kkokkolis

Brian May, 1947- Σήμερα Η ιστορία του μεγάλου αστρονόμου Sir Frederick William Herschel ο οποίος ήταν επιτυχημένος μουσικοσυνθέτης δεν είναι μοναδική. Σε κάποιες περιπτώσεις η ιστορία επαναλήφθηκε ανάποδα, όπως στην περίπτωση του αστροφυσικού o οποίος έμελλε να γίνει διάσημος ως ο βιρτουόζος κιθαρίστας του συγκροτήματος Queen. Ο May εγκατέλειψε το PhD του λόγω υποχρεώσεων του συγκροτήματος, για να το ολοκληρώσει 30 χρόνια αργότερα (!) το 2007 στο Imperial College του Λονδίνου (A Survey of Radial Velocities in the Zodiacal Dust Cloud). Εκτός αυτού έχει δημοσιεύσει εργασίες από παρατηρήσεις στο Teide Observatory της Τενερίφης, συνέγραψε με τον Sir Patrick Moore και τον Chris Lintott το Bang! – The Complete History of the Universe το 2006, ανήκει στο Editorial Board του περιοδικού Astronomy, έδωσε το όνομά του στον αστεροειδή 52665 Brianmay, διαθέτει ένα πλήρως εξοπλισμένο ερασιτεχνικό παρατηρητήριο στον κήπο της βίλας του και έχει δηλώσει πως "Η Αστρονομία έχει πολλή περισσότερη πλάκα εάν δεν είσαι Αστρονόμος"

The Sky at Night, Sir Patrick Moore, BBC, 1957- Σήμερα Το μακροβιότερο πρόγραμμα με τον ίδιο παρουσιαστή στην ιστορία της TV. Χωρίς να έχω την τύχη να το παρακολουθήσω ζωντανά είμαι βέβαιος πως πρόκειται και για το πλέον ενδιαφέρον. Το μουσικό θέμα της εκπομπής: Στην Πύλη του Κάστρου, από το Πελλέας και Μελισσάνθη του Jean Sibelius σε εκτέλεση της Royal Philharmonic Orchestra υπό τον Sir Thomas Beecham.

Accurist Celestial Timepiece Limited Edition, Greenwich Commemorative Collection, Accurist London, 2011

Quand la lune apparaît, Toute la lyre, Victor Hugo, 1802-1885 Quand la lune apparaît dans la brume des plaines, Quand l'ombre émue a l'air de retrouver la voix, Lorsque le soir emplit de frissons et d'haleines Les pâles ténèbres des bois, Quand le boeuf rentre avec sa clochette sonore Pareil au vieux poète, accablé, triste et beau, Dont la pensée au fond de l'ombre tinte encore Devant la porte du tombeau, Si tu veux, nous irons errer dans les vallées, Nous marcherons dans l'herbe à pas silencieux, Et nous regarderons les voûtes étoilées. C'est dans les champs qu'on voit les cieux ! Nous nous promènerons dans les campagnes vertes ; Nous pencherons, pleurant ce qui s'évanouit, Nos âmes ici-bas par le malheur ouvertes, Sur les fleurs qui s'ouvrent la nuit ! Nous parlerons tout bas des choses infinies. Tout est grand, tout est doux, quoique tout soit obscur ! Nous ouvrirons nos coeurs aux sombres harmonies Qui tombent du profond azur ! C'est l'heure où l'astre brille, où rayonnent les femmes ! Ta beauté vague et pâle éblouira mes yeux. Rêveurs, nous mêlerons le trouble de nos âmes A la sérénité des cieux ! La calme et sombre nuit ne fait qu'une prière De toutes les rumeurs de la nuit et du jour, Nous, de tous les tourments de cette vie amère Nous ne ferons que de l'amour !

