της λεπτής ρύθμισης, η οποία μας λέει απλά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ρύθμισης. Αν ακολουθήσουμε μια ιστορική προσέγγιση για το πώς σχηματίστηκε η τρέχουσα φυσική εικόνα του σύμπαντος, συνειδητοποιούμε ότι οι σταθερές της φύσης είναι παράμετροι που υπολογίζονται πειραματικά και χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουμε μοντέλα που περιγράφουν αυτό που βλέπουμε. Μετράμε τη μάζα και το φορτίο του ηλεκτρονίου ή την ισχύ της ισχυρής πυρηνικής δύναμης ή τις μάζες των κουάρκ και στη συνέχεια χρησιμοποιούμε αυτές τις τιμές σε μοντέλα που περιγράφουν πώς αλληλεπιδρούν τα σωματίδια και τα διάφορα αντικείμενα μεταξύ τους. Είναι προφανές —και μάλλον δεν προκαλεί έκπληξη— ότι ο μόνος λόγος που μπορούμε να μετρήσουμε αυτές τις τιμές είναι επειδή υπάρχουμε.Αυτή η προσπάθεια ήταν απίστευτα επιτυχημένη και μας παρέχει μια μεγάλη εικόνα του φυσικού σύμπαντος. Αλλά πουθενά στο εννοιολογικό πλαίσιο της Φυσικής δεν προτείνεται η αναγκαιότητα να εξηγήσουμε τις τιμές των σταθερών της φύσης με κάποιο είδος προβλεπτικού μοντέλου. Στην πραγματικότητα, αν το σκεφτούμε λίγο, αντιλαμβανόμαστε ότι ένα τέτοιο εγχείρημα είναι θεμελιωδώς αδύνατο. Οποιοδήποτε μοντέλο του φυσικού σύμπαντος πρέπει να ξεκινά με κάποια τιμή μιας παραμέτρου που καθορίζει την ενεργειακή κλίμακα στην οποία λειτουργεί αυτό το μοντέλο.Για παράδειγμα, στη θεωρία χορδών η ελεύθερη παράμετρος είναι η λεγόμενη τάση χορδής, που μας λέει ουσιαστικά την ενέργεια ανά μονάδα μήκους της θεμελιώδους χορδής (που παρεμπιπτόντως είναι τεράστια – αντιστοιχεί στην δύναμη Planck: ). Τότε μπορεί κανείς να ρωτήσει: Γιατί όμως αυτή η τιμή και όχι άλλη; Και η απάντηση συνήθως είναι: «Επειδή αυτή είναι η ενέργεια Planck ανά μήκος Planck, και τίποτα άλλο δεν θα μπορούσε να ταιριάξει εδώ». Αλλά αυτό δεν είναι στην πραγματικότητα μια απάντηση. Είναι μια υπόθεση ότι εδώ σταματά η Φυσική όπως την ξέρουμε. Δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, μια θεμελιώδης πρόβλεψη «πρώτων αρχών», επειδή κάθε μοντέλο βασίζεται σε ένα εννοιολογικό πλαίσιο που πρέπει να έχει ένα σημείο εκκίνησης. Αστροθεολογία. Λοιπόν, είναι το σύμπαν τέλεια ρυθμισμένο για τη ζωή; Δεδομένου ότι δεν έχουμε στοιχεία για ζωή αλλού και ότι είναι εννοιολογικά αδύνατο στη Φυσική να υπολογίσουμε τις φυσικές σταθερές από «πρώτες αρχές» χωρίς άλλες ενσωματωμένες υποθέσεις, φαίνεται ότι oι απαντήσεις στο πρόβλημα της «λεπτής ρύθμισης» που περιέχουν είτε έναν ρυθμιστή ή το πολυσύμπαν δίνουν στη Φυσική θεολογικά χαρακτηριστικά. Αλλά τότε παύει να είναι η πραγματική Φυσική όπως την ξέρουμε, αλλά … «αστροθεολογία». διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Marcelo Gleiser με τίτλο: Is the Universe fine-tuned for life?

«Ξηρή εξαγωγή» στο Vostochny: Το «Angara-NZh» εγκαταστάθηκε στην εξέδρα εκτόξευσης. Σήμερα, το τροχαίο υλικό με Angara-NZh έφυγε από τις πύλες του τεχνικού συγκροτήματος για το συγκρότημα εκτόξευσης του συγκροτήματος εκτόξευσης Amur. Το πρωτότυπο του πυραύλου μεταφέρθηκε με επιτυχία σε κατακόρυφη θέση και εγκαταστάθηκε στην εξέδρα εκτόξευσης. Η κοινή ομάδα άρχισε να διεξάγει ολοκληρωμένες δοκιμές του 1ου σταδίου. Τώρα οι ειδικοί της Roscosmos φέρνουν επικοινωνίες στην Angara-NZh. Οι δοκιμές θα γίνουν εντός ενός μήνα. Ο υπολογισμός θα πρέπει να επεξεργαστεί επιχειρησιακή τεκμηρίωση, συμπεριλαμβανομένου του ανεφοδιασμού και της αποστράγγισης. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243809%2Ff4a8df4cac75dfa8a9%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568330 Οι κινητήρες για το ελαφρύ Angara έχουν εγκριθεί για πτητικές δοκιμές ως μέρος μιας μονάδας αδρανών Η αθροιστική μονάδα, το δεύτερο στάδιο του οχήματος εκτόξευσης, σχηματίζει την τροχιά στόχο του διαστημικού σκάφους. Η μονάδα είναι εξοπλισμένη με κινητήρες χαμηλής ώσης που αναπτύχθηκαν και κατασκευάστηκαν στο NIIMash (μέρος του NPO Energomash της Roscosmos). Πρόκειται για τέσσερις κινητήρες 11D458M με ώθηση 40 kgf και δεκατέσσερις κινητήρες προσανατολισμού και σταθεροποίησης 17D58E με ώθηση 1,3 kgf έκαστος. Πέρασαν με επιτυχία ολόκληρο τον κύκλο προετοιμασίας του εδάφους κατά την κατασκευή της μονάδας αδρανών, συμπεριλαμβανομένων των δοκιμών εργοστασιακού ελέγχου. Η πρώτη πτήση του Angara-1.2 στην τυπική του διαμόρφωση πραγματοποιήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν τρεις εκτοξεύσεις πυραύλων στην τροποποίηση Angara-1.2. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568333

Ερευνητική ομάδα λέει ότι ανακάλυψε στο Διάστημα τη «φάτνη» της ζωής. Νέα μελέτη υποδεικνύει τα σημεία γέννησης οργανικών μορίων και το πώς αυτά φτάνουν στους πλανήτες.Ένα από τα «ιερά δισκοπότηρα» της επιστήμης είναι η προέλευση της ζωής στη Γη αλλά και γενικότερα τις συνθήκες που ευνοούν την εμφάνιση της ζωής. Έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για το πώς εμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη μας. Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες αναφέρει ότι η ζωή είναι γήινο προϊόν και υποδεικνύει τις υποθαλάσσιες «καμινάδες». Άλλη θεωρία αναφέρει ότι η ζωή αναπτύχθηκε σε μικρές γούρνες νερού που δημιουργήθηκαν σε ηφαιστειογενείς περιοχές. Πριν από ένα χρόνο μια μελέτη υπέδειξε τις αστραπές και τους κεραυνούς ως παράγοντες που συνέβαλαν στην εμφάνιση της ζωής.Όμως η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας θεωρεί ως πιθανότερη πηγή προέλευσης της ζωής το Διάστημα και την μεταφορά της στη Γη και τους άλλους πλανήτες του Σύμπαντος με διαστημικά σώματα, κυρίως κομήτες, που πέφτουν πάνω στους πλανήτες διασκορπίζοντας τα δομικά υλικά της ζωής που κουβαλούν πάνω τους. Όποιος πλανήτης όπως η Γη διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να αποτελέσει ένα θερμοκήπιο ώστε αυτά τα υλικά να οργανωθούν και να εξελιχθούν σε κάποιες μορφές ζωής.Διεθνής επιστημονική ομάδα με άρθρο της στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv υποστηρίζει ότι εντόπισε τα σημεία του Διαστήματος που δημιουργούνται τα δομικά υλικά τα ζωής τα οποία μεταφέρονται στη συνέχεια στους πλανήτες.Προηγούμενες αντίστοιχες μελέτες έχουν υποδείξει ως «μαιευτήρια» της ζωής κοσμικά φαινόμενα και σημεία του Σύμπαντος που επικρατούν συνθήκες υψηλής ενέργειας η νέα μελέτη υποδεικνύει ως σημεία γέννησης των δομικών υλικών της ζωής όπως σύνθετα οργανικά μόρια απομακρυσμένες από κοσμικά σώματα και αντικείμενα περιοχές του διαστημικού κενού στο Σύμπαν όπου οι θερμοκρασίες είναι ιδιαίτερα χαμηλές και θεωρητικά μη ευνοϊκές για την παρουσία της ζωής.Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτά μόρια σχηματίζονται σε κόκκους κοσμικής σκόνης η οποία αποτελεί στη συνέχεια δομικό στοιχεία νέων αστρικών συστημάτων και γίνονται τελικά μέρος των πλανητών που σχηματίζονται σε αυτά τα συστήματα. Έτσι όπως λένε οι ερευνητές η ζωή γεννιέται στο κρύο και σκοτεινό Διάστημα και βρίσκει τον τρόπο να εμφυτευθεί στους πλανήτες ενισχύοντας έτσι την θεωρία της διαστημικής καταγωγής της ζωής αλλά προτείνοντας ένα νέο μοντέλο διασποράς της με ταχυδρόμο όχι τους κομήτες αλλά την κοσμική σκόνη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1537298/ereynitiki-omada-leei-oti-anakalypse-sto-diastima-ti-fatni-tis-zois/

