kkokkolis

Καμμία σύγκριση. Μιλάμε για φακό ποιότητος εδώ. Μεταξύ 12 & 8 είναι ισάξιος και ίσως ανώτερος από τους άλλους Hyperions. Εγώ πούλησα τους 13, 10 & 8 Hyperions και κράτησα τον Zoom. Με barlow και powermate δουλεύει μια χαρά. Κοστίζει αρκετά (είχε και 220 κάποια στιγμή) αλλά ο επόμενος καλύτερος zoom κοστίζει 700 ευρώ + (υποθέτω πως θα είναι καλύτερος, δεν τον έχω δει). Οι 3 Hyperions που είπα κοστίζουν 330 και αν βάλεις και τον 17 μέσα 440 ευρώ. Είναι σχετικό το θέμα της τιμής. Μπορείς να ψάξεις για τον MkII μεταχειρισμένο, 140 ευρώ και παρακάτω ίσως.

Το μέγιστη είναι σχετικό, μια που αρχίζει να γίνεται εμφανέστερο το χρωματικό σφάλμα αναλόγως της μεγέθυνσης. Θεωρητικά τα 100x, με φακό 5mm ή 15mm και Barlow. Πρακτικά τα 50x (2mm exit pupil) με φακό 10mm ή 30mm και Barlow. Εγώ θα αγόραζα έναν καλύτερο 10mm, με 68 μοίρες πεδίο και καλό eye relief, έναν Hyperion 10mm ή Zoom 24-8 (ο δεύτερος δεν γνωρίζω αν θα εστιάζει σε όλο το φάσμα εστιακών), ή έναν ES82 8.8 ή 11mm. Φθηνότερη λύση ο Skywatcher Ultrawide 66 μοιρών, κοστίζει τα μισά χρήματα (το 1/3 στις ΗΠΑ από Agena) και θα μπορούσες να πάρεις και τον 9 και τον 6. Από NLV έχω δει 1 φορά μόνο τον Δία με ένα 120ED. Είναι καλός αλλά με στενό πεδίο, κατάλληλος για πλανήτες ή/και στήριξη με αυτόματη παρακολούθηση. Δεν ασχολήθηκα περισσότερο επειδή ήδη είχα ορθοσκοπικούς με 40 μοίρες πεδίο. Άλλη επιλογή είναι οι φθηνοί 60ρηδες πλανητικοί (TMB, Astrotech Paradigm, Meade HD-60, Celestron XCel- LX) που κοστίζουν 50-70$ έξω και οι τροποποιημένοι Plossl 55+ μοιρών (κυκλοφορούν σαν ED ή Flatfield από SW, Celestron, Orion, TS, Agena κλπ). Πολλές οι επιλογές, ιδίως αν αγοράζεις από e-Shop των ΗΠΑ ή έστω, της Γερμανίας. Σε πιάνει ζάλη. Φυσικά το φάρμακο για την ναυτία ήδη έχει ανακαλυφθεί (Hyperion Zoom από την Baader Pharmaceuticals). Ο Barlow σου παραείναι ισχυρός. Οι 2x είναι πιο εύχρηστοι. Ο 3x κάνει κυρίως για χρήση με φακούς 4 στοιχείων (Plossl, Ortho, Kellner) 32-15mm, αλλά στα 32-25 θα αυξάνει το eye relief υπερβολικά => Blackout. Προσωπική γνώμη εκφράζω πάντοτε.

Η έκπτωση ισχύει μέχρι 28/02/12. Δεν αποκλείεται να παραταθεί (όπως συνηθίζει η ES), ούτε όμως και να λήξει ώστε να εκμεταλλευτεί η εταιρία το μεγάλο παράθυρο διαφοροποίησης που άνοιξε η TeleVue. Με τα χρήματα 1 Nagler T6 αγοράζεις σήμερα 3 ES 82 (!). Ακόμη και με αύξηση 50% θα αγοράζεις 2, υπάρχει σαφές περιθώριο αύξησης λοιπόν.