Είχα την ευκαιρία να ξεφυλλίσω το Sky at Night Ιανουαρίου 2012 στο αεροδρόμιο. Την προσοχή μου τράβηξε μια συγκριτική δοκιμή 4 φακών 100 μοιρών: Ethos 10 & 8mm, ES100 9mm και ο κινέζικος ανανάς 9mm (κυκλοφορεί σαν Orion, Zhummel, TMB αλλά και με άλλα ονόματα με ένα εκ των οποίων συμμετείχε στην δοκιμή). Η βαθμολογία: Ethos 10 92% Ethos 8 91% ES100 9 91% "Orion" 9 86% Ο ES100 κύτταξε τους Ethos κατάματα και η υπεροχή του 10mm ήταν κατά μία τρίχα και μάλιστα όχι σε θέματα αστιγματισμού αλλά με μια ελαφρώς καλύτερη διαύγεια (o ES έχει ένα οπτικό στοιχείο παραπάνω και κατά τους δοκιμαστές ίσως υπερτερεί το σύστημα συσκότισης του Ethos). Με τον 8mm κρίθηκαν ισοδύναμοι. Ο άλλος 100ρης έμεινε αρκετά πίσω. Οι δοκιμές αυτές είναι τυποποιημένες και περιλαμβάνουν 3 τηλεσκόπια (αποχρωματικό, SCT και Νευτώνιο, με το τελευταίο λόγου f/5). Σε παρόμοιες δοκιμές ο Ethos 21 έχει βαθμολογηθεί με 96% και ο Nagler T6 7mm με 88%, χωρίς να σημαίνει αυτό πως τα αποτελέσματα είναι συγκρίσιμα. Θα ήθελα να δω και μια σύγκριση του ES100 20 με τον Ethos 21 και του ES100 14 με τον Ethos 13, αν και για τον δεύτερο υπάρχουν δοκιμές, ακόμη και μία τυφλή, με αποτέλεσμα ισόπαλο έως υπεροχή του Ethos κατά μία τρίχα (στην τυφλή είχαμε ισοπαλία). Μετά τις πρόσφατες αυξήσεις στις τιμές των Televue τα δεδομένα αυτά αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία κατά την γνώμη μου.

Αν τον θέλεις στείλε μήνυμα ώστε να σε φέρω σε επαφή με τον ιδιοκτήτη και να τα συζητήσετε.

Concenter, Barlowed laser collimation και Tublug/Blug είναι πρόσφατες ανακαλύψεις. Πως ευθυγράμμιζαν από τον Νεύτωνα μέχρι τον Glatter; Δεν είναι απαραίτητα. Γιατί τα συζητούμε; Κατά την άποψή μου πρόκειται για συνδυασμό αναζήτησης καινοτομίας (Novelty Seeking Behavior) και ιδεοληψίας με περιεχόμενο τάξης και συμμετρίας (Order & Symmetry Obsession). Με απλά λόγια επειδή έχουν πλάκα. Από την άλλη και τα αυτοκίνητα δεν είναι απαραίτητα, πόσους αιώνες ζήσαμε χωρίς αυτά; Άντε κάνε δίχως αυτοκίνητο τώρα.

