kkokkolis

Καλά είναι. Αλλά γιατί να πάρεις από 2 διαφορετικά μαγαζιά; Από Πλανητάριο μπορείς να πάρεις Vixen Plossl 30 & 15mm. Από Agena ότι Plossl θέλεις (GSO, Meade, Vixen , Televue) καθώς και τους 2 Ultrawides 9 & 6mm σε χαμηλή τιμή. Εμένα μου άρεσε και ο Agena SWA 20mm 72 μοιρών.

Τι εννοείς; Για κάθε αστέρα που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει προηγείται ένας πρωτοαστέρας. Ανάλογα με την μάζα του προκύπτει και η μάζα του αστέρα. Αν θες να μάθεις την ελάχιστη μάζα λόγου χάρη, θέσε ένα αυτόνομο ερώτημα, ώστε να απαντήσει ένας (αστρο-)φυσικός. Το Σύμπαν της Τέχνης ίσως να μην ενδιαφέρει τον δυνάμει αποκριτή στο ερώτημά σου και ίσως δεν το δει. Αν δεν λάβεις απάντηση, απ' ότι είδα η μάζα του Jeans καθορίζεται από τον τύπο [/img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/math/1/9/0/19026e66d240c26718793fe2474bcbcf.png[/img] όπου n η πυκνότητα του αριθμού σωματιδίων, m η μάζα του μέσου σωματιδίου αερίου του μορακού νέφους, Τ η θερμοκρασία του νέφους και K η σταθερά Boltzmann. Αυτή την μάζα πρέπει να φθάσει το νέφος πριν αρχίσει να συμπυκνώνεται σε αστέρα. Πρακτικά, αυτή η μάζα κυμαίνεται από αυτή του μικρότερου αστέρα στο Σύμπαν έως εκείνη του μεγαλύτερου. Ή μήπως όχι;

1500 ευρώ Με ξύλινη βάση Dirk Mohlitz- TZM ( Teleskope, Zubehor und Mehr) και εστιαστή 2'' JMI NGF DX-2.