Soleils couchants, Les feuilles d'automne, Victor Hugo, 1802-1885 J'aime les soirs sereins et beaux, j'aime les soirs, Soit qu'ils dorent le front des antiques manoirs Ensevelis dans les feuillages ; Soit que la brume au loin s'allonge en bancs de feu ; Soit que mille rayons brisent dans un ciel bleu À des archipels de nuages. Oh ! regardez le ciel ! cent nuages mouvants, Amoncelés là-haut sous le souffle des vents, Groupent leurs formes inconnues ; Sous leurs flots par moments flamboie un pâle éclair. Comme si tout à coup quelque géant de l'air Tirait son glaive dans les nues. Le soleil, à travers leurs ombres, brille encor ; Tantôt fait, à l'égal des larges dômes d'or, Luire le toit d'une chaumière ; Ou dispute aux brouillards les vagues horizons ; Ou découpe, en tombant sur les sombres gazons, Comme de grands lacs de lumière. Puis voilà qu'on croit voir, dans le ciel balayé, Pendre un grand crocodile au dos large et rayé, Aux trois rangs de dents acérées ; Sous son ventre plombé glisse un rayon du soir ; Cent nuages ardents luisent sous son flanc noir Comme des écailles dorées. Puis se dresse un palais. Puis l'air tremble, et tout fuit. L'édifice effrayant des nuages détruit S'écroule en ruines pressées ; Il jonche au loin le ciel, et ses cônes vermeils Pendent, la pointe en bas, sur nos têtes, pareils À des montagnes renversées. Ces nuages de plomb, d'or, de cuivre, de fer, Où l'ouragan, la trombe, et la foudre, et l'enfer Dorment avec de sourds murmures, C'est Dieu qui les suspend en foule aux cieux profonds, Comme un guerrier qui pend aux poutres des plafonds Ses retentissantes armures. Tout s'en va ! Le soleil, d'en haut précipité, Comme un globe d'airain qui, rouge, est rejeté Dans les fournaises remuées, En tombant sur leurs flots que son choc désunit Fait en flocons de feu jaillir jusqu'au zénith L'ardente écume des nuées. Oh ! contemplez le ciel ! et dès qu'a fui le jour, En tout temps, en tout lieu, d'un ineffable amour, Regardez à travers ses voiles ; Un mystère est au fond de leur grave beauté, L'hiver, quand ils sont noirs comme un linceul, l'été, Quand la nuit les brode d'étoiles.

Στην επίγεια καλό είναι να επιδιώξεις κόρη εξόδου 2mm. Αν έχεις μικρότερη η εικόνα είναι σκοτεινή. Εκτός αυτού του πεδίο θα είναι και μικρό. Αν επιδιώξεις μεγαλύτερη θα περιοριστείς από τις υφιστάμενες εστιακές. Μπορείς να πάς στα 3mm άνετα αλλά πάνω από εκεί μπορεί να αρχίσει να γίνεται ορατή η κεντρική παρεμπόδιση. Αυτό επειδή η κόρη σου την ημέρα θα είναι κοντά στα 2mm- 2.5mm, και η κεντρική παρεμπόδιση στο τηλεσκόπιο είναι περίπου 33% της διαμέτρου (δεν βρήκα στοιχεία, τόσο είναι συνήθως), άρα και της κόρης εξόδου. Άρα σε κόρη εξόδου 3mm η κεντρική παρεμπόδιση φθάνει το 1mm και πλησιάζει το μέγεθος της κόρης εισόδου, φράζοντάς την εν μέρει (50%) και μάλιστα στην κεντρική περιοχή όπου υπάρχουν τα κωνία, ευαίσθητα στο φως της ημέρας. Με κόρη εξόδου 4mm το φαινόμενο θα ενταθεί. Αυτό το έχω δει με τον μειωτή εστιακού λόγου, ίσως το δεις και με φακούς 40-56mm χωρίς μειωτή. Με λίγα λόγια ένας φακός 24mm είναι ότι πρέπει για επίγεια παρατήρηση. Μπορεί να πρόκειται για Plossl 25mm (αλλά και το 32mm γενικώς θα είναι εντάξει) ή SWA 24mm, αν βάλεις διαγώνιο 2" θα μπορεί να είναι και UWA 24mm, ακόμη και φακός 100 μοιρών. Έχοντας δοκιμάσει στο δικό μου Mak (f/13) τους Hyperion 24, Nagler T4 22, ES100 20, Agena SWA 20 την καλύτερη εικόνα πήρα από τον Agena και αμέσως μετά τον Hyperion. Έπεται ο Nagler και τέλος ο ES. Ακριβώς ανάποδα από ότι σε ένα οποιοδήποτε Νευτώνιο (f/5-f/6). Γιατί αυτό; Επειδή το πεδίο των 68 μοιρών όταν τοποθετούσα σωστά το μάτι ήταν όλο ορατό. Ο Nagler έκανε εύκολα blackout (και οι γραμμές παραμορφώνονταν) ενώ από τις 60 μοίρες και μετά βλέπω έναν ερυθροκίτρινο δακτύλιο που αποσπά την προσοχή. Ο ES είχε εντονότερο δακτύλιο (νομίζω πως είναι αυτό το ring of fire που λένε στο διαδίκτυο). Από την άλλη το πλεονέκτημα της καλύτερης διόρθωσης στα άκρα των ακριβών φακών δεν φαίνεται στο F/12-13. Με λίγα λόγια ένα SWA 68-72 μοιρών, κάννης 1.25" και εστιακής 20-24mm είναι μια χαρά και δεν χρειάζεται να είναι από τα ακριβά (Panoptic 22-24, LVW 22). Με έναν Hyperion 24 έχεις 60x και πεδίο 1 μοίρας. Για σύγκριση στο 102/500 θα έχεις 21x και 3 μοίρες πεδίο, με κόρη εξόδου 5mm, χωρίς κεντρική παρεμπόδιση. Το διοπτρικό θα δώσει λοιπόν περισσότερο χορταστικές εικόνες, φωτεινότερες, με μεγάλο κάδρο και καλύτερη εστίαση, ακόμη και τρισδιάστατη αίσθηση, από την διαφορά στην εστίαση αντικειμένου/φόντου. Το Mak θα το θέλεις μόνο για να δεις κάποια συγκεκριμένη λεπτομέρεια από ένα αρκετά μακρινό αντικείμενο. Λίγο πολύ τα αυτά ισχύουν και στα Νευτώνια, όπου έχεις καλύτερο μεν πεδίο αλλά μεγαλύτερο πρόβλημα με την κεντρική παρεμπόδιση. Αυτό επειδή με τους ίδιους φακούς θα έχεις διπλάσια κόρη εξόδου και άρα διπλάσια διάμετρο της παρεμπόδισης, ενώ η κόρη σου θα έχει το ίδιο μέγεθος. Πάλι θα επιδιώξεις να κρατήσεις την κόρη στα 2mm, με φακό 10-12mm ή 15-18mm όταν έχεις ανορθωτή. Αλλά το μήκος, το σχήμα, η βάση που συνήθως χρησιμοποιούν αυτά (Dobson ή Ισημερινή), η θέση του φακού κάθετα προς τον άξονα παρατήρησης, τα σφάλματα που δυνάμει εισάγει ο ανορθωτής ή, ακόμη χειρότερα, η μη χρήση ανορθωτή, όλα φωνάζουν: "Στρέψε με στον ουρανό"