Έχεις χρησιμοποιήσει διορθωτή κόμης; Ποια η γνώμη σου; Επειδή λίγο - πολύ το θέμα με τα προσοφθάλμια έχει εξαντληθεί και σίγουρα χρειάζεται πρακτική εμπειρία για την επιλογή τους ας κάνω την τελευταία ερώτηση που αφορά τις εστιακές. Έχω έναν 6,7mm (Meade 4000 UWA), έναν 10mm (Super Possl), έναν 25mm (Super Possl) και το Televeu Barlow 2x. Από ότι κατάλαβα πρέπει να αλλάξω τον 10mm, και να πάρω κάποιον γύρω στα 31mm. Συνήθως στην παρατήρηση ποιες είναι οι εστιακές που αλλάζουμε; Όχι, αλλά θα χρησιμοποιήσω σύντομα. Θεωρητικό ήταν αυτό που είπα και από περιγραφές άλλων (του Ηλία ας πούμε), ρώτα με ξανά σε κανένα μήνα. Στην αρχή έβαζα τον 22mm και μετά τον 12mm. Κατόπιν άρχισα να πηδάω σε έναν 9mm. Όταν θέλω μεγέθυνση βάζω τον 6.7mm ή τον 9mm με Barlow στα 6mm. Σπανιότερα βάζω τον 4.7mm (υποθέτω το καλοκαίρι στον Κιθαιρώνα θα είναι συχνότερη η χρήση του. Σπανίως χρησιμοποιώ τον 31mm. Υποθέτω πως το 90% του χρόνου ο 20mm και ο 9mm θα καταλαμβάνουν τον εστιαστή στο προσεχές μέλλον. Μιλάμε για φακούς με πεδίο 82-100 μοιρών. Ένας Plossl 20mm δεν θα μου αρκούσε, αναγκαστικά θα χρησιμοποιούσα έναν 32mm. Εξαρτάται από το πεδίο αν δεν έχεις autotracking. Εγώ πλέον έχω ξεχάσει να υπολογίζω μεγεθύνσεις. Υπολογίζω την κόρη εξόδου και δευτερευόντως το πεδίο και τo eye relief. Όταν υπάρχει καλό eye relief αξιοποιώ όλο το πεδίο. Όταν υπάρχει μεγάλο πεδίο, πέραν του ότι βρίσκω κάτι ευκολότερα και το διατηρώ στο πεδίο μου άνετα, βλέπω μια παρόμοια περιοχή με έναν φακό μικρότερου φαινομενικού πεδίου, αλλά σε μεγαλύτερη μεγέθυνση. Αν το κάνω αυτό στο μπαλκόνι μου έχω και σχετικό περιορισμό των επιδράσεων της φωτορρύπανσης. Πάνο, είναι δύσκολο να καταλάβεις γατί μιλάμε αν δεν δεις μόνος σου. Τώρα με τον 6.7 UWA θα καταλάβεις. Ο Plossl 10mm σου δίνει πεδίο 0.35 μοιρών. O 6.7mm πεδίο 0.37 μοιρών. Βλέπεις την ίδια περιοχή του ουρανού (λίγο μεγαλύτερη μάλιστα στον 6.7). Το αντικείμενο όμως μέσα στο κάδρο έχει 150x στον 10mm και 224x στον UWA. Αν το επιτρέπουν το seeing και η κόρη εξόδου (στο f/4.9 το επιτρέπουν) θα προτιμάς πάντοτε να το βλέπεις μέσα από τον 6.7. Η μόνη ελπίδα να φτουρήσει ένας 10mm στην συλλογή σου είναι να έχει και εκείνος μεγάλο πεδίο, ώστε να σου δείχνει μεγαλύτερη περιοχή από του 6.7. Και στην ίδια ή καλύτερη ποιότητα. Δεν θα αγόραζα καν τον Pentax XW 10mm, βρίσκονται πολύ κοντά (εκτός αν πωλούσα τον 6.7 και αγόραζα και τον Pentax 7). Ακόμη και ο ES 9mm μου φαίνονται κοντά. Με τον Barlow τον κάνω 6mm και ο υπερκερασμός του 6.7 είναι προφανής (ευτυχώς υπάρχουν και άλλα τηλεσκόπια όπου οι UWA παίζουν μόνοι τους). Θα αγόραζα έναν UWA 11mm (ES) ή 12mm (Τ4) ή ιδανικά έναν Ethos 10- 13mm. Η επιλογή 1 είναι η οικονομικότερη. Αν έχεις πολλά τηλεσκόπια και αρκετά χρήματα μπορεί ο ένας φακός σου να απέχει από τον άλλο κατά 1.3-1.4x (οι Pentax διαβαθμίζονται ανά τόσο). Αν έχεις 1 τηλεσκόπιο και λιγότερα χρήματα που θέλεις να τα δώσεις σε καλά κομμάτια μπορείς να πηδήξεις τα ενδιάμεσα βήματα. Επειδή 1.4x1.4=2 (ρίζα του 2= 1.414), προκύπτουν φακοί που ο ένας έχει διπλάσια εστιακή από τον άλλο. Αυτό μας δίνει (από την μέγιστη μεγέθυνση) κόρες εξόδου 0.5, 1, 2, 4 και 8. Επειδή το 8 είναι πέραν του ορίου, μπορείς να κατέβεις στο όριο της ηλικίας μας που είναι το 6 (οι νέοι πάνε στο 7). Άρα παίρνουμε φακούς (στο περίπου) 30, 20, 10, 5 και 2.5mm. 2.5mm προκύπτουν με τον Barlow (σπανιότατη χρήση, τζάμπα χρήματα, άσε που δεν υπάρχουν). Αν χτίσεις επάνω στον 6.7 τότε θα μπορούσε να είναι 7, 14, 28 ή κάπου εκεί. Μόνο 3 φακοί με τον barlow να σου δίνει το supercharge κάποιες φορές. Αντί για τα 14mm θα μπορούσες να σκεφτείς τον Vixen LVW 13mm, τον Nagler 13mm, τον Nagler 12mm, τον ES82 ή τον Meade 14mm, ακόμη και τον ES100 14mm ή τον Ethos 13mm. Εγώ λέω και τον Hyperion 13mm, γιατί όχι, τόσοι τον έχουν και παρατηρούν με αυτόν επί έτη, έπαθαν τίποτε; Αντί για τον 28mm θα μπορούσες να σκεφτείς τον William Optics 28mm, τον Panoptic 24mm, τον Pentax XW 30mm, τον ES82 30mm, τον Hyperion Aspheric 31mm, ακόμη και τους Nagler 26 & 31mm. Όλοι καλοί φακοί. Τα οικονομικά σου θα καθορίσουν περισσότερο την επιλογή. Αν είναι όμως να πάρεις μόνο 2 (ή 3) έχεις την πολυτέλεια να μπορείς να πληρώσεις περισσότερα γιαυτούς. Αυτά είναι και μην μου πείς πως είναι κινέζικα. Κινέζικα για μένα είναι τα "πάρε τον Χ φακό, θα πάθεις την πλάκα σου, θα σου φύγει το καφάσι, θα δεις παπάδες" κλπ.

