kkokkolis

Έχεις χρησιμοποιήσει διορθωτή κόμης; Ποια η γνώμη σου; Επειδή λίγο - πολύ το θέμα με τα προσοφθάλμια έχει εξαντληθεί και σίγουρα χρειάζεται πρακτική εμπειρία για την επιλογή τους ας κάνω την τελευταία ερώτηση που αφορά τις εστιακές. Έχω έναν 6,7mm (Meade 4000 UWA), έναν 10mm (Super Possl), έναν 25mm (Super Possl) και το Televeu Barlow 2x. Από ότι κατάλαβα πρέπει να αλλάξω τον 10mm, και να πάρω κάποιον γύρω στα 31mm. Συνήθως στην παρατήρηση ποιες είναι οι εστιακές που αλλάζουμε; Όχι, αλλά θα χρησιμοποιήσω σύντομα. Θεωρητικό ήταν αυτό που είπα και από περιγραφές άλλων (του Ηλία ας πούμε), ρώτα με ξανά σε κανένα μήνα. Στην αρχή έβαζα τον 22mm και μετά τον 12mm. Κατόπιν άρχισα να πηδάω σε έναν 9mm. Όταν θέλω μεγέθυνση βάζω τον 6.7mm ή τον 9mm με Barlow στα 6mm. Σπανιότερα βάζω τον 4.7mm (υποθέτω το καλοκαίρι στον Κιθαιρώνα θα είναι συχνότερη η χρήση του. Σπανίως χρησιμοποιώ τον 31mm. Υποθέτω πως το 90% του χρόνου ο 20mm και ο 9mm θα καταλαμβάνουν τον εστιαστή στο προσεχές μέλλον. Μιλάμε για φακούς με πεδίο 82-100 μοιρών. Ένας Plossl 20mm δεν θα μου αρκούσε, αναγκαστικά θα χρησιμοποιούσα έναν 32mm. Εξαρτάται από το πεδίο αν δεν έχεις autotracking. Εγώ πλέον έχω ξεχάσει να υπολογίζω μεγεθύνσεις. Υπολογίζω την κόρη εξόδου και δευτερευόντως το πεδίο και τo eye relief. Όταν υπάρχει καλό eye relief αξιοποιώ όλο το πεδίο. Όταν υπάρχει μεγάλο πεδίο, πέραν του ότι βρίσκω κάτι ευκολότερα και το διατηρώ στο πεδίο μου άνετα, βλέπω μια παρόμοια περιοχή με έναν φακό μικρότερου φαινομενικού πεδίου, αλλά σε μεγαλύτερη μεγέθυνση. Αν το κάνω αυτό στο μπαλκόνι μου έχω και σχετικό περιορισμό των επιδράσεων της φωτορρύπανσης. Πάνο, είναι δύσκολο να καταλάβεις γατί μιλάμε αν δεν δεις μόνος σου. Τώρα με τον 6.7 UWA θα καταλάβεις. Ο Plossl 10mm σου δίνει πεδίο 0.35 μοιρών. O 6.7mm πεδίο 0.37 μοιρών. Βλέπεις την ίδια περιοχή του ουρανού (λίγο μεγαλύτερη μάλιστα στον 6.7). Το αντικείμενο όμως μέσα στο κάδρο έχει 150x στον 10mm και 224x στον UWA. Αν το επιτρέπουν το seeing και η κόρη εξόδου (στο f/4.9 το επιτρέπουν) θα προτιμάς πάντοτε να το βλέπεις μέσα από τον 6.7. Η μόνη ελπίδα να φτουρήσει ένας 10mm στην συλλογή σου είναι να έχει και εκείνος μεγάλο πεδίο, ώστε να σου δείχνει μεγαλύτερη περιοχή από του 6.7. Και στην ίδια ή καλύτερη ποιότητα. Δεν θα αγόραζα καν τον Pentax XW 10mm, βρίσκονται πολύ κοντά (εκτός αν πωλούσα τον 6.7 και αγόραζα και τον Pentax 7). Ακόμη και ο ES 9mm μου φαίνονται κοντά. Με τον Barlow τον κάνω 6mm και ο υπερκερασμός του 6.7 είναι προφανής (ευτυχώς υπάρχουν και άλλα τηλεσκόπια όπου οι UWA παίζουν μόνοι τους). Θα αγόραζα έναν UWA 11mm (ES) ή 12mm (Τ4) ή ιδανικά έναν Ethos 10- 13mm. Η επιλογή 1 είναι η οικονομικότερη. Αν έχεις πολλά τηλεσκόπια και αρκετά χρήματα μπορεί ο ένας φακός σου να απέχει από τον άλλο κατά 1.3-1.4x (οι Pentax διαβαθμίζονται ανά τόσο). Αν έχεις 1 τηλεσκόπιο και λιγότερα χρήματα που θέλεις να τα δώσεις σε καλά κομμάτια μπορείς να πηδήξεις τα ενδιάμεσα βήματα. Επειδή 1.4x1.4=2 (ρίζα του 2= 1.414), προκύπτουν φακοί που ο ένας έχει διπλάσια εστιακή από τον άλλο. Αυτό μας δίνει (από την μέγιστη μεγέθυνση) κόρες εξόδου 0.5, 1, 2, 4 και 8. Επειδή το 8 είναι πέραν του ορίου, μπορείς να κατέβεις στο όριο της ηλικίας μας που είναι το 6 (οι νέοι πάνε στο 7). Άρα παίρνουμε φακούς (στο περίπου) 30, 20, 10, 5 και 2.5mm. 2.5mm προκύπτουν με τον Barlow (σπανιότατη χρήση, τζάμπα χρήματα, άσε που δεν υπάρχουν). Αν χτίσεις επάνω στον 6.7 τότε θα μπορούσε να είναι 7, 14, 28 ή κάπου εκεί. Μόνο 3 φακοί με τον barlow να σου δίνει το supercharge κάποιες φορές. Αντί για τα 14mm θα μπορούσες να σκεφτείς τον Vixen LVW 13mm, τον Nagler 13mm, τον Nagler 12mm, τον ES82 ή τον Meade 14mm, ακόμη και τον ES100 14mm ή τον Ethos 13mm. Εγώ λέω και τον Hyperion 13mm, γιατί όχι, τόσοι τον έχουν και παρατηρούν με αυτόν επί έτη, έπαθαν τίποτε; Αντί για τον 28mm θα μπορούσες να σκεφτείς τον William Optics 28mm, τον Panoptic 24mm, τον Pentax XW 30mm, τον ES82 30mm, τον Hyperion Aspheric 31mm, ακόμη και τους Nagler 26 & 31mm. Όλοι καλοί φακοί. Τα οικονομικά σου θα καθορίσουν περισσότερο την επιλογή. Αν είναι όμως να πάρεις μόνο 2 (ή 3) έχεις την πολυτέλεια να μπορείς να πληρώσεις περισσότερα γιαυτούς. Αυτά είναι και μην μου πείς πως είναι κινέζικα. Κινέζικα για μένα είναι τα "πάρε τον Χ φακό, θα πάθεις την πλάκα σου, θα σου φύγει το καφάσι, θα δεις παπάδες" κλπ.