Το κατανοώ, απλώς προσπάθησα λίγο να στην φτιάξω. Φόρτωσε τον Ethos στο RC και κάνε μια βόλτα στον ουρανό (όταν ξανανοίξει), κάτι θα γίνει.

Το Dobson 200/1200 αν θέλεις 200-300x και Deepsky. Το Mak 127 αν θέλεις πλανήτες από το μπαλκόνι σου κυρίως, στα 130x αλλά και έως 260x υπό προυποθέσεις. Όταν η κόρη εξόδου πέσει κάτω από 1mm η εικόνα σκοτεινιάζει ραγδαία, η εστίαση είναι ασαφής, τα έγκλειστα του υαλοειδούς μεγεθύνονται και απαιτείται τέλειο ''βλέπειν''. Στο φεγγάρι όμως μπορείς να πας και μέχρι 0.5x. Στο 102/500 με 10mm + Barlow 3x είχες κόρη εξόδου 0.66mm. Κόρη 1mm έχεις με φακό ίσο με τον εστιακό λόγο του τηλεσκοπίου, 6mm για το Dob, 12mm για το Mak. Το 200/1000 χρειάζεται ισημερινή στήριξη, ενώ το Mak δουλεύει με την AZ3 (σε λογικές μεγεθύνσεις) και το Dob διαθέτει ήδη βάση.

Εξαίρετη παρουσίαση! Τελικά τόσο απλό είναι; Όταν έρθω στο Πήλιο θα σου φέρω τα κιάλια μου -ξέρεις ποιά- να το κάνεις. Δυό λεπτάκια θα σου πάρει μόνο.

Και γιατί δεν κάνεις παρατήρηση;;; Μάριος Αντουανέττος.

Pluto, Michael Whelan

Neptune, Michael Whelan

Uranus, Michael Whelan

Saturn, Michael Whelan

Jupiter, Michael Whelan

Asteroids, Michael Whelan

Mars, Michael Whelan

Moon, Michael Whelan

Earth, Michael Whelan

Venus, Michael Whelan

Mercury, Michael Whelan

Sun, Michael Whelan

Deep Orion Over the Canary Islands, Juan Carlos Casado, 2012 APOD 23/01/12

January Aurora Over Norway, Bjørn Jørgensen, 2012 Λέτε να δούμε τίποτε και εδώ κάτω τώρα με την επίθεση του Ήλιου;

Saturne, Les contemplations, Victor Hugo, avril 1839. I Il est des jours de brume et de lumière vague, Où l'homme, que la vie à chaque instant confond, Etudiant la plante, ou l'étoile, ou la vague, S'accoude au bord croulant du problème sans fond ; Où le songeur, pareil aux antiques augures, Cherchant Dieu, que jadis plus d'un voyant surprit, Médite en regardant fixement les figures Qu'on a dans l'ombre de l'esprit ; Où, comme en s'éveillant on voit, en reflets sombres, Des spectres du dehors errer sur le plafond, Il sonde le destin, et contemple les ombres Que nos rêves jetés parmi les choses font ! Des heures où, pourvu qu'on ait à sa fenêtre Une montagne, un bois, l'océan qui dit tout, Le jour prêt à mourir ou l'aube prête à naître, En soi-même on voit tout à coup Sur l'amour, sur les biens qui tous nous abandonnent, Sur l'homme, masque vide et fantôme rieur, Eclore des clartés effrayantes qui donnent Des éblouissements à l'oeil intérieur ; De sorte qu'une fois que ces visions glissent Devant notre paupière en ce vallon d'exil, Elles n'en sortent plus et pour jamais emplissent L'arcade sombre du sourcil ! II Donc, puisque j'ai parlé de ces heures de doute Où l'un trouve le calme et l'autre le remords. Je ne cacherai pas au peuple qui m'écoute Que je songe souvent à ce que font les morts ; Et que j'en suis venu -- tant la nuit étoilée A fatigué de fois mes regards et mes voeux, Et tant une pensée inquiète est mêlée Aux racines de mes cheveux ! -- A croire qu'à la mort, continuant sa route, L'âme, se souvenant de son humanité, Envolée à jamais sous la céleste voûte, A franchir l'infini passait l'éternité ! Et que les morts voyaient l'extase et la prière, Nos deux rayons, pour eux grandir bien plus encor, Et qu'ils étaient pareils à la mouche ouvrière, Au vol rayonnant, aux pieds d'or. Qui, visitant les fleurs pleines de chastes gouttes, Semble une âme visible en ce monde réel, Et, leur disant tout bas quelque mystère à toutes, Leur laisse le parfum en leur prenant le miel ! Et qu'ainsi, faits vivants par le sépulcre même, Nous irons tous un jour, dans l'espace vermeil, Lire l'oeuvre infinie et l'éternel poème, Vers à vers, soleil à soleil ! Admirer tout système en ses formes fécondes, Toute création dans sa variété, Et comparant à Dieu chaque face des mondes, Avec l'âme de tout confronter leur beauté ! Et que chacun ferait ce voyage des âmes, Pourvu qu'il ait souffert, pourvu qu'il ait pleuré. Tous ! hormis les méchants, dont les esprits infâmes Sont comme un livre déchiré. Ceux-là, Saturne, un globe horrible et solitaire, Les prendra pour le temps où Dieu voudra punir Châtiés à la fois par le ciel et la terre, Par l'aspiration et par le souvenir ! III Saturne ! sphère énorme ! astre aux aspects funèbres ! Bagne du ciel ! prison dont le soupirail luit ! Monde en proie à la brume, aux souffles, aux ténèbres ! Enfer fait d'hiver et de nuit ! Son atmosphère flotte en zones tortueuses. Deux anneaux flamboyants, tournant avec fureur, Font, dans son ciel d'airain, deux arches monstrueuses D'où tombe une éternelle et profonde terreur. Ainsi qu'une araignée au centre de sa toile, Il tient sept lunes d'or qu'il lie à ses essieux ; Pour lui, notre soleil, qui n'est plus qu'une étoile, Se perd, sinistre, au fond des cieux ! Les autres univers, l'entrevoyant dans l'ombre, Se sont épouvantés de ce globe hideux. Tremblants, ils l'ont peuplé de chimères sans nombre, En le voyant errer formidable autour d'eux ! IV Oh ! ce serait vraiment un mystère sublime Que ce ciel si profond, si lumineux, si beau, Qui flamboie à nos yeux ouvert comme un abîme, Fût l'intérieur du tombeau ! Que tout se révélât à nos paupières closes ! Que, morts, ces grands destins nous fussent réservés !... Qu'en est-il de ce rêve et de bien d'autres choses ? Il est certain, Seigneur, que seul vous le savez. V Il est certain aussi que, jadis, sur la terre, Le patriarche, ému d'un redoutable effroi, Et les saints qui peuplaient la Thébaïde austère On fait des songes comme moi ; Que, dans sa solitude auguste, le prophète Voyait, pour son regard plein d'étranges rayons, Par la même fêlure aux réalités faite, S'ouvrir le monde obscur des pâles visions ; Et qu'à l'heure où le jour devant la nuit recule, Ces sages que jamais l'homme, hélas! ne comprit, Mêlaient, silencieux, au morne crépuscule Le trouble de leur sombre esprit ; Tandis que l'eau sortait des sources cristallines, Et que les grands lions, de moments en moments, Vaguement apparus au sommet des collines, Poussaient dans le désert de longs rugissements !

Διαθέσιμο...