Έτοιμος να εκτοξευτεί ο σούπερ πύραυλος του Ελον Μασκ με τον οποίο θέλει να στείλει ένα εκατ. ανθρώπους στον Άρη (βίντεο) Η Space X πήρε άδεια για αναχώρηση στις 17 Νοεμβρίου.Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας των ΗΠΑ (FAA) έδωσε μετά τους ελέγχους που πραγματοποίησε στον σούπερ πύραυλο Starship της Space X την σχετική άδεια για να πραγματοποιηθεί δοκιμαστική εκτόξευση του στο Διάστημα. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί να γίνει στις τρεις το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας την Παρασκευη 17 Νοεμβριου. Τον περασμένο Απρίλιο η Space X, η μεγαλύτερη διαστημική εταιρεία που ανήκει στον Ελον Μασκ, πραγματοποίησε μια δοκιμαστική εκτόξευση του επαναχρησιμοποιημένου πυραύλου της Starship ο οποίος υπόσχεται επανάσταση στη διαστημική βιομηχανία αφού θα μπορεί να μεταφέρει μεγαλύτερα φορτία από αυτά που μεταφέρουν οι σημερινοί πύραυλοι και σε μεγαλύτερες αποστάσεις από αυτές που το κάνουν οι σημερινοί πύραυλοι. Με αυτούς τους πυραύλους θέλει ο Έλον Μασκ εκτός των άλλων να δημιουργήσει αποικίες ανθρώπων στον Άρη. Όμως οκτώ λεπτά μετά την εκτόξευση ο πύραυλος εξερράγη με την εταιρεία και τον Μασκ να δηλώνουν ικανοποιημένοι αφού υποστήριξαν ότι γνώριζαν ότι οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν μικρές και η πιθανή αποτυχία θα βοηθούσε στο να εντοπισθούν και να διορθωθούν οι αστοχίες και τα όποια προβλήματα.Η FAA μετά από τετράμηνη διερεύνηση του συμβάντος απέστειλε ενημέρωση στην Space X υποδεικνύοντας της 63 συγκεκριμένα σημεία και τομείς που έπρεπε να γίνουν αλλαγές στον πύραυλο και την όλη διαδικασία εκτόξευσης του Starship για να δοθεί νέα άδεια εκτόξευσης. Όπως φαίνεται οι αλλαγές αυτές πραγματοποιήθηκαν και έτσι ο πύραυλος είναι και πάλι στη θέση εκτόξευσης. UPDATE: Η Space X ανακοίνωσε ότι για τεχνικούς λόγους η εκτόξευση θα αναβληθεί για 24 ώρες και η προσπάθεια θα γίνει το Σάββατο 18 Νοεμβρίου στις τρεις το μεσημέρι ώρα Ελλάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1537320/etoimos-na-ektoxeytei-o-soyper-pyraylos-toy-elon-mask-me-ton-opoio-thelei-na-steilei-ena-ekat-anthropoys-ston-ari-vinteo/

Και εδώ έχουμε τα λέπια του δράκου. Δηλαδή «Μπουράνα» Για την 35η επέτειο της πτήσης Energia-Buran, το μουσείο μας διακοσμήθηκε με μια μικρή έκθεση. Υπήρχαν περισσότερες από 37 χιλιάδες τέτοια λεπια του δρακου στο διαστημικό αεροπλάνο! Επιπλέον, το καθένα έχει τη δική του θέση στο σώμα. Από τι ήταν φτιαγμένη η πανοπλία Buran; 90% από λεπτό αέρα. Άλλωστε είναι ο καλύτερος θερμομονωτήρας. Για να υπεραπλοποιηθεί πολύ, ο καθαρός χαλαζίας «χτυπήθηκε» για να δημιουργήσει μια τρισδιάστατη υφή από κοίλες ίνες χαλαζία. Αυτή η επίστρωση αντέχει θερμοκρασιακές κρούσεις από -130 έως +1600 °C. Μπορείτε να βγάλετε τα πλακάκια από το φούρνο θερμότερα από 1000 °C και να τα μαζέψετε κυριολεκτικά με γυμνά χέρια. https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3263

Η απόκοσμη Ερις αποκαλύπτεται (βίντεο) Νέα στοιχεία για την Έριδα και τον δορυφόρο της. Νέα στοιχεία για τον απομακρυσμένο πλανήτη νάνο του ηλιακού μας συστήματος.Στις αρχές Ιανουαρίου του 2005 ανακοινώθηκε ο εντοπισμός ενός διαστημικού σώματος στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος τα χαρακτηριστικά του οποίου το τοποθέτησαν στην κατηγορία των πλανητών νάνων όπως ο Πλούτωνας. Η κωδική του ονομασία είναι 2003 UB313 και επιλέχθηκε τελικά για αυτόν τον πλανήτη νάνο το όνομα Ερις, της κόρης της Νυκτός και θεά της διχόνοιας στην αρχαία ελληνική μυθολογία.Με διάμετρο περίπου 770 χλμ. είναι το δέκατο μεγαλύτερο γνωστό σώμα που περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο χωρίς να είναι δορυφόρος και ένα από τα πιο απόμακρα αντικείμενα του ηλιακού συστήματος, που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα, με εξαίρεση κάποιους κομήτες.Η απόσταση της από τη Γη και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται καθιστούσε μέχρι σήμερα την Έριδα ένα αίνιγμα για τους επιστήμονες. Όμως ερευνητική ομάδα κατάφερε να αποκαλύψει μια σειρά από ενδιαφέροντα στοιχεία για αυτόν τον απομακρυσμένο παγωμένο κόσμο του ηλιακού μας συστήματος ο οποίος διαθέτει και ένα δορυφόρο που έλαβε το όνομα της κόρης της Έριδας, της Δυσνομίας. Η νέα έρευνα δείχνει ότι η Έρις διαθέτει ένα βραχώδες υπέδαφος κάτω από ένα κέλυφος πάγου. Ο Πλούτωνας έχει επίσης βραχώδες υπέδαφος κάτω από την παγωμένη του επιφάνεια αλλά έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε πάγο και πιστεύεται ότι φιλοξενεί έναν υπόγειο υγρό ωκεανό. «Γνωρίζαμε ήδη ότι η Έρις είναι πιο πλούσια σε βραχώδες περιβάλλον από τον Πλούτωνα, αλλά αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν είχε διαχωριστεί ο βράχος από τον πάγο. Αυτό σημαίνει ότι η Έρις θερμάνθηκε αρκετά σε κάποια στιγμή της ιστορίας της για να λιώσει, έτσι ώστε όλος ο βράχος βυθίστηκε στο κέντρο. Ο πάγος δεν είναι ακίνητος, αλλά βιώνει μια αργή αναδόμηση, λόγω της υπολειπόμενης θερμότητας από το εσωτερικό. Πιθανότατα δεν υπάρχει υγρός ωκεανός μέσα στην Έρις αναφέρει ο Φράνσις Κρουζ, πλανητολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, Φράνσις Νίμο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Το "Progress MS-25" πλησιάζει στην εκτόξευση και βρίσκεται ήδη στο βενζινάδικο ⛽ Για περίπου δύο ημέρες, εξαρτήματα καυσίμου και συμπιεσμένα αέρια θα αντλούνται στο διαστημικό φορτηγό. Παρεμπιπτόντως, σε ποιες στιγμές λειτουργεί ο ίδιος ο κινητήρας Progress; 🚀 Κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τον ISS. Ο αερομεταφορέας εκτοξεύει το πλοίο σε χαμηλή γήινη τροχιά και τότε αρχίζει η μαγεία των ειδικών της βαλλιστικής. Το σχέδιο πτήσης υπαγορεύει τον αριθμό των απαιτούμενων παλμών και την ταχύτητά τους. Στην περίπτωση μιας τροχιάς τεσσάρων τροχιών, αυτό είναι περίπου έξι: για βασικούς ελιγμούς, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς από τη μια τροχιά στην άλλη. Και σε μια εξαιρετικά γρήγορη διπλή στροφή είναι το μισό. 🌏 Για να διορθώσετε την τροχιά του σταθμού. Ο ISS είναι τυπικά στο διάστημα, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Αποφορτίζονται πολύ, αλλά ο σταθμός εξακολουθεί να επιβραδύνει και κυριολεκτικά πέφτει. Ανυψώνεται κυρίως από κινητήρες Progress. Η τροχιά αλλάζει επίσης για να δημιουργηθούν συνθήκες για το επόμενο πλοίο. ☄ Όταν ο ISS χρειάζεται να αποφύγει τα διαστημικά συντρίμμια. Συμβαίνει. Μόλις τις προάλλες, το Progress απομάκρυνε τον ISS από μια επικίνδυνη τροχιά, αλλάζοντας το υψόμετρο σχεδόν κατά 1 km. https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3261