Plein ciel, La légende des siècles, Victor Hugo, 1802-1885 ...Qu'importe le moment? qu'importe la saison ? La brume peut cacher dans le blême horizon Les Saturnes et les Mercures ; La bise, conduisant la pluie aux crins épars, Dans les nuages lourds grondant de toutes parts Peut tordre des hydres obscures ; Qu'importe ? il va. Tout souffle est bon ; simoun, mistral ! La terre a disparu dans le puits sidéral, Il entre au mystère nocturne, Au dessus de la grêle et de l'orage fou, Laissant le globe en bas dans l'ombre, on ne sait où, Sous le renversement de l'urne. Intrépide, il bondit sur les ondes du vent, Il se rue, aile ouverte et la proue en avant, Il monte, il monte, il monte encore, Au-delà de la zone où tout s'évanouit, Comme s'il s'en allait dans la profonde nuit A la poursuite de l'aurore ! Calme, il monte où jamais nuage n'est monté ; Il plane à la hauteur de la sérénité, Devant la vision des sphères ; Elles sont là, faisant le mystère éclatant, Chacune feu d'un gouffre, et toutes constatant Les énigmes par les lumières. Andromède étincelle, Orion resplendit ; L'essaim prodigieux des Pléiades grandit ; Sirius ouvre son cratère ; Arcturus, oiseau d'or, scintille dans son nid ; Le Scorpion hideux fait cabrer au zénith Le poitrail bleu du Sagittaire. L'aéroscaphe voit, comme en face de lui, Là-haut, Aldébaran par Céphée ébloui, Persée, escarmoucle des cimes, Le chariot polaire aux flamboyants essieux, Et, plus loin, la lueur lactée, sombres cieux, La fourmillière des abîmes ! Vers l'apparition terrible des soleils, Il monte; dans l'horreur des espaces verveils, Il s'oriente, ouvrant ses voiles ; On croirait, dans l'éther où de loin on l'entend, Que ce vaisseau puissant et superbe, en chantant, Par pour une de ces étoiles ; Tant cette nef, rompant tous les terrestres noeuds, Volant, et franchissant le ciel vertigineux, Rêve des blêmes Zoroastres, Comme effrénée au souffle insensé de la nuit, Se jette, plonge, enfonce et tombe et roule et fuit Dans le précipice des astres ! Où donc s'arrêtera l'homme séditieux ? L'espace voit d'un oeil par moment soucieux, L'empreinte du talon de l'homme dans les nues ; Il tient l'extrémité des choses inconnues ; Il ‚pouse l'abîme à son argile uni ; Le voilà maintenant marcheur de l'infini. Où s'arrêtera-t-il, le puissant réfractaire ? Jusqu'à quelle distance ira-t-il de la terre ? Jusqu'à quelle distance ira-t-il du destin ? L'âpre Fatalité se perd dans le lointain ; Toute l'antique histoire affreuse et déformée Sur l'horizon nouveau fuit comme une fumée. Les temps sont venus, L'homme a pris possession De l'air, comme du flot la grèbe et l'alcyon. Devant nos rêves fiers, devant nos utopies Ayant des yeux croyants et des ailes impies, Devant tous nos efforts pensifs et haletants, L'obscurité sans fond fermait ses deux battants ; Le vrai champ enfin s'offre aux puissantes algèbres ; L'homme vainqueur, tirant le verrou des ténèbres, Dédaigne l'océan, le vieil infini mort. La porte noire cède et s'entrebaille. Il sort ! O profondeurs ! faut-il encor l'appeler l'homme, L'homme est d'abord monté sur la bête de somme ; Puis sur le chariot que portent des essieux ; Puis sur la frêle barque au mât ambitieux ; Puis quand il a fallu vaincre l'écueil, la lame, L'onde et l'ouragan, l'homme est monté sur la flamme ; A présent l'immortel aspire à l'éternel ; Il montait sur la mer, il monte sur le ciel.