Έχεις δει μέσα από Plossl. Αυτός έχει πεδίο 52 μοιρών. Το πεδίο των ορθοσκοπικών είναι μικρότερο, 40 μοίρες. Των ευρυγωνίων 60, 65-72, 80-85, 100-105 και 120 μοίρες. Το μάτι σου έχει πεδίο 60 μοιρών μετωπιαία και ρινικά αλλά 95 μοιρών κροταφικά και 75 μοιρών κοιλιακά. Όλα δηλαδή έχουν μικρότερο πεδίο από το μάτι σου που μόνο του δίνει 135- 155 μοίρες με τις κινήσεις του και σαν ζεύγος 165-175 μοίρες (σχεδόν 180, δηλαδή μόνο προς τα πίσω δεν βλέπεις). Αλλά και το ακίνητο μάτι βλέπει 90 με 100 μοίρες. Τώρα μην νομίζεις πως σε έναν φακό 82 μοιρών ή 100 μοιρών είναι σαν να βλέπεις ελεύθερα. Εκεί το eye relief σε εμποδίζει να δεις όλο το πεδίο ταυτοχρόνως. Βλέπεις τον δακτύλιο ο οποίος στηρίζει τον προσοφθάλμιο φακό και μετακινείς τον οφθαλμό σου για να δεις όλο το πεδίο. Λίγοι φακοί 80 μοιρών σου επιτρέπουν να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα, κυρίως οι Nagler T4 και ο Docter UWA 12.5mm. Στους φακούς 65-72 μοιρών με μεγάλο eye relief μπορείς να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα (Vixen LVW, Baader Hyperions, Pentax XW, Televue Delos). Στους ορθοσκοπικούς το πεδίο είναι τόσο μικρό που πάλι το βλέπεις όλο ταυτοχρόνως. Οι ορθοσκοπικοί μοιάζουν με μια κλειδαρότρυπα από την οποία βλέπεις ένα συγκεκριμένο πεδίο. Οι ευρυγώνιοι με μια μεγαλύτερη τρύπα μέσα από την οποία μπορείς να δεις και περισσότερα αν στρέψεις το μάτι σου από την μια ή την άλλη πλευρά. Οι Nagler T4 με ένα φινιστρίνι διαστημοπλοίου από το οποίο βλέπεις το διάστημα. Οι 70ρηδες μεγάλου eye relief με ένα κάπως μικρότερο φινιστρίνι. Οι 100ρηδες με μια μεγαλύτερη τρύπα. Οι 120ρηδες δεν ξέρω. Δεύτερον: οι ευρυγώνιοι φακοί έχουν περισσότερο γυαλί από τους ορθοσκοπικούς. Φαίνεται από το βάρος και το μήκος τους. Οι περισσότεροι ανακοινώνουν και το πόσους φακούς διαθέτουν, 5-10 συνήθως. Αν βάλεις Barlow πρόσθεσε άλλους 2-4. Κάθε επιφάνεια φακού έχει απώλειες από ανακλάσεις και κάθε φακός απώλειες από απορρόφηση. Οι απώλειες περιορίζονται από τις επιστρώσεις. Τελικά οι ΠΛΗΡΩΣ ΠΟΛΥΕΠΙΣΤΡΩΜΕΝΟΙ φακοί πλησιάζουν τους ορθοσκοπικούς σε μεταβίβαση του φωτός στο μάτι με τις ελάχιστες απώλειες. Τους πλησιάζουν αλλά δεν τους αγγίζουν. Ωστόσο τους πλησιάζουν πολύ, ιδίως αν χρησιμοποιούν εξωτικά γυαλιά με μεγάλη διαπερατότητα ("αόρατα") και τέλειες επιστρώσεις (οι Ethos και οι Delos και γιαυτό είναι και τόσο ακριβοί). Ακόμη και οι ορθοσκοπικοί που διαθέτουν 4 οπτικά στοιχεία έχουν απώλειες, γιαυτό και αυτοί έχουν επιστρώσεις. Υπάρχουν και φακοί με 3 οπτικά στοιχεία και μόνο 30 μοίρες πεδίο (μονοκεντρικοί), ακόμη και με 1 γυαλί και 10 μοίρες ωφέλιμο πεδίο (σφαιρικοί φακοί). Υπερβολές. Προσωπικά όλοι οι φακοί μεταξύ 60 και 80 μοίρες δίνουν μια ωραία εμπειρία. Την ωραιότερη κατά τα μάτια μου -από όσους έχω δοκιμάσει- δίνουν οι Nagler T4, αλλά ακόμη και ο στενούλης Radian είναι απολαυστικός. Ωστόσο, όταν ψάχνω κάτι και θέλω να είμαι σίγουρος πως έκανα ότι μπορούσα χρησιμοποιώ έναν ορθοσκοπικό. Για λίγο μόνο, όχι πάνω από 5 λεπτά. Με όλους τους άλλους μπορώ να παρατηρώ με τις ώρες χωρίς να κουράζομαι. Τώρα το θέμα είναι υποκειμενικό και πρέπει να δεις και εσύ. Υπάρχουν κάτι τρελλάρες στο Cloudy Nights με τηλεσκόπια 42", οι οποίοι χρησιμοποιούν τους Ethos για να βρούν την περιοχή που θέλουν και μετά βάζουν Zeiss Abbe Orthoscopics και ΤΜΒ Monocentrics για να δουν τους γαλαξίες που δεν φαίνονται. Αλλά αυτοί έχουν τηλεσκόπια f/4 και ακόμη πιο κάτω και θέλουν μικρές εστιακές, διαθέτουν συνήθως και autotracking και το αντικείμενο μένει στο πεδίο για άφθονο χρονικό διάστημα. Αν είσαι χειροθούμενος ένας φακός 68-82 μοιρών θα σε βολέψει πολύ, ιδίως στις υψηλές μεγεθύνσεις.

Τι εννοείς πραγματικές συνθήκες παρατήρησης; Υπάρχουν και φανταστικές;

Ναι, αλλά μοιάζει χάρτινο και θα φθαρεί. Το άλλο είναι από ύφασμα. Βέβαια και αυτό φτιάχνεται εύκολα στο σπίτι, ένα πανί με λάστιχο είναι.