O πρώτος ξύλινος δορυφόρος στο διάστημα. Από ξύλο μανόλιας Η NASA και η JAXA, η ιαπωνική υπηρεσία Διαστήματος, σχεδιάζουν να εκτοξεύσουν τον πρώτο ξύλινο δορυφόρο στο Διάστημα – και οι λόγοι είναι αναμενόμενοι. Ο LignoSat, ένας δορυφόρος από ξύλο μανόλιας στο μέγεθος κούπα καφέ, θα εκτοξευθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη το καλοκαίρι του 2024, σε μια προσπάθεια να καταστούν οι διαστημικές αποστολές πιο βιώσιμες. Το ξύλο δεν καίγεται ούτε σαπίζει στο διαστημικό κενό, παρά μετατρέπεται σε λεπτή στάχτη κατά την επανείσοδο στη γήινη ατμόσφαιρα – κάτι που το καθιστά ένα εντυπωσιακά χρήσιμο, λιγότερο επιβαρυντικό, βιοδιασπώμενο υλικό για τους δορυφόρους του μέλλοντος. Μετά την επιτυχή δοκιμή ξύλινων δειγμάτων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) φέτος, οι επιστήμονες εκτιμούν πως ο δοκιμαστικός δορυφόρος τους είναι κατάλληλος για εκτόξευση. «Τρία ξύλινα δείγματα δοκιμάστηκαν και δεν έδειξαν σημάδια παραμόρφωσης μετά την έκθεσή τους στο Διάστημα» αναφέρουν οι ερευνητές σε προηγούμενη ανακοίνωσή τους, τον περασμένο Μάιο. «Παρά το ακραίο περιβάλλον του Διαστήματος, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων σημαντικές μεταβολές θερμοκρασίας και έκθεση σε ισχυρή κοσμική ακτινοβολία και επικίνδυνα ηλιακά σωματίδια για δέκα μήνες, οι δοκιμές δεν επιβεβαίωσαν αποσύνθεση ή παραμορφώσεις, όπως ρωγμές, αλλοιώσεις, ξεφλουδίσματα ή επιφανειακές ζημιές» προσθέτουν στην ανακοίνωση. Σημειώνεται πως πάνω από 9.300 τόνοι διαστημικών αντικειμένων –συμπεριλαμβανομένων διαστημικών σκουπιδιών, όπως δορυφόροι σε αχρηστία ή τμήματα χρησιμοποιημένων πυραύλων– βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε τροχιά γύρω από τη Γη.Τα γυαλιστερά μέταλλα από τα οποία είναι κατασκευασμένα τα αντικείμενα αυτά, όπως το τιτάνιο και το αλουμίνιο, αυξάνουν τη φωτεινότητα του νυχτερινού ουρανού κατά τουλάχιστον 10% σε πολλά σημεία του πλανήτη, προκαλώντας φωτορύπανση, που καθιστά πολύ δυσκολότερη την παρατήρηση αστρονομικών φαινομένων στο σύμπαν. Πέραν, όμως, της ρύπανσης, τα διαστημικά οχήματα από μέταλλο είναι ακριβότερα, αλλά και πολύ πιο επικίνδυνα στο ενδεχόμενο πρόσκρουσής τους με τον ΔΔΣ, διαστημόπλοια με πλήρωμα, ακόμη και στη Γη – στην περίπτωση που «επιβιώσουν» και δεν αναφλεγούν διαλυόμενα κατά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα. πηγή: https://www.kathimerini.gr/life/science/562729936/giati-nasa-kai-iaponia-stelnoyn-ton-proto-xylino-doryforo-sto-diastima/ – https://www.livescience.com/space/space-exploration/nasa-and-japan-to-launch-worlds-1st-wooden-satellite-as-soon-as-2024-why – Ξύλινους δορυφόρους αναπτύσσει η Ιαπωνία

Κοσμικό φλιπεράκι έφερε τη ζωή στη Γη. Νέα θεωρία για το πώς έφτασαν στον πλανήτη μας τα δομικά υλικά της ζωής.Ένα από τα «ιερά δισκοπότηρα» της επιστήμης είναι η προέλευση της ζωής στη Γη. Έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για το πώς εμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη μας. Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες αναφέρει ότι η ζωή είναι γήινο προϊόν και υποδεικνύει τις υποθαλάσσιες «καμινάδες». Τα φρεάτια στον πάτο των ωκεανών οι συνθήκες των οποίων είναι φιλικές στην παρουσία της ζωής.Η έτερη δημοφιλής θεωρία έχει εντελώς αντίθετη συλλογιστική και κάνει λόγο για μεταφορά της ζωής στη Γη, των δομικών της υλικών ακριβέστερα, από διαστημικούς βράχους (μετεωρίτες, αστεροειδείς, κομήτες) που έπεσαν στον πλανήτη μας. Άλλη θεωρία αναφέρει ότι η ζωή αναπτύχθηκε σε μικρές γούρνες νερού που δημιουργήθηκαν σε ηφαιστειογενείς περιοχές. Πριν από ένα χρόνο μια μελέτη υπέδειξε τις αστραπές και τους κεραυνούς ως παράγοντες που συνέβαλαν στην εμφάνιση της ζωής.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Proceedings of The Royal Society A» ερευνητική ομάδα στηρίζει τη θεωρία της διαστημικής καταγωγής της ζωής στη Γη προτείνοντας παράλληλα μια νέα θεωρία για το πώς συνέβη αυτό. «Είναι πιθανό τα μόρια που οδήγησαν στη ζωή στη Γη να προήλθαν από κομήτες και το ίδιο να έχει συμβεί και σε άλλους πλανήτες του γαλαξία μας» λέει ο Ρίτσαρντ Άνσλοου, αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Κέιμπριτζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κομήτες θα μπορούσαν πράγματι να μεταφέρουν άθικτα τα αποκαλούμενα υλικά της ζωής όπως για παράδειγμα (πρεβιοτικά μόρια) αλλά μόνο υπό ορισμένες συνθήκες. Πρώτον, ο κομήτης πρέπει να ταξιδεύει σχετικά αργά και πιο συγκεκριμένα με ή κάτω από 15 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Διαφορετικά η θερμότητα που θα αναπτυσσόταν κατά την είσοδό του κομήτη στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη θα έκαιγε αμέσως αυτά τα ευαίσθητα οργανικά μόρια. Όμως οι κομήτες κινούνται κατά βάση με μεγαλύτερη από την προτεινόμενη από την έρευνα ταχύτητα. Τα κοσμικά φρένα Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ποιο είναι το διαστημικό περιβάλλον που θα υποχρέωνε τους κομήτες να πατήσουν… φρένο και να μειώσουν την ταχύτητα τους τόσο ώστε όταν πέσουν σε ένα πλανήτη να μην έχουν καταστραφεί τα οργανικά υλικά που μεταφέρουν διασκορπίζοντας τα έτσι στον πλανήτη που αν όπως στην περίπτωση της Γης διαθέτει τις κατάλληλες συνθήκες τα υλικά αυτά θα πυροδοτήσουν τις διεργασίες εμφάνισης της ζωής.Σύμφωνα με τους ερευνητές το πλέον κατάλληλο περιβάλλον είναι πλανητικά συστήματα όπου πολλοί πλανήτες περιφέρονται σε τροχιά γύρω από το μητρικό τους άστρο σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις θα υποχρέωναν τους κομήτες που θα κυκλοφορούσαν εκεί να αναπηδούν, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι ερευνητές, από την τροχιά ενός πλανήτη στον επόμενο σε μια διαδικασία που μοιάζει με ένα κοσμικό φλιπεράκι.Οι αναπηδήσεις αυτές όπως λένε οι ερευνητές θα επιβραδύνουν συνεχώς την ταχύτητα των κομητών και έτσι αν κάποιος τελικά πέσει σε έναν από τους πλανήτες θα εναποθέσει σε αυτόν το οργανικό του φορτίο άθικτο. Αν και αυτή η διεργασία μπορεί να μην είναι η μοναδική που υπάρχει στο Σύμπαν για την εμφάνιση ζωής οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι προσομοιώσεις τους θα μπορούσαν να προσφέρουν στους επιστήμονες μια καλύτερη ιδέα για το πού να ψάξουν για εξωγήινη ζωή. Με περισσότερους από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής ο περιορισμός αυτής της αναζήτησης είναι πολύ σημαντικός.«Είναι συναρπαστικό που μπορούμε να αρχίσουμε να προσδιορίζουμε τον τύπο συστημάτων που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να δοκιμάσουμε διαφορετικά σενάρια προέλευσης. Είναι μια συναρπαστική στιγμή, καθώς μπορούμε να συνδυάσουμε τις προόδους στην αστρονομία και τη χημεία για να δώσουμε απαντήσεις σε μερικά από τα πιο θεμελιώδη ερωτήματα» λέει ο Άνσλοου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1536776/kosmiko-fliperaki-efere-ti-zoi-sti-gi/

Αποστολή της NASA θέλει να δει τι συνέβη τη στιγμή που γεννήθηκε το Σύμπαν (βίντεο) Το εικονιζόμενο παρατηρητήριο SPHEREx θα χαρτογραφήσει εκατοντάδες εκατ. γαλαξίες. πηγή φωτό. (CfA) Ένα νέο διαστημικό παρατηρητήριο θα κάνει προηγμένη κοσμική χαρτογράφηση.Η NASA αποκάλυψε μια σειρά από στοιχεία για την αποστολή Spectro-Photometer for the History of the Universe, Epoch of Reionization and Ices Explorer (SPHEREx) που είναι σχεδιασμένη για να πραγματοποιήσει μια μεγάλης έκτασης και λεπτομέρειας χαρτογράφηση του Σύμπαντος. Το διαστημικό παρατηρητήριο της αποστολής θα χαρτογραφήσει και θα συλλέξει στοιχεία από περίπου 450 εκατ. γαλαξίες καθώς και από περίπου 100 εκατ. άστρα που βρίσκονται στο δικό μας γαλαξία.Σύμφωνα με τα στελέχη της NASA η αποστολή θα παρέχει έναν άνευ προηγουμένου γαλαξιακό χάρτη, με «δακτυλικά αποτυπώματα» από τις πρώτες στιγμές της ιστορίας του Σύμπαντος. Η αποστολη θα προσφέρει επίσης νέα στοιχεία για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της επιστήμης: Τι έκανε το Σύμπαν να διασταλεί τόσο γρήγορα, λιγότερο από ένα νανοδευτερόλεπτο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Μάλιστα η αποστολή θα αναζητήσει σε περιοχές του γαλαξία μας όπου γεννιούνται νέα άστρα αλλά και σε αστρικούς δίσκους ύλης που δημιουργούνται πλανήτες ίχνη νερού και οργανικών μορίων που είναι απαραίτητα για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε εδώ στη Γη. Επίσης η αποστολή θα υποδείξει στόχους για περαιτέρω μελέτη από άλλα τηλεσκόπια ή ερευνητικές αποστολές και προγράμματα. Η εκτόξευση του παρατηρητηρίου μπορεί να πραγματοποιηθεί σύμφωνα με την NASA το ερχόμενο καλοκαίρι αλλά δεν έχει ακόμη οριστεί συγκεκριμένη ημερομηνία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1536853/apostoli-tis-nasa-thelei-na-dei-ti-symvainei-ti-stigmi-poy-gennithike-to-sympan-vinteo/