IC 2118: The Witch Head Nebula, Gimmi Ratto & Davide Bardini, 2011 Πραγματική μαγεία...

Ήθελα να θέσω το ερώτημα αυτό από καιρό και μάλιστα σε μια περίπτωση το έγραψα αλλά μετάνιωσα και δεν επέλεξα την υποβολή. Ο λόγος που ήθελα να ρωτήσω είναι προφανής. Ο λόγος που δεν το έκανα ο εξής: στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Κάποιος θα ρωτούσε ωστόσο και είναι περισσότερο δέον η ερώτηση να γίνει από διαχειριστή. Στην πράξη δεν με επηρέασε η οικονομική κρίση καθώς άρχισα να ασχολούμαι μέσα στην οικονομική κρίση. Ο ουσιαστικός περιορισμός του εισοδήματος άρχισε προ έτους αλλά φέτος θα γίνει περισσότερο εμφανής, οπότε είχα την δυνατότητα να αποκτήσω όπως λέει και ο Ανδρέας όλα όσα χρειάζομαι και πλέον κάνω κάποιες αναδιατάξεις χρησιμοποιώντας τα χρήματα από πράγματα που δεν χρειάζομαι πλέον για να πάρω ορισμένα που νομίζω πως τα χρειάζομαι. Κατά τ' άλλα ασχολούμαι το ίδιο, είτε βγάζοντας έξω ένα τηλεσκόπιο, είτε ενασχολούμενος με τον εξοπλισμό, είτε διαβάζοντας, είτε μιλώντας με συνασθενείς για πτυχές της αρρώστιας μας όπως κάνουν οι γέροι έξω από το -πάλαι ποτέ- ΙΚΑ, είτε διαδικτυοδιφώντας, είτε επικοινωνώντας στο forum. Σίγουρα είναι πιο δύσκολο να ξεκινήσει κάποιος τώρα και βλέπω με μεγάλη συμπάθεια τους άλλους αρχαρίους που προσπαθούν να αποκτήσουν τα βασικά διαβάζοντας για εξοπλισμό που συνέλεξαν οι υπόλοιποι σε εποχές που η κρίση δεν είχε κτυπήσει. Είναι μια ευκαιρία για επιστροφή στις βασικές αξίες. Ένα όργανο (τηλεσκόπιο ή κιάλια), ένα πλανησφαίριο ή χάρτης και άφθονο δωρεάν υλικό από το διαδίκτυο αλλά πάνω απ' όλα ο υπερπολύτιμος ουρανός απλόχερα δοσμένος, άνευ τιμήματος, στον βασιλιά και τον δούλο, στον αστό και τον χωρικό (ακόμα πιο χουβαρντάς προς τον δεύτερο), στον επιστήμονα και τον Ιορδάνη της αυλής των θαυμάτων, τον Καραγκιόζη της παράγκας, τον αλήτη του πάρκου. Ο ουρανός είναι η τελευταία περιουσία όλων μας, αυτή που μόνο ο θάνατος μπορεί να μας κλέψει. Και ο ήλιος λάμπει για όλους. Και κάτω από τον ουρανό όλοι είμαστε ίσοι. Δώστε του να καταλάβει παιδιά.