Plein ciel, La légende des siècles, Victor Hugo, 1802-1885 ...Qu'importe le moment? qu'importe la saison ? La brume peut cacher dans le blême horizon Les Saturnes et les Mercures ; La bise, conduisant la pluie aux crins épars, Dans les nuages lourds grondant de toutes parts Peut tordre des hydres obscures ; Qu'importe ? il va. Tout souffle est bon ; simoun, mistral ! La terre a disparu dans le puits sidéral, Il entre au mystère nocturne, Au dessus de la grêle et de l'orage fou, Laissant le globe en bas dans l'ombre, on ne sait où, Sous le renversement de l'urne. Intrépide, il bondit sur les ondes du vent, Il se rue, aile ouverte et la proue en avant, Il monte, il monte, il monte encore, Au-delà de la zone où tout s'évanouit, Comme s'il s'en allait dans la profonde nuit A la poursuite de l'aurore ! Calme, il monte où jamais nuage n'est monté ; Il plane à la hauteur de la sérénité, Devant la vision des sphères ; Elles sont là, faisant le mystère éclatant, Chacune feu d'un gouffre, et toutes constatant Les énigmes par les lumières. Andromède étincelle, Orion resplendit ; L'essaim prodigieux des Pléiades grandit ; Sirius ouvre son cratère ; Arcturus, oiseau d'or, scintille dans son nid ; Le Scorpion hideux fait cabrer au zénith Le poitrail bleu du Sagittaire. L'aéroscaphe voit, comme en face de lui, Là-haut, Aldébaran par Céphée ébloui, Persée, escarmoucle des cimes, Le chariot polaire aux flamboyants essieux, Et, plus loin, la lueur lactée, sombres cieux, La fourmillière des abîmes ! Vers l'apparition terrible des soleils, Il monte; dans l'horreur des espaces verveils, Il s'oriente, ouvrant ses voiles ; On croirait, dans l'éther où de loin on l'entend, Que ce vaisseau puissant et superbe, en chantant, Par pour une de ces étoiles ; Tant cette nef, rompant tous les terrestres noeuds, Volant, et franchissant le ciel vertigineux, Rêve des blêmes Zoroastres, Comme effrénée au souffle insensé de la nuit, Se jette, plonge, enfonce et tombe et roule et fuit Dans le précipice des astres ! Où donc s'arrêtera l'homme séditieux ? L'espace voit d'un oeil par moment soucieux, L'empreinte du talon de l'homme dans les nues ; Il tient l'extrémité des choses inconnues ; Il ‚pouse l'abîme à son argile uni ; Le voilà maintenant marcheur de l'infini. Où s'arrêtera-t-il, le puissant réfractaire ? Jusqu'à quelle distance ira-t-il de la terre ? Jusqu'à quelle distance ira-t-il du destin ? L'âpre Fatalité se perd dans le lointain ; Toute l'antique histoire affreuse et déformée Sur l'horizon nouveau fuit comme une fumée. Les temps sont venus, L'homme a pris possession De l'air, comme du flot la grèbe et l'alcyon. Devant nos rêves fiers, devant nos utopies Ayant des yeux croyants et des ailes impies, Devant tous nos efforts pensifs et haletants, L'obscurité sans fond fermait ses deux battants ; Le vrai champ enfin s'offre aux puissantes algèbres ; L'homme vainqueur, tirant le verrou des ténèbres, Dédaigne l'océan, le vieil infini mort. La porte noire cède et s'entrebaille. Il sort ! O profondeurs ! faut-il encor l'appeler l'homme, L'homme est d'abord monté sur la bête de somme ; Puis sur le chariot que portent des essieux ; Puis sur la frêle barque au mât ambitieux ; Puis quand il a fallu vaincre l'écueil, la lame, L'onde et l'ouragan, l'homme est monté sur la flamme ; A présent l'immortel aspire à l'éternel ; Il montait sur la mer, il monte sur le ciel.

IC 2118: The Witch Head Nebula, Gimmi Ratto & Davide Bardini, 2011 Πραγματική μαγεία...