Εντοπίστηκε εξωπλανήτης στον οποίο βρέχει σκόνη (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξπωλανήτη που βρέχει σκόνη. πηγή φωτό. (Klaas Verpoest/Johan van Looveren/LUCA School of Arts/KU Leuven/PA) Ένα νέο εξωτικό κόσμο στο γαλαξία μας εντόπισε το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο.Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη έκανε το James Webb. Αποκάλυψε ότι σε ένα γνωστό εξωπλανήτη βρέχει… σκόνη. Ο πλανήτης, Wasp-107b, βρίσκεται 200 έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό της Παρθένου και είχε ήδη τραβήξει την προσοχή των αστρονόμων επειδή είναι πολύ μεγάλος αλλά πολύ ελαφρύς, δίνοντάς του το παρατσούκλι «χνουδωτή καραμέλα». Οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις δίνουν μια άνευ προηγουμένου εικόνα ενός παράξενου και εξωτικού κόσμου που διαθέτει σύννεφα πυριτικής άμμου που πέφτει σαν βροχή στον πλανήτη.Στον Wasp-107b που ανακαλύφθηκε το 2017 επικρατούν καυτές θερμοκρασίες, μανιασμένοι άνεμοι ενώ όποιος βρεθεί εκεί θα μυρίζει το διακριτό άρωμα του διοξειδίου του θείου που είναι αυτό που εκπέμπεται όταν καίγεται ένα σπίρτο. «Η γνώση μας για άλλους πλανήτες βασίζεται σε όσα γνωρίζουμε από τη Γη. Αυτή είναι μια πολύ περιορισμένη γνώση» αναφέρει η Λιν Ντεσίν καθηγήτρια του Καθολικού Ινστιτούτου (KU) Leuven, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ο Wasp-107b έχει το μέγεθος του Δία αλλά μάζα παρόμοια με τον κατά πολύ μικρότερο Ποσειδώνα και οι συνθήκες του επέτρεψαν στο πανίσχυρο James Webb να διεισδύσει σε βάθος στην ατμόσφαιρα του και να κάνει παρατηρήσεις. «Είναι ένας εξαιρετικός στόχος γιατί είναι πραγματικά ένας αφράτος. Είναι ένας από τους πιο χνουδωτούς πλανήτες εκεί έξω και είναι αυτοί που μπορούμε να λάβουμε αυτά τα μεγάλα σήματα όταν κοιτάμε την ατμόσφαιρά τους» Εργαζόμαστε πάνω σε προβλέψεις τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά τίποτα δεν μας έχει προετοιμάσει αρκετά για αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα – τόσο για αυτό που ανακαλύπτουμε όσο και για την ποιότητα των δεδομένων. Ήταν πραγματικά συναρπαστικό» λέει η Δρ. Τζοάνα Μπάρστοου πλανητολόγος στο Open University του Λονδίνου που εργάζεται σε άλλη ερευνητική ομάδα η οποία επίσης μελετά τον εξωπλανήτη με τα στοιχεία που κατέγραψε το James Webb.Οι τελευταίες παρατηρήσεις, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Nature, αποκαλύπτουν στοιχεία υδρατμών και γενικότερα τη χημική σύσταση των νεφών του εξωπλανήτη κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα σε πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1537161/entopistike-exoplaniti-ston-opoio-vrechei-skoni-vinteo/

Σε αυτήν την επέτειο, μάλλον δεν θα μιλήσουμε για τον θρίαμβο και την τραγωδία του μεγαλειώδους, αλλά τελευταίου έργου της σοβιετικής κοσμοναυτικής. Ωστόσο, ας δώσουμε τα εύσημα στους βασικούς χαρακτήρες. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι εργάστηκαν για τη δημιουργία του Energia-Buran. Τι κατάφεραν να πετύχουν; 🌐 Για πρώτη φορά στην ιστορία, η πτήση και η προσγείωση ενός διαστημικού αεροπλάνου έγιναν εντελώς αυτόματα - δύο τροχιές γύρω από τη Γη σε 205 λεπτά. 🌐 Το όχημα εκτόξευσης Energia ήταν αυτόνομο και, σε αντίθεση με το American Shuttle, μπορούσε να παραδώσει άλλα διαστημόπλοια σε τροχιά. 🌐 Η μάζα του ωφέλιμου φορτίου εξόδου είναι έως 30 τόνοι, η επιστροφή έως 20. 🌐 Έως και 30 ημέρες τροχιακής πτήσης. 🌐 Το τροχιακό πλοίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί έως και 100 φορές, τα μπλοκ του πρώτου σταδίου - έως και 10. 🌐 Ο Energia ήταν ο πρώτος σοβιετικός πύραυλος που χρησιμοποίησε υγρό υδρογόνο. Και εξακολουθεί να παραμένει το πιο ισχυρό από τα εγχώρια. 🌐 Η ώθηση του συστήματος πρόωσης ήταν μέχρι 740 τόνους και περίπου 190 στο κενό. Εμπνευσμένο; Αναμφίβολα. Σήμερα, όταν η νεότερη γενιά μηχανικών πρόκειται να εφαρμόσει το παγκόσμιο έργο ROS, αυτό είναι ένα σημαντικό παράδειγμα. https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3260