Δεν συνέκρινα. Έχω δει μέσα και από τους 2 (Pentax 10-Hyperion 10) σε βουνό και τον ένα μετά τον άλλον. Είναι SWA μεγάλου eye relief. Ίδια κατηγορία δηλαδή. Στο C6 δεν εντυπωσιάστηκα από τις διαφορές τους. Το θέμα με την κόμη έχει μεγαλύτερη σημασία σε φακούς >12-15mm. Lux ή Deluxe εννοώ πως ο Pentax 10XW και ο Delos 10, ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία (ίδια φιλοσοφία σχεδίασης) έχουν προσεκτικότερη λείανση, εξωτικά γυαλιά και υποθέτουμε κάποιες καινοτομίες στον σχεδιασμό που βελτιώνουν την απόδοση σε χαμηλό λόγο (f/4-f/6) και εκτοξεύουν την τιμή. Στο ''σκέτο'' 12'' η κόμη θα κρύψει τις διαφορές που ουσιαστικά αφορούν αστιγματισμό στην περιφέρεια. Με διορθωτή κόμης ο ακριβότερος φακός θα καθαρίσει καλύτερα. Ο καλός φακός ίσως δείξει κάποια αστέρια περισσότερα. Κατά τ'άλλα είναι θέμα υποκειμενικό, αισθητικό, προτιμήσεων και γοήτρου σε άλλοτε άλλες αναλογίες.

Καλά είναι. Αλλά γιατί να πάρεις από 2 διαφορετικά μαγαζιά; Από Πλανητάριο μπορείς να πάρεις Vixen Plossl 30 & 15mm. Από Agena ότι Plossl θέλεις (GSO, Meade, Vixen , Televue) καθώς και τους 2 Ultrawides 9 & 6mm σε χαμηλή τιμή. Εμένα μου άρεσε και ο Agena SWA 20mm 72 μοιρών.

Τι εννοείς; Για κάθε αστέρα που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει προηγείται ένας πρωτοαστέρας. Ανάλογα με την μάζα του προκύπτει και η μάζα του αστέρα. Αν θες να μάθεις την ελάχιστη μάζα λόγου χάρη, θέσε ένα αυτόνομο ερώτημα, ώστε να απαντήσει ένας (αστρο-)φυσικός. Το Σύμπαν της Τέχνης ίσως να μην ενδιαφέρει τον δυνάμει αποκριτή στο ερώτημά σου και ίσως δεν το δει. Αν δεν λάβεις απάντηση, απ' ότι είδα η μάζα του Jeans καθορίζεται από τον τύπο [/img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/math/1/9/0/19026e66d240c26718793fe2474bcbcf.png[/img] όπου n η πυκνότητα του αριθμού σωματιδίων, m η μάζα του μέσου σωματιδίου αερίου του μορακού νέφους, Τ η θερμοκρασία του νέφους και K η σταθερά Boltzmann. Αυτή την μάζα πρέπει να φθάσει το νέφος πριν αρχίσει να συμπυκνώνεται σε αστέρα. Πρακτικά, αυτή η μάζα κυμαίνεται από αυτή του μικρότερου αστέρα στο Σύμπαν έως εκείνη του μεγαλύτερου. Ή μήπως όχι;

1500 ευρώ Με ξύλινη βάση Dirk Mohlitz- TZM ( Teleskope, Zubehor und Mehr) και εστιαστή 2'' JMI NGF DX-2.