Η απόσταση των μελών του συστήματος κυμαίνεται από 3" έως 11". Χρειάζεται υψηλή μεγέθυνση (300x ας πούμε) και ίσως χρήση ταινίας αποκρύψεως Αλλιώς μπορούμε να κρύψουμε τον Α πίσω από το field stop. Εκείνο με το ώρα 7 είναι σχετικό και πρέπει να μάθουμε τώρα σε ποιά θέση βρίσκεται και ποιός είναι ο διαχωρισμός τους. Γνωρίζει κάποιος; ΥΓ: http://www.starchasers.ca/documents/sirius.html 9" Είναι ευκαιρία να τον δούμε φέτος. Στις διάφορες πηγές που διάβασα προτείνεται μεγάλο όργανο (10-12") και μεγέθυνση ακόμη και 50x ανά ίντσα, αλλά όταν γράφτηκαν αυτά ο διαχωρισμός ήταν μικρότερος. Και βεβαίως τέλειο seeing και θέση στον μεσημβρινό. Επίσης πως μπορεί να τον μπερδέψεις με άλλα άστρα παρόμοιου μεγέθους και να νομίζεις πως είδες το κουταβάκι. Άρα το 8ρι θέλει φακό 6mm με Barlow και το 12ρι 5mm με Barlow. Ειδάλλως οι ίδιοι χωρίς Barlow.

Sirius ονομάζεται η περίφημη ορχηστρική εισαγωγή στο Eye in the Sky, υπό τους ήχους της οποίας έκανε την είσοδο στο γήπεδο η θρυλική ομάδα των Chicago Bulls από την εποχή του Michael Jordan. Sirius- Eye in the Sky, Eye in the Sky, The Alan Parsons Project, 1982 Don't think sorry's easily said Don't try turning tables instead You've taken lots of chances before But I ain't gonna give any more Don't ask me That's how it goes Cause part of me knows what you're thinkin' Don't say words you're gonna regret Don't let the fire rush to your head I've heard the accusation before And I ain't gonna take any more Believe me The sun in your Eyes Made some of the lies worth believing I am the eye in the sky Looking at you, I can read your mind I am the maker of rules Dealing with fools, I can cheat you blind And I don't need to see any more to know that I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind Don't leave false illusions behind Don't cry, I ain't changing my mind So find another fool like before Cause I ain't gonna live anymore believing Some of the lies while all of the signs are deceiving

Όχι, εννοώ πως μοιάζει ο σπινθιρισμός τους. Είναι και τα δύο σχετικά χαμηλά συνήθως, πολύ φωτεινά και "εκπέμπουν" ακτίνες που η ατμόσφαιρα φασματώνει σε όλα τα χρώματα της ίριδος. Φαντασμαγορία. Μου θυμίζουν μεγάλο διαμάντι σε προθήκη κοσμηματοπωλείου το οποίο πυροβολούν τα προσεκτικά τοποθετημένα σποτάκια.

Ελπιδοφόρο αυτό. Και δεν κρύβεται μέσα στις ακτίνες του αστέρα; Με το διοπτρικό δεν πρέπει να είχες τέτοια spikes υποθέτω. Βρήκα αυτό το άρθρο http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=1387 Προτείνει παρατήρηση στον μεσημβρινό σε νύκτα με τέλειο seeing, αναζητώντας στην ώρα 7 (11 στο Νευτώνιο) και βγάζοντας τον Σείριο μόλις έξω από το οπτικό πεδίο. Βοηθά επίσης να προσπαθήσουμε όταν έχει μεγάλο διαχωρισμό. Με μέγεθος 8.6 φαίνεται εύκολα όταν δεν τον καλύπτουν εκείνα τα spikes.

Πάντα έτσι φαίνεται, επειδή είναι πολύ φωτεινός και είναι σχετικά χαμηλά. Μοιάζει με την Αφροδίτη. Προσπάθησα να τον σπάσω προ εβδομάδος αλλά ήμουν υπεραισιόδοξος. Νομίζω πως χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα τηλεσκόπια από τα δικά μας. Μου αρέσει η ψυχεδέλεια του Σειρίου. Πως σου φαίνεται ο 6.7;

Αυτό που έφτιαξα στο Heritage είναι συνδυασμός φωτοχιτωνίου 360 μοιρών και παρεκτάματος που καλύπτει περίπου 90 μοίρες στην κορυφή και 120 στην βάση. Εκεί διαπίστωσα πως το πρώτο που έφτιαξα, εντελώς κυλινδρικό, με εμπόδιζε να χειρίζομαι το τηλεσκόπιο από το άκρο του κυλίνδρου. Φυσικά, αν έχεις επιδεξιότητα στον χειρισμό από την λαβή αυτό δεν σου χρειάζεται. Βρίσκω την λαβή του 12ριου μικρή για τα χέρια μου, ιδίως τον χειμώνα όπου το κρύο ή τα γάντια περιορίζουν την επιπολής αισθητικότητα. Αυτό λύνεται βέβαια με την προσθήκη μιας μεγαλύτερης λαβής από υλικό με θερμομονωτικές ιδιότητες (ξύλο, πλαστικό, βακελίτη, όχι μέταλλο πάντως). Από Astrozap μην ξεχάσεις να πάρεις και ένα μαλακό κάλυμμα για τον σωλήνα. Ελπίζω να έρθεις μαζί μας, σε μια παρατήρηση με τον Τάσο, τον Μάνο και τον Ιωάννη, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και ιδέες. Θα δοκιμάσεις και πολλούς διαφορετικούς φακούς.

Για το καπάκι τώρα, το χρησιμοποιείς σπανίως, μόνο όταν θέλεις να περιορίσεις το εισερχόμενο φως και να μεγαλώσεις τον εστιακό λόγο. Εγώ το έχω χρησιμοποιήσει μόνο στην Αφροδίτη. Μπορείς όμως να το χρησιμοποιήσεις και στον Ήλιο, φτιάχνοντας ένα φίλτρο από Mylar μόνο για το μέρος εκείνο. Ούτως ή άλλως τα ερασιτεχνικά ηλιακά τηλεσκόπια δεν είναι και πολύ μεγαλύτερα από 50-60mm. Βέβαια, αν το κάνεις, καλό είναι να χρησιμοποιήσεις φακό μεγάλης εστιακής. Με φακό 30mm θα έχεις κόρη εξόδου 1mm, ό,τι πρέπει για να παρατηρήσεις έναν πλανήτη. Η μεγέθυνση δεν είναι μεγάλη, αλλά στην Αφροδίτη δεν έχεις να παρατηρήσεις και τίποτε άλλο πέρα από τις φάσεις της.