Η «εγκυκλοπαίδεια» του πλανητικού μικροβιώματος. Δισεκατομμύρια νέων άγνωστων μέχρι σήμερα πρωτεϊνών αποκάλυψε πολυετής διεθνής συνεργασία με πρωτοστατούντες έλληνες ερευνητές. Το μικροβίωμα, το σύνολο δηλαδή των μικροοργανισμών που συμβιούν με τον καθένα από εμάς παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη φυσιολογία μας, είναι μάλλον γνωστό. Λιγότερο όμως γνωστό, ακόμη και στους επιστήμονες, είναι το περιβαλλοντικό μικροβίωμα, το σύνολο δηλαδή των οργανισμών στο περιβάλλον. Αν και αόρατοι με γυμνό μάτι, οι μικροοργανισμοί (ιοί, βακτήρια, μύκητες) βρίσκονται παντού: στο έδαφος, στον αέρα, στα υδάτινα οικοσυστήματα, επιβιώνοντας ακόμη και στις πλέον ακραίες συνθήκες, όπως είναι, παραδείγματος χάριν, τα ηφαίστεια, οι ωκεάνιες θερμοπηγές ή οι πάγοι των πόλων. Μια βάση-χρυσωρυχείο Παραδοσιακά, η μελέτη ενός μικροοργανισμού προϋπέθετε την απομόνωσή του και στη συνέχεια τη (συχνά ανέφικτη) καλλιέργειά του σε εργαστηριακές συνθήκες. Οι τεχνολογικές (και κυρίως οι υπολογιστικές) πρόοδοι όμως, οι οποίες έφεραν επανάσταση στη βιολογία ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα και συνεχίζονται ακόμη με αμείωτη ένταση, έχουν επιτρέψει τη μελέτη των μικροβιωμάτων συνολικά, χωρίς να είναι απαραίτητη η απομόνωση και καλλιέργεια των επιμέρους μικροοργανισμών που τα απαρτίζουν. Στην πρωτοπορία της ανάλυσης των Μεγάλων Δεδομένων (Big Data) των μικροβιωμάτων βρίσκεται εδώ και μια εικοσαετία το εργαστήριο του δρος Νίκου Κυρπίδη, το οποίο ανήκει στο Joint Genome Institute (JGI) του υπουργείου Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών (DOE) και εδρεύει στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley. Ο έλληνας βιολόγος και οι συνεργάτες του έχουν, μεταξύ άλλων, δημιουργήσει εκεί μια τεράστια βάση δεδομένων περιβαλλοντικών μικροβιωμάτων, την οποία θα μπορούσε κανείς να περιγράψει ως «χρυσωρυχείο» πληροφορίας. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το γεγονός ότι οι μελέτες που βασίζονται σε στοιχεία από βάσεις δεδομένων ονομάζονται «εξορύξεις» (mining).Στις «στοές» αυτού του ιδιότυπου ψηφιακού χρυσωρυχείου καταδύθηκε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων στην οποία η ελληνική συμμετοχή ήταν έντονη. Ειδικότερα, εκτός από τον δρα Κυρπίδη, ο οποίος είχε την επίβλεψη και τον συντονισμό των ερευνών, στη μελέτη συμμετείχαν μεταξύ άλλων τρία εργαστήρια με έδρα την Ελλάδα: το εργαστήριο του δρος Χρήστου Ουζούνη, καθηγητή Βιοπληροφορικής στο Τμήμα Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Ερευνας & Τεχνολογικής Ανάπτυξης, το εργαστήριο του δρος Ιωάννη Ηλιόπουλου, αναπληρωτή καθηγητή Μοριακής Βιολογίας – Βιοπληροφορικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, και το εργαστήριο του δρος Γεωργίου Παυλόπουλου, κύριου ερευνητή Βιοπληροφορικής στο ερευνητικό κέντρο «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», το οποίο είχε και τη μερίδα του λέοντος στη συγκεκριμένη μελέτη. Ετσι, ο δρ Παυλόπουλος είναι ο πρώτος και βασικός συγγραφέας στο σχετικό επιστημονικό άρθρο, το οποίο δημοσιεύθηκε στα μέσα Οκτωβρίου στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Nature». Φως στη σκοτεινή ύλη Ο τίτλος του άρθρου είναι «Αποκαλύπτοντας τη λειτουργική σκοτεινή ύλη μέσω παγκόσμιας μεταγονιδιωματικής» (Unraveling the functional dark matter through global metagenomics), που ίσως να μη σημαίνει και πολλά στους μη ειδικούς. Αξίζει λοιπόν τον κόπο να δώσουμε ορισμένες διευκρινίσεις. Το γονιδίωμα είναι το γενετικό υλικό ενός οργανισμού, ενώ ως μεταγονιδίωμα ορίζεται το σύνολο του γενετικού υλικού που υπάρχει σε ένα περιβαλλοντικό δείγμα που αποτελείται από πολλούς οργανισμούς. Κατ’ αντιστοιχία μεταγονιδιωματική είναι το πεδίο που μελετά το μεταγονιδίωμα, ενώ το έως τώρα ανεξερεύνητο γενετικό υλικό περιγράφει ο όρος «σκοτεινή ύλη» του τίτλου.Τόσο στο γονιδίωμα όσο και στο μεταγονιδίωμα υπάρχει κωδικοποιημένη η γενετική πληροφορία για τη δημιουργία πρωτεϊνών, των μορίων που εμπλέκονται στο σύνολο των βιολογικών διεργασιών. Το τιτάνιο έργο της συγκριτικής ανάλυσης των πρωτεϊνών της τεράστιας βάσης δεδομένων του εργαστηρίου του δρος Κυρπίδη ανέλαβε η διεθνής ομάδα επιστημόνων. Χωρίς υπερβολή, θα μπορούσε κανείς να πει ότι στην πραγματικότητα οι ερευνητές ανέλυσαν το πλανητικό μικροβίωμα καθώς η εν λόγω βάση δεδομένων καλύπτει κάθε γωνιά του πλανήτη. Οπως εξήγησε μιλώντας στο ΒΗΜΑ-Science ο δρ Παυλόπουλος, «αρχικά συγκρίναμε μεταξύ τους, μία προς μία, τις 8,5 περίπου δισεκατομμύρια πρωτεΐνες της βάσης. Αυτές οι μαζικά παράλληλες υπολογιστικές συγκρίσεις μάς οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι περίπου 1,2 δισεκατομμύρια από αυτές δεν σχετίζονται με καμία πρωτεΐνη που είναι κωδικοποιημένη στα μέχρι σήμερα γνωστά ως γονιδιώματα αναφοράς». Οικογένειες πρωτεϊνών Με άλλα λόγια, οι ερευνητές διαπίστωσαν αρχικά την ύπαρξη τουλάχιστον 1,2 δισεκατομμυρίων άγνωστων μέχρι σήμερα πρωτεϊνών. Γιατί όμως επέλεξαν να μελετήσουν τις πρωτεΐνες; «Οι πρωτεΐνες είναι το αποτέλεσμα ενός πανάρχαιου ταξιδιού που ξεκίνησε πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτές οι μακρομοριακές μηχανές έχουν οργανώσει τις δομές και λειτουργίες τους από την αυγή της ζωής στη Γη. Εχουν εξελιχθεί και προσαρμοστεί να ανταποκρίνονται στις διαρκώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις των ζωντανών οργανισμών» εξήγησε ο δρ Ουζούνης και πρόσθεσε: «Επιπλέον, οι πρωτεΐνες δεν είναι μεμονωμένα στοιχεία: συνιστούν περίπλοκες κοινότητες γνωστές ως οικογένειες πρωτεϊνών. Αυτές οι οικογένειες αποτελούνται από πρωτεΐνες που προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο με παρόμοιες δομές και λειτουργίες, που χρησιμεύουν ως μαρτυρία της κοινής εξελικτικής τους κληρονομιάς».Αναζητώντας λοιπόν τις εξελικτικές μεταξύ τους σχέσεις, οι ερευνητές ομαδοποίησαν τις άγνωστες πρωτεΐνες σε οικογένειες. «Χρησιμοποιώντας παράλληλους αλγορίθμους και πάνω από 170.000 υπολογιστικούς πυρήνες σε έναν από τους μεγαλύτερους υπερυπολογιστές του κόσμου, ομαδοποιήσαμε αυτές τις άγνωστες πρωτεϊνικές αλληλουχίες σε οικογένειες» εξήγησε ο δρ Παυλόπουλος και συνέχισε: «Για να πληροί τις προϋποθέσεις που θέσαμε ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος λάθους, μια πρωτεϊνική οικογένεια θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον 100 μέλη. Εντοπίσαμε έτσι περισσότερες από 100.000 νέες οικογένειες πρωτεϊνών, αριθμός αντίστοιχος με αυτόν των οικογενειών που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, οι οποίες προέρχονται αποκλειστικά από τα καταχωρισμένα γοδιώματα αναφοράς. Διπλασιάσαμε δηλαδή τον αριθμό των πρωτεϊνικών οικογενειών». Απαρχή νέων ανακαλύψεων Στη φύση οι πρωτεΐνες δεν είναι γραμμικά μόρια αλλά υιοθετούν τρισδιάστατες δομές οι οποίες υπαγορεύονται από την αλληλουχία των δομικών συστατικών τους (αμινοξέα). Ετσι, οι ερευνητές δεν αρκέστηκαν στο γεγονός ότι με τα αρχικά ευρήματά τους διπλασίασαν τον αριθμό των πρωτεϊνικών οικογενειών, αλλά θέλησαν να ελέγξουν και τη δομή τους με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. «Εφαρμόζοντας τη μεθοδολογία της Google DeepMind, θυγατρικής της Alphabet, υπολογίσαμε πιθανές τρισδιάστατες δομές των πρωτεϊνών και τις συγκρίναμε με όλες τις υπάρχουσες δομές του πλανήτη. Εντοπίσαμε έτσι εκατοντάδες εντελώς νέες δομές, οι οποίες αξίζει να επαληθευτούν πειραματικά» εξήγησε ο δρ Παυλόπουλος, ενώ ο δρ Κυρπίδης τόνισε ότι «η συγκεκριμένη έρευνα δεν διπλασίασε μόνο την υπάρχουσα γνώση για την ποικιλία των διαφορετικών πρωτεϊνών, αλλά και για πρώτη φορά παρέχει ποσοτικές πληροφορίες σχετικά με το μέγεθος αυτής της ποικιλομορφίας στη φύση, που ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί πλήρως. Επιπλέον, προσφέρει πρώτες ενδείξεις σχετικά με τον πιθανό ρόλο των νέων πρωτεϊνών, το οποίο αναμένουμε να οδηγήσει σε νέες μεγάλες ανακαλύψεις και νέες βιοτεχνολογικές εφαρμογές τα επόμενα χρόνια».Επομένως, τα αποτελέσματα του τιτάνιου έργου της ερευνητικής ομάδας δεν είναι μόνο η αποκάλυψη ενός άγνωστου πρωτεϊνικού κόσμου, πράγμα που συνεπάγεται την ύπαρξη πληθώρας άγνωστων ακόμη μικροοργανισμών, αλλά και το γεγονός ότι αποτελεί την απαρχή για αναρίθμητες νέες ερευνητικές μελέτες. Πρόκειται δηλαδή για ένα δώρο στην παγκόσμια ερευνητική κοινότητα η αξιοποίηση του οποίου θα αποδίδει καρπούς για πολλά ακόμη χρόνια. https://www.tovima.gr/print/science/i-egkyklopaideia-tou-planitikou-mikroviomatos/

Το δεύτερο «Arktika-M» έφτασε στο Baikonur! Το "Arktika-M" No. 2 πέρασε μια σειρά από τελικά στάδια: ολοκληρωμένες ηλεκτρικές δοκιμές του αποσυναρμολογημένου και συναρμολογημένου προϊόντος. Θερμοηλεκτρικές δοκιμές σε θάλαμο κενού. τεχνολογική δοκιμή κραδασμών του προϊόντος· έλεγχος της στεγανότητας του συστήματος πρόωσης, έλεγχος ανοίγματος όλων των δομικών στοιχείων και πολλοί άλλοι έλεγχοι. Στο κοσμοδρόμιο Arktika περιμένουν προετοιμασίες πριν την εκτόξευση, ανεφοδιασμός και ελλιμενισμός με την ανώτερη σκηνή. Έναρξη - τον Δεκέμβριο Δύο "Arktika-M" θα παρακολουθούν την επιφάνεια και τη συννεφιά της Γης, της θάλασσας στην περιοχή της Αρκτικής και των παρακείμενων περιοχών όλο το εικοσιτετράωρο, καθώς και θα μεταδίδουν μετεωρολογικές πληροφορίες και σήματα σχετικά με τη θέση των πλοίων και των αεροσκαφών που βρίσκονται σε κίνδυνο. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568310