Έχεις δει μέσα από Plossl. Αυτός έχει πεδίο 52 μοιρών. Το πεδίο των ορθοσκοπικών είναι μικρότερο, 40 μοίρες. Των ευρυγωνίων 60, 65-72, 80-85, 100-105 και 120 μοίρες. Το μάτι σου έχει πεδίο 60 μοιρών μετωπιαία και ρινικά αλλά 95 μοιρών κροταφικά και 75 μοιρών κοιλιακά. Όλα δηλαδή έχουν μικρότερο πεδίο από το μάτι σου που μόνο του δίνει 135- 155 μοίρες με τις κινήσεις του και σαν ζεύγος 165-175 μοίρες (σχεδόν 180, δηλαδή μόνο προς τα πίσω δεν βλέπεις). Αλλά και το ακίνητο μάτι βλέπει 90 με 100 μοίρες. Τώρα μην νομίζεις πως σε έναν φακό 82 μοιρών ή 100 μοιρών είναι σαν να βλέπεις ελεύθερα. Εκεί το eye relief σε εμποδίζει να δεις όλο το πεδίο ταυτοχρόνως. Βλέπεις τον δακτύλιο ο οποίος στηρίζει τον προσοφθάλμιο φακό και μετακινείς τον οφθαλμό σου για να δεις όλο το πεδίο. Λίγοι φακοί 80 μοιρών σου επιτρέπουν να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα, κυρίως οι Nagler T4 και ο Docter UWA 12.5mm. Στους φακούς 65-72 μοιρών με μεγάλο eye relief μπορείς να δεις όλο το πεδίο ταυτόχρονα (Vixen LVW, Baader Hyperions, Pentax XW, Televue Delos). Στους ορθοσκοπικούς το πεδίο είναι τόσο μικρό που πάλι το βλέπεις όλο ταυτοχρόνως. Οι ορθοσκοπικοί μοιάζουν με μια κλειδαρότρυπα από την οποία βλέπεις ένα συγκεκριμένο πεδίο. Οι ευρυγώνιοι με μια μεγαλύτερη τρύπα μέσα από την οποία μπορείς να δεις και περισσότερα αν στρέψεις το μάτι σου από την μια ή την άλλη πλευρά. Οι Nagler T4 με ένα φινιστρίνι διαστημοπλοίου από το οποίο βλέπεις το διάστημα. Οι 70ρηδες μεγάλου eye relief με ένα κάπως μικρότερο φινιστρίνι. Οι 100ρηδες με μια μεγαλύτερη τρύπα. Οι 120ρηδες δεν ξέρω. Δεύτερον: οι ευρυγώνιοι φακοί έχουν περισσότερο γυαλί από τους ορθοσκοπικούς. Φαίνεται από το βάρος και το μήκος τους. Οι περισσότεροι ανακοινώνουν και το πόσους φακούς διαθέτουν, 5-10 συνήθως. Αν βάλεις Barlow πρόσθεσε άλλους 2-4. Κάθε επιφάνεια φακού έχει απώλειες από ανακλάσεις και κάθε φακός απώλειες από απορρόφηση. Οι απώλειες περιορίζονται από τις επιστρώσεις. Τελικά οι ΠΛΗΡΩΣ ΠΟΛΥΕΠΙΣΤΡΩΜΕΝΟΙ φακοί πλησιάζουν τους ορθοσκοπικούς σε μεταβίβαση του φωτός στο μάτι με τις ελάχιστες απώλειες. Τους πλησιάζουν αλλά δεν τους αγγίζουν. Ωστόσο τους πλησιάζουν πολύ, ιδίως αν χρησιμοποιούν εξωτικά γυαλιά με μεγάλη διαπερατότητα ("αόρατα") και τέλειες επιστρώσεις (οι Ethos και οι Delos και γιαυτό είναι και τόσο ακριβοί). Ακόμη και οι ορθοσκοπικοί που διαθέτουν 4 οπτικά στοιχεία έχουν απώλειες, γιαυτό και αυτοί έχουν επιστρώσεις. Υπάρχουν και φακοί με 3 οπτικά στοιχεία και μόνο 30 μοίρες πεδίο (μονοκεντρικοί), ακόμη και με 1 γυαλί και 10 μοίρες ωφέλιμο πεδίο (σφαιρικοί φακοί). Υπερβολές. Προσωπικά όλοι οι φακοί μεταξύ 60 και 80 μοίρες δίνουν μια ωραία εμπειρία. Την ωραιότερη κατά τα μάτια μου -από όσους έχω δοκιμάσει- δίνουν οι Nagler T4, αλλά ακόμη και ο στενούλης Radian είναι απολαυστικός. Ωστόσο, όταν ψάχνω κάτι και θέλω να είμαι σίγουρος πως έκανα ότι μπορούσα χρησιμοποιώ έναν ορθοσκοπικό. Για λίγο μόνο, όχι πάνω από 5 λεπτά. Με όλους τους άλλους μπορώ να παρατηρώ με τις ώρες χωρίς να κουράζομαι. Τώρα το θέμα είναι υποκειμενικό και πρέπει να δεις και εσύ. Υπάρχουν κάτι τρελλάρες στο Cloudy Nights με τηλεσκόπια 42", οι οποίοι χρησιμοποιούν τους Ethos για να βρούν την περιοχή που θέλουν και μετά βάζουν Zeiss Abbe Orthoscopics και ΤΜΒ Monocentrics για να δουν τους γαλαξίες που δεν φαίνονται. Αλλά αυτοί έχουν τηλεσκόπια f/4 και ακόμη πιο κάτω και θέλουν μικρές εστιακές, διαθέτουν συνήθως και autotracking και το αντικείμενο μένει στο πεδίο για άφθονο χρονικό διάστημα. Αν είσαι χειροθούμενος ένας φακός 68-82 μοιρών θα σε βολέψει πολύ, ιδίως στις υψηλές μεγεθύνσεις.

Τι εννοείς πραγματικές συνθήκες παρατήρησης; Υπάρχουν και φανταστικές;

Ναι, αλλά μοιάζει χάρτινο και θα φθαρεί. Το άλλο είναι από ύφασμα. Βέβαια και αυτό φτιάχνεται εύκολα στο σπίτι, ένα πανί με λάστιχο είναι.