Ήθελα να θέσω το ερώτημα αυτό από καιρό και μάλιστα σε μια περίπτωση το έγραψα αλλά μετάνιωσα και δεν επέλεξα την υποβολή. Ο λόγος που ήθελα να ρωτήσω είναι προφανής. Ο λόγος που δεν το έκανα ο εξής: στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Κάποιος θα ρωτούσε ωστόσο και είναι περισσότερο δέον η ερώτηση να γίνει από διαχειριστή. Στην πράξη δεν με επηρέασε η οικονομική κρίση καθώς άρχισα να ασχολούμαι μέσα στην οικονομική κρίση. Ο ουσιαστικός περιορισμός του εισοδήματος άρχισε προ έτους αλλά φέτος θα γίνει περισσότερο εμφανής, οπότε είχα την δυνατότητα να αποκτήσω όπως λέει και ο Ανδρέας όλα όσα χρειάζομαι και πλέον κάνω κάποιες αναδιατάξεις χρησιμοποιώντας τα χρήματα από πράγματα που δεν χρειάζομαι πλέον για να πάρω ορισμένα που νομίζω πως τα χρειάζομαι. Κατά τ' άλλα ασχολούμαι το ίδιο, είτε βγάζοντας έξω ένα τηλεσκόπιο, είτε ενασχολούμενος με τον εξοπλισμό, είτε διαβάζοντας, είτε μιλώντας με συνασθενείς για πτυχές της αρρώστιας μας όπως κάνουν οι γέροι έξω από το -πάλαι ποτέ- ΙΚΑ, είτε διαδικτυοδιφώντας, είτε επικοινωνώντας στο forum. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο να ξεκινήσει κάποιος τώρα και βλέπω με μεγάλη συμπάθεια τους άλλους αρχαρίους που προσπαθούν να αποκτήσουν τα βασικά διαβάζοντας για εξοπλισμό που συνέλεξαν οι υπόλοιποι σε εποχές που η κρίση δεν είχε κτυπήσει. Είναι μια ευκαιρία για επιστροφή στις βασικές αξίες. Ένα όργανο (τηλεσκόπιο ή κιάλια), ένα πλανησφαίριο ή χάρτης και άφθονο δωρεάν υλικό από το διαδίκτυο αλλά πάνω απ' όλα ο υπερπολύτιμος ουρανός απλόχερα δοσμένος, άνευ τιμήματος, στον βασιλιά και τον δούλο, στον αστό και τον χωρικό (ακόμα πιο χουβαρντάς προς τον δεύτερο), στον επιστήμονα και τον Ιορδάνη της αυλής των θαυμάτων, τον Καραγκιόζη της παράγκας, τον αλήτη του πάρκου. Ο ουρανός είναι η τελευταία περιουσία όλων μας, αυτή που μόνο ο θάνατος μπορεί να μας κλέψει. Και ο ήλιος λάμπει για όλους. Και κάτω από τον ουρανό όλοι είμαστε ίσοι. Δώστε του να καταλάβει παιδιά.

Δεν συνέκρινα. Έχω δει μέσα και από τους 2 (Pentax 10-Hyperion 10) σε βουνό και τον ένα μετά τον άλλον. Είναι SWA μεγάλου eye relief. Ίδια κατηγορία δηλαδή. Στο C6 δεν εντυπωσιάστηκα από τις διαφορές τους. Το θέμα με την κόμη έχει μεγαλύτερη σημασία σε φακούς >12-15mm. Lux ή Deluxe εννοώ πως ο Pentax 10XW και ο Delos 10, ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία (ίδια φιλοσοφία σχεδίασης) έχουν προσεκτικότερη λείανση, εξωτικά γυαλιά και υποθέτουμε κάποιες καινοτομίες στον σχεδιασμό που βελτιώνουν την απόδοση σε χαμηλό λόγο (f/4-f/6) και εκτοξεύουν την τιμή. Στο ''σκέτο'' 12'' η κόμη θα κρύψει τις διαφορές που ουσιαστικά αφορούν αστιγματισμό στην περιφέρεια. Με διορθωτή κόμης ο ακριβότερος φακός θα καθαρίσει καλύτερα. Ο καλός φακός ίσως δείξει κάποια αστέρια περισσότερα. Κατά τ'άλλα είναι θέμα υποκειμενικό, αισθητικό, προτιμήσεων και γοήτρου σε άλλοτε άλλες αναλογίες.

Καλά είναι. Αλλά γιατί να πάρεις από 2 διαφορετικά μαγαζιά; Από Πλανητάριο μπορείς να πάρεις Vixen Plossl 30 & 15mm. Από Agena ότι Plossl θέλεις (GSO, Meade, Vixen , Televue) καθώς και τους 2 Ultrawides 9 & 6mm σε χαμηλή τιμή. Εμένα μου άρεσε και ο Agena SWA 20mm 72 μοιρών.