Νέα ώθηση στο πεδίο της διαστημικής ιατρικής. Δείγματα της ανθρώπινης καρδιάς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Αμερικανοί επιστήμονες έστειλαν για πρώτη φορά ανθρώπινα κύτταρα του καρδιακού μυός στο Διάστημα προκειμένου να μελετήσουν την επίδραση της μικροβαρύτητας επάνω τους – Τα δείγματα θα επιστρέψουν στη Γη σε έναν μήνα για ανάλυση.Δείγματα ανθρώπινου καρδιακού μυός που αποτελούν «προϊόντα» βιοτεχνολογίας θα «φιλοξενηθούν» στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Είναι οι πρώτοι ανθρώπινοι ιστοί της καρδιάς που ταξιδεύουν στο Διάστημα – το ταξίδι τους πραγματοποιείται με την 29η αποστολή της NASA για μεταφορά προμηθειών στον ISS την οποία εκτελεί η SpaceX. Η αποστολή «SpaceX CRS-29» ξεκίνησε στις 9 Νοεμβρίου και χρειάζεται περίπου τρεις ημέρες για να φθάσει στον ISS. Τα δείγματα, που θα διατηρηθούν σε ειδικές συνθήκες φύλαξης, θα παραμείνουν στο Διάστημα για περίπου 30 ημέρες. Στη συνέχεια θα επιστρέψουν στη Γη προκειμένου να αναλυθούν για τις επιδράσεις της μικροβαρύτητας στους καρδιακούς ιστούς. Στόχος η διαστημική… βιολογική γνώση Μέσω αυτού του πειράματος οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Icahn του Νοσοκομείου «Ορους Σινά» στη Νέα Υόρκη οι οποίοι και αποστέλλουν τα δείγματα στοχεύουν στο να κατανοήσουν καλύτερα πώς τα κύτταρα του καρδιακού μυός προσαρμόζονται σε συνθήκες ακραίου βιολογικού στρες καθώς και πώς η μικροβαρύτητα και άλλες πτυχές των διαστημικών ταξιδιών επιδρούν στη λειτουργία του ανθρώπινου καρδιακού μυός.Η νέα γνώση που θα αποκτηθεί θα αποκαλύψει τις δυνατότητες αλλά και τους περιορισμούς της λειτουργίας των καρδιακών κυττάρων στο Διάστημα, γεγονός άκρως σημαντικό για τη διατήρηση της υγείας των αστροναυτών. Παράλληλα θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για τις μελλοντικές προσπάθειες μηχανικής ιστών, της βιοεκτύπωσης καθώς και της δημιουργίας οργανοειδών στο Διάστημα – σε συνθήκες δηλαδή μικροβαρύτητας. Οι συνθήκες φύλαξης Οι ερευνητές του «Ορους Σινά» συνεργάζονται με την εταιρεία Space Tango σε αυτό το πείραμα, η οποία παρέχει πρόσβαση στη μικροβαρύτητα για ερευνητικούς σκοπούς στον ΙSS. H Space Tango διαχειρίζεται τους ιστούς οι οποίοι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού φυλάσσονται σε ειδικά δοχεία που με τη σειρά τους είναι τοποθετημένα σε μια μεγαλύτερη μονάδα που ονομάζεται CubeLab. Τα μικροσκοπικά δοχεία φύλαξης με μέγεθος ενός χιλιοστόμετρου περιέχουν ειδικά μέσα καλλιέργειας προκειμένου τα κύτταρα να παραμείνουν ζωντανά καθ’όλο το διάστημα παραμονής τους στον Διαστημικό Σταθμό. Μετά την άφιξη στον ΙSS οι αστροναύτες θα τοποθετήσουν το CubeLab σε έναν ειδικό χώρο φύλαξης. Περί τις 30 ημέρες αργότερα τα δείγματα θα επιστρέψουν στη Γη για να γίνει ανάλυσή τους από τους ερευνητές. Προστασία των αστροναυτών αλλά και του πληθυσμού της Γης Οι αστροναύτες παρουσιάζουν συχνά σημάδια καρδιακής ανεπάρκειας κατά την παραμονή τους στο Διάστημα εξαιτίας των ακραίων συνθηκών οι οποίες φαίνεται να επιταχύνουν τη διαδικασία γήρανσης του ανθρώπινου οργανισμού. Τα αποτελέσματα του πειράματος θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να ανακαλύψουν νέους τρόπους προφύλαξης της καρδιακής υγείας των αστροναυτών αλλά και να αναπτύξουν παράλληλα καινούργιες θεραπείες για τα καρδιαγγειακά νοσήματα που πλήττουν τον ολοένα και πιο γηρασμένο πληθυσμό της Γης.«Αυτό το πείραμα θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την επίδραση της μικροβαρύτητας και των διαστημικών ταξιδιών στα ανθρώπινα κύτταρα του καρδιακού μυός καθώς θα εξετάσουμε για πρώτη φορά πώς αυτά τα άκρως ενεργά παλλόμενα κύτταρα προσαρμόζονται σε έναν ολόκληρο μήνα έκθεσης σε ακραίες συνθήκες. Μια από τις συναρπαστικές πτυχές του πειράματος είναι ότι τα δείγματα θα μεταφερθούν στο ‘Ορος Σινά’ ζωντανά μετά την επιστροφή τους στη Γη, οπότε και θα μπορέσουμε να αναλύσουμε το πώς λειτουργούν οι ιστοί όταν θα έχουν πλέον επιστρέψει στις γήινες συνθήκες» εξήγησε ο δρ Κέβιν Κόστα, επικεφαλής του πειράματος, αναπληρωτής καθηγητής Καρδιολογίας στη Σχολή Icahn του «Ορους Σινά» και προσέθεσε: «Η καλύτερη κατανόηση σχετικά με το πώς λειτουργούν αυτά τα καρδιακά κύτταρα θα μας βοηθήσει να βρούμε νέους τρόπους προστασίας των αστροναυτών ώστε να μπορούν να μένουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στο Διάστημα προκειμένου να ολοκληρώνουν πιο δύσκολες αποστολές εξερεύνησης. Θα μας παρέχουν επίσης στοιχεία σχετικά με το πώς θα προστατεύσουμε την καρδιά των ανθρώπων στη Γη από τις επιβαρυντικές επιδράσεις της γήρανσης αλλά και της έλλειψης δραστηριότητας». Χρήση κυττάρων iPS Τα κύτταρα του καρδιακού μυός που ταξιδεύουν αυτή τη στιγμή στο Διάστημα δημιουργήθηκαν με χρήση κυττάρων iPS (induced pluripotent stem cells, πολυδύναμα κύτταρα με τις ιδιότητες των εμβρυϊκών βλαστικών κυττάρων τα οποία προκύπτουν από τη μετατροπή ενηλίκων κυττάρων με χρήση κατάλληλων παραγόντων) ενός υγιούς ενήλικου δότη. Σύγκριση… διαστημικών και γήινων κυττάρων Μάλιστα ίδια δείγματα καρδιακού ιστού καλλιεργούνται αυτή τη στιγμή και στο Ινστιτούτο για τα Καρδιαγγειακά του «Ορους Σινά» προκειμένου μετά την επιστροφή των… διαστημικών κυττάρων να γίνει σύγκριση μεταξύ των δειγμάτων. «Θα εξετάσουμε αν υπάρχουν διαφορές στη βιολογία των κυττάρων που θα επιστρέψουν από τον ISS σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δείγματα που καλλιεργούμε στο εργαστήριό μας» σημείωσε ο δρ Κόστα. Ωθηση στο πεδίο της Διαστημικής Ιατρικής «Καθώς το κόστος των διαστημικών ταξιδιών συνεχίζει να μειώνεται και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι θα αρχίσουν να ζουν και να εργάζονται στο Διάστημα, θα είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς το διαστημικό περιβάλλον επηρεάζει το σώμα τους. Οι ιστοί- μινιατούρες ‘προϊόντα’ της εμβιομηχανικής αποτελούν πολύ καλά εργαλεία για να αποκτήσουμε αυτή τη γνώση μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος μεταφοράς στο Διάστημα. Είμαστε ενθουσιασμένοι που μπορούμε να εφαρμόσουμε τα εργαλεία μας στο νέο πεδίο της Διαστημικής Ιατρικής και να χρησιμοποιήσουμε τη μικροβαρύτητα ως μοντέλο της ανθρώπινης γήρανσης» ανέφερε από την πλευρά του ο δρ Ντέιβιντ Σακς, επίκουρος καθηγητής Γενετικής και Γενωμικών Επιστημών στη Σχολή Icahn. Θεοδώρα Ν. Τσώλη – https://www.tovima.gr/2023/11/14/science/deigmata-tis-anthropinis-kardias-ston-diethni-diastimiko-stathmo/

Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών με το όνομα Yu.A. Γκαγκάριν "Συμβάλετε στην ανάπτυξη της επιστήμης": ένας υπάλληλος του Κέντρου Εκπαίδευσης και Παραγωγής συμμετείχε στο πείραμα SIRIUS-23 Στις 14 Νοεμβρίου 2023 ξεκινά το IV στάδιο του International Insulation Project SIRIUS. Το πείραμα μελετά τους μηχανισμούς προσαρμογής του ανθρώπινου σώματος υπό συνθήκες ετήσιας απομόνωσης, η οποία προσομοιώνεται σε ερμητική εγκατάσταση με τεχνητό βιότοπο. Κατά τη διάρκεια της αποστολής, μερικά στοιχεία μιας πολλά υποσχόμενης διαπλανητικής αποστολής αναδημιουργούνται, όπως πτήση σε δορυφόρο, σύνδεση σε σεληνιακό τροχιακό σταθμό, εργασία σε σεληνιακή τροχιά, προσγείωση στη σεληνιακή επιφάνεια και επιστροφή στη Γη. Ένας ενεργός συμμετέχων σε επιστημονικά και τεχνικά συνέδρια, ειδικός σε ρομποτικά και ευφυή συστήματα για επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, ένας υπάλληλος του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών, ο Γιούρι Τσεμποτάρεφ, συμμετείχε φέτος στο πείραμα SIRIUS-23. Επιπλέον, επιλέχθηκε ως διοικητής του πληρώματος! «Είναι γνωστό ότι ένα από τα πιο σημαντικά μοτίβα της ζωής ενός ατόμου είναι η αυτοπραγμάτωση, η ανακάλυψη ταλέντων και η χρήση δεξιοτήτων για την παραγωγή καλού με τη μία ή την άλλη μορφή, εκτελώντας μια δημιουργική λειτουργία. Είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχω σε ένα τέτοιο παγκόσμιο έργο», σημείωσε ο Γιούρι, «για να παρέχω στην επιστημονική κοινότητα το αποτέλεσμα της προσωπικής και της κοινής μας εργασίας και ομαδικών δραστηριοτήτων. Φυσικά, θέλω να συνεισφέρω στην ανάπτυξη της επιστήμης· η δημιουργική δραστηριότητα αυτή τη στιγμή είναι πιο σημαντική από ποτέ». Διαβάστε περισσότερα για τους στόχους του έργου και τις κύριες δυσκολίες του, τις σχέσεις με το πλήρωμα και τις ευθύνες του διοικητή στην επίσημη ιστοσελίδα μας! SIRIUS-23: Έναρξη ενός έτους επίγειου πειράματος απομόνωσης σήμερα! 👨‍🚀 Πλήρωμα αποστολής: Chebotarev Yuri (Ρωσία) - διοικητής πληρώματος. Parfenova Anzhelika (Ρωσία) – μηχανικός πτήσης. Orlova Ksenia (Ρωσία, κάτοικος της πολιτείας Asgardia) - γιατρός του πληρώματος. Mastitskaya Olga (Λευκορωσία) – ερευνήτρια. Shishenina Ksenia (Ρωσία) – ερευνήτρια. Rustam Zaripov (Ρωσία) – ερευνητής. Ενώ βρίσκεται στη Γη, το πλήρωμα θα πάει στον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας: οι επιστήμονες θα ελλιμενιστούν με φορτηγά πλοία, θα πετάξουν γύρω για να βρουν ένα σημείο προσγείωσης, θα προσγειωθούν στη σεληνιακή επιφάνεια και θα ελέγξουν το ρόβερ. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568313