Η απόσταση των μελών του συστήματος κυμαίνεται από 3" έως 11". Χρειάζεται υψηλή μεγέθυνση (300x ας πούμε) και ίσως χρήση ταινίας αποκρύψεως Αλλιώς μπορούμε να κρύψουμε τον Α πίσω από το field stop. Εκείνο με το ώρα 7 είναι σχετικό και πρέπει να μάθουμε τώρα σε ποιά θέση βρίσκεται και ποιός είναι ο διαχωρισμός τους. Γνωρίζει κάποιος; ΥΓ: http://www.starchasers.ca/documents/sirius.html 9" Είναι ευκαιρία να τον δούμε φέτος. Στις διάφορες πηγές που διάβασα προτείνεται μεγάλο όργανο (10-12") και μεγέθυνση ακόμη και 50x ανά ίντσα, αλλά όταν γράφτηκαν αυτά ο διαχωρισμός ήταν μικρότερος. Και βεβαίως τέλειο seeing και θέση στον μεσημβρινό. Επίσης πως μπορεί να τον μπερδέψεις με άλλα άστρα παρόμοιου μεγέθους και να νομίζεις πως είδες το κουταβάκι. Άρα το 8ρι θέλει φακό 6mm με Barlow και το 12ρι 5mm με Barlow. Ειδάλλως οι ίδιοι χωρίς Barlow.

Sirius ονομάζεται η περίφημη ορχηστρική εισαγωγή στο Eye in the Sky, υπό τους ήχους της οποίας έκανε την είσοδο στο γήπεδο η θρυλική ομάδα των Chicago Bulls από την εποχή του Michael Jordan. Sirius- Eye in the Sky, Eye in the Sky, The Alan Parsons Project, 1982 Don't think sorry's easily said Don't try turning tables instead You've taken lots of chances before But I ain't gonna give any more Don't ask me That's how it goes Cause part of me knows what you're thinkin' Don't say words you're gonna regret Don't let the fire rush to your head I've heard the accusation before And I ain't gonna take any more Believe me The sun in your Eyes Made some of the lies worth believing I am the eye in the sky Looking at you, I can read your mind I am the maker of rules Dealing with fools, I can cheat you blind And I don't need to see any more to know that I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind (looking at you) I can read your mind Don't leave false illusions behind Don't cry, I ain't changing my mind So find another fool like before Cause I ain't gonna live anymore believing Some of the lies while all of the signs are deceiving

Όχι, εννοώ πως μοιάζει ο σπινθιρισμός τους. Είναι και τα δύο σχετικά χαμηλά συνήθως, πολύ φωτεινά και "εκπέμπουν" ακτίνες που η ατμόσφαιρα φασματώνει σε όλα τα χρώματα της ίριδος. Φαντασμαγορία. Μου θυμίζουν μεγάλο διαμάντι σε προθήκη κοσμηματοπωλείου το οποίο πυροβολούν τα προσεκτικά τοποθετημένα σποτάκια.

Ελπιδοφόρο αυτό. Και δεν κρύβεται μέσα στις ακτίνες του αστέρα; Με το διοπτρικό δεν πρέπει να είχες τέτοια spikes υποθέτω. Βρήκα αυτό το άρθρο http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=1387 Προτείνει παρατήρηση στον μεσημβρινό σε νύκτα με τέλειο seeing, αναζητώντας στην ώρα 7 (11 στο Νευτώνιο) και βγάζοντας τον Σείριο μόλις έξω από το οπτικό πεδίο. Βοηθά επίσης να προσπαθήσουμε όταν έχει μεγάλο διαχωρισμό. Με μέγεθος 8.6 φαίνεται εύκολα όταν δεν τον καλύπτουν εκείνα τα spikes.

Πάντα έτσι φαίνεται, επειδή είναι πολύ φωτεινός και είναι σχετικά χαμηλά. Μοιάζει με την Αφροδίτη. Προσπάθησα να τον σπάσω προ εβδομάδος αλλά ήμουν υπεραισιόδοξος. Νομίζω πως χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα τηλεσκόπια από τα δικά μας. Μου αρέσει η ψυχεδέλεια του Σειρίου. Πως σου φαίνεται ο 6.7;

Αυτό που έφτιαξα στο Heritage είναι συνδυασμός φωτοχιτωνίου 360 μοιρών και παρεκτάματος που καλύπτει περίπου 90 μοίρες στην κορυφή και 120 στην βάση. Εκεί διαπίστωσα πως το πρώτο που έφτιαξα, εντελώς κυλινδρικό, με εμπόδιζε να χειρίζομαι το τηλεσκόπιο από το άκρο του κυλίνδρου. Φυσικά, αν έχεις επιδεξιότητα στον χειρισμό από την λαβή αυτό δεν σου χρειάζεται. Βρίσκω την λαβή του 12ριου μικρή για τα χέρια μου, ιδίως τον χειμώνα όπου το κρύο ή τα γάντια περιορίζουν την επιπολής αισθητικότητα. Αυτό λύνεται βέβαια με την προσθήκη μιας μεγαλύτερης λαβής από υλικό με θερμομονωτικές ιδιότητες (ξύλο, πλαστικό, βακελίτη, όχι μέταλλο πάντως). Από Astrozap μην ξεχάσεις να πάρεις και ένα μαλακό κάλυμμα για τον σωλήνα. Ελπίζω να έρθεις μαζί μας, σε μια παρατήρηση με τον Τάσο, τον Μάνο και τον Ιωάννη, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και ιδέες. Θα δοκιμάσεις και πολλούς διαφορετικούς φακούς.