Τι εννοείς; Για κάθε αστέρα που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει προηγείται ένας πρωτοαστέρας. Ανάλογα με την μάζα του προκύπτει και η μάζα του αστέρα. Αν θες να μάθεις την ελάχιστη μάζα λόγου χάρη, θέσε ένα αυτόνομο ερώτημα, ώστε να απαντήσει ένας (αστρο-)φυσικός. Το Σύμπαν της Τέχνης ίσως να μην ενδιαφέρει τον δυνάμει αποκριτή στο ερώτημά σου και ίσως δεν το δει. Αν δεν λάβεις απάντηση, απ' ότι είδα η μάζα του Jeans καθορίζεται από τον τύπο [/img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/math/1/9/0/19026e66d240c26718793fe2474bcbcf.png[/img] όπου n η πυκνότητα του αριθμού σωματιδίων, m η μάζα του μέσου σωματιδίου αερίου του μορακού νέφους, Τ η θερμοκρασία του νέφους και K η σταθερά Boltzmann. Αυτή την μάζα πρέπει να φθάσει το νέφος πριν αρχίσει να συμπυκνώνεται σε αστέρα. Πρακτικά, αυτή η μάζα κυμαίνεται από αυτή του μικρότερου αστέρα στο Σύμπαν έως εκείνη του μεγαλύτερου. Ή μήπως όχι;

1500 ευρώ Με ξύλινη βάση Dirk Mohlitz- TZM ( Teleskope, Zubehor und Mehr) και εστιαστή 2'' JMI NGF DX-2.

Έχεις δει μέσα από Plossl. Αυτός έχει πεδίο 52 μοιρών. Το πεδίο των ορθοσκοπικών είναι μικρότερο, 40 μοίρες. Των ευρυγωνίων 60, 65-72, 80-85, 100-105 και 120 μοίρες. Το μάτι σου έχει πεδίο 60 μοιρών μετωπιαία και ρινικά αλλά 95 μοιρών κροταφικά και 75 μοιρών κοιλιακά. Όλα δηλαδή έχουν μικρότερο πεδίο από το μάτι σου που μόνο του δίνει 135- 155 μοίρες με τις κινήσεις του και σαν ζεύγος 165-175 μοίρες (σχεδόν 180, δηλαδή μόνο προς τα πίσω δεν βλέπεις). Αλλά και το ακίνητο μάτι βλέπει 90 με 100 μοίρες. Τώρα μην νομίζεις πως σε έναν φακό 82 μοιρών ή 100 μοιρών είναι σαν να βλέπεις ελεύθερα. Εκεί το eye relief σε εμποδίζει να δεις όλο το πεδίο ταυτοχρόνως. Βλέπεις τον δακτύλιο ο οποίος στηρίζει τον προσοφθάλμιο φακό και μετακινείς τον οφθαλμό σου για να δεις όλο το πεδίο. Λίγοι φακοί 80 μοιρών σου επιτρέπουν να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα, κυρίως οι Nagler T4 και ο Docter UWA 12.5mm. Στους φακούς 65-72 μοιρών με μεγάλο eye relief μπορείς να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα (Vixen LVW, Baader Hyperions, Pentax XW, Televue Delos). Στους ορθοσκοπικούς το πεδίο είναι τόσο μικρό που πάλι το βλέπεις όλο ταυτοχρόνως. Οι ορθοσκοπικοί μοιάζουν με μια κλειδαρότρυπα από την οποία βλέπεις ένα συγκεκριμένο πεδίο. Οι ευρυγώνιοι με μια μεγαλύτερη τρύπα μέσα από την οποία μπορείς να δεις και περισσότερα αν στρέψεις το μάτι σου από την μια ή την άλλη πλευρά. Οι Nagler T4 με ένα φινιστρίνι διαστημοπλοίου από το οποίο βλέπεις το διάστημα. Οι 70ρηδες μεγάλου eye relief με ένα κάπως μικρότερο φινιστρίνι. Οι 100ρηδες με μια μεγαλύτερη τρύπα. Οι 120ρηδες δεν ξέρω. Δεύτερον: οι ευρυγώνιοι φακοί έχουν περισσότερο γυαλί από τους ορθοσκοπικούς. Φαίνεται από το βάρος και το μήκος τους. Οι περισσότεροι ανακοινώνουν και το πόσους φακούς διαθέτουν, 5-10 συνήθως. Αν βάλεις Barlow πρόσθεσε άλλους 2-4. Κάθε επιφάνεια φακού έχει απώλειες από ανακλάσεις και κάθε φακός απώλειες από απορρόφηση. Οι απώλειες περιορίζονται από τις επιστρώσεις. Τελικά οι ΠΛΗΡΩΣ ΠΟΛΥΕΠΙΣΤΡΩΜΕΝΟΙ φακοί πλησιάζουν τους ορθοσκοπικούς σε μεταβίβαση του φωτός στο μάτι με τις ελάχιστες απώλειες. Τους πλησιάζουν αλλά δεν τους αγγίζουν. Ωστόσο τους πλησιάζουν πολύ, ιδίως αν χρησιμοποιούν εξωτικά γυαλιά με μεγάλη διαπερατότητα ("αόρατα") και τέλειες επιστρώσεις (οι Ethos και οι Delos και γιαυτό είναι και τόσο ακριβοί). Ακόμη και οι ορθοσκοπικοί που διαθέτουν 4 οπτικά στοιχεία έχουν απώλειες, γιαυτό και αυτοί έχουν επιστρώσεις. Υπάρχουν και φακοί με 3 οπτικά στοιχεία και μόνο 30 μοίρες πεδίο (μονοκεντρικοί), ακόμη και με 1 γυαλί και 10 μοίρες ωφέλιμο πεδίο (σφαιρικοί φακοί). Υπερβολές. Προσωπικά όλοι οι φακοί μεταξύ 60 και 80 μοίρες δίνουν μια ωραία εμπειρία. Την ωραιότερη κατά τα μάτια μου -από όσους έχω δοκιμάσει- δίνουν οι Nagler T4, αλλά ακόμη και ο στενούλης Radian είναι απολαυστικός. Ωστόσο, όταν ψάχνω κάτι και θέλω να είμαι σίγουρος πως έκανα ότι μπορούσα χρησιμοποιώ έναν ορθοσκοπικό. Για λίγο μόνο, όχι πάνω από 5 λεπτά. Με όλους τους άλλους μπορώ να παρατηρώ με τις ώρες χωρίς να κουράζομαι. Τώρα το θέμα είναι υποκειμενικό και πρέπει να δεις και εσύ. Υπάρχουν κάτι τρελλάρες στο Cloudy Nights με τηλεσκόπια 42", οι οποίοι χρησιμοποιούν τους Ethos για να βρούν την περιοχή που θέλουν και μετά βάζουν Zeiss Abbe Orthoscopics και ΤΜΒ Monocentrics για να δουν τους γαλαξίες που δεν φαίνονται. Αλλά αυτοί έχουν τηλεσκόπια f/4 και ακόμη πιο κάτω και θέλουν μικρές εστιακές, διαθέτουν συνήθως και autotracking και το αντικείμενο μένει στο πεδίο για άφθονο χρονικό διάστημα. Αν είσαι χειροθούμενος ένας φακός 68-82 μοιρών θα σε βολέψει πολύ, ιδίως στις υψηλές μεγεθύνσεις.