Εννοείται πως θα πάρεις το φωτοχιτώνιο, έτσι; Εκείνο εμποδίζει τις ανακλάσεις να φθάσουν στα κάτοπτρά σου, είτε μέσω του δευτερεύοντος (πλάγιες πηγές φωτός), είτε μέσω του πρωτεύοντος (εμπρόσθιες και πλησιμετωπικές πηγές φωτός). Αυτό που θέλεις να αγοράσεις είναι ένα παρέκταμα δρόσου για 12" κατοδιοπτρικό. Αυτά τα τηλεσκόπια έχουν μια υάλινη πλάκα Schmidt ή Maksutov στο εππίπεδο του δευτερεύοντος. Η πλάκα αυτή είναι πολύ ευαίσθητη στην υγρασία καθώς αντικρύζει ευθέως τον παγωμένο ουρανό και κρυώνει, με αποτέλεσμα οι υδρατμοί που εφάπτονται να υγροποιούνται ή και να παγώνουν. Το παρέκταμα περιορίζει την επαφή με τους υδρατμούς και τους δίνει μια εκτεταμένη επιφάνεια ώστε να υγροποιούνται επάνω σε αυτήν πριν φθάσουν στην πλάκα. Τα Νευτώνιά μας τώρα έχουν το δευτερεύον που κυττάζει προς τα έσω και το πρωτεύον που διαθέτει δικό του παρέκταμα. Στα κλειστού σωλήνα αυτό έχει μήκος περίπου ίσο με την εστιακή απόσταση. Στο δικό μας το μήκος του είναι όσο το κάτω κυλινδρικό τμήμα, άρα υπάρχει δυνάμει πρόβλημα που το επιλύει το φωτοχιτώνιο. Άρα τι χρησιμότητα έχει το παρέκταμα δρόσου στην αντικειμενική πλευρά; Είναι χρήσιμο όχι για τους υδρατμούς αλλά για να περιορίζει τις άλλες πηγές φωτός. Υπάρχουν δύο διευθύνσεις φωτός που μπορεί να ενοχλήσουν. 1. Εκείνες που η πηγή βρίσκεται έως και 90 μοίρες από το άνοιγμα του τηλεσκοπίου και εμπρός του. Στην πράξη πρέπει να πλησιάζουν τον άξονά του για να ενοχλήσουν και όταν παρατηρείς τον ουρανό οι επίγειες πηγές φωτός είναι αδύνατο να ενοχλήσουν, εκτός αν βρίσκεσαι χαμηλά και υπάρχουν υψηλότερα κτίρια ή κολώνες της ΔΕΗ σε υψηλότερο σημείο από εσένα. Εκεί το παρέκταμα μπορεί να βοηθήσει αλλά εν μέρει, καθώς πρέπει να είναι πολύ μακρύ για να περιορίσει πηγές φωτός σε γωνία μικρότερη από 30 μοίρες (όπου 0 ο άξονας του τηλεσκοπίου). Άρα θα προσφέρει αλλά μέχρι ενός σημείου. 2. Εκείνες που η πηγή βρίσκεται έως και 90 μοίρες από τον εστιαστή και στο οπτικό σου πεδίο. Αυτά τα φώτα έρχονται κατευθείαν στο μάτι σου και καταστρέφουν την προσαρμογή σου στο σκοτάδι. Μπορούν να περιοριστούν αν τοποθετήσεις παραπετάσματα στο μπαλκόνι ή την ταράτσα σου. Αυτά μπορεί να μοιάζουν με παραβάν νοσοκομείου, αλλά σε μαύρο χρώμα. Μια απλούστερη λύση είναι μια ασπίδα φωτός που εμποδίζει τα φώτα αυτά να φθάσουν στο μάτι σου. Μια τέτοια ασπίδα διάλεξα και εγώ: http://astrozap.com/scripts/prodView.asp?idproduct=257 Το παρέκταμα δρόσου μπορεί να λειτουργήσει ως ασπίδα φωτός και ο Τάσος επέλεξε αυτό. Εγώ επέλεξα το συγκεκριμένο καθώς είναι ελαφρύτερο, αποθηκεύεται εύκολα στο εσωτερικό της βάσης του τηλεσκοπίου και μου επιτρέπει να χειρίζομαι τον σωλήνα στην αναζήτηση στόχων τοποθετώντας το αριστερό χέρι μου στο άνοιγμα του σωλήνα. Όπως βλέπεις και οι δύο λύσεις επιλύουν εν μέρει το πρόβλημα. Ακόμη καλύτερες λύσεις είναι 1. Η παρατήρηση από σκοτεινές περιοχές (όταν μπορείς) 2. Μια μαύρη κουκούλα που αποκλείει όλες τις υπόλοιπες πηγές φωτός. Μια τέτοια διαθέτει το περίφημο αστρογιλέκο αλλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις και ένα κάλυμμα φωτογράφου. Πουλά ένα η Orion αλλά μπορεί να σου φτιάξει ένα η γυναίκα σου ή η μητέρα σου. Κουκουλώνεσαι και απομονώνεστε, εσύ και ο ουρανός, οι δυό σας.

Εδώ βλέπεις ένα παρόμοιο καπάκι. Το μικρό (αριστερά) αφαιρείται και, για να μην χαθεί, τοποθετείται στην υποδοχή δεξιά. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης εκείνου του εξογκώματος. Voilà. Το μικρό καπάκι είναι εναλλάξιμο με εκείνο του μητρικού ερευνητή, παρεμπιπτόντως.

Έχεις ένα μεγάλο μαύρο στρογγυλό καπάκι. Αυτό έχει έκκεντρα και ένα μικρό στρογγυλό καπάκι, διαμέτρου 50mm. Αν το αφαιρέσεις και τοποθετήσεις το μεγάλο καπάκι των 305mm μπροστά στο τηλεσκόπιο και όχι μεταξύ πρωτεύοντος και δευτερεύοντος όπου τοποθετείται κανονικά, τότε το τηλεσκόπιό σου μετατρέπεται. Πως; Η εστιακή απόσταση δεν αλλάζει, παραμένει 1500mm. Η διάμετρος όμως αλλάζει. Τώρα είναι 50mm αντί για 305mm (όσο επιτρέπει το άνοιγμα δηλαδή). Επιπλέον παρακάμπτεις την αράχνη και δεν έχεις κεντρική παρεμπόδιση. Άρα το τηλεσκόπιό σου θα είναι 50/1500 f/30 (εστιακός λόγος 1500/50). Θα παίρνεις λιγότερο φως από την Αφροδίτη και θα είναι σκοτεινότερη. Αυτό το επιπλέον φως που παιχνιδίζει θα ελαττωθεί. Ο φακός σου θα αποδώσει καλύτερα. Κάνε το και πες μας τις εντυπώσεις σου.

Θα πας σε ένα φωτογραφείο και θα τα ζητήσεις. Αν έχουν θα σου τα δώσουν τζάμπα. Αν δεν έχουν ζήτα να σου κρατήσουν -τα πετάνε ούτως ή άλλως. Αν έχεις κανέναν Plossl, Huygens ή Ramsden 4mm που είναι άχρηστοι για παρατήρηση, μπορείς να αφαιρέσεις τους φακούς και να χρησιμοποιήσεις εκείνα. Εναλλακτικά αγοράζεις το Chesire που πρότεινε ο Ηλίας, δεν είναι και τόσο ακριβό εδώ που τα λέμε. Τα Laser επιτρέπουν να ευθυγραμμίσεις και το πρωτεύον. Είναι απλούστερα στην χρήση αλλά πρέπει να είναι καλής ποιότητας και ευθυγραμμισμένα, αλλά και να στέκονται σωστά στον εστιαστή, ώστε να γίνει καλή ευθυγράμμιση. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να κάνει κάποιος όσο καλή ευθυγράμμιση μπορεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν η ευθυγράμμιση δεν είναι τέλεια δεν μπορείς να παρατηρήσεις. Κάποιες λεπτομέρειες χάνονται. Οπότε κάνε ό,τι μπορείς, όπως μπορείς, κάνε παρατηρήσεις και παράλληλα προσπάθησε να την βελτιώσεις, δίχως να αγχώνεσαι και να στεναχωρείσαι.

Stellar Evolution, Chandra X-Ray Observatory

Black Milky Way Galaxy, Munster Kids

Devil's Tower with Milky Way Panorama, Wally Pacholka

An Apollo 12 Panorama, Apollo 12 Crew, USGS, NASA, 1969 APOD 02/01/2004

Urania Institute, Max Fabiani, 1910, Βιέννη

Il Mondo della Luna, Hob. 28/7, Joseph Haydn- Carlo Goldoni, 1777 Concentus Musicus Wien/ Nikolaus Harnoncourt, 2010

Zeiss Planetarium der Stadt Wien, 1928

Ο μόνος τρόπος να αγγίξεις τις 2 μοίρες με αυτό το τηλεσκόπιο είναι οι Plossl 55-56mm (Televue & Meade). Κάτι που δεν συνιστάται καθώς η κόρη εξόδου θα ήταν 11.4mm και η κεντρική παρεμπόδιση μεγαλειωδώς ορατή. Την 1.5 μοίρα αντιθέτως την πιάνεις εύκολα με έναν SWA 30mm και ανεβαίνεις προς τις 1.6 και 1.65 με SWA 35 και UWA 30 αντίστοιχα. Αυτοί οι φακοί είναι ακριβούτσικοι αλλά θα πάρεις 1 και μόνο 1.