Για το καπάκι τώρα, το χρησιμοποιείς σπανίως, μόνο όταν θέλεις να περιορίσεις το εισερχόμενο φως και να μεγαλώσεις τον εστιακό λόγο. Εγώ το έχω χρησιμοποιήσει μόνο στην Αφροδίτη. Μπορείς όμως να το χρησιμοποιήσεις και στον Ήλιο, φτιάχνοντας ένα φίλτρο από Mylar μόνο για το μέρος εκείνο. Ούτως ή άλλως τα ερασιτεχνικά ηλιακά τηλεσκόπια δεν είναι και πολύ μεγαλύτερα από 50-60mm. Βέβαια, αν το κάνεις, καλό είναι να χρησιμοποιήσεις φακό μεγάλης εστιακής. Με φακό 30mm θα έχεις κόρη εξόδου 1mm, ό,τι πρέπει για να παρατηρήσεις έναν πλανήτη. Η μεγέθυνση δεν είναι μεγάλη, αλλά στην Αφροδίτη δεν έχεις να παρατηρήσεις και τίποτε άλλο πέρα από τις φάσεις της.

Εννοείται πως θα πάρεις το φωτοχιτώνιο, έτσι; Εκείνο εμποδίζει τις ανακλάσεις να φθάσουν στα κάτοπτρά σου, είτε μέσω του δευτερεύοντος (πλάγιες πηγές φωτός), είτε μέσω του πρωτεύοντος (εμπρόσθιες και πλησιμετωπικές πηγές φωτός). Αυτό που θέλεις να αγοράσεις είναι ένα παρέκταμα δρόσου για 12" κατοδιοπτρικό. Αυτά τα τηλεσκόπια έχουν μια υάλινη πλάκα Schmidt ή Maksutov στο εππίπεδο του δευτερεύοντος. Η πλάκα αυτή είναι πολύ ευαίσθητη στην υγρασία καθώς αντικρύζει ευθέως τον παγωμένο ουρανό και κρυώνει, με αποτέλεσμα οι υδρατμοί που εφάπτονται να υγροποιούνται ή και να παγώνουν. Το παρέκταμα περιορίζει την επαφή με τους υδρατμούς και τους δίνει μια εκτεταμένη επιφάνεια ώστε να υγροποιούνται επάνω σε αυτήν πριν φθάσουν στην πλάκα. Τα Νευτώνιά μας τώρα έχουν το δευτερεύον που κυττάζει προς τα έσω και το πρωτεύον που διαθέτει δικό του παρέκταμα. Στα κλειστού σωλήνα αυτό έχει μήκος περίπου ίσο με την εστιακή απόσταση. Στο δικό μας το μήκος του είναι όσο το κάτω κυλινδρικό τμήμα, άρα υπάρχει δυνάμει πρόβλημα που το επιλύει το φωτοχιτώνιο. Άρα τι χρησιμότητα έχει το παρέκταμα δρόσου στην αντικειμενική πλευρά; Είναι χρήσιμο όχι για τους υδρατμούς αλλά για να περιορίζει τις άλλες πηγές φωτός. Υπάρχουν δύο διευθύνσεις φωτός που μπορεί να ενοχλήσουν. 1. Εκείνες που η πηγή βρίσκεται έως και 90 μοίρες από το άνοιγμα του τηλεσκοπίου και εμπρός του. Στην πράξη πρέπει να πλησιάζουν τον άξονά του για να ενοχλήσουν και όταν παρατηρείς τον ουρανό οι επίγειες πηγές φωτός είναι αδύνατο να ενοχλήσουν, εκτός αν βρίσκεσαι χαμηλά και υπάρχουν υψηλότερα κτίρια ή κολώνες της ΔΕΗ σε υψηλότερο σημείο από εσένα. Εκεί το παρέκταμα μπορεί να βοηθήσει αλλά εν μέρει, καθώς πρέπει να είναι πολύ μακρύ για να περιορίσει πηγές φωτός σε γωνία μικρότερη από 30 μοίρες (όπου 0 ο άξονας του τηλεσκοπίου). Άρα θα προσφέρει αλλά μέχρι ενός σημείου. 2. Εκείνες που η πηγή βρίσκεται έως και 90 μοίρες από τον εστιαστή και στο οπτικό σου πεδίο. Αυτά τα φώτα έρχονται κατευθείαν στο μάτι σου και καταστρέφουν την προσαρμογή σου στο σκοτάδι. Μπορούν να περιοριστούν αν τοποθετήσεις παραπετάσματα στο μπαλκόνι ή την ταράτσα σου. Αυτά μπορεί να μοιάζουν με παραβάν νοσοκομείου, αλλά σε μαύρο χρώμα. Μια απλούστερη λύση είναι μια ασπίδα φωτός που εμποδίζει τα φώτα αυτά να φθάσουν στο μάτι σου. Μια τέτοια ασπίδα διάλεξα και εγώ: http://astrozap.com/scripts/prodView.asp?idproduct=257 Το παρέκταμα δρόσου μπορεί να λειτουργήσει ως ασπίδα φωτός και ο Τάσος επέλεξε αυτό. Εγώ επέλεξα το συγκεκριμένο καθώς είναι ελαφρύτερο, αποθηκεύεται εύκολα στο εσωτερικό της βάσης του τηλεσκοπίου και μου επιτρέπει να χειρίζομαι τον σωλήνα στην αναζήτηση στόχων τοποθετώντας το αριστερό χέρι μου στο άνοιγμα του σωλήνα. Όπως βλέπεις και οι δύο λύσεις επιλύουν εν μέρει το πρόβλημα. Ακόμη καλύτερες λύσεις είναι 1. Η παρατήρηση από σκοτεινές περιοχές (όταν μπορείς) 2. Μια μαύρη κουκούλα που αποκλείει όλες τις υπόλοιπες πηγές φωτός. Μια τέτοια διαθέτει το περίφημο αστρογιλέκο αλλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις και ένα κάλυμμα φωτογράφου. Πουλά ένα η Orion αλλά μπορεί να σου φτιάξει ένα η γυναίκα σου ή η μητέρα σου. Κουκουλώνεσαι και απομονώνεστε, εσύ και ο ουρανός, οι δυό σας.