Χημικός τεχνητής νοημοσύνης ανακάλυψε μέθοδο παραγωγής οξυγόνου στον Άρη (βίντεο) Το σύστημα εντόπισε μόρια τοπικών υλικών του πλανήτη που λειτουργούν ως καταλύτες.Οι ακραίες και αφιλόξενες συνθήκες για τη παρουσία της ζωής και του ανθρώπου στην επιφάνεια του Άρη υποχρεώνουν τους επιστήμονες να αναζητούν λύσεις για να ξεπεράσουν τα πολλών ειδών εμπόδια που υπάρχουν ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να διαβιώσει στον πλανήτη.Η έλλειψη οξυγόνου στον Κόκκινο Πλανήτη είναι ένα από αυτά τα εμπόδια. Το οξυγόνο είναι απαραίτητο όχι μόνο για να μπορεί να αναπνέει ο άνθρωπος αλλά και για την χρήση του ως καυσίμου για τους πυραύλους που θα χρησιμοποιούνται για την εκτόξευση διαστημικών σκαφών και φορτίων από τον πλανήτη.Με τη βοήθεια των ρομποτικών εξερευνητών που βρίσκονται στον Άρη οι επιστήμονες πραγματοποιούν διαφόρων ειδών έρευνες και πειράματα στην προσπάθεια εξεύρεσης τρόπων παραγωγής οξυγόνου στον πλανήτη αφού όπως είναι ευνόητο η παραγωγή οξυγόνου εκεί είναι πιο συμφέρουσα από κάθε άποψη από την μεταφορά του οξυγόνου από τη Γη.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Synthesis» πολυμελής ερευνητική ομάδα στην Κίνα παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών της τα οποία οδήγησαν στην ανακάλυψη μιας μεθόδου παραγωγής οξυγόνου με τοπικά υλικά.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης σχεδιασμένο να πραγματοποιεί χημικές έρευνες. Το ρομπότ πήρε δείγματα μετεωριτών που έχουν φθάσει στη Γη από τον Άρη. Πρόκειται για πετρώματα που εκτοξεύτηκαν από τον Άρη μετά από πτώσεις μεγάλων αστεροειδών στον πλανήτη. Τα πετρώματα αυτά ταξίδεψαν στο ηλιακό μας σύστημα έπεσαν στη Γη και εντοπίστηκαν είτε από ιδιώτες που τα παρέδωσαν στους επιστήμονες είτε από ερευνητικές αποστολές αναζήτησης μετεωριτών όπως αυτές που οργανώνονται στην Ανταρκτική που αποτελεί ιδανικό τόπο ανακάλυψης μετεωριτών. Οι καταλύτες Η προσπάθεια αναζήτησης μεθόδων παραγωγής οξυγόνου στον Άρη βασίζεται στο γεγονός ότι ο πλανήτης διαθέτει σημαντικά νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του. Δεδομένου ότι το νερό αποτελείται από υδρογόνο και οξυγόνο οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους να συλλέξουν αυτό το οξυγόνο από τα αποθέματα νερού του Άρη. Για να συμβεί αυτό απαιτείται η παρουσία ενώσεων που λειτουργούν ως καταλύτες ικανοί να προκαλέσουν χημικές αντιδράσεις που διασπούν τα μόρια του νερού για να δημιουργήσουν οξυγόνο και αέριο υδρογόνο.Ο ρομποτικός χημικός πραγματοποίησε υπολογισμούς σε περισσότερα από 3,7 εκατομμύρια μόρια τα οποία μπορούσε να φτιάξει από έξι διαφορετικά μεταλλικά στοιχεία που υπήρχαν στα πετρώματα και πιο συγκεκριμένα σίδηρο, νικέλιο, μαγγάνιο, μαγνήσιο, αλουμίνιο και ασβέστιο. Μέσα σε έξι εβδομάδες, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, ο χημικός AI επέλεξε, συνέθεσε και εξέτασε 243 από αυτά τα διαφορετικά μόρια. «Όταν ήμουν παιδί ονειρευόμουν τη διαστημική εξερεύνηση. Όταν τελικά είδαμε ότι οι καταλύτες που κατασκευάζει το ρομπότ μπορούσαν πραγματικά να παράγουν οξυγόνο διασπώντας τα μόρια του νερού, ένιωσα ότι το όνειρό μου γινόταν πραγματικότητα. Άρχισα ακόμη και να φαντάζομαι ότι εγώ ο ίδιος θα ζω στον Άρη στο μέλλον» αναφέρει ο Τζουν Τζιάνγκ επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας, εκ των επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ένας άνθρωπος επιστήμονας θα χρειαζόταν περίπου 2.000 χρόνια για να βρει αυτόν τον «καλύτερο» καταλύτη χρησιμοποιώντας συμβατικές τεχνικές δοκιμής και λάθους γεγονός που αποκαλύπτει την σημασία αυτής της έρευνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1536419/chimikos-technitis-noimosynis-anakalypse-methodo-paragogis-oxygonoy-ston-ari-vinteo/

Η Roscosmos δημοσιεύει αποχαρακτηρισμένα έγγραφα για την 35η επέτειο από την πτήση του διαστημικού σκάφους Buran Στις 15 Νοεμβρίου 1988, ένας πύραυλος υπερβαρέος τύπου «Energia» εκτοξεύτηκε από το Μπαϊκονούρ με το επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημόπλοιο «Buran», το οποίο έκανε αυτόματα κύκλους της Γης δύο φορές και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Yubileiny. Μεταξύ των εγγράφων είναι το πρώτο πρόγραμμα πτήσης, πληροφορίες σχετικά με το επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημικό σύστημα μεταφορών MTKS-O, το συγκρότημα πυραύλων και διαστημικών μεταφορών Buran-T και επιλογές για όχημα μεταφοράς φορτίου για αυτό. Διαβάστε στην ιστοσελίδα μας: https://www.roscosmos.ru/39897/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568317

Μια έκλαμψη ακτίνων γάμμα «χτυπάει» τη Γη. Το τηλεσκόπιο Integral της ESA (αριστερά) ανιχνεύει τη ισχυρότερη έκρηξη ακτίνων γάμμα, ενώ ο σεισμο-ηλεκτρομαγνητικός δορυφόρος της Κίνας αντιλαμβάνεται την επίδρασή του στην ανώτερη ιονόσφαιρα (καλλιτεχνική άποψη). Η ισχυρότερη έκλαμψη ακτίνων γάμμα (Gamma-Ray Burst, GRB), που έχει καταγραφεί ποτέ, έπληξε τη Γη δημιουργώντας ερωτήματα για τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια έκρηξη αστέρα στον πλανήτη μας.Στις 9 Οκτωβρίου 2022, στις 3:21 μ.μ. ώρα Ελλάδας, μια εξαιρετικά φωτεινή και μακράς διάρκειας έκλαμψη GRB εντοπίστηκε από πολλούς από τους δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη, συμπεριλαμβανομένου του διαστημικού τηλεσκοπίου Integral του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) που ανιχνεύει τέτοιες εκρήξεις.Αυτή η έκρηξη, που ονομάστηκε GRB 221009A, κάθε άλλο παρά συνηθισμένη ήταν. «Ήταν ίσως η πιο φωτεινή έκλαμψη ακτίνων γάμμα που έχουμε εντοπίσει ποτέ», σημειώνει ο Μίρκο Πιερσάντι από το Πανεπιστήμιο της Λ’ Άκουιλα στην Ιταλία, και επικεφαλής συγγραφέας της ομάδας που δημοσιεύει αυτά τα αποτελέσματα σήμερα στο περιοδικό «Nature Communications». Ένας από τους συγγραφείς, ο Πιέτρο Ουμπερτίνι από το Εθνικό Ινστιτούτο Αστροφυσικής στη Ρώμη και κύριος ερευνητής για το όργανο IBIS του Integral τη χαρακτηρίζει ως «την ισχυρότερη» GRB που έχει μετρηθεί ποτέ. Στατιστικά μία έκλαμψη GRB τέτοιου μεγέθους φτάνει στη Γη μόνο μία φορά κάθε 10.000 χρόνια.Αυτή η έκλαμψη ήταν το αποτέλεσμα έκρηξης ενός αστέρα που απέχει σχεδόν δύο δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η έκρηξη ενεργοποίησε τους ανιχνευτές κεραυνών στην Ινδία, πάνω από την οποία καταγράφηκε το απόγειο της GRB. Η ροή φωτονίων τής έκλαμψης φώτιζε την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και μέρος της Αυστραλίας, ενώ όργανα στη Γερμανία εντόπισαν σημάδια ότι η ιονόσφαιρα της Γης διαταράχθηκε για αρκετές ώρες από την έκρηξη.Η ιονόσφαιρα είναι το στρώμα της ανώτερης ατμόσφαιρας της Γης, σε υψόμετρο από 50 χιλιόμετρα έως 950 χιλιόμετρα, που περιέχει ηλεκτρικά φορτισμένα αέρια (πλάσμα). Η σταθερότητα του ιονισμού της γήινης ατμόσφαιρας διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο για την εξέλιξη και διατήρηση της ζωής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε ισχυρή μεταβολή του ηλεκτρικού πεδίου στην επάνω πλευρά της ιονόσφαιρας και αύξηση του ιονισμού στην κάτω πλευρά της ιονόσφαιρας.Η ESA υπογραμμίζει ότι η ανάλυση των επιπτώσεων της έκρηξης θα μπορούσε να δώσει πληροφορίες για τις μαζικές εξαφανίσεις στην ιστορία της Γης. Επίσης, το συγκεκριμένο συμβάν ενισχύει την ιδέα ότι μια έκρηξη αστέρα σουπερνόβα στον δικό μας Γαλαξία μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, βλάπτοντας το στρώμα του όζοντος και επιτρέποντας στην επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία του Ήλιου να φτάσει στην επιφάνεια της Γης. πηγή: https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/eklampsi-aktinon-gamma-xtypaei-ti-gi/ – https://www.science.org/content/article/cosmic-blast-seared-earth-s-atmosphere-2-billion-light-years-away