Τι εννοείς πραγματικές συνθήκες παρατήρησης; Υπάρχουν και φανταστικές;

Ναι, αλλά μοιάζει χάρτινο και θα φθαρεί. Το άλλο είναι από ύφασμα. Βέβαια και αυτό φτιάχνεται εύκολα στο σπίτι, ένα πανί με λάστιχο είναι.

Η απόσταση των μελών του συστήματος κυμαίνεται από 3" έως 11". Χρειάζεται υψηλή μεγέθυνση (300x ας πούμε) και ίσως χρήση ταινίας αποκρύψεως Αλλιώς μπορούμε να κρύψουμε τον Α πίσω από το field stop. Εκείνο με το ώρα 7 είναι σχετικό και πρέπει να μάθουμε τώρα σε ποιά θέση βρίσκεται και ποιός είναι ο διαχωρισμός τους. Γνωρίζει κάποιος; ΥΓ: http://www.starchasers.ca/documents/sirius.html 9" Είναι ευκαιρία να τον δούμε φέτος. Στις διάφορες πηγές που διάβασα προτείνεται μεγάλο όργανο (10-12") και μεγέθυνση ακόμη και 50x ανά ίντσα, αλλά όταν γράφτηκαν αυτά ο διαχωρισμός ήταν μικρότερος. Και βεβαίως τέλειο seeing και θέση στον μεσημβρινό. Επίσης πως μπορεί να τον μπερδέψεις με άλλα άστρα παρόμοιου μεγέθους και να νομίζεις πως είδες το κουταβάκι. Άρα το 8ρι θέλει φακό 6mm με Barlow και το 12ρι 5mm με Barlow. Ειδάλλως οι ίδιοι χωρίς Barlow.

Sirius ονομάζεται η περίφημη ορχηστρική εισαγωγή στο Eye in the Sky, υπό τους ήχους της οποίας έκανε την είσοδο στο γήπεδο η θρυλική ομάδα των Chicago Bulls από την εποχή του Michael Jordan. Sirius- Eye in the Sky, Eye in the Sky, The Alan Parsons Project, 1982 Don't think sorry's easily said Don't try turning tables instead You've taken lots of chances before But I ain't gonna give any more Don't ask me That's how it goes Cause part of me knows what you're thinkin' Don't say words you're gonna regret Don't let the fire rush to your head I've heard the accusation before And I ain't gonna take any more Believe me The sun in your Eyes Made some of the lies worth believing I am the eye in the sky Looking at you, I can read your mind I am the maker of rules Dealing with fools, I can cheat you blind And I don't need to see any more to know that I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind Don't leave false illusions behind Don't cry, I ain't changing my mind So find another fool like before Cause I ain't gonna live anymore believing Some of the lies while all of the signs are deceiving

Όχι, εννοώ πως μοιάζει ο σπινθιρισμός τους. Είναι και τα δύο σχετικά χαμηλά συνήθως, πολύ φωτεινά και "εκπέμπουν" ακτίνες που η ατμόσφαιρα φασματώνει σε όλα τα χρώματα της ίριδος. Φαντασμαγορία. Μου θυμίζουν μεγάλο διαμάντι σε προθήκη κοσμηματοπωλείου το οποίο πυροβολούν τα προσεκτικά τοποθετημένα σποτάκια.

Ελπιδοφόρο αυτό. Και δεν κρύβεται μέσα στις ακτίνες του αστέρα; Με το διοπτρικό δεν πρέπει να είχες τέτοια spikes υποθέτω. Βρήκα αυτό το άρθρο http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=1387 Προτείνει παρατήρηση στον μεσημβρινό σε νύκτα με τέλειο seeing, αναζητώντας στην ώρα 7 (11 στο Νευτώνιο) και βγάζοντας τον Σείριο μόλις έξω από το οπτικό πεδίο. Βοηθά επίσης να προσπαθήσουμε όταν έχει μεγάλο διαχωρισμό. Με μέγεθος 8.6 φαίνεται εύκολα όταν δεν τον καλύπτουν εκείνα τα spikes.

Πάντα έτσι φαίνεται, επειδή είναι πολύ φωτεινός και είναι σχετικά χαμηλά. Μοιάζει με την Αφροδίτη. Προσπάθησα να τον σπάσω προ εβδομάδος αλλά ήμουν υπεραισιόδοξος. Νομίζω πως χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα τηλεσκόπια από τα δικά μας. Μου αρέσει η ψυχεδέλεια του Σειρίου. Πως σου φαίνεται ο 6.7;

Αυτό που έφτιαξα στο Heritage είναι συνδυασμός φωτοχιτωνίου 360 μοιρών και παρεκτάματος που καλύπτει περίπου 90 μοίρες στην κορυφή και 120 στην βάση. Εκεί διαπίστωσα πως το πρώτο που έφτιαξα, εντελώς κυλινδρικό, με εμπόδιζε να χειρίζομαι το τηλεσκόπιο από το άκρο του κυλίνδρου. Φυσικά, αν έχεις επιδεξιότητα στον χειρισμό από την λαβή αυτό δεν σου χρειάζεται. Βρίσκω την λαβή του 12ριου μικρή για τα χέρια μου, ιδίως τον χειμώνα όπου το κρύο ή τα γάντια περιορίζουν την επιπολής αισθητικότητα. Αυτό λύνεται βέβαια με την προσθήκη μιας μεγαλύτερης λαβής από υλικό με θερμομονωτικές ιδιότητες (ξύλο, πλαστικό, βακελίτη, όχι μέταλλο πάντως). Από Astrozap μην ξεχάσεις να πάρεις και ένα μαλακό κάλυμμα για τον σωλήνα. Ελπίζω να έρθεις μαζί μας, σε μια παρατήρηση με τον Τάσο, τον Μάνο και τον Ιωάννη, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και ιδέες. Θα δοκιμάσεις και πολλούς διαφορετικούς φακούς.

Για το καπάκι τώρα, το χρησιμοποιείς σπανίως, μόνο όταν θέλεις να περιορίσεις το εισερχόμενο φως και να μεγαλώσεις τον εστιακό λόγο. Εγώ το έχω χρησιμοποιήσει μόνο στην Αφροδίτη. Μπορείς όμως να το χρησιμοποιήσεις και στον Ήλιο, φτιάχνοντας ένα φίλτρο από Mylar μόνο για το μέρος εκείνο. Ούτως ή άλλως τα ερασιτεχνικά ηλιακά τηλεσκόπια δεν είναι και πολύ μεγαλύτερα από 50-60mm. Βέβαια, αν το κάνεις, καλό είναι να χρησιμοποιήσεις φακό μεγάλης εστιακής. Με φακό 30mm θα έχεις κόρη εξόδου 1mm, ό,τι πρέπει για να παρατηρήσεις έναν πλανήτη. Η μεγέθυνση δεν είναι μεγάλη, αλλά στην Αφροδίτη δεν έχεις να παρατηρήσεις και τίποτε άλλο πέρα από τις φάσεις της.