Εδώ βλέπεις ένα παρόμοιο καπάκι. Το μικρό (αριστερά) αφαιρείται και, για να μην χαθεί, τοποθετείται στην υποδοχή δεξιά. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης εκείνου του εξογκώματος. Voilà. Το μικρό καπάκι είναι εναλλάξιμο με εκείνο του μητρικού ερευνητή, παρεμπιπτόντως.

Έχεις ένα μεγάλο μαύρο στρογγυλό καπάκι. Αυτό έχει έκκεντρα και ένα μικρό στρογγυλό καπάκι, διαμέτρου 50mm. Αν το αφαιρέσεις και τοποθετήσεις το μεγάλο καπάκι των 305mm μπροστά στο τηλεσκόπιο και όχι μεταξύ πρωτεύοντος και δευτερεύοντος όπου τοποθετείται κανονικά, τότε το τηλεσκόπιό σου μετατρέπεται. Πως; Η εστιακή απόσταση δεν αλλάζει, παραμένει 1500mm. Η διάμετρος όμως αλλάζει. Τώρα είναι 50mm αντί για 305mm (όσο επιτρέπει το άνοιγμα δηλαδή). Επιπλέον παρακάμπτεις την αράχνη και δεν έχεις κεντρική παρεμπόδιση. Άρα το τηλεσκόπιό σου θα είναι 50/1500 f/30 (εστιακός λόγος 1500/50). Θα παίρνεις λιγότερο φως από την Αφροδίτη και θα είναι σκοτεινότερη. Αυτό το επιπλέον φως που παιχνιδίζει θα ελαττωθεί. Ο φακός σου θα αποδώσει καλύτερα. Κάνε το και πες μας τις εντυπώσεις σου.

Θα πας σε ένα φωτογραφείο και θα τα ζητήσεις. Αν έχουν θα σου τα δώσουν τζάμπα. Αν δεν έχουν ζήτα να σου κρατήσουν -τα πετάνε ούτως ή άλλως. Αν έχεις κανέναν Plossl, Huygens ή Ramsden 4mm που είναι άχρηστοι για παρατήρηση, μπορείς να αφαιρέσεις τους φακούς και να χρησιμοποιήσεις εκείνα. Εναλλακτικά αγοράζεις το Chesire που πρότεινε ο Ηλίας, δεν είναι και τόσο ακριβό εδώ που τα λέμε. Τα Laser επιτρέπουν να ευθυγραμμίσεις και το πρωτεύον. Είναι απλούστερα στην χρήση αλλά πρέπει να είναι καλής ποιότητας και ευθυγραμμισμένα, αλλά και να στέκονται σωστά στον εστιαστή, ώστε να γίνει καλή ευθυγράμμιση. Η γνώμη μου είναι πως πρέπει να κάνει κάποιος όσο καλή ευθυγράμμιση μπορεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν η ευθυγράμμιση δεν είναι τέλεια δεν μπορείς να παρατηρήσεις. Κάποιες λεπτομέρειες χάνονται. Οπότε κάνε ό,τι μπορείς, όπως μπορείς, κάνε παρατηρήσεις και παράλληλα προσπάθησε να την βελτιώσεις, δίχως να αγχώνεσαι και να στεναχωρείσαι.

Stellar Evolution, Chandra X-Ray Observatory

Black Milky Way Galaxy, Munster Kids

Devil's Tower with Milky Way Panorama, Wally Pacholka