Ο δεύτερος πιο μακρινός γαλαξίας. … ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb Εικόνες του δεύτερου και του τέταρτου πιο μακρινού γαλαξία που παρατηρήθηκαν μέχρι σήμερα (UNCOVER z-13 και UNCOVER z-12) από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Οι γαλαξίες βρίσκονται στο Σμήνος της Πανδώρας (Abell 2744). Οι συστηματικές παρατηρήσεις των επιστημόνων στο γαλαξιακό Σμήνος της Πανδώρας, το οποίο κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο «James Webb», επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του δεύτερου και του τέταρτου πιο μακρινού γαλαξία που παρατηρήθηκαν ποτέ. Οι γαλαξίες περιγράφονται σε δημοσίευση στο περιοδικό «Astrophysical Journal Letters» [UNCOVER: Illuminating the Early Universe—JWST/NIRSpec Confirmation of z > 12 Galaxies]. Μια διεθνής ομάδα με επικεφαλής ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια (Penn State) επιβεβαίωσε την απόσταση αυτών των αρχαίων γαλαξιών και συμπέρανε τις ιδιότητές τους χρησιμοποιώντας νέα φασματοσκοπικά δεδομένα από το τηλεσκόπιο.Σε αντίθεση με άλλους γαλαξίες που έχουν επιβεβαιωθεί σε αυτή την απόσταση, οι νέοι γαλαξίες είναι μεγαλύτεροι. Ο ένας είναι επιμήκης, σχεδόν σαν φιστίκι, και ο άλλος μοιάζει με χνουδωτή μπάλα. Αν και αναμένεται να έχουν σχηματιστεί από παρόμοια υλικά, δείχνουν σημάδια ότι είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους.Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι το φως που ανιχνεύθηκε από το τηλεσκόπιο εκπέμφθηκε από τους δύο γαλαξίες όταν το σύμπαν είχε ηλικία περίπου 330 εκατομμυρίων ετών και ταξίδεψε για περίπου 13,4 δισεκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει στο James Webb. Όμως, οι γαλαξίες βρίσκονται σήμερα στα 33 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, λόγω της διαστολής του σύμπαντος κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου. Οι απίστευτα μακρινοί γαλαξίες προσφέρουν πληροφορίες για το πώς μπορεί να σχηματίστηκαν οι πρώτοι γαλαξίες.«Το φως από αυτούς τους γαλαξίες είναι αρχαίο, περίπου τρεις φορές παλαιότερο από τη Γη», δηλώνει ο Τζόελ Λέγια, επίκουρος καθηγητής Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.«Πριν από την ανάλυσή μας, γνωρίζαμε μόνο τρεις γαλαξίες που είχαν επιβεβαιωθεί σε αυτή περίπου την ακραία απόσταση», εξηγεί ο πρώτος συγγραφέας, Μπίνγκζι Γουάνγκ, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο γαλαξίες είναι σημαντικά μεγαλύτεροι από τους τρεις γαλαξίες που είχαν εντοπιστεί προηγουμένως σε αυτές τις ακραίες αποστάσεις. Ο ένας είναι τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερος με διάμετρο περίπου 2.000 έτη φωτός. Καθώς το πρώιμο σύμπαν θεωρείται ότι ήταν πολύ συμπιεσμένο, αποτελεί, σύμφωνα με τον κ. Γουάνγκ, έκπληξη το γεγονός ότι ο γαλαξίας είναι τόσο μεγάλος.Οι δύο γαλαξίες ήταν μεταξύ των 60.000 πηγών φωτός στο Σμήνος της Πανδώρας που ανιχνεύθηκαν σε μία από τις πρώτες εικόνες βαθέος πεδίου του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb κατά τη διάρκεια του 2022, του πρώτου έτους επιστημονικής λειτουργίας του. Μέσα σε λίγους μήνες η ερευνητική ομάδα περιόρισε τις 60.000 φωτεινές πηγές σε 700 υποψήφιες για περαιτέρω μελέτη, οκτώ από τις οποίες θεωρούσαν ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι μεταξύ των πρώτων γαλαξιών. Στη συνέχεια το τηλεσκόπιο στράφηκε ξανά στο Σμήνος της Πανδώρας καταγράφοντας τα φάσματα των υποψήφιων πηγών φωτός. https://www.amna.gr/home/article/775750/O-deuteros-pio-makrinos-galaxias-anakalufthike-me-to-diastimiko-tileskopio-James-Webb – https://phys.org/news/2023-11-second-most-distant-galaxy-james-webb.html

Η εμφάνιση του ρωσικού τροχιακού σταθμού και της εμπορικής μονάδας παρουσιάστηκε στο Dubai Airshow. Η αρθρωτή αρχιτεκτονική του σταθμού σας επιτρέπει να δημιουργήσετε σχεδόν απεριόριστο αριθμό μονάδων, τόσο για διαφορετικούς σκοπούς όσο και για διαφορετικούς χρήστες. Ταυτόχρονα, υπάρχει η δυνατότητα όχι μόνο της άμεσης ενσωμάτωσής του στην κύρια δομή του σταθμού, αλλά και της δημιουργίας μιας ξεχωριστής υπηρεσίας πτητικής μονάδας. Η εμπορική ενότητα μπορεί να περιλαμβάνει καμπίνες για τη διαμονή του πληρώματος, πανοραμικά ολόπλευρα παράθυρα, χώρο αποθήκης για χαλάρωση αστροναυτών, χώρο μαγειρέματος και φαγητού, καθώς και σταθμούς εργασίας με εξοπλισμό υποστήριξης πληρώματος για μακροχρόνιες διαστημικές αποστολές. Η μονάδα μπορεί επίσης να εξοπλιστεί με πρόσθετους αποθηκευτικούς χώρους για ωφέλιμα φορτία. Το διαμέρισμα σέρβις έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί συστήματα που εκτελούν τις λειτουργίες σέρβις της μονάδας, ενώ η μονάδα ελεύθερης πτήσης παρέχει πρόσθετη αυτονομία και δυνατότητα επίτευξης συνθηκών κοντά στο βαθύ χώρο όσον αφορά τη βαρύτητα, το κενό και την απουσία πρόσθετου θορύβου. και δόνηση. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_568309

Μια εργαλειοθήκη σε τροχιά γύρω από τη Γη. Oρατή από τη Γη η εργαλειοθήκη που έχασαν οι αστροναύτες στο διάστημα – Έχει καταχωρηθεί στα διαστημικά σκουπίδια. Εκτός από τα άστρα, τους πλανήτες, τα νεφελώματα, τους γαλαξίες, εδώ και μερικά 24ωρα, στο πεδίο των παρατηρητών του ουρανού βρίσκεται και … μία εργαλειοθήκη. Έπεσε κατά λάθος από τις Τζασμίν Μογκμπέλι και Λοράλ Ο’Χάρα που πέρασαν έξι ώρες και 42 λεπτά εκτός του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για εργασίες συντήρησης. Η Jasmin Moghbeli και η Loral O’Hara εκτελούν εργασίες έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Πλέον, ο λευκός σάκος αιωρείται σε τροχιά γύρω από τη Γη, από την οποία είναι μάλιστα και ορατός, αν και όχι με γυμνά μάτια. Συγκεκριμένα, ο επίσης αστροναύτης Σατόσι Φουρουκάουα «συνέλαβε» το αντικείμενο ενώ φωτογράφιζε το όρος Φούτζι στην Ιαπωνία από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.Σύμφωνα με τη NASA, τα εργαλεία που χάθηκαν, δεν αποδείχτηκαν απαραίτητα για τους δύο αστροναύτες στο υπόλοιπο του διαστημικού περιπάτου τους. Οι ελεγκτές αποστολής ανέλυσαν την τροχιά του λευκού σάκου, επιβεβαιώνοντας πως ο κίνδυνος σύγκρουσης με τον ΔΔΣ ήταν χαμηλός και πως το πλήρωμα είναι ασφαλές. Ο σάκος έχει καταχωρηθεί στα διαστημικά σκουπίδια και αναμένεται να επανέλθει στην τροχιά της Γης τους επόμενους μήνες, αλλά πιθανότατα θα αναφλεγεί όταν φτάσει σε ύψος περίπου 113 χιλιομέτρων. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα αντικείμενο χάνεται στο διάστημα. Το 2008, η Χαϊντμαριέ Στεφανίσιν-Πάιπερ είδε τη δική της εργαλειοθήκη επίσης να πέφτει ενώ εκείνη επισκεύαζε μια ζημιά στον ΔΔΣ. Η απώλεια αυτού του σάκου ανάγκασε τους ελεγκτές της αποστολής να αλλάξουν τα σχέδια για τους υπόλοιπους διαστημικούς περιπάτους που είχαν προγραμματιστεί κατά τη διάρκεια της αποστολής του διαστημικού λεωφορείου Endeavour. πηγές: https://www.kathimerini.gr/life/technology/562725430/astronaytes-echasan-mia-ergaleiothiki-sto-diastima-kai-einai-orati-apo-ti-gi/ – https://news.sky.com/story/astronauts-accidentally-drop-toolbox-during-space-walk-and-you-could-see-it-from-earth-13006280 Κοινοποιήστε: